Poutanique τεχνη, εσυ τα φταις ολα!

Να είναι τέχνη; Επάγγελμα ή μήπως ματαιοδοξία;

Ο μουσικός του πεζοδρόμου!!

Ξαφνικά την καλοκαιρινή ηρεμία στο μικρό μας Μεσολόγγι σκέπασε μια γλυκιά μελωδία που έρχονταν από το βάθος του πεζοδρόμου. Όσο πλησίαζε.....

Να πως γινεται το Μεσολογγι προορισμος!

αι θα αξιοποιηθεί. Ακούγονται διάφορες ιδέες και έχουν συσταθεί αρκετές ομάδες πολιτών που προτείνουν υλοποιήσιμες και μη ιδέες προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και έμμεσα να επωφεληθούμε όλοι.....

Ποσα κτηρια ρημαζουν στο Μεσολογγι;

Ένα από τα θέματα του δημοτικού συμβούλιου στις 27/ 11 είναι η «Εκμίσθωση χώρου για κάλυψη στεγαστικών αναγκών του Δήμου». Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι πως μετά από τόσα χρόνια και πώς μετά από τόσο κονδύλια έχουμε φτάσει ....

Μεσολόγγι - αδέσποτα ώρα μηδέν.

Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε...

Facebook, φωτογραφιες με σουφρωμενα χειλη...

Κάλος ή κακός αγαπητοί φίλοι διανύουμε μια εποχή που θέλει τους περισσότερους άμεσα εξαρτημένους από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωση τύπου face book. Έρχεται λοιπόν το Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

29 Δεκ 2015

Το «καβγαδάκι» κυβέρνησης-καναλαρχών δεν έχει δράκο


tv-lies-1
Γιώργος Παπαχριστοδούλου
«Το δικό μας πλεονέκτημα εδώ στο Real Group είναι πως είμαστε πιο μαζεμένο μαγαζί. Έχουμε λιγότερους εργαζόμενους, τα έξοδα μας δεν είναι πολλά», έλεγε το πρωί της Τρίτης 20 Οκτωβρίου ο Νίκος Χατζηνικολάου, μιλώντας στο ραδιοφωνικό του σταθμό, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα βολές κατά του νομοσχεδίου για τις τηλεοπτικές άδειες, το οποίο καταρχήν θεωρεί μια «θετική πρωτοβουλία».
Είναι μεγάλο, το ελάχιστο ποσό των οκτώ εκ. ευρώ για τις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας -προσέθεσε- ενώ με κρατική παρέμβαση, στρεβλώνεται ο ανταγωνισμός από τη στιγμή που η κατοχή άδειας για τηλεοπτικές εκπομπές προϋποθέτει εργασία τουλάχιστον 400 ατόμων.
Δίκιο έχει. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μια «ελεύθερη» αγορά. Παρέλειψε βέβαια να επισημάνει ότι η «ελεύθερη» αγορά, την οποία όλοι επικαλούνται σαν φυσικό νόμο, σχεδιάζεται από το Κράτος, το οποίο πάντοτε φροντίζει τα σχέδια του Κεφαλαίου.
Αυτή θα είναι η υπερασπιστική γραμμή των καναλαρχών, η οποία αναμένεται να ενισχυθεί από προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με αυτήν θα υποστηρίξουν, ανάμεσα στα άλλα, όπως γράφει η ιστοσελίδα mediatvnews.gr, ότι με το νόμο αποκατάστασης της ΕΡΤ, παραβιάζεται ο ανταγωνισμός, αφού η κρατική ραδιοτηλεόραση ως πάροχος δικτύου, μπορεί να μεταφέρει τα ψηφιακά σήματα άλλων παρόχων περιεχομένου.
Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, αναμένεται να ζήσουμε ό,τι συνέβη, επί κυβέρνησης Καραμανλή με τον περίφημο βασικό μέτοχο, όταν και υποχώρησε ο τελευταίος στις απαιτήσεις των νταβατζήδων, όπως τους είχε αποκαλέσει. Οι Ευρωπαίοι τότε, είχαν απειλήσει την Ελλάδα ότι θα έχανε τα περιφερειακά προγράμματα, αν προχωρούσε στην καθιέρωση του ασυμβίβαστου μεταξύ προμηθευτή του Δημοσίου και μετόχου σε ΜΜΕ, σε ποσοστό άνω του 5%.
Ψέμα με κοντά ποδάρια
Ψέμα με κοντά ποδάρια, όμως, οι ισχυρισμοί των καναλαρχών. Οι σαρωτικές αλλαγές στον Τύπο από το 2010 και μετά, με τις απολύσεις, τις ατομικές συμβάσεις, τη λογοκρισία, την ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση από το χρήμα της διαπλοκής, τους αντεργατικούς νόμους τους οποίους συντηρεί η «πρώτη φορά αριστερά»- part 2, δίνουν τη σχεδόν απόλυτη ευχέρεια στα αφεντικά του Τύπου να βγαίνει η δουλειά με όλο και λιγότερους/ες. Είτε κακοπληρωμένους, είτε εθελοντές στα διαδικτυακά πόρταλ. Ορατούς κι αόρατους στην καθημερινή γαλέρα της ενημέρωσης, ενώ τα golden boys της τηλεόρασης συνεχίζουν να αμείβονται πλουσιοπάροχα, με το γνωστό κόστος το οποίο έχει κάτι τέτοιο στην ποιότητα της καθημερινής ενημέρωσης των πολιτών και τη δημοκρατία. Πέρα από τους εκατοντάδες συναδέλφους που απολύθηκαν, όλα αυτά τα χρόνια, από τα μαγαζιά της ενημέρωσης…
Φυσικά, την ίδια ώρα η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, διά του αρμόδιου υπουργού Νίκου Παππά, δίνει τη δυνατότητα μόνον σε Ανώνυμες Εταιρείες (ΑΕ), κοινοπραξίες και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να διεκδικήσουν άδειες. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στα ραδιόφωνα, όταν προκηρυχτούν οι άδειες. Αυτό σημαίνει πως συνεργατικά σχήματα δημοσιογράφων και κοινωνίας, μη κερδοσκοπικά, δεν μπορούν να λάβουν συχνότητες, σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο (πιθανολογείται ότι θα ψηφιστεί το ερχόμενο Σάββατο). Αποκλείονται.
Κι αν θεωρείται δύσκολο κάτι τέτοιο όσον αφορά την τηλεόραση, για ποιον λόγο δεν ανοίγει ο χώρος στις ραδιοφωνικές συχνότητες τις οποίες σε όλη την Ελλάδα λυμαίνονται διάφοροι, πιθανοί κι απίθανοι τύποι, που μεταδίδουν playlists και το χρήμα της διαφήμισης ρέει άφθονο χωρίς να πληρώνουν ούτε έναν υπάλληλο; Καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. Επειδή το καβγαδάκι κυβέρνησης-καναλαρχών θα καταλήξει σε μια κατάσταση «όλα μέλι-γάλα». Η συμμαχία του Μαξίμου με την εγχώρια διαπλοκή, έχει ήδη γίνει- απλώς χρειάζεται να οριστικοποιηθεί το μοίρασμα της πίτας και να μπουν κι άλλοι παίκτες στο παιχνίδι της εμπορευματοποίησης της ενημέρωσης.
Αυτοδιαχείριση
Κι αυτό, επειδή η κυβέρνηση, πιστή σε μια κοντόφθαλμη ανάλυση της κρίσης ως οικονομική, παραμένει δέσμια της λογικής της «ανάπτυξης», αντιμετωπίζοντας τη ζωή ως οικονομικό μέγεθος. Το θέμα, όμως, δεν είναι απλώς να πληρώσουν οι καναλάρχες – για την ακρίβεια να επιστρέψουν πίσω χρήμα που έχουν λάβει τόσα χρόνια από τα κρατικά ταμεία και το τραπεζικό σύστημα για να στηρίζουν τα τοξικά μαγαζιά τους. Άντε και πληρώνουν. Θα γίνει καλύτερη η ενημέρωση των πολιτών; Θα εξαφανιστούν οι Πρετεντέρηδες, οι Τατιάνες, οι Μπογδάνοι; Αμφιβάλλουμε.
Οι συχνότητες είναι δημόσια περιουσία. Κι ως τέτοια, χρειάζεται πρώτα από όλα να τη διαχειρίζεται η κοινωνία μέσα από θεσμούς λογοδοσίας και συμμετοχής, θεσμούς όπου η πληροφορία θα διακινείται ελεύθερα, ως δημόσιο αγαθό, όχι ως εμπορευματικό προϊόν.  Επειδή, όπως αποδείχτηκε με το άνοιγμα της ΕΡΤ-ΝΕΡΙΤ, όπως αποδεικνύεται από το κόψιμο της εκπομπής «Zona Rosa», όπως φανερώνει ο πόλεμος που δέχεται το «Αντιδραστήριο», η κυβέρνηση εχθρεύεται την αυτοδιαχείριση. Στον Τύπο και αλλού. Στην ΕΡΤ3, τη ΒΙΟΜΕ (Θεσσαλονίκη), στο νερό, τη Χαλκιδική, τη γεωργία. Σε κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών.
Πλέον, αποκτά ακόμη περισσότερα Μέσα ώστε να ελέγξει τα ρεύματα της αυτοδιαχείρισης, όπως επιχειρούσε αντιπολιτευόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή που χάιδευε τα κινήματα ώστε να τους αρπάξει την ψήφο. Κι αν χρειαστεί, να την συκοφαντήσει. Πρόθυμους θα βρει. Είτε εργάζονται διακόσιοι είτε τετρακόσιοι σε ένα κανάλι.
babylonia

Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα είναι πιο φοβερή από οποιαδήποτε αφίσα ταινίας τρόμου

προπαγανδιστικο αντικομμουνιστικό έντυπο
“Τὸ Κομμουνιστικὸν Κόμμα Ἑλλάδος, τὸ Ἐθνικὸν Ἀπελευθερωτικὸν Μέτωπον (ΕΑΜ) καὶ ἡ Ἐθνικὴ Ἀλληλεγγύη προπαρασκευάσαντα καὶ ἐνεργοῦντα τὴν κατὰ τῆς ἀκεραιότητος τῆς Χώρας προδοτικὴν ἀνταρσίαν διαλύονται.” Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει ο νόμος 509 που κατατέθηκε από την κυβέρνηση Σοφούλη, σαν σήμερα (27 Δεκεμβρίου) το 1947 και έθεσε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ εκτός νόμου. Με τον ίδιο νόμο, ο κομμουνισμός θεωρείται ποινικό αδίκημα και όσοι προπαγανδίζουν τις αρχές του απειλούνται με ποινές, που φθάνουν έως τον θάνατο. Η συγκεκριμένη κίνηση επικύρωσε ουσιαστικά μια σειρά αυταρχικών εκτροπών από την πλευρά της οικονομικής και επίσημης πολιτικής εξουσία της χώρας. Όμως η μάχη εναντίον του κομμουνισμού δεν αποτέλεσε Ελληνική ιδιαιτερότητα. Η Ψυχροπολεμική αυταρχική πολιτική που επιβλήθηκε σε όλα τα αστικά κράτη εκτός από την καταστολή επιφύλασσε και άφθονη προπαγάνδα. Η έκθεση που θα δείτε παρακάτω αποτελεί αναδημοσίευση από το io9.com που συγκεντρώνει μερικές από τις πιο τρομακτικές αντικομμουνιστικές αφίσες στην ιστορία

Βρετανικό Συντηρητικό κόμμα, 1909

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

Τι φέρνει ο μπολσεβικισμός στον λαό, μία Ρώσικη αντικομμουνιστική αφίσα από το 1918

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Wikimedia Commons)

Ο Μπολσεβικισμός φέρνει πόλεμο, ανεργία και πείνα, μια Γερμανική αφίσα του 1918

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Wikimedia Commons)

Το ιδανικό μέλλον της Γερμανίας υπό την ηγεσία των Μπολσεβίκων, 1919

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Wikimedia Commons)

Ένα Γαλλικό βιβλίο, με τίτλο “Αυτό είναι το τι θα φέρουν οι Μπολσεβίκοι στην Ευρώπη, δημοσιευμένο το 1934 ή 1935

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

Θα ήθελες να ζεις στην σκιά του; Μία Νορβηγική αντικομμουνιστική αφίσα

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Ayay)

Ο Μπολσεβικισμός αποκαλύπτεται, WWII

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Reddit)

Είναι αυτό το αύριο;, ένα εξώφυλλο από προπαγανδιστικό βιβλίο κόμικ, 1947

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Wikimedia Commons)

Πολιτισμός ή βαρβαρότητα- Ακόμα δεν καταλαβαίνεις; Μια Ολλανδική αφίσα από την δεκαετία του 1940

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

(μέσω Reddit)

Κοίταξε πίσω από την μάσκα! Ο Κομμουνισμός είναι θάνατος, δεκαετία 1950

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

Καυκάσιος χωρός: Ο Στάλιν έχοντας χώσει το μαχαίρι  στην Ουγγαρία, τη Ρουμανία και την Κίνα, γυρίζει προς την Γαλλία, ενώ περιβάλλεται από τους Γάλλους κομμουνιστές Duclos και Thorez. Αντικομμουνιστική αφίσα από το κίνημα “Paix et Liberte”, 1951

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Amazon)

Προστατέψτε μας!. Εκλογική αφίσα του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, 1953

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Wikimedia Commons)

Αναπαράγει η τουαλέτα σας, Μπολσεβίκους;, μια διαφήμιση της Scot towel

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Reddit)

Σίγουρα, θέλω να πολεμήσω τον κομμουνισμό- αλλά πως;

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Denge Denge)

 Ο Στάλιν σαν ένας προστάτης της ειρήνης, από την Γαλλική αντικομμουνιστική ομάδα Paix et Liberte, 1951

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω Designer Daily)

Ο κομμουνισμός φορά ένα λανθασμένο προσωπείο. Το σκληρό μοχθηρό πρόσωπο του κομμουνισμού, κρύβεται πίσω από την μάσκα της ειρήνης, μια διαφήμιση της επιχείρησης Bohn Aluminum & Brass από τον Robert Tohm, 1952

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω James Vaughan)

