Όλα τα παιδιά είναι χαρισματικά: Ποιο είδος νοημοσύνης έχει το παιδί σας;

Ακόμα και αν σκεφτούμε ότι μια ομάδα παιδιών που έχουν αποδειχθεί μουσικά ή άλλα ταλέντα, έχουν ίδιες δεξιότητες, κάνουμε λάθος. Κι αυτό γιατί το καθένα απ’ αυτά συνδυάζει διαφορετικά είδη νοημοσύνης, που το κάνουν μοναδικό στον κόσμο. Η θεωρία των οκτώ ειδών νοημοσύνης προήλθε από τον καθηγητή Gardner τη δεκαετία του 1980. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι, αν καταλάβουμε ποια είδη νοημοσύνης έχει πιο αναπτυγμένα ένα παιδί, μπορούμε να το βοηθήσουμε να αναδείξει τα ταλέντα και τις ικανότητές του.
Δείτε ποια είναι τα είναι τα οκτώ είδη αλλά και ποια σημάδια θα σας δείξουν σε ποια απ' αυτά ανήκει το παιδί σας.
1. Σωματική/ κιναισθητική νοημοσύνη
Το σώμα γίνεται το «εργαλείο» ενός ατόμου. Έχει μάθει να χρησιμοποιεί τις κινητικές του δεξιότητες, είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό με τις πνευματικές του ικανότητες. Μυαλό και σώμα συνεργάζονται αρμονικά για να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα.
*Οι αθλητές, οι χορευτές, οι χειρουργοί, οι «μάστορες» και γενικά όσοι χρησιμοποιούν τα χέρια τους για να εξασκήσουν το επάγγελμά τους είναι παραδείγματα ανθρώπων με αναπτυγμένη σωματική νοημοσύνη.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη:

• Διαπρέπει σε ένα άθλημα
• Δεν μπορεί να κάτσει ακίνητο για πολλή ώρα
• Μιμείται – με επιτυχία- τις κινήσεις των άλλων
• Θέλει συνεχώς να επεξεργάζεται αντικείμενα
• Του αρέσουν παιχνίδια που συντονίζουν μυαλό και σώμα, όπως ο μοντελισμός και η ζωγραφική

2. Διαπροσωπική νοημοσύνη
Η κατανόηση, η επικοινωνία και το «δέσιμο» είναι χαρακτηριστικό της διαπροσωπικής νοημοσύνης. Περιλαμβάνει την ικανότητα να ξεχωρίζει κανείς τις διαφορές ανάμεσα στ’ άτομα, είτε σε θέμα χαρακτήρα είτε σε θέμα διάθεσης. Παρατηρεί τις συμπεριφορές, τα ενδιαφέροντα και τα κίνητρα των άλλων ατόμων και προσπαθεί να τα κατανοήσει.
*Οι δάσκαλοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι πολιτικοί και οι ηθοποιοί είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη διαπροσωπική νοημοσύνη:

• Του αρέσει να συναναστρέφεται συνεχώς άτομα
• Είναι ο «αρχηγός» της παρέας (με την καλή έννοια!)
• Παίρνει υπό την προστασία του τα άλλα ή μικρότερα παιδιά της παρέας
• Του αρέσει να ανήκει σε ομάδες
• Ακούει τους φίλους του και τους δίνει συμβουλές

3. Ενδοπροσωπική νοημοσύνη
Η αυτοσυγκέντρωση και η κατανόηση των προσωπικών μας συναισθημάτων είναι το κλειδί της ενδοπροσωπικής νοημοσύνης. Η λογική και η βαθιά γνώση του χαρακτήρα του ίδιου του ατόμου είναι αυτό που το ξεχωρίζει.
*Οι ψυχολόγοι, οι φιλόσοφοι και οι ηγέτες είναι… πρωταθλητές της ενδοπροσωπικής νοημοσύνης.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη:

• Είναι ανεξάρτητο και έχει το θάρρος της γνώμης του
• «Ζυγίζει» τις ικανότητες και τις αδυναμίες του
• Προτιμά να παίζει μόνο του
• Έχει ένα χόμπι για το οποίο δεν μιλά πολύ

4. Λεκτική νοημοσύνη
Είναι η ικανότητα να μετουσιώνει κανείς τις σκέψεις του σε λέξεις και να χρησιμοποιεί επιτυχώς και σωστά τη γλώσσα για να εκφράσει πιο περίπλοκα νοήματα. Τα άτομα με ανεπτυγμένη λεκτική νοημοσύνη προσέχουν πολύ τη σειρά και τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιούν.
*Γι’ αυτό τον λόγο, οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι και οι ποιητές είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη λεκτική νοημοσύνη:

• Του αρέσει το διάβασμα και το γράψιμο
• Προτιμά παιχνίδια που εξασκούν το μυαλό όπως τα σταυρόλεξα ή παιχνίδια με λέξεις
• Αφηγείται ιστορίες
• Έχει αναπτυγμένο λεξιλόγιο για την ηλικία του

5. Μουσική νοημοσύνη
Στηρίζεται φυσικά στη… μουσική! Περιλαμβάνει την ικανότητα του ατόμου να νιώθει, να δημιουργεί και να αναπαράγει τη μουσική. Τα άτομα με μουσική νοημοσύνη έχουν πολύ καλή σχέση με τον ρυθμό και τη μελωδία και αναγνωρίζουν τη διαφορετική χροιά των ήχων ενώ «πιάνουν» και ήχους που στους υπόλοιπους ξεφεύγουν. Η μουσική νοημοσύνη θεωρείται ότι έχει αρκετά κοινά με την μαθηματική νοημοσύνη ως προς τον τρόπο σκέψης.

*Οι συνθέτες, οι μουσικοί, οι τραγουδιστές και οι μαέστροι είναι –φυσικά- άτομα με αναπτυγμένη μουσική νοημοσύνη.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη μουσική νοημοσύνη:

• Συγκρατεί εύκολα λόγια και μελωδίες
• Τραγουδάει είτε στο σπίτι μόνο του είτε στη χορωδία του σχολείου
• Παίζει κάποιο μουσικό όργανο
• Μιλάει ή κινείται ρυθμικά
• Χτυπά τα δάχτυλα στο γραφείο ή τον υπολογιστή
• Σιγοτραγουδά ή σφυρίζει μόνο του

6. Λογική- μαθηματική νοημοσύνη
Είναι η ικανότητα της επαγωγικής και της αναγωγικής λογικής. Τα άτομα με μαθηματική νοημοσύνη κάνουν εύκολα υπολογισμούς στην καθημερινότητά τους και εκτελούν δύσκολες μαθηματικές πράξεις. Επιπλέον, κάνουν εύκολα συσχετισμούς ανάμεσα σε καταστάσεις και συνηθίζουν να χρησιμοποιούν την σκέψη αιτίας- αποτελέσματος.
*Οι μαθηματικοί, οι επιστήμονες και οι… ντετέκτιβ αναπτύσσουν από μικρή ηλικία την μαθηματική νοημοσύνη.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη μαθηματική νοημοσύνη:

• Του αρέσουν τα Μαθηματικά
• Θέλει να κάνει πειράματα είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι
• Παίζει παιχνίδια στρατηγικής, όπως το σκάκι, η ντάμα και λύνει γρίφους
• Του αρέσουν τα παιχνίδια στον υπολογιστή
• Διαχωρίζει τα αντικείμενα σε κατηγορίες
• Το «τραβάνε» μουσεία φυσικής ιστορίας ή άλλα μουσεία… ανακάλυψης

7. Νατουραλιστική νοημοσύνη
Τα άτομα αυτά έχουν στενή σχέση με τη φύση. Διαχωρίζουν το ζωικό από το φυτικό βασίλειο και «έλκονται» από στοιχεία της φύσης, όπως τα σύννεφα, η θάλασσα και οι βράχοι. Τους αρέσει να μαθαίνουν και να κατανοούν όλα τα φυσικά φαινόμενα.
*Η νατουραλιστική νοημοσύνη «απαντάται» σε γεωργούς, κυνηγούς, κτηνοτρόφους., βοτανολόγους, ακόμα και σεφ.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη νατουραλιστική νοημοσύνη:

• Του αρέσει να πηγαίνει στο ζωολογικό κήπο ή το μουσείο φυσικής ιστορίας
• Μιλά συχνά για τ’ αγαπημένα του ζώα ή τ’ αγαπημένα  του μέρη
• Απολαμβάνει τα παιχνίδια στο νερό
• Συλλέγει φυτά, φύλλα ή έντομα
• Ενδιαφέρεται για την προστασία των ζώων και του περιβάλλοντος
• Έχει πολύ στενή σχέση με το κατοικίδιό σας

8. Χωρική/ οπτική νοημοσύνη
Είναι η ικανότητα ενός ατόμου να αντιλαμβάνεται πλήρως το περιβάλλον του και τον χώρο στον οποίο βρίσκεται. Οι εικόνες είναι ο τρόπος σκέψης του, αφού σε αυτές βασίζεται η λογική του. Γι’ αυτό, έχει πολύ καλή αίσθηση του προσανατολισμού και άνεση στις κινήσεις του στον χώρο.
*Οι πιλότοι, οι ναυτικοί και οι αρχιτέκτονες είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί έχει αναπτυγμένη χωρική/ οπτική νοημοσύνη:

• Θυμάται λεπτομέρειες σε αντικείμενα
• Μαθαίνει εύκολα να «διαβάζει» χάρτες και διαγράμματα
• Του αρέσουν οι οπτικές τέχνες
• Απολαμβάνει να βλέπει βίντεο, τηλεόραση και ταινίες
• Φτιάχνει ζωγραφιές, γλυπτά ή άλλα αντικείμενα σε τρεις διαστάσεις
• Είναι… ονειροπόλο ακόμα και τη μέρα
• Του αρέσει να μουτζουρώνει, να γράφει άσκοπα και να ζωγραφίζει σε κάθε επιφάνεια, πέρα απ’ το μπλοκ του

Είναι πολύ σημαντικό να μην πιέσουμε το παιδί προς μια κατεύθυνση που δεν θέλει, γι’ αυτό παρατηρώντας τις ικανότητες και τις συνήθειές του μπορούμε πολύ απλά να το παροτρύνουμε να ασχοληθεί με όσα το ενδιαφέρουν, χωρίς να του επιβάλλουμε τη δική μας άποψη. Αυτό, εξάλλου μας δείχνουν τα διαφορετικά είδη νοημοσύνης: πώς το παιδί μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δεξιότητές του για το μέλλον του!
Πηγή: mama365.gr

