Οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν το 6ωρο με πλήρη μισθό – Μια έρευνα χωρίς εφαρμογή στην Σουηδία

Πολ­λές φορές εμ­φα­νί­ζε­ται ανα­λη­θώς στον Έλ­λη­νι­κό τύπο πως η Σου­η­δία είναι έτοι­μη να πε­ρά­σει στο 6ωρο με πλή­ρεις απο­δο­χές. Και μά­λι­στα με την ευ­λο­γία των Ερ­γο­δο­τών. Η αλή­θεια είναι ότι οι ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας ιδιαί­τε­ρα στον ιδιω­τι­κό τομέα έχουν επι­κρα­τή­σει πλή­ρως με ωρο­μί­σθιους, σπα­στά ωρά­ρια, συ­νε­χό­με­νες βάρ­διες και υπε­ρω­ρί­ες εδώ και πάρα πολλά χρό­νια. Είναι όμως εν­δια­φέ­ρον να δούμε τι προ­σφέ­ρει η έρευ­να που διε­ξά­γε­ται στην Σου­η­δία για να βγούν συ­μπε­ρά­σμα­τα για την τε­ρά­στια δυ­να­τό­τη­τα που δίνει η εξέ­λι­ξη της τε­χνο­λο­γί­ας. Ταυ­τό­χρο­να είναι στις μέρες μας ακόμη πιο απα­ραί­τη­τος ο ελεύ­θε­ρος χρό­νος, η ανα­ψυ­χή και η ανά­κτη­ση δυ­νά­με­ων μετά την δου­λειά για την ερ­γα­τι­κή τάξη και τους ερ­γα­ζό­με­νους. Η έρευ­να δεί­χνει ότι υπάρ­χουν οι δυ­να­τό­τη­τες και η ανά­γκη για να ισχύ­σει το 6ωρο του­λά­χι­στον σαν μια μικρή ανά­κτη­ση των απω­λειών των ει­σο­δη­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Αφό­ρη­τη κα­τά­στα­ση

«Η κα­τά­στα­ση ήταν αφό­ρη­τη, έπρε­πε να κά­νου­με κάτι. Εί­χα­με το υψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό από όλους τους άλ­λους δή­μους όσον αφορά τις αναρ­ρω­τι­κές άδειες και αυτό ήταν ένας τρό­πος για να κά­νου­με μια ορι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση στο θέμα. Η Σου­η­δία χρειά­ζε­ται 130 000 νο­ση­λευ­τές, πραγ­μα­τι­κά δεν ξέρω πού θα τους βρού­με εάν το επάγ­γελ­μα ση­μαί­νει χα­μη­λά ημε­ρο­μί­σθια και ένα τρο­με­ρό ερ­γα­σια­κό πε­ρι­βάλ­λον» ανα­ρω­τιέ­ται ο Jonas Α.Ζ πρό­ε­δρος του Δ.Σ. για την αγορά ερ­γα­σί­ας και την εκ­παί­δευ­σης ενη­λί­κων.
Έτσι ξε­κί­νη­σαν στο Γκε­τε­μπόργκ το 2016 στο γη­ρο­κο­μείο Svartedalen το 6ωρο με πλήρη μισθό, πει­ρα­μα­τι­κά για 18 μήνες.
Το 18μη­νο έληξε τον Ιού­νιο που μας πέ­ρα­σε και τώρα βγαί­νουν τα συ­μπε­ρά­σμα­τα.
Πα­ράλ­λη­λα το Ιν­στι­τού­το για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση του Στρες ξε­κί­νη­σε την δική του έρευ­να. Σε αυτήν συμ­με­τεί­χαν 324 ερ­γα­ζό­με­νοι δια­φό­ρων επαγ­γελ­μά­των στην εκ­παί­δευ­ση, στην Υγεία και στην φρο­ντί­δα των γε­ρό­ντων που δού­λε­ψαν 6ωρο με πλήρη μισθό για 18 μήνες. Πα­ράλ­λη­λα συμ­με­τεί­χαν άλλοι 226 στον ίδιους τό­πους δου­λειάς που δού­λευαν 8ωρο. Η έρευ­να είχε 3 το­μείς πα­ρα­κο­λού­θη­σης. Τον ύπνο, το άγχος και την υπε­ρέ­ντα­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Κα­λύ­τε­ρη υγεία

Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα και των δύο Ερευ­νών συ­γκλί­νουν. Όσοι δού­λευαν 6ωρο ήταν πιο ήρε­μοι, κοι­μού­νταν κα­λύ­τε­ρα και πε­ρισ­σό­τε­ρες ώρες και άρα είχαν πε­ρισ­σό­τε­ρο χρόνο ανά­κτη­σης δυ­νά­με­ων σω­μα­τι­κών και ψυ­χι­κών, ήταν πιο ξε­κού­ρα­στοι. Οι απου­σί­ες λόγω ψυ­χι­κής και σω­μα­τι­κής φθο­ράς είχαν μειω­θεί. Οι 226 συ­νέ­χι­σαν να έχουν τα ίδια συμ­πτώ­μα­τα κού­ρα­σης και άγ­χους όπως και πριν.
Στην πε­ρί­πτω­ση του Δήμου Γκε­τε­μπόργκ το 6ωρο με πλήρη μισθό κό­στι­σε 1 εκα­τομ­μύ­ριο ευρώ πα­ρα­πά­νω το 18μη­νο. Οι ερευ­νη­τές υπο­λο­γί­ζουν ότι οι 500.000 ανα­κτή­θη­καν από την μεί­ω­ση των αναρ­ρω­τι­κών αδειών.
«Είναι αλή­θεια ότι η μεί­ω­ση του χρό­νου ερ­γα­σί­ας χωρίς απώ­λεια μι­σθού θα ση­μαί­νει αύ­ξη­ση του κό­στους για τον ερ­γο­δό­τη, αλλά η μεί­ω­ση του στρες και της κού­ρα­σης ση­μαί­νει επί­σης μειω­μέ­να προ­βλή­μα­τα και τραυ­μα­τι­σμούς στον χώρο ερ­γα­σί­ας και μπο­ρεί έτσι να μειω­θεί το κό­στος με την πά­ρο­δο του χρό­νου» δη­λώ­νει η επι­κε­φα­λής της έρευ­νας Helena Schiller.

Τι λένε τα κόμ­μα­τα και οι κοι­νω­νι­κοί εταί­ροι

Ο Σύν­δε­σμος Ερ­γο­δο­τών δεν θέλει να ακού­σει κου­βέ­ντα για το 6ωρο. Η με­γά­λη πλειο­ψη­φία του πο­λι­τι­κού κό­σμου είναι ενά­ντια στην εφαρ­μο­γή του 6ώρου. Οι Συ­νο­μο­σπον­δί­ες των Ερ­γα­ζο­μέ­νων δεν έχουν δεί­ξει με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον. Οι Συ­ντη­ρη­τι­κοί, οι Φι­λε­λεύ­θε­ροι και οι Χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες είναι αντί­θε­τοι στο εξά­ω­ρο με το επι­χεί­ρη­μα πως έτσι απαι­τεί­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο προ­σω­πι­κό σε το­μείς όπως στην φρο­ντί­δα των ηλι­κιω­μέ­νων και στην προ­σχο­λι­κή αγωγή. Οι Συ­ντη­ρη­τι­κοί επι­πρό­σθε­τα δεν βλέ­πουν καμία σύν­δε­ση με­τα­ξύ ενός καλού πε­ρι­βάλ­λο­ντος ερ­γα­σί­ας και μια μι­κρό­τε­ρης ερ­γά­σι­μης ημέ­ρας, αλλά θέ­λουν να ωθή­σουν πε­ρισ­σό­τε­ρα άτομα να ερ­γα­στούν πε­ρισ­σό­τε­ρο. Ένα άλλο επι­χεί­ρη­μα των δε­ξιών κομ­μά­των είναι ότι η προ­σπά­θεια αυτή είναι πολύ ακρι­βή και ότι ήδη λεί­πει προ­σω­πι­κό στις σχε­τι­κές επαγ­γελ­μα­τι­κές ομά­δες. Οι Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες έχουν μια πα­ρό­μοια γραμ­μή, με το επι­χεί­ρη­μα ότι μια ημέρα ερ­γα­σί­ας έξι ωρών είναι πάρα πολύ ακρι­βή για τους φο­ρο­λο­γού­με­νους προ­σθέ­το­ντας πως αυτή η συμ­φω­νία είναι ένα θέμα για τους κοι­νω­νι­κούς εταί­ρους, όχι για πο­λι­τι­κούς. Οι Πρά­σι­νοι είναι υπέρ για το μέλ­λον και το Αρι­στε­ρό κόμμα είναι υπέρ αλλά με αύ­ξη­ση της δη­μο­τι­κής φο­ρο­λο­γί­ας!
Το κομ­μου­νι­στι­κό κόμμα είναι υπέρ του 6ωρου για όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους χωρίς ερ­γα­σια­κές υπο­χω­ρή­σεις συ­μπλη­ρώ­νο­ντας με νόημα ότι καμία κα­τά­κτη­ση δεν είναι μό­νι­μη στον κα­πι­τα­λι­σμό.

