Υποχρεωτική «ιδεοληψία»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Ωστε λοιπόν «η επιτροπή των μόνιμων αντιπροσώπων των 28 κρατών- μελών της Ε.Ε. υιοθέτησε την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βάσει της οποίας η Ελλάδα οφείλει να λάβει δραστικά μέτρα για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών». Ποιων ακριβώς «ροών» τον περιορισμό απαιτούν οι εταίροι είναι φανερό, κι ας μην το προσδιορίζουν αυστηρά. Να μειωθούν όσοι περνούν από την Ελλάδα καθ’ οδόν προς την Ανω Ευρώπη. Αυτό θέλουν. Οχι να μειωθούν όσοι φεύγουν από τη Συρία, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν, από χώρες δηλαδή στη διάλυση των οποίων η Ελλάδα είχε ηγετικό ρόλο, ως γνωστόν. Και, ως αλαζονική υπερδύναμη, συμπαρέσυρε στους επεκτατικούς της σχεδιασμούς τους ειρηνιστές των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας. Και της Τουρκίας βέβαια, ο ηγεμών της οποίας δεν διστάζει να καθυβρίζει και τον ΟΗΕ, επειδή δεν συγκαταλέγει στους τρομοκράτες τους Κούρδους του πολιορκηθέντος Κομπανί.

Το φρασίδιο «περιορισμός των προσφυγικών ροών» ακούγεται ουδέτερο, γι’ αυτό και το επιλέγει συστηματικά η επίσημη γλώσσα. Στη λέξη «ροές» δεν βλέπεις ανθρώπινα πρόσωπα φαγωμένα από πόνο και φόβο· κύματα βλέπεις, νερό που τρέχει ακάθεκτο και πρέπει να αναχαιτιστεί. Και δεν ακούς κραυγές απελπισμένων και κλάματα νηπίων· παφλασμούς υδάτων ακούς, ήχους της φύσης, όχι της δεινής ανθρώπινης ανάγκης. Εχει γίνει άλλωστε σαφές ότι σε τέτοια ζητήματα πρέπει να αποφεύγονται οι φορτισμένες λέξεις, όπως «άνθρωποι» κ.λπ., γιατί αποτελούν τεκμήρια μιας κάποιας «ιδεοληψίας».

Πώς θα επιτευχθεί ο «περιορισμός των ροών», όσο συνεχίζεται το μακελειό στη Συρία και χιλιάδες άνθρωποι λιμοκτονούν σε πόλεις πολιορκούμενες από τα στρατεύματα του Ασαντ ή τους μανιακούς του Χαλιφάτου; Κι αυτό μάλιστα μπροστά στα ημίκλειστα μάτια των Μεγάλων, που δεν καταφέρνουν να συνταιριάξουν τα συμφέροντά τους, ώστε να συμφωνήσουν και σε κάποιο ειρηνευτικό σχέδιο; Αφού η «ιδεοληπτική» Ελλάδα αργεί να καλύψει το πλάνο που έκοψαν γι’ αυτήν όσοι αδιαφορούν για την οικονομική της καταβαράθρωση, θα αναλάβει το ΝΑΤΟ. Το πρότεινε η Γερμανία διά της κ. Μέρκελ, που βέβαια ουδείς απ’ όσους καταγγέλλουν την Ελλάδα βρήκε το κουράγιο να την κατηγορήσει όταν δεσμευόταν πως η χώρα της θα απορροφήσει 1.000.000 πρόσφυγες, για τις ανάγκες της οικονομίας της. Και αφού το πρότεινε η Γερμανία, ως συνήθως χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους άλλους Ευρωπαίους, θα γίνει, τελείωσε.

Τουλάχιστον, ας μη γίνει με τον σκαιότατο τρόπο που υπέδειξε με άρθρο του στους «Τάιμς» του Λονδίνου (28.1) ο πολύς Ντέιβιντ Ααρόνοβιτς. Τι πρότεινε; Μια κοινή ευρωπαϊκή δύναμη να βυθίζει όσα σκάφη με πρόσφυγες αποτολμούν να παραβιάζουν τα θαλάσσια σύνορα. Και ν’ αφήνει τους θαλασσοπνιγόμενους να πνίγονται. Να παρακολουθεί τον θάνατό τους σαν σε σινεμά. Ωστε να σταλεί το μήνυμα... Με τέτοια ωμότητα, είναι αυτονόητο: Οφείλουμε να μείνουμε ιδεοληπτικοί. Για την τιμή της Ευρώπης.

Διαβάστε περισσότερα

Ο ξεδιάντροπος κ. Στουρνάρας…

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

«Η Ελλάδα πληρώνει υψηλές συντάξεις», είπε προχθές ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή!
Η πρόκληση είναι μεγάλη, αλλά γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αφού ο κ. Στουρνάρας συνέχισε: «Στην Ελλάδα υπερπροστατεύουμε την τρίτη ηλικία σε βάρος των νέων γενεών»…
Με άλλα λόγια, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, πιστεύει ότι το ποσό των 360 ευρώ, που είναι η βασική σύνταξη, είναι δυσανάλογα μεγάλο για τον συνταξιούχο. Είναι μάλιστα κατά τον ίδιο η κύρια αιτία για τα δεινά της νεολαίας, στις τάξεις της οποίας η ανεργία ξεπερνά το 50%.
Ποια είναι επομένως η λύση του προβλήματος;
«Η περαιτέρω μείωση των συντάξεων», λέει ο κύριος καθηγητής.
Ο ξεδιάντροπος, αυτός, ξέρει πολύ καλά ότι η ανεργία των νέων χτύπησε κόκκινο την ίδια περίοδο ακριβώς που οι συντάξεις κόπηκαν στο μισό. Ξέρει επίσης πολύ καλά, ως διατελέσας υπουργός Οικονομίας, ότι στην περίοδο αυτή, η εξαθλίωση των μισθωτών και των συνταξιούχων, όπως και η ανεργία, τροφοδότησαν τα κέρδη των τραπεζών και των άλλων ποικιλώνυμων αφεντικών του.
Ο κ. Στουρνάρας που θεωρεί υψηλές τις συντάξεις και πιστεύει ότι υπερπροστατεύεται η τρίτη ηλικία, δεν λέει κουβέντα για το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς περίοδο το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού αυξάνει το ποσοστό του εθνικού πλούτου που κατέχει, το οποίο έχει ανέλθει σήμερα στο 56,1% του ΑΕΠ από 48,6% το 2007!
Βλέπετε, το να μοιράζεται μια χούφτα ανθρώπων το μισό και πάνω πλούτο της χώρας είναι καθόλα εντάξει κατά τον κ. Στουρνάρα…
Όπως επίσης είναι εύκολο για τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, να ζητάει την καταδίκη σε θάνατο δια της πείνας (τι άλλο μπορεί να σημαίνει μια νέα μείωση των συντάξεων;) των συνταξιούχων, όταν ο ίδιος μιλάει από το ασφαλές περιβάλλον που του προσφέρουν τα 7.342 ευρώ του μηνιαίου μισθού του!

Διαβάστε περισσότερα

Πεσκέσι στην Τουρκία τα Ίμια

Διάβημα της Αγκυρας: Τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ 

Με (ελληνική) «γη και ύδωρ» προσφορά στην Τουρκία οι Γερμανοί και λοιποί «σύμμαχοι» και «εταίροι» επιχειρούν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία της για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών. Και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να κατοχυρώσει την ευρωπαϊκή «δωρεά», σπεύδει να επιδώσει στον Έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα γραπτό διάβημα, στο οποίο δηλώνεται κατηγορηματικά και χωρίς περιστροφές ότι οι νησίδες των Ιμίων είναι τουρκικό έδαφος

Την ίδια στιγμή το Βερολίνο, για να επισφραγίσει τη συμφωνία που συνάπτει με «ξένα (ελληνικά) κόλλυβα», προσπαθεί να ρυμουλκήσει το ΝΑΤΟ ως διαχειριστή του ελέγχου των «γκρίζων» από κάθε άποψη νερών του Αιγαίου. 

 

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί – ως ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η οποία ωστόσο περιγράφει την απόλυτη ελληνική αδυναμία – ότι το Βερολίνο μεθοδεύει η αίτηση για τη δραστηριοποίηση του ΝΑΤΟ να προκύψει ως κοινό ελληνοτουρκικό αίτημα.

 

Για να κατανοήσουμε το επικίνδυνα ναρκοθετημένο περιβάλλον στο οποίο κινείται η χώρα, η οποία εκτός από τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει και άλλου είδους «επιβουλές», ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατ’ αρχάς το ελληνοτουρκικό παιχνίδι εξελίχθηκε ως εξής:

 

Το διάβημα

Την περασμένη εβδομάδα ο Έλληνας πρεσβευτής στην Άγκυρα κλήθηκε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών για να παραλάβει (και παρέλαβε) γραπτό διάβημα εντονότατης διαμαρτυρίας της τουρκικής κυβέρνησης, γιατί ελληνικό ελικόπτερο της πολεμικής αεροπορίας πέταξε πάνω από τουρκικό έδαφος. Τις νησίδες των Ιμίων! Η πτήση του ελληνικού ελικοπτέρου πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιανουαρίου και ένας εκ των επιβατών του ήταν ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο οποίος θέλησε να τιμήσει τους τρεις Έλληνες αξιωματικούς που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ του Γενάρη του 1996 κατά την κρίση των Ιμίων. 

 

Η πτήση του ελικοπτέρου του υπουργού Άμυνας στις 28 Ιανουαρίου «συνοδεύτηκε» από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία περί των τουρκικών θέσεων, την επομένη κλήθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στο τουρκικό ΥΠΕΞ και του επιδόθηκε το διάβημα.

 

Για να γίνει κατανοητή η τουρκική μεθόδευση, που στόχο έχει την έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σ’ ολόκληρη την περιοχή των Δωδεκανήσων, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι λίγες μόλις μέρες πριν από το τουρκικό διάβημα και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η συνάντηση των δύο επιτροπών από την Ελλάδα και την Τουρκία που συζητούν το προσφυγικό (καθ’ υπόδειξη των Γερμανών και των Βρυξελλών), οι τουρκικές αρχές ανακοίνωναν με νέα NAVTEX 095/16 ότι θα πραγματοποιήσουν άσκηση Έρευνας και Διάσωσης (SAR) σε μια μεγάλη περιοχή μεταξύ της Ρόδου και του Καστελόριζου. Περιοχή η οποία, καθώς εκτείνεται εντός του FIR Αθηνών, περιλαμβάνεται στην Ελληνική Ζώνη Ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης.

