Εντονα πολιτικό το περιεχόμενο του κηρύγματος από τον παπά-Ανδρέα στην εκδήλωση για την τιμή της μνήμης των ηρώων που έπεσαν στο Σφακάκι…

Μίλησε για  ”συνεχιστές και εκφραστές των ιδρυτών των ταγμάτων ασφαλείας, των γερμανοτσολιάδων”… για ένα νέο ΕΑΜ

Με μηνύματα στους Κρητικούς και όλους τους Ελληνες το κήρυγμα του παπα Ανδρέα Κεφαλογιάννη, στην εκδήλωση μνήμης στο Σφακάκι.

Το κήρυγμα:

Σεβασμιότατε μητροπολίτη Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, η εκκλησία του ΑΪ Γιώργη τιμάει φέτος και θα τιμάει κάθε χρόνο τέτοια μέρα τους ήρωες του Σφακακίου, τους απλούς και ανόθευτους αγωνιστές που πήραν το τουφέκι και ύψωσαν το δικό τους τείχος αντίστασης απέναντι στον γερμανικό και ιταλικό φασισμό.

Πολλές μάχες δόθηκαν στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από αντιστασιακές ομάδες , όμως η Μάχη στο Σφακάκι ξεχωρίζει για πολλούς λόγους μεταξύ αυτών επισημαίνω τους…

εξής:
1. Οργανώθηκε όχι από ένα μάχιμο κομμάτι της αντίστασης αλλά από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, όταν είδαν ότι ο κατακτητής στόχευε να καταφρονέψει γυναίκες και παιδιά
2. Σχεδιάστηκε άψογα, κι αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα. Πιάστηκαν αιχμάλωτοι οι Γερμανοί με τους Ιταλούς
ενώ κανένα γυναικόπαιδο δεν τραυματίστηκε
3. Έστειλε το μήνυμα παντού, ότι όπου υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα ο εχθρός μπορεί να νικηθεί
4. Οι μαχητές του Σφακακίου κουρέλιασαν το γόητρο του υποτίθεται ανίκητου Γ’ Ράιχ
5. Ενίσχυσαν το ηθικό όλων των Κρητών, στην προσπάθεια και στον αγώνα να απαλλαγεί το νησί και η χώρα ολόκληρη από τις ορδές του Γερμανικού φασισμού.
6. Ήταν ένα από τα «επειδή» που επικαλέστηκαν οι Γερμανοί για να κάψουν το χωριό.
7. Ήταν η πρώτη ουσιαστική πράξη ένοπλης αντίστασης στην περιοχή κατά του κατακτητή

Το Σφακάκι σηματοδοτεί την αιώνια αντίσταση κατά του Φασισμού, που και σήμερα βοηθούμενος από τις συγκυρίες επιχειρεί και πάλι να απλώσει τα πλοκάμια του.
Αλλά είμαι βέβαιος ότι και σήμερα θα βρεθεί ένας Σμαίλομανώλης, ένας Λαμπρινομανωλης, ένας Γιαννιός της χρόναινας, ένας Νταρολευτέρης, ένας Φρυσαλοχαραλάμπης, ένας Νταγιαντομανωλης, ενας Γυπαρης, ενας Θοδωροπετρος, ενας Ξημερογιωργης, ενας Καφατσης, ενας Περβολιος… να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, υψώνοντας το τείχος της αντίστασης και της αξιοπρέπειας απέναντι στους νέους κατακτητές, στους νεοφασίστες, στους νεομπουραντάδες, στους συνεχιστές και εκφραστές των ιδρυτών τα ταγμάτων ασφαλείας, των γερμανοτσολιάδων.

Οι αγωνιστές του Σφακακιού κουβαλούσαν μέσα τους την ανδριοσύνη, την ντομπροσύνη και το αδούλωτο πνεύμα της ανωγειανής ψυχής. Συγκρούστηκαν με τον κατακτητή υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια της πατρίδας, υπερασπιζόμενοι την ιδέα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, την ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας, την ιδέα της οικογένειας, την ιδέα ότι οι επόμενες γενεές πρέπει να ζήσουν λεύτερες και περήφανες.

Το Σφακάκι είναι ο φάρος που φωτίζει τους αγώνες της σημερινής γενιάς που έχει κι αυτή να αντιμετωπίσει εξίσου δύσκολες συνθήκες, με το νέο γερμανικό οικονομικό φασισμό να έχει ισοπεδώσει τα πάντα στην νότια Ευρώπη. Παίρνοντας θάρρος και δύναμη από αυτούς τους λαϊκούς αγωνιστές θα πρέπει και εμείς με τη σειρά μας να βγούμε μπροστά και να αποτινάξουμε το νέο γερμανικό ζυγό.
Το δίλημμα αδέλφια είναι ένα και ξεκάθαρο: «Η με τις αλυσίδες ή με τα όπλα», κι όταν λέω όπλα εννοώ ότι το μεγαλύτερο σήμερα όπλο της εργατικής τάξης είναι το δίκιο της και η δύναμη της, αυτή θα πρέπει να αξιοποιήσει.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ με βασικό στόχο την καθοδήγηση των λαϊκών στρωμάτων για να μπορέσουμε οργανωμένα και μονιασμένα να συγκρουστούμε με το Μινώταυρο του μνημονίου που δεν χορταίνει με όσες ανθρωποθυσίες και να γίνουν. Για να συγκρουστούμε με τα υπερατλαντικά και γερμανικά κέντρα αποφάσεων που έχουν ισοπεδώσει τη ζωή μας, που έχουν καταστρέψει την κοινωνία.

Πολύ φοβάμαι όμως, ότι δεν σταματάνε εδώ , ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας θα έχει και άλλες συνέπειες, όπως - και το απεύχομαι- τον ακρωτηριασμό της εθνικής μας οντότητας με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη σημερινή και τις επόμενες γενιές.

Το Σφακάκι το λέει καθαρά, «σηκωθείτε από τους καναπέδες και βγείτε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθείτε», φτάνει πια η μοιρολατρία, φτάνουν πια οι κλάψες ήρθε η ώρα αληθινή ώρα για αληθινούς αγώνες, η πατρίδα δεν μπορεί να περιμένει.

Ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος για το μεγάλο ξεσηκωμό, είναι έτοιμος να στείλει από κει που ήρθαν όλα αυτά τα τροϊκανά κοράκια που μας πίνουν καθημερινά το αίμα. Τι άλλο περιμένετε να γίνει; Κόσμος αυτοκτονεί καθημερινά, τους μισθούς τους πετσόκοψαν, τις συντάξεις ο ίδιο, το ασφαλιστικό είναι ανύπαρκτο, οι εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, τώρα αρχίζουν και βάζει χέρι και στην ιδιωτική περιουσία, σε λίγο θα μας πάρουν και τα σπίτια.

Οι απολύσεις στο δημόσιο είναι μια πραγματικότητα, στέλνουν κόσμο στην ανεργία για να πάρουμε τη δόση. Δεν θέλουμε από τις δόσεις τους, δεν θέλουμε από τα λεφτά τους, αφού πάλι στους ίδιους γυρνάνε, δεν θέλουμε να μας σώσουν άλλο, αυτό που θέλουμε είναι τη ζωή μας, την αξιοπρέπεια μας, την πατρίδα μας.
Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κλείσουν και τη δημόσια τηλεόραση για να μην μπορεί ο ελληνικός λαός να έχει σφαιρική ενημέρωση. Αυτό που δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί το 1941, ούτε η χούντα το 1967 το έκανε η χούντα του ΔΝΤ. Το μαύρο στην ΕΡΤ αποδεικνύει το μαύρο που υπάρχει στη ζωή μας, τα μαύρα χρόνια που έχουμε περάσει και τα μαύρα χρόνια που έρχονται αν τους αφήσουμε να αποφασίζουν για μας, χωρίς μας. Από αυτό εδώ το βήμα, εγώ ένας ταπεινός ιερέας ζητάει εδώ και τώρα να ανοίξει η ΕΡΤ για να ακουστεί και πάλι η φωνή της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας στα πέρατα της γης. Εξάλλου η ΕΡΤ δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και σε κανέναν πολιτικό, στο ελληνικό λαό ανήκει γιατί αυτός την πληρώνει.

Από εδώ, από τα Ανώγεια των αγώνων και της αντίστασης, τα Ανώγεια της Δημοκρατίας και της Λευτεριάς στέλνουμε το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι έρχονται νέα Σφακάκια, νέοι σκληροί και δυνατοί αγώνες γιατί σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουμε να συνεχιστεί το ξεπούλημα της πατρίδας, η εξαθλίωση του λαού, η αύξηση της φτώχειας, η αύξηση της ανεργίας, ή αύξηση του αριθμού των πολιτών που κοιμούνται στους δρόμους και τις πλατείες. Η ώρα για το μεγάλο ξεσηκωμό πλησιάζει, σε διαφορετική περίπτωση θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, τιμούμε το Σφακάκι, τιμούμε τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, λίγες ημέρες πριν από την 69 επέτειο του Ολοκαυτώματος του χωριού μας από το Γ΄Ραϊχ και κατά τη διάρκεια ενός αντιφασιστικού- αντιρατσιστικού τριημέρου που οργανώνει ο Δήμος.

Ένα από τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών είναι και η επώαση του αυγού του φιδιού, ένα φίδι που μεγαλώνει καθημερινά στην Ελλάδα και την Ευρώπη, έτοιμο να αμολήσει το δηλητήριο του. Από τους πρόποδες του Ψηλορείτη, στέλνουμε το μήνυμα ότι εδώ ΦΑΣΙΣΤΕΣ δεν χωράνε, αυτός ο τόπος έζησε στο πετσί του το φασισμό, αυτό το χωριό επί 22 ολόκληρα μερόνυχτα καιγόταν από τους Γερμανο-ΝΑΖΙ, άρα ξέρουμε τα καλά τους. Όλοι μαζί αδέλφια θα πρέπει να χτυπήσουμε το τέρας του φασισμού, όλα τα σφυριά μαζί πρέπει να βαράνε. Δεν θα πρέπει να τον αφήσουμε να πάρει και πάλι κεφάλι, δεν θα ξαναζήσει η Κρήτη, η Ελλάδα, η Ευρώπη όσα έζησε πριν από 70 χρόνια. Εκτός κι αν είναι επιλογή των μεγαλο-αφεντικών, για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια τους. Αλλά όπως και να ΄χει το πράμα εμείς σαν τον Ηρακλή με το ρόπαλο θα πρέπει να αντιδράσουμε, το φίδι πρέπει να το χτυπήσεις στο κεφάλι, πριν γίνει Λερναία Ύδρα.

