Nissan: Ετήσια κέρδη 2 δισ. ευρώ, αλλά απολύει 12.500 εργαζόμενους

H «Nissan Motor» ανακοίνωσε σήμερα ότι θα προχωρήσει σε 12.500 απολύσεις εργαζομένων σε όλο τον κόσμο έως το 2022 και θα μειώσει την παραγωγή, προκειμένου να περιορίσει το κόστος καθώς πλήττεται από αναιμικές πωλήσεις και αυξημένες δαπάνες και προσπαθεί να ανακάμψει από το σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ο αποπεμφθείς της πρόεδρος Κάρλος Γκοσν.
Η Νο2 αυτοκινητοβιομηχανία της Ιαπωνίας ανακοίνωσε επίσης ότι κατακρημνίστηκαν τα λειτουργικά κέρδη πρώτου τριμήνου, σημειώνοντας βουτιά 98,5% στα 1,6 δισ. γεν (14,80 εκ. δολάρια), καθώς η εταιρεία συνεχίζει να αντιμετωπίζει «δυσκολίες» στη Βόρεια Αμερική.

Η αυτοκινητοβιομηχανία διατήρησε την πρόβλεψή της για ετήσια κέρδη ύψους 230 δισ. γεν (περίπου 2 δισ. ευρώ) για την οικονομική χρήση έως τον Μάρτη, ποσό που ωστόσο αντιστοιχεί σε μείωση κατά 28% σε σχέση με το προηγούμενο οικονομικό έτος ενώ είναι το χαμηλότερο εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Η λύση εύκολη και γρήγορη. Στο δρόμο της ανεργίας 12.500 άνθρωποι…
Η αυτοκινητοβιομηχανία διευρύνει τις απολύσεις που είχε αρχικά ανακοινώσει τον Μάη καθώς προσπαθεί να βελτιώσει τα περιθώρια κέρδους στις ΗΠΑ.
Απολύει λοιπόν τους εργάτες για να βελτιώσει τα περιθώρια κέρδους, να μοιράσει μεγαλύτερο μέρισμα στους μετόχους και να διατηρήσει ισχυρή θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το καπιταλιστικό σύστημα σε όλο του το μεγαλείο αμείλικτο απέναντι στους εργαζόμενους…

Διαβάστε περισσότερα

Πώς οι γονείς μεταδίδουν το άγχος στα παιδιά τους;

Πολλά από τα πράγματα που μαθαίνουμε στη ζωή μας, συμπεριλαμβανομένων και του τρόπου έκφρασης και ελέγχου των συναισθημάτων μας, προέρχονται από την παρατήρηση των άλλων, μια διαδικασία που κατά κύριο λόγο λαμβάνει χώρα στην παιδική μας ηλικία.
Η συμπεριφορά των γονέων μας διαδραματίζει, ίσως, τον πιο σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς μας, για αυτό το λόγο είναι σημαντική η διερεύνηση των οικογενειακών μοτίβων για την βελτίωση και αλλαγή τυχόν δυσλειτουργικών συμπεριφορών, με σκοπό τη ψυχική ευημερία μας. 

Σε περίπτωση που αναγνωρίζετε ότι είστε ένας αρκετά αγχώδης άνθρωπος, είναι πολύ πιθανό κάποιος από τους γονείς σας να ήταν επίσης αγχώδης. Αυτή η υπόθεση μπορεί να βασιστεί σε δύο βασικούς άξονες. Από τη μια πλευρά, μπορεί να υποστηριχθεί ότι μοιραζόμαστε κάποια ίδια γονίδια με τους βιολογικούς μας γονείς,τα οποία μπορεί να συσχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης στρες και άγχους. Από την άλλη, είναι επίσης πιθανό να έχουμε αποκτήσει παρόμοιες συμπεριφορές με εκείνες των γονέων μας, οι οποίες συμβάλλουν στην αύξηση του επιπέδου του άγχους μας.

Για την καλύτερη διαχείριση και αντιμετώπιση του άγχους, είναι σημαντική η συνειδητοποίηση και η αναγνώριση της επίδρασης των γονικών προτύπων, ειδικά ως προς τον τρόπο που επηρεάζουν τη δική μας διαχείριση του άγχους. Μήπως άραγε οι δικές μας προσεγγίσεις μοιάζουν με εκείνες των γονιών μας;
Σε μια έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Childhood and Adolescent Psychiatry, βρέθηκε ότι η θεραπεία σε γονείς παιδιών με υψηλά επίπεδα άγχους, ήταν το ίδιο βοηθητική με τη θεραπεία του ίδιου του παιδιού. Το εύρημα αυτό στηρίζεται στο γεγονός ότι οι γονείς έμαθαν πιο υγιείς τρόπους απόκρισης στο άγχος των παιδιών τους, δίνοντάς τους παράλληλα ένα καλύτερο παράδειγμα μέσω της συμπεριφοράς τους.
Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις στις οποίες οι γονείς φαίνονταν πιο ανήσυχοι και προστατευτικοί ακόμα και σε πιο απλές καθημερινές καταστάσεις, τα παιδιά φάνηκε να μεταφράζουν τα ερεθίσματα σε παράγοντα κινδύνου, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το επίπεδο τους άγχους τους.

Σκεφτείτε ένα μικρό παιδί που παίζει στην παιδική χαρά, το οποίο ξαφνικά χάνει την ισορροπία του και πέφτει στο έδαφος. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σηκώνεται όρθιο, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και συνεχίζει το παιχνίδι του. Σε περιπτώσεις, όμως, που ο γονέας θα τρέξει τρομαγμένος για να βεβαιωθεί ότι το παιδί του είναι καλά, το τελευταίο δύναται να αισθανθεί τον κίνδυνο και να αρχίσει να κλαίει.
Αυτό είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα του τρόπου, με τον οποίο οι αντιδράσεις των γονέων μπορούν να επηρεάσουν το άγχος των παιδιών τους, καθώς τα τελευταία τείνουν να παρατηρούν τους γονείς τους και τα άλλα σημαντικά για αυτά πρόσωπα για να μάθουν πως πρέπει να ανταποκρίνονται στις εκάστοτε συνθήκες.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ίδια αρχή ισχύει και για τους ενήλικες. Παρατηρούμε τον τρόπο αντίδρασης των άλλων σε στρεσογόνες συνθήκες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε ασυνείδητο επίπεδο, το συναίσθημα μπορεί να είναι και «μεταδοτικό».

Με ποιο τρόπο οι γονείς μας, μας διδάσκουν το άγχος:
Ακολουθούν βασικοί τρόποι, σύμφωνα με τους οποίους τα γονικά πρότυπα δύναται να επηρεάσουν τις αντιδράσεις μας απέναντι στο άγχος.

• Παρατηρούμε πως αντιδρούν οι ίδιοι οι γονείς μας σε δικές τους στρεσογόνες συνθήκες:

Ας επιχειρήσουμε να θυμηθούμε πώς αντιδρούσαν οι γονείς μας όταν έκαναν κάποιο λάθος. Το ξεπερνούσαν άμεσα και συνέχιζαν ό,τι έκαναν ή αντιδρούσαν έντονα; Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους γονείς μας να αντιδρούν σε συνθήκες άγχους είναι και αυτός που κατά πάσα πιθανότητα θα υιοθετήσουμε και εμείς για τη διαχείριση αντίστοιχων καταστάσεων στη μετέπειτα ζωή μας.

• Τους παρατηρούμε για δούμε πώς εμείς πρέπει να αντιδράσουμε σε δικές μας καταστάσεις άγχους:

Όταν ήμασταν παιδιά και μας συνέβαινε ένα αναπάντεχο και ξαφνικό γεγονός, κατά πάσα πιθανότητα θα απευθυνόμασταν στους γονείς μας για να τους ζητήσουμε συμβουλές. Αν εκείνοι αντιδρούσαν υπερβολικά σε κάθε μας πρόβλημα τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε μάθει να κάνουμε και εμείς το ίδιο.

• Μαθαίνουμε τους δικούς τους τρόπους υγιούς συμπεριφοράς (διατροφή, ύπνος, άσκηση):

Η σωματική υγεία επηρεάζει εξίσου σημαντικά τα επίπεδα άγχους και στρες που βιώνουμε. Η φροντίδα της σωματικής υγείας μπορεί επίσης να επηρεαστεί άμεσα από τα γονικά πρότυπα, καθώς μεγαλώνουμε τρώγοντας ό,τι τρώνε οι γονείς μας, μαθαίνουμε εάν και κάθε πότε χρειάζεται να γυμναζόμαστε και ακολουθούμε παρόμοιο πρόγραμμα ύπνου. Επιπλέον, είναι πιθανό να υιοθετήσουμε και συμπεριφορές χρήσης αλκοόλ ή άλλων ουσιών, τις οποίες είχαν οι γονείς μας όταν μας μεγάλωναν. Όλα τα παραπάνω μπορεί να επηρεάσουν είτε άμεσα είτε έμμεσα τη σωματική και ψυχική μας υγεία.

• Μαθαίνουμε από εκείνους πώς να αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο μας:

Η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου στην καθημερινότητα αποτελεί κομβικό σημείο για τη διαχείριση του άγχους. Αν δε γνωρίζουμε τα προσωπικά μας όρια δύναται να φτάνουμε συχνά στο σημείο της εξάντλησης. Πώς περνούσαν οι γονείς σας τον ελεύθερο χρόνο τους; Πώς ανακουφίζονταν από το άγχος; Οι τρόποι απόκρισής τους είναι πιθανό να έχουν επηρεάσει και τον τρόπο που εσείς επιλέγετε για να αποφορτιστείτε από αυτό.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους τα γονεϊκά πρότυπα μπορεί να έχουν επηρεάσει τις αντιδράσεις μας απέναντι στο άγχος. Μπορούμε τελικά να ελέγξουμε τα επίπεδα άγχους και στρες που βιώνουμε και αν όχι, με ποιον τρόπο άραγε θα μπορούσε η συμπεριφορά των γονέων μας να έχει επηρεάσει τις δεξιότητες ή την έλλειψη αυτοελέγχου μας; Τροφή για σκέψη!
Πηγή: psychologynow.gr

Διαβάστε περισσότερα

To «γερμανικό θαύμα»… τρέμει!

Γιώργος Στάμκος

Αν και πολλοί ανησυχούν για το, όλο και πιο συχνό, τρέμουλο της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η οποία βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας για τέταρτη τετραετία και πιθανώς έχει προσβληθεί από την κόπωση των «πολιτικών μαραθωνοδρόμων», εντούτοις λίγοι, αλλά ειδικοί και αναλυτές, ανησυχούν ακόμη περισσότερο για τα «τρέμουλα» της γερμανικής οικονομίας, αλλά και του «γερμανικού θαύματος» γενικότερα, που φαίνεται να έχει φθάσει στα όρια του και δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει με την ίδια δυναμική.
 
Η γερμανική ατμομηχανή αγκομαχά

Καταρχάς η γερμανική οικονομική “ατμομηχανή”, η οποία ρυμουλκεί σε μεγάλο βαθμό και την  ευρωπαϊκή οικονομία, δεν επιδεικνύει πλέον τις ίδιες στιβαρές επιδόσεις, όπως στο παρελθόν. Ασθμαίνει, παρουσιάζοντας εμφανή σημάδια κόπωσης και επιβράδυνσης. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Η γερμανική οικονομία επιβραδύνθηκε με ύφεση -0,2% το 3ο τρίμηνο του 2018 κι από τότε, παρά τη σχετική ανάκαμψή της, δεν μπόρεσε να ανακτήσει τους προηγούμενους ρυθμούς της.

Για φέτος μόλις και μετά βίας ίσως πιάσει το 0,5-0,7% ανάπτυξη, από 1,4% που έκλεισε για το 2018. Ως αιτίες αυτής της επιβράδυνσης οι σχετικές εκθέσεις επισημαίνουν την εξάρτηση της Γερμανίας από τις εξαγωγές και τα εμπορικά πλεονάσματα, που αναμένεται να πληγούν από τα μέτρα προστατευτισμού στο παγκόσμιο εμπόριο και τους εμπορικούς πολέμους του Τραμπ, από την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και από το ενδεχόμενο ενός σκληρού ή άτακτου Brexit.

Μάλιστα, σχετική έκθεση της Bundesbank αναφέρει πως η γερμανική οικονομία πιθανόν να χάσει μέρος της δυναμικής της το δεύτερο τρίμηνο του 2019, κι αυτό έπειτα από το υφεσιακό 3ο τρίμηνο του 2018. Βέβαια η γερμανική οικονομία είχε επιστρέψει σε αναιμική ανάπτυξη το 1ο τρίμηνο του 2019 καθώς οι Γερμανοί καταναλωτές ξόδεψαν με μεγαλύτερη ελευθερία, η οικονομική δραστηριότητα ενισχύθηκε χάρη στον ήπιο χειμώνα, ενώ η ανεργία έπεσε για πρώτη φορά από το 1981 κάτω του 5%. Ωστόσο οι προοπτικές συνεχίζουν να σκιάζονται από τις διαμάχες στο διεθνές εμπόριο. Έτσι οι επενδυτές έχουν χαμηλώσει πλέον τις προσδοκίες τους σχετικά με την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας, που θα παρουσιάζει πλέον “χαμηλές πτήσεις” καθώς επιβαρύνεται από τις τεταμένες διεθνείς εμπορικές σχέσεις. Ο δείκτης οικονομικών προσδοκιών του γερμανικού ινστιτούτου ZEW πλησιάζει το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων επτά ετών, με τους περισσότερους επενδυτές να προβλέπουν ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης θα επιβραδυνθεί στο επόμενο εξάμηνο του 2019.

Ύφεση μέσα στο 2019;

Ειδικά στον τομέα της μεταποίησης και της βιομηχανίας, όπου η Γερμανία είναι πρωταθλήτρια, η επιβράδυνση διαρκεί ήδη έναν ολόκληρο χρόνο (από το καλοκαίρι του 2018) και δεν προβλέπεται πως θα ανακάμψει σύντομα. Αν και η Bundesbank προβλέπει πως το δεύτερο εξάμηνο του 2019 ο ρυθμός ανάπτυξης θα επιβραδυνθεί, κάποιοι άλλοι αναλυτές και επενδυτές προβλέπουν ακόμη και ύφεση, καθώς η γερμανική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το διεθνές εμπόριο και είναι ευάλωτη στη μείωση της διεθνούς ζήτησης που ήδη παρατηρείται κυρίως λόγω των εμπορικών πολέμων.

Πιο αναλυτικά η Bundesbank επισημαίνει πως η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, που ακόμη δεν έχει συνέλθει από τα σκάνδαλα με τις εκπομπές ρύπων των ντιζελοκίνητων οχημάτων της, τις μαζικές ανακλήσεις μοντέλων και τα πρόστιμα-μαμούθ που της επέβαλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ,  αντιμετωπίζει ασθενέστερη ζήτηση από το εξωτερικό και ότι οι παγκόσμιες πωλήσεις αυτοκινήτου αναμένεται να μειωθούν περαιτέρω το 2019 ύστερα από την περυσινή τους πτώση και μάλιστα για πρώτη φορά μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Η εξωστρεφής γερμανική οικονομία παρουσιάζει αυξανόμενα ρίσκα στις εξωτερικές συναλλαγές της. Από τη μία η στασιμότητα της ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και οι εμπορικές διαμάχες στη διεθνή σκηνή και από την άλλη οι τις τάσεις προστατευτισμού στις ΗΠΑ αλλά και αβεβαιότητα για τις συνέπειες που θα είχε ένα σκληρό Βrexit, συνθέτουν ένα δυσοίωνο σκηνικό για τις προοπτικές της γερμανικής οικονομίας.

 Deutsche Bank: η γερμανική “Lehman Brothers”;

Δεν είναι όμως μόνο τα δυσοίωνα μηνύματα, που εκπέμπει η γερμανική οικονομία το τελευταίο έτος, τα οποία προβληματίζουν. Είναι και μια σειρά άλλοι δείκτες και παράγοντες, που συνηγορούν πως το περίφημο “γερμανικό θαύμα” πλησιάζει προς το τέλος του ή, στην καλύτερη περίπτωση, δε θα είναι και τόσο πετυχημένο και ελκυστικό όσο μέχρι πρόσφατα. Από τη μία είναι η “απασφαλισμένη βόμβα” της Deutsche Bank, της γερμανικής “Lehman Brothers”. Το φάντασμα της Lehman Brothers στοιχειώνει την Deutsche Bank. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης πρότεινε στην Deutsche Bank να πληρώσει 14 δισ.. δολάρια για να διευθετήσει τις κατηγορίες σχετικά με τα τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια που έδινε στην αμερικανική αγορά. Την ώρα που η μετοχή της Deutsche Bank γνωρίζει πρωτόγνωρα ιστορικά χαμηλά από την επανένωση της Γερμανίας πληθαίνουν οι φωνές που παρομοιάζουν τη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα με τη Lehman Brothers. Το μόνο που αναρωτιούνται είναι το “πότε θα σκάσει” και ποιες συνέπειες θα έχει.

Ηλεκτροκίνηση: η “Αχίλλειος Πτέρνα” της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας

Από την άλλη είναι η εμβληματική αυτοκινητοβιομηχανία της χώρας που είναι συνώνυμη του γερμανικού οικονομικού θαύματος. Αν και απασχολεί πάνω από 800.000 εργαζομένους και  συνεισφέρει έως και 5% στο ΑΕΠ της Γερμανίας, κατακλύζοντας με τα προϊόντα της την ευρωπαϊκής και αμερικανική αγορά, η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.

Το σκάνδαλο των εκπομπών ρύπων με τη τεράστια δυσφήμιση και τα πρόστιμα-μαμούθ -σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών JATO Dynamics, συνολικά οι αυτοκινητοβιομηχανίες μπορεί να αντιμετωπίσουν στο εγγύς μέλλον πρόστιμα ύψους έως και 34 δισεκατομμυρίων ευρώ!- επέφερε στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία σοβαρά πλήγματα, ενώ αγωνίζεται για να προσαρμοστεί στους νέους κανόνες της Ε.Ε. για τη μείωση των εκπομπών, κάτι που συνεπάγεται μεγάλο κόστος προσαρμογής. Παράλληλα έχει εγκλωβιστεί στη δίνη του εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ και πλέον οι τιμές των μετοχών γερμανικών κολοσσών (BMW, Daimler και Volskwagen) ανεβοκατεβαίνουν σαν ασανσέρ.

Ωστόσο η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία δεν είναι άλλη από τη στροφή της παγκόσμιας οικονομίας στα ηλεκτροκίνητα, και μελλοντικά και αυτόματης οδήγησης, αυτοκίνητα. Σε αυτό τον τομέα η Αμερική, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, και ειδικά η Κίνα, βρίσκονται πιο μπροστά από τη Γερμανία. Αυτή η αλλαγή αποτελεί μονόδρομο για την επιβίωση του κλάδου, αλλά δεν είναι απλή υπόθεση η προσαρμογή της στιβαρής γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας στις νέες προκλήσεις. Ως εκ τούτου δεν αποκλείεται, σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, να εξαφανιστούν ολόκληρες βιομηχανίες εξειδικευμένων τεχνολογιών που την εξοπλίζουν και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της στη Γερμανία. Αυτό θα ήταν πολύ σοβαρό πλήγμα στην γερμανική οικονομία, αλλά και στην απασχόληση.

Τεχνολογική καθυστέρηση σε κρίσιμους τομείς

Η Γερμανία παρουσιάζει ένα είδος «τεχνολογικής κόπωσης» και αρχίζει να μένει πίσω στις τεχνολογικές εξελίξεις, ακόμη και στους τομείς που ήταν στην πρωτοπορία. Βασίζεται κυρίως σε παλιά βιομηχανική τεχνολογία, που παράγει κυρίως αυτοκίνητα, μηχανήματα, εργαλεία και ανταλλακτικά, ενώ δεν είναι ανταγωνιστική στον τομέα των ηλεκτρονικών συσκευών και προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Βασίζεται κυρίως σε ένα γηρασμένο εργατικό δυναμικό με μέση ηλικία γύρω στα 50 έτη, που δυσκολεύεται να επανεκπαιδευτεί και να παρακολουθεί τις τεχνολογικές εξελίξεις, ενώ της λείπουν οι εξειδικευμένοι στις νέες τεχνολογίες, επιστήμονες και τεχνολόγοι.

Κατά γενική παραδοχή η Γερμανία έχει μείνει αξιοσημείωτα πίσω στη ρομποτική π.χ. σε σχέση με την Ιαπωνία, στις εφαρμογές της ψηφιακής τεχνολογίας και της Τεχνητής Νοημοσύνης (A.I.) αλλά και στα ασύρματα δίκτυα 5ης γενιάς (5G), όπου η Κίνα βρίσκεται στην πρωτοπορία. Για να εγκαταστήσει τα δίκτυα 5G στο έδαφος της, θα πρέπει να συνεργαστεί αναγκαστικά με κινεζικές εταιρείες και να επενδύσει τουλάχιστον 100 δισ. Ευρώ γι' αυτό το σκοπό. Σ' αυτό τον τομέα η Γερμανία παρακολουθεί για την ώρα αμήχανη τρώγοντας απλώς την “τεχνολογική σκόνη” των άλλων πρωτοπόρων της τεχνολογίας.

Συνεχίζει να είναι ωστόσο στην πρωτοπορία στη χημική και φαρμακευτική βιομηχανία, αλλά δεν είναι σίγουρο αν θα συνεχίσει να βρίσκεται στην ίδια θέση σε μια δεκαετία από τώρα. Επίσης, κι αυτό είναι ενθαρρυντικό, η Γερμανία έχει πάρει τη στρατηγική απόφαση να εγκαταλείψει την πυρηνική βιομηχανία και ενέργεια μέχρι το 2023 και αναζητά λύσεις για την ενεργειακό εφοδιασμό της μέσα από νέες τεχνολογίες και εναλλακτικές πηγές ενέργειας κι αυτό είναι κάτι που θα της προσφέρει νέες ευκαιρίες ανανέωσης, εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης, ειδικά αν το κόμμα των Πρασίνων ενισχυθεί κι άλλο.

Η «δημογραφική βόμβα» της Γερμανίας

Η Γερμανία αντιμετωπίζει επίσης κι ένα πολύ σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα, παρά τη συνεχή ενίσχυση που δέχεται από μετανάστες. Με δείκτη γεννητικότητας 1,48 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας (το 2018), η Γερμανία δεν μπορεί να ανανεώσει τον όλο και πιο γερασμένο πληθυσμό της. Το 50% των 83 εκατομμυρίων κατοίκων της σημερινής Γερμανίας είναι ήδη άνω το 48 ετών, που είναι και η μέση ηλικία του πληθυσμού. Αυτός ο δείκτης θα επιδεινωθεί κι άλλο ώστε το 2050 το 1/3 των Γερμανών θα είναι άνω των 67 ετών.

Τις τελευταίες δεκαετίες η υπεροχή των θανάτων έναντι των γεννήσεων στη Γερμανία κυμαίνεται κάθε χρόνο μεταξύ 150.000-200.000, κι αυτό παρά τη συνεισφορά των μεταναστών στις γεννήσεις. Η χώρα είναι αναγκασμένη να δέχεται περί τις 300.000 νέους μετανάστες το χρόνο, μόνο και μόνο για να διατηρήσει τον πληθυσμό της σταθερό (διαφορετικά θα μειωθεί στα 70 εκατομμύρια μέχρι το έτος 2060, όταν η Γαλλία θα έχει φτάσει αισίως στα 75 εκατομμύρια). Αν θέλει μάλιστα να ανανεώσει επαρκώς και το εργατικό της δυναμικό, τότε θα πρέπει να δέχεται περίπου μισό εκατομμύριο νέους μετανάστες το χρόνο, όπως είναι και η πρόταση των Γερμανών βιομηχάνων. Αυτή τη στιγμή το 20% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή περίπου 18 εκατομμύρια, είναι απόγονοι μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς ή ένας από τους γονείς ήταν μετανάστης.

Αναζητώντας νέες «δεξαμενές» μεταναστών

Το πρόβλημα με τη Γερμανία είναι ότι έχει «στραγγίσει» όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δεξαμενές ανθρώπινου δυναμικού, αντλώντας κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη, ειδικά κατά την κρίση του 2010 - 2014. Ωστόσο αυτές οι «δεξαμενές» έχουν πλέον αδειάσει και δεν μπορούν να στέλνουν πλέον τους ίδιους αριθμούς μεταναστών, όπως στο παρελθόν, ειδικά αφού οι οικονομίες τους έχουν ανακάμψει. Μάλιστα, αν η γερμανική οικονομία επιβραδυνθεί, πιθανότατα να παρατηρηθεί και παλιννόστηση προς τη Νότια Ευρώπη, όπως έγινε και κατά την περίοδο 1975 - 1985. Έτσι ο μόνος τρόπος για να τροφοδοτηθεί με νέους μετανάστες η Γερμανία είναι να ανοίξει τις πόρτες της σε ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή, όπως έγινε το 2015 με το ένα εκατομμύριο Σύριους πρόσφυγες, και τη νότιο Ασία (Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές) και μελλοντικά κι από την υποσαχάριο Αφρική. Οι μετανάστες αυτοί όμως, επειδή προέρχονται από τελείως διαφορετικό πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόβαθρο, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ενσωματωθούν στη γερμανική κοινωνία, αυξάνοντας πιθανότατα έτσι τη δυναμική της ακροδεξιάς.

Κι άλλοι γερμανικοί πονοκέφαλοι

Πρέπει να σημειωθεί επίσης και το κοινωνικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η Γερμανία με τα όλο και πιο ακριβά ενοίκια που πληρώνουν οι Γερμανοί σε κερδοσκοπικές εταιρείες εκμετάλλευσης ακινήτων, καθώς μόνο το 45% των Γερμανών έχουν ιδιοκατοίκηση. Είναι ένα πρόβλημα που δεν πρέπει να υποτιμάται, διότι μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένες κοινωνικές αναταραχές και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.

Τέλος η Γερμανία ανησυχεί ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις ενός σκληρού ή άτακτου Brexit, όπως και για το πολιτικό χάσμα που παρατηρείται στην Ε.Ε. μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης, το οποίο υπονομεύει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το Βερολίνο δεν υποτιμά και τους γεωπολιτικούς κίνδυνους που μπορούν να προκύψουν στην Ανατολική Ευρώπη (π.χ. Ουκρανία) και ειδικά τις σχέσεις με τη Ρωσία, που θεωρεί καθοριστικές για την ασφάλεια και σταθερότητα της Ευρώπης.

Αλλά πλουσιότεροι παρά ποτέ...

Υπάρχουν ωστόσο και ευχάριστα νέα. Οι Γερμανοί, παρά όλα τα προηγούμενα, είναι σήμερα πλουσιότεροι από ποτέ. Η συνολική αξία μόνο της χρηματικής περιουσίας (μετρητά, τραπεζικές καταθέσεις όψεως ή προθεσμίας, αξιόγραφα και αξιώσεις απέναντι σε ασφαλιστικές εταιρίες) στη Γερμανία ανήλθε το πρώτο τρίμηνο του 2019 στα 6.170 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της  Bundesbank. Σύμφωνα με την στατιστική κάθε Γερμανός πολίτης κατέχει χρηματική περιουσία άνω των 200.000 ευρώ (χωρίς να υπολογιστεί και η αξία της ακίνητης περιουσίας του), η οποία δεν κατανέμεται φυσικά ομοιόμορφα καθώς το 1/4 του πληθυσμού διαθέτει πολύ λιγότερα.

Οπότε, ακόμη κι η γερμανική οικονομία βυθιστεί σε μια ελαφριά ύφεση, οι Γερμανοί θα έχουν αρκετά χρήματα στα βιβλιάρια τους ώστε να μην στερηθούν τίποτε, αν φυσικά ξεπεράσουν το «τευτονικό σύνδρομο» τους να αποταμιεύουν πάντα περισσότερα από όσα πρέπει και να καταναλώνουν λιγότερα. Η αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης στη Γερμανία είναι ένα από τα κλειδιά για την ανάκαμψη της οικονομίας της. Η εικόνα της μελλοντικής Γερμανίας θα είναι άραγε αυτή μιας κοινωνίας ηλικιωμένων που θα καταναλώνουν, διότι δεν θα έχουν παιδιά για να τους κληρονομήσουν; Ίδωμεν.

* Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος

Διαβάστε περισσότερα

Είναι πολλά τα λεφτά «Αρχηγέ»

του Δημήτρη Ψαρρά

Ο Λαγός παίρνει τα χρήματα, ο Μιχαλολιάκος μένει μόνος στη «φωλιά» του με τις «μεραρχίες» που του έχουν απομείνει. Μόνο που τώρα αυτή η φωλιά, με «τους φασίστες, τους ναζιστές και τους μαχαιροβγάλτες», έχει ήδη αποκαλυφτεί στο δικαστήριο και επίκειται η τελική ετυμηγορία σε βάρος της.

Η κατάσταση διάλυσης της Χρυσής Αυγής πιστοποιήθηκε για ακόμα μία φορά το βράδυ του Σαββάτου. Η ναζιστική οργάνωση είχε καλέσει στα γραφεία της Αθήνας «όλους τους φίλους και τους υποστηρικτές του Λαϊκού Συνδέσμου» σε «πολιτική εκδήλωση» με θέμα «Η Χρυσή Αυγή μετά τις εκλογές – Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το Εθνικιστικό Κίνημα». Κεντρικός ομιλητής θα ήταν ο Ηλίας Παναγιώταρος και επρόκειτο να απευθύνει χαιρετισμό ο «Αρχηγός» Μιχαλολιάκος.

Τελικά συγκεντρώθηκαν τριάντα-σαράντα άτομα και ανάμεσά τους κανένα από τα στελέχη που έχουν υποτίθεται παραμείνει στην οργάνωση. Ο Μιχαλολιάκος εμφανίστηκε μόνος του με τον Παναγιώταρο και τον Μισιάκα (Μάστορα). Αφαντοι όλοι οι υπόλοιποι.

Αφαντος και ο Κασιδιάρης που συνήθως προλόγιζε τον «Αρχηγό» σ’ αυτού του είδους τις εκδηλώσεις. Προφανώς περιοδεύει ανά την Ελλάδα για να καταμετρήσει τις ψήφους που έλειψαν από την οργάνωση και της στέρησαν το περιπόθητο 3%.

Η συγκέντρωση

Το κλίμα που κυριάρχησε στη συγκέντρωση ήταν το ίδιο με εκείνο που αποπνέει η ιστοσελίδα και τα έντυπα της οργάνωσης: επιστροφή στις παλιές «αξίες» του «Λαϊκού Συνδέσμου» (διάβαζε ναζιστικό ακτιβισμό εναντίον όλων) και περιφρούρηση του «Αρχηγού».

Οσο για τους αποχωρήσαντες «προδότες» υπό τον ευρωβουλευτή Λαγό, ο «Αρχηγός» περιορίστηκε σε ένα ανυπόγραφο σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» την περασμένη Τετάρτη. Το κείμενο θύμιζε μια συνέντευξη του Λαγού, λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, όπου ανάμεσα στα άλλα ο υπόδικος περιφερειάρχης καταφερόταν εναντίον των προκατόχων του ευρωβουλευτών Συναδινού και Επιτήδειου, λέγοντας: «Πέντε χρόνια πέρασαν ζωή χαρισάμενη, έβγαλαν πολλά λεφτά».

Στη συνέχεια πρόσθετε: «Οσον αφορά τους δύο στρατηγούς, είναι αηδιαστική η συμπεριφορά τους. Είναι ντροπή να τα λένε αυτά για τον Aρχηγό. Τους προκαλώ οποιαδήποτε ώρα και στιγμή να βγάλουμε τα πόθεν έσχες μας και να δούμε ποιος ωφελήθηκε τόσα χρόνια από τη Χρυσή Αυγή. Εμείς διωκόμαστε, εμείς έχουμε δίκη σε εξέλιξη, δεν ξέρουμε τι ψευδείς κατηγορίες θα μας αποδώσουν. Καλά θα κάνουν, λοιπόν, να το βουλώσουν και να κάτσουν στην άκρη τους, αυτοί που κέρδισαν από τη Χρυσή Αυγή».

Και ο Λαγός εξερράγη

Στην παρατήρηση ότι θα κερδίσει κι αυτός εφόσον γίνει βουλευτής, ο Λαγός εξερράγη: «Οχι, διότι εμείς έχουμε συμφωνήσει με τον Ν. Μιχαλολιάκο πως το 50% των απολαβών μας θα πηγαίνει κατευθείαν στο κίνημα για τα έξοδά του, για να συντηρηθεί. Ενώ αυτοί οι παλιάνθρωποι… όταν ερχόντουσαν στη φυλακή και τους λέγαμε πως δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι για ψηφοδέλτια και τον αγώνα των εκλογών τούς είχαμε εξηγήσει πως το κίνημα συντηρείται από τις συνδρομές των βουλευτών και των ευρωβουλευτών και είχαν συμφωνήσει, όταν όμως πήγαν στις Βρυξέλλες βρήκαν τρόπους για να μειώσουν το ποσό που έδιναν. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους ήξερε κανείς, δεν θα ήταν ευρωβουλευτές χωρίς τη Χρυσή Αυγή».

Τώρα που ο Λαγός έκανε κάτι χειρότερο από εκείνο που είχαν τολμήσει οι κατ’ αυτόν «παλιάνθρωποι», δεν αρκέστηκε δηλαδή να μειώσει το ποσό που είχε συμφωνήσει να δίνει στον Μιχαλολιάκο, αλλά προτίμησε να τα κρατήσει όλα για τον εαυτό του, ο «Αρχηγός» δεν τολμά να τον καταγγείλει ανοιχτά, παρά μόνο με μισόλογα και υπονοούμενα.

Είναι τόσα πολλά εκείνα που τους συνδέουν στο εδώλιο και κυρίως η κατηγορία ότι διευθύνουν μια εγκληματική οργάνωση, ώστε ακόμα και τώρα που ο Λαγός τον έπιασε κορόιδο ο «Αρχηγός» δεν τολμά να πει τίποτα περισσότερο.

Ο «Αρχηγός»

Το μόνο που του έχει μείνει είναι να επαναλαμβάνει όσα έλεγε στην ίδια αίθουσα της οργάνωσης στις 3.9.2011. Ελεγε τότε: «Ναι! Είναι αλήθεια αυτά που λένε για μας. Είμαστε ακόμα πιο ακραίοι από όσο μπορούν να φανταστούν. Αλλά είμαστε δίκαιοι, είμαστε Ελληνες, αυτοί είναι αλήτες, είναι προδότες. […] Στις Ευρωεκλογές του 2009 βρέθηκαν 25.000 Ελληνες. Δύο αυξημένης μάλιστα συνθέσεως μεραρχίες. Ετσι βλέπουμε εμείς τους ψηφοφόρους μας» (Ιός, «Μιχαλολιάκος: Θα σας σπάσουμε τα κεφάλια», «Εφ.Συν.», 11.10.2014).

Οσο για τους «προδότες», ο Μιχαλολιάκος ήταν τότε ξεκάθαρος: «Ο λύκος την καθαρίζει τη φωλιά του. Κι αυτή η φωλιά θα μείνει καθαρή [χτυπάει το χέρι του στο βήμα]. Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν [παρατεταμένα χειροκροτήματα]. Ναι! Με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες, ό,τι θέλουν. Αλλά όχι με προδότες και διπρόσωπους που θέλουν να ’ναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».

Ο Μιχαλολιάκος επιστρέφει λοιπόν και πάλι στη «φωλιά» του με τις «μεραρχίες» που του έχουν απομείνει. Μόνο που τώρα αυτή η φωλιά, με «τους φασίστες, τους ναζιστές και τους μαχαιροβγάλτες», έχει ήδη αποκαλυφτεί στο δικαστήριο και επίκειται η τελική ετυμηγορία σε βάρος της.

Και στο εδώλιο όπου καλείται να απολογηθεί ο «Αρχηγός» θα έχει δίπλα του αυτούς τους «προδότες και διπρόσωπους», με τους οποίους μέχρι σήμερα συμπλέει η υπεράσπισή του. Η «σπορά των ηττημένων του 1945» αυτή τη φορά θα μείνει άκαρπη.

efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κούβα: Ιστορικό ρεκόρ με εννέα γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους

Περισσότερους από 100.000 γιατρούς διαθέτει σήμερα η Κούβα. Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό στην ιστορία της χώρας και ένα από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως, με το ποσοστό να αντιστοιχεί σε 9 γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους.

Ο υπουργός Δημόσιας Υγείας, Jose Angel Portal Miranda, δήλωσε ότι μετά την επανάσταση υπήρχαν μόλις 3.000 γιατροί στη χώρα. Από τότε, το Πανεπιστήμιο Ιατρικών Επιστημών της Αβάνας έχει εκπαιδεύσει περισσότερους από 376.000 επαγγελματίες υγείας, όπως γιατρούς, νοσηλευτές και άλλες ειδικότητες.

Ο επικεφαλής του υπουργείου δήλωσε ότι 35.787 ξένοι φοιτητές από 141 χώρες αποφοίτησαν από πανεπιστήμια της Κούβας, προερχόμενοι κυρίως από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Φέτος περισσότεροι από 10.000 επαγγελματίες του τομέα της ιατρικής αποφοίτησαν από την Αβάνα, 1.535 από τους οποίους προέρχονται από ξένες χώρες. Ο Miranda τόνισε επίσης ότι καμία άλλη μικρή αναπτυσσόμενη χώρα δεν θα μπορούσε να επιτύχει ένα τέτοιο κατόρθωμα.

Από τους περισσότερους από 485.000 εργαζόμενους του Εθνικού Συστήματος Υγείας (SNS), περίπου 234.000 είναι επαγγελματίες από διάφορους κλάδους των ιατρικών επιστημών που εργάζονται σε περισσότερα από 13.000 υγειονομικά ιδρύματα στη χώρα.

Η Κούβα βελτιώνει διαρκώς τον τομέα της Υγείας της. Σήμερα, η χώρα εφαρμόζει νέα αναπτυξιακά προγράμματα, όπως η πληροφορική της υγείας, η ιατρική ακριβείας, η νανοϊατρική και η ρομποτική ιατρική.

Οι Κουβανοί γιατροί διατηρούν υψηλά το παγκκόσμιο κύρος τους για το έργο τους σε διάφορες χώρες που έχουν πληγεί από καταστροφές. Για παράδειγμα, μετά τον κυκλώνα Idai στη Μοζαμβίκη, όπου χάθηκαν περισσότεροι από 400 άνθρωποι τον περασμένο Μάρτιο, η Κούβα απέστειλε ένα «νοσοκομείο πεδίου». Στις 63 ημέρες διαμονής στη χώρα αυτή, η κουβανική αποστολήα περιέθαλψε συνολικά 22.259 ασθενείς.

Αφού οι γιατροί επέστρεψαν στην Κούβα τον Ιούνιο, ο Jose Angel Portal Miranda δήλωσε: «Έγραψαν μια νέα σελίδα αλληλεγγύης για την κουβανική δημόσια υγεία και αποτελούν μέρος εκείνης της ιστορίας που δείχνει στον κόσμο αυτό που είμαστε σε θέση να πραξουμε».

Με πληροφορίες από Telesur

Πηγή: alfavita.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΗ – Πού την οδηγούν

Πώς είναι δυνατό να πιστέψεις ότι σοβαροί άνθρωποι και πολιτικοί, οι οποίοι κλήθηκαν και ορκίστηκαν να υπηρετήσουν τον ελληνικό λαό, να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Ένα πράγμα πρέπει να αναλογιστούμε και να καταλάβουμε: όταν αυτοί μιλούν για “ελληνικό λαό” δεν μιλούν για το ίδιο πράγμα για το οποίο μιλάμε εμείς.

Κατιούσα

Από τον αναγνώστη του περιοδικού Γιάννη Νομικό, συνταξιούχο λογιστή, λάβαμε και δημοσιεύουμε το άρθρο που ακολουθεί:

Στις 13-7-2019 ο νέος υπουργός ενέργειας Κ. Χατζηδάκης δήλωσε μέσω του ΣΚΑΙ τα παρακάτω:
“Η ΔΕΗ δεν έχει χρήματα ούτε να αγοράσει κολώνες. Είναι σε άσχημη κατάσταση, δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί, κανείς δεν είναι τρελός να την πάρει”.
Η ΔΕΗ, τόνισε ο κ. Χατζηδάκης, είχε 90 εκατ. ευρώ κέρδη το 2014 και τώρα έχει 900 εκατ. ευρώ ζημιές το χρόνο. «Ποιος θα πάρει τις ζημιές με το ‘’καλημέρα’’;» διερωτήθηκε.

Ο υπουργός σχολίασε ότι “έχουν γίνει σειρά από άστοχες επιλογές από την προηγούμενη κυβέρνηση, με βασική αυτή που έγινε το καλοκαίρι του ’15 όταν η τότε κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα να πάει η ΔΕΗ από το 90% στο 50% της αγοράς σε πέντε χρόνια έναντι μηδενικού οικονομικού ανταλλάγματος.”
Ύστερα από μια μικρή αναζήτηση που έκανα ο ίδιος, διαπίστωσα, με βάση τις οικονομικές καταστάσεις 2018 της ΔΕΗ , τα εξής ενδιαφέροντα:
Πρώτο:

1.Ο κύκλος εργασιών της το 2018 ανήλθε στο ποσό των 4,7 δισεκατομμυρίων ευρώ.
2.Η ζημία της κατά το 2018 ανήλθε στο ποσό των 840 εκατομμυρίων ευρώ.
3.Διενεργήθηκαν αποσβέσεις στα πάγια περιουσιακά στοιχεία της ύψους 670 εκατομμυρίων ευρώ.
4.Υπολογίστηκαν προβλέψεις για αποζημιώσεις  προσωπικού λόγω εξόδου από την υπηρεσία ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ.

Σχετικά με τον κύκλο εργασιών της εταιρείας πρέπει να τονίσουμε τα ακόλουθα:
Η εταιρεία το 2014 είχε τζίρο 6 δις ευρώ, ελέγχοντας το 90% της αγοράς. Ήδη είχε συμφωνηθεί με την τρόικα ένα πρώτο 10% τις εκατό, από την τότε κυβέρνηση,  να παραχωρηθεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο, σύμφωνα με τη γνωστή μέθοδο της σαλαμοποίησης.*
Το 2015 από την κυβέρνηση Τσίπρα, έγινε η άστοχη κατά τον Κ. Χατζηδάκη – επαίσχυντη κατ’ εμέ – συμφωνία παραχώρησης ενός επιπλέον ποσοστού 40% χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα. Αν δε γινόταν αυτό, η ΔΕΗ, με βάση και τη διεύρυνση της αγοράς ενέργειας θα έπρεπε το 2018 να έχει ένα κύκλο εργασιών ύψους περίπου 7 δις ευρώ.
Και επειδή τα λειτουργικά της έξοδα δε θα είχαν καμία ουσιώδη διαφορά, αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση των κερδών της, ύψους άνω του 1 δις ευρώ και η συμβολή της στην εθνική οικονομία φυσικά θα ήταν τεράστια.
Ξεχνάει όμως ο Κ. Χατζηδάκης να μας πει ότι την “άστοχη” αυτήν επιλογή της τότε κυβέρνησης τη στήριξε το κόμμα του, ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο και μη καταγγέλλοντας την.
Δεύτερο:

1.Οι αποσβέσεις των 670 εκατομμυρίων δεν είναι πραγματικά έξοδα. Είναι μια απλή λογιστική εγγραφή. Δεν βγαίνουν χρήματα από το ταμείο καμιάς εταιρείας, όταν διενεργεί αποσβέσεις. Το πως  και γιατί γίνονται έχει σχέση με φορολογικά κίνητρα που δίνονται σε όλες τις εταιρείες για την ανάπτυξή τους.
2.Οι προβλέψεις των 150 εκατομμυρίων ευρώ, έρχονται σαν συνέχεια προβλέψεων 90 εκατομμυρίων ευρώ που διενεργήθηκαν το 2017. Έχουμε δηλαδή ένα ποσό ύψους 240 εκατομμυρίων ευρώ που προβλέπεται σαν αποζημιώσεις για την έξοδο ή απόλυση του προσωπικού της. Και αυτά τα ποσά όμως είναι απλές λογιστικές εγγραφές. Θα έχουν αξία μόνο όταν και αν γίνουν πραγματικές  απολύσεις προσωπικού που υπηρετεί στην εταιρεία.
3.Τα 670 εκατομμύρια των αποσβέσεων και τα 150 των προβλέψεων μας δίνουν ένα ποσό της τάξεως των 820 εκατομμυρίων ευρώ. 
Ουσιαστικά λοιπόν η εταιρεία δεν έχει καμία ζημία: είναι υγιής και λειτουργικότατη.  
4.Να ληφθεί εδώ υπόψη ότι υπάρχουν και άλλες προβλέψεις για τις οποίες δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε με ακρίβεια την αναγκαιότητά τους και το ύψος τους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από έναν γενικό οικονομικό έλεγχο εκ των έσω.

Τρίτο:
Οι δηλώσεις του Κ. Χατζηδάκη δεν έγιναν χωρίς λόγο. Από τα δικά του λεγόμενα, αλλά και από όσα ακούστηκαν μέχρι σήμερα, προκύπτει ότι  οι επιδιώξεις της σημερινής κυβέρνησης και όλου του πολιτικού φάσματος, πλην του ΚΚΕ, είναι οι εξής:

1.Η εκποίηση δύο μονάδων ηλεκτροπαραγωγής. Και επειδή στους διαγωνισμούς που προηγήθηκαν δεν υπήρξε κάποιο έντονο ενδιαφέρον –  όχι τυχαία βέβαια – έχουμε, επιεικώς να κάνουμε με ξεπούλημα. Οι αγοραστές βέβαια δε θα πωλούν την παραγόμενη ενέργεια κοψοχρονιάς, θα θέλουν ένα εύλογο κέρδος, πράγμα που θα οδηγήσει σε άνοδο στις τιμές του υπό κατανάλωση ρεύματος.
2.Η απόλυση 6.000 εργαζομένων στην εταιρεία, εξού και οι προβλέψεις. Μιλάμε λοιπόν για σχεδιασμό, που έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά. Θα πληρώσουμε δηλαδή σαν καταναλωτές και την εκδίωξη όλων αυτών των εργαζομένων από τη δουλειά τους για τα κέρδη των αφεντικών όπως λένε κάποιες “ξύλινες γλώσσες”.
3.Η πώληση κάποιων από τις θυγατρικές της, ξεπούλημα βέβαια και γι’ αυτές. Μία τέτοια είναι ο ΔΕΔΔΗΕ, δηλαδή η εταιρεία που διαχειρίζεται το δίκτυο και στην οποία δεν έχει να δώσει λεφτά η ΔΕΗ ούτε για να αγοράσει κολώνες. Τι θα γίνει όμως σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο; Ο ΔΕΔΔΗΕ λόγω της προνομιακής σχέσης της με τη ΔΕΗ, θα αυξήσει τις τιμές για τις εργασίες που παρέχει σ’ αυτήν, με αποτέλεσμα την περαιτέρω οικονομική αιμορραγία της ΔΕΗ. 
4.Ο σχεδιασμός αυτός θα ολοκληρωθεί με την περαιτέρω αύξηση των τιμών της ΔΕΗ, παρά τις επιθυμίες του υπουργού (προσέξτε: τις επιθυμίες κι όχι τη βούλησή του). Και επειδή όλα αυτά δεν λύνουν αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα, μετά  θα φαίνεται σαν “λογική λύση”  να ξεφορτωθούμε ότι έχει απομείνει από τη ΔΕΗ.

Το σενάριο φαίνεται εφιαλτικό και δυσκολοχώνευτο. Πώς είναι δυνατό να πιστέψεις ότι σοβαροί άνθρωποι και πολιτικοί, οι οποίοι κλήθηκαν και ορκίστηκαν να υπηρετήσουν τον ελληνικό λαό, να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Ένα πράγμα πρέπει να αναλογιστούμε και να καταλάβουμε:  όταν αυτοί μιλούν για “ελληνικό λαό” δεν μιλούν για το ίδιο πράγμα για το οποίο μιλάμε εμείς.
Θα πρέπει να  θυμίσω ότι όσα δραματικά βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στο όνομα του “ελληνικού λαού” τα βιώνουμε. Και βέβαια, να θυμίσω ακόμα, την περίπτωση του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που ξεπουλήθηκαν και από ένα λογικό κόστος υπηρεσιών που μας παρείχαν, έφτασαν τώρα να μας ξεζουμίζουν.
Η ΔΕΗ δημιουργήθηκε με χρήματα και θυσίες του ελληνικού λαού, γιατί το ιδιωτικό κεφάλαιο ούτε ήθελε, ούτε μπορούσε να κάνει μια τόσο μεγάλη επένδυση, η οποία βοήθησε τα μάλα στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και στη βελτίωση της ζωής μας. Τώρα έρχεται το ιδιωτικό κεφάλαιο με τις ευλογίες και οδηγίες της ευρωπαϊκής ένωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων να μας την πάρει κοψοχρονιάς. 

*Η μέθοδος της «σαλαμοποίησης» είναι μία παλιά μέθοδος την οποία χρησιμοποιούσαν κυβερνήσεις κρατών ή ηγεσίες υπηρεσιών, προκειμένου να περάσουν διάφορα αντιλαικά μέτρα με το μικρότερο  δυνατό κόστος αντίδρασης, «κομμάτι-κομμάτι», μέχρι δηλαδή να φτάσουν τμηματικά στον επιδιωκόμενο στόχο.

Γιάννης Νομικός
Συνταξιούχος λογιστής

Διαβάστε περισσότερα

Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε o Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας «Toronto Star» ο Χέμινγουεϊ είχε βρεθεί αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράφει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto».

Κατιούσα

«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.» (Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).
Με τα παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο Αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης».
Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας «Toronto Star» ο Χέμινγουεϊ είχε βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράφει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto». Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα. Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει: «Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».
Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χέμινγουεϊ είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23 χρονών. Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.
Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει: «Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε. Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα. Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν…».
Ο Χέμινγουεϊ ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».
Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει: «Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ»» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται… Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωποθάλασσας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροιμία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922) «Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη.» Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι… Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί». Κατά τον Χέμινγουεϊ η προδοσία αυτή πήγασε και από τους συμμάχους, αλλά και από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που αντικατέστησε τους έμπειρους -αλλά βενιζελικούς- αξιωματικούς, με δικούς του «που ποτέ δεν είχαν ακούσει τον κρότο της μάχης».
Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος, αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).
Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί να μη συγκινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότερα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενός ήρωά του γράφει: «Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τη προαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτό μου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα». Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει: «Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».
(Από το περιοδικό «Ζωσιμάδες» (τ. 40) του Συλλόγου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων)
Στη φωτογραφία (διαβατηρίου) ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ το 1923.

Διαβάστε περισσότερα

Τοξικά πλαστικά στα ρούχα μας

Το πλαστικό σε αυτά που φοράμε, ρούχα και παπούτσια, μπορεί να είναι λιγότερο ορατό από ό,τι είναι στα μπουκάλια ή στα καλαμάκια, αλλά δεν είναι λιγότερο τοξικό. Πολύ περισσότερο που, πάνω από το μισό των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων τα οποία παράγονται κάθε χρόνο περιλαμβάνουν πλαστικό.

Η ανάπτυξη συνθετικών ινών ως τρόπος μίμησης των φυσικών υφασμάτων ή και μιας αντίληψης ότι είναι περισσότερο «ευέλικτες» στη χρήση τους, βοήθησε στο να «κρυφτεί» το πλαστικό σε τόσο μεγάλο μέρος από αυτά που φοράμε σήμερα. Ωστόσο, ενώ δεν χρειάζεται να κοιτάξει κανείς την ετικέτα ενός μπουκαλιού νερού για να μάθει ότι είναι φτιαγμένο από πλαστικό, με τα υφάσματα η σχετική ενημέρωση του κοινού δεν ήταν ανάλογη.
Η πρώτη συνθετική ίνα κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και προήλθε από φυτική πηγή. Ήταν το ρεγιόν ή αλλιώς βισκόζη, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε ξυλοπολτός. Οι πραγματικά συνθετικές ίνες εμφανίστηκαν με το νάιλον στα τέλη της δεκαετίας του 1930 («ευγενική προσφορά» του αμερικανικού χημικού γίγαντα DuPont που ανέπτυξε επίσης το ρεγιόν), ενώ ο πολυεστέρας ήταν μια βρετανική εφεύρεση της δεκαετίας του 1940.
Η διαδικασία που ονομάζεται πολυμερισμός έδωσε πλαστικά με αναρίθμητες χρήσεις, από μπουκάλια μέχρι οδοντικό νήμα. Όταν άρχισε να χρησιμοποιείται για κάλτσες, με τη συνοδεία ενός διαφημιστικού «τσουνάμι», το νάιλον ήταν πιο ακριβό από το μετάξι. Η νέα τεχνολογία ήταν εξαιρετική. Ο πόλεμος έστρεψε την παραγωγή στα αλεξίπτωτα και τις σκηνές, ενώ οι νάιλον κάλτσες έγιναν… «νόμισμα» στις μαύρες αγορές της Ευρώπης.

Στον μεταπολεμικό κόσμο, η επέλαση του πλαστικού ήταν ακάθεκτη. Πλαστικά αγαθά όλων των ειδών θαυμάζονταν για τη χρησιμότητά τους, το μειωμένο κόστος απόκτησης αλλά και για τις απεριόριστες δυνατότητες χρήσης. Σε μια έκδοση του περιοδικού «Life» του 1955, μια οικογένεια φωτογραφήθηκε να πετάει στον αέρα δεκάδες είδη καθημερινής οικιακής χρήσης, συμπεριλαμβανομένων κάποιων από πλαστικό. Ο τίτλος του άρθρου ήταν «Throwaway Living» (περίπου σαν «Ζειν πετώντας (σσ. στα σκουπίδια)». Το σύνθημα: «Όλα πρέπει να πεταχτούν μετά τη χρήση».

Πόσο «πράσινη» είναι η φυτική ίνα;
Η κουλτούρα του Throwaway μπορεί να μην υπάρχει σήμερα, αλλά οι ίδιες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του εμπορίου την έχουν περάσει στα «μουλωχτά», στα ρούχα. Για παράδειγμα, πόσο συχνά άραγε μπορεί να φορεθεί ένα μπλουζάκι των πέντε ευρώ πριν αρχίσει να καταστρέφεται και πεταχτεί;
Μια επιστροφή στη χρήση περισσότερου βαμβακιού θα μείωνε το πρόβλημα της χρήσης του πλαστικού στα ρούχα, αλλά καμία «γρήγορη» μόδα δεν είναι πραγματικά πράσινη: Μπορεί να χρειαστούν έως και 22.500 λίτρα νερού για να αναπτυχθεί ένα κιλό βαμβάκι σε μέρη της Ινδίας που έχουν ήδη στερηθεί το νερό. Επιπλέον, υπάρχουν πράγματα που το βαμβάκι δεν μπορεί να κάνει, όπως η προφύλαξη από τη βροχή ή η απόρριψη του ιδρώτα, κυρίως στον αθλητικό ρουχισμό.
Μόνο η παραγωγή πολυεστέρα έχει πολλαπλασιαστεί 10 φορές από το 1980, σε 53,7 εκατομμύρια τόνους το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το κλωστοϋφαντουργικό χρηματιστήριο, ένας αμερικανικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Ο πολυεστέρας αντιπροσωπεύει πλέον το 51% της συνολικής παραγωγής ινών, διπλάσιο από το βαμβάκι (η παραγωγή συνθετικών ινών υπερέβη το βαμβάκι στα μέσα της δεκαετίας του 1990). Αυτό σημαίνει πολύ πετρέλαιο, ενέργεια και μίλια αέρα.
Φαύλος κύκλος...
Ωστόσο, πετάμε περίπου 48 εκατομμύρια τόνους ρούχων κάθε είδους το  χρόνο, το 75% των οποίων καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρώνεται. Λιγότερο από το 1% των ενδυμάτων ανακυκλώθηκε σε νέα ρούχα το 2017.
Την ίδια στιγμή και η πλαστική ενδυμασία μπορεί να είναι τοξική, ακόμα και αφού έχει ανακυκλωθεί. Μια μελέτη του 2016 από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας έδειξε ότι, κατά μέσο όρο, τα μπουφάν από πολυεστέρα απορρίπτουν 1,7 γραμμάρια πλαστικών μικροϊνών κάθε φορά που πηγαίνουν στο πλύσιμο. Τα παλαιότερα σακάκια απορρίπτουν περισσότερες και σχεδόν οι μισές από τις ελάχιστα ορατές ίνες πορρίφθηκαν - μέσω των εγκαταστάσεων επεξεργασίας νερού - σε ποτάμια και θάλασσες. Μικροσφαιρίδια του είδους που χρησιμοποιούνται στα καλλυντικά απαγορεύτηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο πέρυσι, αλλά οι μικροΐνες, οι οποίες μπορεί να είναι εξίσου καταστρεπτικές, εξακολουθούν να κυριαρχούν.

Μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ εκτίμησε, το 2016, ότι ένα μόνο φορτίο από συνθετικά ρούχα έξι κιλών θα μπορούσε να απελευθερώσει 700.000 μικροσκοπικά κομμάτια ινών. Οι τοξικές τους επιδράσεις παρατηρήθηκαν καθώς περνούν από την τροφική αλυσίδα, καταστρέφουν τη θαλάσσια ζωή και, σε μια άχαρη και ανεπιθύμητη περίπτωση ανακύκλωσης, καταλήγουν στα πιάτα μας.
Οι πολυεθνικές των ρούχων προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ της έξωθεν καλής μαρτυρίας - η οποία επιβάλει το σμίλεμα ενός ρηξικέλευθου οικολογικού προφίλ - και της αέναης ανάγκης για όλο και περισσότερο κέρδος με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος. Η Adidas, για παράδειγμα, δεσμεύεται να χρησιμοποιεί ανακυκλωμένο πολυεστέρα σε όλη την παραγωγή της μέχρι το 2024. Άλλες εταιρίες εφαρμόζουν «φιλικές» τιμολογιακές πρακτικές στην επιστροφή ρούχων προς ανακύκλωση. Δεδομένου, όμως, πως η πείρα έχει αποδείξει, ότι οι εταιρίες δεν λύνουν το δίλημμα «οικολογία ή κέρδος» προς όφελος της πρώτης - εκτός εάν η ανακύκλωση αποδειχθεί πιο συμφέρουσα οικονομικά - το πλαστικό, όχι μόνο θα εξακολουθούμε να το τρώμε, αλλά και να το φοράμε…

Διαβάστε περισσότερα

Γερμανία: Πρόταση για «λουκέτο» στα μισά νοσοκομεία – Πανηγυρίζουν οι ασφαλιστικές!

Έντονη δημόσια συζήτηση πυροδότησε στη Γερμανία έρευνα ειδικών, η οποία προτείνει να κλείσουν πάνω από τα μισά νοσοκομεία της χώρας και να διατηρηθεί ένας μικρότερος αριθμός υπερσύγχρονων μονάδων.
Η διάγνωση ακούγεται ιδιαίτερα σκληρή και η θεραπεία οδυνηρή: σε έρευνα που διεξήγαγε το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, ειδικοί προτείνουν να κλείσει το 60% περίπου των νοσοκομείων στη Γερμανία. Συγκεκριμένα προτείνουν να διατηρηθούν από τα συνολικά 1.400 νοσοκομεία που λειτουργούν σήμερα στη χώρα μόλις τα 600 «μεγαλύτερα και καλύτερα».
Το …επιχείρημα των ειδικών συνοψίζεται στο ότι μόνον εκείνα με μεγάλες εξειδικευμένες κλινικές και μεγάλο αριθμό ασθενών έχουν επαρκή εμπειρία που να διασφαλίζει μια καλή και αποτελεσματική θεραπεία. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι πολλές επιπλοκές και θάνατοι θα μπορούσαν να αποφευχθούν, εάν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό μοιράζονται σε λιγότερες, αλλά καλύτερες κλινικές, δηλαδή με νέο και υπερσύγχρονο εξοπλισμό. Η προτεινόμενη «θεραπεία» όμως έχει μια σημαντική παρενέργεια: οι ασθενείς στην επαρχία θα έπρεπε να διανύουν ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις απ΄ ότι σήμερα για να βρίσκουν νοσοκομείο.

«Καταστροφικό για τους ανθρώπους»

Αυτό ακριβώς φαίνεται να προκαλεί και τη μεγαλύτερη ανησυχία, όπως κατέδειξε και η δημόσια συζήτηση που προκάλεσε η έρευνα του Μπέρτελσμαν. «Αφενός πρέπει να υπάρχει μια κοντινή, εύκολα προσβάσιμη βασική υγειονομική περίθαλψη και αφετέρου να διασφαλίζονται υπερσύγχρονες ιατρικές υπηρεσίες στην ευρύτερη περιοχή», επισημαίνει ο Όιγκεν Μπρις, επικεφαλής του Γερμανικού Ιδρύματος Προστασίας των Ασθενών. «Το να μπει λουκέτο στα μισά νοσοκομεία δεν συνιστά σχέδιο, αλλά ολέθριο πλήγμα. Μπορεί να έχει επιστημονική βάση, για τους ανθρώπους όμως θα ήταν καταστροφικό». Στην έρευνα οι ειδικοί παραδέχονται ότι στις μικρότερες κοινότητες της χώρας με κάτω από 75 κατοίκους οι πολίτες θα χρειάζονταν πάνω από μισή ώρα για να φτάσουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Ποια είναι όμως η άποψη των γιατρών; Η αποστολή του κράτους να παρέχει υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αλλά και η διασφάλιση ίσων συνθηκών διαβίωσης παραμένουν ύψιστης σημασίας, επισημαίνει ο Ομοσπονδιακός Ιατρικός Σύλλογος. «Ειδικά στην επαρχία πρέπει να διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη περίθαλψη των ασθενών», αναφέρει ο σύλλογος.

«Τα νοσοκομεία δεν είναι επιχειρήσεις»

Ο Σύνδεσμος των Γερμανικών Ασφαλιστικών Φορέων αντίθετα, και παραπέμποντας στην κατάσταση που παρατηρείται σε πολλές πυκνοκατοικημένες, κυρίως, περιοχές, χαιρέτισε τις προτάσεις των ειδικών. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του συνδέσμου, στις περιοχές αυτές υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός κλινικών που συναγωνίζονται μάλιστα για την προσέλκυση όχι μόνον γιατρών και νοσηλευτών αλλά και ασθενών. Στην επαρχία δε, επισημαίνει ο ίδιος, οι ασφαλιστικοί φορείς προχωρούν ήδη σήμερα σε οικονομικές ενέσεις πολλών νοσοκομείων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Είναι γεγονός ότι τα οικονομικά πολλών νοσοκομείων στη Γερμανία είναι κάθε άλλο παρά υγιή. Σύμφωνα με την Ένωση Γερμανικών Νοσοκομείων, το 30% περίπου των νοσοκομείων στη Γερμανία καταγράφει οικονομικές ζημίες. Όπως τονίζει ο ιατρικός σύνδεσμος Marburger Bund όμως «τα νοσοκομεία δεν είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις, αλλά κομμάτι των παρεχόμενων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας».

Πηγή: DW

Διαβάστε περισσότερα