Χρυσή Αυγή: Ο ναζισμός της δεν «παραγράφεται» (ούτε κρύβεται)…

   Μετά τις νέες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών», που δείχνουν το πασίγνωστο, ότι δηλαδή οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής είναι ναζί από κούνια, οι χρυσαυγίτες – με πρώτους τους εν διατεταγμένη υπηρεσία ανώνυμους «κουκουλοφόρους» του διαδικτύου – διατείνονται ότι οι φωτογραφίες αυτές δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη με το ατράνταχτο «επιχείρημα» ότι έχουν τραβηχτεί προς 30ετίας…

   Μέσα στην μαυρίλα τους και λόγω της κενότητας του εγκεφάλου τους, δεν καταλαβαίνουν ότι στην πραγματικότητα αυτό που λένε είναι το εξής:
   Πρώτον, ομολογούν ότι ο ναζισμός είναι έγκλημα - τόσο ειδεχθές και τόσο ρυπαρό ώστε η «λεβεντιά τους» τους αναγκάζει να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους αρνούμενοι τις πεποιθήσεις τους. Ένα έγκλημα, όμως, που λόγω παρέλευσης του χρόνου έχει… παραγραφεί. Έτσι ισχυρίζονται! Είδατε «λογική» οι «πατριώτες»; Αλήθεια, πότε θα μας ξεφουρνίσουν ότι έχουν «παραγραφεί» και τα εγκλήματα των ομοϊδεατών τους στο Δίστομο, στην Κάνδανο, στη Βιάνο; Μήπως, επειδή από τότε πέρασαν όχι τριάντα αλλά εβδομήντα χρόνια, έχει «παραγραφεί» και η απαίτηση της Ελλάδας για τις ναζιστικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις της περιόδου της ναζιστικής κατοχής και των κατοχικών δανείων;
   Δεύτερον, λένε ότι ο Μιχαλολιάκος «δεν» είναι ναζί, γιατί στις φωτογραφίες που δείχνουν πόσο ναζί είναι, είχε ποζάρει πριν από τριάντα χρόνια. Συνεπώς, αν υπήρχαν πιο φρέσκιες φωτογραφίες, όχι πριν τριάντα, αλλά πριν από τρία ή και λιγότερα χρόνια, τότε το «επιχείρημά τους» περί «παραγραφής λόγω χρόνου» θα πήγαινε πάπαλα. Ε, λοιπόν, να μερικές, πιο… φρέσκιες φωτογραφίες. Όπως αυτή, με τον Μιχαλολιάκο μεταξύ των «ταγμάτων εφόδου» του:

   Κι αυτή:

   Λένε ότι η φωτογραφία του Κασιδιάρη με τη σημαία των «Ες – Ες» είναι μοντάζ…

   Δεν ξέρουμε αν η προηγούμενη φωτογραφία είναι μοντάζ, αλλά η παρακάτω, με τον Κασιδιάρη σταμπαρισμένο με την σβάστικα, είναι κι αυτή…μοντάζ;

   Ο Κασιδιάρης μόλις το 2011, στην εφημερίδα της Χρυσής Αυγής (20/4/2011), εξυμνούσε το «ανανεωτικό» και «πνευματικό» κίνημα του ναζισμού, εξυμνούσε τον… «ρομαντισμό» των «Ες – Ες» και των Άουσβιτς. Με το ίδιο χέρι πάνω στο οποίο έχει φιλοτεχνήσει τη σβάστικα – μόλις το 2011 - έγραφε: «Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; (…). Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…).  Είναι κι αυτή η «φωτογραφία»… μοντάζ;

   Η φωτογραφία με τον χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλιόπουλο να ποζάρει με τατουάζ το «Sieg Heil!» (σσ: «Ζήτω η νίκη»), σύνθημα τόσο ναζιστικό και τόσο εθνικοσοσιαλιστικό που αποτελούσε τον καθεαυτό χαιρετισμό των Ναζί που καθιερώθηκε από τον Χίτλερ και απαγορεύτηκε στη Γερμανία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις παραγράφους 86 και 130 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα, είναι… μοντάζ;

   Τα προ επταετίας εξώφυλλα της Χρυσής Αυγής, αφιερωμένα στους λατρεμένους της Χίτλερ και Ρούντολφ Ες, είναι κι αυτά… μοντάζ;

Αριστερά: Η «Χρυσή Αυγή» (τεύχος 132, Μάιος – Ιούνιος 2007) ξεχειλίζει από τη λατρεία της για το Χίτλερ και το ναζισμό. Δεξιά: Ο λατρεμένος της Χρυσής Αυγής, ο ναζί εγκληματίας Ρούντολφ Ες, «κοσμεί» το εξώφυλλό της (Ιούλιος 2006)…

   Αλήθεια, πόση υποκρισία μπορούν να κρύψουν πίσω από το δάχτυλό τους όσοι παριστάνουν ότι «δεν ξέρουν» τι είναι η Χρυσή Αυγή; Αλήθεια ποιος μπορεί να μη βλέπει πόση «λεβεντιά» υπάρχει πίσω από την τακτική των χρυσαυγιτών να αποκηρύσσουν υποκριτικά τον ίδιο τον εαυτό τους;

   Θα το επαναλάβουμε: Ένας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Είναι προφανές τι ισχύει με τους χρυσαυγίτες που το παίζουν ουρσουλίνες ενώ είναι ναζί. Δεν αξίζουν φράγκο. Ούτε αυτοί, ούτε οι ιδέες τους.
   Θα το επαναλάβουμε: Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Αλλά η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί δεν θα γίνει δια νόμου. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί. 