Ερ­γα­τι­κό ατύ­χη­μα

Και στον ιδιω­τι­κό τομέα

Και πάνω στην συ­ζή­τη­ση για τον δη­μό­σιο τομέα και τους φο­ρο­λο­γού­με­νους εμ­φα­νί­ζε­ται η Διευ­θύ­ντρια ενός του­ρι­στι­κού γρα­φεί­ου στο του­ρι­στι­κό νησί Γκό­τλαντ της Σου­η­δί­ας και δη­λώ­νει πως και στον ιδιω­τι­κό τομέα μπο­ρεί να ισχύ­σει το 6ωρο με κα­λύ­τε­ρα πα­ρα­γω­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα.
“Είναι σχε­δόν αδύ­να­το να είναι κά­ποιος δη­μιουρ­γι­κός οκτώ ώρες. Είναι σαν να είσαι σε συ­νε­χή ζω­ντα­νή με­τά­δο­ση, όταν πρό­κει­ται για τα δη­μιουρ­γι­κά επαγ­γέλ­μα­τα. Νο­μί­ζω ότι μπο­ρού­με να εί­μα­στε φρέ­σκοι στο κε­φά­λι μας έξι ώρες την ημέρα. Έχεις την ενέρ­γεια του 100% στις 6 ώρες που ερ­γά­ζε­σαι, αντί για 80% σε 8 ώρες”. “Η νέα τε­χνο­λο­γία και ένας κα­λύ­τε­ρος κα­τα­με­ρι­σμός ερ­γα­σί­ας μπο­ρεί να έχει πολύ καλά απο­τε­λέ­σμα­τα” συ­νε­χί­ζει. “Εί­χα­με το κα­λύ­τε­ρο τρί­μη­νο στην ιστο­ρία του γρα­φεί­ου από το 1998 και πιο ευ­χα­ρι­στη­μέ­νους πε­λά­τες. Μειώ­σα­με τα διαλ­λεί­μα­τα και τις συ­να­ντή­σεις και βρή­κα­με τρόπο επι­κοι­νω­νί­ας για αύ­ξη­ση της συλ­λο­γι­κής συ­νεί­δη­σης και της προ­σή­λω­σης στην δου­λειά. Έχου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο χρόνο για ανα­ψυ­χή και άσκη­ση και για τα παι­διά μας. Αυτό αυ­ξά­νει την πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα. Πολ­λές φορές βρί­σκεις λύ­σεις ακόμη και εκτός ωρα­ρί­ου σε μια δη­μιουρ­γι­κή δου­λειά. Ανοί­γεις το κο­μπιού­τερ και τις κα­τα­γρά­φεις χωρις στρες. Έπρε­πε να το κά­νου­με νω­ρί­τε­ρα”, μας λέει η κ. Bendelin που φυ­σι­κά είναι ει­λι­κρι­νής αλλά απο­τε­λεί εξαί­ρε­ση στους Ερ­γο­δό­τες.
Η μεί­ω­ση της ερ­γά­σι­μης ημέ­ρας είχε ξε­κι­νή­σει από την δε­κα­ε­τία του 30 , ίσως και νω­ρί­τε­ρα, στην Σοβ. Ένωση.
Η υπό­λοι­πη αν­θρω­πό­τη­τα αν δεν είχε την αλυ­σί­δα του κα­πι­τα­λι­σμού δε­μέ­νη στο πόδι της θα μπο­ρού­σε να το κάνει νω­ρί­τε­ρα όπως θά­θε­λε η κ. Bendelin. Το πρό­βλη­μα είναι ο κα­πι­τα­λι­σμός επο­μέ­νως και η απαλ­λα­γή του αν­θρώ­που απο αυτόν. Κάλ­λιο αργά παρά ποτέ.
_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Πάνος Αλε­πλιώ­της Δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυ­λαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυ­λαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Ερ­γά­στη­κε σαν γε­ω­λό­γος, πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χω­ρο­τά­κτης στην Ελ­λά­δα και στην

Διαβάστε περισσότερα

Συνέντευξη Οκουγιάν: Δεν υπάρχει καλός και κακός ιμπεριαλισμός

Ένας από τους παράγοντες που επιταχύνουν την υποτίμηση της τουρκικής λίρας είναι πως οι ΗΠΑ καταφεύγουν σε κάποια εργαλεία στη διάρκεια αυτής της έντασης. Ωστόσο δεν είναι αυτός ο μόνος ή ο κύριος λόγος για την υποτίμηση της τουρκικής λίρας.

Κατιούσα

Μεταφράζουμε και δημοσιεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και μεστή συνέντευξη του ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ) Κεμάλ Οκουγιάν που τοποθετείται στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα. Λέει πως η επίθεση των ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος ή ο κύριος λόγος για την υποτίμηση της τουρκικής λίρας, που είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτερης δομικής κρίσης. Αναφέρεται στο σύνθετο πλέγμα αντιθέσεων στην περιοχή μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων αλλά και μερίδων της τουρκικής αστικής τάξης με αντικρουόμενα συμφέροντα. Σημειώνει τον κίνδυνο και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης έντασης που θα οδηγήσει σε πόλεμο. Εκτιμά πως δε γίνεται να κινείται μια χώρα παραπλεύρως του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των αντιθέσεών του, όταν την κυβερνούν οι καπιταλιστές. Και στέκεται στις πρωτοβουλίες που θα πάρει το επόμενο διάστημα το Κομμουνιστικό Κόμμα, με την κατακλείδα πως ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επιλογή αν ψάχνεις για ειρήνη με ισότητα και ελευθερία.