Σεβασμιότατε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, όσα χρόνια και να περάσουν, όσοι αιώνες και να περάσουν το Σφακάκι και όλα τα Σφακάκια της αντίστασης θα μας καθοδηγούν γιατί η λευτεριά, η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η εθνική ανεξαρτησία θα είναι πάντα έννοιες επίκαιρες.
Ας κρατήσουμε ψηλά τα διδάγματα των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης, γιατί οι μέρες που έρχονται είναι πολύ δύσκολες κι όλοι εμείς οφείλουμε να σταθούμε όρθιοι για να μπορέσουν τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας να σταθούν όρθια, εξάλλου τους το χρωστάμε. Σε μας έλαχε ο κλήρος να δώσουμε νέους αγώνες, να δώσουμε και το αίμα μας αν χρειαστεί για να ρθεί η ξαστεριά που όλοι προσδοκούμε.
Θα κλεισω με τρεις μαντινάδες του Μιχαλου Δραμουντανη για τους αγωνιστές του Σφακακιου..

Είχαννε πίστη  αληθινή
Και λευτεριάς μεράκι
Για κεινονα τη δωσανε
Τη μάχη στο Σφακάκι…
Να μείνουνε παράδειγμα
Στο τόπο που τσι ξέρει
Για δε γατεχεις ο καιρός
Ηντα μπορεί να φέρει
Θυσίες θέλει η λευτεριά
Και άντρες στους αγώνες
Και τούτη η προσπάθεια
Θα μείνει στους αιώνες…
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΦΑΚΑΚΙΟΥ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΑΝΩΓΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ”

“cretalive“

sibilla

gregor der grieche

Διαβάστε περισσότερα

0 δεκάλογος αγάπης του καλού χρυσαυγίτη

Του Θανάση Καρτερού
Αν κάνει κάποιος τον κόπο να διαβάσει πέντε πράγματα από το site της Χρυσής Αυγής, να παρακολουθήσει το σώου που δίνουν οι βουλευτές της κάθε τόσο στη Βουλή και στις διάφορες συγκεντρώσεις τους και να ρίξει μια ματιά στα σχόλια του λόχου Κασιδιάρη στο διαδίκτυο, θα καταλήξει χωρίς πολύ κόπο σε ένα συμπέρασμα: Αυτό που συνεπαίρνει, που κινεί, που διεγείρει σχεδόν σεξουαλικά τον καλό χρυσαυγίτη είναι ένα και μόνο πράγμα, το μίσος.
Συμβαίνει μάλιστα το εξής παράδοξο, με μια πρώτη ματιά, αλλά άκρως χρυσαυγίτικο. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για κάτι μισώντας αυτούς που υποτίθεται ότι απειλούν αυτό το κάτι. Ακόμη και η υποτιθέμενη αγάπη του, δηλαδή, εκδηλώνεται μέσω του μίσους:
1. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του προς την πατρίδα μισώντας τους ξένους, τους προδότες, τους κομμουνιστές, τους συριζαίους, τους Πακιστανούς – όλους όσοι, κατά τη γνώμη του, επιβουλεύονται την Ελλάδα του.
2. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του προς την ελληνική φυλή μισώντας τους αλλόφυλους που την μολύνουν.
3. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για την ελληνική Ιδέα μισώντας όσους έχουν άλλες ιδέες – μπολσεβίκικες, σοσιαλιστικές, κοσμοπολίτικες, δημοκρατικές, ανεκτικές.
4. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για τον Θεό του μισώντας όσους αγαπούν άλλους Θεούς – τους εβραίους κατά προτίμηση, αλλά και τους πιστούς του Αλλάχ και όποιους άλλους αμφισβητούν το μεγαλείο και τη μοναδικότητα της θρησκείας του Μιχαλολιάκου.
5. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την -σημειολογικά ενδιαφέρουσα- αγάπη του για την ανδρική ρώμη μισώντας τους ομοφυλόφιλους, τις αδελφές, τους τρανς, τους γκέι, τις λεσβίες και όλους εν γένει τους «ανώμαλους».
6. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για τον ελληνικό πολιτισμό μισώντας τους κουλτουριάρηδες, τους θολοκουλτουριάρηδες, τους θιασώτες της αλληλεπίδρασης των πολιτισμών, τους πολυπολιτισμικούς, τους εκπροσώπους άλλων πολιτισμών και τους άλλους πολιτισμούς εν γένει.
7. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για το ελληνικό γένος μισώντας όλες τις φυλές του Αβραάμ, ιδιαίτερα εκείνες τις οποίες μίσησε το Τρίτο Ράιχ.
8. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για την ελληνική ιστορία -με κάποιες διορθώσεις για την περίοδο της Κατοχής- μισώντας τους πράκτορες των εβραίων που την διαστρεβλώνουν, τους πράκτορες του Σόρος που την παραμορφώνουν, την αριστερά που την υποβαθμίζει και τη Ρεπούση που θέλει κρέμασμα.
9. Ο καλός χρυσαυγίτης εκδηλώνει την αγάπη του για τη μουσική μισώντας τον Χατζηδάκη, τον Θεοδωράκη, όσους δεν αγαπούν τα εμβατήρια, όσους δεν εκστασιάζονται με τον Καιάδα και φυσικά τον ξεφτιλισμένο πουρόκερ Ρότζερ Γουότερς.
10. Ο καλός χρυσαυγίτης αγαπάει τα παιδιά μισώντας τα παιδιά μεταναστών, αγαπάει τους αρρώστους μισώντας τους μετανάστες αρρώστους, αγαπάει τους πεινασμένους μισώντας τους μετανάστες πεινασμένους.
Δηλαδή: Σε όποιο πεδίο της γνώσης, της εμπειρίας, της ιστορίας, των ιδεών, του πολιτισμού, της κοινωνίας, της πολιτικής, της σεξουαλικότητας κι αν ψάξετε, θα ξετρυπώσετε το μίσος του χρυσαυγίτη. Ξέρει ποιους θα ήθελε να εξοντώσει, να εξαλείψει από προσώπου γης, να ρίξει στους φούρνους – και όχι μόνο μεταφορικά. Κι αυτό πάντα εν ονόματι της αγάπης του!
Και όταν μιλάμε για χρυσαυγίτικη αγάπη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη χρυσαυγίτικη συνέπεια: Δεν μένουν στη βία των λέξεων. Όταν είναι δέκα με έναν, δεν διστάζουν να προχωρήσουν στο έγκλημα, βέβαιοι ότι το αίμα, το μαχαίρωμα, ο θάνατος, είναι μια εκδήλωση αγάπης. Έτσι αγαπούν οι καλοί χρυσαυγίτες!

 ”Hot Doc”

Διαβάστε περισσότερα

Τα Μνημόνια υπονομεύουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα

Του Γιώργου Δελαστίκ
Ενα ρίγος αισθάνθηκε να διαπερνά τη σπονδυλική του στήλη όποιος έτυχε να διαβάσει στην Εφημερίδα των Συντακτών προ δύο περίπου εβδομάδων (20/7/2013) μια συνέντευξη του 84χρονου Γερμανού σοσιαλδημοκράτη φιλοσόφου και κοινωνιολόγου Γίργκεν Χάμπερμας. Αναφερόμενος στις συνθήκες που έχουν προκαλέσει στη χώρα μας τα αλλεπάλληλα Μνημόνια που της επιβάλλει η Γερμανία μέσω της ΕΕ, ο Χάμπερμας ήταν κατηγορηματικά ανατριχιαστικός:
«Οι όροι αυτοί μου θυμίζουν τις συνθήκες της όψιμης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που οδήγησαν στην κατάληψη της εξουσίας από το φασισμό», δήλωσε χωρίς περιστροφές. «Μια Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν το σύνολο του πληθυσμού έχει την αίσθηση ότι κηδεμονεύεται από μια τρόικα, η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να “μεταφράζει” τις προσταγές των τραπεζών και των χρηματαγορών σε μέτρα λιτότητας και σε πακέτα διάσωσης», πρόσθεσε.
«Με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες πολίτες δεν θα κερδίσουν τη δημοκρατική αυτοσυνειδησία τους, την οποία χρειάζονται για να αντισταθούν στην κατάρρευση του πολιτικού πολιτισμού τους», εξήγησε ο Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος. Με άλλα λόγια, το αίσθημα υποδούλωσης στη Γερμανία και την ΕΕ που -δικαίως- διακατέχει τους Έλληνες οδηγεί στην «κατάρρευση του πολιτικού πολιτισμού μας».
Όσο για την προοπτική λύσης, ο Χάμπερμας είναι εξίσου σαφής: «Στην περίπτωση της Ελλάδας είναι φανερό ότι η αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη αποτελεί το κλειδί για τη λύση των προβλημάτων. Το κλειδί δεν είναι η διά πιστώσεων χρηματοδοτούμενη μετακύλιση των προβλημάτων στις πλάτες των χωρών που μαστίζονται από την κρίση».

Θανάσιμη απειλή

Η άποψη του Χάμπερμας, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε συνθήκες ανάλογες με εκείνες που βρισκόταν η Γερμανία πριν οι ναζί καταλάβουν την εξουσία, προκαλεί φυσικά σοκ, αλλά θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από την άποψη ενός αξιοσέβαστου γηραιού Γερμανού φιλοσόφου. Σωστό από τυπική άποψη.
Το γεγονός όμως που θα έπρεπε να είχε κάνει όλους τους ηγέτες της Ευρώπης να αισθάνονται ότι τους ζώνουν τα φίδια είναι σίγουρα ορισμένες πτυχές των αποτελεσμάτων του Ευρωβαρόμετρου. Της πανευρωπαϊκής, δηλαδή, δημοσκόπησης που διεξάγεται δύο φορές το χρόνο -κάθε Μάιο και Νοέμβριο- ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ υπό την επίβλεψη της Κομισιόν.
Φρίκη προκαλούν τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου του Μαΐου, τα οποία γνωστοποιήθηκαν στις Βρυξέλλες στις 23 Ιουλίου και αμέσως… καλύφθηκαν από πανευρωπαϊκό πέπλο σιωπής!
Ευνόητο γιατί: αποκαλύπτουν με δραματικό τρόπο ότι η πολιτική της λιτότητας που ακολουθούν όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατ’ εντολήν του Βερολίνου υπονομεύει με τραγικό τρόπο το κοινοβουλευτικό δημοκρατικό πολίτευμα – όχι μόνο στην Ελλάδα και στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που πλήττονται από την κρίση, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ.
Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, τα λόγια του Χάμπερμας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η πολιτική της Γερμανίας που ασκείται μέσω της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι πλέον πασιφανές ότι συνιστά θανάσιμη απειλή για τη Δημοκρατία σε ολόκληρη τη Γηραιά  Ήπειρο, όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν αυτοί που την υπηρετούν.

Το 95% «όχι» στα κόμματα!