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ελιά χωρίς έλεος

Με «το σπαθί και το άροτρο» έλεγαν οι πρώτοι Ρωμαίοι, πλην όμως το σπαθί θερίζει ό,τι οργώνει το άροτρο, όπως απέδειξαν στη συνέχεια οι εργολάβοι του πολέμου. Στη δική μας ιστορία το άροτρο το λένε τρακτέρ και το σπαθί το λένε δάνειο. Χρέος.
Είναι μερικές μέρες που δεν θέλεις να γράψεις, αλλά πρέπει να γράψεις. Με την άκρη του ματιού, σαν να μη θέλεις να διαβάσεις, έχεις διαβάσει για τον γεωργό κάπου εκεί στον Νότο, λίγο πιο κάτω απ’ τα μέρη σου τα μέρη του,
γνωστά κι αυτά και οικεία, για τον γεωργό λοιπόν, ετών 71, που πήγε, βρήκε μια ελιά και κρεμάστηκε. Παύση…
Δειλινό στ’ ανοιχτά της Πύλου, δώρο των θεών στους ανθρώπους. Πιο βόρεια κι εγώ, στα πέριξ του Πύργου, γνώρισα στα πεδινά και στα ορεινά πολλούς γεωργούς. Ανθρωποι από χώμα και δουλειά. Φαμελιάρηδες. Η Αστέρω η φοράδα, ο Ταρζάν ο σκύλος, η μυρωδιά της σταφίδας να λιάζεται στ’αλώνια, οι καλαμιές στα στρατόνια φοβιστικές σαν νύχτωνε και οι καλύβες. Τα θερινά παλάτια δηλαδή στα χωράφια των Κολυραίων δίπλα απ’ τις αρχαίες όχθες του Αλφειού, και η μπύρα Φιξ, όταν πρωτοεμφανίσθηκε πανηγυρικά, δεκαετία του ’60, κάνοντας στην άκρη το κρασί, αλλά όχι τις  γουρνοπούλες, στο πανηγύρι της Αγουλινίτσας, με τα κλαρίνα να σκούζουν σαν γάτες μέσα από αρπακολλατζίδικα μπουλούκια μουσικάντηδων της συμφοράς – τέλεια. Στα ορεινά,
δίπλα στις όχθες του Ερυμάνθου αυτήν τη φορά. Ανθρωποι από ζωές γεμάτες μύθους και ιστορίες, όμως ας αφήσουμε τις αναμνήσεις μου, δεν θέλω να γράψω για αυτές ή μάλλον γράφω για αυτές για να εξορκίσω αυτά για τα οποία πρέπει να γράψω.
Δεν γνώριζα τον άνθρωπο ως πρόσωπο, διάβασα για αυτόν και κατάλαβα ότι θα γνωρίζετε πολλούς σαν αυτόν. Οι αγρότες, όπως είναι ο συνήθης όρος για τους γεωργούς στις εφημερίδες,
κυρίως όταν έχουν την τιμητική τους, όπως επί «εκσυγχρονισμού», όταν τα τσιράκια της διαπλοκής τους στόλιζαν καφενόβιους και τεμπέληδες, κάθε φορά που έβαζαν μπροστά τα τρακτέρ για να βρουν κάποιο απ’ το δίκιο τους. Μεγάλη (χρονικώς) ιστορία, πολύπλοκη. Επιδοτήσεις που σκάρτεψαν την αλήθεια της εργασίας, εκμαυλισμός με δανεικά κι αγύριστα, πελατειακές σχέσεις, φθηνή (μαύρη κι άραχλη) δουλειά των αλλοδαπών, εποχιακοί νομάδες – ήρθαν ορισμένοι γεωργοί και πλούτισαν, κάτι σαν μικρογαιοκτήμονες. Αιχμαλωτίσθηκαν σε μικρούς χρεωμένους κλήρους οι πολλοί. Και ξενιτεύθηκαν οι περισσότεροι στις πόλεις, ελληνικές και ξένες, προλετάριοι και υποπρολετάριοι. Στο μεταξύ τα περισσότερα απ’ τα παιδιά τους σπούδασαν,
οι υπόλοιποι έμειναν να λέμε για αυτούς το 2014 ό,τι λέγαμε και το 1974 με μικρές παραλλαγές. Για τη διαφορά τιμής απ’ το χωράφι στο ράφι, για τις σοδειές καλές-κακές το ίδιο, για τους έμπορους, τις λαϊκές αγορές, τα χρέη, τη λειψανδρία, τη μετανάστευση. Δεν πήρε στην Ελλάδα
αστική αύρα η ύπαιθρος κι όπου κάτι άλλαξε, άλλαξε προς το νεοπλουτέ, κι αν άλλαξε προς το καλό, άλλαξε με το ζόρι.
Μετανάστες Ελληνες που επέστρεψαν με τη σύνταξη στα χωριά τους και μετανάστες αλλοδαποί που ήρθαν για δουλειά στα χωράφια, είναι που έδωσαν κάποια ζωή στα χωριά μαζί με τους ντόπιους να μοχθούν για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να κρατηθούν στον τόπο τους με τις ομορφιές και τα χούγια του, τα ντέρτια, τα νιτερέσα και τους τρόπους του. Ο εβδομηνταενάχρονος κώλωσε, έκοψε το νήμα κι έφυγε. Μπήκε, λέει η τράπεζα στον λογαριασμό του, του πήρε 3.000 ευρώ, του άφησε 80 κι όλα μέλι γάλα (για την τράπεζα), η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (για τον αγρότη). Τα χρέη τον βασάνιζαν από καιρό. Είχε πελαγώσει. «Ποιος του φταίει; ας μη χρεωνότανε» θα έλεγε άσχετος τις φωστήρας ή κάποιος πεμπτοφαλαγγίτης απ’ τα τσιράκια του συστήματος στα ΜΜΕ. Τράβα εσύ, φωστήρα μου, να καλλιεργήσεις, χωρίς να χρεωθείς. Τράβα να αλλάξεις καλλιέργεια και (όλη της την υποδομή) χωρίς να χρεωθείς. Κάτσε να σου έρθουν δυο στραβές χρονιές (διότι δεν είχε κέφια ο Πανάγαθος κι αμόλαγε χαλάζια) χωρίς να χρεωθείς.
Εβδομήντα ενός χρονών, υποθέτω 50 χρόνια στα χωράφια και η σύνταξη, σύνταξη… ΟΓΑ! Στα χωράφια πεθαίνουν οι περισσότεροι γεωργοί. Εκεί, όσο κρατούν τα χέρια τους κι όσο βαστούν τα πόδια τους. Οσο αντέχουν το άδικο. Η καλή μας τράπεζα αντελήφθη (υπό την πίεσιν δικηγόρου) το άδικο που έκανε κι επέστρεψε τα τρία χιλιάρικα, όμως
για τον γεωργό ήταν πια αργά. Μας είχε σιχαθεί. Πήγε και βρήκε μια ελιά. Αρχαίο δένδρο ιερό. Για αυτό το διάλεξε και ο Βενιζέλος. Βγάζει λάδι η ελιά, κι εμένα λάδι θα με βγάλει, σου λέει, ο σοφός αυτός ανήρ. Εχει και κλαδιά η ελιά, να βγαίνουν στο κλαρί και Κασσής και Τζαμτζής και Ρήγας, διότι χωρίς επαναστάτες της φακής, ανεβαίνει η τιμή του γάλατος. Προσέτι επιπλέον και πάνω απ’ όλα η ελιά, άμα είναι γριά και πονηρή (όσον ο δικομματισμός), διαθέτει και κουφάλες. Σωστός ο Βενιζέλος! τι να διαλέξει ως έμβλημα; την άκαρπη συκιά; θα τον ξέραινε ο Κύριος. Διάλεξε μια ελιά, να την ξεράνει ο ίδιος.

Παλιά η ιστορία του γεωργού που σιχάθηκε, κουράστηκε, απελπίσθηκε και αυτοκτόνησε. «Με το σπαθί και το άροτρο» (το σπαθί για την ελευθερία και το άροτρο για το φαΐ στο τραπέζι) υπερασπιζόταν την πατρίδα ο γεωργός, με το σπαθί η πατρίδα του έκανε το άροτρο ζυγό.
Αρχαία ιστορία, με πολλές παραλλαγές, η ίδια ως τις μέρες μας. Στην κηδεία του γεωργού, η τράπεζα θα στείλει στεφάνι, μην έχετε καμμιά αμφιβολία, το έχω δει με τα ματάκια μου να γίνεται και σε άλλων που τους έφαγαν τα χρέη, το ξόδι.
Τω καιρώ εκείνω, μετά τον κάματο της ημέρας (πόλεμο τον έλεγαν), σαν έγερνε ο ήλιος, οι γεωργοί μαζεύονταν στην καντίνα, μια τσιγκινοκαλαμένια καλύβα, κι έπιναν το ούζο τους με στραγάλια, λίγο πριν να επιστρέψουν για το βραδινό στο σπίτι.
Αλλες εποχές. Πολλοί απ’ αυτούς πέρασαν από πολέμους και καταστροφές, μερικοί είχαν χτίσει μια και δυο φορές το σπίτι τους,
κανενός όμως την καρδιά δεν είχε βαρύνει η μακρά ειρήνη η δική μας, είτε τράπεζα τη λένε, είτε ρωμαίικο δοβλέτι, με τέτοια ποσότητα κόπρου στα ανθρώπινα, που δύσκολα θα ξέπλενε ακόμα και ο Ηρακλής ενώνοντας τον ρουν του Αλφειού με εκείνους του Λάδωνα και του Ερύμανθου…

Διαβάστε περισσότερα

Σώστε την Αργεντινή από τα «κοράκια»

του Martin Wolf
Όχι μακριά από τα γραφεία των Financial Times στο Λονδίνο, λειτουργούσαν κάποτε οι φυλακές Marshalsea, όπου έστελναν τους ανθρώπους με χρέη. Τον 18ο αιώνα, οι μισοί φυλακισμένοι του Λονδίνου και πάνω κρατούνταν για χρέη.
Οι Ταλιμπάν της παραδειγματικής ηθικής εκείνων των ημερών θεωρούσαν ότι ήταν απαραίτητες αυτές οι σκληρές ποινές. Στη συνέχεια, το 1869, καταργήθηκε η φυλάκιση για χρέη και εισήχθη ο θεσμός της «χρεοκοπίας». Η οικονομία και η κοινωνία κατάφεραν να επιβιώσουν.
Κάποιες φορές, τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Αλλοτε από κακή τύχη και άλλοτε από ανευθυνότητα. Αλλά η κοινωνία πρέπει να βρίσκει τρόπους να δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να κάνουν μια νέα αρχή. Γι” αυτό και καθιερώσαμε τη χρεοκοπία.
Πράγματι, επιτρέπουμε στους πιο σημαντικούς ιδιωτικούς παράγοντες της οικονομίας μας -τις εταιρίες- να έχουν περιορισμένη ευθύνη. Έτσι μπορούν οι μέτοχοι να γλιτώνουν χωρίς συνέπειες από τα χρέη των εταιριών τους. Η ιδέα αυτή ήταν επίσης καταδικαστέα, ως «άδεια ανευθυνότητας», όταν εισήχθη.
Η περιορισμένη ευθύνη δημιουργεί πράγματι προβλήματα, ειδικά στις επιχειρήσεις με μεγάλο δανεισμό, όπως οι τράπεζες. Η ευκολία με την οποία οι αμερικανικές εταιρίες μπορούν να ξεφύγουν από τους πιστωτές τους είναι εκπληκτική. Όμως όλο αυτό είναι καλύτερο από την απεριόριστη ευθύνη.
Μια ανάλογη λογική ισχύει για τις χώρες. Κάποιες φορές οι κυβερνήσεις τους δανείζονται περισσότερα απ” όσα αποδεικνύεται ότι μπορούν να πληρώσουν. Αν έχουν δανειστεί σε εθνικό νόμισμα, μπορούν να καλύψουν το χρέος με πληθωρισμό. Αν έχουν δανειστεί όμως σε ξένο νόμισμα, αυτό δεν είναι εφικτό.
Συνήθως, αυτοί που υποχρεώνονται να δανειστούν σε ξένο νόμισμα είναι οι χώρες με ιστορικό δημοσιονομικής ανευθυνότητας. Η ευρωζώνη έχει βάλει τα μέλη της στην ίδια θέση: για την κάθε κυβέρνηση, το ευρώ κοντεύει να γίνει ξένο νόμισμα. Όταν το κόστος εξυπηρέτησης τέτοιων χρεών γίνεται αφόρητα υψηλό, τότε είναι απαραίτητη η αναδιοργάνωση, δηλαδή η στάση πληρωμών.
Όπως έδειξαν οι Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff του Harvard University στο «This Time is Different», πρόκειται για μια παλιά ιστορία.
Όπως είχα αναφέρει τότε, η Αργεντινή βρέθηκε σε μια τέτοια θέση, στο γύρισμα του αιώνα. Ήταν δύσκολο να νιώσεις συμπόνια για τη χώρα, που υπέφερε από χρόνια κακοδιαχείριση πριν από το χρεοστάσιό της τον Δεκέμβριο του 2001 και ακόμη μεγαλύτερη εν συνεχεία. Ήταν όμως και αδύνατον η χώρα να εξυπηρετήσει ένα χρέος 132 δισ. δολ. με βιώσιμα μέσα.
Επιπλέον, οι πιστωτές είχαν αμειφθεί για την πιθανότητα του χρεοστασίου. Ακόμη και στο χαμηλότερο σημείο του, τον Σεπτέμβριο του 1997, το spread των ομολόγων της Αργεντινής σε δολάρια σε σχέση με τα μακροχρόνια ομόλογα των ΗΠΑ ήταν κοντά στις τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Ο πιστωτής που αμείβεται για τον κίνδυνο στάσης πληρωμών δεν μπορεί να αιφνιδιάζεται από αυτήν. Η λύση είναι η διασπορά στο χαρτοφυλάκιο.
Αν και η αρχή της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους είναι αναγκαστική, στην πράξη είναι δύσκολη. Κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να μετρήσει και έπειτα να ρευστοποιήσει το σύνολο των ενεργητικών ενός κράτους.
Αυτό το νομικό αδιέξοδο δημιουργεί δύο αντίθετους κινδύνους: Ο πρώτος είναι ότι γίνεται πολύ εύκολο να ξεφύγει μια χώρα από τα χρέη της. Ο δεύτερος είναι ότι γίνεται πολύ δύσκολο. Η ιστορία της Αργεντινής δείχνει και τα δύο: Αντιμέτωποι με μια αδιάλλακτη κυβέρνηση, οι κάτοχοι του 93% των χρεοκοπημένων ομολόγων, δέχθηκαν ανταλλαγή με χρεόγραφα πολύ χαμηλότερης ονομαστικής αξίας. Όσοι δεν δέχτηκαν όμως, οι «holdouts», έχουν μπλοκάρει την απόδοση μιας καθαρής λύσης. Το μπέρδεμα κρατάει 12 χρόνια και πλέον από το χρεοστάσιο.
Ως πρώτη αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, η Anne Krueger προώθησε μια πρόταση για μηχανισμό αναδιοργάνωσης κρατικού χρέους το 2002. Πρότεινε η διαδικασία αναδιοργάνωσης να καθυστερεί ή να μπλοκάρει, στην περίπτωση που ορισμένοι πιστωτές έχουν τη δυνατότητα να απαιτήσουν πλήρη εξόφληση.
Οι ιδέες της ήταν πιο υπερεθνικές απ” όσο μπορούσαν να αντέξουν οι κυβερνήσεις – και πάνω απ” όλα οι ΗΠΑ. Αλλά τουλάχιστον εισήχθησαν οι «ρήτρες συλλογικής ευθύνης». Αυτές οι ρήτρες όμως ίσως να μην μπορούσαν να αποτρέψουν την επιτυχία των holdouts της Αργεντινής, των οποίων ηγείται ο Paul Singer της εταιρίας Elliott Management. Όπως σχολίασε πρόσφατα το ΔΝΤ, αυτές οι ρήτρες «τυπικώς ισχύουν μόνο για τους κατόχους της ίδιας έκδοσης». Ο πιστωτής που αρνείται μπορεί να «εξουδετερώσει τη λειτουργία αυτής της ρήτρας» εφόσον εξασφαλίσει το απαραίτητο ποσοστό, το οποίο συνήθως είναι πάνω από 25%.
Επιπλέον, προσθέτει το ΔΝΤ, τα αμερικανικά δικαστήρια έχουν ερμηνεύσει ότι η προϋπόθεση «επί ίσοις όροις», pari passu όπως αποκαλείται, σε αυτά τα συμβόλαια, σημαίνει ότι ένα κράτος είναι υποχρεωμένο να εξοφλήσει πλήρως μια οφειλή, εφόσον κάνει οποιαδήποτε πληρωμή σε αναδιοργανωμένα ομόλογα. Επιπλέον, τα αμερικανικά δικαστήρια θα υποχρεώσουν τους χρηματοπιστωτικούς μεσολαβητές να βοηθήσουν τους πιστωτές να βάλουν χέρι στα περιουσιακά στοιχεία του κράτους. Όλα αυτά δυσκολεύουν περισσότερο τις αναδιοργανώσεις. Γιατί να αποδεχτούν οι πιστωτές μια ανταλλαγή με εργαλεία που θα έχουν μειωμένη αξία στο μέλλον;
Δεν είμαι νομικός, αλλά κατ” εμέ η ιδέα της «ίσης μεταχείρισης» σημαίνει να αντιμετωπίζονται ίδιες περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο. Όμως οι πιστωτές που έχουν αποδεχθεί την ανταλλαγή και οι αντιρρησίες δεν είναι ίδια περίπτωση. Είναι λάθος να υποχρεώνεται ο χρεωμένος να τους αντιμετωπίζει το ίδιο. Να πούμε επίσης ότι ο ισχυρισμός πως οι «αντιρρησίες» βοηθούν τους Αργεντινούς, τιμωρώντας την κυβερνητική διαφθορά, είναι παράλογος. Οι Αργεντινοί έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν την κυβέρνηση που θέλουν. Ακόμη χειρότερα, αν η Αργεντινή υποχρεωθεί να εξοφλήσει πλήρως τους «αντιρρησίες», τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι Αργεντινοί. Πρόκειται για εκβιασμό, με τη στήριξη των αμερικανικών δικαστηρίων.
Το άμεσο ζήτημα είναι πώς θα μπορούσε η Αργεντινή να διευθετήσει αυτές τις υποθέσεις. Οι επιλογές -εξόφληση των holdouts, συμβιβαστική συμφωνία μαζί τους, μεταφορά των αναδιοργανωμένων ομολόγων σε εθνικό νόμο και απευθείας χρεοστάσιο- μοιάζουν δαπανηρές, ταπεινωτικές, δύσκολες ή ζημιογόνες. Ακομη χειρότερες είναι οι πιο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τις αναδιοργανώσεις χρεών.
Μια δυνατότητα είναι να καταργηθεί ο όρος pari passu. Μια άλλη είναι να εισαχθούν πιο ισχυρές ρήτρες συλλογικής ευθύνης, και ειδικά τέτοιες που να καλύπτουν όλα τα χρεόγραφα σε κυκλοφορία. Μια άλλη είναι να μεταφερθεί η έκδοση από τη Νέα Υόρκη. Και οι τρεις όμως θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μόνο στο μέλλον.
Μια άλλη δυνατότητα είναι να αλλάξει ο αμερικανικός νόμος. Και μια τελευταία δυνατότητα, όπως σημειώνει ο José Antonio Ocampo του Columbia University, είναι να ξαναζωντανέψει η ιδέα ενός παγκόσμιου μηχανισμού. Αυτές οι δύο τελευταίες επιλογές δείχνουν εξαιρετικά απίθανες.
Όμως, σε έναν κόσμο παγκόσμιας ροής κεφαλαίου, ένας λειτουργικός μηχανισμός αναδιοργανώσεων κρατικών χρεών, δεν πρέπει να αποτελεί προαιρετική επιλογή για έκτακτες περιπτώσεις. Η Αργεντινή ίσως πράγματι είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Πάντως είναι σίγουρο ότι η ερμηνεία της προϋπόθεσης του pari passu και η δυνατότητα διεκδίκησης περιουσιακών στοιχείων πλέον θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο την αναδιοργάνωση χρεών.
Ένας κόσμος όπου η επιλογή για τα κράτη και τους πιστωτές τους είναι πλήρης εξόφληση ή καμία πληρωμή είναι εξίσου κακός με εκείνον όπου θα υπάρχει η επιλογή λιμοκτονία ή φυλακή. Θα πρέπει να βρεθεί καλύτερη μέθοδος.

ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

Πηγή: euro2day.gr

Διαβάστε περισσότερα

«Κυνηγοί Κεφαλών» της Χρυσής Αυγής κατά Ομογενών

Λαμπρινή Θωμά

Από τη σελίδα της Χρυσής Αυγής στις ΗΠΑ κοινοποιήθηκαν όλα τα προσωπικά στοιχεία Ελλήνων της Διασποράς, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος των ΑΧΕΠΑ, δημοσιογράφος του Εθνικού Κήρυκα, πανεπιστημιακοί και ένας ιερωμένος. Απειλητικά τηλεφωνήματα από αμερικάνικα ακροδεξιά στοιχεία δέχονται όσοι στοχοποιήθηκαν.

«Κυνήγι μαγισσών» κατά Ομογενών πανεπιστημιακών, κορυφαίων μορφών και ακτιβιστών της αμερικάνικης αριστεράς αλλά και κορυφαίων στελεχών της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας με ..μη-μαρξιστικό πρότερο βίο έχει εξαπολύσει η Χρυσή Αυγή της Νέας Υόρκης. Σε μιά πράξη αντεκδίκησης, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, και με «κατηγορητήριο» ένα μείγμα ιδεοληψιών με μπόλικο λαϊκισμό, οι ελληνοαμερικάνοι χρυσαυγίτες δημοσιοποίησαν προσωπικά στοιχεία, τηλέφωνα και διευθύνσεις όσων έθεσαν στο στόχαστρό τους.
Σύμφωνα με το δημοσίευμά τους, οι Χρυσαυγίτες αποφάσισαν να στοχοποιήσουν τους συγκεκριμένους Έλληνες και Ελληνοαμερικάνους διότι «τόλμησαν» να πούν την άποψή τους για τη ΧΑ στο ντοκυμανταίρ «Golden Dawn, NYC». Χαρακτηρίζουν το φιλμ «προπαγάνδα κατά της Χρυσής Αυγής» και στρέφονται κατά όσων μιλούν εναντίον τους εκεί. Δε σταματούν όμως στις συκοφαντίες. Προχωρούν στη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων, ζητώντας από τους αναγνώστες τους να τηλεφωνήσουν και ..ζητήσουν τα ρέστα για όποιους «τόλμησαν».
Το ντοκυμανταίρ
Το ντοκυμανταίρ του Ρίτσαρντ Ληντς (Richard Ledes) που έγινε η αφορμή για τη στοχοποίηση των Ελλήνων Ομογενών είναι ένα τριαντάλεπτο ντοκουμέντο που καταγράφει τις απόψεις απλών ανθρώπων στους δρόμους, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, αλλά και τις γνώμες διακεκριμένων Ελλήνων της Νέας Υόρκης, για τη Χρυσή Αυγή και την άνοδό της, για τις απειλές που έχουν δεχθεί οι ίδιοι και για τους τρόπους που έχουν αντιμετωπιστεί από την ομογένεια οι προσπάθειες οργάνωσης παραρτήματος στις ΗΠΑ, πέραν της διαδικτυακής παρουσίας της «ΧΑ Αμερικής».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο ντοκυμανταίρ παρουσιάζεται εκτενώς και η προσπάθεια του (Ελληνικής καταγωγής) σκηνοθέτη να καταγράψει και την άποψη και θέση των Χρυσαυγιτών της ΝΥ, οι οποίοι όμως αρνούνται να μιλήσουν, είτε ως μικρή ομάδα στο δρόμο, είτε στις επίμονες τηλεφωνικές επικοινωνίες του.
Ακολούθως, χωρίς δημόσιο πρόσωπο και αρνούμενοι να πούν ευθαρσώς ποιοί είναι και τι επιδιώκουν, αφού αρνήθηκαν την τοποθέτηση στο ίδιο το ντοκυμανταίρ, ανώνυμα και με μισές αλήθειες και μισά ψέμματα, στοχοποίησαν τους επώνυμους ομογενείς, με εκτενές δημοσίευμα στην ιστοσελίδα τους, το οποίο προφανώς δρα και ως «προειδοποίηση» κατά των απλών ανθρώπων που «τόλμησαν» να εκφράσουν τη γνώμη τους κατά της ΧΑ.
Στοχοποίηση ΑΧΕΠΑ, Εκκλησίας, Δημοσιογράφων
Μεταξύ των στοχοποιηθέντων από τους, κρυμμένους πίσω από την ανωνυμία, Χρυσαυγίτες, είναι, πρώτος πρώτος, ο ίδιος ο σκηνοθέτης του ντοκυμανταίρ, Ρίτσαρντ Ληντς, διότι τόλμησε να ..το γυρίσει, αλλά και ο γνωστός επιχειρηματίας πατέρας του Τζορτζ Τζον Ληντς, του οποίου μάλιστα αμφισβητείται η ελληνικότητα διότι «η μορφή του προδίδει άλλη φυλετική προέλευση» (!), και, βεβαίως, διότι κάνει δουλειές και με εβραίους…
Ο πατήρ Αλέξανδρος Καρλούτσος αποτελεί τη μεγαλύτερη έκπληξη μεταξύ των στόχων. Στον ιερωμένο καταλογίζεται ότι «είναι υποστηρικτής του καθεστώτος Σαμαρά», μένει σε ακριβό προάστιο, παντρεύει ..επωνύμους και φέρνει χρήματα στην Αρχιεπισκοπή.
Ο πρόεδρος των ΑΧΕΠΑ, Νικόλαος Καρακώστας, στοχοποιείται – μάλιστα δίνονται στη δημοσιότητα τα τηλέφωνα και το email του- διότι κάνει δουλειές με εβραίους «σιωνιστές», επειδή «επιτέθηκε στον Πειραιώς Σεραφείμ» και, βεβαίως, επειδή μένει σε ακριβό προάστιο (το ολοφάνερο ταξικό μίσος των εν ΝΥ Χρυσαυγιτών δείχνει τάση προς το μαρξισμό, ας το προσέξουν)..
Στο στόχαστρο και ο Κωνσταντίνος Συρίγος, δημοσιογράφος του «Εθνικού Κήρυκα», ιστορικής εφημερίδας της ομογένειας, διότι «τον πληρώνει ο Σαμαράς κι οι σιωνιστές» και «υποστηρίζει ότι 30% των Ελληνοαμερικάνων είναι απόγονοι ή είναι οι ίδιοι λαθρομετανάστες»(όχι, δε βρίσκουν το ποσοστό μικρό).
Τα στοιχεία που κοινοποιήθηκαν έχουν ήδη περάσει στα χέρια ακραίων αμερικάνικων ναζιστικών οργανώσεων που παρενοχλούν με απειλητικά τηλεφωνήματα τους στοχοποιηθέντες. Σύμφωνα με πηγές μας, ειδικά ο πρόεδρος των ΑΧΕΠΑ δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα ακόμη και τα ξημερώματα στο σπίτι του.
Οι άλλοι στόχοι των Χρυσαυγιτών
Οι Νίκος Αλεξίου, Δέσποινα Λαλάκη και Πήτερ Μπράτσης στοχοποιούνται ως αριστεροί και ακαδημαϊκοί («που δεν έχουν δουλέψει αληθινά ούτε μια μέρα στη ζωή τους»- η πανεπιστημιακή διδασκαλία είναι άγνωστη στον Χρυσαυγίτη της ΝΥ). Ειδικά δε ο Νίκος Αλεξίου στοχοποιείται και διότι είναι άθεος («δηλώνει αντι-χριστιανός»). Της κας Λαλάκη δίδονται στη δημοσιότητα η διεύθυνση, το ποσό του ενοικίου που πληρώνει (!) και το τηλέφωνο του Ιδρύματος Ωνάση στο οποίο εργάζεται. Ζητούν μάλιστα από τους αναγνώστες τους να καλέσουν το Ιδρυμα και να ..ζητήσουν τα ρέστα γιατί παρέχει εργασία στην κα Λαλάκη, την οποία ενοχοποιούν επίσης διότι, όπως υποστηρίζουν, ο αδελφός της εργάζεται σε εταιρία που έχει υπογράψει σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο (Teva Pharmaceuticals).. Του κου Μπράτση δημοσιοποιείται η διεύθυνση στην Αστόρια και δίνονται στοιχεία για τις περιοχές που κινείται.