Και άλλες διαφημίσεις για την Bohn από τον Robert Tohm του 1951 και του 1952

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω James Vaughan)

Σε περίπτωση που οι κομμουνιστές, κυριαρχήσουν, οι γυναίκες μας θα είναι αβοήθητες μπροστά στις μπότες των Ρωσοασιατών, 1953

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω James Vaughan)

Κομμουνισμός και Χριστιανισμός από την Canadair το 1955

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

Το κόκκινο παγόβουνο, ένα βιβλίο κόμικ που προειδοποιεί τα παιδιά για τους κινδύνους του κομμουνισμού, εκτυπωμένο, από τους την αντικομμουνιστική Καθολική Καθεδρική ένωση, το 1960

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω CUNY)

Καλέ μου υιε, λυπάμαι τόσο που θα πρέπει να ζήσεις υπό τον κομμουνισμό. Μία διαφήμιση του Ιδρύματος Ελευθερίας από το 1961

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster
(μέσω The Society Pages)

Κοιτάξτε τι χτίζουν οι Ρώσσοι μόλις 40 μίλια από τις ΗΠΑ. Σαν Αμερικάνος θα έπρεπε να το προσέξετε. Μία διαφήμιση από την Εxpo toy 1967 που διεξήχθη στο Μόντρεαλ

Anti-Communist propaganda is more awesome than any horror movie poster

Έκθεση κόλαφος: Δικαστές και βουλευτές οι άρχοντες της διαφθοράς στην Ελλάδα

Έκθεση κόλαφος: Δικαστές και βουλευτές οι άρχοντες της διαφθοράς στην Ελλάδα
Με μία έκθεση-καταπέλτη, για το ποιοί ευθύνονται, κυρίως, για την διαφθορά στην Ελλάδα, η Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO), υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι, στο επίκεντρο της εκτεταμένης διαφθοράς στην Ελλάδα, βρίσκονται οι βουλευτές, οι δικαστές και οι εισαγγελείς.
Η διαφθορά λέει η έκθεση, πού πρόκειται να δοθεί σήμερα στη δημοσιότητα, αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα οδηγήθηκε στην οικονομική κρίση και στην συγκάλυψη και επέκταση της, συνέβαλλαν τα μέγιστα εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, υπερψηφίζοντας παράνομες αποφάσεις απαλλαγής και διαγραφής ευθυνών καθώς και δικαστές και εισαγγελείς, με αδιαφανείς νομοθετικές διαδικασίες.
Καλώντας την Ελλάδα, «να διασφαλίσει την ακεραιότητα στο κοινοβούλιο και στο δικαστικό σώμα», η έκθεση της GRECO, υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα κανόνες που να διασφαλίζουν τον έλεγχο της παράλληλης δραστηριότητας βουλευτών, των δωρεών που λαμβάνουν από «αγνώστους» επιχειρηματικούς κύκλους για την προώθηση των συμφερόντων τους καθώς και για τον έλεγχο των σχέσεων τους με «ομάδες συμφερόντων».
Η Ελλάδα βρίσκεται «σε πολύ πρώιμο στάδιο», στο θέμα του ελέγχου της ακεραιότητας των βουλευτών, τονίζεται στην έκθεση.
Η έκθεση καλεί επίσης την Ελλάδα να επανεξετάσει το σύστημα των βουλευτικών ασυλιών και να θεσπίσει κανόνες δεοντολογίας για τους βουλευτές, προκειμένου οι τελευταίοι να μην καμώνονται πως δεν γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους.
Παρά το γεγονός ότι δικαστές και εισαγγελείς υπόκεινται σε μηχανισμούς που σχετίζονται με την καριέρα και τους διαδικαστικούς κανόνες που προστατεύουν την ακεραιότητά τους, η Ελλάδα επιβάλλεται να κωδικοποιήσει τους κανόνες δεοντολογίας και να εξορθολογίσει τη γενική εποπτεία επί των δικαστών και των εισαγγελέων, επισημαίνεται στην έκθεση.
Οι σοβαρές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων είναι εκ του πονηρού, υπονοείται, εμμέσως πλην σαφώς, στην έκθεση, στην οποία τονίζεται ότι πρέπει, επιτέλους, το δικαστικό σύστημα να αξιολογηθεί συνολικά για την λειτουργία του και να καταστεί υπόλογο για τις εκάστοτε αποφάσεις του.
Πρέπει ακόμη να επανεξετασθεί, η διαδικασία επιλογής δικαστών, για τις ανώτερες θέσεις του Δικαστικού και Εισαγγελικού Σώματος, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία τους από την εκτελεστική εξουσία.
Με την έκθεση απευθύνονται, ούτε μία ούτε δύο αλλά δεκαεννέα (19) συστάσεις προς την Ελλάδα, προκειμένου να καταστεί εφικτή η πάταξη της διαφθοράς σε βουλευτές, δικαστές και εισαγγελείς.
Πηγή: reporter.gr

