Ναζί, δολοφόνοι και κότες! (ΒΙΝΤΕΟ)

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Καμία σχέση δεν έχει η Χρυσή Αυγή με το «θλιβερό συμβάν» στο Κερατσίνι, έλεγε ο Κασιδιάρης τον Σεπτέμβριο του 2013.  «Το επαναλαμβάνω και το φωνάζω σε όλους τους τόνους», υποστήριζε στη Βουλή. 

Ο Παναγιώταρος ισχυριζόταν τον Νοέμβριο του 2013: «Μάθαμε για τον κύριο Ρουπακιά, ποιος είναι και τι κάνει, μετά τη δολοφονία. Ούτε εγώ τον γνώριζα, ούτε ο κύριος Κασιδιάρης τον γνώριζε, ούτε ο κύριος Λαγός τον γνώριζε». 

Ο Ρουπακιάς, αυτός που …δεν τον γνώριζε κανείς από τους ναζί της Χρυσής Αυγής, εμφανίζεται στα πλάνα. Κανονικός χρυσαυγίτης.  Ακολουθεί ο διάλογος Λαγού – Δεβελέκου όταν …συμφώνησαν πως δεν τον ξέρουν.  

Αργότερα, ο αρχιναζί Μιχαλιάκος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

***

Ο Λαγός μίλαγε για «θέματα» που υπάρχουν με τους Αιγύπτιους, τον Ιούνιο του 2012. Έλεγε πως «κάνουν ό,τι θέλουν» κι έστειλε μήνυμα: Από εδώ και πέρα «θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή». Δείτε και την κατάσταση των Αιγυπτίων μετά από αυτές τις δηλώσεις.

***

Τον Ιούλιο του  2013 ο Παναγώταρος μίλαγε για ένα  «απόστημα», λέγοντας ευθέως πως εννοεί ΠΑΜΕ. Ήρθαν τα αποτελέσματα : Η δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και μέλη του ΚΚΕ. Και γι’ αυτό κανείς δεν ήξερε τίποτα…, αλλά ο Λαγός με τον Δεβελέκο μιλούν περήφανα για το «έργο» τους.

***

Τον Μάρτιο του 2013 ο Παναγιώταρος  καταχαρούμενος αναφέρεται στους πυρήνες της Χρυσής Αυγής και συμπλήρωνε πως θα έχουν «δυνατή παρουσία στην Ηλιούπολη». Τον Ιούλιο του 2013 έγινε η επίθεση στο «Συνεργείο». 

***

Αύγουστος 2012: Ο Πατέλης έλεγε σε χρυσαυγίτες για «μια ομάδα 20-30 ατόμων» «η οποία θα είναι τούμπανο». Αυτή η ομάδα θα «καθαρίσει την Παναγίτσα. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Τίποτα. Ό,τι κινείται σφάζεται». 

***

Δείτε όλα αυτά μαζεμένα σε ένα βίντεο.
Στο τέλος ο αρχιναζί Μιχαλολιάκος απευθύνεται στους χρυσαυγίτες: 

«Εσείς είστε τα τάγματα εφόδου (…) Ας έρθουν να μετρηθούμε…». 

Το βίντεο είναι από τη σελίδα στο facebook του Omnia TV

Διαβάστε περισσότερα

Χριστίνα Μουστακλή: «Ο Σπύρος κουβαλούσε το ανυπότακτο πνεύμα του πολιορκημένου Μεσολογγίτη»

Η γυναίκα του Μεσολογγίτη ηρωικού ταγματάρχη, Σπύρου Μουστακλή, μιλά αποκλειστικά στο iAitoloakarnania.gr!

Συνέντευξη στον Θανάση Μπίκα
Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη για την Χριστίνα Μουστακλή. Λαξεύτηκε από τις δυσκολίες, γαλουχήθηκε από τα εμπόδια και πορεύτηκε με τον πόνο. Δεν είναι δα και τόσο εύκολο να γράφεται η ιστορία στο κατώφλι σου.
Γεννήθηκε το 1939 στο Αλεποχώρι Αρκαδίας και πέντε χρόνια αργότερα έχασε τον πατέρα της, δάσκαλο του χωριού, ο οποίος εκτελέστηκε από τους αντάρτες. Έτσι αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο έφυγε στην Κομοτηνή στον θείο της ο οποίος ήταν οδοντίατρος. Εκεί, το 1957 θα γνωρίσει για πρώτη φορά τον Σπύρο Μουστακλή. Άναψε η σπίθα, αλλά η ζωή θα της έπαιζε ακόμη ένα σκληρό παιχνίδι…
Αφού αποφοίτησε το γυμνάσιο και έκλεισε τα 18 έτη, το 1958, έφυγε για την Αθήνα και να δοκιμάσει στο πανεπιστήμιο. Έτσι, στην Αθήνα η σπίθα γίνεται πυρκαγιά και το 1996 αρραβωνιάζονται, ενώ στις 18 Ιουλίου 1967 ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου.
Ο «γολγοθάς» τους θα αρχίσει αμέσως, τους επόμενους μήνες, αφού η Χούντα έθεσε σε διαθεσιμότητα τον Σπύρο Μουστακλή και 4.000 αξιωματικούς με την ποινή «απόταξης με ενδείξεις». Οπότε μετά από την απόρριψη της προσφυγής του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, απετάχθη στις 13 Νοεμβρίου 1967 με τον βαθμό του ταγματάρχη ως δημοκρατικός και αντίθετος του καθεστώτος της Δικτατορίας. Και ξεκινά η αντιδικτατορική δράση του…
Το 1969 συνελήφθη για πρώτη φορά για τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή ομάδα με το όνομα «Ελεύθεροι Έλληνες» και οδηγήθηκε από την Ασφάλεια σε ένα ξενοδοχείο στην Βαρυμπόμπη που οι χουντικοί το είχαν μετατρέψει σε φυλακή. Το Πάσχα του 1970 εστάλη εξορία στη Σαμοθράκη και έπειτα από περίπου ένα χρόνο, στο χωριό Καστρί του νομού Αρκαδίας και πάλι στη Σαμοθράκη. Το καλοκαίρι, εγώ έμεινα έγκυος στην κόρη μας. Όλο αυτό διάστημα πέρασα πάρα πολύ δύσκολα ούσα μόνη μου στην Αθήνα μακριά από την οικογένειά μου. Στις 21 Δεκεμβρίου 1971 με διάταγμα που εκδόθηκε αφήσανε όλους τους κρατούμενους ελεύθερους. Ο Σπύρος επέστρεψε στην Αθήνα και στις 29 Ιανουαρίου 1972 γεννήθηκε η κόρη μας.»
Από την Τρίτη 22 Μαΐου 1973, έχοντας την μικρή Ναταλία περίπου 18 μηνών αναζητούσε για 47 ημέρες τον άνδρα της και μετά το ιατρείο έτρεχε στην Γενική Ασφάλεια και έπειτα στο ΕΑΤ/ΕΣΑ με μια αγκαλιά ρούχα προκειμένου να βρει τα ίχνη του Σπύρου Μουστακλή. Αργότερα, θα τον βρει και σε τραγική κατάσταση θα είναι πάντα στο πλευρό του, φροντίζοντάς τον με τυφλή υποταγή.
Αυτή, λοιπόν, είναι η Χριστίνα Μουστακλή που στάθηκε δίπλα στον αείμνηστο αγωνιστή της αντιδικτατορικής αντίστασης, στη μαρτυρική ζωή του και έμελλε να θυσιαστεί, αλλά και να ανέβει μαζί του τον κακοτράχαλο ανήφορο της ελευθερίας.
Βασανίστηκε κι αυτή μαζί του. Μα σήμερα αφήνοντας πίσω τις ασχήμιες, πρεσβεύει επάξια την μνήμη του Μεσολογγίτη ήρωα, τιμά και συνεχίζει να ζει με την βαριά κληρονομιά ενός υπέρμετρα φιλοπάτριδος και αδάμαστου αγωνιστή που θυσιάστηκε για την Ελλάδα. Πλέον ετοιμάζει ένα βιβλίο-αυτοβιογραφία του βασανισθέντα αξιωματικού, με σπάνιες φωτογραφίες και ντοκουμέντα από την ζωή του, αλλά και μαρτυρίες από φιλικά πρόσωπά του. 
Κατά τη συνέντευξη, ο πόνος για άλλη μία φορά αυλακώνει το γλυκό και γαλήνιο πρόσωπό της. Μιλά και αμήχανα τα χέρια της παίζουν με μια παραμάνα. Κάνει μεγάλες παύσεις βυθισμένη στις στυγερές ιστορίες του παρελθόντος με το μειλίχιο και παραπονεμένο βλέμμα να ατενίζει προς τον Λυκαβηττό.

Πως γνωριστήκατε με τον αείμνηστο Σπύρο Μουστακλή;
«Είχα πάει στην Κομοτηνή, εκεί τον γνώρισα στο οδοντιατρείο του θείου μου Κωνσταντίνου Καρουζάκη, το 1957. Ήταν λοχαγός τότε και είχε έρθει ως ασθενής. Κρατήσαμε μια επαφή και ξαναβρεθήκαμε στην Αθήνα το 1960 ούσα πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και συνδεθήκαμε στενότερα. Εν τέλει το 1966 αρραβωνιαστήκαμε και στις 18 Ιουλίου 1967 παντρευτήκαμε και θυμάμαι από τότε είχαν αρχίσει τα υπηρεσιακά προβλήματά του, λόγω των πολιτικών του φρονημάτων».
Αγαπούσε το Μεσολόγγι; Μιλούσε για την γενέτειρά του;
«Πριν υποστεί τα βασανιστήρια ο Σπύρος μιλούσε συνέχεια για το Μεσολόγγι και ότι και να του ΄λεγες εκεί κατέληγε η κουβέντα. Αργότερα, παρά τα κινητικά προβλήματά του, ήθελε πάντα να παραβρίσκεται στις Γιορτές Εξόδου και γενικά πήγαινε συνέχεια στο σπίτι του στο Μεσολόγγι».
Λάτρευε το κυνήγι. Είναι αλήθεια ότι πήγαινε συνέχεια στα μέρη μας;
«Ναι, πήγαινε τακτικά για κυνήγι στο Πεντάλοφο και τον κάμπο του Λεσινίου μαζί με ένα μαύρο κυνηγόσκυλο ράτσας Epagneul Breton, την Νάνσυ. Ήταν λάτρης του κυνηγιού και όποτε έβρισκε ευκαιρία έπαιρνε τα σύνεργα και έφευγε για τις περιοχές του Μεσολογγίου».
Κουβαλούσε το ανυπότακτο μεσολογγίτικο πνεύμα;
«Ο Σπύρος ήταν πάρα πολύ επηρεασμένος από το Μεσολόγγι, την ιστορία του και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Είναι μεγάλη του τιμή που γαλουχήθηκε από αυτό τον τόπο. Ναι, ο Σπύρος ήταν ανυπότακτος, ανήσυχος, δραστήριος και αεικίνητος. Και να φανταστείς δυο πράγματα ξεχώριζαν από μακριά στον Σπύρο. Ο λόγος και η κίνηση. Και με το κακό που του έκαναν, θα έλεγε κανείς ότι τον σημάδεψαν τα δυο προσόντα του. Και απορώ πως άντεξε χωρίς τα φτερά του».
Το Μεσολόγγι του απέδωσε τις τιμές που άξιζε ο ήρωας αξιωματικός;
«Το Μεσολόγγι δεν έχει τιμήσει τον Σπύρο στον βαθμό που έπρεπε. Το Μεσολόγγι δεν είναι μια πρωτεύουσα ενός νομού, είναι διεθνής πόλη. Επομένως, έχοντας όλη αυτή την λάμψη που την χρωστά στην ιστορία, θα έπρεπε να δώσει έμφαση στην προσωπικότητα και τον αγώνα του Σπύρου Μουστακλή».