Ο φωτογράφος Ιωάννης Δελατόλας στοχοποιείται ως «αρχηγός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΗΠΑ» και ομοφυλόφιλος – δεν κρύβει τίποτε από τα δύο-, ενώ αφήνονται υπόνοιες ότι μπορεί και να εκδίδεται ή να είναι πράκτορας («ομοφυλόφιλος που υποστηρίζει ότι ζει εργαζόμενος ως φωτογράφος, αλλά η πραγματική πηγή εισοδήματός του από την οποία πληρώνει νοίκι 1.800 ευρώ το μήνα, παραμένει άγνωστη»).
Μιά θρυλική μορφή της αμερικάνικης αριστεράς, ο ποιητής, ιστορικός και διανοούμενος Νταν Τζορτζάκας/Γεωργάκας (Dan Georgakas), στοχοποιείται επίσης, αλλά είναι εμφανές πως τα μόνα στοιχεία που είχαν γι’ αυτόν είναι από τη wikipedia. Οι κατηγορίες για τον κο Γεωργάκα όπως και για το νομικό Έρικ Πούλο, ο οποίος κατηγορείται διότι ..έχασε μια υπόθεση, «πάσχουν» μάλλον από έλλειψη κατινίστικων κουτσομπολιών της κοινότητας, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες.
Η γνωστή, βραβευμένη ερευνήτρια και ακαδημαϊκός, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Νένη Πανουργιά όχι μόνον στοχοποιείται ως «υποστηρίκτρια της 17Ν» αλλά δίδεται και η διεύθυνσή της στη ΝΥ (με το ποσό ενοικίου…), ενώ ακολούθως κατηγορείται διότι ..περνάει τα καλοκαίρια στην Ελλάδα κι έχει εξοχικό. Η ίδια, μιλώντας στο Ρίτσαρντ Λιντς, αναφέρεται σε απειλητικά μηνύματα που λαμβάνει.
Η ανώνυμη και θρασεία επίθεση που δέχονται οι παράγοντες της ελληνοαμερικάνικης κοινότητας που τόλμησαν να μιλήσουν ανοικτά στο ντοκυμανταίρ, αποτελεί ένα από τα πιο ανησυχητικά πρόσφατα κρούσματα Χρυσαυγίτικης αλητείας. Πιο ανησυχητική από φωτογραφίες τριακονταετίας και φωτομοντάζ που παρουσιάζονται ως «ρεπορτάζ», λες και τα πραγματικά και σημερινά στοιχεία εξέλειψαν. Δυστυχώς πέρασε απαρατήρητη στην μητροπολιτική Ελλάδα, την απασχολημένη με τις «αποκαλύψεις» περί καρότων των Ελμερ Φαντ της Δημοσιογραφίας.
Την ώρα που η ΧΑ αλλάζει το προφίλ της στο εσωτερικό της χώρας, ελέω των μεθοδεύσεων της κυβέρνησης Σαμαρά, στο εξωτερικό εμφανίζεται με όλα τα τραμπούκικα χαρακτηριστικά. Η Ελληνική Ομογένεια, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Αυστραλία, έχει καταφέρει να δείξει πολύ καθαρότερα την προέλευση και το χαρακτήρα της εκεί ΧΑ, πολεμώντας την με την Αλήθεια.
Πηγή: thepressproject.gr

Διαβάστε περισσότερα

"ΟΧΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΟΧΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΕ ΛΙΜΝΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ"

Την Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014 το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ πραγματοποίησε Συνέλευση, στην οποία αποφασίσθηκε, μεταξύ άλλων, η αντίθεση μας στη ψήφιση του γνωστού νομοσχεδίου για τον αιγιαλό και τις παραλίες, ενώ ταυτόχρονα δηλώθηκε, ότι η σωτηρία των αιγιαλών από την άγρια ανοικοδόμηση και η διατήρηση της ελεύθερης πρόσβασης στις ακτές αποτελεί δημόσιο συμφέρον.

(Κάντε κλικ στη διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=fHOL_A6e9cU)

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το νομοσχέδιο, το οποίο είχε αποσυρθεί προεκλογικά εν όψει της γενικής κατακραυγής, κατατίθεται στη Βουλή προς ψήφιση μέσα στις επόμενες μέρες.

Αποφασίστηκε επίσης η ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ - ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, να υπογράψει και να διαδώσει το παρακάτω ψήφισμα της 15^ης Μαΐου 2014 που υπέγραψαν ενενήντα εκπρόσωποι επιστημονικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων και φορέων μέχρι σήμερα και οι οποίοι την Τετάρτη 18/6/2014 συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και βιωσιμότητας. και ανακοίνωσαν τη δημιουργία του πανελλήνιου δικτύου «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ».

Ψ  Η  Φ  Ι  Σ  Μ  Α

Οι φορείς που υπογράφουν παρακάτω, μετά τη συγκέντρωση στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος την Πέμπτη 15 Μαΐου 2014, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου με τίτλο: «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», καταγγέλλουν ότι:

Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στο βωμό της «ανάπτυξης» επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.

Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό έρεισμα και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων επιστημονικών δημοσίων φορέων, με σκοπό να άρει, μετά τους διαδικαστικούς, και κάθε ουσιαστικό περιορισμό στις επενδυτικές προτάσεις.

Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τον πυρήνα του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, ακτές, υγρότοπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς, για πρώτη δε φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές σε βάρος του Κράτους Δικαίου.

Η εφαρμογή του νομοσχεδίου, αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική, θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι οργανώσεις που υπογράφουν το παρόν ψήφισμα δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλ. την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική του λαού της για το παρόν και το μέλλον.

