Λίγο πριν από την κάλπη… Τα «καραγκιοζάκια», ο Χατζηνικολάου, ο Πατριάρχης και οι λοιποί…

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις μέσου Έλληνα. Με τις όποιες ευθύνες φέρω, στό βαθμό που κι εγώ συνέβαλα για όσα συμβαίνουν σήμερα:

Ενότητα πρώτη: Ο κ. Χατζηνικολάου έχει την τάση να αυτοπροβάλλεται, συνήθως, ως ο αδάμαντας της αντικειμενικότητας. Και με αυτή την έννοια, δεν δέχεται καμιά κριτική. Κανένας δεν του έμαθε, ότι αυτή η παθογένεια είναι το μέγα μειονέκτημα του δημοσιογράφου.

Προχθές λοιπόν, κάποιοι συνάδελφοι του άσκησαν κριτική, για το ότι μετά τη δήλωση του Μιχαλολιάκου, ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη τής δολοφονίας του Φύσσα, δεν επέμεινε σε ερωτήσεις βάθους, παρά αρκέστηκε στην δήλωση.

Πνέων μένεα, λοιπόν, βγήκε στη. εκπομπή του και χαρακτήρισε αυτούς τους συναδέλφους «καραγκιοζάκια», διότι δεν κατέχουν την τεχνική της συνέντευξης τόσο άρτια όσο αυτός. Και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι κανόνας της συνέντευξης είναι, όταν κάποιος κάνει μια τόσο βαρυσήμαντη δήλωση, δεν επιτρέπεται στο δημοσιογράφο να επιμείνει, γιατί υπάρχει κίνδυνος ο συνεντευξιαζόμενος να… λειάνει την δήλωσή του και να χάσει έτσι το ενδιαφέρον της…

Μας συγχωρείτε κύριε Χατζηνικολάου, αλλά αυτή η άποψη υπηρετεί την σχολή του εύκολου εντυπωσιασμού στη δημοσιογραφία και όχι την ουσία. Στόχος του δημοσιογράφου δεν είναι να ΥΦΑΡΠΑΞΕΙ την δήλωση κάποιου προς εντυπωσιασμό, αλλά να επιδιώξει την ουσία, έστω κι αν ο συνεντευξιαζόμενος αλλάξει τη δήλωση του. Έχει το δικαίωμα, κάθε συνεντευξιαζόμενος, να αλλάξει, ή να μην αλλάξει ο,τι θεωρεί πως τον εκθέτει. Αλλά ας δούμε σε τι άλλο έπρεπε ν απαντήσει ο Μιχαλολιάκος:

Α. Από τη στιγμή πού αποδέχεται πολιτική ευθύνη για την δολοφονία πως είναι δυνατόν να ηγείται Κόμματος που διεκδικεί θέση στό Κοινοβούλιο;

Β.Μηπως ο Χίτλερ την πολιτική ευθύνη δεν είχε για όσα εγκλήματα διαπράχθηκαν στό όνομα του;

Γ. Πόσο απέχει διασταλτικά η πολιτική ευθύνη από την ηθική αυτουργία; (έστω κι αν ο ένας όρος είναι πολιτικός κι ο άλλος ποινικός)

Αυτά τα ολίγα κύριε Χατζηνικολάου. Μπορεί να έχετε ένα χαρισματικό πρόσωπο για τηλεόραση,ώστε κι αγκινάρες αν καθαρίσετε να χτυπάνε υψηλές ακροαματικότητες,αυτό όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να χαρακτηρίζετε καραγκιοζάκια όσους σας κάνουν μια δημιουργική κριτική.

Ενότητα Δεύτερη: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, παρακαλώ, παρέστη στη Χίο για να κάμει αγιασμό στό Ίδρυμα, που ο εφοπλιστής Τσάκος έχει αφιερώσει στο όνομα της κόρης του και στο οποίο φοιτούν με υποτροφία καμιά εικοσαριά παιδιά!

Αν είναι δυνατόν! Κοτζάμ Οικουμενικός Πατριάρχης, στη φιέστα ενός εφοπλιστή! Και μάλιστα να χαριεντίζεται μετά του εν λόγω εφοπλιστού, καθώς τον πήγαινε βολτίτσα με το αμαξίδιο, στον μεγάλο του κήπο!

Δυο βήματα πιο πάνω ήταν η Μυτιλήνη που βούλιαζε από τους δυστυχείς πρόσφυγες. Εκεί δεν αξιώθηκε να πάει.

Ανέκαθεν ήταν γνωστή η αγαστή σχέση της Εκκλησίας με το Κεφάλαιο και την Εξουσία. Ειδικά το Φανάρι έχει το δικό του αμαρτωλό παρελθόν, από την περίοδο της Τουρκοκρατίας όταν τα πήγαινε μια χαρά με την Μεγάλη Πύλη!

Τώρα όμως τέτοιου είδους συναναστροφές που παίρνουν και τη δέουσα δημοσιότητα, Ε διάολε δεν είναι ο,τι καλλίτερο για το κύρος του Πατριαρχείου. Δεν του αρκούν πια οι «Μεγάλοι Λογοθέτες», που συνήθως είναι φραγκάτοι και ομοτράπεζοι; Κάτι τέτοια βλέπουν οι Βατικανοί και επιχαίρουν!

Ενότητα Τρίτη: Πάμε να ψηφίσουμε. Με τον κόσμο σχεδόν αδιάφορο..Με υποψήφιους πού κάποιοι απ αυτούς θα ξεχωρίσουν στην θερινή επιθεώρηση. Προσφέρονται άλλωστε. Ένας κι ένας. Ο Σταύρος,το νέο φιντανάκι του Γιούνγκερ, ο Μιχαλολιάκος, πολιτικός δολοφόνος καθ ομολογίαν, ο Λεβέντης που προχθές μπέρδεψε τον ΑΝΤ 1 με τον ALPHA, στον όποιο πήγε αναζητώντας τον…Παπαδάκη! Ο Λεβέντης που μιλά για αργόμισθους κι έχει βάλει το μισό του σόι στό ψηφοδέλτιο!

Υπάρχουν, όμως, συνέλληνες που θα τους ψηφίσουν. Που θα τους βάλουν στη Βουλή, όπου θα πέσει το γέλιο της..Αρκούδας!

Αυτό είναι το επίπεδο των ανθρώπων που μας εκπροσωπούν. Αυτοί προσδιορίζουν το μπόι μας, κακά τα ψέμματα.

Αυτοί είμαστε κι αυτή την εικόνα δίνει η χωρά μας έξω. Όσο πίσω γυρίζουμε τον χρόνο, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, τόσο μας μελαγχολούν οι συγκρίσεις. Γιατί, Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον αρχηγό του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, να ασχολείται με το αν η κάμερα τον έβγαλε κοντύτερο του αντιπάλου του; Μήτε η Ανίτα Πάνια δεν θα τολμούσε τέτοιο σχόλιο!

Κι ύστερα αυτή η ρητορική πλήξη. Όλοι να επαναλαμβάνουν τα ίδια κι οι υποψήφιοι ν αναμασάνε, όσα είπαν οι Αρχηγοί. Μια μελαγχολία σκιάζει αυτές τις εκλογές…

Διαβάστε περισσότερα

«Ξεπουλάνε το χιόνι τ’ ουρανού»*

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ 

Πουλήστε τα όλα! Μην αφήσετε μήτε πέτρα στη θέση της, μήτε δέντρο, μήτε θάμνο, μήτε πουλί πετούμενο. Πουλήστε λίμνες, θάλασσες, δάση, ραχούλες, κτήρια – στολίδια, λιμάνια, αεροδρόμια. Πουλήστε και αρχαία. Γιατί όχι; Στην κρίση όλα επιτρέποντα. Σκέφτεστε, όμως, πως για τα αρχαία το «πουλάω» ακούγεται κάπως βαρύ και δεν το σηκώνει η συνείδησή σας, όση απέμεινε, αν έμεινε. Στην πραγματικότητα δεν το σηκώνουν οι επικοινωνιολόγοι σας.
Το «νοικιάζω» ακούγεται πιο light και ευκολόπεπτο. Το πρότεινε, την τελευταία προεκλογική Πέμπτη, η υπηρεσιακή υπουργός Πολιτισμού, Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα. Πρότεινε, δηλαδή, η χώρα να οργανώνει εκθέσεις με αντικείμενα από τις αποθήκες των αρχαιολογικών μουσείων, οι οποίες θα παρουσιάζονται, έναντι ενοικίου, σε χώρες που δεν έχουν αρχαία (το γεγονός ότι δεν υπάρχει λαός που να μην φέρει τον δικό του υλικό πολιτισμό ας το αφήσουμε ασχολίαστο προς το παρόν!). «Θα δημιουργήσουμε έναν κατάλογο που θα είναι ο προπομπός, ο οποίος θα αναφέρει τιμές για δανεισμό, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Τα χρήματα θα πηγαίνουν σ’ ένα ταμείο με αποκλειστικό σκοπό την στήριξη των Μουσείων». Ισως κοκκίνισαν και ρίγησαν και τα αγάλματα του Μουσείου (όλα αυτά ειπώθηκαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο) αφού δεν ανατρίχιασε κανείς άλλος.
Και αυτό είναι μάλλον το χειρότερο. Ότι δηλαδή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έπαψε να σκέφτεται με όρους οραμάτων, ιδανικών, αξιών, ιστορικής μνήμης και εθίστηκε να σκέφτεται με όρους αγοράς. Όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Ο νεαρός φοιτητής , στην τηλεοπτική συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στον Ν. Χατζηνικολάου, με πόνο ψυχής ρωτούσε «οι αγορές καταρρέουν, τι θα κάνετε γι’ αυτό;». Οι αγορές όμως , νεαρέ μου, είναι κραταιές. Οι άνθρωποι καταρρέουν, φτωχαίνουν, χάνουν τη δουλειά τους, πεινάνε, κρυώνουν και καίγονται από τα μαγγάλια, αυτοκτονούν . Αλλά αυτά δεν σε αφήνουν να τα δεις. Εφ’ όσον όμως, το σύστημα ιδεολογικής χειραγώγησης έμαθε τους ανθρώπους να βλέπουν αγορές και όχι ψυχές, τότε αυτοί που κυβερνούν θα πουλήσουν ακόμα και τη μάνα που τους γέννησε (για παραφράσουμε κάπως τον Ζοζέ Σαραμάγκου) για να εξασφαλίσουν τα πλούτη τους.
Ηταν 1984 όταν ο Μάνος Κατράκης στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα», αρνιόταν να πουλήσει το κτήμα του για τουριστική εκμετάλλευση. «Ξεπουλάνε το χιόνι τ’ ουρανού» του λέει ο συντοπίτης και σύντροφός του.
Ηταν μόνο η αρχή… Μετά ήρθε ο ήρθαν οι ιδιωτικοποιήσεις, ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη, τα μνημόνια του Παπανδρέου και του Σαμαρά. Ηρθε και ο «αριστερός» Τσίπρας. Και αυτός έκανε το χειρότερο. Πήγε και πάτησε πάνω στο μνήμα – μνημείο αγωνιστών – κομμουνιστών στην Καισαριανή για να υποκλέψει ηθικό άλλοθι και να ξεπουλήσει ό,τι δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι. Και δεν ντράπηκε να επιδεικνύει αυτή του την ασέβεια στους νεκρούς σε ένα από τα προεκλογικά του σποτ.
Εκείνος όμως, ο κομμουνιστής στην ταινία (μα και στη ζωή) Μάνος Κατράκης, ο εξόριστος που επέστρεψε, την ώρα που ο εργολάβος πίεζε τους χωρικούς να ξεπουλήσουν τη γη τους, πήρε την αξίνα και άρχισε να σκάβει. Εκείνη η αξίνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα χέρια των ανθρώπων του μόχθου, όταν αποφασίζουν να ζήσουν από το ίδιο τους το βιος. Όταν αποφασίζουν να σκάψουν τη γη, να βάλουν μπρος τη μηχανή, να μαζέψουν τους καρπούς των δέντρων. Γιατί όλα αυτά τους ανήκουν. Η γη, τα δάση, τα αμπέλια που καρπίζουν, οι μηχανές που μουγκρίζουν στα εργοστάσια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία. Όλα δικά τους είναι και περιμένουν την «αξίνα» τους. Αν αποφασίσουν οι ίδιοι να τα διαφεντέψουν τότε θα ζήσουν οι γονείς, τα παιδιά, τα εγγόνια, όπως αξίζει στους ανθρώπους να ζουν. Και αυτό δεν είναι ουτοπία. Είναι η ίδια η ανάγκη που ξεπηδά από την πραγματικότητα.
Αλλιώς θα ζήσουμε από παντού εξόριστοι και ανέστιοι καταμεσίς της θάλασσας…
*Φράση δανεισμένη από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα».

