Στους «γύπες» των αγορών τα «κόκκινα δάνεια» 0

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος θα κατατεθεί σήμερα στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο για το δεύτερο πακέτο των 13 προαπαιτούμενων, που πρέπει να έχει ψηφιστεί έως το βράδυ της Τρίτης, προκειμένου να γίνει εκταμίευση της υποδόσης του 1 δισ. ευρώ μέχρι την Παρασκευή.
Η κυβέρνηση μάλλον δεν θα έχει πρόβλημα να περάσει από τη Βουλή το δεύτερο πακέτο των μέτρων. Στη συνέχεια το Euroworking Group θα εγκρίνει τη χορήγηση της υποδόσης του ενός δισ. ευρώ.
Το οικονομικό επιτελείο και το κουαρτέτο των δανειστών βρήκαν το ρυθμιστικό πλαίσιο πώλησης των «κόκκινων» δανείων στους «γύπες» της αγοράς. Η ελεύθερη αγορά αγοράς και πώλησης τους θα ξεκινήσει να λειτουργεί τους πρώτους μήνες του 2016.
Το βάρος αυτή τη στιγμή πέφτει στη μεγάλη «μπίζνα» της διαχείρισης των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, τα οποία αντιστοιχούν σε περίπου 40 δισ. ευρώ από τα συνολικά 100 δισ. ευρώ των μη εξυπηρετούμενων και επισφαλών δανείων.
Στο επίκεντρο βρίσκονται κλάδοι όπως τα ξενοδοχεία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κατασκευαστικές εταιρείες, η ακτοπλοΐα, οι εταιρείες τροφίμων και άλλα.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, θα εξαιρεθούν της πώλησης σε funds τα δάνεια που έχουν ως ενέχυρο την πρώτη κατοικία, είτε αυτά αφορούν νοικοκυριά που έλαβαν στεγαστικό δάνειο για την αγορά πρώτης κατοικίας είτε ελεύθερους επαγγελματίες και μικρούς επιχειρηματίες που έχουν πάρει δάνεια με εχέγγυο τα σπίτια τους.
Τα στεγαστικά που έχουν υποθήκη πρώτη κατοικία θα παραμείνουν «προστατευμένα» μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου, όποτε και θα υπάρξει νέο κανονιστικό πλαίσιο που θα καθορίζει τους όρους και τα κριτήρια με βάση τα οποία θα βγαίνουν στο «σφυρί».
Αξίζει να σημειωθεί πως για πρώτη φορά στην Ελλάδα δημιουργείται δευτερογενής αγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Στη διαπραγμάτευση των τελευταίων ημερών οι δύο πλευρές έκλεισαν πολύ γρήγορα το φορολογικό κομμάτι για τις αγορές με «πλαστικό χρήμα» από το 2016, την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και τα μέτρα κατά του λαθρεμπορίου.
Συμφώνησαν ακόμα για το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ, τον ΑΔΜΗΕ και το νέο Ενιαίο Μισθολόγιο που θα εφαρμοστεί από το καινούργιο έτος.
efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

"Ένας λαός χωρίς ταυτότητα" Δημήτρης Λιαντίνης

Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους Νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα.

Τι σχέση ημπορεί να 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

 

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς Έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμεράυερ έχουν περάσει στους Φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

 

Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους Ευρωπαίους οι Νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι Ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.

 

Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του Νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της Τούρκισσας, και έχεις τον Νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο...

 

Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου Έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες. Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι Ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου. Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

 

Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι. Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.

Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους: Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;

 

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.

Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών;

Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών;

Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξαναπροσαρτήσουν;

Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι Έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες;

Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης;

Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που 'τοιμάζει μεταστάσεις;

Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό Έλληνες μισό Τούρκοι;

 

Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια Ευρωπαίοι και Αλβανοί, Βούλγαροι και Εβραίοι, ορθόδοξοι και Ρούσοι, Τούρκοι και Βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;

 

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά.

 

Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι 'τη: Νεοέλληνες ίσον Ελληνοεβραίοι.

Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Οι Νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες. Είμαστε μούλοι. Δηλαδή μουλάρια. Και τα μουλάρια δε γεννούν.

 

Ότι οι Νεοέλληνες είμαστε Ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής: Ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε ότι είμαστε Έλληνες, στην ουσία κινιόμαστε και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε Εβραίοι. Αυτή είναι η αντίφαση. Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση. Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους Ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης. Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουνε πόντικα.

 

Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι Νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, θέλει κότσια το πράμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.

 

Θα σε καλέσω όμως σ' έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά 'χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά 'ναι σίγουρη. Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Από το χωριό Πυρσόγιαννη της Ηπείρου ως την επαρχία Βιάνου της Κρήτης. Από τη Νίψα και τις Σάππες της Θράκης ως το Παραλίμνι της Κύπρου, κι ως την άκρη το Ταίναρο. Θα ρωτήσουμε Νεοέλληνες απ' όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους, ακοινώνητους και αριστοκράτες, πουτάνες και καλόγριες, ξωχάρηδες και αστούς, φιλέρημους και χαροκόπους. Για νά 'ναι το δείγμα μας ευρύ και πλήρες, που λένε οι γραφειοκράτες. Όλα ετούτα τα αθώα και ανυποψίαστα πλήθη θα τα ρωτήσουμε δυό τρεις ερωτήσεις από το Ελληνικό, κι άλλες τόσες από το Εβραίικο.

 

Στο Ελληνικό λοιπόν. Να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες. Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να το ζούμε κιόλας. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο, ούτε τάν ή επί τάς, μέτρον άριστον, ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη, ούτε αν ξέρουν πως η ψωλή του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε τους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας, για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο. Τέτοια γνώση της κλασικής Ελλάδας θά 'τανε τουρισμός στην Τυνησία. Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στη Μελβούρνη και στην Πέμπτη Λεωφόρο κατά τις εθνικές γιορτές. Θα ζητήσουμε γνώση ουσίας. Να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας, που στον καιρό μας αντίστοιχα σημαίνουν Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος, Μαξ Πλανκ, Ροντέν, Κολόμβος. Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως σφαίρας στον Εμπεδοκλή, κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο, μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη, τόνος στους Στωικούς. Να μας ειπούν οι κάθε λογής Έλληνες επιστήμονες τι τους λέει η λέξη ψυχρά φλογί στον Πίνδαρο, μεταδάλλον αναπαύεται στον Ηράκλειτο, δακρυόεν γελάσασα στον Όμηρο, χαλεπώς μετεχείρισαν στο Θουκυδίδη. Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διάλογους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία). Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες, ότι στη διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος, ότι η θρησκεία των Ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.

 

Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνα μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους Νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους. Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε Έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.

 

Θα μου ειπείτε:

- Μήπως και οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος την αρχαία Ελλάδα;

Θα σας ειπώ:

- Όχι. Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν καυχιούνται ότι είναι Έλληνες, όπως εμείς. Καυχιούνται ότι είναι Γάλλοι, και Ιταλοί, και Βέλγοι. Γιατί αυτό είναι στην ουσία της η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τα πασουμάκια του Ηρακλή στο παλάτι της Ομφάλης. Ούτε ο Οδυσσέας με το παλούκι του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μια κοσμοθεωρία πλήρης. Ένας τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος. Είναι η πιο κοντά στη φύση και στη φυσική ιδιότητα κοινωνία, που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος.

 

Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές, όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών του OHE σήμερα. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού. Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι Έλληνες, ονομάζουνται Έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο Έλληνες δεν είναι. Γιατί τους Έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.

 

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα. Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους Εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους Νεοέλληνες τα ναι γίνουνται εννιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.

 

Το ίδιο συμβαίνει και για φράσεις όπως Προς Κολασσαεΐς, Προς Κορινθίους, Έκ τοϋ κατά Λουκάν. Εδώ μάλιστα μεγάλος αριθμός Νεοελλήνων ξεύρει απόξω ολόκληρα χωρία και περικοπές. Το ίδιο συμβαίνει, αν τους ειπείς για τόπους όπως Ιορδάνης, Γαλιλαία, Γεσθημανή (sic), Όρος Σινά, Καπερναούμ, Τιβεριάς. Αν όμως τους ειπείς για Βάσσες ή Φιγαλία, για Αργινούσες ή Πλημμύριον, για Περίπατο ή Κήπο (περιπατητικοί, επικούρειοι), σου απαντούν, όπως ο Μακρυγιάννης. Όταν είδε το Σκούρτη και τους άλλους ναυάρχους στα όρη να οδηγούν σε μάχη τους στρατιώτες του Νικηταρά με ναυτικά παραγγέλματα:

- Τι όρτζα, πότζα, και γαμώ το καυλί του μας λέει ο κερατάς;

 

Το ίδιο συμβαίνει, αν ζητήσεις να σου αναλύσουν την επί του Όρους Ομιλία, ή να σου τραβήξουνε διάλεξη περί νηστείας, περί προσευχής, περί του «Δεύτε οι ευλογημένοι...». Ο κάθε Νεοέλληνας εδώ είναι πτυχιούχος και ειδήμονας. Είναι κληρονόμος και καθηγητής. Ξέρει να ταΐσει άχυρα το σκυλί του, και κόκαλα το γαϊδούρι του. Γνώση και πίστη και σοφία, που να ιδούν τα μάτια σου και να μην πιστεύει ο νους σου.

 

Ένας παπάς, και Κρητικός μάλιστα, στη μητρόπολη Κορίνθου, με κοίταζε κάποτε γλαρωμένος.

- Τι βλέπεις παπά;

- Έχω ένα όραμα, μου λέει. Να μαζέψω κάποτες λεφτά από τους ομογενήδες. Να σηκώσω εδώ στον Ισθμό, μπαίνοντας στο Μοριά να το βλέπουν ούλος ο κόσμος, ένα άγαλμα του απόστολου Παύλου. Ίσαμε πενήντα πήχες ψήλος, και βάλε.

- Σαν το άγαλμα της Ελευθερίας ε; του κάνω.

- Έτσι, μου λέει. Κι όλο έπαιρνε φωτιά.

- Και γιατί του Παύλου, δηλαδή; Και τόσο πελώριο;

- Μα...για τις «Προς Κορινθίους» ντε!

- Τον ξέρεις τον Κολοσσό της Ρόδου; τον ερωτώ.

- Ναι. Τέτοιονε θέλω και τον Παύλο.

- Τον Κολοσσό του Μαρουσιού τον ξέρεις;

- Εννοείς το βιβλίο για τον Κατσίμπαλη; Το ξέρω.

- Τον κώλο του Μαρουσιού, παπά, τον ξέρεις;

- ...

- Άστα αυτά, του λέω. Είναι της αριστερής διανόησης.

- Εμ, λέω κι εγώ. Γι' αυτό δεν τον ξέρω, μου απαντάει.

- Γιατί, βρε αρκουδόπαπα, ξέσπασα, δε στήνεις ένα άγαλμα του Νικηταρά ή του Κολοκοτρώνη, που μας λευτερώσανε και είδαμε μοίρα στον ήλιο; Και να το κάμεις ψηλό και βαρύ ωσάν τον Ακροκόρινθο που βλέπεις αντίκρια σου; Όπως θα ταίριαζε στους παλικαράδες μας; Μόνο μου θέλεις τον Εβραίο. Δεν ξέρεις ότι με τους Εβραίους οι Έλληνες είμαστε η φωτιά με το νερό; Όχι από εθνικό μίσος, όπως με άλλους, αλλά από αντιπαράθεση κοσμοθεωριών; Δεν άκουσες ποτέ την ιερή βρισιά του λαού μας: «Γαμώ τον Εβραίο σου!». Δεν άκουσες ποτέ το δημοτικό μας τραγούδι, «Και κείνη η σκύλα η άνομη, Οβρέσσας θυγατέρα»; Άιντε, καημένε μου. Που να ζεις και νά είσαι. Κι είσαι κι από τα χωριά του Ερωτόκριτου και του Βενιζέλου.

 

Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των Νεοελλήνων. Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει. Αλλά δεν είναι εδώ ο καιρός και ο τόπος για τέτοιες εξηγήσεις. Το θηρίο το καταπάλαιψα σε άλλες εκστρατείες. Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης που ξαστόχησε, λέει ο ποιητής.

 

Τέτοιας λογής αποτέλεσμα θα μας δώσει η στατιστική έρευνα στον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την απόδραση του Ελληνικού, και την επίδραση του Εβραίικου. Στην επιφάνεια και στον τύπο και στο όνομα είμαστε Έλληνες. Στο βυθό όμως και στην ουσία και στην ύλη είμαστε Εβραίοι. Και μη μας παραπλανά το απλοϊκό δικηγοριλίκι, που κανοναρχούν ιεροκήρυκες και ιερολόγοι, ότι τάχατες άλλο Εβραίοι κι άλλο χριστιανοί. Άλλο ορθόδοξοι κι άλλο ρωμαιοκαθολικοί. Ο ισχυρισμός αυτός είναι δόλιο σόφισμα, και αφέλεια ξεχειλωμένη. Όσοι λένε τούτη την παλαβομάρα, είναι σα να λένε: Άλλο εταίρα κι άλλο πουτάνα. Μα σε σεμνεία δουλεύουνε και οι δύο. Άλλο δρομέας κι άλλο δισκοβόλος. Μα αθλητές είναι και οι δύο. Άλλο λέμφωμα, άλλο λευχαιμία, κι άλλο νεοπλασία του λάρυγγα. Μα καρκίνοι είναι όλοι τους. Και κακά σπυριά, που σκοτώσανε Καβάφη και Φρόυντ.

 

Οι Νεοέλληνες εκρατήσαμε το σχήμα μόνο από τους Έλληνες. Η μάζα όμως, το πι που λένε οι φυσικοί, είναι καθαρά εβραίικη. Και ο χώρος, το βραύνιπι ή β που λένε οι φυσικοί, μέσα στον οποίο συντελέστηκε η αφελλήνιση των Ελλήνων είναι το χριστιανικό Βυζάντιο. Και ο χρόνος, ο Ιειτιριιβ ή το ΐ που λένε οι φυσικοί, που στη διάρκεια του συντελέστηκε ο εξεβραϊσμός των Ελλήνων είναι από τον καιρό του Θεοδόσιου μέχρι σήμερα. Ο Θεοδόσιος εγκρέμισε τους ναούς, έσπασε τα αγάλματα, έκλεισε τα στάδια, τα θέατρα, τα ελληνικά σχολεία. Όλες τις πηγές που ποτίζανε την ελληνική αντίληψη ζωής. Γι' αυτό τον εβαφτίσανε Μέγας. Όπως εβαφτίσανε Μέγας και τον προαγωγό του, με τη διπλή σημασία η λέξη, τον Κωνσταντίνο. Τον καίσαρα που έσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του. Και τους εβάφτισαν Μέγας, εκείνοι που εβάφτισαν Μέγας και τους Αθανάσιους, τους Βασίλειους, και όσους τέτοιους. Όλοι τους γκρεμιστάδες, παραχαράκτες, αλάριχοι, βάνδαλοι της ελληνικής ιδέας.

 

Η άλλη φωνή, που λέει ότι τίποτα δεν εσήμαιναν ετούτες οι φρικαλεότητες των χριστιανών κατά των Ελλήνων, για όσους δεν εξεφτίσανε σε Εβραιοέλληνες αλλά έμειναν Ελληνοέλληνες, έρχεται από πολύ μακρυά και την ακούνε λίγοι:

«Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματα των, γιατί τους διώξαμεν

απ' τους ναούς των, διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί».

 

Καβάφης ειν' αυτός, αναγνώστη μου, δεν είναι σαράφης. Ούτε Βούδας και Κούδας. Και το ποίημα λέγεται Ιωνικόν. Δε λέγεται Χερουβικόν.

Ο κακουργημός και η εξόντωση του κλασικού Έλληνα από τον εβραιόφρονα χριστιανό εκράτησε από το Θεοδόσιο ως την αυγούστα Ευδοξία. Ως το 843 που έγινε η επίσημη αναστύλωση των εικόνων. Η γιορτή της Ορθοδοξίας που γιορτάζεται κάθε χρόνο από τότε, στο έμπα της άνοιξης, πολύ λαμπρά και με την παρουσία όλης της επιφάνειας του κράτους, ως και οι ξένοι πρεσβευτάδες!, στο θετικό της συμβολίζει το θρίαμβο των χριστιανών. Στο αρνητικό της όμως δηλώνει την τελική κατακρεούργηση κάθε Ελληνικού. Είναι η ταφόπετρα της ελληνικής ιδέας.

 

Η τελευταία αντίσταση του μετρημένου «Έλληνα» στο ασιατικό τέρας ήταν ο Λέων Γ' ο Ίσαυρος. Έξυπνησε ο άνθρωπος ένα πρωί, και είδε το μισό πληθυσμό της χώρας τουρλωτούς παπάδες και παχυμουλαράτους καλόγερους. Τότε, σαν το Χριστό με το φραγγέλιο, σήκωσε αυτό που το λένε Εικονομαχία. Και ετελείωσε με το χαμό του φωτός και το σωσμό του σκότους. Με την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ή την ταυτότητα του Νεοέλληνα.

 

Έλληνες λοιπόν στο δέρμα. Και Εβραίοι στα κόκαλα και στο αίμα, στην καρδιά, στα άντερα και στη χολή. Ιδού το κλειδί, η αιτία, ο λόγος της εθνικής σχιζοφρένειας.

 

Πίσω από τα Σκόπια, από το Αιγαίο, τις Ολυμπιάδες, την Κύπρο, πίσω από τους κατσιβελισμούς, τα δάνεια και τις ψωροκώσταινες· πίσω από Εξαρχόπουλους, Μεταξάδες και Παπαδοπουλέους· πίσω από Μαρίκες και Μιμίκες και κατσίκες, και Κοσκωτάδες και σκατάδες· πίσω από Κορυδαλλούς και κοριούς και καθάρσεις και λοιμοκαθαρτήρια· πίσω από ρουσφέτια και βιλαέτια και κασαβέτια, βρίσκεται η εθνική μας σχιζοφρένεια. Αυτή απεργάστηκε την εθνική πόλωση, και την εθνική αταυτότητα.

 

Στο χωριό των χιλίων κατοίκων του πλανήτη μας σήμερα οι δύο Έλληνες πηδοκοπούν κατά μπροστά, κι έχουν βιδωμένο το κεφάλι να βλέπει κατά πίσω. Τους κοιτάνε οι ξένοι, ανοίγουν διάπλατα τα μάτια, και τους προγκάνε.

- Στραβομάρα και πάλαβρα. Βρε ούστ!

 

Στους χρόνους της Άλωσης οι στρατιώτες του Παλαιολόγου που υπεράσπισαν τα τείχη ήσαν οχτώ χιλιάδες. Την ίδια ώρα που στα μοναστήρια του κράτους βρίσκουνταν τριακόσιες χιλιάδες καλόγεροι στην άλκιμη ηλικία του μάχιμου άντρα. Να τρώνε και να πέρδονται και να τρέφουνε πρωκτό. Και ο αρχηγός του κράτους την Κυριακή έψελνε πατριάρχης στην αγια-Σοφιά, και τη Δευτέρα γονάτιζε τσανακογλείφτης στο σαράι.

 

Έτσι, μιλώντας για πατριάρχη και για σουλτάνο, φτάνουμε στους πρώτους κύκλους της Κόλασης του Δάντη. Κάποτε πρέπει να ξεκλειδώσουμε το κατώγι της ιστορίας μας. Και να φέρουμε στο φως «τους όφεις και τα φίδια» που είναι μέσα κλεισμένα. Να ειπούμε, δηλαδή, ότι το πρώτο μέλημα του πορθητή της Πόλης ήτανε να θρονιάσει στο στασίδι των σκλάβων τουρκόφρονα πατριάρχη. Όχι για να προστατέψει τα νιτερέσα του δούλου γένους, όπως μας λένε αιώνες τώρα οι δάσκαλοι και τα βιβλία. Αλλά για να τον έχει δόλιο και χθόνιο συνεργάτη στο αρειμάνιο οθωμανιλίκι του. Στο να μη σηκώσουνε, δηλαδή, ποτές κεφάλι οι ραγιάδες.

 

- Εσύ από τη μεριά σου, παπά, είπε ο Πορθητής στον πατριάρχη Γεννάδιο, αυτόν που διάταξε να κάψουν τα βιβλία του Πλήθωνα για τον Πλάτωνα, θά' σαι το δικό μου μούτρο με τη μουστακοφόρα και τη ραγιάδικη προβοσκίδα. Ο κρυφός πολυχρονεμένος πατισάχ. Θα τους λες, μαζί με την κυρα-Δέσποινα, υπομονή και κουράγιο, και «πάλε με χρόνους με καιρούς...». Και θα τους κρατάς καλά στους χαλκάδες και τις άλυσες. Με τον καιρό θα μάθεις. Και η συμπεριφορά σου θα γενεί πολιτική σκεπαστή, και υψηλή διπλωματία. Με τους δραγομάνους και τους οσποδάρους που θα σου φτιάξω, και δίπλα στους ιδικούς μου τζοχανταραίους, τον πασά και το μουφτή, τον κατή και το βοΐβοντα, θα οργανώσουμε ένα τέλειο σύστημα διοίκησης. Τη συντήρηση, δηλαδή, και το διαιωνισμό της σκλαβιάς. Και τού 'κλεισε το μάτι.

Εγώ από τη μεριά μου, υποσχέθηκε, θα σ' έχω στα χρυσά και στην πορφύρα, Θα τρως, και θα πίνεις, και θα παχαίνεις. Όπως το λέει και το τραγούδι:

«Καρδιά μου, τι ξαλάφρωμα,

τι πρήξιμο, κοιλιά μου».

 

Και τα «οθωμανικά» τερτίπια μου, αν το βαστά η καρδούλα σου, και κείνα δικά σου. Παπαδάκια και γιουσουφάκια. Μόνε πρόσεχε! Στο κρυφό και στο σκεπασμένο. Θά 'χεις τις εκκλησιές σου, τις πισκοπές και τα μοναστήρια σου. Δίσκους, κεριά, λιβάνια, τάματα, διαθήκες, άσπρα και γρόσια, βακούφια και χτήματα μοναστηριακά, ούλα αφορολόγητα. Θα τα γιομίζεις με διάκους, και με καλόγερους τίγκα. Κι αμάν αμάν. Αλλά τη συμφωνία μας και τα μάτια σου. Γιατί θα σε κρεμάσω με τ' άντερα σου.

 

 

Έχεις ακουστά, τίμιε αναγνώστη, για τα μοναστηρίσια γεύματα και τα μοναστηρίσια τραπέζια; Ακόμη αποκρατά ο απόηχος. Ο Ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας διηγάται πως ο δεσπότης Ιωαννίνων είχε μια κοιλιά σαν εξάμετρο βαγένι. Και πως σαν εστρωνότανε για πρόγευμα, έτρωγε δύο οκάδες γιαούρτι σακούλας, και μισή οκά σαρδέλλα παστωμένη με το χουλιάρι την καθησιά.

