Ο Σαρλώ πολιτικός πρόσφυγας

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1952, ο Τσάρλι Τσάπλιν, μαζί με την οικογένειά του, πετούσε από τις ΗΠΑ στην Βρετανία, όπου είχε προσκληθεί να παραβρεθεί στην πρεμιέρα της νέας του ταινίας, «Τα φώτα της ράμπας», που ήταν προγραμματισμένη για τις 16 Οκτωβρίου.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το πλήρωμα του αεροπλάνου έλαβε την εντολή να ενημερώσει τον, πάντα και μέχρι το τέλος της ζωής του αποκλειστικά Βρετανό πολίτη, Τσάπλιν, ότι τα ταξιδιωτικά του έγγραφα για την επιστροφή του στις ΗΠΑ είχαν ακυρωθεί λόγω των κατηγοριών περί «αντι-αμερικανικών ενεργειών» και των υποψιών του FBI ότι ήταν «κρυπτοκομμουνιστής». Χαρακτηρισμοί οι οποίοι είχαν μετατραπεί σε κατηγορίες την εποχή του μακαρθικού αντικομμουνιστικού «πογκρόμ» στο Χόλιγουντ, τσακίζοντας καριέρες και καλλιτεχνικά όνειρα, εξαφανίζοντας ταλέντα και μετατρέποντας σπουδαίους δημιουργούς σε κοινούς χαφιέδες.
Αυτό σήμαινε τυπικά και ουσιαστικά, ότι ο Τσάπλιν ήταν πλέον ένας πολιτικός πρόσφυγας. Οτι έπρεπε να βρει μια νέα χώρα και ένα νέο σπιτικό για την οικογένειά του. Οτι έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή την συγκλονιστική δημιουργική πορεία του. ‘Οπως και έκανε.

«Τα Φώτα της Ράμπας»
Οι «κινηματογραφικές ανησυχίες» του Χούβερ…
Η αλήθεια είναι, ότι στην περίπτωση του Τσάπλιν, το ενδιαφέρον του FBI για το πρόσωπό του χρονολογείται ακόμη πριν τον πόλεμο. Μπορεί οι «Μοντέρνοι Καιροί» να θεωρούνται σήμερα και δικαίως ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, αλλά το 1936 που προβλήθηκαν, το FBI είχε άλλη γνώμη. Ετσι, το αφεντικό της «Υπηρεσίας», ο διαβόητος ‘Εντγκαρ Χούβερ, «απεφάνθη» ότι η ταινία φέρει «ενδείξεις» «αντικυβερνητικής προπαγάνδας» και έδωσε εντολή να ανοίξει φάκελος για τον ηθοποιό και σκηνοθέτη.
Ευτυχώς που ο Χούβερ ήταν περισσότερο πονηρός παρά ευφυής, αλλιώς θα έβλεπε ότι οι «Μοντέρνοι Καιροί» δεν ήταν απλά «αντικυβερνητική» ταινία, αλλά βαθιά αντισυστημική εν γένει, ασκώντας ανελέητη κριτική στον καπιταλισμό, με αφορμή την δυστυχία και την εξαθλίωση της αμερικανικής εργατικής τάξης μετά την καπιταλιστική κρίση του 1929. Συνέπειες οι οποίες μακράν δεν αντιμετωπίστηκαν ριζικά με το «New Deal» του Ρούσβελτ. Αλλωστε δεν ήταν καν αυτός ο σκοπός εκείνων των μέτρων. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

«Μοντέρνοι Καιροί»
Μετά τους «Μοντέρνους Καιρούς» ο Τσάπλιν γίνεται η αγαπημένη «απασχόληση» του κρατικού, χαφιέδικου μηχανισμού. Ο οποίος, ως γνωστόν, δεν χρησιμοποιούσε μόνο τα τυπικά, θεσμικά του όπλα, αλλά και τα παρακρατικά. Την εποχή των γυρισμάτων του «Μεγάλου Δικτάτορα», αυτού του αριστουργηματικού φιλμικού αντιφασιστικού μανιφέστου που προβλήθηκε το 1940, ο Τσάπλιν γινόταν δέκτης «προειδοποιήσεων», δηλαδή απειλών, ότι η ταινία θα έχει προβλήματα με την λογοκρισία. Πάνω του έπεσαν και «φίλοι» οι οποίοι τον «συμβούλευαν» να εγκαταλείψει οριστικά τα γυρίσματα, «διαβεβαιώνοντάς» τον – άραγε με ποια «μαντική» ικανότητα; – ότι η ταινία δεν θα προβαλόταν «ποτέ», ούτε στην Βρετανία, ούτε στις ΗΠΑ.
Μετά την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Σοβιετική ‘Ενωση, οι άνωθεν πιέσεις στον δημιουργό για την ταινία υποχώρησαν – αφού θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη η διαχείριση της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας μεγάλης κλίμακας την ώρα που οι «μισητοί κόκκινοι» πολεμούσαν την μεγαλύτερη απειλή της ανθρωπότητας – αλλά μπήκε σε εφαρμογή ο τραμπούκικος συστημικός μηχανισμός των διαφόρων «αγανακτισμένων» κάθε μορφής. Ετσι, άρχισαν να καταφτάνουν στον Τσάπλιν γράμματα με απειλές από «πολίτες». Σε κάποια από αυτά μάλιστα γινόταν σαφές, πως οι αίθουσες που θα πρόβαλαν την ταινία θα αποτελούσαν στόχο βομβιστικών επιθέσεων, ρίψης ασφυξιογόνου αερίου και «γαζώματος» της οθόνης από αυτόματα, κατά τον κλασικό, μαφιόζικο τρόπο του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ του Μεσοπολέμου.
‘Οχι κι άσχημες δυνατότητες για «αγανακτισμένους Αμερικανούς πατριώτες»…
Οι απειλές δεν πτοούν τον Τσάπλιν ο οποίος ολοκληρώνει και προβάλει την ταινία. Οπότε, έπιασε «δουλειά» η συστημική δημοσιογραφία. Με την πρεμιέρα της ταινίας, η νεοϋορκέζικη εφημερίδα «Daily News» έγραψε ότι «ο Τσάπλιν έδειξε τους θεατές με “κομμουνιστικό δάχτυλο”». Η ναζιστική προπαγάνδα συμπλήρωνε ότι ο Τσάπλιν δεν ήταν μόνο κομμουνιστής, αλλά και «Εβραίος». Η διαβόητη «Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών» (House Un-American Activities Committee – Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του αμερικανικού Κογκρέσου το 1934 για την καταπολέμηση της «ανατρεπτικής και αντιαμερικανικής προπαγάνδας») ξεκίνησε έρευνα των δραστηριοτήτων του Τσάπλιν, με ένα από τα βασικά της σημεία να αποτελεί η εθνικότητά του, παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς σε μια λανθάνουσα «υιοθέτηση» της αντισημιτικής ρητορικής των ναζί.