Διαβάστε περισσότερα

Προσεγγίζοντας την έννοια των κοινωνικών ανισοτήτων

Η κοινωνία μας δημιουργεί­οργανώνει και οργανώνεται από κοινωνικές διαφοροποιήσεις. Όμως, οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις δεν οδηγούν κατ’ανάγκην στην ύπαρξη κοινωνικών ανισοτήτων.
 Η προσέγγιση της έννοιας της κοινωνικής ανισότητας θα πρέπει, λοιπόν, να τεθεί στους εξής τρείς άξονες:
α) στον άξονα της διαφοροποίησης
β) στον άξονα της κατάταξης
γ) στον άξονα της αξιολόγησης
 α) Η διαφοροποίηση σημαίνει ότι δύο άτομα δεν μπορούν ποτέ να συμπίπτουν απόλυτα ως προς τα προσωπικά και βιολογικά τους χαρακτηριστικά, τις ατομικές εκφάνσεις, την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητά τους.
Η διαφοροποίηση δεν συνιστά από μόνη της ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη κοινωνικής ανισότητας, δημιουργεί όμως έναν φαύλο κύκλο αξιολογικών κρίσεων ετερότητας (‘ο άλλος’) και σύγκρισης (‘ανώτερος’ – ‘κατώτερος’) ο οποίος λειτουργεί ως κέντρο του πυρήνα της οργάνωσης του συστήματος κοινωνικών ανισοτήτων.
β) Η κατάταξη αναφέρεται ευθέως στην σύγκριση των ατόμων βάσει της κλίμακας διαφοροποίησης τους. Η κατάταξη λειτουργεί και επηρεάζεται από την ιδεολογική πρόσληψη και θέση για τους κοινωνικούς σχηματισμούς; εάν αποδεχθούμε ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι αναπόφευκτες (και για ορισμένους αναγκαίες) τότε η κατάταξη θα δημιουργήσει επίπεδα κοινωνικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής, πολιτισμικής κ.ο.κ ανωτερότητας και κατωτερότητας.
 γ) Η αξιολογική κρίση της διαφοροποίησης βάσει της οποίας κατατάσσονται τα άτομα υποδηλώνει την έννοια της ανισότητας. Σύμφωνα με τον Μοσχονά, η αξιολόγηση είναι εκείνη που θα προσδόσει περιεχόμενο νοήματος κοινωνικής ανισότητας στις έννοιες της διαφοροποίησης και της κατάταξης

Διαβάστε περισσότερα

Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει, του Πάνου Χριστοδούλου

Ο τίτλος του άρθρου είναι κλεμμένος από πρόσφατη ευρωπαϊκή ταινία, η οποία αποτελεί διασκευή του Ιούλιος Καίσαρας του Σέξπιρ. Η ταινία πραγματεύεται το ανέβασμα του παραπάνω θεατρικού έργου σε μια φυλακή, από τους κρατούμενους. Υπάρχει όμως κάποια επαφή του έργου με την συγκυρία; Υπάρχει, σε δύο τουλάχιστον σημεία.

Καταρχήν,  η διαδικασία εκπόνησης του έργου τοποθετεί τους κρατούμενους σε μια διαδικασία πρωτοφανούς απελευθέρωσης. Παρότι, βέβαια, αρχικά, φαινόταν ουτοπικό να φτάσουν ακόμα και ως το κάστιγνκ για την επιλογή ηθοποιών, πόσο μάλλον να ανεβάσουν το θεατρικό. Μέρα με τη μέρα, λάθος με το λάθος, με αμηχανία οι κρατούμενοι αρχίζουν να βιώνουν το έργο μέχρι την στιγμή του χειροκροτήματος στην αυλαία. Αντίστοιχα, και το μέτωπο της Λαϊκής Ενότητας αρχικά φαινόταν αδύνατον να συγκροτηθεί για τις εκλογές. Όμως, όχι μόνο συγκροτήθηκε, αλλά, από μια κοινοβουλευτική ομάδα με αναφορά στην Αριστερή Πλατφόρμα,  κατάφερε να γίνει ένα πολυφωνικό μέτωπο, με τη συμμετοχή οργανώσεων και κινήσεων. Κατάφερε να δημιουργήσει τοπικές επιτροπές, να καλύψει με μεγάλες προσπάθειες πολεις, πλατείες και χωριά που οι περιοδείες τους άλλοτε χρειάζονταν ένα μήνα. Στην Πάτρα,  όπως και σε άλλες περιοχές κατάφερε, σε τρεις μέρες, να πραγματοποιήσει τρεις εκδηλώσεις,  εκ των οποίων η μία ένα φεστιβάλ νέων. Και μάλιστα να είναι και οι τρεις μαζικότατες. Και στην περίπτωσή μας διαπιστώνουμε ότι συντρόφισσες και σύντροφοι αλλάζουν μέρα με τη μέρα, απελευθερώνονται, ξαναβιώνουν την αμηχανία, εμπλουτίζονται, προβληματίζονται, προχωρούν όμως μέχρι την αυλαία. Γνωρίζουμε ότι προφανώς έγιναν και πολλά λάθη αλλά, δεδομένης της πίεσης του χρόνου, το ότι από την αμφιβολία δυνατότητας συγκρότησης φτάσαμε σε όλα τα παραπάνω , είναι μια κάποια επιτυχία.

Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με την ίδια την επιτυχία του έργου στον πυρήνα του νοήματός του. Αντίθετα από την κλασσική,  παραποιημένη ιστορία για το Βρούτο, την απόφαση για την ανατροπή του Καίσαρα την παίρνουν ορισμένοι συγκλητικοί απελπισμένοι από τον προσωποκεντρικό τρόπο με τον οποίο ο Ιουλιος Καίσαρας διαχειρίζεται την εξουσία, ονειρευόμενοι μια πορεία προς ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Για να το πραγματοποιήσουν, όμως, χρειάζονται τον πιο κοντινό στον Καίσαρα, τον Βρούτο. Ο Βρούτος σοκαρισμένος αναλαμβάνει την ευθύνη να είναι αυτός που θα το πραγματώσει, συνειδητοποιώντας ότι ήταν και ο πιο κοντινός που επέτρεψε να φτάσει η Ρώμη σε αυτό το σημείο. Στη δικιά μας ιστορία,  βέβαια,  ο Καίσαρ ανατράπηκε μόνος του. Παρόλα αυτά η Ριζοσπαστική Αριστερά έχει ευθύνη να δώσει η ίδια τη μάχη εναντίον του. Όχι μόνο γιατί ένα τμήμα της δεν κατάφερε να τον αποτρέψει σε έγκαιρο χρόνο (αν και αποχώρησε την πιο κρίσιμη στιγμή, αποδεικνύοντας ότι αυτό το κομματι δεν αντιλαμβάνεται την εξουσία ως επάγγελμα –αναφορά στη συντρόφισσα Ζωη Κωνσταντοπούλου,  από την ομιλία της στην Πάτρα-) αλλά, το κυριότερο, για να μη συνεχίσουν τα μνημόνια στο όνομα της Αριστεράς (κατά τη φίλη μου Δήμητρα Σιαηλή). Γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταστραφεί (τοποθέτηση Μπελαντή στην εκδήλωση του rproject: «ΣΥΡΙΖΑ delenta est»), ώστε η Αριστερά να μη φορτωθεί,  πέρα από την ήττα του δημοψηφίσματος, τη συνέχιση της κατασταλτικής και καταπιεστικής μνημονιακής πολιτικής. Η ριζοσπαστική αριστερά, η αντισυστημική, αντικαπιταλιστική αντιμνημονιακή και ότι άλλο θέλετε σε αντί, χρειάζεται να σταθεί όρθια και να αποδείξει στην σκήνη αυτή τη φορά και όχι στο σενάριο ότι ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι, ότι αριστερά δεν είναι τα μνημόνια αλλα η αντίσταση σε αυτά.

Και όσο δύσκολο και αν είναι, ήδη διανύσαμε ένα κομμάτι που φαινόταν ακατόρθωτο, όσο δύσκολο κι αν είναι πρέπει να φτάσουμε στην αυλαία.

Γιατι, όπως κλείνει το έργο

Αγαπούσα τον Καίσαρα άλλα αγαπούσα περισσότερο τη Ρώμη

Διαβάστε περισσότερα

Η εφικτή επανάσταση

Νικος Καραβελος* 

 

«Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος ή» (πόσο όμορφος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος). Με αυτό το υπέροχο επιφώνημα ο ποιητής Μένανδρος (342-291 π.Χ.) θαύμασε αυτό το ανεκτίμητο δημιούργημα, τον άνθρωπο. Πότε, όμως, αυτό το ον είναι χαρίεν; Τότε και μόνο, όταν είναι άνθρωπος. Όταν πραγματώνει το σύνολο των ανθρωπιστικών αξιών που δικαιώνουν το περιεχόμενο του ονόματός του(1).

Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους. Με την παιδεία, που τον βοηθάει να ολοκληρώνει τις προδιαγραφές του είδους του. Με πιο απλά λόγια να σκέφτεται και να μιλάει σωστά, να σιωπά με σύνεση και να πράττει. Έγραφε ο ποιητής Π. Κυπαρίσσης : «Η πράξη, η μόνη εφικτή επανάσταση. Να κάνεις καλά τη δουλειά σου και να είσαι δοτικός. Πράξη δοτική είναι αυτή του εμπνευσμένου δασκάλου, στο δημοτικό και νηπιαγωγείο, που οδηγεί ψυχές και τις κινεί στη γνώση και στην ομορφιά. Πράξη που γεννάει πολίτες, όχι υπηκόους». (2)

Η παιδεία εδραιώνει την ώριμη λογική και παραλλήλως την αναγκαία ωρίμανση του συναισθήματος. Αυτά τα δύο βασικά στοιχεία είναι οι πηγές της ευτυχίας του ανθρώπου. Δεν είναι η πολυμάθεια, ακόμα λιγότερο η πολυπληροφόρηση, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.

Παιδεία είναι η μόρφωση, αυτό που μένει τελικά μέσα μας, όταν ξεχάσουμε εκείνα που ξέρουμε.

Κατά τον Αριστοτέλη, παιδεία είναι η «περί τα ανθρώπεια

φιλοσοφία» (Ηθικά 1181Β, 12). Πρέπει να πλουτίζεται συνεχώς με τα δρώντα στοιχεία της κλασσικής παράδοσης, ώστε αυτά να αφομοιώνονται, κυρίως, όμως, να γίνονται αντικείμενο παίδευσης των νέων.

Βεβαίως, υπάρχει και υποστηρίζεται τις τελευταίες δεκαετίες (και φαίνεται μάλιστα να επικρατεί) η αντίθετη άποψη. Ότι η παιδεία πρέπει να αποσκοπεί στην κατασκευή υποτελών ατόμων και μάλιστα σε γραμμή παραγωγής, ότι παιδεία είναι η εμπέδωση του κυριαρχικού ρόλου της τεχνολογίας, της πληροφορικής, των ξένων γλωσσών και ότι είναι αναγκαία η σύνδεσή της με τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών και των μεγάλων ομίλων.

Επομένως, παιδεία δεν είναι η γνωστική πραγματικότητα, που αντλεί γνώσεις και δύναμη από το σύνολο των αιώνων και συντελεί στη διάπλαση ήθους, αλλά μια απλή, μηχανιστική, άνευρη και συνειδητά κατευθυνόμενη διαδικασία υπονόμευσης της λογικής.

Κατά την ίδια θεωρία, πρόσβαση στην κλασσική παιδεία μπορούν να έχουν μόνο οι κανακάρηδες των πλουσίων, εάν το επιθυμούν. Και επειδή είναι αδύνατον να καλυφθούν οι ανάγκες τους αποκλειστικά και μόνο με τα τέκνα τους, δίνουν ορισμένες «ευκαιρίες» και στα τέκνα των κατώτερων τάξεων, όχι για να μορφωθούν, αλλά για να εξειδικευθούν, υπό τον όρο ότι διά βίου θα υπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Έγραφε ένας σημαντικός λόγιος : «Μόνο μικρά νομίσματα έχει στην τσέπη του ο φτωχός, μόνο μικρές ιδέες έχει στο κεφάλι του ο απαίδευτος, ωστόσο υπάρχουν και πολλοί που είναι χειρότεροι και απ’ τους απαίδευτους. Είναι αυτοί που χρειάστηκαν πολλές σπουδές για να μείνουν αμόρφωτοι». (3)

Ας θυμηθούμε τούτο : ο Λένιν τελείωσε το Γυμνάσιο με άριστα στα ελληνικά. Σήμερα σε μία βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης δείχνουν με περηφάνια τα δώδεκα αρχαία βιβλία, που καταβρόχθισε μέσα σε δύο μήνες, γεμίζοντας τα περιθώριά τους με σημειώσεις. Ο δε Μαρξ «παρέμενε πάντα προσηλωμένος στους Αρχαίους Έλληνες κι ήταν έτοιμος να διώξει με το μαστίγιο από τον ναό του πολιτισμού κάθε άθλια ύπαρξη που ήθελε να στρέψει τους εργάτες ενάντια στην αρχαία κληρονομιά», έγραφε ο Κάρολος Μέρινγκ, που τον ήξερε καλά (4).

Αξίζει τον κόπο να τελειώσουμε τούτο το σημείωμα με τα λόγια ενός σύγχρονου κομμουνιστή διανοούμενου, του Ζαν Λουί Λεσέρκλ (Jean Louis Lecercle) :

«Πολλοί φαντάζονται ότι οι κομμουνιστές θα ήταν υποστηρικτές μόνο ενός καθαρά μοντέρνου μαθήματος. Όμως, αν είχε υιοθετηθεί το κομμουνιστικό σχέδιο, το μάθημα των κλασσικών γλωσσών θα έπαιρνε νέα ώθηση. Σημαντικός αριθμός παιδιών από τον λαό θα έρχονταν για πρώτη φορά σε επαφή με ένα μάθημα, από το οποίο ως τώρα ήταν αποκλεισμένα. Σήμερα σπουδάζουν Ελληνικά και Λατινικά μόνο τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών, όχι γιατί είναι ιδιαίτερα προικισμένα ή γιατί έχουν ενδιαφέρον ξεχωριστό γι’ αυτό το είδος σπουδών, αλλά γιατί αυτό είναι έκφραση ταξικού προνομίου».

Και ιδού το συμπέρασμα του Λεσέρκλ : «Η αντίδραση ονειρεύεται ένα σχολείο αμερικανικού τύπου, που βγάζει τεχνικούς στενά ειδικευμένους, χωρίς γενική καλλιέργεια και, επομένως, άτομα που επηρεάζονται ευκολότερα και είναι λιγότερο ικανά να δουν καθαρά τα ψέματα της άρχουσας τάξης» (5).

