Παράξενος μήνας για τη Βουλή ο Αύγουστος. Λίγο η ζέστη, λίγο οι απουσίες, λίγο η κακή παράδοση των προηγούμενων κυβερνήσεων να περνάνε τα «δύσκολα» νομοσχέδια όταν όλοι λείπουν, έχουν μετατρέψει τον Αύγουστο σε μήνα «αυξημένου κινδύνου».
Ο φετινός Αύγουστος, ωστόσο, ξεκίνησε με μια κοινοβουλευτική είδηση αρκετά σημαντική και σίγουρα καθόλου συνηθισμένη.
Σε συνέχεια της πολυσυζητημένης και αμφιλεγόμενης απόφασης του Αρείου Πάγου που εκρινε ότι δεν συνιστά βλαπτικη μεταβολή των όρων εργασίας ή μακροχρόνια μη καταβολή των δεδουλευμένων των μισθωτών, το ΚΚΕ κατέθεσε τροπολογία με ρύθμιση αντίθετη στη συγκεκριμένη απόφαση του Αρείου Πάγου. Σύμφωνα με την τροπολογία του ΚΚΕ θεωρείται «μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης».
Στο δεύτερο σκέλος της, η τροπολογία αυστηροποιούσε τις ποινές των «τζαμπατζήδων» εργοδοτών, επεκτείνοντας την ευθύνη στα μέλη του ΔΣ και στον βασικό μέτοχο της εταιρεία προβλέποντας φυλάκιση και χρηματική ποινή.
Αν και οι νομοθετικές πρωτουβουλίες του ΚΚΕ δεν έχουν βρει στο παρελθόν θετική ανταπόκριση στη Βουλή (πρόταση νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων κλπ), αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά.
Η απαράδεκτη απόφαση του Αρείου Πάγου που έδινε ακόμα ένα νομικό «άνοιγμα» στους εργοδότες να μην καταβάλουν μισθούς, είχε δεχτεί τόσο έντονη κριτική από συνδικαλιστικές οργανώσεις, κόμματα και ΜΜΕ, που τα υπουργεία Εργασίας και Ψηφιακής Πολιτικής (σε νομοσχέδιο του οποίου εντάχθηκε η συγκεκριμένη τροπολογία) έκαναν δεκτό το πρώτο σκέλος της τροπολογίας του ΚΚΕ, με το επιχείρημα ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τις ποινές των εργοδοτών που δεν πληρώνουν είναι επαρκές.
Η τροπολογία ωστόσο βρήκε θετική ανταπόκριση και στη ΝΔ, η οποία παρά τη θέση που είχε διατυπώσει δημόσια ο αντιπρόεδρος του κόμματος Άδωνις Γεωργιάδης, ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι «υπέρ των εργαζομένων» (27/7/2017 Alpha 98,9), τελικά, φοβούμενη τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε μια ακόμη ενδεχόμενη εμμονή της στα συμφέροντα των εργοδοτών, τελικά υπερψήφισε την τροπολογία του ΚΚΕ. Το ίδιο έκανε και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εφόσον υπήρχε η σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης, ενώ «παρών» δήλωσαν το Ποτάμι (οι ισχνές όχθες του μάλλον δε θα άντεχαν το βάρος του «ναι») και η Ένωση Κεντρώων.
Κάπως έτσι, αν και κουτσουρεμένη, η τροπολογία που θα αποτελέσει ένα μικρό ανάχωμα στην επίθεση που δέχονται τα συμφέροντα των εργαζομένων από τη Δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια, υπερψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία από την Ολομέλεια της Βουλής, βεβαίως, κάτω από την πίεση που είχε δημιουργηθεί σε κοινωνικό επίπεδο.
Μόνο που…
Σε όλη αυτή την ιστορία υπάρχει μια σκιά. Ανίκανοι να απεκδυθούν τον ρόλο τους ως «μαντρόσκυλα» των αφεντικών έστω και για λίγο, οι (κατά τα άλλα αντισυστημικοί) ναζί της Χρυσής Αυγής επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά ότι μοναδικός εχθρός τους είναι στην πραγματικότητα το συμφέρον των εργαζόμενων ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας. Σε αυτό δεν είναι ρατσιστές. Έτσι, η Χρυσή Αυγή κατεγράφη ως το μοναδικό κόμμα του κοινοβουλίου που εναντιώθηκε σε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία ψηφίζοντας «όχι».
Ύστερα από σχετική έρευνα τόσο στα μέσα ενημέρωσης της ίδιας της Χρυσής Αυγής (ναι, τους δώσαμε δυστυχώς μερικά κλικ) όσο και στα πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής κατά την συζήτηση και ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, διαπιστώθηκε ότι δεν έγινε καμία αναφορά στη συγκεκριμένη τροπολογία ούτε βέβαια στους λόγους για τους οποίους την καταψήφισαν. Αντιθέτως οι ομιλίες τους (Σαχινίδης, Ζαρούλια) περιορίστηκαν στα παραδοσιακά και πάντα ψευτο-οργισμένα παραληρήματα για την αδικία που βιώνουν επειδή δεν τους καλούν στα κανάλια.
Τουλάχιστον βέβαια, σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για υποκρισία. Γιατί θα ήταν τουλάχιστον υποκριτικό η Χρυσή Αυγή σήμερα να στήριζε μια φιλεργατική νομοθετική παρέμβαση ενώ πρόκειται για το ίδιο κόμμα που πριν λίγα χρόνια άνοιγε σε όλη τη χώρα δουλεμπορικά γραφεία «ευρέσεως εργασίας» με μεροκάματο 18€. Το ίδιο κόμμα που μέσα από την εφημερίδα του πρότεινε (εφ. «Χρυσή Αυγή», 17/11/2010) την «επέκταση του 5ήμερου σε 6ήμερο χωρίς αύξηση αποδοχών με σκοπό την επίτευξη πλεονάσματος 20% του ΑΕΠ κάθε χρόνο». Το ίδιο κόμμα που έδινε κοινοβουλευτικές «μάχες» για να δοθούν (κι άλλες) φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές.
Ίσως οι χρυσαυγίτες να πόνταραν στον παλιό καλό κοινοβουλευτικό Αύγουστο που με λίγο θολό νερό από τα μπάνια του λαού παραδοσιακά «έκρυβε» αρκετές «νομοθετικές αμαρτίες». Δεν υπολόγισαν όμως, ότι οι τελευταίοι Αύγουστοι είναι αρκετά πιο θερμοί και ότι ανεξαρτήτως εποχής και θερμοκρασίας, πλέον πάντα υπάρχουν μάτια στραμμένα πάνω τους.
Θέλοντας και μη λοιπόν, η Χρυσή Αυγή έδειξε για μια ακόμη φορά τον πραγματικό της «πατριωτισμό» που δεν είναι άλλος από την απόλυτη αφοσίωσή της στην προάσπιση των συμφερόντων των εργοδοτών, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να καταγραφούν και κοινοβουλευτικά ως μια θλιβερή μειοψηφία φανατικών εργοδοτικών συνδικαλιστών.
Δε θα μπούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε όλα τα «διαμάντια» που ακούστηκαν από τους χρυσαυγίτες στη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου που, άλλωστε, είναι εντελώς άσχετα από το θέμα μας. Θα αρκεστούμε να επιλύσουμε μόνο την απορία που εξέφρασε η βουλευτής Ζαρούλια: «[Το δημοκρατικό έλλειμμα] αφορά στην απόλυτη φίμωση της τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας ή σε εκείνα τα Μέσα που διαφωνούν με την πολιτική του;»
Δεν είναι που διαφωνούν με την «πολιτική» σας κυρία Ζαρούλια μου. Είναι που διαφωνούν με τις δολοφονίες σας. Έχει διαφορά.