Ξεκινούν σήμερα οι εγγραφές στο ΔΙΕΚ Μεσολογγίου

Ξεκινούν σήμερα οι εγγραφές στο ΔΙΕΚ Μεσολογγίου στις παρακάτω ειδικότητες:


1. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
2. ΦΥΛΑΚΑΣ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ
3. ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ
4. ΤΕΧΝΙΚΟΣ Η/Υ
5. ΒΟΗΘΟΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ
Οι υπόλοιπες 4 ειδικότητες που είχαν προταθεί, δε συγκέντρωσαν τον απαραίτητο αριθμό αιτήσεων και δε θα λειτουργήσουν τελικά.

Στο αρχείο (http://iekmesol.sch.gr/files/eggrafes_2017b.xlsx) υπάρχουν τα ονόματα των υποψηφίων, που έχουν επιλεγεί και μπορούν να εγγραφούν στις παραπάνω ειδικότητες (σύμφωνα με την ηλεκτρονική τους αίτηση).

Ωστόσο, όσοι ενδιαφέρονται να φοιτήσουν σ' αυτές, και δεν είχαν υποβάλει αίτηση ηλεκτρονικά, μπορούν να προσέρχονται στη Γραμματεία του ΔΙΕΚ και να καταθέτουν χειρόγραφη αίτηση εγγραφής.

Για την ολοκλήρωση της εγγραφής οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν μαζί τους,
- Φωτοαντίγραφο του Δελτίου Ταυτότητας ή Διαβατηρίου
- Φωτοαντίγραφο του Απολυτηρίου Τίτλου Σπουδών
Από τη διεύθυνση http://iekmesol.sch.gr/files/aitisi_eggrafis_2017b.doc μπορούν να κατεβάσουν το αρχείο της αίτησης.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στη σελίδα του ΔΙΕΚ Μεσολογγίου http://iekmesol.sch.gr ή να απευθύνονται στη Γραμματεία του Δ.ΙΕΚ, στα τηλέφωνα 26310-50100 και 26310-50101.


--
Ο Διευθυντής του Δ.ΙΕΚ
Ιωάννης Γ. Χατζής
Φυσικός-Προγ/στής ΗΥ
MSc ΤΠΕ για την Εκπαίδευση

