Η Χρυσή Αυγή καταψηφίζει τις γερμανικές αποζημιώσεις με νέο σόου στη Βουλή

Προκλητικός εμφανίστηκε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ευάγγελος Καρακώστας, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Ο βουλευτής είπε ότι πρέπει να ανοίξει ζήτημα διεκδίκησης για τα ανθρώπινα θύματα και τις καταστροφές σε υποδομές και περιουσίες που προκλήθηκαν με ευθύνη του ΚΚΕ από το 1944 μέχρι το 1949. «Δεσμευόμαστε ότι η αμύθητη περιουσία του ΚΚΕ θα παραδοθεί σε άπορες ελληνικές οικογένειες..», είπε ο βουλευτής και πρόσθεσε ότι το Δίστομο δεν επλήγη μόνο από Γερμανούς. Χαρακτήρισε δε το ΚΚΕ «κόμμα της προδοσίας».
Η παρέμβαση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής προκάλεσε αντιδράσεις από τα άλλα κόμματα και την αντίδραση του προεδρεύοντος Γιώργου Λαμπρούλη. «Λέγονται ανιστόρητα πράγματα. Αλλά δεν περιμένουμε να ακούσουμε τίποτα άλλο από χρυσαυγίτες δολοφόνους, υπόδικους. Περάστε έξω!», είπε ο Γιώργος Λαμπρούλης ακούγοντας βουλευτές από τα έδρανα της Χρυσής Αυγής να συνεπικουρούν τον Ευάγγελο Καρακώστα όρθιοι.
«Αυτές οι κραυγές μίσους δεν έχουν θέση εδώ πέρα!», είπε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Βαγιωνάκη που ανέβηκε στο βήμα εκείνη την ώρα.
Οι Χρυσαυγίτες βουλευτές επιτέθηκαν με υβριστικές εκφράσεις κατά βουλευτών που διαμαρτύρονταν για όσα είπε ο Ευ. Καρακώστας, με φράσεις όπως «είσαι Καραγκιόζης», «είστε δολοφόνοι».
«Περάστε έξω! Η πόρτα είναι ανοιχτή. Δολοφόνους και υπόδικους μέχρι εδώ! Είστε δολοφόνοι υπόδικοι. Δολοφονική οργάνωση», είπε ο Γιώργος Λαμπρούλης. «Υπάρχουν δικογραφίες...» είπε ο χρυσαυγίτης βουλευτής Ιωάννης Λαγός. «Σκοτώνεστε και ματώνετε κόσμο, Έλληνες και μετανάστες. Περάστε έξω!», επέμεινε ο προεδρεύων Γιώργος Λαμπρούλης. «Τι περάστε έξω; Στο σπίτι σου είμαστε;», είπε ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος. «Ή θα καθίσετε και θα ακούσετε ή θα περάσετε έξω. Δεν περιμέναμε καλύτερη συμπεριφορά από υπόδικους εγκληματίες. Παρακαλώ», είπε ο Γιώργος Λαμπρούλης καθώς οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής όρθιοι επιτίθεντο φραστικά κατά των βουλευτών των άλλων κομμάτων.

Νωρίτερα, ο ειδικός αγορητής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Χατζησάββας, είχε προαναγγείλει την καταψήφιση του πορίσματος, κάνοντας λόγο για εγκληματική αμέλεια και αδράνεια όλων των κυβερνήσεων εδώ και 70 χρόνια, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι το κατοχικό δάνειο που οφείλει η Γερμανία προς την Ελλάδα ανέρχεται σε πάνω από 471 δισ. ευρώ. Επίσης είπε ότι «υπήρξε έλλειμμα πολιτικής βούλησης για τη κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων», ότι όλες οι κυβερνήσεις θυμούνται το κατοχικό δάνειο σε προεκλογικούς περιόδους για να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Διαβάστε περισσότερα

Μήπως η νεοφιλελεύθερη λιτότητα έκαψε και την Παναγία των Παρισίων;

Από τον Άρη Χατζηστεφάνου

Μετά το αρχικό σοκ που βίωσε η ανθρωπότητα από την καταστροφική πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων, έρχονται στο φως στοιχεία για την εγκληματική αμέλεια στη συντήρηση του μνημείου λόγω περικοπών στον σχετικό προϋπολογισμό του γαλλικού κράτους.

Αν και είναι πολύ νωρίς για την εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων, πριν ολοκληρωθεί και η ανακριτική διαδικασία της πυροσβεστικής, ορισμένα πολιτικά και οικονομικά στοιχεία θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα μνημεία του πλανήτη, λόγω αποφάσεων που λαμβάνονται στο όνομα της ελεύθερης αγοράς.
Η Παναγία των Παρισίων ήταν ένα από τα χειρότερα συντηρημένα μνημεία της Γαλλίας (αναλογικά με την σημασία του ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς). Το γαλλικό κράτος διέθετε δύο εκατομμύρια ευρώ σε εργασίες συντήρησης, τη στιγμή που ειδικοί εκτιμούσαν το κόστος στα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Δημοσιογράφοι, μηχανικοί και αρχαιολόγοι, στους οποίους δόθηκε πρόσβαση στα ανώτερα τμήματα του κτιρίου (ψηλότερα από τα σημεία που επισκέπτονταν οι τουρίστες), έκαναν λόγο για ολοκληρωτική εγκατάλειψη, η οποία απειλούσε τη σταθερότητα ολόκληρης της κατασκευής. Τμήματα του κτιρίου έπεφταν, ενώ μεγάλες τρύπες στην οροφή καλύπτονταν πρόχειρα με ξύλινες και πλαστικές κατασκευές.
Ανάλογη εγκατάλειψη, λόγω της πολιτικής λιτότητας, οδήγησε πριν από μερικούς μήνες στην καταστροφή από πυρκαγιά του εθνικού μουσείου του Ρίο Ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, στο οποίο φυλάσσονταν 20 εκατομμύρια αντικείμενα από την αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι και τον τελευταίο αιώνα.
Οι προτάσεις που γίνονταν τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στην Παναγία των Παρισίων δεν είχαν σαν γνώμονα την προστασία της παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά μια υπόγεια μορφή «ιδιωτικοποίησης» της διαχείρισης και συντήρησης του μνημείου. Μεταξύ άλλων, είχε προταθεί να δημιουργηθεί μια νέα λοταρία, τα έσοδα της οποίας θα χρησιμοποιούνταν για τη συντήρηση του κτιρίου.
Τη στιγμή δηλαδή που ο Μακρόν, αλλά και οι προκάτοχοί του, πραγματοποιούσαν μια πρωτοφανή αναδιανομή εισοδήματος, χαρίζοντας χρήματα στους πλούσιους (μέσω φορoελαφρύνσεων και αλλαγών στο εργασιακό δίκαιο που ωφελούσαν τις οικονομικές ελίτ του λεγόμενου «1%»), τα δημόσια ταμεία άδειαζαν και φυσικά οι αρμόδιες αρχές δήλωναν αδυναμία να συντηρήσουν την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Τη στιγμή που το γαλλικό κράτος αυξάνει τον πολεμικό προϋπολογισμό του, που του επιτρέπει να παρεμβαίνει στρατιωτικά σε αρκετές πρώην αποικίες, το κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται σε όλους τους τομείς.
Παράλληλα συνεργάτες του Μακρόν επιχείρησαν να αντιγράψουν το αγγλοσαξωνικό, νεοφιλελεύθερο μοντέλο με την επιβολή εισιτηρίου στα μεγάλα μνημεία της χώρας, μετατρέποντάς τα από δημόσιο αγαθό, σε μια αυτοσυντηρούμενη επιχείρηση. Η λογική του λιγότερου κράτους κυριαρχούσε στο επιτελείο του πρώην τραπεζίτη.
Εύλογα θα απαντήσει κάποιος ότι σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων δεν προήλθε τελικά από την κατάρρευση λόγω ελλιπούς συντήρησης, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: τις εργασίες συντήρησης, από τις οποίες πιστεύεται ότι ξεκίνησε η φωτιά.
Και εδώ όμως, ο ρόλος της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ίσως να ήταν καθοριστικός. Οι εργασίες συντήρησης ενός τέτοιου έργου αποτελούν ένα κολοσσιαίο έργο που μπορεί να συγκριθεί (εάν δεν ξεπερνά σε πολυπλοκότητα) ακόμη και την κατασκευή του κτιρίου. Όπως εξηγεί η αρχαιολόγος Δέσποινα Κουτσούμπα, «το προσωπικό που δουλεύει στα μνημεία πρέπει να είναι καταρτισμένο, με κανονικές εργασιακές συνθήκες και κανονική σχέση εργασίας και όλα τα μέτρα ασφάλειας -όσο κι αν αυτό “κοστίζει” ή “παίρνει χρόνο”».
Το γεγονός, επίσης, ότι η πρόσβαση ήταν ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασκήθηκαν πιέσεις για ταχύτερη ολοκλήρωση των εργασιών με γνώμονα το κέρδος. Αυτού του είδους τα μνημεία αντιμετωπίζονται δυστυχώς σαν τεράστιες βιομηχανίες παραγωγής πλούτου για σειρά επιχειρήσεων που έχουν παράπλευρα οφέλη και στα οποία στηρίζεται η τοπική οικονομία.
Τέλος στη συζήτηση για τα αίτια της καταστροφής δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε τον ατελή, όπως τον χαρακτηρίζει ο ακαδημαϊκός Τόμι Μάιλς, διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας στη Γαλλία – μια χώρα που περηφανεύεται για τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Σύμφωνα με το περίφημο νόμο για το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας του 1905, το γαλλικό κράτος ελέγχει και αναλαμβάνει το κόστος συντήρησης θρησκευτικών κτισμάτων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, υποστηρίζουν ορισμένοι σχολιαστές, είχαμε μια λεόντειο συμφωνία στην οποία η εκκλησία δεν δαπανούσε τίποτα από την αμύθητη περιουσία της για ένα κτίριο το οποίο χρησιμοποιούσε κανονικά, αφήνοντας στο γαλλικό δημόσιο τον τελικό λογαριασμό.

