Χτεσινά θύματα trafficking, αυριανές δικηγόροι!

Της Ιφιγένειας Κοντού
Η Lata ήταν ένα κοριτσάκι που ζούσε στο Kultali της Ινδίας και πήγαινε σχολείο. Στα 16 της, την πάντρεψαν παρά τη θέλησή της με ένα νεαρό που δεν γνώριζε καν. Δυο μήνες μετά τον γάμο τους, ο σύζυγός της την πούλησε σε ένα πορνείο. Φαινόταν σαν η ζωή της να είχε τελειώσει εκεί, μέσα στο βρώμικο δωμάτιο του πορνείου όμως η Lata κατάφερε να δραπετεύσει και τώρα σπουδάζει νομικά. Θα γίνει δικηγόρος και θα παλέψει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Χάρη σε ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα ειδικά για τα κορίτσια που έχουν πέσει θύματα trafficking. Το School for Justice.
Η σχολή που ξεκίνησε μόλις στις 6 Απριλίου, είναι το αποτελέσμα της συνεργασίας μιας από τις καλύτερες νομικές σχολές της Ινδίας με τη Free A Girl Movement, μια διεθνή οργάνωση που εργάζεται με στόχο να απελευθερώσει όλα τα κορίτσια παντού στον κόσμο από το sex trafficking. Η αρχή έγινε από την Ινδία που κατέχει το θλιβερό ρεκόρ με τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων  trafficking.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ο αριθμός των κοριτσιών που εργάζονται παρά τη θέλησή τους σε πορνεία υπολογίζεται σε 3 εκατομμύρια άτομα! Από αυτά, το 40% είναι ανήλικα κορίτσια συνήθως από χαμηλές κάστες ή εθνικές μειονότητες. Πολλά είναι θύματα απαγωγής από  τις οικογένειές τους κι άλλα, αντικείμενα αγοραπωλησίας…Το θέμα είναι ότι οι σωματέμποροι σπάνια συλλαμβάνονται και ακόμη σπανιότερα καταδικάζονται. Τις περισσότερες φορές τη γλιτώνουν επειδή δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία, καταγγέλλει η οργάνωση Free A Girl.
To School of Justice  θα ετοιμάσει μια νέα γενιά δικηγόρων που θα ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει trafficking και θα παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για να μην ξεφύγει κανένας ένοχος. Σίγουρα δεν θα χαρίζονται , δεν θα χρηματίζονται και δεν θα επηρεάζονται από τις ισχύουσες φαλλοκρατικές αντιλήψεις.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, οι φοιτήτριες θα ζουν και θα σπουδάζουν μέσα στη νομική σχολή [της οποίας η διεύθυνση δεν ανακοινώνεται για λόγους ασφαλείας]. Πρόκειται για 19 κορίτσια ηλικίας από 19 έως 26 ετών. Το πρόγραμμα θα πάρει πέντε με έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί. Οι απόφοιτες της σχολής θα πάρουν πτυχίο και θα μπορούν να ασκήσουν κανονικά το λειτούργημα του δικηγόρου με ειδίκευση σε περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλλευσης, διακίνησης και  μαστροπείας.

Εξαιρετική ιδέα, δεν είναι; Ποιος το σκέφτηκε αλήθεια; Όσο απίθανο κι αν φαίνεται, η ιδέα προέρχεται από μια… Διαφημιστική Εταιρεία! Τη  J. Walter Thompson Amsterdam. [Όχι μια οποιαδήποτε διαφημιστική, αφού πρόκειται για πολυβραβευμένη εταιρεία.]
Πιο συγκεκριμένα, από τον executive creative director [δημιουργικό διευθυντή] Bas Korsten και την ομάδα του που πήραν  brief από την οργάνωση: Free A Girl [τους δόθηκαν δηλαδή κάποια στοιχεία και τους ζητήθηκε να εργαστούν πάνω στο project αυτό] με σκοπό να γίνει μια καμπάνια η οποία θα στόχευε στους άντρες της Ινδίας. Η δημιουργική ομάδα της διαφημιστικής εταιρείας υπό την καθοδήγηση του δημιουργικού τους διευθυντή [ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έχει σαρώσει όλα τα διεθνή βραβεία στον χώρο της Διαφήμισης τα τελευταία χρόνια], σκέφτηκαν κάτι καλύτερο: πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό και πιο χρήσιμο και πιο μόνιμο από μια καμπάνια επικοινωνίας… Πρότειναν  το φιλόδοξο concept της δημιουργίας μιας  νομικής σχολής για τα κορίτσια – θύματα του sex trafficking. Οραματίστηκαν το School of Justice. Δούλεψαν σκληρά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

“Δουλέψαμε  σε στενή συνεργασία με την οργάνωση Free A Girl, μελετήσαμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αναζητήσαμε τον χώρο, επιλέξαμε την πρώτη τάξη κοριτσιών και χτίσαμε την καμπάνια γύρω από αυτό το έργο” εξηγεί ο δημιουργικός διευθυντής Bas Korsten. Και να που το όραμά τους σήμερα, γίνεται πραγματικότητα. Τώρα η δημιουργική ομάδα της διαφημιστικής εταιρείας, σκέφτεται να επεκτείνει το πρόγραμμα φτιάχνοντας ένα ακόμη School of Justice  στη Βραζιλία…

tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ο ρόλος του Μακρή, αστυνομικού του Μπαρμπαρούση, στη δράση της Χρυσής Αυγής

 

Ο Μακρής πρώτος απο αριστερά.

Στοιχεία για την δράση του αστυνομικού Δημήτρη Μακρή, κατέθεσε σήμερα ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Τσακανίκας στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Ο Τσακανίκας είχε αναδείξει στην αρθρογραφία του τον ρόλο του Μακρή ως χρυσαυγίτη που, με την ιδιότητα του αστυνομικού-συνοδού του Μπαρμπαρούση, ενίσχυε πολλαπλά τη δράση της Χρυσής Αυγής.
Ο Μακρής έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στους παράνομους ελέγχους μικροπωλητών στο Μεσολόγγι στις 8/9/2012. Στο σχετικό βίντεο, φαίνεται καθαρά να συμμετέχει στις βιαιοπραγίες, αλλά και να λογοφέρνει με την καθηγήτρια Ανδρομάχη Παπαζήση που αντέδρασε στους τραμπουκισμούς των Χρυσαυγιτών. Ο Μακρής τέθηκε σε διαθεσιμότητα και διατάχτηκε έρευνα με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης.

Αρχικά ο Μακρής υποδυόταν τον άσχετο και ισχυριζόταν ότι απλώς τελούσε τα καθήκοντά του ως συνοδού του βουλευτή Μπαρμπαρούση.

Στη συνέχεια όμως, ο Μακρής αποκαλύφθηκε ως μέλος της Χρυσής Αυγής. Στην έρευνα που έγινε μέσα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Αγρίνιο στις 24/9/2013 (μετά τη δολοφονία Φύσσα), οι αστυνομικοί βρήκαν αστυνομικό εξοπλισμό που ανήκε στον Μακρή.

 

Κάποια από τα ευρήματα της ΕΛΑΣ: επικαλαμίδες, κράνη, καπέλα, φυσίγγια.

Ο Μακρής συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτοφώρου και καταδικάστηκε σε 13 μήνες φυλάκιση για παράνομη οπλοκατοχή. Μετά την καταδίκη, δήλωσε πολιτικά διωκόμενος γιατί είναι “εθνικιστής” και “ανήκει στη Χρυσή Αυγή”.

Ο Μακρής επιβραβεύτηκε για τη δράση του από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής: επιλέχτηκε ως υποψήφιος δήμαρχος στο Μεσολόγγι στις δημοτικές εκλογες του Μαϊου του 2014 και εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος.
Νέα ΕΔΕ διατάχτηκε σε βάρος του τον Αύγουστο του 2015, εξαιτίας δηλώσεών του κατά του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ και υπέρ του αστυνομικού που χαστούκισε πρόσφυγα στην Κω. Με καμάρι ο Μακρής δηλώνει ακόμα “εν ενεργεία Αρχιφύλακας της Ελληνικής Αστυνομίας”.

https://jailgoldendawn.com 

Διαβάστε περισσότερα

Καταδικάστηκε η επικεφαλής τάγματος εφόδου της Χ.Α. Θέμις Σκορδέλη

H υπόθεσή της βγήκε από τα συρτάρια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Την καταδίκη της Θέμιδος Σκορδέλη, επικεφαλής του τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής στον Αγ. Παντελεήμονα, αποφάσισε χθες το Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών για την επίθεση σε βάρος των εκπροσώπων του αυτοδιοικητικού συνδυασμού «Ελεύθερη Αττική» και του επικεφαλής της Αλέκου Αλαβάνου, τον Οκτώβριο του 2010.
Η επίθεση αυτή είχε τότε πραγματοποιηθεί με πέτρες, αυγά, γιαούρτια, ντομάτες κ.λπ. από μέλη της περιβόητης επιτροπής κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα, η οποία αποτέλεσε όχημα για τη διείσδυση της ναζιστικής οργάνωσης στην περιοχή. Μάλιστα, όπως κατατέθηκε στο δικαστήριο, είχε πραγματοποιηθεί παρουσία του Ηλ. Παναγιώταρου.
Πρόκειται για μια υπόθεση που έχει συσχετιστεί στη μεγάλη δικογραφία της δίκης της Χρυσής Αυγής και η οποία λίμναζε επί χρόνια στα συρτάρια των αρμόδιων αρχών. Από τα συρτάρια βγήκε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την άσκηση της ποινικής δίωξης σε βάρος των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης. Χρειάστηκαν λοιπόν 7 χρόνια προκειμένου να φτάσουμε στη δικαστική απόφαση, η οποία καταδικάζει τους τέσσερις από τους πέντε κατηγορουμένους και παραπέμπει τον πέμπτο, ο οποίος το 2010 ήταν ανήλικος, στο δικαστήριο ανηλίκων.
Ειδικότερα, από τους τέσσερις καταδικασθέντες, στους Θέμιδα Σκορδέλη, Αλίκη Παπαδάκη και Ανδρέα Σοφιά επιβλήθηκε ποινή 14 μηνών με αναστολή, με την κατηγορία της απρόκλητης έμπρακτης εξύβρισης (το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης παραγράφηκε υφ’ όρον), ενώ ο γνωστός «αγανακτισμένος» Σπύρος Γιαννάτος καταδικάστηκε σε 10 μήνες με αναστολή. Σημειώνεται ότι στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν μόνο οι δύο από τους κατηγορουμένους (Γιαννάτος, Παπαδάκη) και οι υπόλοιποι έστειλαν απλώς τον δικηγόρο τους.
«Μια δυναμική απόφαση-απάντηση στη ρατσιστική ρητορική, τη βία και το μίσος που επί χρόνια κυριάρχησαν στον πολύπαθο Αγιο Παντελεήμονα, απολαμβάνοντας μια ιδιότυπη ασυλία, που τα ενίσχυε, και σπέρνοντας παντού τον τρόμο. Αυτή τη φορά η Δικαιοσύνη δικαίωσε τον ρόλο της», επισημαίνει στην «Εφ.Συν.» η συνήγορος Πολιτικής Αγωγής Ιωάννα Κούρτοβικ.
«Μία δικαίωση για το αντιφασιστικό κίνημα ακόμα και παρά την παραγραφή κατηγοριών και το ελαφρύ κατηγορητήριο. Η απόφαση αυτή συμπληρώνει το παζλ της υπόθεσης της εγκληματικής οργάνωσης, όπου η Σκορδέλη είναι επίσης κατηγορούμενη. Συνεχίζουμε διεκδικώντας την περιθωριοποίηση της ναζιστικής οργάνωσης», αναφέρει ο Θανάσης Κούρκουλας, μέλος της κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό» και από τα μέλη της συνοδείας του Αλ. Αλαβάνου που δέχτηκαν τότε την επίθεση.
efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Χουντική πρεμιέρα για τον Νότη Σφακιανάκη στα μπουζούκια της Θεσσαλονίκης