Διαβάστε περισσότερα

Η θεωρία του ίδιου άκρου

Του Δημήτρη Κούλαλη
Πρόσφατα, έπειτα από την απόφαση του Ελληνα υπουργού Δικαιοσύνης να μη συμμετάσχει στο συνέδριο που διοργάνωσε η εσθονική προεδρία, μια χλαλοή ιστορικής παραχάραξης και χυδαίου αντικομμουνισμού επικράτησε στον δημόσιο λόγο.
Η στάση των εσθονικών κυβερνήσεων απέναντι στους ναζί είναι γνωστή. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι η ημέρα απελευθέρωσης του Ταλίν από τον Κόκκινο Στρατό (22/9) έχει χαρακτηριστεί «ημέρα πένθους».
Η στάση της Ε.Ε. όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στην προσπάθεια οικοδόμησης του πρώτου εργατικού κράτους είναι επίσης γνωστή. Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι μόλις τον περασμένο Μάιο εγκαινιάστηκε στις Βρυξέλλες το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», το οποίο εν πολλοίς επιχειρεί τη σύμφυση του σοσιαλισμού με τον ναζισμό. Το περίεργo, βέβαια, της υπόθεσης είναι ότι πουθενά δεν αντιπαραβάλλεται ο φασισμός με τον καπιταλισμό. Γιατί, άραγε;
Πιθανότατα, γιατί μερικές από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες παγκοσμίως (Kodak, Siemens, Boss, Coca-Cola, Porsche, General Motors, IBM κ.ά.) στήριξαν, άλλες απροκάλυπτα και άλλες λιγότερο φανερά, τον φασισμό.
Περνώντας στην άλλη όχθη του Ατλαντικού συναντάμε ένα πολιτικό σκηνικό που κάτι μας θυμίζει…
Δεν είναι μόνο η υπόγεια προσπάθεια του Τραμπ να αναβαπτίσει τον ναζισμό. Είναι και η οικονομική του πολιτική, όπως η πρόταση των Μνούτσιν-Κον για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων (μείωση από το 35% στο 15%), αλλά και η στάση του απέναντι στα συνδικάτα που δείχνουν συγκεκριμένο προσανατολισμό.
Στον αντίποδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού, προωθείται η περικοπή περίπου 3,6 τρισ. $ σε μια σειρά κοινωνικών προγραμμάτων, επιδομάτων και υπηρεσιών πρόνοιας. Στα αντιλαϊκά μέτρα συμπεριλαμβάνεται και η σύσταση ενός προγράμματος που θα στέλνει όσους παίρνουν «επίδομα αναπηρίας και δεν θα έπρεπε(!)» πίσω στη δουλειά. «Θέλουμε να πάνε οι άνθρωποι να δουλέψουν» δήλωνε κυνικά πριν από λίγο καιρό ο υπεύθυνος του Λευκού Οίκου για τον προϋπολογισμό, Μικ Μαλβάνεϊ.
Πρόκειται για ένα τέχνασμα, επισημαίνει ο καθηγητής Αντρέ Γκριμάλντι, διαμέσου του οποίου δημιουργείται η «ιδέα ότι υπάρχουν ασθενείς συμφέροντες από οικονομική άποψη και ασθενείς μη συμφέροντες». Τι δεν συμφέρει; «Ο,τι θεωρείται πολύπλοκο: οι χρόνιες παθήσεις, οι ηλικιωμένοι ασθενείς, οι ψυχικά και κοινωνικά πάσχοντες» («Ελευθεροτυπία», 21/2/2010).
Εδώ, θα μας επιτρέψετε μια μικρή ιστορική αναδρομή.
Οπως σημείωνε η Le Monde Diplomatique πριν από μερικά χρόνια: «(…) Τα επιστημονικά δόγματα, οι ρατσιστικές πολιτικές και οι νομοθετικές πρακτικές των ΗΠΑ είχαν σημαντική απήχηση στα αντίστοιχα γερμανικά πολιτικά ρεύματα. (…) Τη στιγμή που στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης το κράτος ενδιαφερόταν για τον περιορισμό του κόστους της κοινωνικής προστασίας, οι ειδικοί της φυλετικής υγιεινής είχαν στραμμένο το βλέμμα τους στα μέτρα αναγκαστικής στείρωσης που εφαρμόζονταν σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ για τον περιορισμό του κόστους των “αναπήρων’’».
Ο ίδιος ο Χίτλερ, μάλιστα, έγραφε: «Υπάρχει σήμερα μια χώρα -σ.σ. η Αμερική- όπου μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα πρώτα βήματα προς μια καλύτερη αντίληψη της έννοιας του πολίτη», αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν τη μετανάστευση και την πολιτογράφηση των φτωχών αλλοδαπών.
Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι το πρόγραμμα «φυλετικής υγιεινής» που ανέπτυξε με περίσσια γλαφυρότητα στο «Mein Kampf» εμπνεόταν από τον Immigration Restriction Act του 1924.
Ισως, όμως, κάποιοι να εκπλήσσονταν αν μάθαιναν ότι ευυπόληπτοι πολίτες, όπως ο αυτοκινητοβιομήχανος Χένρι Φορντ, στήριξαν ενεργά τους ναζί τη δεκαετία του ’30. Ο Φορντ (παρασημοφορημένος από το Γ’ Ράιχ στα 1937), προχώρησε στην κατασκευή επί γερμανικού εδάφους του 1/3 των ναζιστικών στρατιωτικών οχημάτων, χρησιμοποιώντας τους δούλους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Προσέτι δε, το βιβλίο του «Ο Διεθνής Εβραίος» αποτέλεσε κάτι σαν πολιτικό οδηγό του «φίρερ» και άλλων επιφανών ναζιστών.
Το επιβεβαιώνει η δήλωση του ίδιου του Χίτλερ στη «Chicago Tribune»: «Θεωρούμε τον Χάινριχ Φορντ», δήλωνε, «ηγέτη του αμερικανικού φασιστικού κινήματος»1. Αλλά και η αποκάλυψη δημοσιογράφου των «ΝΥΤ» τον Δεκέμβριο του 1922, ο οποίος επιστρέφοντας από τη Γερμανία ανέφερε ότι «στον τοίχο που βρίσκεται πίσω από το ιδιαίτερο γραφείο του Χίτλερ δεσπόζει ένας μεγάλος πίνακας του Χένρι Φορντ».
Ενδεχομένως να αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά με εμάς. Δεν τα ‘χει καταπιεί η άβυσσος της ιστορικής λήθης; Μπορεί να έχετε δίκιο. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης -βασικό χαρακτηριστικό του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής- και με ένα νέο «κραχ», όπως υποστηρίζουν αρκετοί αναλυτές, να είναι πιθανό, η απάντηση απέναντι στη συνεχή όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας (θα) είναι πάλι η ίδια: ο φασισμός.
Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ στις «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» τα εξηγούσε καλύτερα: «(…) Ορισμένες χώρες», έλεγε, «είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα. (…) Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».
1. http://archives.monde-diplomatique.gr/spip.php?article49&var_recherche=Χίτλερ%20
efsyn