28 Δεκ 2015

Τα πορτοκάλια της οργής




ORANGES GREECE



Τις επόμενες ημέρες κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα κληθούν να διαχειριστούν εκ νέου το θέμα της φορολόγησης των αγροτών, ενώ η ελληνική επαρχία βράζει. Η οργή και η διάψευση πλεονάζουν, αποτελώντας την μαγιά για έντονες αντιδράσεις με το νέο έτος. Χωρίς να διεκδικώ δάφνες ειδικού στα θέματα αγροτικής οικονομίας, θα επιχειρήσω μια απλή περιγραφή της κατάστασης.
Για να γίνει κατανοητό το ζήτημα, ενδεικτικά παραθέτω ορισμένα στοιχεία σχετικά με μια από τις ναυαρχίδες της ελληνικής γεωργίας, τα πορτοκάλια μέρλιν, την πλέον διαδεδομένη και αποδοτική στην Ελλάδα ποικιλία. Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια παραγωγή 100 τόνων (100.000 κιλών) πορτοκαλιών μέρλιν, η οποία αποτελεί πολυτέλεια και εξαίρεση για τα ελληνικά δεδομένα, καθώς λίγοι αγρότες καταφέρνουν να φτάσουν σε τέτοια επίπεδα συγκομιδής. Η τρέχουσα τιμή παραγωγού είναι 0,16 ευρώ/κιλό. Οι έμποροι απαιτούν νόμιμα το 5% της ποσότητας που τους παραδίδει ο παραγωγός να περικοπεί ως φύρα (αναμενόμενη φθορά). Άρα, 5 τόνοι δεν πληρώνονται.
Οι έμποροι επίσης επιβάλλουν το 20% της υπόλοιπης ποσότητας να κατευθυνθεί στην χυμοποίηση. Αυτό το 20% τιμάται 0,03 ευρώ/κιλό (ναι, 3 λεπτά/κιλό). Δηλαδή, από τους 95 τόνους πορτοκαλιών που απέμειναν μετά την περικοπή του 5% ως φύρα, το 20% (19 τόνοι πορτοκάλια) θα κατευθυνθεί υποχρεωτικά στην χυμοποίηση και θα πληρωθεί με 0,03 λεπτά/κιλό. Συνεπώς, αυτοί οι 19 τόνοι αποφέρουν 570 ευρώ. Οι υπόλοιποι 76 τόνοι πληρώνονται με την τρέχουσα εμπορική τιμή, η οποία φέτος για τα πορτοκάλια μέρλιν είναι περίπου 0,16 ευρώ/κιλό. Μετά τα έξοδα κοπής (0,045 ευρώ/κιλό), οι 76 τόνοι που απέμειναν πληρώνονται πραγματικά προς 0,115 ευρώ/κιλό και αποφέρουν 8.740 ευρώ (76.000*0,115). Άρα, συνολικό εισόδημα από τα πορτοκάλια προς χυμοποίηση και εξαγωγή 9.310 ευρώ, προ φόρων και εξόδων. Το ποσό καταβάλλεται στον αγρότη μήνες αργότερα, κατά κανόνα.
Ας περάσουμε στα έξοδα και τους φόρους. Μια καλλιέργεια που αποδίδει 100 τόνους πορτοκάλια έχει έξοδα καλλιέργειας το λιγότερο 3.000 ευρώ (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, κλαδέματα κ.ά.)· και αυτά χωρίς αξιώσεις ιδιαίτερης ποιότητας. Αφαιρώντας τα, απομένουν λοιπόν περίπου 6.300 ευρώ. Ο φόρος επί του αγροτικού εισοδήματος, για τα εισοδήματα του 2015, είναι 13% (819 ευρώ στο παράδειγμά μας). Με βάση τις αλλαγές που έχουν συναποφασισθεί στο τελευταίο μνημόνιο προβλέπεται από το έτος 2016 η σταδιακή κατάργηση της ειδικής φορολογικής μεταχείρισης των αγροτών με ποσοστό φορολόγησης 20% (1.260 ευρώ στο παράδειγμά μας) για το φορολογικό έτος 2016 και 26% (1.638 ευρώ στο παράδειγμά μας) για το φορολογικό έτος 2017. Αν αφαιρεθούν και αυτά, το εισόδημα του αγρότη που πουλά 100 τόνους πορτοκάλια καταλήγει να είναι 5.481 ευρώ (2015), 5.040 ευρώ (2016) και 4.662 ευρώ (2017).
Η ετήσια ασφάλιση στον ΟΓΑ κοστίζει περίπου 1587 ευρώ για αγρότη που είναι ασφαλισμένος πάνω από 14 έτη. Στο νέο μνημόνιο μάλιστα προβλέπεται σταδιακή εξομοίωση, σε βάθος τριετίας, των ασφαλιστικών εισφορών των αγροτών με τις αντίστοιχες του ΙΚΑ, διάταξη που σημαίνει τουλάχιστον διπλασιασμό των σημερινών εισφορών στον ΟΓΑ (αύξηση 100-130%, ανάλογα την ασφαλιστική κατηγορία). Συνεπώς, ο αγρότης που πουλά 100 τόνους πορτοκάλια καταλήγει, μετά τους φόρους και την πληρωμή της ασφάλισης στον ΟΓΑ, να έχει στην τσέπη του 3.894 ευρώ (2015), 3.453 ευρώ (2016), 3.075 (2017). Και αυτά τα ποσά χωρίς να έχει υπολογιστεί η περαιτέρω μείωση εισοδήματος που θα επιφέρει η δραματική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ. Αν υπολογιστεί και αυτή, το ποσό που θα απομένει στον καλλιεργητή από το 2018 και έπειτα θα είναι περίπου 1.500 ευρώ, δεδομένου ότι εδώ και αρκετά χρόνια οι τιμές των πορτοκαλιών είναι περίπου σταθερές. Πλέον αυτών, ο αγρότης πρέπει να πληρώσει και προκαταβολή φόρου, ως επιτηδευματίας, την οποία δεν έχω υπολογίσει εδώ.
Άρα, από παραγωγή 100 τόνων πορτοκαλιών απομένουν στον αγρότη φέτος 3.894 ευρώ, τα οποία το 2018, μετά τις αλλαγές στην φορολογία και την ασφάλιση, θα γίνουν περίπου 1.500 ευρώ. Με αυτά θα πρέπει να συνεχίσει να καλλιεργεί και να ζήσει. Όταν, μέχρι την δεκαετία του 1990, ένας αγρότης που παρήγαγε 100 τόνους πορτοκάλια ζούσε μια ανετότατη ζωή. Την ίδια στιγμή, στην Φιλολάου, στο Παγκράτι, τα πορτοκάλια για χυμό τιμώνται 0,38 ευρώ/κιλό (για να μην ξεχνιόμαστε τιμή παραγωγού 0,03 ευρώ/κιλό) και τα βρώσιμα 0,49 ευρώ/κιλό. Από την άλλη, στην Ιρλανδία για παράδειγμα, τα ελληνικά πορτοκάλια τιμώνται 0,50 ευρώ το ένα. Το ένα πορτοκάλι φυσικά. Σημειωτέον, 5 πορτοκάλια ζυγίζουν ένα κιλό. Κάνετε τους υπολογισμούς σας.
Χρειάζεται να επισημανθεί ότι πολλά ελληνικά προϊόντα είναι γευστικότατα και ποιοτικότατα, γεγονός που τους εξασφαλίζει υψηλή εμπορευσιμότητα στις αγορές του εξωτερικού. Όποιος έχει δοκιμάσει πορτοκάλια ή μανταρίνια από άλλες χώρες της Μεσογείου ή την Αμερική, καταλαβαίνει την χαοτική διαφορά στην γεύση. Παρά ταύτα, ο Έλληνας αγρότης σπανίως καρπώνεται την προστιθέμενη αξία του προϊόντος του.
Όλα όσα προανέφερα αποδεικνύουν ότι οι διακηρύξεις των κυβερνήσεων για στροφή στην πρωτογενή παραγωγή, ως απάντηση στην οικονομική κρίση και ανάταξη του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, είναι λόγια του αέρα.
Η πραγματικότητα στην ελληνική επαρχία είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που φαντάζονται ή θέλουν να λέγουν. Τα όσα προβλέπονται, βάσει του τελευταίου μνημονίου, να γίνουν το 2016 και το 2017 θα δώσουν την χαριστική βολή σε ένα μεγάλο μέρος της πρωτογενούς παραγωγής.
Οι κυβερνήσεις επί δεκαετίες άφηναν συνειδητά ανέγγιχτο το πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας επειδή τοιουτοτρόπως άγρευαν ψήφους από τον αγροτικό κόσμο. Οι αγρότες πλούτιζαν κάποτε ή επιβίωναν αξιοπρεπώς αργότερα μέσω του κρατικού παρεμβατισμού, του προστατευτισμού και των επιδοτήσεων. Ελάχιστοι κατάφεραν να οργανωθούν ώστε να εκσυγχρονισθούν και να κατακτήσουν θέση επιβίωσης στην διεθνή αγορά. Οι αγρότες, κατόπιν πολιτικής απόφασης, ουσιαστικά δεν πλήρωναν φόρους, γεγονός που συνέβαλε να καλυφθεί επιμελώς ότι εδώ και πολύ καιρό δεν είναι ανταγωνιστικοί και βιώσιμοι στο πεδίο της ανοικτής οικονομίας. Οι αγρότες στην Ελλάδα είχαν κατά κανόνα μεταβληθεί, μέσα από ένα δαιδαλώδες σχήμα ενισχύσεων και χαριστικών ρυθμίσεων, σε μισθοσυντήρητους από το κράτος καλλιεργητές. Ταυτόχρονα, η εξάρτηση της επιβίωσής τους από κρατικές παρεμβάσεις και η μη συμμετοχή τους στη φορολόγηση δεν τους βοήθησε να αναπτύξουν πολιτική συνείδηση. Όσοι δεν πληρώνουν φόρους και άρα δεν ενδιαφέρονται για την διαχείριση των εσόδων του κράτους, δεν είναι πολιτικά ώριμοι και δεν συμβάλλουν στον εξορθολογισμό της διοίκησης και του πολιτικού συστήματος. Ο αγρότης συνήθως είναι θύτης και θύμα πελατειακών σχέσεων, αφού ενδόμυχα γνωρίζει ότι επιβιώνει χάρις στην ευμένεια των πολιτικών.
Τώρα, που πια αποκαλύπτεται η ωμή αλήθεια, λύση χωρίς πόνο δεν υπάρχει. Ούτε για τους αγρότες, ούτε για την πολιτική τάξη. Άλλες χώρες στην ΕΕ κατάφεραν, σε μια διάρκεια χρόνου, να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες και να επιτύχουν τη συνολική αναδιάταξη της αγροτικής τους οικονομίας. Στην Ελλάδα αυτό επιχειρείται απότομα και επώδυνα, θυμίζοντας αρκετά την σταφιδική κρίση του 19ου αιώνα, με τις τραγικές της συνέπειες. Όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα προηγούμενα χρόνια, ας καμαρώσουν το τέρας που γέννησαν και εξέθρεψαν.