Διαβάστε περισσότερα

Mark Rothko: Διδάσκοντας τέχνη στα παιδιά

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην τέχνη, όπως και στην αναπνοή. Αυτή ήταν η άποψη του μεγάλου ζωγράφου Mark Rothko. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη φρεσκάδα, την αυθεντικότητα και τη συναισθηματική ένταση που χαρακτηρίζουν την παιδική τέχνη.
Ο ίδιος εργάστηκε με παιδιά, ως δάσκαλος εικαστικών τεχνών στο Εβραϊκό Κέντρο του Brooklyn. Για τους μαθητές του ο Rothko δεν ήταν ο avant – garde πρωτοπόρος, όπως είναι στη δική μας συνείδηση. Ήταν απλά ο “Rothkie”. Ο άνθρωπος που τους οδηγούσε στο μαγικό κόσμο των χρωμάτων.
Ο Rothko ως θεωρητικός
Ο Rothko υπήρξε και θεωρητικός της τέχνης του. Μέσα στα θεωρητικά ενδιαφέροντά του ήταν και ο προβληματισμός του σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να διδάξουμε την τέχνη στους νέους ανθρώπους. Το 1934 δημοσίευσε το δοκίμιο “New Training for Future Artists and Art Lovers”. Ο στόχος του ήταν αυτό το δοκίμιο να είναι το προοίμιο για ένα βιβλίο στο οποίο θα μπορούσε να αναπτύξει πληρέστερα τις θέσεις του.
Το βιβλίο δεν ολοκληρώθηκε. Άφησε ωστόσο, για όλους εμάς 49 φύλλα σημειώσεων μέσα στις οποίες ανακαλύπτουμε την παιδαγωγική του σκέψη. Οι σημειώσεις αυτές είναι γνωστές με το όνομα ” The Scribble Book“. Από αυτές τις σημειώσεις παραθέτουμε παρακάτω 5 θέσεις, τις οποίες ο ζωγράφος επιθυμούσε όσοι διδάσκουν τέχνη στα παιδιά, να τις γνωρίζουν.
Μάθημα Πρώτο: Δείξε στα παιδιά ότι η Τέχνη είναι μια καθολική και πανανθρώπινη μορφή έκφρασης, τόσο βασική όσο η ομιλία και το τραγούδι
Ο Rothko δίδαξε ότι ο καθένας μπορεί να κάνει Τέχνη – ακόμα και εκείνος που δεν είναι προικισμένος με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ή δεν έχει εκπαιδευθεί επαγγελματικά ως καλλιτέχνης. Σύμφωνα με τον ζωγράφο, η Τέχνη είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη υπόσταση. Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα πολύ εύκολα να μαθαίνουν και να φτιάχνουν τραγούδια και ιστορίες.
Με τον ίδιο τρόπο, έχουν και τη δυνατότητα να μετασχηματίσουν τις παρατηρήσεις τους από τον κόσμο που τα περιβάλλει όπως και τις φανταστικές εικόνες που δημιουργούν σε Εικαστική Τέχνη. Ας σημειώσουμε ότι ο Rothko θεωρούσε πως όταν στερούμε από το παιδί τη δυνατότητα της έκφρασης μέσα από την Τέχνη, οι συνέπειες είναι βαρύτατες. Τόσο, όσο και αν του στερούσαμε τη γλωσσική του έκφραση.
Για τον Rothko το βασικό στην Τέχνη είναι η έκφραση. Πως θα μπορέσουμε να μετασχηματίσουμε τα προσωπικά βιώματα και συναισθήματα σε οπτικές εικόνες, αντιληπτές από τους άλλους. Αυτό, τα παιδιά το κάνουν με απόλυτη φυσικότητα. Γράφει: “Τα παιδιά έχουν ιδέες, συχνά υπέροχες. τις εκφράζουν με ζωντάνια, με ομορφιά. Μας κάνουν να νοιώσουμε το βίωμά τους. Επομένως, τα έργα τους είναι έργα Τέχνης.”
Μάθημα δεύτερο: Να είσαι προσεκτικός με την ακαδημαϊκή πρακτική.Μπορεί να συρρικνώσει τη δημιουργικότητα του παιδιού
Ο Rothko, γνώριζε καλά ότι η δυνατότητα του παιδιού να εκφράζεται είναι ακόμα εύθραυστη. Παρατηρώντας τον τρόπο διδασκαλίας, επεσήμανε: “Ακόμα και το γεγονός ότι συνήθως ξεκινάμε με το σχέδιο μας βάζει σε ακαδημαϊκή τροχιά. Θα έπρεπε να ξεκινούμε από το χρώμα.”
Για να προστατέψει την δημιουργική ελευθερία των μαθητών του, ο Rothko ακολουθούσε μια πολύ απλή μέθοδο. Μπαίνοντας στο δωμάτιο που θα ζωγράφιζαν, όλα τα εργαλεία και τα υλικά που θα μπορούσαν να  χρειαστούν ήταν ήδη τοποθετημένα και περίμεναν τους μικρούς καλλιτέχνες. Ήταν ελεύθεροι να ζωγραφίσουν, χωρίς καμία παρέμβαση και περιορισμούς.
“Καθώς το θέμα της τεχνικής τελειότητας που πολλές φορές κάνει έναν ενήλικα να διστάζει, δεν τα απασχολεί ξεπερνούν συχνά εμπόδια δύσκολα και φτάνουν σε νέες φόρμες. Με το πέρασμα του χρόνου οι ιδέες τους γίνονται πραγματικά αισθητικές μορφές.” Αυτή είναι η περιγραφή του Rothko για τη διαδικασία που ακολουθούσε με τους μικρούς μαθητές του.
Αυτή η ευελιξία πρόσφερε τη δυνατότητα στα παιδιά να αναπτύξουν το δικό τους στυλ. Παρατηρώντας τα έργα τους μπορούμε να δούμε την ποικιλομορφία των τεχνοτροπιών. Για τον Rothko, αυτό που μετρούσε ήταν να μετατρέψει ο καθένας τον δικό του εσωτερικό κόσμο σε αισθητική μορφή.
Μάθημα Τρίτο: Φρόντισε να παρουσιάζεις τα έργα των παιδιών. Ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή τους

“Δεν ήμουν ποτέ προικισμένος καλλιτέχνης. Σε έκανε όμως να νιώθεις ότι δημιουργείς κάτι μοναδικό, κάτι όμορφο‘. Αυτά είναι τα λόγια του μαθητή του Rothko, Gerald Philips. Ο δάσκαλός του θεωρούσε ότι η υπέρτατη υποχρέωση του δασκάλου είναι να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση των μαθητών του. Οργάνωνε συχνά εκθέσεις με τα έργα των μαθητών του. Μάλιστα, σε μια από αυτές παρουσίασε 150 έργα τους στο μουσείο του Brooklyn. Η έκθεση έλαβε χώρα το 1934.
Πρέπει να σημειωθεί και αυτό για το μεγάλο ζωγράφο. Όταν έφτασε η ώρα να εκθέσει μόνος και για πρώτη φορά τα δικά του έργα, έφερε μαζί του και έργα των μαθητών του, τα οποία τα τοποθέτησε δίπλα στα δικά του.
Με αυτές τις εκθέσεις ο Rothko και ενίσχυσε το ενδιαφέρον των μαθητών του για τη δική τους δουλειά, αλλά ταυτόχρονα βοήθησε και το ευρύ κοινό να συνειδητοποιήσει τις δυνατότητες της παιδικής τέχνης. Για τον Rothko, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι δεκάδες καλλιτέχνες ήρθαν σε επαφή με την τέχνη των παιδιών και αντιλήφθηκαν τις δυνατότητές της. Το μήνυμα που ήθελε ο Rothko να καταστεί σαφές και στους κριτικούς ήταν ότι το μεγαλύτερο προτέρημα του έργου Τέχνης είναι η συναισθηματική ένταση και ακεραιότητα.
Μάθημα τέταρτο: Η διδασκαλία της Ιστορίας της Τέχνης να ξεκινά με τα σύγχρονα ρεύματα, τους σύγχρονους καλλιτέχνες.
Σε αυτό το σημείο ο Rothko ήταν ξεκάθαρος. Όταν διδάσκουμε Ιστορία της Τέχνης πρέπει να ξεκινάμε από τους σύγχρονούς μας καλλιτέχνες. Μάλιστα, θεωρούσε ότι τα έργα του Matisse, του Milton Avery, ή του Picasso καθώς ήταν απαλλαγμένα από την υποχρέωση της φωτογραφικής αποτύπωσης των προγενεστέρων βοηθούσε ιδιαίτερα τα παιδιά να αναπτύξουν τις δικές τους μορφές. Κατά τον Rothko η μοντέρνα τέχνη, μια τέχνη εν τω γίγνεσθαι μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένας ερμηνευτής που προσεγγίζει και ενισχύει τη σύνδεση της παιδικής τέχνης, με τη ροή της τέχνης της κάθε εποχής.
Ο Rothko επεδίωκε την επαφή των παιδιών με τα έργα της σύγχρονης τέχνης. Αυτό που δεν ήθελε ήταν τη μίμηση της τεχνοτροπίας των ενηλίκων καλλιτεχνών. Απέτρεπε τους μαθητές του ακόμα και από τη μίμηση των δικών του δημιουργιών. Χαρακτηριστικά αναφέρει: ” Πολύ συχνά η τέχνη των παιδιών είναι μια απλοϊκότερη αποτύπωση  της τεχνοτροπίας του δασκάλου. Παρουσιάζεται φαινομενικά ως παιδική τέχνη, δεν είναι ωστόσο η αυθεντική αποτύπωση της δημιουργικότητας του παιδιού.”
Μάθημα πέμπτο: Δούλεψε, ώστε να καλλιεργήσεις δημιουργικούς καλλιτέχνες και όχι επαγγελματίες καλλιτέχνες.
Στα χρόνια που ο Rothko δίδαξε, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το κατά πόσον οι μαθητές του θα ακολουθούσαν μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα ως καλλιτέχνες. Το μέλημά του ήταν να οδηγήσει και να καλλιεργήσει μια βαθιά αγάπη και εκτίμηση προς την καλλιτεχνική δημιουργία.
Σε κάποιο σημείο αναφέρει:
“Πολλά από αυτά τα παιδιά μεγαλώνοντας θα χάσουν πιθανόν τη φαντασία και τη ζωντάνια τους. Λίγοι όμως από αυτούς θα συνεχίσουν να δημιουργούν. Ελπίζω λοιπόν γι αυτούς ότι τα οκτώ χρόνια που διδάχθηκαν μαζί μου τέχνη, δεν θα ξεχαστούν και θα συνεχίσουν να ανακαλύπτουν την ομορφιά που είναι εντός τους. Και για τους υπόλοιπους, ελπίζω πως η εμπειρία τους θα τους βοηθήσει να συνεχίσουν να αγαπούν την τέχνη και να απολαμβάνουν μέσα από τη δουλειά των άλλων”.
Για το τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι και του ίδιου του Rothko η δημιουργικότητα ενισχύθηκε μέσα από την επαφή του με τα παιδιά και το διδακτικό του έργο. Όταν ξεκίνησε τη διδασκαλία τα έργα του ήταν ακόμα, κάπως περιγραφικά. Τελειώνοντας το στυλ του ήταν ξεκάθαρα αφαιρετικό. Σίγουρα, ένα μερίδιο σε αυτή την εξέλιξη αναλογεί και στην επαφή που είχε με τα παιδιά, ως δάσκαλος. Είναι χαρακτηριστικό ότι επιθυμούσε και ήλπιζε τα έργα του να μιλούν πηγαία και αυθόρμητα τόσο σε ενήλικες, όσο και σε παιδιά.
***
Το κείμενο αυτό είναι μια ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά, του κειμένου που έγραψε η Sarah Gottesman και δημοσιεύτηκε στο artsy.net
Μάκης Τσελέντης – Φιλόλογος και Ιστορικός Τέχνης. Φροντιστήριο Φιλολογικό.
Πηγή: antikleidi.com

