Φερνάντο Πεσσόα: Ζωή είναι η άγνοια του εαυτού σου

Ξαφνικά, λες και κάποιο πεπρωμένο μαγικό με γιάτρεψε από μια τύφλωση παλιά, με αποτελέσματα εκπληκτικά κι αιφνίδια, σηκώνω το κεφάλι πάνω από την ανώνυμη μου ύπαρξη, για να γνωρίσω το πώς ζω. Και βλέπω πως ό,τι έκανα, ό,τι σκέφτηκα κι ό,τι υπήρξα, είναι ένα είδος αυτοεξαπάτησης και τρέλας. Μένω έκθαμβος μπροστά σ’ αυτά που κατάφερα να μη δω. Στέκω άφωνος μπροστά σ’ αυτό που ήμουν και που σήμερα βλέπω πως τελικά δεν είμαι.

Βλέπω, σαν μια έκταση αχανή κάτω από μια ακτίδα φωτός που σκίζει ξαφνικά τα σύννεφα, τη ζωή μου που πέρασε· και διαπιστώνω, με μια κατάπληξη μεταφυσική, σε ποιο βαθμό οι κινήσεις μου οι πιο σίγουρες, οι ιδέες μου οι πιο σοφές και οι πιο λογικοί μου στόχοι, δεν υπήρξαν τελικά παρά ένα είδος μέθης έμφυτης, μία τρέλα φυσιολογική, μία πλήρης άγνοια. Ούτε καν υποκρίθηκα, το ρόλο μου τον παίξαν άλλοι για λογαριασμό μου. Δεν υπήρξα ο ηθοποιός, μα οι κινήσεις του.
Ό,τι έκανα, σκέφτηκα ή υπήρξα, δεν είναι παρά μια υποταγή, είτε σ’ ένα ον τεχνητό που εξέλαβα ως εαυτό μου, διότι δρούσα ξεκινώντας από αυτό προς τα έξω, είτε στο βάρος των περιστάσεων, όπου συμπεριέλαβα ακόμη και τον αέρα που ανέπνεα. Είμαι, σ’ αυτή τη στιγμή της διαύγειας, ένα πλάσμα ξαφνικά μοναχικό, που βλέπει τον εαυτό του εξόριστο όταν όλη του τη ζωή την πέρασε πολίτης. Μέχρι και στις σκέψεις μου τις πιο μύχιες — δεν ήμουν εγώ.
Με πιάνει, λοιπόν, ένας τρόμος της ζωής σαρκαστικός, μια σύγχυση που ξεπερνάει τα όρια της συνειδητής μου ατομικότητας. Καταλαβαίνω πως υπήρξα μόνο σφάλμα και πλάνη, που δεν έζησα ποτέ, πως υπήρξα μόνο στο βαθμό που γέμισα το χρόνο με συνείδηση και σκέψη. Για τον εαυτό μου έχω την αίσθηση κάποιου που ξυπνάει μετά από έναν ύπνο γεμάτο με όνειρα πραγματικά ή κάποιου που απελευθερώθηκε ξαφνικά, μ’ ένα σεισμό, από το λιγοστό φως της φυλακής που είχε συνηθίσει.
Και με βαραίνει, στ’ αλήθεια, με βαραίνει σαν μια καταδίκη στη γνώση, αυτή η αιφνίδια συνειδητοποίηση της αληθινής μου ατομικότητας, αυτής που πάντα υπνοβατούσε ανάμεσα σ’ αυτό που αισθανόταν κι αυτό που έβλεπε.
Είναι τόσο δύσκολο να περιγράφει κανείς τι αισθάνεται όταν αισθάνεται πως πράγματι υπάρχει, πως η ψυχή του είναι μια ενότητα πραγματική, τόσο δύσκολο που δεν βρίσκω ανθρώπινες λέξεις για να το ορίσω. Δεν ξέρω αν, όπως νομίζω, έχω πυρετό ή αν μόλις γιατρεύτηκα από τον πυρετό του να κοιμάμαι τη ζωή. Ναι, το ξαναλέω, είμαι ένας ταξιδιώτης που βρίσκεται ξαφνικά σε μια πόλη άγνωστη, χωρίς να ξέρει πώς έφτασε μέχρι εκεί’ κι έρχονται έτσι στο νου μου οι περιπτώσεις των ανθρώπων που χάνουν τη μνήμη τους, και γίνονται άλλοι για πολύ καιρό. Για πολύ καιρό υπήρξα άλλος —από τη γέννησή μου κι από την εποχή που απέκτησα συνείδηση— και σήμερα ξυπνάω, στη μέση μιας γέφυρας, γερμένος πάνω απ’ το ποτάμι, και γνωρίζοντας πως τώρα υπάρχω πολύ πιο σταθερός απ’ ό,τι υπήρξα μέχρι τώρα. Η πόλη όμως μου είναι ξένη, οι δρόμοι άγνωστοι, κι ο πόνος μου δε βρίσκει γιατρειά. Περιμένω λοιπόν, σκυμμένος πάνω απ’ το ποτάμι, να μου περάσει η αλήθεια, και να επανέλθω πλαστός και άχρηστος, ευφυής και φυσιολογικός.

Δεν ήταν παρά μια στιγμή, πέρασε κιόλας. Βλέπω και πάλι τα έπιπλα γύρω μου, τα σχέδια πάνω στο φθαρμένο χαρτί των τοίχων, τον ήλιο μέσα από τα σκονισμένα τζάμια. Είδα την αλήθεια για μια στιγμή. Υπήρξα μια στιγμή με τη συνείδηση μου αυτό που είναι οι μεγάλοι άνδρες στη ζωή. Φέρνω στο νου μου τις πράξεις και τα λόγια τους, κι αναρωτιέμαι αν κι αυτοί κάποια στιγμή ενέδωσαν στον πειρασμό του Δαίμονα της Πραγματικότητας.
Ζωή είναι η άγνοια του εαυτού σου. Σκέψη είναι η ανεπαρκής γνώση του εαυτού σου. Η ξαφνική όμως γνώση του εαυτού σου, σε μια τέτοια καθαρτήρια στιγμή, είναι για σένα η άμεση αντίληψη της έννοιας της ενδόμυχης μονάδας, του μαγικού λόγου της ψυχής. Μα η αιφνίδια λάμψη καίει τα πάντα, αναλώνει τα πάντα. Μας απογυμνώνει ακόμη κι από τον εαυτό μας.
Δεν ήταν παρά μια στιγμή, και με είδα. Ύστερα δεν θα ξέρω ούτε καν να πω τι ήμουν. Και, τελικά, νυστάζω, γιατί μου φαίνεται, χωρίς να ξέρω γιατί, πως το νόημα όλων αυτών είναι ο ύπνος.
Το βιβλίο της Ανησυχίας
Πηγή: antikleidi.com

