Ο πλούσιος έμπορος που επέλεξε να μείνει και να θυσιαστεί στο Μεσολόγγι....

Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, πλούσιος έμπορος της Πάτρας, υπήρξε, με δική του θέληση, έγκλειστος στο Μεσολόγγι της δεύτερης πολιορκίας και σκοτώθηκε κατά την Έξοδο.

 

Στο Μεσολόγγι βρέθηκε ως απεσταλμένος της Διοίκησης από το Ναύπλιο, την οποία δεν έπαψε να βομβαρδίζει με επιστολές για τον επισιτισμό της μαρτυρικής πόλης. Από τις πρώτες επιστολές του στις 30 Ιουνίου 1825 προειδοποιούσε: «Η αμέλεια του να γενή εγκαίρως πρόνοια περί του κατά την γην προπυργίου της Ελλάδος, δεν γνωρίζομεν ποία δεινά επακόλουθα μπορεί να επιφέρη, διότι τα πράγματα έφθασαν εις μίαν ακμήν δυσάρεστον και εγείρουσαν τρόμον και φόβον».

Στην τελευταία του επιστολή προς την κυβέρνηση, στις 23 Μαρτίου 1826 έγραφε: «Το Μεσολόγγι ευρίσκεται εις τον έσχατον κίνδυνον δι’ έλλειψιν τροφής, και οι εν αυτώ έγκλειστοι έφαγαν όλα σχεδόν τα πίτουρα όσα ευρίσκοντο εδώ μέσα, ήρχησαν να τρώγουν και γαϊδούρια, έχουν απόφασιν και ποντικούς και τελευταίον να μακελευτούν με τους εχθρούς παρά να κλίνουν αυχένας εις αυτούς».

Η κατάσταση ξέρουμε ότι ήταν ακόμη χειρότερη απ’ ό,τι την περιγράφει. Στα ενθυμήματα του Κατσομούλη, ο αγωνιστής αφηγείται ένα περιστατικό του οποίου έγινε αυτόπτης μάρτυρας: «Εκείνη την ημέραν ένας Κραβαρίτης έκοψεν κρέας από το μηρί ενός φονευμένου και το έφαγεν».

Η νεκροφαγία στην πολιορκία του Μεσολογγίου δεν παρέχει ένα μονάχα παράδειγμα. Ο στρατηγός Ν. Μακρής, γιος του επίσημου Αγωνιστού της Πολιορκίας, γράφει ότι «πολλοί ευρέθησαν εις την ανάγκη να φάγωσιν ανθρώπινας σάρκας και, ως εδιηγούντο, ελάμβανον το ήπαρ εκ των φονευομένων και όντων κράσεως υγιούς, το ετηγάνιζον με έλαιον και έρριπτον ολίγον ξείδι. Το τοιούτον δε παρασκεύασμα παρείχεν ευάρεστον τροφήν προς τους αγνοούντας την προέλευσίν του, ανεκτήν δε εις τους γνωρίζοντας ταύτην».

Στις 4 Ιανουαρίου 1826, ο Παπαδιαμαντόπουλος στάλθηκε στη Ζάκυνθο από τους προκρίτους του Μεσολογγίου και τη φρουρά για να ζητήσει την αποστολή τροφίμων, «ακόμη και με την υποθήκευση των όπλων των αγωνιστών». Ο Παπαδιαμαντόπουλος έφτασε στο νησί στις 9 Ιανουαρίου, όπου συνάντησε και τη σύζυγό του Ελένη με τα έξι τους παιδιά. Αφού πραγματοποίησε την αποστολή του και παρά τις εκκλήσεις συγγενών και φίλων, επιβιβάστηκε στο πλοιάριο που τον είχε φέρει και επέστρεψε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.

Λίγο πριν από την έξοδο, παρέδωσε το λευκό του άλογο σε πεινασμένους αγωνιστές, αποκλείοντας έτσι τη μόνη ελπίδα διαφυγής του. Το τέλος του είναι γνωστό.

Διαβάστε περισσότερα

Κυβέρνηση Μακρόν: Απαγόρευσε τις διαδηλώσεις -Σχέδιο μαζικών συλλήψεων εναντίον των «κίτρινων γιλέκων»

Η γαλλική αστυνομία θα είναι έτοιμη στο εξής να προχωρά σε μαζικές συλλήψεις εάν μέλη του κινήματος των «Κίτρινων Γιλέκων» αψηφούν την πιθανή απαγόρευση διαδηλώσεων από τις αρχές, δήλωσε χθες Τρίτη ο υφυπουργός Εσωτερικών Λοράν Νουνιέζ ενώπιον της γαλλικής εθνοσυνέλευσης.

«Στο μέλλον, αρχής γενομένης από το επόμενο Σάββατο, θα δρούμε θεωρώντας πως έχουμε μπροστά μας συγκεντρώσεις ταραχοποιών, με μόνο σκοπό να σημειωθούν επεισόδια (…) θα τις διαλύουμε αμέσως και, εάν χρειάζεται, θα προχωράμε σε μαζικές συλλήψεις», διεμήνυσε ο Νουνιέζ.

Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Εντουάρ Φιλίπ ανήγγειλε ότι μελετάται το ενδεχόμενο να απαγορευτούν τελείως οι διαδηλώσεις σε περιοχές του ιστορικού κέντρου της γαλλικής πρωτεύουσας, μετά τα εκτεταμένα επεισόδια του περασμένου Σαββάτου στα Ηλύσια Πεδία, όπου υποκατάστημα τράπεζας πυρπολήθηκε και καταστήματα λεηλατήθηκαν.

Ενώ ο επικεφαλής της αστυνομίας του Παρισιού Μισέλ Ντελπίς αναμενόταν να αντικατασταθεί από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο Νουνιέζ σημείωσε νωρίτερα πως αξιωματικοί της αστυνομίας διέταξαν τα στελέχη να επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση όταν επιχειρούν, αλλά χωρίς να φροντίσουν να ενημερώσουν την κυβέρνηση.

Έτσι, «θα αναλάβει μια νέα ομάδα» αξιωματικών τη διοίκηση της αστυνομίας της γαλλικής πρωτεύουσας, η οποία «θα εφαρμόζει τις οδηγίες που δίνουμε», ξεκαθάρισε ο υφυπουργός Εσωτερικών στον ραδιοφωνικό σταθμό RMC.

Υπουργοί της κυβέρνησης επέκριναν την αστυνομία διότι δεν επενέβη έγκαιρα ώστε να συλλάβει τους ταραχοποιούς το περασμένο Σάββατο, αλλά και διότι εμφανίζεται να διστάζει να χρησιμοποιήσει πλαστικές σφαίρες. Οι λεγόμενοι εκτοξευτές αμυντικών σφαιρών (lanceurs de balles de défense, LBD) βρέθηκαν στο επίκεντρο έντονων επικρίσεων εναντίον των σωμάτων ασφαλείας, καθώς πάνω από 20 διαδηλωτές έχουν χάσει την όρασή τους εξαιτίας της χρήσης αυτών των όπλων σε επεισόδια.