Διαβάστε περισσότερα

Αρθούρος Σοπενχάουερ – Ο μισάνθρωπος της φιλοσοφίας

Ο Αρθούρος Σοπενχάουερ ήταν ένας από τους τελευταίους σημαντικούς φιλοσόφους του γερμανικού ιδεαλισμού, σε μια έντονα υποκειμενική και μεταφυσική μορφή βολονταρισμού, που έδειχνε και τα ιστορικά όρια του συγκεκριμένου ρεύματος, σε αντιστοιχία με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή του. Η έντονα απαισιόδοξη οπτική του για την ανθρώπινη φύση είναι εκείνη που του διασφάλισε τη φήμη του “μισανθρώπου”.
Γεννήθηκε στις 22 Φλεβάρη του 1788 στο Ντάντσιχ της σημερινή Πολωνίας. Αργότερα η οικογένεια μετακόμισε στο Αμβούργο, όπου ο νεαρός Σποπενχάουερ ξεκίνησε μαθητεία ως έμπορος, την οποία διέκοψε για να φοιτήσει στο γυμνάσιο. Αργότερα σπούδασε ιατρική και μετά φιλοσοφία, αντικείμενο στο οποίο ανακηρύχθηκε διδάκτορας του πανεπιστημίου της Ιένας.
Το 1814 πήγε στη Δρέσδη, όπου συναναστράφηκε λογοτεχνικούς κύκλους, μεταξύ άλλων και με τον Γκαίτε, κι έγραψε τα πρώτα του φιλοσοφικά έργα. Το 1819 κυκλοφόρησε το πρώτο του έργο “Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση” και ένα χρόνο μετά δίδαξε ως καθηγητής στο Βερολίνο, όπου ήρθε σε αντιπαράθεση με τον μεγάλο εκπρόσωπο του ιδεαλισμού Χέγκελ που δίδασκε επίσης εκεί. Μετά από 11 χρόνια μετακόμισε στη Φρανκφούρτη, όπου ερωτεύτηκε τη 17χρονη τότε Φλόρα Βάις, που τον απέρριψε ωστόσο. Ο ίδιος είχε πολύ κακή άποψη για τις γυναίκες και θεωρούσε οποιαδήποτε σχέση μαζί τους πλην της σεξουαλικής ανέφικτη.
Ο υποκειμενικός ιδεαλισμός του ερχόταν σε αντίθεση με εκείνον του Χέγκελ, ενώ είχε έντονες επιδράσεις από το βουδισμό. Φιλοσοφικά του πρότυπα ήταν ο Πλάτων και ο Καντ. Για τον Σοπενχάουερ η ζωή ισοδυναμεί με μαρτύριο, από το οποίο μόνο η τέχνη επιτρέπει μια σύντομη διαφυγή. Από το μαρτύριο αυτό προκύπτει η ηθική, η οποία δημιουργεί τη συμπόνοια σε άλλους ανθρώπους και τα ζώα (ο Σοπενχάουερ είχε σε όλη του τη ζωή σκύλους, που ονόμαζε τον ένα μετά τον άλλο ακριβώς το ίδιο, πιστεύοντας ότι κάθε σκύλος είναι μετενσάρκωση όλων των υπολοίπων). Η μόνη οριστική διέξοδος από αυτή τη διαρκή βάσανο είναι η απάρνηση κάθε επιθυμίας, ουσιαστικά η άρνησης της θέλησης για ζωή.
Για το φιλόσοφο ο κόσμος παρουσιάζεται σε κάθε υποκείμενο μόνο ως φανταστική αναπαράσταση, που είναι και η μόνη μας δίοδος προς την αντικειμενική πραγματικότητα. Μόνο μέσω εσωτερικής αυτοπαρατήρησης μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αντιλαμβανόμαστε μέσα μας τη θέληση, το πράγμα καθ’αυτό (Ding an sich) το οποίο όμως σε αντίθεση με το καντιανό αντίστοιχό του δεν τοποθετείται στον έξω κόσμο εκτός εμπειρίας κι εκτός πρόσβασης από το άτομο. Αυτή η αντίληψη θεμελιώνει και το μεταφυσικό βολονταρισμό του. Δεν υπάρχουν πράγματα αυτά καθεαυτά, με την έννοια ότι δεν υπάρχει αντικείμενο χωρίς υποκείμενο, παρατηρούμενο δίχως παρατηρητή. “Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά δεν μπορεί να θελήσει τι θέλει” υποστηρίζει ο Σοπενχάυερ, δεν μπορεί δηλαδή να επιλέξει τι είναι αυτό που θα θέλει.
Ένα από τα πιο σκοτεινά σημεία είναι οι φυλετικές του αντιλήψεις, που παρότι δεν απέληγαν σε κάλεσμα υποδούλωσης των “κατώτερων” φυλών, σαφώς και εκ των πραγμάτων συνιστούσαν ιδεολογικό άλλοθι για μια τέτοια μεταχείριση. Απέδιδε λοιπόν την πολιτισμική επιτυχία κυρίως στα λευκά έθνη, ενώ ακόμα και μεταξύ των “σκουρότερων”, το πιο ανοιχτόχρωμο τμήμα ήταν κυρίαρχο ενώ επέλεγε και συχνά τη μετανάστευση.
Για τον ίδιο ο άνθρωπος είναι απόλυτα εγωιστικό ον, με τον εγωισμό αυτό να μπορεί να υπερκεραστεί μόνο μέσω της συμπόνιας. Μέσω αυτού ο άνθρωπος ταυτίζεται με τους άλλους (περιλαμβανομένων των ζώων) και μόνο έτσι η θέληση διατηρείται στη ζωή. Ο Σοπενχάουερ έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1860 από πνευμονία. Πτυχές του έργου του άσκησαν σημαντική επίδραση σε φιλοσόφους, κυρίως το Νίτσε, το Μπερξόν και τον Βιτγκενστάιν, λογοτέχνες όπως Τόμας Μαν, ο Χέρμαν Έσσε και ο Τολστόι, ακόμα και συνθέτες όπως ο Ρίχαρντ Βάγκνερ. Ακόμα και η ψυχανάλυση του Φρόιντ επηρεάζεται ως ένα βαθμό από την απαισιόδοξη θεώρηση του Σοπενχάουερ για τους ανθρώπους και ιδίως από την άποψή του περί θέλησης και της άρνησής της.

Δύσκολες Νύχτες

Διαβάστε περισσότερα

Μανωλάδα στη Μύκονο

Mύκονος όπως λέμε Μανωλάδα
Ο Πακιστανός μετανάστης Νασάρ Ικμπάρ που εργάζεται στο νησί δέχτηκε άγρια επίθεση από τον εργοδότη του.
Όπως κατήγγειλε ο Νασάρ στην ΚΕΕΡΦΑ, την Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη, στις 2.30 μμ ο εργοδότης του, του επιτέθηκε κι άρχισε να τον ξυλοκοπά με γροθιές. Ενώ τον χτυπούσε του φώναζε: «Δεν θα αφήσω κανένα Πακιστανό να είναι εδώ στη Μύκονο. Αν σε δω εδώ αύριο μετά 7.30πμ θα σε πυροβολήσω». Επιπλέον τραβούσε βίντεο ενώ χτυπούσε τον άνθρωπο και φώναζε: «για να δουν όλοι τι παθαίνουν οι Πακιστανοί».
Ο λόγος της επίθεσης ήταν η προσφυγή του Νασάρ στην Επιθεώρηση Εργασίας, αφού ο εργοδότης αρνιόταν να καταβάλλει τα μεροκάματα που είχαν συμφωνήσει. Συγκεκριμένα ο Νασάρ εργαζόταν ως ψήστης, ωστόσο, ο εργοδότης του έβαζε ένσημα λαντζέρη. Επίσης είχαν συμφωνήσει αμοιβή 50 ευρώ για 10 ώρες. Ο εργοδότης λοιπόν ενώ έπρεπε να δώσει στον Νασάρ 2950 ευρώ, του έδωσε μόνο 660.
Μετά την επίθεση ήρθε η αστυνομία. Ο Νασάρ Ικμπάλ ζήτησε να υποβάλει μήνυση αλλά οι αστυνομικοί δεν την παρέλαβαν και τον πίεζαν να πάρει όσα χρήματα του έδινε ο εργοδότης.

Όπως αναφέρει η ΚΕΕΡΦΑ: «οι συνθήκες εργασίας στο νησί που κατακλύζεται με πάνω από ενάμισι εκατομμύριο τουρίστες θυμίζουν Μανωλάδα. Απλήρωτοι εργαζόμενοι να μένουν σε άθλιους χώρους την ώρα που η τουριστική βιομηχανία μετράει κέρδη. Καλούμε το Υπουργείο Εργασίας να παρέμβει για να διασφαλίσει τα δικαιώματα των εργαζόμενων που απασχολούνται σε συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης και μαύρης εργασίας.
» Απαιτούμε από την υπουργό Δημόσιας τάξης κ. Όλγα Γεροβασίλη να ερευνήσει την λειτουργία της Αστυνομίας στη Μύκονο καθώς είναι απαράδεκτο να λειτουργούν για λογαριασμό των εργοδοτών. Έγινε και επίσκεψη χθες και στο ΑΤ αλλά πάλι δεν παρέλαβαν την μήνυση του. Καλούμε τα συνδικάτα να παρέμβουν για να μπει φρένο στην εργοδοτική τρομοκρατία, να γραφτούν στις γραμμές τους όλοι οι εργαζόμενοι μετανάστες. Απαιτούμε την σύλληψη και την παραδειγματική τιμωρία του εργοδότη».
tvxs

Διαβάστε περισσότερα

Σκουπιδότοπος έχει μετατραπεί η Κλείσοβα!