Οι παραπάνω σκέψεις ήρθαν στον νου μας ακούγοντας γνωστή τηλεοπτική «δημοσιογράφο» στο πρόσφατο ντιμπέιτ να ρωτά τον πρώην πρωθυπουργό εάν συμφωνεί στη σύνδεση της παιδείας με την αγορά. Αντί άλλης απαντήσεως ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να τις επαναλάβει τα παραπάνω λόγια του Λεσέρκλ ή κάτι ανάλογο.

Θα ήταν η μόνη αποστομωτική απάντηση σε μία ανόητη και υποβολιμιαία ερώτηση.

Εσείς, τι μάθατε ότι απάντησε;

(1) και (3) Ιάσων Ευαγγέλου «Γνώση και Παιδεία» εκδ.

(2) Π. Κυπαρίσσης www.imerodromos.gr 7.9.2015

(4) Κάρολος Μέρινγκ Ο Μαρξ και η ιστορία της ζωής του

(5) Πηγή Σαράντος Ι. Καργάκος ΑΛΑΛΊΑ εκδ. GUTENBERG

*  Ο Νίκος Καραβέλος είναι  Δικηγόρος – Συγγραφέας.

Διαβάστε περισσότερα

Και δολοφόνοι και δηλωσίες!

Ό,τι θα ακούσετε παρακάτω, αυτός ο εμετός, είναι από τηλεφωνική συνομιλία του Δεβελέκα, οδηγού/σωματοφύλακα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Πειραιά και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής.
    Ο συγκεκριμένος «κύριος» με την Απόφαση 7752/2013 του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά έχει ήδη καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης δυο ετών και έξι μηνών για παράνομη οπλοκατοχή που διαπιστώθηκε ανήμερα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
    Σημείωση: Η συνομιλία καταγράφηκε λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα και ενώ προηγουμένως η Χρυσή Αυγή είχε εκδώσει ανακοίνωση (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/politiko-susthma) όπου υποστήριζε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία. Η δολοφονία, έλεγε τότε η Χρυσή Αυγή, οφειλόταν σε «καθαρά οπαδικά και σίγουρα όχι πολιτικά κίνητρα».
  

    Σήμερα συμπληρώνονται δυο χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Χτες μόλις, ο επικεφαλής της ναζιστικής συμμορίας, ο Μιχαλολιάκος, παραμονή της «επετείου» της δολοφονίας και τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, το δήλωσε απροκάλυπτα μιλώντας στον Real FM και στον Νίκο Χατζηνικολάου: «Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για την δολοφονία»!
    Αλήθεια τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν;
    Αλλά ο Μιχαλολιάκος δεν σταμάτησε εκεί. Σε ένα απόλυτο τσιτσίδωμα των χιτλεροειδών, σε μια εκκωφαντική ομολογία του ψοφοδεούς χαρακτήρα τους συμπλήρωσε ότι ενώ αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, εντούτοις καμία ποινική ευθύνη δεν φέρουν για το έγκλημα!
    Αλήθεια τι σημαίνει αυτό;  Μα είναι προφανές:

• Ναι – λέει ο φυρερίσκος –  είμαστε πολιτικά υπεύθυνοι για την δολοφονία, αλλά μη μας φυλακίσετε κιόλας!
• Ναι, είμαστε οι φορείς του ναζιστικού μίσους, είμαστε οι κήρυκες του μισανθρωπισμού και του εγκλήματος, αλλά μη μας χώσετε μέσα!
• Ναι, αφήστε μας να διευθύνουμε την εγκληματική μας οργάνωση, να οπλίζουμε τα τάγματα εφόδου μας με λοστάρια και μαχαίρια, αφήστε μας να οργανώνουμε πογκρομ όπως κάναμε εναντίον του ΚΚΕ στο Πέραμα, όπως κάναμε εναντίον των Αιγυπτίων ψαράδων, αφήστε μας να κινητοποιούμε τα «Ες –Ες» μας κα να τους δίνουμε εντολές να χτυπήσουν όπως κάναμε το μοιραίο βράδυ στο Κερατσίνι, αλλά όταν κάποιος μαχαιροβγάλτης από εμάς διαπράξει αυτό για το οποίο τον έχουμε «εκπαιδεύσει» και διατάξει, αντιμετωπίστε τον σαν «άτομο», δείτε το σαν «μεμονωμένο» συμβάν, κι αφήστε μας να συνεχίζουμε το «έργο» μας!

    Αυτό λέει στην ουσία ο Μιχαλολιάκος. Δείγμα κι αυτό της «λεβεντιάς» των ηγετών της συμμορίας, που «αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη» του εγκλήματος, αλλά όταν έρχεται η ώρα της απόδοσης ποινικής ευθύνης για το έγκλημα, είναι τόσο «λεβέντες» που απαντούν: «Εγώ δεν φταίω, άλλος το έκανε»…
    Όμως η χτεσινή συνέντευξη του Μιχαλολιάκου ήταν αποδεικτική και μιας ακόμα βασικής παραμέτρου που δείχνει το «ποιόν» αυτής της σιχαμερής συμμορίας. Διότι οι άνθρωποι δεν είναι μόνο δολοφόνοι. Είναι και δηλωσίες!    
    Τόσο δηλωσίες που φτάνουν να αρνούνται και να αποκηρύσσουν τον εαυτό τους: «Εγώ ποτέ δεν είπα ότι είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945 κι αν έχετε σχετικό βίντεο να το δείξετε», απάντησε ο Μιχαλολιάκος στον Χατζηνικολάου, για να αποσείσει από πάνω του την κατηγορία του ναζιστή.
    Αλλά και βίντεο υπάρχει και πασίγνωστο είναι. Ας τον «θαυμάσουμε» λοιπόν, για μια ακόμα φορά τον Μιχαλολιάκο να δηλώνει ότι και ναζί είναι, και φασιστας είναι, και εθνικοσοσιαλιστής είναι, και η σπορά του Χίτλερ και του Γκαίμπελς είναι:

  
  Σημείωση: Αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν ούτε πριν 10, ούτε πριν 20, ούτε πριν 30 χρόνια. Στις 3/3/2012 έγιναν, μόλις 1 χρόνο πριν από τη δολοφονία του Φύσσα.    
    Αλλά το ξεγύμνωμα δεν σταματά εδώ.

• Στις 6/7/2011, στη Σπάρτη ήταν που ο Μιχαλολιάκος δήλωνε:  «Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;».
• Στις  24/11/2011, σε ομιλία του στα γραφεία της Χρυσής Αυγής ήταν, που ο Μιχαλολιάκος στην επισήμανση ότι μετά τις εκλογές θα προέκυπτε μια «Βουλή της Βαϊμάρης», κραύγαζε: «Ξέρετε τι ακολούθησε μετά. Ε, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, δεν το κρύβουμε. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτό».

    Τέτοιοι είναι οι φασίστες. Τέτοιοι ήταν πάντα. Έτοιμοι να πουν το μεγαλύτερο ψέμα.
    Ένας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου».Το πόσο άξιζε και ο ίδιος ο Πάουντ και οι ιδέες του φάνηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν και επί 25 χρόνια,  μετά τα τέλος του Μουσολίνι τον οποίο ακολουθούσε κατά  πόδας, ο Πάουντ υποδυόταν (;) τον τρελό για να την βγάλει καθαρή…
    Τέτοιοι είναι και οι ημέτεροι «ιδεολόγοι»:
    O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμνευσμένο από το Αουσβιτς:
«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…
    Αυτός ο ευγενής νέος δήλωσε στους ανακριτές: «Δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Εθνικιστής»! Καμία αντίρρηση. Εθνικιστής του κερατά είναι. Σαν όλους εκείνους, δηλαδή, που κατατάσσουν τα έθνη, τους λαούς και τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους». Και που πάνω στο τσακίρ εθνικιστικό κέφι τους ρίχνουν (κατά το κέφι τους) και καμιά μαχαιριά (στους «κατώτερους»)…
    Επιπλέον ο Ματθαιόπουλος έχει ελαφρυντικό: Τους ύμνους στο Αουσβιτς τους έψελνε «παλιά». Μόνο που το συγκρότημά του, το Pogrom, δεν είναι και τόσο παλιό. Μόλις το 2004 ιδρύθηκε…

Οι Μιχαλολιάκος – Παπάς σε «αρχαιοελληνικό» και «πατριωτικό» χαιρετισμό…

    Ο Μιχαλολιάκος είναι ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής. Στον ύμνο του για τον Χίτλερ (περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987) έγραφε:
 «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού,υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας:HEIL HITLER!»…
Αυτός ο τύπος, ο Μιχαλολιάκος, ορκίστηκε ενώπιον Θεών και ανακριτών και δήλωσε: «Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής». Τέτοια γενναιότητα έχει να επιδειχτεί από τότε που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε τους στίχους του «Μαύρου Γάτου» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε:
«Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…  

«Ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον… Κασιδιάρη. Όπως είπε στους ανακριτές, δεν γνωρίζει τίποτα για τον τύπο που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο χεράκι που με τόση «ανδρεία» χτυπάει γυναίκες»…

    Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:
«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε τηνανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών.Ορομαντισμόςως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…
    Αλλά, όπως ορκίστηκε ο κύριος Κασιδιάρης ενώπιον Θεών και ανακριτών, «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Όσο για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, αυτά ο κύριος Κασιδιάρης τα έγραφε «παλιά». Όχι όμως και τόσο «παλιά». Στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» τα έγραφε. Πότε πρόλαβε να τα αποκηρύξει, τέτοιος «ιδεολόγος» άνθρωπος, που κυκλοφοράει και με μια σβάστικα «να!», ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι – με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες…

    Αυτοί είναι που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αλλά «δεν έχουν καμία ποινική ευθύνη» για τη δολοφονία του Παύλου και για εκέινους που «σκοτώσανε το γιό του μαστρο-Τάκη, που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη», όπως έλεγε ένας από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, του παλικαριού που δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.
***
    Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε χτες τη μάσκα με την κυνική ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου. Δεν είχε ποτέ μάσκα.
Ποτέ!

• Το ξέρουν εκείνοι οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούσαν.
• Το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συνέλλεγαν «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που είχαν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.
• Το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που λάνσαραν και προωθούν ακόμα την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».
• Το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους ψήφιζαν σε ψηφοφορίες στη Βουλή υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων ή οι άλλοι που τους χάιδευαν στο όνομα της καλής λειτουργίας των «θεσμών»…
• Το ήξεραν εκεί στη ΝΔ που αρνούνταν να βγάλουν μια κανονική ανακοίνωση για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
• Το ήξεραν οι Μπαλτάκοι, αυτά τα υψηλόβαθμα στελέχη του κράτους που απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο».
• Το ξέρουν τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που ξεκίνησαν με άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.
• Το ξέρουν αυτοί που πουλάνε το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λένε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνοδεύει γριούλες στα ΑΤΜ.
• Το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.
• Το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν μετανάστες στη Ραφήνα, να ακούνε ότι ταγματαλήτες μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, ότι ταγματαλήτες στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, ότι ταγματαλήτες στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο.

    Γιατί αυτός είναι ο στόχος των ταγματαλητών:
    Να τρομοκρατήσουν τον εργατόκοσμο. Οι λεχρίτες τού «αίμα μόνο για Έλληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη. Είναι αυτοί που χτύπησαν με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα. Είναι αυτοί που πήγαν με τον βιομήχανο ενάντια στους απεργούς της «Χαλυβουργίας».
    Γι” αυτό οι ναζί πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.
    Ο φασισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:
«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
    Πρέπει να αντιμετωπιστεί γνωρίζοντας ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εργολάβων, που εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη, άλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού, άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού»…

    Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.
    Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.
    Με ζωντανή την μνήμη από τα Καλάβρυτα, την Κάνδανο, την Βιάννο, τον Χορτιάτη, τον τοίχο της Καισαριανής, το μπλόκο της Κοκκινιάς και της Καλογρέζας, επαναλαμβάνουμε:
    Πρώτον: Η Χρυσή Αυγή, που ομολόγησε την ευθύνη για τη δολοφονία του Φύσσα και ζητά την Κυριακή ψήφο από τους Έλληνες, είναι εγκληματική συμμορία. Η απόδειξη, η βασική, η κύρια, η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της εγκληματικής φύσης αυτής της συμμορίας, δεν είναι «απλά» ποινικού, είναι πολιτικού χαρακτήρα. Και είναι τούτη: Ότι πρόκειται για μια ναζιστική συμμορία. Επαναλαμβάνουμε: Ο λόγος που καθιστά εγκληματική τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι αυτός: Ότι είναι ο φορέας του ναζισμού. Είναι εγκληματική επειδή, ακριβώς, είναι ο φορέας του ναζιστικού εγκλήματος. Αυτή είναι η ουσία του εγκλήματος που εκπροσωπεί το φίδι του χρυσαυγιτισμού: Ο ναζισμός.
   Δεύτερον: Η δικαστική εξέλιξη, η εκ των ων ουκ άνευ παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών για τις πράξεις τους, η αμείλικτη τιμωρία για τη συγκρότηση και δράση τους ως εγκληματική συμμορία όπως προκύπτει μέσα από τις πράξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει το μέγιστο πολιτικό τεκμήριο: Ότι είναι ο ναζισμός που ισοδυναμεί με το έγκλημα. Και ότι αυτή είναι η μέγιστη απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία: Ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Η νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία είναι το ένα πράγμα. Το άλλο είναι η κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν έτσι: Πολιτικά!
    Ο φασισμός θα τσακιστεί από το ρωμαλέο, το ταξικό, το εργατικό, το λαϊκό κίνημα. Είναι το αντιφασιστικό κίνημα του λαού που πρέπει να νιώθουν την «ανάσα του στην πλάτη τους» όσοι και αν επιχειρήσουν να βγάλουν «λάδι» τους ναζί και το ναζισμό.
    Αυτό είναι που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν πουθενά αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να ξεριζώσει, να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.
Πηγή: enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Να πώς κατασκευάζουν δημοσκοπήσεις

Σοβαρό θέμα έχει προκύψει σχετικά με την αξιοπιστία των εταιριών δημοσκοπήσεων που σε κάθε προεκλογική περίοδο παίζουν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία κλίματος και ρεύματος υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος αλλά σπάνια καταφέρνουν να προσεγγίσουν την αλήθεια. Έγκυρες πληροφορίες του koutipandoras.gr θέλουν εταιρίες να κατασκευάζουν αποτελέσματα δημοσκοπήσεων εν όψει των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη, παραποιώντας συγκεκριμένα στοιχεία.