Γιώργος Στείρης Headshot

Πώς οι «αγορές» τζογάρουν και με το θάνατο

Πώς οι «αγορές» τζογάρουν και με το θάνατο

     
Ομόλογα με αντικείμενο στοιχηματισμού το… προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων – Επενδυτές-όρνεα σε μια αγορά με προοπτικές πολλών δισεκατομμυρίων
του Χρήστου Πραμαντιώτη

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τα συμβόλαια θανάτου, πρακτική που σχετίζεται με τον υπόκοσμο και με χρηματικές συναλλαγές με σκοπό την επ’ αμοιβή δολοφονία ανθρώπων από πληρωμένους εκτελεστές. Παλιά πρακτική, μαφιόζικη, γνωστή και στην Ελλάδα βεβαίως.
Ήρθε όμως, τις προηγούμενες μέρες, η Eλληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για να εισαγάγει στις έννοιες που μέχρι τώρα ξέραμε, άλλη μία: τα… ομόλογα θανάτου που έκαναν την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά. Μιλάμε για κανονικά ομόλογα, που αγοράζονται, πωλούνται, αποτελούν ένα μακάβριο αντικείμενο επένδυσης και υπόσχονται… υψηλό ρίσκο αλλά και υψηλές αποδόσεις. Τζογάρουν με τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου, ποντάρουν στον θάνατό του και κερδοσκοπούν από το… μοιραίο. Τι πιο ταιριαστό θα μπορούσε κανείς να φανταστεί για έναν κόσμο όπου τα πάντα μπορούν να γίνουν αντικείμενο στοιχηματισμού.

«Αλλοδαπά κεφάλαια» με… νύχια γαμψά
Προ ημερών η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς προειδοποιούσε το επενδυτικό κοινό ότι «τα αλλοδαπά κεφάλαια «Aurora Defined Benefits Funds», φερόμενα ως Αμοιβαία Κεφάλαια, τα οποία έχουν εκδοθεί από την εταιρία Private Client Portfolio με έδρα στα Cayman Islands και Transfer Agent την CACEIS Fastnet Ireland Limited με έδρα στην Ιρλανδία, δεν έχουν λάβει άδεια από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να διατίθενται στην Ελλάδα».
Τι είναι όμως αυτά τα «αλλοδαπά κεφάλαια» που δεν έχουν λάβει άδεια από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, την Επιτροπή δηλαδή που φροντίζει «για την προστασία των επενδυτών και την εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής κεφαλαιαγοράς, η οποία αποτελεί σημαντικό μοχλό ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας»; Και γιατί δηλαδή δεν δίνει την άδειά της η Επιτροπή, εφόσον στον ζουγκλώδη 21ο αιώνα τα Χρηματιστήρια κάθε είδους, οι επενδυτές και οι «αγορές» είναι πάνω απ’ όλα;

Πολύπλοκα «προϊόντα» με απλή θανατερή λογική
Τα ομόλογα θανάτου αναφέρονται ως πολύπλοκα επενδυτικά προϊόντα, των οποίων όμως η λογική είναι πολύ απλή. Πρόκειται για ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής που αγοράζονται και πωλούνται και οι διάφοροι «επενδυτές» στοχεύουν σε κέρδος το οποίο προέρχεται από την αγορά του δικαιώματος στις ασφαλιστικές καταβολές που θα ενεργοποιηθούν με το θάνατο του αρχικού ασφαλισμένου.
Πιο απλά: πρόκειται για την εξαγορά συμβολαίων ζωής ατόμων που χρειάζονται ρευστό. Με τη συναλλαγή αυτή ο πωλητής εισπράττει μετρητοίς λιγότερο από το μισό της αποζημίωσης που θα εισέπρατταν οι κληρονόμοι του, ενώ ο αγοραστής πληρώνει τα ασφάλιστρα περιμένοντας πότε θα πεθάνει ο αρχικός δικαιούχος ώστε να πάρει αυτός (ο αγοραστής) την προβλεπόμενη αποζημίωση. Ένας μακάβριος στοιχηματισμός πάνω στον οποίο ένα σωρό αεριτζίδικες επενδυτικές εταιρίες στήνουν παράγωγα προϊόντα που υπόσχονται ένα καλό… μεροκάματο στον κάθε τίμιο επενδυτή.