 

Επιστολή σε δημόσιους φορείς στείλαμε σήμερα 19/9/2018 σχετικά με τον απέραντο σκουπιδότοπο που έχει μετατραπεί η Κλείσοβα.

Με την επιστολή ζητάμε να επιληφθούν άμεσα μέτρων κατασταλτικών και προληπτικών για το θέμα του απέραντου σκουπιδότοπου που έχει μετατραπεί ο χώρος πλησίον του Εθνικού Πάρκου στο σημείο της Κλείσοβας και του Διαύλου Αλυκών αποτελώντας εστία μόλυνσης για την σπάνια πανίδα της περιοχής και απειλή για την δημόσια υγεία.

Δράσε μαζί μας για την προστασία της Λιμνοθάλασσας: limnothallaza@gmail.com

Διαβάστε περισσότερα

Αυξάνονται οι στρατιές των πεινασμένων στον πλανήτη

• facebook.com/theodoropan
• theodoropoulos@imerodromos.gr

Άνθρωποι σε κάθε γωνιά του πλανήτη κοιμούνται και ξυπνούν πεινασμένοι. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μένουν μέρες χωρίς τροφή ή υποσιτίζονται. Ο αριθμός των υποσιτισμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο αυξήθηκε σε σχεδόν 821 εκατομμύρια το 2017, σηματοδοτώντας το τρίτο συνεχόμενο έτος αύξησης και αποτελώντας τον υψηλότερο αριθμό από το 2009, σύμφωνα με νέα έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα!!!
Η πείνα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, σε μια περίοδο που ο ΟΗΕ ζήτησε την συνεργασία όλων των ανεπτυγμένων κρατών προκειμένου να …εξαλειφθεί η πείνα μέχρι το 2030. Όμως οι πεινασμένοι αυξάνονται, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.
Συνολικά 821 εκατομμύρια άνθρωποι πεινούσαν το 2017 –έναντι 804 εκατομμυρίων το 2016– και η «Αφρική είναι η χειρότερα πληγείσα ήπειρος», με σχεδόν το 21% του πληθυσμού της να υποσιτίζεται.
Σύμφωνα με έκθεση, η οποία συντάχθηκε από το Διεθνές Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (FIDA), την UNICEF, το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού (PAM) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ): Το 11,4% του πληθυσμού υποσιτίζεται στην Ασία, το 6,1% στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, το 7% στην Ωκεανία και λιγότερο από 2,5% στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή που άνθρωποι στον πλανήτη πεθαίνουν από την πείνα, ο παγκόσμιος πλούτος αυξάνεται. Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται στα 74 τρισ. δολάρια για το 2016!
Αυτός ο τεράστιος πλούτος που θα ήταν ικανός να εξαλείψει την πείνα, τη φτώχεια, τη δίψα, τις ασθένειες καταλήγει σε λίγα χέρια. Την ίδια ώρα που μερικά χιλιάδες δισεκατομμυριούχοι αυξάνουν τα προσωπικά τους πλούτη, παιδιά γυρίζουν πεινασμένα σε όλο τον πλανήτη… Επιπρόσθετα οι πολεμικές συγκρούσεις και οι καπιταλιστικές κρίσεις δημιουργούν νέες στρατιές πεινασμένων.
Ωστόσο στα παραπάνω, για την άνοδο της παγκόσμιας πείνας, έρχεται να προστεθεί ολοένα και περισσότερο, το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή, φυσικά …έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό.
Η βαριά βιομηχανία που μολύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον σε συνδυασμό με τις πολυεθνικές που «ρουφούν» και αρπάζουν τις πρώτες ύλες στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα. 
Από τις 51 χώρες που αντιμετώπισαν κρίσεις στον τομέα των τροφίμων το 2017, 34 είχαν κλιματολογικές διαταραχές, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ. Η απειλή για την επισιτιστική ασφάλεια εντάθηκε στις 14 χώρες που αντιμετώπιζαν ταυτόχρονα συγκρούσεις και περιφερειακή αστάθεια, εκτός από τις κλιματικές κρίσεις.
Η Υεμένη, όπου 22 από τους 27 εκατομμύρια πολίτες χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού του συνδυασμού. Μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, η Υεμένη αντιμετωπίζει το συνδυασμό ενός συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου και ενός σοβαρού λιμού.
Είναι ενδεικτικό ότι η επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, διαπιστώθηκε ότι είναι σημαντικά χειρότερη στις χώρες όπου οι άνθρωποι εξαρτώνται από τη γεωργία για την επιβίωσή τους, ειδικά όταν δεν διαθέτουν συστήματα για την αντιμετώπιση των συνεπειών των κλιματικών κρίσεων, της καταστροφής και αρπαγής των φυσικών πόρων.
Καλλιέργειες καταστρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα. Περιοχές μολύνονται και δεν μπορούν να καλλιεργηθούν. Φυσικοί πόροι γίνονται βορά στις ορέξεις των μονοπωλίων. Μια χούφτα πολυεθνικές πλουτίζουν απομυζώντας τον πλανήτη και αυξάνοντας την εκμετάλλευση των εργαζόμενων λαών.
Οι κεφαλαιοκράτες καταστρέφουν τον πλανήτη, αρπάζουν τους πόρους του, οδηγούν ανθρώπους ακόμα στο θάνατο από την πείνα. Δεν διστάζουν να διαπράξουν αυτά τα εγκλήματα για ένα πολύ απλό λόγο…
«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά και στάζοντας αίμα απ’ όλους τους πόρους …Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει…». (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος 1, σελίδα 785, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).

Διαβάστε περισσότερα

Ας μη συνηθίσουμε την εγκατάλειψη που μας επιβάλλουν

Από το Μάιο του 2017, η άτυπη ομάδα πολιτών Saltsinistas έχει θέσει ως στόχο να δώσει ζωή στο Πάρκο Δασάκι αντιλαμβανόμενη την ανάγκη όλων μας για ζωντανούς δημόσιους πράσινους χώρους στην πόλη μας.
Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε με συναντήσεις με τον αρμόδιο φορέα, δηλαδή το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο και την πρόεδρό του, κ.Τσέλιου Παναγοδήμου.

Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε πως ενώ διεκδικούμε τα αυτονόητα, έχουμε απέναντί μας από τη μία πλευρά, την αδιάφορη στάση σε ό,τι αφορά την ενεργοποίηση του Πάρκου, και από την άλλη, μια διάθεση για εύρεση δικαιολογιών και εμποδίων ώστε το μοναδικό δημόσιο πάρκο στην πόλη μας να παραμείνει εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο.
Φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο:
· Να υπάρχει επαρκής φωτισμός στο χώρο.
· Να υπάρχουν καλάθια σκουπιδιών.
· Να κόβονται συστηματικά τα χόρτα.
· Το πάρκο να μην είναι πάρκινγκ.
Όσες συζητήσεις και να κάναμε, όσο και να στηρίξαμε το διάλογο με τον αρμόδιο φορέα, η πραγματικότητα είναι μία και αυτή φαίνεται στο μαύρο σκοτάδι που συναντά κανείς καθημερινά στο Πάρκο Δασάκι.
Ωστόσο εμείς σαν πολίτες δε θα σταματήσουμε την προσπάθεια για ζωντανούς πράσινους χώρους στην πόλη. Έχουμε δει μέσα από τις δράσεις της ομάδας και άλλων φορέων πως το Δασάκι και οι υπόλοιποι δημόσιοι χώροι της πόλης μπορούν με απλές παρεμβάσεις να μετατραπούν σε ζωντανούς, φιλόξενους και ελκυστικούς δημόσιους χώρους που μπορούν να αποτελέσουν πόλο έλξης και σημείο συνάντησης μικρών και μεγάλων.
Καλούμε τους συμπολίτες μας που ενδιαφέρονται να δυναμώσουν το όραμά μας για ζωντανούς πράσινους χώρους να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε να οργανώσουμε μαζί τις επόμενες δράσεις μας: saltsinistas@hotmail.com
Άτυπη Ομάδα Πολιτών Saltsinistas

Διαβάστε περισσότερα

Δημόσιο ΙΕΚ Μεσολογγίου - Σχετικά με την ειδικότητα Βοηθός Φυσικοθεραπείας

Ανοιχτή επιστολή προς το Περιφερειακό Τμήμα Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδοςτου Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών

Ο "Βοηθός Φυσικοθεραπείας" δεν είναι Φυσικοθεραπευτής!

Το Δημόσιο ΙΕΚ Μεσολογγίου, στο πλαίσιο ανάπτυξης και προσφοράς στην τοπική κοινωνία προτείνει κάθε χρόνο στο Υπουργείο τη λειτουργία ειδικοτήτων και επαγγελματικών κατευθύνσεων γενικότερα. Η τελική πρόταση, στηρίζεται κύρια στη ζήτηση από τους ενδιαφερόμενους αλλά και στις ανάγκες και απαιτήσεις της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα, συμπεριλαμβανομένης της επιχειρηματικότητας.

Φυσικά, προσπαθεί να αξιοποιεί τις δυνατότητες σε ειδικότητες και επαγγέλματα, που προσφέρει η ευρύτερη περιοχή, ώστε οι σπουδαστές να έρχονται από νωρίς σε άμεση επαφή με το πρακτικό μέρος των σπουδών της ειδικότητας για να εγκλιματιστούν στο μελλοντικό εργασιακό τους περιβάλλον.

Ακολουθώντας το παραπάνω σκεπτικό, πρότεινε τη φετινή χρονιά την ειδικότητα "Βοηθός Φυσικοθεραπείας" η οποία έχει ήδη προσελκύσει αρκετούς υποψήφιους σπουδαστές.

Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, αφενός στους περίπου 20 ενδιαφερόμενους σπουδαστές και αφετέρου στα μέλη του Περιφερειακού Τμήματος του Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, ότι οι απόφοιτοι της ειδικότητας "Βοηθός Φυσικοθεραπείας" δεν είναι Φυσικοθεραπευτές!

Σε ότι αφορά την επαγγελματική κατοχύρωση, προς το παρόν έχει εκδοθεί η αριθ. Δ΄/2635 Απόφαση που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 476 τεύχος Β΄ στις 18-3-2008, που αναφέρεται αναλυτικά στη λειτουργία της ειδικότητας Βοηθός Φυσικοθεραπευτή – Υπάλληλος Εργαστηρίου Φυσικοθεραπείας στα ΙΕΚ. Για τους αποφοίτους δημοσίων και ιδιωτικών ΙΕΚ αναγνωρίζεται το Δίπλωμα Επαγγελματικής Κατάρτισης ως τυπικό προσόν για διορισμό στο Δημόσιο βάσει του ΠΔ 50/2001 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 39, τόμος Α΄ στις 5-3-2001 και του ΠΔ 347/2003, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 115, τόμος Α΄ στις 31-12-2003 (Εγκ.ΔΟΑ/Φ13/1873, Παράρτημα Γ΄). Επίσης γίνεται μοριοδότηση των κατόχων διπλώματος του ΟΕΕΚ σε διαγωνισμούς μέσω του ΑΣΕΠ με 150 μονάδες βάσει του άρθρου 8 του Ν. 3051/2002, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 220, τόμος Α΄, στις 20-9-02. Η άδεια άσκησης επαγγέλματος, όπου αυτή απαιτείται, εκδίδεται από την κατά περίπτωση αρμόδια υπηρεσία της Νομαρχίας στην οποία υπάγεται η μόνιμη κατοικία του αιτούντος.