Διαβάστε περισσότερα

Ελλάς – Γαλλία – Εργοδοσία…

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

cholevas@imerodromos.gr

Σήμερα και αύριο η χώρα θα ζήσει με μια «υποχρεωτική» ευφορία επειδή μας επισκέπτεται ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, φέρνοντας – υποτίθεται – πολλά «δώρα» για τον ελληνικό λαό. Θα ακούσουμε ξανά εκείνο το παλιό …σύνθημα:«Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία».
Χαρακτηριστικά είναι, άλλωστε, τα πρωτοσέλιδα των σημερινών εφημερίδων στην Ελλάδα και η ενθουσιώδης τηλεοπτική κάλυψη που γίνεται. Η εφημερίδα «Τα Νέα» αφιερώνει το πρωτοσέλιδο της στον …αυτοκράτορα Μακρόν (δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο και θα καταλάβετε μόλις δείτε τη φωτογραφία που συνοδεύει τον τίτλο. «Εμανουέλ Μακρόν στα «Νέα»: «Εμπιστεύομαι τους Έλληνες»»). Η «Καθημερινή», στο ίδιο κλίμα, γράφει για την εφ’ όλης συνέντευξη του Γάλλου προέδρου στην εφημερίδα, υπό τον τίτλο «Μακρόν: Η Γαλλία θα στηρίξει την Ελλάδα στο νέο ξεκίνημα».  Η «Αυγή» μας εξηγεί στο πρωτοσέλιδο της τι σηματοδοτεί η επίσκεψη Μακρόν, υποστηρίζοντας: «Συνεργασία για μια δημοκρατική οικονομική διακυβέρνηση». Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα: «Μπίζνες α λa γαλλικά – Μεγάλες προσδοκίες από την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου».
Σε όλα τα δημοσιεύματα και τις αναλύσεις – εδώ και μέρες – διαφημίζεται πως ο Μακρόν έρχεται στην Ελλάδα με πολλούς ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας του. Το είπε από νωρίς, άλλωστε, ο …δηλωμένος «κομμουνιστής» αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Γιώργος Κατρούγκαλος, σε συνέντευξη του «Πρακτορείο 104,9 FM» (31-8-2017): «Μαζί με τον Πρόεδρο Μακρόν έρχεται η αφρόκρεμα του γαλλικού επιχειρηματικού κόσμου και θα συναντηθούν με τους αντίστοιχους δικούς μας επιχειρηματίες σε μια εκδήλωση που θα μιλήσουν και οι δύο αρχηγοί για τις προοπτικές που ανοίγονται για επενδύσεις και συνεργασία στην Ελλάδα».
Από τότε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας για την επίσκεψη Μακρόν, θέλοντας να μας πείσει πως το όφελος για τη χώρα είναι διπλό: Επενδύσεις στην Ελλάδα από μεγάλες εταιρείες γαλλικών συμφερόντων και ένα μήνυμα συμβολικό – με την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου – για την  καλή πορεία της οικονομία της χώρας και την προοπτική για έξοδο από την κρίση… Ο Κώστας Ζαχαριάδης, διευθυντής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε την επίσκεψη Μακρόν «σινιάλο εμπιστοσύνης που θα συμβολίσει και την αρχή της εξόδου από την πολύ δύσκολη φάση που έχει βρεθεί η χώρα». (ΣΚΑΪ 6-7-2017).
Πριν δούμε τους επιχειρηματίες που συνοδεύουν τον Μακρόν στην επίσκεψη του δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε πως τέτοια κοινή χαρά κυβέρνησης, αξιωματικής αντιπολίτευσης και πολλών ΜΜΕ (που άλλα στηρίζουν περισσότερο την κυβέρνηση και άλλα περισσότερο την αξιωματική αντιπολίτευση) είχαμε να δούμε από τότε που ήρθε ο Ομπάμα στην Ελλάδα, λίγο πριν λήξει η προεδρική του θητεία.
Είναι το γνωστό παραμύθι: Πρέπει να …ενωθούμε για να πάρουμε τα «δώρα» των φίλων μας των Γάλλων (των Αμερικανών, των Γερμανών κ.ο.κ). Το παραμύθι αυτό πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες το …διαβάζουν και ελάχιστοι το πιστεύουν. Δεν νομίζουμε είναι και πολλοί εκείνοι που έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι εκπρόσωποι του γαλλικού κεφαλαίου συνοδεύουν τον Μακρόν ως …φιλέλληνες. 
Οι άνθρωποι έρχονται για να κάνουν χοντρές μπίζνες, να βγάλουν κέρδος σε τιμές ευκαιρίας, σε μια χώρα ρημαγμένη, με φθηνό εργατικό κόστος. Θα κάνουν, δηλαδή, ό,τι κάνουν και οι δεκάδες θυγατρικές εταιρείες γαλλικών συμφερόντων που υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα, ό,τι κάνουν και γαλλικές εταιρείες που έχουν κοινοπραξίες με ελληνικές επιχειρήσεις.
Με λίγα λόγια οι Γάλλοι επιχειρηματίες έρχονται να (μας) αγοράσουν και να επενδύσουν σε ένα μεγάλο εύρος παραγωγικής δραστηριότητας, από την Ενέργεια και τον ΟΛΘ μέχρι τομείς της ύδρευσης στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ποιες «δουλειές» θα «κλείσουν» θα το δούμε μετά την επίσκεψη, αν και – προφανώς – κάποιες από αυτές έχουν «κλειδώσει» ήδη.
Διαβάστε ορισμένα από τα ονόματα που συνοδεύουν τον Μακρόν – σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία – και θα καταλάβετε πόσο …φιλελληνική είναι η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου:
Ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Total (πετρελαϊκή εταιρεία) Πατρίκ Πουϊγιάν, ο γενικός διευθυντής της BPI (Αναπτυξιακή Τράπεζα της Γαλλίας) Νικολά Νταφούρκ, ο συνιδρυτής της εταιρείας Kiss Kiss Bank Bank (πλατφόρμα χρηματοδότησης media, πολιτισμού, ψυχαγωγίας και μουσικής) Αντριέν Ομόν, ο πρόεδρος του ομίλου Roullier (λιπάσματα και ζωοτροφές) Ενί Μπουαγιέ, ο εκτελεστικός πρόεδρος της Saur (εταιρεία υδάτων) Λουί-Ρος Μπουργκάρντ, ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής των εργαστηρίων Ineldea (καλλυντικά, βιταμίνες κ.λπ.) Νικολά Καπελέρ, ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Suez Environnement (εταιρεία νερού και περιβάλλοντος) Ζαν Λουίς Σοσό, ο γενικός διευθυντής της Cooperl (εταιρεία επεξεργασίας χοιρινού κρέατος) Εμανουέλ Κομόλ, ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Biocodex (φαρμακευτική εταιρεία) Ζαν-Μαρί Λεφέβρ, ο  πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Sanofi (φαρμακευτική εταιρεία) Γκιγιόμ Λερουά, ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Orchestra (εταιρεία παιδικού ενδύματος) Πιέρ Μεστρ, το  μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Vinci (τεχνική εταιρεία) Νικολά Νοτεμπέρ,ο πρόεδρος της Aerospace Valley (αεροδιαστημική εταιρεία) Αγκνές Παϊγιάρ, ο πρόεδρος του ομίλου BPCE (χρηματοπιστωτικό ίδρυμα) Φρανσουά Περόλ, ο γενικός διευθυντής της Alstom (τρένα, μέσα μαζικής μεταφοράς) Ανρί Πουπάρτ – Λαφάρζ.
Ο Μακρόν έρχεται στην Ελλάδα σε μια περίοδο που στη χώρα του θέλει να περάσει ένα από τα πιο αντιδραστικά «πακέτα» εργασιακών «μεταρρυθμίσεων» στην ιστορία της Γαλλίας. Οι αντιδράσεις από τα συνδικάτα (ιδιαίτερα από την ισχυρή στη Γαλλία CGT) έχουν ήδη ξεκινήσει και στις 12 Σεπτεμβρίου αναμένονται δυναμικές κινητοποιήσεις.
Επίσης, σύμφωνα με έρευνες η πλειοψηφία των Γάλλων είναι αντίθετοι στα μέτρα που προωθεί ο Μακρόν για τον εργατικό κώδικα. Συγκεκριμένα 58% είναι κατά της «μεταρρύθμισης του εργατικού κώδικα», σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Harris Interactive για τον ραδιοφωνικό σταθμό RMC και την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Atlantico. Μάλιστα, το 71% των ερωτηθέντων υποστηρίζει πως οι αλλαγές που επιδιώκονται «θα μειώσουν τη δύναμη των συνδικάτων στις επιχειρήσεις» και το 54% πως θα «επιδεινωθούν οι συνθήκες εργασίας των μισθωτών».
Το ιδεολογικό σκεπτικό των μεταρρυθμίσεων είναι γνωστό και δεν αφορά μόνο τη Γαλλία: Εργαζόμενοι – σκλάβοι χωρίς επί της ουσίας συνδικαλιστική δραστηριότητα και εκπροσώπηση, εργαζόμενοι χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα και αδύναμοι μπροστά τον εργοδότη, ενίσχυση των ψευδαισθήσεων για τα …κοινά συμφέροντα εργαζομένων – εργοδοτών. Όλα αυτά ονομάζονται αλλιώς, βέβαια, στην προπαγάνδα για τέτοιου είδους μέτρα. Τα λένε «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», μέτρα για «νέες θέσεις εργασίας», «ανάπτυξη» κ.α
Αρκούν οι δηλώσεις του Πιερ Γκατάζ, προέδρου της Ένωσης Γάλλων Βιομηχάνων «Medef» για να αντιληφθούμε τι «δώρα» ετοιμάζουν για τους Γάλλους εργαζόμενους. Ο Γκατάζ, που έχει χαρακτηρίσει τα μέτρα «μια πρώτη φάση στη διαμόρφωση ενός εργατικού δικαίου προσαρμοσμένου με την πραγματική καθημερινότητα των εταιρειών», δεν έκρυψε πως τις αλλαγές που φέρνει ο Μακρόν «τις περιμέναμε εδώ και δεκαετίες».
Ο Μακρόν, λοιπόν, εκτός από τα «δώρα» που θα φέρει θα έρθει να διαφημίσει κι ένα παράδειγμα επέκτασης της εργασιακής εκμετάλλευσης και έντασης των περιορισμών των εργατικών δικαιωμάτων, το οποίο ήδη θαυμάζουν πολλοί εγχώριοι πολιτικοί και – φυσικά – οικονομικοί παράγοντες της χώρας μας. Ο ΣΕΒ από νωρίς καλωσόρισε τον «μεταρρυθμιστή» Μακρόν και και ζητά εφαρμογή του αντεργατικού «πακέτου» που προωθείται στη Γαλλία 
Το αντεργατικό «πακέτο» Μακρόν, το οποίο ανακοινώθηκε από την υπουργό Εργασίας Μιριέλ Πενικό, έχει στόχο να πετάξει τα συνδικάτα τελείως έξω από τις εργασιακές διαπραγματεύσεις (πρώτα σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στη συνέχεια σε μεγαλύτερες)  για τις συμβάσεις αλλά και κάθε δικαίωμα των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, επιδιώκεται  οι διαπραγματεύσεις να μη γίνονται με εκλεγμένους αντιπροσώπους των εργαζομένων στα συνδικάτα , αλλά και με …ανεξάρτητους εργαζόμενους που δεν έχουν σχέση με το κλαδικό συνδικάτο.
Σε αυτή το σχέδιο θα βοηθήσει (τους εργοδότες) η ενίσχυση της επιλογής για διαπραγματεύσεις συμβάσεων και δικαιωμάτων σε επίπεδο επιχείρησης έναντι των διεκδικήσεων με κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας από τα κλαδικά συνδικάτα. Αυτό, με το πρόσχημα της …προσαρμογής των δυνατοτήτων και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε επιχείρησης, θα διαμορφώσει και συνθήκες για περισσότερους εργοδοτικούς συνδικαλιστές σε κάθε εταιρεία. Έτσι, οι κατασκευασμένοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές θα έχουν τον πρώτο λόγο στα δικαιώματα των συναδέλφων τους, αφού θα έχει αποδυναμωθεί η δυνατότητα παρέμβασης και απόφασης των κλαδικών συνδικάτων ακόμα περισσότερο. 
Στο αντεργατικό «πακέτο» Μακρόν προτείνεται, μεταξύ άλλων,  να μπει όριο (πλαφόν) στις αποζημιώσεις των εργαζομένων διευκολύνοντας τις απολύσεις από τους εργοδότες και την ανακύκλωση φθηνού εργατικού δυναμικού, επέκταση της δυνατότητας καθορισμού από τους εργοδότες των μισθών και των ωραρίων, επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου της «άδικης» και της «δίκαιης» απόλυσης. 
Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και της ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομίας της Γαλλίας, Μπρουνό Λε Μέρ, ο οποίος προανήγγειλε, σε εκδήλωση της Ένωσης Γάλλων Βιομηχάνων «Medef», μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις από το  33,3% στο 25% μέχρι το τέλος της θητείας του Μακρόν, το 2022.