Πάνω απ’ όλα η προστασία του επενδυτή
Μπορεί η ιδέα των «ομολόγων θανάτου» να ξεπερνά κάθε ηθικό όριο και κανόνα, όμως δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο η ελληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν δίνει (ακόμη;) επίσημη άδεια για τη διάθεσή τους στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι απλώς ότι θεωρεί τα «προϊόντα» αυτά δύσκολα στην παρακολούθησή τους και υψηλού ρίσκου. Ας παρακολουθήσουμε τη λογική της Επιτροπής που θεωρεί τα ομόλογα θανάτου επενδύσεις υψηλού κινδύνου επειδή:
«1. Χρησιμοποιούν περίπλοκες επενδυτικές στρατηγικές που εμπεριέχουν υπολογισμούς σχετικά με τη διάρκεια ζωής των ανθρώπων. Οι υπολογισμοί και οι προβλέψεις μπορεί να αποδειχθούν εσφαλμένοι με αποτέλεσμα οι αποδόσεις να είναι μικρότερες των προβλεπομένων.
2. Τα συγκεκριμένα επενδυτικά σχήματα πρέπει να διατηρούν μεγάλα αποθέματα διαθεσίμων για να συντηρούνται οι επενδύσεις σε Traded Life Policies. Εάν ο διαχειριστής του επενδυτικού σχήματος χρειαστεί χρηματοδότηση και επιχειρήσει να πουλήσει μέρος των επενδύσεων σε Traded Life Policies, ενδέχεται να μη βρει αγοραστή ή να αναγκαστεί να πουλήσει με ζημιά. Εάν αυτό γίνει σε μεγάλη έκταση δημιουργείται πρόβλημα ρευστότητας το οποίο μπορεί να δυσχεράνει την εξαγορά μεριδίων εκ μέρους των επενδυτών ή και να μειώσει σημαντικά την αξία των επενδύσεών τους.
3. Συχνά οι εν λόγω επενδύσεις αφορούν πολλές εταιρίες σε διαφορετικές χώρες. Αυτό δημιουργεί δυσκολία στη διαχείριση των επενδύσεων κατά τρόπο που να διασφαλίζει τη δίκαιη μεταχείριση των επενδυτών. Είναι εν γένει δύσκολο για τους επενδυτές αλλά και τους διανομείς των προϊόντων να αντιληφθούν πλήρως τον τρόπο λειτουργίας τους και τους κινδύνους που εμπεριέχουν».
Τόσο απλά. Το γεγονός ότι κάποιος κερδοσκοπεί με τον θάνατο ανθρώπων δεν ενοχλεί κανέναν, αρκεί να διασφαλίζεται η προστασία του επενδυτή.

«Διακανονισμός ζωής»
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι οι ασφαλισμένοι να ζουν πολύ περισσότερο από το μέσο όρο, και επομένως το επενδυτικό σχήμα που διαχειρίζεται ομόλογα θανάτου «στην περίπτωση αυτή θα συνεχίσει να πληρώνει τα ασφάλιστρα και όσοι επένδυσαν σε αυτά θα χάσουν μια περιουσία. Αλλά νομίζω ότι οι πιθανότητες αρχίζουν να γυρίζουν αισθητά υπέρ των ομολόγων αυτών» έγραφε πριν από ένα χρόνο αρθρογράφος των Financial Times σε άρθρο που ισχυριζόταν ότι «Τα ομόλογα θανάτου δεν πέθαναν ακόμη».
Περισσότερο κυνικός είναι ο Τζέρεμι Λιτς, άνθρωπος που δραστηριοποιείται στον τομέα των πάσης φύσεως χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και αυτοσυστήνεται ως «ειδικός στα ομόλογα θανάτου», τα οποία αποκαλεί μάλιστα «διακανονισμό ζωής». Συμβουλεύει λοιπόν ο Λιτς: «Οι επενδυτές και οι διαχειριστές κεφαλαίων μπορούν να αγοράσουν χαρτοφυλάκια ομολόγων θανάτου αφού εκτιμήσουν το προσδόκιμο ζωής των ασφαλισμένων, χρησιμοποιώντας στατιστικές θνησιμότητας του πληθυσμού και τα στοιχεία για την υγεία των ασφαλισμένων προκειμένου να υπολογίσουν πόσο θα πρέπει να πληρώσουν για τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής και να επιτύχουν μια σταθερή απόδοση». Τόσο απλά…
Ως «ειδικός» ο Λιτς έχει και ευρύτερη γνώση για τα ζητήματα αυτά. Στην ιστοσελίδα του διαβάζει κανείς και την ιστορία της υπόθεσης, αποκαλυπτική. Η ιστορία ξεκίνησε (πού αλλού;) από τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ένας χειρουργός αγόρασε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής που ανήκε σε κάποιον από τους ασθενείς του. Ο ασθενής είχε ανάγκη από χρήματα για να πληρώσει για τη χειρουργική επέμβαση κι έτσι προσφέρθηκε να πουλήσει για 100 δολάρια το ασφαλιστήριο συμβόλαιό του στον γιατρό, με τη συμφωνία αυτός ο τελευταίος να πληρώσει τα υπόλοιπα ασφάλιστρα. Μετά το θάνατο του ασθενούς ο γιατρός διεκδίκησε δικαστικά να εισπράξει την αποζημίωση που προέβλεπε το ασφαλιστήριο συμβόλαιο του νεκρού. Και βεβαίως το πέτυχε… Η αποφασιστική συνέχεια όμως δόθηκε στο «θεσμό» αυτό 80 χρόνια αργότερα, λέει ο Λιτς, ως αποτέλεσμα της… εξάπλωσης του AIDS. Στη δεκαετία του ’80 τα ομόλογα θανατου πήραν την πρώτη σύγχρονη μορφή τους όταν ένας μεγάλος αριθμός ασθενών βρέθηκε στην ανάγκη να αναζητήσει ρευστό για την υγειονομική του φροντίδα. Αυτό ήταν. Ευρισκόμενοι μπροστά σε μια θανατηφόρα ασθένεια με προσδόκιμο ζωής λιγότερο από τρία χρόνια, τα όρνεα μύρισαν αίμα και όρμηξαν. Τα φάρμακα που ανακαλύφθηκαν έκτοτε αύξησαν το προσδόκιμο ζωής και τους χάλασαν τη δουλειά, όμως το «προϊόν» είχε κάνει τα πρώτα αποφασιστικά βήματα συγκροτώντας μια νέα αγορά. Τα ομόλογα θανάτου «θεωρούνται ακόμα ριψοκίνδυνες επενδύσεις και η αγορά κλίνει πλέον προς τα συμβόλαια ζωής των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών), όπου οι εκτιμήσεις για το προσδόκιμο ζωής είναι πολύ πιο ακριβείς» λέει ο Λιτς, που μιλώντας στη γλώσσα των επενδυτών αναφέρει και υπολογισμούς ότι η αγορά ομολόγων θανάτου αναμένεται να αναπτυχθεί από μια αγορά 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2005, σε μια αγορά 161 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2030.

Μακάβριος στοιχηματισμός
Φτάνει όμως με τους γύπες και τις προσδοκίες τους. Τα ομόλογα θανάτου είναι ένα ακόμη παράδειγμα για το πώς οι περίφημες αγορές που έχουν απογειωθεί πάνω από την πραγματική οικονομία τρώνε τις σάρκες της κοινωνίας βγάζοντας χρήμα το οποίο (ελλείψει κερδοφόρων παραγωγικών επενδύσεων) ξανα-επενδύουν για να ξανα-φάνε τις σάρκες της κοινωνίας. Το ότι μετατρέπουν οτιδήποτε σε εμπόρευμα δεν είναι καινούργιο, ούτε και πρωτάκουστο (είναι η φύση του καπιταλισμού, εξάλλου). Το ότι μετατρέπουν ακόμη και την προσδοκία του θανάτου σε εμπόρευμα που αγοράζεται και πουλιέται, επίσης δεν είναι κάτι αδιανόητο στην εποχή που οι κεφαλαιαγορές μπορούν να δημιουργήσουν φτώχεια και δυστυχία με ένα απλό φτάρνισμά τους. Το απίστευτο είναι το πόσο φυσιολογικό και «νόμιμο» μοιάζει σήμερα να στοιχηματίζεις για το θάνατο ενός ή μάλλον πολλών ανθρώπων. Το ότι αναφερθήκαμε στην αρχή σε «συμβόλαια θανάτου», δεν είναι τυχαίο. Πόσο διαφέρουν οι δύο πρακτικές; Βεβαίως τα συμβόλαια θανάτου εμπεριέχουν δόλο και φόνο. Πόσο άδολες είναι όμως οι περίφημες αγορές; Πόσο άδολα είναι τα επενδυτικά κεφάλαια που φτιάχνουν προϊόντα για να βγάλουν κέρδος από το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων, οι οποίοι πωλούν τα ασφαλιστήριο συμβόλαιό τους για να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη ρευστότητα σε εποχές κρίσης; Και πόσο διαφέρουν, τελικά, αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια από το όρνεο της διάσημης φωτογραφίας που περιμένει υπομονετικά να πεθάνει από ασιτία το παιδάκι; Και τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε από τους τζογαδόρους επενδυτές του 21ου αιώνα;

Μητροπολίτης Μεσσηνίας: Οι ομοφυλόφιλοι είναι δημιουργήματα του Θεού, τους αξίζει ο σεβασμός και η τιμή


Υπάρχουν και οι φωνές σύνεσης και ρεαλισμού στην Εκκλησία, την ώρα κατά την οποία τα ομοφοβικά παραληρήματα και οι ακραίες ρατσιστικές αντιλήψεις, μονοπωλούν σχεδόν το ενδιαφέρον, με αφορμή την ψήφιση από τη Βουλή του συμφώνου συμβίωσης.
μητρΟ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος και πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επέλεξε να πάει…κόντρα στο ρεύμα, δηλώνοντας ότι «οι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι δημιουργήματα του Θεού και ισχύει και γι’ αυτούς ο αντίστοιχος σεβασμός και η τιμή, και όχι η βία και η απόρριψη»
Αναλυτικά η συνέντευξη του Χρυσοστόμου στο «tharrosnews» της Καλαμάτας έχει ως εξής:
Καθημερινά τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια επίθεση – αμφισβήτηση στην Εκκλησία. Μπορείτε να δώσετε μια εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι η Εκκλησία αποτελεί επικοινωνιακά το εύκολο μέσο, προκειμένου να αποδείξουμε ότι γίνονται μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Κατ’ αρχάς, ποια η γνώμη σας για τους ομοφυλόφιλους, αλλά και ποια η άποψή σας για το συγκεκριμένο σύμφωνο.
Οι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι δημιουργήματα του Θεού και ισχύει και γι’ αυτούς ο αντίστοιχος σεβασμός και η τιμή, και όχι η βία και η απόρριψη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Χριστός αντιμετώπισε την αμαρτωλή γυναίκα της Ευαγγελικής περικοπής, χαρακτηρίστηκε από το λόγο Του, «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Αυτός ο κανόνας αποτελεί τη διοικούσα γραμμή για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφερόμεθα προς κάθε άνθρωπο και συνάνθρωπο, ανεξάρτητα από την ετερότητα ή τη διαφορετικότητά του. Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τα πρόσωπα, αλλά τα σέβεται στο πλαίσιο των ελεύθερων επιλογών και των δικαιωμάτων τους. Εκείνο που δεν μπορεί να αποδεχθεί η Εκκλησία είναι την κάθε μορφή συμφώνου η οποία αμαυρώνει το μυστηριακό χαρακτήρα του Γάμου και αλλοιώνει λειτουργικά το θεσμό της οικογένειας.
Εκκλησιαστική περιουσία… Συχνά ακούμε την άποψη ότι η Εκκλησία δε φορολογείται και μόνο εισπράττει. Ποια η γνώμη σας;
Αυτό είναι λάθος και ανακριβές. Η Εκκλησία φορολογείται τόσο για την ακίνητη περιουσία της όσο και για τα έσοδά της και, μάλιστα, στο πλαίσιο των φορολογικών υποχρεώσεων που υφίσταται σε κάθε Ν.Π.Δ.Δ. Παράλληλα προς αυτή τη φορολόγηση προσφέρει το κοινωνικό και προνοιακό έργο, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έργο το οποίο θα έπρεπε να προσφέρει το λεγόμενο κράτος πρόνοιας. Για την υποτιθέμενη αυτή προσφορά του δε θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι φορολογεί τον Έλληνα πολίτη.
Ας το δούμε σε τοπικό επίπεδο… Μιλήστε μας για τις δράσεις της εδώ Μητρόπολης σε θέματα προσφοράς σε όσους έχουν ανάγκη.
Η Μητρόπολη μέσα από τις κοινωνικές της δομές και δράσεις προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανταποκριθεί στον οποιοδήποτε δοκιμάζεται από αυτήν την κρίση. Προσπαθεί στο πλαίσιο του σεβασμού και της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου να επιλύσει τα προβλήματά του χωρίς διαφημίσεις, διακρίσεις ή διαχωρισμούς.
Ακόμη ένα ζήτημα που αναφέρεται συχνά από τον κόσμο είναι η σχέση Εκκλησίας – Κράτους. Είστε υπέρ του διαχωρισμού;
Δεν μπορεί να απαντηθεί μονολεκτικά με ένα ναι ή ένα όχι. Η πολυετής και πολυχρόνια σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας, ήδη από το 1830 μέχρι σήμερα, έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο σχέσεως το οποίο αφορά όλους τους χώρους της ελληνικής κοινωνίας και, ως εκ τούτου, καθίσταται θέμα πολυσύνθετο, πολυδιάστατο και αρκετά περίπλοκο. Εξαιτίας ακριβώς αυτής της δυσκολίας απαιτείται διάλογος μεταξύ Εκκλησίας – Πολιτείας, ο οποίος, για να είναι ουσιαστικός, θα πρέπει να εμπνέεται από την αλήθεια και την εμπιστοσύνη.
Η νεολαία της κυβερνητικής πλειοψηφίας ζητά να σταματήσει η προσευχή στα σχολεία. Ποια η γνώμη σας;
Το θέμα της προσευχής δεν είναι θέμα ιδεολογίας και πολιτικής, άλλωστε σήμερα ισχύει η δυνατότητα απαλλαγής από την προσευχή, εφόσον το επιθυμούν και οι γονείς του μαθητού.
Γενικότερα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια τάση απομάκρυνσης του κόσμου από την Εκκλησία. Ως μητροπολίτης, αλλά και ως καθηγητής, πώς το δικαιολογείτε αυτό, αλλά και πώς μπορεί να αλλάξει;
Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι εμφανίζεται τάση απομάκρυνσης. Μάλλον το αντίθετο ισχύει και, μάλιστα, με την παρουσία και συμμετοχή νέων. Όμως, ότι η Εκκλησία πρέπει να αλλάξει τον κώδικα επικοινωνίας με τους ανθρώπους, ιδίως με τα νέα παιδιά, είναι απαραίτητο. Αυτό συνεπάγεται ότι ο εκκλησιαστικός λόγος δεν πρέπει να περιορίζεται στο «πρέπει» και στο «μη», αλλά είναι αναγκαίο να αποτελεί μέσο απάντησης στα σύγχρονα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου και τις προκλήσεις του σύγχρονου πολιτισμού.
Κάθε μέρα φτάνουν στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες, οι οποίοι τις περισσότερες φορές έχουν ως στόχο να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη. Θεωρείτε ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει επαρκώς αυτό το θέμα και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει;
Το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα θεωρώ ότι αντιμετωπίζεται μέχρι σήμερα με αρκετή επιπολαιότητα και πειραματισμό, γι’ αυτό και η προσπάθεια επίλυσής του οδηγείται σε αδιέξοδο. Η μη ύπαρξη ενός ουσιαστικού και πραγματικού νομικού πλαισίου, όπως και η έλλειψη ορθολογικής κατανομής και αξιοποίησης των μεταναστών δε βοηθά στην επίλυση των αναφυομένων προβλημάτων. Αν δεν προσέξουμε, σε λίγο καιρό το πρόβλημα από θέμα επιβίωσής τους θα μετατραπεί σε ζήτημα κοινωνικής συμβίωσης με απροσδιόριστες μέχρι στιγμής συνέπειες.
Αποτέφρωση: Πολλοί είναι αυτοί που ζητούν να μην ταφούν, αλλά να αποτεφρωθούν. Είναι κάτι που σας βρίσκει αντίθετο: Αν ναι, γιατί;
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ακόμη και το σώμα μας, όπως και η ψυχή μας, δεν αποτελεί ατομικό κτήμα. Επιπλέον, δε, ο σεβασμός προς την ύλη (σώμα – σάρκα) είναι στοιχείο περί της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και ο οποιοσδήποτε καταστροφικός βιασμός της ύλης, ο οποίος πραγματοποιείται υπό το σκεπτικό μιας ατομικιστικής διαχείρισης του σώματος, είναι απορριπτέος και καταδικαστέος από την Εκκλησία.
Είστε αισιόδοξος ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση;
Για την επίλυση της κρίσης απαιτείται η υπέρβαση των μικροπολιτικών επιδιώξεων. Η κοινοβουλευτική συναίνεση, η καταξίωση που πρέπει να αποκτήσει ο πολιτικός κόσμος στη συνείδηση του λαού και η σταθερότητα στις επιλογές, πρέπει να επιτευχθούν, προκειμένου όλα αυτά να αποτελέσουν τις ασφαλιστικές δικλείδες για να επιτευχθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας μέσα από τις επενδύσεις. Επιπλέον, απαιτείται η ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την υποστήριξη της τοπικής οικονομίας ως πρωτογενούς παράγοντα ανάπτυξης και αποδυνάμωσης της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο.


