Περιμένοντας το πλοίο σε επαρχιακό λιμάνι, ένας νέος
σχετικά άνδρας με πλησιάζει και μου συστήνεται: είναι ο δήμαρχος του
μικρού δήμου όπου θα μας μεταφέρει το πλεούμενο. «Θα ήθελα να σας κάνω
μια ερώτηση» λέει. Eχει απροσποίητη απλότητα, άγνωστη ή σπάνια σε
πολιτευόμενους.
Nομίζω ότι προβλέπω την ερώτησή του: θα διαβάζει τις επιφυλλίδες, θα
ζητάει ένα «διά ταύτα», τι μπορεί να γίνει ή να προβλεφθεί για την έξοδο
από το ανυπόφορο πια αδιέξοδο της χώρας. Eίναι το ερώτημα που ξεπηδάει
κάθε μέρα από άγνωστους ανθρώπους στον δρόμο ή στο μετρό ή στη λαϊκή της
γειτονιάς, με συχνότητα απίστευτη. Oμως ο δήμαρχος αποδείχνεται
απρόβλεπτος, είναι έκπληξη: «Θα ήθελα να μου πείτε, με δύο λόγια, ποιες
πραγματικές, ρεαλιστικές συνέπειες έχει στη ζωή του ανθρώπου η υπαρκτική
προτεραιότητα του προσώπου έναντι της ουσίας και όχι η προτεραιότητα
της ουσίας έναντι του προσώπου».
Mένω ολίγον άναυδος, πρώτη φορά συναντώ στον τόπο μου άνθρωπο της
πολιτικής, άνθρωπο που επιδίωξε και πέτυχε να διαχειρίζεται εξουσία και
που σώζει μέσα του ερωτήματα για το «νόημα» (την αιτία και τον σκοπό)
της ζωής του, των ενεργημάτων του, της ανθρώπινης ύπαρξης και
συνύπαρξης.