Διαβάστε περισσότερα

«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;»…

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

    Η καλή μας κυβέρνηση – που είναι και «αριστερή» – τσακώνεται με τη ΝΔ για το ποιος αγαπά περισσότερο τις τράπεζες και το ποιος εγγυάται καλύτερα το εύρυθμον του Χρηματιστηρίου.
    Η καλή μας κυβέρνηση – που είναι και «αριστερή» – ήρθε κι αυτή με το 3^ο Μνημόνιο να προσθέσει μια ακόμα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ρευστό και εγγυήσεις.
    Με νόμο – θυμίζουμε – που ψηφίστηκε όπως και οι προηγούμενοι: Με διαδικασίες εξπρές και «κατεπειγόντως». Αλλά αυτές ακριβώς τις διαδικασίες ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ – πριν γίνει κυβέρνηση – τις αποκαλούσε «εκτροπή» και «αντιδημοκρατική μαυρίλα»…
    Ο νόμος αυτός, που ξανάδωσε ζεστό χρήμα στις τράπεζες, που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τους προηγούμενους αντίστοιχους μνημονιακούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εκείνους τους νόμους που ο ΣΥΡΙΖΑ – πριν γίνει κυβέρνηση – τους αποκαλούσε «σκάνδαλο» και «έγκλημα», έγινε για την «σωτηρία» των τραπεζών. Μόνο που η «σωτηρία» των τραπεζών, υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την… σωτηρία του βρικόλακα που απαιτεί αίμα. Διαρκώς. 
    Στο πλαίσιο εκείνων των νόμων (που πριν ήταν «σκάνδαλο» και «έγκλημα» αλλά τώρα έγιναν «αριστερή σωτηρία») και πριν από την νέα ανακεφαλαιοποίησή τους, οι τράπεζες είχαν λάβει σε ρευστό ή κρατικές εγγυήσεις το ποσό των 211,5 δισ. ευρώ.
    Προσοχή: Ηδη και μόνο στα δυο πρώτα χρόνια των μνημονίων η ρευστότητα που είχαν λάβει οι ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ με τη μορφή ενισχύσεων είχαν ανέλθει στο εξωφρενικό ποσό των 125 δισ.ευρώ (έκθεση Eurobank Μάης 2012).
     Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και η 3^η – η «αριστερή» – ανακεφαλαιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. 
    Κάποιοι δημοσιολογούντες, θέλοντας να εξωραΐσουν το καθεστώς της τραπεζοκρατίας, αναμηρυκάζουν το εξής «επιχείρημα» της συμφοράς: «Μα τα λεφτά αυτά – λένε – δεν είναι ρευστό, δεν είναι χρήμα, τα περισσότερα είναι εγγυήσεις, άρα δεν μπορείτε να δημιουργείτε εντυπώσεις (σσ: εμείς δημιουργούμε τις εντυπώσεις) ότι όλα αυτά τα λεφτά έχουν καταλήξει στα ταμεία των τραπεζών». Μάλιστα…
    Είναι προφανές ότι εμείς και οι ανωτέρω παπαρολόγοι εντυπωσιαζόμαστε από διαφορετικά πράγματα απ΄ ότι εμείς. Για παράδειγμα:  Σε αυτούς δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι

   α) τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ από τα προηγούμενα και αρχής γενομένης από το πρώτο πακέτο της εποχής Αλογοσκούφη έχουν ήδη διατεθεί στις τράπεζες ως ρευστό,

   β) οι εγγυήσεις αυτές παρέχονται από το ελληνικό κράτος και ως εκ τούτου όταν καταπίπτουν βαραίνουν το ελληνικό κράτος, δηλαδή τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό,

   γ) ότι οι ενισχύσεις προς τις τράπεζες βαραίνουν το δημόσιο χρέος που καλείται να το πληρώσει, πάλι, ο ελληνικός λαός.

    Εκείνο, όμως, που βασικά δεν προκαλεί καμία εντύπωση σε όλους αυτούς είναι το εξής:  
    Ενώ το κράτος υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) για τις τράπεζες είναι προθυμότατο να εγγυάται, για τον μισθό του εργάτη δεν εγγυάται κανένας!
    Για το σπίτι του μεροκαματιάρη ή του άνεργου που απειλείται με πλειστηριασμό δεν εγγυάται κανένας!
    Για τις συντάξεις των γερόντων δεν εγγυάται κανένας!
    Για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου δεν εγγυάται κανένας!
    Για την αποτροπή των λουκέτων σε εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά δεν εγγυάται κανένας!
    Καμία εντύπωση δεν προκαλεί σε όλους αυτούς ότι για τα εισοδήματα των μισθωτών, που έχουν σφαγιαστεί κατά 50%, που εδώ και 8 χρόνια πληρώνουν τον ένα φόρο και το ένα χαράτσι μετά το άλλο, δεν προβλέφτηκε, ποτέ, κανένα πρόγραμμα… «ανακεφαλαιοποίησης». Ούτε «ενίσχυσης». Ούτε «εγγύησης».  
    Εν αντιθέσει, βεβαίως, με τις τράπεζες…

*** 

    Ως εκ τούτου, ας πάμε να θυμηθούμε λίγο την βικτωριανή εποχή, μέσα από την «Όπερα της Πεντάρας»:
    To φόντο είναι τα προάστια του Λονδίνου, εκεί που καταφεύγουν οι κοινωνικά απόκληροι και περιθωριοποιημένοι. Εκεί που το έγκλημα και ο υπόκοσμoς αντλούν τους στρατούς και την πελατεία τους.
    Ο ένας ήρωας, ο Πίτσαμ, έχει το «ταλέντο» να εκμεταλλεύεται και να εξαπατά ανθρώπους. Τους κρατά ομήρους στη δούλεψή του. Αν και είναι υγιείς, τους βάζει να παριστάνουν τους σακάτηδες και τους στέλνει να ζητιανεύουν για λογαριασμό του.
    Είναι ο επικεφαλής των λωποδυτών, ο αρχηγός του υποκόσμου, τα πορνεία δουλεύουν γι’ αυτόν, αλλά γι’ αυτόν δουλεύει και ο αρχηγός της Αστυνομίας…
    Ο άλλος ήρωας είναι ο Μακήθ. Γοητευτικός και ακραίος, τζέντλεμαν και μαχαιροβγάλτης. Ιδεολόγος και γκάνγκστερ. Προϊόν και ο ίδιος ενός κοινωνικού «πολτού», που όσο δεν έχει συνείδηση της δύναμής του, όσο δέχεται την επικυριαρχία των Πίτσαμ, τόσο περισσότερο γίνεται «άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο». Τόσο περισσότερο βουλιάζει στην αυταπάτη «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
    Το μήνυμα εκπέμπεται με τρόπο απλό και γι’ αυτό ευθύβολο:
    Η δυστυχία πάει χέρι – χέρι με την υποταγή των πολλών στους λίγους. Η κρατική εξουσία «διαιτητεύει» στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
    Όσο μεγαλύτερη η «καπατσοσύνη» και η «ελευθερία της αγοράς», τόσο μεγαλύτερη η αγριότητα των «νονών» και η «ελευθερία ηθών».
    Όσο πιο παγιωμένη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόσο πιο αχόρταγη η βουλιμία, τόσο πιο ασύδοτη η αχρειότητα του εκμεταλλευτή.
    Πρόκειται για την ιστορία ενός σάπιου κόσμου που επαναλαμβάνεται.
    Αυτή είναι η ιστορία ενός κόσμου που το 1728, όταν ο Τζον Γκέι συνέλαβε την «όπερα του ζητιάνου», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της αριστοκρατίας.
    Είναι η ιστορία ενός κόσμου που, όταν ο Μπρεχτ διασκεύασε μεγαλοφυώς την «όπερα του ζητιάνου», δημιουργώντας την «Οπερα της Πεντάρας», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της ήδη εδραιωμένης χρηματιστικής ολιγαρχίας.
    Στο ερώτημα αν η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα, στην εποχή δηλαδή των πολυεθνικών και των τραπεζών, ας αποφασίσει ο αναγνώστης. Έχοντας, φυσικά, υπόψη του τα λόγια του Μακήθ, λίγο πριν ανέβει στην κρεμάλα:

«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;»…

Διαβάστε περισσότερα

Τρέχουν....«να γλιτώσουν την Πάτρα από τον "κόκκινο κίνδυνο"!