«Ο Μεγάλος Δικτάτωρ»
Ο Τσάπλιν, ο οποίος, όχι μόνο εξακολουθούσε να μην πτοείται, αλλά ήταν και προφανώς αποφασισμένος να σπάσει τα νεύρα των μηχανισμών καταστολής, μετέχει εναργά από το 1942 στην προπαγάνδα για την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας του Δεύτερου Μετώπου στην Ευρώπη, έτσι ώστε να μειωθεί η γιγαντιαία φασιστική πίεση στην ΕΣΣΔ και να νικηθεί γρηγορότερα ο Χίτλερ.
Ο φάκελος στο FBI «φουσκώνει» γοργά.
Οταν ο Σαρλό πανικόβαλε τον Μακάρθι
Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο, η «Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών» αποφασίζει να αφήσει στην άκρη την έναρξη μιας έρευνας για την «Κου Κλουξ Κλαν» – όπως είχε πει τότε και ο Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Μιζούρι και μέλος της Επιτροπής, John E. Rankin «άλλωστε η Κου Κλουξ Κλαν αποτελεί έναν παραδοσιακό αμερικανικό θεσμό»… – και να ασχοληθεί πιο στοχοπροσηλωμένα με την καταπολέμηση του κομμουνισμού. Είχε προηγηθεί το διάταγμα του προέδρου Τρούμαν το 1945 με το οποίο στήθηκαν ανάλογες επιτροπές σε όλους τους κρατικούς και ιδιωτικούς τομείς ιδιαίτερου ενδιαφέροντος – βλέπε τέχνες – για τον έλεγχο του φρονήματος.
Ο παραληρηματικός αντικομμουνιστής, γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι τίθεται επικεφαλής της «εκστρατείας κατά της κομμουνιστικής διείσδυσης στην αμερικάνικη κοινωνία» και αναλαμβάνει να «εξαφανίσει» την κομμουνιστική «απειλή» από την διανόηση και την τέχνη. Οπως το είχε θέσει ο γερουσιαστής και πρόεδρος της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών Τζο Πάρνελ: «Οι διανοούμενοι και καλλιτέχνες του Χόλιγουντ είναι το μαλακό υπογάστριο της Αμερικής. Αν οι κομμουνιστές αλώσουν την κινηματογραφική βιομηχανία θα περάσουν την κομμουνιστική ιδεολογία τους στο έθνος».

Ετσι, την περίοδο που ο Τσάπλιν μόνταρε το «Μεσιέ Βερντού» – μία ταινία με κατασκότεινο χιούμορ και έναν Τσάπλιν στον ρόλο του κατά συρροή δολοφόνου – κλήθηκε από την Επιτροπή στην Ουάσιγκτον για «ακρόαση», αλλά λίγο αργότερα ακύρωσαν την «πρόσκληση». Ο πιθανότερος λόγος αυτής της ακύρωσης ήταν η βεβαιότητα, πως ο Τσάπλιν θα πραγματοποιούσε την απειλή του, την οποία φρόντισε να δημοσιοποιήσει σε συνέντευξή του στον Τύπο, ότι θα εμφανιζόταν στην Επιτροπή με την θρυλική φορεσιά του Σαρλώ. Προφανώς, η επαπειλούμενη γελοιοποίησή τους ήταν ισχυρότερη από το αντικομμουνιστικό «σθένος» των μελών της Επιτροπής.
Πάντως, μαζί με τον Τσάπλιν είχαν κληθεί τότε ακόμη 19 άνθρωποι της κινηματογραφικής βιομηχανίας. ‘Οσοι από εκείνη την «φουρνιά» υπερασπίστηκαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και αρνήθηκαν, όπως τους επέτρεπε το Σύνταγμα, να «συνεργαστούν» με τέτοιους όρους… φυλακίστηκαν για ένα χρόνο με την κατηγορία της «περιφρόνησης» της Επιτροπής. Την ίδια διαδικασία πέρασε σχεδόν όλο το Χόλιγουντ τα επόμενα χρόνια.

