Η καινούργια φάκα των νεοφιλελέδων

του system failure

Και να που το νέο αφήγημα από το δαιδαλώδες δίκτυο του συστημικού κατεστημένου άρχισε ήδη να σερβίρεται. Χρησιμοποιούνται διάφορες λέξεις-φράσεις για να προωθηθεί. "Συναίνεση", "Εθνική Ελλάδος για τη σωτηρία της χώρας", "δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας" και διάφορα τέτοια κλισέ, είναι το - ίσως όχι και τόσο νέο - μότο του συστήματος προκειμένου να φτιάξει το νέο υβρίδιο διακυβέρνησης στα μέτρα του και να πάψει να ανησυχεί για τυχόν δυσάρεστες "παρεκτροπές".

Οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών μαζί με την Γερμανική ηγεσία και το εγχώριο νεοφιλελέ κατεστημένο, κατάφεραν να φέρουν τον Τσίπρα στα μέτρα τους, αλλά βλέπουν ότι ακόμα "τσινάει". Βλέπετε, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η μετάλλαξή του και δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις παλιές "κακές" συνήθειες. Μιλάει ακόμα για συμφέροντα, για διαπλοκή, για ολιγάρχες και για κυβερνήσεις ζόμπι. Οι Αριστερές, αναχρονιστικές και "μπανάλ" αντιλήψεις του, δεν λένε να τον εγκαταλείψουν.

Επειδή λοιπόν, το εντός και εκτός της χώρας κυρίαρχο σύστημα, δεν έχει σιγουρέψει την "εξημέρωσή" του, θέλει να του φορτώσει κάτι Ποτάμια και κάτι πρόχειρα τροποποιημένα ΠΑΣΟΚ για να τον ελέγχει απόλυτα.

Έτσι, η καινούργια φάκα των νεοφιλελέδων έχει την ταμπέλα της "εθνικής συνεννόησης". Η απαραίτητη προπαγάνδα, που παρουσιάζει όποιον παραμένει πιστός στις αρχές του περίπου ως ένα είδος ιδεολογικού απολιθώματος, αρχίζει να πιάνει τόπο. Το να έχει κανείς μια καθαρή ιδεολογική θέση, απαλλαγμένη από τις κονσερβοποιημένες απολιτίκ σάλτσες που παράγονται από το σύστημα στα τερατώδη μιντιακά εργοστάσια, αποτελεί τώρα ιδεοληψία.

Αντίθετα, η εμμονή σε βαθμό παράνοιας της ιδιωτικοποίησης των πάντων, όπως να'ναι και όσο να'ναι, προκειμένου να γλιτώσει η χώρα από το “κακό δημόσιο”, αποτελεί δείγμα ανοιχτού μυαλού. Αυτό δεν είναι ιδεοληψία, δεν είναι κόλλημα. Έτσι θέλει το κυρίαρχο δόγμα.

Ο τρόπος που επί δεκαετίες το σύστημα έχτισε την κυρίαρχη κουλτούρα, αποτελεί τον ορισμό της ιδεοληψίας. Μιας ιδεοληψίας που κυριολεκτικά φυτεύτηκε στα μυαλά της κοινωνίας. Πάνω σ'αυτήν έστησε την πρώτη του φανταχτερή φάκα με το Ελβετικό τυρί της οικονομίας-καζίνο. Του αλόγιστου τραπεζικού δανεισμού και του χρηματιστηριακού τζόγου.

Πάνω σ'αυτήν στήνει τώρα και την καινούργια φάκα. Μόνο που λόγω συνθηκών δεν μπορεί να είναι φανταχτερή και πρέπει με κάποιο τρόπο η πραγματικότητα να παρουσιαστεί ανεστραμμένη.

Έτσι, ο μονόδρομος της "εθνικής συνεννόησης", που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση ζόμπι, που θα εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο, ίσως και το τέταρτο και όσα μνημόνια χρειαστούν, για να οδηγηθεί η χώρα με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη καταστροφή, παρουσιάζεται ως αναγκαίος για τη "σωτηρία της χώρας". Και όποιος αντιδρά στο νέο Μεσαίωνα που φέρνει αυτός ο μονόδρομος, παρουσιάζεται ως πάσχων από ιδεοληψία. Κάπου εδώ τελειώνει η λογική και αρχίζει η παράνοια. 

Ο κόσμος όντως αλλάζει, αλλά κανείς δεν φαίνεται να αναρωτιέται στα σοβαρά αν αλλάζει προς το καλύτερο, ή, προς το χειρότερο. Και όποιος μπαίνει στον κόπο να το εξετάσει και δεν ακολουθεί αναντίρρητα αυτή την αλλαγή, αποβάλλεται από το σύστημα ως αναχρονιστικός και ιδεοληπτικός.

Posted in: πολιτική