«Προοδευτικοί»

Αυτά τα μέτωπα των «προοδευτικών» δυνάμεων που προσπαθεί να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως βρίσκουν ιδιαίτερα εύφορο έδαφος στην περιοχή της Αχαΐας και δη της Πάτρας. Ετσι, σύμφωνα με πληροφορίες, ΣΥΡΙΖΑίοι, ΔΗΜΑΡίτες και μία μεγάλη μερίδα ΠΑΣΟΚων της πόλης συνασπίζονται ενάντια στον Κ. Πελετίδη ενόψει δημοτικών εκλογών. Συγκεκριμένα, οι εκπρόσωποι τριών παρατάξεων - «ΡΑΠ - Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη» (ΣΥΡΙΖΑ), «Τώρα για την Πάτρα» (ΔΗΜΑΡ - ΠΑΣΟΚογενείς) και «Αγωνιζόμενοι Πολίτες» (ΠΑΣΟΚογενείς) - αποφάσισαν να κατεβάσουν ενιαίο ψηφοδέλτιο, με αντίπαλο βέβαια τον κομμουνιστή δήμαρχο.

Κι όπως γράφτηκε σ' ένα πετυχημένο σχόλιο στον Τύπο, στόχος τους είναι «να γλιτώσουν την Πάτρα από τον "κόκκινο κίνδυνο". Βλέπετε, ο Πελετίδης είναι θρασύς. Κάνει έργα με ελάχιστο κόστος, χωρίς εργολάβους, με τις τεχνικές υπηρεσίες του δήμου, όπως για παράδειγμα η αποκατάσταση των 800 μέτρων της πλαζ, που ένας συμβατικός προϋπολογισμός θα απαιτούσε περί τις 300.000 ευρώ, και ολοκληρώθηκε με μόλις 1.000 ευρώ. Ανοιξε θέσεις σε παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά της πόλης, προσφέρει γεύματα στους μαθητές της, εξασφάλισε την ημερήσια διατροφή για όλους τους απόρους, κάνοντας μάλιστα τη διανομή κατ' οίκον για όσους αδυνατούν να βγουν από το σπίτι. Επίσης, μείωσε τα δημοτικά τέλη στα λαϊκά στρώματα και τα αύξησε στους ισχυρούς (...)

Αυτός είναι ο εχθρός των "προοδευτικών" δυνάμεων της Πάτρας!». Τρομάρα τους!

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10020957

Διαβάστε περισσότερα

Η&Μ: Μισθοί πείνας και ανήλικα παιδιά εργάτες

 Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της

Η Η.Μ ο γνω­στός Σου­η­δι­κός κο­λοσ­σός έτοι­μων ρού­χων ράβει τα ρούχα της στις χώρες της Ασίας που για την επι­χεί­ρη­ση είναι πα­ρά­δει­σοι κερ­δο­φο­ρί­ας. Οι μι­σθοί ειναι ελά­χι­στοι για τις ανά­γκες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και στο φως της δη­μο­σιό­τη­τας έρ­χο­νται πλη­ρο­φο­ρί­ες από την Μπούρ­μα όπου απα­σχο­λού­νται παι­διά 11 και 14 χρο­νών που δου­λεύ­ουν 14 ώρες το 24ωρο! Κρύ­βουν τις ηλι­κί­ες των παι­δί­ών πα­ρα­ποιώ­ντας τα πι­στο­ποι­η­τι­κά γέν­νη­σης και τα δί­νουν άδεια όταν έχουν ήδη ει­δο­ποι­η­θεί πως θα γίνει έλεγ­χος. Οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις απα­ρά­δε­κτες και επι­κίν­δυ­νες σε κτή­ρια που κιν­δυ­νεύ­ουν να σω­ρια­στούν όπως έγινε στις 24 Απρι­λί­ου 2013, όταν το οκτα­ό­ρο­φο ερ­γο­στά­σιο υφα­σμά­των Rana Plaza στη Ντάκα του Μπα­γκλα­ντές, κα­τέρ­ρευ­σε με τε­λι­κό απο­λο­γι­σμό πάνω από 1.100 νε­κρούς και 2.500 τραυ­μα­τί­ες. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα θύ­μα­τα ήταν γυ­ναί­κες. Εκεί έρα­βαν τα ρούχα τους η Η.Μ, η Lindex, Benetton και άλλα γνω­στά μο­νο­πώ­λια.

Η Η.Μ έχει επα­νηλ­λει­μέ­να δη­λώ­σει ότι επι­διώ­κει οι ερ­γα­ζό­με­νοι να παίρ­νουν μι­σθούς που να φτά­νουν για την επι­βί­ω­σή τους. Τα στοι­χεία την δια­ψεύ­δουν!
Επί­πε­δο μι­σθών στις επι­χει­ρή­σεις κλω­στου­φα­ντουρ­γί­ας που ρά­βουν για την Η.Μ:
Μπα­γκλα­ντές 26 ευρώ τον μήνα (αντί για 239)
Ινδία 47 (179), Κα­μπό­τζη 67 (263)
Σρι Λάνκα 46 (238), Μα­λαι­σία 180 (332)
Ιν­δο­νη­σία 75 (245), Κίνα 160 (460)

                                                                                                     

Δού­λοι της Μόδας

Τα ίδια ισχύ­ουν και στην Τουρ­κία και στην Βουλ­γα­ρία. Οι μι­σθοί κυ­μαί­νο­νται στο 20-30% του μι­σθού επι­βί­ω­σης όσο ήταν και η αύ­ξη­ση των κερ­δών της Η.Μ μόνο για τον μήνα Ιού­νιο του τρέ­χο­ντος έτους. Η Η.Μ αλλά και οι άλλες επι­χει­ρή­σεις ρού­χων, τα ρί­χνουν στους υπο­ερ­γο­λά­βους, απο­κρύ­πτο­ντας πως οι ίδιες κα­θο­ρί­ζουν στην ουσία τις τιμές. Ιδιαί­τε­ρα στο θέμα της παι­δι­κής ερ­γα­σί­ας το πρό­σφα­το βι­βλίο των Tobias Andersson Åkerblom och Moa Kärnstrand με τίτλο «Δού­λοι της Μόδας» είναι απο­κα­λυ­πτι­κό για την παι­δι­κή ερ­γα­σία στην Μπούρ­μα. Η Η.Μ δη­λώ­νει πως δεν έχει ιδέα, χωρίς όμως να κα­ταγ­γέλ­λει τα συμ­βό­λαια και τις πα­ραγ­γε­λί­ες. « Ομορ­φος κό­σμος ηθι­κός, αγ­γε­λι­κά πλα­σμέ­νος…»