H πρεμιέρα έγινε στις 21 Απριλίου
Με γεμάτο μαγαζί, ρούχα παραλλαγής και μια σημαία της χούντας γιόρτασε την πρεμιέρα του στη Θεσσαλονίκη ο Νότης Σφακιανάκης, που -όλως τυχαίως- συνέπεσε με τη μαύρη επέτειο του χουντικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Ο λαϊκός αοιδός, ο οποίος δεν κρύβει τα φιλικά του αισθήματα για τους χρυσαυγίτες, έχοντας προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων σε Ελλάδα και Κύπρο, φωτογραφήθηκε με μια παρέα νεαρών, που κουβάλησε τη σημαία και την είχε σηκωμένη για πολλή ώρα στο πρώτο τραπέζι πίστα. Όταν οι νοσταλγοί της χούντας ζήτησαν να ανέβουν στην πίστα για να βγάλουν λόγο πλάι στον αγαπημένο τους συναγωνιστή και καλλιτέχνη, επενέβησαν από το μαγαζί και τους απέτρεψαν.
Ο Νότης βέβαια, απέφυγε να κάνει κάποιο σχόλιο, καθώς οι θαμώνες ηχογραφούσαν. Ηχογραφούσαν, αλλά δεν αντιδρούσαν…
Πηγή: makthes.gr

Διαβάστε περισσότερα

Γαρδένια: oδηγός για τη σωστή συντήρηση & περιποίηση

Γνωριμία με τη γαρδένια!

Gardenia L. οικ. Rubiaceae

Η γαρδένια είναι από τα πιο αγαπημένα διακοσμητικά φυτά. Είναι θάμνος (σπάνια δενδρύλλιο) και κατάγεται από την Ασία και την Αφρική. Καλλιεργείται για τα μεγάλα εύοσμα άνθη της και το ωραίο γυαλιστερό φύλλωμα. Ανθίζει κυρίως την άνοιξη αλλά και ελαφρά το φθινόπωρο. Συχνά στους λάτρεις της, δημιουργούνται τα εξής ερωτήματα:

Γιατί κιτρίνισε; Γιατί της πέφτουν τα φύλλα και τα άνθη; Τι να ρίξω για να μεγαλώσει; Kάτι μου φαίνεται δε πάει καλά...Mόλις την έβαλα στο μπαλκόνι μου και τα φύλλα της πέφτουν! Κάθε πότε να την ποτίζω; Πού να την βάλω ν’ αναπτυχθεί επιτέλους;

Οι απορίες αυτές είναι δικαιολογημένες γιατί η γαρδένια χρειάζεται το κατάλληλο περιβάλλον για ν’ αναπτυχθεί, μιας και είναι απαιτητικό φυτό.

Κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης

• Φυσικό περιβάλλον

Για τη σωστή καλλιέργεια της γαρδένιας, θα λάβουμε υπόψη μας τον τόπο καταγωγής της, ο οποίος έχει κλίμα υποτροπικό. Αυτό σημαίνει ότι το χειμώνα θέλει ζέστη και το καλοκαίρι υγρασία (υγρή ατμόσφαιρα). Οπότε αντίστοιχα, θα πρέπει να σκεπάζουμε τη γλάστρα στις χαμηλές θερμοκρασίες  ενώ στις υψηλές, να ραντίζουμε ελαφρά τα φύλλα της με νερό, για να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον. Επίσης, ο ήλιος δεν πρέπει να πέφτει απ’ ευθείας πάνω της, ειδικά ο μεσημεριανός. Ειδικότερα,  την εποχή της ανθοφορίας, αποφεύγουμε το πολύ φως γιατί προκαλείται ανθόρροια (πέφτουν τα μπουμπούκια). Τέλος, φροντίζουμε να τη διατηρούμε σε απάνεμη θέση. Ιδανικά, θα λέγαμε ότι πρέπει να διατηρείται κάτω από ένα δέντρο με ελαφριά φυλλωσιά όπως η λεμονιά και να αποφεύγουμε θέσεις κάτω από τέντες χωρίς αερισμό και κοντά σε τοίχους.

• Έδαφος

Η γαρδένια και τα υπόλοιπα οξύφιλα φυτά (καμέλια, αζαλέα, ροδόδενδρο, ορτανσία, φούλι, κά.) θέλουν όξινα χώματα. Το κατάλληλο χώμα είναι ένα καλά χωνεμένο, αφράτο καστανόχωμα ή κουμαρόχωμα ή χώμα ειδικό για οξύφιλα φυτά.

• Θρεπτικά στοιχεία (Λίπανση) 

Για την υγιή ανάπτυξη της, χρειάζονται πολλά θρεπτικά στοιχεία, τα οποία παρέχουμε μέσω της λίπανσης. Χρησιμοποιούμε οργανικά λιπάσματα ειδικά για οξύφιλα φυτά που είναι πλούσια σε οργανική ουσία και χρησιμοποιούνται άφοβα όλο το χρόνο, εφοδιάζοντας σταθερά με θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες το φυτό μας, χωρίς τον κίνδυνο εγκαύματος ή καψίματος.
Ιδιαίτερη πρόσθετη περιποίηση: προσθέτουμε γαλαζόπετρα στο χώμα δύο φορές το χρόνο και θειικό σίδηρο μια φορά το μήνα όλο το έτος.

• Πότισμα

Όσον αφορά το νερό του ποτίσματος, νερά με πολλά άλατα ή σκληρά (πηγαδίσια) είναι ακατάλληλα. Επίσης, η γαρδένια δεν αντέχει την υπερβολική υγρασία στις ρίζες της, γι ‘αυτό δεν ποτίζουμε ιδιαίτερα συχνά. Τη διατηρούμε σε γλάστρα με καλό αποστραγγιστικό σύστημα, για να μην καταστρέφονται τα ριζικά της τριχίδια και το φυτό γίνεται καχεκτικό και κίτρινο. Το χειμώνα δεν έχει ανάγκη από συχνά ποτίσματα ενώ το καλοκαίρι διψάει περισσότερο. Χώμα που δεν μπορεί να κρατήσει πολύ νερό (πολύ ελαφρύ ή πολύ σφιχτό) είναι ακατάλληλο.

• Γλάστρα

Διαταραχές κατά την ανάπτυξη

• Κίτρινα φύλλα

Κιτρίνισμα των φύλλων της γαρδένιας το οποίο οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, παρατηρείται στις εξής περιπτώσεις: α. όταν το χώμα είναι πολύ αλκαλικό, β. η γλάστρα κρατάει πολύ υγρασία, γ.  υπάρχει ανεπαρκής φωτισμός δ. έλλειψη λίπανσης με τα κατάλληλα θρεπτικά στοιχεία ε. υπερβολικός αριθμός ανθέων (δρουν ανταγωνιστικά λόγω της μεγάλης ανάγκης του φυτού να μεγαλώσει και να ανοίξει τα άνθη).

Όλα τα ‘’γιατροσόφια’’ που κατά καιρούς ακούμε για βελόνες, καρφιά, κατακάθια καφέ, αντισυλληπτικά κτλ.  δε προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο.
Αντιθέτως, το πιο κατάλληλο στοιχείο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί είναι ο θειικός σίδηρος (ή καραμπογιά ή πράσινο βιτριόλι). Είναι αρκετά διαδεδομένος γιατί δίνει το πράσινο χρώμα γενικά σε όλα τα φυτά, βοηθώντας τα να φωτοσυνθέσουν. Πιο άμεσα αποτελέσματα έχουμε όταν χρησιμοποιούμε οργανικό ή χηλικό σίδηρο, ο οποίος απορροφάται αμέσως από το φυτό.

• Μαύρισμα ή σάπισμα των ριζών

Οι ρίζες αποκτούν  μία πολύ δυσάρεστη οσμή λόγω της ανάπτυξης μυκήτων, που προκαλείται από τον κακό αερισμό. Σε αυτή τη περίπτωση μαυρίζουν και αποσυντίθενται.  Αλλάζουμε γλάστρα και αφαιρούμε το κομμάτι των προσβεβλημένων ριζών και ανάλογα κλαδεύουμε και το υπέργειο μέρος. Προσθέτουμε γαλαζόπετρα στο έδαφος.

• Μαζική φυλλόπτωση

Παρατηρείται σε παραμελημένα για μεγάλο χρονικό διάστημα φυτά (χωρίς πότισμα, λίπανση κτλ).  Άλλη αιτία μπορεί να είναι επιβλαβή σκουλήκια στο έδαφος ή μεγάλη ανθοφορία.

• Πτώση ανθέων 

Μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες όπως αυτές που αναφέρονται παρακάτω μεμονωμένα ή σε συνδυασμό: έλλειψη νερού, υπερβολική χρήση λιπασμάτων, υπερβολικό πότισμα, πολύ φως στην εποχή άνθισης, χαμηλή θερμοκρασία κατά την περίοδο άνθισης (κάτω των 16-18 βαθμών Κελσίου), πολλές βροχές και λίγος ήλιος, υπερβολική ανθοφορία, ραντίσματα με φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή κάποια ασθένεια (έντομα ή μύκητες).

• Μαύρισμα των κορυφών των φύλλων και στη συνέχεια κάψιμο τους

Προκαλείται από περίσσεια θρεπτικών στοιχείων (κυρίως αζώτου) και μη χρήση ειδικού λιπάσματος για οξύφιλα φυτά σε συνδυασμό με έλλειψη ιχνοστοιχείων πχ. μαγνησίου.

• Κάψιμο τρυφερών κορυφών

Προκαλείται από τον δυνατό ήλιο ή τη χρήση γεωργικών φαρμάκων ή υπερβολική λίπανση.

Ασθένειες και εχθροί της καλλιέργειας

• Μύκητες

Παρατηρούνται είτε κηλίδες καστανές που προκαλούν μεταχρωματισμό στα φύλλα ή λευκός/γκρι χνοασμός (χνούδι).

• Ψώρα

Στα τρυφερά μέρη του φυτού και στα άνθη, παρατηρούμε έντομα καλυμμένα από ένα αλευρώδες κηρώδες έκκριμα λευκό σαν σκόνη ανακατωμένο με νημάτια.

• Μελίγκρες

Παρατηρούμε πολλά μικρά έντομα μαζεμένα κυρίως στην κάτω επιφάνεια του φύλλου. Προκαλούν ελαφριά παραμόρφωση.

• Τετράνυχος

Δυσδιάκριτη κόκκινη αράχνη που δημιουργεί ιστό κυρίως σε τρυφερά μέρη του φυτού και σταδιακά τα ξεραίνει.

• Σκουλήκια στο χώμα

Μπορεί να υπάρχουν α. σκουλήκια επιβλαβή όπως ασπροσκούληκα ή πρασάγγουρας, που δημιουργούν κάποιες φορές και εξογκώματα στις ρίζες ή β. άλλα ωφέλιμα όπως γεωσκώληκες, που ευνοούν τον αερισμό του εδάφους.