Θα περιμένουμε να δούμε τα τελικά πορίσματα των ερευνών της πυροσβεστικής. Και μόνο το γεγονός όμως ότι ένα μνημείο, που πέρασε σχετικά αλώβητο ορισμένες από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις των τελευταίων αιώνων, καταστράφηκε τελικά όταν είχαμε τις περισσότερες τεχνικές δυνατότητες να το προστατεύσουμε, σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται απλώς σε ένα ατύχημα.
Ήταν ένα πολιτικό και οικονομικό έγκλημα.
Info-war.gr

Διαβάστε περισσότερα

Notre Dame de Paris 850 χρόνια πολιτιστικής ιστορίας έγιναν στάχτη…

Φωτιά στην Παναγία των Παρισιωνhttps://t.co/6bK5ob1BJA pic.twitter.com/IxD2N7cqPO

— Maria Orfanidou (@MMASTEROFLIFE) 15 Απριλίου 2019

Μια τεράστια πυρκαγιά κατακαίει την εμβληματική Παναγία των Παρισίων, καταστρέφοντας ένα μνημείο ορόσημο όχι μόνο για την πόλη αλλά και για όλη τη Γαλλία.

Οι φλόγες που ξεκίνησαν νωρίς το απόγευμα έφτασαν μέχρι τη στέγη του καθεδρικού ναού του 12ου αιώνα και περιτύλιξαν το βέλος του κωδωνοστασίου, το οποίο κατέρρευσε. Μέσα σε λίγα λεπτά ακολούθησε η κατάρρευση όλης της υπόλοιπης στέγης και του ρολογιού της πρόσοψης.

Ένα σύννεφο καπνού κάλυψε το κέντρο της πόλης και στάχτες έπεφταν σε μεγάλη έκταση. Πολλοί Παριζιάνοι παρακολουθούσαν αμίλητοι, άφωνοι, την τραγωδία.

“Όπως όλοι οι συ­μπα­τριώ­τες μας, θλί­βο­μαι απόψε βλέ­πο­ντας να καί­γε­ται ένα κομ­μά­τι όλων μας”, έγρα­ψε στο Twitter ο πρό­ε­δρος της Γαλ­λί­ας Εμα­νου­έλ Μα­κρόν. Ο πρό­ε­δρος μα­ταί­ω­σε το διάγ­γελ­μα που επρό­κει­το να εκ­φω­νή­σει απόψε και κα­τευ­θύ­νε­ται, μαζί με τον πρω­θυ­πουρ­γό Εντουάρ Φιλίπ, στον τόπο της κα­τα­στρο­φής.

“Ου­σια­στι­κά, όλη η στέγη χά­θη­κε. Δεν βλέπω να έχει κά­ποια ελ­πί­δα το κτί­ριο”, σχο­λί­α­σε ένας αυ­τό­πτης μάρ­τυ­ρας, ο Γιά­τσεκ Πόλ­το­ρακ, που πα­ρα­κο­λου­θού­σε από το μπαλ­κό­νι του πέμ­πτου ορό­φου, σε από­στα­ση δύο τε­τρα­γώ­νων από τη νότια πρό­σο­ψη του κα­θε­δρι­κού.