Επίσης, υπάρχει πλήρης και σαφής ενημέρωση των υποψηφίων σπουδαστών για το αντικείμενο των σπουδών τους στην ειδικότητα, όπως περιγράφεται από τον επίσημο Οδηγό σπουδών (http://www.gsae.edu.gr/attachments/article/1427/ΒΟΗΘΟΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.pdf) όπου περιγράφονται πλήρως τα επαγγελματικά τους καθήκοντα και δικαιώματαόπουμάλιστα ρητά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι αποκτούν "δεξιότητες και ικανότητες με τις οποίες είναι πλήρως καταρτισμένοι για να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους, τα οποία περιλαμβάνουν την προετοιμασία και τη γραμματειακή υποστήριξη του εργαστηρίου φυσικοθεραπείας, την υποδοχή, την προετοιμασία ασθενών και την υποβοήθηση του φυσικοθεραπευτή στην εφαρμογή φυσικοθεραπευτικών μεθόδων".

Σε καμία περίπτωση λοιπόν, ο Βοηθός Φυσικοθεραπείας δε μπορεί να πραγματοποιήσει ανεξάρτητες φυσικοθεραπευτικές πράξεις, παρά μόνο υπό την επίβλεψη του Φυσικοθεραπευτή. Πολύ περισσότερο μάλλον, να αντικαταστήσει το Φυσικοθεραπευτή.

Θα πρέπει επίσης να γίνει απόλυτα σαφές, ότι το ΔΙΕΚ Μεσολογγίου μέσα από τη λειτουργία της ειδικότητας, δε στηρίζει ούτε προωθεί σε καμιά περίπτωση πιθανά φαινόμενα αντιποίησης του επαγγέλματος του Φυσικοθεραπευτή από τους αποφοίτους της ειδικότητας.

Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τους όποιους προβληματισμούς του ΔΣ του Περιφερειακού Τμήματος Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος του Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, ιδιαίτερα σεβόμενοι τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διέρχονται όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι. Θεωρούμε όμως, ότι επειδή δεν είναι δυνατό να καταργηθεί η ειδικότητα "Βοηθός Φυσικοθεραπείας" που λειτουργεί ήδη σε πλήθος ΕΠΑΛ και ΙΕΚ (δημόσια και ιδιωτικά), σε όλη τη χώρα, με αρκετά μεγάλο αριθμό συμμετοχής, προτείνουμε το ΔΣ του Συλλόγου και τα μέλη του, να βρίσκονται κοντά, όχι μόνο ως θεματοφύλακες του διαχωρισμού των ρόλων του Φυσικοθεραπευτή και του "Βοηθού" του, αλλά και της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Ελπίζουμε το ΔΣ του Περιφερειακού Τμήματος Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος του Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών να σταθεί αρωγός στην προσπάθειά μας για ολοκληρωμένη και ποιοτική κατάρτιση. Άλλωστε, είμαστε σύμμαχοι στην υπεράσπιση του επαγγέλματος του "Φυσικοθεραπευτή" έναντι των όποιων φαινομένων "κατάχρησης" των επαγγελματικών καθηκόντων από "Βοηθούς Φυσικοθεραπείας".

Ο Διευθυντής του ΔΙΕΚ Μεσολογγίου

Ιωάννης Γ. Χατζής

Διαβάστε περισσότερα

«Γιατί το λέω εγώ»: Πειθαρχημένο παιδί δε σημαίνει φιμωμένο παιδί

Η πειθαρχία, διδασκόμενη κιόλας απ’ την περίοδο της παιδικής ηλικίας, αφορά τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς με την εφαρμογή διάφορων τεχνικών. Ορίζεται ως η υπακοή σε κανόνες κι αρχές αλλά και σε εκείνα τα όρια που το παιδί (κι ο μετέπειτα ενήλικας) ακολουθεί με τη θέλησή του. Επέρχεται μέσω της μάθησης κι όχι μέσω της επιβολής. Είναι μια διαδικασία που στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και την αγάπη, τόσο απ’ την πλευρά του παιδιού, κυρίως όμως απ’ την πλευρά των γονιών.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βλέπουμε παιδιά στα πάρκα, δημόσιες υπηρεσίες, μαγαζιά ακόμα και στο δρόμο να υιοθετούν τη συμπεριφορά του «μολυβένιου στρατιώτη». Παιδιά αμίλητα, ακούνητα και καμιά φορά αγέλαστα.
Μην τυχόν παρεκτραπούν και στενοχωρήσουν το γονιό με κάποια τάχα ανάρμοστη συμπεριφορά. Κι ακριβώς απέναντι απ’ αυτά, υπάρχουν παιδιά που έχουν μάθει να ακούν μονάχα «ναι», φέρονται εγωιστικά, κακότροπα, απαιτούν να βρίσκονται διαρκώς στο επίκεντρο και να κάνουν ό,τι θέλουν τη στιγμή που το θέλουν, γιατί «παιδιά είναι, μωρέ».
Αρκετά μπερδεμένο θέμα τα όρια, τα σωστά και τα λάθη, για κάποιον που προσπαθεί να εξερευνήσει τον κόσμο, που βλέπει μέρα με τη μέρα το σώμα του να αλλάζει, τον εαυτό του να κάνει πράγματα που δεν έκανε πριν και να σκέφτεται περισσότερο περίπλοκα και συνδυαστικά. Και στις δυο περιπτώσεις οι αστοχίες βρίσκονται στη σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε γονείς και παιδί.

Ένα πρώτο και συχνό λάθος που γίνεται απ’ την πλευρά των ενηλίκων είναι η φάση του «είπα-ξείπα». Τόσο όταν θέλουν να επιβραβεύσουν όσο και να τιμωρήσουν το παιδί για μια πράξη του. Όσον αφορά την επιβράβευση, αυτό συμβαίνει όταν τάζουν στο παιδί ένα γλυκό ή ένα παιχνίδι και δεν του το παίρνουν ή σχετικά με την τιμωρία η επαναλαμβανόμενη «απειλή», η επαναλαμβανόμενη φράση «θα τιμωρηθείς», χωρίς ποτέ να έρχεται αυτή η τιμωρία.
Χρειάζεται συνέπεια και ξεκάθαρες συζητήσεις για το λόγο που συμβαίνει το καθετί, ώστε να μπορεί το παιδί να κατανοήσει τι αντίκρισμα έχουν οι πράξεις του. Η πειθαρχεία χτίζεται με επιμονή, υπομονή κι αντιμετώπιση του παιδιού ως εν δυνάμει ενήλικα. Μπορεί να κατανοήσει τα πάντα, αρκεί η ερμηνεία μας να βρίσκεται στο πλαίσιο της αντίληψής του.

Τα πολλά «όχι» κι οι πολλές αρνήσεις όχι μόνο δεν πειθαρχούν, αλλά ψαλιδίζουν την προσωπικότητα του παιδιού και μειώνουν τη φόρα της πνευματικής του εξέλιξης. Φυσικά και δεν παροτρύνουμε τα διαρκή «ναι». Τα «όχι» όμως που θα ειπωθούν οφείλουν να ακολουθούνται από μια αιτιολογία και μια εναλλακτική πρόταση. Γνωρίζει πως δεν επιτρέπεται να φωνάζει και να τρέχει σε κλειστούς χώρους, γιατί θα ενοχλήσει τους υπόλοιπους γύρω του, μπορεί να κάνει υπομονή για την ώρα της παιδικής χαράς.
Χρειάζεται σεβασμός στις ανάγκες του κι ενίσχυση στην έκφραση των συναισθημάτων του. Δεν είναι κακό να κλαίει, αρκεί να γνωρίζει το γιατί και να αναγνωρίζει το συμβάν που το οδήγησε σε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση. Οι γονείς οφείλουν να δείξουν τους σωστούς τρόπους έκφρασης αυτών. Για παράδειγμα, όταν νιώθει θυμό μπορεί να πηγαίνει στο δωμάτιό του, στον προσωπικό του χώρο, να ηρεμεί. Όχι να πετάει πράγματα, να κλοτσάει και να σέρνεται στα πατώματα.
Σεβασμός χρειάζεται κι απ’ τις δυο πλευρές. Δεν μπορείς να διδάξεις σεβασμό, αν δεν εμπνέεις σεβασμό. Τον σεβασμό εξάλλου τον κατακτάς, δεν τον επιβάλλεις. Κι αν τον επιβάλλεις οι πιθανότητες να έχεις τα αποτελέσματα που θες είναι ελάχιστες.
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο. Να συζητήσεις μαζί τους, να κουβεντιάσεις για τις «επιτρεπτές συμπεριφορές» και για συμπεριφορές που καλό θα ήταν να αποφεύγονται, να εξηγήσεις το «γιατί». Να ενισχύεις την προσωπικότητά τους και να αιτιολογείς, όσες φορές κι αν χρειαστεί για να κατανοήσουν.
Δεν είναι απάντηση το «γιατί έτσι θέλω» ή «γιατί το λέω εγώ». Επιχειρηματολογία και παραδείγματα χρειάζονται. Η πειθαρχία θα επέλθει αβίαστα μέσω της μίμησης και του παραδειγματισμού. Δεν πειθαρχείς ένα παιδί λέγοντάς του να καθίσει σε μια καρέκλα και να μην κάνει τίποτα. Έτσι το παραλύεις, δεν το πειθαρχείς!
Πηγή: mamagers.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τι επιτρέπεται να πωλούν τα σχολικά κυλικεία και σε ποιες τιμές

Τις ανώτατες τιμές για τα προϊόντα που πωλούν τα κυλικεία σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία γνωστοποίησε η γενική γραμματεία Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή σε σημερινή ανακοίνωσή της. Παράλληλα υπενθυμίζει τα πρόστιμα που επιβάλλονται στους παραβάτες τα οποία ανέρχονται στα 1.000 ευρώ ανά είδος και στα 1.000 ευρώ για έλλειψη τιμοκαταλόγου.
Ειδικότερα για τα σημεία πώλησης (κυλικεία, αναψυκτήρια, καντίνες κ.λπ.) που δραστηριοποιούνται εντός των δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων (δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων, ημερήσιων και νυχτερινών), τα είδη που αναγράφονται στον παρακάτω πίνακα διατίθενται σε ανώτατες προκαθορισμένες τιμές ως ακολούθως:

Επιπλέον, απαγορεύεται η διάθεση στους μαθητές των δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων ροφημάτων καφέδων. Τα είδη αυτά προορίζονται μόνο για το διδακτικό και λοιπό προσωπικό του σχολείου.
Στους χώρους όπου διατίθενται τα ανωτέρω είδη τοποθετείται υποχρεωτικά τιμοκατάλογος, ορατός από τους μαθητές και το προσωπικό του σχολείου, στον οποίο με κεφαλαία και ευανάγνωστα γράμματα αναγράφονται τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα τα εξής:
- «ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ, ΤΟΣΤ ΑΠΛΟ ΑΡΤΟΣΚΕΥΑΣΜΑ (ΣΗΣΑΜΕΝΙΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ), ΤΥΡΟΠΙΤΑ, ΣΠΑΝΑΚΟ-ΠΙΤΑ, ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟ ΝΕΡΟ, ΦΥΣΙΚΟΙ ΧΥΜΟΙ, ΣΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ»

-Τα είδη του ανωτέρω πίνακα με τις αντίστοιχες τιμές διάθεσής τους.
Η παρασκευή, κατοχή και διάθεση των ανωτέρω ειδών είναι υποχρεωτική όλες τις ώρες λειτουργίας των πωλητών, που δραστηριοποιούνται εντός των χώρων δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων. Η εν λόγω υποχρέωση δεν αναιρεί το δικαίωμα στον υπόχρεο να επιλέξει ανάμεσα στα είδη «τοστ με τυρί - σάντουιτς με τυρί» την διάθεση ενός εξ αυτών ή και των δύο και ανάμεσα στα είδη «τοστ με τυρί και γαλοπούλα-σάντουιτς με τυρί και γαλοπούλα» την διάθεση ενός εξαυτών ή και των δύο.
Για την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των μαθητών των δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων, επιτρέπεται η κατοχή και διάθεση εμφιαλωμένων νερών μόνο σε πλαστικές φιάλες και φυσικών χυμών σε πλαστική ή χάρτινη συσκευασία.
Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται οι υγειονομικές διατάξεις περί κανόνων υγιεινής σχολικών κυλικείων, καντινών και χώρων εστίασης εντός των σχολείων και ο καθορισμός των προϊόντων που διατίθενται από αυτά εντός δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως κάθε φορά ισχύουν.
Τα πρόστιμα
Οι παραβάτες τιμωρούνται με διοικητικό πρόστιμο ως κάτωθι:
Α. Για έλλειψη τιμοκαταλόγου, χίλια ευρώ (1.000€).
Β. Για υπέρβαση τιμής, χίλια ευρώ (1.000€) ανά είδος.
Γ. Για έλλειψη είδους, χίλια ευρώ (1.000€) ανά είδος.
Σχετικά με μη τήρηση των ανωτέρω υποχρεώσεων οι καταναλωτές μπορούν να ενημερώνουν ως προς αυτό στην τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή «1520».

Διαβάστε περισσότερα

Για τις συντάξεις – του Νίκου Μπογιόπουλου

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

    Το «ριφιφί» σε Ταμεία και συντάξεις ξεκίνησε πολύ πριν από τα Μνημόνια.
    Από τη δεκαετία του ’50 οι κυβερνώντες – και για μια ολόκληρη 40ετία – υποχρέωναν τα Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως (!) αλλά και με αρνητικό (!) επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες (ν.1611/1950).
    Από αυτή και μόνο την… «διαρθρωτική» πολιτική, λεηλατήθηκαν περί τα 58 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία! Είναι οι εργαζόμενοι του ’50 και του ’60, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές,  που σήμερα απαρτίζουν τους (και μνημονιακά) λεηλατημένους συνταξιούχους των 300, 400 και 500 ευρώ.
    Ας έρθουμε τώρα στο 2018: Ο κ.Τσίπρας λέει «μπορούμε να αποφύγουμε» την νέα μείωση των συντάξεων «αν πετύχουμε τους στόχους, στον βαθμό που πετυχαίνουμε τους στόχους».
    Τι σημαίνει, όμως, «πετυχαίνουμε τους στόχους»; Στο Μεσοπρόθεσμο η κυβέρνηση θέσπισε για το 2019 πλεόνασμα  3,96% του ΑΕΠ που (με προσδοκώμενο ΑΕΠ τα 189,743 δις) ανέρχεται στα 7,513 δις. Δηλαδή κατά ένα περίπου δισεκατομμύριο μεγαλύτερο από τη δέσμευση προς την τρόικα για πλεόνασμα 3,5%.
    Όταν, λοιπόν, ο κ.Τσίπρας λέει «αν πετύχουμε τους στόχους» εννοεί ότι καθώς τα ματωμένα πλεονάσματα μέσα από την φοροληστεία και των συνταξιούχων  θα έχουν κάνει – έτσι κι αλλιώς – τη δουλειά τους, τότε δεν θα υπάρχει λόγος άμεσης εφαρμογής του μέτρου (και μάλιστα σε προεκλογικό χρόνο) δεδομένου ότι η υφαρπαγή θα έχει ήδη γίνει διά άλλων τρόπων!
    Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα ακόμα εξοντωτικό ριφιφί που όσοι το διαπράττουν εμφανίζουν σαν «παροχή» προς τα θύματά τους τα… κόλλυβα  από το ίδιο τους το μνημόσυνο!

    Πηγή: Εφημερίδα Real News 17/9/ 2018

Διαβάστε περισσότερα

Στην καρδιά των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών

By Nicky Hager
Όταν συγκεντρώθηκαν στην Όπερα του Σαν Φρανσίσκο, τον Απρίλιο του 1945, οι αντιπρόσωποι περισσότερων από πενήντα χωρών, δεσμεύτηκαν να απαλλάξουν τις μελλοντικές γενιές από τη μάστιγα του πολέμου. Τα Ηνωμένα Έθνη επρόκειτο να στηριχθούν στην αρχή της « ισότητας των δικαιωμάτων των χωρών, μεγάλων και μικρών(…), οι οποίες συνυπάρχουν σε κλίμα ειρήνης και καλής γειτονίας ». Ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ επέμενε να φιλοξενήσουν τη διάσκεψη οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επρόκειτο, άραγε, για γενναιοδωρία ; Ήθελε επίσης να επιτρέψει στους πράκτορές του να κατασκοπεύσουν τους αντιπροσώπους και να παρακολουθήσουν τα μηνύματα που αντάλλασσαν με τις πρωτεύουσές τους. Τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματά τους, αφού συγκεντρώθηκαν από τις τηλεγραφικές εταιρείες, αποκωδικοποιήθηκαν από αξιωματούχους που δούλευαν 24 ώρες το 24ωρο και μετά δόθηκαν στους Αμερικανούς διαπραγματευτές. Υπήρξε πλήρης επιτυχία…

Οι δυνατότητες συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών των ΗΠΑ, οι οποίες αναπτύχθηκαν ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα -και κατόπιν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση- έμελλαν να συγκεντρωθούν στο πλαίσιο της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA). Για την υπηρεσία αυτή αγνοούσαμε τα πάντα μέχρι τη δημοσίευση, το 1982, του βιβλίου The Puzzle Palace, στο οποίο ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Μπάμφορντ περιέγραφε τη λειτουργία της (1). Στο νέο έργο του Body of Secrets (2) αποκαλύπτει νέα κεφάλαια της μυστικής ιστορίας. Η NSA, όπως εξηγεί, διαθέτει έναν ετήσιο προϋπολογισμό πάνω από επτά δισεκ. δολάρια, χωρίς να λογαριάσουμε τα ποσά τα οποία δαπανώνται για τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Η υπηρεσία απασχολεί πάνω από 60.000 άτομα – περισσότερους από όσους η CIA και το FBI μαζί.

Επειδή οι παγκόσμιες υποθέσεις διεξάγονται όλο και περισσότερο μέσω των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (με τις ραδιοεπικοινωνίες και μετά με το διαδίκτυο), η παρακολούθηση των ανταλλαγών είναι καθοριστική. Η NSA είναι επιφορτισμένη με τις « πληροφορίες των σημάτων » (SigInt, σε αντίθεση με την HumInt, τις ανθρώπινες πληροφορίες) σε στενή συνεργασία με τις ομόλογες -και υποκείμενες- υπηρεσίες, δηλαδή τη βρετανική, την καναδική, την αυστραλιανή και τη νεοζηλανδική, που συγκροτούν τη συμμαχία « Ukusa ». Ο Ουίλιαμ Στάντμαν, πρώην διευθυντής της υπηρεσίας, συνόψιζε με τα παρακάτω λόγια το ρόλο της : η υποστήριξη στις στρατιωτικές επιχειρήσεις « είναι θεμελιώδης και η ανάγκη μιας αυξημένης παγκόσμιας πρόσβασης (στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες) γίνεται όλο και περισσότερο αισθητή. Σε αυτές τις δύο κατευθύνσεις πρέπει να στηριχθεί σταθερά η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας » (3).

Επιχειρήσεις με μεταβλητή γεωμετρία

Τα συστήματα παρακολούθησης της NSA, μολονότι υπερσύγχρονα και ισχυρά, έδειξαν τα όριά τους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Όπως ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε ενάντια σε επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια αεροπλάνων της γραμμής, τα συστήματα προχωρημένης παρακολούθησης αποδείχθηκαν ελάχιστα αποτελεσματικά ενάντια στα μέσα στοιχειώδους επικοινωνίας (ανώνυμα « γραμματοκιβώτια », ασφαλείς ενδιάμεσοι κ.λπ.) που χρησιμοποιήθηκαν από έναν καλά οργανωμένο πυρήνα. « Η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας ακούει τακτικά τις μη κρυπτογραφημένες επικοινωνίες που κάνει ο υποτιθέμενος τρομοκράτης Οσάμα Μπιν Λάντεν (μέσω του δορυφορικού δικτύου Immarsat) », υπογραμμίζει ο Μπάμφορντ. « Για να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες της, τους δίνει μερικές φορές τις συνομιλίες ανάμεσα στον Μπιν Λάντεν και τη μητέρα του (…) Αυτός ξέρει ότι οι ΗΠΑ ακούν τις διεθνείς συνδιαλέξεις του, αλλά φαίνεται ότι δεν τον απασχολεί  » (4).

Ο Τζέιμς Μπάμφορντ, ανατρέχοντας στην ιστορία αυτής της πλανητικής ηλεκτρονικής παρακολούθησης, μας πείθει ότι η εγκατάστασή της δεν είχε ως πρώτο στόχο να προστατεύσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια σε εξωτερικές απειλές, αλλά συνήθως να συγκεντρώσει πληροφορίες που χρησιμεύουν στην προώθηση του πολέμου ως πολιτικού εργαλείου και να υπονομεύσει τα « θεμελιώδη δικαιώματα » των άλλων χωρών.

Αμέσως μετά τον πόλεμο, στην έδρα του ΟΗΕ -που ήταν γεμάτη από συσκευές παρακολούθησης- συζητούσαν για το διαμελισμό της Παλαιστίνης, ένα μέτρο που μεταμόρφωσε από τότε την περιοχή σε μια από τις σημαντικότερες εστίες αστάθειας και πολιτικής βίας στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άσκησαν ακραία πίεση για να ψηφιστεί ο διαμελισμός και έριξαν κυριολεκτικά όλο το βάρος τους σε τρεις μικρές χώρες – τη Λιβερία, την Αϊτή και τις Φιλιππίνες – τις οποίες υποχρέωσαν να αλλάξουν στάση την παραμονή της τελικής απόφασης. Ο Τζέιμς Φόρεσταλ, τότε υπουργός Αμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, έγραψε την εποχή εκείνη στο προσωπικό του ημερολόγιο, ότι « τα μέσα καταναγκασμού που ασκήθηκαν πάνω σε αυτές τις χώρες άγγιζαν το σκάνδαλο ».

Από το 1945, οι αμερικανοί και οι βρετανοί πράκτορες ξεκίνησαν αγώνα ταχύτητας με τους σοβιετικούς ομολόγους τους για να αποκρυπτογραφήσουν τους κώδικες του γερμανικού στρατού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προηγούνταν σημαντικά της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά το πλεονέκτημα κράτησε για μικρό χρονικό διάστημα. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, κατασκοπευτικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από τη Σοβιετική Ένωση, όπως αυτά που πετούσαν, τον Απρίλιο του 2001, πάνω από τη νήσο Χαϊνάν στην Κίνα. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η NSA είχε περικυκλώσει τη Σοβ. Ενωση με σταθμούς παρακολούθησης, αεροπλάνα, πλοία και υποβρύχια.

Μετά την αποτυχία της αντικαστρικής εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων, τον Απρίλιο του 1961, οι επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου επινόησαν ένα παράξενο σχέδιο. Η στρατηγική τους, η οποία αποκαλύφθηκε από τον Μπάμφορντ, συνίστατο στο να εξαπολύσουν μια « εκστρατεία τρόμου » εναντίον των αμερικανών πολιτών και να την αποδώσουν στην Κούβα ώστε να δικαιολογήσουν μια εισβολή στο νησί. Μια μυστική έκθεση τόνιζε ότι « η δημοσιοποίηση του καταλόγου των θυμάτων στις αμερικανικές εφημερίδες θα προκαλούσε στη χώρα ένα κύμα οργής το οποίο θα μπορούσε να χειραγωγηθεί ». Το σχέδιο αυτό, το οποίο βαφτίστηκε « Northwood Operation » πρόβλεπε αεροπειρατείες και επιθέσεις με βόμβες στο Μαϊάμι και την Ουάσιγκτον. Τα προπαρασκευαστικά κείμενα τόνιζαν ότι χρειάζεται « να δοθεί στον κόσμο η εικόνα μιας κουβανικής κυβέρνησης η οποία αντιπροσωπεύει (…) μια σοβαρή και απρόβλεπτη απειλή για την ειρήνη στο δυτικό ημισφαίριο » (5).

Η κυβέρνηση Κένεντι δεν ενέκρινε την επιχείρηση Northwood, αλλά δύο χρόνια αργότερα, ένα παρόμοιο « επεισόδιο » στον Κόλπο του Τονκίνο ξεκινούσε τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Πράκτορες των υπηρεσιών πληροφοριών της Βρετανίας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας συνεργάστηκαν σε μια τεράστια επιχείρηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Βιετνάμ, βοηθώντας τις κυρίως να εντοπίσουν στόχους ώστε να συμπληρωθούν οι καθημερινοί αριθμοί επιχειρήσεων βομβαρδισμού με τα αεροπλάνα Β-52.

Η ιστορία της υπηρεσίας αυτής εμφανίζει μια μεγάλη ποικιλία στη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα εύγλωττο παράδειγμα γι’ αυτό είναι η επίθεση από το Ισραήλ κατά του κατασκοπευτικού πλοίου « Liberty » της NSA κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών. Στις 8 Ιουνίου 1967, ο ισραηλινός στρατός, αφού παρακολουθούσε στενά, επί έξι ώρες, το πλοίο « Liberty », το οποίο περιπολούσε στα ανοιχτά, εξαπέλυσε επιθέσεις εναντίον του από τον αέρα και από τορπιλάκατο μέχρις ότου τα περισσότερα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν (34 άνδρες) ή τραυματίστηκαν (171 άνδρες) και το σκάφος σχεδόν καταστράφηκε. Οι σωσίβιες λέμβοι βυθίζονταν μόλις άγγιζαν τη θάλασσα. Το Ισραήλ ισχυρίστηκε αργότερα ότι επρόκειτο για λάθος. Ενώ η NSA διέθετε αποδείξεις για το αντίθετο, η αμερικανική κυβέρνηση δέχθηκε την εξήγηση και δεν ξεκίνησε ποτέ έρευνα.

Ο Μπάμφορντ δείχνει κατά τρόπο πειστικό ότι οι ισραηλινοί στρατιωτικοί ήξεραν ακριβώς ότι επιτίθενται σε ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό πλοίο. Γράφει ότι στόχος της επίθεσης ήταν να εμποδιστεί η συλλογή πληροφοριών για τις στρατιωτικές ωμότητες που διαπράχθηκαν σε απόσταση μόλις είκοσι χιλιομέτρων από εκεί, στην αιγυπτιακή πόλη Ελ Αρίς, όπου ισραηλινοί στρατιώτες τουφέκιζαν εκατοντάδες πολίτες και αιχμαλώτους. Το Πεντάγωνο διέταξε πλήρη συσκότιση για τα μέσα ενημέρωσης και τα μέλη του πληρώματος απειλήθηκαν με ποινές φυλάκισης εάν μιλούσαν για την επίθεση. Ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον διακήρυξε ότι « ελάχιστα τον ενδιέφερε αν το πλοίο βούλιαξε, εκείνος δεν θα προκαλούσε προβλήματα στους συμμάχους του » (6).

Στη Νέα Ζηλανδία, όπως και σε άλλες χώρες, ο πόλεμος του Βιετνάμ έστρεψε την κοινή γνώμη ενάντια στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Στην περιοχή, ο πόλεμος αύξησε τη γενική απογοήτευση που προκάλεσε η αμερικανική υποστήριξη στα καθεστώτα του Σουχάρτο στην Ινδονησία και του Μάρκος στις Φιλιππίνες καθώς και η μυστική υποστήριξη της εισβολής της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ το 1975. Η προσφυγή στον πόλεμο και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων χωρών με βάση τη λογική της μεταβλητής γεωμετρίας, πρόσβαλαν αυτούς που έβλεπαν τον κόσμο με το βλέμμα μιας « μικρής χώρας ». Όμως, μολονότι η κοινή γνώμη της Νέας Ζηλανδίας επιθυμούσε μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, οι υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας συνέχισαν να χρησιμεύουν ως προκεχωρημένο φυλάκιο για το αμερικανικό σύστημα. Έτσι, ενώ η πλειοψηφία των Νεοζηλανδών υποστήριζε την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ, οι υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας τους συμμετείχαν μαζί με την Αυστραλία στην παρακολούθηση του πληθυσμού του νησιού, για λογαριασμό της αμερικανικής και της βρετανικής κυβέρνησης – σε μια εποχή όπου αυτές συνεργάζονταν με τις μυστικές υπηρεσίες της Ινδονησίας.

Η ανισότητα των σχέσεων μέσα στη συμμαχία Ukusa δεν χρειάζεται να αποδειχθεί. Οι μυστικές υπηρεσίες της Νέας Ζηλανδίας προσφέρουν τις πληροφορίες που τους ζητά η NSA, χωρίς να επιμένουν πολύ σε αυτό που θέλουν ως αντάλλαγμα – ακόμη και αν αυτό στρέφεται ενάντια στο εθνικό συμφέρον ή στην πολιτική της ίδιας της χώρας τους. Άλλωστε, θεωρούν ότι το να κατασκοπεύεις τους φίλους, τους γείτονες και τους εμπορικούς εταίρους σου ισοδυναμεί με το να πληρώνεις ένα αρκετά μικρό τίμημα για να διατηρήσεις μια προνομιούχα σχέση – μια στάση που εκφράζει ένα βαθύ αίσθημα ανασφάλειας. Αναμφίβολα, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες βλέπουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο (7).

Κατά τη διάρκεια μιας έρευνας για το δίκτυο Echelon (8) ρώτησα μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών της Νέας Ζηλανδίας που χειρίζονται τις χιλιάδες των εκθέσεων που φθάνουν κάθε βδομάδα από την NSA. Οι στόχοι που καθορίζονται αντανακλούν τις προτεραιότητες και τις ανησυχίες της αμερικανικής κυβέρνησης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 όσοι παρακολουθούσαν τις επικοινωνίες πρόσφεραν έτσι μια χιονοστιβάδα από επικοινωνίες τις οποίες είχαν παγιδεύσει στο Αφγανιστάν, και οι οποίες συγκεντρώθηκαν με σκοπό να βοηθήσουν τους « μαχητές της ελευθερίας » – ανάμεσά τους ο Οσάμα Μπιν Λάντεν- στον αγώνα τους ενάντια στους Σοβιετικούς.

Ορισμένοι από αυτούς τους αξιωματικούς συγκέντρωναν πληροφορίες στη ζώνη του Ειρηνικού με βάση τα αιτήματα της NSA. Όχι, δεν κυνηγούσαν τρομοκράτες. Στόχευαν αντίθετα όλες τις πλευρές της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής ζωής της περιοχής – υπουργικά γραφεία, αστυνομία, στρατό, κόμματα της αντιπολίτευσης και μη κυβερνητικές οργανώσεις – σε κάθε χώρα, κατά τρόπο μεθοδικό και συνεχή. Όλοι οι περιφερειακοί οργανισμοί, όλες οι εμπορικές διασκέψεις και όλες οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών της ζώνης αυτής βρίσκονταν επίσης υπό στενή παρακολούθηση.