Συνοπτικός οδηγός

• ​Διατηρούμε το φυτό σε σωστό σημείο ανάλογα με την εποχή
• Φυτεύουμε σε ειδικό χώμα για οξύφιλα 
• Χρησιμοποιούμε γλάστρα ανάλογη του φυτού
• Ποτίζουμε με νερό, όσο το φυτό διψάει
• Δροσίζουμε τα φύλλα ελαφρά το καλοκαίρι
• Παρακολουθούμε οποιαδήποτε μεταβολή για τη σωστή αντιμετώπιση τυχόν ασθενειών
• Αραιώνουμε το πολύ πυκνό φύλλωμα και αφαιρούμε αδύνατα, ξερά και άρρωστα μέρη του φυτού

http://www.gemma.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Φρόυντ: Το σεξ και η αγάπη

Αν υπάρχει ένα πράγμα που σχεδόν όλοι οι θεραπευόμενοι διαπραγματεύονται στη θεραπεία τους, αυτό είναι η αγάπη. Είμαι πραγματικά αγαπητός; Τι μπορώ να κάνω για να πετύχει η σχέση μου; Γιατί δεν μπορώ να βρω ένα σταθερό σύντροφο; Κάνω κάτι λάθος;

Σας θυμίζει κάτι; Αν όχι, είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους εκεί έξω που δεν κάνουν παρόμοιες ερωτήσεις. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι μας επιθυμούμε να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάνε. Η αγάπη, το σεξ, οι φαντασιώσεις και οι ερωτικές σχέσεις βρίσκονται στο μυαλό μας κάθε στιγμή, συνειδητά και ασυνείδητα. Όταν πρόκειται για το σεξ και την αγάπη, ο Sigmund Freud έχει τοποθετηθεί σωστά για ορισμένα πράγματα. Ο Αμερικανικός Ψυχαναλυτικός Σύλλογος μοιράζεται μαζί μας ποιά είναι αυτά:

1) Η σεξουαλικότητα είναι η αδυναμία και η δύναμη του καθενός: Το σεξ είναι ένα πρωταρχικό κίνητρο και κοινός παρονομαστής για όλους μας. Ακόμα και οι πιο πουριτανοί άνθρωποι μπορούν να παλεύουν σε μεγάλο βαθμό με τις σεξουαλικές ορέξεις και την έκφρασή τους. Αν ψάχνει κάποιος ενδείξεις, αρκεί μόνο να κοιτάξει τα πολλά σκάνδαλα που έχουν συγκλονίσει το Βατικανό και τις φονταμενταλιστικές εκκλησίες. Ο Freud παρατήρησε αυτή τη λάγνη πάλη στους άνδρες και τις γυναίκες από νωρίς στη Βικτοριανή Βιέννη. Αλλά η σεξουαλικότητά μας, μας καθορίζει επίσης σε υγιείς και εντελώς απαραίτητους τρόπους.

2) Κάθε μέρος του σώματος είναι ερωτικό: Ο Freud γνώριζε ότι τα ανθρώπινα όντα ήταν από την αρχή σεξουαλικά όντα. Εμπνεύστηκε από το μωρό στο στήθος της μητέρας για να τονίσει το παράδειγμα μίας πιο ώριμης σεξουαλικότητας, λέγοντας: «Όποιος έχει δει ένα μωρό να ξαπλώνει στο στήθος, χορτασμένο μετά το θηλασμό και να κοιμάται με κόκκινα μάγουλα και ένα ευτυχισμένο χαμόγελο, δεν μπορεί να ξεφύγει από τον προβληματισμό ότι η εικόνα αυτή παραμένει ως πρωτότυπο της έκφρασης της σεξουαλικής ικανοποίησης αργότερα στη ζωή». Ήξερε, επίσης, ότι η σεξουαλική διέγερση δεν περιορίζεται στα γεννητικά όργανα, καθώς η ευχαρίστηση επιτυγχάνεται μέσω ερωτικής προσκόλλησης σε δυνητικά κάθε ιδιοσυγκρασιακά καθορισμένης περιοχής του σώματος. Ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι έχουν μεγάλη δυσκολία να αποδεχθούν αυτή την ιδέα.

3) Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μια ψυχική ασθένεια: Ο Freud σημείωσε ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι διακρίνονται συχνά από ιδιαίτερα υψηλή πνευματική ανάπτυξη και πολιτιστική ηθική. Το 1930, υπέγραψε ένα δημόσιο έγγραφο για να καταργήσει έναν νόμο που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία. Και στην περίφημη επιστολή του προς μια μητέρα που επιθυμεί να θεραπεύσει το γιο της για την ομοφυλοφιλία, ο Freud έγραφε: «Η ομοφυλοφιλία δεν είναι σίγουρα ένα πλεονέκτημα αλλά δεν είναι τίποτα για να ντρεπόμαστε, δεν είναι αμαρτία, δεν χρήζει ανθρώπινης υποτίμησης και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ασθένεια». Αυτό δήλωσε το 1935.

4) Όλες οι σχέσεις αγάπης περιέχουν αμφιθυμικά συναισθήματα: Μεταξύ των διαφόρων ανακαλύψεων του Freud ήταν η αμφιθυμία που εμπλέκεται σε όλες τις στενές και προσωπικές σχέσεις. Ενώ μπορεί συνειδητά να αισθανόμαστε πραγματική και ρεαλιστική αγάπη προς μια σύζυγο, σύντροφο, γονέα ή παιδί, τα πράγματα δεν είναι ποτέ ακριβώς αυτό που φαίνονται. Στον κόσμο του ασυνείδητου, κάτω ακόμα και από την πιο ζεστή και στοργική συμμετοχή βρίσκονται τα συναισθήματα, οι φαντασιώσεις και οι ιδέες που είναι αρνητικές, απεχθείς και καταστροφικές. Ο Freud αναγνώρισε ότι αυτό το μίγμα της αγάπης και του μίσους στο πλαίσιο στενών σχέσεων είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και όχι απαραίτητα παθολογικό.

5) Μαθαίνουμε πώς να αγαπάμε από τις πρώιμες σχέσεις μας με τους γονείς: Οι πρώιμες σχέσεις μας με τους γονείς, μας βοηθούν να σχηματίσουμε ένα «χάρτη αγάπης» που παραμένει σε όλη τη ζωή μας. Αυτό στην ψυχαναλυτική ορολογία αναφέρεται ως «μεταβίβαση». Ο Freud επεσήμανε ότι όταν βρούμε ένα αντικείμενο αγάπης, στην ουσία το «επαναβρίσκουμε». Εξ ου και το συχνά αναγνωρισμένο φαινόμενο των ατόμων που επιλέγουν τους συντρόφους που τους θυμίζουν τη μητέρα/πατέρα τους. Όλοι το έχουμε δει.

6) Ο σύντροφός μας γίνεται μέρος του εαυτού μας: Ο Freud σημείωσε ότι τα χαρακτηριστικά, οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές εκείνων που αγαπάμε ενσωματώνονται στον εαυτό μας και γίνονται μέρος της ψυχής μας. Ονόμασε αυτή τη διαδικασία «εσωτερίκευση». Η θεωρία του σχετικά με το βάθος της σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων περιέχεται σε αυτές τις εκφράσεις καθώς αναφερόμαστε σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, ως «το άλλο μου μισό».

7) Η φαντασίωση είναι σημαντικός παράγοντας στην σεξουαλική διέγερση: Ο Freud παρατήρησε ότι η σεξουαλική διέγερση προέρχεται από τρεις κατευθύνσεις: • τον εξωτερικό κόσμο (σχέσεις, σεξουαλική ιστορία) • το οργανικό εσωτερικό (ορμόνες φύλου) • την ψυχική ζωή (σεξουαλικές φαντασιώσεις). Στις σεξουαλικές μας φαντασιώσεις συχνά πλάθουμε όλα τα είδη των παράξενων και «διεστραμμένων» σεναρίων που προσθέτουν σεξουαλική διέγερση με την ελπίδα να οδηγηθούμε σε κλιμακωτή ευχαρίστηση. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά δε σημαίνει ότι θέλουμε πραγματικά να συμμετάσχουμε σε τέτοιου είδους σενάρια.

  ~  Ο Σίγκμουντ Φρόυντ ήταν γερμανός Αυστριακός ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, την απώθηση και την παιδική σεξουαλικότητα. Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόυντ και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Ωστόσο και σήμερα συνεχίζουν να εγείρουν έντονο προβληματισμό και αντιπαραθέσεις. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά ταυτόχρονα απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.

  Πηγές: Science Archives, American Psychoanalytic Association, Psychology now

  Πηγή: www.doctv.gr]

Διαβάστε περισσότερα

Ο δήμιος της Χούντας Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος

Ο αμετανόητος αρχιβασανιστής του ΕΑΤ-ΕΣΑ που δήλωνε «ακραιφνής εθνικόφρων»

---

«Εγώ είμαι ο Θεοφιλογιαννάκος! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;», αρεσκόταν άλλοτε να ρωτά σαδιστικά τα εκατοντάδες θύματά του ο ΕΣΑτζής δήμιος πριν ξεκινήσει το αποτρόπαιο έργο του.

Τα μέχρι εξοντώσεως βασανιστήριά του διακόπτονταν συχνά για να ακουστούν οι εθνικιστικές του κορόνες: «Εκατό χρόνια θα μείνει η Επανάσταση!», όπως συνήθιζε να λέει για το ζοφερό Απριλιανό Πραξικόπημα που βύθισε τη χώρα μας στο σκοτάδι.
Τυπικό δείγμα χουντικού στρατιωτικού αλλά και ένας από τους πρωταίτιους της Επταετίας, ο κτηνώδης βασανιστής αποτέλεσε μέλος του σκληρού πυρήνα της συνωμοτικής παρέας.
Ο ίδιος ήταν περισσότερο μέλος μιας άλλης παρέας, εξίσου διαβόητης, της μοχθηρής πεντάδας των αρχιβασανιστών της Χούντας. Πλάι στους Μάλλιο, Μπάμπαλη, Πέτρου και Χατζηζήση, ο Θεοφιλογιαννάκος ανέλαβε με τιμή και καμάρι το έργο του βασανισμού των αντιφρονούντων και του ξετρυπώματος των κομμουνιστών, παραμένοντας ως το τέλος πιστός στα μαύρα ιδανικά των συνταγματαρχών.
Ως η απόλυτη ενσάρκωση της βίας και του παραλογισμού του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο υποδιοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) από το 1968-1970 και διοικητής κατόπιν (από το 1970-1972) συνδέθηκε όσο λίγοι με το φριχτότερο πρόσωπο της Χούντας, στρεφόμενος μάλιστα συχνά και εντός των ενόπλων δυνάμεων.
Κι αυτό γιατί ήταν εξίσου εθνικιστής όσο και κομμουνιστοφάγος και το έργο του χαφιεδισμού δεν σταματούσε ποτέ γι’ αυτόν. Ένα έργο θεάρεστο στα μάτια του, γι’ αυτό και δεν παραδέχτηκε ποτέ τα εγκλήματά του, αποκαλώντας μάλιστα στη δίκη των πραξικοπηματιών τις αναφορές περί χουντικών βασανιστηρίων «υπερβολικές»!
Παρά το γεγονός ότι θα περνούσε στη φυλακή λίγο λιγότερα από 18 χρόνια για κακουργήματα όπως σωματική βλάβη, κατάχρηση εξουσίας, ηθική αυτουργία σε απλή σωματική βλάβη κ.ά., το 2009 δήλωνε ατάραχος στην «Ελευθεροτυπία» ότι κοιμάται με ήσυχη τη συνείδησή του!
Ενδεικτική για το αμετανόητό του ήταν εξάλλου και η παρουσία του στην κηδεία του χουντικού Νικολάου Ντερτιλή το 2013. Ο Θεοφιλογιαννάκος χαιρετίστηκε από τη συνωμοτική ομήγυρη και τα «σταγονίδια» του καθεστώτος ως «συνεπαναστάτης» κι εκείνος αντιγύρισε την αβρότητα πλέκοντας το εγκώμιο του αρχιχουντικού.
Κανείς δεν είχε ξεχάσει βέβαια ποιος ήταν ο ισχυρός άντρας του διαβόητου ΕΑΤ-ΕΣΑ που ξυλοκόπησε, κακοποίησε και βασάνισε εκατοντάδες έλληνες πολίτες κατά την προδοτική περίοδο της Επταετίας. Ακόμα και πρώην συνάδελφοί του στρατιωτικοί τον εχθρεύονταν ανοιχτά επειδή είχε στραφεί και βασανίσει δεκάδες αξιωματικούς στα χρόνια της έκνομης και αντισυνταγματικής δράσης του.
Ο μανιάτης αξιωματικός του Πεζικού έζησε τις τελευταίες του δημόσιες στιγμές κατά τις δίκες της Χούντας το 1975, όταν η απολογία του μετατράπηκε σε τυφλό παραλήρημα ψευτοπατριωτισμού και πατριδοκαπηλίας. Θα ήταν πράγματι κωμικοτραγικά τα όσα είπε, αν δεν έκρυβαν εντός τους τόσο πόνο, αίμα και εμφύλια βία…