Έχει κηρυχτεί οικονομικός πόλεμος στην Τουρκία;
Η Τουρκία ήδη ζει μια μεγάλη σύγκρουση, μια διαμάχη που έχει οικονομική βάση, που μπορούμε σε ένα σημείο να αποκαλέσουμε πόλεμο. Υπάρχει μεγάλη ένταση που συνεχώς αυξάνεται στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ένας από τους παράγοντες που επιταχύνουν την υποτίμηση της τουρκικής λίρας είναι πως οι ΗΠΑ καταφεύγουν σε κάποια εργαλεία στη διάρκεια αυτής της έντασης. Ωστόσο δεν είναι αυτός ο μόνος ή ο κύριος λόγος για την υποτίμηση της τουρκικής λίρας.
Ποια είναι η σχέση μεταξύ των συστημικών ενδοϊμπεριαλιστικών εντάσεων και της Τουρκίας; Πιο συγκεκριμένα, γιατί έχει τεθεί στο στόχαστρο η Τουρκία;
Τα προβλήματα μεταξύ ΗΠΑ και κάποιων ευρωπαϊκών χωρών και της κυβέρνησης του ΑΚΡ επιμένουν εδώ και πολύ καιρό. Οι δυτικές ιμπεριαλιστικές χώρες ακολούθησαν μια στρατηγική ενσωμάτωσης όταν βοήθησαν το ΑΚΡ να ανέλθει στην εξουσία. Το ΑΚΡ σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες τους για ένα κάποιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, καθώς τα πράγματα εκτροχιάζονται στη Συρία, οι ανησυχίες για την κοινωνική δυναμική στην Τουρκία, οι δυσκολίες διαχείρισης και ελέγχου (του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) οδήγησαν αυτές τις χώρες να ψάξουν για διαφορετικές εναλλακτικές από το 2011 κι εξής. Το ιμπεριαλιστικό σύστημα βασίζεται σε μια ιεραρχία, καθένας παίρνει ένα κομμάτι από το κέικ όσο μπορεί. Ο Ερντογάν έβαλε κάποιους στόχους που δεν έλαβαν υπόψη τους αυτή την ιεραρχία. Ο νεο-οθωμανισμός αρχικά ταίριαζε καλά στις ΗΠΑ, αλλά στην πορεία άρχισε να δημιουργεί γι’ αυτές μεγάλο κόστος.
Για να το θέσουμε ήπια, ο Ερντογάν είναι πραγματιστής πολιτικός, θα μπορούσε να έχει καταλήξει σε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Πώς έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οδήγησαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Πρώτα απ’ όλα, η κατάσταση στις ΗΠΑ και την ΕΕ δεν είναι και τόσο καλή! Όχι μόνο επειδή οι ΗΠΑ δεν μπορούν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, όχι μόνο επειδή δεν μπόρεσαν να εγκαθιδρύσουν ένα μόνιμο και σταθερό σύστημα συμμαχιών, αλλά κι επειδή δυσκολεύονται στο παιχνίδι τους λόγω των γενικών νόμων του καπιταλισμού, νόμους που γεννούν κρίσεις. Δεύτερον, ο Ερντογάν έμαθε να χρησιμοποιεί κάποιες χώρες που είναι σε σύγκρουση με τις χώρες που προσπαθούν να τον ελέγξουν ή να τον προσαρμόσουν, ως τρόπο συναλλαγής, κι έχει δει ότι δουλεύει. Για το λόγο αυτό προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη σφαίρα των ελιγμών στον απόλυτο βαθμό κατά των ΗΠΑ που με τη σειρά τους τον πιέζουν να τις υπακούει άνευ όρων. Υπάρχει όμως κάτι που ξεχνάει: Ο καπιταλισμός δεν παρέχει τέτοια βάση όπου οι δρώντες μπορούν να ελέγχουν και να λαμβάνουν ορθολογικές αποφάσεις για τα πάντα. Πρέπει πάντα να το θυμόμαστε. Θα ήταν παραπλανητικό να ταυτίσουμε οτιδήποτε γίνεται σήμερα με μια ολοκληρωμένη στρατηγική. Δεν υπάρχουν ούτε τα αίτια ούτε οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Γιατί λοιπόν ο Ερντογάν παίρνει τέτοιο ρίσκο;
Οι ΗΠΑ και κατά κάποιον τρόπο η ΕΕ, ήταν πολύ ευχαριστημένες με τον Ερντογάν. Ωστόσο οι κινήσεις τους για έναν πιο ελέγξιμο Ερντογάν δε δούλεψαν λόγω της αποσάθρωσης της παγκόσμιας τάξης. Άρχισαν να ψάχνουν εναλλακτικές στον Ερντογάν σε κάποιο σημείο, κι έκαναν κάποιες απόπειρες. Καθώς το έβλεπε αυτό ο Ερντογάν, άρχισε να βασίζεται σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ελπίζοντας σε βοήθεια από εκεί. Η Τουρκία παραείναι μεγάλη για τέτοιους ελιγμούς, και είναι αναπόφευκτο τέτοιοι ελιγμοί ενίοτε να καταλήγουν σε απρόσμενα αποτελέσματα. Ας θυμηθούμε ότι ο Ερντογάν δεν είναι ο άνθρωπος που θα εγκατέλειπε την εξουσία. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα δεν πρέπει να συζητείται μόνο με όρους επίθεσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην Τουρκία ή της αναζήτησης ευκαιριών του τουρκικού κεφαλαίου στον άξονα Κίνας – Ρωσίας. Αυτά όλα υφίστανται, αλλά ο Ερντογάν στοχεύει και σε προσωπική σωτηρία.
Τι μπορούν να βρουν οι κεφαλαιούχοι της Τουρκίας σε Ρωσία – Κίνα – Ιράν ή της χώρες τoυ BRICS ; Πιο συγκεκριμένα, μπορούν οι υφιστάμενες οικονομικές σχέσεις να αντικατασταθούν από σχέσεις με αυτές τις χώρες;
Οι περισσότεροι καπιταλιστές ήταν ενθουσιασμένοι με τις σχέσεις με Κίνα- Ρωσία -Ιράν καθώς οραματίζονταν νέες ευκαιρίες πέρα από τις υπάρχουσες και νέες πόρτες για κέρδη. Το να κάνει δουλειά με όλους είναι εγγενές χαρακτηριστικό της τουρκικής αστικής τάξης. Η εναλλακτική της ΕΕ και οι καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ από τη μια πλευρά, οι δουλειές με τη Ρωσία και την Κίνα από την άλλη. Αυτό που αγνοούν είναι ότι κόσμος ζει μια μεγάλη διαμάχη. Κάποια στιγμή χρειάζεται να γίνει μια επιλογή. Είναι φανερό ότι τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά ελεγχόμενα σήμερα. Η Τουρκική Ένωση Βιομηχανίας και Επιχειρήσεων λέει “Ποτέ δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη Δύση, η εξωτερική μας πολιτική πρέπει ν’ αλλάξει”, ενώ η κυβέρνηση λέει “Έχουμε βάλει χρονικό όριο στις ΗΠΑ, θα βρούμε νέους συμμάχους αν τα πράγματα δεν αλλάξουν”. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά είναι “τετριμμένα” ή σκέτη δημαγωγία.
Μπορεί πραγματικά η Τουρκία να αλλάξει άξονα;
Μπορεί ο γαμπρός (Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ο υπουργός οικονομικών και γαμπρός του Ερντογάν) να ανακοινώσει αυτή την αλλαγή άξονα; Δεν νομίζω πως αυτό έχει βάση. Ωστόσο το παγκόσμιο σύστημα φέρει τόση ένταση που δε θα ήταν σοβαρή εκτίμηση να πούμε πως “δεν τρέχει τίποτε”. Θα ήταν παιδιάστικο να θεωρήσουμε πως ο τουρκικός καπιταλισμός μπορεί να προσφύγει σε αλλαγή άξονα μέσω διατάγματος από το ανάκτορο του Ερντογάν. Από αυτή την άποψη, οι παρεκκλίσεις της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε μεγάλο πόλεμο.
Χάνει η τουρκική λίρα αξία έναντι του δολαρίου λόγω αυτών των εντάσεων;
Η υποτίμηση είναι απλώς ένα αποτέλεσμα. Τα δομικά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας είναι τα καθοριστικά. Αυτό θα γινόταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ωστόσο, κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν στην κοινωνία μια άποψη: τα πράγματα έφτασαν ως εδώ λόγω των λαθών στην εξωτερική πολιτική, ενώ η οικονομία ήταν σταθερή, ή από κυβερνητικής σκοπιάς ότι “μας κήρυξαν πόλεμο ενώ όλα ήταν καλά”. Υπήρχε μια μη βιώσιμη κατάσταση στην τουρκική οικονομία, που έφτασε τώρα στο απροχώρητο. Επίσης ο καπιταλισμός δεν μπορούσε να βρει κάποια λύση παντού και πάντα. Κάποιοι συνδέουν το πρόβλημα με τα τουίτ του Τραμπ και τις δηλώσεις Ερντογάν. Φυσικά, όλα έχουν το ρόλο τους, αλλά ξεχνούν να ρωτήσουν τι είναι αυτό που κάνει την τουρκική οικονομία τόσο εύθραυστη, κι αυτή η διαμάχη εξυπηρετεί το σκοπό τους. Θέλουν το λαό να κάνει θυσίες με το επιχείρημα “Μας κήρυξαν τον πόλεμο”.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι θα αυξηθεί ο έλεγχος επί των καπιταλιστών…
Ο αριθμός των παιχτών στην αγορά γενικά μειώνεται σε τέτοιες περιόδους κρίσεων, μεγάλες αλλαγές ιδιοκτησίας παρατηρούνται και έντονη τάση μονοπώλησης των επιχειρήσεων. Ο έλεγχος της κίνησης του κεφαλαίου αναδύεται για να τρέξει αυτή τη διαδικασία. Κάποιοι κανόνες τίθενται και αυτοί που δεν τους υπακούν, αυτοί που δεν είναι αρκετά δυνατοί εξαλείφονται. Λέγοντας πως εξαλείφονται, εννοώ τίποτε δε θα συμβεί στους καπιταλιστές, οι αδύναμοι θα αποσυρθούν από κάποια πεδία, μπορεί να συρρικνωθούν αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Καθώς αποσύρονται, θα θεωρήσουν δεδομένα όσα κέρδισαν ως τώρα και θα ρίξουν το χρέος και τη ζημιά στο κράτος, κι έτσι στο λαό. Αυτοί που θα είναι αρκετά δυνατοί θα μεγαλώσουν κι άλλο μέσα στην κρίση. Εξάλλου η “κρίση” είναι μια μεγάλη ευκαιρία σφετερισμού του ψωμιού των εργαζόμενων. Ο πληθωρισμός είναι μια μέθοδος μετακίνησης πόρων από την εργατική τάξη, μετά από ένα σημείο θα δούμε μαζικές απολύσεις και φτηνότερη απασχόληση. Καθώς η κυβέρνηση θα διευκολύνει τις εταιρείες, το κόστος θα καλυφθεί με περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών όπως η παιδεία και η υγεία, με την επιβολή νέων φόρων στο λαό και με την αύξηση σε είδη βασικής ανάγκης.
Το “και τα αφεντικά κάνουν θυσίες” είναι ένας μεγάλος μύθος, η συρρίκνωση ή η αλλαγή πεδίου για αυτούς που λεηλάτησαν τη χώρα επί μακρόν δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας. Πρέπει να δούμε το ζήτημα από τη σκοπιά των απροστάτευτων εργατών. Πρέπει να ενισχύσουμε την οργανωμένη πάλη και την αλληλεγγύη ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής, την ανεργία και τους επιπλέον μηχανισμούς εκμετάλλευσης. ”
Μια πηγή του προβλήματος είναι ο αντιϊμπεριαλιστικός αγώνας. Η οικονομία της Τουρκίας ήταν εύθραυστη αλλά μια επίθεση από τις ΗΠΑ επίσης συζητείται..
Είχαμε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι η ένταση ΗΠΑ-Τουρκίας θα έφτανε σε αυτό το σημείο: η ένταση με τις ΗΠΑ εντός αυτού του συστήματος είναι πολύ επικίνδυνη για την Τουρκία. Γιατί; Είναι επικίνδυνη γιατί η παρούσα κυβέρνηση οφείλει την ύπαρξή της στις ΗΠΑ, το λιγότερο. Είναι επικίνδυνη γιατί οι ΗΠΑ και άλλοι δυτικοί ιμπεριαλιστές έχουν απλωθεί σε όλα πεδία της στρατιωτικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας. Είναι επικίνδυνοι γιατί η κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη στην Τουρκία έχει βαθείς δεσμούς και σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η σέχτα του Γκιουλέν που έκανε τη βρώμικη δουλειά των ΗΠΑ ήταν επίσημος ιδιοκτήτης της χώρας αυτής μέχρι χθες, όποιος τους άγγιζε καιγόταν. Γι’ αυτό λέμε ότι ο αντιϊμπεριαλιστικός αγώνας δεν μπορεί να χωριστεί σε κομμάτια. Δεν υπάρχει καλός και κακός ιμπεριαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός είναι ένα παγκόσμιο σύστημα στηριγμένο στην ηγεμονία των μονοπωλίων. Είναι ανόητο να θεωρούμε πως μπορούμε να κινούμαστε παραπλεύρως του ιμπεριαλιστικού συστήματος όταν οι κεφαλαιοκράτες κυβερνούν την Τουρκία. Δείτε το παράδειγμα της Βενεζουέλας. Η οικονομία της Βενεζουέλας υποφέρει από δομικά προβλήματα. Ωστόσο το αδύνατο σημείο της Βενεζουέλας στη σύγκρουση με τις ΗΠΑ είναι ότι η βάση του καπιταλισμού δεν τερματίζεται από την αριστερή κυβέρνηση. Υπάρχει ακόμα μια ισχυρή και επιδραστική αστική τάξη στη Βενεζουέλα. Ο καπιταλισμός διαβρώνει τα πάντα. Είτε οι χώρες γίνονται ευάλωτες σε παρεμβάσεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών ή οι ίδιες δημιουργούν προβλήματα σε άλλους λαούς προσπαθώντας να αναδειχθούν στην ιμπεριαλιστική ιεραρχία. Για παράδειγμα, η πολιτική εξουσία στην Τουρκία προσπαθεί να εντείνει την παρουσία και τον παρεμβατισμό της στη Συρία την ίδια ώρα που ισχυρίζεται ότι είναι σε πόλεμο με τις ΗΠΑ και προσπαθεί να αναπτύξει σχέσεις με τη Ρωσία. Η Τουρκία ισχυρίζεται από τη μια ότι είναι θύμα ενώ παίζει το ρόλο ισχυρού θύτη από την άλλη. Προσπαθούν να μιλήσουν στα εθνικιστικά συναισθήματα των εκατομμυρίων φτωχών. Η μερική πάλη κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για απόκρυψη της αλήθειας δεν μπορεί να πετύχει. Τότε οι μπαρμπέρηδες θα αρνηθούν να κάνουν αμερικάνικα κουρέματα! Ένας πλήρης αγώνας θα έπρεπε να γίνει κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, και η αλλαγή του παρόντος κοινωνικού συστήματος είναι κλειδί για αυτό. Δεν μπορείς να προκαλείς τις ΗΠΑ ενώ μυστικά συναντιέσαι με το ΔΝΤ την ίδια ώρα. Αυτό δεν είναι συνεπές. Το πρόβλημα της Τουρκίας είναι η αστική τάξη. Η βάση του αμερικανισμού είναι αυτή η τάξη.
Τι πρέπει να γίνει; Τι προτείνει το ΤΚΡ;
Το ΤΚΡ σήμερα έκανε δήλωση σχετικά με την οικονομική κατάσταση. Η δήλωση μοιράζεται ως προκήρυξη στους εργάτες. Βλέπουμε το θέμα από τη σκοπιά των εργαζομένων. Θέλουν αυτοθυσία από τους ανθρώπους του μόχθου. Τι θυσία! Αυτοί που έσυραν την Τουρκία σε αυτό το σημείο φαίνονται, οι εργάτες, οι βιοτέχνες, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν καμία ευθύνη. Το μόνο τους λάθος είναι η ανοχή σε αυτή την κλοπή και ληστεία. Τώρα είναι η ώρα να ξυπνήσουμε. Η πάλη κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού πρέπει να συνδυαστεί με πάλη κατά της κλοπής αυτού του συστήματος. Πρέπει να αναπτύξουμε μια γραμμή πάλης κατά της ανεργίας και του υψηλού κόστους ζωής υπογραμμίζοντας την εργατική κουλτούρα, την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Το ΤΚΡ θα λάβει συγκεκριμένα βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Το κόμμα μας θα ολοκληρώσει μια μεγάλη οργανωτική μεταμόρφωση το Σεπτέμβρη. Γινόμαστε ένα πιο οργανωμένο κόμμα μέσα στην εργατική τάξη. Αν δεν πάρουμε πρωτοβουλίες, ο φιλελευθερισμός κι ο εθνικισμός θα φέρουν την Τουρκία στην καταστροφή. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε αυτή τη χώρα και το λαό της αβοήθητους. Ναι λέμε με μεγάλη αυτοπεποίθηση και σίγουρα, αυτό το κοινωνικό σύστημα θα αλλάξει, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτοί που αντιδρούσαν σε αυτό πριν τις 24 Ιούνη (των εκλογών), τώρα ψάχνουν πανικόβλητοι καταφύγιο. Όμως εμείς του λέμε πως δεν υπάρχει ασφαλές λιμάνι στον καπιταλισμό. Αυτό δεν είναι ανόητα, ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επιλογή αν ψάχνεις για ειρήνη με ισότητα και ελευθερία.

Διαβάστε περισσότερα

Το πεπρωμένο του ανθρώπου

Σαν πεπρωμένο εννοείται το καθορισμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο, που κατευθύνει, απαρέγκλιτα, τον ανθρώπινο βίο, χωρίς ο άνθρωπος να είναι σε θέση να αντιδράσει σε ό,τι η μοίρα του επιτάσσει για το μέλλον και την εξέλιξη του.

Ο όρος πεπρωμένο προέρχεται από το πέπρωται, που κατά κυριολεξία, σημαίνει: αυτό που έχει καθοριστεί από τη μοίρα. H λέξη αυτή απαντά στον Όμηρο, στο στίχο: «Όπποτέρω θανάτοιο πεπρωμένον εστίν».

H συνώνυμη λέξη που συνοδεύει, συνήθως, το πεπρωμένον είναι η αρχαία έκφραση: «Πεπρωμένη μοίρα». O όρος μοίρα είναι παράγωγον ουσιαστικό από το αρχαίο ρήμα μείρομαι, που σημαίνει: λαμβάνω μέρος (μερίδιο), μετέχω στην κλήρωση. Στη νεότερη γλώσσα, συνώνυμα θεωρούνται οι περιφράσεις: το μέρος (μοίρα), που αναλογεί στον καθένα, το τμήμα του συνόλου. Και μεταφορικά, το αναπόφευκτο, το γραφτό, το ριζικό, το τυχερό, ο κλήρος. Στην πραγματικότητα, η μοίρα δεν πρέπει να συγχέεται με την τύχη. Οι ανατολικοί λαοί, ιδιαίτερα, πιστεύουν ότι η τύχη δεν προκαλεί τις συμφορές, αλλά τα ευτυχή γεγονότα και αποδίδουν πολύ μεγάλη σημασία στο «Κισμέτ».

Από σημασιολογική άποψη, οι όροι πεπρωμένο και μοίρα είναι δυνατό να σχετίζονται, αλλά δεν ταυτίζονται. H μοίρα προηγείται του πεπρωμένου. H μοίρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, είναι η υπερφυσική δύναμη, «υπερθεότητα» που διαμοιράζει στα όντα τα καλά και τα κακά. To πεπρωμένο επαγρυπνεί για την αυστηρή τήρηση των όσων προδιεγράφησαν από τη μοίρα. Επομένως το πεπρωμένο είναι, κατά κάποιον τρόπο, το επιγέννημα της μοίρας. Λογικά μοίρα χωρίς πεπρωμένο δε νοείται. Μοίρα και πεπρωμένο συμπορεύονται.

Η άποψη των Ελλήνων της αρχαιότητας

Οι Έλληνες της αρχαιότητας, από τους πρώτους ιστορικούς αιώνες, ανέβασαν τη μοίρα στο πάνθεον της θρησκείας τους και, ειδικότερα, στο βάθρο της Μεταφυσικής. Την έκαμαν θεότητα, συνοδευόμενη από δύο άλλες θεότητες. Σύμφωνα με τον Ησίοδο οι τρεις θεότητες καθόριζαν τη μοίρα και το πεπρωμένο του ανθρώπου. H Κλωθώ είναι η πρώτη η οποία έκλωθε το νήμα της ζωής του ανθρώπου και καθόριζε τη χρονική διάρκεια του. H Λάχεση, η δεύτερη, είναι εκείνη που διένειμε τα καλά και τα κακά και η τρίτη, η γερασμένη, κακόσχημη, θεότητα, η Άτροπος, η οποία με τα μυτερά της δόντια έκοβε, αναπάντεχα, το νήμα της ζωής.

H αυθαίρετη επέμβαση της μοίρας, κατά την αρχαία μυθολογία, στους οίκους επωνύμων βασιλέων ήταν σύνηθες φαινόμενο. Παλαιά αμαρτήματα προγόνων (ασέβεια προς τους θεούς, τους άγραφους και τους γραφτούς νόμους, αλαζονεία) βάραιναν και τους απογόνους με βαρύ τίμημα.

Πολλά είναι τα παραδείγματα από την αρχαία δραματουργία. Οι δραματουργοί απέδιδαν τα μεγάλα δεινά στην επέμβαση της μοίρας σε όλες τις παραμέτρους της. Την θεωρούσαν άτεγκτη και παντοδύναμη. O Αισχύλος (525-456 π.X.) για τον Αγαμέμνονα είναι απόλυτα κατηγορηματικός: «Είναι αδύνατο να ξεφύγεις από ό,τι σου γράφει η μοίρα σου». Την ίδια περίπου άποψη διατυπώνει και ο ποιητής Πίνδαρος (518-452 π.Χ.): «Η μοίρα τα ορίζει και τα κατεργάζεται όλα».

Σε νεότερους χρόνους υποστηρίχθηκε η γνώμη ότι η μοίρα για τους Αρχαίους υπήρξε το πρόσχημα, το προκάλυμμα για να καλύψουν τα μεγάλα λάθη και τις παραλείψεις τους. Άραγε η μοίρα ήταν το «άλλοθι» για να αποφύγουν οι Αρχαίοι τις προσωπικές και κοινωνικές ευθύνες τους;

H αρχαία φιλοσοφία, αρκετά ενωρίς, στο πρόβλημα της μοίρας, προσπάθησε να δώσει μία λογική εξήγηση του φαινομένου. O Πλάτων και ο Αριστοτέλης περιορίζουν αρκετά την παντοδυναμία της μοίρας, γιατί αναγνωρίζουν στον άνθρωπο την ικανότητα να γίνει με την ελεύθερη βούληση (Πλατωνική θεωρία «Περί ψυχής») ο δημιουργός προσωπικών έργων και της εξέλιξης του.

Η άποψη των στωϊκών

Διαφορετική όμως άποψη διετύπωσαν οι Στωικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι έγιναν φανατικοί υποστηρικτές της μοιροκρατίας ή μοιρολατρίας (fatalismus) δεχόμενοι ότι τα πάντα, σε όλον τον κόσμο, διακινούνται από μια προκαθορισμένη αρχή, την Ειμαρμένη. Οι Στωικοί ταύτισαν τη μοίρα με την κοσμική νομοτέλεια. Δεν την θεώρησαν αυθαίρετη και παράλογη, αλλά σοφή. O άνθρωπος οφείλει υποταγή στην Ειμαρμένη, προκειμένου να κατακτήσει την ευτυχία του. Την ίδια περίπου αντίληψη είχαν, αργότερα, και οι Ρωμαίοι για το πεπρωμένον, το fatum.

Βασικό χαρακτηριστικό της μοιρολατρίας είναι ο υπερβατισμός. O μοιρολάτρης θεωρεί τα εκάστοτε γεγονότα ως αναγκαία, αφού, καλώς ή κακώς, τα εθέσπισε η υπερθεότητα, η Μοίρα, και όχι γιατί οφείλονται σε συγκεκριμένα αίτια, τα οποία ερμηνεύει η φιλοσοφία με την θεωρία της αιτιοκρατίας. Χωρίς αναστολές οι αρχαίοι απέδωσαν όλα τα δεινά στη δαιμονική δύναμη της μοίρας και όχι στις λανθασμένες επιλογές του ανθρώπου.

Μια τέτοια όμως θεώρηση του κόσμου και της ζωής είναι τελείως απαράδεκτη, δεδομένου ότι καταργεί τον ψυχοπνευματικό κόσμο του ανθρώπου, κυρίως το θείο δώρο της ελευθερίας του, ενώ καταδικάζει τον άνθρωπο σε μια πλήρη αδράνεια. Παράλληλα ο μοιρολάτρης εγκαταλείπει τον εαυτό του στη δίνη των ανεξέλεγκτων δυνάμεων της ψυχής του, αφού πιστεύει ότι ανώτερες δυνάμεις τον κατευθύνουν εκεί που ορίζουν εκείνες και όχι εκεί που ο ίδιος ο άνθρωπος οφείλει να πάει. H κατάργηση λοιπόν της ελευθερίας βούλησης συνεπάγεται και τη μη εκτέλεση του προσωπικού καθήκοντος. Αλλά ο άνθρωπος είναι ο ρυθμιστής της ζωής και της εξέλιξης του, είναι ελεύθερος να σκέπτεται, να αποφασίζει και να πράττει.

Σύγχρονες απόψεις

Στη νεότερη φιλοσοφία η επιστημονική ερμηνεία ακολουθεί μια ρεαλιστικότερη θεώρηση, σε κοινωνική βάση. Αποσπάστηκε από θρησκευτικές δοξασίες και αφελείς λαϊκές αντιλήψεις, οι οποίες επί αιώνες γαλούχησαν γενεές ανθρώπων.

Υποστηρίχτηκε ότι η μοίρα δεν αποτελεί για κανένα ζωικό είδος εξωφυσική παρέμβαση, κυρίως στην ανθρώπινη περιπέτεια, αλλά θεωρείται ως μία εκδήλωση ή ένα αποτέλεσμα των διεργασιών της ίδιας της ζωής. Ειδικότερα, οι επιπτώσεις των ποικίλων εξωτερικών φαινομένων και των εσωγενών καταστάσεων του ανθρώπου, των ψυχοδιανοητικών, μορφωτική στάθμη, βιοτική και κοινωνική ζωή, οι συμπτώσεις προδιαγράφουν ένα «σύνδρομον» με επιπτώσεις, θετικές ή αρνητικές στην εξέλιξη των γεγονότων.

Αυτή η λειτουργική παρέμβαση των συμπτώσεων (το «σύνδρομον», κατά τη φιλοσοφία) συνθέτει το πεπρωμένον, την Ειμαρμένη. Κοσμοϊστορικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν σε κρίσιμες στιγμές, καθόρισαν το αποτέλεσμα και την εξέλιξη τους.

Ίσως μια διαφορετική αντιμετώπιση να είχε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Έτσι για παράδειγμα, το λουτρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο ψυχρό ποτάμι της Ασίας, που του έφερε την πνευμονία και το θάνατο του, ήταν αποτέλεσμα μιας ασυλλόγιστης εσωτερικής παρόρμησης του. Επίσης, η παραβίαση της Κερκόπορτας στην Άλωση της Πόλης, αν δεν είναι πράξη προδοσίας, οφείλεται στη βαρύτατη αμέλεια για την μη καλή φρούρηση της.

Οπωσδήποτε το μερίδιο της προσωπικής ευθύνης είναι μεγάλο και αναμφισβήτητο.
Επομένως, η μοίρα δεν είναι δυνατό να θεωρείται ακόμη ως ένας εξωφυσικός, παντοδύναμος παράγοντας στην πορεία των γεγονότων, αλλά ως ένα «σύνδρομον», ως ένα αποτέλεσμα συμπτώσεων και διεργασιών της ίδιας της ζωής. To αυθαίρετο και ο υπερβατισμός της μοίρας δεν δικαιολογούνται ούτε από την Ηθική, ούτε από τη Φιλοσοφία, δεδομένου ότι, μέχρι σήμερα, λείπουν τα ηθικά ερείσματα και οι ισχυρές λογικές αποδείξεις.

 του Δημήτρη Διαμαντόπουλου

Αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι για το πεπρωμένο και τη μοίρα

• Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον Αρχαίο ρητό ή Πίνδαρος
• Κάποιο μερίδιο απ’ τ’ αγαθό δόθηκε και στον άνθρωπο – Πλάτων
• Ο άνθρωπος έγινε μέτοχος της θείας μοίρας – Πλάτων
• Είναι αδύνατο σε άνθρωπο να γλυτώσει άλλον άνθρωπο από το πεπρωμένο του  – Ηρόδοτος
• Τα κακά, τα οποία όρισε η μοίρα, δεν μπορεί να τα αποφύγει κανείς, ό,τι και να πράξει
• Για κάθε άνθρωπο οι θεοί τη μοίρα του ορίζουν – Όμηρος
• Οπωσδήποτε υπάρχουν πεπρωμένα – Ηράκλειτος
• Και θα ’ρθει τότ’ ο θάνατος, όταν οι μοίρες το ’χουνε γραφτό  – Καλλίνος
• Η μοίρα φέρνει στους ανθρώπους κακά μα και καλά μαζί. Τα δώρα των θεών οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφύγουν – Σόλων
• Από τη μοίρα του κανένας δεν ξεφεύγει – Δημοσθένης
• Είναι αδύνατο να ξεφύγεις απ’ ό,τι σου γράφει η μοίρα σου. Γιατί κανένας δεν είναι δυνατό να ρίξει βλέμμα διορατικό μέσα στη θεία άβυσσο, ν’ αντικρύσει τη θεία θέληση και να την καταπατήσει – Αισχύλος
• Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ξεφύγουν απ’ ό,τι η μοίρα τους γράφει – Θεόκριτος
• Τα πάντα γίνονται κατ’ αναγκαιότητα, αυτήν την αναγκαιότητα ονομάζουμε ειμαρμένη – Λεύκιππος
• Ο θάνατος είναι το γραφτό μας – Αλκίφρων
• Το πεπρωμένο κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει – Σωκράτης
• Δύσκολο στους ανθρώπους είναι να βρουν ποιο είναι το πεπρωμένο τους
• Dacunt fata volentem, nolentem trafunt [Ρωμαϊκή παροιμία] Η μοίρα οδηγεί αυτούς που τη δέχονται και σέρνει αυτούς που την αρνούνται
• Το ήθος του ανθρώπου χαράζει τη μοίρα του – Ηράκλειτος

Σύγχρονοι

• Ανεξερεύνητη, κολοσσιαία η τύχη. Υψώνει τον άνθρωπο στην κορυφή της φήμης, αλλά και τον μεταβάλλει σε στάχτη – Σίλλερ
• Αχ, έρωτα! Να μπορούσαμε, εγώ κι εσύ, να συνωμοτήσουμε με τη Μοίρα, ν’ αρπάζαμε αυτό το θλιβερό Σχέδιο των Πραγμάτων, να το κάναμε κομμάτια και, μετά, να το ξαναφτιάχναμε όπως το θέλουν οι καρδιές! – Έντγουωρντ Φιτζέραλντ
• Για δύο πράγματα τουλάχιστον είμαστε βέβαιοι: Θα υποφέρουμε και θα πεθάνουμε όλοι  – Γκολντσμιθ
• Είμαστε όλοι κύριοι της μοίρας μας – Paulo Coelho
• Εκείνο που ο Θεός γράφει στο μέτωπό σου, εκείνο θα είναι της μοίρας σου – Κοράνι
• Εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα μας. Γινόμαστε αυτό που κάνουμε
• Η μεγαλύτερη σοφία είναι να κατορθώσει κανείς να διορθώνει τη μοίρα του – Παύλος Νιρβάνας
• Η μοίρα μας είναι η θέλησή μας, η δε θέλησή μας η φύση – Ντισραέλι
• Η μοίρα του ανθρώπου είναι αδυσώπητα δεμένη με την προσωπικότητά του
• Θα σου πώ ποιό είναι: Οτι σε κάποια στιγμή της ζωής μας χάνουμε τον έλεγχο αυτών που μας συμβαίνουν κι η ζωή μας γίνεται έρμαιο της μοίρας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα του
• Θάνατος και ζωή είναι προσδιορισμένα. Πλούτη και τιμές εξαρτιώνται απ’ τη μοίρα – Κομφούκιος
• Κάθε σοφός άνδρας οφείλει να γνωρίζει να προλαβαίνει τις εναντιότητες του πεπρωμένου του (Μυητική παράδοση)
• Καθένας είναι δημιουργός της μοίρας του [Σύγχρονος φιλόσοφος]
• Μοίρα είναι η πρόφαση των τυράννων για τα εγκλήματά τους και η δικαιολογία των ανοήτων για τις αποτυχίες τους – Ambrose Bierce (αμερικανός συγγραφέας (1842-1914)
• Μοναχοί μας δημιουργούμε την τύχη μας και την ονομάζουμε μοίρα – Ντίκενς
• Ο Δημιουργός κρύβει απ’ όλα τα πλάσματά του το βιβλίο της μοίρας και τ’ αφήνει μόνο να διαβάσουν τη σελίδα που περιγράφει την τωρινή τους κατάσταση – Πωπ
• Ό,τι μας περιορίζει, το λέμε μοίρα  – Ralph Waldo Emerson
• Οι άνθρωποι στοιβάζουν τα λάθη της ζωής τους και δημιουργούν ένα τέρας που ονομάζουν πεπρωμένο – John Oliver Hobbes
• Οι άνθρωποι, ορισμένες φορές, είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους – Σαίξπηρ
• Όσοι μιλάνε για τη μοίρα τους, για το άστρο τους και τα τέτοια, βρίσκονται σε πιο χαμηλή κι επικίνδυνη σφαίρα και προκαλούνε το κακό που φοβούνται – Ralph Waldo Emerson
• Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γίνονται λόγια. Πρόσεχε τα λόγια σου, γίνονται πράξεις. Πρόσεχε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες. Πρόσεχε τις συνήθειές σου, γίνονται χαρακτήρας. Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, γιατί γίνεται η μοίρα σου – Φρανκ Αουτλω
• Το πεπρωμένο δεν είναι θέμα τύχης, είναι θέμα επιλογής. Δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένεις, αλλά κάτι που πρέπει να επιδιώξεις και να κατακτήσεις – William Jenning Bryan
• Το πεπρωμένο μας ασκεί πάνω μας την επιρροή του ακόμα κι όταν δεν έχουμε μάθει τη φύση του. Το μέλλον μας είναι εκείνο που βάζει τους νόμους του σήμερα – Νίτσε
• Το πιο μεγάλο εγώ σε αυτή τη γης του αντρούς λογαριάζω χρέος, τη μοίρα του άσπλαχνα να πολεμάει και το γραφτό να σβήνει – Νίκος Καζαντζάκης
• Φευ! Είμεθα παίγνια της μοίρας
• ‘Μοιραίον’. Η δράση των κοσμικών δυνάμεων στη Δημιουργία. Είναι αναπόφευκτο – Κ.Χαλιώτης
• ‘Πεπρωμένο’. Η δράση των ανθρωπίνων δυνάμεων στη Δημιουργία. Εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο – Κ.Χαλιώτης

Διαβάστε περισσότερα

Οι μηχανισμοί άμυνας του Εγώ

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr

Σύμφωνα με τον Sigmund Freud, οι μηχανισμοί άμυνας μπορούν να κάνουν τη ζωή μας προσαρμοστική ή δυσλειτουργική.

Σύμφωνα με την Ψυχαναλυτική θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ, οι μηχανισμοί άμυνας είναι αυτόματες πράξεις ή τεχνικές που εκτελούνται ασυνείδητα για την αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων και ερεθισμάτων που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ψυχολογικά.
Πιο συγκεκριμένα είναι η μέθοδος με την οποία το Εγώ διευθετεί τις συγκρούσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ενορμήσεων του Εκείνο και των αξιών του Υπερεγώ.
Το Εγώ έχει ως στόχο την αποφυγή του άγχους και τις εσωτερικές συγκρούσεις. Βασικός του ρόλος είναι να ελέγχει την πραγματικότητα για να δει αν μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε ή αν χρειάζεται να κάνουμε κάτι άλλο. Η δράση του θα λέγαμε ότι είναι ως μεσολαβητής ανάμεσα στις αυθόρμητες επιθυμίες μας (το μέρος του εαυτού μας που έχει ονομαστεί από τον Freud “Id”) και στα «πρέπει» που η οικογένεια μας έχει θέσει και η κοινωνία προστάζει (εκείνο το μέρος του εαυτού μας που ονομάζεται “Υπερεγώ”)
Ποιοι είναι οι κυριότεροι μηχανισμοί άμυνας:

Απόσυρση

Tο αποτράβηγμα από μία κατάσταση που προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα π.χ. κάποιος κοιμάται πολύ ή παίρνει ναρκωτικά για να αποφύγει την “άσχημη” πραγματικότητα.

Απώθηση

Διάφορες επιθυμίες, αισθήματα,σκέψεις, που δεν είναι αποδεκτά (δημιουργούν άγχος), απωθούνται στο ασυνείδητο. Είναι έξω από τη μνήμη.
Χαρακτηριστικά: Ότι απωθείται διατηρεί την ενέργειά του και προσπαθεί να έλθει στο συνειδητό. Χρειάζεται αντίθετη ενέργεια να το κρατήσει στο ασυνείδητο (σχέση δυναμική). Εξακολουθεί να επιδρά. Πολύ βασικός μηχανισμός. Συχνός στις νευρώσεις.

Ταύτιση (ΙDENTIFICATION)

Ιδιότητες κάποιου άλλου γίνονται μέρος της προσωπικότητας του ατόμου. Τα αίτια βρίσκονται κυρίως στα αισθήματα αγάπης και φόβος αποχωρισμού. Εχθρικά αισθήματα και φόβος. Είναι βασικότατος μηχανισμός για ανάπτυξη, ανεξαρτητοποίηση και διαφοροποίηση προσωπικότητας.
Mορφές: Ολική, Μερική. Ταύτιση με τη θέση που βρίσκεται κάποιος ή με αυτόν που έχει κάνει κάτι. Ταύτιση ενός προσώπου στο παρόν με σημαντικό πρόσωπο από το παρελθόν. Συναισθηματική κατανόηση (empathy).

Αντίδραση με Αντίθετο

Με το μηχανισμό επιθυμία ή σκέψη που απωθείται στο ασυνείδητο ως απαράδεκτη εμφανίζεται στο συνειδητό ως το αντίθετο. Π.χ. Πολύ ευγενικά αισθήματα μπορεί να καλύπτουν εχθρικά αισθήματα.
Χαρακτηριστικά: Ιδιότητα υπερβολική και δύσκαμπτη. Όχι απαραιτήτως παθολογική κατάσταση.

Αντιρρόπιση Αντιστάθμιση

Ορισμένες ιδιότητες αυξάνονται κατά πολύ προκειμένου να καλύψουν συναισθήματα μειονεκτικότητας.
Χαρακτηριστικά: Συνήθως υπερβολικές. Αισθήματα μειονεκτικότητας βασίζονται σε πραγματικότητα ή όχι.

Εκλογίκευση

Με το μηχανισμό αυτό κίνητρα ορισμένης συμπεριφοράς απωθούνται στο ασυνείδητο ως απαράδεκτα και η συμπεριφορά αυτή εξηγείται συνειδητά με άλλα κίνητρα.
Χαρακτηριστικά: Διατηρεί αυτοσεβασμό. Μεγάλη επιμονή δυνατό να είναι ένδειξη.

Μετατόπιση

Συναισθήματα ή παρορμήσεις μεταφέρονται από το αρχικό αντικείμενο (πρόσωπο αντικείμενο ή κατάσταση) σε ένα υποκατάστατο.
Χαρακτηριστικά: Η μετατόπιση είναι ένας βασικός μηχανισμός στις φοβίες. Το αντικείμενο αποκτά ψυχολογική σημασία.

Προβολή

Κάτι το εσωτερικό προβάλλεται στο περιβάλλον ως εξωτερικό.
Χαρακτηριστικά: Το άτομο βλέπει το περιβάλλον ως εχθρικό. Βασικός μηχανισμός ψυχώσεως κυρίως παρανοϊκών μορφών. Βιώνει παραλήρημα καταδιώξεως, ψευδαισθήσεις (ακουστικές, οπτικές) και παρατηρείται μία επίμονη αναφορά στον εαυτό.

Συμβολισμός

Με το μηχανισμό αυτό σκέψη ή επιθυμία που δημιουργεί ψυχο-σύγκρουση εκφράζεται συμβολικά.
Χαρακτηριστικά: Θεωρείται βασικός τρόπος εκφράσεως του ασυνείδητου (όνειρα, συμπτώματα, ευδαισθήσεις).

Χιούμορ

Το χιούμορ επιτρέπει στο άτομο να εκφράσει ιδέες και καταστάσεις που προκαλούν άγχος.

Παλινδρόμηση

Το άτομο καταφεύγει σε τρόπους λειτουργίας, προσαρμογής και εκφράσεως προηγουμένων σταδίων της ανάπτυξης προκειμένου να αποφύγει άγχος που δημιουργείται από την τωρινή κατάσταση.
Χαρακτηριστικά: Συνήθως παλινδρόμηση σε στάδια που υπήρχε καθήλωση. Παθολογικό και φυσιολογικό φαινόμενο.

Άρνηση

Το άτομο αρνείται την ύπαρξη εξωτερικής πραγματικότητας.
Χαρακτηριστικά: Αναφέρεται στο εξωτερικό περιβάλλον, επηρεάζει τις σκέψεις ή τη συμπεριφορά.

Μετουσίωση – Εξειδανίκευση

Ενέργεια παρορμήσεων επιθετικών ή σεξουαλικών μετατρέπεται σε ενέργεια υπό τον έλεγχο του εγώ με ταυτόχρονη αλλαγή στο αντικείμενο των παρορμήσεων από μη αποδεκτό σε κοινωνικά αποδεκτό.
Χαρακτηριστικά: Απαιτείται ορισμένη ανάπτυξη και ωριμότητα. Προσφέρει ικανοποίηση των παρορμήσεων.

Διχοτόμηση

H πίστη ότι κάποιος είναι μόνο καλός ή μόνο κακός γιατί δεν αντέχουμε την αμφιθυμία δηλαδή ότι κάποιος που είναι καλός μπορεί να κάνει και κακά πράγματα και το αντίθετο.

Απομόνωση

Με το μηχανισμό αυτό, συναίσθημα που συνοδεύει μια σκέψη ή επιθυμία απωθείται στο ασυνείδητο. Ή μια σκέψη απομονώνεται από άλλες που προηγούνται ή που ακολουθούν.
Χαρακτηριστικά: Συχνός μηχανισμός στις ΙΔΨ καταστάσεις.

Ματαίωση ή Ανατροπή

Με το μηχανισμό αυτό η συμπεριφορά του ατόμου έχει σκοπό να ανατρέψει κάποια πράξη ή επιθυμία η οποία είναι στο ασυνείδητο και δεν είναι αποδεκτή.
Χαρακτηριστικά: Συχνός μηχανισμός στις ΙΔΨ νευρώσεις.

Εκδραμάτιση

όταν προβαίνουμε σε μία συμπεριφορά που ικανοποιεί συναισθήματα ή επιθυμίες, ακόμα κι αν αυτή δεν είναι επιτρεπτή, αντί να τα σκεφτούμε και να τα εκφράσουμε με άλλον τρόπο.

Στροφή εναντίον του Εαυτού

Επιθετικές διαθέσεις αντί να εξωτερικευθούν, επειδή αυτό είναι επικίνδυνο, στρέφονται εναντίον του ίδιου του ατόμου.
Χαρακτηριστικά: Σε κατάθλιψη. Ταύτιση με αντικείμενο εχθρικών διαθέσεων.

Διανοητικοποίηση

Υπερβολική διανοητική ανάλυση μιας κατάστασης την στερεί από τη συναισθηματική φόρτιση.
Χαρακτηριστικά: Απαντάται περισσότερο στους ΙΔΨ χαρακτήρες.

Διαβάστε περισσότερα

Φτωχοποίηση των συνταξιούχων -Μέχρι 500 ευρώ μεικτά το 40,5% των συντάξεων

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, σε βαθμό που να μην μπορούν να καλύψουν ούτε βασικές ανάγκες,  επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του συστήματος «Ήλιος», του υπουργείου Εργασίας, για το Μάη του 2018.
Όπως προκύπτει, με βάσει τα στοιχεία, από τις 2.825.105 κύριες συντάξεις, οι 1.142.749 (ποσοστό 40,5%) ήταν κάτω από 500 ευρώ μεικτά!
Έπειτα από 8 χρόνια μνημονίων και περικοπών, τέσσερις στους δέκα συνταξιούχους της χώρας «ζουν» με εισοδήματα μέχρι 500 ευρώ μεικτά!
Η λεηλασία στις αποδοχές των απόμαχων της δουλειάς, έχει οδηγήσει πάνω από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους να δίνουν μάχη επιβίωσης με συντάξεις – ψίχουλα.
Από αυτές, ειδικότερα:
— Οι 604.572 ήταν συντάξεις γήρατος με μέσο όρο σύνταξης τα 372,06 ευρώ μεικτά!
— Οι 396.037 συντάξεις θανάτου με μέσο όρο σύνταξης τα 334,39 ευρώ!
— Οι 142.140 συντάξεις αναπηρικές με μέσο όρο σύνταξης τα 386,89 ευρώ!
Επίσης σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, συνολικά καταβλήθηκαν 4.474.725 συνταξιοδοτικές παροχές, από τις οποίες 2.838.805 ήταν κύριες συντάξεις, 1.229.793 επικουρικές και 406.127 μερίσματα.
Η μέση κύρια σύνταξη το Μάη του 2018 διαμορφώθηκε στα 723,85 ευρώ μεικτά, η μέση επικουρική στα 172,10 ευρώ μεικτά και το μέσο μέρισμα των δημοσίων υπαλλήλων στα 97,92 ευρώ μεικτά.
Αντίστοιχη ήταν η εικόνα των συντάξεων και για τον Απρίλη του 2018. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι από τον Απρίλη του 2015 έως τον Απρίλη του 2018 καταγράφεται μείωση των συνταξιούχων κατά 85 χιλιάδες, τάση που συνεχίζεται και το Μάη.
Τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με τα ψηφισμένα μέτρα της κυβέρνησης για περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις το 2019, αναμένεται το επόμενο διάστημα να σπρώξουν εκατομμύρια συνταξιούχους ακόμα πιο βαθιά στην εξαθλίωση και την ανέχεια. 
ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΠΙΝΑΚΕΣ

Διαβάστε περισσότερα

Η δυσκολία του να μεγαλώνει κανείς μ’ έναν ισχυρό γονιό

Πολλοί από εμάς, έχουμε μεγαλώσει με γονείς που έχουν υπάρξει πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Είτε έχουν διαπρέψει επαγγελματικά, είτε διαθέτουν ιδιαίτερες κοινωνικές δεξιότητες, είτε ακόμη «φωτίζουν» το περιβάλλον τους με την πνευματική τους διαύγεια… Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι, δεν περνούν απαρατήρητοι!
Και καθώς η ζωή τους κυλάει, δημιουργούν οικογένεια, φέρνουν στον κόσμο παιδιά τα οποία διαπαιδαγωγούν με βάση τις δικές τους ιδιαίτερες αξίες, ενώ παράλληλα επιδίδονται με περισσή αφοσίωση σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: το ταλέντο που τους κάνει να ξεχωρίζουν.
Τα παιδιά από την άλλη πλευρά, μεγαλώνουν στη σκιά αυτού του γονιού γεμίζοντας προσδοκίες και όνειρα για το μέλλον, ένα μέλλον εξίσου λαμπερό με αυτό που μαθαίνουν να θεωρούν αντάξιο των καταβολών τους. Γίνονται υπάκουα και ακολουθούν πιστά τις «οδηγίες» αφού τις περισσότερες φορές αυτό αποτελεί μονόδρομο!
Αναζητώντας την δική τους ταυτότητα μεγαλώνοντας, εισέρχονται σε ένα πολύ δύσκολο σταυροδρόμι:να προτιμήσουν το δρόμο της καρδιάς τους και των πολύ προσωπικών τους δεξιοτήτων, ή το δρόμο των καταβολών για τον οποίο τόσα χρόνια εκπαιδεύονται και θεωρούν κρίμα να προδώσουν. Η επιλογή είναι πράγματι πολύ καίρια και κατακλύζεται από πολύ έντονα συναισθήματα που, ούτως ή άλλως λόγω εφηβείας, είναι άκρως ανεξέλεγκτα.
Όποια απόφαση και να παρθεί, είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα ικανοποιήσει μακροπρόθεσμα ούτε το παιδί ούτε το γονιό, αφού η λύση βρίσκεται στο «πάντρεμα» και των δύο! Κάθε μία από αυτές τις προοπτικές αποτελεί εξίσου μέρος της δομής της προσωπικότητας του παιδιού. Πρόκειται για κομμάτια του μοναδικού «εαυτού» του παιδιού που πλέον, στο σύνολό τους και μόνο, βοηθούν την ισορροπία του!

Μόνο έτσι το παιδί θα αισθάνεται την επάρκεια με την οποία θα μπορέσει να αντέξει την αυτο-κριτική του και κάθε κριτική από πλευράς του «ισχυρού» γονιού. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το παιδί θα δυσκολευτεί να περάσει τον πήχη που βρίσκεται ήδη αρκετά ψηλά! Θα λειτουργήσει ενδεχομένως αυτοκαταστροφικά, θα απογοητευθεί και θα μαραζώσει, ή θα καταρρίψει από το βάθρο το γονιό υπονομεύοντας τον ακόμη και υποσυνείδητα (έστω και αμφισβητώντας τον).
Φυσικά και υπάρχει μεγάλο όφελος συναισθηματικό και υλικό πολλές φορές όταν βρίσκεσαι στη σκιά. Στη πορεία όμως αυτό γίνεται μια βόμβα μεγατόνων με υπέρμετρο κόστος! Συναισθήματα ενοχής, ανεπάρκειας, φόβου, οικονομικής καταστροφής, συνεπειών στην νέα οικογένεια που ενδεχομένως έχει δημιουργηθεί… κι όλο αυτό γιατί;
Μα επειδή το μικρό αυτό παιδί, χρόνια τώρα χτίζει με τη βοήθεια του «ισχυρού» γονιού μια εξίσου «ισχυρή» προσωπικότητα,ελαφρώς ή πολύ διαφοροποιημένη, σίγουρα όμως κατά πολύ εξελιγμένη. Την χτίζει με νέα δεδομένα, σε πολύ γερές βάσεις τις οποίες, η καταγεγραμμένη πείρα της προηγούμενης γενιάς έχει εδραιώσει, με πολλή όρεξη και γνώση και χρόνο. Μια προίκα που σε άλλη περίπτωση, δε θα είχε την ευκαιρία να επωφεληθεί! Και μπορεί εξίσου και περισσότερο να διαπρέψει. Αν μη τι άλλο, το οφείλει στον εαυτό του και τους γύρω του. Τόλμη χρειάζεται και πίστη!
Πηγή: nicolekamva.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τα νέα κριτήρια για δωρεάν μεταπτυχιακά

Οι τεχνικές λεπτομέρειες για το ποιοι θα μπορούν να φοιτούν δωρεάν στα μεταπτυχιακά και ποια δικαιολογητικά θα χρειαστούν, καθορίστηκαν με απόφαση του υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου.
Το «τοπίο» και πλέον ο  νόμος καθορίζει ότι το 30% των φοιτητών δεν θα καταβάλουν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, με βάση οικονομικά κριτήρια. Οι τεχνικές λεπτομέρειες που εκκρεμούσαν για τους δικαιούχους, τα δικαιολογητικά και τη διαδικασία εν γένει, καθορίστηκαν με τη σχετική απόφαση του Κώστα Γαβρόγλου, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ.
Οι δικαιούχοι
Δικαιούχοι της απαλλαγής από τα τέλη φοίτησης στα ΠΜΣ, όπως αναφέρει η σχετική απόφαση, θα είναι «οι φοιτητές, των οποίων το ατομικό εισόδημα, εφόσον διαθέτουν ίδιο εισόδημα και το οικογενειακό διαθέσιμο ισοδύναμο εισόδημα δεν υπερβαίνουν αυτοτελώς, το μεν ατομικό το 100%, το δε οικογενειακό το 70% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα κάθε φορά δημοσιευμένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος, οι φοιτητές που θα απαλλάσσονται από τα τέλη φοίτησης δεν θα ξεπερνούν το ποσοστό του 30% του συνολικού αριθμού των φοιτητών που εισάγονται στο ΠΜΣ. Στην περίπτωση που οι δικαιούχοι υπερβαίνουν το ποσοστό αυτό, θα επιλέγονται με σειρά κατάταξης (έως το 30 %), ξεκινώντας από αυτούς που έχουν το μικρότερο εισόδημα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η χρήση του δικαιώματος φοίτησης χωρίς την καταβολή διδάκτρων μπορεί να γίνει μόνο μία φορά, ενώ όσοι λαμβάνουν υποτροφία από άλλη πηγή, δεν δικαιούνται να απαλλαχθούν.
Η διαδικασία
Η αίτηση απαλλαγής από τα τέλη φοίτησης θα υποβάλλεται μετά από την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής των φοιτητών στο μεταπτυχιακό. Η εξέταση των αιτήσεων θα πραγματοποιείται από ειδική επιτροπή επιλογής.
Τα δικαιολογητικά
Κάθε φοιτητής που δικαιούται απαλλαγή, θα πρέπει να υποβάλει σχετική αίτηση, η οποία θα συνοδεύεται από αντίγραφα των δηλώσεων Ε1 και των εκκαθαριστικών (συμπεριλαμβανομένου του εκκαθαριστικού ΕΝΦΙΑ) του αιτούντος και του/της συζύγου εάν είναι έγγαμος/η και των γονέων του, σε περίπτωση που ο αιτών είναι εξαρτώμενο μέλος του τελευταίου φορολογικού έτους για το οποίο, κατά το χρόνο της επιλογής στο ΠΜΣ έχει ολοκληρωθεί η εκκαθάριση φόρου.
Σε περίπτωση διαζευγμένων γονέων, θα πρέπει να προσκομίσει το Ε1 και το εκκαθαριστικό του γονέα στον οποίο ο αιτών είναι καταχωρημένος ως εξαρτώμενο μέλος ή ήταν καταχωρημένος πριν την υποβολή φορολογικής δήλωσης αυτοτελώς.
Ακόμη, θα πρέπει να υποβάλει:
- Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης από το Δήμο, στο δημοτολόγιο του οποίου είναι εγγεγραμμένα όλα τα μέλη της οικογένειας με κανονική εγγραφή.
- Πιστοποιητικό σπουδών για τέκνα, τα οποία μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους φοιτούν στη μέση εκπαίδευση, σε ανώτερο ή ανώτατο εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Ελλάδας ή αναγνωρισμένο του εξωτερικού, καθώς και σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ) ή σε Κολέγια ή στο Μεταλυκειακό έτος - Τάξη Μαθητείας των ΕΠΑΛ. Εάν πρόκειται για εκπαιδευτικό ίδρυμα χώρας του εξωτερικού, εκτός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πιστοποιητικό σπουδών πρέπει να είναι θεωρημένο από το Ελληνικό Προξενείο.
- Ιατρική γνωμάτευση των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) ή απόφαση Υγειονομικής Επιτροπής του ΙΚΑ, ή των Ανώτατων Υγειονομικών Επιτροπών του Στρατού (ΑΣΥΕ), του Ναυτικού (ΑΝΥΕ), της Αεροπορίας (ΑΑΥΕ) και της Ελληνικής Αστυνομίας, για εξαρτώμενο τέκνο που έχει συμπληρώσει το 18ο, αλλά όχι το 24ο έτος της ηλικίας του, δεν είναι σπουδαστής ή φοιτητής και έχει ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Τα δικαιολογητικά αυτά θα πρέπει να είναι σε ισχύ τη χρονική στιγμή που υποβάλλεται η αίτηση και να προκύπτει η διάρκεια της αναπηρίας από αυτά.
- Εάν ο φοιτητής έχει δηλώσει ορφανός από τον έναν ή και τους δύο γονείς, θα χρειαστεί η ληξιαρχική πράξη θανάτου του αποβιώσαντος γονέα.
- Διαζευκτήριο, σε περίπτωση που ο φοιτητής είναι διαζευγμένος ή δηλώνει τέκνο διαζευγμένων γονέων.
- Υπεύθυνη δήλωση του φοιτητή, από την οποία να προκύπτει ότι δεν έχει κάνει χρήση του δικαιώματος απαλλαγής από τα τέλη φοίτησης σε Π.Μ.Σ. με τη διάταξη του άρθρου 35 του ν. 4485/2017 και ότι δεν λαμβάνει υποτροφία από άλλη πηγή.
Σημειώνεται, ότι η επιτροπή επιλογής μπορεί να ζητήσει συμπληρωματικά, όποιο άλλο δικαιολογητικό κρίνει απαραίτητο.
^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}

Διαβάστε περισσότερα