 

Δερβέναγας το ΝΑΤΟ 

Και ενώ επανέρχονται στην επιφάνεια οι πάγιες και σταθερές αμφισβητήσεις του καθεστώτος στο Αιγαίο και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφασίζουν:

◆ Να ρίξουν το βάρος των ευθυνών για την προσφυγική κρίση και τις ροές προς την Ευρώπη στην Ελλάδα.

◆ Να σφραγίσουν τις εξόδους από την Ελλάδα, έτσι ώστε όσοι πρόσφυγες καταφέρουν να φτάσουν στο ελληνικό/ευρωπαϊκό έδαφος να παραμείνουν επί μακρόν εγκλωβισμένοι.

◆ Να επαναπροωθούν στην Ελλάδα όσους πρόσφυγες και μετανάστες έχουν καταφέρει να φτάσουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 

Για να καταφέρουν, ωστόσο, τον περιορισμό των προσφυγικών ροών οι Ευρωπαίοι ξέρουν πολύ καλά ότι το κλειδί βρίσκεται στην Τουρκία και για να τους το προσφέρει η Άγκυρα ζητά ιδιαίτερα ανταλλάγματα:

 

◆ Στο Αιγαίο αυτό που επιδιώκει η Τουρκία είναι η επιβεβαίωση ότι υπάρχουν νησιά, νησίδες και βραχονησίδες με μη καθορισμένη από τις συνθήκες κυριαρχία. Η δραστηριοποίηση του ΝΑΤΟ στο σύνολο μιας «γκρίζας ζώνης» ουσιαστικά επιβεβαιώνει και παγιώνει τις τουρκικές αμφισβητήσεις.

◆ Στη Συρία αυτό που επιδιώκει και παζαρεύει η Τουρκία είναι, με πρόσχημα τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, η δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» στα σύνορά της με τη Συρία εντός του συριακού εδάφους, έτσι ώστε να υπονομευτεί η δημιουργία κουρδικού κράτους με έξοδο στη θάλασσα της Μεσογείου. 

 

Η δεύτερη τουρκική επιδίωξη, δηλαδή η αποτροπή της δημιουργίας κουρδικού κράτους, ενδεχομένως να μην ευοδωθεί, αν και η Άγκυρα θα χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις της και θα παζαρέψει σκληρά για αυτόν τον σκοπό. 

 

Οι επιδιώξεις της, ωστόσο, στο Αιγαίο φαίνεται ότι προχωρούν με σταθερά βήματα, καθώς χτες (Τετάρτη) κατά τη σύνοδο των υπουργών Άμυνας ο Έλληνας υπουργός είπε σε δημοσιογράφους πως θα δεχθεί την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, υπό τον όρο να μην έχουν τη διοίκηση των επιχειρήσεων ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία. Αυτή τη στιγμή, η διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής ναυτικής δύναμης «Standing NΑΤΟ Maritime Group» ανήκει στη Γερμανία, ωστόσο ακολουθεί η Τουρκία. Έτσι ο Π. Καμμένος πρότεινε να εξαιρεθεί η Τουρκία και η Ελλάδα από τη διοίκηση αυτής της δύναμης και να επεκταθεί η διοίκηση της Γερμανίας και το επόμενο εξάμηνο, ή μέχρι να βρεθεί άλλη ικανοποιητική λύση».

 

Σύμφωνα με την αβάσιμα αισιόδοξη άποψη της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία διατύπωσε μετά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ ο Π. Καμμένος, τα ελληνικά πολεμικά πλοία θα πρέπει να παραμείνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και τα τουρκικά στα δικά τους.

 

Θέλει να ξεχνά, προφανώς, η ελληνική κυβέρνηση και ο επί της Άμυνας υπουργός ότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: πού είναι τα χωρικά ύδατα των δύο χωρών; Εκεί που τα ορίζει η Ελλάδα ή εκεί που υποστηρίζει η Τουρκία;

topontiki.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ

Οι αγρότες αυτή την στιγμή και ίσως και οι περισσότεροι φορείς δεν ξέρουν τι ακριβώς ζητούν και σε τι αδιέξοδο έχουν φθάσει τα πράγματα, αφού από την μία μεριά θέλουν τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (δεν αρνήθηκαν τα 3,6 δις που «έκλεισε» γι αυτούς η κυβέρνηση με την Ε.Ε.) και από την άλλη θέλουν να είναι φορολογούμενοι ειδικής κατηγορίας κάτω όμως από την επίβλεψη της Ε.Ε(!)

Ζητούν συζήτηση για το ασφαλιστικό από μηδενική βάση και εννοούν μηδενική βάση την κατάσταση που ίσχυε προ του (αριστερού) μνημονίου 3 και όχι μηδενική βάση τα ισχύοντα προ του Μάαστριχτ και των αποφάσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που έχουν υπογράψει Πασόκοι και ΝΔκράτες ηγέτες στηριζόμενοι από αγροτοπατέρες που σήμερα ίσως να κρατούν πανό.

Ζητούν από τους εφαρμοστές των μνημονίων (!) να ακυρώσουν μέρος του μνημονίου που αφορά αποκλειστικά το φορολογικό και ασφαλιστικό χωρίς να κάνουν νύξη στο όλον του μνημονίου που με τους εφαρμοστικούς νόμους είναι φτιαγμένο για να ακυρώσει την ίδια την αγροτική οικονομία όπως την ξέρουμε σήμερα.

Ακόμα κι αν διατηρούνταν οι νόμοι για τους αγρότες χωρίς καμία αλλαγή, αυτά που αλλάζουν δίπλα τους θα τους αναγκάσουν σε υποχρεωτική εξαθλίωση … όπως ακριβώς συνέβη σε επαγγέλματα που χτυπήθηκαν ανελέητα.

Δεν μπορείς να θέλεις να παραμείνεις ανεξάρτητος παραγωγός και να επικροτείς η να μην αντιδράς στην συμβολαιακή καλλιέργεια (Αγροτική –Κτηνοτροφική) μέσω Τραπεζών.

Δεν μπορεί να μην αντιδράς όταν το ίδιο το κράτος δίνει με ενοίκιο δημόσια καλλιεργήσιμη γη σε ιδιώτες επιχ/τίες (!) με αποτέλεσμα ο μικρός και μικρομεσαίος αγρότης με τα 100 και 200 στρέμματα να μην μπορεί να σταθεί απέναντι στον ιδιώτη επιχειρηματία που θα έχει 2.000 στρέμματα τα οποία μάλιστα το κράτος θα του τα χαρακτηρίζει ως επένδυση εθνικής σημασίας..!!!!

Οι σημερινοί αγρότες θα καταλήξουν εργάτες γης , οι κτηνοτρόφοι εργάτες γαλακτοβιομηχανιών και κρεατοβιομηχανιών.

Το σπουδαιότερο δε είναι πως την δική τους γη θα την έχουν υποθηκευμένη στην Τράπεζα και σχεδόν δεν θα μπορούν να ορίσουν τίποτα, ούτε χωράφι ούτε παραγωγή.

Το ίδιο αύριο περιμένει και τα υπόλοιπα επαγγέλματα που αυτή την στιγμή κάνουν κοινό αγώνα με τους αγρότες.
Οι επαγγελματίες γιατροί θα γίνουν υπάλληλοι πολυκλινικών και ιδιωτικών νοσοκομείων , οι δικηγόροι θα γίνουν υπάλληλοι μεγάλων δικηγορικών γραφείων .
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα υπογράφουν συμβάσεις σκλαβιάς με 350 Ευρώ και αυτασφάλιση. Μέχρι να αρχίσει ο πραγματικός νέος μεσαίωνας όπου μετανάστες και πρόσφυγες θα είναι ακόμα φθηνότερα χέρια για το κεφάλαιο.

Το πρόβλημα είναι η πολιτική της Ε.Ε. που δέχονται ακόμα και αυτοί που κατεβαίνουν στο δρόμο…!!!

Η λύση είναι μόνο μία η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά της λαίλαπας που αποκαλείται Ε.Ε.

Η λύση όμως αυτή απαιτεί έναν λαό που είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί, διότι καλές οι απεργίες των 24 ωρών αλλά στην ουσία ελάχιστοι βγαίνουν μπροστά και δηλώνουν πως δεν αποδέχονται το ΧΡΕΟΣ , δεν αποδέχονται καμιά κομματική σωτηρία, δεν αποδέχονται να πληρώσουν φόρους για χρέη τραπεζών και πολιτικών ηγεσιών ,δεν δέχονται κανένα μνημόνιο.

Έχουμε φθάσει στο σημείο να δεχόμαστε τα πάντα αρκεί μην κινδυνεύσουμε με έξοδο από την Ε.Ε….!!!!!

Επιτέλους ας το αντιληφθούμε όλοι, ο αγώνας πρέπει να είναι διαρκείας με στόχο την Εθνική απελευθέρωση  από ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ευρώ, μνημόνια και χρέη.

1. Διαγραφή του χρέους – Άσκηση εθνικής κυριαρχίας όπως ορίζεται από το Εθνικό και το Διεθνές Δίκαιο.

2. Εθνικό νόμισμα – Άσκηση κυρίαρχης και αδέσμευτης οικονομικής πολιτικής.

3. Κατάργηση των μνημονίων – Ποινική δίωξη όσων τα υπέγραψαν με βάση το Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη χωρίς Νέμεση.

4. Εθνικοποίηση των τραπεζών – Εκκαθάριση τους για την προστασία των καταθέσεων και απονομή ποινικών ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση. Διαγραφή των τοκογλυφικών χρεών των μικροδανειστών, δήμευση περιουσιακών στοιχείων και παραπομπή στη δικαιοσύνη των αρπακτικών του δημόσιου πλούτου με τα θαλασσοδάνεια.

5. Χρηματοδότηση και προστασία της εγχώριας παραγωγής – Ο μόνος τρόπος για να μην πούμε το ψωμί ψωμάκι. Η ελληνική γη μπορεί να μας θρέψει αρκεί να μην την ξεπουλήσουμε.

6. Εθνική εθνοσυνέλευση για την κατάρτιση Νέου Συντάγματος.

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

• ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

• ΠΑΡΑΛΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΚΟΜΑ: ΤΟΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ.

• ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

εωργία Βασιλειάδου - Σαν σήμερα το 1980, έφυγε από κοντά μας ίσως η καλύτερη Ελληνίδα κωμικός όλων των εποχών.