Πρώτα χρόνια

Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος γεννιέται το 1928 σε χωριό της Μάνης ως γιος του τοπικού δασκάλου, μεγαλώνει ωστόσο στη Σπάρτη. Τα παιδικά του χρόνια όπως τα θυμόταν ο ίδιος στο ντελιριακό κατηγορώ του-απολογία στις δίκες των βασανιστών της Χούντας το 1975 ήταν κάπως έτσι: ««Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην Επανάσταση της 21ης Απριλίου. Σαν Σπαρτιάτης είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος γιατί το επάγγελμα που διάλεξα αρμόζει με τον τόπο της καταγωγής μου. Η Σπάρτη φτιάχνει Λεωνίδες, Μαυρομιχάληδες, Δαβάκηδες! Από μικρός έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου και έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του».
Ο Θεοφιλογιαννάκος μπήκε στη Σχολή Αεροπορίας (τη σημερινή Σχολή Ικάρων), αποπέμφθηκε όμως λόγω ανικανότητας. Τέλειωσε τελικά τη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία βγήκε ανθυπολοχαγός του Πεζικού. Εκείνος πάντως στις κορόνες του στο δικαστήριο παρέθεσε άλλους λόγους για την απομάκρυνσή του από τη Σχολή Αεροπορίας, σαφώς πιο προδοτικούς:
«Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα. Ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μπήκα στη Σχολή Ικάρων και με έδιωξαν από κει, όχι λόγω ανικανότητος, όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Αναστάσιος Μήνης, αλλά επειδή ήμουν ακραιφνής εθνικόφρων. Επειδή αγαπούσα το επάγγελμα του αξιωματικού, κατατάχθηκα στη Σχολή Ευελπίδων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τους ανωτέρους μου, να αναλαμβάνω πάντοτε τις ευθύνες μου και να μισώ τον κομμουνισμό!».
Ο εθνικόφρων λοιπόν Θεοφιλογιαννάκος αναλαμβάνει ακροδεξιά δράση από την πρώτη στιγμή. Η παρθενική επαφή θα είναι μέσω των στρατιωτικών κύκλων του ακροδεξιού συνωμοτικού δικτύου του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) και της ΕΕΝΑ (Εθνική Ένωσις Νέων Αξιωματικών). Ο ΙΔΕΑ ήταν μια μετεμφυλιακή μυστική οργάνωση αξιωματικών του ελληνικού Στρατού, με σαφή αντικομμουνιστική δράση, η οποία αποπειράθηκε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία το 1951, αμέσως μετά την παραίτησή του στρατάρχη Παπάγου.

Όσο για την ΕΕΝΑ, ξεπήδησε αρχικά ως παρακλάδι του ΙΔΕΑ, αλλά γρήγορα αυτονομήθηκε -υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπαδόπουλου-, έχοντας ως επίκεντρο την ΚΥΠ και απροκάλυπτο στόχο την επιβολή δικτατορικής διακυβέρνησης. Μέλος και των δύο προδοτικών οργανώσεων, ο Θεοφιλογιαννάκος θα εμπλακεί το 1965 στη σκευωρία του ΑΣΠΙΔΑ (Αξιωματικοί Σώζουν Πατρίδα Ιδέες Δημοκρατία Αξιοκρατία), το μεγαλύτερο πολιτικο-στρατιωτικό σκάνδαλο της εποχής, τροφοδοτούμενο από τους συνωμοτικούς ακροδεξιούς πυρήνες του στρατεύματος.
Ο ΑΣΠΙΔΑ ήταν υποτίθεται μια μυστική οργάνωση, στελεχωμένη από εν ενεργεία αξιωματικούς του Στρατού, η οποία τελούσε δήθεν υπό την καθοδήγηση του Ανδρέα Παπανδρέου, γιου του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος. Το σκάνδαλο, που αποπειράται να πλήξει δημοσίως την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, ενέτεινε την πολιτική κρίση και οδήγησε τελικά στην αποστασία του 1965: ο «Γέρος της Δημοκρατίας» παραιτείται και ακολουθούν τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις των «Αποστατών».
Σχεδόν έναν μήνα μετά το τέλος του στρατοδικείου για την «υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ» (16 Μαρτίου 1967), τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 συγκεκριμένα, η χώρα μας θα έμπαινε σε νέες περιπέτειες καθώς ξεκινούσε η μαύρη περίοδος της Χούντας των Συνταγματαρχών...
Αξίζει ίσως να αναφέρουμε ότι στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ-προοίμιο της Χούντας μάρτυρας κατηγορίας είχε οριστεί ο Θεοφιλογιαννάκος, όπως και άλλα πρωτοπαλίκαρα του κατοπινού δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ο οποίος με τη στάση του φάνηκε να βοηθά περισσότερο την υπεράσπιση, κατηγορώντας για παράδειγμα ως κομμουνιστές συνάδελφούς του αξιωματικούς επειδή ενημερώνονταν απλώς από «Τα Νέα» ή υποστήριζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Όποιος δεν ήταν φασίστας, ήταν κομμουνιστής για τον Θεοφιλογιαννάκο…

Η Χούντα και το κολαστήριο του ΕΑΤ- ΕΣΑ

Ο Θεοφιλογιαννάκος πήρε ενεργά μέρος στο Απριλιανό Πραξικόπημα ως λοχαγός Πεζικού αλλά και έμπιστος του συνωμοτικού κύκλου του Παπαδόπουλου. Η μακρά του θητεία στους στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς θύλακες τον αντάμειψε φυσικά, καθώς το 1968 οι συνταγματάρχες τον κάνουν υποδιοικητή του Ειδικού Ανακριτικού Τμήματος της διαβόητης Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας. Δύο χρόνια αργότερα, το 1970, ανέλαβε καθήκοντα διοικητή, μια θέση που κράτησε ως το 1972, πριν την παραδώσει στον καλό του φίλο Χατζηζήση.
Μέχρι τότε ήταν αντισυνταγματάρχης, αν και σύντομα, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, θα έπεφτε στον βαθμό του απλού στρατιώτη. Ο Θεοφιλογιαννάκος είχε μέχρι τότε τη φήμη του σκληρότερου και πιο σαδιστή δημίου της Χούντας, μέσα στα συστηματικά βασανιστήρια και τις γενικευμένες παρεκτροπές των σωμάτων ασφαλείας. Η βία ήταν εξάλλου οργανικό συστατικό του καθεστώτος και, πλάι στην εξορία και τα στρατοδικεία-παρωδία, στόχευε στη σωματική, ηθική και πολιτική εξόντωση των αντιπάλων της Επταετίας.
Όπως αποκαλύφθηκε στις δίκες των βασανιστών, ο Θεοφιλογιαννάκος έκανε γενικό κουμάντο στο ΕΑΤ-ΕΣΑ πριν αναλάβει επίσημα τη διοίκησή του, καπελώνοντας ουσιαστικά τον αρχικό χουντικό διοικητή του ΕΑΤ-ΕΣΑ, ταγματάρχη Πέτρο Κούτρα. Διαβόητος είχε γίνει εξάλλου πριν αναλάβει το πόστο στην ΕΣΑ, καθώς από τον καιρό που ήταν ταγματάρχης ακόμα στο Στρατόπεδο Μπογιατίου βασάνιζε με απάνθρωπες μεθόδους, τόσο προσωπικά όσο και ως επικεφαλής εννέα τετραμελών συνεργείων βασανισμού, πάμπολλους αντιστασιακούς του καιρού (μεταξύ αυτών και ο Παναγούλης).

Η ΕΣΑ του Ιωαννίδη μετατράπηκε σε πανίσχυρη παραστρατιωτική δύναμη, αν και ήταν το ΕΑΤ-ΕΣΑ του Θεοφιλογιαννάκου αυτό που θα μεταμορφωνόταν στο πιο πιστό σκυλί της Χούντας. Από τα αιματοβαμμένα χέρια του Θεοφιλογιαννάκου πέρασαν εκατοντάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους και συνάδελφοί του αξιωματικοί, όπως ο στρατηγός Καλαμάκης, ο ναύαρχος Εγκολφόπουλος, ο ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής, ο Γιάννης Παπαδονικολάκης, ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας κ.ά. Το δόγμα του ΕΑΤ-ΕΣΑ ήταν εξάλλου αυτό το ανατριχιαστικό «Φίλος ή σακάτης βγαίνει όποιος έρχεται εδώ μέσα».
Ενδεικτική της βιαιότητας των «ανακρίσεων» του ΕΑΤ-ΕΣΑ παραμένει η περίπτωση του Σπύρου Μουστακλή, ηρωικού αξιωματικού του ελληνικού Στρατού με σοβαρή αντιδικτατορική δράση, ο οποίος μετά τα βασανιστήριά του έκανε δυο χρόνια να περπατήσει και δεν κατόρθωσε να ξαναμιλήσει ποτέ.

Ο Παναγούλης αποκάλυψε σχετικά στην κατάθεσή του στη δίκη των βασανιστών της Χούντας: «Η ανάκριση άρχισε κλιμακούμενη από της περιοχής των γρονθοκοπημάτων, των εγκαυμάτων, της φάλαγγος και των ραβδισμάτων μέχρι και της περιοχής των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Ο Θεοφιλογιαννάκος, ο ίδιος προσωπικά, με χτύπησε με ένα καλώδιο κατ’ επανάληψη σε όλο μου το σώμα. Υπάρχουν ακόμη στην περιοχή των ώμων μου σημάδια γιατί το άκρο του καλωδίου ήταν δεμένο με σύρμα και δημιούργησε μεγαλύτερη πληγή. Και στη μια πλευρά και στην άλλη. Ο ίδιος ο Θεοφιλογιαννάκος υπήρξε μάρτυρας όταν ο Μάλλιος και ο Μπάμπαλης μου είχαν περάσει σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα και εθέρμαιναν το εκτός της ουρήθρας μέρος».
Ο Παναγούλης εξομολογήθηκε ακόμα πώς ο Θεοφιλογιαννάκος του έκλεινε το στόμα ώστε να μην μπορεί να αναπνεύσει, μέχρι που κάποια στιγμή τον δάγκωσε το θύμα. Κι έτσι χρησιμοποιούσε έκτοτε κουβέρτα και μαξιλάρια για τον τεχνητό πνιγμό. Όσο για τον ίδιο τον αρχιβασανιστή, καμάρωνε φυσικά για τον νέο και αναβαθμισμένο ρόλο του στην Εθνοσωτήριο: «Θέλουμε να ακούει ο κόσμος πώς βασανίζουμε και να τρέμει. Γκάγκστερς δεν μας λέτε; Ε, λοιπόν, τέτοιοι είμαστε. Εγώ είμαι ο Θεοφιλογιαννάκος, ο γνωστός βασανιστής»…

Δίκη και μεταπολιτευτικά χρόνια

Μετά την πτώση του καθεστώτος, ασκήθηκε αυτεπάγγελτη δίωξη εναντίον δεκάδων βασανιστών, μεταξύ των οποίων και το πλέον προβεβλημένο μέλος τους, ο Θεοφιλογιαννάκος, ο οποίος προφυλακίστηκε ήδη από τα τέλη του 1974. Οι δίκες ξεκίνησαν το 1975 και πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, την Πάτρα και τη Χαλκίδα. Αντιμέτωποι με σοβαρές κατηγορίες για βασανισμούς πολιτών, στο εδώλιο κάθισαν 18 αξιωματικοί και 14 οπλίτες που υπηρέτησαν στην Ειδική Ασφάλεια και το ΕΑΤ-ΕΣΑ κατά τη διάρκεια 1967-1974.
Στο φως της δημοσιότητας ήρθαν τα φριχτά βασανιστήρια και οι απάνθρωπες μέθοδοι των ανακρίσεων. Ο στρατοδίκης Ζούβελος ανέφερε χαρακτηριστικά για τον Θεοφιλογιαννάκο: «Οργάνωσε κατά ζηλευτόν τρόπον ένα πλήρες δίκτυο παρακολουθήσεως, συλλήψεων, εκφοβισμού. Διαπνεόμενος από τυφλόν αντικομμουνισμόν, είμαι βέβαιος ότι αν συνέβαινε ένας ισχυρός καταστρεπτικός σεισμός ο μόνος εν Ελλάδι που θα τον απέδιδε στους κομμουνιστάς είναι ο ταγματάρχης τότε Θεοφιλογιαννάκος».

Ο ίδιος ο αρχιβασανιστής στην απολογία του παρουσιάστηκε αμετανόητος, δικαιολογώντας τα πάντα στο πλαίσιο της «ερυθράς απειλής»: «Κύριε πρόεδρε, κύριε στρατοδίκα, η δίκη που κάνετε δεν είναι δίκη ποινική. Είναι δίκη πολιτική. Αν δικαστεί έστω ένας στρατιώτης ΕΣΑτζής, η πειθαρχία του στρατεύματος θα διαλυθεί παντελώς. Θα παίξουμε το παιχνίδι του ΚΚΕ, το οποίο θέλει να λέει στους στρατιώτες παρανομείτε, μην υπακούτε στας διαταγάς των αξιωματικών σας, κάνετε ΟΠΛΑ. Θα πρέπει ο Καραμανλής και οι λοιπόν να αντιληφθεί ότι τον παρασύρουν οι Φλωράκηδες και οι υπόλοιποι … Ο Φλωράκης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, ο οποίος έχει σφάξει χιλιάδες Έλληνες, βρίσκεται έξω». Ακόμα και τη σύζυγό του, Σοφία, έσυρε στο δικαστήριο για να τον υπερασπιστεί.
Το αντικομμουνιστικό μένος δεν θα τον έσωζε φυσικά από τη δικαιοσύνη της δημοκρατίας, καθώς ο Θεοφιλογιαννάκος έφαγε κάθειρξη 20 χρόνων. Οι βασανιστές θα περάσουν και από δεύτερη δίκη, ενώπιον του Στρατοδικείου στο Ρουφ, για τα βασανιστήρια κρατουμένων στις φυλακές Μπογιατίου αλλά και διάφορες στρατιωτικές μονάδες του Νομού Αττικής. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν και πάλι ο Θεοφιλογιαννάκος και τώρα οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν περισσότεροι από 150 άνθρωποι. Και άλλοι 700 που είχαν καταθέσει σε βάρος τους μηνύσεις, μεταξύ αυτών και ο Παναγούλης.
Οι βασανιστές συνέχισαν απτόητοι το ίδιο μοτίβο προκλήσεων, ακόμα και όταν βρέθηκαν απέναντι από τα θύματά τους. Ο Θεοφιλογιαννάκος συνέχισε τον αντικομμουνιστικό οχετό του, που θα ήταν γραφικά κωμικοτραγικός αν δεν έκρυβε τόσο αίμα μέσα του. Ολοκληρώνοντας μάλιστα την απολογία του, όπου ισχυρίστηκε πως οι κατηγορίες περί βασανιστηρίων ήταν ψέματα, ζήτησε να απολυμανθεί το Ευαγγέλιο γιατί «είχαν βάλει πάνω του τα χεριά τους οι κομμουνιστές». Το στρατοδικείο αθώωσε τελικά τους 14 από τους 36 κατηγορουμένους, επιβάλλοντας μικρές ποινές στους καταδικασθέντες.

Ο Θεοφιλογιαννάκος ήταν επίσης κατηγορούμενος στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος, αν και τελικά δικάστηκε μόνος του εξαιτίας των παράλληλων δικών που εκκρεμούσαν ως αρχιβασανιστής της Χούντας. Η ποινή που του επιβλήθηκε σε αυτή τη δίκη ήταν τα ισόβια δεσμά, εξέτισε ωστόσο 18 χρόνια και αποφυλακίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1992. Αν πρέπει να σημειωθεί, πολλοί θεώρησαν ότι οι δίκες των βασανιστών προσγείωσαν «στα μαλακά» τους δημίους της Επταετίας, αφού βασανιστές τόσο διαβόητοι όσο ο Μπάμπαλης και ο Μάλλιος αθωώθηκαν τελικά.
Αυτό το κλίμα μερικής ατιμωρησίας τροφοδότησε τη λαϊκή οργή, που καλούσε σε πραγματική απόδοση δικαιοσύνης για τους πρωτεργάτες του Απριλιανού Πραξικοπήματος και τα αιματοβαμμένα πρωτοπαλίκαρά τους στα σώματα ασφαλείας. Όπως ανέφερε στο βιβλίο του ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Θεοφιλογιαννάκος ήταν ένας από τους υπό εξέταση στόχους της 17 Νοέμβρη.

Ο αμετανόητος «ακραιφνής εθνικόφρων» αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα μετά την αποφυλάκισή του, ενώ έπεσε συχνά και θύμα προπηλακισμών. Αυτός κρατήθηκε διακριτικά στο περιθώριο της δημόσιας ζωής και βγήκε από την κρυψώνα του μόνο για την κηδεία του αρχιπραξικοπηματία Ντερτιλή.

Δείχνοντας για τελευταία ίσως φορά το αμετανόητο των πράξεών του, αφού ο προκλητικός επικήδειος που εκφώνησε για τον «ηρωικό στρατηγό» κατέληξε σε άλλον έναν αντικομμουνιστικό οχετό.
Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος έφυγε από τον κόσμο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, ενταφιάστηκε στο Συκάκι Λακωνίας…

Διαβάστε περισσότερα

Βενεζουέλα: Λίγες αλήθειες και πολλά ψέματα

Αντιπολίτευση, «αυταρχισμός», αόρατοι Τσαβίστας και άλλα παραμύθια
Ελένη Μαυρούλη

Η Βενεζουελάνικη οπερέτα δεν φαίνεται να έχει τέλος. Μεθοδευμένα ψέματα και μισές αλήθειες διαμορφώνουν ένα παράλληλο, πλην ανύπαρκτο, σύμπαν. Την ώρα που κάποιοι καταπίνουν την κάμηλον (σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τουρκία, Ουκρανία κ.λπ.), διυλίζουν τον κώνωπα στη Βενεζουέλα ξεπερνώντας τα όρια του θυμού και αγγίζοντας το γελοίο. Είναι εντυπωσιακή η

ευκολία με την οποία προσπερνάται διαρκώς ότι πρόκειται για απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία έχει ακόμη, όπως αποδεικνύουν οι μαζικές φιλο-κυβερνητικές διαδηλώσεις που ΔΕΝ βλέπουμε ποτέ, την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της.

Ψέμα νούμερο 1

Ο λαός διαδηλώνει στους δρόμους αντιδρώντας στο αυταρχικό καθεστώς Μαδούρο, που προσπάθησε να «καταργήσει» το εκλεγμένο κοινοβούλιο.

Η αλήθεια είναι ότι το νέο κύμα διαμαρτυριών (γιατί δεν είναι το πρώτο) είχε ως αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, στις 29 Μαρτίου, να αναλάβει το ίδιο τις νομοθετικές εξουσίες του Κοινοβουλίου, κατηγορώντας το για πλήρη περιφρόνηση της Δικαιοσύνης.  Αυτό που ονομάστηκε «πραξικόπημα» από την αντιπολίτευση και από τον γενικό γραμματέα της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών.

Από τον Δεκέμβριο του 2015, όταν εκλέχτηκε το νέο κοινοβούλιο που ελέγχεται, με ελάχιστες έδρες, από την αντιπολίτευση, αυτή έχει περιφρονήσει όλες τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου. Αρχής γενομένης από την οδηγία για επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας στο κρατίδιο Αμαζόνας όπου υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία (που και δόθηκαν στη δημοσιότητα και είναι στη διάθεση του όποιου ενδιαφερόμενου) ότι «αγοράστηκαν» σωρηδόν ψήφοι. Η απόφαση αφορά τόσο δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης όσο και έναν από το κόμμα του Μαδούρο PSUV και έναν από την λίστα των ιθαγενών (ο οποίος στηρίζει την αντιπολίτευση).  Το κοινοβούλιο δεν προχώρησε ποτέ σε επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας, καθώς οι τρεις βουλευτές του κρατιδίου Αμαζόνας είναι αυτοί που δίνουν στην αντιπολίτευση την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Το άλλο πρόσχημα είναι η επιμονή της αντιπολιτευόμενης πλειοψηφίας του κοινοβουλίου να γίνει «πολιτική δίκη του Μαδούρο» γιατί έχει «γατζωθεί στην εξουσία» (βέβαια είναι εκλεγμένος κανονικά), ενώ ταυτόχρονα του ζητούσε να κηρυχθεί «έκπτωτος επειδή εγκατέλειψε το θώκο του» (το πώς συνδυάζονται ταυτόχρονα αυτά είναι ένα μείζον ερώτημα). Επίσης, η πλειοψηφία του κοινοβουλίου ζήτησε ανοιχτά παρέμβαση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, που ελέγχονται πρακτικά από τις ΗΠΑ, παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία της χώρας. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό από τον Οργανισμό λόγω της αντίδρασης άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Το τελευταίο πρόσχημα είναι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να δηλώσει στις 29 Μαρτίου, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της κυβέρνησης ότι δεν είναι υποχρεωμένη να περάσει από το κοινοβούλιο την απόφασή της για κοινοπραξίες στον πετρελαϊκό τομέα, δεδομένου ότι η αντιπολιτευόμενη πλειοψηφία  δεν σέβεται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι το Δικαστήριο αναλαμβάνει τις νομοθετικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου και ότι εφόσον η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου δεν σέβεται τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου, ούτε το Δικαστήριο αναγνωρίζει βουλευτική ασυλία σε όλους τους βουλευτές.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για πρόσχημα, αφού η ίδια η κίνηση της αντιπολίτευσης κατά του Μαδούρο αποτελεί τυπικό παράδειγμα «κοινοβουλευτικού πραξικόπηματος» αλά Βραζιλία.

«Όχι που έβλεπα (έστω και προς στιγμήν) αυτό το τηλεοπτικό έκτρωμα που εκτός των άλλων έχει τα αρχικά μου, (Δ.Τ.) απλώς, φίλοι με ειδοποίησαν, ότι στο πρόγραμμα που πειρατικά εκπέμπει, συμπεριέλαβε ένα αφιέρωμα σε μένα και στη δουλειά μου. Το έγκλημα συνετελέσθη δις.
Θέλω να καταστήσω σαφές στους κυρίους και κυρίες που είναι υπεύθυνοι για τη λειτουργία και κατάρτιση του ‘προγράμματος’ της λεγόμενης Δ.Τ., πως την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα στραφώ νομικά εναντίον τους, όπως και εναντίον των πολιτικών τους προϊσταμένων.
Κάνοντας χρήση του ηθικού μου δικαιώματος, απαγορεύω οποιαδήποτε μετάδοση του έργου μου, από το εν λόγω τηλεοπτικό μόρφωμα και καλώ όλους τους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο, με ό,τι μέσα κρίνει ο καθείς σκόπιμο.
Η μόνη Δημόσια τηλεόραση που αναγνωρίζω είναι αυτή που εκπέμπει νόμιμα (έστω διαδικτυακά) υπό την ευθύνη των απολυμένων της 11ης Ιουνίου.
Διονύσης Τσακνής
Συνθέτης – στιχουργός»
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=RusB3qWmp7c&w=560&h=315]
" data-medium-file="" data-large-file="" class="wp-image-41052" src="https://i2.wp.com/www.toperiodiko.gr/wp-content/uploads/2017/04/venezuela.jpg" alt="venezuela" width="558" height="314">

διαδήλωση υπέρ του Μαδούρο

Ψέμα 2

Ευθύνεται η κυβέρνηση για τις τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από τις οποίες βασανίζεται ο λαός της Βενεζουέλας.

Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση τον πετρελαϊκό τομέα, οι τομείς κυρίως της εισαγωγής και της διανομής τροφίμων καθώς και των φαρμάκων και των αγαθών πρώτης ανάγκης, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και μεγάλων κονσόρτιουμ. Ετσι εξηγούνται όλες αυτές οι εικόνες που κυκλοφορούν με παιδιά που υποφέρουν στα νοσοκομεία. Πριν από την εκλογή του Ούγκο Τσάβες, το 1998, σχεδόν αποκλειστικά όλη η οικονομία της χώρας βρισκόταν στα χέρια μιας συντριπτικά μειοψηφούσας ελίτ, κατά κύριο λόγο, λευκής.  Ένας από τους βασικούς στόχους του Τσάβες ήταν να πάψει αυτή η ελίτ να έχει τον απόλυτο έλεγχο όλης της οικονομίας και να υπάρξει αναδιανομή του πλούτου.

Το ποιος κρύβεται πίσω από τις ελλείψεις, είναι εξαιρετικά εμφανές γιατί αυτές «μειώνονται σημαντικά» κάθε φορά που πλησιάζει κάποια εκλογική αναμέτρηση και επανέρχονται κάθε φορά που η αναμέτρηση τελειώνει (με νίκη Τσάβες). Στις τελευταίες βουλευτικές, του 2015, η αντιπολίτευση κέρδισε, έστω και με αμφισβητούμενες έδρες, τις βουλευτικές εκλογές, και ξαφνικά όλα τα «εξαφανισμένα» προϊόντα εμφανίστηκαν στα ράφια και για αρκετές ημέρες. Μάλιστα με ημερομηνίες παραγωγής και λήξης τέτοιες που αποδείκνυαν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα στην παραγωγή (όπως υποστήριζε η αντιπολίτευση κατηγορώντας την κυβέρνηση) αλλά στην διανομή. Η λογική «θα τους κάνουμε να πεινάσουν τόσο που να τα βάλουν με την κυβέρνηση» δεν είναι καινούργια: έχει εφαρμοστεί δεκαετίες στην Κούβα και υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει εμπάργκο και στη Βενεζουέλα (από το 2014, με υπογραφή Ομπάμα την ώρα που «άπλωνε» το άλλο χέρι στην Κούβα).

Ναι, είναι αλήθεια ότι το κόστος για αγορά τροφίμων αυξήθηκε κατά 254,3% το 2015, και προφανώς αυτό δεν ισοσκελίζεται από καμία αύξηση μισθού. Εννοείται επίσης ότι βαρύνονται κυρίως τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τα οποία όμως συνεχίζει να στηρίζει το κράτος με σειρά επιδομάτων και βοηθημάτων ενώ γίνεται προσπάθεια να έχουν σταθερά προϊόντα τα κρατικά σούπερ μάρκετ στα οποία εξυπηρετούνται περί τα 8 εκατομμύρια πολίτες και να παραμείνουν χαμηλότερες οι τιμές κατά 40%.

Ψέμα 3

Το καθεστώς Μαδούρο είναι αντιδημοκρατικό, η πλειοψηφία του λαού έχει ξεσηκωθεί εναντίον του και η λαϊκή θέληση καταστέλλεται δια της βίας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μαδούρο και η κυβέρνησή του έχουν εκλεγεί απολύτως δημοκρατικά όπως είχε συμβεί παλιότερα στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις με τον Ούγκο Τσάβες, καθώς και στα δημοψηφίσματα που διεξήγαγε. Ποιος το λέει αυτό; Το Κέντρο Κάρτερ, του πρώην αμερικανού προέδρου, που παρακολουθεί εκλογές σε όλο τον κόσμο, και φιλοτσαβικό δεν το λες.

Κάτι που επίσης δεν αναφέρεται είναι ότι στις 19 Απριλίου δεν ήταν μόνο η  συγκέντρωση της αντιπολίτευσης αλλά οι τεράστιες συγκεντρώσεις των Τσαβίστας γιατί ήταν η 15^η επέτειος από το αποτυχημένο πραξικόπημα, κατά του Τσάβες, το 2002. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και στο Καράκας και αλλού, αλλά ουδείς τους είδε στις οθόνες, όπως ούτε την απόπειρα διαδηλωτών της αντιπολίτευσης να τους προκαλέσουν.

Ψέμα 4

Η πλειοψηφία του λαού θέλει ανατροπή του Μαδούρο

Μόλις στις 13 Απριλίου του 2017, μια τελευταία δημοσκόπηση από το ανεξάρτητο think tank Hinterlaces καταγράφει αύξηση της δημοτικότητας του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος – PSUV και της ευρύτερης συμμαχίας αριστερών δυνάμεων που το στηρίζουν, του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου (GPP), από το 27% στο 35%. Μάλιστα, η συμμαχία παραμένει το πλέον δημοφιλές κόμμα στη χώρα με το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης να μην ξεπερνά το 29%, ενώ κανένα από αυτά μόνο του δεν ξεπερνά το 7% (Democratic Action 7%, Popular Will 7%, Justice First 6%, MUD 6%). Για να είμαστε δίκαιοι καταγράφεται και ένα 36% που δηλώνει ότι δεν νιώθει να εκφράζεται από καμία από τις δύο συμμαχίες.

Αυτό που έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι σε εξίσου πρόσφατη έρευνα του Hinterlaces, το 76% των Βενεζουελάνων απορρίπτει κατηγορηματικά την οποιαδήποτε ξένη παρέμβαση σαν αυτήν που ζητά η αντιπολίτευση για ανατροπή του Μαδούρο, το 87% απορρίπτει οποιαδήποτε στρατιωτική ξένη παρέμβαση (σαν αυτή που ζητά η αντιπολίτευση και με την οποία απειλούν οι ΗΠΑ) ενώ 9 στους 10 διαφωνούν κάθετα με τις μεθόδους διαμαρτυρίας της αντιπολίτευσης, την λογική δηλαδή των guarimbas, των βίαιων διαδηλώσεων και του αποκλεισμού δρόμων. Δύο στους τρεις, δε, δεν έχουν καλή γνώμη για τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών.

Αντίθετα, το 84% τάσσεται υπέρ της οποιασδήποτε διαμεσολάβησης για να υπάρξει διάλογος κυβέρνησης – αντιπολίτευσης και το 67% θεωρεί ότι αυτός ο διάλογος θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα. Μικρή υπενθύμιση: η κυβέρνηση Μαδούρο έχει ταχθεί υπέρ του διαλόγου και έχει δρομολογήσει κάποιες τέτοιες συναντήσεις. Μάλιστα, σε ορισμένες από αυτές, δεν πήγε η αντιπολίτευση αλλά πήγαν οι επικεφαλής Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων, μέλη του Συνδέσμου Βιομηχάνων κ.λπ.

Επίσης, το κεντροδεξιό think tank Datanalisis, το οποίο επικαλείται η αντιπολίτευση, τον Μάρτιο, σε δική του δημοσκόπηση ανέδειξε, προς απογοήτευσή του, ότι ο Νικολάς Μαδούρο με δημοφιλία 24,1% παραμένει πρώτος στις προτιμήσεις και με 6 μονάδες περισσότερο από τον Νοέμβριο του 2016.  Ας σημειωθεί ότι το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από του Μεξικανού Προέδρου Ενρίκε Πιένα Νιέτο (21%), του Βραζιλιάνου πραξικοπηματικά προέδρου Μισέλ Τεμέρ (10%) και της Χιλιανής Μισέλ Μπατσελέ (23%).

Ψέμα 5

Η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερη και δεξιά (το ηπιότερο που μπορεί κανείς να πει) αλλά είναι ανεξάρτητη.

Η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσερις ηγετικές φυσιογνωμίες της αντιπολίτευσης είχαν άμεση εμπλοκή με το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες το 2002 (τι; Δεν είναι πρόβλημα που έγινε απόπειρα ανατροπής ενός εκλεγμένου άκρως δημοκρατικά προέδρου, τον οποίο αποκατέστησαν τα πλήθη του κόσμου που ξεχύθηκαν στους δρόμους;) και έχουν άμεση σχέση με σειρά ιδρυμάτων που χρησιμοποιούνται από την Ουάσινγκτον και τις μυστικές της υπηρεσίες για να χρηματοδοτούνται ημέτεροι σε όλον τον πλανήτη.  Όχι δεν τα λένε μόνο οι τσαβίστας αυτά. Αποδεικνύονται από σειρά τηλεγραφημάτων και επικοινωνιών που έχουν αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια από τα wikileaks.

Εντελώς ενδεικτικά και μόνο:

Ενρίκε Καπρίλες: Έχει υπάρξει προεδρικός υποψήφιος απέναντι σε Τσάβες και Μαδούρο και έχασε και από τους δύο. Στις αρχές Απριλίου κατήγγειλε ότι το «καθεστώς» του στέρησε τα πολιτικά του δικαιώματα για 15 χρόνια, παραλείποντας να διευκρινίσει ότι αυτό έγινε λόγω καταδίκης του για κακοδιαχείριση και υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος από τη θέση του κυβερνήτη του κρατιδίου Μιράντα.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία που επιβεβαιώνονται από τα έγγραφα που δημοσιοποίησε το Wikileaks, ο Καπρίλες είχε αλλεπάλληλες επαφές με την αμερικανική πρεσβεία, καθώς και συναντήσεις με αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον (αναφέρονται συγκεκριμένα ονόματα στο Στέητ Ντιπάρτμεντ) επανειλημμένως. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά, αποτυπώνεται η ανησυχία της Ουάσινγκτον για το αν είναι καλά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002, καθώς ο Καπρίλες ήταν μεταξύ αυτών που εισέβαλαν στην κουβανική πρεσβεία. Το κόμμα του Justice First δημιουργήθηκε χάρη στη χρηματοδότηση της USAID, με το ποσό που έχει γίνει γνωστό να αγγίζει τα 5 εκατομμύρια δολάρια.

Υπήρξε ένας από τους βασικούς υπόπτους της δολοφονίας της Εισαγγελέως Ντανίλο Άντερσον, που δολοφονήθηκε με παγιδευμένο αυτοκίνητο τον Νοέμβριο του 2004, η οποία ερευνούσε το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 και του είχε ήδη απαγγείλει κατηγορίες.

Λεοπόλντο Λόπες και Ενρίκε Καπρίλε

Λεοπόλντο Λόπες: επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος «Popular Will», με την, ψευδή κατά τον ίδιο, κατηγορία της «παρακίνησης και πρόκλησης βίας». Είχε ενεργή ανάμιξη και στο αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Τσάβες το 2002 και τις «κοινωνικές και πολιτικές του ανησυχίες» στηρίζουν οικονομικά το Αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy) και τα παρακλάδια του, Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (International Republican Institute) και Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιστούτο (National Democratic Institute).

Ο Λόπες πήρε πρώτο πτυχίο στο Kenyon College του Οχάιο (όπου η CIA χρηματοδοτεί υποτροφίες). Επίσης, αναφέρεται σε τουλάχιστον 77 έγγραφα από αυτά που αποκάλυψε το Wikileaks, μετά από ανάλυση των οποίων ο Τζέικ Τζόνστον, του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας (Center for Economic and Policy Research) εκτιμά ότι απεικονίζουν με σαφή τρόπο το πώς η αμερικανική διπλωματία χορηγεί διαρκώς χρήματα στην βενεζουελάνικη αντιπολίτευση, πέραν των επίσημων προϋπολογισμών του Κογκρέσου, δια μέσου διαφόρων «ιδρυμάτων, προγραμμάτων» κ.λπ. Σε άλλα έγγραφα του Wikileaks καταγράφονται επίσης τα σχόλια του επικεφαλής του ινστιτούτου γεωστρατηγικών μελετών Stratfor ως προς «τις προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης ν’ ανατρέψει τον Τσάβες».

Ο Λόπες ήταν εξέχων μέλος της κυβερνώσας ελίτ προ Τσάβες, και είχε διατελέσει βοηθός του οικονομικού διευθυντή της κρατικής πετρελαϊκής βιομηχανίας PDVSA που ελεγχόταν από αυτήν την ελίτ, την οποία εθνικοποίησε ο Τσάβες. Ο Λόπες, ως δήμαρχος της  πλούσιας συνοικίας Τσακάο του Καράκας, το 2004, είναι αυτός που «εξέλιξε» την τακτική των guarimbas, των βίαιων διαδηλώσεων.

θύματα των guarimbas διαδηλώνουν στο Καράκας το 2016

Αντόνιο Λεντέζμα: πρώην δήμαρχος Καράκας. Είναι επίσης φυλακισμένος από τον Φεβρουάριο του 2015 για εμπλοκή σε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Μαδούρο. Ο Λεντέζμα και γενικότερα η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι τα στοιχεία σε βάρος του είναι πολύ αδύναμα και δεν αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας καμία εμπλοκή. Ο ίδιος συνδέεται άμεσα με τον ακροδεξιό Λορέντ Γκόμεζ Σάλεχ, που απελάθηκε από την Κολομβία και κατηγορείται για συνομωσία με παραστρατιωτικούς με στόχο την εξαπόλυση τρομοκρατικών επιθέσεων στο πλαίσιο ευρύτερου σχεδίου αποσταθεροποίησης υπό την μορφή «αντίστασης» ενάντια στην κυβέρνηση.

Η αλήθεια είναι για την φυλάκιση του Λεντέζμα, οι αντιδράσεις ήταν πολύ λιγότερες από ό,τι πολλοί θα πίστευαν καθώς εκτός της εμπλοκής του στο πραξικόπημα του 2002 κατά του Τσάβες, ως Κυβερνήτης θεωρείται υπεύθυνος για την εντολή αιματηρής καταστολής της λαϊκής εξέγερσης στο Καράκας το 1989 (Καρακάσο) που είχε ως αποτέλεσμα, τελικά, το θάνατο επισήμως 300, ανεπισήμως περισσοτέρων των 3.000 ανθρώπων από το στρατό και τις δυνάμεις καταστολής.  Ήταν η αποκορύφωση της λαϊκής οργής για τη δραματική κατάσταση που επέφερε στη χώρα το πρόγραμμα «προσαρμογής» που εφαρμόστηκε υπό το ΔΝΤ για να ελεγχθεί το χρέος που είχε δημιουργηθεί λόγω και της πτώσης των τιμών του πετρελαίου. Μεταξύ 1984 – 1986, το νόμισμα είχε υποτιμηθεί 100 φορές, ποσοστό μεγαλύτερο του μισού πληθυσμού της χώρας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, λίγες εβδομάδες πριν την εξέγερση οι τιμές της βενζίνης, του ηλεκτρικού, των τηλεπικοινωνιών και του νερού είχαν αυξηθεί σχεδόν κατά 100%, οι δημόσιες μεταφορές κατά 30%. Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα με τις καταγγελίες και τις μαρτυρίες ακόμη και για φρικτά βασανιστήρια να διαδέχονται η μία την άλλη.

Μαρία Κορίνα Ματσάδο: Η «κυρία» της αντιπολίτευσης είναι η πολυεκατομμυριούχος,  λόγω και των δεκάδων ΜΚΟ που ελέγχει. Η Ματσάδο είχε άμεσες επαφές με την αμερικανική ηγεσία ήδη από την εποχή Μπους του νεότερου.  

Η γνωστότερη οργάνωσή της είναι η Sumate, γιατί τη δεκαετία του  ’90, παράλληλα με το ΔΝΤ, εργάστηκε στους δήμους για να δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των καταφυγίων για τους αστέγους.  Οι περισσότερες ΜΚΟ που διαθέτει βασικά ασχολούνται με την κυβέρνηση Τσάβες, πριν, και Μαδούρο σήμερα, καταγγέλλοντας διαρκώς την αντιδημοκρατικότητά τους και χρησιμοποιώντας ψεύτικα exit polls και άλλα συναφή τρικ, τα οποία έχει ανοιχτά καταδικάσει ..το Κέντρο Κάρτερ αλλά και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών.

«Έρχεται ο λαϊκός καπιταλισμός-Έρχεται η Μαρία», από προεκλογική της αφίσα

Η Sumate της κ. Ματσάδο λαμβάνει χρηματοδοτήσεις από τη USAID και από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy). Η ίδια δε, διατείνεται ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 αλλά εμφανίζεται καθαρά στην τελετή ορκωμοσίας της σύντομης παράνομης κυβέρνησης του Πέδρο Καρμόνα..

Ψέμα 6

Η κυβερνητική καταστολή σπέρνει το θάνατο στους διαδηλωτές.

Η αλήθεια είναι ότι μεταδίδονται αριθμοί και καλλιεργείται κλίμα χωρίς κανείς  να αναφέρεται στο ποιοι είναι οι νεκροί και στο πώς ξεκινούν τα επεισόδια.  Να θυμίσουμε ότι και τώρα, όπως και το 2014, ακολουθείται η τακτική από την αντιπολίτευση του αποκλεισμού δρόμων και του μη σεβασμού της θέλησης όποιου θέλει να περάσει. Επίσης, έχουν αρχίσει και πάλι, όπως το 2014, να δένονται καλώδια που δεν τα βλέπει κανείς από μακριά από την μία στην άλλη άκρη του δρόμου.  Ορισμένοι ξεχνούν ότι στις αντίστοιχες διαδηλώσεις το 2014 είχαν αποκεφαλιστεί ανύποπτοι μοτοσυκλετιστές από τις «ειρηνικές εκφράσεις διαμαρτυρίας» της αντιπολίτευσης.

Ο μεγαλύτερος αριθμός, μαζικά, απωλειών είναι από την τελευταία διαδήλωση στις 21 Απριλίου, όπου αναφέρονται 10 νεκροί.  Οι 8 σύμφωνα με ΜΜΕ της αντιπολίτευσης αλλά και το ισπανικό ABC είναι νεαροί που έκαναν πλιάτσικο σε 20 καταστήματα που έσπασαν στο Καράκας, μετά από το τέλος διαδήλωσης της αντιπολίτευσης, και έπεσαν πάνω σε ηλεκτροφόρα σύρματα στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την αστυνομία.  Έχει ενδιαφέρον ότι την εκδοχή αυτή την δίνει η ίδια η αντιπολίτευση. Οι άλλοι δύο είναι δύο εκ των καταστηματαρχών που προσπάθησαν να σώσουν τα καταστήματά τους. Τα ονόματά τους μεταδίδονται ως Ramon Martinez – Kelvin Leon.

Επίσης, διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, περικύκλωσαν μαιευτήριο στο Καράκας που φέρει το όνομα του Τσάβες και άρχισαν να εκτοξεύουν πέτρες μέχρι που δόθηκε εντολή εκκένωσής του προκειμένου να μην διακινδυνεύσουν 50 νεογνά. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η εκκένωση έγινε γιατί έπεσαν δακρυγόνα, χωρίς να διαψεύδει ότι όντως είχε περικυκλώσει, για άγνωστο λόγο, το μαιευτήριο.

Κουβανοί γιατροί στη Βενεζουέλα

Τώρα έχει ενδιαφέρον να ρίξει κανείς μια ματιά στις ιδιότητες νεκρών των τελευταίων ημερών: ο λοχίας Νεϊμάρ Χοσέ Σανκελέμεντε (28 χρόνων) σκοτώθηκε από ελεύθερο σκοπευτή εν μέσω διαδηλώσεων στο δήμο Λας Σαλιας στο κρατίδιο Μιράντα (του κυβερνήτη Καπρίλες). Δύο περαστικοί πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από ένοπλους διαδηλωτές στο Καράκας.  Δύο διαδηλωτές σκοτώθηκαν από αστυνομικούς, οι οποίοι ήδη έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και έχουν παραπεμφθεί σε δίκη. Την Τετάρτη 19 Απριλίου, σκοτώθηκαν άλλα 3 άτομα σε διαφορετικά περιστατικά, που δεν σχετίζονταν με διαδηλώσεις, αλλά με κοινό ποινικό έγκλημα αν και στο ένα ο δράστης είναι ενεργός υποστηρικτής της κυρίας Ματσάδο της αντιπολίτευσης.

Τις αμέσως προηγούμενες ημέρες, έχασαν επίσης τη ζωή τους ο Ολιβέρ Βίγια Καμάργκο (29 χρόνων) που πυροβολήθηκε από υποστηρικτές της αντιπολίτευσης στο Καράκας ενώ επιχειρούσε να περάσει από αποκλεισμένο δρόμο, οι Ντανιέλ Κελίζ Αράκα (20 χρόνων) και ο Μιγκέλ Ανγκέλ Κολμενάρες (36) των οποίων οι θάνατοι ερευνώνται,  καθώς επίσης και οι Μπριάν Πρενσιπάλ (13 χρόνων), Αντόνιο Γκρουσένι Κανελόν (32 χρόνων) που σκοτώθηκαν όταν υποστηρικτές της αντιπολίτευσης εισέβαλαν σε κτίριο του δημοσίου που έχει παραχωρηθεί για στέγαση φτωχότερων οικογενειών στην πόλη Μπαρκισιμέτο. Σκοτώθηκε και ο Χάιρο Ορτίζ (19 χρόνων), εκτός διαδηλώσεων, αλλά διώκεται αστυνομικός γι αυτό.

Δεν είναι δύσκολο να κάνει κανείς μια πρόσθεση.

Επίσης, οι «ειρηνικοί» διαδηλωτές της αντιπολίτευσης έχουν την «τάση» να επιτίθενται και να καταστρέφουν δημόσια κτίρια. Μόνο στις 19 Απριλίου στόχος σχεδόν ολοκληρωτικής καταστροφής έγιναν στο Τσακάο (περιοχή του Λόπες) τα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας καταναλωτών, της Εθνικής Υπηρεσίας Κοινωνικο-οικονομικών Δικαιωμάτων, όπου κλάπηκε όλος ο εξοπλισμός, η αεροπορική βάση General Francisco Miranda όπου καταστράφηκε όλος ο φράκτης, στην γειτονική γειτονιά Αλταμίρα, πυρπολήθηκε ο λεγόμενος Βρετανικός πύργος όπου στεγάζονται πολλές κυβερνητικές υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο, στο Μαρακαΐμπο καταστράφηκε το εκεί γραφείο του υπουργείου Στέγασης.

Επίσης, στο Τσακάο, προ εβδομάδας, εκλάπησαν αρχεία και προκλήθηκαν καταστροφές από διαδηλωτές της αντιπολίτευσης στα γραφεία του Ανώτατου Δικαστηρίου. Από την οργή της αντιπολίτευσης δεν έχουν γλιτώσει, στην περιοχή της Λάρα, επίσης κτηνιατρικές κλινικές, υπαίθρια κέντρα διανομής τροφίμων ενώ πυρπολήθηκαν κατοικίες που διαμένουν εθελοντές Κουβανοί γιατροί. Καθημερινές είναι οι καταστροφές στο μετρό και σε υποσταθμούς ηλεκτρικού ρεύματος επίσης, όπου για ώρες μετά εμποδίζονται οι τεχνικοί να πλησιάσουν.

Ψέμα 7

Το «καθεστώς»  της Βενεζουέλας ελέγχει την ενημέρωση και καταπνίγει την ελευθερία της έκφρασης.

Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στη Βενεζουέλα ενημερώνεται από την τηλεόραση, όπως και παγκοσμίως. Η αλήθεια είναι ότι επί δεκαετίες το τηλεοπτικό μονοπώλιο είχαν δύο μεγάλες οικογένειες: ο όμιλος Τσισνέρος και ο όμιλος Bottome & Granier. Μέχρι και σήμερα εξαιρετική ισχύ διαθέτει ο όμιλος Τσισνέρος με υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων, διαφημιστικές, δισκογραφικές με την πρώτη οικογένεια μάλιστα να διαθέτει 70 ΜΜΕ σε 39 χώρες, κυρίως της Λατινικής Αμερικής, αλλά και τις μεγαλύτερες εταιρείες διανομής ποτών και τροφίμων καθώς και την ομάδα μπέηζμπολ Los Leones. Η Venenision της οικογένειας Τσισνέρος είναι το κανάλι που παρακολουθούν περίπου 4 εκατομμύρια πολίτες.  Υπάρχουν επίσης άλλα 4 ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, το κανάλι της Καθολικής Εκκλησίας, καθώς και 5 περιφερειακά ιδιωτικά δίκτυα.

Υπάρχουν επίσης 3 κρατικά κανάλια (Venezolana de Television, Vision Venezuela, Televisora Venezolana Social. Κοινώς, το 95% των τηλεοπτικών ΜΜΕ είναι ΙΔΙΩΤΙΚΑ και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. 

Στον Τύπο, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για την κυβέρνηση. Μόνο στο Καράκας υπάρχουν 21 εφημερίδες και 8 κυκλοφορούν σε εθνικό επίπεδο. Όπως αναφέρει το think tank Council of Hemispheric Affairs  – COHΑ, με έδρα την Ουάσινγκτον, 9 στις 10 μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας είναι σταθερά «αντι-Τσάβες» και παραμένουν. Άσε δε που παραμένουν και σε λειτουργία παρά την ενεργή εμπλοκή τους σε όλες τις απόπειρες ανατροπής  του «αυταρχικού καθεστώτος»!

Υπάρχει όμως και ένα κανάλι που δεν του ανανεώθηκε η άδεια: ένα από το μεγαλύτερα, το RCTV, το 2007, το οποίο κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2002 δεν είχε μεταδώσει απολύτως τίποτε από την αντίδραση των τσαβίστας τους οποίους κατηγορούσε για αιματοκύλισμα αν και άλλοι έκαναν πραξικόπημα.  Το RCTV έγινε στη συνέχεια καλωδιακό και ήρθε σε νέα ρήξη με την κυβέρνηση που διέκοψε, για τους ίδιους λόγους, την εκπομπή του το 2010.

Αλήθεια 1

Είναι αλήθεια ότι μετά την πολλοστή έκκληση της αντιπολίτευσης προς το στρατό να παρέμβει για ν’ ανατρέψει τον Μαδούρο αλλά και προς ξένες δυνάμεις, κυρίως τις ΗΠΑ, αλλά και την ανακοίνωση του Στέητ Ντιπάρτμεντ που ουσιαστικά αναφέρεται σε ανάγκη ανατροπής της βενεζουελάνικης κυβέρνησης, ο Νικολάς Μαδούρο έθεσε σε ισχύ το «Σχέδιο Ζαμόρα», σχέδιο ενεργοποίησης λαϊκών πολιτοφυλακών απέναντι σε ενδεχόμενο πραξικόπημα.  Στο πλαίσιο του σχεδίου, 100.000 ημι-επαγγελματίες έφεδροι υπό το υπουργείο Άμυνας, αναπτύσσονται σε διάφορα νευραλγικά σημεία. Ο Μαδούρο ανακοίνωσε ότι το σώμα αυτό αυξάνεται σε 500.000 (προφανώς υπάρχει προσφορά γιατί  πρόκειται για εθελοντικό σώμα).

Αλήθεια 2

Οι ΗΠΑ, από την πρώτη στιγμή, της ανάδειξης του Τσάβες ξεκίνησαν τις προσπάθειες ανατροπής του.  Μέχρι το 2014 επισήμως, από τον αμερικανικό προϋπολογισμό, 100 εκατομμύρια δολάρια είχαν διατεθεί στην αντιπολίτευση της Βενεζουέλας για να στηριχθούν οι προσπάθειες ανατροπής (δεν συμπεριλαμβάνονται οι χρηματοδότησης από ΜΚΟ, από άλλα ιδρύματα κ. λπ).  Όλες οι αμερικανικές ηγεσίες, Μπους, Ομπάμα και τώρα Τραμπ είχαν άμεση επαφή με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης που συχνά περνούσαν και το κατώφλι του Λευκού Οίκου, με τελευταία τη σύζυγο του Λόπες, Λίλιαν Τεντόρι, η οποία έγινε δεκτή με τιμές προ ολίγων εβδομάδων και έλαβε τη διαβεβαίωση ότι η Ουάσινγκτον θα κάνει τα πάντα για ν’ αλλάξει η κατάσταση στη Βενεζουέλα.

Αλήθεια 3

Το τι μέλλει γενέσθαι στη Βενεζουέλα δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που είχε μεγάλο πονοκέφαλο, τα προηγούμενα χρόνια, με την ταυτόχρονη επικράτηση σε σειρά χωρών αριστερόστροφων κυβερνήσεων που αμφισβητούσαν και αμφισβητούν, όσες έχουν απομείνει, την απόλυτη κυριαρχία του στην ήπειρο. Ο έλεγχος του «μαλακού υπογαστρίου» είναι εκ των ουκ άνευ ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη κλιμακούμενος παγκόσμιος ανταγωνισμός που έχει ανοίξει πολεμικά μέτωπα σε τόσα σημεία του πλανήτη.

Η απειλή τού επικεφαλής της Νότιας Διοίκησης του Αμερικανικού Στρατού για ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα προκάλεσε την άμεση αντίδραση Ρωσίας, Κίνας και Ιράν, οι οποίες γνωστοποίησαν ότι αποστέλλουν στη Βενεζουέλα άνδρες και εξοπλισμό για να συμμετάσχουν σε «στρατιωτικά γυμνάσια» που θα διασφαλίσουν την κυριαρχία της χώρας.

Αλήθεια 4

Η οικονομία της Βενεζουέλας όντως βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση καθώς έχουν ελαχιστοποιηθεί τα έσοδα από το πετρέλαιο λόγω της μείωσης των τιμών.  Πολλοί ασκούν κριτική στον Μαδούρο από την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από ό,τι η αντιπολίτευση: τον επικρίνουν γιατί δεν προχώρησε αποφασιστικά σε μεταρρυθμίσεις σοσιαλιστικού  χαρακτήρα στην οικονομία, γιατί δεν προχώρησε σε περαιτέρω κρατικοποιήσεις ερχόμενος σε ρήξη κυρίως στους κομβικούς τομείς της παραγωγής και διανομής τροφίμων, να περάσει πραγματικά η παραγωγή στον έλεγχο των εργαζομένων. Γιατί, ουσιαστικά, επιμένει να προσπαθεί να  πατήσει σε δύο βάρκες, διαβεβαιώνοντας προ ολίγων εβδομάδων στην Διεθνή Εμπορική Έκθεση της χώρας ότι κακώς κατηγορείται η κυβέρνησή του ότι είναι αντίθετη σε επενδύσεις και ιδιωτικοποίησης, ως κομμουνιστική, γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Άλλωστε, ακόμη και σήμερα το 90% των επιχειρήσεων είναι ιδιωτικές στη  Βενεζουέλα.

Πριν το θάνατό του ο Τσάβες στα κείμενα «Golpe de Timon«  και στο «Σχέδιο για μια Σοσιαλιστική Πατρίδα», είχε θέσει δύο βασικούς άξονες συνέχισης της πολιτικής του:

1. Η οικονομία της Βενεζουέλας παραμένει καπιταλιστική και πρέπει να γίνουν βήματα προς το σοσιαλισμό και
2. Πρέπει να καταστραφεί το αστικό κράτος και ν’ αντικατασταθεί από ένα κοινοτικό.

Επί των θέσεων αυτών, ο καθείς μπορεί να έχει όποια άποψη έχει, το σίγουρο πάντως είναι ότι, μέχρι στιγμής, ο διάδοχός του δεν έχει κάνει καμία κίνηση προς κάποια από τις δύο κατευθύνσεις.

Αλήθεια 5

Η αντιπολίτευση τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της ελεύθερης αγοράς, της απο-εθνικοποίησης της εταιρείας πετρελαίου και της όποιας άλλης εταιρείας έχει εθνικοποιηθεί, επαναφέροντας ουσιαστικά στο προσκήνιο το μοντέλο «προσαρμογής» που είχε εφαρμοστεί επί ΔΝΤ και έφερε καταστροφή στη χώρα.  Η φτώχεια προ το 1999 κυμαινόταν στο 42% και περίπου 17 χρόνια μετά στο 27,3%.

Η πολιτική «κληρονομιά» του Τσάβες δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί.  Μέσα στα 15 χρόνια της διακυβέρνησής του έδωσε τέλος στον αναλφαβητισμό, καθιέρωσε πλήρη πρόσβαση σε δημόσιες παροχές υγείας και στην εκπαίδευση με τη βοήθεια 46.000 Κουβανών γιατρών. Προ Τσάβες,  το 70% των Βενεζουελάνων δεν είχαν πρόσβαση ούτε σε βασική ιατρική φροντίδα και το 40% ήταν αγράμματοι.  Ο κατώτερος μισθός αυξήθηκε 600%, η ανεργία στο 6% από 20%. Αναδιένειμε, επίσης, γη σε 15.000 οικογένειες αγροτών όπως επίσης έστησε 50.000 συνεταιρισμούς καθώς παλιότερα το 70% της γης ήταν στα χέρια του 3% του πληθυσμού.

sibilla

Διαβάστε περισσότερα