Πηγή

Πώς σε λένε; Αλέξη…

tsipras

Φανταστικές παιδικές απορίες κι αντιδράσεις προς τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.


Το παιδί είχε μια απορία κι ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε φυσιολογικά. Ξύπνιος ο πρωθυπουργός, δεν έπεσε σε καμία «παγίδα». Φαντάζεστε να απαντούσε διαφορετικά; Παράδειγμα πρώτο: Με λένε Αλέξη Τσίπρα και είμαι ο πρωθυπουργός. Παράδειγμα δεύτερο: Είμαι ο πρωθυπουργός. Δεν με ξέρεις;

Η αλήθεια είναι πως μπορούμε να φανταστούμε πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς (νυν και πρώην) που θα απαντούσαν με ανάλογους τρόπους, όπως αυτούς που περιγράψαμε…. 
Τι θα γινόταν, όμως, αν ο διάλογος με το παιδί συνέχιζε; Κάπου εκεί θα άρχιζαν τα δύσκολα, για τον πρωθυπουργό. Ορισμένες παιδικές απορίες μπορεί να έχουν μια αφέλεια, αλλά τα ερωτήματα των παιδιών – αρκετές φορές – είναι πιο αιχμηρά από των μεγάλων. Όλοι έχουμε εντυπωσιαστεί από παιδικές απορίες γεμάτες «αφέλεια»…
Ας διατυπώσουμε, για αρχή,  δύο υποθετικές «παιδικές» ερωτήσεις, στον Αλέξη, τον πρωθυπουργό της χώρας. 
Τι είναι μνημόνιο; Ας μην σπεύσει κάποιος να απορήσει γιατί θα έκανε αυτή την ερώτηση ένα παιδί. Κάπου θα την έχει ακούσει τη λέξη! Θα είχε ενδιαφέρον να φανταστούμε πώς θα απαντούσε ο πρωθυπουργός.
Τι είναι Αριστερά; Ας μην σπεύσει κάποιος να απορήσει γιατί θα έκανε αυτή την ερώτηση το παιδί. Κάπου θα έχει ακούσει για την «κυβέρνηση της Αριστεράς». Εδώ (μιλώντας εντελώς προσωπικά) δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα απαντούσε ο πρωθυπουργός, σε μια τέτοια ερώτηση… 
Ας πάμε παρακάτω, γνωρίζοντας πως πολλοί θα μας πούνε «λαϊκιστές». «Λαϊκιστής», άλλωστε, σύμφωνα με την ερμηνεία της λέξης, από τους κυβερνώντες, είναι αυτός που δεν λαμβάνει υπόψη του τη (μνημονιακή) πραγματικότητα, την πραγματικότητα της «αγίας» Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Είναι ένα από τα πολλά επιχειρήματα που αντέγραψε η κυβέρνηση της «Αριστεράς» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τρία ακόμα «παιδικά» ερωτήματα: 
Τι είναι πλειστηριασμοί, Αλέξη;
Τι είναι ΕΝΦΙΑ, Αλέξη;
Τι είναι μειώσεις μισθών και συντάξεων, Αλέξη;
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα βίντεο, για μικρούς και μεγάλους. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν πειράζει. Ας θυμηθούμε ορισμένα γνωστά στιγμιότυπα από τη χρονιά που πέρασε.  
Είμαστε σίγουροι πως οι κυβερνητικοί παράγοντες, εάν τους καλούσαμε να σχολιάσουν το βίντεο, θα απαντούσαν: «Αυτά τα έχουμε ξεπεράσει, πια. Βρισκόμαστε σε άλλη φάση». Εάν το έβλεπε ένα παιδί (με λίγη βοήθεια για την εξήγηση των δεδομένων) πώς θα αντιδρούσε;
Θα είχε ενδιαφέρον να φανταστούμε τι θα απαντούσε ο πρωθυπουργός, σ” ένα παιδί, μετά απ” αυτό το βίντεο. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχαν οι αντανακλαστικές απαντήσεις (ή και κινήσεις) του παιδιού. Μπορούμε να φανταστούμε ορισμένες απλές (κι ευγενικές)  ερωτήσεις:  
Μήπως είσαι λίγο ψεύτης, Αλέξη;..
Πώς λέγεται αυτός που άλλα λέει κι άλλα κάνει, Αλέξη;..
Τα παιδιά, βέβαια, απαντούν και ρωτούν με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια.  Τα παιδιά είναι και άτακτα (και καλά κάνουν) και δεν είναι πάντα «ευγενικά». Ας φανταστούμε ορισμένες «άτακτες» παιδικές αντιδράσεις. Θα είχε πλάκα ή δεν θα είχε, Αλέξη;.. Εάν, μάλιστα, οι ερωτήσεις ήταν πιο σύνθετες, τότε θα είχε πλάκα ή δεν θα είχε, Αλέξη;..

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More