«Μεσιέ Βερντού»
Για μια ακόμη φορά επιστρατεύθηκαν οι «αγανακτισμένοι» και η χαφιεδοδημοσιογραφία. Το «Μεσιέ Βερντού» απαγορεύτηκε από την λογοκρισία και ο Τσάπλιν αναγκάστηκε να το ξαναμοντάρει για την προβολή του στις ΗΠΑ. Ωστόσο, σε κάθε προβολή οργανώνονταν «αυθόρμητες διαδηλώσεις αγανακτισμένων πολιτών». Ο Τύπος συνόδευε την σκοταδιστική υστερία γράφοντας ότι ο Τσάπλιν, όχι μόνο είναι κομμουνιστής, αλλά δεν είναι καν πολίτης των ΗΠΑ.
Αυτή η τελευταία «κατηγορία» είχε πρωτοεμφανιστεί στον Τύπο από την εποχή που ο Τσάπλιν αγωνιζόταν για την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο. Τότε, οι εφημερίδες έγραφαν ότι ο Τσάπλιν είναι «κρυφός εχθρός των ΗΠΑ», «συμπαθών της ΕΣΣΔ» και «γι’ αυτό» δεν παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα.
Σε αυτό το σημείο αξίζει ένα μικρό άλμα στον χρόνο, για να υπογραμμισθεί ακόμη περισσότερο η συστημική υποκρισία. Οταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να μπουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1917 και σε μια προσπάθεια να μην επωμιστεί το κόστος το κεφάλαιο αλλά η εργατική τάξη, η κυβέρνηση εξέδωσε τα περίφημα «ομόλογα ελευθερίας», με τα οποία ήθελε να ξεζουμίσει τον λαό για να χρηματοδοτήσει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο βέβαια θα έχαναν την ζωή τους τα παιδιά του.
Η κυβέρνηση κάλεσε διάσημους «σταρ» του Χόλιγουντ να προπαγανδίσουν τα ομόλογα. Ανάλογη πρόσκληση έλαβε και ο Τσάπλιν, ο οποίος, με καλή πρόθεση, συμμετείχε στην εκστρατεία αυτή μαζί με «αστέρες» της εποχής, όπως η Μαίρη Πίκφορντ, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς κ.ά. Είναι προφανές, πως τότε κάθε άλλο παρά ενοχλούσε που ο Τσάπλιν δεν ήταν Αμερικανός πολίτης.
Το… «τσιράκι των κομμουνιστών»
Ας επιστρέψουμε όμως στο 1947 και στο «Μεσιέ Βερντού», εναντίον του οποίου ανακοίνωσε μποϊκοτάζ η οργάνωση «Καθολική Λεγεώνα»* (γνωστή και ως «Εθνική Λεγεώνα Ευπρέπειας»), με αποτέλεσμα πολλές αίθουσες να φοβούνται και να αρνούνται να διανείμουν την ταινία. Ο Τύπος έκανε «πάρτι» δημοσιεύοντας φωτογραφίες με τα μέλη της «Λεγεώνας» να κρατούν πλακάτ με συνθήματα όπως «Τσάπλιν – Ο συνοδοιπόρος των κόκκινων!», «Ουστ από την χώρα μας ξένε!», «Ο Τσάπλιν παρακάθισε εδώ!», «Τσάπλιν αχάριστε! Τσιράκι των κομμουνιστών!», «Στείλτε τον Τσάπλιν στην Ρωσία!».
Παρόλ’ αυτά, ο κινηματογραφικός κόσμος αντέδρασε, έστω και υπόγεια, σε αυτήν την υστερία, με την Ακαδημία Κινηματογράφου να ψηφίζει την ταινία υποψήφια για «Όσκαρ» σεναρίου.

Η απαγόρευση επιστροφής στις ΗΠΑ το 1952, συνοδευόταν από τον εκβιασμό, πως θα του έδιναν βίζα εισόδου μόνο αν απαντούσε σε ερωτήματα της Επιτροπής του Τμήματος Μετανάστευσης – μιλάμε για έναν άνθρωπο που ζούσε στις ΗΠΑ ουσιαστικά από το 1910 και αποτέλεσε έναν από τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους χτίστηκε η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία – που αφορούσαν κατηγορίες «πολιτικής τάξης» και «ηθικής ακολασίας». Για την ιστορία να πούμε ότι στην έρευνα γύρω από τον Τσάπλιν είχε εμπλακεί και ο Νίξον, αργότερα πρόεδρος των ΗΠΑ, γνωστό ως ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που παραιτήθηκε από το αξίωμά του λόγω του πρωταγωνιστικού του ρόλου στο σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ.
Φυσικά ο Τσάπλιν αρνήθηκε.
Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι, ότι τρία χρόνια μετά από την απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ, η αμερικανική Εφορία φορολόγησε τις εισπράξεις από την διανομή της ταινίας «Τα φώτα της Ράμπας»… στην Ευρώπη, διότι το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ εξακολουθούσε να τον θεωρεί ως μόνιμο κάτοικο Αμερικής. Το γεγονός ότι δεν επιτρεπόταν στον Τσάπλιν να διεκδικήσει το δίκιο του στα αμερικανικά δικαστήρια δεν είχε σημασία: Διότι, εντάξει, είπαμε να τον εξορίσουμε ως κομμουνιστή, αλλά μην χάσουμε και τον φόρο…
Ο Τσάπλιν θα επέστρεφε στις ΗΠΑ μόνο μία φορά και για λίγο, όταν έλαβε μια ολιγοήμερα βίζα για να παραλάβει το «’Οσκαρ» το 1972 για την προσφορά του στην ‘Εβδομη Τέχνη. Σίγουρα όμως, εξίσου σπουδαία είναι και η προσφορά του ως στάση ζωής, στην συνεχή πάλη για εξανθρωπισμό του ανθρώπου…
*«Καθολική Λεγεώνα»: Σκοταδιστική θρησκευτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1933 με στόχο την καταπολέμηση του μη αρεστού, στην εκκλησία, περιεχομένου στον κινηματογράφο. Αν και η επιρροή της δεν ήταν αυτή που θα ήθελαν οι εμπευστές της, ωστόσο, έπαιξε τον αρνητικό της ρόλο στην διανομή ταινιών και κατά καιρούς χρησιμοποιούνταν από το σύστημα εναντίον δημιουργών.
Πηγή: toperiodiko.gr