Τη χρήση των σφαιρών από καουτσούκ κατέκριναν τόσο η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Ντούνια Μιγιάτοβιτς όσο και η αριστερή αντιπολίτευση της Γαλλίας.

Την ίδια στιγμή 35 διαπρεπείς γάλλοι χειρουργοί οφθαλμίατροι ζήτησαν τον περασμένο μήνα από τον πρόεδρο Μακρόν να επιβάλλει μορατόριο στη χρήση αυτών των όπλων. Οι επιστήμονες υπογράμμισαν σε επιστολή τους, την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα Le Journal du Dimanche, πως η χώρα «ποτέ πριν δεν είχε ζήσει τέτοια “επιδημία” σοβαρών οφθαλμικών τραυματισμών».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα

Η Τουρκία, σταυροδρόμι στο εμπόριο ναρκωτικών

By Kendal Nezan

 

[από το αρχείο της “Le Monde diplomatique”, Ιούλιος 1998]

Η θητεία του στρατηγού Ισμαήλ Χακί Καράνταγι ως αρχηγού του γενικού επιτελείου του τουρκικού στρατού λήγει τον ερχόμενο Αύγουστο. Τα πέντε χρόνια που πέρασε εκεί, σημαδεύτηκαν από την ενδυνάμωση του ρόλου των αξιωματικών σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής, από το «κουρδικό ζήτημα» μέχρι τις σχέσεις με την Ελλάδα, περνώντας από την πάλη ενάντια στον «ισλαμικό κίνδυνο». Με την ώθηση του κράτους, παρακολουθήσαμε, επίσης, την αύξηση των μαφιόζικων δραστηριοτήτων, συνδεδεμένων με το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και με τις πολυάριθμες εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων και υπέρμαχων των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

 

Η απόπειρα δολοφονίας που έγινε στις 12 Μαΐου 1998, μέρα μεσημέρι στην Άγκυρα εναντίον του Ακίν Μπιρντάλ, προέδρου της Τουρκικής Ένωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, ήταν η αφορμή για να ξαναρχίσει η συζήτηση σχετικά με τις δραστηριότητες των εγκληματικών δικτύων, που λειτουργούν και ευημερούν στη σκιά της εξουσίας. «Ενώ στην Ισπανία οι 28 φόνοι που διαπράχθηκαν από τις GAL έγιναν μια σοβαρή υπόθεση του κράτους, στην Τουρκία, που αυτοχαρακτηρίζεται κράτος δικαίου και χτυπά την πόρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κανείς από τους δράστες των περισσότερων από 4.500 πολιτικών φόνων που δεν εξιχνιάσθηκαν, τις θλιβερά διάσημες “φάιλι μεσχούλ”, που έχουν διαπραχθεί από το 1991, δεν έχει συλληφθεί. Στη χώρα μου, οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι διανοούμενοι βρίσκονται πίσω από τα σίδερα» δήλωνε με αγανάκτηση ο Ακίν Μπιρντάλ σε μια εισήγησή του μπροστά σε ακροατήριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της οποίας είναι αντιπρόεδρος, λίγες εβδομάδες πριν από τη δολοφονική απόπειρα από την οποία επέζησε ως εκ θαύματος, αφού καμία από τις 13 σφαίρες που διαπέρασαν το κορμί του δεν άγγιξε κανένα ζωτικό όργανο. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι γνωστά και, σε μεγάλο βαθμό, αναγνωρισμένα επισήμως.

Πράγματι, στην αναφορά του, που δημοσιεύθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1997, ο επικεφαλής επιθεωρητής της τουρκικής κυβέρνησης, ο Κουτλού Σαβάς, περιγράφει, μερικές φορές με λεπτομέρειες, πώς μέσα στο νομικό no man’s land που υπάρχει στην κουρδική νοτιο-ανατολική περιοχή, οι άντρες του ειδικού πολέμου δεν αρκούνται να σκοτώνουν όποιον θέλουν, αλλά επιδίδονται σε «προστασία» των εμπόρων, σε εκβιασμούς, βιασμούς και εμπόριο ναρκωτικών (1).

Εξηγεί επίσης πώς το κράτος εμπιστεύθηκε την ασφάλεια ενός τεράστιου διοικητικού διαμερίσματος -γύρω από τις πόλεις Σιβερέκ και Χιλβάν- στον ιδιωτικό στρατό ενός φυλάρχου, του Σεντάτ Μπουτσάκ, βουλευτή και στενού συνεργάτη της Τανσού Τσιλέρ, ο οποίος έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους κατοίκους του. Αυτός ο βουλευτής, «πολέμαρχος», είναι εξάλλου ο μόνος επιζών του αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που έγινε το Νοέμβριο του 1996 στο δρόμο που ενώνει τη Σμύρνη με την Κωνσταντινούπολη, κοντά στο Σουσουρλούκ (2). Πόση ήταν η έκπληξη της κοινής γνώμης όταν έμαθε ότι στο δυστύχημα, δίπλα στον αρχηγό της αστυνομίας, βρισκόταν και ένας διαβόητος αρχηγός της μαφίας της άκρας Δεξιάς, ο Αμπντουλάχ Τσατλί, αναμειγμένος στη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Πάπα, καταζητούμενος από την Ιντερπόλ για εμπόριο ναρκωτικών και από την τουρκική δικαιοσύνη για το φόνο 7 στελεχών της αριστεράς!

Από τότε, για τους Τούρκους, το Σουσουρλούκ έγινε συνώνυμο της μαφιόζικης εκτροπής του κράτους. Γι’ αυτό ο κόσμος δεν παύει να ζητάει μια επιχείρηση τύπου «καθαρά χέρια». Ούτε η συγκρότηση μιας επιτροπής κοινοβουλευτικής έρευνας, ούτε η μακρά τηλεοπτική παρέμβαση του πρωθυπουργού Μεσούτ Γιλμάζ, στις 23 Ιανουαρίου 1997, κατά τη διάρκεια της οποίας σχολίασε το πόρισμα των ερευνών που μόλις του είχε παραδοθεί, δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν την κοινή γνώμη, που βλέπει σε αυτά προσπάθειες με στόχο να αποκρυβεί η έκταση της γάγγραινας που κατατρώει την ίδια την καρδιά του κράτους. Πόσο μάλλον που οι πολιτικοί και αστυνομικοί υπεύθυνοι που κατονομάστηκαν είναι πάντα ελεύθεροι και διαβεβαιώνουν ότι έδρασαν με διαταγές που προέρχονταν από την κορυφή του κράτους (3).