Πε­ρί­που 400 πυ­ρο­σβέ­στες έχουν κι­νη­το­ποι­η­θεί για να προ­σπα­θή­σουν να θέ­σουν υπό έλεγ­χο την πυρ­κα­γιά. Εκ­κέ­νω­σαν επί­σης την πε­ριο­χή γύρω από τον κα­θε­δρι­κό, στο Ιλ ντε λα Σιτέ, μια νη­σί­δα στον πο­τα­μό Ση­κουά­να.

Ο υφυ­πουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών Λοράν Νου­νέζ, που βρι­σκό­ταν στο ση­μείο, δια­βε­βαί­ω­σε ότι δεν υπάρ­χουν τραυ­μα­τί­ες. “Είναι πολύ νωρίς για να κα­θο­ρί­σου­με ποια ήταν τα αίτια της πυρ­κα­γιάς”, πρό­σθε­σε. Το τη­λε­ο­πτι­κό κα­νά­λι France2 με­τέ­δω­σε ότι η αστυ­νο­μία αντι­με­τω­πί­ζει το συμ­βάν ως ατύ­χη­μα.

“Όλα κα­ταρ­ρέ­ουν”, είπε ένας αξιω­μα­τι­κός της αστυ­νο­μί­ας ενώ η πυρ­κα­γιά συ­νέ­χι­ζε το κα­τα­στρο­φι­κό έργο της.

Ο γοτ­θι­κός κα­θε­δρι­κός του 12ου αιώνα έχει χα­ρα­κτη­ρι­στεί μνη­μείο Πα­γκό­σμιας Κλη­ρο­νο­μιάς από την Unesco και προ­σελ­κύ­ει εκα­τομ­μύ­ρια του­ρί­στες κάθε χρόνο. Φη­μί­ζε­ται για τα πολλά πέ­τρι­να, ανά­γλυ­φα γκαρ­γκόιλ, τα εντυ­πω­σια­κά πα­ρά­θυ­ρα βιτρό και τις επί­στε­γες αντη­ρί­δες που συ­γκρα­τούν τους τοί­χους τους.

“Υπάρ­χουν πολλά έργα τέ­χνης μέσα… Είναι πραγ­μα­τι­κή τρα­γω­δία” είπε η δή­μαρ­χος του Πα­ρι­σιού Αν Ινταλ­γκό, μι­λώ­ντας σε δη­μο­σιο­γρά­φους στο ση­μείο.

Στον κα­θε­δρι­κό γί­νο­νταν ερ­γα­σί­ες συ­ντή­ρη­σης, σε ορι­σμέ­να τμή­μα­τά του υπήρ­χαν σκα­λω­σιές ενώ τα ορει­χάλ­κι­να αγάλ­μα­τα είχαν απο­μα­κρυν­θεί την πε­ρα­σμέ­νη εβδο­μά­δα.

Στο πλευ­ρό της Γαλ­λί­ας για την απο­κα­τά­στα­ση του ναού, δη­λώ­νει η διευ­θύ­ντρια της Ου­νέ­σκο

Η Ου­νέ­σκο στέ­κε­ται «στο πλευ­ρό της Γαλ­λί­ας για την προ­στα­σία και την απο­κα­τά­στα­ση αυτής της ανε­κτί­μη­της κλη­ρο­νο­μιάς» που απο­τε­λεί ο Κα­θε­δρι­κός Ναός της Πα­να­γί­ας των Πα­ρι­σί­ων, που έχει υπο­στεί τε­ρά­στιες κα­τα­στρο­φές από την πυρ­κα­γιά που μαί­νε­ται, δή­λω­σε η γε­νι­κή διευ­θύ­ντρια της υπη­ρε­σί­ας αυτής του ΟΗΕ, η Γαλ­λί­δα Οντρεΐ Αζου­λέ.

Ένα από τα θαυ­μα­στά αρ­χι­τε­κτο­νι­κά μνη­μεία του γοτ­θι­κού ρυθ­μού, η Πα­να­γία των Πα­ρι­σί­ων συ­γκα­τα­λέ­γε­ται από το 1991 στον κα­τά­λο­γο των Μνη­μεί­ων Πα­γκό­σμιας Κλη­ρο­νο­μιάς της Ου­νέ­σκο.

«Η Ου­νέ­σκο πα­ρα­κο­λου­θεί στενά την κα­τά­στα­ση», ανέ­φε­ρε η Αζου­λέ.

Σή­με­ρα είναι μια θλι­βε­ρή μέρα για την τέχνη, την ιστο­ρία, την αρ­χι­τε­κτο­νι­κή…

Ο Κουα­σι­μό­δος κλαί­ει και αγκα­λιά­ζει τον κα­θε­δρι­κό ναό της Notre Dame

Διαβάστε περισσότερα