 Η Γεωργία Βασιλειάδου, με πραγματικό όνομα Γεωργία Αθανασίου, η πιο αγαπημένη ίσως διαχρονικά Ελληνίδα κωμικός, έχει μείνει στην ιστορία ως η «πιο όμορφη-άσχημη» του Ελληνικού Κινηματογράφου. Αστείρευτο ταλέντο, μοναδικό στυλ, αξεπέραστες και αξέχαστες ερμηνείες, ατάκες που έμειναν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη σε συνθήκες φτώχειας. Έμεινε πολύ νωρίς ορφανή από πατέρα, ενώ είχε εννιά αδέλφια. Στην παιδική της ηλικία δεν γνώρισε τι σημαίνει ανεμελιά και παιχνίδι. Δεν πήγε σχολείο, γιατί έπρεπε να συνεισφέρει όσο γινόταν στην επιβίωση της οικογένειας. Σε ηλικία 7 ετών δούλευε στο κορνιζάδικο του θείου της, αλλά στις ελάχιστες ελεύθερες ώρες της έβρισκε διέξοδο στο τραγούδι. Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, άρχισε να σπουδάζει φωνητική στη Γεννάδιο Σχολή το 1923. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κλασικό τραγούδι και την όπερα και μεταπήδησε στο θέατρο. Έκανε το ντεμπούτο της σε επιθεώρηση, όπου την είδε η Μαρίκα Κοτοπούλη και εντυπωσιασμένη από το ταλέντο της, την προσέλαβε στο θίασό της. Το 1932 μεταπήδησε στον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, όπου έμεινε μέχρι το 1935, εποχή που ο γάμος της διαλύθηκε, και αποφάσισε να αφοσιωθεί στη μικρή της κόρη.
Το 1945 άρχισε η δεύτερη καριέρα της. Ο Αλέκος Σακελάριος είδε πάνω της τα χαρακτηριστικά που χρειαζόταν για έναν ρόλο στη θεατρική παράσταση «Τα κορίτσια της παντρειάς» κι έτσι άρχισε η απογείωση της με μεγάλες θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες. Έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό, παίζοντας εκπληκτικά σε τρεις διαδοχικές ταινίες της Φίνος Φιλμ: «Ο Γρουσούζης», «Η Ωραία των Αθηνών» και «Η Καφετζού». Με την ταινία «Η Θεία από το Σικάγο» (1957) γνώρισε κυριολεκτικά την αποθέωση από το ελληνικό κοινό, με την έξοχη ερμηνεία της στο ρόλο της θείας εξ’ Αμερικής. Το 1961 η Βασιλειάδου, ο Αυλωνίτης και ο Ρίζος, συνέθεσαν ένα εκρηκτικό τρίο στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός». Την ίδια χρονιά συγκρότησαν οι τρεις τους θίασο και περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα και την Γερμανία, χαρίζοντας άφθονο γέλιο σε χιλιάδες ανθρώπους. Έπαιξε σε 49 ταινίες – 14 στη Φίνος Φιλμ.
Σταμάτησε την καριέρα της το 1975, όταν ακόμα βρισκόταν στο απόγειό της, λέγοντας χαρακτηριστικά γι αυτήν την απόφασή της: «Θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα» Έτσι όπως της άξιζε, συμπληρώνουμε εμείς.

Διαβάστε περισσότερα

Θα είμαστε όλοι εκεί – by To Skouliki Tom

Συνεχίζεται για 8η συνεχόμενη μέρα η ελεύθερη πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών με τις μεγαλύτερες απώλειες να σημειώνονται στις μετοχές των τραπεζών.
Οι τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν πριν από λίγο καιρό και πιο πριν και ακόμα πιο πριν για να σωθούν, καταρρέουν. Ξανά.
Τί διάολο; Σε μαύρη τρύπα πέφτουν τα χρήματα; Φυσικά. Πού αλλού να έπεφταν δηλαδή;
Βέβαια, το καλό με την κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών είναι ότι θα τις ξανανακεφαλαιοποιήσουμε εμείς. Με τα λεφτά μας. Τέλειο;
Και φανταστείτε ότι μπήκαμε στο μνημόνιο για να σώσουμε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Μιλάμε για μεγάλη πλάκα!
Παράλληλα, στα πρόθυρα κατάρρευσης είναι και η Deutsche Bank – και άλλες μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού – με τη μετοχή της να πέφτει μέσα σε 2 μέρες κατά 14,5%, οπότε καταλαβαίνουμε ότι τόσα χρόνια οι Γερμανοί ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους και οι γερμανικοί φούρνοι δεν έκοβαν αποδείξεις για τα pretzel.
Έξω από το ευρώ και επιστροφή στο μάρκο γρήγορα!
Για να καταλάβετε λίγο τα μεγέθη, σκεφτείτε ότι η Deutsche Bank είναι εκτεθειμμένη σε παράγωγα και σε αγορές κατά τουλάχιστον 80 τρις δολάρια, δηλαδή 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας.
Εν τω μεταξύ, τo παγκόσμιο χρέος είναι 100 τρις. Γαμάτο;
Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί λένε ότι η Deutsche Bank είναι πολύ μεγάλη για να σκάσει – 5 φορές μεγαλύτερη από τη Lehman Brothers.
Δε ξέρω αν έχετε δει την ταινία The Big Short. Αν δεν την έχετε δει, να τη δείτε.
Μια τέτοια μπίζνα έχει γίνει κι εδώ. Παίκτες που σορτάρουν στην χρεωκοπία της τράπεζας για να πλουτίσουν. Και η Ελλάδα παίκτης είναι. Απλά πολύ μικρός. Σαν εκείνα τα πιτσιρίκια στην ταινία, μόνο που εμείς δεν έχουμε τον Brad Pitt να μας σώσει.
Ωραία, οι συστημικές τράπεζες χρεωκοπούν. Ε και; Ας τις αφήσουμε να χρεωκοπήσουν.
Γιατί οι τράπεζες πρέπει να σώζονται μονίμως με κρατικό χρήμα; Επιχειρήσεις δεν είναι κι αυτές; Αν δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, να βάλουν λουκέτο και να ρευστοποιήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία για να αποζημιώσουν τους καταθέτες.
Θα σας πω εγώ γιατί δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί υπάρχουν οι αγορές που ελέγχουν το χρέος και κερδίζουν από αυτό. Ζούμε στον κόσμο των αγορών.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα κανάλια. Αντί να ακούμε μαλακίες για 4 τηλεοπτικές άδειες που το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ενώσουν τους ολιγάρχες, πρέπει πολύ απλά να τους ζητηθεί να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Κι όποιος δε μπορεί, να το κλείσει το μαγαζί.
Όποιο κανάλι δε μπορεί να λειτουργήσει με όρους αγοράς, να ρίξει μαύρο. Όχι να υπάρχουν για να παίρνουν αβέρτα τα αφεντικά τους τα θαλασσοδάνεια.
Γιατί όμως δεν θα γίνει ποτέ αυτό; Γιατί πολύ απλά οι ολιγάρχες κρατάνε τους πολιτικούς από τα αρχίδια. Με το ένα χέρι τα αρχίδια του Τσίπρα και με το άλλο του Μητσοτάκη.
Πάντως, μην περιμένουν οι τράπεζες και τα κανάλια να τους συμπαρασταθούν οι στρατιές των φτωχών και των ανέργων στον αγώνα τους για επιβίωση.
Τα όρια έχουν εξαντληθεί και το βλέπεις παντού γύρω σου.
Άνθρωποι να ξυπνούν από όνειρα με φωτιές και πυρηνικά να πέφτουν, χωρίς να τους καίγεται καρφί.
Όλο και περισσότεροι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το επερχόμενο χάος που θα έρθει με μαθηματική ακρίβεια.
Θα είμαστε όλοι εκεί.
Τρώγοντας ανέμελοι πατατάκια στο μπαλκόνι μας ή αραχτοί σε κάποια παραλία.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Το κακό με την επικαιρότητα επί μνημονίου είναι ότι επαναλαμβάνεται με έναν απόλυτα εκνευριστικό τρόπο. Πραγματικά θαυμάζω όσους καταφέρνουν να γράφουν κάθε μέρα κάτι πρωτότυπο. Μπράβο παιδιά! Συνεχίστε. Εγώ στέρεψα.)
(Ανήθικο δίδαγμα no. 2: Περιμένω σχόλια ότι αν κλείσουν τα κανάλια θα μείνουν χωρίς δουλειά τεχνικοί, ρεπόρτερ κτλ. Ε, και αν κλείσουν οι τράπεζες θα μείνουν άνεργοι τραπεζικοί υπάλληλοι και καθαρίστριες. Τι να κάνουμε τώρα; Ο καρκίνος πάντως πρέπει να φύγει.)
Θα είμαστε όλοι στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges/

Διαβάστε περισσότερα

Ανοικτός ο Κόμβος Κεφαλόβρυσου την Παρασκευή 12/02

Με το Παναγροτικό Συλλαλητήριο στην Αθήνα αύριο Παρασκευή, κορυφώνονται οι Αγροτικές Κινητοποιήσεις.

Μετά από 21 μέρες αγώνα στους δρόμους, πάνω από 2.000 Αιτωλοακαρνανίας αγρότες θα διαμαρτυρηθούμε, ενώνοντας την φωνή μας με την φωνή των συναδέλφων μας από όλη την Χώρα ενάντια στο καταστροφικό προσχέδιο για το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό.

Ελπίζουμε η Κυβέρνηση να δεχτεί τα δίκαια αιτήματα μας και να ξεκινήσει από μηδενική βάση το διάλογο για μια αγροτική μεταρρύθμιση που θα φέρει την ανάπτυξη και την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Ανοικτός ο Κόμβος Κεφαλόβρυσου την Παρασκευή 12/02

Λόγω της συμμετοχής στο Παναγροτικό Συλλαλητήριο , ο δρόμος στο ύψος του Μπλόκου στον Κόμβο Κεφαλόβρυσου, θα δοθεί στην κυκλοφορία, γύρω στις 10:30 πμ., αμέσως μετά την αποχώρηση των αγροτών για την Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα

Ελλάδα οικόπεδο και αποικία

Ποιος νοιάζεται για το τι γίνεται στο Αιγαίο;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Τα γεγονότα: Μόνο τον τελευταίο χρόνο, είχαμε μια σειρά από τουρκικές ειδοποιήσεις (ΝΟΤΑΜ), οι οποίες δέσμευαν θαλάσσιες περιοχές εντός της Ελληνικής ΑΟΖ – ιδιαίτερα στην ευαίσθητη περιοχή των Δωδεκανήσων. Είχαμε επίσης, τον περασμένο Αύγουστο επεισόδιο στις νησίδες των Ιμίων μεταξύ ελληνικής και τουρκικής ακτοφυλακής με αφορμή τη διάσωση λαθρομεταναστών, οι οποίοι είχαν οδηγηθεί εκεί για να προκαλέσουν προφανώς το επεισόδιο. Και τέλος, πριν μερικές μόλις μέρες, όπως αποκαλύπτει το  έντυπο «Ποντίκι» είχαμε έγγραφο διάβημα του τουρκικού ΥΠΕΞ, σύμφωνα με το οποίο τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος!
Με όλα αυτά  που συνοπτικά παρουσιάσαμε πιο πάνω- και μια σειρά άλλων  επεισοδίων για τα οποία επί του παρόντος δεν έχει κάποιο νόημα η αναφορά τους- δεν ασχολείται το πολιτικό μας σύστημα, ειδικά τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, αυτά  δηλαδή που κυβέρνησαν, κυβερνούν ή φιλοδοξούν να  κυβερνήσουν. Ο λόγος είναι απλός:
– Η Ελλάδα είναι χώρα με περιορισμένη εθνική κυριαρχία. Οι κυβερνήσεις της με έγγραφη αίτησή τους (Επιστολή προς το ΔΝΤ την άνοιξη του 2010) και την υπογραφή τους (πρώτο, δεύτερο και τρίτο μνημόνιο), εκχώρησαν τις κρίσιμες αποφάσεις για τον τρόπο λειτουργίας και ύπαρξης του κράτους στους δανειστές. Και η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, προφανώς δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα της οικονομίας
Τα αποτελέσματα αυτής της παράδοσης  – και της διοίκησης της χώρας από τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, δηλαδή τους υπαλλήλους των δανειστών – είναι ήδη εμφανέστατα στην σφαίρα της οικονομίας, την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.  Τι ακριβώς σημαίνει αυτό και μέχρι ποιο βάθος μπορούν να φτάσουν οι συνέπειες της εξέλιξης της χώρας σε χώρα-φόρου υποτελή των δανειστών της, ίσως μπορούμε να αρχίσουμε να το κατανοούμε με αφορμή την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Η ευκολία με την οποία οι δανειστές αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ανάχωμα και αποθήκη των προσφυγικών ροών, αλλά και η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση αποδέχεται τις μεθοδεύσεις άρσης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, προκειμένου  – υποτίθεται – να φυλαχτούν τα σύνορά της από το ΝΑΤΟ περιγράφει το βάθος και το εύρος της αδυναμίας της χώρας.
Αυτήν ακριβώς την αδυναμία μεθοδικά εκμεταλλεύεται η Τουρκία, προκειμένου να υπογραμμίσει και να κατοχυρώσει τις σαφέστατες διεκδικήσεις της, οι οποίες έχουν καταγραφεί από τον Γενάρη του 1996 με την κρίση των Ιμίων: στο Αιγαίο, σύμφωνα με τις τουρκικές απόψεις οι οποίες στην πράξη υιοθετούνται και από τους συμμάχους και δανειστές της Ελλάδας, υπάρχουν νησιά, βραχονησίδες και νησίδες των οποίων το καθεστώς είναι αδιευκρίνιστο από τις συνθήκες. Μάλιστα, όπως υπενθύμισε με το έγγραφο διάβημά της η Τουρκία, κάποιες από αυτές τις νησίδες – στην προκειμένη περίπτωση τα Ίμια – είναι τουρκικό έδαφος!
Με όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξουσίας και κατά συνέπεια η ελληνική κοινωνία δεν ασχολείται παρά μόνο συγκυριακά. Όταν δηλαδή η επίδειξη δύναμης και η πρόκληση ξεπερνά τα όρια, όπως συμβαίνει με την τουρκική ειδοποίηση (NOTAM) ότι οι έρευνες στο Αιγαίο για τον εντοπισμό των τριών νεκρών χειριστών του ελληνικού ελικοπτέρου γίνονται σε χώρο τουρκικής ευθύνης.
Η αδιαφορία για τέτοιου είδους εξελίξεις, οι οποίες καθώς συσσωρεύονται με το πέρασμα του χρόνου δημιουργούν νέα δυσμενή δεδομένα για την ύπαρξη της χώρας έχει να κάνει με ιδεολογικού τύπου ψευδαισθήσεις. Κάποιοι, θεωρούν ότι η Ελλάδα προστατεύεται από τους δανειστές της. Κάποιοι άλλοι, κοσμοπολίτες της αριστεράς, θεωρούν ότι τα σύνορα και οι διαιρέσεις είναι παρωχημένες  προσεγγίσεις μιας άλλης εποχής.
Όπως όμως, αποδεικνύεται, η πραγματικότητα είναι επίμονη και οδυνηρή για τους φαντασιόπληκτους: Τα σύνορα, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά αμφισβητούνται στην πράξη. Η χώρα έχει υποχρεωθεί να αναθέσει τη φύλαξη αυτών των αμφισβητούμενων συνόρων της στο ΝΑΤΟ – το οποίο με την παρουσία του ουσιαστικά υιοθετεί αυτές τις αμφισβητήσεις.
ΥΓ 1: Όταν αυτοί που αποφασίζουν για το επίπεδο ετοιμότητας των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων είναι τα τεχνικά κλιμάκια (οι υπάλληλοι) των δανειστών τότε, η λογική λέει και η ιστορία διδάσκει πως τα χειρότερα έρχονται…
ΥΓ 2: Μεταξύ της κυρίαρχης πολιτικής αφασίας περί των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της φασιστικής τζάμπα εθνικιστικής μαγκιάς υπάρχει μια ξεχασμένη κατάσταση που την περιγράφει μια κατασυκοφαντημένη λέξη: πατριωτισμός.
topontiki.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ν.Μπογιόπουλος: Μετατρέπουν την Ελλάδα σε ειδική ζώνη εξάρτησης

Με την οικονομική κρίση η Ελλάδα προσφέρθηκε από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών του, ως «πειραματόζωο». Αντικείμενο του οικονομικού και κοινωνικού πειράματος – που συνεχίζεται – είναι η αποστέρηση ενός λαού από τις εργασιακές κατακτήσεις και τα δικαιώματα του, η αποστέρηση της δημόσιας περιουσίας του, η αποστέρηση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. 

Σήμερα, με αφορμή το προσφυγικό, οι ίδιοι «εταίροι» προωθούν ένα δεύτερο πείραμα. Τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια ειδική ζώνη ανύπαρκτης εθνικής κυριαρχίας, που, εκτός από οικονομικό ενέχυρο, θα λειτουργεί και ως αποθήκη των «σωτήρων».

Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο  Νίκος Μπογιόπουλος μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη με αφορμή την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Παράλληλα ανέλυσε γιατί και η υπόθεση των αγροτικών κινητοποιήσεων και οι εξελίξεις στα εθνικά ζητήματα, θέτουν επιτακτικά το ερώτημα στον ελληνικό λαό, αν μπορεί να συνεχίσει με μία πολιτική τάξη που σε τίποτα δεν λέει «όχι» οδηγώντας την χώρα σε χώρο και καταστρατηγώντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας.

Διαβάστε περισσότερα

Οι μπαμπάδες καλύτερα μόνο να παίζουν με τα παιδιά παρά να βοηθούν τις γυναίκες

Οι άνδρες με παιδιά το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι απλώς να παίζουν μαζί τους και να αφήνουν τις λοιπές φροντίδες της ανατροφής στις μαμάδες, σύμφωνα με μια νέα έρευνα αμερικανών ψυχολόγων, η οποία υποστηρίζει ότι οι παραδοσιακοί οικογενειακοί ρόλοι «δουλεύουν» καλύτερα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Σάρα Σόουπ-Σάλιβαν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό αναπτυξιακής ψυχολογίας “Developmental Psychology”, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ζευγάρια έχουν ισχυρότερη και καλύτερη αμοιβαία υποστηρικτική σχέση ως γονείς, όταν ο πατέρας περνάει περισσότερη ώρα παίζοντας με τα παιδιά του και λιγότερη ώρα ταΐζοντας ή πλένοντάς τα, όπως θα έπρεπε -θεωρητικά τουλάχιστον- να κάνει ένας σύγχρονος μπαμπάς.

Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, ο άνδρας που επιμένει να μπλέκεται στα πόδια της γυναίκας του, τελικά καταλήγει να υποσκάπτει τις προσπάθειές της να φροντίσει το παιδί και τελικά όλοι καταλήγουν σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι αν οι ρόλοι τους ήσαν πιο διακριτοί – ένα συμπέρασμα που ασφαλώς δεν θα αρέσει στις φεμινίστριες, αλλά πιθανότατα θα ικανοποιήσει πολλούς άνδρες!

Η Σάλιβαν παραδέχτηκε ότι είναι απογοητευτικό το συμπέρασμα της νέας έρευνας για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι πατέρες και οι μητέρες θα πρέπει να μοιράζονται ισότιμα τα καθήκοντα φροντίδας των παιδιών. Πρόσθεσε, πάντως, πως αυτό δεν σημαίνει κατ’Α ανάγκη ότι η ενασχόληση ενός πατέρα με την φροντίδα του παιδιού είναι κακό πράγμα. «Απλώς δεν αποτελεί την ιδανική συνταγή για όλα τα ζευγάρια. Είναι δυνατό να υπάρχει μια στερεή σχέση ανάμεσα στους δύο γονείς, χωρίς να μοιράζονται εξίσου τις ευθύνες τις ανατροφής» τόνισε.

 

Οι ερευνητές μελέτησαν 112 ζευγάρια εθελοντών με τετράχρονο παιδί, αναλύοντας τον τρόπο ανατροφής και την κατανομή των καθηκόντων μεταξύ των γονιών. Επίσης παρατήρησαν άμεσα τον τρόπο που οι γονείς ασχολούνταν με τα παιδιά τους, κατά πόσο ο ένας υπονόμευε τις προσπάθειες του άλλου ή, αντίθετα, αλληλοϋποστηρίζονταν, κατά πόσο ανταγωνίζονταν μεταξύ τους ή συνεργάζονταν. Έπειτα από ένα χρόνο, επαναλήφθηκαν ανάλογα πειράματα, όταν πια τα παιδιά είχαν γίνει πέντε ετών.

Το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι στις οικογένειες όπου από την αρχή οι μπαμπάδες αφιέρωναν τον περισσότερο χρόνο στο παιγνίδι με τα παιδιά τους, το ζευγάρι είχε τελικά καλύτερη σχέση και συνεργασία στην ανατροφή του παιδιού. Όταν, αντίθετα, από την αρχή οι μπαμπάδες είχαν μοιραστεί απολύτως όλες τις ευθύνες της φροντίδας, έπειτα από ένα χρόνο οι δύο γονείς είχαν καταλήξει να δείχνουν μικρότερο βαθμό συνεργασίας μεταξύ τους και αλληλοϋποστήριξης. Οι διαπιστώσεις αυτές ίσχυαν ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο του πατέρα, τις ώρες εργασίας, το συνολικό οικογενειακό εισόδημα, τη διάρκεια της σχέσης των γονέων κ.α.

Η Σάλιβαν επεσήμανε επίσης ότι, όπως έχουν δείξει προηγούμενες έρευνές της, συχνά οι μητέρες λειτουργούν ως «κλειδοκράτορες», ρυθμίζοντας κατά βούληση αν οι μπαμπάδες θα έχουν περισσότερη ή λιγότερη εμπλοκή στη φροντίδα του παιδιού, επιδεικνύοντας μια αμφισημία συναισθημάτων και επιθυμιών, κάτι που βεβαίως έχουν και οι πατέρες από τη δική τους πλευρά.

Express.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μάνος Χατζιδάκις: Το καταστάλαγμα του βίου μου

Α δ ι α φ ο ρ ώ… για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες… » Μάνος Χατζιδάκις (1925-1994).
« …Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ’ όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες.
Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ’ την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ’ την Κρήτη.
Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι’ αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο. Έτσι μετακομίσαμε το ’32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου.
Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ’ επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ’ όλα τα χρόνια τα κατοπινά.
Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ’ απομάκρυναν ύπουλα απ’ τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι’ αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ’ το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου.
Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.
Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν’ αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ’ ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.
Το ’66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς – ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το ’72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του ’74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων.
Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων – μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.
Από το ’75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ’ έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ’ ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας.
Μέσα σ’ αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού, εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.
Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι:
Α δ ι α φ ο ρ ώ… για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Π ι σ τ ε ύ ω… στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ’ αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ… αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.
Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.».
hadjidakis

Διαβάστε περισσότερα

Διαχείριση της καταστροφής, ή καταστροφή της διαχείρισης;

Γρηγορης Αυξεντιου 

Στις 29 Ιανουαρίου 2016 η Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας Λούκα Κατσέλη (πρώην Βουλευτής, πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2009-2011 και καθηγήτρια μου στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών), δήλωνε από το Λονδίνο σε ομιλία της στο London School of Economics, ότι το 3^Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ είναι διαχειρίσιμο και ότι το Δημόσιο Χρέος (Για την ώρα ανέρχεται στα 315 δις χωρίς να υπολογίζουμε τα 86 δις ευρώ της 3^ης ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ) είναι βιώσιμο.

Και αν το 3^ο Μνημόνιο είναι διαχειρίσιμο, γιατί ως Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καταψήφισε την 2^η Δανειακή Σύμβαση με την οποία φορτωθήκαμε 140 δις ευρώ;

Καλή μου Λούκα μιας και είμαστε συνάδελφοι οικονομολόγοι και σου αρέσουν οι αριθμοί θα παραθέσω 2 Πίνακες για να σου υπενθυμίσω την καταστροφή που έχει συντελεστεί στην Ελληνική Οικονομία από τη <<ΣΩΤΗΡΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΚΥΗ>> που μας έχουν παράσχει ως τώρα οι εταίροι μας:

Πίνακας 1: Μέτρα Εξυγίανσης στην Ελλλάδα, σε δις €, σε τιμές του 2010
Έτη / μέτρα	2010	2011	2012	2013	2014	Σύνολο
Ι ΑΥΞΗΣΗ ΕΣΟΔΩΝ	10,0	9,6	5,5	3,0	1,1	29,2
ΙΙ ΔΑΠΑΝΕΣ:	11,1	7,8	5,2	7,2	-2,0	29,3
(α) Μεταφορές*	1,8	0,4	1,7	3,8	-0,7	7,0
(β) Δημόσια Κατανάλωση	5,5	5,1	3,2	3,7	0,3	17,8
(γ) Δημόσιες Επενδύσεις	3,8	2,3	0,3	-0,3	-1,6	4,5
Σύνολο Ι+ΙΙ	21,1	17,4	10,7	10,2	-0,9	58,5
Πηγή: Ameco, Eurostat , Gechert-Rannenberg
* Μειώσεις επιδοτήσεων, αφορολόγητων ορίων, κοινωνικών παροχών

Από τον Πίνακα 1, διαπιστώνουμε ότι τα μέτρα που μας υποχρέωσαν οι δανειστές μας να υιοθετήσουμε είχαν σαν αποτέλεσμα η φορολογία να αυξηθεί κατά 29,2 δις ευρώ την περίοδο 2010-2014, οι δε δαπάνες μειώθηκαν κατά 29,3 δις. Τα παραπάνω μέτρα συνολικά απέδωσαν 58,5 δις ευρώ, όσο περίπου η μείωση του ΑΕΠ της χώρας από 237,5 δις ευρώ το 2009 στα 179 δις ευρώ περίπου το 2014.

Πίνακας 2: Το αποτέλεσμα των μέτρων στο ΑΕΠ (μείωση) σε δις € και σε τιμές του 2010
Έτη / μέτρα	2010	2011	2012	2013	2014	Σύνολο
Ι ΑΥΞΗΣΗ ΕΣΟΔΩΝ	-3,7	-2,6	-1,3	-0,4	0,5	-7,5
ΙΙ ΔΑΠΑΝΕΣ:	-21,5	-13,3	-9,8	-14,5	5,0	-54,1
(α) Μεταφορές*	-4,7	-0,9	-4,0	-9,3	2,1	-16,8
(β) Δημόσια Κατανάλωση	-9,7	-8,5	-5,3	-5,9	0,0	-29,4
(γ) Δημόσιες Επενδύσεις	-7,1	-3,9	-0,5	0,7	2,9	-7,9
Σύνολο Ι+ΙΙ	-25,2	-15,9	-11,1	-14,9	5,5	-61,6
Πηγή: Ameco, Eurostat , Gechert-Rannenberg
* Μειώσεις επιδοτήσεων, αφορολόγητων ορίων, κοινωνικών παροχών

Ο πίνακας 2 μας φανερώνει το μέγεθος της καταστροφής: Το ΑΕΠ της χώρας λόγω των μέτρων λιτότητας συρρικνώθηκε κατά 61,6 δις ευρώ (κατά 7,5 δις από την αύξηση των φορολογικών εσόδων και κατά 54,1 δις ευρώ από την περιστολή δαπανών (μισθοί, συντάξεις επιδόματα, αφορολόγητο). Μια οικονομία όπως η Ελληνική όπου το 85% του ΑΕΠ, προέρχεται από την κατανάλωση οδηγήθηκε στην καταστροφή καθώς περιορίζοντας τις δαπάνες (μισθούς συντάξεις, επιδόματα, κοινωνικές παροχές) κατά 54,1 δις είναι βέβαιο ΄το θα την οδηγήσεις να βιώσει συνθήκες πολέμου.

Αυτή η καταστροφή είναι διαχειρίσιμη; Καλή μου Λούκα ξέρεις την αλήθεια. Αλλά αν εγώ είμαι υπερβολικός, σε παραπέμπω στην Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Σεπτέμβριος 2014: Βασικό Συμπέρασμα της Έκθεσης ήταν ότι 2,5 εκ. Έλληνες βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας, με το απόλυτο όριο φτώχειας το 2013 να διαμορφώνεται σε 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μία τετραμελή οικογένεια. Επιπλέον 3,8 εκ. Έλληνες βρίσκονται σε καθεστώς σχετικής φτώχειας με το μηνιαίο όριο σχετικής φτώχειας να διαμορφώνεται σε 665 ευρώ για ένα άτομο και στα 1.397 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.

Την καταστροφή αυτή δεν την διαχειρίζεσαι. Το χρέος των 315 δις ευρώ το έχουμε πληρώσει 4 φορές ως τώρα (Σκάνδαλο του ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ, ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΤΕ-SIEMENS, ΟΣΕ-SIEMENS, ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΔΟΜΗΜΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΑ, ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ). Με το 60% του πληθυσμού σε καθεστώς φτώχειας έχουμε υποχρέωση να οργανώσουμε την αντίσταση του Λαού για την επιβίωσή του. Μια επιλογή υπάρχει. Άμεση διαγραφή του χρέους. Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Είναι επιτακτική η ανάγκη η ίδρυση ενός νέου ΕΑΜ που θα αναλάβει να οργανώσει την πάλη του λαού για την απελευθέρωσή του από τον ζυγό της αποικιοκρατίας. Χρειαζόμαστε ένα νέου τύπου ΕΑΜ που θα μπλοκάρει το ξεπούλημα τόσο του δημόσιου πλούτου όσο και των λαϊκών περιουσιών. Χρειαζόμαστε ένα νέου τύπου ΕΑΜ που θα αναλάβει να συγκροτήσει δομές αλληλεγγύης σε όλη την Επικράτεια. Χρειαζόμαστε ένα νέου τύπου ΕΑΜ, το οποίο θα αναλάβει να χειρισθεί την επάρκεια της πατρίδας σε καύσιμα, φάρμακα και πρώτες ύλες (κρίσιμες για τον πρωτογενή τομέα). Χρειαζόμαστε ένα νέου τύπου ΕΑΜ που θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να συνεισφέρει στην άμυνα της χώρας απέναντι σε κάθε ξένη επιβουλή.

Μπορεί όλα αυτά να είναι σκηνές από το μέλλον, αλλά πιστεύω ότι είναι ο μόνος δρόμος αξιοπρέπειας που μας έχει απομείνει. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, στους παππούδες μας και τις γιαγιάδες που άφησαν τα νιάτα τους στα βουνά της πατρίδας μας πολεμώντας τους ΝΑΖΙ, η που σμίλεψαν με τα χέρια τους τους βράχους στην ΓΥΑΡΟ, ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ, ΤΟΝ ΑΗ ΣΤΡΑΤΗ, ΤΗ ΛΕΡΟ.

Διαβάστε περισσότερα

Η ανηθικότητα της ουδετερότητας

Η ηθική δεν είναι ένα κουστούμι που το φοράς όποτε θέλεις να κάνεις φιγούρα.
Είναι ένα ρούχο που φοράς καθημερινά και σε χαρακτηρίζει.

Έχω πετύχει πολλές φορές ανθρώπους οι οποίοι κουνώντας επιδεικτικά το δάχτυλο, φουσκώνουν το ηθικό «Εγώ» τους πλέκοντας οι ίδιοι το εγκώμιο της ακεραιότητας του χαρακτήρας τους, ενώ οι πράξεις τους φωνάζουν από χιλιόμετρα πόσο υποκριτές είναι.
Εκείνοι που κατ' εξοχήν ηθικολογούν, είναι οι πιο ανήθικοι.
Έχω επίσης γνωρίσει εκείνους τους ανθρώπους που στην προσπάθεια τους να περνούν όσο το δυνατόν απαρατήρητοι, υιοθετούν τη συμπεριφορά της γάτας.
Τρίβονται δηλαδή στα πόδια οποιουδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους, χαριεντίζονται και συμφωνούν σε ό,τι λέει ή κάνει, ενώ μόλις γυρίσουν την πλάτη τους, θάβουν ασύστολα και χωρίς ίχνος ντροπής.

Όμως, εκείνοι που ακατάπαυστα δικαιολογούν, είναι οι πιο άδικοι.
Το θάρρος της γνώμης έχει από καιρό πάει περίπατο.
Το λεγόμενο «χάιδεμα» των αυτιών είναι συνήθης πρακτική και μάλιστα συχνά με τα επιθυμητά αποτελέσματα, δηλαδή να κρατάμε εαυτόν μακριά από διαμάχες που μπορεί να μας κοστίσουν σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο.
Πολλοί άνθρωποι δικαιολογούν αυτή την πολιτική, διότι ας μη γελιόμαστε περί πολιτικής πρόκειται, με διάφορα επιχειρήματα, μερικά από τα οποία μπορεί να έχουν κάποια βάση διότι σε γλιτώνουν από έχθρες και μαλώματα.

Εντάξει λοιπόν.
Αν ο άλλος επιμένει πως ο γάιδαρος πετάει, δεν είναι ανάγκη να μπεις στην διαδικασία να αποδείξεις κι εσύ πως δεν είσαι ελέφαντας. Άσε τον τρελό στην τρέλα του, που λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μπαίνει στη μέση η ηθική;  
Είναι σαφέστατα δύσκολο να προσδιορίσεις ποιες ανθρώπινες πράξεις είναι ορθές και αποδεκτές και ποιες είναι λανθασμένες και ανάρμοστες.
Σπάνια υπάρχει συμφωνία ως προς τις παραμέτρους που προσδιορίζουν το ηθικό και το ανήθικο.
Όμως, σε θέματα συνειδήσεως δεν έχει θέση ο νόμος της πλειοψηφίας.

Συχνά επηρεαζόμαστε από το πώς αντιμετωπίζουν οι γύρω μας ένα θέμα και προσπαθούμε να πάμε με το ρεύμα.
Οι πραγματικές αρχές παρόλα αυτά, θα έπρεπε να είναι αμετακίνητες σαν βράχος, να τις υπερασπιζόμαστε με όποιο κόστος. Μπορούμε να ακολουθούμε το ρεύμα στον τρόπο που τοποθετούμαστε ή χειριζόμαστε μια κατάσταση, αλλά να μην κάνουμε εκπτώσεις σε αυτά που πιστεύουμε, ακόμη κι όταν δεν έχουμε να κερδίσουμε ή να χάσουμε κάτι.
Είναι θέμα αρχής.

Αληθινός δείκτης πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, ούτε οι προσωπικές απολαβές.
Είναι το προσωπικό ήθος.
Δεν κάνω λόγο ούτε για την κοινωνική, ούτε τη σεξουαλική, ούτε τη χριστιανική ηθική.
Μιλάω για την αρχή όλων των ηθικών παραμέτρων, που δεν είναι άλλη από την προσωπική αντίληψη και ατομική στάση, απέναντι στο καλό και το κακό.
Η ουσιαστική, λοιπόν, ηθική, είναι η επαφή με την ίδια τη φωνή της συνείδησής μας.
Κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα δικά του μάτια, τον αξιολογεί δηλαδή όπως αυτός είναι συνηθισμένος, μ' ένα δικό του τρόπο, ξεκινώντας από μερικές γενικές κατευθύνσεις.

Ο Κομφούκιος είπε πως η απόλυτη αρετή συνίσταται από την ικανότητα να τηρείς οπουδήποτε πέντε κανόνες: σοβαρότητα, γενναιοδωρία, ειλικρίνεια, συνέπεια, καλοσύνη.
Απόλυτα ενάρετος δεν είναι κανένας μας. Όλοι έχουμε καλές και κακές πτυχές.
Ο τρόπος που φερόμαστε στους άλλους, οι πράξεις μας ή ακόμη και η απουσία πράξης, καθορίζουν το ήθος μας.
Δεν πρέπει να αντιδρούμε μόνο σε ό,τι μας πληγεί σε προσωπικό επίπεδο.
Πρέπει να έχουμε το σθένος να υποστηρίζουμε τις αρχές μας οποτεδήποτε χρειαστεί.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματά το βόλεμα της αυτοδικαιολογίας και ο καθένας να υπερασπίζεται την ηθική του, αν έχει, και να κάνει αυτό που πρέπει, όταν πρέπει.

Ο Δάντης έγραψε ότι οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση.
Κάτι θα ήξερε παραπάνω.

Πηγή  της Ιωάννας Γκανέτσα

Διαβάστε περισσότερα

Μπέρτολτ Μπρέχτ:«Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει»

Tου Μπέρτολτ Μπρέχτ από τις «Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει»:
«Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δεν βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Οι βασιλιάδες κουβάλησαν τ’ αγκωνάρια;
Και τη χιλιοκαταστραμμένη Βαβυλώνα,
ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Τη νύχτα που το Σινικό τείχος αποτέλειωσαν
που πήγανε οι χτίστες; Η μεγάλη Ρώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους
θριαμβεύσανε οι Καίσαρες; Το Βυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του;
Ακόμη και στη μυθική Ατλαντίδα,
τη νύχτα που την ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, με ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.
Ο νεαρός Αλέξανδρος υπόταξε τις Ινδίες.
Μοναχός του;
Ο Καίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτε ένα μάγειρα μαζί του;
Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε όταν η Αρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
Ο Μέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Εφτάχρονο τον Πόλεμο.
Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;
Κάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Κάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άνδρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;
Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες».

Διαβάστε περισσότερα

Ο Μπρεχτ, η αλήθεια και ο ρεαλισμός

Σαν σήμερα, στις 10 Φεβρουαρίου 1898, γεννήθηκε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

«Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»

Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Όποιος θέλει να πολεμήσει την ψευτιά και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια έχει να ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες.

Πρέπει να έχει το θάρρος να γράψει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν, την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει παρόλο που την σκεπάζουν παντού, την τέχνη να την κάνει ευκολομεταχείριστη σαν όπλο, την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποκτήσει δύναμη,  την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσα τους.

Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για εκείνους που γράφουν κάτω από το φασισμό, υπάρχουν όμως και γι’ αυτούς που τους κυνήγησαν ή που έφυγαν ακόμα και για όσους γράφουν σε χώρες της αστικής ελευθερίας»¹.

Ο Μπρεχτ περιέγραφε αναλυτικά τι εννοούσε με αυτές τις πέντε δυσκολίες και ανακεφαλαιώνοντας σημείωνε: «Κι όλες αυτές τις πέντε δυσκολίες πρέπει να τις ξεπερνάμε ταυτόχρονα, γιατί δεν μπορούμε να ερευνάμε την αλήθεια για τις βάρβαρες συνθήκες χωρίς να σκεφτόμαστε εκείνους που υποφέρουν κάτω απ’ αυτές, και καθώς, διώχνοντας κάθε πειρασμό δειλίας, γυρεύουμε τις αληθινές αιτίες με τη σκέψη μας στραμμένη σ’ εκείνους που είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε και πώς θα τους δώσουμε την αλήθεια με τρόπο που να ‘ναι στα χέρια τους όπλο και με τόση πονηριά, που η μετάδοση αυτή να μην μπορεί ν’ ανακαλυφθεί και να εμποδιστεί απ’ τον εχθρό. Τέτοιες, λοιπόν, είναι οι απαιτήσεις μας, όταν ζητάμε από τους συγγραφείς να γράψουν την αλήθεια»².

Ο ρεαλισμός και ο Μπρεχτ

Ο Μπρεχτ «διείδε την αναγκαιότητα για τη δημιουργία νέων προοδευτικών «περιεχομένων» στη λογοτεχνία σε αξεδιάλυτη συνάρτηση με τη δημιουργία νέων, προοδευτικών, λογοτεχνικών μορφών»³. Αυτό υποστήριξε και αυτό έπραξε. 

Το 1938 έγραφε, απαντώντας σε εκείνους που τον κατηγορούσαν για φορμαλισμό: «Επειδή στον τομέα μου είμαι καινούργιος φωνάζουν μερικοί διαρκώς ότι είμαι φορμαλιστής. Στα έργα δε βρίσκουν τις παλιές φόρμες χειρότερες, βρίσκουν πως έχω νέες φόρμες και έχουν τη γνώμη ότι είναι οι φόρμες που με ενδιαφέρουν. Όμως εγώ διαπίστωσα ότι μάλλον περιφρονώ τις φόρμες. Σε διαφορετικές χρονικές περιόδους μελέτησα τις παλιές φόρμες της ποίησης, του διηγήματος, της δραματουργίας και του θεάτρου και τις απέρριψα μόνο όσες φορές στάθηκαν εμπόδιο σε αυτό που ήθελα να πω. Σχεδόν σε κάθε τομέα άρχισα συμβατικά»⁴….

Ο Μπρεχτ τόνιζε πως «μόνο τα καινούργια περιεχόμενα αντέχουν σε καινούργιες φόρμες. Και μάλιστα τις απαιτούν. Συγκεκριμένα, αν βίαζε κανείς τα νέα περιεχόμενα και τα έβαζε στις παλιές φόρμες, αμέσως θα επερχόταν πάλι ο ολέθριος διαχωρισμός του περιεχομένου με τη φόρμα, γιατί η φόρμα  -που τώρα θα ήταν παλιά – θ’ απομακρυνόταν από το περιεχόμενο , που θα ήταν καινούργιο. Η ζωή που διαδραματίζεται στη χώρα μας , όπου τα θεμέλια αλλάζουν ριζικά, δεν μπορεί ν’ απεικονιστεί από μια λογοτεχνία στην παλιά μορφή, ούτε να επηρεαστεί από μια τέτοια λογοτεχνία»⁵. Επεσήμανε πως «ο ρεαλισμός στην τέχνη αντιμετωπίζεται πάρα πολύ συχνά σαν καθαρά καλλιτεχνική υπόθεση», προσθέτοντας με νόημα ότι «ο καλλιτέχνης μπορεί να πάρει απέναντι ακόμα και στη δική του τέχνη τόσο μια μη ρεαλιστική, όσο και μια ρεαλιστική θέση» ⁶.

Ο Μπρεχτ σημείωνε ότι «ο ρεαλιστής συγγραφέας συμπεριφέρεται ρεαλιστικά απέναντι στα πάντα: απέναντι στους αναγνώστες του, στον τρόπο γραφής του (δηλαδή απέναντι στον εαυτό του), απέναντι στο υλικό του. Παίρνει υπόψη του την κοινωνική θέση των αναγνωστών του, σε ποια τάξη ανήκουν, ποια είναι η τοποθέτησή τους απέναντι στην τέχνη και ποιοι οι επίκαιροι στόχοι τους. Εξετάζει σε ποια τάξη ανήκει ο ίδιος. Φροντίζει προσεχτικά το υλικό του και το κρίνει με προσοχή.

Δεν απαγάγει τους αναγνώστες του από την πραγματικότητά τους για να τους μεταφέρει στη δική του, δεν κάνει τον εαυτό του μέτρο όλων των πραγμάτων, δεν προμηθεύεται τελικά μερικά εντυπωσιακά πλαίσια, λίγο χρωματισμό, μερικά σαφή κίνητρα και δεν αντλεί τη γνώση του για την πραγματικότητα απλά και μόνο από αισθησιακές εντυπώσεις, αλλά αφαιρεί από τη φύση της κατεργαριές της, με τη βοήθεια όλων των μέσων της πράξης και της γνώσης και παρουσιάζει τις νομοτέλειες της με έναν τρόπο ώστε να μπορούν να πάρουν  μέρος μέσα στην ίδια τη ζωή, τη ζωή της ταξικής πάλης, της παραγωγής, των ιδιαίτερων πνευματικών και σωματικών αναγκών της εποχής μας. (…) Αντιλαμβάνεται και χειρίζεται την τέχνη σαν ανθρώπινη πρακτική, με ειδικές ιδιαιτερότητες, δική της ιστορία, αλλά βασικά σαν πρακτική ανάμεσα σε άλλες και σε σχέση με άλλες»⁷.

Με λίγα λόγια: «Αντί να είστε καλοί μονάχα, προσπαθείστε/ Να δημιουργήσετε μια κατάσταση που κάνει/Δυνατή την καλοσύνη, η καλύτερα/ Περιττή! Αντί να είστε λεύτεροι μονάχα, προσπαθείστε / Να δημιουργήσετε μια κατάσταση που να λευτερώνει όλους^. Που να κάνει την αγάπη για λευτεριά/ Περιττή! Αντί να είστε λογικοί μονάχα, προσπαθείστε / Να δημιουργήσετε μια κατάσταση/ Που να μεταβάλλει το παράλογο στον άνθρωπο/ Σε μια επιχείρηση κακή!»⁸…

1.Μπέρτολτ Μπρεχτ, Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια (1935), Αθήνα, Στοχαστής, 2010. σ. 15- 2.Ό.π, σ. 36 –3. Γιώργος Βελουδής,Γραμματολογία – Θεωρία Λογοτεχνίας, Αθήνα, Πατάκη, 2001,σ.82 –4. Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Το ζήτημα της φόρμας μάλλον περιφρονείται» (1938), περ. Πολιτιστική, τ. 39-41, Αθήνα, Ιανουάριος – Μάρτιος 1987, σ. 162 –5. Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Φορμαλισμός και νέες φόρμες» (1950), περ. Πολιτιστική, τ. 39-41, Αθήνα, Ιανουάριος – Μάρτιος 1987, σ. 166-167 – 6.Βertolt Brecht, Sur le réalisme ,«Notes sur l’ écriture réaliste» (1940), Paris, L’ Arche, 1970, p.159 – 7.Ό.π, p.164 – 8. Μπέρτολτ Μπρεχτ, 76 Ποιήματα, μετφρ: Πέτρος Μάρκαρης, Αθήνα, Θεμέλιο, 2000, σ. 36.

Διαβάστε περισσότερα

Κορνήλιος Καστοριάδης: ”Να σκέφτεσαι σημαίνει να μπαίνεις στον λαβύρινθο” [video]

Η ιστορική εκπομπή-αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη. 
Βιογραφικά στοιχεία και Φιλοσοφική σκέψη με τον Κορνήλιο Καστοριάδη σε ρόλο πρωταγωνιστή. Από την συνέντευξή του στην εκπομπή ”Παρασκήνιο”.
Τα παιδικά χρόνια, οι σπουδές στην Γαλλία, ο Μάης του 68′, κριτική και αναθεώρηση του μαρξισμού, η αρχαία Ελληνική δημοκρατία, η χριστιανική παράδοση, η κοινωνική αυτονομία / ετερονομία ως βαρόμετρο της ηθικής, η εργατική τάξη, ο καπιταλισμός, η σχέση του με την Ελλάδα, οι προφητικές αναλύσεις για όσα βιώνουμε σήμερα.

 

Michael Ketsetzis

Διαβάστε περισσότερα

Ναρκω- καπιταλισμός

Γράφει ο Ίουλιανός

«O Μεξικανός βαρώνος των ναρκωτικών που είναι γνωστός ως «Ελ Τσάπο», συνελήφθη μετά από μάχη με δυνάμεις ασφαλείας στη Σιναλόα του Μεξικού. Το ανθρωποκυνηγητό που οδήγησε στην σύλληψη του Ελ Τσάπο, με τη συμμετοχή όλων των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας και την βοήθεια των ΗΠΑ. Η Αμερικανίδα υπουργός Δικαιοσύνης Λορέτα Λιντς εξέφρασε την ικανοποίησή της σε ανακοίνωση που εξέδωσε για το «πλήγμα στο διεθνές καρτέλ των ναρκωτικών του οποίου (ο Γκουσμάν) φέρεται να ηγείται». Πρόκειται για μια «νίκη για τους κατοίκους του Μεξικού και των ΗΠΑ, και μια απόδειξη του κράτους του δικαίου στις χώρες μας» κατέληξε η κυρία Λορέτα Λιντς καταφέρνοντας να μην πνιγεί μέσα στην ίδια την υποκρισία της. Ίσως το ότι δεν πνίγηκε να είναι το μόνο προσωπικό κατόρθωμα της.

Το Μεξικό είναι μια χώρα όπου το 42% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, και μόνο το 5,6% των παιδιών συνεχίζουν την μάθηση τους στην ιδιωτικοποιημένη παιδεία μετά από τα πρώτα έξι χρόνια του σχολείου, και με όλες τις οικονομικές και πολιτικές δομές της να είναι παραδομένες στις ΗΠΑ στο ΔΝΤ και στις πολυεθνικές. Επιπροσθέτως με νόμο η κυβέρνηση του Μεξικού ποινικοποίησε την κοινωνική διαμαρτυρία χαρακτηρίζοντας ως «τρομοκράτες» και «υπονομευτές του πολιτεύματος» τους κοινωνικούς αγωνιστές και με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών τα αστυνομικά τα στρατιωτικά και παραστρατιωτικά σώματα συντρίβουν κάθε πολιτική ή κοινωνική αντίσταση.

Το 20ο αιώνα με την επέκταση των ιμπεριαλιστικών κατακτήσεων των ΗΠΑ ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική υιοθετηθήκαν διάφορα ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν αυτήν την επέκταση: το ηθικό δικαίωμα της «ανώτερης λευκής ράτσας», το προνόμιο της «προάσπιση της τάξης και της σταθερότητας» για να στηριχτούν οι τραπεζίτες τα πετρελαϊκά μονοπώλια και οι εταιρείες εμπορίας μπανάνας, και αργότερα η πρόφαση της «κομμουνιστικής απειλής».
Μετά το τέλος του «ψυχρού πολέμου» η Ουάσιγκτον- αδιαφορώντας για την ζήτηση που ερχόταν από της ΗΠΑ, μια αγορά 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων- ανακάλυψε το «πόλεμο εναντίων των ναρκωτικών», για να δικαιολογεί τις επεμβάσεις της για τον έλεγχο και την διαμόρφωση κυβερνήσεων και πολιτικών στην Λατινική Αμερική. Έτσι λοιπόν ένα κοινωνικό πρόβλημα μετατράπηκε σε «πρόβλημα ασφαλείας» για τις ΗΠΑ.

Το φταίξιμο, από τον Ρέιγκαν και τον Μπούς πατέρα- με την περίφημη «Οδηγία Εθνικής Ασφαλείας υπ’ αριθμόν 18» περί «διεθνούς αντιναρκωτικής στρατηγικής»- το επωμίστηκαν κυρίως χώρες που τα αριστερά κινήματα είχαν ισχυρές λαϊκές βάσεις όπως το Περού (Φωτεινό Μονοπάτι) η Βολιβία η Νικαράγουα( όπου η CIΑ συνεργαζόταν με εμπόρους ναρκωτικών διευκολύνοντας την διακίνηση και την πώληση τους. Με τα έσοδα χρηματοδοτούσε τους ακροδεξιούς Κόντρας), η Κολομβία (FARC) και βέβαια το Μεξικό (Ζαπατίστας). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο στρατιωτικός εξοπλισμός που είχε σταλεί στο Μεξικό από τις ΗΠΑ για την καταπολέμηση των καρτελ ναρκωτικών χρησιμοποιήθηκαν τελικά από το στρατό του Μεξικού και τις παραστρατιωτικές ομάδες θανάτου στον πόλεμο κατά του Απελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας, με την σύμφωνη γνώμη της Ουάσιγκτον διότι η φιλο-αμερικανική και νεοφιλελεύθερη «…κυβέρνηση του Μεξικού απειλείται με πτώση λόγω κοινωνικού και οικονομικού χάους…»

Πρόσφατα στο Μεξικό οι αποκαλύψεις- με αφορμή την δολοφονία, από μεικτό απόσπασμα θανάτου, αποτελούμενο από αστυνομικούς και ναρκω-εμπόρους, των 43 φοιτητών της σχολής Normal Rural de Ayotzinapa, οι οποίοι είχαν πάει στην πόλη Ιγκουάλα για να ζητήσουν οικονομική ενίσχυση με σκοπό να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους- για τη στενή συνεργασία πολιτικών, αστυνομίας και καρτέλ ναρκωτικών συγκλόνισαν την χώρα.

Όμως τα ΜΜΕ προτίμουν να μην εστιάζουν την προσοχή τους και τέτοιες λεπτομέρειες και αφήνουν στη σκιά τόσο το ζήτημα του βαθύτατα διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, όσο και της συνεχιζόμενης καταστολή της αριστεράς στην Λατινική Αμερική.

Οι ΗΠΑ δεν δίστασαν να βομβαρδίσουν με χημικά, κατασκευασμένα από την Monsanto, την Chevron και την Dow, κάθε καλλιέργεια που αποφάσιζαν ότι ήταν ύποπτη σε όποια χώρα γούσταραν ρημάζοντας ζωές και εδάφη. Το αποφυλλωτικό-ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ στον «πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών» είναι το Glyphosate. Σε μας είναι γνωστό με το εμπορικό όνομα Roundup. Η επικινδυνότητα του Roundup έχει πολλάκις καταγγελθεί γιατί προκαλεί μια σειρά σοβαρών ασθενειών όπως καρκίνο, ορμονικές διαταραχές, γενετικές ανωμαλίες και νευρολογικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον. Επιπροσθέτως έχει αποδειχθεί βλαβερό για την άγρια πανίδα και τον υδροφόρο ορίζοντα, όταν εξαπλώνεται μέσω του εδάφους ή των υδάτων απορροής.

Την δουλειά του αεροψεκασμού την έχει αναλάβει βέβαια ο ιδιωτικός τομέας και συγκεκριμένα η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία DynCorp International η οποία μεριμνά και για την «επιβολή του νόμου», και την «εξάλειψη της τρομοκρατίας», μιας και διαθέτει μισθοφορικές «δυνάμεις γρήγορης αντίδρασης». Η DynCorp βαδίζοντας πίσω από το λάβαρο των υψηλών δημοκρατικών αμερικανικών ιδεωδών και των ραφιναρισμένων συμβολαίων που της εξασφάλιζαν πλουσιότατες απολαβές, διέθεσε ένα σμήνος αεροσκαφών τύπου OV-10 Bronco για τους ψεκασμούς μαζί με τους πιλότους.

Η τελευταία λέξη στην από αέρος καταπολέμηση των ναρκωτικών από τις ΗΠΑ είναι ο μύκητας Fusarium oxysporum. Ο μύκητας αυτός ανακαλύφθηκε σε φυτείες κόκας της γνωστής πολυεθνικής εταιρείας Coca Cola η οποία χρησιμοποιεί, νομίμως βεβαίως, συστατικά του φυτού στο αναψυκτικό της. Στις φυτείες της αγαπημένης εταιρείας διαπιστώθηκε η καταστρεπτική δυνατότητα του μύκητα Fusarium oxysporum και άρχισαν τα πειράματα για την αξιοποίησή του. (ένας πρόεδρος του Μεξικού ο Βινσέντ Φοξ ήταν ταυτόχρονα και διευθυντής της Coca Cola).

Με την συναίνεση του προτεκτοράτου των ΗΠΑ που ακούει στο όνομα Κολομβία όπου το 0,2% των γαιοκτημόνων κατέχει το 45% της γης, πραγματοποιήθηκε η πρώτη χρήση του μύκητα στα εδάφη αυτής της χώρας τα οποία και κατάστρεψε με οριστικό τρόπο.

Όμως τα αεροπλάνα με τα ναρκωτικά εξακολουθούν να μπαίνουν στις ΗΠΑ, που η τεχνολογία της μπορεί να βρει και κουνούπι στον ουρανό, με χαρακτηριστική ατιμωρησία προς τέρψη των τραπεζικών ιδρυμάτων που ξεπλένουν το χρήμα δημιουργώντας μία από τις πιο προσοδοφόρες πηγές κέρδους για τη Γουώλ Στρητ, και των πολεμικών βιομηχανιών που εκτός ότι τους προσφέρθηκε ένας νέος εχθρός, πούλησαν όπλα στα καρτέλ, μέσω νόμιμων όσο και παράνομων τρόπων. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η βορειοαμερικανική «Εθνική Στρατηγική κατά των Ναρκωτικών» στελεχώνεται και διοικείται, όχι από κοινωνιολόγους ή γιατρούς ας πούμε αλλά από στρατιωτικούς.

Εάν η Ουάσιγκτον ήθελε πράγματι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα θα εστίαζε αφενός στις μεγάλες διεθνείς τράπεζες (πχ η HSBC και η Wachovia) που καθαρίζουν τα χρήματα της διακίνησης, λειτουργώντας ως ενεργός οικονομικός συνεταίρος των καρτέλ, χρηματοδοτώντας και τις ανισορροπίες του εμπορικού ισοζυγίου των ΗΠΑ, αφετέρου στο διασπασμένο εσωτερικό κοινωνικό περιβάλλον, στην απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής έκφρασης στην δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας για τα εκατομμύρια των περιθωριοποιημένων Αμερικανών. Όπως γράφει σε άρθρο του ο Άρης Χατζηστεφάνου «…η αντανάκλαση του πολέμου κατά των ναρκωτικών στο εσωτερικό των ΗΠΑ επέτρεψε σε διαδοχικές κυβερνήσεις να επαναφέρουν τους μαύρους στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν από τη δεκαετία του ’60 και πολύ κοντά στην εποχή της δουλείας. Παρά το γεγονός ότι τα εγκλήματα κατοχής, χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών στις ΗΠΑ παρατηρούνται σε ανάλογα ποσοστά στο λευκό και το μαύρο πληθυσμό, οι φυλακές της χώρας συνέχιζαν να γεμίζουν με μαύρους και δευτερευόντως ισπανόφωνους. Σύμφωνα με την Μισέλ Αλεξάντερ (καθηγήτρια του δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο) με το να ποινικοποιήσουν σχεδόν τρείς στους τέσσερις μαύρους πολίτες της χώρας οι ΗΠΑ απλώς διαιωνίζουν τις φυλετικές διακρίσεις, με τη διαφορά ότι θύμα δεν λέγεται πλέον «νέγρος» αλλά «εγκληματίας». Το αποτέλεσμα είναι ότι η πλειονότητα του μαύρου πληθυσμού στερείται τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, τη στέγαση, την κοινωνική πρόνοια και του δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, που στερούνταν και οι μαύροι σκλάβοι πριν από δυο αιώνες.»

Πάει πολύς καιρός που οι ΗΠΑ πρόβαλαν το άλλοθι της καταπολέμησης των ναρκωτικών ως βασικό επιχείρημα τους για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις τους σε χώρες που δεν τους είχε χορηγήσει η Ουάσιγκτον πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς. Ο «πόλεμος των ναρκωτικών» δεν είναι σχεδόν τίποτα άλλο από το επίκεντρο του ιμπεριαλιστικού σχεδίου των Αμερικάνων, το «Σχέδιο Κεντρική Αμερική» ή, επισήμως, «Πρωτοβουλία Περιφερειακής Ασφάλειας για την Κεντρική Αμερική» («Central America Regional Security Initiative» – CARSI) με σκοπό να ενδυναμώσει την θέση των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω μιας πιο εντατικής εκμετάλλευσης και τον άμεσο εκτελεστικό έλεγχο των κρατών της Λατινικής Αμερικής.

Διαβάστε: This World: Secrets of Mexico’s Drug War review: how the US government allegedly protected a cartel:
http://www.theguardian.com/tv-and-radio/2015/mar/11/the-world-secrets-of-mexicos-drug-war-review

Διαβάστε περισσότερα

Η «Μαύρη Διεθνής» της PEGIDA

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Το κενό ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό είναι ιδιαίτερα μεγάλο για να το αφήσει ανεκμετάλλευτο η «Mαύρη Διεθνής». Ακόμα και οι επιμόνως εθελοτυφλούντες δεν μπορεί παρά να το συνειδητοποίησαν αυτό την Κυριακή, με τις ανά την Ευρώπη συγκεντρώσεις ακροδεξιών αλλά και καθαρά ναζιστικών ομάδων εναντίον μεταναστών και προσφύγων. Με το κοινό σύνθημα «Φρούριο Ευρώπη», απολύτως σύμφωνο με την απόφαση διαφόρων χωρών να κλειστούν μέσα σε τείχη και φράχτες, ο ρατσισμός ξεδίπλωσε τη φαιά προπαγάνδα του σε επιλεγμένες πόλεις 14 χωρών.

Οι συγκεντρώσεις στη Δρέσδη (τη γενέτειρα της ακρότατα ισλαμοφοβικής PEGIDA, των «Ευρωπαίων Πατριωτών κατά του Εξισλαμισμού της Δύσης»), στο Καλαί και στο Μονπελιέ, στο Γκρατς, στην Πράγα, στο Αμστερνταμ, στη Βαρσοβία, στο Μπέρμιγχαμ, ήρθαν να ενοποιήσουν τις αποσπασματικές έως τώρα φωνές και πρακτικές μίσους, τα αποτυπώματα των οποίων είναι ευκρινή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες: επιθέσεις εναντίον προσφυγικών καταυλισμών, ανελέητο κυνηγητό αλλόχρωμων ακόμα και στα υπόγεια του μετρό, στιγματισμός με την επιβολή ειδικού βραχιολιού, διοχέτευση αμέτρητων χαλκευμένων πληροφοριών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να «νομιμοποιηθεί» η νέα «σταυροφορία».

Η νεαρή Ουγγαρέζα εικονολήπτρια που είχε βάλει τρικλοποδιά σε πρόσφυγα, με το μωρό του στην αγκαλιά, επειδή η πνευματική της ωμότητα ήθελε να αποσπάσει ένα «εντυπωσιακό στιγμιότυπο» απελπισίας, μπορεί πια όχι απλώς να έχει ήσυχη τη συνείδησή της, αλλά να νιώθει περήφανη. Υπήρξε πρωτοπόρος. Και πλέον έχει πολλούς ακολούθους.

Αν οι ηγεσίες των επιμέρους χωρών και το ηγεμονείο των Βρυξελλών πιστέψουν πως οι εκδηλώσεις αυτές ήταν η κορύφωση και θα ακολουθήσει κάμψη της αντιπροσφυγικής μισαλλοδοξίας, θα προσθέσουν άλλη μία χείριστη υπηρεσία στις αρκετές προηγούμενές τους. Και στην ουσία θα επιτρέψουν στους φασίζοντες κήρυκες της ξενηλασίας να καθορίσουν αυτοί τον τόνο της ευρωπαϊκής απάντησης στο προσφυγικό.

Μέγα λάθος θα διαπράξουμε κι εμείς αν πιστέψουμε πως η καθοδηγούμενη από την PEGIDA Διεθνής του ρατσισμού δεν έχει απήχηση στην Ελλάδα. Τα περί «αντιρατσιστικών γονιδίων μας» μύθος ήταν, λαϊκιστικότατος, και το ψέμα του αποκαλύφθηκε προ πολλού. Μπορεί να μην έγινε και στην Ελλάδα συγκέντρωση πεγκιντοφρόνων την Κυριακή, είναι απανωτές όμως οι συγκεντρώσεις σε περιοχές όπου έχει προγραμματιστεί η κατασκευή κέντρων μετεγκατάστασης προσφύγων. Και τουλάχιστον στο Σχιστό δεν ήταν παρόν μόνο το πνεύμα της Χρυσής Αυγής αλλά και το σώμα της, οι οκτώ βουλευτές της, υπό τη μεταμφίεση του διαβαλλόμενου εθνικού ύμνου.

Οι χρυσαυγίτες, πάντως, δεν είναι γενικώς κατά των ξένων, όχι. Ιδού. Μόλις πριν από μια βδομάδα φιλοξένησαν τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους του «Τρίτου Δρόμου». Τα χιτλερίδια ανέβηκαν στην Ακρόπολη και φωτογραφήθηκαν με υψωμένη μια πολεμική σημαία του Τρίτου Ράιχ. Αλλά οι χρυσαυγίτες ουδόλως ενοχλήθηκαν. Τέτοιος ο πατριωτισμός τους.

Διαβάστε περισσότερα