Για το μέσο άνθρωπο, κάποιος σαν τον Γιεσίλ, τον επονομαζόμενο Εξολοθρευτή, απεικονίζει πολύ καλά την υψηλή προστασία που απολαμβάνουν οι δολοφόνοι από το κράτος. Ο επικεφαλής των ερευνών της κυβέρνησης διαβεβαιώνει με πικρία ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ένοχος για 19 τουλάχιστον δολοφονίες, στις οποίες περιλαμβάνεται και η δολοφονία ενός βουλευτή, του Μεχμέτ Σιντσάρ. Τον κατηγορεί επίσης για την απαγωγή, στην είσοδο του δικαστηρίου Κρατικής Ασφαλείας στο Ντιαρμπακίρ, δύο νεαρών κοριτσιών της Σουκράν Μιζγκίν και της Ζεϊνέπ Μπακά, τις οποίες βίασε και βασάνισε άγρια, πριν τις σκοτώσει.

Στην αναφορά διευκρινίζεται ότι ο Εξολοθρευτής «απ’ όσα γνωρίζει η αστυνομία και η ΜΙΤ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), της οποίας αποκαλούσε “μπαμπά” έναν από τους διευθυντές, κατάφερε να έχει στην Άγκυρα τραπεζικό λογαριασμό από όπου διακινούνταν τεράστια ποσά που προέρχονταν από “προστασία” και εμπόριο ναρκωτικών». Εφοδιασμένος με χαρτιά του πρωθυπουργικού γραφείου πληροφοριών, ο εγκληματίας εγκαταλείπει τη χώρα στις 23 Οκτωβρίου 1996 με προορισμό τη Βηρυτό, συντροφιά με δύο πράκτορες της ΜΙΤ που είχαν διπλωματικά διαβατήρια. Κατά την αναχώρησή τους από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, πέρασαν από την αίθουσα επισήμων που προορίζεται για τον πρωθυπουργό. Πώς μπορεί κανείς να μιλήσει, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, για «παρέκκλιση» και «σφάλματα»;

Ένας άλλος αστυνομικός, δολοφόνος κατά συρροήν, ο Αϊχάν Τσαρκίν, ανακρινόμενος στις 28 Αυγούστου 1996 από τη ΜΙΤ, λέει: «Μου καταλόγισαν 91 φόνους που έγιναν στα ανατολικά και νοτιο-ανατολικά. “Τα ξέρουμε όλα αυτά και κανείς δεν έχει τίποτα άλλο να πει”, μου εμπιστεύθηκαν οι ανακριτές μου. Όμως γιατί απαγάγατε τον Ομέρ Λουφτού Τοπάλ (το βασιλιά των καζίνων); Για λογαριασμό σας; Ξέρετε ότι υπηρετείτε μια πολιτική δύναμη; Τη δύναμη της πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ και του Μεχμέτ Αγκάρ, γενικού διευθυντή της ασφάλειας;»

Το όνομα της Τανσού Τσιλέρ επανέρχεται στη συζήτηση, κυρίως όταν πρόκειται για φόνους που έγιναν εκτός Κουρδιστάν. Η βροντώδης δήλωση που έκανε στις 4 Οκτωβρίου 1993 παρατίθεται συχνά: «Γνωρίζουμε τον κατάλογο των επιχειρηματιών και των καλλιτεχνών που εκβιάζονται από το ΡΚΚ (το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα). Θα τους ζητήσουμε λογαριασμό». Από τις 14 Ιανουαρίου 1994, περίπου εκατό από αυτούς θα απαχθούν, ο ένας μετά τον άλλον, από ένστολους οι οποίοι χρησιμοποίησαν οχήματα της αστυνομίας. Στη συνέχεια, θα δολοφονηθούν κάπου στο δρόμο που ενώνει την Άγκυρα με την Κωνσταντινούπολη, στο «σατανικό τρίγωνο» του Κοτσαελί, φέουδο της ακροδεξιάς μαφίας και σταυροδρόμι της διακίνησης ηρωίνης προς την Ευρώπη.

Αρχηγός της κύριας μονάδας εκτελέσεων του γραφείου των ειδικών επιχειρήσεων και αναμειγμένος σ’ αυτές τις δολοφονίες, ο Αμπντουλάχ Τσατλί ήταν στενός συνεργάτης της Τανσού Τσιλέρ, η οποία του απέδωσε θερμό φόρο τιμής μετά το θάνατό του στο δυστύχημα του Σουσουρλούκ. Θεωρούμενος ως ένας από τους μεγαλύτερους εκτελεστές των χαμηλών κλιμακίων στο τουρκικό παρακλάδι της οργάνωσης Γκλάντιο (4), ο Τσατλί είχε ήδη παίξει ένα ρόλο πρώτου μεγέθους στα αιματηρά γεγονότα της περιόδου 1976-1980, που προετοίμασαν τις συνθήκες για το στρατιωτικό πραξικόπημα που έγινε το Σεπτέμβριο του 1980. Νεαρός αρχηγός των ομάδων της άκρας δεξιάς, των Γκρίζων Λύκων, κατηγορήθηκε, εκτός από τα άλλα εγκλήματα, και για τη δολοφονία επτά αριστερών φοιτητών.

Ένας «μεγάλος πατριώτης»

Του προσάπτουν επίσης ότι οργάνωσε την απόδραση από τη φυλακή και τη φυγάδευση στην Ευρώπη του Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, ο οποίος αναγνωρίσθηκε ως ο ένοχος της δολοφονίας του διευθυντή της φιλελεύθερης εφημερίδας Μιλιέτ. Ήταν αυτός που με διαταγή του αρχηγού της τουρκικής μαφίας, του Μπεκίρ Τσελένκ, θα οργάνωνε την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Πάπα, με αντάλλαγμα το ποσό των 3 εκατομμυρίων μάρκων. Τον βλέπουμε επίσης συντροφιά με τον Στέφανο ντέλα Κιάε, στο ιταλικό παρακλάδι της Γκλάντιο, σε περιοδεία στη Λατινική Αμερική και το Μαϊάμι το Σεπτέμβριο του 1982. Πρόσφυγας στη Γαλλία, με το όνομα Χασάν Κούρτογλου, προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες του στο τουρκικό κράτος, το οποίο του αναθέτει την εκτέλεση μιας σειράς επιθέσεων εναντίον στόχων αρμενικών συμφερόντων και εναντίον του ASALA, στις οποίες περιλαμβάνονται η ανατίναξη του αρμενικού μνημείου της Αλφορτβίλ, στις 3 Μαΐου 1984, και η επίθεση εναντίον του Αρά Τορονιάν. Η ΜΙΤ τον αντάμειψε με ηρωίνη και στις 24 Οκτωβρίου 1984 συλλαμβάνεται για εμπόριο ναρκωτικών στο Παρίσι. Καταδικάσθηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση και, το 1988, εκδόθηκε στην Ελβετία, οι αρχές της οποίας επιθυμούσαν, επίσης, να τον δικάσουν για εμπόριο ηρωίνης. Παρά τη νέα ποινή επτά χρόνων φυλάκισης, το Μάρτιο του 1990 κατάφερε να δραπετεύσει, χάρη σε μυστηριώδεις συνενοχές. Επιστρέφοντας στην Τουρκία στρατολογήθηκε από την αστυνομία για «ειδικές αποστολές», ενώ εκείνη την εποχή συνεχίζει επισήμως να καταζητείται από την τουρκική Δικαιοσύνη για φόνους και να αντιμετωπίζει την ποινή του θανάτου (5).