Το koutipandoras.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως εταιρίες, κάποιες από τις οποίες δεν είναι μάλιστα εγκεκριμένες από το ΣΕΔΕΑ (Σύλλογος Εταιριών Δημοσκόπησης και Έρευνας Αγοράς), κατασκευάζουν αποτελέσματα δημοσκοπήσεων εν όψει των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη παρουσιάζοντας άλλοτε ισοπαλία ανάμεσα στα κόμματα κι άλλοτε προβάδισμα του ενός ή του άλλου.

Πώς γίνεται το μαγείρεμα

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα κατασκευασμένα αποτελέσματα δεν προκύπτουν μέσα από αλλοίωση των πρωτογενών ευρημάτων αλλά παραποιώντας ποιοτικά στοιχεία από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων.

Εξηγούμαστε:

Το να γίνει παρέμβαση στην καταγραφή των απαντήσεων που δίνουν οι πολίτες κατά τις τηλεφωνικές συνεντεύξεις θεωρείται παρακινδυνευμένο από τις εν λόγω εταιρίες, αφού σε περίπτωση έρευνας είναι σχετικά εύκολη η διασταύρωση των απαντήσεων. Έτσι καταφεύγουν σε λαθροχειρία κατά τη διαδικασία υπολογισμού της εκτίμησης ψήφου επί των εγκύρων η οποία βασίζεται στο τί είχαν ψηφίσει στο παρελθόν όσοι τώρα δηλώνουν αναποφάσιστοι.

Για παράδειγμα, αν από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων ένα 30% είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου, ένα 20% Νέα Δημοκρατία κι ένα 50% Ποτάμι, οι εν λόγω εταιρίες αλλάζουν αυτά τα ποσοστά για να "δώσουν" στην εκτίμηση ψήφου επί των έγκυρων το επιθυμητό επιπλέον ποσοστό.

Το εσωτερικό σημείωμα της Νέας Δημοκρατίας που είχε επιβεβαιώσει το μαγείρεμα

Ήταν η Παρασκευή της εβδομάδας πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, τότε που οι εταιρίες δημοσκοπήσεων εμφάνιζαν επικράτηση του ΝΑΙ, όταν το koutipandoras.gr δημοσίευσε εσωτερικό έγγραφο της Νέας Δημοκρατίας στο οποίο γινόταν σαφής παραδοχή πως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων μπορούν να παραποιηθούν.

Ιδού το απόσπασμα του σημειώματος που αποδεικνύει πως "στήνουν" δημοσκοπήσεις:

Γι’ αυτό, στο βαθμό που είναι δυνατό, θα πρέπει η δημοσκοπική/κοινωνική δυναμική υπέρ του ΝΑΙ να αποτυπωθεί κλιμακούμενη από τις εταιρείες μετρήσεων, να φανεί δηλαδή ότι υπάρχει μία δυναμική – ρεύμα υπέρ του ΝΑΙ, η οποία είναι σταθερή. Όχι όμως με ομοειδή ποσοστά, γιατί ο κόσμος παραμένει καχύποπτος απέναντι στους δημοσκόπους. Τους θεωρεί κομμάτι του συστήματος.

Από την άλλη, την Παρασκευή 3/7, που είναι και η τελευταία μέρα που επιτρέπεται βάσει νόμου να δημοσιευθούν μετρήσεις, θα πρέπει να αποτυπώνεται μία καθολική υπεροχή του ΝΑΙ, που δεν θα χωρεί αμφισβήτηση, χωρίς όμως να δημιουργεί και επανάπαυση. Μία διαφορά που θα κυμαίνεται από 5 έως 10 μονάδες ανάλογα με την εταιρεία. Σημειώνουμε ότι σε ανάλογα δημοψηφίσματα στο εξωτερικό το ΝΑΙ συνήθως υποαντιπροσωπεύεται.

Υπάρχει εισαγγελέας;

Παρά τις διαδοχικές δημοσιεύσεις δημοσκοπήσεων που όχι απλά είχαν αποτύχει να προβλέψουν το αποτέλεσμα των αναμετρήσεων αλλά σε βαθμό τέτοιο που δημιουργεί σοβαρές υποψίες για την επιστημονικότητα των μεθόδων τους, ουδέποτε έχει παρέμβει η Δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση αποτυχίας, οι εταιρίες επαναφέρουν τη δικαιολογία πως οι δημοσκοπήσεις είναι "φωτογραφίες της στιγμής" κι όχι προβλέψεις αποτελεσμάτων, αλλά πώς γίνεται η φωτογραφία της μίας ημέρας να είναι τόσο διαφορετική από αυτή της μεθεπόμενης;

Στην απόλυτα διαμεσολαβημένη δημοκρατία στην οποία ζούμε όπου οι δημοσκοπήσεις αναμφίβολα παίζουν ρόλο στη δημιουργία πολιτικού κλίματος, ειδικά τις τελευταίες ημέρες κάθε προεκλογικής περιόδου, δε θα έπρεπε οι εταιρίες να κάνουν τη δουλειά τους με υπευθυνότητα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και τη Δημοκρατία; Κι αν δεν το κάνουν, δεν οφείλει η Δικαιοσύνη να παρέμβει;

Πηγή:

http://www.koutipandoras.gr/article/150696/na-pos-kataskeyazoyn-dimoskopiseis-yparhei-eisaggeleas

Διαβάστε περισσότερα

Η ορολογία της υποτίμησης

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Περιμένοντας τη Γερμανία να κατασταλάξει, να συμπεράνει ποια είναι τα συμφέροντά της στο προσφυγικό κι έπειτα να τα επιβάλει στους υπόλοιπους, η Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένει διχασμένη. Δηλαδή μη Ενωση. Παραμένει ωστόσο και μη Ευρώπη, όσο ανέχεται να καταλύουν τις ιδρυτικές της συνθήκες χώρες-μέλη της, να προσβάλλουν τις αρχές που η Ενωση καυχάται ότι ορίζουν τη λειτουργία και αναδεικνύουν το πνεύμα της. Εκτός και δεχτούμε πως η ελευθεροκοινωνία δεν πλήττεται από τις αποφάσεις για κλείσιμο των συνόρων ούτε από τα ήδη χτισμένα τείχη και από τα προαναγγελλόμενα.

Τους δικούς της φράχτες, ιδεολογικούς, και τα δικά της τείχη, συναισθηματικά, υψώνει η γλώσσα. Για παράδειγμα, με την ορολογία που προτιμά όταν επιχειρεί υποτίθεται να περιγράψει τα πράγματα. Εντάξει. Το να αποκαλεί ο κ. Μεϊμαράκης «κυρία Τασία» την πρώην υπουργό κ. Χριστοδουλοπούλου για να τη μειώσει, θαρρείς και αυτό συνιστά κριτική, δεν είναι πρωτότυπο. Το διέπραξε και ο κ. Θεοδωράκης στο ντιμπέιτ των εφτά· και το διαπράττουν κατά κόρον σπουδαίοι ή σπουδαιοφανείς σχολιαστές και θορυβοποιοί πολιτικοί. Κι ύστερα, ίσως τον πήρε στο λαιμό του τον άνθρωπο ο εξευγενισμός του μέχρι τώρα Βαγγέλη σε Ευάγγελο, που τον ανέβασε σε επίπεδο πολύ πιο υψηλό από κάθε «κυρίας Τασίας».

Τα γλωσσικά τείχη ο κ. Μεϊμαράκης τα ύψωσε κυρίως με την επιμονή του στον όρο «λαθρομετανάστες». Και αυτό όταν πια ακόμη και έντυπα της αγοραίας ξενοφοβίας φιλοτιμήθηκαν να συμβιβαστούν με τη χρήση του όρου «παράτυποι μετανάστες», τουλάχιστον στις πιο επίσημες στήλες τους. Φυσικά και δεν αλλάζει η μοίρα των μεταναστών χωρίς χαρτιά αν τους πούμε «παράτυπους» και όχι «λαθραίους» ή «παράνομους». Είναι πιθανό όμως ν’ αλλάξουν έστω και λίγο τα δικά μας αισθήματα απέναντί τους· να μην τους βλέπουμε σαν εγκληματίες αλλά σαν ανθρώπους της ανάγκης. Το «παράνομος» ή το «λαθραίος» είναι στίγμα. Και ευνοεί την αυτόματη ποινικοποίηση. Αυτό το διέγνωσε ήδη το 1975 ο ΟΗΕ, που αποφάσισε να αναφέρεται επίσημα σε «παράτυπους μετανάστες». Ανάλογη απόφαση πήρε το 2006 το Συμβούλιο της Ευρώπης. Το δε Ευρωκοινοβούλιο συνέστησε το 2009 στους οργανισμούς της Ε.Ε. και στα κράτη-μέλη να χρησιμοποιούν τον όρο του ΟΗΕ.

Δεν είναι φιλολογικό το θέμα ή κουλτουριάρικο, αν και φοβάμαι ότι αυτό θα έλεγαν πολλοί, εν οις και ο κ. Μεϊμαράκης. Ο οποίος, διατηρώντας και στο προσφυγικό ένα ύφος πολλά βαρύ πλην ανοίκεια ανάλαφρο, είπε το εξής: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε ένα μήνυμα στους πρόσφυγες, μετανάστες κλπ., ότι καλά περνάμε εδώ, καλοκαιράκι είναι, θα τα βρούμε μια χαρά – και η εισροή αυξήθηκε κατακόρυφα». Ετσι εξηγείται γιατί πριν από λίγες ημέρες η Ν.Δ. κατήγγειλε δριμύτατα σαν δολιοφθορείς της Ευρώπης τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες, και ας συνανήκουν στο ΕΛΚ. Επειδή η κ. Μέρκελ έλεγε τότε ότι «το δικαίωμα των προσφύγων στο άσυλο δεν μπορεί να έχει όρια». Αυτό κι αν ήταν προσκλητήριο.

Διαβάστε περισσότερα

Σάλος με τη δήλωση Μιχαλολιάκου: Η Χ.Α. αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία Φύσσα

Με δηλώσεις στον Ρ/Σ Real FM, ο γ.γ. της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, αναφέρει πως η οργάνωση του αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δύο χρόνια πριν στο Κερατσίνι.

 "Σε ό,τι αφορά την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία Φύσσα στο Κερατσίνι, την αναλαμβάνουμε", λέει χαρακτηριστικά στο απόσπασμα που μπορείτε να ακούσετε παρακάτω:

Διαβάστε περισσότερα

Μιχαλολιάκος: "Είμαστε η σπορά των νικημένων του 1945, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες"! (βίντεο)

Συχνά ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής και άλλα στελέχη της ομάδας των νεοναζί προσπαθούν να κρύψουν τις αληθινές απόψεις τους, ψαρεύοντας στα θολά νερά και στηριζόμενοι στην άγνοια και την αγανάκτηση των Ελλήνων για τις καταστάσεις που βιώνουν. Μιλούν για ένα εθνικιστικό κόμμα, που αγαπά το λαό και την πατρίδα.

Όταν τους λένε υμνητές του Χίτλερ και του ναζισμού, "αποκηρύσσουν" κάθε τι που σχετίζεται με τη δράση ή την ιδεολογία του φασισμού. Κι όταν κάποιοι, εκ των πραγμάτων, παραδέχονται την αληθινή ιδεολογία τους, όπως ο Χρήστος Παπάς, μιλούν απλά για ένα "νεανικό παρελθόν"

Η πραγματικότητα όμως αποκαλύπτεται μέσα από 5 λέξεις του Μιχαλολιάκου. Όχι στο μακρινό παρελθόν, αλλά στο πολύ πρόσφατο. Λίγες ημέρες πριν από τις πρώτες εκλογές του 2012, ο "φύρερ" της Χ.Α. μιλούσε σε εκδήλωση στα κομματικά γραφεία κι διακήρυττε ότι το κόμμα του ανήκει στους ηττημένους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου! Στην πλευρά, δηλαδή, των ηττημένων ναζί. Και είναι η σπορά τους, όπως έλεγε!  "Εμείς είμαστε η σπορά των νικημένων του 1945, οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες…"

Διαβάστε περισσότερα

Κριτήρια ψήφου

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Στις εκλογές γίνεται (υποτίθεται) πολιτική συζήτηση. Η στήλη – το ομολογούμε – δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τα φλέγοντα ζητήματα αυτής της προεκλογικής περιόδου. Οπως το αν ο κ.Μειμαράκης είναι πιο ψηλός και πιο «παχιός» από τον κ.Τσίπρα που είναι πιο κοντός και πιο λεπτός. Η’ το άλλο φλέγον ζήτημα για τα «παράλληλα προγράμματα» που τάζουν οι δυο μονομάχοι απευθυνόμενοι σε ψηφοφόρους που διαβιούν – προφανώς – σε κάποια παράλληλα σύμπαντα.
    Ο… «δογματισμός» μας, λοιπόν, μας οδηγεί να σταθούμε τρεις μέρες πριν από τις εκλογές σε ένα ζήτημα που αφορά το δικό μας σύμπαν. Το σύμπαν της κρίσης. Και μάλιστα της κρίσης στο πλαίσιο της οποίας και την ίδια ώρα που 4 εκατομμύρια Έλληνες έχουν ριχτεί στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανέχειας, κάποιοι λίγοι, μετρημένοι στα δάκτυλα κερδίζουν.
    Αντί άλλης απόδειξης επ’ αυτού, είναι αρκετά πιστεύουμε τα στοιχεία που μιλούν για τα 560 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης είδαν τα πλούτη τους να εκτινάσσονται στα 76 δισ. δολάρια  και να ανέρχονται στο 45% του ΑΕΠ της χώρας. Επίσης τα στοιχεία για τα 11 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται από 16 δισ. δολάρια το 2013 στα 18 δισ. δολάρια το 2014 και να κατέχουν σχεδόν το 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Η’ τα στοιχεία για εκείνο το μόλις 10% του πληθυσμού που είδε τα πλούτη του να εκτινάσσονται τα χρόνια της κρίσης φτάνοντας σήμερα στο σημείο να κατέχει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007.
    Κατόπιν αυτών δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη θεωρητική ανάλυση για το γεγονός ότι στην Ελλάδα – και στον κόσμο – μία χούφτα εκμεταλλευτών κατέχουν την οικονομική εξουσία. Πράγμα που τους επιτρέπει, όταν οι πολλοί χειμάζονται, εκείνοι να θησαυρίζουν.
    Είναι προφανές ότι η οικονομική εξουσία των πατρικίων βασίζεται στο γεγονός ότι ως ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής απομυζούν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, σφετερίζονται τους καρπούς που γεννούν το μυαλό και τα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων.
    Αυτό όμως είναι και το πρόβλημα, αυτή είναι η αιτία που γεννά τις κρίσεις, τις αβυσσαλέες κοινωνικές ανισότητες: Ότι το προϊόν της παραγωγής, αντί να επιστρέφει στην κοινωνία των εργαζόμενων ανθρώπων που το δημιουργούν,  το ιδιοποιούνται, το παρακρατούν για λογαριασμό τους μια «κάστα» εχόντων, επιβάλλοντας ταυτόχρονα τις πολιτικές που – με ή χωρίς μνημόνια και δανειακές συμβάσεις – φτωχοποιούν τα λαϊκά στρώματα.
    Αφού, λοιπόν, αυτό είναι το πρόβλημα, κι αφού παρά τις λιτανείες του σκηνώματος της δήθεν «εθνικής συναίνεσης» αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο, από τη μια μεριά, και στην εργασία, από την άλλη, είναι ανειρήνευτη και αγεφύρωτη, τότε η λύση – η μοναδική λύση – δεν μπορεί να είναι παρά τούτη:
    Από αυτή τη δράκα της οικτρής μειοψηφίας των εκμεταλλευτών πρέπει να της αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία, που της επιτρέπει αφενός να καταχράται τον πλούτο που παράγει μια ολόκληρη κοινωνία, αφετέρου να ρίχνει στον Καιάδα εκείνους που τον δημιουργούν.
    Αλλά: Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη, η πρώτη και βασική προϋπόθεση για να αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία από την πλουτοκρατία είναι να της αφαιρεθεί ηπολιτική εξουσία, που σε κυβερνητικό επίπεδο την ασκεί μέσω των μονοκομματικών, δικομματικών, τρικομματικών και κάθε λογής αριθμού και απόχρωσης εκπροσώπων της ώστε να θωρακίζει και να αναπαράγει θεσμικά, νομοθετικά, κατασταλτικά, ιδεολογικά το καθεστώς της οικονομικής της εξουσίας.
    Εν ολίγοις:

• Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου που επιτρέπει στους λίγους να διαθέτουν πολλαπλάσιο πλούτο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας φορτώνοντας στο λαό τα χρέη των «άδειων» ταμείων.
• Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ρημάζουν στη λιτότητα τον εργάτη για να επιδοτούνται βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβοι.
• Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν το κράτος ως κράτος των μονοπωλίων και ως συλλογικό τους «κομματάρχη» που υπαγορεύει δεινά, επιβάλλει χαράτσια, στερεί δικαιώματα, τρομοκρατεί, απειλεί και βγάζει κέρδη από την ίδια τη δυστυχία της φτωχολογιάς.
• Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να λεηλατούν όλα τα γεννήματα και να φορτώνουν στον «κοπρίτη» λαό τη ρετσινιά ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
• Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ταΐζουν τοκογλύφους στέλνοντας το λογαριασμό με τους τόκους στους εργαζόμενους.
• Είναι η πολιτική εξουσία που επιτρέπει στην πολιτική απάτη να φοράει τον φερετζέ της δήθεν Αριστεράς, στα Μνημόνια τη μάσκα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και στους εκπροσώπους του παλιού δικομματισμού το ταγεράκι της αρσακειάδας.

    Αυτή η εξουσία, που σε πολιτικό επίπεδο δεν είναι άλλη από την εξουσία των μονοπωλίων και των κομμάτων τους, πρέπει να ανατραπεί. Και να αντικατασταθεί από μια λαϊκή εξουσία, με μια κυβέρνηση βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του λαού, η οποία σε κάθε βήμα της και ανά πάσα στιγμή θα τελεί υπό διαρκή εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
    Αυτή η εξουσία – για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού –
δεν μπορεί να ορέγεται κυβερνητικούς θώκους όπου μέσα στο αστικό πλαίσιο θα συνδιαλέγεται με τους σφαγιαστές του λαού και θα υπογράφει μαζί τους Μνημόνια, παζαρεύοντας με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό τα «ισοδύναμα» με τα οποία θα γίνει ο σφαγιασμός του λαού.
    Αυτή η εξουσία – για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού –
δεν μπορεί να δημιουργεί αυταπάτες ότι θα κάνει τους σφαγιαστές …συνεννοήσιμους ή να πουλά σαν «σωτηρία» του λαού την «αριστερή» πολιτική μεθαδόνη ότι οι σφαγιαστές θα επιδείξουν διάθεση… αναστολής και χρονικής μετάθεσης του (δεδομένου, όμως) σφαγιασμού του λαού.
    Αυτή η εξουσία – για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού –
δεν εξαπατά τον λαό, δεν τον προδίδει, δεν βαφτίζει το κρέας – ψάρι, δεν προστρέχει στη «γενναιοδωρία» των τοκογλύφων για να αποκομίσει κάποια «αναστολή πληρωμής», αλλά προχωρά σε μονομερή διαγραφή του χρέους διακηρύσσοντας προς κάθε κεφαλαιοκράτη, ιμπεριαλιστή πιστωτή, νέτα – σκέτα, ότι το χρέος αυτό δεν αφορά τον λαό, δεν είναι του λαού, ότι το χρέος για το οποίο μιλούν και το οποίο ο λαός, ως μη όφειλε, το έχει πληρώσει επανειλημμένως, είναι χρέος της πλουτοκρατίας και ότι η λαϊκή εξουσία αρνείται να αναγνωρίσει το χρέος της πλουτοκρατίας ως χρέος του λαού.
    Αυτή η εξουσία – για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού –
δε συνεχίζει να κρατά την Ελλάδα δεσμευμένη, αλυσοδεμένη μέσα στο σφαγείο, αλλά την αποδεσμεύει από τους δυνάστες του λαού, πετά έξω την ΕΕ, πετά έξω το ΔΝΤ, πετά έξω τους ντόπιους και ξένους νταβατζήδες που μόνη τους «πατρίδα» είναι το κέρδος.
    Αυτή η εξουσία – για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού –
γεννιέται και στηρίζεται από την ταξική ενότητα και την ενιαία πάλη των λαϊκών στρωμάτων έχοντας ως λυδία λίθο της αποστολής της και του καθημερινού βηματισμού της το πέρασμα όλου του παραγόμενου πλούτου στα χέρια του λαού.
    Αλλά: Το πέρασμα όλου του παραγόμενου πλούτου στα χέρια του λαού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τίποτα λιγότερο από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής!
    Και αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο από μια εξουσία που
– για να είναι του λαού και εφόσον είναι του λαού – προκύπτει και προχωρά μέσα από την ταξική ανυπακοή του μετώπου της εργατιάς και όλων των καταπιεσμένων με τα μονοπώλια.
    Προχωρά μέσα από την οργανωμένη, σχεδιασμένη, αταλάντευτα προσανατολισμένη και αποφασιστική εκείνη συμμαχία των πληβείων, που για να είναι νικηφόρα και όχι «άλμα στο κενό», όχι μια ηττημένη ουτοπία, όχι μια προδοσία της ελπίδας που θα σημαίνει επιστροφή πιο βαθιά στη βαρβαρότητα, δεν μπορεί παρά – σε κάθε βήμα διεκδίκησης και του πιο «μικρού», σε κάθε καθημερινή μάχη για την ανακούφιση του λαού – να έχει μια προμετωπίδα:
    Την κατάργηση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας. Το πέρασμα από την ιδιοποίηση των κερδών και τη συνακόλουθη «κοινωνικοποίηση» των ζημιών, στην κοινωνικοποίηση των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου. Την έξωση, τελικά, από το προσκήνιο της Ιστορίας όλων των πολιτικών εκπροσώπων του φιλοτομαρισμού.
    Πιστεύουμε ότι τα παραπάνω συνιστούν ασφαλέστερα κριτήρια ψήφου από το ύψος του κ.Τσίπρα ή από το μουστάκι του κ.Μειμαράκη.
Πηγή: enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ,ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΧΑ Tο χρονικό των κομμένων κεφαλών

Tο χρονικό των κομμένων κεφαλών

Το 1944 τα προσχήματα των Βρετανών αφεντάδων μας είχαν τελειώσει. Εν όψει των επικείμενων εκλογών και του δημοψηφίσματος για τον βασιλιά το δεξιό παρακράτος οργίαζε σε όλη την ελληνική επικράτεια. Θάνατοι, βασανισμοί και επίδειξη κομμένων κεφαλιών με ζουρνάδες και νταούλια. Το χρονικό της μαύρης αθλιότητας συνεχίσθηκε και κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Ένοπλες μονάδες των ΜΑΥ και παρακρατικές συμμορίες τρομοκρατούσαν τον κόσμο και περιέφεραν τα μακάβρια τρόπαια τους από πόλη σε πόλη.

Για το χρονικό των κομμένων κεφαλών υπάρχουν λίγα και αποσπασματικά στοιχεία. Η έκταση όμως του κανιβαλισμού ήταν τέτοια που ο ίδιος ο Αμερικάνος πρόξενος στην Ελλάδα, μετά από εικόνες που δημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, με κομμένα γυναικεία κεφάλια, προέβη σε διάβημα.. Η ελληνική απάντηση ήταν η παρακάτω: " Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσια επίδειξή τους αποτελούν ελληνικό έθιμο".

Στο άρθρο αυτό που θα ανανεώνεται συνεχώς θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τα περιστατικά αυτά αναφορικά και γεωγραφικά για να αποκαλύψουμε την πραγματική τους έκταση

Οι αναγνώστες που διαθέτουν υλικό σχετικό με το θέμα ας αφήσουν ένα σχόλιο και θα το λάβουμε υπόψην μας.

Το χρονικό των κομμένων κεφαλών

1) Το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του πρωτοπαλίκαρού του Τζαβέλλα. Τα δύο κεφάλια εκτέθηκαν σε κοινή θέα σε φανοστάτη της πλατείας Τρικάλων την Δευτέρα 18 Ιουνίου του 1945

                                                                                 

2) Στρατής Τινός: Εκτέθηκε νεκρός σε κοινή θέα σε καρέκλα καφενείου στην πλατεία της Μυτιλήνης. Ήταν αντάρτης και στέλεχος του ΔΣΕ και σκοτώθηκε το 1949

3) Πάνος Καψής: Το νεκρό του κορμί εκτέθηκε σε σταυρό στην πλατεία της Χαλκίδας μαζί με τα κεφάλια των παλικαριών του Τσάκαλου και Κατσανά. 5 Νοέμβρη του 1949

4)  Γιάννης Αλεξάνδρου: Ο γνωστός Καπετάν Διαμαντής που σκοτώθηκε στις 21 Ιουνίου του 1949 και το σώμα του εκτέθηκε σε άγνωστη τοποθεσία

5) 3 Ιουλίου του 1949, το σώμα ενός νεκρού αντάρτη του ΔΣΕ που πέθανε από τα τραύματά του μετά την μάχη της Αμφιλοχίας, εκτέθηκε στην πλατεία της πόλης. Τον αντάρτη που ως τότε ζητούσε νερό τον αποτελείωσαν ΜΑΥδες με κλοτσιές

6) Τα Χριστούγεννα του 1949 τα κεφάλια των μελών του ΔΣΕ Δημήτριου Καραντζά, Πανωραίας Ιωάννου, Αργύρης Πανάγου και του αντάρτη Βασίλη, κόπηκαν και εκτέθηκαν σε άγνωστο χωριό.

7) Θανάσης Καλαμπόκας: Το κεφάλι του και 8 συντρόφων του κόπηκε και εκτέθηκε στην πλατεία Σπερχειάδας. Μέσα του 1949

8) Ο Καπετάν Πέρδικας, του ηρωικού ΔΣΠ, σκοτώθηκε στις 16-8-1949 και το σώμα του εκτέθηκε στην πλατεία Άρεως στην Τρίπολη πάνω σε σκάλα. Του κρέμασαν και μια πινακίδα που έγραφε " Αυτός είναι ο Πέρδικας"

9) Άνοιξη του 1949, τα κομμένα κεφάλια δύο ανδρών και μίας γυναίκας εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην πλατεία του Αλμυρού Βόλου

10) Θύμιος Πρεκεζές: Σκοτώθηκε το 1946 από παρακρατικούς και το κεφάλι του εκτέθηκε στο χωριό Κολλινές Τρίπολης

11) Το κεφάλι ενός αντάρτη του ΔΣΕ εμφανίζεται το 1949, από αγνώστους σε πάσσαλο στα Τρίκαλα

12) Τα κεφάλια 12 ανταρτών του ΔΣΠ εμφανίζονται το 1948, σε κοινή θέα κάπου στην Πελοπόννησο

13) Φλώρινα 12-2-1949, τα κεφάλια 8 ανδρών του ΔΣΕ αποκόβονται από μέλη των ΛΟΚ και των ΜΑΥ και εκτίθενται σε κοινή θέα

14) Τα κεφάλια εννέα ανταρτών εκτίθενται από συμμορία κατσαπλιάδων το 1949 σε χωριό της Μακεδονίας

15) Το νεκρό σώμα του Ευάγγελου Γκόγκλη του ΔΣΕ και 3 συντρόφων του εκτίθενται σε κοινή θέα στην Έδεσσα το 1949

16) Το νεκρό σώμα του Γιώργου Αντζακλή, ταγματάρχη του ΔΣΠ και 7 ανταρτών του βρίσκεται σε κοινή θέα στους Μολάους το 1948. Οι Χίτες τους εξέθεσαν με μακάβριο τρόπο

17) Τα κεφάλια των: Τάσος Μανωλίτσης, Γαζής Νίκος, Γεράσιμος Θέρμος, Ζακυνθινός Κώστας, Κοντογιώργης Γιάννης, Μήνος Παναγιώτης και Παπαδόπουλος Ζώης. Βρίσκονται κρεμασμένα από ζερβικούς στο πεντοφάναρο της Λευκάδας το 1946. Οι άνδρες αυτοί είχαν σκοτωθεί στην μάχη της Πούντας

18) Κεφάλια ανταρτών του ΔΣΕ περιφέρονται σε άλογα στην ελληνική ύπαιθρο

19)  Τα κεφάλια 7 ανδρών του ΔΣΕ σε κοινή επίδειξη από τον ΕΣ. Πιθανότατα σε κάποια επιχείρηση στην Πελοπόννησο

20) Στο βουνό Οίτη, στην θέση Δύο Βουνά δίπλα στην Μουσταφόβρυση ο Γρηγόρης Σγάγιας βρήκε νεκρό έναν κομμουνιστή και κρεμασμένο σε δέντρο. Του είχαν αφαιρέσει με μαχαίρι τα μάτια του. Το σώμα βρίσκονταν σε περίοπτη θέση για να το βλέπουν όσοι πήγαιναν στην βρύση από τα γύρω χωριά. Το περιστατικό έγινε το 1945

21) Στην Μηλιά Ευβοίας το 1948 ο αντάρτης Σίμος Δήμητρας που κατάγονταν από εκεί εστάλη για αναγνώριση του μέρους. Τον συνέλαβαν δύο ΜΑΥδες και του έκοψαν το κεφάλι με τσεκούρι. Αργότερα το κρέμασαν στην πλατεία.

22) Στην Λίμνη Ευβοίας, το άψυχο σώμα του δολοφονημένου με προδοσία Γεώργιου Βλαχούτσικου (Ευβοιώτης) εκτέθηκε σε κοινή θέα τον Σεπτέμβρη του 1949 απέναντι από τα γραφεία της Χωροφυλακής.

23) Στο χωριό Βουργαρέλι Άρτας το 1949 κεφάλια άγνωστων μαχητών του ΔΣΕ βρίσκονται κρεμασμένα από αγνώστους. Το μακάβριο θέαμα συνοδεύουν και αποκομμένα χέρια και συνεχίζεται για αρκετές μέρες μέχρι που οι κάτοικοι αποφασίζουν να τα ξεκρεμάσουν.

24) Στο χωριό Κωσταλέξι το χρονικό της αθλιότητας ξεκινά ήδη από το 1946. Δημόσιες εκτελέσεις κομμουνιστών και βασανισμοί συνέβαιναν στην πλατεία ενώ το θέαμα των κομμένων κεφαλών ήταν τακτικό..

25) Στο Αίγιο μέχρι το 1949 τα περιστατικά έκθεσης κομμένων κεφαλιών ήταν τόσο πολλά και ανατριχιαστικά που ο τοπικός τύπος ( "Αιγιώτης") δημοσίευσε ένα δυνατό άρθρο του Ανδρέα Βαρελά με τίτλο "Μουλάρια και ντενεκέδες". Το άρθρο αναφέρεται στους διάφορους κατσαπλιάδες που μάζευαν κεφάλια μέσα σε γκαζοτενεκέδες από τα θύματά τους για να πληρωθούν με μια λίρα το κεφάλι...

26) Στην πόλη των Ιωαννίνων, το 1947 κρεμάστηκαν πέντε κεφάλια ανδρών του ΔΣΕ απέναντι από το κτίριο της διεύθυνσης της χωροφυλακής. Το θέαμα ξένισε και ενόχλησε τους κατοίκους και μετά τρεις ημέρες οι χωροφύλακες κατέβασαν τα τρόπαιά τους.

27) Στο χωριό Καστέλι όπως αναφέρει στο σχεδόν αυτοβιογραφικό βιβλίο του ο Αντώνης Κακαράς, περί τα 1949, γνωστή ήταν η καρότσα με τα κεφάλια. Την καρότσα τραβούσαν οι τοπικοί κατσαπλιάδες και την γέμιζαν κεφάλια ανταρτών τα οποία πούλαγαν στον στρατό για μια λίρα το κομμάτι...

28) Το κεφάλι του ηρωικού λοχαγού Ποδιά του ΔΣΕ Κρήτης αποκόπηκε από την συμμορία των Μπαντουβάδων και αφού τοποθετήθηκε σε παλούκι εξετέθη δημόσια στο Ηράκλειο.

29) Το κεφάλι του Στέλιου Ψωμά, αντάρτη του ΔΣΕ από το Λογγίτσι της Στυλίδας κόπηκε από το σώμα του το 1949 από τον χωροφύλακα Παλιό και εκτέθηκε στην Στυλίδα για λίγες ημέρες. Αργότερα ο χωροφύλακας το πήγε στην Λαμία για να εισπράξει την αμοιβή.

30) Το κεφάλι του Κώστα Θωμόπουλου, ανθυπολοχαγού του ΔΣΕ Ευβοίας κρεμάστηκε στο χωριό Αγία Σοφία. Οι φασίστες σκύλιασαν που δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν ζωντανό , αφού αυτός αυτοκτόνησε, όντας τραυματισμένος στην κοιλιακή χώρα, και έτσι βεβήλωσαν το κορμί του..

31)  Τα κεφάλια των διμοιριτών Φάνη Κερπίνη και Λάκη Παντίδα του ΔΣΕ Ευβοίας κόπηκαν από χίτες και κρεμάστηκαν σε φανοστάτη της Χαλκίδας.

32) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Ευβοίας Νίκος Μαχαιράκος που είχε την ατυχία να πιαστεί ζωντανός από τον στρατό το 1949, βασανίσθηκε φρικτά και πέθανε σταυρωμένος σε σκάλα, στην πλατεία του χωριού Ιστιαία

33) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Ευβοίας Νίκος Συμεωνίδης (Αθηναίος) αιχμαλωτίσθηκε το 1949 από στρατιώτες του ΕΣ και δόθηκε να τον κατασπαράξουν τα λυκόσκυλα. στην πλατεία της Ιστιαίας


34) Oι έξι αδικοσκοτωμένοι μαχητές του ΔΣΕ στο Ντάμι της Τσερκέζας. Φορτώθηκαν μετά το στυγερό έγκλημα σε έναν αραμπά και τέθηκαν σε κοινή θέα για μερικές μέρες στο Ιππείο της Λέσβου. Όταν η αποφορά ήταν ανυπόφορη τους έθαψαν σε λάκκο στον τοίχο του νεκροταφείου από όπου οι οικογένειές τους του ξέθαψαν κρυφά το 1952. Τα ονόματα των νεκρών είναι: Βασίλης Παπαδέλλης, Σταύρος Καζάκος, Θανάσης Στέφανος, Βασίλης Καλαντζής,  Κώστας Πηγάσης, Στρατής Τσουκαρέλλης.

35) Τα κεφάλια έντεκα μαχητών του ΔΣΠ και του λοχαγού Τάσου Γερμανάκου κρεμάστηκαν στην πλατεία της Σπάρτης στις 6 Ιουνίου του 1947. Οι μαχητές και ο αξέχαστος Γερμανάκος πέσαν μαχόμενοι τους χωροφύλακες του Ραγγόπουλου κοντά στην Σπάρτη.

36) Τα κεφάλια του Νίκου Καράμπελα και του Βλάση Σταυρόπουλου εκτέθηκαν μετά την δολοφονία τους στην πλατεία Κουρμαδά της Ανδρίτσαινας Πελ/σου.

37) Τα κομμένα κεφάλια του Αρχίατρου του ΔΣΠ και στέλεχους του ΚΚΕ, Νίκου Μάστορη και του Θεόδωρου Πρεκεζέ εκτέθηκαν από χωροφύλακες, στην πλατεία της Αράχωβας  (Καρυές) και μετά μερικές ημέρες στην Σπάρτη. Το κεφάλι του Πρεκεζέ εξανάγκασαν να το κουβαλάει ο πατέρας του.

38) Στην πλατεία της Αράχωβας (Καρυές) εκτέθηκε το κεφάλι ενός νεκρού μαχητή του ΔΣΠ που σκοτώθηκε στην μάχη της Βαμβακούς Σπάρτης. Τα λοιπά στοιχεία του νεκρού μας είναι άγνωστα. Το κεφάλι εκτέθηκε στις 9-10-1946.

39) Στο χωριό Δαφνί Σπάρτης το 1947, η ομάδα του ταγματασφαλίτη Γιάννη Παυλάκου με επικεφαλής τον ίδιο, συνέλαβε, βασάνισε και εκτέλεσε τον Παρθύμο Παναγιώτη και τον αδελφό του Παρθύμο Γιώργο. Τα σώματά τους εκτέθηκαν κρεμασμένα για 5 ημέρες και μόνο όταν η αποφορά ήταν ανυπόφορη επετράπη στους κατοίκους του χωριού να τους κατεβάσουν και να τους θάψουν.

40) Τα κομμένα κεφάλια τριών ανταρτών του ΔΣΕ εκτέθηκαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου. Τα κεφάλια έμειναν σε κοινή θέα για περίπου μια εβδομάδα και μετά πετάχθηκαν στα σκουπίδια (!) Λοιπά στοιχεία για το σε ποιόν ανήκαν μας είναι άγνωστα.

41) Το κεφάλι του αγωνιστή της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ Ρούσσου Παναγιώτη του Ιωάννη κρεμάστηκε από την συμμορία Παυλάκου στο χωριό Αστέρι Μολάων σε προφυλακτήρα αυτοκινήτου και περιφέρονταν για εβδομάδες σε όλη την περιοχή. Ο Ρούσσος πιάστηκε από τους κτηναναθρώπους στις 20/09/1948 μετά από προδοσία.

42) Ο αριστερός Βασίλης Τσισμαλίδης, μέλος του ΕΑΜ στο Κιλκίς πιάστηκε τον Μάιο του 1946 στο χωράφι του από παρακρατικούς και κυριολεκτικά κομματιάστηκε. Το κεφάλι του κρέμασαν από ένα δέντρο για να το βλέπουν οι άλλοι αγρότες.

43) Το κεφάλι του αγωνιστή Κώστα Αβραμίδη εκτέθηκε το 1947 από παρακρατικούς στο παζάρι του Κιλκίς μαζί με τα κεφάλια τριών ακόμα άγνωστων ανταρτών. Ο Αβραμίδης υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και την ημέρα που τον πρόδωσε ένας χαφιές της περιοχής είχε επιστρέψει από την εξορία για να δει την μάνα του.

44) Το κεφάλι του ήρωα του ΔΣΠ, Βαγγέλη Ρογκάκου αποκόπηκε από το νεκρό του κορμί μετά την μάχη στο χωριό Άγιος Βασίλειος Κυνουρίας. Η κάρα του μαρτυρικού πολιτικού επιτρόπου εκτέθηκε στο χωριό Παλιοχώρι για μερικές ημέρες. Οι στρατιωτικοί και οι χωροφύλακες πριν το κρεμάσουν σε δέντρο της πλατείας, έπαιξαν μπάλα με το τρόπαιό τους στην πλατεία του χωριού, δείχνοντας καθαρά το μέγεθος του κανιβαλισμού που τους διέπεμπε. Το κορμί του Ρογκάκου πετάχτηκε σε σκυλιά.

45) Το νεκρό κορμί του αγωνιστή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Κώστα Ξυδέα αιχμαλωτίσθηκε από στρατιώτες του ΕΣ μετά την μάχη στην περιοχή Λάκκα Καρβέλη, στις 13/06/1949. Ο Ξυδέας προέβαλλε αντίσταση 40 λεπτών μαζί με τον υπασπιστή του Νίκο Περδικέα ενάντια σε μεγάλο απόσπασμα στρατού, χωροφυλακής, ΜΑΥ και μερικών χιτών. Τελικά δέχθηκε σφαίρα στο στέρνο και απεβίωσε δίπλα στον νεκρό σύντροφό του. Το νεκρό του κορμί καρφώθηκε σε σκάλα και διαπομπέφθηκε στην Καλαμάτα για αρκετές ημέρες.

Ο ήρωας Κώστας Ξυδέας του ΔΣΠ σε έκθεση των κανιβάλων του ΕΣ στην Καλαμάτα

46) Τα ιερά κορμιά των δύο τελευταίων ανταρτών του ΔΣΕ Σάμου, Γιώργου Σαράντη και Γιάννη Σάλλα μεταφέρθηκαν και εκτέθησαν στην πρωτεύουσα του νησιού τον Οκτώβρη του 1949, μετά την εκτέλεσή τους στα Κόκκινα Χώματα.


47) Το χωριό Φραγκίστα Ευρυτανίας γνώρισε την φρίκη του εμφυλίου από κοντά αφού συχνά, παρακρατικοί πετούσαν στα χωράφια και τα κτήματα των χωρικών τα κορμιά και τα κομμένα κεφάλια των ανταρτών. Ο δεξιός δάσκαλος Χ. Αλέστρας μάλιστα τα πάταγε κάτω για να δείξει την υποτίμησή του


48) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Στάθης Σχοινάς από το Μόδι, τραυματίζεται στις 18/03/1947 από ΜΑΥ και παρακρατικούς στο χωριό Στρόμη. Καθώς δεν καταφέρνει να διαφύγει συλλαμβάνεται και οδηγείται στην πλατεία του χωριού όπου αποκεφαλίζεται με τσεκούρι. Το κεφάλι του κρεμιέται επιτόπου σε δέντρο.


49) Στα πλαίσια του σχεδίου Τέρμινους, ο ΕΣ και η Χωροφυλακή διενέργησε μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις ενάντια στον ΔΣΕ στα Τζουμέρκα. Οι ομάδες του Χάρη Παπαγιάννη και του Παλιούρα δώσαν πολλές και φωνικές μάχες με ΜΑΥδες και στρατιώτες μέχρι που τελικά περικυκλώθηκαν στην περιοχή Ανεμοράχη από υπέρτερες δυνάμεις του στρατού που είχαν έρθει από την Άρτα. Ανάμεσα στις δυνάμεις του μοναρχοφασισμού και οι συμμορίες των παρακρατικών Παπαδόπουλου και Βόιδαρου. Οι αντάρτες μετά από τριήμερη μάχη δοκίμασαν να διασπάσουν τον κλοιό και να μεράσουν στο χωριό Ζυγός βορειανατολικά για να διαφύγουν. Δυστυχώς ελάχιστοι κατάφεραν να περάσουν με την έφοδο και πολλοί αντάρτες σκοτώθηκαν τραυματίστηκαν και πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Το βράδυ τους μετέφεραν στο μοναστήρι των Μελατών και τους βασάνισαν πολλές ώρες μέχρι που και ο τελευταίος υπέκυψε. Οι στρατιωτικοί έκοψαν τα κεφάλια τους και τα τοποθέτησαν σε σακιά ενώ τα σώματα τα έθαψαν κοντά στο μελατιώτικο ποτάμι. Τα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Άρτα, παλουκώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε διάφορα μέρη της πόλης. Ακόμα και στο καφενείο του Μπούση, κοντά στον δρόμο που πηγαίνει προς το Πέτα, στάθμευε ένα τζιπ του στρατού με τέσσερα κεφάλια περασμένα σε σύρμα που κρέμονταν από τον προφυλακτήρα τους. Τέτοια ήταν η ντροπή και το αίσχος των κυβερνητικών δυνάμεων.


50) Στις 15/10/1946, η συμμορία Κατσαρέα εισέρχεται στο χωριό Βαμβακού και εκτελεί στην κεντρική του πλατεία 25 άνδρες, 5 γυναίκες και 3 μικρά παιδιά, όλοι οικογένειες ανταρτών του ΔΣΕ. Στην συνέχεια το κεφάλι ενός εκ των νεκρών (λοιπά στοιχεία δεν είναι γνωστά) κόβεται και καρφώνεται σε παλούκι. Το τρόπαιο της φρίκης μένει σε έκθεση στο χωριό Βαμβακού και αργότερα μεταφέρεται και στο χωριό Αράχοβα (Καρυές).


51) Τα κεφάλια της δασκάλας Ευαγγελίας Κλαδά και του Δημήτρη Τσαγκαράκη εκτέθηκαν από κυβερνητικές δυνάμεις στο χωριό Καλάμι της Κρήτης και σε άλλα γύρω χωριά. Οι δύο αντάρτες του ΔΣΕ Κρήτης σκοτώθηκαν σε ενέδρα του στρατού στον δρόμο για την περιοχή Αναφυντοχάλαρα το 1948. Η Ευαγγελία Κλαδά τραυματίστηκε σοβαρά και ζήτησε από τους συντρόφους της να την σκοτώσουν. Η περιφορά των τρόπαιων έγινε υπό τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του χωριού που προπυλάκισαν τους στρατιώτες φωνάζοντάς τους δολοφόνους.


52) Τα κεφάλια των ανταρτών του ΔΣΕ Κρήτης Πισσά, Ροζάκη, Μπαντουρογιάννη, Τσιτίλου, Μακριδάκη και Αναγνωστάκη εξετέθησαν στην πλατεία Χανίων μετά τον θάνατό τους. Το περιστατικό αναφέρεται στο βιβλίο "Στα βουνά της Κρήτης και την παρανομία" του Νίκου Μαδαρίτη


53) Το 1953 και αφού η κοινωνία των Χανίων ησύχαζε πια από τις φρικαλεότητες και τους καννιβαλισμούς του δεξιού παρακράτους, ένα ακόμη κεφάλι εμφανίζεται κρεμάμενο στην πλατεία των Χανίων. Είναι αυτό ενός από τους τελευταίους των ανταρτών, του Αγγελή, που πιάστηκε σε σπηλιά και δολοφονήθηκε με βασανιστήρια...


54) 1949. Σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία, στο λιμάνι της Πρέβεζας τέσσερα κεφάλια ανταρτών του ΔΣΕ βρίσκονταν τοποθετημένα σε παλούκια για να τα βλέπουν οι ερχόμενοι με βάρκες από την νότια Ελλάδα.


55) Στην περιοχή Κλαδισό των Χανίων Κρήτης, τα κεφάλια μερικών ανταρτών του ΔΣΕ κρεμάστηκαν σε σχολείο!  Δεν είναι σίγουρο για το αν επρόκειτω για κεφάλια προαναφερθέντων που απλά μετακινήθηκαν για να εκτεθούν και αλλού. Τα παιδιά του σχοελίου κληθησαν να θαυμάσουν το θέαμα... Πηγή: "Στα βουνά της Κρήτης και την παρανομία" του Νίκου Μαδαρίτη


56) Aίγιο, 26 Φεβρουαρίου του 1949. Ο κτηνάνθρωπος βουλευτής Σωτηρόπουλος περιφέρει στην πλατεία της πόλης τα κομμένα κεφάλια δύο ανταρτών του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν σε επιδρομή της χωροφυλακής και των παρακρατικών το προηγούμενο βράδυ. Το ένα από αυτά ανοίκει στον αντάρτη του ΔΣΕ Λάλιο Ηλία το άλλο όμως ανοίκει στον άτυχο βοσκό Ηλία Μητρόπουλο που δολοφονήθηκε άγρια επειδή βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία με τον αντάρτη... (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)


57) 24 Φεβρουαρίου του 1949. Τρία κεφάλια κρεμιόνται στα δέντρα της πλατείας του χωριού Λιόπεσι Κουνινάς. Ανοίκουν στους αντάρτες του ΔΣΕ Νίκο Κουνάβη, Χρήστο Γραικιώτη και Δημήτρη Καποτά. Τα κεφάλια παρέμειναν στα δέντρα για καιρό μέχρι που η χωροφυλακή διέταξε να ταφούν και ο νεκροθάφτης τα έθαψε στις ρίζες των δέντρων που κρεμάστηκαν. Πρόσφατα, ο δήμαρχος του χωριού ανακάλυψε τα ιερά οστά και μην ξέρωντας τι να τα κάνει τα έθαψε σε μια σακούλα στο νεκροταφείο. (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)

58) 25 Ιανουαρίου 1948. Τα κορμιά των ανταρτών του ΔΣΕ Μιχάλη Κυριακόπουλου, Τρακαδά και Χρήστου Ζερβόπουλου εκτείθενται κρεμασμένα στο δημαρχείο του χωριού Πελεκίστρα της Αιγιαλείας. Στα φρικτά "αποκαλυπτήρια" του μνημείου του εθνικού αίσχους, βγάζει λόγο ο κατσαπλιάς βουλευτής Σωτηρόπουλος ντυμένος στα χακί και ζωσμένος με αυτόματο. (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)

59) Η Κωνσταντίνα Κάντζου αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα φρικαλεότητας και κανιβαλισμού του ελληνικού εμφυλίου. Η περίπτωσή της σοκάρει και προκαλεί. Η Κωνσταντίνα Κάντζου κατάγονταν από κάποιο μικρό χωριουδάκι της και για να ξεφύγει από τις διώξεις των ΜΑΥ και τον χωροφυλάκων αναγκάστηκε στα 24 της να ανέβει στα βουνά μαζί με τους δικούς της. Την συνέλαβαν σε επιδρομή κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και την μετέφεραν στην Καστοριά για ανάκριση. Αφού την έδειραν και την βασάνισαν την έστησαν στην πλατεία της Καστοριάς για ώρες με το κεφάλι του γαμπρού της στο ένα χέρι και του θείου της στο άλλο. Το θέαμα προκάλεσε και ανατρίχιασε την κοινή γνώμη. Αργότερα την πέταξαν στο κελί της μαζί με τα δύο κεφάλια για να περάσει μαζί τους την νύχτα. Η Κωνσταντίνα μεταφέρθηκε αργότερα στις φυλακές Αβέρωφ. Η ιστορία της μας είναι γνωστή από τις συγκρατούμενές της και τον Ριζοσπάστη.

60) Η ηρωική κάρα του καπετάνιου του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ καπετάν Νικήτα (Νικόλαος Πολυκράτης) φωτογραφίστηκε και εκτέθηκε στα χωριά της Τριταίας και στο χωριό Ρουπακιά. Ο καπετάνιος σκοτώθηκε μαχόμενος στις 12 Μαρτίου του 1949 στο χωριό Ρουπακιά μετά από προδοσία.

61) Στις 10 Μάρτη 1949, στη διάρκεια των «Εκκαθαριστικών Επιχειρήσεων», όταν τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού είχαν διασπαστεί σε μικροομάδες λόγω εξάντλησης των πυρομαχικών τους ο καπετάν Σφακιανός (Αρετάκης Γιώργος) του ΔΣΠ έφτασε υποχωρώντας μαχόμενος στον Ταΰγετο. Στην προσπάθεια του να επιβιβαστεί σε καΐκι με προορισμό την Κρήτη κατευθύνθηκε νότια επικεφαλής τετραμελούς ομάδας η οποία αποτελούνταν από τους Δημήτρη Τσιριγώτη και την σύζυγο του Νικολέτα, Μιχάλη Τσιριγώτη ,Γιάννη Καρυδόγιαννη .

Στις 26 Απρίλη 1949 δύναμη 150 ανδρών Μ.Ε.Α. από τα χωριά Κότρωνα και Νύφι και ένα απόσπασμα Χωροφυλακής κύκλωσε την περιοχή. Ένα κάτοικος του χωριού Κότρωνας πρόδωσε την σπηλιά «Βαγιολάγκαδο» στην οποία κρυβόταν ο καπετάν Σφακιανός με τους συντρόφους του, όπου μετά από σκληρή μάχη σκοτώθηκαν και οι πέντε αντάρτες.

Το κεφάλι του Σφακιανού και των άλλων ανταρτών τα έκοψαν οι Χωροφύλακες του αποσπάσματος και τα περιέφεραν ως τρόπαια στα γύρω χωριά.

62) Σε επιδρομή στο χωριό Βούστρι της Αιτωλοακαρνανίας, παρακρατικοί, ΕΔΕΣίτες και χωροφύλακες, χτύπησαν ομάδα καταδιωκόμενων αγωνιστών. Οι κανίβαλοι απέκοψαν τα κεφάλια των: Γεροδήμου, Βασίλη Παπαγιάννη, Γιάννη Κατσιφού, και Οδυσσέα Αναστασίου και τα εξέθεσαν σε τάβλα στο χωριό Κατούνα. Το περιστατικό έλαβε χώρα το 1945. Πηγές: Συνέντευξη Αγγελικής Γκαραβέλου-Νίκου Κουφάκη, Αριστείδης Θεοχάρης «Το αντάρτικο στην Στερεά Ελλάδα 1945-1949» εκδ. ΣΕ

63) Το κεφάλι του Ανδρέα Κάτρη, κτηνοτρόφου από την Κατούνα Βάλτου εκτέθηκε στο χωριό του, αφού παρακρατικοί και ΕΔΕΣίτες τον σκότωσαν καθώς πήγαινε να ποτίσει τα ζώα. Ο Κάτρης υπήρξε απλώς συμπαθών και όχι αντάρτης ή κομμουνιστής. Πηγή: Συνέντευξη Αγγελικής Γκαραβέλου-Νίκου Κουφάκη.

64) Τον Γενάρη του 1950, οι κυβερνητικές δυνάμεις δίνουν αψιμαχία στην περιοχή Μεσκλά της Κρήτης. Στην μάχη σκοτώνεται η αντάρτισσα του ΔΣΕ Κρήτης Μαρίκα Μποράκη ετών 19. Οι τραμπούκοι της χωροφυλακής διαπομπεύουν το παιδικό της κορμί στα Χανιά. Δεν σεβάστηκαν ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε το γεγονός ότι ο εχθρός τους είχε πια ηττηθεί. Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

65) Το έτος 1947, σε τεύχος της Daily Mirror, δημοσιεύεται η μαρτυρία του δεκανέα του αγγλικού στρατού Στίβεν Χάρι Στάρι. Ο δεκανέας αφηγείται τα παρακάτω: «Τον Ιούνιο του 1947, στα Τρίκαλα είδα πλήθος κόσμου και Έλληνες στρατιώτες με αγγλικές στολές και έφιππους που κρατούσαν κεφάλια κομμουνιστών που εφονεύθησαν σε σύγκρουση με τον ελληνικό εθνικό στρατό. Σταματήσαμε το αυτοκίνητό μας και ο λοχίας Άλφρεντ Κίγκς πήρε φωτογραφίες. Εκείνο το πρωί εξετίθεντο εννέα κεφάλια, οκτώ ανδρών και ένα γυναικός. Δεν ήμαστε κομμουνιστές- συνεχίζει ο Άγγλος-αλλά, εγνωρίζαμε ότι ο Θεός μόνον μπορούσε να σε βοηθήσει αν ήσουν γνωστός ως συμπαθών τους κομμουνιστάς. Η αστυνομία είναι παντοδύναμος και οι μέθοδοί της χειρότερες και από τις μεθόδους της Γκεστάπο.» Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

66) Το καλοκαίρι του 1947 οι δυνάμεις του ΕΣ διενεργούσαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Τσαριτσάνης. Τότε φυγοδικούσαν πολλοί από το χωριό. Ανάμεσά τους και οι Χρήστος Στράτσιος και Φιλώτας Μανωλιάς. Οι δυο τους προδόθηκαν από συμπατριώτη τους βοσκό, με αποτέλεσμα να περικυκλωθούν από ΜΑΥ και στρατό. Οι δύο αντάρτες αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν παρά να παραδοθούν ζωντανοί. Οι ΜΑΥδες μετέφεραν τα κεφάλια τους στην πλατεία της Τσαριτσάνης για να τα εκθέσουν. Έβαλαν να φωνάξουν την μάνα του Στράτσιου και της είπαν «Άπλωσε την ποδιά σου». Εκείνη είπε «ευχαριστώ» χωρίς να γνωρίζει τι θα επακολουθούσε. Τότε της άδειασαν στην ποδιά το κεφάλι του γιου της. Η άτυχη γυναίκα έχασε επί τόπου το λογικό της και περιδιάβαινε το χωριό ουρλιάζοντας για μέρες μέχρι που την σκότωσαν κι αυτήν γιατί τους ενοχλούσε. Τα αρχικά των κανίβαλων ΜΑΥδων ήταν Λ.Φ. και Τ. Λ.  Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

67) Τα νεκρά κορμιά των παρακάτω μαχητών του ΔΣΕ σε έκθεση σε άγνωστη περιοχή της Ελλάδας. Η φωτογραφία ανήκει σαφώς σε κυβερνητική πηγή, αφού μόνο οι κυβερνητικές δυνάμεις συνήθιζαν αυτή την τακτική. Η φωτογραφία μας είναι άγνωστο εάν και πότε έχει δημοσιευτεί σε εφημερίδα ή άλλο έντυπο και ανήκει στο αρχείο του ΚΚΕ. Στην εικόνα εικονίζονται τουλάχιστον 11 αντάρτες.

68) To 1947 μια ομάδα ΜΑΥδων και παρακρατικών εισέρχεται στην πόλη της Νάουσσας. Στην πλατεία Τρούμαν θα σταματήσουν για να ολοκληρώσουν το φρικτό έργο τους. Εκεί βγάζουν τρία κεφάλια από μια σακούλα και τα πετάνε στις πλάκες. Τα κλωτσούν και τα πατάνε χλευάζοντας και βρίζοντας τους "Βούλγαρους". Το ένα κεφάλι είναι της ανταρτοπούλας Ελένης Γαλάνη. Ο πατέρας της που την γνώρισε από τα κατακόκκινα κατσαρά της μαλλιά, το βράδυ το σηκώνει στα χέρια του και το φιλάει. "Θα το πληρώσουν Ελενίτσα" της λέει. Μετά την μάχη της Νάουσσας, ο γέρο-Βασίλης Γαλάνης κι ο μικρός του γιός Στέργιος ανέβηκαν μαζί με τους αντάρτες...

69) Στις 18-8-1949 ένα κεφάλι αντάρτη εκτίθεται από φαντάρους του ΕΣ και παρακρατικούς στην πλατεία του χωριού Κρίκελλο Ευρυτανίας. Πρόκειται για την κάρα του δάσκαλου Βασιλη Παπανικολάου που εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ το 1942 και στον ΔΣΕ το 1946 μετά από μαρτυρικούς διογμούς. Ο δάσκαλος κυκλωμένος στην θέση Κουβελαίικα Κρίκελλου από δυνάμεις του στρατού και παρακρατικούς αποφάσισε να δώσει λεβέντικα τέλος στην ζωή του και να μην υποστέι τα μαρτύρια που του επιφύλασσαν...


70) To κεφάλι του ΕΠΟΝίτη και μαχητή του ΔΣΕ Ηλία Μπούσγου εκτέθηκε στο χωριό του Ελατόβρυση Ευρυτανίας τον χειμώνα του 1949. Ο αντάρτης που είχε ενταχθεί στον ΔΣΕ το 1947 έχασε την ζωή του σε σύγκρουση με παρακρατικούς και στρατιώτες σε τοποθεσία κοντά στο χωριό όπου και κρύβονταν. Την τοποθεσία πρόδοσε στις αρχές κάποιος συγχωριανός του. Το κεφάλι του πριν το κρεμάσουν, οι κτηνάνθρωποι το παρουσίασαν σαν φρικτό δώρο στην μάνα του.

71) Την άνοιξη του 1947, μια ομάδα στρατιωτών του ΕΣ και παρακρατικών εισέρχονται στην Άρτα. Μαζεύονται στην πλατεία για να εκθέσουν το περιεχόμενο των σακιών που κουβαλάνε μαζί τους. Μια σειρά κομμένων κεφαλών εκτίθεται στα μάτια του κόσμου. Πρόκειται για τα κεφάλια των νεκρών μαχητών του ΔΣΕ που έπεσαν στην περιοχή Μηλάτες κατά την επιχέιρηση της Νιάλας. Τα κεφάλια ανήκαν σε μαχητές του αρχηγείου Τζουμέρκα του ΔΣΕ που διείσδυσε πρόωρα στην Άρτα με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό και την ήττα του. Τα κεφάλια εκτέθηκαν και σε γύρω χωριά από παρακρατικούς και ΜΑΥ. Ένα από τα κεφάλια των νεκρών ταυτοποιήσαμε ότι ανήκε στον Θεόδωρο Ζαλοκώστα (Παλιούρα) υπολοχαγό του ΔΣΕ και σημαίνοντα κομμουνιστή του αρχηγείου Τζουμέρκα.

72) To κεφάλι του αντάρτη του ΔΣΕ Ταμπάκου Γεώργιου εκτέθηκε σε χωριά του Ελικώνα αφού ο ίδιος είχε θανατωθεί στα χέρια του αδελφού του που δρούσε στα ΜΑΥ.  (ΠΗΓΗ: Θανάσης Κόκκας: 1108 ημέρες στα βουνά της Ρούμελης)

73) Στις 26 Νοεμβρίου του 1947 παρακρατικοί του χωριού Μαργιολάτα Παρνασσίδας δολοφόνησαν τον παλιό αντάρτη του ΕΛΑΣ Ηλία Μακρυνιώτη. Μετά το έγκλημα απέκοψαν το κεφάλι του και μαζί με τα ζώα του (η δολοφονία έγινε στο μαντρί του θύματος) κατευθύνθηκαν στην πλατέια του χωριού. Εκεί εξέθεσαν το κεφάλι σε δέντρο αφού πρώτα χτύπησαν με αυτό (!) την γυναίκα και την επτάχρονη κόρη του. (ΠΗΓΗ: Ελένη Τραγγανίδα-Μακρυνιώτη " Μυρτιά του βουνού")

74) Tον Νοέμβριο του 1949, ο διοικητής της 123ης Ταξιαρχίας ΔΣΕ Λευτέρης Παπαστεργίου, βρίσκεται στα Πιέρια οργανώνοντας ομάδες ανταρτών για να περάσουν στην Αλβανία. Κάτω από συνθήκες ήττας, πείνας και διόξεων, ο "Ολυμπίσιος" παλευει να σώσει ότι απέμεινε από τον ΔΣΕ. Στα μέσα του Νοέμβρη κατεβαίνει στο χωριό του Τσαριτσάνη να βρει ψωμί για να φάει. Του την έχουν στημένη παρακρατικοί και χωροφύλακες και μετά από προδοσία. Εκεί ο Παπαστεργίου θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Το κορμί του μεταφέρθηκε στην Ελασσόνα και κρεμάστηκε για πολλές ημέρες από φανοστάστη.


75) Το κεφάλι του Τσιάκου Γεώργιου μέλους της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου και Υπολοχαγού της Λαικής Πολιτοφυλακής του ΔΣΕ κρεμάστηκε το 1949 στην πλατεία Αβόρανης Αγρινίου. Ο Τσιάκος έπεσε ηρωικά σε μάχη με χωροφύλακες στην περιοχή Αραποκέφαλα Τριχωνίδας.
76) Στις 15 -12-1949, μια όμάδα αγωνιστών του ΔΣΕ με επικεφαλής τον Γιάννη Μαγκλάρα οργανώνει εξόδους αγωνιστών από την χώρα. Η ομάδα αυτή έχει ως βάση της την γιάφκα των Αντωναίων στα Αργύρια Φθιώτιδας. Οι παλιοί τροφοδότες Αντωναίοι όμως έχουν προδόσει στα στερνά τους αντάρτες. Έτσι ο Μαγκλάρας πέφτει με ακόμα 6 συντρόφους του στην θέση Παλιοφυτιές Διλόφου. Τα επτά κεφάλια τους τοποθετούνται από τον στρατό σε κιβώτια πυρομαχικών και εκτίθενται στην πλατεία Σπερχειάδας. Όταν η διαπόμπευσή τους τελείωσε έδωσαν την άδεια να ταφούν σε κοινότάφειο στο νεκροταφείο της πόλης.

77) Το κεφάλι του Τάκη Παπαιωάννου, δάσκαλου και επιτελάρχη της 144η Ταξιαρχίας εκτέθηκε σε παλούκι στην πλατεία του χωριού του Πλέσσα Δωρίδας. Το κεφάλι επιχείρησε να το θάψει η εξαδέλφη του αλλά οι χίτες του χωριού το ξέθαψαν και το ξαναέβαλαν στην πλατεία. Μόνο την δεύτερη φορά επέτρεψαν στον νεκρό να ησυχάσει.

78) O Θεόπιστος Πιτσιλίδης, υπήρξε ένας από τους τελευταίους εν ενεργεία αντάρτες του ΔΣΕ. Το 1950 και ενώ βρίσκονταν σε κρυψώνα με ακόμα 5 συντρόφους του και ένα ασύρματο, κυκλώθηκε από δυναμεις του ΕΣ. Αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην ζωή τους με μια χειροβομβίδα αφού κατάστρεψαν έγγραφα και τον ασύρματο. Το σώμα του εξετέθη στα Γρεβενά ως το κορμί του τελευταίου αντάρτη.

79) To 1949, έξω από το Γυμνάσιο Ακράτας βασανίσθηκε από ΛΟΚατζίδες ο αντάρτης του ΔΣΠ Γιώργης Χαραλαμπόπουλος. Εκεί ο Χαραλαμπόπουλος αναφέρει στην μαρτυρία του στο περιοδικό Εθνική Αντίσταση τεύχος 130, ότι άγνωστοι είχαν κρεμάσει στον φράχτη του Γυμνασίου και 3 κεφάλια ανταρτών.

80) To 1949, o καπετάνιος του ΕΛΑΣ και αξιωματικός του ΔΣΕ Γιάννης Κατσικόπουλος δίνει τελος στην ζωή του αυτοκτονώντας για να μην πέσει στα χέρια του στρατού ζωντανός. Το πτώμα του μεταφέρεται στην πλατεία Καλαβρύτων και εκτίθεται σε κοινή θέα για πολλές ημέρες.


81) Το 1948, μετά την μάχη στο Μπούζι Στυμφαλίας, παρακρατικοί αιχμαλωτιζουν μια νεαρή αντάρτισσα του ΔΣΕ. Την πέρασαν για την θρυλική "Δέσπω" του ΔΣΕ και αφού την βίασαν και την κατακρεούργησαν κατέβασαν το κεφάλι της και το κρέμασαν στην πλατέια Τρικάλων Κορινθίας. Το κεφάλι αυτό δεν ανοίκει στην "Δέσπω" (Βούλα Κουρούμαλη). Ήταν το κεφάλι της αδικοχαμένης Διαμάντως Αδαμοπούλου...

82) Tα κεφάλια των ΕΛΑΣιτών Μπαρμπα-Θωμά Μπέλου και του νεαρού Ηρακλή Παυλίδη κόπηκαν και εξετέθησαν μετά από την δολοφονία τους από ΜΑΥ και χωροφύλακες στην άνω πλατέια Αλμυρού.

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Διαβάστε περισσότερα