 

Έτσι, λοιπόν, από τούτη τη συμφωνία του πατριάρχη με το σουλτάνο, πέρα από τους τέσσερες αιώνες της φοβέρας και της σκλαβιάς, τι βγήκε; Βγήκε η περίφημη ρασοφόρα διπλωματία του ραγιά και του καγιά. Σήμερα τη λέμε φανάρι και φαναριωτισμό. Είναι οι Φαναριώτες. Οι αόρατοι τουρκολάτρες. Οι πρίντζιπες και οι ηγεμόνες της Βλαχομπογδανίας που λέει ο Ρήγας. Οι Καρατζάδες, οι Μουρούζηδες, οι Σούτσοι, οι Ραγκαβήδες, οι Μαυροκορδάτοι, και οι πανάθλιοι Κωλέττηδες. Αυτή η λύμη και η συφορά. Το θρεφτάρι του πατριάρχη και του σουλτάνου. Το θρεφτάρι του ελληνοεβραίικου φυράματος, δηλαδή, στην καινούργια του μετάλλαξη, που όταν θα 'ρθεί η ώρα του μεγάλου Σηκωμού, θα παίξει τον ολέθριο ρόλο του. Θα δημιουργήσει τη μοιραία αντιπαράθεση ανάμεσα στους γνήσιους Έλληνες, τους Ελληνοέλληνες αλλιώτικα, και στους μούλους Έλληνες, τους Ελληνοεβραίους αλλιώτικα. Ανάμεσα, δηλαδή, «στα συνήθια της Ιλιάδας» που αποκρατούν ακόμη, όπως έγραφε ο Σολωμός, την ουσία, και στη δουλόφρονα και μουλωχτή πολιτική του κλήρου, τον τύπο.

 

Το σχήμα Ελληνοέλληνες και Ελληνοεβραίοι στο μεγάλο Σηκωμό θα λάβει τη διπλή διάταξη. Από δω οι αγωνιστές και οι αγράμματοι, από κει οι πολιτικοί και οι κοντυλοφόροι Φαναριώτες. Φιλικοί και Ρήγας και Υψηλάντες· Μαρκομπότσαρης και Κολοκοτρωναίοι· Αντρούτσος, Παπαφλέσσας, Νικηταράς και Μακρυγιάννης· ο Αθανάσης Διάκος, ο Κανάρης, ο μεγάλος Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας· οι Σουλιώτες και οι Μανιάτες. Αυτή είναι η κρυστάλλινη πηγή του Ελληνοέλληνα, που δεν κατεβαίνει από τα συναξάρια και το Οκτωήχι της εκκλησίας. (Μη σε ξεγελά, που ο Κολοκοτρώνης γραφή και ανάγνωση έμαθε από το Οκτωήχι). Αλλά ροβολάει από τον Όλυμπο και τον Αλφειό και την Κασταλία βρύση. Από τον Κιθαιρώνα, το Βριλησσό και τον Ευρώτα. Είναι η αρχαία αρετή και η νέα λεβεντιά. Είναι η εμορφάδα και το φιλότιμο, η μπέσα, και ο λόγος σπαθί. Το καθαρό μάτι, και το τίμιο χέρι.

Όταν η Διοίκηση, το φαναριωτιλίκι δηλαδή, μας λέει ο Σολωμός, για να διασπάσει τους οπλαρχηγούς του Βάλτου, έστειλε είκοσι διπλώματα στρατηγών, εκεί που ήταν μόνο ο Μαρκομπότσαρης, ο Μάρκος τους εκάλεσε, έσκιασε μπροστά στα μάτια τους το δίπλωμα του, και είπε:

- Ο Σκόντρα πασάς τα δίνει τα διπλώματα. Κι όποιος είναι παλικάρι, ταχιά το παίρνει από τα χέρια του.

Είπε και τράβηξε κατά το Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου. Εσκοτώθηκαν Τούρκοι έως οχτακόσιοι. Από τους δικούς του δεκατρείς. Και τριάντα λαβωμένοι. Τον έφεραν από το Καρπενήσι στο Μεσολόγγι στον ώμο. Και τον ταφιάσανε με μοιρολόγια και κλάηματα. Όπως παλαιά οι Αχαιοί τον Πάτροκλο.

 

Κι από την άλλη στο σχήμα το κηφηναριό του πατριάρχη. Οι πρίντζιπες, οι καλαμαράδες, οι σπουδαγμένοι στην Ευρώπη με τα ψαλιδοκέρια και τις βελάδες. Οι Φαναριώτες που προσφωνάζουνταν Εξοχότατε και Γενναιότατε! Κι όσες φορές πέτυχαν να ηγηθούν στις μάχες, έσπειραν στους Έλληνες το θρήνο και τη συφορά. Μαυροκορδάτος, Νέγρης, ο άθλιος Κωλέττης, κι όλη η συναφής κουλουμωτή μύγα.

 

Θα κατεβούν στη σηκωμένη χώρα σα θολωμένα ρέματα και λασπουριά. Θα κοιταχτούν πονηρά με τα δύο και τα τέσσερα στραβά τους. Θα συναγροικηθούν αστραπιαία στις γωνίες και στα σκοτεινά. Και θ' αμολήσουν στον τόπο τις όχεντρες. Δεκαπέντε μήνους επολέμησαν οι Έλληνες τον τύραννο. Κι αν ήθελαν βαστάξει μονιασμένοι ως το τέλος, θα τον εφτάνανε στην Κόκκινη Μηλιά. Αλλά τους άλλους πεντέμισυ χρόνους σφαξόντανε μεταξύ τους. Και το σπαθί να βυθίζεται στη λαβή. Αυτό ήταν το έργο των Φαναριωτών, των δεσποτάδων, και της ελληνοεβραίικης ανομίας.

-Τι κοιτάς, Κολοκοτρώνη μου, με το μάτι σου στυλωμένο τόση ώρα εκεί, κατά τα βουνά;

-Α! βλέπω πίσω από τα βουνά. Εκεί στην πόρτα τ' Αναπλιού. Και τους καλαμαράδες να πλέκουν ένα γαϊτανάκι. Μα ένα γαϊτανάκι!

Κι άλλη φορά σε μια σύναξη γυρίζει άγρια ο Γέρος κατά το δεσπότη της Άρτας:

-Μη μου βροντάς, παπά, το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί, και σου κόβω το κεφάλι.

Πήρε φόρα το ράσο του δεσπότη, κι ακόμη λακάει. Από το Μοριά στην Άρτα με τα πόδια. Και με τα πασουμάκια.

 

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';

Είναι εκείνος που σύνταξε το κείμενο του αφορισμού στα 1799. Και η εκκλησία το βρόντηξε αργότερα στην ανθρωπιά του Καΐρη, όπως η κατάρα τον κεραυνό στο μέτωπο του Κάιν. Του φωτισμένου σοφού, και του ήρωα στους ιερούς αγώνες Καΐρη. Γιατί άρχισε να ξεμπροστιάζει τους παπάδες, και να φωτίζει τον κοσμάκη.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';

Είναι ο ίδιος που αφόρισε τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς. Το μεγαλείο και το μυστήριο της Εταιρείας.