Έμαθα ότι έτριβε συνέχεια σπίρτα και εσείς τον πειράζατε ότι είναι μεσολογγίτικη τέχνη. Πως αντιδρούσε; Θυμάστε καθόλου κάποιο περιστατικό;
«Ναι, είχαμε ένα μαρμάρινο μπολ και κάθονταν στην κουζίνα και έτριβε σπίρτα. Αφού τον είδα μια δυο φορές τότε του λέω περιπαικτικά «Εσείς οι Μεσολογγίτες δεν την ξεχνάτε την τέχνη σας» και συνεχίζω «Μπαρούτι και βόλια ε;». Χαμογέλασε λίγο χωρίς να μου απαντήσει. Τελικά, ήταν ένα μείγμα από μπαρούτι που προορίζονταν για αυτοσχέδιες βόμβες διότι τότε ήταν αδιανόητο να αγοράσεις εκρηκτικά. Επίσης, ο Σπύρος πήγαινε το Πάσχα στο Αγρίνιο και έφτιαχνε τα χαλκούνια, έχει και φωτογραφία λίγα χρόνια πριν συλληφθεί. Θυμάμαι μια μέρα που έφτιαχναν αυτοσχέδιες βόμβες με τον Μήνη μου λέει «Που να ‘ξερες καημένη πόσες έχεις κουβαλήσει και δεν το ήξερες». Όντως όταν βγαίναμε μου έδιναν ένα μικρό πραγματάκι και μου λέγανε βάλ’ το στην τσάντα σου».
Πιστεύετε θα μπορούσε να είχε γλυτώσει εάν έμενε στο Μεσολόγγι την Κυριακή 20 Μαΐου 1972 και δεν γυρνούσε στην Αθήνα;
«Σίγουρα ήταν ένα μοιραίο γεγονός, αλλά δεν το ξέρω αυτό. Ο Σπύρος ήταν στο Κίνημα του Ναυτικού και όταν υποψιάστηκε ότι το κίνημα προδόθηκε, έφυγε εκτάκτως για το Μεσολόγγι. Πήρε κάτι σάκους τους έβαλε στο αυτοκίνητο από το βράδυ και νωρίς τα ξημερώματα της Κυριακής 20 Μαΐου έφυγε για το Μεσολόγγι. Προφανώς, αν και αυτό δεν το έμαθα ποτέ, ήθελε να κρύψει και να καταστρέψει αρχεία. Ίσως αν καθόντανε εκεί θα μπορούσε να είχε αποφύγει την σύλληψη. Όμως είχαμε ένα ατύχημα με την κόρη μας που κάηκε στο χέρι και στο πρόσωπο από ένα φλιτζάνι ζεστού καφέ, οπότε ήθελε να είναι δίπλα της. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα τον συνέλαβαν το απόγευμα γύρω στις 5-6 της Τρίτης 22 Μαΐου για την συμμετοχή στο Κίνημα του Ναυτικού. Έτυχε το κάψιμο της μικρής, λοιπόν και τα πράγματα άλλαξαν. Πάντως παρακολουθούσαν κάθε κίνησή του, τα πάντα».
Πως θα περιγράφατε τον εκλιπόντα σύζυγό σας;
«Θα έλεγα ότι ήταν ένας εκρηκτικός και γεμάτος ενέργεια άνθρωπος, χωρίς παρωπίδες και στενό μυαλό, αλλά με προοδευτικές ιδέες. Επίσης ήταν διορατικός και έβλεπε πολύ μπροστά. Παρεμπιπτόντως, για να καταλάβετε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη στρατιωτική λογική, σε φιλικές συζητήσεις οι γνωστοί μας δεν πίστευαν από τα λεγόμενά του και τις ιδέες του ότι είναι στρατιωτικός και αναγκάζονταν να βγάζει την ταυτότητά του. Ένα παράδειγμα είναι το γεγονός ότι όταν ήταν στον Ναπολέων Ζέρβα οι αριστεροί τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά και νοσηλεύτηκε στην Ιταλία, αλλά αργότερα συνεργάστηκε με αριστερούς για την αντίσταση στη Χούντα. Ήταν ανοιχτόμυαλος, κοιτούσε μπροστά και πάνω απ’ όλα ήταν πατριώτης».
Ποιες ήταν οι ημερομηνίες και τα γεγονότα σταθμοί της σκοτεινής επταετίας που ταλαιπώρησαν τον Σπύρο Μουστακλή;
«Η ταλαιπωρία του άρχισε όταν τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Αν και κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας, για να αναιρεθεί η ποινή της «απόταξης με ενδείξεις» που του είχε επιβληθεί, οι άνθρωποι της δικτατορίας δεν εξέτασαν καν την προσφυγή και στις 13 Νοεμβρίου 1967 απετάχθη με τον βαθμό του ταγματάρχη ως δημοκρατικός και αντίθετος του καθεστώτος της Δικτατορίας.
Έπειτα, το 1969 συνελήφθη για πρώτη φορά για τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή ομάδα με το όνομα «Ελεύθεροι Έλληνες» και οδηγήθηκε από την Ασφάλεια σε ένα ξενοδοχείο στην Βαρυμπόμπη που οι χουντικοί το είχαν μετατρέψει σε φυλακή. Το Πάσχα του 1970 εστάλη εξορία στη Σαμοθράκη και έπειτα από περίπου ένα χρόνο, στο χωριό Καστρί του νομού Αρκαδίας και πάλι στη Σαμοθράκη. Το καλοκαίρι, εγώ έμεινα έγκυος στην κόρη μας. Όλο αυτό διάστημα πέρασα πάρα πολύ δύσκολα ούσα μόνη μου στην Αθήνα μακριά από την οικογένειά μου. Στις 21 Δεκεμβρίου 1971 με διάταγμα που εκδόθηκε αφήσανε όλους τους κρατούμενους ελεύθερους και οι ΕΣΑτζήδες τον προειδοποίησαν «Αν σε πιάσουμε και δεύτερη φορά, τότε, αν φύγεις από εδώ, θα σε σηκώσουν τέσσερις». Ο Σπύρος επέστρεψε στην Αθήνα και στις 29 Ιανουαρίου 1972 γεννήθηκε η κόρη μας.
Την Τρίτη 22 Μαΐου 1973 και αφού είχε γυρίσει από το Μεσολόγγι, χρειάστηκε να πάω το παιδί στον ιατρό και ο Σπύρος κατέβηκε κάτω από το σπίτι για να περιμένει έναν βαφέα, καθώς θα μετακομίζαμε στο διπλανό διαμέρισμα. Γύρω στις 5-6 το απόγευμα συνελήφθη και από τότε παρέμεινε για 47 μέρες αγνοούμενος…
Πρώτα τον πήγαν στη Γενική Ασφάλεια και τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 26 Μαΐου, τον πήγαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου και υπέστη τα φρικτά βασανιστήρια ώστε την επομένη να τον στείλουν στο νοσοκομείο.
Εγώ, τον επισκέφθηκα στις 11 Ιουλίου 1973 στη νευρολογική πτέρυγα συνοδευόμενη από τον επίατρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ Δημήτρη Κόφα και τον διευθυντή της νευρολογικής κλινικής του 401 Ανδρέα Δαβαρούκα. Στις 9 Ιουνίου φύγαμε από το 401 και πήγαμε στη Πολυκλινική όπου διέμεινε έως τις 24 Αυγούστου. Εκεί τον επισκέπτονταν συχνά ο Αλέξανδρος Παναγούλης και η Οριάνα Φαλάτσι.

Πως ήταν να αγνοείται τον άνδρα σας για 47 ημέρες;
«Μαρτύριο. Ήταν σα ν’ άνοιξε η γης και να τον κατάπιε. Ψάξαμε σε όλα τα νοσοκομεία, τηλεφωνούσα παντού, μα πουθενά. Από την μέρα που τον πιάσανε πήγαινα είτε στη Γενική Ασφάλεια στην οδό Μπουμπουλίνας, είτε στη πύλη του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ρωτούσα για τον Σπύρο και μου λέγανε ότι δεν υπάρχει τέτοιο όνομα. Πήγαινα για 47 ημέρες και έφευγα χωρίς να μου πουν που βρίσκεται ο άνδρας μου. Ακόμη και διεθνή Μέσα όπως η Deutsche Welle και το BBC αναρωτιόντουσαν «Που είναι ο Μουστακλής;» και «Χάθηκε ταγματάρχης στην Ελλάδα». Κάποιος από το νοσοκομείο θα μπορούσε να τον είχε αναγνωρίσει και να έπαιρνε ένα ανώνυμο τηλέφωνο να μας ειδοποιήσει, αλλά φοβόντουσαν όλοι τότε».
Κάποτε, έρχεται ο ταγματάρχης Γκίζας και μου λέει να πάω από Δευτέρα διότι είχε πληροφορίες. Έφυγα και στο μυαλό μου στριφογύριζε ότι κάτι κακό συνέβαινε. Τελικά μου ανακοίνωσε ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο.
Πως νιώσατε όταν τον αντικρίσατε για πρώτη φορά μετά από τόσες ημέρες αναζήτησης;
«Εδώ συνέβη το εξής οξύμωρο. Αν και ήμουν πανευτυχής που βρέθηκε μετά από 47 ημέρες, από την άλλη η εικόνα που τον πρωτοείδα μου έχει μείνει για πάντα χαραγμένη. Όταν μπήκα στον θάλαμο και είδα τον Σπύρο, φώναξα. Είχε παντού κατάμαυρα σημάδια, ήταν σαν ένα κομμάτι συκώτι. Έκανα τρεις μέρες να κοιμηθώ».
Τις προάλλες μετά την κατάθεση στεφάνου του Προκόπη Παυλόπουλου στη προτομή του Σπύρου Μουστακλή, ήμουν μπροστά όταν ανέκφραστος άκουγε τις διηγήσεις σας από τα βασανιστήρια. Ήταν όντως τόσο σκληρά;
«Ο Σπύρος υπέστη άγρια βασανιστήρια από το καθεστώς της δικτατορίας στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, το οποίο είχε μετατραπεί σε «κρανίου τόπος». Σ’ αυτόν τον χώρο με αποκορύφωμα τα βασανιστήρια στον Σπύρο καταπατήθηκαν όλες οι ανθρώπινες αξίες. Τα χτυπήματα των ΕΣΑτζήδων έφτασαν να προκαλέσουν την παράλυσή του και την απώλεια της ομιλίας του. Το μοιραίο χτύπημα δόθηκε στην αριστερή καρωτίδα και ήταν σαν να έπαθε εγκεφαλικό.
Έπεσε κάτω, έμεινε παράλυτος, αλλά δεν τον πήγαν στο νοσοκομείο. Τον άφησαν όλη τη νύχτα του Σαββάτου μέσα στα αίματα και τα ούρα και τον πήγαν στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο στις 9 το βράδυ της Κυριακής. Μετά από 20 και πλέον ώρες. Όταν πίστευαν ότι έχει πεθάνει.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός αξιωματικού του Ναυτικού που τον φωνάξανε κατά τις 12 τη νύχτα να τον δει, του λένε οι ΕΣΑτζήδες «Κοίτα τον φίλο σου έτσι θα σε κάνουμε κι εσένα» και όπως θυμάται ήταν χάλια, πληγωμένος, με αίματα παντού και ένα πατσαβούρι στο στόμα.

Εσείς που τους ζήσατε ήταν άγριοι άνθρωποι ή εκτελούσαν πιστά τις εντολές του καθεστώτος;
«Κοιτάξτε οι βασανιστές εκτελούσαν όντως εντολές, τους έλεγαν βαράτε και χτυπούσαν αλύπητα, αυτή ήταν η δουλειά τους, πέτρες να χτυπούσαν ή ανθρώπους ήταν το ίδιο και το αυτό. Τους είχαν κάνει τεράστια πλύση εγκεφάλου ότι πρέπει να τους τιμωρήσουμε επειδή είναι μεγάλη απειλή για την πατρίδα μας.
Όμως, για μένα χειρότεροι από τους βασανιστές, ήταν οι επιστήμονες που γνώρισα. Εγώ πιο πολύ ρίχνω το φταίξιμο στους γιατρούς που παραβήκανε το νόμο του Ιπποκράτη.
Όλοι τους συμμετείχαν σε όλη αυτή την περιπέτεια. Μάλιστα όταν έκαναν εισαγωγή έγραψαν «Μιχαηλίδης» και ότι ήρθε από ατύχημα σε ιππόδρομο. Έκαναν ό,τι ήθελαν σε έναν ανήμπορο άνθρωπο και δεν ειδοποίησαν ποτέ κανέναν συγγενή του για την κατάστασή του και σαράντα επτά ολόκληρες μέρες έκρυβαν έναν ζωντανό νεκρό, συνωμοτώντας με τους δικτάτορες και καλύπτοντας του δήμιους των ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ούτε και εκείνοι ζήτησαν μια συγγνώμη όλα αυτά τα χρόνια, επιστήμονες άνθρωποι».
Όταν είδατε τον Στυλιανό Παττακό να λέει με αυταρχικό ύφος: «Καλά του κάναμε, να ησυχάσουμε» πως νιώσατε;
«Τι να νιώσω; Είχα γνωρίσει τον τρόπο συμπεριφοράς αξιωματικών, όπως ο Χατζηζήσης, ο Σπανός, αλλά και στο νοσοκομείο τους γιατρούς. Δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο Παττακός, ο οποίος ήταν και στην ηγεσία της χούντας. Δεν εκπλήσσομαι από την απάνθρωπη συμπεριφορά του, τους είχα ζήσει. Σε όλη αυτή τη περιπέτεια με κορόιδευαν και με ειρωνευόντουσαν. Θυμάμαι να μου κάνουν πόλεμο νεύρων λέγοντάς μου «Εσύ τον διάλεξες, καλά να πάθει δεν αγαπούσε την οικογένειά του».
Δικαιώθηκε ο αγώνας και η αυτοθυσία του Σπύρου Μουστακλή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
«Κοιτάξτε, η χούντα έπεσε λόγω της Κύπρου και σε όλη την σκοτεινή επταετία χύθηκε αίμα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Τώρα, οι άνθρωποι που αγωνιστήκανε ενάντια στην δικτατορία αναγνωριστήκανε, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, και δεν γινόντανε κι αλλιώς. Αλλά δεν έγιναν τα πράγματα όπως θα έπρεπε. Το αίμα της Κύπρου και ο φάκελος που δεν ανοίγει, η κάθαρση που δεν έγινε, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για λύτρωση. Το σκοτάδι συνεχίστηκε, ελπίζω να μην συνεχίζεται».

Υπάρχουν και οι νοσταλγοί της χούντας. Τι θα τους λέγατε;
«Είναι ακραίοι άνθρωποι, που δεν τους συγκινεί ούτε η ταλαιπωρία, ούτε οι περιορισμοί, ούτε τα δραματικά γεγονότα στη Κύπρο. Έπειτα, οι περισσότεροι νοσταλγοί φαίνεται ότι θα είχαν καλοπεράσει, ίσως είχαν κάποια ωφέλεια από το καθεστώς, μια ιδιαίτερη μεταχείριση. Εκτός κι αν ζούσαν σε έναν άλλο κόσμο και δεν χρειάστηκε να συγκρουστούν με τους ανθρώπους των δικτατόρων ή να ξέρεις ότι σε παρακολουθούν. Λυπάμαι για όσους σήμερα λένε “μια χούντα μάς χρειάζεται” διότι δεν έχουν ζήσει την κτηνωδία των ανθρώπων που έφεραν τη δικτατορία στην Ελλάδα».
Νιώσατε ποτέ ότι σας παρακολουθούν;
«Αναγκαστικά με παρακολουθούσαν. Έλεγαν διάφοροι φίλοι που έρχονταν στο σπίτι ότι τους παρακολουθούσαν. Λογικά και εμένα με παρακολουθούσαν, αλλά δεν είχα αντιληφθεί κάτι, δεν έδινα σημασία. Σίγουρα θα ενδιαφέρονταν με ποιους μιλάει και που κινείται η γυναίκα του Σπύρου Μουστακλή. Έρχονταν κατά καιρούς και στο ιατρείο μου από την ασφάλεια και έκαναν ελέγχους».
Ήταν μια δύσκολη εποχή για τις γυναίκες και τα παιδιά των αντιστασιακών;
«Οπωσδήποτε. Θυμάμαι μετά το ιατρείο πήγαινα σε σπίτια για να παρηγορήσω τις γυναίκες και τα παιδιά νέων ανθρώπων που συμμετείχαν στην υπόθεση ασπίδα και βρίσκονταν στην εξορία. Ο Σπύρος έδινε και χρήματα όπως φερ’ ειπείν στη γυναίκα του Μπουλούκου. Από την άλλη, εγώ είχα και την οικογένειά μου όπου ασκούσε κριτική για τον άνδρα μου. Έλεγαν γιατί άλλους αξιωματικούς δεν τους άγγιξαν και τον Σπύρο τον έπιασαν, άρα δεν ήταν καλός άνθρωπος.
Ύστερα, για να πάμε στον εκάστοτε τόπο εξορίας ήταν ολόκληρη ταλαιπωρία, αλλά υπήρχε η προσμονή που τα ξεχνούσαμε όλα. Στη Σαμοθράκη ήταν άγονη γραμμή και έπρεπε να πας με το τρένο στην Αλεξανδρούπολη και μετά με καΐκι στη Σαμοθράκη. Άλλες γυναίκες μένανε εκεί, εγώ δεν μπορούσα είχα το ιατρείο, μόνο το καλοκαίρι καθόμουν παραπάνω. Εκεί, φτιάχναμε μικρές κοινότητες μεταξύ μας διότι ο κόσμος μας έβλεπε με κακό μάτι. Θυμάμαι, υπήρχαν γυναίκες που πήγαιναν σε κάτι ορεινά χωριά στο Θέρμο, όπου δεν υπήρχαν καν δρόμοι».

Επισκέπτεστε πια το Μεσολόγγι;
«Έχω κάμποσα χρόνια να πάω. Τώρα δεν πάω πια στο Μεσολόγγι, έχουν γίνει πολλές απρέπειες στο παρελθόν, αλλά θα ήθελα να μην αναφέρουμε λεπτομέρειες διότι δεν θα ωφελήσουν κανέναν. Αν θα πάω, θα είναι είτε για το νεκροταφείο του Σπύρου, είτε για την Έξοδο. Μόνο αλληλογραφώ με το στρατόπεδο, με ενημερώνουν και μου στέλνουν πρόσκληση σε κάθε ορκωμοσία και οποιαδήποτε εκδήλωση κάνουν. Αυτοί με ενημερώνουν, είναι τυπικοί».
Αν και είναι σχεδόν προς κυκλοφορία το βιβλίο σας για τον Σπύρο Μουστακλή, θα θέλατε να μας δώσατε μια μικρή γεύση;
«Αρχικά, αν και δεν είμαι από το Μεσολόγγι, ήθελα να τιμήσω την ιστορία της Ιεράς Πόλεως με αποτέλεσμα στο πρώτο κεφάλαιο να κάνω ιδιαίτερη μνεία στη γενέτειρα του Σπύρου. Σέβομαι και ήθελα να αφιερώσω την αρχή του βιβλίου από το Μεσολόγγι. Συγκεκριμένα, αρχίζω το βιβλίο με την κηδεία του Σπύρου στο Μεσολόγγι, γεγονός πρωτόγνωρο για ένα βιβλίο να αρχίζει από το τέλος μιας ιστορίας. Έτσι ένιωθα και νιώθω, λοιπόν, για το Μεσολόγγι.
Είναι σχεδόν έτοιμο και θα κυκλοφορήσει μέχρι τα Χριστούγεννα. Είναι μια βιογραφία του Σπύρου Μουστακλή και παράλληλα η ιστορία της Ελλάδος. Κι αυτό διότι εφόσον γίνονται αναφορές στις θητείες του Σπύρου στον ΕΔΕΣ, στη Κορέα, στον εμφύλιο, στο Κίνημα του Ναυτικού, στην Κύπρο, τότε όλα αυτά τα γεγονότα που περιγράφονται είναι μια μικρογραφία της εκείνης εκρηκτικής εποχής.
Στο βιβλίο, αν και χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες αφήγησης για τη ζωή και το μαρτύριό του, θα υπάρχουν σπάνια ντοκουμέντα. Παραθέτω προσωπικές ιστορίες όπως έζησα τα γεγονότα στο πλευρό του ανδρός μου. Επίσης, στο βιβλίο συμβαίνουν δυο τινά: Από τη μια οι προσωπικές μαρτυρίες από το ΕΑΤ-ΕΣΑ, το νοσοκομείο και το βιογραφικό του. Από την άλλη όμως τον Σπύρο Μουστακλή ως άνθρωπο, αξιωματικό, αντιστασιακό, ιδεολόγο τον περιγράφουν με συνεντεύξεις οι συνάδελφοί του. Αυτό το αποφάσισα προκειμένου να υπάρχει μια αντικειμενικότητα, εγώ δεν θα μπορούσαν τον κρίνω ως αξιωματικό κτλ. Έχω μεγάλη αγωνία διότι θέλω να είμαι αντικειμενική και να καταλάβουν οι αναγνώστες τι πραγματικά συνέβη με τη Χούντα στην Ελλάδα».
Σήμερα, εν έτει 2017, μπορούμε να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας;
«Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι ευχαριστημένη. Ντρέπομαι για την κατάντια της χώρας μας και λυπάμαι για τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν στη σύγχρονη ιστορία, από την Κατοχή έως τη δικτατορία. Είναι λυπηρό οι νέοι στην Ελλάδα σήμερα να αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Ντρέπομαι. Θα μπορούσαμε να είχαμε τις απαραίτητες υποδομές στη χώρα μας. Η γενιά μου δούλεψε πολύ σκληρά, σε μια εποχή δίχως γεωργικά μηχανήματα, υπολογιστές και ανέσεις, υπήρχε μεγάλη φτώχεια και φαίνεται ότι οι θυσίες πήγαν χαμένες και είμαστε πάλι στο ίδιο σημείο. Προπάντων σκέφτομαι το μέλλον των νέων που είναι καταρτισμένοι με πτυχία και αναγκάζονται να φεύγουν σε άλλες χώρες. Γνώρισα την μετανάστευση και τότε, αλλά κυρίως ήταν άνθρωποι με πρόβατα. Όχι, μορφωμένοι άνθρωποι που φεύγουν και τους εκμεταλλεύονται άλλα κράτη.
Οι πολιτικοί και η πολιτική έχουν διαμορφώσει ένα σάπιο σύστημα. Δυστυχώς, αυτός ο τόπος είναι αναγκασμένος να πληρώνει και η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Είναι ένας προικισμένος τόπος από την φύση με πνευματικούς ανθρώπους. Η Ελλάδα δε θα μπορέσει να γίνει μεγάλη δύναμη, άλλωστε τους υδατάνθρακες και τα πετρέλαια άλλοι τα εκμεταλλεύονται, όμως θα μπορούσαμε να έχουμε επενδύσει στον πολιτισμό, τις ομορφιές μας και τον τουρισμό. Καμιά φορά άμα τους βλέπω στην τηλεόραση, ντρέπομαι διότι είναι αστείοι και καθόλου σοβαροί κάνοντας μια διαρκής αντιπολίτευση χωρίς ουσία εις βάρος του λαού. Ελπίζω να υπάρξει μια ομοιογένεια και με μια συνεργασία για να αναγεννηθεί η Ελλάδα μας».
Τι θα προτείνατε στους νέους;
«Να διαβάζουν, να αποκτούν την άποψή τους, να κρίνουν τα γεγονότα και να αποφασίζουν αναλόγως. Σε καμία περίπτωση να μην γίνονται όργανα του καθενός. Αυτό θα έλεγα στους νέους σήμερα».

Κλείνουμε αυτή τη συζήτηση με τους στίχους του Αντώνη Δωριάδη που δημοσιεύθηκαν στην Ελευθεροτυπία για το μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή:
«Του ζήτησαν να μαρτυρήσει / Δε μίλησε / Του τσάκισαν τα δόντια / Του τσάκισαν τα δάχτυλα / Του τσάκισαν τα πλευρά / Σιωπούσε / Του ’καψαν το στήθος / Του ’καψαν τα πόδια / Του ’καψαν την κοιλιά / Δε μαρτυρούσε / Του θραύσαν τις μασέλες / Του μάτωσαν τα νεφρά / Του συνθλίψαν τους όρχεις / Αυτός σιωπούσε / Κοίταζε μόνο / Αιώνες μακριά / Με τα μάτια / Του Ιησού».

 http://iaitoloakarnania.gr/2017/09/christina-moustakli-o-spiros-kouvalouse-to-anypotakto-pnevma-tou-poliorkimenou-mesolongiti/

Διαβάστε περισσότερα

Μύθοι, γεγονότα και αγωνία για τις Σκουριές

Του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη
H καναδική εταιρία Eldorado Gold την εβδομάδα που μας πέρασε έλαβε άδειες για την Ολυμπιάδα εκβιάζοντας, εκδίδοντας «δημοκρατικές» ανακοινώσεις στον Τύπο με τις οποίες φρόντιζε να υποδεικνύει την «σκιώδη κυβέρνηση» του Κ. Μητσοτάκη ως την ιδανική για να εκτελέσει το έργο.
Δίπλα σε όλα αυτά φρόντισε να καταστήσει τους υπαλλήλους της, πύρινους θεματοφύλακες της «επένδυσης», οι οποίοι μπούκαραν στα γραφεία του Υπουργείου και μέσα σε δύο 24ωρα οι άδειες είχαν εκδοθεί.
Το χρονικό παρουσιάζεται ακριβώς για να τονιστεί, η όχι απλά περίεργη αλλά δουλική στάση του υπουργού Γ. Σταθάκη. Άδειες σε δύο 24ωρα μόνο ο καπιταλισμός και μια δουλική κυβέρνηση μπορεί να κατασκευάσει.
Η εταιρία όμως συνεχίζει να εκβιάζει, με αιχμή του δόρατος της την αποχώρηση από την Ελλάδα αυτή την εβδομάδα με αφορμή την άδεια στις Σκουριές. Άδεια που δεν έχει πάρει γιατί στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, παρουσιάζει την μέθοδο flash-melting που κυριολεκτικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, γιατί δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ ξανά. Το μόνο που γνωρίζουμε με σιγουριά βάσει μελετών του ΙΓΜΕ είναι ότι όταν αρχίσουν οι εργασίες θα εκλύονται 20.000 τόνοι αρσενικού (με όριο τα 20 κιλά) και αμίαντος (με όριο το 0).
Δίπλα στην εταιρία συμπαραστέκονται ευθαρσώς ΟΛΑ τα κόμματα της αντιπολίτευσης (πλην της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ με πρόσφατες διαρροές στην απόφαση της ΓΣΕΕ), τα κανάλια με μπροστάρη τον ΣΚΑΙ αλλά και η κυβέρνηση που φροντίζει για την εξασφάλιση των αδειών.

Η λύσσα των παραπάνω για την καταστροφή που θέλει να φέρει η Eldorado στην Χαλκιδική έχει φέρει πολλούς μύθους στην επιφάνεια του δημόσιου λόγου. Αυτοί οι μύθοι λοιπόν πρόκειται να παρουσιαστούν και να καταρριφθούν από γεγονότα και με τεκμήρια που καμιά φορά τα προσφέρει η ίδια η εταιρία…

1^ος Μύθος : Θέσεις Εργασίας
Ο Σταύρος Θεοδωράκης πρόσφατα έχασε το μέτρημα, μπέρδεψε τον πολλαπλασιασμό με την πρόσθεση και κατέληξε στο «γεγονός» ότι στα μεταλλεία απασχολούνται 4.000 εργαζόμενοι. Γνώστες και με μακρά προϋπηρεσία στην παραχάραξη στατιστικών στον ΣΚΑΙ μίλησαν για πάνω από 2.000 εργαζόμενους.

Δυστυχώς και για τους δύο η ίδια η εταιρία έρχεται να δηλώσει στην ΜΠΕ που κατέθεσε για το έργο ότι οι εργαζόμενοι αυτήν την στιγμή ανέρχονται κοντά στους 800 και σε πλήρη ανάπτυξη θα φτάσουν τους 1.300.


2^ος Μύθος : Το όφελος του Δημοσίου

Για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής και τα χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε 11.000.000 ευρώ, τα οποία δεν εισέπραξε ποτέ καθώς δόθηκαν εκ νέου στην εταιρεία TVX. Η αγοροπωλησία πραγματοποιήθηκε τότε από τον περίφημο κ. Πάχτα επί κυβέρνησης Σιμήτη.

Το 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι το τίμημα που κατέβαλε η Ελληνικός Χρυσός ισοδυναμούσε με παράνομη κρατική ενίσχυση κατά παράβαση των κανόνων της E.E. Ουσιαστικά το κράτος έδρασε σε βάρος του δημοσίου και υπέρ των χρυσοθήρων καπιταλιστών.

Παράλληλα αν κανείς επιδιώξει να αναζητήσει το φορολογικό κέρδος που θα έχει η επένδυση για το Ελληνικό Δημόσιο καταλήγει σε κάποιο νησί-φορολογικό παράδεισο. Εκεί φορολογείται η εταιρία. Επομένως το μόνο φορολογικό κέρδος είναι η εισφορές των 1300 εργαζομένων και οι φόροι που θα πληρώσουν !

Τέλος με τους μύθους. Τώρα αρχίζουν οι διώξεις.
Διώξεις 420 και πλέον αγωνιστών που κατηγορούνται μεταξύ άλλων και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης γιατί αγωνίζονται για ΓΗ-ΝΕΡΟ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Όταν λοιπόν αποψιλωθούν όλα τα στρέμματα παρθένου δάσους.
Όταν χιλιάδες εργαζόμενοι στον πρωτογενή τομέα (αλιεία, κτηνοτροφία, γεωργία, μελισσοκομία) και στον τουρισμό δεν θα έχουν δουλειά, γιατί δεν θα υφίσταται φύση.
Όταν όλες οι παραλίες “λερωθούν” από τα απόβλητα.
Όταν κάθε φράγμα στερέψει από τις γεωτρήσεις.
Όταν πάρουν μπρος τα μεταλλεία.
Όταν αρχίσουν να εκλύονται τόνοι αρσενικού και αμίαντος.
Όταν όλοι οι διωκόμενοι καταδικαστούν και το DNA κάνει πάλι τα μαγικά του στα χέρια των δικαστών.
Όταν το κίνημα δεν θα αντέξει άλλο την βία της αστυνομίας, του κράτους και των δικαστών.
Τότε θα είναι αργά.
Τότε θα αντιληφθούμε τον κίνδυνο στην ίδια μας την υγεία από τον καρκινογόνο αμίαντο που εντόπισε το ΙΓΜΕ.
Τότε ίσως να μην ξαναπλησιάσεις εκεί γιατί δεν θα ξες τι να πρωτοφοβηθείς. Την αστυνομία, τους δικαστές ή το αρσενικό και τον αμίαντο !

Γι’ αυτό ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕ !

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ – ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ – ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Διαρκής ενημέρωση για την εξόρυξη και πλούσιο υλικό στο : http://antigoldgr.org/

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί o Μάρκος Βαμβακάρης θεωρείται Πατριάρχης του Ρεμπέτικου

Ο Μάρκος Βαμβακάρης γεννήθηκε στη Σύρα το 1905 και ήρθε να βρει την τύχη του στον Πειραιά το 1917. Όλη του τη ζωή την έζησε ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο λιμάνια που καθόρισαν με μοιραίο τρόπο όλη του την πορεία. Ο ίδιος κουβαλούσε πάντα μαζί του τις μνήμες από τη Σύρα, ο κόσμος του όμως εμπλουτίστηκε από τις παραδόσεις και τους καημούς των προσφύγων που κατέφθασαν στον Πειραιά εκείνα τα χρόνια. Υπήρξε πάντα χειρώνακτας (δούλεψε σα λιμενεργάτης, σα μεταφορέας κάρβουνου, σα σφαγέας κ.α.) και συναναστράφηκε φτωχούς ανθρώπους που έκαναν περιστασιακές δουλειές και δεν είχαν καμιά ασφάλεια επαγγελματική και οικονομική. Ζώντας ζωή δύσκολη και ο ίδιος, μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου και του κοινωνικού περιθωρίου, μπόρεσε να γράψει με τρόπο αυθεντικό για τα βάσανα και τις πίκρες τους.

Γιατί θεωρείται Πατριάρχης του Ρεμπέτικου

Το 1933 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο. Το 1935 γράφει την περίφημη «Φραγκοσυριανή». Το 1936 έρχεται η δικτατορία του Μεταξά. Αμέσως μετά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και στη συνέχεια ο Εμφύλιος. Με άλλα λόγια, βίωσε τις πιο δύσκολες στιγμές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Και είναι εντυπωσιακό ότι παρ’ όλο που έζησε μια σκληρή ζωή, εκφράστηκε τόσο ποιητικά μέσα από τα τραγούδια του. Η Φραγκοσυριανή έγινε το πιο διάσημο χασάπικο στον πλανήτη.

Οι στίχοι του μπήκαν στα χείλια των Ελλήνων, ενώ ο ίδιος αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης όλων των γνωστών συνθετών που επακολούθησαν. Ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει το «Χαράματα η ώρα τρεις θα ‘ρθω να σε ξυπνήσω», ή «Μια φούντωση μια φλόγα έχω απόψε στην καρδιά», ή «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου».

Η συμβολή του υπήρξε σημαντική γιατί τα ζεϊμπέκικα και τα χασάπικά του συνεχίζουν και σήμερα να μιλούν στην καρδιά μας. Είναι θεμέλιοι λίθοι της συλλογικής ζωής. Άλλωστε ο Μάρκος Βαμβακάρης ήταν αυτός που επέβαλε το τραγούδι με μπουζούκι στην ελληνική δισκογραφία. Πριν τον Μάρκο, ο μπαγλαμάς και το μπουζούκι ήταν υπό διωγμόν, ήταν τα όργανα που παίζαν στα καταγώγια. Οι δικές του ηχογραφήσεις οδήγησαν στην ευρεία αποδοχή αυτής της μουσικής που αγαπήθηκε τόσο πολύ σε όλη την Ελλάδα. Είναι ο Πατριάρχης του Ρεμπέτικου. Μια μορφή που ανήκει στην κοινωνική μας μυθολογία. Κι ας είναι ίσως ο πιο «αφώτιστος» από τους άλλους δημιουργούς του ρεμπέτικου που επακολούθησαν. Οι μεταγενέστεροι πάτησαν σε ένα ήδη στρωμένο δρόμο.

Και σήμερα επίκαιρος… 45 χρόνια μετά το θάνατό του, η μορφή και το έργο του αποκτούν μια αναπάντεχη επικαιρότητα. Ο Μάρκος Βαμβακάρης ήταν αυτός που εξέφρασε, όσο πιο αυθεντικά μπορούσε, τους καημούς των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται από τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την απελπισία και ψάχνουν να βρουν έναν τρόπο για να ζήσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Τα τραγούδια του μεταδίδουν τόση ανθρωπιά και αλήθεια που μοιάζουν να μας παρηγορούν σε αυτόν το δύσκολο καιρό για τον τόπο.

*Από το Δελτίο Τύπου του Τμήματος Πολιτισμού Δήμου Σύρου - Ερμούπολης για το 2ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου «Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη».

Διαβάστε περισσότερα

Φερνάντο Πεσσόα: Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης

Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνουν να τους αναζητείς η ανάγκη του χρήματος ή το ένστικτο του κοπαδιού ή η αγάπη, η δόξα, η περιέργεια, πράγματα που δεν βρίσκουν τροφή στη σιωπή και στη μοναξιά.