Διαβάστε περισσότερα

Η «επάνοδος» του Θουκυδίδη

Eye Ubiquitous via Getty Images

Η συνεχής άνοδος της κινεζικής ισχύος, κατά την μεταψυχροπολεμική περίοδο, επανέφερε τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» στο επίκεντρο του διεθνολογικού προβληματισμού, ο οποίος επιδιώκει να διαβλέψει, στο μέτρο του δυνατού, την πορεία των Σινο-αμερικανικών σχέσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο του Graham Allison: "Destined for War: Can America and China Escape Thucydides's Trap?". Η ενασχόληση με τον Θουκυδίδη ανέκυψε στην μεταπολεμική διεθνολογική κοινότητα, αρχής γενομένης στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Αμερικανο-σοβιετική ηγεμονική αντιπαράθεση αποτέλεσε την βασικότερη συνιστώσα του διεθνούς συστήματος. Η θουκυδίδεια εξιστόρηση της σύγκρουσης Αθήνας και Σπάρτης, και των συμμάχων τους, δημιούργησε στον νεοπαγή επιστημονικό κλάδο τους εύλογους συσχετισμούς με τον τότε αναδυόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο λυκαυγές της μεταψυχροπολεμικής εποχής ο Θουκυδίδης απώλεσε την ψυχροπολεμική επιρροή στο διεθνολογικό πεδίο. Η φιλελεύθερη προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις υιοθετήθηκε, με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες, ευμενώς όχι μόνο ως κυρίαρχο αναλυτικό εργαλείο του κλάδου αλλά και ως ειμαρμένη για το διεθνές σύστημα. Τα βασικά θουκυδίδεια ερωτήματα, όσον αφορά τους παράγοντες που οδηγούν τις πολιτικές οντότητες στον ανταγωνισμό και ενδεχομένως και στην σύγκρουση, είτε παρακάμφθηκαν ή απαντήθηκαν υπό ένα νέο πρίσμα. Διανύοντας την τρίτη μεταψυχροπολεμική δεκαετία διαπιστώνουμε ότι δεν επαληθεύτηκαν, στην απαιτούμενη ένταση και βαθμό, οι αναλύσεις για μια νέα διεθνή τάξη απαλλαγμένη από τους κύριους λόγους που διαχρονικά την θέτουν εν αμφιβόλω.