Το εύρημα του Ευρωβαρόμετρου, το απίστευτα υψηλό ποσοστό του 90% (!) των Ελλήνων ή του 91% των Ισπανών δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στις αντίστοιχες κυβερνήσεις προκαλεί αίσθηση. Οι εντυπώσεις όμως μπορούν να διασκεδαστούν με την εξήγηση ότι αυτά τα καταθλιπτικά αποτελέσματα αποτυπώνουν την οργή των πολιτών εναντίον κυβερνήσεων που τους εξαπάτησαν και τις οποίες ετοιμάζονται να διώξουν κακήν κακώς από την εξουσία μόλις γίνουν εκλογές.
Το πραγματικό σοκ όμως έρχεται όταν το Ευρωβαρόμετρο αποκαλύπτει ότι το … 95% (!) των Ελλήνων που ερωτήθηκαν εξέφρασε τη δυσπιστία του απέναντι στα πολιτικά κόμματα συλλήβδην έναντι μόλις 4% που εξέφρασε την εμπιστοσύνη του σε αυτά – πράγμα που σημαίνει ότι στις συνειδήσεις των Ελλήνων δεν υφίσταται ουσιαστικά δημοκρατική εναλλακτική λύση.
Όταν, μάλιστα, το 80% των ερωτηθέντων Ελλήνων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τη λειτουργία της Δημοκρατίας στη χώρα μας, θα έπρεπε να έχουν ήδη ηχήσει όλες οι σειρήνες πολιτικού συναγερμού. Ποτέ άλλοτε μετά την κατάπτυστη περίοδο της αποστασίας και των αθρόα εξαγοραζόμενων βουλευτών της Ένωσης Κέντρου από τον Ιούλιο του 1965 ως την κήρυξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών την 21η Απριλίου του 1967 το κοινοβουλευτικό δημοκρατικό πολίτευμα δεν είχε εξευτελιστεί τόσο πολύ όσο σήμερα.
Δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε με την πολιτική που ασκεί να τη «φτύνει» το 90% του λαού μας ή το ότι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα «πέτυχαν» με τη στάση τους να απορρίπτονται από το 95% των πολιτών.

Μισητή πλέον η ΕΕ

Η πολιτική κρίση είναι πανευρωπαϊκή, όχι μόνο ελληνική. Δεν είναι δυνατή η μακρόχρονη επιβίωση του αστικού κοινοβουλευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος με τη σημερινή του μορφή, όταν το απίθανο ποσοστό του 80% των Ευρωπαίων πολιτών στο σύνολο των χωρών της ΕΕ κατά μέσο όρο δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα, έναντι μόλις του 16% που εκφράζει την εμπιστοσύνη του προς αυτά.
Επιπροσθέτως, η πολιτική της ΕΕ εναντίον της χώρας μας κατά τη διάρκεια της κρίσης έχει οδηγήσει πλέον σε πλήρη κατάρρευση της αφελούς προσήλωσης των Ελλήνων προς την ΕΕ και τους συναφείς ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως αποκαλύπτουν ενδεικτικά τα δημοσκοπικά αποτελέσματα του Ευρωβαρόμετρου του Μαΐου.
Το 80% των Ελλήνων, λοιπόν, δεν έχει πια εμπιστοσύνη στην ΕΕ και το 82% θεωρεί την ΕΕ υπεύθυνη για την πολιτική της λιτότητας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας. Αυτό το 82% είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη των «28» -ας μην ξεχνάμε ότι από την 1 η Ιουλίου η ΕΕ συμπεριλαμβάνει πλέον είκοσι οχτώ χώρες, μετά την ολοκλήρωση της ένταξης της Κροατίας-, αλλά καθόλου αμελητέο δεν είναι το μέσο ποσοστό των πολιτών σε ολόκληρη την ΕΕ που τη θεωρεί υπεύθυνη για τη συμφορά της λιτότητας που εξαθλιώνει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίους. Κάθε άλλο, ανέρχεται στο πρωτοφανές ποσοστό του 64%. Το 87% των ερωτηθέντων αρνείται ότι η ΕΕ έχει συμβάλει στη μείωση του κόστους διαβίωσης, το δε 71 % αρνείται ότι η ένταξη στην ΕΕ έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής. Κατόπιν όλων αυτών, είναι αυτονόητη η πλήρης απαξίωση και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων στις συνειδήσεις των πολιτών: το 77% των ερωτηθέντων δεν έχει εμπιστοσύνη στην Κομισιόν, το 69% δεν έχει εμπιστοσύνη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το τέλος του «ευρωπαϊκού παραμυθιού».

Χωρίς ελπίδα

Παρά τις προπαγανδιστικές ανοησίες με τα success stories της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, οι Έλληνες βρίσκονται σε απόγνωση, δεν τρέφουν καμιά ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Μόνο το… 2% (!) πιστεύει ότι η σημερινή κατάσταση της οικονομίας θα βελτιωθεί, έναντι του 96% που έχει την αντίθετη άποψη. Μόνο το 9% ενστερνίζεται την άποψη των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι η Ελλάδα βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση, ενώ το 80% θεωρεί πως η χώρα οδεύει προς τον γκρεμό. Το 68% των Ελλήνων -όπως και το 83% των Κυπρίων, ειρήσθω εν παρόδω- πιστεύει ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα, ενώ δεν ξεπερνά το 10% το ποσοστό εκείνων που βλέπουν βελτίωση της εθνικής οικονομίας το επόμενο δωδεκάμηνο και το… 1 % (!) το ποσοστό εκείνων που είναι αισιόδοξοι ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση στον τομέα της απασχόλησης.

Εικόνες ντροπής

Τα ίδια συμβαίνουν πάνω κάτω και «εις τας Ευρώπας», όχι μόνο παρ’ ημίν. «Όταν οι συναλλαγές υπονομεύουν τη Δημοκρατία» ήταν, για παράδειγμα, ο τίτλος του κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας Le Monde το Σάββατο.
«Είναι δυστυχώς σχεδόν καθημερινές σκηνές της πολιτικής ζωής στην Ευρώπη. Ηγέτες, μερικές φορές στο ανώτατο κρατικό επίπεδο, κατηγορούνται για διαφθορά, έλλειψη ηθικής ή παράνομη χρηματοδότηση των κομμάτων τους. (…) Στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία αυτά τα γεγονότα τροφοδοτούν τη δυσπιστία της κοινής γνώμης απέναντι στους πολιτικούς και καταβαραθρώνούν τη Δημοκρατία», γράφει η εφημερίδα, αρχίζοντας το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της.
«Σε μια Ευρώπη σε κρίση, όπου ο όλεθρος κερδίζει έδαφος κάθε μέρα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία -για να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας- προσφέρουν εικόνες εξευτελιστικές γι’ αυτές τις Δημοκρατίες», υπογραμμίζει η Le Monde.
Κάποτε οι υποστηρικτές της ΕΕ την πρόβαλλαν ως «φάρο Δημοκρατίας». Σήμερα η πλειοψηφία των πολιτών των χωρών που ανήκουν στην ΕΕ τη θεωρεί απειλή για τη Δημοκρατία εξαιτίας της πολιτικής που υπαγορεύει και επιβάλλει η Γερμανία.
Οι καιροί άλλαξαν και όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στις παραμονές μεγάλων γεγονότων.

 ”Επίκαιρα”

Διαβάστε περισσότερα

Ξεχάστε τις εκλογές γιατί τις φοβούνται

Του Γιώργου Κράλογλου

Όλα δείχνουν (ευτυχώς) ότι τα κόμματα και οι αρχηγοί τους (εξαιρώ το πάντα συνεπές ΚΚΕ) θα επιστρατεύσουν την λίγη σοβαρότητα που τους έχει μείνει και θα κλείσουν ακόμη και τις (σκόπιμες) συζητήσεις (συγκεκριμένων αιθεροβαμόνων) για πρόωρες εκλογές (μέσα στο 2013) προκειμένου να αποφύγουν το μεγάλο ρεζιλίκι μαζί με τα ανάθεμα που θα εισπράξουν από τους ψηφοφόρους.

Πιστεύω, βάσιμα, ότι τελικά τα κόμματα θα περιοριστούν να εισπράξουν τα πολύμορφα έως χοντροκομμένα μηνύματα του εκλογικού σώματος στις Ευρωεκλογές και κυρίως στις Δημοτικές και μετά, βάζοντας την ουρά στα σκέλια, θα επιδιώξουν (αν τα καταφέρουν) να ανακτήσουν το σίγουρα χαμένο έδαφος της αξιοπιστίας τους και ως παρατάξεις και ως ιδεολογίες. 

Ας δούμε βασικούς λόγους μεταξύ άλλων (εντός και εκτός Ελλάδος) που απομακρύνουν εξ ανάγκης τις σκέψεις και τις εισηγήσεις (όντως υπάρχουν εδώ και μήνες) για εκλογές μέσα στο 2013.

Ας ξεκινήσουμε από την κυβέρνηση η οποία με την επίσκεψη του κ. Α. Σαμαρά στον αμερικανό πρόεδρο εξήντλησε όλα τα οφέλη των πολιτικών κινήσεων μέσα από την εξωτερική της πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης στην οικονομία.

Ο «πρώιμος χειμώνας» που την περιμένει από τον Σεπτέμβριο με τα προαπαιτούμενα και τις μεσοβέζικες λύσεις στις υποχρεώσεις της (για να εξασφαλίσει τις επόμενες δόσεις) δεν της επιτρέπει να «το σκάσει» με πρόωρες εκλογές όπως έκανε το 2009 ο Κ. Καραμανλής για να προστατέψει (έτσι νόμιζε) την υστεροφημία του.

Ο κ. Σαμαράς δεν εξυπηρετείται, καταφεύγοντας στη «λύση» των εκλογών, καθώς θα χάσει τον χρόνο που χρειάζεται να πείσει (αν πείσει τελικά) έστω και ότι τα βήματα που έκανε στην οικονομία ήταν προς την σωστή κατεύθυνση.

Μην ξεχνάμε ότι κρίνεται ήδη αυστηρά από τους άνεργους αλλά και από τους επιχειρηματίες που θα προσκαλέσει και από την ΔΕΘ για να του λύσουν το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα.

Αυτές οι προσκλήσεις δεν μπορούν να γίνουν με επίκληση του δήθεν ευνοϊκού διεθνούς κλίματος.

Οι επενδύσεις θέλουν κεφάλαια και τα κεφάλαια πρέπει να εξυπηρετούνται και να αποδίδουν.

Μην ξεχνάμε ότι τα αυγά βάφονται μόνο με χρώμα...

Ο κ. Βενιζέλος, τώρα, έχει τους δικούς τους λόγους να βλέπει ως προγραμματισμένη ωρολογιακή βόμβα για την πολιτική του πορεία τις εκλογές.

Συνεπώς οι εισηγήσεις όλων των «πτερύγων» της Ν.Δ. για εκλογές είναι μάλλον υπονομευτικές (ακόμη και από οικονομικούς παράγοντες) προς τον κ. Σαμαρά και πολλοί λένε ότι το έχει αντιληφθεί.

Και ας περάσουμε στην αντιπολίτευση και τους λεγόμενους αριστερούς και εθνικιστές που έχουν πρόβλημα καθώς δεν τους βγαίνει μόνο το σύνθημα «αντιμνημονιακοί» όπως βγήκε, για το ΠΑΣΟΚ του 1980, το «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι έλληνες ψηφοφόροι έχουν αποδειχθεί συναισθηματικοί μέχρι ανοησίας αλλά τα βλακώδη συνθήματα όπως «μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί» τα χρησιμοποιούν μόνο στα καφενεία για να πειράζονται μεταξύ τους...