Διαβάστε περισσότερα

«Μάχη» για τον πετρελαϊκό θώκο μετά το χτύπημα στη Saudi Aramco – Αλλαγή συσχετισμών

Οι κλυδωνισμοί από την επίθεση στη Saudi Aramco και το πλέγμα αντιθέσεων που ξεδιπλώνεται στη Μέση Ανατολή και τις ΗΠΑ.

Ανδρέας Βελισσάριος

 

Ισχυρούς κλυδωνισμούς στη Μέση Ανατολή δημιουργεί η επίθεση με drones κατά των εγκαταστάσεων του πετρελαϊκού «γίγαντα» Saudi Aramco, που είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει η άντληση ποσότητας πετρελαίου ίσης με το 5% της παγκόσμιας παραγωγής ή διαφορετικά 5,7 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως από την παραγωγή πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Οι μαχητές Χούθι που ανέλαβαν την ευθύνη της επίθεσης είναι σύμμαχοι του Ιράν, και αυτός είναι και ο λόγος που ο δάκτυλος των ΗΠΑ και κυρίως του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και δευτερευόντως του Ντόναλντ Τραμπ στράφηκε στο Ιράν.

Μπορεί η Σαουδική Αραβία να έχει δαπανήσει πολλά εκατομμύρια για την ασφάλεια των πετρελαϊκών της εγκαταστάσεων, αλλά η επίθεση μέσω drone στο πιο ισχυρό συγκρότημα παραγωγής «μαύρου χρυσού» στο Αμπκάικ δημιουργεί αμφιβολίες στο κατά πόσο μπορεί να διαφυλάξει μελλοντικά την «καρδιά» της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η επίθεση από τους μαχητές Χούθι δεν είναι η πρώτη. Στα τέλη Αυγούστου είχαν εξαπολύσει επίθεση μέσω drone κατά του αεροδρομίου Άμπχα της Σαουδικής Αραβίας, κατά της μονάδας εξόρυξης πετρελαίου Νταμάμ και κατά της πετρελαιοπηγής Σέιμπα.

ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία διατηρούν στενούς οικονομικούς δεσμούς, με την δεύτερη να βασίζει το οικονομικό της μοντέλο στις εξαγωγές πετρελαίου που αφορούν κατά κύριο λόγο συναλλαγές σε δολάριο και την πρώτη να στηρίζει την Σαουδική Αραβία με ένα παχυλό συμβόλαιο 110 δισ. δολαρίων που αφορά την πώληση αμερικανικών οπλικών συστημάτων. Το χτύπημα, λοιπόν στη Saudi Aramco δεν δημιουργεί φθορά μόνο στην οικονομία της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και στην ασφάλεια που μπορεί να παρέχουν οι ΗΠΑ στο σύμμαχό τους, μιας και θα αμφισβητηθούν ανοιχτά οι αμυντικοί σχεδιασμοί που ακολουθούν, ώστε να αντικρούσουν τέτοιου είδους επιθέσεις με drones.

Το σενάριο που θέλει τον Αμερικανό Πρόεδρο να προσπαθεί μέσω των κραυγών και των επιθέσεων του από το Twitter να ανακατέψει την «τράπουλα» στη Μέση Ανατολή για να ανέβει ο ίδιος στον ενεργειακό θώκο, αλλάζοντας τους παγκόσμιους συσχετισμούς δεν πρέπει να αποσυρθεί. Η τεχνολογία της εξόρυξης καυσίμων από σχιστόλιθο έχει βοηθήσει τις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, να αυτονομηθούν σε μεγάλο βαθμό, με τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες να είναι πολύ αισιόδοξες για τα αποθέματα πετρελαϊκού σχιστόλιθου και αερίου.

Παράλληλα η «ρωσική αρκούδα» και ο Βλαντίμιρ Πούτιν καραδοκούν στο ενεργειακό παιχνίδι ώστε να αναπληρώσουν το κενό που αφήνει η Σαουδική Αραβία ειδικότερα στην προμήθεια πετρελαίου στην Ευρώπη. Αν το Ριάντ δεν καταφέρει σε σύντομο χρονικά διάστημα να αποκαταστήσει τις ζημιές στις πετρελαϊκές της μονάδες τότε αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση της ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία που αποτελεί και τον βασικό της πάροχο.

«Φωτιά» στην ενεργειακή σκακιέρα βάζουν οι εκτιμήσεις της Goldman Sachs που κάνουν λόγο για εκτόξευση της τιμής του Brent ακόμα και πάνω από τα 75 δολάρια το βαρέλι αν χρειαστούν πάνω από 6 εβδομάδες για την επισκευή των εγκαταστάσεων (στα 69 δολάρια την Τρίτη). Το ισχυρό πλήγμα μέσω των drones στο σημαντικότερο και πιο σταθερό παραγωγό και εξαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο δείχνει να χτυπάει κατά πάσα πιθανότητα το επόμενο διάστημα την τσέπη των καταναλωτών, ειδικότερα των χωρών που εξαρτώνται άμεσα από το μαύρο χρυσό του Ριάντ.

Θολό τοπίο και αναμονή για την κυβέρνηση Τραμπ

Τα πολλαπλά μέτωπα που έχει ανοίξει ο Αμερικανός Πρόεδρος τον εμποδίζουν να κατηγορήσει ευθέως το Ιράν για την επίθεση στη Saudi Aramco. Η εμπορική διένεξη με την Κίνα, ο «εσωτερικός εχθρός» που ακούει στο όνομα του κεντρικού τραπεζίτη των ΗΠΑ, Τζερόμ Πάουελ, και οι κάλπες που θα στηθούν το 2020 στις ΗΠΑ βάζουν φρένο στον πλανητάρχη στο να κηρύξει μια μακρόχρονη σύγκρουση με το Ιράν, κάνοντάς τον τον μοναδικό Αμερικανό Πρόεδρο που δεν θα έχει επιλέξει να προβεί σε κάποια στρατιωτική επέμβαση.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο γνωρίζει πως το Ιράν θα μπορούσε να ξεκινήσει υπό την Σιίτικη κυβέρνηση έναν μαζικό αγώνα εναντίον τους, κινητοποιώντας 1,5 εκατομμύρια μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Μπασίζ», το επίλεκτο σώμα των «Φρουρών της ισλαμικής Επανάστασης» γνωστό ως Sepāh που αποτελεί καθοριστικό πυλώνα στο σύγχρονο Ιράν, πάνω από 30 εκατομμύρια Σιίτες του Πακιστάν, και πολλούς Σύριους που θα στήριζαν με κάθε τρόπο το Ιράν.

Παρ’ όλα αυτά κλειδί για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ παραμένει η τελική απόφαση-υπόδειξη από τη Σαουδική Αραβία για τον υπαίτιο αλλά και για το μέγεθος της καταστροφής στις εγκαταστάσεις της Saudi Aramco. Αν η Σαουδική Αραβία θέλει να τραβήξει ένα ήδη τεντωμένο σχοινί στα άκρα θα κατηγορήσει ανοιχτά το Ιράν, στρέφοντας το «μάτι του κυκλώνα Τραμπ» προς τα εκεί. Με την απόφαση από τη Σαουδική Αραβία να αναμένεται οι ΗΠΑ καλούνται να επιλέξουν αν θα πορευθούν στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής μέσα από μια στρατιωτική παρέμβαση στο Ιράν που θα τους κοστίσει σε πολλά μέτωπα, ή αν θα επιλέξουν το δρόμο των διαπραγματεύσεων με τον ισχυρό άνδρα του Ιράν, Χασάν Ροχανί, σε ό,τι αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα από το οποίο έχουν αποχωρήσει, και τις κυρώσεις του κατά της Τεχεράνης.

Πιο ρεαλιστικό είναι το δεύτερο σενάριο, μιας και όπως φαίνεται ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θέλει να δημιουργήσει λίγο πριν το τέλος της θητείας του στον προεδρικό θώκο πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Τόσο ο εκρηκτικός και απρόβλεπτος χαρακτήρας του, όσο και η διεκδίκηση της επανεκλογής του τον καθιστούν ευάλωτο στο να πάρει κρίσιμες αποφάσεις τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο πεδίο των γεωπολιτικών θεμάτων

Διαβάστε περισσότερα

272 εκατομμύρια μετανάστες σε ολόκληρο τον κόσμο

Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών σε όλον τον κόσμο ανήλθε φέτος στα 272 εκατομμύρια, δηλαδή 51 εκατομμύρια περισσότεροι σε σύγκριση με το 2010, σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς βρίσκονται στην Ευρώπη (82 εκατομμύρια) και τη Βόρεια Αμερική (59 εκατομμύρια). Ακολουθούν η βόρεια Αφρική και η δυτική Ασία, με 49 εκατομμύρια μετανάστες η καθεμιά, σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτής της έκθεσης που πραγματοποιήθηκε από την υπηρεσία πληθυσμού στο τμήμα οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων του ΟΗΕ.

Σήμερα οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν το 3,5% του πληθυσμού παγκοσμίως, από 2,8% το 2000.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι μισοί από τους 272 εκατομμύρια μετανάστες ζουν σε δέκα χώρες: στην κορυφή της λίστας βρίσκονται οι ΗΠΑ με 51 εκατομμύρια (το 19% του συνόλου). Ακολουθούν η Γερμανία και η Σαουδική Αραβία (13 εκατομμύρια η καθεμία), η Ρωσία (12 εκατομμύρια), η Βρετανία (10 εκατ.), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (9 εκατ.), η Γαλλία, ο Καναδάς, η Αυστραλία (8 εκατ. η καθεμία) και η Ιταλία (6 εκατομμύρια).

Όσον αφορά τις χώρες προέλευσης, προηγείται η Ινδία, καθώς 18 εκατομμύρια πολίτες της ζουν στο εξωτερικό και ακολουθούν το Μεξικό (12 εκατ.), η Κίνα (11 εκατ.), η Ρωσία (10 εκατ.) και η Συρία (8 εκατ.).

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα

Η Έλενα Αντωνιάδου: Μια κούκλα με… ψεύτικο βιογραφικό

Δεν μου κάνει εντύπωση που βραβεύτηκε απο την Κεραμέως. Αν ανοίξουμε τις κόλλες των παιδιών απο τα ιδιωτικά σχολεία ή αν κοιτάξουμε τι κωθώνια έχουν περάσει στα πρεστιζάτα πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα καταλάβουμε πως τα περισσότερα βιογραφικά των ”άριστων” είναι ψεύτικα και τυπικά φέρουν ακαδημαϊκούς τίτλους.

Ματριόσκα Η Κόκκινη

 

 Όλοι στηλιτεύουν την Αντωνιάδου για το βιογραφικό της και την Κεραμέως που την βράβευσε. Εμένα αυτό που πραγματικά με ανησυχεί είναι άλλο. Αν θυμάστε την κυρία Αντωνιάδου την γνωρίσαμε όλοι μας, όταν τον περασμένο Μάρτιο, η εταιρεία Mattel έβγαλε στην αγορά την πρώτη κούκλα Barbie ελληνικής καταγωγής με βάση την εμφάνιση της κυρίας Αντωνιάδου. Μια συλλεκτική κούκλα… Κρατήστε το αυτό.

Τότε όλα τα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα βγήκαν και χαιρέτησαν αυτή την ”εξαιρετική ιδέα”. Η κυρία Αντωνιάδου θα αποτελούσε έμπνευση και πρότυπο για εκατομμύρια κορίτσια εκεί έξω… Κανείς τότε δεν βγήκε να ψάξει αν η κυρία Αντωνιάδου είχε αληθές βιογραφικό. Δεν το γνώριζαν ΌΛΑ τα ΜΜΕ παγκοσμίως γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει, ή αν κάποιος το γνώριζε σώπασε εξαιτίας της μεγάλης εταιρείας Mattel; Έδωσαν τόση τυφλή εμπιστοσύνη στην έρευνα του background που πιθανόν έκανε η παιχνιδοβιομηχανία ή όσοι το γνώριζαν δεν μίλησαν απο φόβο μιας πιθανής νομικής δίωξης απο την εταιρεία η οποία θα είχε δυσφημιστεί απο το σκάνδαλο του αναληθούς βιογραφικού και θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος το όποιο μύθευμα για ”έμπνευση για όλα τα κορίτσια εκεί έξω ”;… Καλοπροαίρετα να σκεφτώ πως κανείς δεν το έψαξε, γιατί σιγά την είδηση, όμως τα αντανακλαστικά του τώρα ”αποκαλύπτω” το βιογραφικό της γιατί βραβεύτηκε απο την ΔΕΞΙΑ πολιτικό, προσωπικά μου δείχνει πως κάποιοι το γνώριζαν πριν και σώπαιναν… Γιατί; Αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι απο την προηγούμενη κυβέρνηση είχαν χαρεί που βγήκε Ελληνίδα κούκλα, αν θυμάμαι καλά…

Το ότι, στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις είναι γνωστό. Δεν μου κάνει εντύπωση που βραβεύτηκε απο την Κεραμέως. Αν ανοίξουμε τις κόλλες των παιδιών απο τα ιδιωτικά σχολεία ή αν κοιτάξουμε τι κωθώνια έχουν περάσει στα πρεστιζάτα πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα καταλάβουμε πως τα περισσότερα βιογραφικά των ”άριστων” είναι ψεύτικα και τυπικά φέρουν ακαδημαϊκούς τίτλους.

Το κακό με όλα αυτά είναι πως ανεβάζουν τον πήχη αδικαιολόγητα και για όλη την υπόλοιπη κοινωνία προς τα κάτω. Όταν ψευδώς εμφανίζεσαι ως διδάκτορας, με 5 μεταπτυχιακά και 2 πτυχία και 4 γλώσσες, ο αμέσως πιο κάτω απο σένα που θα θέλει να πάρει μια θέση απο κάτω σου θα πρέπει να έχει όντως τέτοια προσόντα για να προστατέψει τον πανάσχετο πισινό σου απο το να εκτεθεί. Έτσι, ένα ολόκληρο σύστημα θησαυρίζει στις πλάτες οικογενειών που προσπαθούν να προσφέρουν καλύτερη μόρφωση ώστε να πάρεις την πολυπόθητη δουλειά. Μαντέψτε όμως… Δεν είμαστε όλοι genius και δεν μπορούμε όλοι μας να χτυπήσουμε τα παράλογα προσόντα που ζητούν οι θέσεις εργασίας. Κάποιοι δεν έχουν ούτε χρήμα ούτε χρόνο να το κάνουν και ας είναι έξυπνοι. Οπότε:

α) Αν έχει χρήμα πληρώνεις και τυπικά παίρνεις ένα χαρτί, να ζήσει η παρανομία εντός πανεπιστημίων ή η πλαστογραφία εκτός αυτού.

β) Αν δεν έχεις, γράφεις ψέματα για να προσληφθείς. Το ίδιο θα κάνει και ο απο κάτω σου και πιο κάτω απο σένα.

Το παράλογο σε όλα αυτά είναι πως οι περισσότερες θέσεις εργασίας εκεί έξω δεν χρειάζονται διδακτορικό, ούτε καν μεταπτυχιακό αν δεν δουλεύεις σε ακαδημαϊκό ή εξειδικευμένο περιβάλλον, όμως ο κάθε μπετόβλακας ζητά απο έναν υπάλληλο γραφείου να διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο ακόμα και αν δεν τον χρησιμοποιήσει ποτέ ουσιαστικά, αλλά ΚΥΡΙΩΣ, και που το έχει δεν ΤΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ. Απλά ικανοποιεί την δική του βλαχιά να έχει μεταπτυχιακούς στην δούλεψη του.

Όλο αυτό το κυνήγι των προσόντων είναι ένα δομημένο ψέμα. Μπορείς να μαζέψεις όσα χαρτιά θέλεις στην ζωή σου. Πάλι εκείνος που θα έχει γνωστό στην εταιρεία θα πάρει την δουλειά και ας έχει ως προσόν να φτιάχνει μπιλάκια με τα καρκανάκια του. Αυτό συμβαίνει πάντα. Επί ΠΑΣΟΚ, επί ΝΔ, επί ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά κυβερνητικές θέσεις. Ο Καρανίκας ήταν στο στρατηγικό σχεδιασμό και είμαι σίγουρη πως κολλούσε καρκανάκια κάτω απο το τραπέζι σύσκεψης… Και έπαιρνε 1.600 ευρώ.Ποτέ δεν πρόκειται να πληρωθούμε τόσα.

Τότε γελάγανε, ενώ τώρα οι ίδιοι τύποι λένε για την Αντωνιάδου… Πού ήταν πριν μήνες ; Γιατί δεν έλεγαν τότε για το βιογραφικό της;

Τέλος, γραμμένα τα έχουν τα κορίτσια όλου του κόσμου. Μην αγοράζετε κούκλες απο εταιρείες που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας. Μάθετε στα παιδιά να παίζουν ξανά στους δρόμους μπας και μεγαλώνοντας διεκδικήσουν κάτι καλύτερο, στους ίδιους δρόμους.

Διαβάστε περισσότερα

Παιδιά «αόρατοι σκλάβοι»

Μόλις πριν λίγες ημέρες, το Ανώτατο Δικαστήριο του Μπαγκλαντές αποφάσισε πως οι γυναίκες δεν θα χρειάζεται πλέον να δηλώνουν στο πιστοποιητικό γάμου αν είναι παρθένες. Τον Αύγουστο του 2015, ολόκληρος ο κόσμος σοκαρίστηκε από τις φωτογραφίες ενός 15χρονου κοριτσιού που έγινε γνωστό ως η «θλιμμένη νύφη», αφού ετοιμάζονταν για το γάμο του με έναν άγνωστο τριαντάχρονο. Οι γάμοι ανήλικων κοριτσιών είναι μια παλιά συνήθεια στο Μπαγκλαντές, συνήθεια που καταστρέφει την παιδική ηλικία, αλλά και ολόκληρη τη ζωή αμέτρητων γυναικών.

Να σημειωθεί πως το Μπαγκλαντές έχει το υψηλότερο ποσοστό γάμων με ανήλικα παιδιά στον κόσμο, καθώς το 52% των κοριτσιών παντρεύονται στα 18 τους χρόνια ενώ το 18% πριν καν κλείσουν τα 15.

Ταυτόχρονα, φωτογραφίες και ρεπορτάζ από την τραγική πραγματικότητα χιλιάδων παιδιών στο Μπαγκλαντές που εξαναγκάζονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, κάτω από εξουθενωτικές συνθήκες, για να κατασκευάσουν ρούχα για τις μεγάλες πολυεθνικές ετικέτες, είδαν τα τελευταία χρόνια το φως της δημοσιότητας.

Οπως ο φωτογράφος Κλαούντιο Μοντεσάνο Κασίγιας που μέσα από τη δουλειά του αποκάλυψε τόσο τη συγκλονιστική έλλειψη ελέγχων ασφαλείας μέσα στα άναρχα εργοστάσια στην πρωτεύουσα Ντάκα, όσο και τις εξαντλητικές ώρες που εργάζονται τα παιδιά εκεί για 0,28 ευρώ την ημέρα.

Σε χώρους μέσα στις βιοτεχνίες τα παιδιά τρώνε, κοιμούνται και κάνουν μπάνιο ενώ παίρνουν ρεπό μισή μέρα την εβδομάδα.

Σύμφωνα με τη Unicef, υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο παιδιά ηλικίας 10-14, που δουλεύουν ως εργάτες στο Μπαγκλαντές, ενώ ο εκπρόσωπος της στη Ντάκα, Ζαν Ζακ Σιμόν, τονίζει: «Χιλιάδες παιδιά καταλήγουν σε μεγάλες πόλεις και γίνονται παιδιά μετανάστες. Γίνονται ευάλωτα, επειδή δεν πάνε πια στο σχολείο. Πρέπει να δουλεύουν σε επικίνδυνες περιοχές. Τα κορίτσια γίνονται παιδιά νύφες. Μερικές φορές γίνονται εργαζόμενες του σεξ. Είναι μεγάλο ζήτημα για τα παιδιά».

Κατά την επίσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη χώρα διαπιστώθηκε ότι ένας σημαντικός αριθμός παιδιών απασχολούνται σε μεταφορείς ανθρώπων, καθώς και σε εργαστήρια αυτοκινήτων και καταστήματα επαναφόρτισης μπαταριών. Οι εργοδότες ισχυρίστηκαν ότι τα παιδιά απασχολούνταν σύμφωνα με τις επιθυμίες των γονέων τους.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη μεγάλη κατηγορία. Τα παιδιά των φτωχών οικογενειών που αναγκάζονται συχνά να εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί σε πλουσιότερες οικογένειες. Τα περισσότερα από αυτά είναι κορίτσια και δεν λαμβάνουν ούτε πληρωμή, ούτε έχουν ελεύθερο χρόνο, ούτε καν κατάλληλη θέση για ύπνο.

«Κερδίζουν» μόνο μια στέγη πάνω από τα κεφάλια τους και λίγο φαγητό και σε αντάλλαγμα, παραιτούνται από την παιδική τους ηλικία και μια αξιοπρεπή ζωή.

Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει ιδιωτικός χώρος, δεν έχουν καθορισμένες ώρες εργασίας ή διαλείμματα. Και το χειρότερο από όλα, δεν υπάρχουν προοπτικές για το μέλλον τους. Στην πραγματικότητα και δίχως περιστροφές είναι οι σύγχρονοι δούλοι.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ντάκα που προσπάθησαν να διερευνήσουν το καθεστώς των ανήλικων οικιακών εργαζομένων στο Μπαγκλαντές, διαπίστωσαν ότι μόνο το ένα τέταρτο των παιδιών αυτών έχει το δικό τους δωμάτιο, με τους περισσότερους να κοιμούνται στο σαλόνι, στην κουζίνα ή ακόμα και στη βεράντα.

«Αόρατοι Σκλάβοι»
Ο φωτογράφος Marco Giannattasio έδωσε πρόσφατα μια σειρά από φωτογραφίες των ανήλικων οικιακών βοηθών στη Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές. Κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ του, συνάντησε παιδιά τραυματισμένα, κακοποιημένα, ακόμη και παιδιά που έβλαπταν από απελπισία μόνα τους τον εαυτό τους. Ο Marco Giannattasio τιτλοφόρησε το φωτορεπορτάζ του «Αόρατοι Σκλάβοι της Ντάκα».
Όπως λέει στο Spiegel, «αυτά τα κορίτσια αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, σαν μέρος της επίπλωσης. Μάλιστα, είναι κυρίως οι γυναίκες επικεφαλής του νοικοκυριού, οι γυναίκες αφεντικά που κακομεταχειρίζονται τα κορίτσια.
Η μελέτη του Πανεπιστημίου της Ντάκα κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα: Η εγχώρια παιδική εργασία, όπως διαπίστωσε, είναι κυρίως γυναικεία και αυτό συνδέεται με την κοινωνική πεποίθηση ότι τα κορίτσια είναι προορισμένα για οικιακές εργασίες ενώ τα αγόρια είναι καλύτερα για τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες. Κυρίως όμως συνδέεται με τη φτώχεια, έτσι οι ανήλικοι, όπως η 15χρονη Τάνια, αναγκάζονται να εργάζονται από μικρή ηλικία για να επιβιώσουν. «O Αλλάχ με έστειλε σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Αν δεν δουλέψω, δεν θα έχω να φάω», λέει η νεαρή Τάνια.

Διαβάστε περισσότερα

Σε απεργία οι 48.000 εργαζόμενοι της General Motors

Το ισχυρό αμερικανικό συνδικάτο των εργαζόμενων στην αυτοκινητοβιομηχανία United Auto Workers (UAW) κάλεσε περίπου 48.000 εργαζόμενους στην εταιρεία General Motors σε απεργία από τα μεσάνυχτα της Κυριακής, την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση στη GM από το 2007, προκειμένου να ασκήσει πιέσεις στη διοίκηση της εταιρείας κατά τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας.

«Υπεύθυνοι του συνδικάτου από όλη τη χώρα συναντήθηκαν χθες, Κυριακή, το πρωί μετά τη λήξη το Σάββατο το βράδυ της συλλογικής σύμβασης εργασίας στη GM, που χρονολογείται από το 2015, και αποφάσισαν την κήρυξη απεργίας από τα μεσάνυχτα της Κυριακής», ανακοίνωσε το συνδικάτο UAW. 

Η διεύθυνση της GM εξέφρασε τη λύπη της που το UAW «επέλεξε την κήρυξη απεργίας», εκτιμώντας ότι παρουσίασε «μια ισχυρή πρόταση» για νέα σύμβαση εργασίας. Ωστόσο οι διαφορές μεταξύ των διεκδικήσεων του συνδικάτου και των προτάσεων της διεύθυνσης για τους μισθούς, τα επιδόματα, το καθεστώς των μη μόνιμων εργαζόμενων και την ασφάλεια εργασίας παραμένουν μεγάλες, εκτίμησε ο Τέρι Ντάιτς αντιπρόεδρος του UAW αρμόδιος για τις διαπραγματεύσεις. 

Με πληροφορίες ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα