Ο «αριστερός» κ.Τσίπρας

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Τρεις μέρες αφότου ο κ.Τσίπρας ξεπούλησε τα αεροδρόμια της χώρας (στους Γερμανούς), εμφανίστηκε στο προεκλογικό του διάγγελμα επικαλούμενος… «αρχές»!
    Δυο μέρες αφότου ο κ.Τσίπρας εφάρμοσε τους μνημονιακούς νόμους του Παπανδρέου και μείωσε (εκείνος που θα επέστρεφε την 13^η σύνταξη στους συνταξιούχους) την κατώτατη σύνταξη από τα 500 στα 396 ευρώ, εμφανίστηκε στο προεκλογικό του διάγγελμα επικαλούμενος… «αξίες»!
    Πέντε μέρες αφότου ο κ.Τσίπρας επέβαλε (με τις ψήφους του Σαμαρά, του Βορίδη, του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, του  Θεοδωράκη και της Λυμπεράκη) το δικό του, το τρισχειρότερο «Μνημόνιο Τσίπρα», εμφανίστηκε στο προεκλογικό του διάγγελμα επικαλούμενος την «ασπίδα των …(αριστερών) ιδεών» του!
    Σχεδόν ένα μήνα μετά την προδοσία του «Όχι» του ελληνικού λαού στα Μνημόνια και την μετατροπή του σε σημαιοφόρο του ιταμού «Ναι» στην κοινωνική λεηλασία και στην υποτέλεια, ο κ.Τσίπρας εμφανίστηκε στο προεκλογικό του διάγγελμα επικαλούμενος το… δημοψήφισμα!
    Μόλις επτά μήνες από τις εκλογές του Γενάρη, τότε που θα «καταργούσε» τα Μνημόνια, ο κ.Τσίπρας εμφανίστηκε στο προεκλογικό του διάγγελμα επικαλούμενος την… «ειλικρίνεια»!
    Για τις «αρχές», τις «αξίες», τις «ιδέες», την «ειλικρίνεια» όπως και για την «αριστεροσύνη» του κ.Τσίπρα θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
    Προς το παρόν – και χωρίς περαιτέρω σχόλια – περιοριζόμαστε σε μια οπτικοακουστική απόδοση των «αξιών», των «αρχών», των «ιδεών», της «ειλικρίνειας» του «αριστερού» κ.Τσίπρα, των ομοϊδεατών του και των συμμάχων του.

Διαβάστε περισσότερα

Οχι άλλα ρεφορμιστικά αδιέξοδα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΗΣ* 

«Οταν υποστηρίζεις ότι είναι δυνατόν να έχεις έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό εντός πολιτικών μορφωμάτων όπως η ευρωζώνη ή η Ε.Ε, είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγηθείς στην πλήρη υποταγή στους κυρίαρχους.»
Σε αντίθεση με όσους κατακρίνουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για προδοσία, υποστηρίζω ότι με αριστερούς πολιτικούς όρους η συμφωνία για το τρίτο αντιλαϊκό Μνημόνιο ήταν η νομοτελειακή κατάληξη της ακολουθούμενης με συνέπεια από τον ΣΥΡΙΖΑ κατεξοχήν ρεφορμιστικής πολιτικής.
Εξηγούμαι. Οταν υποστηρίζεις ότι είναι δυνατόν να έχεις έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό εντός πολιτικών μορφωμάτων όπως η ευρωζώνη ή η Ε.Ε. ή ότι δίχως ρήξη και ανατροπή είναι δυνατόν να συμβιβαστείς με τους δυνάστες σου προς αμοιβαίο όφελος ή ακόμη ότι αρκεί μια εκλογική νίκη και μια αριστερή κυβέρνηση, δίχως αυτή να στηρίζεται σε ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα, είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγηθείς στην πλήρη υποταγή στους κυρίαρχους.
Με άλλα λόγια, η θέση ότι οι μεταρρυθμίσεις εντός των τειχών του κυρίαρχου συστήματος, πολύ περισσότερο όταν αυτές δεν συνδέονται με μια γενικότερη ριζοσπαστική κοινωνικοπολιτική αλλαγή, ιδιαίτερα σε μια περίοδο βαθιάς δομικής κρίσης του, οπότε αυτό είναι υποχρεωμένο για να την αντιμετωπίσει να εντείνει την εκμετάλλευση, αποτελεί φρούδα ελπίδα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη θέση ότι είναι δυνατόν να επέλθει η οποιαδήποτε πρόοδος σε συνεργασία με τμήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, κάτι το οποίο έχει τις ρίζες του στη λογική της ύπαρξης πατριωτικής αστικής τάξης και σε πολιτικό επίπεδο του μετώπου των δημοκρατικών δυνάμεων.
Ολα αυτά, όπως έχει καταδείξει όλη η ιστορία του ιστορικού συμβιβασμού, οδηγούν στην παντελή υποταγή της Αριστεράς και στη μετατροπή της στον καλύτερο διεκπεραιωτή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτόχρονα συμβάλλουν στην καθήλωση του επιπέδου της λαϊκής συνειδητότητας αντί στην ανύψωσή του.
Το γεγονός ότι την έσχατη ώρα η Αριστερή Πλατφόρμα διαφοροποιήθηκε δημόσια από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν απαλείφει τις ευθύνες της για τη μέχρι σήμερα ανοχή της στις -πριν ακόμη από τις εκλογές και καλπάζουσες μετά από αυτές- υποχωρήσεις από τις έτσι κι αλλιώς ρεφορμιστικές της αρχικές θέσεις, την ανοχή της στην πολύμορφη υλοποίηση του ιστορικού συμβιβασμού και στη φετιχοποίηση του ευρώ και της Ε.Ε.
Πέρα όμως από τις ευθύνες του ηγετικού του πυρήνα αλλά και εκείνες της Αριστερής του Πλατφόρμας, η οποία λειτουργεί σήμερα σαν ο φερετζές για πολλούς κρυπτοσυριζαίους, γι” αυτήν την εξέλιξη δεν είναι άμοιροι ευθυνών και όλοι εκείνοι οι μικροαστοί ή οι διαβρωμένοι από τις κυρίαρχες αξίες λαϊκοί άνθρωποι οι οποίοι, όπως λέει και ο Μανόλης Αναγνωστάκης, είναι «δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει ν’ αλλάξει, τουλάχιστον στο αμέσως προσεχές μέλλον» [1].
Αλλά και όσοι έσπευσαν να συμπορεύονται και έτσι να νομιμοποιούν την τακτική Τσίπρα στα πλαίσια της υπεράσπισης ενός «όχι», που ήταν βέβαιο και δηλωμένο ότι θα μεταλλαχθεί σε «ναι», καλό είναι να κάνουν την αυτοκριτική τους για τη ρεφορμιστική επικράτηση και για το ότι συνέβαλαν έτσι στην εθελόδουλη αποδοχή της καταστροφικής παραμονής σε ευρώ και Ε.Ε.
Τέλος, δεν είναι άμοιροι ευθυνών και όσοι όπως το ΚΚΕ επιμένουν να μην προτείνουν καμιά άμεση μεταβατική λύση, που να οδηγεί στον σοσιαλισμό, ανάγοντας έτσι τον ρεφορμισμό στη μοναδική εναλλακτική.
Με αυτά τα δεδομένα το μόνο βέβαιο είναι ότι για την ανατροπή των μνημονιακών δυνάμεων, στις οποίες πλέον συμπεριλαμβάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά αρκεί μια αντιμνημονιακή συσπείρωση ή η επανάληψη του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ με μόνη διαφορά την υπεράσπιση της εξόδου από την ευρωζώνη, κάτι που σημαίνει μια πιο ήπια μορφή ρεφορμισμού ή έστω έναν ριζοσπαστικό ρεφορμισμό.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια πρόταση διεξόδου από την κρίση σε σύγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα που τη γέννησε και τους πολιτικούς του φορείς, ξένους και ντόπιους.
Μια πρόταση θεωρητικά επεξεργασμένη, η οποία θα συγκροτεί το πρόγραμμα μιας πραγματικά και όχι κατ’ όνομα αριστερής κυβέρνησης.
Βάση γι” αυτή την πρόταση μπορεί να αποτελέσει προγραμματική εκλογική συμφωνία ΑΝΤΑΡΣΥΑ –ΜΑΡΣ με κεντρικό σημείο της την αποδέσμευση εδώ και τώρα από την Ε.Ε., συνδυασμένη με μια γενικότερη αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πολιτική.
Το ΚΚΕ, η Αριστερή Πλατφόρμα (αφού προηγουμένως, έστω και καθυστερημένα, εναντιωθεί στην κυβέρνηση και όχι μόνον και αντιφατικά στην πολιτική της), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΑΡΣ, όλες οι άλλες αριστερές δυνάμεις και οι ανένταχτοι αριστεροί καλούνται να τοποθετηθούν άμεσα απέναντι σε αυτή την πρόταση για να μετατρέψουμε σε αμαρτωλό παρελθόν ακόμη μια ανανήψασα ρεφορμιστική κυβέρνηση και να φέρουμε στην εξουσία για πρώτη φορά μια πραγματική αριστερή κυβέρνηση που θα ανοίγει τον δρόμο στον σοσιαλισμό της εποχής μας.
[1]. «Το περιθώριο, 68-69», Νεφέλη 2000, σελίδα 19
*ομότιμος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»

Διαβάστε περισσότερα

Πετάμε στα σκουπίδια το 16% του φαγητού μας

Ο μέσος Ευρωπαίος καταναλωτής πετάει στα σκουπίδια 123 κιλά τροφίμων κάθε χρόνο, ποσότητα που αναλογεί στο 16% της συνολικής τροφής που φθάνει στους καταναλωτές.
 

 Από αυτό το φαγητό, σχεδόν το 80% ή 97 κιλά είναι τροφή που θα μπορούσε ακόμη να καταναλωθεί και συνεπώς θα μπορούσε να αποφευχθεί το πέταμά της. Συνολικά σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζεται ότι 47 εκατομμύρια τόνοι τροφής πετιούνται ετησίως, μια τεράστια σπατάλη πόρων, η οποία επιπλέον επιβαρύνει το περιβάλλον.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας επιστημονικής μελέτης από το Κοινό Κέντρο Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία βασίσθηκε σε στατιστικές που έγιναν σε έξι χώρες (Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία και Ρουμανία).
Διαβάστε επίσης:

• ΗΠΑ: Πρόστιμο σε όσους πετάνε φαγητό στα σκουπίδια
• Τρώει από τους κάδους διαμαρτυρόμενος για τη σπατάλη τροφίμων

Η μελέτη συμπεριέλαβε τρόφιμα που πετιούνται από τα νοικοκυριά, από τις επιχειρήσεις εστίασης (εστιατόρια κ.α.), καθώς και από άλλους φορείς (π.χ. σχολεία). Αν και είναι δύσκολο να γίνει ακριβής υπολογισμός, ο τυπικός καταναλωτής στην ΕΕ πετάει στα σκουπίδια από 45 έως 153 κιλά τροφίμων τον χρόνο.
Το περιβαλλοντικό «αποτύπωμα», όσον αφορά το νερό (επιφανειακό και υπόγειο), λόγω αυτής της απώλειας τροφίμων που θα μπορούσε να αποφευχθεί, εκτιμάται κατά μέσο όρο σε 27 λίτρα νερού ανά κεφαλή τη μέρα. Το άζωτο (λόγω λιπασμάτων) που περιέχεται στα τρόφιμα που κακώς πετιούνται, είναι 0,68 κιλά ανά κεφαλή το έτος.
Τα λαχανικά, τα φρούτα και τα δημητριακά είναι τα τρόφιμα που πετιούνται περισσότερο από τις άλλες κατηγορίες φαγητού, επειδή έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής και είναι συνήθως φθηνότερα, με αποτέλεσμα συχνά οι καταναλωτές να αγοράζουν περισσότερα από όσα χρειάζονται (σε σχέση π.χ. με προϊόντα όπως το κρέας).
Αν και οι ποσότητες κρέατος που πετιούνται είναι μικρότερες σε σχέση με τα φρέσκα προϊόντα, παρόλα αυτά το οικολογικό «αποτύπωμα» του κατάλληλου για κατανάλωση κρέατος που πετιέται, είναι μεγαλύτερο, καθώς η παραγωγή του χρησιμοποιεί πολύ περισσότερους πόρους. Σύμφωνα με την έρευνα, μια μικρή μείωση στο κρέας που καταλήγει στα σκουπίδια, θα ισοδυναμούσε με μια αναλογικά μεγάλη μείωση στη σπατάλη πόρων όπως το νερό και το άζωτο.

Διαβάστε περισσότερα

Τόσο μακριά, τόσο κοντά

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Για πολλούς, ίσως για τους πολύ περισσότερούς μας, οι «προσφυγικές ροές» της δημοσιογραφικής κοινής είναι δυο εικόνες στην τηλεόραση ή μια φωτογραφία στην εφημερίδα. Είναι σκόρπιες λέξεις από ρεπορτάζ, που δύσκολα στοιχειοθετούν μια πλήρη και καθαρή ιστορία. Ακούμε γι’ αυτούς. Κουβεντιάζουμε γι’ αυτούς, με τον τόνο να ξεκινάει από τη συμπάθεια και συχνά να υποχωρεί στο «παράγινε το κακό». Καταγγέλλουμε –σωστά– την Ευρώπη και την ψευδαίσθησή της ότι θα την προστατέψουν τα θλιβερά τείχη της. Καταγγέλλουμε τον ΟΗΕ, που καν τώρα δεν τολμάει να ψελλίσει τη μισή έστω αλήθεια για τις ευθύνες της Δύσης. Και κατηγορούμε –επίσης σωστά– την απαράσκευη κυβέρνηση, που φαίνεται πως οι διαπραγματεύσεις απορρόφησαν όλη της τη δύναμη, και μάλιστα μάταια.

Κι έπειτα πάμε παρακάτω, είτε απολαμβάνουμε τον παραθερισμό μας είτε βρισκόμαστε στις πόλεις και τα καμπίσια ή βουνίσια χωριά μας. Αρκετοί, μολαταύτα, κατά την πίστη τους και τις αρχές τους, ψάχνουν τρόπο να βοηθήσουν – με φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα. Αυτοί διασώζουν και το δικό μας πρόσωπο· το πρόσωπο όσων βαριούνται ή αναβάλλουν μένοντας στα λόγια ή αδιαφορούν για τον ξένο πόνο. Διασώζουν ακόμα και το πρόσωπο όσων εχθρεύονται απροκάλυπτα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους «λαθραίους» όπως μειωτικά τούς αποκαλούν, μη δίνοντας δυάρα για τους λόγους που τους έδιωξαν από τον τόπο τους. Για τους ποικίλους σφακιανάκηδες δεν πρόκειται παρά για ένα επιπλέον σχέδιο άλωσης της Ελλάδας. Δεν είδατε; «Ακόμα και στο Αγιον Ορος ετοιμάζουν απόβαση οι τζιχαντιστές με δούρειο ίππο τους πρόσφυγες». Σώσον, Κύριε.

Το πρόσωπό μας όμως το διασώζουν πρωτίστως όσοι αντιμετωπίζουν καθημερινά, καιρό τώρα, ένα πρόβλημα που πώς να μην τους ξεπερνά, όταν ξεπερνά κοτζάμ Ευρώπη. Οι νησιώτες του Αιγαίου. Στριμώχνονται, δυσκολεύονται, δυσφορούν ώρες ώρες, κάποιοι λίγοι ανάμεσά τους βρίσκουν την ευκαιρία να βγάλουν το κατιτίς τους εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των προσφύγων. Αλλά τελικά, αυτοί ναι, «αίρονται στο ύψος των περιστάσεων», όπως μονότονα λέμε στας Αθήνας κάθε φορά που οι περιστάσεις μάς αποκαλύπτουν πυγμαίους. Το φανερώνουν αυτό τα θερμά λόγια με τα οποία ευχαριστούν τους ντόπιους, μπροστά στην κάμερα, πολλοί φυγάδες. Το πιστοποιούν τα απανωτά εγκωμιαστικά σχόλια του ξένου Τύπου για τη στάση των νησιωτών.

Αρκετά χρόνια πριν ήταν οι στεριανοί Ελληνες εκείνοι που πάλεψαν με τον εαυτό τους για να μην τους νικήσει η μισαλλοδοξία, όταν τα μεταναστευτικά κύματα από την Αλβανία δοκίμαζαν τις αντοχές και τις αντιλήψεις μας. Τώρα στη δύσκολη θέση βρίσκονται οι νησιώτες του Αιγαίου. Αν έλεγα ότι μέχρι στιγμής μάς δίνουν μαθήματα θα φαινόμουν λυρικός στους εφημερεύοντες πραγματιστές. Ας γίνω πραγματιστής λοιπόν. Κι ας αναρωτηθώ μέχρι πότε θα πιστεύει η υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής ότι τέτοια προβλήματα λύνονται από τα απόμακρα γραφεία, δίχως ευαίσθητη αυτοψία.

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ: Έτσι τα … «φάγανε»! Έτσι τα «τρώνε» ακόμα!

Μια συνοπτική εισαγωγή για το φάκελο του «Ημεροδρόμου», «Μεγάλα Έργα. Ιστορίες για... νταβατζήδες»

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

Λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, πιστεύω ότι είμαι υποχρεωμένος να προτάξω περιληπτικά τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα άρθρα μου, για τα «Μεγάλα έργα» των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων Ν. Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ), μέχρι το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης εντός της Ευρωζώνης. Επί πλέον θα σχολιάσω συνοπτικά τα άλλα μεγάλα έργα του ΠΑΣΟΚ και της Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ όπως των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 2004, το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης, την υποθαλάσσια παράκαμψη Θεσσαλονίκης, το έργο εκτροπής του Αχελώου στον Θεσσαλικό κάμπο και το έργο των Αυτοκινητοδρόμων.

1. ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η μελέτη του Master Plan του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας εκπονήθηκε από την Γαλλο-Ελληνική κοινοπραξία των εταιρειών SOFRETU, S.G.T.E. SOGELELG και, Α.Δ.Κ. στο πλαίσιο του «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» του Κων/νου Καραμανλή. Μετά από κάποιες μικροτροποιήσεις της μελέτης επί υπουργίας Ευάγγελου Κουλουμπή, την κατασκευή του έργου ανέλαβε η γνωστή Γαλλο –Γερμανο – Ελληνική κοινοπραξία, με οικονομική προσφορά 135 δις. Δρχ. (400 εκατ. Ευρώ).

Το τελικό κόστος του έργου ξεπέρασε το 1 τρις δρχ.,(2,9 δις ευρώ) (τον φετεινό ΕΝΦΙΑ) εκ των οποίων τα περισσότερα από τα μισά, ήταν δάνεια του Ελληνικού Δημοσίου, (διάβαζε πολλαπλάσιο Δημόσιο χρέος, λόγω τόκων), και τα υπόλοιπα, ήταν χρήματα από το πακέτο Ντελόρ.

2. ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΩΝ ΣΠΑΤΩΝ

Στον Διαγωνισμό για τη σύμβαση παραχώρησης μετείχαν δύο εταιρείες. Η γερμανική Hochtief, και η Γαλλική Airport de Paris. Κατά τη διαδικασία του διαγωνισμού, η Hochtief αποκλείστηκε από το Διαγωνισμό, και παρέμεινε μόνο η Airport de Paris.Όμως, με τις νομικού χαρακτήρα ενστάσεις, η Hochtief επανήλθε στο Διαγωνισμό και τελικά κηρύχτηκε μειοδότρια εταιρεία.

Οι νομικοί σύμβουλοι της Hochtief ήταν:

α) Ο τότε Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και συνταγματολόγος κ. Δ. Τσάτσος.

β) Το νομικό Γραφείο Σκουρή, με το οποίο ο πανταχού παρών τότε υπουργός τύπου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευ. Βενιζέλος είχε εταιρική σχέση!!!

Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, βασικός υποστηρικτής της Ηochtief ήταν ο κ. Σταύρος Ψύχαρης. (Πρόεδρος του Διοικ. Συμβουλίου της Ολυμπιακής και μετέπειτα Διοικητής του Αγίου Όρους.) Όλα τα παιδιά στην πίστα!!

Πληροφοριακά αναφέρω, ότι είχε εκπονηθεί από το ελληνικό Δημόσιο πλήρης μελέτη του αεροδρομίου, και κοστολογήθηκε η κατασκευή του με 150 δις. δρχ.

Το κόστος αυτό αντιστοιχούσε στις εισπράξεις από το Σπατόσημο. Θα μπορούσαμε δηλαδή, να το κατασκευάσουμε ως δημόσιο έργο, με δάνειο, του οποίου η απόσβεση θα γινόταν με το Σπατόσημο. Αν λάβουμε υπ’ όψιν και τις φορολογικές απαλλαγές που δόθηκαν στην Hochtief, το έργο θα κόστιζε πολύ λιγότερο.

Το ΤΕΕ είχε προτείνει για το διεθνές αεροδρόμιο την περιοχή της Τανάγρας, και συμπληρωματικά το τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού, κυρίως για τις πτήσεις εσωτερικού.

Με τη λύση αυτή, δεν θα χρειαζόταν να απαλλοτριωθεί η τεράστια αυτή έκταση των Σπάτων, της οποίας μάλιστα τα ανεμολογικά στοιχεία ήταν δυσμενή για τη λειτουργία του.

Δεν θα χρειαζόταν επίσης, η τεράστια δαπάνη για την κατασκευή της Αττικής Οδού, και μεγάλου τμήματος της γραμμής του ΜΕΤΡΟ!!!

Συμπερασματικά, όλα αυτά διόγκωσαν το Δημόσιο Χρέος. Με παρομοίου τύπου μεταγενέστερες συμβάσεις παραχώρησης στους ξένους «επενδυτές» κατασκευάστηκαν πολλά έργα, με αντάλλαγμα θέσεις εργασίας για τους «Έλληνες ιθαγενείς».

3. ΖΕΥΞΗ ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ

Για το κοστοβόρο αυτό έργο, ο κατασκευστής δεν ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για την ασφάλεια του έργου. Αυτό ρητά αναφέρεται στη Σύμβαση παραχώρησης. Το ΤΕΕ είχε προτείνει πολύ πιο οικονομική λύση, που επέτρεπε μάλιστα, όχι μόνο την οδική, αλλά και τη σιδηροδρομική ζεύξη, όπως αυτό έγινε για τη ζεύξη Δανίας –Σουηδίας και Ιταλίας –Σικελίας (Reggio di Calabria–Messina), δηλαδή φέρρυ μποτ δύο θυρών(εισόδου-εξόδου).

Και ναυπηγεία είχαμε γι αυτά, και το κόστος ήταν ασύγκριτα μικρότερο!!!

Διόγκωση λοιπόν του χρέους και μικρότερη κυκλοφοριακή εξυπηρέτηση.

4. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004

Το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων και Έργων του 2004 ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων της Μελβούρνης!!!

Το επτασφράγιστο αυτό μυστικό του πραγματικού κόστους όλης αυτής της επιχείρησης, που έδωσε την χαριστική βολή στο Δημόσιο Χρέος, πρέπει κάποτε να καταγραφεί και να δημοσιοποιηθεί.

5. ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς γνώριζαν ότι στη διαδρομή του ΜΕΤΡΟ υπάρχουν αρχαιολογικοί θησαυροί. Το Υπουργείο Πολιτισμού, και ιδιαίτερα οι αρχαιολόγοι του, δεν ήξεραν τίποτε; Η επικεφαλής αρχαιολόγος κ. Μενδώνη δεν ήξερε τίποτε; Ήξερε, όμως, ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία αποκάλυψε ο Μετροπόντικας, μπορούν να μεταφερθούν σε άλλο σημείο της Θεσ/νίκης.

(Επειδή για πολλά χρόνια υπήρξα εκπρόσωπος του ΤΕΕ στο Τεχνικό Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού, δηλώνω κατηγορηματικά, αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη, ότι το μνημείο αυτό της διαφθοράς θέλει εκ βάθρων αναδόμηση.)

Και το σταματημένο αυτό έργο της Θεσσαλονίκης συνέβαλε αρκετά στο Δημόσιο Χρέος χωρίς να ολοκληρωθεί.

6. ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το έργο αυτό δεν ξεκίνησε ποτέ, γιατί μετά από πλήθος μελετών και ερευνών που κόστισαν πολύ στο Ελληνικό Δημόσιο (το δημόσιο χρέος δηλαδή) αποκαλύφθηκε το προφανές, ότι δηλαδή το έργο ήταν αδύνατον να υλοποιηθεί.

7. ΕΡΓΟ ΕΚΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ

Τα στοιχεία υπάρχουν στην διπλωματική εργασία του κ. Σ.Π. Παπαγιαννάκη «Κριτική αξιολόγηση του σχεδίου εκτροπής του ποταμού Αχελώου στη Θεσσαλική πεδιάδα», υπό την καθοδήγηση των καθηγητών του ΕΜΠ Ι. Πολύζου, Τ. Κοσμάκη, και Σ. Μαυρομάτη. (λέξεις κλειδιά: Αχελώος, εκτροπή ποταμού Αχελώου, φράγμα, σήραγγα εκτροπής, διαχείριση υδάτινων πόρων)

Συμπερασματικά: Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για μελέτες έργων που δεν υλοποιήθηκαν. Κατασκευάστηκε σήραγγα εκτροπής του Αχελώου, διαμέτρου 6,0μ. και μήκους 17,5χλμ.. (όσο είναι το άθροισμα των γραμμών του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, από Σεπόλια μέχρι την Δάφνη, και από τον Κεραμεικό μέχρι το Νομισματοκοπείο.) Η σήραγγα αυτή εγκαταλείφτηκε. Το μόνο θετικό στοιχείο, είναι ότι αποκαλύφθηκε πλήρως το φαύλο πολιτικό-οικονομικό μας σύστημα το οποίο επιβάρυνε πολύ το Ελληνικό χρέος.

8. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΡΟΜΟΙ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ (εντός Ερωζώνης)

Το συμβατικό αυτό τέρας της κοινοπραξίας «Ευρωπαίων» και ντόπιων εργολάβων δεν έχει κανένα δικαίωμα μια «αριστερή» Κυβέρνηση να το νομιμοποιήσει με τους όρους που ανέφερε ο «εκλεκτός» υπουργός υποδομών κ. Σπίρτζης. Εάν αυτό συμβεί τότε δεν απομένει παρά να πιστέψουμε ότι ο κ. Τσίπρας τα βρήκε με τους ντόπιους ολιγάρχες.

Και μια συμβουλή… 

Και μια συμβουλή στον κ. Σπίρτζη.

Να ξεκρεμάσει από τον τοίχο του υπουργικού του γραφείου το κάδρο του κορυφαίου λαϊκού αγωνιστή Άρη Βελουχιώτη, γιατί το πνεύμα του μπορεί να του πετάξει το κάδρο στο κεφάλι.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά και για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν ψάχνουμε εμείς τώρα να ανακαλύψουμε την Αριστερά; γιατί την ανακάλυψαν άλλοι πριν από εμάς και για μας. Η Αριστερά πρέπει να έχει πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού και με την συμμετοχή του λαού.

Χωρίς αυτά δεν είναι αριστερά. Πολύ φοβάμαι ότι η σημερινή Κυβέρνηση απλώς καπηλεύεται τον τίτλο της Αριστεράς.

Η κρίση της χώρας μας δεν είναι μόνο κρίση του κοινωνικο-οικονομικό-πολιτικού μας συστήματος. Είναι και κρίση του αξιακού συστήματος της κοινωνίας μας, είναι κρίση της γλώσσας επικοινωνίας του λαού μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξεκινήσουμε από ένα σχεδιασμό της παραγωγικής μας ανασυγκρότησης για την επιβίωση του λαού μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε, όπως είπε και ο μεγάλος λαϊκός αφηγητής Σκαρίμπας «με πορδές δεν βάφονται αυγά»

* Ο Φίλιππος Κ. Βασιλείου είναι συνταξιούχος Πολιτικός Μηχανικός, μετά από 48χρονη θητεία σε μελέτες Δημοσίων Έργων.

Διαβάστε περισσότερα

Τα όπλα που έγιναν μπούμερανγκ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Η μικρή πικρή ιστορία των μνημονίων που επιβλήθηκαν για να ρυθμίσουν και να χειραγωγήσουν κατ’ αρχάς την πολιτική στην Ελλάδα και κατόπιν την οικονομία δεν διαφέρει από τη μακρά ιστορία των συμφωνιών αυτού του τύπου που εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες: Αργά ή γρήγορα, και όσο κι αν αντισταθεί ο ασθενέστερος επικαλούμενος τη λαϊκή βούληση, τελικά υποχωρεί ή υποτάσσεται. Οχι επειδή δεν έχει το δίκιο με το μέρος του, όχι επειδή οι οικονομικοί σχεδιασμοί του είναι σαθροί και των πιστωτών σοφά επεξεργασμένοι και αποδεδειγμένα αποδοτικοί, αλλά ακριβώς επειδή είναι ασθενέστερος και η χρεία του κουρταλεί ξένες θύρες. Οι οικονομικές του ανάγκες τον καθιστούν τρωτό, ανίσχυρο στα τελεσίγραφα.

Βλέπει έτσι να φεύγουν –μονομιάς ή σταδιακά– μέσα από τα χέρια του αυτά που θεωρεί δικά του βαριά όπλα και να γίνονται όπλα των πιστωτών. Ηταν ευρύτερα πιστευτό λ.χ., στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση και σε κάθε είδους δημοσιολόγους ότι το Grexit αποτελεί όπλο της Ελλάδας και ότι η επίκλησή του και μόνο θα έκαμπτε την αδιαλλαξία των Ευρωπαίων. Ισως αυτό ίσχυε μερικώς το 2012. Οχι όμως το 2015. Στην τριετία που μεσολάβησε, κάθε χώρα ξεχωριστά (ιδιαίτερα οι ηγεμονεύουσες), αλλά και η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ενωση στο σύνολό τους, ακόμα και τρίτες χώρες, μέτρησαν και ξαναμέτρησαν το κόστος και το όφελος και ετοίμασαν την άμυνά τους για να αμβλύνουν έγκαιρα οποιονδήποτε κίνδυνο.

Αντίθετα, η επίσημη Ελλάδα μασούσε (και ζαλιζόταν) τις δάφνες μιας νίκης που δεν ήρθε ποτέ και δεν θα ερχόταν ποτέ. Και όταν πια το όπλο έγινε αυτεπίστροφο, και μάθαμε εκ των υστέρων μέσα από τις αντιφατικές δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη ορισμένα αντιφατικότατα πράγματα για ένα-δύο-τρία Plan B, ξανάκαναν πανηγυρικά την εμφάνισή τους η δεδομένη πολιτική ανωριμότητα και ο μικροκομματισμός του πολιτικού μας συστήματος. Και καταγγέλθηκε έτσι σαν εθνική προδοσία αυτό που ήταν υποχρεωτικό. Δηλαδή, η προληπτική επεξεργασία κάποιων εναλλακτικών σχεδίων, ώστε η χώρα να διαθέτει στοιχειώδη άμυνα σε ενδεχόμενη αποπομπή της.

Ενα δεύτερο όπλο που έφυγε σχεδόν αμέσως από τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης για να γίνει μπούμερανγκ ήταν η τόσο εύλογη πίστη στο ηθικό, δικαιικό και πολιτικό βάρος της νωπής λαϊκής ετυμηγορίας, τόσο των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου όσο και του δημοψηφίσματος: Στη μία και μόνη δική σας λαϊκή επιθυμία, ήταν η απάντηση, έχουμε να σας αντιτάξουμε δεκαοχτώ, των υπόλοιπων χωρών – όπου βέβαια δεν είχαν γίνει δημοψηφίσματα με μοναδικό ερώτημα τη στάση κάθε λαού απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα. Στο ευρωπαϊκό σοφίστευμα η ελληνική κυβέρνηση, λειψά προετοιμασμένη και με απογειωμένο τον βολονταρισμό της, ενδημικό στην Αριστερά, αποκρινόταν επαναλαμβάνοντας όλο και πιο συχνά τα περί σεβασμού της δημοκρατίας στον τόπο που γεννήθηκε, γεγονός που αποκάλυπτε μιαν όλο και πιο βαθιά αμηχανία. Το κρίσιμο λάθος της, άλλωστε, ήταν ότι θεωρούσε δεδομένη τη δημοκρατία στη λειτουργία της Ε.Ε. Ενώ είναι το ζητούμενο.

Διαβάστε περισσότερα

Άρον- άρον το «ξεπούλημα» των περιφερειακών αεροδρομίων

Με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής παραχωρούνται στη γερμανική Fraport

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Η πρώτη πράξη εφαρμογής του 3ου μνημονίου αφορά στο ξεπούλημα των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική εταιρεία Fraport.
Η απόφαση ελήφθη κατά την διάρκεια του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής που συνεδρίασε στις 13 Αυγούστου και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Η υλοποίηση της συγκεκριμμένης απόφασης περιλαμβανόταν στο Μνημόνιο που έγινε νόμος του κράτους στις 14 Αυγούστου.
Την απόφαση υπογράφουν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης και οι υπουργοί Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, Οικονομίας Γ. Σταθάκης και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Σκουρλέτης.
Όπως προκύπτει από το ΦΕΚ δεν υπάρχει κάποια αλλαγή και η σύμβαση θα γίνει βάση των όρων του διαγωνισμού που είχε κατακυρωθεί στην γερμανική εταιρία. Το τίμημα που θα καταβάλει η Fraport ανέρχεται σε 1,23 δισ. για χρήση 40 συν 10 ετών, με βάση το σχετικό διαγωνισμό, ο οποίος ολοκληρώθηκε πριν από μερικούς μήνες και την υλοποίηση του οποίου εισηγήθηκε η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ στις 3 Ιουλίου. Η γερμανική εταιρεία προσέφερε ετήσιο μίσθωμα 22,9 εκατ. ευρώ κατ” έτος, ποσοστό 25% από τα από τα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων έσοδα και τέλη υπέρ ΥΠΑ, που φτάνουν 1,23 δισ. ευρώ για όλη την περίοδο της παραχώρησης, ενώ παράλληλα, δεσμεύθηκε για επενδύσεις 330 εκατ. στην πρώτη τετραετία και συνολικά 1,4 δισ. ευρώ για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.
Η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων περιλαμβανόταν στο τρίτο μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε στη Βουλή στην συνεδρίαση της 14ης Αυγούστου.
Τα 14 αεροδρόμια είναι: Της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας, των Χανίων, της Κεφαλλονιάς, της Ζακύνθου, του Ακτίου, της Καβάλας, της Ρόδου, της Κω, της Σάμου, της Μυτιλήνης, της Μυκόνου, της Σαντορίνης και της Σκιάθου.

Διαβάστε περισσότερα

Χόρχε Μπουκάι: Πόση αλήθεια αντέχουμε στη ζωή μας;

Πόση αλήθεια αντέχουμε στη ζωή μας;

 Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης.
Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.
Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δεί μέσα στο σκοτάδι…
Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
Το μαγαζί της αλήθειας
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.
Μπήκε.
Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
“Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;”
“Μάλιστα κύριε. Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;”
Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί οτι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
 “Θέλω πλήρη αλήθεια” αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
“Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες” σκέφτηκε “Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.”
“Απόλυτη αλήθεια” διόρθωσε
“Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.”
Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
“Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.”
Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.
“Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.”
 “Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;”
“Όχι. Πόσο κοστίζει;” αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε οτι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
“Για όλη την αλήθεια”, είπε ο πωλητής “το αντίτιμο είναι οτι ποτέ πιά δε θα έχετε την ησυχία σας.”
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
“Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…” ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…
 “Ίσως αργότερα…” σκέφτηκε.
Χόρχε Μπουκάι, “Το μαγαζί της αλήθειας”.

Διαβάστε περισσότερα

Η επίσημη «πρώτη» του Καραγκιόζη

Λαϊκό θέατρο σκιών, ανατολίτικης προέλευσης, που πήρε το όνομά του από τον πρωταγωνιστή του, τον Καραγκιόζη, ένα πανέξυπνο τύπο, μόνιμα φτωχό και σαρκαστή των πάντων.
Για την καταγωγή του Καραγκιόζη έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες. Πιο πειστική είναι αυτή που τον θέλει να κατάγεται από τη μακρινή Ανατολή (Κίνα και Ινδία) και μέσω Τουρκίας να ήλθε στην Ελλάδα κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ο τουρκικός Καραγκιόζης (Karagöz = μαυρομάτης στα τουρκικά) διαδόθηκε σε όλες τις επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήδη από τον 17ο αιώνα, διασκεδάζοντας το κοινό με την ιθυφαλλική εμφάνισή του και την αισχρολογία του.
Πρώτη γραπτή μαρτυρία για τον Καραγκιόζη στον ελληνικό χώρο έχουμε στις 18 Αυγούστου 1841, όταν η αθηναϊκή εφημερίδα «Ταχύπτερος Φήμη» αναγγέλλει: «Την 21 του παρόντος, θα παρουσιαστεί εις Ναύπλιον η κωμωδία του Καραγκιόζη, έχουσα αντικείμενον τον Χατζ-Αββάτην και Κουσζούκ-Μεϊμέτην». Το 1852 η εφημερίδα «Αθηνά» άσκησε κριτική στη διεύθυνση της Αστυνομίας Αθηνών, διότι ανεχόταν «την εν τισιν καφενείοις παράστασιν του λεγόμενου Καραγκιόζη, ενώ άλλοτε αυστηρώς εμποδίζετο αύτη». Και κατήγγηλλε ότι «αισχρών και ασέμνων πράξεων σκηναί παρίστανται δια των νευροσπάστων εις τα βωμολοχικά τοιαύτα των Ασιατών θέατρα», ώστε η διαφθορά να περνάει σε ολόκληρη την κοινωνία, αφού «απειράριθμον πλήθος διαφόρων παίδων, και πολλοί μάλιστα εκ των μαθητών των γυμνασίων και των σχολείων μας» σύχναζαν εκεί κάθε βράδυ «αδιακόπως».
Ο εξελληνισμός του Καραγκιόζη πρέπει να ξεκίνησε το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, από την Ήπειρο, όταν καραγκιοζοπαίχτες της εποχής εκείνης παρουσίαζαν την παράσταση με το Μεγαλέξανδρο και το φίδι, συνδέοντας έτσι για πρώτη φορά τον Καραγκιόζη με την ελληνική λαϊκή παράδοση. Η Πάτρα ήταν το μέρος, όπου ο Καραγκιόζης εξελληνίστηκε οριστικά μέσα από τις καινοτομίες, που επέφερε σε πρόσωπα και θέματα ο καραγκιοζοπαίχτης Μίμαρος, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Δημητρίου Σαραντούνη (1865-1912).
Ο Μίμαρος δημιούργησε νέους χαρακτήρες (Κολλητήρι, Σιορ Διονύσιος, Βεληγκέκας), έστρεψε τις παραστάσεις του Καραγκιόζη και προς το ηρωικό δράμα (με αναφορές στους ήρωες του ‘21), μεγάλωσε τη σκηνή, τοποθετώντας την καλύβα και το σαράι, ενώ άρχισε να φτιάχνει τις φιγούρες με χαρτόνι και όχι από τενεκέ, όπως κατασκευάζονταν μέχρι τότε. Ο μαθητής του Μίμαρου, Γιάννης Ρούλιας, δημιούργησε τον τύπο του Μπαρμπαγιώργου, ο Γιάννης Μώρος τον Σταύρακα και ο σπουδαίος καραγκιοζοπαίχτης Αντώνης Μόλλας (1871-1949) λιγότερο δημοφιλείς ήρωες, όπως τον Πεπόνια, τον Καικαί και τον Νώντα.
Οι παραστάσεις του Καραγκιόζη ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα μας μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και προσέλκυαν κόσμο κάθε ηλικίας. Σταδιακά, μετά τον πόλεμο και με την άνοδο του κινηματογράφου, ο Καραγκιόζης άρχισε να χάνει την αίγλη του και περιορίστηκε μόνο στο παιδικό κοινό. Στις μέρες μας και τα παιδιά ακόμα δείχνουν να τον εγκαταλείπουν, έχοντας ανακαλύψει νέους ήρωες από την τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Οι βασικοί ήρωες του Καραγκιόζη

• Καραγκιόζης: Ο πρωταγωνιστής του θεάτρου σκιών. Είναι κακάσχημος και καμπούρης, μόνιμα φτωχός και σαρκαστής των πάντων. Σοφίζεται χίλια τεχνάσματα για να τα βολέψει στη ζωή και τα καταφέρνει περίφημα, μ’ όλο που φορτώνεται καρπαζιές κάθε τόσο. Σύμφωνα με το συγγραφέα Γιώργο Ιωάννου «το σπουδαιότερο μήνυμά του μπροστά στην απελπισία της νεοελληνικής ζωής είναι ο αντιστασιακός αμοραλισμός του και το αιώνιο κέφι του».
• Κολλητήρης και Κοπρίτης: Γιοι του Καραγκιόζη, «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του πατέρα τους.
• Μπαρμπαγιώργος: Θείος του Καραγκιόζη, που εκφράζει τον πρωτόγονο,  απλοϊκό, αλλά αχάλαστο Έλληνα. Ζει σε κάποιο χωριό της Ρούμελης και έρχεται στην πόλη για δουλειές ή για να βοηθήσει τον ανιψιό του.
• Χατζηαβάτης: Φοράει τουρκική φορεσιά και σκούφια. Είναι τίμιος και σοβαρός, αλλά συχνά ενδίδει στους πειρασμούς του Καραγκιόζη και διαπράττει μαζί του διάφορες μικροαπάτες. Του αρέσει να κολακεύει τους ισχυρούς και στη νεοελληνική ζωή έχει ταυτιστεί με τον δουλοπρεπή τύπο, «τον αιώνια συμβιβαστικό και συνεργαζόμενο πάντα με τις δυνάμεις κατοχής της εξουσίας.» (Ιωάννου)
• Σιορ-Διονύσιος ή Νιόνιος: Είναι κατά φαντασία αριστοκράτης, που δυτικοφέρνει και μιλάει με το ζακυνθινό ιδίωμα.
• Σταύρακας: Μάγκας και ψευτοπαλληκαράς, φίλος του Καραγκιόζη, που συχνά πυκνά τον χλευάζει.
• Βεληγκέκας: Τουρκαλβανός, εκτελεστικό όργανο του Πασά.
• Μορφονιός: Υπερβολικά άσχημος, με μεγάλο κεφάλι και τεράστια μύτη, που θεωρεί τον εαυτό του μέγα εραστή.
• Εβραίος: Κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και μιλάει κακά ελληνικά.
• Μπέης: Πλούσιος αστός, που αναθέτει δουλειές στο Καραγκιόζη μέσω του Χατζηαβάτη.
• Βεζύρης ή Πασάς: Αντιπροσωπεύει την τουρκική εξουσία.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/966#ixzz3jBbA5nKX

Διαβάστε περισσότερα

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ του «ανθρώπινου» στρατευμένου θεάτρου

«Αδυναμίες, Καμία δεν είχες, Εγώ είχα μία... Αγάπησα» - Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου το 1898, στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας από πατέρα καθολικό και μητέρα προτεστάντισσα. Περιβάλλον μάλλον πνιγηρό για τον άνθρωπο που θα εξελιχθεί σε κορυφαίο δραματουργό και για πολλούς πατέρα του σύγχρονου θεάτρου. Θα σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και κατόπιν υπηρετεί ως νοσοκόμος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γράφει ποιήματα και θεατρικό κείμενο.
Η συλλογή ποιημάτων Hauspostille («Εγκόλπιο Ευσέβειας») θα είναι η πρώτη του για να ακολουθήσουν κι άλλες πολλές ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα και ο ίδιος να ονομαστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς και δραματουργούς που έχουν υπάρξει. «Ο πόλεμος με ξεσήκωσε», γράφει ο ίδιος. Το 1918 μία πολιτική αναταραχή στη Βαυαρία θα εμπνεύσει τον Μπέρτολτ Μπρεχτ... το αποτέλεσμα είναι το «Βάαλ», το πρώτο του θεατρικό έργο.
Την ίδια περίοδο η κομουνιστική θεωρία του ασκεί μία ακατάσχετη έλξη. «Ήμουν είκοσι ετών όταν είδα τη λάμψη της μεγάλης πυρκαγιάς της Ρώσικης Επανάστασης», σημειώνει με ενθουσιασμό. Η συστηματική επαφή του πάντως με τον Κομμουνισμό ξεκινά το 1919.
Το 1922 παντρεύεται την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ και ένα χρόνο μετά θα αποκτήσει την πρώτη κόρη, Ανν Χιόμπ. Ένα χρόνο αργότερα θα αρχίσει να φοιτά στην Μαρξιστική Εργατική Σχολή, όπου μελέτησε διαλεκτικό υλισμό και παράλληλα έπιασε την πρώτη του δουλειά ως βοηθός σκηνοθέτη στο Θέατρο του Βερολίνου. Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία, το 1933, θα τον αναγκάσει να αυτοεξοριστεί. Τα έργα του και τα γραπτά του απαγορεύονται στη Γερμανία. Οι παραστάσεις διακόπτονται από την αστυνομία. Μέσω Πράγας και Βιέννης θα βρεθεί στη Δανία, τη Φιλανδία και από κει μέσω Ρωσίας στις ΗΠΑ.
«Η πνευματική απομόνωση εδώ είναι τρομακτική» γράφει ο ίδιος για το διάστημα που έζησε στην Αμερική. Μετά το τέλος του πολέμου θα επιστρέψει για να εγκατασταθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του και γυναίκα της ζωής του που τόσα χρόνια τον ακολούθησε στην εξορία, Χέλενε Βάιγκελ.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έκανε μία από τις μεγαλύτερες τομές στο σύγχρονο θέατρο καθώς επιχείρησε να το απομακρύνει από τις μέχρι τότε συμβάσεις του θεάτρου της ψευδαίσθησης. Ο ίδιος διατύπωσε και εφάρμοσε στα έργα του τη θεωρία του «επικού θεάτρου» και εισήγαγε την τεχνική της αποστασιοποίησης υπενθυμίζοντας διαρκώς στον θεατή την ιστορική διάσταση των όσων συντελούνται στη σκηνή. Τα έργα του επαναστατικά, αντιεξουσιαστικά. Οι χαρακτήρες του ανθρώπινοι σχοινοβατούν ανάμεσα στην φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά τους, μέσα σε σενάρια που δεν αφήνουν εκτός τη διδαχή και τα μηνύματα.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία θα έρθει με τη διασκευή της «Όπερας των ζητιάνων». Διασκευασμένη ως «Η Όπερα της Πεντάρας» σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική του Κουρτ Βάιλ - μία «γροθιά» στην αστική τάξη του Βερολίνου - προκάλεσε τεράστια αίσθηση στην παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου τα έργα του είχαν έντονη αντιμιλιταριστική χροιά. Με το αντι-πολεμικό έργο του «Ταμπούρλα μες τη Νύχτα» (1922) θα κερδίσει το Βραβείο Κλάιστ. Η μεγάλη αλλαγή θα συντελεστεί κατά τη διάρκεια της εξορίας όταν και θα γράψει τα σημαντικότερα έργα του. Η Μαρξιστική φιλοσοφία και η κομουνιστική θεωρία θα τον επηρεάσουν καθοριστικά. Θα στραφεί και θα υπηρετήσει το «διδακτικό και ανθρωπιστικό» θέατρο.

 

Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρομεροί τον λένε βρομερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρομιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει. («Εγκώμιο στον κομουνισμό»)

Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: «Η Ζωή του Γαλιλαίου» (1937-39), «Μάνα Κουράγιο» (1936-39), «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» (1935-41), «Τα Οράματα της Σιμόν Μασάρ» (1940-43), «Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο»(1942-43), «Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής» (1944) και «Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία»(1943-45).

Η ποίηση αποτελεί μεγάλο κομμάτι του συγγραφικού του έργου καθώς ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραψε εκατοντάδες ποιήματα. Ανάμεσα στα πιο γνωστά: «Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε», «Εγκώμιο στη μάθηση», «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου», «Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ», «Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου», «Εγκώμιο στον Κομμουνισμό».

Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε. Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι. Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο - το βλέπετε μπροστά σας σ' άπλετο φως. Φρόντισαν οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας σε πέτρα. Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται να μάθεις. Έτσι όπως είσαι εσύ μπορείς να μείνεις. Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς, τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς τι έχεις να κάνεις για να πας καλά. Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους («Άκουσα πως τίποτα δεν θέλετε να μάθετε») Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς που ο καιρός τους ήρθε ποτέ δεν είναι πολύ αργά! Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί! Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο! Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή! Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα! Μάθαινε, εξηντάχρονε! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Ψάξε για σχολείο, άστεγε! Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε! Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο. Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε! («Εγκώμιο στη μάθηση»)

Το 1955 ο Μπέρτολτ Μπρεχτ θα λάβει το Βραβείο Ειρήνης του Στάλιν. Ένα χρόνο αργότερα θα χάσει τη μάχη με το θάνατο. Στις 14 Αυγούστου του 1956 πεθαίνει από θρόμβωση της στεφανιαίας αρτηρίας της καρδιάς, στο Ανατολικό Βερολίνο.

Διαβάστε περισσότερα

Ο «μικροσκοπικός Μινώταυρος» της θλίψης

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Μ​​ε τη θέρμη του ήλιου του και της καλής παρέας, το καλοκαίρι διαστέλλει το χρόνο. Αυτό βέβαια για όσους έχουν την τύχη, όλο και λιγότερους, να περνούν μερικές μέρες σ’ ένα από τα νησιά τα «θεονήστικα από συννεφιά», όπως τα ζωγράφισε εξήντα χρόνια πριν ο Ζήσιμος Λορεντζάτος στο βιβλίο του «Μικρά Σύρτις». Η διαστολή του χρόνου, που αίφνης φαίνεται απέραντος, όταν το κανονικό εικοσιτετράωρο, της μονότονης επανάληψης, μοιάζει να εξαντλείται μέσα σε μισή μόλις ώρα, αναστέλλει, αλλά για πολύ λίγο, την πραγματική ζωή. Πεισματάρα όμως αυτή, καταφέρνει πάντα να τρυπώσει σαν στενάχωρη σκέψη κάτω από τα βλέφαρα, μόλις πάνε να κλείσουν για να σκεπάσουν τα χορτάτα από την πλούσια μέρα μάτια. Τις στιγμές αυτές, η δεύτερη όρασή μας, η εσωτερική, βλέπει ήδη το φθινόπωρο μέσα στο καλοκαίρι. Και το μισονυσταγμένο μυαλό αρχίζει να μηρυκάζει την αγωνία.
Σύμπτωμα κατάθλιψης; Πέρασαν χρόνια πια αφότου αρχίσαμε να μιλάμε για την «εθνική μας κατάθλιψη» με κάποια ελαφρότητα, ίσως και με την αίσθηση ότι κατονομάζοντάς την άφοβα θα την ξορκίσουμε αποτελεσματικότερα. Και πια δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν ο κ. Σαμαράς ήταν ακόμα στην αξιωματική αντιπολίτευση ή ήδη πρωθυπουργός, αν ήταν αντιμνημονιακός ή μνημονιακός όταν υιοθετούσε τον όρο αυτό σε δήλωσή του, δίνοντάς του κύρος και επισημότητα. Να ψάξω στο Ιντερνετ για να διακριβώσω το πότε, δεν έχει νόημα. Απλώς θα ξαναθυμηθώ εκείνη την ωραία συζήτηση στον πλατωνικό «Φαίδρο», για το αν τα γράμματα που είχε επινοήσει ο θεός των Αιγυπτίων Θευθ ήταν «φάρμακο» της μνήμης και της σοφίας ή της υπόμνησης και της δοκησισοφίας. Η οριστική απάντηση φαίνεται ότι δόθηκε με το Διαδίκτυο: αφού υπάρχει κάπου συσσωρευμένη μια σχεδόν άπειρη μνήμη, διαρκώς διαστελλόμενη όπως το σύμπαν, εσύ, σαν πεπερασμένη ανθρώπινη μονάδα, δραματικά ανυπόληπτος μπροστά στη Μηχανή, δικαιούσαι τη νωθρότητά σου.
Εν πάση περιπτώσει, δεν έχω την κατάθλιψη στο μυαλό μου. Η διάγνωση αυτή, ιδίως αν γίνεται από ερασιτέχνες ιατροπολιτικούς, μου φαίνεται πολύ βαριά. Για τη θλίψη θέλω να μιλήσω, εθνική ή ατομική, για την οποία γίνεται λόγος πολύς, δημόσιος και ιδιωτικός. Και την οποία σού ανακοινώνει το βλέμμα των περισσότερων συνομιλητών σου, πριν σου τη μολογήσουν οι λέξεις τους. Μια θλίψη γερή, δυστυχώς δυσκατάβλητη, γιατί την τρέφουν πολλές ρίζες. Η οικονομική πίεση καταρχάς, φανερή πια ακόμη και σε όσους είχαν μπόλικο λίπος να κάψουν, τίμια ή ανέντιμα αποκτημένο. Η αίσθηση έπειτα ότι, εν αντιθέσει με τον διαστελλόμενο θερινό χρόνο, ο πραγματικός χρόνος, ο κοινωνικοπολιτικός, μοιάζει επί χρόνια βαλτωμένος, έτσι όπως το ένα (αποτυχημένο) Μνημόνιο γεννάει σχεδόν νομοτελειακά το επόμενο, κι αυτό με το DNA της αδικίας και της αποτυχίας στον οργανισμό του, η πρώτη αρμαθιά προαπαιτούμενα τη δεύτερη, η δεύτερη την τρίτη κ.ο.κ. Και όλα αυτά, οι θυσίες όλες, το πλήγωμα και το μάτωμα, να αποδεικνύονται μάταια. Ελληνες, ναι, πλην καβαφικοί Τρώες: η ανεργία, με τη μόνιμη πανευρωπαϊκή της πρωτιά, διαλύει οικογένειες και τσακίζει την αυτοεκτίμηση του καθενός· η ύφεση επιδεινώνεται· η εθνική κυριαρχία παραμένει κολοβωμένη· γερά μυαλά και φρέσκες ψυχές φεύγουν κατά δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό, για να μην καταντήσουν σεφερικά «μαραγκιασμένες». Θέλει περισσότερα η θλίψη για να γίνει καθεστώς;
Κι εδώ ακριβώς έρχεται ο Οδυσσέας Ελύτης. Οχι ο αιγαιολάτρης και ηλιοπότης, όπως περιοριστικά τον παρουσιάσαμε για να τον «αφομοιώσουμε» με λιγότερο κόπο, αλλά ο εσωτερικός, ο μελαγχολικός, ο σχεδόν καρυωτακικός. Τόσο μελαγχολικός που να μεταδίδει τη «νόσο» αυτή ακόμα και στη φρέσκια, επαναστατημένη ψυχή της Μαρίας Νεφέλης, στο έργο με τίτλο το όνομά της (Ικαρος, 1978). Λέει στο ποίημα «Καλημέρα θλίψη», στη σκιά ίσως του ομότιτλου μυθιστορήματος της Φρανσουάζ Σαγκάν, που αυτό γράφτηκε στη σκιά του ποιήματος «Αντίο θλίψη» του Πωλ Ελυάρ:
«Γεια σου θλίψη / Καλημέρα θλίψη / έντομο που φωλιάζεις μέσα μου / κι ολονυχτίς καραδοκείς πότε θ’ ανοίξω μάτι... // Στην αρχή σ’ έχω λησμονήσει / κοιτάζω τις γραμμές τού ταβανιού - / άξαφνα πατείς και μπαίνεις / στη συνείδηση. // Ερχεσαι να πικράνεις τον πρωινό καφέ / ν’ αποσπάσεις κάτι απ’ την ελάχιστη χαρά / του χεριού μου στο πόμολο του παραθύρου / φέρνεις ανωμαλίες στο νερό του μπάνιου / προκαλείς το πρώτο δυσάρεστο τηλεφώνημα / είσαι τέρας / μικροσκοπικός Μινώταυρος που ζητάει τροφή / και συντηρείται με το ελάχιστο... // Τρως τρως Μινώταυρε / είναι σάρκες αυτές δεν είναι αέρας / έτσι που πας δε θ’ απομείνει τίποτε. / Γεια σου θλίψη / Καλημέρα θλίψη / έχεις εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας / είσαι χειρότερη από τους ιούς και τους βακίλους / οι φιλόσοφοι σ’ εξετάζουν στο φασματοσκόπιο / έχεις δώσει λαβή σε μιαν εξαίρετη λογοτεχνία / τη διαβάζουμε και “βρίσκουμε τον εαυτό μας” / πιπιλάμε τη μαύρη καραμέλα μας // Ατε να χαθούμε / παλιοτόμαρα μιας ευτυχίας πέμπτου ή έκτου ορόφου».
Εδώ η Μαρία Νεφέλη, η μία από τις δύο περσόνες στις οποίες μοιράζει τη φωνή του ο ποιητής (η άλλη ο Αντιφωνητής), γυρνάει σε αυτοσαρκασμό τον επιθετικό και κρημνιστικό σαρκασμό της. Ετσι προκύπτει το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο του προτελευταίου στίχου, που εμφανίζεται μάλιστα αιφνιδιαστικά, όταν το αυτί αναμένει σαν λογική συνέχεια μετά το «Ατε» αυτό που συνήθως ακούει: «Ατε (ή άιντε) να χαθείτε»· δεύτερο πληθυντικό δηλαδή. Και κάτι ακόμα: Μολονότι κανένα στοιχείο δεν ευνοεί την υπόθεση πως ο Ελύτης διάβαζε Μιχάλη Κατσαρό, οι τελευταίοι στίχοι τού «Καλημέρα θλίψη», το βίαιο «Ατε να χαθούμε / παλιοτόμαρα μιας ευτυχίας πέμπτου ή έκτου ορόφου», συμφωνούν ηθικά και αξιακά με τους πρώτους στίχους της φημισμένης «Διαθήκης» τού «Κατά Σαδδουκαίων» (λογοκριμένης στον καιρό της, το 1953, από τους θεματοφύλακες της σοσιαλρεαλιστικής ορθότητας): «Αντισταθείτε / σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ». Δυο φωνές που συμβάλλουν για να καταγγείλουν το βόλεμα, τον ατομισμό, τη φίλαυτη άρνηση του κόσμου.
Θέλω να πιστεύω πως η Μαρία Νεφέλη, έτσι όπως της δίνει σχήμα, πνοή και λόγο ο Ελύτης, θα είχε διαβάσει σίγουρα Κατσαρό. Επίσης σίγουρο μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πολλοί αναγνωρίζουμε την καθημερινότητά μας στην ψυχική αυτοπροσωπογραφία που στοιχειοθετεί το «Καλημέρα θλίψη». Το ποίημα είναι ο καθρέφτης μας. Και η διέξοδος; Ποιητής ο Ελύτης, ποιητικό και το ίαμά του: «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά». Τίποτε δυσκολότερο. Αλλά δεν βλέπω και τίποτε περισσότερο αναγκαίο.

Διαβάστε περισσότερα

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 61,3% «όχι» και το Μνημόνιο 3

Γιάννης Μηλιός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Γιάννης Μηλιός*

Η συμφωνία της 13ης Ιουλίου 2015 αφήνει πολιτικά μετέωρο ένα μεγάλο τμήμα από το 61,3% του ελληνικού λαού που ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και το οποίο είχε εναποθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες του για μια διαφορετική κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Η εξέλιξη αυτή είναι αναπόφευκτο να δημιουργήσει μια βαθιά κρίση στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που «ταυτοτικά» αντιστρατεύεται τη λιτότητα, τον εργοδοτικό δεσποτισμό, τη συρρίκνωση δικαιωμάτων, την ανάπτυξη για τους λίγους, τη θεοποίηση του κέρδους και του «ιδιωτικού». Που «ταυτοτικά» αντιστρατεύεται όλα αυτά που συνιστούν το Μνημόνιο 3.
Μπορεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου, να μείνει ενωμένος; Οι ουσιαστικές αιτίες τόσο για τη διάσπαση όσο και για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών υπάρχουν, οι αφορμές πάντα βρίσκονται.
Μια εντελώς διαφορετική πολιτική στρατηγική από αυτή που ακολουθήθηκε στο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων, απέρρεε απ’ ό,τι έλεγε το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ:
Καθυστέρηση πληρωμών προς τους δανειστές του ελληνικού Δημοσίου ήδη από τον Φεβρουάριο, μέχρι την επίτευξη συμφωνίας αντίστοιχης με τη λαϊκή εντολή, διασφάλιση των αναγκαίων για το κοινωνικό κράτος δημόσιων εσόδων μέσα από τη φορολογία του πλούτου και του μεγάλου κεφαλαίου, προώθηση μέτρων και ενός νομοθετικού πλαισίου για τον περιορισμό του χώρου εξουσίας της αγοράς, μέσα από συνεταιριστικά-συνεργατικά σχήματα που θα «ενώνουν» το άνεργο εργατικό δυναμικό με το αργούν παραγωγικό δυναμικό των κλειστών επιχειρήσεων, ενεργητική άσκηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου επί των τραπεζών κ.λπ.
Αυτό το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Και επειδή ποτέ δεν δοκιμάστηκε, η «διαπίστωση» πως «δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» πέρα από τη συνθηκολόγηση είναι άτοπη.
Η αποδοχή του μνημονιακού πλαισίου, η υπογραφή στις 20 Φεβρουαρίου για παράταση του προηγούμενου Μνημονίου, μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση, ήταν αυτοκτονική.
Από το 2012 επέμενα ότι μετά την κρίση του 2008 οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν μπορούν να κυβερνηθούν με τις συναινέσεις του παρελθόντος, υπάρχει είτε ο δρόμος της νεοφιλελεύθερης σκληρής λιτότητας είτε ο δρόμος της αμφισβήτησης των προνομίων και της ισχύος του κεφαλαίου και των «αγορών». Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε με το μέρος του την εργατική τάξη και την κοινωνική πλειοψηφία, επιχειρηματολογούσα χρησιμοποιώντας μια φράση του Ρούσβελτ: «Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο φόβος»!
Τις αποστάσεις μου τις δημοσιοποίησα με την προκήρυξη των εκλογών, κοινοποιώντας την επιλογή μου στον πρόεδρο του κόμματος και νυν πρωθυπουργό. Γνώριζα από νωρίς ότι η πορεία πάει αλλού, καθώς η στρατηγική αμφισβήτησης του νεοφιλελευθερισμού και της «ελευθερίας» του κεφαλαίου είχε υποκατασταθεί από μια στρατηγική «ανάπτυξης» (του ελληνικού καπιταλισμού). Φοβόμουν ότι η πορεία αυτή θα κατέληγε σε Μνημόνιο.
Ηδη μέσα από την Επιτροπή Προγράμματος με συντονιστή τον Γιάννη Δραγασάκη, όπου συμμετείχα, είχα ανησυχήσει με την αντιμετώπιση που έβλεπα να έχουν οι προγραμματικές επεξεργασίες του τμήματος οικονομικής πολιτικής όπου ήμουν υπεύθυνος.
Θεώρησα ότι θα ήμουν αποτελεσματικότερος αν παρέμενα στέλεχος του κόμματος και όχι της κυβέρνησης. Είχαμε δουλέψει συλλογικά, τουλάχιστον τα τελευταία 3 χρόνια, για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, που εξακολουθώ να υποστηρίζω.
Αγωνίστηκα όμως για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την προεκλογική περίοδο, αλλά και μετά την εκλογική νίκη, προσπαθώντας και ελπίζοντας να αποτραπεί αυτή η πορεία, μέχρι τέλους, και το τέλος για μένα ήταν η 20/2.
Μετά την υπογραφή του Μνημονίου 3, όλα είναι δυσκολότερα. Ισως ακόμη και τώρα να υπάρχουν πολιτικές που θα μπορούσαν να δώσουν διεξόδους. Π.χ. υπάρχουν λύσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας, όπως η σύνδεση της ιδιωτικής και δημόσιας αργούσας περιουσίας με τους ανέργους, συνεργατικά σχήματα κοινωνικής οικονομίας, και δεν σας λέω τίποτε έξω από τις επεξεργασμένες θέσεις του κόμματος.
Το ερώτημα είναι, επιθυμεί η κυβέρνηση να περιορίσει τον χώρο κυριαρχίας της μεγάλης ιδιωτικής επιχειρηματικότητας μέσω της κοινωνικής οικονομίας, ενδιαφέρεται να μεταφέρει τα φορολογικά βάρη στο μεγάλο κεφάλαιο; Ή έχει τελεσίδικα μετατραπεί σε μια κυβέρνηση στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου;
*Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Διαβάστε περισσότερα

Επιστρέψαμε στη δραχμή με … ευρώ!

«Χάθηκαν» περιουσιακά στοιχεία 600 δισ /Τα εισοδήματα «γύρισαν» στο... 2003

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Την ώρα που η κυβέρνηση και οι άλλοι μνημονιακοί εταίροι καταγγέλλουν για εσχάτη προδοσία όσους αναφέρονται στην επείγουσα ανάγκη εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα στοιχεία δείχνουν ότι έχουμε ήδη επιστρέψει στα χρόνια της… δραχμής!

Χάσαμε τρία… ΑΕΠ!

Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας αποδεικνύουν το μέγεθος της καταστροφής που υπέστησαν τα λαϊκά νοικοκυριά στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια.
Σε δημοσίευμα της «Καθημερινής» (14/8/2015) αναφέρεται ότι «η “περιουσία” των Ελλήνων σε ακίνητα και μετοχές έχει συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια κατά τουλάχιστον 600 δισεκατομμύρια ευρώ»!
Για να υπολογίσετε το μέγεθος της καταστροφής, λάβετε υπόψη ότι το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερα από… τρία ελληνικά ΑΕΠ.
Για να έχετε μια πληρέστερη εικόνα της κατάστασης συνυπολογίστε ότι στο διάστημα αυτό, πολλές δεκάδες χιλιάδες λαϊκά (κυρίως) νοικοκυριά, έχασαν από το 50% έως και πάνω από 90% των περιουσιακών τους στοιχείων…

Εισόδημα: Γυρίσαμε στο 2003…

Την ώρα που η κυβέρνηση, με την αρωγή και των άλλων μνημονιακών δυνάμεων, επιβάλλει ένα νέο, το τρίτο μνημόνιο, εν ονόματι του ευρώ, στο οποίο πρέπει να μείνουμε «πάση θυσία», τα εισοδήματα των Ελλήνων έχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 2003!
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας και του υπουργείου Οικονομίας, το δηλωθέν εισόδημα φυσικών προσώπων το το 2013 ήταν 71 δισ ευρώ, ενώ το 2014 αναμένεται να έχει πέσει κάτω από τα 70 δισ. Και για τη σύγκριση, λάβετε υπόψη ότι το δηλωθέν εισόδημα φυσικών προσώπων το 2003 ήταν 66,68 δισ ευρώ…

Οι τιμές στο… ύψος τους

Βεβαίως, δεν έχουν όλοι οι δείκτες την ίδια, καθοδική, πορεία. Έτσι, όταν οι μισθοί και γενικότερα τα εισοδήματα μειώνονται, ο Γενικός Δείκτης Τιμών συνεχίζει να βρίσκεται… στο ύψος του. Τον Ιούλιο του 2015, ο δείκτης διαμορφώθηκε στις 195, 97 μονάδες, ενώ τον Ιούλιο του 2001 βρισκόταν στις 77 μονάδες. Δηλαδή, παρά την πτώση των εισοδημάτων στα επίπεδα προ του 2003, οι τιμές είναι κατά 37% υψηλότερες σε σχέση με αυτές του 2001 και του 2002. Την ίδια πορεία, προς τα πάνω, ακολουθούν και άλλοι δύο δείκτες: Τα χρέη προς το δημόσιο και τα χρέη προς τις τράπεζες.

Και συνεχίζουμε! Προς τα κάτω…

Σκεφθείτε ακόμη ότι τα παραπάνω στοιχεία αφορούν το 2013 και ορισμένα το 2014. Τούτο σημαίνει ότι η σημερινή κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη αφού μεσολάβησε ένας τουλάχιστον χρόνος ύφεσης ακόμη. Επομένως μπορείτε να υπολογίσετε το πού θα φτάσουμε αφού το τρίτο μνημόνιο προσθέτει (σύμφωνα με τις δηλώσεις των συντακτών του) νέα ύφεση, δηλαδή μεγαλύτερη εξαθλίωση…

Διαβάστε περισσότερα

To Eurogroup περιγράφει το τρίτο μνημόνιο

Ολόκληρο το κείμενου του Eurogroup για το τρίτο μνημόνιο

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Το κείμενο της απόφασης του Eurogroup για τριετές μνημόνιο, ύψους 86 δισ. ευρώ, αποτυπώνει πλήρως τη συνέχεια της καταστροφής. Αφαιρέστε τα «στολίδια», τις «ευχές», το θετικό περιεχόμενο στις λέξεις –κλειδιά (σε αυτές τις λέξεις ας δοθεί το νόημα που προκύπτει από την κοινωνική εμπειρία) και τότε το κείμενο θα αποκαλυφθεί.

Δημοσιεύουμε ολόκληρο το κείμενο του Eurogroup για το τρίτο μνημόνιο, το μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την αμέριστη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού (οι υπογραμμίσεις δικές μας):  

«Το Eurogroup καλωσορίζει τη συμφωνία που επετεύχθη ανάμεσα στην Ελλάδα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με τη συμβολή του ΔΝΤ, σχετικά με τους όρους πολιτικής που διέπουν το νέο πρόγραμμα προσαρμογής του ESM.

Το Eurogroup συγχαίρει τις ελληνικές αρχές για την ισχυρή δέσμευση που επέδειξαν, όπως φαίνεται από την εξομάλυνση της μεθόδου εργασίας με τους θεσμούς και τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων με έναν πιο αποφασιστικό και γρήγορο τρόπο.  Αυτή η συμφωνία είναι σύμφωνα με τις παραμέτρους και τους βασικούς στόχους που έχουν τεθεί από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου και παρέχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αποκατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε μία βιώσιμη πορεία. 

Τo Eurogroup καλωσορίζει το ευρύ πεδίο εφαρμογής των μέτρων πολιτικής που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding – MoU), το οποίο, εάν εφαρμοστεί με αποφασιστικότητα, θα αντιμετωπίσει τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία. Είμαστε σίγουροι ότι η αποφασιστική όσο και όσο το δυνατόν ταχύτερη εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών μέτρων όπως περιγράφονται στο MoU θα επιτρέψουν στην ελληνική οικονομία να επιστρέψει στην πορεία της βιώσιμης ανάπτυξης βασισμένη στα υγιή δημόσια οικονομία, την ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα, τα υψηλά επίπεδα απασχόλησης και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Η Ελλάδα θα στοχεύσει έναν μεσοπρόθεσμο πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% με μία δημοσιονομική πορεία πρωτογενούς ισοζυγίου -0,25% το 2015, 0,5% το 2016, 1,75% το 2017 και 3,5% το 2018, που επιτευχθεί κυρίως μέσω των εκ των προτέρων παραμετρικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων με την υποστήριξη από μέτρα που θα ενισχύσουν την φορολογική συμμόρφωση και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Η Ελλάδα θα αναλάβει μία φιλόδοξη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος με στόχο την εξασφάλιση της βιωσιμότητα, της αποτελεσματικότητας και της δικαιοσύνης. Θα ορίσει πολιτικές για να καλύψει πλήρως την δημοσιονομική της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2012 και θα εφαρμόσει τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή αμοιβαία αποδεκτά εναλλακτικά μέτρα έως τον Οκτώβριο του 2015.  Επιπλέον η Ελλάδα δεσμεύθηκε σε βασικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και την αγορά προϊόντων για να ανοίξει την οικονομία στις επενδύσεις και τον ανταγωνισμό, καθώς επίσης και να εκσυγχρονίσει και να αποπολιτικοποιήσει τον δημόσιο τομέα.

Αναφορικά με τον χρηματοπιστωτικό τομέα, η Ελλάδα έχει δεσμευθεί να να λάβει αποφασιστικά μέτρα για να διαφυλάξει τη σταθερότητα, συμπεριλαμβανομένης της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών όπως απαιτείται, μέτρα για την ενίσχυση του πτωχευτικού πλαισίου και μία σημαντική βελτίωση της διακυβέρνησης των τραπεζών και του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).

Σε συνέχεια των αποτελεσμάτων της Αξιολόγησης της Ποιότητας των Στοιχείων Ενεργητικού (Asset Quality Review) και των τεστ αντοχής (Stress Tests) πριν το τέλος του έτους, το εργαλείο του bail-in (σ.σ κούρεμα καταθέσεων) θα ισχύσει για τους ομολογιούχους υψηλής εξασφάλισης (senior debt bondholders), ενώ το bail-in για τους καταθέτες αποκλείεται.

Το Eurogroup τονίζει ότι οι συμφωνηθείσες προϋποθέσεις πρέπει να εξειδικευθούν περαιτέρω όπως έχει ζητηθεί από το ΔΝΤ ένα ζήτημα προτεραιότητας, ειδικά στο πεδίο των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων και της στρατηγικής του χρηματοπιστωτικού τομέα και της διακυβέρνησης, σε συμφωνία με τους τρεις θεσμούς εγκαίρως για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης στο πλαίσο του προγράμματος του ESM.

Επιπροσθέτως, η Ελλάδα θα λάβει μέτρα που χρειάζονται επειγόντως για την αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (non-performing loan – NPL) στον τραπεζικό τομέα. Με δεδομένο το μέγεθος του προβλήματος, προτρέπουμε τις αρxές να αναπτύξουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία προς αυτή τη κατεύθυνση, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος της αγοράς για την εξυπηρέτηση και διάθεση NPL με τις κατάλληλες διασφαλίσεις για την προστασία των αδύναμων δανειοληπτών και να διερευνήσουν τη δυνατότητα μίας «bad bank». 

Η συμμόρφωση με τις προϋποθέσεις του MoU θα παρακολουθείται από την Κομισιόν με συνεργασία με την ΕΚΤ και μαζί με το ΔΝΤ, όπως προβλέπεται στο άρθρο 13(7) της Συνθήκης του ESM.

Το Eurogroup τονίζει ότι ένα σημαντικά ενισχυμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων είναι ακρογωνιαίος λίθος για το νέο πρόγραμμα του ESM. Το Εurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να υιοθετήσουν νέα νομοθεσία για να διασφαλίσουν τις διαφανείς διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων και την επαρκή τιμολόγηση της πώλησης των περιουσιακών στοιχείων, σύμφωνα με τις αρχές του ΟΟΣΑ και τα πρότυπα της διαχείρισης των κρατικών επιχειρήσεων (State Owned Enterprises – SOEs).

Για να εξασφαλιστεί μία πιο φιλόδοξη διαδικασία, ένα ανεξάρτητο ταμείο θα ιδρυθεί στην Ελλάδα υπό την εποπτεία των σχετικών ευρωπαϊκών θεσμών έως το τέλος του 2015 και περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση περιουσιακών στοιχείων που έχουν αποτιμηθεί ανεξάρτητα, αποφεύγοντας το ξεπούλημα.

Το Eurogroup εκτιμά ότι η ελληνική κυβέρνηση θα εγκρίνει το σχέδιο για αυτό το ταμείο μέχρι το τέλος Οκτωβρίου 2015 έτσι ώστε να μπορεί να είναι λειτουργικό μέχρι το τέλος του έτους.

Έργο του θα είναι να αναγνωρίζει άμεσα, να μεταβιβάζει στη διάρκεια του προγράμματος και να διαχειρίζεται τα πολύτιμα ελληνικά assets μέσω της ιδιωτικοποίησης και άλλων τρόπων, συμπεριλαμβανομένων των μειοψηφικών συμμετοχών και να αυξάνει την αξία τους σε επαγγελματική βάση. Αυτό θα περιλαμβάνει τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών μετά από την ανακεφαλαιοποίησή τους, ενισχύοντας ως εκ τούτου την διακυβέρνηση των τραπεζών. Αυτό θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η στοχευμένη αξία των 50 δισ. ευρώ μπορεί να επιτευχθεί, τοποθετώντας τα assets στην αγορά, εκ των οποίων τα 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων asset και 50% από κάθε ευρώ που απομένει (δηλαδή 25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για την μείωση του χρέους, και το υπόλοιπο θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις. Η νομοθεσία για την ίδρυση του Ταμείου θα πρέπει να εγκριθεί σε συμφωνία με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Το Eurogroup εκτιμά ότι οι ελληνικές αρχές έχουν πάρει σημαντικά επιπλέον νομοθετικά μέτρα στη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Αυτό υποστηρίζει την σταδιακή διαδικασία ανοικοδόμησης της εμπιστοσύνης, αποδεικνύοντας την αποφασιστικότητα των αρχών και την ιδιοκτησία του προγράμματος.

Αυτά τα βήματα περιλαμβάνουν κυρίως πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα από την πλευρά της φορολογίας και των δαπανών, τη νομοθεσία για την πρόωρη συνταξιοδότηση, καθώς και ένα εκτεταμένο σύνολο ενεργειών σε σχέση με τον χρηματοπιστωτικό κλάδο και τις προϊοντικές αγορές. Επιπλέον, σύμφωνα με τη δήλωση του Eurogroup στις 16 Ιουλίου, οι ελληνικές αρχές έλαβαν μέτρα για την προσαρμογή και την ολοκλήρωση της νομοθεσίας που υιοθετήθηκε στις 15 Ιουλίου 2015. Οι αρχές έχουν επίσης καταργήσει σειρά προβλέψεων που συγκράτησαν τις δεσμεύσεις προηγούμενων προγραμμάτων.

Το Eurogroup χαιρετίζει το γεγονός ότι η εφαρμογή αυτών των προαπαιτούμενων έχει αξιολογηθεί θετικά από τους θεσμούς. Οι ελληνικές αρχές έχουν επιβεβαιώσει την πρόθεσή τους να ολοκληρώσουν μέχρι τον Σεπτέμβριο τις επόμενες δράσεις που προσδιορίζονται από τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης να έλθει ο νόμος που ψηφίστηκε για την αφερεγγυότητα των νοικοκυριών, στο πλαίσιο της πρότασης των θεσμών.

Με βάση την αξιολόγηση των θεσμών, η συμφωνία οικονομικής βοήθειας του ESM θα καλύπτει ένα ποσό μέχρι τα 86 δισ. ευρώ. Αυτό περιλαμβάνει ένα «μαξιλάρι” μέχρι 25 δισ. ευρώ για τον τραπεζικό κλάδο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πιθανό κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της εξυγίανσης.

Η πρώτη δόση με βάση το πρόγραμμα του ESM, των 26 δισ. ευρώ, θα αποτελείται από δύο υπό-δόσεις. Η πρώτη υπό-δόση των 10 δισ. ευρώ, θα καταστεί διαθέσιμη αμέσως σε έναν ξεχωριστό λογαριασμό στον ESM για σκοπούς ανακεφαλαιοποίησης και εξυγίανσης των τραπεζών. Η δεύτερη υπό-δόση των 16 δισ. ευρώ θα εκταμιευθεί στην Ελλάδα τμηματικά, αρχίζοντας από μια πρώτη εκταμίευση των 13 δισ. ευρώ μέχρι τις 20 Αυγούστου, και θα ακολουθήσουν μία ή και περισσότερες περαιτέρω εκταμιεύσεις το φθινόπωρο, αναλόγως το πώς θα εφαρμόζονται τα βασικά ορόσημα, στο πλαίσιο των μέτρων που περιγράφονται από το μνημόνιο και που θα καθορίζονται από τις ευρωπαϊκές αρχές και συμφωνήθηκαν από το EWG.

Η δεύτερη υποδόση για τις ανάγκες τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης και εξυγίανσης έως και 15 δισ. ευρώ, μπορεί να γίνουν διαθέσιμα μετά την πρώτη αξιολόγηση και όχι αργότερα από τις 15 Νοεμβρίου, με βάση την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων stress tests και της αξιολόγησης της ποιότητας των assets και την εφαρμογή των όσων διαπιστωθούν από την αξιολόγηση για τον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Αυτά τα κεφάλαια αρχικά θα μεταφερθούν στον ξεχωριστό λογαριασμό του ESM και μπορεί να απελευθερωθούν αμέσως μετά τη συμφωνία με το δ.σ. του ESM.

Η αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους διεξήχθη από την Κομισιόν μαζί με την ΕΚΤ, όπως προβλέπεται από το άρθρο 13 της Συνθήκης του ESM.

Η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η βιωσιμότητα του χρέους μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός εκτεταμένου και αξιόπιστου προγράμματος μεταρρυθμίσεων και επιπλέον μέτρων που σχετίζονται με το χρέος, χωρίς κουρέματα. Στο πλαίσιο της ανακοίνωσης της συνόδου της 12ης Ιουλίου, πιθανά επιπλέον μέτρα (πιθανή μεγαλύτερη περίοδο χάριτος και περιόδους αποπληρωμής) με στόχο να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Αυτά τα μέτρα θα εξαρτηθούν από την πλήρη εφαρμογή των μέτρων που συμφωνήθηκαν στο πρόγραμμα ESM και θα εξεταστούν μετά από την πρώτη θετική ολοκλήρωση μιας αξιολόγησης του προγράμματος. Το Eurogroup επαναδιατυπώνει ότι ονομαστικό κούρεμα σε χρέος του επίσημου τομέα, δεν μπορεί να γίνει.

Το Eurogroup θεωρεί την συνέχιση της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα αναπόσπαστη και χαιρετίζει την πρόθεση της διοίκησης του ΔΝΤ να συστήσει στο εκτελεστικό συμβούλιο του Ταμείου, να εξετάσει την περαιτέρω οικονομική στήριξη για την Ελλάδα, μόλις ολοκληρωθεί η πλήρης περιγραφή των δημοσιονομικών, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και αυτών του χρηματοπιστωτικού τομέα και μόλις η ανάγκη για πρόσθετα μέτρα εξεταστεί και επιτευχθεί μια συμφωνία για την πιθανή ελάφρυνση του χρέους, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους.

Οι προϋποθέσεις που θα προκύψουν θα πρέπει να είναι κοινές με το πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής του ESM που εξελίσσεται παράλληλα με αυτό του ΔΝΤ. Μόλις εγκριθεί, η πλήρης εκ νέου συμμετοχή του ΔΝΤ αναμένεται να μειώσει στη συνέχεια τη χρηματοδοτική συνεισφορά του ESM αντιστοίχως. Το Eurogroup χαιρετίζει την θετική αξιολόγηση του προσωπικού του ΔΝΤ των προϋποθέσεων που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο όπως επιβεβαιώθηκε από τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και προσβλέπει σε ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ.

Το Eurogroup θεωρεί ότι τα απαραίτητα στοιχεία είναι πλέον σε ισχύ για την εκκίνηση των σχετικών εθνικών διαδικασιών που απαιτούνται για την έγκριση της οικονομικής βοήθειας του ESM. To Eurogroup αναμένει ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM θα είναι σε θέση να εξουσιοδοτήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υπογράψει το MoU εξ μέρους του ESM και να εγκρίνει τη σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης έως τις 19 Αυγούστου, με την επιφύλαξη της ολοκλήρωσης των εθνικών διαδικασιών και με αυτό τον τρόπο να ξεκλειδώσει την αρχική δόση ύψους έως και 26 δισ. ευρώ».

Διαβάστε περισσότερα