Ο Τσατλί, που χαρακτηρίσθηκε «μεγάλος πατριώτης» από την Τανσού Τσιλέρ, ήταν ένα επίφοβο άτομο που χρησιμοποιούσε διαβολικές μεθόδους. Έτσι, υποχρέωνε κατ’ αρχήν τα πρόσωπα που υπήρχαν στον «κατάλογο της Τσιλέρ» να τον πληρώνουν: τους υποσχόταν ότι θα σβήσει τα ονόματά τους από τον κατάλογο, έπαιρνε τα χρήματα, αλλά στη συνέχεια τους απήγαγε και τους σκότωνε, αφού προηγουμένως τους βασάνιζε. Ένα από τα θύματά του, η Μπεχτσέτ Τσαντούρκ, του έδωσε δέκα εκατομμύρια δολάρια, στα οποία ο «βασιλιάς των καζίνων», Ομέρ Λουφτού Τοπάλ, πρόσθεσε άλλα δεκαεπτά εκατομμύρια δολάρια. Αυτή η διπλή πληρωμή λύτρων δεν εμπόδισε την απαγωγή της Τσαντούρκ στις 28 Ιουλίου 1996, από αστυνομικούς καθοδηγούμενους από τον Τσατλί. Οι αστυνομικοί αυτοί, που αναγνωρίσθηκαν και καταγγέλθηκαν από ένα μάρτυρα στην Ασφάλεια της Κωνσταντινούπολης στις 25 Αυγούστου, θα κρατηθούν για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, στις 27 Αυγούστου, πριν μεταφερθούν την ίδια νύχτα στην Αγκυρα με προσωπική διαταγή του υπουργού Εσωτερικών. Για να τους προφυλάξει, ο υπουργός Εσωτερικών θα τους εμπιστευθεί στη βολική προστασία του βουλευτή Μπουτσάκ, πυλώνα της ειδικής οργάνωσης της Τσιλέρ. Όσο για τον παράτολμο μάρτυρα, δολοφονείται από τις 28 Αυγούστου κιόλας…

Ο ειδικός πόλεμος κοστίζει ακριβά. Από το 1993, συστήθηκε ένα ταμείο που χρηματοδοτήθηκε με 70 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία εκταμιεύθηκαν από τα μυστικά κονδύλια του πρωθυπουργού. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με την αναφορά του Σαβάς, ξοδεύτηκε κατά κύριο λόγο στην αγορά όπλων και αντιτρομοκρατικού εξοπλισμού, από το Ισραήλ, καθώς και στη χρηματοδότηση επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό, ο εκβιασμός και τα μυστικά κονδύλια επιτρέπουν κυρίως την πληρωμή επαγγελματιών δολοφόνων και «καρφιών». Όμως, η διατήρηση πραγματικών ιδιωτικών στρατών, όπως του Μπουτσάκ (20.000 άντρες) και των 64.000 φρουρών των χωριών (ομάδες ενόπλων που αποτελούνται από φιλοκυβερνητικούς Κούρδους) απαιτούν περισσότερα χρήματα. Έτσι, οι κρατικές τράπεζες ενεργοποιήθηκαν για να χορηγήσουν γενναιόδωρες πιστώσεις σε ορισμένους τοπικούς υποστηρικτές της κυβέρνησης. Αλλά το κύριο μέρος της χρηματοδότησης προέρχεται από το γιγαντιαίο εμπόριο ηρωίνης.

Ήδη από τη δεκαετία του 1950, η Τουρκία παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη διακίνηση προς την Ευρώπη και την Αμερική ηρωίνης που παράγεται στη Χρυσή Ημισέληνο: δηλαδή το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράν. Το έργο αυτό έχουν αναλάβει ομάδες της μαφίας που ελέγχονται στενά από τη ΜΙΤ. Ένας από τους υπεύθυνούς της περιγράφει με τον ακόλουθο τρόπο τη συνεργασία με την αστυνομία: «Οι άντρες μας περνούν όποτε θέλουν τα σύνορα χωρίς κανέναν έλεγχο στα τελωνεία του Γεσίλκιοϊ (το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης) με χαρτοφύλακες που περιέχουν 3 έως 5 εκατομμύρια μάρκα. Άλλοτε σφραγίζουν τα διαβατήρια τους και άλλοτε όχι. Ο αρχηγός μας διαθέτει κάθε είδους πλαστά διαβατήρια, σφραγίδες κ.λπ.» (6).

Ο Ιντσί Μπαμπά, ένας από τους «νονούς» (baba), καυχιόταν από την τηλεόραση και τις στήλες της εφημερίδας «Turkish Daily News» της 7ης Δεκεμβρίου 1993, ότι είναι στενός φίλος του προέδρου Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο οποίος τον είχε «προστατεύσει και βοηθήσει» κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του. Τον είχε συνοδεύσει μάλιστα σε μια επίσημη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον…

Μετά τον πόλεμο του Κόλπου, το 1991, η Τουρκία, η οποία έχασε τη σπουδαία αγορά του Ιράκ και στερήθηκε σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου, αποφασίζει να αντισταθμίσει την απώλεια του αναμενόμενου κέρδους της με μια πιο μαζική δραστηριότητα στο εμπόριο ναρκωτικών. Το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις απότομα, ύστερα από την άνοδο στην εξουσία των γερακιών μετά τον ύποπτο θάνατο του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ, τον Απρίλιο του 1993… Πρέπει να ειπωθεί ότι το 1994, εάν πιστέψουμε τον ίδιο τον υπουργό Εσωτερικών, ο πόλεμος του Κουρδιστάν κοστίζει στον τουρκικό προϋπολογισμό 12,5 δισεκατομμύρια δολάρια (7). Όμως σύμφωνα με την εφημερίδα «Χουριέτ» το εμπόριο ηρωίνης απέφερε 25 δισεκατομμύρια δολάρια το 1995 και 37,5 δισεκατομμύρια δολάρια τον επόμενο χρόνο (8). Ο κύκλος εργασιών της τουρκικής μαφίας την τοποθετεί ακριβώς πίσω από τη ρωσική μαφία και πολύ πιο μπροστά από τους Κολομβιανούς ή τους Ιταλούς ομολόγους της.

Μόνο τα δίκτυα που συνεργάζονται στενά με τις υπηρεσίες της αστυνομίας και του στρατού μπορούν να οργανώσουν εμπόριο σε τέτοια κλίμακα. Βαρόνοι ναρκωτικών, όπως ο Χουσεΐν Μπαϊμπασίν, έχουν δηλώσει στην τουρκική, καθώς και σε πολλές δυτικές τηλεοράσεις, ότι εργάζονται υπό την προστασία του κράτους και προς όφελός του (9). Οι λαθρέμποροι ταξιδεύουν με διπλωματικά διαβατήρια. Σύμφωνα μάλιστα με μάρτυρες που κατέθεσαν στην κοινοβουλευτική επιτροπή που ερευνά το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, τα ναρκωτικά μεταφέρονται με στρατιωτικά ελικόπτερα από τα ιρανικά σύνορα. Εξάλλου, ο πρόεδρος της επιτροπής αυτής, ο βουλευτής Μεχμέτ Ερκατμίς, διαμαρτυρήθηκε δημοσίως εναντίον της λογοκρισίας που επιβάλλεται σ’ αυτές τις ενοχοποιητικές μαρτυρίες στην επίσημη αναφορά της επιτροπής…

Σε ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο, που στάλθηκε σε ορισμένες εφημερίδες και το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ο διευθυντής του εβδομαδιαίου εντύπου «Αϊντινλίκ», κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στις 21 Σεπτεμβρίου 1996 στην Κωνσταντινούπολη, η ίδια η ΜΙΤ κατηγορεί την αντίπαλό της, τη Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας, ότι «προμηθεύει με αστυνομικές ταυτότητες και διπλωματικά διαβατήρια μέλη μιας ομάδας που, με κάλυψη τις αντιτρομοκρατικές δραστηριότητες, πηγαίνουν στη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ουγγαρία και το Αζερμπαϊτζάν και κάνουν εμπόριο ναρκωτικών». Επίσης δίνει κατάλογο ονομάτων ορισμένων από αυτούς τους εμπόρους ναρκωτικών που προστατεύονται από την Ασφάλεια (10). Η Ασφάλεια, μέσω ενός από τους αρχηγούς της, του Χανεφί Αβτσί, θα της επιστρέψει τη φιλοφρόνηση και θα δώσει, με τη σειρά της, στη δημοσιότητα έναν κατάλογο με ονόματα εμπόρων ναρκωτικών που είναι στην υπηρεσία της ΜΙΤ. Ο πόλεμος των αστυνομιών για τον έλεγχο αυτού του αποδοτικού εμπορίου έχει κοστίσει εξάλλου τη ζωή σε περίπου δεκαπέντε πράκτορες της ΜΙΤ, σύμφωνα με την επίσημη αναφορά του Κουτλού Σαβάς.

Η Δυτική Ευρώπη είναι ο κύριος προορισμός αυτού του τεράστιου εμπορίου. Ωστόσο, οι περισσότερες κυβερνήσεις προτιμούν να τηρούν μια ένοχη σιωπή σχετικά με τις δραστηριότητες της Άγκυρας, όπως ακριβώς αποφεύγουν να ασκήσουν ανοιχτά κριτική για την καταστροφή 3.428 κουρδικών χωριών και για την εκτόπιση περισσότερων από 3 εκατομμύρια Κούρδων από τους τούρκους συμμάχους τους (11). Στις 22 Ιανουαρίου 1997 όμως, ο γερμανός δικαστής Ραλφ Σβάλμπε κατηγόρησε δημόσια την τουρκική κυβέρνηση γενικά και την Τανσού Τσιλέρ ειδικότερα για τη διακίνηση ναρκωτικών προς την Ευρώπη, ενώ η γερμανική τηλεόραση μετέδωσε την είδηση δείχνοντας μια τουρκική σημαία με μια σύριγγα στη μέση… Με τη σειρά του ο κ. Τομ Σάκβιλ, ο βρετανός υφυπουργός Εσωτερικών, δήλωσε στην εφημερίδα «Sunday Times», στις 26 Ιανουαρίου, ότι το 80% της ποσότητας ηρωίνης που κατάσχεται στη Μεγάλη Βρετανία προέρχεται από την Τουρκία και ότι η κυβέρνησή του «ανησυχεί για τις συνταρακτικές αναφορές που αποδεικνύουν ότι μέλη της αστυνομίας και μάλιστα μέλη της τουρκικής κυβέρνησης εμπλέκονται στο εμπόριο ναρκωτικών». Η κατάσταση έφθασε σε τέτοιο σημείο, ώστε στις 17 Ιουνίου 1997 ο Φερνάντο Καρπεντιέρι, διευθυντής της Ειδικής Οικονομικής Δύναμης του ΟΟΣΑ, απηύθυνε επίσημη προειδοποίηση: «Η Τουρκία είναι το μόνο μέλος του ΟΟΣΑ που δεν εφαρμόζει τα μέτρα που υιοθέτησε ο οργανισμός για να εμποδιστεί το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος (…). Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί πολύ ακόμα. Δίνουμε περιθώριο στις τουρκικές αρχές μέχρι το Σεπτέμβριο για να ψηφίσει την απαραίτητη νομοθεσία, διαφορετικά η χώρα αυτή μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με την ενδεχομένως καταστροφική αντίδραση της παγκόσμιας τραπεζικής κοινότητας».

Ακόμα και η Ουάσιγκτον, πιστός σύμμαχος της Άγκυρας, αρχίζει να σπάει τη σιωπή της σχετικά με ένα εμπόριο για το οποίο δεν είναι πλέον δυνατό να σωπαίνει. Η πολύ επίσημη Διεθνής Αναφορά για τη Στρατηγική Ελέγχου των Ναρκωτικών (International Narcotics Control Strategy Report-INSCR), του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, που δημοσιεύτηκε στο τέλος Φεβρουαρίου 1998, αποκαλύπτει ότι «περίπου το 75% της ηρωίνης που κατάσχεται στην Ευρώπη παράγεται ή προέρχεται από την Τουρκία», ότι «κάθε μήνα, τέσσερις με έξι τόνοι ηρωίνης περνούν από την Τουρκία με προορισμό τη Δυτική Ευρώπη», καθώς και ότι «πολλά εργαστήρια επεξεργασίας του οπίου που χρησιμοποιείται για να μετατραπεί η μορφίνη, που αποτελεί τη βάση, σε ηρωίνη, είναι εγκατεστημένα στο τουρκικό έδαφος». Η αναφορά υπογραμμίζει ότι η Τουρκία είναι μια από τις χώρες που εμπλέκεται περισσότερο στο ξέπλυμα χρημάτων που γίνεται κυρίως με το «εμπόριο της βαλίτσας» με τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, στα καζίνα ή στις βιομηχανίες κατασκευών και τουρισμού.

1. «Στην περιοχή όπου έχει κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης (πρόκειται για τις κουρδικές επαρχίες) η εξουσία για την απόφαση θανάτωσης κάποιου έχει κατέβει μέχρι το βαθμό του αρχιλοχία, του αναπληρωτή αστυνομικού διευθυντή και, ακόμα χειρότερα, μέχρι τους μεταμελημένους, που είναι τρομοκράτες του χθες και εν δυνάμει εγκληματίες του αύριο (…). Όταν άτομα που μετατίθενται από μια κρατική υπηρεσία σε μια άλλη, για μια υπόθεση που έχει παραπεμφθεί στα δικαστήρια, βρίσκονται νεκρά κάτω από μια γέφυρα, είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για φόνους με άγνωστους δράστες» γράφει ο επιθεωρητής Σαβάς στην αναφορά του, της οποίας το κείμενο, που λογοκρίθηκε, δημοσιεύτηκε ως ένθετο από την τουρκική εφημερίδα «Radikal».
2. «Les liaisons dangereuses de la police turque», Le Monde diplomatique, Μάρτιος 1997.
3. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» της 6ης Ιουνίου 1998, 43 στελέχη της αστυνομίας που εμπλέκονταν σε αυτές τις επιχειρήσεις πήραν προαγωγή.
4. Η Γκλάντιο είναι ένα δίκτυο αντίστασης εναντίον του κομμουνισμού, το οποίο εγκατέστησε το ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη την επαύριο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Λειτούργησε επί σαράντα χρόνια.
5. Δυο Τούρκοι δημοσιογράφοι, ο Σονέρ Γιαλτσίν και ο Ντογκάν Γιουρντακούλ, δημοσίευσαν τον Οκτώβριο του 1997 ένα πολύ τεκμηριωμένο έργο σχετικά με τον Αμπντουλάχ Τσατλί, με τίτλο «Ο Ραΐς, τούρκος δολοφόνος της Γκλάντιο» (Ries, Gladio nun Tuurk Tetikcisi).
6. Σονέρ Γιαλτσίν και Ντογκάν Γιουρντακούλ, όπ. π.
7. Παρατίθεται από την εφημερίδα «Turkish Daily News», 29 Ιανουαρίου 1995.
8. «Hürriyet», 26 Δεκεμβρίου 1996 και 5 Ιουνίου 1997, αντιστοίχως.
9. Ορισμένες από τις δηλώσεις αυτές δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες «Hürriyet» στις 27 Δεκεμβρίου 1996 και «Ozgur Politika» στις 2 Ιανουαρίου 1997.
10. Η αναφορά της ΜΙΤ (ΜΙΤ Raporu) δημοσιεύθηκε εν εκτάσει στο εβδομαδιαίο έντυπο «Aydinlik» στις 21 Σεπτεμβρίου 1996, καθώς και αποσπασματικά από τις τουρκικές εφημερίδες της επομένης.
11. Επίσημα στοιχεία που έδωσε η επιτροπή μετανάστευσης του τουρκικού Κοινοβουλίου, τα οποία παραθέτει η «Turkish Probe» της 7η Ιουνίου 1998.

Διαβάστε περισσότερα

Αρχική Edito Θεματολογία Αφιερώματα Τελεία gr Podcasts Συγκατάθεση σε πραξικόπημα

y Serge Halimi and Βάλια Καϊμάκη (μετάφραση)
«Το χειρότερο δεν έχει έρθει όσο ακόμα μπορούμε να λέμε: “Τούτο είναι το χειρότερο”». Αυτές τις ημέρες η γαλλική διπλωματία μάς κάνει να σκεφτόμαστε τον στίχο από τον Βασιλιά Ληρ.
«Το χειρότερο δεν έχει έρθει όσο ακόμα μπορούμε να λέμε: “Τούτο είναι το χειρότερο”». Αυτές τις ημέρες η γαλλική διπλωματία μάς κάνει να σκεφτόμαστε τον στίχο από τον Βασιλιά Ληρ. Στο τέλος της θητείας του Φρανσουά Ολάντ, πιστεύαμε ότι είχαμε πιάσει πάτο (1) –κάποιοι μάλιστα προέβλεπαν ως αντίδραση ένα σκίρτημα υπερηφάνειας. Εξάλλου, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ επιδείκνυαν την ηγεμονική περιφρόνησή τους προς τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς και την επιθυμία τους να αποδεσμευτούν από τις υποχρεώσεις της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, γιατί να μην επωφελούμασταν προκειμένου να φύγουμε από το ΝΑΤΟ, να καταγγείλουμε την πολιτική των κυρώσεων ενάντια στη Μόσχα και να φανταστούμε την ευρωπαϊκή συνεργασία «από τον Ατλαντικό ώς τα Ουράλια» την οποία ονειρευόταν ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ πριν από εξήντα χρόνια; Επιτέλους ελεύθεροι από την αμερικανική κηδεμονία –και ενήλικες!
Αντίθετα, το Παρίσι, εγκρίνοντας την αυτοανακήρυξη του Χουάν Γκουαϊδό ως μεταβατικού προέδρου της Βενεζουέλας, με το πρόσχημα ενός κενού προεδρίας που δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία του, έγινε για μία ακόμη φορά ουραγός του Λευκού Οίκου και έδωσε τη συγκατάθεσή του σε μια απόπειρα πραξικοπήματος. Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι δραματική: καλπάζων πληθωρισμός, υποσιτισμός, διαφθορά, τιμωρητικά μέτρα, βιαιότητες (2). Και η κατάσταση είναι τέτοια εν μέρει και διότι μια πολιτική λύση πλέον συγκρούεται με την αίσθηση ότι οποιοσδήποτε ορθώνει ανάστημα απέναντι στην εξουσία –ή χάνει την εξουσία– κινδυνεύει να βρεθεί πίσω από τα κάγκελα. Πώς να μην έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες της Βενεζουέλας την περίπτωση του πρώην Βραζιλιάνου προέδρου Λούλα ντα Σίλβα, που του απαγορεύτηκε να είναι υποψήφιος σε προεδρικές εκλογές τις οποίες πιθανότατα θα είχε κερδίσει και καταδικάστηκε σε είκοσι πέντε χρόνια φυλάκισης;
Η απόφαση της Γαλλίας παραβιάζει τον κανόνα που ήθελε το Παρίσι να αναγνωρίζει κράτη και όχι καθεστώτα. Οδηγεί επίσης τον Εμμανουέλ Μακρόν να ενθαρρύνει την εμπρηστική πολιτική των ΗΠΑ που, πίσω από τη Βενεζουέλα, στοχεύει επίσης την Κούβα και τη Νικαράγουα. Διότι την ανακήρυξη του Γκουαϊδό εμπνεύστηκαν οι πιο επικίνδυνοι πυρομανείς της κυβέρνησης Τραμπ, όπως ο Τζον Μπόλτον και ο Έλιοτ Άμπραμς. Άλλωστε, κανείς δεν αγνοεί ότι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικλ Πενς διαβεβαίωσε τον Γκουαϊδό ότι οι ΗΠΑ θα τον αναγνώριζαν… την παραμονή της ημέρας που αυτοανακηρύχθηκε επικεφαλής του κράτους (3).
Στις 24 Ιανουαρίου, ο Εμμανουέλ Μακρόν απαίτησε την «αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Βενεζουέλα». Τέσσερις ημέρες αργότερα έφτανε ελαφρά τη καρδία στο Κάιρο, αποφασισμένος να πουλήσει μερικά ακόμη όπλα στον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, αυτουργό ενός πραξικοπήματος που είχε ως αποτέλεσμα τη φυλάκιση 60.000 πολιτικών αντιπάλων του και την καταδίκη σε θάνατο του δημοκρατικά εκλεγμένου προκατόχου του. Σε μια εξωτερική πολιτική που διατείνεται ότι είναι ενάρετη, το χειρότερο έχει έρθει ή ακόμα;

1. Βλ. Dominique de Villepin, «“La France gesticule… mais ne dit rien”», «Le Monde diplomatique», Δεκέμβριος
2. Βλ. Renaud Lambert, «Venezuela, les raisons du chaos» και Temir Porras Ponceleón, «Pour sortir de l’impasse au Venezuela», «Le Monde diplomatique», Δεκέμβριος 2016 και Νοέμβριος 2018 αντίστοιχα.
3. Βλ. Jessica Donati, Vivian Salama και Ian Talley, «Trump sees Maduro move as first shot in wider battle», «The Wall Street Journal», Νέα Υόρκη, 30 Ιανουαρίου

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά θέλουν αγάπη, αφοσίωση, υπομονή και συγχώρεση

Από τον Σούλη
Γονείς, θα σας πω αυτό που πιστεύω.
Θα έπρεπε γονείς, να είχατε παιδεία πριν κάνετε παιδιά. Δεν είναι παιχνίδια τα παιδιά, ούτε και μια καύλα της στιγμής.
Γονείς, πριν κάνετε παιδί θα έπρεπε να περάσετε από μια αξιολόγηση. Από κάποιους ψυχολόγους, μια επιτροπή η οποία θα έκρινε αν είστε ικανοί να διαιωνίσετε το είδος σας. Γονείς που δεν ήσασταν ικανοί, γιατί κάνατε παιδί; Για να το γεμίσετε με κομπλεξισμούς δικούς σας; Για να έχετε κάποιον που θα τον έχετε του χεριού σας;

Γονείς, τα παιδιά θέλουν αγάπη. Αφοσίωση. Χρόνο. Υπομονή και συγχώρεση. Στο διάολο γονείς που υποβιβάζετε τα παιδιά σας. Στο διάολο γονείς που επιβάλλεστε στα παιδιά σας, μιας και σας είναι βολικά και εκεί σας παίρνει. Στο διάολο γονείς που κρίνετε τα παιδιά σας! Στο διάολο!
Η απάντηση δεν είναι, όταν θα κανείς εσύ παιδί να δω πως θα είσαι, γονέα που διαβάζεις. Μάθε πως το παιδί πρέπει να γίνει αυτοδημιούργητο. Να μην το χειρίζεσαι. Το παιδί πρέπει να είναι ελεύθερο. Να κάνει ΛΑΘΗ! Να μάθει από τα λάθη του. Μόνο του! Δε θέλει αέναο δάσκαλο στη ζωή του εσένα. Αλλιώς θα παραμείνει παιδί και όταν μεγαλώσει.
Δε ζητώ να γίνεις χρηματοδότης γονέα. Ζητώ δικαιοσύνη. Ζήτω θαυμασμό. Πως μπορώ γονέα, όταν δεν με θαυμάσεις εσύ, να θαυμάσω εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό; Πως γίνεται να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου, όταν δεν με θαυμάζει ο ίδιος μου ο δημιουργός;
Παιδιά που διαβάσατε αυτό, θα σας πω ότι τα μεγαλύτερα λάθη στη ζωή σας, προέρχονται από τους δημιουργούς σας. Εκεί φωλιάζει η πληγή. Και όσες πληγές κι αν ανοίξουν στο μέλλον, στην ενήλικη ζωή, αυτή είναι που θα αιμορραγεί περισσότερο. Θα έρχεται και θα σου θυμίζει εκείνο το μικρό παιδί που έβλεπε εφιάλτες με πρωταγωνιστή αυτόν, που ΔΕΝ έπρεπε να κάνει παιδί.

Διαβάστε περισσότερα

Οι ΗΠΑ πρώτη χώρα με διαφορά στην εξαγωγή όπλων

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Το Διε­θνές Ιν­στι­τού­το Ερευ­νών Ει­ρή­νης της Στοκ­χόλ­μης (SIPRI) σε 12 σέ­λι­δη έκ­θε­ση του την Κυ­ρια­κή ανα­φέ­ρει ότι οι πω­λή­σεις όπλων προς τη Μέση Ανα­το­λή αυ­ξή­θη­καν κατά 87% τα τε­λευ­ταία πέντε χρό­νια, με τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία να κα­τα­τάσ­σε­ται στον κα­τά­λο­γο των αγο­ρα­στών σαν  ο με­γα­λύ­τε­ρος ει­σα­γω­γέ­ας όπλων στον κόσμο.

Στην κο­ρυ­φή του κα­τα­λό­γου των κο­ρυ­φαί­ων  αγο­ρα­στών όπλων εκτός από την Σα­ου­δι­κή Αρα­βία συ­μπε­ριε­λή­φθη η Αί­γυ­πτος, η Αυ­στρα­λία, η Αλ­γε­ρία και το Ιράκ.

Το ιν­στι­τού­το με­τρά­ει τον όγκο των πα­ρα­δό­σε­ων όπλων και όχι την αξία τους σε δο­λά­ρια.

Σύμ­φω­να με την έκ­θε­ση, οι πω­λή­σεις όπλων προς τη Μέση Ανα­το­λή αντι­προ­σω­πεύ­ουν πλέον πε­ρισ­σό­τε­ρο από το ένα τρίτο του πα­γκό­σμιου εμπο­ρί­ου όπλων.

Ο Pieter Wezeman, ανώ­τε­ρος αξιω­μα­τι­κός της SIPRI, δή­λω­σε ότι “οι Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες και οι ευ­ρω­παϊ­κές χώρες πω­λούν πο­λε­μι­κά αε­ρο­πλά­να  και εξο­πλι­σμούς που χρη­σι­μο­ποιού­νται σε αμ­φι­λε­γό­με­νους πο­λέ­μους στην Υε­μέ­νη και αλλού”

Προ­σθέ­το­ντας πε­ραι­τέ­ρω ότι  “Όπλα από τις ΗΠΑ, το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο και την Γαλ­λία είναι σε με­γά­λη ζή­τη­ση στον Περ­σι­κό Κόλπο, όπου οι συ­γκρού­σεις και οι εντά­σεις είναι σε εξέ­λι­ξη. Ταυ­τό­χρο­να  η Ρωσία, η Γαλ­λία και η Γερ­μα­νία αύ­ξη­σαν δρα­μα­τι­κά τις πω­λή­σεις όπλων στην Αί­γυ­πτο τα τε­λευ­ταία πέντε χρό­νια.

Ο Wezeman απέ­δω­σε την αύ­ξη­ση  στις ει­σα­γω­γές της Μέσης Ανα­το­λής στην ανά­γκη αντι­κα­τά­στα­σης του στρα­τιω­τι­κού εξο­πλι­σμού που ανα­πτύ­χθη­κε και κα­τα­στρά­φη­κε στην Υε­μέ­νη, τη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, καθώς και τις πο­λι­τι­κές εντά­σεις και τον αγώνα δρό­μου  των πε­ρι­φε­ρεια­κών εξο­πλι­σμών.

Η Σα­ου­δι­κή Αρα­βία και το Ισ­ρα­ήλ ει­δι­κό­τε­ρα προ­ε­τοι­μά­ζο­νται για πι­θα­νή σύ­γκρου­ση με το Ιράν”, ανέ­φε­ρε η έκ­θε­ση των 12 σε­λί­δων.

Η έκ­θε­ση SIPRI ανα­φέ­ρε­ται επί­σης σε σο­βα­ρή δι­πλω­μα­τι­κή κρίση στο πλαί­σιο των χωρών του Κόλ­που, με το Κατάρ.

Η έρευ­να έδει­ξε επί­σης ότι οι ΗΠΑ πα­ρα­μέ­νουν ο κο­ρυ­φαί­ος πω­λη­τής όπλων πα­γκο­σμί­ως, με αλ­μα­τώ­δη αύ­ξη­ση 29% στις εξα­γω­γές της τα τε­λευ­ταία πέντε χρό­νια. Πάνω από το ήμισυ των αμε­ρι­κα­νι­κών όπλων (52%) πω­λή­θη­καν σε πε­λά­τες στη Μέση Ανα­το­λή. Και­νούρ­γιοι πε­λά­τες ειναι η Πο­λω­νία και η Ρου­μα­νία.

Οι βρε­τα­νι­κές πω­λή­σεις αυ­ξή­θη­καν κατά 5,9% την ίδια πε­ρί­ο­δο. Οι πε­ρισ­σό­τε­ρες από τις εξα­γω­γές όπλων του Ηνω­μέ­νου Βα­σι­λεί­ου (59%) πήγαν επί­σης στις χώρες της Μέσης Ανα­το­λής, με τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία και το Ομάν να είναι οι κύ­ριοι προ­ο­ρι­σμοί για τα πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη.

Στην δεύ­τε­ρη θέση μετά τις ΗΠΑ είναι η Ρωσία με ελα­φρώς μειω­μέ­νες τις εξα­γω­γές σε Βε­νε­ζου­έ­λα και Ινδία και και­νούρ­γιο πε­λά­τη την Νι­γη­ρία. Ακο­λου­θούν Γαλ­λία,  Γερ­μα­νία και Κίνα.

Η αί­σθη­ση της απει­λής από την Ρωσία που έχει καλ­λιερ­γη­θεί σε αρ­κε­τές Ευ­ρω­παϊ­κές χώρες ευ­νο­εί τις ΗΠΑ στο εμπό­ριο των όπλων, το­νί­ζει ο Wezeman.

Έτσι ο αντα­γω­νι­σμός των μο­νο­πω­λί­ων εντεί­νει την κούρ­σα των εξο­πλι­σμών με θύ­μα­τα τους λαούς ιδιαί­τε­ρα της Μέσης Ανα­το­λής που βλέ­πουν ζωές να χά­νο­νται, τις χώρες τους να κα­τα­στρέ­φο­νται και δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια να παίρ­νουν τον δρόμο της προ­σφυ­γιάς.

Διαβάστε περισσότερα

Τα ζώα πνίγονται στο πλαστικό: Η νέα καμπάνια που κάνει το γύρο του διαδικτύου [ΦΩΤΟ]

Μπορεί να μην σκέφτεστε ότι το πλαστικό πιρούνι που χρησιμοποιείτε στο μεσημεριανό σας διάλειμμα θα μπορούσε να προκαλέσει δραματικές επιπτώσεις στον πλανήτη, αλλά αν φανταστείτε ότι και τα 7.7 δισεκατομμύρια άνθρωποι κάνουν το ίδιο, η εικόνα είναι αρκετά τρομακτική. Για να το πούμε απλά πνιγόμαστε στο πλαστικό.

Τον τελευταίο καιρό οι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται να σώσουν τον πλανήτη μας, επειδή γνωρίζουν τις περιβαλλοντικές απειλές και το γεγονός ότι είμαστε ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. Όλες οι εμπνευσμένες ιστορίες θετικών περιβαλλοντικών κινήσεων παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της πρόκλησης #trashtag, μας εμπνέουν να συμμετάσχουμε στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.

Μια άλλη προσπάθεια να καταπολεμηθεί η άγνοια και να διασφαλιστεί ένα καλύτερο αύριο είναι η διεθνής μη κερδοσκοπική οργάνωση Sea Shepherd Conservation Society (SSCS), η οποία στοχεύει στη διατήρηση και την προστασία οικοσυστημάτων και ειδών στους ωκεανούς του κόσμου καταπολεμώντας την καταστροφή της άγριας ζωής των θαλασσών.

Η ομάδα συνεργάστηκε με τους διαφημιστικούς οργανισμούς Tribal Worldwide São Paulo και DDB Guatemala για να εφαρμόσουν μια απίστευτη εκστρατεία ευαισθητοποίησης για το πλαστικό. Οι αφίσες 3D απεικονίζουν δύο θαλάσσια ζώα - μια χελώνα και μια φώκια - που υποφέρουν από τις τρομακτικές συνέπειες των πλαστικών και μεταφέρουν ένα μήνυμα που ανοίγει τα μάτια: «Το πλαστικό που χρησιμοποιείτε μία φορά βασανίζει τους ωκεανούς για πάντα».

Διαβάστε περισσότερα

Συρία: Περισσότεροι από 370.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη του πολέμου το 2011

Περισσότεροι από 370.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, ο οποίος σήμερα εισέρχεται στην ένατη χρονιά του, σύμφωνα με απολογισμό που έδωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ανάμεσά τους είναι 112.623 άμαχοι, εκ των οποίων περισσότερα από 21.000 παιδιά και 13.000 γυναίκες, επεσήμανε το Παρατηρητήριο.
Περίπου 125.000 στρατιώτες του συριακού στρατού και μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων που τον στηρίζουν έχουν επίσης χάσει τη ζωή τους. Εξάλλου 67.000 μαχητές άλλων δυνάμεων, κυρίως αντάρτες και Κούρδοι μαχητές έχουν σκοτωθεί, βάσει της ίδιας πηγής.
Σχεδόν 66.000 τζιχαντιστές, κυρίως του Ισλαμικού Κράτους και της Χάγιατ Τάχριρ αλ Σαμ, πρώην παρακλαδιού της αλ Κάιντα στη Συρία, έχουν επίσης χάσει τη ζωή τους.
Εξαιτίας του πολέμου εκατομμύρια Σύροι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και είναι είτε εσωτερικά εκτοπισμένοι ή έχουν αναζητήσει καταφύγιο στο εξωτερικό.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα