Τα θησαυροφυλάκια της ναζιστικής θηριωδίας

Γερμανίδα κληρονόμος της εταιρείας μπισκότων Bahlsen προκαλεί: Tους πληρώναμε, ήταν η απάντηση της για τη καταναγκαστική εργασία επί ναζισμού - Διαβάστε ποιες μεγάλες εταιρείες στήριξαν το χιτλερικό καθεστώς.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

• facebook.com/theodoropan
• theodoropoulos@imerodromos.gr

Η ναζιστική μηχανή και το γερμανικό κεφάλαιο στηρίχθηκαν στο αίμα και την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Άνθρωποι κάθε ηλικίας από τις κατακτημένες χώρες που πάτησε πόδι η ναζιστική μπότα μεταφέρθηκαν με τη βία από τις χώρες τους στη Γερμανία, για να εργαστούν κάτω από άθλιες συνθήκες σαν σκλάβοι για τους επιχειρηματικούς κολοσσούς της χώρας.
Εκατομμύρια Εβραίοι, Σοβιετικοί, Πολωνοί, Έλληνες και πολλοί άλλοι εργάστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιομηχανίες και καταναγκαστικά έργα μέχρι θανάτου… Όταν τους εγκατέλειπαν οι δυνάμεις τους από τις άθλιες συνθήκες δολοφονούνταν από τους ναζί. Τη θέση τους έπαιρνε κάποιος άλλος. Κάποιος άλλος. Κάποιος άλλος… Η ναζιστική κρεατομηχανή και οι Γερμανοί βιομήχανοι αφού πρώτα τους εκμεταλλεύονταν στην συνέχεια τους εξόντωναν με συνοπτικές διαδικασίες…
Μια κληρονόμος της γερμανικής επιχείρησης-κολοσσού των μπισκότων Bahlsen προκαλώντας επιχείρησε να …υποβαθμίζει τα δεινά που υπέστησαν εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, που εργάστηκαν καταναγκαστικά στα εργοστάσιά της επί των ημερών του ναζιστικού καθεστώτος.
Η Φερένα Μπάλσεν, στον πατέρα της οποίας ανήκει η κατασκευάστρια των φημισμένων ομώνυμων μπισκότων, δήλωσε στην εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας Bild πως η εταιρεία «δεν έκανε τίποτα κακό» (!!!) όταν είχαν οδηγηθεί να εργαστούν σε αυτή καταναγκαστικά 200 άνθρωποι.
Επρόκειτο κυρίως για γυναίκες από την Σοβιετική Ένωση και την Πολωνία, χώρες που τελούσαν υπό τη στρατιωτική κατοχή των Ναζί. Οι Πολωνές φόραγαν μπλούζες με διακριτικό «P», οι σοβιετικές μπλούζες που έγραφαν «Ost». Οι συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν, σύμφωνα με ειδικούς, ήταν ουσιαστικά παρόμοιες με αυτές που επικρατούν σε φυλακή.
«Αυτό έγινε πολύ πριν από τη δική μου εποχή (…) και πληρώναμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ακριβώς όσα και τους Γερμανούς εργαζόμενους και τους μεταχειριζόμασταν καλά», είπε η 26χρονη Μπάλσεν, ένα από τα τέσσερα παιδιά του ιδιοκτήτη της εταιρείας Βέρνερ Μπάλσεν, πριν προσθέσει ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να της «προσάψει» οποιοσδήποτε για τις πρακτικές της καθώς ήταν διαδεδομένες επί τρίτου Ράιχ!!!
Η Φερένα Μπάλσεν τοποθετήθηκε ως γνήσιος εκπρόσωπος του κεφαλαίου. Απέδειξε ότι μπροστά στα κέρδη οι κεφαλαιοκράτες δεν διστάζουν σε τίποτα. Τότε ήταν οι Ναζί που τους εξασφάλιζαν δούλους. Σήμερα νόμοι που τους διασφαλίζουν φθηνά εργατικά χέρια.  Εξάλλου είναι η ίδια που παλιότερα είχε δηλώσει: «Είμαι μια καπιταλίστρια. Μου ανήκει το ένα τέταρτο της Bahlsen και είμαι πολύ ευτυχής γι’ αυτό. Θέλω να βγάλω χρήματα, μερίσματα»…
Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία, η οποία παράγει επίσης τα μπισκότα βουτύρου Leibniz και έχει ετήσιο τζίρο που ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια ευρώ, σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι υποστήριξε ότι έχει …επίγνωση της ηθικής ευθύνης που συνεπάγεται το γεγονός πως ήταν μια από τις δεκάδες γερμανικές επιχειρήσεις που χρησιμοποίησε ανθρώπους που εργάζονταν καταναγκαστικά κατά την περίοδο του ναζισμού. 
Η εταιρεία έχει «επίγνωση των μεγάλων δεινών και της αδικίας που βίωσαν οι άνθρωποι που εργάζονταν καταναγκαστικά και πολλοί άλλοι εκείνη την εποχή και αναγνωρίζει την ιστορική και την ηθική της ευθύνη», αναφέρεται στην ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από τη διεύθυνση επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεών της μετά τη δημοσίευση των δηλώσεων που έκανε η Φερένα Μπάλσεν.
Η Bahlsen ανέφερε ακόμη ότι κατέβαλε ποσό ύψους 1,5 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων (750.000 ευρώ) σε ίδρυμα που δημιούργησαν γερμανικές εταιρείες για να προσφέρει αποζημιώσεις στα 20 εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν εξαναγκαστεί από τους ναζί να εργάζονται παρά τη θέλησή τους σε γερμανικές βιομηχανίες… Μιλάμε για ψίχουλα μπροστά στα κέρδη του βιομηχανικού κολοσσού. 
Η σκληρή – ταξική πραγματικότητα είναι ότι προσπάθειες ανθρώπων που είχαν εξαναγκαστεί να εργαστούν στην Bahlsen για να εξασφαλίσουν αποζημιώσεις από την εταιρεία δεν καρποφόρησαν. Τα γερμανικά δικαστήρια απέρριψαν τις αγωγές τους επικαλούμενα το ότι είχε παρέλθει το αξιόποινο των πράξεων!!!

Προκάλεσαν αντιδράσεις οι δηλώσεις

Οι δηλώσεις της προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο από πολιτικούς, όσο και από πολλούς χρήστες ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης. Ορισμένοι από τους τελευταίους κάλεσαν σε μποϊκοτάζ στα μπισκότα Bahlsen.
Τα μπισκότα Bahlsen «είναι πλέον επισήμως το σνακ του AfD», σχολίασε ειρωνικά κάποιος στο Twitter, σύμφωνα με το ΑΠΕ – ΜΠΕ αναφερόμενος στο νεοναζιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία. «Το πακέτο των Bahlsen είναι μάλλον μπλε», πρόσθεσε, αναφερόμενος στο χρώμα τόσο του πακέτου των μπισκότων, όσο και του λάβαρου του AfD.
Από την πλευρά του, το Κέντρο Τεκμηρίωσης για την Καταναγκαστική Εργασία κατήγγειλε πως η οικογένεια Μπάλσεν, μολονότι «δεν είναι η μόνη», συμβάλλει «το ζήτημα της καταναγκαστικής εργασίας την περίοδο του ναζισμού να παραμένει λευκή σελίδα στη συλλογική μνήμη».

Οι Γερμανοί κεφαλαιοκράτες είχαν διαλέξει στρατόπεδο την εποχή του ναζισμού

Η λίστα των κεφαλαιοκρατών που στήριξαν του Ναζί για να πλουτίσουν και να βρουν φθηνά εργατικά χέρια είναι μεγάλη.
Ο Φ. Πόρσε ήταν ένας από τους βιομηχάνους της εποχής που στήριξε και στηρίχθηκε από το καθεστώς των Ναζί …αξιοποιώντας τη θηριωδία του εναντίον των λαών της Ευρώπης.
Η πολυεθνική «Κρουπ», τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ. Ο «κύριος» Κρουπ  έλεγε ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ μετέτρεψε τον εργάτη σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και σε σύντροφο των βιομηχάνων». Η μεγάλη Γερμανική τράπεζα «Ντόιτσε Μπανκ», το ισχυρότερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της Ευρώπης σήμερα,  χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς. Η γνωστή εταιρεία ρούχων Hugo Boss, έντυνε το Γερμανικό στρατό και τα Ες – Ες και σήμερα είναι παγκόσμια δύναμη. Η «Siemens» στήριξε όσες λίγες το ναζιστικό καθεστώς και με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της, στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943. Η Γερμανική εταιρεία «Φάρμπεν» που κατασκεύαζε αέρια θανάτωσης των Εβραίων, σήμερα κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά φαρμάκου με το όνομα «Μπάγερ»… 
