Σύμφωνα με τα στοιχεία του Scientific American και των Γιατρών του Κόσμου, μέχρι τις 18/11/2020 οι φαρμακευτικές εταιρείες – αυτές που σήμερα δεν παραδίδουν τις ποσότητες των εμβολίων που είχαν δεσμευτεί – είχαν χρηματοδοτηθεί με δημόσιο χρήμα στις ΗΠΑ για την παραγωγή των εμβολίων με 12 δισ.δολάρια. Πρόκειται για επιπλέον πακτωλό που ήρθε να προστεθεί στα 40 δισ.δολάρια που διατίθενται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ – των εκατομμυρίων ανασφάλιστων – από τα δημόσια ταμεία προς τις φαρμακευτικές για έρευνες και παραγωγή φαρμάκων, που βεβαίως θεωρούνται ιδιοκτησίας των εταιρειών.
Η δε ΕΕ για την παραγωγή εμβολίων έχει τροφοδοτήσει με δημόσιο χρήμα τις εταιρείες – αυτές που οι συμβάσεις τους με την Κομισιόν αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό – που ξεπερνά τα 2 δις.
Ταυτόχρονα κράτη και κυβερνήσεις συμμετέχουν σε προγράμματα χρηματοδότησης των εταιρειών για την παραγωγή των εμβολίων, πχ πρόγραμμα «Συνασπισμός Καινοτομιών Επιδημικής Ετοιμότητας (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations), «Συμμαχία για τα Εμβόλια» (Gavi), με ποσά που ξεπερνούν τα 3 δις.
Ενώ, λοιπόν, ήδη 400.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στις ΗΠΑ, πάνω από 650.000 στην Ευρώπη και πάνω από 2 εκατομμύρια στον κόσμο, οι εταιρείες, προστατευμένες από ρήτρες και διατάξεις εμπιστευτικότητας που έχουν υπογράψει με κράτη και οργανισμούς, αρνούνται ή αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Δεν παραδίδουν τις ποσότητες των εμβολίων για τα οποία χρυσοπληρώθηκαν. Χρυσοπληρώθηκαν με τα λεφτά των νεκρών και των απειλούμενων από την πανδημία ζωντανών του πλανήτη.
Το ζήτημα τίθεται απλά: Είναι δυνατόν η ανθρωπότητα να παρακολουθεί αμίλητη το έγκλημα που συντελείται εις βάρος της; Είναι δυνατόν να γίνεται ανεκτό τα εμβόλια να μην αποτελούν δημόσιο αγαθό, αλλά εμπόρευμα κερδοσκοπίας των φαρμακευτικών – εν μέσω πανδημίας – υπό την πολιτική ομπρέλα των κυβερνήσεων του κεφαλαίου; Είναι δυνατόν την ώρα του ολέθρου να μην υπάρχει σπάσιμο του «εμπορικού μυστικού» των εμβολίων (που έχουν πληρωθεί από τους λαούς και έχουν κατασκευαστεί από την συσσωρευμένη επιστημονική και τεχνολογική γνώση της ανθρωπότητας); Είναι δυνατόν ακόμα και τώρα που οι εταιρείες αθετούν συμφωνίες, να μην συντελείται αναδιάρθρωση παραγωγικών δυνάμεων σε επίπεδο κρατών, άντληση έξω από κάθε λογική οικονομικής πλεονεξίας των απαραίτητων πρώτων υλών, ώστε να υπάρξει, με όλους τους κανόνες ασφάλειας, η παραγωγή των ποσοτήτων εμβολίων που χρειάζεται η ανθρωπότητα;
Ναι, είναι. Γιατί αυτό το σύστημα που κυβερνάει τον κόσμο λέγεται καπιταλισμός και στάζει αίμα, εκμετάλλευση, πλεονεξία, απληστία, επί πτωμάτων κερδοσκοπία από όλους του τους πόρους.
Ναι, είναι. Και δεν χωράει αφέλεια. Οταν μιλάμε για κυβερνήσεις και πολιτικούς υπερεθνικούς οργανισμούς στον καπιταλισμό μιλάμε για εκείνες τις εθνικές και διεθνικές επιτροπές που διαχειρίζονται τις υποθέσεις των πολυεθνικών. Και ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν βάφοντας τα χέρια τους με αίμα.
Οσο προφανές είναι το παραπάνω, τόσο αυτονόητο είναι πως πρέπει να σημάνει εγερτήριο αγώνα και διεκδίκησης ώστε το εμβόλιο να μην είναι ένα ακόμα “εμπόρευμα” στο νεκροταφείο της «ελεύθερης αγοράς» τους. Ότι ο αγώνας αυτός φέρνει σε πρώτο πλάνο ότι το «ζωή ή θάνατος» περνάει μέσα από τον αγώνα των λαών ενάντια στην πανδημία του καπιταλισμού.
Όμως το γεγονός ότι πλέον έχει καταρρεύσει κάθε μάσκα και κάθε προσωπείο περί «ελεύθερης αγοράς», ότι η εγκληματική της φύση δεν κρύβεται, δεν μπορεί να αποτελεί και το άλλοθι των πολιτικών εγκληματιών που ακόμα και τώρα επιδίδονται στην προπαγάνδα του «δεν υπάρχει εναλλακτική» και του «τι να κάνουμε, έτσι λειτουργεί το σύστημα»…
Κάθε κράτος, κάθε κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να υποχρεωθεί να δράσει. Ωστε η τεχνογνωσία για τα εμβόλια που για την παραγωγή τους παρασχέθηκε ποταμός δημόσιου χρήματος, να περάσει σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Να αφαιρεθεί από τα χέρια των εταιρειών ώστε τα εμβόλια να μετατραπούν, πραγματικά, σε δημόσιο αγαθό.
Μηδέ της ελληνικής κυβέρνησης εξαιρουμένης. Η οποία το μόνο στο οποίο επιδίδεται είναι σε εξυπνάδες του τύπου «δεν υπάρχουν «εμβολιόδεντρα» και σε αθλιότητες από βήματος Βουλής περί την διαφύλαξη της «ελευθερίας του επιχειρείν» των φαρμακευτικών εταιρειών!
Εχουν ευθύνη – στην Ελλάδα και στον κόσμο – να αναπροσαρμόσουν τις παραγωγικές δυνάμεις. Εχουν υποχρέωση, αυτοί που σε όλο τον πλανήτη άφησαν τα συστήματα Υγείας αθωράκιστα, τώρα να εξαναγκαστούν να κάνουν ό,τι στους πολέμους τους: Οπως κάνουν στους πολέμους τους, που για να σκοτώνουν ανθρώπους μετατρέπουν τις βιομηχανίες παραγωγής κατσαρόλας σε βιομηχανίες παραγωγής πολεμικού υλικού, να μετατρέψουν – αυτή τη φορά για να σωθούν άνθρωποι – εργαστήρια και μονάδες σε όλο τον κόσμο, σε εργοστάσια παραγωγής εμβολίων. Γρήγορα, στις αναγκαίες ποσότητες, που θα διατεθούν άμεσα, με ασφάλεια, δωρεάν, στον παγκόσμιο πληθυσμό.