Ενώνουν τη φωνή τους με τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών που ήδη σε αριθμό 111.930 και πλέον ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου και καλούν τους βουλευτές και τα κόμματα να γνωστοποιήσουν στους πολίτες άμεσα τη σαφή θέση τους απέναντί του.

Οι Υπογράφοντες Φορείς

ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

(Προηγούνται οι επωνυμίες

των φορέων που υπέγραψαν πριν[1])

[1] Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων (Δίκτυο 87 οικολογικών οργανώσεων), Γ.Σ.Ε.Ε., Ελληνική Επιτροπή Υδρογεωλογίας, Σύλλογος Ελλήνων ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ε.Κ.ΠΟΙ.ΖΩ., Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, ΓΕΩΤ.Ε.Ε., ΔΙΚΤΥΟ Οικολογικών Οργανώσεων ΑΙΓΑΙΟΥ, Πανελλήνια Ομοσπονδία Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων, ΣΑΔΑΣ - Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων, ΜΟNUMENTA, «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ»  Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας. Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδας, «ΒΙΟΖΩ» - Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτών, Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας, Αρχίλοχος Πάρου, Πολιτιστικός-Οικολογικός Σύλλογος Μικρασιατών Λουτρών Λέσβου Το ΔΕΛΦΙΝΙ, ΜΚΟ «Σόλων» για τη σύνθεση και τον οικολογικό πολιτισμό, Συντονιστική Επιτροπή για τη Διάσωση της παραλίας Σαρωνικού, Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Κέρκυρας, Δίκτυο EcoCorfu ΟικοΚέρκυρα, Κίνηση Πολιτών για τη Διάσωση της Οίτης, «Φαληρός» Περιβαλλοντικός Σύλλογος Π. Φαλήρου, Οικολογική Συνεργασία Παλαιού Φαλήρου, Οικολόγοι Ριζοσπάστες, Οικολογικός Σύλλογος Προστασίας Κορινθιακού Κόλπου (ΟΙΚΟ.ΣΥΛ.Κ.Ο.), ΑΛΚΥΩΝ – Ομοσπονδία Οικολογικών Οργανώσεων Κορινθιακού Κόλπου, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Φιλοθέης, Κίνηση πολιτών κατά του ξεπουλήματος και της καταστροφής του Ερημίτη, Κασσιώπη Κέρκυρας, Περιβαλλοντική οργάνωση «Νέες Δρυάδες» (Αθήνα), Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ν. Ρόδου, ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ, Σύλλογος Κατελειού για τη μελέτη και προστασία της θαλάσσιας και χερσαίας ζώνης Κεφαλληνίας, Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου "Μεσοποταμία", Περιβαλλοντική Παρέμβαση ‘Η ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ’, Κέρκυρα , Σωματείο Οικιστικής Ανάπτυξης & Προστασίας του Περιβάλλοντος Πρασσών-Κιμώλου «Το Πρασσονήσι», Δίκτυο Περιβαλλοντικής και Πολιτιστικής Προστασίας της Λακωνίας, «Νότιον Σήμα», Οικολογική Ομάδα Ροδόπης, Οικολογική Κίνηση Δήμου Χορτιάτη, Φίλοι Περιβάλλοντος Ιερισσού, Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, Κίνηση Πολιτών για τη προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος, ΦΙΛΟΔΑΣΙΚΗ Ένωση Αθηνών, Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας, Οικολογική Ομάδα Βέροιας, Περιβαλλοντικός & Πολιτιστικός Σύλλογος Κιάτου «ΟΙΚΟ ΖΩΗ», Οικολογικός, Περιβαλλοντικός και Πολιτιστικός Σύλλογος «Οι Κουκουναριές», Σκιάθος, Αγροπεριβαλλοντική Ομάδα Βιοκαλλιεργητών Δυτικής Ελλάδας, Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου, Οικολογική Κίνηση Κοζάνης, Οικολογική Κίνηση Δράμας, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Παραλίας Ακράτας, Σπηλαιολογικός Όμιλος Κρήτης, Όμιλος Φίλων του Δάσους (Λαμία), Κέντρο για τη μελέτη και την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομίας στη Λίμνη Βοιβηίδα – Κάρλα (ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ.), Κίνηση για την προστασία του Αώου, Περιβαλλοντικός Όμιλος Σαλαμίνας ΠΕΡΙΒΟΣ, Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ρεθύμνου, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης – Χαλανδρίου, Εξωραϊστικός Σύλλογος Πύργου Θορικού « Η Γαλήνη» (Κερατέα Αττικής), Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Χαλκίδας, Σύλλογος ΙΛΙΣΟΣ, Κίνηση Πολιτών ΕCOELEUSIS, Ελευσίνα, Ένωση Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κορινθίας, Οικολογική Κίνηση Πάτρας (ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ.), Εταιρία Προστασίας Περιβάλλοντος Ρίου, ΗΛΕΣΙΟΝ μη κερδοσκοπικός οργανισμός περιβάλλοντος, Οικορούμελη, ΓΡΑΙΓΟΣ αμκε, Λαμία, Κίνηση για την σωτηρία της Γκιώνας, Οικολογική Κίνηση Σερρών, Κίνηση Περιβάλλοντος & Οικολογίας Σάμου, Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ιτάνου (Σητεία Κρήτης), Κίνηση Πολιτών Μεσαράς για το Περιβάλλον (Κρήτη), Οικολογική Κίνηση Μιραμβέλλου (Κρήτη), Δίκτυο Προστασίας Σαρωνικού, Εναλλακτική δράση για ποιότητα ζωής (Αθήνα), Αιτωλική Εταιρία προστασίας τοπίου και περιβάλλοντος, Σύνδεσμος Γουρνών Ανάπτυξη και Περιβάλλον (Χερσόνησος, Κρήτη), Συντονιστικός φορέας Συλλόγων για την προστασία του υγροτόπου Βουρκάρι Μεγάρων, Φορέας Διαχείρισης Στενών και Εκβολών Ποταμών Αχέροντα και Καλαμά, Πόλις - Διεθνές Δίκτυο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αυτόνομοι Μηχανικοί Ανατολικής Κρήτης, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Γενικού Λυκείου Νέας Περάμου Καβάλας, Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Περάμου Καβάλας, Σύλλογος Οικολόγων Ύδρας "Η Υδραίισσα Φώκια", Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Όμιλος (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο.) Μάνης, Σύλλογος Φίλων Δάσους και Παραλίας Ελαίας (Τριφυλία), "RE:THINK PROJECT",  για την συνοικιακή κομποστοποίηση/δημιουργική ανακύκλωση, Πολιτιστικός Σύλλογος Κέντρου Αμπελοκήπων, Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Όμιλος (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο.) Αττικής, Ριζοσπαστική, Κίνηση Πολιτών Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης, Αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας, Άνω Κάτω Καλαμάκι – Δημοτική Κίνηση

Διαβάστε περισσότερα

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες

    Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.

    Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.

    Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.

   Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.

   Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.

   Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!

   Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

   1) Λένε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες γίνεται για τη διάσωση του δημόσιου ταμείου. Λένε ψέματα. To «όφελος» από τις απολύσεις και την διαθεσιμότητα στο Δημόσιο θα είναι της τάξης των… 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και μάλιστα σε βάθος 6ετίας (2013 – 2018). Δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ.Σταικούρας με το έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή για τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου. Περί αυτού του οικονομικού «οφέλους» πρόκειται…

    2)   Μια από πλέον χυδαίες παραστάσεις της προπαγάνδας των κυβερνητικών θιάσων της αθλιότητας, ενταγµένη κι αυτή στο «όλοι µαζί τα φάγαµε», ήταν η θεωρία των «εκατομμυρίων» εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που με κάθε ευκαιρία επανέρχεται. Ποιος δεν θυμάται την περίφηµη «απογραφή», µέσω της οποίας η κυβέρνηση θα «ξετρύπωνε» αυτά τα δήθεν «εκατοµµύρια» των δημοσίων υπαλλήλων, αυτές τις «ορδές εκατομμυρίων κοπριτών» που… ευθύνονται για το δημόσιο χρέος. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο καθεστωτικός γκεμπαιλισμός των κυβερνώντων, που προσποιούνταν ότι δε γνώριζαν εκ των προτέρων και µέσα από τους λογαριασµούς του προϋπολογισµού τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων, αποκαλύφθηκε. Τελικά, η ίδια η δική τους «απογραφή» έδειξε ότι τα «εκατοµµύρια» περιορίζονταν σε 636.188 τακτικούς δημόσιους υπάλληλους, 49.546 έκτακτους και 20.242 εργαζόμενους με άλλες μορφές εργασίας (ανακοινώσεις Δ.Ρέππα, 10/4/ 2012). Αυτά είναι τα… εκατομμύρια των υπαλλήλων. Από τους οποίους, μάλιστα, οι 202.000 και οι άλλοι 93.000 υπηρετούν αντίστοιχα στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία. Τοµείς µε τεράστια κενά σε ανθρώπινο δυναµικό. Ήταν η «απογραφή» τους, επίσης, που απέδειξε ότι οι κυβερνώντες, οι ίδιοι που κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε», φρόντισαν το κράτος που κατασκεύασαν να είναι τόσο «βαθύ», ώστε να περιλαµβάνει 84.000 στρατιωτικούς, 65.000 στα σώµατα ασφαλείας και 11.000 κληρικούς…

    3)   Και τι δεν ακούστηκε αυτά τα χρόνια για το υπέρογκο και «διαρκώς αυξανόμενο» κονδύλι για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Το θέμα µετατράπηκε σε καθηµερινό ανάγνωσµα και ακρόαµα. Βλέπετε, όσοι µπουκώνουν µε δηµόσιο χρήµα βιοµηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους κάπου αλλού έπρεπε να αποδώσουν την ευθύνη για το δηµόσιο χρέος. Ετσι, λοιπόν τι έκαναν; Αφού τσουβάλιαζαν τους μισθούς των δικών τους «γκόλντεν μπόις» με τους μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, μετά βυσσοδομούσαν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην σαν… «ρετιρέ». Ποια είναι η αλήθεια: Το 1990 οι µισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το ∆ηµόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ µετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραµανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ. Άρα, στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο και στους συνταξιούχους του ∆ηµοσίου αναλογούσε ήδη από την έναρξη της κρίσης όλο και µικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. Και µάλιστα πολύ µικρότερο από αυτό που φαίνεται µε την πρώτη µατιά, αφού: Το 1994 το σχετικό κονδύλι µοιράστηκε σε 595.742 εργαζοµένους και συνταξιούχους, ενώ η µοιρασιά του 2008 αφορούσε 896.415 άτοµα. Αυτοί είναι οι «προνοµιούχοι» Έλληνες δηµόσιοι υπάλληλοι (Πηγή: Προυπολογισμοί και «Ριζοσπάστης» 22/11/2009). Επιπλέον: Η δαπάνη µισθοδοσίας των δηµοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ύψους 9% του ΑΕΠ (σσ: των υπαλλήλων που σε ποσοστό 80% είχαν – προ Μνημονίων - καθαρές αποδοχές από 880 έως 1500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών), ήδη από το 2009 ήταν µικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δηµοσίων υπαλλήλων της Δανίας µε 16,9%, της Γαλλίας µε 12,8%, της Φινλανδίας µε 13%, της Σουηδίας µε 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).

     4) Ένα «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εδώ το παραμύθι συναγωνίζεται εκείνο με την «Κοκκινοσκουφίτσα». Η έρευνα στα πλαίσια της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που πραγµατοποιήθηκε από τους ερευνητές του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών και των Πανεπιστηµίων του Στρασβούργου και του Μαγδεµβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»), αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των δηµοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζοµένων είναι 11,4%. Αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα, αυτά τα ποσοστά παραµένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.

     5) Εξίσου «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι και το άλλο, για τις «υπέρµετρες» δηµόσιες δαπάνες. Αλλά από όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τοµέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Όσο για το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαµβάνουν οι Έλληνες, αρκεί να σηµειωθεί ότι κατά µέσο όρο την περίοδο 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε µόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράµµατα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο µέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Τέλος και σχετικά µε τους «κοπρίτες» δηµοσίους υπαλλήλους, το ίδιο το ∆ΝΤ οµολογεί: Στις µεγάλες οικονοµίες ανά τον κόσµο (και όχι µόνο στην Ελλάδα) η αύξηση των ελλειμμάτων οφείλεται κατά 50% στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των µεγαλοσχηµόνων και στην αποπληρωµή τόκων για προηγούµενα δάνεια των κυβερνήσεων που καταλήγουν πάλι στα ταµεία των µεγαλοσχηµόνων. Αντίθετα, η αύξηση των δηµοσίων δαπανών επιβαρύνει τα ελλείμματα κατά λιγότερο από 10% («Ιός – Ελευθεροτυπία», 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, Enet.gr)

   Συμπέρασμα:

   Η παγκόσμια οικονοµική κρίση δεν εκδηλώθηκε παρά ως κατάρρευση της περίφημης «ιδιωτικής», της καπιταλιστικής δηλαδή, οικονομίας. Τους ιδιώτες των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των τραπεζών ήταν που ήρθαν να διασώσουν τα κράτη, «κοινωνικοποιώντας» τα βάρη από τις ζηµιές των τραπεζιτών.

   Το γεγονός αυτό δείχνει από µόνο του πόσο σαθρές είναι οι «αναλύσεις» περί ευθύνης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δηµόσιου χαρακτήρα της οικονομίας έναντι του «υγιούς» ιδιωτικού τοµέα.

   Τα παραπάνω φυσικά και δεν αναιρούν ότι πράγματι στην Ελλάδα, ο λεγόμενος «δημόσιος τομέας» και σπάταλος είναι, και αντιπαραγωγικός και αντικοινωνικός. Όμως, οι υπόλογοι για τη λειτουργία του δηµόσιου τοµέα όπως αυτοί τον κατασκεύασαν έτσι ώστε να υπηρετεί τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οι αρχιτέκτονες της ρουσφετοκρατίας και της αναξιοπρεπούς γλίτσας µε την οποία οικοδοµούσαν τους κοµµατικούς στρατούς τους, έχουν το επιπλέον θράσος να υποδεικνύουν ως υπεύθυνους για το δικό τους δηµιούργηµα τους εργαζοµένους. Τους οποίους µάλιστα έφτασαν να αποκαλούν µέχρι και «κοπρίτες» (Θόδωρος Πάγκαλος, «Βήµα» 1/1/2011).

    Και είναι προφανές γιατί το κάνουν:

    Πρώτον, γιατί με πρόσχηµα την «κριτική» ενάντια στο καπιταλιστικό «δηµόσιο», εκείνη που ελεεινολογείται, που επιχειρείται να λοιδορηθεί ως υπόλογη και ως υπεύθυνη (!) για την κρίση είναι η έννοια του πραγµατικά δηµόσιου, του πραγµατικά συλλογικού και του πραγµατικά κοινωνικού.

    Δεύτερον, διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά 1 εκατομμύριο στην απληρωσιά και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ερκος οδόντων

 Τι λέτε, μωρέ; Σε ποιους απευθύνεσθε; στους καρκινοπαθείς, που τους στέλνετε στον θάνατό τους, όταν τους εξαναγκάζετε να περιμένουν τρεις και τέσσερις και πέντε μήνες για να κάνουν τις (απολύτως επείγουσες) χημειοθεραπείες τους; Σε ποιους
μιλάτε, μωρέ; στα χιλιάδες παιδιά που ντρέπονταν στο σχολείο επειδή πεινούσαν; Σ’ αυτά που κατέβαζαν το κεφαλάκι τους χαμηλά ή σε εκείνα που ζαλίζονταν και σωριάζονταν λιπόθυμα;
Σε ποιους μιλάτε, μωρέ, με τα σούσι να τρέχουν απ’ το στόμα σας; Ποια «οικονομία έσωσες» (καθώς με θράσος δηλώνεις), κύριε Στουρνάρα; εκείνων που τρέχουν στα συσσίτια; εκείνων που κλείνονται στο σπίτι τους αποκαμωμένοι και παραιτημένοι; Εκείνων που πηδάνε απ’ τα παράθυρα; Σε ποιους μιλάτε, μωρέ,
χωρίς αιδώ και σέβας; σε αυτούς που «δεν αντέχει η οικονομία σας»; Σε αυτούς που θα τους βουτήξετε το σπίτι; Σε αυτούς που παγιδεύσατε στην ανεργία, στην ανημπόρια και τη μελαγχολία; Σε
ποιους μιλάτε, μωρέ, κι εκ μέρους ποίων; των φοροφυγάδων, των κατοίκων της λίστας Λαγκάρντ, των λαμόγιων και των μιζαδόρων; Εκ μέρους της διαπλοκής και της διαφθοράς; εκ μέρους ποίων ομιλείτε ατάραχοι και εκ του ασφαλούς, καλά μέσα στην ασυλία σας σφιγμένοι; Στην κυρία
Μέρκελ να μιλάτε! Και στα άλλα σας αφεντικά, δράκους και τοκογλύφους. Αυτούς να γλείφετε και να τους λέτε σεβαστικά, και σαν από έρωτα λιγωμένοι, πως θα φάτε για χάρη τους το έχειν των Ελλήνων κι ό,τι τους απόμεινε,γιαλούς, νερά και ήλιο, τη ΔΕΗ, τα λιμάνια και τους δρόμους, σε αυτούς
να μιλάτε δουλικώς κι ευρωλιγούρικα, να τους υπενθυμίζετε ότι τους δώσατε τον ΟΤΕ, την ψυχή σας, τα αποθεματικά των ταμείων, ότι
σφάξατε μισθούς για να τρώνε την εργασία μας μπιρ παρά, ότι σφάξατε συντάξεις, ότι ξεφτιλίσατε τα στερνά, χρυσά θα ’πρεπε να ’ναι, χρόνια των βετεράνων και των απόμαχων, για να ’χουν να τρώνε ακόμα πιο πολλά γρόσια και τάλαρα οι σάπιες κοιλιές.
Σε μας να μιλήσετε να πείτε τι; Για τον ΕΟΠΥΥ που αλάλιασε το ΕΣΥ και ήδη χρωστάει 7,7 δισ.; Για την αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακά τους; Για τους τζουτζέδες Υπουργούς που βάζετε παντού για να αποτελειώσουν τα πάντα; Για τους καμποτίνους βουλευτές σας που ψηφίζουν εκ των υστέρων όσα πιο πριν καταγγέλλουν;
Για τη Βουλή που την έχετε μετατρέψει σε χαλκείο τροπολογιών, σε τυπογραφείο νόμων κατά διαταγήν του Δ’ Ράιχ, για το Σύνταγμα που το έχετε ατιμάσει, για ποια απ’ όλα τα έργα σας να μας μιλήσετε και να μας πείτε τι; Σε ποια γλώσσα; της προπαγάνδας, του Οργουελ, του Κάφκα, του δελτίου των ειδήσεων των οχτώ στο Mega; Σε ποιους μιλούν
τα αποξεφτελισμένα παπαγαλάκια σας; σε λωτοφάγους; Πόσα ψέματα, δοκησισοφίες και σοφιστείες νομίζετε ότι μπορούμε να φάμε ακόμα; Πόσα Ζάππεια και successstory και
«σκίζω τα μνημόνια» (για να υπογράψω καινούργια), πόσες κουτοπονηριές και νέα μέτρα νομίζετε ότι μπορούμε να καταναλώσουμε; Πότε θα ντραπείτε
για τις ραδιουργίες που σκαρώνετε με τις τράπεζες για να φάνε του φτωχού τ’ αρνί και το σπίτι τα funds-γύπες, αυτά που πετάνε πάνω απ’ το τεμαχισμένο σώμα της χώρας; Σε ποιους μιλάτε, χωρίς να ακούτε τη βοή της οργής για τα χαράτσια που συνεχίζετε να χώνετε, για τους φόρους που μπήχνετε, για τη δυστυχία που προκαλείτε; Σαν μαύρη πανούκλα απλώνεται το έργο σας στη χώρα και μπαίνει από σπίτι σε σπίτι. Ξέρετε πόσα μαγαζιά έχετε κλείσει; Ξέρετε πόσα, ελάχιστα, μαγαζιά που ανοίγουν στη θέση τους είναι μελλοθάνατα;
Σε ποιους μιλάτε, ρε, και τι λέτε, εσείς που ξεχαρβαλώσατε την εκπαίδευση και «μαθαίνετε» τους νεότερους να μιλάνε με πενήντα όλες κι όλες λέξεις; Με πενήντα λέξεις, ω εσείς εγκληματίες! Που πουλάτε ακόμα και τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων – αν υποψιαζόσασταν ότι οι τάφοι των γονέων σας είχαν μέσα φράγκα, θα τους ξεθάβατε.
Μιλάτε γλώσσα ανίερη. Που δεν σέβεται τις καθαρίστριες, που νομίζει ότι το Σύνταγμα είναι εγκύκλιος του Χαρδούβελη, μιλάτε γλώσσα σαλτιμπάγκων για να μας πείτε πόσο στεναχωρήθηκε ο Αδωνις που στενοχώρησε τον Πρωθυπουργό, μιλάτε με το ρέκασμα της μητριάς που στέλνει τον ανθό μας απόπαιδα στην ξένη, μιλάτε με την ψυχή και το μυαλό του Βενιζέλου, που δεν τα ανέχεται ούτε η κόλαση, μιλάτε στα θύματά σας, αυτούς που δουλεύουν και δεν ξέρουν αν θα πληρωθούν, σε αυτούς που πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί, σε αυτούς που δουλεύετε με ένα «κοινωνικό μέρισμά» αφού πρώτα τους έχετε ληστέψει και θα τους ξαναληστέψετε. Α να χαθείτε.
Ξεδιάντροποι, κρυμμένοι πίσω από το φουστάνι του νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, βρωμίζετε αυτήν τη χώρα πιάνοντας λακριντί με τη Χρυσή Αυγή, ενώ ταυτοχρόνως τραγουδάτε τον εθνικό ύμνο της υποτέλειας στους Γκαουλάιτερ, τον ύμνο της Ζήμενς και του Λαϊκού Στρατού της Κίνας άμα λάχει, αν από κει θα προέκυπταν μίζες και «δουλειές» με φούντες.

Μιλάτε, αλλά η φωνή σας σβήνει. Σιγά-σιγά ακούγεται ο συριγμός του φιδιού που κρύβεται πίσω της. Ολο και λιγότεροι ακούνε τη φωνή σας, όλο και περισσότεροι ακούνε τον συριγμό σας. Ετσι θα συνέβαινε. Διότι όσο μιλούσατε, δεν ακούγατε κανέναν. Μάχαιραν δώκατε, μάχαιραν θα λάβετε. Δεν ακούγατε
γόον και σπαραγμό, θλίψη κι αγωνία, αντιθέτως γαβγίζατε απειλές κι εκβιασμούς, γενίτσαροι με τους Ελληνες, ραγιάδες με τους Φράγκους. Τώρα ξέρετε ότι έρχεται το τέλος και με μεγάλες φωνές πάλι θα μιλάτε, θα σκούζετε και θα βρυχάσθε, μπας και κρατήσετε υπό το κράτος του φόβου για το χειρότερο κάποιους για τους οποίους χειρότερους από σας δεν μπορεί να βρει ούτε ο Πλούτωνας στον Κάτω Κόσμο πάρεξ τους Εκατόγχειρες του Κακού.
Φωνάξτε λοιπόν, ουρλιάξτε διαταγές ή τραυλίστε γαλιφιές, υποκρισίες και ξόρκια. Τυλιγμένες με τα φίδια των έργων σας οι λέξεις σας. Δηλητηριώδεις κι αυτές.
Φάγατε φαΐ απ’ τα πιάτα των παιδιών.
Κάνατε την Ελλάδα σφαγείο των Ελλήνων.

Διαπράξατε τα έσχατα. Κι όσα ήδη σας στοιχειώνουν, απλήρωτα δεν θα μείνουν.

Διαβάστε περισσότερα