Το ερώτημα που ανακύπτει συνίσταται στο κατά πόσο η ανάλυση του Θουκυδίδη δεν ήταν επίκαιρη και κατά την πρώιμη μεταψυχροπολεμική εποχή, της αδιαμφισβήτητης αμερικανικής υπεροχής. Η συσχέτιση του κλάδου των διεθνών σχέσεων με την αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι εύλογη, ως έναν βαθμό, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστασιώνουν το ισχυρότερο κράτος του διεθνούς συστήματος τα τελευταία εβδομήντα χρόνια. Αναμφίβολα όμως, δεν σημαίνει πως ο αναλυτής των διεθνών σχέσεων οφείλει, μελετώντας τις τάσεις συνεργασίας και αντιπαράθεσης στο διεθνές σύστημα, να ιεραρχεί κατά αποκλειστικότητα τις ανάγκες της αμερικανικής, ή οποιοσδήποτε άλλης χώρας, εξωτερικής πολιτικής. Η παρούσα συγκυρία μας καταδεικνύει, για μια εισέτι φορά, ότι οι διακυμάνσεις των σχέσεων μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων επηρεάζουν καταλυτικά την διεθνή σταθερότητα. Η «επάνοδος» του Θουκυδίδη στο επίκεντρο του θεωρητικού προβληματισμού, στη μητρόπολη των διεθνών σχέσεων, καταδεικνύει ότι ήταν, είναι και θα είναι επίκαιρος για κάθε ανάλυση του συγκεκριμένου γνωστικού πεδίου, στο βαθμό που τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και του διεθνούς συστήματος παραμένουν σχετικά αμετάβλητα.
Η εξέταση του φαινομένου του ηγεμονισμού αποτελεί σημαντικό μέρος της παρακαταθήκης του Θουκυδίδη και είναι λογικό να ανασπάται ως αναλυτικό εργαλείο για να ερμηνεύσει τους εκάστοτε ηγεμονικούς ανταγωνισμούς. Η θουκυδίδεια παράδοση στις διεθνείς σχέσεις προσφέρει στον κλάδο ένα ευρύτερο ερμηνευτικό πλαίσιο από την μελέτη μόνο των κατά περίπτωση ηγεμονισμών. Η αποσπασματική ή κατά συγκυρία αναφορά στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» μπορεί να είναι αναμενόμενη από τους policy και decision makers στην Ουάσιγκτον και αλλού, δεν συνιστά όμως την πιο πρόσφορη επιλογή για μέλη της διεθνολογικής κοινότητας. Εν γένει, και κυρίως στις περιπτώσεις που εξετάζονται οι σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, οι διεθνολογικές αναλύσεις δύσκολα δύνανται να παρακάμψουν το γνωσιοθεωρητικό κεκτημένο του Θουκυδίδη.
Η άνοδος της κινεζικής ισχύος, και όχι μόνο, εκ των πραγμάτων επανατοποθετεί στο επίκεντρο των διεθνολογικών αναλύσεων τον Θουκυδίδη. Τρεις δεκαετίες πριν, θεωρήθηκε ότι οι τεχνολογικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις θα διαφοροποιούσαν τα βασικά χαρακτηριστικά του διεθνούς συστήματος, αλλάζοντας εν τέλει την κρατοκεντρική και άναρχη φύση του. Σήμερα διαφαίνεται περισσότερο πως η συγκεκριμένη διαδικασία πύκνωσε τις σχέσεις στο διεθνές σύστημα, ενοποιώντας το σε μεγάλο βαθμό, και επιτάχυνε τα αποτελέσματα, όσον αφορά τον καταμερισμό της ισχύος μεταξύ των κρατών. Οι ενέργειες ενός κράτους διαχέονται πλέον ταχύτερα στο διεθνές σύστημα επιφέροντας θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα προς τους άλλους δρώντες. Τα κράτη αναμφίβολα δεν συνιστούν τους μοναδικούς διεθνείς δρώντες, όπως πριν έναν αιώνα, αλλά εξακολουθούν να είναι οι βασικότεροι. Οι κρατικοί δρώντες εναρμονιζόμενοι στις νέες εξελίξεις - εισακούοντας σε μεγάλο βαθμό και τις επιθυμίες των πολιτών τους- προσαρμόζουν και διευρύνουν, εφ' όσον κρίνεται αναγκαίο, τις πολιτικές τους,
Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδίωξαν να οικοδομήσουν μια νέα διεθνή τάξη επί τη βάση των δικών τους πολιτικών και οικονομικών αντιλήψεων. Η συγκεκριμένη διαδικασία έδωσε την δυνατότητα σε πολλά κράτη να αναπτυχθούν οικονομικά, ορισμένα εκ των οποίων αμφισβητούν, στις μέρες μας, την αμερικανική πρωτοκαθεδρία. Αναμφισβήτητα, στην παρούσα συγκυρία, η μεγαλύτερη πρόκληση για την αμερικανική εξωτερική πολιτική συνίσταται στην διαχείριση της ανόδου της Κίνας στον διεθνή καταμερισμό ισχύος. Η Ουάσιγκτον φαίνεται να αναζητά στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» τον τρόπο διατήρησης της ηγεμονίας της στο διεθνές σύστημα. Πιθανόν δύο δεκαετίες πριν, η άντληση από την σοφία του Θουκυδίδη, για τον τρόπο περαιτέρω εδραίωσης της αμερικανικής ηγεμονίας, να ήταν χρησιμότερη από την τωρινή καταφυγή. Οι πολυπληθείς υπηρεσίες του State Department φαίνεται να διαπιστώνουν, εξ ανάγκης, αυτό που προσδιόρισε ο Παναγιώτης Κονδύλης ότι: Σκέψου ιστορικά, οι απαντήσεις στα ιστορικά προβλήματα δεν βρίσκονται μέσα στην κατασκευασμένη θεωρία, αλλά αντίθετα οι απαντήσεις στα θεωρητικά προβλήματα βρίσκονται μέσα στην ιστορία. («Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου» συνέντευξη στον Σπύρο Τσακνιά περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ», τ.384, Απρίλιος 1998).

Χρήστος Ζιώγας  Μεταδιδακτορικός Ερευνητής και Διδάσκων Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Διαβάστε περισσότερα

Μάνος Χατζιδάκις - «Η παράδοση έχει αξία μονάχα όταν δεν στηρίζεται στην αναπαράσταση..»

Παράδοση είναι ο εγωισμός των απελθόντων και η ενοχή, ο συμβιβασμός των επιζώντων.

Η πνευματική και η ψυχική δουλεία, που αναστέλλει και απονεκρώνει τελικά τις φυσιολογικές μας λειτουργίες.

Η Παράδοση επιβάλλει την πλήρη υποταγή μας στους νεκρούς –κι έτσι μας καθιστά ακίνδυνους για αλλαγές, τομές, γι’ απελευθέρωση.

Γι’ αυτό και η παράδοση βολεύει τους κρατούντες.

Σ’ όλα τα κράτη τ’ ανελεύθερα, χορεύουν ξέφρενα τους εθνικούς χορούς των, που αποτελούν το βάθρο για περηφάνια και γι’ ανελευθερία «εθνική».

Πώς είναι δυνατό να χορεύεις tango, και ν’ απαιτείς συγχρόνως να φύγει απ’ την κυβέρνηση ο στρατηγός Βιντέλλα.

Αυτό είν’ αδύνατον. Γιατί ο Βιντέλλα είναι το tango ο ίδιος.

Με τα μαλλιά γιαλιστερά από μπριγιαντίνη, με την Παρθένο ανάγλυφη μες στη Μητρόπολη και με τα πόδια έτοιμα για τον χορό.

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα κι ύστερα η φωνή του Κάρλος Γκαρντέλ. «Σιωπή μες στη νύχτα...».

Το ίδιο και στη Χιλή, στο Πακιστάν και στο Ιράν, στην Αλβανία και στην Κίνα, στο Μαρόκο, στη Λιβύη και στο Κουβέιτ, και σ’ άλλα μέρη ανατολικά ή της Νοτίου Αφρική.

Παντού χορεύουν εθνικούς χορούς, ιδρύουν ωδεία παραδοσιακής Μουσικής και ο αγαθός δικτάτορας σκύβοντας δέχεται λατρευτικά λουλούδια από νεολαίους, καταφανώς συγκινημένος.

Τουλάχιστο στη χώρα μας, μονάχα στην ποιότητα την εκλεκτή του γιαουρτιού επιβάλλεται να γράφουνε τη λέξη: παραδοσιακό.

Και το γιαούρτι αυτό πραγματικά είναι εξαιρετικό.

Κι όσο για τους χορούς...

Σαν ξαναβρήκα μέσα μου την Κρήτη, μ’ εντυπωσίασε που οι νέοι της χορεύανε τη νύχτα κρητικούς χορούς, κι όχι ξενόφερτους, ντυμένοι γαμπριάτικα και μασουλώντας τσίχλα.

Το βρήκα τούτο εξαίσιο και φωτεινό παράδειγμα για την απάνω χώρα.

Μα όσο το 'βλεπα, τόσο και περισσότερο γινόμουν σκεφτικός και άρχιζα να ξεχωρίζω κάποιον κίνδυνο. Τον κίνδυνο του γραφικού.

Αυτόν, που μας παρουσιάζει εύκολα, προκλητικά με το ιδιόμορφο πρόσωπό μας, χωρίς νά 'χουμε μάθει, στο μεταξύ, να ζούμε άνετα και φυσικά την καταγωγή μας.

Γιατί η παράδοση έχει αξία μονάχα όταν δεν στηρίζεται στην αναπαράσταση, αλλά στην καθημερινή και δίχως επιτήδευση ζωή μας.

Όταν δηλαδή το κληροδότημα χρησιμοποιείται φυσικά, και δίχως την ανάγκη επεξήγησης. Τότε μονάχα οφείλει να υπάρχει.

Διαφορετικά, θά ναι καλό να εξαφανιστεί μέσα στον Χρόνο, κι ας έχουμε πιο δεύτερες συνήθειες αποκτήσει.

Γιατί η ποιότητα της κληρονομιάς ανήκει στη ζωντανή ύλη που περιέχουμε, κι όχι στο ήθος ή στο ύφος αλλοτινών καιρών.

Να λοιπόν γιατί τα γκρεμισμένα δεν πρέπει να τα κλαίμε.

Και να γιατί θα πρέπει να επιλέγουμε αυτά που συνυπάρχουνε και ζουν μαζί με μας και τον καιρό μας, κι όχι αυτά που υπήρξαν κάποτε με τους δικούς μας.

Και μες από τις άπειρες και διαφορετικές επιλογές, ίσως βρεθεί το αληθινό μας εκμαγείο, που θα προσφέρει στους απόγονους σαφήνεια, μέτρο και περισυλλογή. Κι αυτό είναι χρέος υπέρτατο και προπατορικό.

Τα σχόλια του Τρίτου, Εκδ. Εξάντας -απόσπασμα

Διαβάστε περισσότερα

Το Μεσολόγγι μέσα από παλιές φωτογραφίες

Το Μεσολόγγι μέσα από παλιές φωτογραφίες

Πύλη Μεσολογγίου

Παρέλαση στην κεντρική πλατεία 1910

Οδός Χαριλάου Τρικούπη 1910

Νότια πλευρά της πόλης 1924

Δυτική πλευρά της πόλης

Δυτική πλευρά της πόλης, παλιά περιμετρική

Δυτική πλευρά του κήπου των Ηρώων

Δυτική πλευρά της πόλης, παλιά περιμετρική  1920

Η πόλη από ψηλά

Νότια πλευρά της πόλης  1910

Νότια πλευρά της πόλης, δρόμος Τουρλίδας 1902

Η πόλη από ψηλά, βόρεια πλευρά

 Δυτική πλευρά της πόλης

 Νότια πλευρά της πόλης, Άγιος Σπυρίδωνας  1926

Μητροπολιτικό μέγαρο

Νοτιοδυτική πλευρά της πόλης

Λιμάνι  1927

Δυτική πλευρά της πόλης 1924

Δυτική πλευρά της πόλης 1920

Νότια πλευρά της πόλης, δρόμος Τουρλίδας 1927

Παλαιότερο κτίσμα στη περιοχή του σημερινού ανεμόμυλου

Νότια πλευρά της πόλης, Λιμνοθάλασσα

Δρόμος Τουρλίδας

Λιμνοθάλασσα Κλείσοβας, Αγία Τριάδα 1910

Λιμνοθάλασσα

Λιμνοθάλασσα Κλείσοβας, πελάδα 1950

Γαΐτες στην λιμνοθάλασσα

Λιμνοθάλασσα Κλείσοβας, πελάδα

Λιμνοθάλασσα

Λιμνοθάλασσα 1907

 http://www.anexitilo.net/

Διαβάστε περισσότερα

ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΕΠΑΛ ΚΑΤΟΧΗΣ

Σας ενημερώνουμε ότι οι εγγραφές μαθητών στο ΕΠΑΛ ΚΑΤΟΧΗΣ συνεχίζονται έως 11/9/2017.

Οι τομείς που λειτουργούν στο ΕΠΑΛ είναι:

1.       ΤΟΜΕΑΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ

2.       ΤΟΜΕΑΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΠΡΟΝΟΙΑΣ -ΕΥΕΞΙΑΣ

3.       ΤΟΜΕΑΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ

με τις αντίστοιχες ειδικότητες.

                                                                                                                                Η Διευθύντρια

                                                                                                                           Κιρκινέζου Μαρία

               ΕΠΑ.Λ. ΚΑΤΟΧΗΣ

Ταχ. διεύθυνση :  Κατοχή ΜεσολογγίουΠληροφορίες    :  Κιρκινέζου Μαρία 
Τηλέφωνο          :  2632092760

Email                   :  mail@1epal-Katoch.ait.sch.gr

Διαβάστε περισσότερα