Οι βιομήχανοι λοιπόν την περίοδο του ναζισμού διάλεξαν στρατόπεδο για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.  Ήδη από τις 20 Φεβρουαρίου του 1933 ο Χίτλερ και ο Γκέρινγκ συναντήθηκαν με 25 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομηχάνους. Στη σύσκεψη αυτή ο Χίτλερ υποστήριξε ότι βασικός στόχος είναι να επιβληθεί στη Γερμανία «ολοκληρωτικός έλεγχος», να εξουδετερωθεί κάθε αντιπολίτευση, να δημιουργηθεί ένας πανίσχυρος στρατός. Οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων ενέκριναν το σχέδιο και αποφάσισαν να συστήσουν ταμείο με τρία εκατομμύρια μάρκα για την υποστήριξη του φασιστικού κόμματος στις εκλογές. Ο Χίτλερ ήρθε σύντομα στην εξουσία. Ο φασισμός έγινε το όχημα των Γερμανών καπιταλιστών για να ενισχύσουν τα κέρδη τους που ήταν βουτηγμένα στο αίμα…

Διαβάστε περισσότερα

Ο Ναυτικός Όμιλος Μεσολογγίου διοργανώνει Σχολή Ναυαγοσωστικής.

Ο Ναυτικός Όμιλος Μεσολογγίου διοργανώνει Σχολή Ναυαγοσωστικής, σε συνεργασία με την LIFEGUARD HELLAS, αναγνωρισμένη σχολή από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Τα μαθήματα θα γίνουν στις εγκαταστάσεις του ΝΟΜεσολογγίου στο λιμάνι και στη θάλασσα, την Πέμπτη 30/5, Παρασκευή 31/5 και Σάββατο 1/6/2019. Όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει αναγνωρισμένο κρατικό πτυχίο  ναυαγοσώστη και να μπορέσει να απασχοληθεί επαγγελματικά, ας επικοινωνήσει μαζί μας.

  Πληρ.  email : nommes@live.com , 6974271607,210 9530177,6985662769 .

Διαβάστε περισσότερα

Ο βασιλιάς του Σουρεαλισμού Σαλβαντόρ Νταλί

O Σαλβαντόρ Νταλί, όταν δεν δημιουργούσε τα αριστουργήματά του, περνούσε τον χρόνο του προκαλώντας την κοινή γνώμη, που τόσο λάτρεψε να παρακολουθεί τις μεγαλόστομες δηλώσεις και τις εκκεντρικές του εμφανίσεις. Αντιφατικός, μεγαλομανής, μεγαλοφυής ή τρελός, το όνομά του έγινε συνώνυμο του σουρεαλισμού. Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1904 και πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1989. 

Φαντασμαγορικός ζωγράφος και ενίοτε συγγραφέας, γλύπτης και πειραματιζόμενος κινηματογραφιστής, ο Salvador Dali (1904-1989) ήταν ο μεγαλύτερος σουρεαλιστής καλλιτέχνης. Χρησιμοποιούσε ονειρικές φανταστικές εικόνες για να δημιουργήσει αξέχαστα, σε μας, «τοπία» του εσωτερικού του κόσμου.


Ήταν μόλις 14 ετών όταν τα πρώτα του έργα παρουσιάστηκαν για σε δημόσια έκθεση του δημοτικού θεάτρου στο Φιγέρας, τη γενέτειρά του.

Τρία χρόνια αργότερα ξεκινά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (Academia de San Fernando) στη Μαδρίτη. Όμως, θεώρησε ότι υπήρχαν περισσότερα πράγματα να μάθει για τα τελευταία ρεύματα στην Τέχνη στο Παρίσι από γαλλικά καλλιτεχνικά περιοδικά παρά από τους δασκάλους του, για τους οποίους θεωρούσε ότι ήταν εκτός πραγματικότητας.


Στις προφορικές εξετάσεις του πρώτου έτους στο μάθημα της ιστορίας της Τέχνης ο Νταλί αρνήθηκε να προχωρήσει στην εξέταση και αναφερόμενος στους τρεις εξεταστές του είπε: «Λυπάμαι πολύ, αλλά είμαι απείρως πιο έξυπνος από αυτούς τους τρεις καθηγητές και γι’ αυτό αρνούμαι να εξεταστώ από αυτούς. Γνωρίζω το θέμα πάρα πολύ καλά». Η Ακαδημία τον απέβαλε χωρίς να λάβει πτυχίο.


Ο Νταλί έχει κατά καιρούς χαρακτηριστεί ως υποστηρικτής του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν άλλωστε και η αιτία της διαμάχης του με πολλά από τα μέλη του υπερρεαλιστικού κινήματος. Πάντως, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν έχει πολιτική θέση, είναι αναρχικός, αλλά και μοναρχικός, και τα δύο όμως σε μεταφυσικό επίπεδο και όχι σε πολιτικό.

Ήταν παντρεμένος με τη γυναίκα του ποιητή Πολ Ελιάρ, Γκαλά. Μετά τον θάνατό της έπεσε σε κατάθλιψη και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ο Νταλί πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στις 23 Ιανουαρίου του 1989 στην πόλη που γεννήθηκε.
Ο Νταλί και το Yes

Διαβάστε:
Νταλί, Σαλβαντόρ, Το ημερολόγιο μιας μεγαλοφυΐας, Εξάντας, Αθήνα, 1985 (Salvador Dali, Journal d' un genie, Gallimard, Paris, 1964).

Διαβάστε περισσότερα

Πανευρωπαϊκό φακέλωμα από τη Monsanto – Η κυνική παραδοχή της Bayer

Η Monsanto, σε βάρος της οποίας έχει ξεκινήσει έρευνα από τις γαλλικές αρχές για το “φακέλωμα” πολιτικών και δημοσιογράφων, ενδέχεται να έκανε το ίδιο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, παραδέχτηκε σήμερα ο γερμανικός κολοσσός Bayer –που πρόσφατα εξαγόρασε την αμερικανική εταιρεία– αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο.

Την περασμένη Παρασκευή οι γαλλικές εισαγγελικές αρχές ξεκίνησαν προκαταρκτική έρευνα αφότου η εφημερίδα Le Monde προσέφυγε κατά της Monsanto υποστηρίζοντας ότι είχε φακελώσει τουλάχιστον 200 ανθρώπους με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να τους επηρεάσει ώστε να αλλάξουν τη στάση τους απέναντι στα φυτοφάρμακα. Χθες η Bayer παραδέχτηκε την ύπαρξη των φακέλων αυτών, σημειώνοντας όμως ότι δεν πιστεύει πως παραβιάστηκε κάποιος νόμος. Προτίθεται όμως να ζητήσει από κάποια νομική εταιρεία να ερευνήσει την υπόθεση.
Μιλώντας σήμερα σε δημοσιογράφους, ο επικεφαλής του τμήματος δημοσίων σχέσεων της Bayer Ματίας Μπέρνινγκερ είπε ότι “υποθέτει πως σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης” μπορεί υπήρχαν τέτοιες λίστες. Μολονότι δεν χαρακτήρισε παράνομη τη δραστηριότητα της Monsanto, προσθέτοντας ότι ανατέθηκε σε δικηγορικό γραφείο να εξετάσει το θέμα, παραδέχτηκε ότι η θυγατρική της Bayer μπορεί να μην “έπαιξε δίκαια” σε ό,τι αφορά τη χρήση προσωπικών δεδομένων.
“Όταν συλλέγεις δεδομένα προσώπων τα οποία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμα, τότε σαφέστατα διαβαίνεις τον Ρουβίκωνα”, ανεξαρτήτως αν παραβιάστηκε όντως η νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων.
Τα δημόσια γαλλικά ινστιτούτα ερευνών Inra και CNRS ανακοίνωσαν σήμερα ότι θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη αφού διαπίστωσαν ότι κάποιοι από τους ερευνητές και τα διοικητικά στελέχη τους περιλαμβάνονταν στις λίστες της Monsanto.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα

Χωρίς εργασία δεν υπάρχει οικονομία

Κώστας Νάκος
Υπάρχει η αντίληψη ότι η οικονομία, ιδιαίτερα στον αιώνα που διανύουμε, προσδιορίζεται από την πολιτική των τραπεζών, από τα συμφέροντα των τραπεζιτών, από το χρήμα που θα ρίξουν στην αγορά. Υπάρχει η λαθεμένη εντύπωση ότι ζούμε στην εποχή της τραπεζοκρατίας. Όχι με την έννοια ότι αυτή δεν υπάρχει, αλλά ότι η όποια τραπεζοκρατία εξαρτάται από τον χώρο που της δίνει η πραγματική οικονομία για να επικρατήσει ως τέτοια ή ακόμη και για να γίνει κυρίαρχη. Οι τράπεζες ποτέ δεν προσδιόριζαν την πορεία της οικονομίας, αφού αυτές εξαρτιόνταν πάντα από την φάση που βρίσκεται η πραγματική οικονομία. Βασική συνιστώσα βέβαια της πραγματικής οικονομίας είναι η εργασία και τα χαρακτηριστικά που αυτή διαμορφώνει μετά από κάθε τεχνολογική επανάσταση.

Όταν αγοράζουμε ένα έπιπλο δεν αγοράζουμε το ξύλο. Ούτε όταν αγοράζουμε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή αγοράζουμε το πλαστικό, το γυαλί ή το πυρίτιο. Σε κάθε περίπτωση αγοράζουμε την ικανότητα του μισθωτού (μεταφρασμένη σε μια συγκεκριμένη ποσότητα εργασίας) να τα κατασκευάσει, να τα παράγει. Όλα τα εμπορεύματα πριν πάρουν το τελικό τους σχήμα, υπάρχουν σε άυλη μορφή στο νου του μισθωτού και εξαρτώνται από την ικανότητά του να μπορεί να τα δημιουργεί, να τα αλλάζει μορφή. Με την εργασία του ο μισθωτός μετατρέπει μία ιδέα, έναν άυλο σχηματισμό σε αντικείμενο, ή όπως πολύ όμορφα αναφέρει ο Μαρξ: αντικειμενοποιεί την εργασία του στο εμπόρευμα που παράγει. Δίνει δηλαδή ζωή σε ένα άψυχο αντικείμενο, όταν με το «θεϊκό» άγγιγμά του (παραγωγή) μπορεί και μεταμορφώνει ένα άχρηστο αντικείμενο σε μια συγκεκριμένη αξία χρήσης.
Κάθε τεχνολογική επανάσταση καταργεί εργασίες, δημιουργεί καινούργιες και αναβαθμίζει αυτές που δεν μπορεί να καταργήσει. Έτσι τουλάχιστον τις γνωρίσαμε μέχρι τώρα. Τα δεδομένα όμως φαίνεται να αλλάζουν όταν γίνεται αναφορά στην σαρωτική ψηφιακή τεχνολογία και στη σύγχρονη ρομποτική. Και ακόμα παραπέρα, όταν γίνεται αναφορά στο άμεσο μέλλον, στην εξέλιξη δηλαδή της ρομποτικής και στην κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης. Ποια τα χαρακτηριστικά λοιπόν της εργασίας σε ένα περιβάλλον γενικευμένου αυτοματισμού; Είναι εικασίες ή επιστημονική πρόβλεψη η αναφορά για το τέλος της εργασίας; Στερείται υλικής βάσης η άποψη ότι με την επικράτηση του γενικευμένου αυτοματισμού οδηγούμαστε σε αδυναμία συσσώρευσης του κεφαλαίου;
Το σίγουρο είναι ότι κάθε θέση εργασίας που δημιουργεί η ψηφιακή τεχνολογία αυτή αντικαθιστά πολύ περισσότερες. Ότι όπως με τη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση έγινε το πέρασμα από την εκτατική αγροτική οικονομία στην εντατική, με την κατάργηση ουσιαστικά της αγροτικής εργασίας, σε κάτι ανάλογο φαίνεται να οδηγείται η βιομηχανία και γενικότερα η οικονομία σήμερα. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις λοιπόν έχουν νόημα και λογική. Το μόνο που δεν έχει λογική είναι να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι όπως πορευτήκαμε έτσι θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε.
Οι απόψεις όμως για τα χαρακτηριστικά της εργασίας στα πλαίσια του γενικευμένου αυτοματισμού είναι προβλέψεις. Δεν αποτελούν επιστημονική γνώση. Γιατί οι ερμηνείες για να έχουν υλική βάση πρέπει να αναφέρονται στην αντικειμενική πραγματικότητα, σε αυτό που ήδη υπάρχει. Η επιστημονική προσέγγιση έχει ως προϋπόθεση την παρατήρηση δηλαδή τη μελέτη του αντικειμένου, του φαινομένου. Με αυτήν την έννοια οι προβλέψεις για την εργασία του αύριο μπορεί να είναι επιθυμητές, αλλά είναι και προβληματικές. Ο νους του ανθρώπου πρόθυμος και ότι του ζητηθεί, όπως έλεγε και παλιός κριτικός, μπορεί εύκολα να τροφοδοτηθεί με ανεξέλεγκτες ιδεαλιστικές παραγωγές και να μελλοντολογεί, αν ξεφύγει από το πραγματικό. Τα χαρακτηριστικά εξάλλου που θα αποκτήσει η εργασία στα πλαίσια του γενικευμένου αυτοματισμού μπορούν (σχετικά) να προσδιοριστούν μόνο ως προέκταση του σημερινού ηλεκτρονικού αυτοματισμού και τα χαρακτηριστικά που αυτός προσδίδει στην εργασία. Όσο πιο σωστά λοιπόν ερμηνευτεί η παραγωγική ικανότητα του μισθωτού σήμερα, τόσο πιο ασφαλείς θα είναι και οι όποιες προβλέψεις.
Ως η πιο αποτελεσματική έρευνα για να διαπιστωθούν τα σημερινά χαρακτηριστικά της εργασίας δεν είναι να ελεγχθεί αποσπασματικά το πώς σήμερα αυτή λειτουργεί, αλλά να ερμηνευθεί η διαχρονική εξέλιξή της μέσα στα πλαίσια της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας. Εξάλλου η αναφορά στην πρόβλεψη δεν είναι τίποτα άλλο από την σημερινή υπάρχουσα τάση, από την οποία όμως προκύπτει και η ανάγκη να ερευνηθεί η εξελικτική της πορεία. Γιατί η εργασία δεν αποτελεί ένα φυσικό αναλλοίωτο στοιχείο, αλλά μια υποκειμενική δυνατότητα του ανθρώπου που αλλάζει ανάλογα με το τεχνολογικό, αλλά και γενικότερα από το πολιτιστικό περιβάλλον που κάθε φορά δημιουργείται. Για την ακρίβεια όμως αυτό που αλλάζει δεν είναι η εργασία, αλλά η αποκτημένη ικανότητα του μισθωτού για εργασία. Απλά μέσω της συγκεκριμένης εργασίας εκφράζει αυτή του την ικανότητα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία λοιπόν να ερευνηθεί το πώς παράγεται αυτή η ικανότητα και άρα τι (ανταλλακτική) αξία έχει. Ακόμη πιο σημαντικό είναι όμως να ερευνηθεί το πώς αξιοποιείται αυτή όταν βγαίνει στην αγορά εργασίας, το πώς αξιοποιείται δηλαδή από τον κεφαλαιοκράτη στη διαδικασία της εμπορευματικής παραγωγής.
Οικονομία χωρίς εργασία δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί η εργασία αποτελεί την καρδιά της οικονομίας. Η θέση που κατέχει η κάθε εργασία στην παραγωγική διαδικασία, προσδιορίζει με σαφήνεια και τα χαρακτηριστικά (παραγωγικά ή μη) αυτής της οικονομίας. Γιατί η εργασία δεν ταυτίζεται με την παραγωγή, όπως ισχυρίζεται η συστημική οικονομία. Η ύπαρξη της εργασίας από μόνη της καθόλου δεν καθορίζει και τον παραγωγικό της χαρακτήρα, με την λογική ότι αφού υπάρχει είναι παραγωγική. Μόνο αν σκύψουμε πάνω στις ανάγκες της παραγωγής και ανακαλύψουμε τα μυστικά που αυτή κρύβει, θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε και τα χαρακτηριστικά της παραγωγικής εργασίας. Τα χαρακτηριστικά δηλαδή εκείνα που δημιουργούν τον κοινωνικό πλούτο. Γιατί κάθε εργασία δεν είναι πλέον χρυσός για την κοινωνία.
********************************************************
Αναλυτικότερα στο βιβλίο του συγγραφέα που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Κοινωνικός Πλούτος και Συσσώρευση του Κεφαλαίου» και υπότιτλο « Από τον Μαρξ στην ψηφιακή οικονομία».

Διαβάστε περισσότερα