Ευτυχώς κανείς δεν τα παίρνει στα σοβαρά και τα συνθήματα και τους ινστρούχτορες που τα προωθούν εκτός εκείνων που έχουν κομματικά συμφέροντα και προσωπικούς  λόγους.

Συνεπώς το μικρό ποσοστό εκείνων που τα παπαγαλίζουν (όπως οι Πασόκοι του 1980 που παπαγάλιζαν την «αλλαγή») δεν μεταβάλει την ουσία του θέματος.

Άρα αν οι αριστεροί και οι δήθεν εθνικιστές πρέπει να αναζητήσουν και άλλους λόγους που να πείθουν, κατ΄ αρχήν,  τους μονίμως μετακινούμενους αριστερούς του ΠΑΣΟΚ που αναζητούν προστασία στο κρατικό χάος της λοβιτούρας και της λούφας.

Και ακολούθως τους δικαίως αγανακτισμένους ψηφοφόρους του δικομματισμού που δεν έχουν να χάσουν τίποτε δοκιμάζοντας ακόμη και τον «Δούρειο Ίππο» του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε ουδείς εξ εκείνων που μετακινούνται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύουν ότι ψηφίζουν αριστερή κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση τέλος πάντων που δεν έχουν λόγο να μην την δοκιμάσουν.

Απόδειξη και η μεγάλη και εμφανέστατη στροφή της επιχειρηματικής κοινωνίας προσωπικά προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα με την προσδοκία ότι πολύ πιθανό η «αριστερή» κυβέρνησή του να προχωρήσει σε μέτρα που ενώ δεν μπορούν να πάρουν (για να μην χαλάσουν το αριστερό προφίλ τους) τα σημερινά κόμματα της ΝΔ. και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν και την άνεση  να τα πολεμήσουν για να αποφύγουν την αντίφαση με όσα υποστηρίζουν ιδεολογικά.

Συνεπώς είναι αναγκαίος και για τον κ. Τσίπρα ο χρόνος για να ολοκληρωθεί και να ισχυροποιηθεί η προσωπική του συμβολή στην μετατροπή του σημερινού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κόμμα εξουσίας.

Οι εκτιμήσεις και οι σχεδιασμοί των ΑΝΕΛ και της Χ.Α. (έστω και ως τρίτο κόμμα) ούτε μετράνε στην πολιτική σκακιέρα ούτε κανείς τις λαμβάνει υπόψη του όποτε και δεν έχει αξία η ανάλυσή τους.

Βεβαίως τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει το πολιτικό ατύχημα που (είμαι βέβαιος) δεν θα είναι ιδιαίτερα σχεδιασμένο αλλά αποτέλεσμα πρωτοβουλιών συγκεκριμένων ατόμων που δεν έχουν να χάσουν τίποτε αλλά ίσως και ανόητων ομάδων που ονειρεύονται και επιθυμούν πολιτικό και οικονομικό πλιάτσικο στην ήδη καταρρέουσα Ελλάδα. 

george.kraloglou@capital.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ξένοι «γύπες» πάνω από τα σπίτια – ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ !

Τα ¨distress (= αγωνία, θλίψη ) funds¨ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και ζητάνε από τις τράπεζες να αγοράσουν «κόκκινα» δάνεια – έναντι… 10 λεπτών το κάθε ευρώ δανείου και στη συνέχεια θα αναλάβουν τα ίδια την είσπραξη του 100% του οφειλόμενου ποσού ( ! ) από τους δανειολήπτες ΜΕ ΚΑΤΑΣΧΕΙΣ & ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ. Η ΤΡΟΪΚΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΑΥΤΗ των… ¨ΓΥΠΕΣ – distress funds¨ , προκειμένου να «καθαρίσουν» τα δανειακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών !

Το παρακάτω άρθρο είναι αναδημοσίευση απο το ! http://press-gr.blogspot.gr/2013/08/blog-post_4865.html

 Η ΣΥΝΤΑΞΗ

 «Γύπες» πετάνε πάνω από τα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων και διεκδικούν αντί πινακίου φακής τους κόπους μιας ζωής. Τα distress funds έρχονται στην Ελλάδα και ζητάνε από τις τράπεζες να αγοράσουν «κόκκινα» δάνεια… (στεγαστικά και επιχειρηματικά κυρίως) έναντι 10 λεπτών το κάθε ευρώ δανείου. 
Τα distress funds, όπως δείχνει και η ονομασία τους (distress = αγωνία, θλίψη), είναι ουσιαστικά επενδυτικά κεφάλαια έκτακτης ανάγκης, που επενδύουν στην ανάγκη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, με την απειλή κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
Η πρόταση των ξένων funds βρίσκει προς στιγμήν αντιστάσεις από τις ελληνικές τράπεζες, που θεωρούν ότι οι προτεινόμενες τιμές είναι εξευτελιστικά χαμηλές. Βέβαια μπορεί σήμερα οι ελληνικές τράπεζες να αντιστέκονται στις σειρήνες των distress funds, αλλά δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν και αύριο, καθώς οι ανάγκες για ρευστότητα είναι πιεστικές.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αγοράς, αυτήν τη στιγμή ένα στα τέσσερα δάνεια βρίσκεται στο «κόκκινο» και σύντομα το ποσοστό των υποχρεώσεων που δεν θα εξυπηρετούνται θα ξεπεράσει το 30%.
Τα στεγαστικά που έχουν δοθεί με προσημειώσεις ακινήτων θεωρούνται τα καλύτερα στο χαρτοφυλάκιο των τραπεζών, ακόμη και αν δεν εξυπηρετούνται κανονικά, αφού μπορούν να προσελκύσουν ξένους επενδυτές που θεωρούν ότι μπορούν να εισπράξουν ποσά μεγαλύτερα του κεφαλαίου που δαπάνησαν για την αγορά του δανείου. Ακόμη και αν τα distress funds δεν πετύχουν τον στόχο τους, θα παραμείνουν στην κατοχή τους ακίνητα με σαφώς μεγαλύτερη αξία.
Τα distress funds αγοράζοντας στεγαστικά θα γίνουν στην ουσία κύριοι των σπιτιών και βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι ευκολότερο να κινηθούν οι πλειστηριασμοί. Το πάγωμα στους πλειστηριασμούς αφορά κατοικίες αντικειμενικής αξίας έως 200.000 ευρώ και ισχύει έως το τέλος του τρέχοντος έτους. Εάν τελικά το πάγωμα στους πλειστηριασμούς αρθεί, αυτό σχεδιάζεται να γίνει σταδιακά. Ανά τρίμηνο ή ανά εξάμηνο θα μειώνεται το ποσό της οφειλής για την οποία δεν επιτρέπεται πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Για παράδειγμα, από τον Ιανουάριο 2014 το όριο μπορεί να πέσει σε 150.000 ευρώ, τον Μάρτιο στα 120.000, τον Ιούνιο σε 90.000 κ.ο.κ.
Σοβαρό θέμα υπάρχει και με τα επιχειρηματικά δάνεια, καθώς η κρίση δημιουργεί προβλήματα ακόμη και σε υγιείς επιχειρήσεις, που βλέπουν τον τζίρο τους να πέφτει δραματικά. Τα distress funds παίρνοντας «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια στην ουσία παίρνουν τις επιχειρήσεις, γεγονός που ενισχύει τον αφελληνισμό της βαριάς τρωθείσας ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, οι εκπτώσεις με τις οποίες θέλουν να αγοράσουν ακόμη και τα δάνεια υγιών επιχειρήσεων δείχνουν και τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το μέλλον των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.
Η τρόικα φέρεται να προκρίνει τη λύση των distress funds προκειμένου να «καθαρίσουν» τα δανειακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Τα συγκεκριμένα επενδυτικά κεφάλαια θα πληρώσουν στις τράπεζες ένα μέρος των δανείων που θα αγοράσουν και στη συνέχεια θα αναλάβουν τα ίδια τις διαδικασίες για την είσπραξη του 100% του οφειλόμενου ποσού από τους δανειολήπτες.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Διαβάστε περισσότερα

1o Rock River Fest

Μια Φωνή που εν μέσω Κρίσης

Επιβεβαιώνει ότι η Τέχνη  Αντεπιτίθεται.

 

 

Νίκος Γιουσεφ  - Σάτυροι - Άνευ Πόρων – Eisodus - G.Metaxas and Band…

 

Mε Μια Αφορμή και μια ιδέα η οποία τελικά υλοποιείτε με τη εθελοντική Βοήθεια

Των Katochiradio,Politismosdytika.com,Φροντιστήρια Α.Τσουκαλά, Αδεσποτάκια Μεσολογγίου,Vasso FacePait και με την Συνδρομή του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου και άλλων φίλων

 

Ευχαριστούμε για την Εθελοντική Παρουσία των Ανευ Πόρων των Σάτυρων και του Νίκου Γιουσεφ .

 

Το 1^ο Rock River Fest είναι Γεγονός.

 

Line Up κατά Σειρά Εμφάνισης

 

Line Up

1) Συγκρότημα από τις Οινιάδες

με τους Γιώργο Μεταξά,
Παναγιώτη Σωτηρίου,
Μύρωνα Χασάπη Κρουστά
Αθηνά Νανούκα στη φωνή.

Ελλ.Ξενο Ροκ Έντεχνο
Διασκευές

2) Συγκρότημα από Μεσολόγγι

"EISODUS "

Ξένο Ροκ
Διασκευές

3) Γιώργος Αλετράς(Kiθάρα) - Νίκος Γιούσεφ (Μουσικό Πριόνι)
Alternative

http://www.youtube.com/watch?v=ZLBjAH4QF9o

4) Άνευ Πόρων

Ελληνικό Ροκ

'Άνευ Πόρων - Πειραιάς

Biography

Οι Άνευ Πόρων σχηματίστηκαν το 2011. Πρόκειται για ένα νεοσύστατο συγκρότημα που όμως έχει στο ενεργητικό του αρκετές ζωντανές εμφανίσεις δίπλα σε πολλά γνωστά ονόματα της rock μουσικής σκηνής όπως οι: Νίκος Μαϊντάς (Magic De Spell), Σπύρος Γραμμένος, Γιώργος Ρους, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Λεωνίδας Μπαλάφας, Trendy Hooliguns, A Des Potes, Κάρμα, Ένα Βήμα Μπροστά και Μάρω Μαρκέλλου.
Η μπάντα αποτελείται από 4 μέλη, τους: Νίκο Θεοχαράκη (φωνή, μπάσο), Χρήστο Μούχλια (τύμπανα), Μιχάλη Σαντοριναίο(πλήκτρα) και Θάνο Σφενδουράκη(κιθάρα).
Αυτήν την περίοδο βρίσκονται στο στούντιο, ηχογραφώντας τον πρώτο τους δίσκο, ο οποιος θα κυκλοφορήσει μέσα στον επόμενο χρόνο.

https://www.facebook.com/AneyPoron?ref=br_rs


Ανευ Πόρων κατεβάστε τη νέα τους δουλειά δωρεάν εδώ:



http://aneyporon.bandcamp.com/track/-


http://www.youtube.com/watch?v=MsnkK6YZlLo



5) Σάτυροι

Indie - Alt

About
Download our first album free:https://soundcloud.com/user5897008/sets/8jkpvjdkfwly


Biography
Οι Σάτυροι δεν δημιουργήθηκαν γιατί προϋπήρχαν!

Προς επαλήθευση της συμπαντικής τους υπόστασης ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω σε δικό τους υλικό εν έτει 2010, παντρεύοντας με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο όλα τα είδη μουσικής και να το παρουσιάζουν ζωντανά όπου και όταν προκύψει με κύριο άξονα τις μελοποιήσεις τους σε έργα Ελλήνων ποιητών του 19ου αιώνα (και όχι μόνο) αλλά και μία σειρά αφάνταστα ευφάνταστων διασκευών.

Ζεύξιππος Μερμίγκης: Πνευστά (πολλά πνευστά), μπαγλαμά, γιουκαλίλι, τραγούδι
Λύσιππος Μιχαηλίδης: Ηλεκτρική κιθάρα, τραγούδι
Δr Χόρχε: Πλήκτρα, μελόντικα, ακορντεόν
Αστραμπόγιανος: Ηλεκτρικό μπάσο,
Γιώργος, κύριος (ο): Τύμπανα, Ιάπωνα
Αγγελική Παιδίσκη: Τραγούδι, φωνητικά

Zeuxippos Mermigis: Wind instruments, baglamas, ukulele, vocals
Lysippos Michailides: Electric guitar, vocals
Dr Jorje: Keyboards, melodica, acordion
Astrabogianos: Bass
George, sir (the): Drums
Angel Girl: Vocals

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
Σολ Γαλλία Τσάμικο [2013]

https://el-gr.facebook.com/satyrs

Νέος Δίσκος 2013

https://soundcloud.com/user5897008/the-bum?in=user5897008%2Fsets%2F8jkpvjdkfwly

http://www.youtube.com/watch?v=SQVpwEEq6OI

http://www.youtube.com/watch?v=izeagoT3YgI&feature=youtu.be

 

 

 

Πλατεία Δ.Δ. Κατοχής Οινιάδων Δίπλα στο Ποτάμι

Ωρα 18:30

Είσοδος Ελεύθερη

Έξοδος Αμφίβολη

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

Του  Δημήτρη Χρυσικού 

          Την Κυριακή που μας πέρασε (4-8-13) υπήρξανε μια σειρά συνεντεύξεις επιφανών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε αθηναϊκές εφημερίδες, από τις οποίες η Ν.Δ. προσπάθησε να αναδείξει διαφορετικές προσεγγίσεις στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ.  Έλεγε το σχετικό Δελτίο Τύπου της Ν.Δ. (Κυριακή 4-8-13):  «Ο κ. Παπαδημούλης δηλώνει σήμερα (Τύπος της Κυριακής) ότι ποτέ δεν είπαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα επανέλθουν σε επίπεδα 2009.

            Αντιθέτως, ο κ. Σταθάκης δηλώνει (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία) ότι ο κατώτατος μισθός και η κατώτατη σύνταξη θα επανέλθουν στα επίπεδα του 2009.

            Πότε επιτέλους θα βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια πρόταση για την πατρίδα, αντί όλες του οι δηλώσεις, να υπερασπίζονται πότε τη μια και πότε την άλλη συνιστώσα;».

        Η απάντηση του Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξίσου λιτή (4/8/13)

«Η τεχνητή διαστρέβλωση και η προπαγάνδα έχει και τα όριά της. Αν, ωστόσο, δεν καταλαβαίνουν αυτά που διαβάζουν, τους συνιστούμε ξεκούραση. Για την επιστολή του κ. Σαμαρά προς τους δανειστές,  όπου δεσμεύεται για νέα μέτρα, απολύσεις και κατασχέσεις σπιτιών έχουν να πουν κάτι;» Το τελευταίο είναι άσχετο όσον αφορά το περιεχόμενο του δελτίου τύπου της Ν.Δ. Θυμίζει εκείνο το «κι εσείς καταπιέζετε του μαύρους».

        Η Ν.Δ. μπορεί να διαστρεβλώνει ή να μην καταλαβαίνει τι διαβάζει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν μια σειρά ζητήματα – θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που παραμένουν είτε ανοιχτά είτε θολά. Ας  δούμε μερικά συγκεκριμένα.

Τι θα γίνει με τα μνημόνια ;

          Στο μεγάλο – υπ αριθ. 1 πρόβλημα μας – ποια είναι η τελική θέση / απάντηση; Στους προγραμματικούς στόχους της Πολιτικής Απόφασης  του Ιδρυτικού Συνεδρίου, διαβάζουμε :

«13. 1. Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους».

Τι σημαίνει αυτό; Πως πραγματοποιείται;  Γίνεται κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ -  μόνος του ή με άλλες αντι-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις – και την άλλη ημέρα ή σε μια εβδομάδα ή και μήνα έστω, ακυρώνει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους;  Δηλαδή λέει προς πάσα κατεύθυνση ότι αυτά που συμφώνησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις  δεν ισχύουν; Σχίζουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους;  Γιατί ακύρωση ουσιαστικά αυτό σημαίνει. Δεν τα αναγνωρίζουμε. Δεν μας δεσμεύουν. Αυτό δεν διευκρινίζεται στην τελική πολιτική απόφαση. Αντίθετα συνεχίζει γράφοντας : 

«Εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, το οποίο θα επουλώνει τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.».

Αυτό το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί αφού έχουν ακυρωθεί τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι, ερήμην των «εταίρων» με τους οποίους είχαν υπογραφεί; Χωρίς να μας ενδιαφέρει τι θα μας πούνε και θα κάνουν αυτοί; Θα εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα μιας αυτοδύναμης οικονομίας στα όρια μάλιστα της αυτάρκειας;  Σε πλήρη αντίθεση και ρήξη με τις χώρες-δανειστές μας;

Και σε αυτή την περίπτωση « Πρώτο βήμα αποτελεί η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων. Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν» ; Δηλαδή θα ακυρώσουμε όλα τα κακά μνημόνια κλπ, οι «εχθροί» της προσπάθειας μας – και του ΣΥΡΙΖΑ -  τόσο οι εξωτερικοί όσο και οι εσωτερικοί θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια σαν καλά παιδιά  του κατηχητικού και θα μας περιμένουν – ευλογώντας μας – να κάνουμε το πρώτο βήμα και μετά το άλλο και ούτε καθεξής; Δηλαδή οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές οι δικοί μας, θα στηρίξουν ένα τέτοιο βήμα;  Ακόμα και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις να επαναληφθούν αυτό δεν εγγυάται απολύτως τίποτα. Ότι δηλαδή θα επανέλθουν οι κατώτερες αμοιβές στα προ μνημονίου επίπεδα κλπ κλπ.

Μάλλον με μια χαριτωμένα αφελή παιδική έκθεση μοιάζει αυτή η παράγραφος, κι ας κουράστηκαν τόσοι άνθρωποι να καταλήξουν σε αυτή.

Συνεχίζει, με την ίδια αυτοπεποίθηση η τελική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου:

«13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο».

        Εδώ αρχίζουμε να διαβάζουμε άλλα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν τα βρίσκουμε στην ίδια απόφαση και μόλις αμέσως κάτω από τον προηγούμενο προγραμματικό στόχο. Εδώ δεν ακυρώνουμε τα μνημόνια  και τους εφαρμοστικούς νόμους έτσι με μια απόφαση / μονοκοντυλιά. Για να αποτρέψουμε τη μετατροπή μας σε αποικία χρέους. Εδώ «επαναδιαπραγματευόμαστε» όλα αυτά. Αλλά, βέβαια, ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους. Που, όμως, για να οριστούν – και να γίνουν αποδεκτοί  και από τους «άλλους» - πάλι θα τους διαπραγματευθούμε. Και ποιο; / ποιοι θα πραγματοποιήσουν τον λογιστικό έλεγχο και πόσο χρόνο θα πάρει. Και μέχρι να τελειώσει αυτή η διαδικασία, το πόρισμα της οποίας δεν είναι καθόλου βέβαιο, τι θα γίνει;

Υπάρχει ακόμα μια λεπτομέρεια: όταν η απόφαση λέει για επαχθείς όρους εννοεί το «επαχθές χρέος» ή κάτι άλλο. Αν εννοεί το «επαχθές χρέος» - για το οποίο έχει συσταθεί και μια σχετική επιτροπή – πρέπει να πάρουμε υπόψη μας αυτό που έχει γράψει ο Κώστας Μελάς – που μελέτησε το θέμα: «Πρέπει να υπογραμμισθεί ότι παρά την εντατική συζήτηση στην πολιτική και την ακαδημαϊκή σφαίρα, το δόγμα του Odious Debt δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε ένα Διεθνές Δικαστήριο» (1) .  Είναι μια λεπτομέρεια που στην πράξη σηκώνει πολλή συζήτηση.

Μέχρι να γίνουν όλα – προϋπόθεση εν ηρεμία και χωρίς κανένα έξωθεν και έσωθεν «σαμποτάρισμα» - η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να υλοποιεί τους επόμενους  προγραμματικούς  στόχους  της, δηλαδή:

«13. 4. Προχωρούμε σε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, προτάσσοντας την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και την περιβαλλοντικά ασφαλή ανάπτυξη, με στόχο τη σταδιακή αύξηση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών»

13. 17. Επαναφέρουμε και αναβαθμίζουμε το θεσμικό πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις και το πλαίσιο συλλογικής διαπραγμάτευσης. Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, η προστασία από τις απολύσεις, η αναβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών, η κατάργηση της μαύρης, επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας, η ενίσχυση του ρόλου των συνδικάτων και η ελεύθερη και ακώλυτη άσκηση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας, αποτελούν πυλώνες της πολιτικής μας και της παραγωγικής διαδικασίας».

        Μακριά από ωραία λογάκια για αναβάθμιση  του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, η πείρα των εργατικών αγώνων – της ταξικής πάλης – λέει ότι εκείνο που πρώτα από όλα ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι το «διευθυντικό δικαίωμα». Με αυτό τι γίνεται. Εγώ δεν λέω, δεν είμαι καθόλου αφελής για να το πω – ότι όλα θα πάνε καλά αν αυτό αφαιρεθεί από τους εργοδότες και περάσει στους εργαζόμενους. Όχι γιατί δεν είναι σωστό, αλλά γιατί, δυστυχώς, το εργατικό κίνημα δεν είναι τώρα ικανό – και δεν θα γίνει με μια απόφαση – να ασκήσει το διευθυντικό δικαίωμα. Δηλαδή να  προχωρήσει στην «αυτοδιαχείριση». Είναι κάτι, ακόμα, δύσκολο και θέλει μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθεί. (2)

        Όσο πλησιάζει κανείς στην εξουσία – με κοινοβουλευτικό τρόπο, όχι με επαναστατικό και μάλιστα με σε ένα διεθνές περιβάλλον που κι αυτό δεν είναι καθόλου ευνοϊκό για μεγάλες ρήξεις – αρχίζει και μετράει τα λόγια του. Όπως το είπε και ο απελθών πρέσβης των ΗΠΑ, Ντάνιελ Σμίθ (3) . Κι αυτό το «μέτρημα» το κάνουν πρώτα τα πιο «δεξιά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος ακόμα πρέπει να μπορεί να ανοίγεται και προς αριστερά, πατριωτικά κλπ, να ισορροπεί τα ρεύματα, να εξασφαλίζει δηλαδή «ψήφους». Οι άλλοι έχουν αναλάβει να καθησυχάζουν το αστικό-μεσοαστικό ακροατήριο, τις «αγορές» κλπ. Έτσι όταν ερωτάται ο κ. Παπαδημούλης  (Τύπος της Κυριακής 4-8-13) , αν «Θα επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι της ΕΡΤ;», απαντάει πολύ διπλωματικά. Δεν λέει «Ναι», αλλά ξεφεύγει λέγοντας «Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την ΕΡΤ είναι προκλητικές και απαράδεκτες και φυσικά δεν μας δεσμεύουν. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα αξιοποιηθούν με σχέδιο, αξιοκρατία και αποδοτικότητα για να υπηρετήσουν μια Δημόσια Ραδιοτηλεόραση με υψηλότερο κύρος, τηλεθέαση και ακροαματικότητα.»

        Το ίδιο και με την ερώτηση:«Θα αποκατασταθεί ο κατώτατος μισθός;», βρίσκει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ότι ουσιαστικά συμφωνεί με τη ΔΗΜΑΡ:

«Έχουμε δεσμευτεί να επαναφέρουμε την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της τελευταίας εθνικής συλλογικής σύμβασης που αφορά στον κατώτατο μισθό. Ποτέ όμως δεν είπαμε, όπως ψευδώς μας κατηγορεί η αντι-ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδα, ότι, πατώντας ένα κουμπί, όλοι οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές δαπάνες θα επανέλθουν στα επίπεδα του 2009. Τότε, το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 240 δισ. ευρώ. Σήμερα είναι μόλις 180 δισ. ευρώ. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει»

Λιγότερο ικανός στις διπλωματικές τρίπλες .παρουσιάστηκε ο κ. Γ. Σταθάκης – δεν είναι τόσο παλιός στο «κουρμπέτι» όσο ο κ. Δ. Παπαδημούλης – στη συνέντευξη στην «Κυριακάτικη ελευθεροτυπία» (4-8-13): 

Ερώτηση : « Είναι εφικτή οικονομικά η επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων από το Δημόσιο και η αποκατάσταση των μισθών στα προ του Μνημονίου επίπεδα; Πού θα βρεθούν τα χρήματα;».

Απάντηση: άλλα λόγια να αγαπιόμαστε:

«Οι απολύσεις στο Δημόσιο δεν γίνονται για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά εκπορεύονται από τις εμμονές της τρόικας και της κυβέρνησης για πλήρη εκποίηση και ιδιωτικοποιήσεις σε δημόσια αγαθά, περιουσία και υποδομές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αξιακά είναι υπέρ του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων αγαθών, θα κάνει όλες τις αλλαγές για την αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων επιχειρήσεων. Σε αυτήν την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς. Στα περί μισθών, νομίζω ότι είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται για την επιστροφή μόνο του κατώτατου μισθού και της κατώτατης σύνταξης στα επίπεδα του 2009».

Για τις επαναπροσλήψεις λέξη. Εδώ θα προηγηθούν οι αλλαγές στο δημόσιο, κλπ. Συμφωνία βέβαια με τον κ. Παπαδημούλη για τη δέσμευση επιστροφής μόνο του κατώτατου μισθού και συντάξεων. Μα ούτε κι ο Κουβέλης διαφωνεί σε αυτό.

Για το χρέος κλπ η ερώτηση σαφής::

« Το κόμμα σας μιλά για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και για πάγωμα των τόκων, απ' όπου θα προκύψει προς αξιοποίηση το ποσό των 25 δισ. ευρώ. Θα γίνει αυτό μονομερώς ή στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης με την τρόικα;». Κι εδώ ή ίδια αμηχανία  στην απάντηση:

« Το Μνημόνιο υποτίθεται ότι έγινε για να εξυπηρετήσει τη δανειακή σύμβαση. Όμως οδήγησε στην αύξηση και όχι στη μείωση του δημόσιου χρέους. Έτσι, αναπόφευκτα, η δανειακή σύμβαση άλλαξε με το PSI, με τη μεταφορά του συνολικού χρέους των 300 δισ. για μετά το 2020 και με την απομείωση των τόκων μέχρι το 2020. Τώρα το ΔΝΤ μιλάει για νέο «κούρεμα» 80 δισ. Η δανειακή σύμβαση τελειώνει τον Μάιο του 2014 (για το ΔΝΤ το 2016), εν μέσω πλήρους αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει σταθερά δύο πράγματα. Μονόπλευρα θα εγκαταλείψει τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τις μνημονιακές πολιτικές, άρα και την ίδια την τρόικα. Θα επαναδιαπραγματευτεί με τους εταίρους μία βιώσιμη δανειακή σύμβαση, με ασφαλιστικές δικλίδες τη ρήτρα ανάπτυξης και την αύξηση της απασχόλησης».

Αλλά ο δημοσιογράφος επιμένει – δεν είναι χθεσινός ο κ. Πάνος Σώκος. Και ρωτάει αυτό που όλοι μας σκεφτόμαστε.

«Τι θα συμβεί εάν η πρόταση απορριφθεί από την ηγεσία της Ε.Ε.; Έχετε εναλλακτικό σχέδιο;»

Η απάντηση βγαλμένη από την «ονειροπαγίδα»:

«Θα στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η δημοσιονομική ισορροπία δεν απαιτεί δανειακούς πόρους. Η αναχρηματοδότηση του χρέους θα παραμείνει το μόνο υπό διαπραγμάτευση θέμα. Η ενεργοποίηση επιπρόσθετων, κοινωνικών κυρίως, πόρων από ευρωπαϊκές πηγές αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Ωραίο αυτό θα στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Τόχε διατυπώσει πρώτος ο Ρήγας Βελεστινλής και το επανάλαβε και ο πρόεδρος Μάο. Αλλά ποιες είναι αυτές οι δικές μας δυνάμεις  στις οποίες θα στηριχτούμε; Αυτό δεν το έχει σκεφτεί ο κ. Γ. Σταθάκης – δεν το έχει διδαχτεί ούτε το έχει διδάξει, ούτε ποτέ του πέρασε από πολιτικά  σχήματα που προπαγάνδιζαν τέτοιες αρχές – κατά κύριο λόγο «μαοϊκά». Γι αυτό βιαστικά προσθέτει στις «δικές μας δυνάμεις» και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»!!! Που το ανακάλυψε ο άνθρωπος ένας Βούδας μόνο μπορεί να το ξέρει. Δηλαδή τώρα που διαλύεται η οικονομία και η χώρα που είναι αυτό το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» να μας βοηθήσει; Περιμένει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανιστεί;

Γάτα ο δημοσιογράφος είπε να το γλεντήσει λιγάκι. 

«       Μπορεί να αλλάξει η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική των Μνημονίων χωρίς αλλαγή της γενικότερης ευρωπαϊκής πολιτικής;»

        Στην ίδια ρότα της άρας μάρας κουκουνάρας ο κ. καθηγητής:

« Η πολιτική των Μνημονίων πρέπει να αλλάξει με οποιοδήποτε κόστος. Αυτό θα σταματήσει τον κατήφορο. Η έξοδος από την κρίση όμως έχει ισχυρή ευρωπαϊκή διάσταση και αφορά τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Βρυξέλλες. Η ευρωπαϊκή οικονομία χρειάζεται χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους, κοινή διαχείριση του τραπεζικού προβλήματος και αναπτυξιακή ατζέντα.  …….. Στο χρόνο που μεσολάβησε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ενιαίο κόμμα, απέκτησε διεθνή ταυτότητα και πολύ σαφέστερο και δυνατό προγραμματικό λόγο».

Αν κάτι μπορεί να μας έπεισε ότι μπορεί να αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική των Μνημονίων χωρίς αλλαγή της γενικότερης ευρωπαϊκής πολιτικής  ήταν αυτό το αφοπλιστικό τελευταίο επιχείρημα: ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε διεθνή ταυτότητα!!!

Με λίγα λόγια πάνε περίπατο τα «όχι στο Μνημόνιο της χρεοκοπίας» (Τσίπρας, Αθήνα 14-6-12), τα «ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους» (του ίδιου Αθήνα 3-5-12) και όλες οι σχετικές δεσμεύσεις. Αυτές ήτανε για τα μπαλκόνια και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκολλήσει από το 4,..%. 

Ο κ. Γ. Δραγασάκης στο «ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (4-8-13) είναι ακόμα πιο «προσγειωμένος» στην αστική πραγματικότητα. «εδώ που φτάσαμε, (θα πεί) δεν υπάρχουν εύκολες ούτε ανώδυνες λύσεις. Πολύ περισσότερο που το συσσωρευμένο χρέος χρησιμοποιείται ως μοχλός εξάρτησης και υποταγής. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έγινε εξαρχής ρύθμιση του χρέους. Και αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που σήμερα αρνούνται μια ριζική λύση. ». Λαμπρά: αυτοί που μας θέλουν εξαρτημένους και υποταγμένους- ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί ιμπεριαλιστές δεν θα αλλάξουν σχέδια μεθαύριο.  Γι αυτό, συνεχίζει «Το ζητούμενο στις συνθήκες αυτές δεν είναι ούτε η παθητική αναμονή ούτε ο μαξιμαλισμός των στόχων αλλά η χάραξη εκείνης της στρατηγικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε τελικά από την παγίδα του χρέους και τη θηλιά της εξάρτησης. Και αυτό ακριβώς επιδιώκει η πολιτική μας, όπως επιβεβαιώθηκε και από το συνέδριο».  

Το ζητούμενο λοιπόν είναι η οικοδόμηση των αναγκαίων συμμαχιών. Μα αυτό απασχολεί ακόμα και τον Αν. Σαμαρά και μερίδα του τύπου. Με τη Μέρκελ ή με τον Ομπάμα; Αν διαβάζει κανείς το τι γράφεται και εν όψει του ταξιδίου στις ΗΠΑ του πρωθυπουργού, θα καταλάβει ότι σχεδόν όλους αυτό απασχολεί. Οι συμμαχίες. Με ποιον θα πάμε και ποιον θα  αφήσουμε και τι κόστος – σε εθνικά θέματα – έχει ή θα έχει η κάθε επιλογή μας. 

Ο κ. Δραγασάκης δεν πιστεύει – και σωστά – ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή μετά τις γερμανικές εκλογές. Όσον αφορά τι έχει να προτείνει σε προγραμματικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Δραγασάκης, άθελα του (;;) μας λέει ΤΙΠΟΤΑ. : «μια  νέα "οικονομία των αναγκών", βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα, στην αλληλέγγυα δημοκρατία και στην αειφορία. Αν συμφωνήσουμε επίσης ότι το από ιστορική άποψη ιδιαίτερο στοιχείο της παρούσας κρίσης δεν βρίσκεται στην οικονομική αλλά στην ηθική, στην  αξιακή και στην οικολογική της διάσταση, δηλαδή στους σκοπούς και στα κίνητρα, τότε δεν είναι οι ποσοτικοί δείκτες αλλά η συλλογική και η προσωπική αξιοπρέπεια, το συλλογικό και ατομικό "ευ ζην" που με το σύγχρονο κοινωνικό περιεχόμενό του θα μπορούσε να γίνει ο στόχος και το μέσο του νέου τρόπου ανάπτυξης και των νέων προτύπων κατανάλωσης». Αυτά όλα είναι επανάληψη κοινοτοπιών που τα βρίσκει κανείς στους λόγους του κ. Αν. Σαμαρά, του Ε. Βενιζέλου και φυσικά πιο ολοκληρωμένα σε παλαιότερες ομιλίες του κ. Γιώργου Παπανδρέου. 

Εκείνο που βεβαιώνει και καθησυχάζει το ακροατήριο του είναι όταν υπόσχεται ότι «δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο από τη στιγμή που δεν υπάρχει η δυνατότητα κρατικού δανεισμού», επαναλαμβάνοντας μόνο το τελευταίο ρεφραίν  του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ περί επαναπροσδιορισμού «του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος έτσι ώστε να μη συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις και, δεύτερον, η δυνατότητα χρηματοδότησης των δημοσίων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό». 

Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ευγνωμονούν το γραφείο τύπου της Ν.Δ. και το Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. κ. Ανδρέα Παπαμιμίκο που πραγματικά διαβάζουν πολύ επιφανειακά τις ομιλίες και συνεντεύξεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και ασχολούνται με γελοιότητες του υποψήφιου βουλευτή του κ. Ανδρέα Καραγιάννη. Η αντικομμουνιστική ψύχωση τους έχει διαλύσει κι αυτών τα μυαλά εντελώς.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1 – Κ. ΜΕΛΑΣ «Η θεωρία ή το δόγμα του Odious Debt: βασική παρουσίαση» (22/04/2011) και του ίδιου «Η έννοια του Odious Debt και η περίπτωση του Ισημερινού. Γιατί τόσος θόρυβος;» (20/04/2011) – Βλ. Monthly Review και το προσωπικό ιστολόγιο του http://www.kostasmelas.gr/

2- Σχετικά με τις δυσκολίες στο εγχείρημα αυτό βλ. Michael A. Lebowitz «Οικοδομήστε τον τώρα! Λόγος για το σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα» [έκδοση του Monthly Review / INPRINT, ΑΘΗΝΑ 2009]  με πρόλογο του Hugo Chavez, ο οποίος άλλωστε είχε καλέσει τον συγγραφέα για σειρά μαθημάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα της Βενεζουέλας. Ένα από αυτά ήταν και για την αυτοδιαχείριση, τα  προβλήματα και τις δυσκολίες της – αποτυχία στη Γιουγκοσλαβία.

3- βλ. σχετικά και Λευτέρη Ριζά «ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ Ο ΜΑΡΤΕΝΣ , ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΣΜΙΘ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ  ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ  ΣΥΡΙΖΑ», στον ΟΙΣΤΡΟ 1/8/13

Διαβάστε περισσότερα

Κάτι… περισσότερο από ένα φανελάκι

Σταύρος Χριστακόπουλος

Η μετάβαση Σαμαρά στην Ουάσιγκτον άνοιξε τον ασκό των σεναρίων και των διοχετευμένων «πληροφοριών» για το τι θέλει ή δεν θέλει να κάνει η κυβέρνηση. Όμως, στα σοβαρά τώρα, ποιος λογαριάζει σοβαρά τη γνώμη της; Ο «κύκλος» του Μαξίμου φροντίζει να διατυπώνει τις μέγιστες δυνατές προσδοκίες εν όψει της συνάντησης με τον Ομπάμα. Προσπαθεί επίσης να «πουλήσει» την προοπτική κουρέματος του χρέους ζητώντας εμμέσως και σχεδόν… δημοσίως από τις ΗΠΑ να παρέμβει στο θέμα του κουρέματος και να «μαλώσει» τη Γερμανία λίγο πριν από τις εκλογές της.
Είναι χαρακτηριστική η κυβερνητική «διαρροή», η οποία αναφέρει ότι:
«Ο πρωθυπουργός, ο οποίος αναχωρεί αργά αύριο το απόγευμα για την Ουάσιγκτον, δεν πρόκειται να θέσει το ζήτημα του κουρέματος, αλλά ευελπιστεί ότι η προοπτική της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους θα αναδειχθεί από τον αμερικανό Πρόεδρο και θα λάβει χαρακτηριστικά υποδείξεων προς το Βερολίνο. Τον δρόμο ενός νέου κουρέματος, άλλωστε, υποδεικνύει τους τελευταίους μήνες σχεδόν ανοικτά το ΔΝΤ, που απηχεί σε σημαντικό βαθμό τις θέσεις της Ουάσιγκτον, παρά την κατηγορηματική άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση».
Ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς φρόντισε να κάνει τις «κατάλληλες» δηλώσεις εν όψει του ταξιδιού του λέγοντας σε συνέντευξή του στα «Νέα»:
«Πιστεύω ότι οι ανησυχίες των ΗΠΑ για τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο συμπίπτουν με τις αντίστοιχες δικές μας ανησυχίες. Και τα συμφέροντα της Ελλάδας, να υπάρξει δηλαδή ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή μας, συμπίπτουν με τις αντίστοιχες επιδιώξεις της αμερικανικής πολιτικής. Εκτός, λοιπόν, από τους μακροχρόνιους συμμαχικούς δεσμούς μας, σήμερα υπάρχει μια νέα σύμπτωση συμφερόντων και επιδιώξεων μεταξύ μας. Και σε αυτήν μπορούμε να επενδύσουμε μακροχρόνια.
Αυτά όλα έχουν διάσταση γεωπολιτική ασφαλώς, αλλά έχουν και οικονομική διάσταση. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα χωρίς ανάπτυξη και ευημερία».
Από την άλλη ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος για την τήρηση του μνημονιακού «προγράμματος», ο ΥΠΟΙΚ Γ. Στουρνάρας, λέει σε όλους τους τόνους – και σε συνέντευξή του στο Bloomberg – ότι «δεν βλέπει» κούρεμα του ελληνικού χρέους στο μέλλον.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η εξής φράση του: «Δεν υπάρχει σχέδιο Β. Όλα έχουν συμφωνηθεί στο Eurogroup. Όλα τα στοιχεία είναι εκεί. Έχουμε εποικοδομητική συνεργασία με την τρόικα για την κάλυψη του κενού».
Οι διάφοροι κυβερνητικοί και μιντιακοί παράγοντες ελπίζουν ότι οι αντικρουόμενες εικόνες με τις οποίες τροφοδοτούν την κοινωνία θα προκαλέσουν όση σύγχυση χρειάζεται ώστε το πρωθυπουργικό ταξίδι να μπορεί να κριθεί επιτυχημένο. Ώστε οι συνήθως αμφίσημες διατυπώσεις να αξιοποιηθούν επικοινωνιακά.
Όμως το πολιτικό πρόβλημα της κατεστραμμένης Ελλάδας δεν μπορεί να περιμένει διεξόδους με επικοινωνιακά «κόλπα» και αμφισημίες που θυμίζουν την πασίγνωστη φράση «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις πράγματι κινήθηκαν και κινούνται χωρίς «σχέδιο Β» από την αρχή της κρίσης. Εξ ου και ουδέποτε διαπραγματεύθηκαν το ελάχιστο με τους δανειστές και την τρόικά τους. Ουδέποτε επίσης αποπειράθηκαν τη δημιουργία στενών σχέσεων με όσες δυνάμεις αντιτίθενται σφόδρα – για τους δικούς τους πολύ σοβαρούς λόγους – στην καταστροφική πολιτική της Γερμανίας.
Σήμερα το πρωθυπουργικό επιτελείο ομολογεί ότι στρέφει το βλέμμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αναζητώντας στήριξη. Όμως η όποια στήριξη δεν είναι τζάμπα ούτε βερεσέ. Θα πρέπει ο πρωθυπουργός στις αποσκευές του να κουβαλάει εμπράγματες εγγυήσεις προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα δεν είναι καν βέβαιο πως θα θεωρηθούν άμεσα εξαργυρώσιμες.
Οι εποχές έχουν αλλάξει πολύ συγκριτικά με την εποχή (Ιανουάριος του 2002) που ο Κ. Σημίτης προσέφερε, κατά το δικό του ταξίδι στην Ουάσιγκτον, ως δώρο στον Μπους τζούνιορ τα νέα ευρώ και το περίφημο… φανελάκι με το σήμα των αλήστου μνήμης Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Κάτι μας λέει ότι ο νυν πρωθυπουργός θα κληθεί να αφήσει στην Ουάσιγκτον κάτι… περισσότερο από ένα φανελάκι. Και χωρίς… «σχέδιο Β».

Διαβάστε περισσότερα

Εβδομηνταένα χρόνια πέρασαν από τον «αγώνα του θανάτου»

Όταν μια χούφτα ποδοσφαιριστών από το Κίεβο ταπείνωσε τους ναζί

Έχει καταγραφεί στην ιστορία σαν μια από τις περιπτώσεις που ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια ενός αθλητικού γεγονότος. Αντίθετα, το αποτέλεσμα δεν έχει να κάνει μόνο με την επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο, αλλά με την αντίστοιχη στη μάχη της υπεράσπισης των ιδεών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Μιας μάχης που στο τέλος μπορεί να περιμένει ο θάνατος, αλλά όταν αυτό γίνεται για τα ιδανικά τότε ακόμα και το τέλος περιβάλλεται με τιμή.

Η ιστορία του περίφημου «αγώνα του θανάτου» στο κατεχόμενο από τους ναζί Κίεβο το 1942, όπου κατέληξε στην εκτέλεση 15 Σοβιετικών ποδοσφαιριστών από την Ουκρανία, αφού τόλμησαν να αμφισβητήσουν με συγκεκριμένο τρόπο τους κατακτητές, είναι συγκλονιστική. Αλλά και διδακτική. Γιατί δείχνει ότι…

μια χούφτα άνθρωποι γαλουχημένοι με τις αρχές της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν υπέκυψαν και δεν πρόδωσαν τα ιδανικά τους ούτε όταν βρέθηκαν… κατάφατσα με το θάνατο.

Η αρχή

Κίεβο 1941. Η πείνα, η εξαθλίωση αλλά και οι εκτελέσεις σε καθημερινή βάση είναι η πραγματικότητα στην ουκρανική πόλη που στενάζει κάτω από το ζυγό των ναζί, ενώ η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Κατά την κατάκτηση του Κιέβου οι ναζί πιάνουν περίπου 630.000 αιχμαλώτους ανάμεσά τους και πολλούς αθλητές που ανήκουν στην ομάδα της Ντιναμό Κιέβου.

Μιας ομάδας που είχε ιδρυθεί το 1927 από δυο νεαρούς Σοβιετικούς αξιωματικούς της αστυνομίας προκειμένου και στο Κίεβο (όπως και σε άλλες πόλεις) να υπάρχει παράρτημα του αθλητικού σωματείου Ντιναμό Κλαμπ που είχε ιδρύσει η Σοβιετική Αστυνομία. Μάλιστα, το γεγονός ότι οι περισσότεροι αθλητές αιχμάλωτοι ήταν αστυνομικοί έκανε τους ναζί να τους θεωρήσουν επικίνδυνους μπολσεβίκους και φυσικά έτυχαν… ειδικής μεταχείρισης. Όμως, η τύχη έπαιξε ένα καθοριστικό παιχνίδι.

Ο επικεφαλής ενός αρτοποιείου που είχαν ανοίξει οι ναζί για τις ανάγκες του στρατού και δούλευαν Ουκρανοί εργάτες Γιόζεφ Κόρντιτς είχε μια απρόοπτη και καθοριστική συνάντηση. Ξαφνικά συνάντησε ένα πρωί σε άθλια κατάσταση από τις κακουχίες και τραυματισμένο από τον πόλεμο ίσως το μεγαλύτερο όνομα της προπολεμικής ποδοσφαιρικής Ντιναμό Κιέβου (αλλά και του τότε σοβιετικού ποδοσφαίρου) τον Κόλια Τρούσεβιτς.

Αφού τον πήρε στο αρτοποιείο όπου ανάμεσα στους εργάτες υπήρχαν αρκετοί αθλητές της ομάδας του Κιέβου, η ιδέα της συγκρότησης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στις αρχές του 1942.

Ο Τρούσεβιτς άρχισε να ψάχνει για πρώην συμπαίκτες που ίσως να είχαν επιζήσει της γερμανικής επιδρομής όπως και για υπόλοιπους γνωστούς του παίκτες από άλλες ομάδες. Σε λίγο καιρό είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί τόσο από την Ντιναμό όσο και από άλλους συλλόγους.

Η ώρα της καταξίωσης

Την ίδια εποχή, στα πλαίσια της προπαγάνδας των ναζί στην πόλη και με τη βοήθεια ενός δοσίλογου του Ουκρανού εθνικιστή και πρώην ποδοσφαιριστή του Γκιόργκι Σφετσόφ επανέφεραν το ποδόσφαιρο στην πόλη δημιουργώντας παράλληλα και μια ομάδα τη Ρουχ. Ο Σφετσόφ προσπάθησε να πείσει όσους παίκτες ήταν στο αρτοποιείο και αποτελούσαν σπουδαία ονόματα του ποδοσφαίρου (ιδιαίτερα μάλιστα τον Τρούσεβιτς) να ενταχθούν στην ομάδα κυρίως για προπαγανδιστικούς λόγους. Το γεγονός όμως ότι ήταν συνεργάτης των Γερμανών και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές της Ρουχ ήταν ομοϊδεάτες του δεν ενθουσίασε τους πρώην Σοβιετικούς ποδοσφαιριστές που με μπροστάρη τον Τρούσεβιτς αρνήθηκαν και δημιούργησαν τον δικό τους σύλλογο που ονόμασαν FC Start. Toν Ιούνιο του 1942 ορίζεται η έναρξη του λεγόμενου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος Κιέβου με τον πρώτο αγώνα να είναι αυτός μεταξύ της Ρουχ και της Σταρτ.

Για τον δοσίλογο Σφετσόφ το παιχνίδι είναι ένα μεγάλο στοίχημα, προκειμένου να τιμωρήσει την άρνηση των σοβιετικών αθλητών αλλά και να γίνει πιο αρεστός στους ναζί εάν η Ρουχ νικούσε. Οι παίκτες της Ρουχ ήταν κατάλληλα προετοιμασμένοι. Άδειες από τις δουλειές τους, καλύτερο υλικό εξοπλισμό, οργανωμένη προπόνηση. Στην αντίπερα όχθη, οι παίκτες της Σταρτ εκτός από τις μάλλινες φανέλες που κάπου είχαν βρει εγκαταλειμμένες τίποτα άλλο οργανωμένο. Ο καθένας ό,τι παπούτσια έβρισκε, προπόνηση στα διαλείμματα της δουλειάς (αφού το αρτοποιείο οι ναζί το ήθελαν ανοιχτό 24 ώρες). Όμως είχαν κάτι άλλο…

Το πάθος να υπερασπιστούν τα ιδανικά τους. Κάτι που φάνηκε στα λόγια του Τρούσεβιτς λίγο πριν τον αγώνα, αφού σύμφωνα με μαρτυρίες τόνισε στους συμπαίκτες τους. «Δεν έχουμε όπλα να τους πολεμήσουμε. Θα παίξουμε με τα χρώματα της σημαίας μας. Οι φασίστες θα καταλάβουν ότι αυτό το χρώμα είναι ανίκητο». Και πραγματικά το τελικό σκορ 7-2 υπέρ της Σταρτ μαρτυράει το τι έγινε στο γήπεδο. Και ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησαν οι νίκες επί μιας ομάδας Ούγγρων στρατιωτών (συνεργάτες των Ναζί) με 6-2, μιας αντίστοιχης Ρουμάνων στρατιωτών (επίσης συνεργάτες) με 11-0 και μιας επίλεκτης του γερμανικού στρατού με 6-0.

Το τέλος…

Οι νίκες της Σταρτ είχαν πάρει μια μορφή αντίστασης, αφού οι κάτοικοι του Κιέβου έβλεπαν με αυτόν τον τρόπο την αμφισβήτηση των κατακτητών. Από την άλλη, οι ναζί και ντόπιοι συνεργάτες είχαν αρχίσει να θορυβούνται από το γεγονός και ιδιαίτερα μετά την ήττα της ομάδας του γερμανικού στρατού. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να ορίσουν αντίπαλο της Σταρτ μια ομάδα επίλεκτων της Λουτβάφε, τη Φλάκελφ. Το πρώτο πείραμα στις 6 Αυγούστου αποτυγχάνει πλήρως για τους κατακτητές, αφού η ομάδα της Λουτβάφε χάνει με 5-1. Τώρα οι ναζί όρισαν αγώνα ρεβάνς τρεις μέρες μετά στις 9 Αυγούστου.

Την ίδια ώρα ζητούν διπλασιασμό της παραγωγής του αρτοποιείου, με αποτέλεσμα στους παίκτες να μένει κάτι λιγότερο από τρεις ώρες τη μέρα για ύπνο. Αρχίζουν να απειλούν με εκτελέσεις και επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζόμενους του αρτοποιείου έχοντας σαφή στόχο να τρομάξουν τους ποδοσφαιριστές που εργάζονται εκεί.

Ο λαός του Κιέβου όμως την ημέρα του αγώνα ξέροντας τις τακτικές των ναζί δίνει βροντερό «παρών» κατακλύζοντας το γήπεδο της Ζενίτ και αψηφώντας τις δυνάμεις κατοχής που πάνοπλες έχουν περικυκλώσει το γήπεδο και τους γύρω χώρους. Η γερμανική ομάδα εμφανίζεται με 7 καινούργιους παίκτες σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, ενώ διαιτητής αναλαμβάνει ένας αξιωματικός των SS.

Η αντίδραση των ποδοσφαιριστών της Σταρτ στο ξεκίνημα να μην χαιρετίσουν φασιστικά (παρά το γεγονός ότι τους είχαν επιβάλει να το κάνουν) αλλά να βάλουν το χέρι στο μέρος της καρδιάς έδειξε στον κόσμο ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες και το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήθελαν πάση θυσία τη ρεβάνς δε θα τους κάνουν τη …χάρη. Και πραγματικά έτσι έγινε. Παρά τα τερτίπια του διαιτητή και την αντιαθλητική συμπεριφορά των αντιπάλων παικτών το τελικό σκορ έγραψε 5-3 υπέρ της Σταρτ ξεσηκώνοντας όλους όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες.

Την ίδια ώρα Γερμανοί αξιωματούχοι και στρατιώτες δεν μπορούν να κρύψουν την ταπείνωση. Και αποφασίζουν να δράσουν… Διατάσσουν «έκτακτη ανάκριση» και αμέσως μετά το παιχνίδι οι ποδοσφαιριστές οδηγούνται στα γραφεία της γερμανικής διοίκησης. Δυο μέρες μετά, κάποιοι θα τους δουν να φορτώνονται σε στρατιωτικό φορτηγό με ισχυρή συνοδεία. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που κάποιος πολίτης του Κιέβου είδε τους ήρωες παίκτες της Σταρτ…

σίβυλλα

Διαβάστε περισσότερα

ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ Ι.Π ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ Ι.Π ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

 ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ , ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΝΟΕ ΚΑΓΙΑΚ

 Το Σαββατοκύριακο 10-11 Αυγούστου,  θα διεξαχθεί στην λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας Μεσολογγίου, το 17^ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανάπτυξης κανόε-καγιάκ ήρεμων νερών,  υπό την αιγίδα της ΕΟΚ-Κ και σε συνεργασία με τον Δήμο Ι.Π Μεσολογγίου.

Οι κατηγορίες που θα αγωνιστούν είναι : Προαγωνιστική , αγόρια-κορίτσια ,γεννηθέντες το 2003 έως 2005, Παίδων –Κορασίδων Αρχαρίων γεννηθέντες το 2002 έως 2001 και Παμπαίδων-Παγκορασίδων γεννηθέντες το 2000 -1999.

 Τα αγωνίσματα και οι αποστάσεις είναι : K1,K2,K4,C1,C2 στα 1000μ, 500μ και 200μ.

Θα συμμετέχουν περίπου 25 σωματεία από όλη την Ελλάδα και ο αριθμός των αγωνιζομένων θα ξεπεράσει τους 250, οι οποίοι θα συνοδεύονται από προπονητές, συνοδούς, γονείς και φίλους!! Ο Ναυτικός Όμιλος Μεσολογγίου θα συμμετέχει με 11 αθλητές.

Το πρόγραμμα των αγώνων  είναι το παρακάτω :

Παρασκευή 16.οο- 20.οο, υποδοχή των αποστολών, ζύγιση σκαφών, τεχνική σύσκεψη , δοκιμαστικά-προπονήσεις .

 Σάββατο 08.οο-12.οο, προκριματικοί όλων των κατηγοριών και  18.οο-20.οο , ημιτελικά όλων των κατηγοριών.

Κυριακή 08.οο-12.οο, τελικοί και 14.οο Απονομές.

Σας καλούμε όλους να παρακολουθήσετε  τους αγώνες και να υποστηρίξετε τους μικρούς μας αθλητές.

Εκ μέρους του Δ.Σ του Ναυτικού Ομίλου Μεσολογγίου

Κοτσίρης Γεράσιμος έφορος καγιάκ

Διαβάστε περισσότερα