Διαβάστε περισσότερα

Μέι: Μετά το Brexit οι Ευρωπαίοι θα αντιμετωπίζονται όπως όλοι οι μετανάστες

Νέοι κανόνες
Νέους κανόνες για τη μετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίοι θα τεθούν σε εφαρμογή μετά το Brexit και θα δώσουν προτεραιότητα στους εξειδικευμένους εργαζόμενους καταργώντας την ελεύθερη κυκλοφορία των ευρωπαίων πολιτών, ανακοίνωσε η Τερέζα Μέι.
«Όταν θα εγκαταλείψουμε (την Ευρωπαϊκή Ένωση) θα θέσουμε σε ισχύ ένα σύστημα μετανάστευσης που βάζει τέλος μια και καλή στην ελεύθερη κυκλοφορία» των ευρωπαίων πολιτών στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανέφερε σε ανακοίνωσή της η πρωθυπουργός. «Θα είναι ένα σύστημα βασισμένο στις ικανότητες των εργαζομένων και όχι στην προέλευσή τους».
«Αυτό το νέο σύστημα θα επιτρέψει να μειωθεί η μετανάστευση των προσώπων με χαμηλή εξειδίκευση», πρόσθεσε η επικεφαλής της κυβέρνησης. «Θα θέσει το Ηνωμένο Βασίλειο στην οδό της μείωσης της μετανάστευσης σε βιώσιμα επίπεδα, όπως είχαμε υποσχεθεί».
Η Τερέζα Μέι είχε δεσμευθεί στο πρόγραμμα που είχε παρουσιάσει ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου 2017 να μειώσει την καθαρή μετανάστευση σε λιγότερους από 100.000 ανθρώπους τον χρόνο, έναντι 273.000 το 2016. Η βρετανή πρωθυπουργός θα αναπτύξει λεπτομερώς αυτό το νέο σύστημα στην ομιλία που θα εκφωνήσει αύριο Τετάρτη στο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος στο Μπέργμιγχαμ (κεντρική Αγγλία).
Σύμφωνα μ’ αυτούς τους νέους κανόνες, τα πρόσωπα που επιθυμούν να εγκατασταθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να έχουν ένα ορισμένο εισοδηματικό επίπεδο για να εγγυώνται ότι δεν θα πάρουν δουλειές «που θα μπορούσε να αναλάβει» ο βρετανικός πληθυσμός. Οι βίζες που χορηγούνται στους φοιτητές δεν θα υπόκεινται στα ίδια κριτήρια.
Ο υπουργός Εσωτερικών Σατζίντ Τζαβίντ πρότεινε από την πλευρά του μια μεταρρύθμιση του τεστ που πρέπει να περνούν τα πρόσωπα τα οποία επιθυμούν να λάβουν βρετανικό διαβατήριο, με την ενσωμάτωση σ’ αυτό αναφορών στις «βρετανικές αξίες». Το σημερινό τεστ, που αφορά την κουλτούρα της χώρας, την ιστορία της, τον αθλητισμό και την κουζίνα της «δεν είναι επαρκές», δήλωσε σήμερα ο υπουργός στη διάρκεια ομιλίας του στο συνέδριο των Τόρις.
«Βεβαίως», πρόσθεσε, «είναι ίσως χρήσιμο να ξέρει κάποιος το όνομα της έκτης συζύγου του Ερρίκου του 8ου (σ.σ.: Αικατερίνη Παρ). Όμως το πιο σημαντικό για μένα είναι να καταλαβαίνει επίσης τις προοδευτικές και δημοκρατικές αξίες που ενώνουν την κοινωνία μας». «Οφείλουμε να το κάνουμε ένα τεστ σχετικά με τις βρετανικές αξίες — και αυτό ακριβώς θα κάνω», τόνισε.
news247.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μετά την απομάκρυνση από τις Πρέσπες ουδέν λάθος αναγνωρίζεται

• milakas@imerodromos.gr

Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει αρχίσει να παράγει αποτελέσματα αμέσως μετά την υπογραφή της. Αυτήν την επισήμανση έχει κάνει, μεταξύ άλλων, και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ ο οποίος μάλιστα  απείλησε με «ποινές» όποιο από τα δύο μέρη για όποιους λόγους υπαναχωρήσει.
Το βασικό παραγόμενο αποτέλεσμα της Συμφωνίας είναι η έναρξη των διαδικασιών ένταξης της ΠΓΔΜ στη συμμαχία. Ήδη, από την υπογραφή της Συμφωνίας δεκάδες επιτροπές και υποεπιτροπές της συμμαχίας συνεδριάζουν και αποφασίζουν πρακτικούς τρόπους εναρμόνισης και ενσωμάτωσης του νέου μέλους. Σ’ αυτές τις συζητήσεις οι οποίες μπορούν να αφορούν από την αλλαγή των στρατιωτικών στολών και των αρβύλων μέχρι την προμήθεια συμβατού με τις ανάγκες τις συμμαχίας στρατιωτικού υλικού από την ΠΓΔΜ, οι Ελληνες αντιπρόσωποι αποδέχονται και συμφωνούν με τις αποφάσεις οι οποίες και υλοποιούνται χωρίς να περιμένουν την οριστική κύρωση της Συμφωνίας από τα δύο κράτη.
Με πιο απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση με την υπογραφή Κοτζιά στη Συμφωνία των Πρεσπών έχει αποδεχτεί την διαδικασία ενσωμάτωσης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ πριν από την κύρωση της Συμφωνίας η οποία υποτίθεται ότι θα επίλυε τη διαφορά της ονομασίας και του αλυτρωτισμού που εκπορεύεται από το Σύνταγμα του γειτονικού κράτους. Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απεμπόλησε το μόνο διπλωματικό όπλο πίεσης που είχε η χώρα προκειμένου να πετύχει τον στόχο που είχε θέσει: την τελική λύση των διαφορών πριν η ΠΓΔΜ γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς βιάζονται και επιδιώκουν ώστε η Συμφωνία των Πρεσπών να επικυρωθεί από τη Βουλή. Με την επικύρωση, θα νομιμοποιηθεί – εκ των υστέρων-  και θα δικαιολογηθεί με τις ψήφους που θα συγκεντρωθούν στο ελληνικό κοινοβούλιο η διαδικασία ένταξης  αυτής της χώρας , η οποία είναι ανεπίστρεπτη είτε με το όνομα ΠΓΔΜ είτε ως Βόρεια Μακεδονία, είτε ως Μακεδονία σκέτο.
Κατά τα λοιπά, πως και αν θα τη βγάλει καθαρή ο Ζάεφ ή αν και πως θα διασώσει ψήγματα πολιτικής αξιοπρέπειας (και καμία ψήφο) ο Καμμένος , με ποιον τρόπο θα ισορροπήσει το πολιτικό σκηνικό στις δύο χώρες είναι παρεμπίπτοντα ζητήματα καθώς οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι οι μαριονέτες δεν είναι αναντικατάστατες…

Πηγή: topontiki.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Πάολα Ρεβενιώτη: Οι Έλληνες μισούν τους φτωχούς γκέι - Aν είσαι πάμπλουτος και γκέι, σε βγάζουν δήμαρχο

Το περιστατικό στο κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια όπου έχασε τη ζωή του ο Ζακ Κωστόπουλος σχολίασε σε ανάρτησή της στο Facebook η τρανς Ελληνίδα ποιήτρια και πρωτοπόρα του ελληνικού ΛΟΑΤΚΙ, Πάολα Ρεβενιώτη.
Υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι οι Έλληνες «μισούν τους φτωχούς gay και τους φτωχούς κλέφτες ή εξαρτημένους. Aν είσαι πάμπλουτος και gay που δεν το διεκδικείς, αλλά λες αστειάκια και χαριτωμένα πράματα και δήμαρχο σε βγάζουν».
Αναλυτικά, η ανάρτησή της:
«Οι Έλληνες δεν μισούν τις αδελφές τους gay, τους πούστηδες και όπως τους αποκαλούν. Ούτε μισούν τους κλεφτες και αυτούς που πίνουν ναρκωτικά.
Μισούν τους φτωχούς gay και τους φτωχούς κλέφτες ή εξαρτημένους.
Aν είσαι πάμπλουτος και gay που δεν το διεκδικείς, αλλά λες αστειάκια και χαριτωμένα πράματα και δήμαρχο σε βγάζουν.
Aν είσαι κοκάκιας πλούσιος και πεθάνεις, σε κλαίνε 3 μήνες.
Στην φτώχεια είναι ρατσιστές, άσχετα αν και αυτοί είναι φτωχομπινέδες».

Διαβάστε περισσότερα

Πως δημιουργείται η κοινωνική φοβία σε παιδιά και εφήβους;

Η διαταραχή του κοινωνικού άγχους ή κοινωνική φοβία συνιστά μια αγχώδη διαταραχή κατά την οποία οι άνθρωποι αισθάνονται άγχος και αμηχανία σε διάφορες κοινωνικές περιστάσεις με πιο συνηθισμένη εκδήλωση το να αποφεύγουν να μιλήσουν παρουσία τρίτων (ΑPA, 1994), ενώ εκτιμάται ότι περίπου 6.8% των παιδιών παρουσιάζει τη διαταραχή (Chavira et al., 2005). Όσον αφορά στην αιτιολογία της διαταραχής, οι έρευνες συγκλίνουν με συνέπεια στο συμπέρασμα ότι η μητρική υπερπροστασία και η πατρική μειωμένη συναισθηματική εγγύτητα συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την εμφάνιση κοινωνικής φοβίας σε παιδιά, ενώ οι αρνητικές κοινωνικές εμπειρίες φαίνεται ότι συνδέονται περισσότερο με τον περιορισμένο τύπο της κοινωνικής φοβίας.

Η κληρονομικότητα φαίνεται ότι διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση, όχι όμως και στη διατήρηση της διαταραχής. Ωστόσο, οι έρευνες έχουν παρουσιάσει αντιφατικά ευρήματα όσον αφορά στην ύπαρξη συγκεκριμένων γονιδίων που καθορίζουν συγκεκριμένα συμπτώματα της κοινωνικής φοβίας τα οποία είναι όμως κοινά και σε άλλες αγχώδεις διαταραχές.
Προκειμένου να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται η διαταραχή, θεωρήθηκε αναγκαίο να εκτιμηθεί ως προς την ανάπτυξη του φόβου στα άτομα. Ο φόβος είναι ένα έντονο ενοχλητικό συναίσθημα που προκαλείται από έναν επερχόμενο κίνδυνο ασχέτως εάν η απειλή είναι πραγματική ή όχι. Η φοβία διαφοροποιείται από τον φόβο, καθώς «χαρακτηρίζεται από έναν υπέρμετρο και παράλογο φόβο για ένα συγκεκριμένο πράγμα ή κατάσταση τα οποία και αποφεύγονται σε κάθε περίπτωση ή γίνονται ανεκτά με ταυτόχρονη παρουσία μεγάλης ανησυχίας» (Choy, Fyer & Lipsitz, 2007: 267). Επιπλέον, μια κατάσταση διαγιγνώσκεται ως φοβία σε παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών, εάν επιμένει για τουλάχιστον έξι μήνες. Οι φοβίες διακρίνονται σε τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες. Πιο συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνουν φόβο για τα ζώα, περιβαλλοντικούς φόβους (π.χ. υψοφοβία, υδροφοβία), καταστασιακούς φόβους (π.χ. κλειστοφοβία) και φόβους σχετιζόμενους με την υγεία (π.χ. αιματοφοβία). Η κοινωνική φοβία είναι μια υποκατηγορία καταστασιακής φοβίας η οποία χαρακτηρίζεται από έναν «διαφαινόμενο και έντονο φόβο σε κοινωνικές περιστάσεις ή επιδόσεις στη διάρκεια των οποίων είναι πιθανό να προκύψει αμηχανία» (APA, 1994: 411). Διακρίνονται δύο τύποι κοινωνικής φοβίας, ο γενικευμένος τύπος ο οποίος χαρακτηρίζεται από φοβία η οποία είναι εμφανής στις περισσότερες κοινωνικές περιστάσεις και ο περιορισμένος τύπος φοβίας που εμφανίζεται σε μία ή δύο κοινωνικές περιστάσεις, με πιο συνηθισμένο τον φόβο να μιλήσει κανείς μπροστά σε ακροατήριο.


Αν προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την εικόνα του παιδιού με κοινωνική φοβία, θα λέγαμε ότι μοιάζει να είναι διστακτικό, δειλό, φοβισμένο, υπερβολικά ντροπαλό, φιλήσυχο, μοναχικό με λίγους ή καθόλου φίλους στο σχολικό του περιβάλλον (Kearney, 2005). Στο ερώτημα του τί είναι αυτό που πραγματικά φοβάται το παιδί με κοινωνική φοβία προσπάθησε να δώσει απάντηση μια έρευνα που διεξήχθη ανάμεσα σε 50 παιδιά ηλικίας 7-13 ετών τα οποία πληρούσαν τα κριτήρια για την εμφάνιση κοινωνικής φοβίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής ήταν αποκαλυπτικά, καθώς διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά φοβούνταν τις επιδόσεις τους είτε στα μαθήματα, είτε σε αθλητικές ή μουσικές εκδηλώσεις. Πιο συγκεκριμένα, το 71% των παιδιών παρουσίαζε φόβο να διαβάσει ένα κείμενο μπροστά στους συμμαθητές του, το 61% φόβο να παίξει ένα μουσικό όργανο ή να εξασκήσει ένα άθλημα, το 51% να σηκωθεί όρθιο και να γράψει στον πίνακα. Επιπρόσθετα, η έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά με κοινωνική φοβία φοβούνταν να εμπλακούν σε συνήθεις κοινωνικές περιστάσεις, καθώς το 58% των παιδιών φοβόταν να ξεκινήσει μια συζήτηση, το 47% να πάει σε ένα πάρτυ και το 45% να παίξει με τα άλλα παιδιά( Beidel, Turner & Morris, 1999). Επομένως, είναι φανερό ότι τα παιδιά με κοινωνική φοβία παρουσιάζουν δυσκολίες προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον εξαιτίας των κοινωνικών ελλειμμάτων τους που ενδέχεται να οδηγήσει σε σχολική φοβία και επίμονη άρνηση να πάνε στο σχολείο, ενώ έχει συνδεθεί και με εγκατάλειψη του σχολείου πριν το πέρας της υποχρεωτικής εννιαετούς εκπαίδευσης (Stein & Kean, 2000). Συμπεραίνουμε ότι η κοινωνική φοβία είναι μια διαταραχή που δύναται να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ακαδημαϊκή εξέλιξη και πρόοδο του παιδιού.

Η κοινωνική φοβία εμφανίζεται πιο συχνά σε κορίτσια από ό,τι σε αγόρια, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί, εκτός από την κληρονομικότητα, στο κοινωνικό στερεότυπο που υπάρχει ότι τα αγόρια είναι «άτρωτα», γεμάτα αποφασιστικότητα, θάρρος και αυτοπεποίθηση, ενώ τα κορίτσια στερεοτυπικά θεωρούνται συνεσταλμένα, ντροπαλά, υποχωρητικά και λιγότερο διεκδικητικά. Παρά το γεγονός ότι η κοινωνική φοβία μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, οι περισσότερες έρευνες στη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς και το Διαγνωστικό Στατιστικό Εγχειρίδιο DSM-IV (APA, 2000) δέχονται ως πιθανότερη ηλικία έναρξης το χρονικό διάστημα μεταξύ της ύστερης παιδικής ηλικίας (10-12 ετών) και της προεφηβείας (12-14 ετών). Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο πιο νωρίς τοποθετείται η εμφάνιση της διαταραχής, τόσο πιο σοβαρά είναι τα συμπτώματα στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή.

Οι ερευνητές έχουν αρχίσει πρόσφατα να διερευνούν την αιτιολογία για την εμφάνιση και διατήρηση της διαταραχής σε παιδιά και εφήβους. Το ζήτημα του ρόλου της κληρονομικότητας στην εμφάνιση κοινωνικής φοβίας έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τους ερευνητές. Μπορούμε με βεβαιότητα να υποστηρίξουμε ότι  η κληρονομικότητα διαδραματίζει ρόλο στην εκδήλωση της διαταραχής, αλλά δεν ξέρουμε κατά πόσον συντελεί στη διατήρησή της. Ενδεικτικά, αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι άτομα που έχουν γονείς ή στενούς συγγενείς με κοινωνική φοβία είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν αυτή τη διαταραχή. Ερευνητικά στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη ή όχι κληρονομικότητας της κοινωνικής φοβίας έχουν πρωτίστως δοθεί από έρευνες που έγιναν σε δίδυμα. Χαρακτηριστικά, μια ανασκόπηση τέτοιων ερευνών σημείωσε ένα σημαντικό βαθμό κληρονομικότητας της κοινωνικής φοβίας σε παιδιά (Beatty et al., 2002), ενώ οι Οllendick και Ηirshfeld-Bekker (2002) απέδωσαν έναν μικρότερο βαθμό στην κληρονομικότητα ως αιτιολογικού παράγοντα για την εμφάνιση της κοινωνικής φοβίας. Μια έρευνα που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το βαθμό επίδρασης της κληρονομικότητας στην εμφάνιση κοινωνικής φοβίας σε θηλυκά ζευγάρια διδύμων, προέβη σε επανεξέταση των διδύμων ζευγαριών προκειμένου να δώσει πιο αξιόπιστα αποτελέσματα. Την πρώτη φορά που εξέτασαν τα δίδυμα βρέθηκε ένας στατιστικά σημαντικός βαθμός επίδρασης της κληρονομικότητας, ενώ στην επανεξέταση που έγινε 8 χρόνια αργότερα, ο δείκτης επίδρασης της κληρονομικότητας ελαττώθηκε κατά πολύ. Αυτό το εύρημα επισημαίνει ότι η μεν εμφάνιση κοινωνικής φοβίας συνδέεται με την κληρονομικότητα, η δε διατήρησή της δεν είναι τόσο στενά συνυφασμένη με την ύπαρξη κληρονομικότητας και ότι ενδεχομένως το περιβάλλον διαδραματίζει έναν πιο καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της διαταραχής.

Παρόλο που υπάρχει ενδιαφέρον για τη διερεύνηση της συμβολής συγκεκριμένων γονιδίων στην εμφάνιση κοινωνικής φοβίας, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει διαμορφώσει ακόμη μια καθαρή εικόνα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο γονότυπος καθορίζει το συμπεριφορικό φαινότυπο του παιδιού με κοινωνική φοβία. Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές έχουν βρει ότι μια πολυμορφία στο διαβιβαστή της ντοπαμίνης συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση κοινωνικού άγχους στα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα συνδέεται και με παρόμοιες αγχώδεις διαταραχές, όπως η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και το σύνδρομο Tourett (Rowe et al., 1998).
Οι αναπτυξιακές θεωρίες τείνουν να θεωρούν καταλυτική τη συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος και πιο συγκεκριμένα της γονεϊκής υπερπροστασίας και τιμωρητικής συμπεριφοράς στην ανάπτυξη κοινωνικών φόβων. Ο Parker όρισε την υπερπροστασία ως υπερβολική ανάμειξη των γονέων στον έλεγχο του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται το παιδί που έχει ως σκοπό την προστασία του από αρνητικές κοινωνικές εμπειρίες, ακόμη και εάν δεν υπάρχει ορατή απειλή σε αυτό το περιβάλλον. Θεωρητικοί της αναπτυξιακής ψυχολογίας οι οποίοι υπερτονίζουν το ρόλο του χαρακτήρα του παιδιού στη γένεση της κοινωνικής φοβίας επεξέτειναν τη θεωρία του Parker και πρότειναν ένα μοντέλο διπλής κατεύθυνσης κατά το οποίο ο απομονωμένος και δειλός χαρακτήρας του παιδιού έλκει μία προστατευτική συμπεριφορά εκ μέρους των γονέων η οποία με τη σειρά της δεν βοηθά το παιδί να ξεπεράσει την έμφυτη ντροπαλότητά του και κατ’ επέκταση οδηγεί στη διατήρηση της διαταραχής (Rapee, 2001). Eπιπλέον, ερευνητές τείνουν να συνδέουν την υπερπροστασία και το μεγαλύτερο έλεγχο που ασκείται στη συμπεριφορά των παιδιών με την ελλιπή ανταπόκριση των παιδιών σε κοινωνικά ερεθίσματα που συνιστά ένα βασικό χαρακτηριστικό στη συμπεριφορά των παιδιών με κοινωνική φοβία. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του ότι η υπερπροστασία δεν αφήνει ελεύθερο το παιδί να εξερευνήσει αυτόνομα το κοινωνικό του περιβάλλον, να δημιουργήσει και να διατηρήσει φιλικές και κοινωνικές σχέσεις και επιπλέον αυξάνει την αίσθηση του παιδιού ότι ο κόσμος που το περιβάλλει είναι αφιλόξενος και απειλητικός, η οποία φαίνεται να οδηγεί σε αποφυγή των κοινωνικών συναλλαγών και αποτυχία να αναπτύξει τις απαραίτητες γνωστικές δομές και κοινωνικές δεξιότητες που το καθιστούν το παιδί ικανό να ανταπεξέλθει στις διάφορες κοινωνικές περιστάσεις (Τaylor & Alden, 2005).

Αρκετοί ερευνητές έχουν παράσχει εμπειρικά δεδομένα με στόχο τη διερεύνηση σε βάθος της σχέσης μεταξύ της υπερπροστασίας των γονέων και της εμφάνισης κοινωνικής φοβίας. Στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, ένα μεγάλο μέρος της προσοχής έχει επικεντρωθεί στη μητρική υπερπροστασία, ενώ ο ρόλος του πατρικού ελέγχου στον καθορισμό της συμπεριφοράς του παιδιού δεν έχει ακόμη εξεταστεί εκτενώς. Τα ερευνητικά δεδομένα προέρχονται από ανακλητικές αναφορές ενηλίκων με κοινωνική φοβία.  Ενήλικες με κοινωνική φοβία ανακαλούν τους γονείς τους ως λιγότερο κοινωνικούς, με τάσεις απομόνωσης, αναφέρουν ότι υπολογίζουν πολύ τη γνώμη των άλλων και χρησιμοποιούν τη ντροπή ως μέθοδο πειθαρχίας, επισημαίνοντας τη συμβολή ενός αυταρχικού προτύπου διαπαιδαγώγησης στην ανάπτυξη κοινωνικής φοβίας. Έρευνες που στηρίζονται στην νατουραλιστική παρατήρηση παιδιών υποστηρίζουν ότι ο συνδυασμός μεγαλύτερου ελέγχου στη συμπεριφορά του παιδιού, υπερπροστασίας και λιγότερης συναισθηματικής εγγύτητας συνδέονται άμεσα με τη γένεση της κοινωνικής φοβίας (Hudson & Rapee, 2002).

Πέρα από τη συμβολή της μητρικής υπερπροστασίας στη γένεση της κοινωνικής φοβίας, ο ρόλος της σχέσης πατέρα-παιδιού φαίνεται να είναι εξίσου σημαντικός.  Η πατρική απόρριψη έχει κατά καιρούς συνδεθεί με εμφάνιση άγχους, συναισθηματικών διαταραχών, κατάχρηση ουσιών και κατάθλιψη στους εφήβους (Rohner et al., 2007). Μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι τόσο η μητρική υπερπροστασία όσο και η πατρική απόρριψη ή τουλάχιστον μειωμένη συναισθηματική εγγύτητα συνδέονται άμεσα με την παιδική κοινωνική φοβία, επισημαίνοντας όμως ότι εάν ο ένας από τους δύο γονείς δείξει συναισθηματική ζεστασιά και ευαισθησία προς το παιδί μπορεί να καλυφθεί το κενό που έχει δημιουργηθεί από τον άλλο γονέα. Oι εν λόγω ερευνητές προχώρησαν σε βάθος την ανάλυσή τους και έδωσαν μία πιθανή ερμηνεία της πατρικής απόρριψης που έγκειται στο ότι η μητέρα θεωρεί το παιδί της εύθραυστο, θέλει να το προστατεύσει και στην προσπάθειά της αυτή δημιουργεί μια πολύ στενή σχέση μαζί του. Ο πατέρας που αισθάνεται παραμελημένος και πιθανώς απογοητευμένος επειδή τον έχουν αφήσει εκτός της δυάδας μητέρας-παιδιού, αποσύρεται και φέρεται αρνητικά στο παιδί δείχνοντας μειωμένη συναισθηματική εγγύτητα (Κnapee et al., 2012). Συμπερασματικά, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η μητέρα το παιδί της φαίνεται ότι έχει αντίκτυπο τόσο στο ίδιο όσο και στη σχέση του πατέρα με το παιδί.
Οι θεωρίες της κοινωνικής μάθησης προτείνουν ότι ο συνδυασμός των αρνητικών εμπειριών που απορρέουν από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και η έλλειψη γνωστικών μηχανισμών τείνουν να οδηγούν σε επαναλαμβανόμενες αρνητικές γνωσίες οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύουν την αρνητική αυτο-εικόνα του παιδιού, συντελώντας στην ανάπτυξη της κοινωνικής φοβίας( Rapee & Spence, 2004). Σε ποιο βαθμό όμως συντελούν οι τραυματικές εμπειρίες στην εμφάνιση της κοινωνικής φοβίας; Σε αυτό το ερώτημα προσπάθησε να δώσει απάντηση μια έρευνα κατά την οποία ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να προσδιορίσουν τις αιτίες των φόβων τους. Περισσότεροι από τους μισούς ανέφεραν τραυματικές κοινωνικές εμπειρίες που συνέβησαν κατά την παιδική τους ηλικία ως την κύρια αιτία των κοινωνικών τους φόβων, όμως αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν περιορισμένη κοινωνική φοβία που όπως έχει προαναφερθεί εκδηλώνεται σε μία μόνο ή έστω ελάχιστες κοινωνικές περιστάσεις. Επομένως, επιβεβαιώνεται ότι η παιδική ηλικία συνιστά μια κρίσιμη καμπή για την συναισθηματική ανάπτυξη του ατόμου. Αρνητικές κοινωνικές εμπειρίες που φαίνεται να επηρεάζουν την εκδήλωση κοινωνικής φοβίας συμπεριλαμβάνουν, ανάμεσα σε άλλα, κοροϊδία, σχολικό εκφοβισμό, άσκηση κριτικής και αποκλεισμό από την ομάδα των σημαντικών άλλων (π.χ. να μην επιλέγεται το φοβικό παιδί να συμμετέχει σε μια κοινή δραστηριότητα της ομάδας). Το τελευταίο φαίνεται να είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη κοινωνικής φοβίας (Spence et al., 1999).

Πηγή: eidikospaidagogos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος: Αστυνομικοί υποδύονται τους φωτογράφους και καταγράφουν διαδηλωτές

Με αφορ­μή δη­μο­σιεύ­μα­τα ότι άν­δρες της Ασφά­λειας υπο­δυό­με­νοι τους ει­κο­νο­λή­πτες και τους τε­χνι­κούς ΜΜΕ κα­τέ­γρα­φαν δια­δη­λω­τές σε δη­μό­σιες συ­γκε­ντρώ­σεις, η Ένωση Φω­το­ρε­πόρ­τερ Ελ­λά­δος κα­ταγ­γέλ­λει την ασφα­λί­τι­κη πρα­κτι­κή «από τους θε­σμούς που τάχα προ­στα­τεύ­ουν το πο­λί­τευ­μα αλλά και την ζωή πο­λι­τών», η οποία «θέτει σε κίν­δυ­νο τη σω­μα­τι­κή μας ακε­ραιό­τη­τα αλλά και την ίδια μας την ζωή».
Πρό­σφα­τα υπήρ­χε δη­μο­σί­ευ­μα ότι άντρες της Ασφά­λειας, πα­ρα­κο­λου­θού­σαν τον Πα­να­γιώ­τη Λα­φα­ζά­νη πα­ρι­στά­νο­ντας τους ει­κο­νο­λή­πτες, όμως δεν είναι λίγες οι πε­ρι­πτώ­σεις που ασφα­λί­τες εντο­πί­στη­καν σε συ­γκε­ντρώ­σεις και πο­ρεί­ες.

Ανα­λυ­τι­κά η Ανα­κοί­νω­ση της Ε.Φ.Ε

Η Ένωση Φω­το­ρε­πόρ­τερ Ελ­λά­δος κα­τα­δι­κά­ζει την πρα­κτι­κή της Ελ­λη­νι­κής Αστυ­νο­μί­ας που είδε το φως της δη­μο­σιό­τη­τας. Πλη­ρο­φο­ρού­μα­στε ότι αστυ­νο­μι­κοί του τμή­μα­τος Προ­στα­σί­ας του Κρά­τους και του Δη­μο­κρα­τι­κού Πο­λι­τεύ­μα­τος υπο­δυό­με­νοι τους ει­κο­νο­λή­πτες και τους τε­χνι­κούς ΜΜΕ κα­τέ­γρα­φαν δια­δη­λω­τές σε δη­μό­σιες συ­γκε­ντρώ­σεις.
Η αντι­ποί­η­ση δη­μο­σιο­γρα­φι­κής επαγ­γελ­μα­τι­κής ιδιό­τη­τας και της επαγ­γελ­μα­τι­κής ιδιό­τη­τας φω­το­ρε­πόρ­τερ, προς εξα­πά­τη­ση πο­λι­τών και σχη­μα­τι­σμό ποι­νι­κής δι­κο­γρα­φί­ας σε βάρος τους, οδη­γεί τους εξα­πα­τη­θέ­ντες πο­λί­τες, με­τα­ξύ των οποί­ων βρί­σκο­νται και ηγε­τι­κά στε­λέ­χη νό­μι­μων κομ­μά­των και κι­νή­σε­ων, σε συ­μπε­ρά­σμα­τα για ανύ­παρ­κτη δια­σύν­δε­σή μας με τις αστυ­νο­μι­κές αρχές.
Πρό­κει­ται για κί­νη­ση σε βάρος της ελευ­θε­ρο­τυ­πί­ας και συ­νε­πα­γό­με­να θέτει σε κίν­δυ­νο τη σω­μα­τι­κή μας ακε­ραιό­τη­τα αλλά και την ίδια μας την ζωή όταν θα κλη­θού­με να κά­νου­με και πάλι τη δου­λειά μας. Γιατί εμείς όταν κά­νου­με τη δου­λειά μας και κα­λύ­πτου­με δη­μό­σιες συ­γκε­ντρώ­σεις, σε αντί­θε­ση προ­φα­νώς με τις αρχές της χώρας, δη­λώ­νου­με αμέ­σως το όνομα και την ιδιό­τη­τά μας.
Προ­κα­λεί θλίψη και οργή εν έτει 2018 σε δη­μο­κρα­τι­κή χώρα της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης να τε­λού­νται τέ­τοιες αντι­δη­μο­κρα­τι­κές και επι­κίν­δυ­νες πρα­κτι­κές από τους θε­σμούς που τάχα προ­στα­τεύ­ουν το πο­λί­τευ­μα αλλά και την ζωή πο­λι­τών. Κα­λού­με την πο­λι­τι­κή ηγε­σία του Υπουρ­γεί­ου Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη να πρά­ξει τα δέ­ο­ντα.
Αθήνα 30 Σε­πτεμ­βρί­ου 2018
Ο ΠΡΟ­Ε­ΔΡΟΣ                                                 Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜ­ΜΑ­ΤΕ­ΑΣ
ΜΠΟ­ΝΗΣ ΧΡΗ­ΣΤΟΣ                                  ΑΣΒΕ­ΣΤΟ­ΠΟΥ­ΛΟΣ ΒΑ­ΣΙ­ΛΗΣ

Διαβάστε περισσότερα

Τσίπρας: Πιο ΗΠΑκουος …πεθαίνεις

• facebook.com/theodoropan
• theodoropoulos@imerodromos.gr

«Αν θέλουμε να προστατεύσουμε το εθνικό συμφέρον μας, να αναβαθμίσουμε τον ρόλο της χώρας και να την κάνουμε μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος -όπως ήταν τρία χρόνια πριν – αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας. 
Με συνέντευξη του, στη Wall Street Journal, ενόψει και της παρουσίας του στη Νέα Υόρκη με αφορμή τη Σύνοδο του ΟΗΕ, ο Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να δώσει για πολλοστή φορά τα διαπιστευτήρια του, στις ΗΠΑ.
Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός απέκτησε την …«αριστερά» του. Ο Τσίπρας, έχει μετατραπεί σε σημαιοφόρο της Ουάσιγκτον στην περιοχή και έχει αναγάγει τις ΗΠΑ στον «καλύτερο σύμμαχο» της Ελλάδας. Ως …υπάκουος σύμμαχος μάλιστα φροντίζει να διατυμπανίζει με κάθε τρόπο τις επιλογές του. 
Σε μια περίοδο που στα Βαλκάνια, στη Συρία, στη Νοτιανατολική Μεσόγειο «κονταροχτυπιούνται» Αμερικάνοι, Ρώσοι, Ισραηλινοί και οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ, ο Τσίπρας σπεύδει να βαπτίσει την πλήρη πρόσδεση της χώρας στο άρμα των ΗΠΑ ως …«εθνικό συμφέρον».
Η Ελλάδα, έχει επιλεγεί από τις ΗΠΑ για ως το νέο ενισχυμένο ορμητήριο πολέμου στην περιοχή – με βάσεις από τη Σούδα, μέχρι την Αλεξανδρούπολη και από τον Άραξο μέχρι τη Λάρισα – αλλά ο Τσίπρας αυτή την εμπλοκή στο κουβάρι της έντασης και της φωτιάς, την λανσάρει ως «αναβάθμιση του ρόλου της χώρας»…
Στη συνέντευξή του, που η Αμερικάνικη εφημερίδα, δημοσίευσε με τίτλο: «Ο αριστερός ηγέτης της Ελλάδας οικοδομεί συμμαχία με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στα Βαλκάνια», ο Έλληνας πρωθυπουργός, καυχιέται: «Η συνεργασία και οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ. Ίσως αυτό είναι περίεργο, αλλά είναι αλήθεια».
Στην ίδια συνέντευξη ξεκαθάρισε ότι στόχος του είναι να στηρίξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και να διευκολύνει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.  Ο ίδιος μάλιστα σπεύδει να καθησυχάσει, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα για την επικύρωση της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, σημειώνοντας:  «Δεν θα παίξω παιχνίδια, η Συμφωνία θα επικυρωθεί στην ελληνική Βουλή μετά το τέλος της διαδικασίας (σ.σ το δημοψήφισμα) στην ΠΓΔΜ».
Με τον τρόπο αυτό,  σύμφωνα με την WSJ , ο πρωθυπουργός καταρρίπτει τα σενάρια περί αναβολής της ψήφισης της Συμφωνίας για μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Δεδομένου ότι μετά το δημοψήφισμα πρέπει να γίνει και συνταγματική αναθεώρηση στη γειτονική χώρα, αυτή η στιγμή θα μπορούσε να είναι ο Μάρτιος, αναφέρεται στο δημοσίευμα της WSJ.
Μάλιστα ο Τσίπρας απέδωσε τη βούλησή του να λύσει το ονοματολογικό σε ένα ευρύτερο σχέδιο αναβάθμισης του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια. «Μπορώ να δω πολύ καθαρά ότι αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσθέσουμε αξία στον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας»…
Μιλώντας αναφορικά με το ζήτημα των Ρώσων διπλωματών και τη στάση της Αθήνας, ο κ. Τσίπρας υποστήριξε: «Πήραμε μια απόφαση προκειμένου να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα και αυτό ήταν ένα πολύ καθαρό σήμα».
Το σίγουρο είναι ότι πιο (ΗΠΑ)κουος πεθαίνεις…

Διαβάστε περισσότερα