Ένας από αυτούς τους αναλυτές ανέφερε την περίπτωση μιας επιχείρησης παρακολούθησης ενάντια στο νησιωτικό κράτος του Κιριμπάτι. Η αλιεία αποτελεί την κυριότερη πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας με εύθραυστη οικονομία. Η κυβέρνηση του Κιριμπάτι, αφού υπέστη για πολλά χρόνια την παράνομη αλιεία των αμερικανικών σκαφών αλιείας του τόνου, βρήκε μια σοβιετική επιχείρηση η οποία ήταν διατεθειμένη να πληρώσει δικαιώματα για να έχει πρόσβαση στην αλιεία. Μολονότι ο ψυχρός πόλεμος πλησίαζε τότε στο τέλος του, ο αντικομουνιστικός συναγερμός ήχησε στις υπηρεσίες πληροφοριών. Οι νεοζηλανδοί αξιωματούχοι παρακολουθούσαν κάθε επικοινωνία που δεχόταν ή που έστελνε το Κιριμπάτι, την οποία μεταβίβαζαν στη συνέχεια στις ΗΠΑ, οι οποίες την χρησιμοποιούσαν στο πλαίσιο μιας διπλωματικής εκστρατείας που κατάφερε να ακυρώσει το σχέδιο. Το γεγονός δεν άλλαξε την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά είχε μια πολύ αρνητική επίδραση σε αυτό το μικροκράτος.

Διαπραγματευτές σε παρακολούθηση

Oι νεοζηλανδοί αξιωματούχοι αναφέρουν μια άλλη καταιγίδα επικοινωνιών κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη Γενική Συμφωνία για τους τελωνειακούς δασμούς και το εμπόριο (GATT), στις οποίες αμερικανοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι συγκρούονταν κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Ο Μπάμφορντ τονίζει ότι μια ομάδα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας στάλθηκε στη Γενεύη το 1995 για να κατασκοπεύσει τους Γιαπωνέζους που ήταν στελέχη της Τογιότα και της Νισάν κατά τη διάρκεια των ιαπωνο-αμερικανικών διαπραγματεύσεων για τους τελωνειακούς δασμούς που επιβάλλονται στο αυτοκίνητο. Η Τζέιν Σόρτεν, πρώην πράκτορας των υπηρεσιών πληροφοριών του Καναδά, αποκάλυψε εξάλλου ότι παρακολουθούνταν οι μεξικανοί αντιπρόσωποι κατά τις διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία ελευθέρου εμπορίου της Β. Αμερικής (NAFTA) το 1992.

Η κατασκοπία μετά τον πόλεμο θα μπορούσε να τεθεί στην υπηρεσία των ελπίδων που γέννησαν οι ιδρυτές των Ηνωμένων Εθνών : να εγγυηθούν την ισότητα των δικαιωμάτων των χωρών και να γλιτώσει ο κόσμος από τη μάστιγα του πολέμου. Όμως η ιστορία δείχνει κυρίως το αντίθετο. Οι επιχειρήσεις αυτές χρησιμεύουν στο να οξύνουν τις ανισότητες της εξουσίας. Η NSA και οι σύμμαχοί της αρέσκονται στην εικόνα τους ως ηρώων που πολεμούν τους τυράννους και τους τρομοκράτες. Μερικές φορές, η εικόνα αυτή είναι σωστή. Οι περισσότεροι από τους στόχους τους, ωστόσο, δεν αντιπροσωπεύουν καμία απειλή. Ορισμένες επιχειρήσεις πληροφοριών προορίζονται στην ουσία να υποστηρίξουν τυράννους, ενώ άλλες δημιουργούν ένα κλίμα κατάλληλο για την ανάπτυξη της τρομοκρατίας. Οι κυβερνήσεις που βασίστηκαν κατά τρόπο μαζικό στην κατασκοπία των σημάτων έχουν αποκομίσει από αυτή ένα απατηλό αίσθημα ασφάλειας. Είναι ελάχιστα πιθανό το πρόβλημα να μπορέσει να λυθεί με την παροχή πρόσθετων πόρων στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA).

1. The Puzzle Palace : Α Report on America’s Most Secret Agency, Houghton Mifflin, Βοστώνη, 1982.
2. James Bamford, Body of Secrets. Anatomy of the ultra-secret National Security Agency from the Cold War through the dawn of a new century, Doubleday, Νέα Υόρκη, 2001.
3. Αποχαιρετιστήριος λόγος στο προσωπικό της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας, στις 8 Απριλίου 1992, σε εμπιστευτικό υπηρεσιακό κείμενο.
4. Body of Secrets, σ. 410.
5. Body of Secrets, σ. 82.
6. Body of Secrets, σ. 226.
7. Βλέπε την έκθεση του Γκέρχαρντ Σμιντ που υιοθετήθηκε στα τέλη Μαΐου 2001 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
8. Βλέπε Secret Power, New Zealand’s Role in the International Spy Network, Craig Potton Publishing, Nelson, Νέα Ζηλανδία, 1996. Βλέπε επίσης « Le système Echelon », Philippe Rivière, Manière de voir, τεύχος 46, Ιούλιος-Αύγουστος 1999.

Διαβάστε περισσότερα

Ζητούνται νέοι

Αλέξανδρος Ζαχαρόπουλος
Ο νέος οφείλει να πάρει εμπειρίες, να εμπνευστεί, να ωριμάσει υιοθετώντας τα δικά του πρότυπα και συμπεριφορές. Μα πάνω από όλα οφείλει να πειραματιστεί, να εξερευνήσει, να μάθει και εντέλει να πλάσει ένα δικό του ιδιόκτητο χαρακτήρα.
Είναι απαραίτητο ο νέος, κοιτώντας το συνονθύλευμα της ντροπής που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές στον κόσμο των κοινωνικών αξιών να αντιταχθεί απέναντι στα πρότυπα του παρελθόντος και να σταθεί στα πόδια του. Σ ’αυτόν τον ανηφορικό και δύσκολο αγώνα να κερδίσει τη θέση του μέσα σε μια κοινωνία που δείχνει να τον χρειάζεται σήμερα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Πρέπει η σημερινή γενιά, να αποφύγει το πνευματικό καταποντισμό και να μείνει ακέραιη, αποκρούοντας κάθε προσπάθεια εκμαυλισμού της. Η ζωντανή φωνή, το ζωηρό σώμα, αυτή η αέναη αγνή ενέργεια του νέου είναι η ελπίδα που θα ανεξαρτητοποιήσει την κοινωνία από το υλιστικό πνεύμα και θα της δώσει τον αέρα και την εγρήγορση της πνευματικής δημιουργίας. Είναι οι καινοτόμες ιδέες, τα οράματα και πάνω απ’ όλα η όρεξη και η προσμονή της νεολαίας να δει αυτό το κόσμο να αλλάζει και να ξεφεύγει οριστικά από το λήθαργο.
Είναι η ώρα πια, ο νέος, ο πλέον νοήμων άνθρωπος, ως καλλιτέχνης ή ως επιστήμονας ή ως απλός εργάτης να υψώσει το ανάστημα του απέναντι στην αδικία. Να αμφισβητήσει αυτούς που έκλεισαν τα μάτια τους στις πραγματικές αξίες και δημιούργησαν μια κίβδηλη πραγματικότητα δίχως αλήθεια, δίχως δικαιοσύνη, δίχως δημοκρατία, δίχως αξιοκρατία. Μια πραγματικότητα που δείχνει σήμερα να σπαρταρά στο βωμό της απανθρωπιάς και της ευτέλειας.
Μα αλήθεια που κρύβονται σήμερα όλοι αυτοί, οι σωτήρες; Όλοι εκείνοι που πούλησαν και έκαψαν την παραμικρή ικμάδα  προόδου για χάρη των προσωπικών τους συμφερόντων και για τους οποίους η νέα γενιά αρνείται να παραλάβει το δήθεν έργο τους και να το συνεχίσει.
Άμοιροι ευθυνών, οδηγούν το πολύπαθο και παρασημοφορημένο σε ιστορικά βάθη πολίτευμα της Δημοκρατίας αργά-αργά στο θάνατο.  Ένα κράτος ανίκανο να προστατεύσει τη νεολαία, τη σφυρηλατεί αδιάκοπα παίζοντας πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη της. Ζητούν πίστη και υπακοή στις πολιτικές αποφάσεις και ταυτόχρονα οδηγούν στη ζητιανιά το νέο για να σπουδάσει, για να δουλέψει, για να φάει. Παραληρούν, λέγοντας πως θα δώσουν ελπίδα και όραμα υποσχόμενοι φύκια και μεταξωτές κορδέλες και στο τέλος αυτό που μένει πάντα είναι η στάχτη από την ανικανότητα τους.  Είναι νέα γενιά αυτή που θα ταξιδέψει στο εξωτερικό για ένα μέλλον καλύτερο όταν στο όνομα της Δημοκρατίας συντελούνται εγκλήματα φυλακίζοντας καθημερινά τα όνειρα της.  Είναι ανούσιο, λοιπόν, να μιλάμε για μια μητέρα Δημοκρατία τη στιγμή που είναι αδύνατο να προσέξει τα παιδιά της.
Άλλοτε πάλι οι ίδιοι κρύβονται πίσω από το θεσμό της Δικαιοσύνης. Νόμοι ανέρχονται και νόμοι κατέρχονται κάνοντας το Σύνταγμα να μοιάζει με άδειο πανί. Η ανομία δρα ως βασίλισσα με σύμμαχους απατεώνες, εμπόρους ναρκωτικών και εγκληματίες. Από αυτό το εμπόλεμο περιβάλλον διαλαλούν πως επιθυμούν διακαώς μια υγιή, ανεξάρτητη και σκεπτόμενη νεολαία όταν οι ίδιοι με τις αποφάσεις τους παρακάμπτουν τη γνώμη της και τη συνθλίβουν. Ότι θέλουν μια νεολαία  που να προοδεύει στα γράμματα και στις τέχνες όταν οι ίδιοι έχουν κομματικοποιήσει την παιδεία και εμφανίζονται μονάχα για κοινωνική προβολή σε γκαλερί και μουσεία.
Θέλει θάρρος όμως, θάρρος και τόλμη η νέα γενιά να απαλλαχτεί από το φόβο της εξουσίας. Να ανασυνταχθεί πια ενωμένη απέναντι στο παλιό και σαθρό κατεστημένο, αναζητώντας τα δίκια της. Θέλει θάρρος ο νέος να ψάξει την αλήθεια, να ξεφύγει από την ανισότητα και να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για εκείνες τις αρετές της ζωής που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
Ζητούνται νέοι λοιπόν,  περίεργοι, φιλόδοξοι, οραματιστές. Να πολεμούν το σκοτάδι κρατώντας το φως, κι αν δεν το κρατούν να γίνονται οι ίδιοι το φως για ένα κόσμο διαφορετικό, που θα αλλάξει.

Διαβάστε περισσότερα