Αν σου είναι αδύνατο να ζήσεις μόνος, έχεις γεννηθεί σκλάβος. Μπορεί να έχεις όλες τις μεγαλοσύνες του πνεύματος κι όλες της ψυχής: είσαι ένας σκλάβος ευγενής, ένας δούλος έξυπνος, μα δεν είσαι ελεύθερος. Και δεν είσαι εσύ ο υπεύθυνος γι’ αυτήν την τραγωδία, διότι η τραγωδία του να έχεις γεννηθεί έτσι δεν αφορά εσένα μα το ίδιο το Πεπρωμένο απέναντι στον εαυτό του.
Αλίμονο σε σένα όμως αν είναι το φορτίο της ζωής, η ίδια η ζωή που σε σκλαβώνει. Αλίμονο σε σένα, που έχεις γεννηθεί ελεύθερος, αυτάρκης και ικανός να αποχωριστείς τους ανθρώπους, αν η φτώχεια σου σου επιβάλλει να ζεις μαζί τους. Αυτή μάλιστα, αυτή είναι η δική σου τραγωδία που κουβαλάς παντού μαζί σου.
Να γεννηθείς ελεύθερος — αυτή είναι η ύψιστη ανθρώπινη μεγαλοσύνη, αυτή που κάνει τον ταπεινό ερημίτη ανώτερο των βασιλέων, ανώτερο κι απ’ τους θεούς, που επαρκούν στον εαυτό τους ασκώντας την εξουσία τους κι όχι από περιφρόνηση απέναντι της.
Ο θάνατος είναι μια απελευθέρωση γιατί πεθαίνω σημαίνει παύω να έχω ανάγκη τους άλλους. Ο άμοιρος ο σκλάβος απελευθερώνεται αναγκαστικά από τις απολαύσεις του, από τις στεναχώριες του, από τη συνέχεια μιας ζωής που αδιάκοπα ποθούσε. Απελευθερώνεται κι ο βασιλιάς από τις κτήσεις που δεν ήθελε να απαρνηθεί. Αυτές που σκόρπιζαν τον έρωτα στο πέρασμά τους, απαλλάσσονται από τους θριάμβους που λάτρευαν. Και όσοι νίκησαν, απαλλάσσονται από τις νίκες για τις οποίες ανάλωσαν τη ζωή τους.
Γι’ αυτό και ο θάνατος εξευγενίζει και ντύνει με άγνωστα στολίδια αυτό το έρημο παράλογο κορμί. Είναι πλέον απελεύθερος κι ας μην το θέλει. Δεν είναι πια σκλάβος, κι ας κλαίει την απώλεια της σκλαβιάς του. Όπως ο βασιλιάς που η μεγαλύτερη δόξα του είναι ο βασιλικός του τίτλος, που σαν άνθρωπος μπορεί να είναι γελοίος, αλλά σαν βασιλιάς παραμένει ανώτερος όλων, έτσι κι ο νεκρός μπορεί να γίνεται τρομακτικός μα είναι ανώτερος διότι απελευθερώθηκε από το θάνατο.
Κλείνω, κουρασμένος, τα παντζούρια στα παράθυρά μου, αφήνω τον κόσμο απέξω, και αποκτώ για μια στιγμή την ελευθερία μου. Αύριο, θα είμαι σκλάβος πάλι· ωστόσο τώρα, μόνος, χωρίς την ανάγκη κανενός, με τον μοναδικό φόβο κάποιας φωνής ή παρουσίας που μπορεί να με διακόψει, κατακτώ τη μικρή μου ελευθερία, τις δικές μου στιγμές μεγαλοπρέπειας.
Χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα μου, ξεχνώ τη ζωή που με πιέζει. Δεν με πληγώνει πια, εκτός που μ’ έχει πολύ πληγώσει.
Πηγή: antikleidi.com

Διαβάστε περισσότερα

Μαρκ Σενέ: «Το χρέος είναι όπλο στα χέρια μεγάλων τραπεζών και διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών»

Στον Δημήτρη Κούλαλη
Άραγε τι σχέση έχει ο Α’ Π.Π. με όλα όσα ζούμε σήμερα; Ποια η θέση της τεχνολογίας στις σύγχρονες κοινωνίες; Ποιοι πλουτίζουν απ’ τον «καπιταλισμό του τζόγου»; Πρόκειται για… παρέκκλιση του καπιταλισμού ή για την πεμπτουσία του ίδιου του συστήματος; Ποιος  ωφελείται απ’ τις αποικίες χρέους; Βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού; Αυτά είναι μερικά από τα όσα συζητήσαμε με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, Μαρκ Σενέ. Αφορμή για την κουβέντα στάθηκε το βιβλίο του που κυκλοφόρησε  σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα με τίτλο: «Από τον μεγάλο πόλεμο στη διαρκή κρίση» (εκδ. Λιβάνης).

Λένε ότι ένας έξυπνος τρόπος να παρουσιάσεις ένα έργο είναι να αφήσεις τον ίδιο τον δημιουργό του να μιλήσει γι’ αυτό. Επομένως, ως εισαγωγή, θα θέλαμε να μας πείτε σε αδρές γραμμές τι πραγματεύεται το βιβλίο σας.

Το βιβλίο μου αφορά την κατάληψη της εξουσίας από την οικονομική ολιγαρχία και την επακόλουθη αποτυχία της δημοκρατίας. Επισημαίνει την τρέχουσα λογική της χρηματοδότησης των καζίνων που έχει δημιουργήσει αυτή η ολιγαρχία και από την οποία επωφελείται.

Τόσο στον τίτλο του βιβλίου, όσο και στις διάφορες ενότητες συνδέετε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με το «σήμερα». Ποιος ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αυτών των δύο περιόδων;
Τι συνέβη στην Ευρώπη πριν από περίπου 100 χρόνια; Οι περισσότεροι δεν ήθελαν πόλεμο, αλλά ξέσπασε ξαφνικά και είχε ως αποτέλεσμα τη θυσία της ευρωπαϊκής νεολαίας – ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας – που κατέληξαν στους μαζικούς τάφους του Μεγάλου Πολέμου. Την παραμονή αυτής της καταστροφής, ο κόσμος περίμενε μεγάλη πρόοδο που θα συνδεόταν με τη βελτίωση των τότε νέων τεχνολογιών: τρένα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία, τηλέγραφο, ιατρική και γενικά επιστημονικές, υγειονομικές και δημοκρατικές εξελίξεις. Όλα αυτά τα όνειρα εξανεμίστηκαν με τα πρώτα πυρά. Ευτυχώς σήμερα, στην καρδιά της Ευρώπης, τα χαρακώματα εξαφανίστηκαν και παρά τις παγκόσμιες στρατιωτικές εντάσεις, προβάλλεται ένας κόσμος ατελείωτης ευημερίας σε μεγάλη κλίμακα με την ψηφιοποίηση και την αυτοματοποίηση της οικονομίας. Όμως, δεδομένου ότι η κοινωνία μας δεν είναι οργανωμένη όπως θα έπρεπε και δεν επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ανάγκες, οι βελτιώσεις αυτές σε όρους παραγωγικότητας συχνά δημιουργούν υπό-απασχόληση ή ανεργία, αντί για περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Οι σημερινές γενιές υποφέρουν από βαθιές οικονομικές ανισορροπίες.

Εκτός από τη σαφή παρουσίαση του «δικτατορικού» τρόπου με τον οποίο επιβάλλεται ο χρηματοπιστωτικός τομέας, προτείνετε, αν έχω κατανοήσει σωστά, την επιστροφή σε μια πιο υγιή ανάπτυξη μέσω ενός υπεύθυνου οικονομικού συστήματος. Ωστόσο, για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι το πρόβλημα δεν είναι η επικρατούσα (νεοφιλελεύθερη) ιδεολογία και η πρακτική της, ως απόκλιση του καπιταλισμού, αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Τι απαντάτε σε αυτό; Ο καπιταλισμός έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι πλέον ένα σύστημα σε πλήρη ανάπτυξη όπως ήταν πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα βρίσκεται σε μια φάση παρακμής και δεν τηρείται πλέον από τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας, και ιδίως οι τράπεζες που αποτυγχάνουν, καθώς και τα κορυφαία αμοιβαία κεφάλαια έχουν καταλάβει την εξουσία και επιβάλλουν τις επιλογές τους στην κοινωνία μέσω του σημερινού συστήματος χρηματοδότησης των καζίνων. Η ίδια η λογική του καπιταλισμού επενδύει για να αποφέρει κέρδος. Επί του παρόντος, η ίδια η λογική της χρηματοδότησης των καζίνων τζογάρει. Βέβαια, ο τζόγος δεν είναι επένδυση, κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι τα πιθανά οφέλη που προκύπτουν από αυτόν τον τζόγο ιδιωτικοποιούνται, ενώ οι πιθανές απώλειες  κοινωνικοποιούνται, πράγμα που σημαίνει ότι ο φορολογούμενος επιβαρύνεται με τις δαπάνες. Τα στοιχεία που αναφέρετε για την οικονομική κατάσταση στην Ε.Ε. είναι συγκλονιστικά. Ταυτόχρονα, όπως δηλώνετε, η καθοδηγούμενη από την ΕΚΤ οικονομική πολιτική που ακολουθείται, δημιουργεί έναν «πύργο από τραπουλόχαρτα που κινδυνεύει να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή». Πιστεύετε ότι οδεύουμε προς την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Θα μπορούσε η αλλαγή των πολιτικών σχέσεων και η εμφάνιση άλλων πολιτικών δυνάμεων να αποτελέσουν μια νέα αρχή για την Ε.Ε.; Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κακή κατάσταση από οικονομική, δημοκρατική και οικολογική άποψη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι επίκειται η κατάρρευσή της. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη για να απομακρυνθεί από το σημερινό αδιέξοδο όπου βρίσκεται, είναι η πολιτική δέσμευση των ενεργών πολιτών προκειμένου να προωθήσουν τις ριζικές οργανωτικές αλλαγές που απαιτεί η κοινωνία. Πρόσφατα, κυρίως στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα, άνοιξε πάλι η συζήτηση για το χρέος. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξηγείτε εξαντλητικά τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ’ το ελληνικό χρέος. Πρόκειται, όμως, για χρέος των Ελλήνων φορολογουμένων, όπως μας λένε, ή για χρέη που προέρχονται, ως επί το πλείστον, «από τις δημοσιονομικές πολιτικές που συνήθως τις υποβάλλουν ή τις επιβάλλουν χρηματοπιστωτικά κέντρα»;
Αυτό που ισχύει είναι ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, και όχι μόνο στην Ελλάδα, το επίπεδο του χρέους δεν είναι βιώσιμο. Στις αρχές του 2017, το παγκόσμιο ιδιωτικό και δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 327% του παγκόσμιου ΑΕΠ και αυξανόταν ταχύτατα. Αυτό που ισχύει είναι ότι, σε μια προσπάθεια αποφυγής της χρηματοπιστωτικής αναταραχής στις χώρες της ζώνης του ευρώ,  το ΔΝΤ στήριξε την Ελλάδα. Ωστόσο, ο απώτερος σκοπός τους ήταν η διάσωση μεγάλων γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, οι οποίες έδωσαν ανεξέλεγκτα χρήματα στη χώρα. Το χρέος είναι όντως όπλο στα χέρια μεγάλων τραπεζών και διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιβολή συγκεκριμένων οικονομικών πολιτικών που ικανοποιούν τα συμφέροντά τους εις βάρος της κοινωνίας.
Υποστηρίζετε ότι βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο χωρίς σύνορα και ότι η πτώση του πολιτισμού μας είναι κοντά. Που εδράζεται αυτή σας η πεποίθηση; Είναι ορατή μια γενικευμένη σύρραξη όπως  το 1914; Και αν ναι, γιατί;

Υποστηρίζω ότι ένας επονομαζόμενος «πολιτισμός» που ξοδεύει 1.700 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση (2016) σε στρατιωτικές δαπάνες, δηλαδή για τη δική του καταστροφή, που ευθύνεται για την εξαφάνιση των ζωικών ειδών με πρωτοφανή ρυθμό, που ευθύνεται για την τρέχουσα καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη και τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, έχει δημιουργήσει μια κουλτούρα χρηματοδότησης καζίνων με βαθιές αποσταθεροποιητικές συνέπειες, είναι μετά βίας πολιτισμός και κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ:
Ο Μαρκ Σενέ είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Έχει διατελέσει αναπληρωτής κοσμήτορας στην Ανώτατη Εμπορική Σχολή του Παρισιού. Εδώ και πολλά χρόνια μελετά και αναλύει κριτικά τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Είναι μέλος της ευρωπαϊκής ΜΚΟ Finance Watch και του πολιτικού και οικονομικού φόρουμ Contrepoint.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον “Δρόμο”, τo Σάββατο 16.9.2017

Διαβάστε περισσότερα

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ή πώς να βγάλετε μια χώρα στο σφυρί με ένα ”αριστερό” κλικ!

Από την Μαρία Παρέντη
Είναι εφτά συνεχόμενα τα χρόνια που η χώρα ”σώζεται” μέσω των μνημονίων  και παράλληλα, εφτά τα έτη των πολιτικών υποσχέσεων πως από στιγμή σε στιγμή γλιτώνει από αυτά!
Κάθε χρόνο χάνεται για το λαό και κάτι που υποτίθεται ήταν διασφαλισμένο. Η γενιά των 700 ευρώ βολεύτηκε με τα 500 και πολλά της είναι, ο 13ος και 14ος μισθός όχι απλά δεν επανήλθαν μα αποτελούν μακρινό παρελθόν, το ”ένας τουλάχιστον εργαζόμενος σε κάθε σπίτι” μετετράπη σε ”ένας το πολύ συνταξιούχος και αν’ , ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκε, το αφορολόγητο όλο και πέφτει, το ρεύμα μισοξεπουλήθηκε κι έρχεται η σειρά του νερού, αντί να κουρευτεί το χρέος κουρεύτηκε ο προϋπολογισμός για την Υγεία και την Παιδεία, αντί να φορολογηθεί ο πλούτος φορολογήθηκε η φτώχεια και μόνο οι ίδιοι οι ”πολυμήχανοι σωτήρες” μας ξέρουν, τι άλλο έμεινε για να μας πάρουν.
Μέσα σε όσα προαναφέρθησαν και σε πολλά ακόμα, καθώς η λίστα των ”διασφαλισμένων” που χάθηκαν είναι τεράστια, το θέμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ήταν από τα πιο σοβαρά. Αρχικά φάνηκε απίθανο και γελοίο, η εφαρμογή του έχρηζε άλλωστε αλλαγής του υπάρχοντος Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Ο κόσμος ησύχασε προς στιγμήν. ”Δε θα το τολμήσουν”, λέγαμε.  Πόσα δε θα τολμούσαν και τόλμησαν!
Μετά ξαναρίχτηκε για τα καλά στο τραπέζι. Η εκάστοτε αντιπολίτευση το χρησιμοποιούσε σαν αντιπολιτευτικό χαρτί και υποσχόταν ότι η ίδια δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το υπογράψει και η εκάστοτε συγκυβέρνηση απέφευγε την όποια αναφορά, γιατί ήξερε πολύ καλά τι ερχόταν.
Τα πράγματα έμοιαζαν να σοβαρεύουν.  Ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας  όπως τον ξέραμε έπρεπε να αλλάξει κατόπιν απαιτήσεως των θεσμών. Οι δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας ξεκίνησαν δύο πολύμηνες αποχές. Η πρώτη το 2014-15 ήταν ακριβώς για την αλλαγή του Κώδικα Πολιτική Δικονομίας και η δεύτερη το 2016 για το ασφαλιστικό. Τους περισσότερους μήνες οι συμβολαιογράφοι και οι δικαστικοί επιμελητές απείχαν επίσης.
Οι δύο αυτές αποχές εξυπηρετούσαν σκοπούς ή διάφορες γκρίζες καταστάσεις για πολλούς κι από πολλούς, μα  κατά τη διάρκειά τους σταμάτησαν σχεδόν οι πλειστηριασμοί (ακόμη γίνονταν με τον παραδοσιακό τρόπο) κι αυτό έφερε μια ακόμη αναβολή του χαμού που ερχόταν κι έδωσε σε κάποιους μια μικρή ανάσα.
Ας εξετάσουμε όμως σε απλά νομικά την έννοια του πλειστηριασμού.
Ο πλειστηριασμός είναι λοιπόν,  μία διαδικασία κατά την οποία περιουσιακά στοιχεία ή και δικαιώματα του οφειλέτη πωλούνται δημόσια προκειμένου να ικανοποιήσουν οι δανειστές του τις αξιώσεις τους κατ’ αυτού. Ένας από εκείνους στους οποίους χρωστά ο οφειλέτης   κινεί τη διαδικασία του πλειστηριασμού. Αν υπάρχουν κι άλλοι αυτοί  αναγγέλλονται στον πλειστηριασμό και ικανοποιούνται από το ποσό που θα επιτευχθεί από την πώληση του πράγματος μέσω του πλειστηριασμού.
Η μέχρι τώρα διαδικασία γινόταν στα Ειρηνοδικεία της χώρας με τη φυσική παρουσία συμβολαιογράφου. Για να επισπευσθεί πλειστηριασμός απαιτείται η ύπαρξη εκτελεστού τίτλου, όπως είναι η διαταγή πληρωμής, κατά της οποίας ο οφειλέτης μπορεί να ασκήσει ανακοπή που είναι το νόμιμο μέσο άμυνάς του και, εάν αυτή ευδοκιμήσει, να αποφύγει τον πλειστηριασμό. Με μία ανακοπή συνολικά η αποφυγή καθίσταται δυνατή.
Ο πλειστηριασμός όπως τον ξέραμε ως σήμερα, λάμβανε χώρα  στο κατάστημα του Ειρηνοδικείου στην περιφέρεια του οποίου έγινε η κατάσχεση, εργάσιμη ημέρα Τετάρτη, μεταξύ των ωρών  16:00 έως 17:00. Αν τα κατασχεμένα πράγματα βρίσκονταν στην περιφέρεια περισσότερων Ειρηνοδικείων,  ο δικαστικός επιμελητής με την κατασχετήρια έκθεση όριζε το ειρηνοδικείο της τέλεσης.
Η καινούρια  διαδικασία  προβλέπεται  γρήγορη κι άμεση. Τα ηλεκτρονικά συστήματα πλειστηριασμού περιέχουν όλα τα πληροφοριακά στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στο απόσπασμα της κατασχετήριας έκθεσης. Αρμόδιος για την τέλεση της διαδικασίας είναι ο εκάστοτε πιστοποιημένος υπάλληλος του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού, συμβολαιογράφος στο επάγγελμα, η φυσική παρουσία δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ότι αποτελεί παρελθόν.
Στον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό λαμβάνουν μέρος υποψήφιοι πλειοδότες που έχουν προηγουμένως πιστοποιηθεί στα ηλεκτρονικά συστήματα πλειστηριασμών. Ο οφειλέτης για να προβεί σε μέσο άμυνας πρέπει να κάνει όχι μια ανακοπή , αλλά τόσες όσες κι οι πλειοδότες.
Κάθε υποψήφιος πλειοδότης διορίζει με ηλεκτρονική δήλωση αντίκλητο που κατοικεί στην περιφέρεια του πρωτοδικείου του τόπου της εκτέλεσης μέχρι ώρα 15:00 δύο εργάσιμες ημέρες πριν από την ορισθείσα ημέρα του πλειστηριασμού, διαφορετικά αντίκλητος θεωρείται ο γραμματέας του πρωτοδικείου του τόπου της εκτέλεσης.Η επίσημη έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών αναμένεται στο τέλος αυτού του μήνα και μέσα στο επόμενο τρίμηνο περίπου 5.000 ακίνητα θα πλειστηριαστούν.
Όλα ηλεκτρονικά, γρήγορα, αναίμακτα, ανέπαφα για τους εκτελεστές!
Μέχρι τα τέλη του χρόνου θα έχουν πέσει τα πρώτα κλικς και με την έναρξη του νέου έτους το σύστημα θα αποτελεί τη νέα και μόνη πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση , αφού έσπευσε να δώσει τις ευχές στους Συμβολαιογράφους για τη νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα, βεβαίωσε πως οι τράπεζες θα προτιμήσουν επαγγελματικά ακίνητα και όχι  κατοικίες. Όμως το ίδιο το πρόγραμμα των πλειστηριασμών που έχουν λάβει ημερομηνία διεξαγωγής, δεν επικυρώνει τα λεγόμενα των κυβερνητικών εκπροσώπων, καθώς περιλαμβάνει και πλειστηριασμούς κατοικιών.
Το όριο για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ορίζεται στα 300.000. Αυτή είναι η επαναλαμβανόμενη καραμέλα για να χρυσωθεί το χάπι των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ποιος μας εγγυάται ότι το όριο αυτό  δε θα πέσει ακόμη και κάτω από τα 200.000 ευρώ, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι μέχρι τα περισσότερα δάνεια δεν ξεπερνούσαν τα τελευταία έτη τα 100.000 ευρώ, άρα το μεγαλύτερο ποσό πλαφόν θα καταλήξει να μην έχει νόημα , με αποτέλεσμα να μειωθεί.
Η προστασία της πρώτης κατοικίας εξακολουθεί να υπάρχει για όλους όσοι πρόλαβαν/ κατάφεραν να ενταχθούν στο νόμο Κατσέλη. Μετά το Δεκέμβρη του 2017 αποχαιρετάμε κι αυτή την άμυνα από πλευράς οφειλετών.
Η πρόφαση της οικονομίας χρόνου της δικαιοσύνης και η βεβαίωση ότι θα πληγούν μόνο έυρωστοι πολίτες είναι τουλάχιστον αστεία. Σωρεία σπουδαίων υποθέσεων μουχλιάζει χρόνια εκτός αιθουσών κι εμείς βιαζόμαστε να σώσουμε τις τράπεζες; Πότε επλήγησαν άλλωστε μεγαλοκαρχαρίες για να πληγούν και τώρα;
Η δυναμική παρουσία κινημάτων και φορέων κατά των πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία, παρακώλυε μέχρι στιγμής την παραδοσιακή διαδικασία κι αυτός είναι κατά τη γνώμη μας άλλος ένας σπουδαίος λόγος αντικατάστασής της.
Οι εικόνες που έρχονται , θα θυμίσουν πολύ την κατάσταση στην Ισπανία και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κίνημα που έχει δημιουργηθεί εκεί, στέκεται αλληλέγγυο και σε συνεχή συνεννόηση με το αντίστοιχο της χώρας μας.
”Αριστερό” ή ”δεξί” κλικ το ξεπούλημα παραμένει το ίδιο αισχρό!
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον “Δρόμο”, τo Σάββατο 16.9.2017

Διαβάστε περισσότερα

«Ανάπτυξη»: Για ποιόν; – του Νίκου Μπογιόπουλου

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

«Σωτηρία». «Μεταρρυθμίσεις». «Ανάπτυξη». Και εσχάτως: «Επενδύσεις». Για χρόνια οι λέξεις αυτές κλίνονται καθημερινά σε όλες τις πτώσεις από τους επαϊοντες της «σωτηρίας» μας.
Μόνο που είναι προφανές ότι στο πλαίσιο της διαρκούς αποκολοκύνθωσης λέξεων και εννοιών, τα ίδια λόγια – για να παραφράσουμε τον ποιητή – δεν έχουν το ίδιο βάρος σ’ όλες τις καρδιές και σ’ όλα τα χείλη.
Προδήλως η ακολουθούμενη πολιτική ήταν «σωτήρια». Αλλά για ποιόν; Για τις τράπεζες και όσους προκάλεσαν την κρίση, σίγουρα. Για τους μισθωτούς, όμως;
Όντως αυτά τα χρόνια έγιναν «μεταρρυθμίσεις». Προς όφελος ποιού, όμως; Του εργάτη που είδε τον βασικό του μισθό να κατρακυλάει στα 480 ευρώ και τον ΕΝΦΙΑ να τον πνίγει; Η’ προς όφελος της πολυεθνικής που απαλλάχτηκε από τα «περιττά» (για την ίδια) εργασιακά δικαιώματα και του fundπου πλέον θα αρπάζει σπίτια και ηλεκτρονικώς από τον λεηλατημένο και τρισχαρατσωμένο;
Μιλούν για «ανάπτυξη» και για «επενδύσεις». Τι ωραία! Αλλά δεν μας λένε: «Επενδύσεις» προς όφελος ποιού; Και άρα «ανάπτυξη» για ποιόν;
Τι ακριβώς θα «αναπτύξουν» οι 125.000 νέοι με μηνιάτικο 100 ευρώ και οι άλλες 600.000 απασχολούμενοι με τα 380 ευρώ το μήνα;
Κι από πότε, αλήθεια, η εκποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών και η άσκηση της «τέχνης του επιχειρείν» με προϋπόθεση τον εργασιακό μεσαίωνα είναι «επένδυση» και όχι ξεπούλημα και ειλωτεία;
«Για ποιόν», λοιπόν. Αυτό είναι το ερώτημα. Και η απάντηση, μαζί. 

Πηγή: Εφημερίδα Real News 17/9/2017

Διαβάστε περισσότερα

Αποκαλυπτικό βίντεο: Η κυνική ομολογία των ναζιστών της Χρυσής Αυγής

Δηλώσεις του Ν. Μιχαλολιάκου και των συνεργατών του, όπου ομολογούν πλήρως την ενοχή τους σε όσα τους καταλογίζονται στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που παρέπεμψε τη Χ.Α. να δικαστεί ως εγκληματική οργάνωση.

Το βίντεο που ανέβασε σήμερα η Εφημερίδα των Συντακτών περιλαμβάνει μόνο δηλώσεις του Ν. Μιχαλολιάκου και των συνεργατών του, όπου ομολογούν ότι η Χρυσή Αυγή έχει παραστρατιωτική δομή, κάθετη ιεραρχία και λειτουργεί με απόλυτη πειθαρχία.
Ομολογούν, επίσης, την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου και το γεγονός ότι η μοναδική «πολιτική» τους είναι η βία, καθώς επίσης και το κίνητρο των εγκλημάτων τους που δεν είναι άλλο από τη ναζιστική ιδεολογία τους.
Ομολογούν τέλος και την απέχθειά τους για το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία, αλλά και τη στρατηγική τους να διαλύσουν το Κοινοβούλιο και να εγκαθιδρύσουν και στην Ελλάδα το καθεστώς που «ακολούθησε μετά τη Βαϊμάρη», δηλαδή το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς του Χίτλερ.

Διαβάστε περισσότερα

Ο «επαγγελματικός προσανατολισμός» ξεκινά από την προσχολική ηλικία

Το παιδί εργάζεται"... έτσι συνηθίζουν να λένε οι Άγγλοι όταν ένα παιδί απλώς παίζει, κι έχουν δίκιο, αφού το παιχνίδι εί­ναι ο κυριότερος τρόπος µε τον οποίο τα παιδιά µαθαί­νουν. Μέσα από το παιχνίδι τα µεν παιδιά ανακαλύπτουν τις ιδιαίτερες κλίσεις τους, οι δε γονείς και το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα, έχουν τη δυνατότητα να τις ενισχύσουν, ώστε να µην αποδυναμωθούν. Από την προνηπια­κή ηλικία µέχρι το δηµοτικό, το κάθε παιδί, µέσα από το παιχνίδι, διαμορφώνει τη συναισθηματική του νοημοσύνη αλλά και τις δεξιότητες τις ζωής του, που είναι οι κυριότερες βάσεις για την εξέλιξή του.

"Κοίτα, αυτή είναι η γνώμη μου: όλοι αρχίζουμε τη ζωή μας γνωρίζοντας μαγεία. Γεννιόμαστε με ανεμοστρόβιλους, πυρκαγιές και κομήτες μέσα μας. Ικανοί να μιλάμε στα πουλιά, να διαβάζουμε τα σύννεφα και να βλέπουμε τη μοίρα μας στους κόκκους της άμμου. Ώσπου μας ξεριζώνουν τη μαγεία μέσα από την ψυχή μας. Στο σχολείο, στην εκκλησία, στο σπίτι. Μας βάζουν στον ίσιο δρόμο και μας λέν να είμαστε υπεύθυνοι. Να φερνόμαστε όπως αρμόζει στην ηλικία μας. Να ωριμάσουμε, για όνομα του Θεού. Και ξέρεις γιατί μας το λεν; Επειδή ντρέπονται γι αυτό που άφησαν κάποτε να τους κάνουν στις δικές τους ψυχές" R R McCammon, Boy's Life
Οι ειδικοί επισημαίνουν, πως ο επαγγελματικός προσανατολισμός ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Οι μελλοντικοί ενήλικες πρωταγωνιστές της επαγγελματικής ζωής, δηλαδή, τα παιδιά, χρειάζονται περισσότερο ελεύθερο χρόνο με πολλά ερεθίσματα, για να αναπτύξουν τις δεξιότητες της ζωής τους, τις δυνατότητες έκφρασης των συναισθημάτων, των δυνατοτήτων τους, και βέβαια, γνώση, για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα και τις μοναδι­κές ικανότητές τους.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και οι γονείς, χρειάζεται να αφουγκράζονται συνέχεια τις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών, ώστε να τα οδηγήσουν στo δρόμο που εκείνα κάποτε θα διαλέξουν. Αυτή, όμως, είναι μια φροντίδα που ξεκινά από πoλύ νωρίς, όταν ακό­μα το παιδί είναι νήπιο, πριν καλά καλά πάει στον παιδικό σταθμό ή στo νη­πιαγωγείο. Σ' αυτή την πρώιμη φάση οι γονείς θα του δώσουν τις πρώτες ευκαιρίες ν' αποκαλύψει τα ταλέντα και τις κλίσεις του. Στη συνέχεια, τη σκυ­τάλη θα πάρουν μαζί τους, οι ειδικοί του παιδικού σταθμού, του νηπιαγωγείου και του σχο­λείου.
Τα πρώτα χρόνια:
Η «επαγγελματική ενημέρωση» ξεκιvάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών, όταν σιγά σιγά έρχονται σε επαφή και με τα διάφορα επαγγέλ­ματα. Έτσι αρχίζει και η επιθυμία του κά­θε παιδιού να γίνει, π.χ. δάσκαλος, γιατρός, μουσι­κός, πυροσβέστης, κλπ.. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το κάθε παιδί θα ασκήσει τελικά το επάγγελμα που φαντάζεται σε μικρή ηλικία, αλλά η όλη διαδικασία το βοηθά να χτίσει σιγά σιγά την αυτονομία του. Τα παιδιά "διαλέγουν επάγγελμα" για να νιώσουν ότι διαφοροποιούνται. Ο προσ­διορισμός του επαγγέλματος βοηθά το παιδί να ξεχωρίσει τον εαυτό του μέσα στην οικογένεια. Το μεν παιδί προσανατολίζεται σε μια προσωπική πορεία στη ζωή και η οικογένεια σε μια μελλοντική ζωή χωρίς το παιδί.
Η συμβουλή των ψυχολόγων προς τους γονείς είναι σαφής: Δώστε ελεύθερο χρόνο και ερεθίσματα στο παιδί σας, για να αναπτύξει τις δεξιότητές του. Αν το παιδί σας έχει μια ιδιαίτερη κλίση σε κάτι, βοηθήστε το να την καλλιεργήσει, ενισχύστε του τις τάσεις του και προτρέψτε το να τις εκφράσει, χωρίς όμως να τη συνδέσετε απαραίτητα με το μελλοντικό του επάγγελμα, γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως θα συνθέσουν, τελικά, όλα εκείνα που θα αποκομίσουν από τη ζωή τους.
Έτσι κι αλ­λιώς, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παρεμβληθούν και άλλοι παράγοντες που θα τα οδηγήσουν στην όποια επαγ­γελματική απόφαση. Αυτό που χρειάζεται είναι να βοηθήσουμε από μικρή ηλικία κάθε παιδί να μπει στη διαδικασία ανακάλυψης του ίδιου του εαυτού του, προσφέροντάς του τη δυνατότητα έκφρασης των συναισθη­μάτων του, από τη μια πλευρά, και των ιδιαίτερων σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του, από την άλλη.
Ο ελεύθερος χρόνος που θα του προσφέρουμε, το παιχνίδι, και η συναναστροφή με άλ­λα παιδιά αλλά και με ενήλικες, και βέβαια η ύπαρξη πολλών διαφορετικών ερεθισμάτων, ώστε να το παροτρύνουμε να ασχοληθεί με όσα του προξενούν ενδιαφέρον, είναι το ένα μέρος. Το κύριο, όμως, βή­μα για να ωθήσουμε το κάθε παιδί να αναπτυχθεί, είναι η γνώση του εαυτού του.
Η σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης:
Σήμερα έχει αρχίσει να δίνεται έμφαση στο πως μπορεί κάθε παιδί να εκδηλώ­νει τα συναισθήματά του και να τα διαχειρίζεται. Στο παρελθόν, συναισθή­ματα όπως π.χ. ο θυμός, ήταν απαγορευ­μένα στα παιδιά. Στις μέρες μας η σημασία της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης, δηλα­δή η επίγνωση ότι το παιδί μπορεί να αναγνωρίζει τα δικά του συναισθήμα­τα αλλά και των άλλων (άρα να επι­κοινωνεί), όπως και η σημασία της ανακάλυψης, της εξέλιξης και της σύνθεσης των δεξιοτήτων τής ζωή του, είναι δεδομένη.
Η συναισθημα­τική καλλιέργεια, δηλαδή η ικανότητα του ανθρώπου να αναγνωρίζει, να εκφράζει, και κυρίως να διαχειρίζεται τα συ­ναισθήματά του, είναι από τα πιο βα­σικά εφόδια για τη ζωή. Γι' αυτό και η σύγχρονη εκπαίδευση στο νη­πιαγωγείο και στο δημοτικό χρειάζεται να βασίζονται σε προγράμματα, που έχουν στόχo την ανάπτυξη της συναισθημα­τικής νοημοσύνης.
Η δύναμη των ερεθισμάτων για την ανακάλυψη και αξιοποίηση των δεξιοτήτων ζωής:
Αν δεν δώσουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να πειραματιστού,  δεν θα μπορέ­σουν να αντιληφθούν τις κλίσεις και τις τά­σεις τους. Οι ιδιαίτερες ικανότητες εμφανίζονται από την προσχολική ηλικία, δίνοντας στο παιδί την ευκαιρία να τις εκφράσει και μέσα από το κάθε παιχνίδι, χωρίς όμως να το καταπιέζουμε ή να το κατευθύνουμε.
Το κάθε παιδί είναι σημαντικό να έχει τη δυνατότητα να διαλέγει την απασχόλησή του κι αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν μπορεί να διαθέσει τον ελεύθερο χρόνο του σε ό,τι θέλει πραγματικά. Μέσα από τον ελεύθερο χρόνο τα ταλέντα του θα ξεδιπλωθούν με άμεσο και αυθεντικό τρόπο. Επίσης, εξίσου σημαντικές εiναι οι ώρες της αυτοαπασχόλησης που χαρίζουν στο παιδί την αίσθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνο του, άρα ενι­σχύουν  την αυτοεκτίμησή του και τη διά­θεσή του να τα βγάλει πέρα με καινούρ­γιες προκλήσεις.
Η συμβολή των γονέ­ων είναι αποτελεσματική, όταν στηρίζουν τα παιδιά τους (όχι με υπερπροστατευτικότατα ή με καταπίεση) σε κάθε προσπάθεια που κάνουν, και τα βοηθάνε να αισθάνονται ικανά και να μην απογοητεύονται από τις  μικρές αποτυχίες τους.
Η επικοινωνία και η κοινωνικότητα:
Στην προνηπιακή ηλικία τα παιδιά χρειάζονται να συναναστρέφονται με άλ­λα παιδιά και να επικοι­νωνούν μεταξύ τους. Μ' αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν την ομαδικότητα, αποκτούν αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και το πιο σημαντικό: μαθαίνουν τον εαυτό τους. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να εκ­φράζουν ό,τι σκέφτονται και να καταλαβαίνουν, αντίστοιχα, τα άλλα παι­διά.
Τα περισσότερα επαγγέλ­ματα, εξάλλου, απαιτούν καλή επικοινωνία και αυ­ξημένη κοινωνικότητα. Μέσα από τη συνανα­στροφή το παιδί μαθαίνει, εκτός των άλλων, να αυτοπειθαρχεί και να οροθετείται, κάτι που επίσης είναι σημαντικό για όποιο επάγγελμα κι αν διαλέξει στο μακρινό μέλλον. Οι βάσεις όμως θα μπουν στην παιδική ηλικία.
Στον παιδικό σταθμό:
Όταν το παιδί δημιουργεί, αποκαλύπτει τις τάσεις του και τις δυνατότητές του με μοναδική ευκολία. Οι ευκαιρίες για δημιουργία δίνονται μέσα στο σπίτι με διάφορα παιχνίδια και απασχολήσεις, είτε στον παιδικό σταθμό και αργότερα στο νηπιαγωγείο. Γι' αυτό, όταν θα έρθει η ώρα να διαλέξουν οι γονείς τον παιδικό σταθμό καλό είναι να φροντίσουν να διαθέτει τα παρακάτω χαρακτηριστικά ή του­λάχιστον να τα πλησιάζει:
Έμφαση στην ανάπτυξη: Για να βοηθήσει τα παιδιά να προσανατολιστούν σωστά στο μέλλον, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, ο σύγχρονος παιδικός σταθμός πρέπει επίσης να δίνει μεγάλη έμφαση στη λέξη "ανάπτυξη". Συγκεκριμένα, να μπορεί να "'υποσχεθεί" την προσωπική, την κοινωνική αλλά και την σωματική ανάπτυξη των παιδιών, όπως και την ανάπτυξη των συναισθημάτων τους και των  γνώσεων τους, αλλά και των πνευματικών ικανοτήτων τους. Επίσης οι ειδικοί ενός παιδικού σταθμού είναι καλό να "κατεβαίνουν" στο ύψος των παιδιών, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να μπορούν να επικοινωνήσουν και να "ακούσουνε" με προσοχή τις επιθυμίες και τις ιδιαιτερότητές τους.
Επιπλέον, ο παιδικός σταθμός χρειάζεται να έχει μικρές ομάδες, με μια δασκάλα και έναν βοηθό, έτσι ώστε να μπορούν να ασχοληθούν με το κάθε παιδί ξεχωριστά, και να ενημερώνουν τους γονείς για την ανάπτυξή του σε όλους τους τομείς.
Προσιτός χώρος και αυτοδιάθεση: Ο χώρος του παιδικού σταθμού πρέπει να έχει ζεστασιά, σεβασμό και ασφάλεια για τα παιδιά, να διαθέτει μικρά έπιπλα κι έναν εξοπλισμένο εξωτερικό χώρο για ελεύθερο παιχνίδι και σωματική έκφραση και άσκηση, απαραίτητα σε αυτές τις ηλικίες. Επίσης, να είναι ένας απόλυτα προσιτός χώρος για τους μικρούς φιλοξενούμενούς του και vα τους παρέχει άμεσα την ικανοποίηση των ενδιαφερόντων τους με ποικιλία ερεθισμάτων.
Ενάς γονιός µπορεί να ελέγξει έναν τέτοιο χώρο προσέχοντας το εξής:  Το υλικό για τα παιχνίδια και τις δρα­στηριότητες να είναι τοποθετημένο σε τέτοιο ύψος, ώστε ένα κάθε παι­δί να µπορεί να πιάσει αυτό που το ενδιαφέρει και να εκφράσει µ' αυτόν τον τρόπο άµεσα την προτίµησή του αλλά και την κλίση του. Άλλο παιδί θα προτιμήσει τα τουβλάκια, άλλο τις δαχτυλοµπογιές, άλλο χαρ­τιά και µαρκαδόρους ή κάποιο παζλ, κι άλλο θα παίξει µε ένα ξυλόφω­νο, ή θα προτιμήσει την παιδική χαρά.
Επίσης, είναι καλό να µπορούν οι γο­νείς να επισκέπτονται όλες τις ώρες τον παιδικό σταθµό.
Στο νηπιαγωγείο:
Το πρόγραµµα στο νηπιαγωγείο χρειάζεται µεγαλύτερη καθοδή­γηση και οργάνωση, ώστε να προετοιμάσει το παιδιά να περάσουν µε µεγαλύτερη ευκολία στo δηµοτικό σχολείο, oπότε αυξάνονται κάπως οι απαιτή­σεις για πειθαρχία και oριoθέτηση. Όμως, ένα νηπιαγωγείο δεν θα πρέπει να έχει στο πρόγραµµά του υποχρεωτικά γραφή και ανάγνω­ση. Αν ένα παιδί «στέκεται» καλά στην οµάδα, αν νοιώθει καλά µε τον εαυτό του και λειτουργεί επιτυχώς, θα περάσει οµαλά στην πρώτη δη­µοτικού χωρίς απαραίτητα να ξέ­ρει να διαβάζει ή να γράφει. Μπορεί να υπάρχει πρόγραµµα για όλα τα παραπάνω (ακόµα και για µία ξένη γλώσσα), αλλά σε µορφή παιχνιδιού.
Φυσικά, εί­ναι καλό να υπάρχει δυνατό­τητα για γυµναστική, καλλιτεχνι­κές δραστηριότητες, µουσική, και όλα όσα µπορεί να ενδιαφέρουν τα παιδιά. Όλα αυτά, ωστόσο, δεν πρέπει να δίνονται στο παιδί με καταπιεστικό ή υποχρωτικό τρόπο.
Γενική µόρφωση και παιδεία - Τα εφόδια:
Η σηµασία της γενικής µόρφωσης και παιδείας είναι µεγάλη. Ανεξάρ­τητα από τα ιδιαίτερα ταλέντα του, κά­θε παιδί, χρειάζεται να καλλιεργείται πνευματικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι η απόφαση της εξειδίκευσης έρχεται στο τέλος των σπουδών. Η διαδρoµή από τη µόρφωση µέχρι την επαγγελµατι­κή αποκατάσταση µπορεί ν' αλλάξει στόχο πολλές φορές. Σήµερα κάθε ενήλικας π.χ. στην Ευρώπη, πρόκειται να εξασκήσει κατά  μέσο όρο, τρία ή και τέσσερα διαφορε­τικά επαγγέλματα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μπορεί στη διαδροµή ο καθένας να επισηµάvει άλλα ενδιαφέροντα, ή μπορεί ακόµη ν' αλλάξει επάγγελµα ύστερα από µια σύ­ντοµη επιπλέον επιμόρφωση, η οποία θα βασίζεται και στα εφόδια της γενικής παιδεία που απέκτησε, αλλά και με στόχο την αυτοπραγμάτωση των δεξιοτήτων ζωής του, που είναι εκείνο που θα του δώσει την αίσθηση της επαγγελματικής -και όχι μόνο- ολοκλήρωσης, πως πραγματικά κατάφερε να αξιοποιήσει έως και στο έπακρο, τις ικανότητές του.
Οι μελλοντικές επιλογές:
Η επιλογή του επαγγέλματος δεν είναι αποτέλεσα µιας µόvο συνισταμένης, δηλαδή των ικα­νοτήτων και των κλίσεων του παιδι­ού, και των εφοδίων που θα κατακτήσει από τη μόρφωσή του(πτυχία και διακρίσεις) αλλά και άλλων παραγόντων, κοινωνικών και ψυχολογικών. Τα εφόδια που θα αποκτήσει κάθε παιδί από την προνηπιακή, νηπιακή, και σχολι­κή του ηλικία, θα το βοηθήσουν να εκμεταλλευτεί µε πολύ µεγαλύτερη ευκολία τις ιδιαιτερότη­τές του, έτσι ώστε να πραγµατοποι­ήσει µε επιτυχία τα όνειρά του.
Το επάγγελμα είναι η ίδια η ζωή, σε αυτό αναλώνουμε την περισσότερη ενέργειά µας, κι αυτό βοηθά στη δηµιουργία της ταυτότητάς µας. Ωστόσο δεν µπορούµε να απαιτούμε από τα παιδιά ν' αποκτήσουν ταυ­τότητα πριν ακόµη ενηλικιωθούν. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο επαγγελματικός προσανατολισµός είναι µια εξελικτική διαδικασία, που δεν αξίζει µόνο για το αποτέλεσµά της, αλλά και για το ταξίδι που κάνει το κάθε παιδί, µέχρι να είναι έτοιµο να "πάρει τη ζωή του στα χέρια του".
Ο παιδικός σταθμός, το νηπιαγωγείο και το σχολείο χρειάζεται:

• Να προσέχουν κάθε παιδί, καθώς κινείται στο περιβάλλον.
• Ν’ ανταποκρίνονται στις ανάγκες του.
• Να παρατηρούν κάθε παιδί ξεχωριστά.
• Να προσέχουν όσα εκφράζει κάθε παιδί.
• Να το βοηθούν να εκφράζεται συναισθηματικά και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του (ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης).
• Να το βοηθούν να επικοινωνεί.
• Να του μαθαίνουν να ολοκληρώνει την κάθε προσπάθειά του, να επιμένει, να εξερευνά, να μοιράζεται.
• Να του δίνουν ερεθίσματα που θα το βοηθήσουν να ανακαλύψει και να διαμορφώσει τις δεξιότητες της ζωής του, π.χ. με ομαδικά και ατομικά παιχνίδια, απασχολήσεις και δραστηριότητες.
• Να το βοηθούν να μάθει τον εαυτό του.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε, κάποια από εκείνα που άφησε παρακαταθήκη, ο καθηγητής Χρίστος Τσολάκης: "Δεν γνωρίζει κανείς καλά, παρά μόνο ότι τον έχει κάνει να το αγαπήσει. Αν κάτι δεν το αγάπησες, δεν το γνωρίζεις καλά. Το σχολείο πρέπει να είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια! Αυτή την μεταρρύθμιση θα τη βάλουμε καμιά φορά στο μυαλό μας; Τα άλλα ειναι μερεμέτια!"
"Οι μαθητές είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι!"

Διαβάστε περισσότερα

Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ!- Ανοιχτό Κάλεσμα σε Πολίτες, Φορείς και Συλλόγους του Δήμου Ι.Π.Μεσολογγίου!

Ανοιχτό Κάλεσμα σε Πολίτες, Φορείς και Συλλόγους του Δήμου Ι.Π.Μεσολογγίου για Ενημέρωση για το πολύ σημαντικό ζήτημα της Καύσης Βιορευστών στο Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού.
 

-Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου
-Ώρα: 19:00
-Εργατικό Κέντρο Μεσολογγίου
 

Ύστερα από έρευνα μηνών καταλήξαμε στο βέβαιο συμπέρασμα ότι η κατασκευή και λειτουργία αυτών των μονάδων θα είναι καταστροφική για την περιοχή μας.
8 μήνες μετά την πρώτη μας αντίδραση, θα διατυπωθούν τα βασικά μας επιχειρήματα - ευρήματα, που στηρίζουν το δίκαιο αίτημα μας για ολοκληρωτική ακύρωση αυτής της καταστροφικής επένδυσης.
 

Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ!

Διαβάστε περισσότερα

Τι είπε ο άνθρωπος! (ΒΙΝΤΕΟ)

Tου Νίκου Μπογιόπουλου
«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Ποτέ ίσως άλλοτε στην ιστορία αυτού του τόπου σε μια φράση δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά.
Για την ακρίβεια δεν είχε προσφερθεί στο φιλοθεάμον κοινό τέτοιο ξεβράκωμα από τον γυμνό βασιλιά του νεοφιλελευθερισμού.
Τι μας είπε ο «μετριοπαθής», ο «ήπιος», ο «κεντροδεξιός» κύριος Μητσοτάκης;
Ότι η κοινωνική ισότητα καταστρατηγεί τη δημοκρατία και ότι κινείται στον αντίποδα της ανθρώπινης φύσης!
Ότι η «ανισότητα» (προσέξτε: η ανισότητα» και όχι η «διαφορετικότητα») αποτελεί στοιχείο του ανθρώπινου DNA και άρα είναι ο αρμός πάνω στον οποίο πρέπει να οικοδομούνται οι ανθρώπινες κοινωνίες!
Ο κ.Μητσοτάκης,ακολουθώντας τον «ευθύ» δρόμο του νεοσυντηρητισμού και όχι την σοσιαλδημοκρατική τεθλασμένη του κ.Τσίπρα (ιδού η… διαφορά τους) ήταν αποκαλυπτικός:
Δια των χειλέων του η κοινωνική ανισότητα έφτασε να συνιστά ξετσίπωτα πολιτικό πρόταγμα και να ξεστομίζεται επίσημα ως προεκλογικού τύπου διακηρυκτικός λόγος!
Τύφλα να έχει ο  κοινωνικός δαρβινισμός!Τύφλα να έχει ο Μάλθους!
Ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος αγορεύει περί το μέλλον, ο οποίος ομιλεί εν έτει 2017 για να μας πουλήσει τα οράματα του για το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, μας το ξεκαθάρισε (εν τη πολιτική αφελεία του;): Θέλει μια χώρα, μια κοινωνία κι έναν λαό που θα ζούνε… 250 χρόνια πίσω.
Πίσω κι από εκείνο το «Ελευθερία – ΙΣΟΤΗΤΑ – αδελφοσύνη» της Γαλλικής Επανάστασης!
Τόσο «μαύρο» είναι το μέλλον που μας τάζουν. Φτιαγμένο με τα ίδια πάντα καπιταλιστικά υλικά, με τις ίδιες θεωρίες περί «άξιου και ικανού», με την ίδια κατασταλτική ιδεοληψία που αντανακλά και θέλει να αναπαραγάγει σε επίπεδο συνείδησης την επιβολή του «δίκιου του ισχυρού».
Και που όταν ανοίγουν οι υπόνομοι του συστήματος, εμφανίζονται κάποιοι και τα χρησιμοποιούν όλα αυτάγια να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στους νόμους της Νυρεμβέργης.
Γρηγορείτε!

Το highlight κατά την γνώμη μου της ομιλίας Μητσοτάκη στη #ΔΕΘ2017 !Αυτοί είναι!

«Η κοινωνική ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση!» pic.twitter.com/6J8wp6KlPX

— Ναυσικά (@nafsika71) 16 Σεπτεμβρίου 2017

Διαβάστε περισσότερα