Θα μου ειπείς πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πώς αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η θηλειά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια δεν ημπορούσε να το κρατήσει με τίποτα.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';

Είναι αυτός που στα 1819 με πατριαρχικό φιρμάνι απαγόρεψε στους παπάδες να βαφτίζουν τα παιδιά μας με ονόματα ελληνικά. Καταλαβαίνεις τι σου λέω, τίμιε αναγνώστη;

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';

Είναι ο πατριάρχης που έσκασε από το κακό του, γιατί τον εμπόδισαν και δεν επρόφταξε να αφορίσει το Ρήγα. Το μεγαλομάρτυρα Ρήγα.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';

Είναι ο πατριάρχης που βλέπουμε τον ανδριάντα του μπροστά στο εθνικό πανεπιστήμιο. Δίπλα στο Ρήγα. Πού ξανακούστηκε τέτοιο κυλώνειο άγος! Ο Λεωνίδας κι ο Εφιάλτης αγκαλιά. Η ελληνική σχιζοφρένεια αγαλματοποιημένη μπροστά στα πόδια της ελληνικής παιδείας. Μπροστά στο αγνό βάθρο του μέλλοντος των παιδιών μας. Αυτή η συμβολική στιγμή και εικόνα, ο Γρηγόριος Ε' δίπλα στο Ρήγα μπροστά στο πανεπιστήμιο, είναι το σύμβολο παλλάδιο της μουλαροσποράς μας.

 

Ο καημένος ο Κολοκοτρώνης. Είπε κάποτε πως μια μέρα το πανεπιστήμιο θα γκρεμίσει το παλάτι. Λάθος, σοφέ μου γέρο. Γιατί αφόντας εστήσανε μπροστά στο πανεπιστήμιο τον πατριάρχη, η νεότερη Ελλάδα είχε παίξει πια τη ζαριά της στο Ρουβίκωνα. Είχε πάρει το δρόμο της. Τη στράτα του κακού και της ανεμοζάλης. Η Ελλαδοελλάδα αποσύρθηκε, άκρα πικραμένη και περήφανη. Και άφηκε την Εβραιοελλάδα να ξερογλείφεται σα μαϊμού απάνου στη σκηνή του Καραγκιόζη:

«Γειά σου, μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς».

 

 

Η σμαρδή και φαναριώτικη πολιτική στον Αγώνα, με Μαυροκορδάτο και Κωλέττη και παπάδες, θα περάσει ύστερα, και θα δώσει το ρυθμό και τον τόνο της στην πολιτική ιστορία της «νεότερης Ελλάς». Φατρίες, κομματισμός, αρριβισμός, βουλευτοτσιφλικάδικα. Εθνική αφασία, ξενοκίνητα νήματα της μαριονέττας, το αγγλόφιλο, το γαλλόφιλο, το ρωσόφιλο. Πολιτική του ρουσφετιού και της ασυδοσίας, δουλοφροσύνη, λεονταρισμοί, απαξία, ιδιοτέλεια. Ό,τι ανθίζει πια, κι ό,τι καρπίζει σήμερα στη χώρα. Νούλες και κουλούρηδες, χάχηδες και σάκηδες, ντόρες και ντορήδες. Περάστε κόσμε.

 

Έξω από τα λίγα αργά φωτεινά διαλείμματα. Το αγγελικό και μαύρο φως του ποιητή. Που ο ένας θα περάσει μια Κυριακή πρωί μπροστά στον αη-Σπυρίδωνα. Που ο άλλος θα ειπεί κατάδακρυς: «Ώστε λοιπόν, ανθ' ημών Γουλιμής!». Και ο τρίτος θα σημειώσει σιωπηλά στο καλεντάρι του: 1 Νοεμβρίου 1920.

 

Η τελευταία πράξη της τραγωδίας, η ταφόπλακα δηλαδή που σκέπασε το φονικό, ανάλογη με την ταφόπλακα του 843 που έθαψε την αρχαία Ελλάδα, ήταν το διάταγμα του ελληνικού κράτους να ονομάσει το Υπουργείο για τη μόρφωση των παιδιών μας Υπουργείο των Εκκλησιαστικών. Και λίγο αργότερα Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Και τούτο το άνομο όνομα και νόημα τέρας το φέρνει μέχρι σήμερα. Η εθνική σχιζοφρένεια υπογράφτηκε και σφραγίστηκε με τη μεγάλη του Κράτους σφραγίδα.

 

Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο; Οι Ελληνοεβραίοι πολλοί θωρούν ακίνητοι τον πατριάρχη μπροστά στο πανεπιστήμιο, και φουσκώνουν σά διάνοι. Οι Ελληνοέλληνες λίγοι μιλούν για την εθνική σχιζοφρένεια, και ψιθυρίζουν σαν το μεγάλο Σολωμό: «Αλλίμονον, η δάφνη κατεμαράνθη!». Και κλαίνε.

 

Αλλά πέστε να πάψουν επάνω οι φωνές των γυναικών. Και σταματήστε τα δάκρυα για τον Ορέστη. Γιατί κάπου βαθιά στον καθένα μας υπάρχουν κρυμμένοι οι Έλληνες. Και περιμένουν. Τό 'δειξε ο Θοδωράκης και ο Σολωμός. Τό 'δειξε ο Καποδίστριας και η Λιογέννητη. Τό 'δειξε το '12-'13 και ο Τρικούπης. Τό 'δειξε ο Γοργοπόταμος, ο Καβάφης, και το ύψωμα 731 κοντά στο Βεράτι.

 

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.

Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.

Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαντόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.

Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ. Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πια. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: Προσδοκώ ανάσταση νεκρών.

Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης. Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό 'ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...

Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

«Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη.

Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη.

Κι ο Δήμος τ' αγια-Δημητριού ν' ανοίξει γιοματάρι.

Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.

Κόρη, βροντούν τ' ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,

και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος».

 

 

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη (κεφάλαιο «Ο Ελληνοέλληνας»)

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παιδί πεθαίνει κάθε 3 δευτερόλεπτα.

1 παιδί πεθαίνει κάθε 3 δευτερόλεπτα... αιτία; Η ραγδαία αυξανόμενη φτώχεια στον
πλανήτη που στερεί την πρόσβαση σε τροφή, σε νερό, σε θέρμανση, σε ένδυση, σε
υγειονομική περίθαλψη... Πηγή: ysterografa.gr

Κάπου ανάμεσα στην παγκόσμια ανθρώπινη δυστυχία, στην εξαθλίωση, στον υποσιτισμό, στον αναλφαβητισμό, στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και στους άστεγους υπάρχουν 1.453 άτομα, που κατέχουν περιουσία 5,5 τρισεκατομμυρίων USD δηλαδή ίση με το ΑΕΠ της Κίνας, της 2ης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο!

Πάνω από 13 εκατ παιδιά στην Ε.Ε. στερούνται βασικά αγαθά για την ανάπτυξή τους ενώ
30 εκατ παιδιά σε 35 αναπτυγμένες οικονομίες ζουν σε συνθήκες φτώχειας! Οι δείκτες
επιδεινώνονται χρόνο με το χρόνο. Πηγή: imerisia.gr

Πάνω από 200.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αυτοκτόνησαν πέρσι, κατά 15% περισσότεροι σε σχέση με άλλες χρονιές. Κύρια αιτία των αυτοκτονιών ήταν το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο είχαν περιέλθει. Την ίδια ώρα αυξάνονταν κατά 200 άτομα η λίστα των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη, αποτελώντας το απόλυτο ρεκόρ στα 26 συναπτά χρόνια που καταμετρά το περιοδικό Forbes. Για κάθε ένα δισεκατομμυριούχο που προστίθεται στη λίστα του Forbes, 2.191.000 άνθρωποι διασχίζουν το κατώφλι της φτώχειας.

Ελλάδα 2012: εξαθλιωμένος ηλικιωμένος σε κάδο απορριμάτων έξω από κεντρικό

κατάστημα πολυεθνικής αλυσίδας πώλησης τροφίμων. Πηγή: aegeanews.gr

Πρώτος στην λίστα είναι ο Μεξικανός μεγιστάνας των τηλεπικοινωνιών Κάρλος Σλίμ με συνολική περιουσία 73 δις USD (κατά 4 δις μεγαλύτερη από το 2012). Αν παίρναμε αυτά τα χρήματα σήμερα, δεν θα υποσιτίζονταν 820 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υποσιτισμένος άνθρωπος σημαίνει δια βίου μειωμένη εργασιακή-παραγωγική ικανότητα, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς του παγκόσμιου οργανισμού υγείας ανέρχεται σε οικονομικό κόστος τουλάχιστον 30 δις USD κατ' έτος.

Σοβαρά υποσιτισμένο παιδί ζυγίζεται στο Κέντρο Διατροφικής Αποκατάστασης της
περιοχής Σιβπούρι στην Ινδία. Πηγή: Adnan Abidi/Reuters

Δεύτερος είναι ο Αμερικανός Μπιλ Γκέιτς, συνιδρυτής της Microsoft, με συνολική περιουσία 67 δις USD (κατά 6 δις περισσότερα από το 2012). Αν από αυτά τα χρήματα παίρναμε μόνο 18,5 δις USD, σήμερα δεν θα γεννιόντουσαν 20 εκατομμύρια ελλιποβαρή βρέφη στις αναπτυσσόμενες χώρες και δεν θα πέθαιναν τουλάχιστον 5 εκατομμύρια από αυτά. Tα ελλιποβαρή βρέφη είναι οι μελλοντικοί ενήλικες με μειωμένες νοητικές και σωματικές ικανότητες. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναλάβει υπό την προστασία της 2.000 παιδιά στην

Αττική, των οποίων οι οικογένειες βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Ελλάδα 2012!!! Πηγή: Έθνος

Στην τρίτη θέση ακολουθεί ο Ισπανός Αμάνθιο Γκαρθία, δημιουργός της εταιρείας ένδυσης Zara με περιουσία 57 δις USD (κατά 19,5 δις περισσότερα από το 2012). Αν από αυτά τα χρήματα παίρναμε 9,5 δις USD στην πρόληψη ψυχικής υγείας δεν θα αυτοκτονούσαν 200.000 άνθρωποι κάθε χρόνο!

Συνηθισμένη εικόνα κάτω απ'τις γέφυρες του Σουηδικού Μοντέλου Ανάπτυξης, στο
Gothenburg των 3.400 άστεγοι, οι οποίοι κάθε νύχτα έχουν να αντιμετωπίσουν,

τις ακραία χαμηλές θερμοκρασίες και τη σφοδρή χιονόπτωση του χειμώνα.

Πηγή: globalomen.com

Τέταρτος ο Αμερικανός επιχειρηματίας Ουόρεν Μπάφετ, με περιουσία 53,5 δις USD (κατά 9,5 δις πλουσιότερος από το 2012). Αν από αυτά τα χρήματα δαπανούνταν στοχευμένα 850 εκατομμύρια USD κατά της ελονοσίας, δεν θα πέθαιναν 750.000 παιδιά κάθε χρόνο! Αν παίρναμε ακόμα 980 εκατομμύρια USD για στοχευμένο εμβολιασμό βρεφών δεν θα πέθαιναν 510.000 παιδιά!

Κατά 20% μπορεί να μειωθεί η παιδική θνησιμότητα από την ελονοσία, μόνο & μόνο
αν τα παιδιά κοιμούνται κάθε βράδυ κάτω από ειδική κουνουπιέρα. Πηγή: Έθνος

Αναλύοντας την πληθυσμιακή κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, βλέπουμε ότι το 8,1% του πληθυσμού του πλανήτη, δηλαδή 373 εκατομμύρια άνθρωποι περίπου, κατέχει το 82,4% του παγκόσμιου πλούτου. Το υπόλοιπο 91,9% του πληθυσμού της Γης, δηλαδή 4,2 δις άτομα περίπου,  κατέχει το 17,6% του παγκόσμιου πλούτου! Από αυτά τα 4,2 δις, με βάση την περιουσία τους, κρίνεται η ζωή τους ικανοποιητική μόνο για 1,035 δις ανθρώπους.Και ερχόμαστε στην επιτομή του κανιβαλισμού.

Υπάρχουν 3,184 δις άνθρωποι, δηλαδή το 69,3% του πληθυσμού του πλανήτη, που ζουν από τα κοινώς παραδεκτά όρια φτώχειας και κάτω. Έχουν συνολική περιουσία 7,3 τρις USD, ποσό που αντιστοιχεί στο 3,3% του παγκόσμιου πλούτου! Σε αυτή την ομάδα συναντάμε ανθρώπους υποσιτισμένους, άστεγους, χωρίς πρόσβαση σε υγεία, σε ρεύμα, σε νερό, σε ένδυση. Για τους τμηματικά αποκομμένους ανθρώπους από τον κοινωνικό ιστό δεν κάνουμε κανένα λόγο για την πρόσβαση σε παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτισμικά δρώμενα και διάφορα καταναλωτικά αγαθά. Αναφερόμαστε μόνο στις βασικές προϋποθέσεις επιβίωσης!!!

Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση. Πηγή: Έθνος

Με δεδομένο την ολοένα και αυξανόμενη φτωχοποίηση, κυρίως μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, και την βίαιη αναδιανομή πλούτου προς όφελος των λίγων, θα πρέπει να διευκρινίσουμε και ποιες είναι οι ακολουθούμενες πολιτικές στον πλανήτη. Είναι αδιαμφισβήτητο πια, ότι οι οικονομίες που επικράτησαν είναι κατ' απόλυτη-συντριπτική πλειοψηφία ελεύθερες-φιλελεύθερες και μεικτές δηλαδή καπιταλιστικές. Σήμερα οι καπιταλιστικές οικονομίες νομοθετούν, δίχως τα προσχήματα του παρελθόντος, κατ' αποκλειστικότητα υπέρ των πλουσίων, και αυτό δεν το αμφισβητούν ούτε οι ίδιοι οι υποστηρικτές του καπιταλιστικού συστήματος.

Η Ευρώπη του 2008 και η εξέλιξή της μέχρι το 2011, αποδεικνύει ότι η φτώχεια
καλπάζει σε όλες τις χώρες με ιδιαίτερη έμφαση στις ανεπτυγμένες οικονομίες.

Με απόλυτο εργαλείο το Τραπεζικό Σύστημα, και τους κανόνες των Χρηματαγορών, που χειραγωγούνται από τους γνωστούς μεγιστάνες, απομυζούν το πορτοφόλι των κατώτερων κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων. Αυτό το χαρακτηριστικό των καπιταλιστικών οικονομιών ο λαός το ονοματίζει Διαπλοκή, κάνοντας την λανθασμένη εκτίμηση πως επειδή η Διαπλοκή ουσιαστικά τον υπερχρεώνει, είναι "λογικό" αυτό που βιώνει να είναι κρίση χρέους. Παραγνωρίζει όμως, πως σε κάθε περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι με ιλιγγιώδεις ρυθμούς πάντα! Έχουμε δηλαδή μια υπερσυσσώρευση κεφαλαίων σε συγκεκριμένα ολιγοπώλια-μονοπώλια, άρα αυτό που βιώνει είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και όχι κρίση χρέους. Από τα στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω, αποδεικνύεται ότι έχει συγκεντρωθεί αμύθητος πλούτος στα χέρια λίγων.

Η περιβόητη Γερμανική μηχανή, η ατμομηχανή της Ευρώπης που δεν διαφέρει
σε τίποτα από τις υπόλοιπες καπιταλιστικές οικονομίες του κόσμου. Ολοένα &
αυξανόμενοι ρυθμοί φτώχειας & μεγέθυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων...
Πηγή: e-go.gr

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, που έχουν έστω και μία υποτυπώδη Συνταγματική Χάρτα, θα δούμε ότι στην φορολόγηση των πολιτών τους, αναφέρεται πως "οι πολίτες συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δηµόσια βάρη αναλόγως των δυνάµεών τους".
Αυτό σημαίνει ότι:

1ον ο φόρος πρέπει να επιβάλλεται σε όλα τα πρόσωπα που ζουν στην επικράτεια χωρίς διακρίσεις και

2ον κάθε πολίτης πρέπει να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες.

Επομένως:

• η φορολόγηση πρέπει να είναι κλιμακωτή και ανάλογη του ύψους των εισοδημάτων του κάθε πολίτη.
• οι πολίτες με το ίδιο ποσό εισοδήματος έχουν την ίδια φορολογική επιβάρυνση.
• οι πολίτες χωρίς εισόδημα δεν έχουν καμία φορολογική επιβάρυνση, γιατί η φοροδοτική τους ικανότητα είναι μηδενική.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, χάνουν τα εισοδήματα των πολιτών την αγοραστική
δύναμή τους, περνούν στο φάσμα της φτώχειας με αυξανόμενους ρυθμούς και
ταυτόχρονα διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες. Πηγή: Το Βήμα

Παρότι όμως, υπάρχει αυτή η βασική Συνταγματική Αρχή φορολογικού "Δικαίου", είναι ουσιαστικά ανενεργή. Τα φορολογικά βάρη πέφτουν κατά συντριπτική πλειοψηφία στις οικονομικά ασθενέστερες ομάδες. Κάθε φορά δε, που χρειάζεται να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο, το οποίο φτωχοποιεί περισσότερο τους ήδη φτωχούς πολίτες, οι εκάστοτε κυβερνήσεις βγαίνουν, μετά κλαυθμών και οδυρμών, να δηλώσουν ότι:

"...βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να πάρουμε αυτά τα άδικα μέτρα, όμως είναι αναπόφευκτα... δεσμευόμαστε να αποκαταστήσουμε τις όποιες κοινωνικές αδικίες στο συντομότερο χρονικό διάστημα!!!..."

Ταυτόχρονα, τους όποιους φόρους καλούνται να πληρώσουν οι "έχοντες", τελικά δεν τους πληρώνουν, κάνοντας χρήση, είτε τα διάφορα νομιμοφανή παραθυράκια της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, είτε τη σκόπιμη αδράνεια των φοροεισπρακτικών μηχανισμών!!!

Ελλάδα 2013

Στην Ελλάδα έχουμε χαρακτηριστική αποτύπωση των παραπάνω στο προφίλ των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Πρώτα, βάζουμε φόρους, που ουσιαστικά είναι αδύνατον να εισπραχθούν, μιας και εξαντλείται η φοροδοτική ικανότητα των μεσαίων και κατώτερων οικονομικών στρωμάτων. Έτσι, εκτοξεύονται πάνω από τα 56 δις ευρώ οι ανείσπρακτες οφειλές προς το Δημόσιο!  Μετά, στέλνουμε "ραβασάκια" για κατασχέσεις ανείσπρακτων οφειλών... για πρώτη φορά έχουμε πάνω από 2,3 εκατομμύρια πολίτες να χρωστούν έως 3.000 ευρώ. Όσο ανεβαίνουμε την πυραμίδα βλέπουμε ότι 100 χιλιάδες πολίτες χρωστούν από 3.000 - 300.000 ευρώ, 5.770 χρωστούν από 300.000 - 1 εκατομμύριο ευρώ, και 1.500 χρωστούν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.

• Τα 2,3 εκατομμύρια πολιτών χρωστούν περίπου 2,7 δις ευρώ, όσα δηλαδή οι 10 μεγαλύτεροι οφειλέτες!
• Οι πρώτοι 10.000 μεγαλοοφειλέτες οφείλουν πάνω από 39 δις ευρώ!
• Οι πρώτοι 5.000 μεγαλοοφειλέτες οφείλουν άνω των 15,5 δισ. ευρώ!
• Ο μεγαλύτερος οφειλέτης χρωστάει πάνω από 1 δις ευρώ!
• Οι 15 μεγαλύτεροι οφειλέτες χρωστούν πάνω από 3,2 δις ευρώ! 

Τσικνοπέμπτη-Αθήνα 2013: Μοιράστηκαν από το Σύλλογο Κρεοπωλών της Βαρβακείου
Αγοράς πάνω από 2,5 τόνοι κρέας & 100 λίτρα κρασί. Οι Αθηναίοι, παρά τη βροχή,
έμειναν επί ώρες στην ουρά για να προμηθευτούν ένα κομμάτι φαγητού…

Το ελληνικό δημόσιο έχει "πετύχει" να εισπράξει το 0,5% των ποσών που οφείλουν οι "έχοντες"! Αντί να κυνηγήσει λοιπόν, να εισπράξει τα 39 δις ευρώ οφειλές των μεγάλων ψαριών, ξεκινάει πογκρόμ κατασχέσεων προς τα 2,3 εκατομμύρια μικροοφειλετών με στόχο να εισπράξει 1,9 δις!!!

Κλείνοντας θα ήθελα να πω μόνο τα εξής:

Δες τα στοιχεία ξανά και ξανά και ξανά...

Δες τις εικόνες ξανά και ξανά και ξανά...

Μας αξίζει να βγαίνουμε στους δρόμους με τα χέρια απλωμένα ως επαίτες ή πρέπει να βγούμε αγωνιζόμενοι με τα χέρια υψωμένα σε γροθιά;

Πρέπει η συνείδησή μας να αφυπνιστεί;

Ναι, κάναμε λάθη και εκμαυλιστήκαμε από το σύστημα αυτό... όμως αναλογίσου, σε ποιο κόσμο τελικά θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας; Αναλογίσου, ποιο έγκλημα κάνουμε; σκοτώνουμε τα παιδιά μας...

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός, "ανθρώπινος" δεν γίνεται ούτε στην 2α παρουσία...

ΑΚΟΥΣ;

Νομικά Ανάλατα http://nomika-analata.blogspot.com/2013/03/3.html#ixzz3u0TX5klB 
https://www.facebook.com/groups/515819975096677 
Follow us: @NomikaAnalata on Twitter

Διαβάστε περισσότερα

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι ξεπουλήθηκαν τα μεταλλεία στην Ελληνικός Χρυσός

Το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ με απόφασή του καλεί την Ελληνικός Χρυσός να επιστρέψει 15,34 εκατ. ευρώ στο ελληνικό κράτος, καθώς έκρινε ως παράνομη κρατική επιδότηση την πώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας (Ολυμπιάδα, Σκουριές, Στρατώνι) σε τιμή χαμηλότερη της αγοραίας, προσφέροντας ενίσχυση και πλεονέκτημα στην εταιρεία. Τα μεταλλεία είχαν πουληθεί έναντι 11 εκατ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με την Κομισιόν η αξία τους ήταν 25 εκατ. ευρώ και οι φόροι που θα έπρεπε να καταβληθούν επί της πώλησης, ήταν 1,34 εκατ. ευρώ επιπλέον.
Το ελληνικό κράτος και η Ελληνικός Χρυσός είχαν προσφύγει στο δικαστήριο για να μην ισχύσουν οι σχετικές αποφάσεις του 2011 και 2013, από την Κομισιόν και το Δικαστήριο της ΕΕ αντίστοιχα, για την καταβολή των 15,34 εκατ. ευρώ, ωστόσο οι προσφυγές τους απορρίφθηκαν.
Το ελληνικό κράτος είχε υποστηρίξει πως η τιμή πώλησης αποσκοπούσε στην εξεύρεση ιδιοκτήτη πρόθυμου να διατηρήσει σε λειτουργία τα μεταλλεία, ώστε να προστατευτούν η απασχόληση και το περιβάλλον και στη δημιουργία κινήτρου για υποψήφιους αγοραστές διότι η αξία των Μεταλλείων ήταν αρνητική. Παράλληλα υποστήριξε πως η απαίτηση για ανάκτηση των 15.34 εκατ. ευρώ «κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκατ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα».
Όπως επισημαίνει το Γενικό Δικαστήριο «η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα, μήτε για την προστασία του περιβάλλοντος, μήτε για την απασχόληση». Επίσης σημειώνεται στην απόφαση ότι η μεταπώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός σε τιμή χαμηλότερης της αγοραίας τιμής, συνεπάγεται μείωση των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση με τα έσοδα που θα μπορούσε να έχει αποκομίσει, και συνεπώς, απώλεια πόρων.
Τα μεταλλεία Κασσάνδρας, στη Βόρεια Ελλάδα, περιλαμβάνουν τα μεταλλεία χρυσού στην Ολυμπιάδα και στις Σκουριές, καθώς και το μεταλλείο χαλκού-ψευδαργύρου στο Στρατώνι.
Το Ιστορικό
Τα μεταλλεία Κασσάνδρας, πριν το 2003, ανήκαν στην εταιρεία TVX Hellas, η οποία τα είχε αγοράσει από το ελληνικό Δημόσιο το 1995 έναντι της τιμής των 11 δισ. δραχμών, δηλαδή περίπου 39,8 εκατ. ευρώ. Το 2003 μεταβιβάστηκαν από την TVX Hellas στο ελληνικό Δημόσιο έναντι 11 εκατ. ευρώ, ενώ την ίδια ημέρα  το ελληνικό Δημόσιο προέβη στην πώληση των εν λόγω μεταλλείων στην Ελληνικός Χρυσός έναντι 11 εκατ. ευρώ, χωρίς προηγούμενη εκτίμηση των στοιχείων ενεργητικού και χωρίς ανοιχτό διαγωνισμό.
Με απόφαση (C1006) του 2011 της Κομισιόν είχε κηρυχθεί ως παράνομη κρατική ενίσχυση 15,34 εκατ. ευρώ, που χορηγήθηκε από τις ελληνικές αρχές στην Ελληνικός Χρυσός, η παραχώρηση της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης της Κασσάνδρας έναντι τιμής χαμηλότερης της πραγματικής αγοραίας αξίας και η απαλλαγή από τους φόρους για την πράξη αυτή και διατάχθηκε η ανάκτηση του ποσού της επιδότησης, πλέον τόκων.
Κατόπιν προσφυγής παράβασης που άσκησε η Επιτροπή το 2012, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) αποφάνθηκε στις 17/10/2013 (υπόθεση C-263/12) ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις της, παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από την Ελληνικός Χρυσός την ενίσχυση που χορηγήθηκε επ’ ευκαιρία της πώλησης ακινήτων από το Ελληνικό Δημόσιο και η οποία κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά με την απόφαση της Επιτροπής της 23ης Φεβρουαρίου 2011.
Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου
Με τη σημερινή του απόφαση το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ διατάσσει την άμεση καταβολή στο ελληνικό κράτος από την Ελληνικός Χρυσός του ποσού των 15,34 εκατ. ευρώ. Επίσης όπως αναφέρεται στην απόφαση:

• η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρου για τη μεταβίβαση της κυριότητας των μεταλλείων  συνιστά κρατική ενίσχυση, καθώς συνεπάγεται τόσο πλεονέκτημα για την Ελληνικός Χρυσός όσο και απώλεια πόρων για τον κρατικό προϋπολογισμό,
• η κρατική ενίσχυση παρείχε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της, και αυτό συνεπαγόταν κίνδυνο στρέβλωσης του ανταγωνισμού και επηρεασμού τού μεταξύ κρατών μελών εμπορίου,
• η Ελλάδα εσφαλμένα υπογραμμίζει ότι η απαίτηση ανάκτησης 15.34 εκατ. ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκατ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα, καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα, μήτε για την προστασία του περιβάλλοντος, μήτε για την απασχόληση,
• η Ελλάδα, με την παρέμβασή της στην επίμαχη αγοραπωλησία, δεν περιόρισε τις απώλειες που θα είχαν προκύψει από την πλήρη παύση της λειτουργίας των μεταλλείων Κασσάνδρας,
• η Επιτροπή ορθώς στηρίχθηκε στην έκθεση των εμπειρογνωμόνων για την αποτίμηση των μεταλλείων Κασσάνδρας,
• η Επιτροπή δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτίμησης κατά την εφαρμογή του κριτηρίου του ιδιώτη επενδυτή,
• οι διαδικαστικές εγγυήσεις τηρήθηκαν απολύτως από την Επιτροπή, και,
• η κατάργηση παράνομης ενίσχυσης διά της ανάκτησής της αποτελεί τη λογική συνέπεια της διαπίστωσης του παράνομου χαρακτήρα της.

Η απόφαση της Κομισιόν στις 23 Φεβρουαρίου 2011
Κρατικές ενισχύσεις: Η ελληνική μεταλλευτική εταιρεία Ελληνικός Χρυσός πρέπει να επιστρέψει παράνομες επιδοτήσεις ύψους 15 εκατ. ευρώ περίπου.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατόπιν εμπεριστατωμένης έρευνας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους, και ότι, ως εκ τούτου, η εταιρεία έλαβε επιδοτήσεις κατά παράβαση των κανόνων της EE περί κρατικών ενισχύσεων. Το ύψος της επιδότησης υπολογίστηκε σε 14 εκατ. ευρώ. Δεδομένου ότι η εταιρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών, το συνολικό ποσό που το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο ανέρχεται σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους.
Κατόπιν εμπεριστατωμένης έρευνας, η οποία κινήθηκε τον Δεκέμβριο του 2008 (βλ. IP/08/1927), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή των 11 εκατ. ευρώ που καταβλήθηκε για την πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής τους αξίας. Τα μεταλλεία βρίσκονται στην περιοχή της Κασσάνδρας Χαλκιδικής, στη βόρεια Ελλάδα. Είναι γνωστά για την παραγωγή χρυσού, αλλά και χαλκού, ψευδαργύρου, μολύβδου και αργύρου. Η Ελληνικός Χρυσός ιδρύθηκε με σκοπό την αγορά των μεταλλείων. Επί του παρόντος ανήκει στην καναδική μεταλλευτική εταιρεία European Goldfields.
Η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό ή εκτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των μεταλλείων από ανεξάρτητο εκτιμητή. Επίσης, η πωλητήρια σύμβαση προέβλεπε απαλλαγή από τους φόρους συναλλαγών. Η Επιτροπή έλαβε σχετική καταγγελία τον Ιούλιο του 2007.
Η Επιτροπή βάσισε την απόφασή της στα ευρήματα έκθεσης σχετικά με την Ελληνικός Χρυσός, η εκπόνηση της οποίας ανατέθηκε λίγο μετά την πώληση, και υπολόγισε την αξία των μεταλλείων σε 25 εκατ. ευρώ. Οι φόροι που θα έπρεπε να είχαν καταβληθεί επί της πώλησης ανέρχονται σε 1,34 εκατ. ευρώ.
Για τους ανωτέρω λόγους, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελληνικός Χρυσός έλαβε παράνομη κρατική ενίσχυση, την οποία η Ελλάδα οφείλει να ανακτήσει, μαζί με τους τόκους. Το μη εμπιστευτικό κείμενο της απόφασης θα δημοσιευθεί με αριθμό υπόθεσης C 48/2008 στο Μητρώο κρατικών ενισχύσεων στον δικτυακό τόπο της ΓΔ Ανταγωνισμού μόλις διευθετηθούν όλα τα ζητήματα που έχουν σχέση με το απόρρητο. Οι νέες δημοσιεύσεις αποφάσεων για κρατικές ενισχύσεις στο Διαδίκτυο και στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοινώνονται στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό δελτίο State Aid Weekly e-News.
tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα