Κατεβάσαμε τα σώβρακα και στους Ρώσους

Με μπαλαλάικες θα χορεύουμε το χορό του Ζαλόγγου ως ο χρησιμότερος ηλίθιος της Ε.Ε και της Ρωσίας

Μαρία Τσολακίδη

Ο Έλληνας πρωθυπουργός με την συνάντηση του με τον κ. Πούτιν κατάφερε να σταματήσει οποιαδήποτε εκκίνηση της πραγματικής ελληνικής οικονομίας υποσχόμενος ότι θα δώσει ελληνική γη σε ρωσικά συμφέροντα για να περάσει ο αγωγός Turkish Stream ενώ παύει κάθε ελπίδα δευτερογενούς παραγωγής στην Ελλάδα.

Από την πλευρά της η Ε.Ε τρίβει τα χέρια της που η Ελλάδα έγινε η γέφυρα να παρέχεται φυσικό αέριο στην Ευρώπη χωρίς οι σκληρές κυβερνήσεις των κρατών-μελών της να κάνουν οπισθοχώρηση ούτε χιλιοστό όσον αφορά στις κυρώσεις προς την Ρωσία συμπαραστεκόμενες στην ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Τρίβουν τα χέρια τους επίσης καθώς με τις συμφωνίες που έκανε ο κ. Τσίπρας είναι σίγουροι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να «σηκώσει» κεφάλι οικονομικά κι αυτό σημαίνει ότι θα είναι πραγματική αποικία για όσο η Ε.Ε την χρειάζονται.

Συμφωνία υποτέλειας και στην Ρωσία

Οι άτυπες συμφωνίες που έκανε ο κ. Τσίπρας με τον πρόεδρο της Ρωσίας μπορεί να φαίνονται ευχάριστες αλλά κρύβουν μεγάλες παγίδες για το μέλλον της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και οικονομίας.

Ο Ρώσος πρόεδρος κατάφερε να πάρει ελληνική γη, όπως και οι Αζέροι με τον δικό τους αγωγό φυσικού αερίου που περνά από Μακεδονία και Θράκη. Η ελληνική πλευρά είναι ευχαριστημένη με την υπόσχεση του κ. Πούτιν ότι θα παρέχει φθηνό αέριο στην Ελλάδα και ότι θα χαριστεί από τους Ρώσους το μεγαλύτερο μέρος από τις προβλεπόμενες ρήτρες, ύψους 100 εκατ. ευρώ. Αυτό που δεν λέει ο κ. Τσίπρας είναι ότι χιλιάδες τετραγωνικά στρέμματα εύπορης γης θα είναι μέσω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης γη των ρωσικών συμφερόντων. Το φθηνό αέριο που ΘΑ πάρει η Ελλάδα θα το έχει πληρώσει με ελληνική γη που η αξία της είναι ανεκτίμητη.

Ο κύριος Τσίπρας ως ένθερμος υπερασπιστής της Ε.Ε δεν τόλμησε να κάνει καμία νύξη περί άρσης του «εμπάργκο» των ελληνικών προϊόντων προς την Ρωσία. Αυτό έκανε τον Ρώσο πρόεδρο διπλά κερδισμένο διότι κατάφερε να πείσει τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι μέσω ελληνορωσικών κοινοπραξιών θα παίρνει ως πρώτη ύλη τα ελληνικά προϊόντα. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες θα δουλεύουν παράγοντας την μοναδική σε ποιότητα πρώτη ύλη της ελληνικής γης αλλά δεν θα μπορούν να την επεξεργάζονται παρά μόνο να την δίνουν σε τιμές που θέλουν οι Ρώσοι. Η Ελλάδα χάνει την τυποποίηση των προϊόντων της και αυτό σημαίνει ότι το όνειρο της Ελλάδας για επανεκκίνηση βιοτεχνιών και βιομηχανιών με πρώτη ύλη τα προϊόντα της ελληνικής γης φθάνει στο τέλος της. Αντίθετα, η Έλλαδα θα γεμίσει εργάτες γης και εργάτες συντήρησης ρωσικών μεγαθηρίων με κόστος εργασίας ανάλογη της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας. Το μεροκάματο θα το καθορίζουν οι συμβάσεις που θα αποφασίζονται από τους Θεσμούς και όχι από την Ελλάδα.

Πάρε κόσμε!

Σαν να μην έφθαναν αυτά, ο κύριος Τσίπρας έβαλε την Ρωσία και στο παιχνίδι των αποκρατικοποιήσεων. Με την «καραμέλα» ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πουλά πλειοψηφικά πακέτα παρά μόνο μερίδιο των δημοσιών εκτάσεων και φορέων που θα αποκρατικοποιεί, ο κ. Τρίπρας έβαλε στην Ελλάδα εκτός από τους Δυτικούς και τους Κινέζους και τους Ρώσους να πάρουν κομμάτι από το πολυτιμότερο «γεωπολιτικό σύστημα» του πλανήτη. Το παραμύθι του μειοψηφικού πακέτου πουλάει μόνο σε όσους έχουν κομματικές παρωπίδες διότι στην λίστα μέτρων Βαρουφάκη που επεξεργάζονται οι Θεσμοί είναι σαφές ότι ο ιδιώτης θα έχει πάνω από το 51% της ιδιωτικοποίησης και το πλήρες μάνατζμεντ.

Η Ρωσία έχει στραμμένο το βλέμμα της στον Λιμένα Θεσσαλονίκης αλλά και στους ελληνικούς σιδηροδρόμους. Δύο σημαντικότατα πλεονεκτήματα της Ελλάδας για την κίνηση των προϊόντων προς τον Βορρά και την Δύση θα δοθούν υπό την πίεση της τεχνητής χρεοκοπίας ενισχύοντας τον ρόλο της Ρωσίας (αν η Κίνα κάνει πίσω για τους φίλους της Ρώσους) παγκοσμίως και αφήνοντας την Ελλάδα να έχει μόνο ένα ενοίκιο και αυτό ΑΝ θα το παίρνει. Η εμπειρία με την κινεζική Cosco αποδεικνύει ότι τα ακόμα και τα ελάχιστα ανταποδοτικά που θα έπαιρνε η Ελλάδα κλείνονται σε φθηνά Ελληνικά εργατικά χέρια και τίποτε παραπάνω.

Στραμμένο το βλέμμα της η Ρωσία το έχει και στα 20 οικόπεδα εξόρυξης πετρελαίου σε Κρήτη και Ιόνιο, που αν την συμφέρουν οικονομικά θα τα «χτυπήσει» στον διαγωνισμό και εφόσον έχει την συμφωνία με το πέρασμα του αγωγού φυσικού αερίου θα κλείνει τους λογαριασμούς με την Ελλάδα αναλόγως των τιμών που θα έχουν τα προϊόντα στις εποχές του μέλλοντος. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η Ελλάδα χάνει και την προοπτική δικών της  αποκλειστικά δικαιωμάτων εξόρυξης.

Ως υπάλληλος της Ε.Ε

Ο κ. Τσίπρας κατάφερε να κάνει αυτό που ήθελαν οι Θεσμοί. Έπεσε στην παγίδα με αφορμή την χρεοκοπημένη Ελλάδα και έκανε αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν ανοιχτά οι Ευρωπαίοι εταίροι. Να συνθηκολογήσουν οικονομικά με την Ρωσία, να μοιράσουν μεταξύ τους το οικόπεδο Ελλάδα παίζοντας το παιχνίδι των κυρώσεων και της πιθανής πολεμικής σύρραξης που διατυμπανίζουν. Το κέρδος και των δύο πλευρών θα γραφτεί στους πίνακες των χρηματιστηρίων μέσω των Ευρωπαϊκών και Ρωσικών επιχειρηματικών λόμπι. Η ελληνική κυβέρνηση έπαιξε τον ρόλο του πωλητή μιας πολυεθνικής και  όχι το ρόλο του εκπροσώπου μιας  ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας.

Όσο κι αν ο κ. Τσίπρας θέλει να το «παίξει» αρχηγός τονίζοντας στις δηλώσεις του από την Μόσχα ότι δεν θα δεχθεί νουθεσίες και ότι η Ελλάδα δεν είναι αποικία χρέους για να δέχεται υπογορεύσεις για θέματα, όπως οι διμερείς σχέσεις, ο πρόεδρος τους Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, μάς είπε την αλήθεια λακωνικά: «Ο κύριος Τσίπρας δεν εγκατέλειψε την γραμμή που ΑΝΑΜΕΝΑΜΕ από εκείνον«.

Διαβάστε περισσότερα

Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου: Τραγωδία και κάθαρση!

Ο σφαγέας Μίλλερ, τα ναζιστικά εγκλήματα και η παραχάραξη της Ιστορίας…

 

Αριστομένης Συγγελάκης
«Καταστρέψατε την επαρχία Βιάννου. Εκτελέσατε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών καθώς και όλους όσοι συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας».
Στρατηγός Φρίντριχ Βίλχελμ Μύλλερ, Ηράκλειο, Σεπτέμβριος 1943.
«Οι ναζί δεν έδειξαν ποτέ κάτι περισσότερο από το δειλό, άνανδρο, ωχρό προσωπείο ενός δολοφόνου που αποποιείται την πράξη του. Ενώ βασάνιζαν και σκότωναν συστηματικά άμαχους ανθρώπους, διαβεβαίωναν καθημερινά σ’ ευγενικό και μαλακό τόνο ότι τάχα δεν άγγιζαν ούτε τρίχα και ότι ποτέ άλλοτε δεν είχε γίνει επανάσταση τόσο ανθρώπινη κι αναίμακτη.»
Σεμπάστιαν Χάφνερ, 1939 (αναφερόμενος στην τρομοκρατία του Γ’ Ράιχ εναντίον του γερμανικού λαού την περίοδο 1933-1939).
Από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1943, 401 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στις επαρχίες Βιάννου και Ιεράπετρας, στο δεύτερο μεγαλύτερο Ολοκαύτωμα της χώρας, κατ’ εντολήν του σφαγέα Φρίντριχ Βίλχελμ Μίλερ. Μόνο από τον Αμιρά, το χωριό μου, δολοφόνησαν 117 συγχωριανούς μας. Ανάμεσά τους και ο παππούς μου Αριστομένης, οι τρεις αδελφοί του, Παύλος, Ιωάννης και Ματθαίος και ο πατέρας τους Νικόλαος. Συνολικά πέντε άτομα από το ίδιο σπίτι! Δύο ακόμα αδέλφια του παππού μου στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα αλλά επέζησαν. Από την ευρύτερη οικογένεια μετράμε δεκάδες νεκρούς. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από την έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη των Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή, Ι. Καλιτσουνάκη και Κ. Κουτουλάκη, που επισκέφθηκαν την επαρχία μας σχεδόν δυο χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα: «Η Επιτροπή δεν θα λησμονήση ποτέ το σπαρακτικόν θέαμα που αντίκρυσεν καθώς έφθανεν εις τον Αμιράν, διά να διαπιστώση τα ανωτέρω εκτεθέντα· επί του τόπου της εκτελέσεως εύρε συγκεντρωμένας περί τας 300 γυναίκας μελανηφορούσας μετά των τέκνων των, θρηνούσας, κοπτομένας και μυρολογούσας. Την επομένην το πρωίαν επί του τόπου της εκτελέσεως ετελέσθη επιμνημόσυνος δέησις, την σπαρακτικότητα της οποίας αμυδρώς μόνον δύνανται να αποδώσουν αι ληφθείσαι φωτογραφίαι»[1].
Κι όμως, ακόμα και σ’ αυτό το φοβερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, τα χαλκεία του Γ’ Ράιχ προσπάθησαν να παρέμβουν για να παραχαράξουν την Ιστορία! Είναι χαρακτηριστικό το τηλεγράφημα της στρατιωτικής δύναμης της Βέρμαχτ, που επιχειρούσε στα χωριά της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας, το οποίο απεστάλη στις 4 τα ξημερώματα της 15^ης Σεπτεμβρίου 1943, μετά την πρώτη μέρα του εφιαλτικού τριημέρου. «Επιχείρηση Βιάννος: Οι στόχοι της ημέρας δεν εκπληρώθηκαν. Μέχρι στιγμής, 280 Έλληνες, οι οποίοι πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν, σκοτώθηκαν. Τα χωριά Κάτω Σύμη και Πεύκος κάηκαν. Ο ανδρικός πληθυσμός της Άνω Βιάννου συνελήφθη. Τώρα, συνολικά έχουν συλληφθεί 310 άνδρες.». Κατ’ αρχάς σοκάρει ο κυνισμός των Γερμανών ναζί: 280 πολίτες είχαν ήδη δολοφονηθεί αλλά στο τηλεγράφημα δηλώνουν ότι «οι στόχοι της ημέρας δεν εκπληρώθηκαν». Και γι’ αυτό συνέχισαν τις επόμενες δύο ημέρες το αποτρόπαιο έργο τους δολοφονώντας συνολικά 401 αθώους και ανυπεράσπιστους πολίτες. Όμως ακόμα πιο εξοργιστική είναι η αναφορά ότι, δήθεν, οι 401 πολυαγαπημένοι συγγενείς, συγχωριανοί και συνεπαρχιώτες μας, «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν» (!), όταν όλοι γνωρίζουμε ότι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ και ανά ομάδες, με τη χαρακτηριστική ναζιστική οργάνωση και σαδιστική μεθοδικότητα.
Τι συνδέει τη Ρόζα Λούξενμπουργκ με το Ολοκαύτωμα της Βιάννου;
Στις 17 Γενάρη 1919, 48 ώρες μετά την άνανδρη, βάρβαρη και εν ψυχρώ δολοφονία της Ρόζας Λούξενμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, οι εφημερίδες του Βερολίνου φιλοξενούσαν την επίσημη εκδοχή του γερμανικού κράτους σύμφωνα με την οποία οι δύο επαναστάτες «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν». Όπως σημειώνει ο σπουδαίος Γερμανός νομικός και δημοσιογράφος Σεμπάστιαν Χάφνερ, που αντιτάχθηκε στον χιτλερικό εφιάλτη, η μέθοδος αυτή αποτελούσε συνήθη πρακτική για την εκκαθάριση πολιτικών αντιπάλων «ανατολικά του Ρήνου». Η μεθόδευση αυτή αποκαλύπτει την πάγια πρακτική των ναζί να αποστέλλουν ψευδείς, χαλκευμένες αναφορές, προκειμένου να αποκτήσουν άλλοθι ή ελαφρυντικά για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους ενώπιον των δικαστηρίων ή της Ιστορίας. Το ίδιο έκαναν και στο Κομμένο, τους Λυγκιάδες και αλλού. Μία πρακτική που έρχεται από το 1919… Το αυγό του φιδιού χρειάστηκε μερικές δεκαετίες να επωαστεί μέχρι να εκδηλώσει τις πραγματικές του διαθέσεις και να αιματοκυλίσει τη Βιάννο, την Ελλάδα και την κατεχόμενη Ευρώπη.
Οι Γερμανοί προσπάθησαν να καλύψουν το έγκλημά τους.
Πέραν όμως της σημαντικής αυτής αποκάλυψης, υπάρχει κι άλλο ένα στοιχείο συγκλονιστικό: οι Γερμανοί ζήτησαν από τον τότε Πρωτοσύγκελλο και κατόπιν Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο Ψαλιδάκη να υπογράψει ψεύτικη δήλωση. Κι αυτός, με απαράμιλλο θάρρος, τους απάντησε: «Τουφεκίστε με, αλλά ψεύτικη δήλωση δεν υπογράφω, γιατί είδα με τα μάτια μου γυναίκες ξεκοιλιασμένες».
Οι σφαγείς χόρευαν επί των πτωμάτων ειρωνευόμενοι τις ολοφυρόμενες γυναίκες και φωνάζοντας ναζιστικά συνθήματα
Όμως τι έκαναν αμέσως μετά τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων οι σφαγείς της Βέρμαχτ; Χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα της Έκθεσης των Καζαντζάκη, Κακριδή, Καλιτσουνάκη: «Εκ των εκτελεστών άλλοι μεν απεχώρησαν εις τον Κρεββατάν και άλλοι έμειναν εις τον Αμιράν, εγκατασταθέντες δε εις μίαν αυλήν ολίγον απέχουσα από του τόπου της εκτελέσεως ήρχισαν να τρώγουν και να διασκεδάζουν περιπαίζοντες και τας ολοφυρομένας γυναίκας και μιμούμενοι τας κραυγάς της απελπισίας των «Παναγιά μου, Παναγιά μου!». Όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Συνέχισαν το έργο τους στον Κρεββατά: «Μετά την εκτέλεσιν συνεκεντρώθησαν εις τον Κρεββατάν και τα εκτελεστικά αποσπάσματα Βαχού, Αμιρών και Κεφαλοβρύσου και υπό τους ήχους φωνογράφου ήρχισαν να διασκεδάζουν επί του δώματος του Γ. Ζωάκη και έπειτα μεθυσμένοι κατελθόντες εχόρευαν επί των πτωμάτων των εκτελεσθέντων φωνάζοντες “Χάιλ Χίτλερ” και “Ζήτω η Γερμανία” (ελληνιστί).».
Αμέσως μετά το γλέντι τους επί των πτωμάτων, στις 4.00 τα ξημερώματα της 15^ης Σεπτεμβρίου 1943, οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν τις ημερήσιες «υποχρεώσεις» τους, στέλνοντας το συγκεκριμένο τηλεγράφημα! Δυστυχώς όμως, συνέχισαν το φρικτό τους έργο για δύο ακόμη ημέρες. Συνολικός απολογισμός του Ολοκαυτώματος των χωριών της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας: 401 νεκροί, δέκα χωριά έγιναν στάχτη, εκ θεμελίων καταστράφηκαν 950 οικίες. Κρίσιμη λεπτομέρεια: πριν ανατινάξουν τα σπίτια λεηλάτησαν και λήστεψαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε και το φόρτωσαν στα ζώα και ούτε εκείνα ξαναγύρισαν πια.
Η Βιάννος βυθίστηκε στο πένθος, ορφάνεψε, ρήμαξε αλλά δεν λύγισε! Πέντε, μόλις, μήνες μετά το Ολοκαύτωμα επανήλθε στους αγώνες: στέριωσε νέο αντάρτικο στην περιοχή και διοχέτευσε αντάρτες που έδρασαν στις μάχες της Παναγιάς, του αεροδρομίου Καστελλίου Πεδιάδος (μέσα Σεπτεμβρίου 1944) και στη νικηφόρα μάχη του Μαραθίτη-Φορτέτσας (11 Οκτωβρίου 1944)!
Η γερμανική προπαγάνδα συνεχίζεται και μετά το πέρας της Κατοχής!
Όμως, με μεγάλη μας λύπη διαπιστώνουμε ότι η διακίνηση ψευδών και αβάσιμων στοιχείων συνεχίζεται και από τις μετακατοχικές γερμανικές κυβερνήσεις! Και τι δεν έχει κατά καιρούς επικαλεστεί το βαθύ γερμανικό κράτος, προκειμένου να μην αναλάβει την ευθύνη για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε το Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα: είναι ενδεικτική η επίσημη απάντηση του γερμανικού δημοκρατικού κράτους στον θρυλικό Αργύρη Σφουντούρη, σύμφωνα με την οποία το Ολοκαύτωμα του Διστόμου ήταν «αναπόφευκτα γεγονότας στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων» και συνεπώς οι οικογένειες των θυμάτων δεν δικαιούνται αποζημιώσεων!
Ο Γολγοθάς των επιζώντων
Ο σταυρός του μαρτυρίου ήταν βαρύτερος για όσους επέζησαν. Μετά το αιματοκύλισμα ακολούθησε η πείνα, η δυστυχία, ο εμφύλιος σπαραγμός. Οι οικογένειες των θυμάτων, οι χήρες και τα ορφανά, με μαύρα ρούχα και μαύρη την καρδιά, αντιμετώπισαν την αδιαφορία, τον προπηλακισμό, την κοινωνική περιφρόνηση, τη μοναξιά και τη στέρηση. Τα ορφανά ήταν κοινωνικοί παρίες, που υπέστησαν με βιαιότητα τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον ταξικό διαχωρισμό. Αναρωτήθηκε άραγε πότε κανείς πώς επέζησαν οι χήρες και τα ορφανά; Πώς οι  μητέρες περιέσωσαν το μέλλον των παιδιών τους μέσα από τη στάχτη, μόνες κι αβοήθητες, χωρίς την υποστήριξη του ελληνικού κράτους και με προκλητικά απούσα την υπεύθυνη για το δράμα τους Γερμανία; Επίσης αναρωτήθηκε άραγε ποτέ κανείς πόσα προικισμένα στο πνεύμα ορφανά καταδικάστηκαν σε χειρωνακτική δουλειά, στο εργοστάσιο της εσωτερικής μετανάστευσης ή, αλίμονο!, στα εργοστάσια των ίδιων των Γερμανών; Ακόμη αναρωτήθηκε ποτέ κανείς πώς, πότε, με ποιους πόρους και ποια μέσα έγινε η αναστήλωση των ερειπίων της Επαρχίας Βιάννου και ολόκληρης της Ελλάδας, που έμοιαζε με «χαμένη πατρίδα»; Όχι άδικα, ο αγώνας της Βιαννίτισσας, της Διστομίτισσας, της Καλαβρυτινής, της Ανωγειανής, της Σφακιανής, της γυναίκας από το Κομμένο, την Υπάτη, τη Δαμάστα, το Σάρχο, το Σοκαρά, το Κέντρος Ρεθύμνου, την Κάνδανο, τα Κερδύλλια, τη Μουσιωτίτσα, τη Δράκεια Μαγνησίας, την Κλεισούρα, το Χορτιάτη, της ηρωίδας γυναίκας, μάνας, χήρας, που αγωνίζεται για να μεγαλώσει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια είναι ταυτισμένος με τον αγώνα του λαού μας. Έναν αγώνα για προκοπή, δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια!
Έγκλημα χωρίς τιμωρία!
Σήμερα, ανήμερα της μαύρης επετείου της εισόδου της Βέρμαχτ στη Θεσσαλονίκη, κανείς δεν δικαιούται να έχει πλέον αμφιβολία για το γεγονός ότι το Γ’ Ράιχ αιματοκύλισε, λεηλάτησε, λήστεψε και ισοπέδωσε την Ελλάδα! Για να υπάρξει κάθαρση στην τραγωδία της Κατοχής απαιτείται αφ’ ενός η δίκαιη τιμωρία των θυτών και αφετέρου η εύλογη ικανοποίηση των θυμάτων. Όμως, αντί η δημοκρατική Γερμανία να συμβάλλει στην προσπάθεια σύλληψης και τιμωρίας των υπευθύνων για τα Ολοκαυτώματα έκανε διαχρονικά τα πάντα για να σώσει από τη Δικαιοσύνη ακόμα και τους πιο στυγνούς εγκληματίες πολέμου, με πλέον χαρακτηριστική την περίπτωση Μαξ Μέρτεν, του σφαγέα των σχεδόν 60.000 Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Μέρτεν, αν και είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα σε 25 χρόνια φυλάκιση, κατόπιν ισχυρότατων πιέσεων στις οποίες ενέδωσε το 1959 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, τελικά εκδόθηκε στη Γερμανία, όπου, χωρίς να δικαστεί, απηλλάγη με βούλευμα! (Τι μου θυμίζει αυτό άραγε…).
Αλλά και σε ό,τι αφορά στην ικανοποίηση των δίκαιων απαιτήσεων των θυμάτων, η μετακατοχική Γερμανία ακολούθησε μία αποπροσανατολιστική και, επί της ουσίας, προκλητικά αδιάλλακτη στάση, μετερχόμενη κάθε μέσου ώστε να μην υποχρεωθεί να αποζημιώσει τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του για τα φοβερά δεινά που υπέστη.
Τους απαντούμε: μόνο με «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!»[2] θα επέλθει η κάθαρση στην ανείπωτη τραγωδία της Κατοχής! Ή, στη γλώσσα που μοιάζουν να καταλαβαίνουν καλύτερα: οι κανόνες είναι κανόνες, οι οφειλές πρέπει να αποπληρωθούν. Keine Tricks! (Χωρίς κόλπα!)

Παραπομπές: [1] Καζαντζάκης Ν, Κακριδής Ι, Καλιτσουνάκης Ι, Κουτουλάκης Κ, «Έκθεσις της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη», Έκδοση Δήμου Ηρακλείου, Ηράκλειο 1983, σελ. 47 (η Επιτροπή επισκέφθηκε την επαρχία Βιάννου το καλοκαίρι του 1945).
[2] Σύνθημα της ομάδας ‘AK Distomo’ από το Αμβούργο κατά τη διάρκεια της δίκης στη Χάγη (12-16.9.2011).

«Ένα σπάνιο ντοκουμέντο: το αυθεντικό τηλεγράφημα της γερμανικής στρατιωτικής δύναμης, που επιχειρούσε στα χωριά της Επαρχίας Βιάννου, στις 4 τα ξημερώματα της 15ης Σεπτεμβρίου 1943 (λίγες ώρες μετά την πρώτη μέρα του τριήμερου εφιάλτη που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία 401 συγγενών και συνεπαρχιωτών μας και την ανατίναξη 950 οικιών στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου, το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας μετά των Καλαβρύτων). Το συγκλονιστικό αυτό ντοκουμέντο ενεχείρισε ο δρ. Μάρτιν Ζέκεντορφ στον Αριστομένη Συγγελάκη κατά την επίσκεψη του τελευταίου για ομιλίες στο Βερολίνο, τον Ιούνιο του 2013.»
* Ο Αριστομένης Συγγελάκης είναι Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και της Ένωσης Θυμάτων Βιάννου.

Διαβάστε περισσότερα

Η τέχνη της συζήτησης

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Ανάμεσα στα καλά και τα κακά που μοιραζόμαστε με τους αρχαίους είναι και το πάθος για το κουβεντολόι. Ενα πάθος που δεν πέφτει σε λήθαργο ούτε μέσα στις εκκλησίες. Και Μεγάλη Πέμπτη ή Παρασκευή ακόμα, βρίσκει τον τρόπο και ξεμυτίζει φλύαρο, έστω ψιθυριστό. Κι αν πεις και για την Ανάσταση, ο θόρυβός του, έτσι όπως σμίγουν έπειτα από καιρό και χαιρετιούνται φίλοι, συγγενείς και συγχωριανοί, σκεπάζει το «Χριστός Ανέστη» και ανταγωνίζεται τη βοή των βαρελότων.

Από το πάθος της συζήτησης παρακινημένοι οι αρχαίοι, αμελούσαν συχνά τις υποχρεώσεις τους στην εκκλησία του δήμου. Προσέχοντας να μην τους τσακώσουν οι Σκύθες αστυνομούντες, τους κοκκινίσουν τον χιτώνα και πληρώσουν πρόστιμο (τα λέει ο Αριστοφάνης στους «Αχαρνής»), έτρεχαν σε κουρεία, δικαστήρια και λοιπά στέκια για να ανταλλάξουν πληροφορίες και να ασκηθούν στο άθλημα της «κοινωνικής κριτικής», που μερικοί το λένε κουτσομπολιό. Ή, αν ήταν μανιακοί με τα ανέκδοτα και τις σπιρτόζικες ιστορίες, πήγαιναν στον αττικό δήμο των Διομείων, στον «διωρισμένο τόπο», όπου, λέει ο Κοραής, «εσυναθροίζετο η περιβόητος εταιρεία των Διομέων, διά να κοινωνώσιν εις αλλήλους ό,τι τις είχεν ακούσειν, ή πλάσειν νόστιμον». Οι Αθηναίοι, αλλά και οι ξένοι που ζούσαν στην Αθήνα, γράφει ο Παύλος στις «Πράξεις Αποστόλων», για τίποτε άλλον δεν ευκαιρούσαν παρά για να λένε ή ν’ ακούνε κάτι το νέο: «Αθηναίοι δε πάντες και οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι και ακούειν καινότερον». Οταν έφτασε λοιπόν και ο ίδιος στην πόλη, έπιασε συζητήσεις στην αγορά με φιλοπερίεργους επικούρειους και στωικούς φιλοσόφους. Αυτοί, για να μάθουν περισσότερα για την «καινή διδαχή» του «σπερμολόγου», τον οδήγησαν στον Αρειο Πάγο. Ακόμα κι αν δυσπιστούσαν στα όσα περί ενός Θεού και Αναστάσεως έλεγε ο ξένος, δεν ξεχνούσαν τον κανόνα του Επίκουρου: σε μια κοινή φιλοσοφική συζήτηση-αναζήτηση, το μεγαλύτερο κέρδος το έχει όποιος μαθαίνει τα περισσότερα, δηλαδή ο ηττημένος («εν φιλολόγω συζητήσει πλείον ήνυσεν ο ηττηθείς καθ’ ο προσέμαθεν»). Στην τέχνη της συζήτησης λοιπόν, κάθε συζήτησης, νικητής είναι ο φαινομενικά ηττημένος· ο λιγότερο εγωλάτρης.

Αυτήν την προτεραιότητα της ακοής απέναντι στην ομιλία (και πολύ περισσότερο στη φλυαρία ή την κομπορρημοσύνη), που αν δεν γίνει σεβαστή, κανένας διάλογος δεν αποβαίνει γόνιμος, δεν φαίνεται να την έχουμε σε μεγάλη υπόληψη πια. Το βλέπουμε αυτό στις αντιπαραθέσεις στα κανάλια, όπου σχεδόν κάθε απόπειρα συζήτησης εκφυλίζεται ταχύτατα σε παράλληλους μονολόγους βαρηκόων· «νικητής» αναδεικνύεται ο θορυβωδέστερος, ο περισσότερο ερωτευμένος με τον εαυτό του και τη γλώσσα του. Αυτός που αδιαφορεί για τη γνώμη των τύποις συνομιλητών του και το μόνο που τον καίει είναι να την καλύψει συνεχίζοντας αγενέστατα, να μονολογεί μεγαλόφωνα, ακόμα και να ωρύεται. Εδώ ο φαινομενικά νικητής καταντάει ηττημένος.

Διαβάστε περισσότερα

Κι αυτό «αριστερό»;

     Τη μια μέρα να αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ, την άλλη μέρα να διαψεύδεται, την επόμενη το θέμα να ξανανοίγει κοκ, αυτό είναι… «αριστερό»;
    Να συνεχίζεται το καθεστώς που διατηρεί εργάσιμες τις Κυριακές, αυτό είναι… «αριστερό»;
    Να επαναλαμβάνεται το ξύλο στις Σκουριές με τα ΜΑΤ να κάνουν πλάτες στις εταιρείες, αυτό είναι… «αριστερό»;
    Να προσφέρεται το λιμάνι στους Κινέζους, οι σιδηρόδρομοι στους Ρώσους, τα πετρέλαια και το Αιγαίο (κατά… 70%-30%) στους Αμερικάνους, αυτά είναι… «αριστερά»;
    Να παραμένουν οι μισές καθαρίστριες απολυμένες και οι άλλες μισές αντί της δικαίωσης να οδηγούνται σε καθεστώς 4ωρης ημιαπασχολησιμότητας, αυτό είναι… «αριστερό»;

***

    Πάμε παρακάτω:
    Χαράματα Κυριακής προς Δευτέρα, ο κ.Βαρουφάκης εξερχόμενος της έδρας του ΔΝΤ και μετά από δίωρη συνάντηση με την κυρία Λαγκάρντ προέβη με έμφαση και με κάθε δυνατή επισημότητα στην ακόλουθη δήλωση:

«Η Ελληνική κυβέρνηση πάντοτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους τους δανειστές και αυτό σκοπεύει να κάνει στο διηνεκές».  

    Λίγες βδομάδες νωρίτερα, στις Βρυξέλλες, η ελληνική κυβέρνηση είχε βάλει την υπογραφή της κάτω από μια συμφωνία με τους «εταίρους». Στην συμφωνία αυτή της 20^ης Φεβρουαρίου, που κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό πρόκειται για μια «συμφωνία – ορόσημο», αναφέρεται απερίφραστα:

«Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα».

    Αλλά:
    α) Αν η κυβέρνηση πορεύεται με βάση την «αδιαμφισβήτητη δέσμευση» να πληρώνει τους δανειστές «πλήρως και έγκαιρα» και αν μάλιστα αυτή η δέσμευση της κυβέρνησης εκτείνεται στο… «διηνεκές», τότε όλα εκείνα τα περί «διαγραφής του χρέους» τι ήταν; Παραμύθια; Κι αν ήταν παραμύθια, τότε  από πότε τα παραμύθια και η κοροϊδία συνιστούν «αριστερή» πολιτική;
    β) Αν η κυβέρνηση πορεύεται με βάση την «αδιαμφισβήτητη δέσμευση» να πληρώνει τους δανειστές «πλήρως και έγκαιρα» και αν μάλιστα αυτή η δέσμευση της κυβέρνησης εκτείνεται στο… «διηνεκές», τότε όλο αυτό το σόου με την επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους, τί νόημα έχει; Κάνουν λογιστικό έλεγχο για να ξέρουμε πόσο παράνομο είναι ένα χρέος που, όμως, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι ο λαός θα το πληρώνει στο «διηνεκές»; Αλήθεια, τι το «αριστερό» υπάρχει σε αυτό το… μεγαλοφυές σχέδιο;
    (Ειρήσθω εν παρόδω: Ακόμα και στην ίδια την πανηγυρική εκδήλωση για τη σύσταση της εν λόγω επιτροπής, από τη μια είδαμε τον πρώτο πολιτειακό παράγοντα του τόπου, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Προκόπη Παυλόπουλο να δηλώνει ότι οι εργασίες της επιτροπής δεν θα θίξουν τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, από την άλλη ακούσαμε τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Οικονομικών να ισχυρίζεται πως ό,τι έγινε με το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν… νόμιμο – Να το εκλάβουμε κι αυτό σαν… «αριστερό»;).

***

    Εν κατακλείδι: Εδώ και δυο μήνες παρακολουθούμε μια κυβέρνηση που πορεύεται με βάση τη λογική του θεάματος. Που όταν δεν βουλιάζει στην  «δημιουργική ασάφεια» φλερτάρει επικίνδυνα με την μπαρουφολογία. Που κινείται σε μια γραμμή αποθέωσης της επικοινωνιακής φούσκας.
    Παρακολουθούμε μια πορεία που η αμφισημία της, σε κάθε της βήμα, κονταροχτυπιέται με την πολιτική της ουσίας και της πράξης. Αλλά από πότε η αμφισημία και η φούσκα του θεάματος θεωρούνται «αριστερή» πολιτική;

email: mpog@enikos.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Ανήκομεν εις το πουθενά

Της Κατερίνας Γκαράνη

Αν είναι έτσι η Αριστερά τότε πώς είναι η Δεξιά; Κοντεύουν τρεις μήνες στην εξουσία και το μόνο που έχουν κάνει είναι να φορτώνουν χρέη στους Έλληνες κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις αριστερής αντιπολίτευσης στις ίδιες τις δεξιότατες πολιτικές αποφάσεις τους. Πιο χαμηλά δεν έχει πέσει ο πήχης ούτε επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου με την επανάσταση του αυτονόητου. Φθάσαμε στο σήμερα και στην επανάσταση του ανόητου. 

Τουλάχιστον ξηλώστε τα αριστερά τσεγκεβαρίστικα αστέρια και τα βελουχιώτικα άρματα και κάντε αυτό που θέλετε να κάνετε χωρίς τον φερετζέ της Αριστεράς. Καπιταλιστόμουτρα είστε με Ε.Ε και ΝΑΤΟ να σας κάνουν ό,τι θέλουν. Βάζετε υπογραφές στα κρυφά αναθέτοντας σε αμερικανική εταιρεία που συνεργάζεται αποκλειστικά με το ΝΑΤΟ για την συντήρηση πολεμικών αεροσκαφών, λες και ο φόβος αυτή την στιγμή είναι μην μπούνε οι Τούρκοι και πάρουν την Θεσσαλονίκη. Λες κι άμα ήθελαν οι Τούρκοι δεν έμπαιναν από το 2010  την ώρα που οι συνάδελφοι της Αριστερής κυβέρνησης είχαν αφήσει τα πάντα στις ορέξεις όλων. Εκτός αν τα ελληνικά μαχητικά θα προστατεύουν τις αμερικανικές πλατφόρμες εξόρυξης στο Αιγαίο από τους ΝΑΤΟικούς Τούρκους! 

Για ποια νέα Ευρώπη χαριεντίζεστε με το ΔΝΤ και τους φύλακες των τραπεζών, Θεσμούς; Αντιπολιτεύεστε τον ίδιο τον λαό που εκπροσωπείτε. Αντί να ξηλώσει ο κ. Τσίπρας τον υπουργό Βαρουφάκη μετά την εξευτελιστική για τους Έλληνες δήλωσή του ότι “θα εκπληρώνει εις το διηνεκές η Ελλάδα τους πιστωτές της”, κάθεται και τον κοιτάζει σαν τον μεγάλο στοχαστή. 

Δύο μεγάλα μυαλά πέρασαν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια: Ο στοχαστής Γιώργος και ο στοχαστής Γιάνης. Το ένα μάς έριξε στο γκρεμό και το άλλο αναλύει το πώς πέσαμε. Τόσο μεγάλος γνώστης των οικονομικών που δεν ήξερε ότι για να νοικιάσεις ακίνητο πρέπει να κόβεις απόδειξη είσπραξης αφού το έχεις δηλώσει πρώτα στην εφορία ως ενοικιαζόμενο.

Έγινε ο Βαρουφάκης περιβολάρχης και δεν το γνωρίζουμε; Ποιες ήταν οι προεκλογικές ιαχές της κυβέρνησης και κορόιδεψε έναν λαό που ζούσε σε απόγνωση και νόμιζε ότι είδε το φως το αληθινό στο πλάνο βλέμμα του Γιάνη; Μίλησε ή δεν μίλησε για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους; Τι είπε ο Βαρουφάκης στην Λαγκάρντ; “Θα πληρώνουμε τα χρέη στο διηνεκές”. Ποια χρέη, στοχαστή μου; Ολοκληρώθηκε ο έλεγχος της Επιτροπής Χρέους και δεν το γνωρίζουμε; Αποδέχεστε τελικά το χρέος που φορτώθηκε στην Ελλάδα και ντρέπεστε να μάς το πείτε; 

Νομίζετε ότι με Λαφαζάνηδες και Στρατούληδες που κάνουν επαναστατικές δηλώσεις υπέρ του δημοσιοϋπαλληλικού και όχι δημοσίου συμφέροντος θα ρίχνετε για πολύ ακόμα στάχτη στα μάτια του λαού που στέκεται σε δύο ουρές από την ώρα που γίνατε εξουσία; Στην πρώτη να πληρώνει τους φόρους των μνημονιακών νόμων και στην άλλη να περιμένει το επίδομα αλληλεγγύης ως πτωχός και εξαθλιωμένος. Δύο ουρές που ξεκινούν από το κάθε ελληνικό σπίτι και καταλήγουν στο ταμείο υπέρ της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ μέσω περίεργων αμερικανικών εταιρειών που συνδράμουν με εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτιμο στην ασφάλεια της χώρας. Εδώ έχουν μπει μέσα μέχρι και οι Αφγανοί να κάνουν επενδύσεις με τις ευχές των κυβερνήσεων. Τα σύνορα έχουν πέσει προ πολλού. Ποιανού σύνορα να φυλαχθούν. Της Ε.Ε ή των ΗΠΑ; Διότι σύνορα η Ελλάδα δεν έχει πια.  

Ότι δεν έχετε σκοπό να βάλετε πλάτη να σηκωθεί ο λαός στα πόδια του είναι πλέον φαεινότερον όλων των ήλιων του σύμπαντος. Αντί να σπρώχνετε τους Έλληνες να πάρουν τη γη τους στα χέρια τους, εσείς κλείνετε συμφωνίες με τους Ρώσους και τους Αζέρους για το πώς θα πάρουν ελληνική γη για να περάσουν το δικό τους αέριο προς την Ευρώπη μη και κρυώσει ο κώλος της Μέρκελ. 

Τι καλό θα δει από αυτά τα έργα η Ελλάδα, αριστεροί της κακιάς ώρας; Υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες που ξεπουλάνε την ακίνητη περιουσία τους και χιλιάδες που κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σπίτι και εσείς τους λέτε ότι θα έχουν φθηνό φυσικό αέριο. Να ζεστάνουν τι; Τον αέρα που θα αναπνέουν τον οποίο σε λίγο θα τον φορολογήσετε κι αυτόν ως πλούσιο βίο; Κι αν ακόμα κάποιοι έχουν σπίτι σε λίγο με τους Φόρους Μεσαίας Ακίνητης Περιουσίας δεν θα έχουν ούτε αυτοί. Θα ζούμε στο αέριο του Λαφαζάνη. Σαν μπαλόνια πολύχρωμα όπως αυτά που κρατούν οι οπαδοί στις ομιλίες των σωτήρων τους. Μωβ, ροζ και φούξια μπαλονάκια made in China με Russian gas. Εκτός αν θεωρείτε ότι με τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις χωραφιών για να περάσει ο αγωγός θα πλουτίσουν οι κάτοικοι και θα γίνουν κάτοικοι του Θρακομακεδονικού Εμιράτου. 

“Ανήκομεν εις την Δύσην”, “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” και τρία πουλάκια κάθονταν στου Κίτσου το ταμπούρι. Ούτε στην Δύση ανήκουμε, ούτε η Ελλάδα μάς ανήκει. Αυτό κατάφεραν οι προηγούμενοι και έρχεστε εσείς να ζητάτε ανταποδοτικά τέλη για επιχειρήσεις ξένων επενδυτών. Το ολοκληρώσατε το μεταπολιτευτικό ερώτημα για το πού ανήκουμε. Ανήκομεν εις το πουθενά. Μπαίνουν από πόρτες και παράθυρα ο ΟΟΣΑ με την εργαλειοθήκη του Μπομπ του Μάστορα, διακυβερνητικές συμφωνίες με Ισραήλ και ΗΠΑ με γελοία σχέδια Μάρσαλ. Κερασάκι σε αυτή την σουρεαλιστική τούρτα να πληρώνουμε εις το διηνεκές τις προστάτιδες δυνάμεις της Ε.Ε-ΔΝΤ και παντεσπάνι θα συμφωνήσουμε με τον Πούτιν να μας συνδράμει με το παίρνει τα πορτοκάλια και τα μαρούλια μας. Προϊόντα που για να φυτευτούν θα πρέπει να έχουν την άδεια μέσω Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε και τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. Ούτε τα μαρούλια δεν μας ανήκουν και η κυβέρνηση θέλει να μάς πείσει ότι είμαστε ανεξάρτητη χώρα. Είμαστε χώρα με αδειοδοτούμενα μαρούλια.

Αναρωτήθηκε άραγε η κυβέρνηση αν είναι κυβέρνηση υπάρχουσας χώρας; Διότι οι πολίτες με αυτά που αντιμετωπίζουν καθημερινώς ξέρουν ότι χώρα δεν έχουν. Είναι πολίτες μιας φανταστικής χώρας που παίζουν τoυς υποτακτικούς φανταστικών κυβερνητών. Πρέπει να μας ορίσει κάποιος από τους εκλεκτούς του λαού τι ορίζει ως χώρα διότι έχουμε μπερδέψει τα μπούτια μας. 

Αν θεωρούν ότι μπορούν να συνεχίζουν την βύθιση της βυθισμένης χώρας παίρνοντας δάνεια για να πληρώνουν μισθούς, συντάξεις και να εξοφλούν τις πιστώσεις των Θεσμών που το 86% πήγαν για να σωθούν οι Τράπεζες, τότε για αυτούς χώρα σημαίνει μόνο χώρα λαμόγιο. 

Χώρα που δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Ευρώπη, ούτε με την Τουρκία, ούτε με τα Βαλκάνια, ούτε με την Αμερική, ούτε με την Αφρική. Θα ήταν ορθό να μην έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω αρκεί να είχε λόγο ύπαρξης διότι αυτή την στιγμή οι Έλληνες δεν ξέρουν για ποιο λόγο υπάρχουν. Έγιναν με το ζόρι απάτριδες εφόσον δεν δουλεύουν για την χώρα τους αλλά για να ξεχρεώνουν την επιβεβλημένη από τους αποικιοκράτες αεργία της χώρας τους. 

Πώς να σε καλύψει μια χώρα που δεν την καλύπτεις εσύ ως πολίτης; Ξεχάσαμε την χώρα μας προσπαθώντας να σωθούμε από τους πολιτικάντιδες και μάς ξέχασε κι αυτή. Μείναμε εμείς, το χρέος και οι στοχαστές!

Μας έχετε βάλει σε “αριστερή” συσκευασία ανοησίας, φούμαρων, ηλιθιότητας με έναν Καμμένο να δένει με φιόγκους από τα κομμάτια της ελληνικής σημαίας την χώρα-πακέτο. Είχαμε χώρα και την κάνατε κουτί. Μια το πάτε πεσκέσι στην ρωσική Αρκούδα, μια στον αμερικανικό Αετό, μια στα Γουρούνια της ΕΕ. 

Κι εμείς θηρία να στριμωχνόμαστε σαν ποντίκια στο κουτί πεθαίνοντας από ασφυξία στερούμενοι του αέρα, του ήλιου,του νερού, του χώματος, της ελευθερίας. Να ακούμε μέσα από την μικροσκοπική μας κάσα την νεκρολογία βασισμένη στα δικά μας ιδανικά από στόματα καιροσκόπων συνειδητά απάτριδων. Δειλών και χέστηδων. Κοινώς, πολιτικών.

Διαβάστε περισσότερα

Η «Αριστερά» του δήθεν

    Περάσαμε πολλές δεκαετίες σε αυτόν τον τόπο με τη Νέα Δημοκρατία να βυσσοδομεί πάνω στην έννοια «Δημοκρατία». Μέχρι που φτάσαμε «Δημοκρατία», ακόμα και αυτή η αστική Δημοκρατία, να νοείται από τη Νέα Δημοκρατία ως εκείνο το σύστημα της επιβολής του «μαύρου», των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της απαγόρευσης συναθροίσεων, της πρόσδεσης του τόπου σε καθεστώς αέναης λιτότητας και της υπαγωγής της Ελλάδας σε καθεστώς Αγγλικού Δικαίου με τη μέθοδο των τροπολογιών της νύχτας (όποτε γινόταν κι αυτό)…
    Τα υπόλοιπα χρόνια της μεταπολίτευσης τα περάσαμε με το ΠΑΣΟΚ, το… «σοσιαλιστικό κίνημα», να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί, να λερώνει την έννοια του σοσιαλισμού. Φτάσαμε στο σημείο, μετά από την αρχική φάση του «σοσιαλισμού» των «νέων τζακιών», να προσδένεται η Ελλάδα – στο όνομα του… σοσιαλισμού – στα ΔΝΤ, να καμώνεται το «σοσιαλισμό» η βρωμιά του «όλοι μαζί τα φάγαμε» και να κλίνεται σε όλες τις πτώσεις ο όρος «σοσιαλισμός» από τα χείλη μιας από τις πιο ρυπαρές ομάδες μιζαδόρων που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
    Τώρα ήρθε η ώρα της «Αριστεράς». Κατ’ αρχάς δικαίωμα του καθενός η ετερότητα και ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός. Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μπορεί παντού στον κόσμο να επιδιώκεται η έννοια της «Αριστεράς» να κοντύνει στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Μπορεί να εμφανίζεται σαν «Αριστερός» τη μια ο Ντ’ Αλέμα και ο Μπλερ και την άλλη ο Σρέντερ μέχρι ο… Ομπάμα.  Μπορεί να θέλουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης οι θιασώτες του «τέλους της Ιστορίας» να παρουσιάσουν την «Αριστερά» ως μια… γεωγραφική εκδοχή που βάζει τα ρούχα της αλλιώς για να διαχειριστεί το καθεστώς της γύμνιας και της εκμετάλλευσης.
    Αλλά – και σε αυτόν τον τόπο το γνωρίζουμε πολύ καλά λόγω της τεράστιας πολιτικής και ιστορικής παρακαταθήκης – η Αριστερά δεν είναι γεωγραφία. Είναι πολιτική ουσία. Αριστερά - εκείνη που έχει ανάγκη ο λαός – δεν ήταν ποτέ εκείνη που υπηρέτησε ή διαχειρίστηκε το σύστημα. Ήταν, είναι και θα είναι ο χώρος που έχει προοπτική την απελευθέρωση από το ζυγό της εκμετάλλευσης. Που δεν βαδίζει με πυξίδα το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω». Η Αριστερά δεν είναι το ρεσιτάλ της αμφισημίας και της επικοινωνιακής φούσκας, δεν είναι φτιαγμένη για να κάνει – για παράδειγμα - επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους την ίδια ώρα που «αριστεροί» υπουργοί ανακοινώνουν ότι η Ελλάδα θα πληρώνει το παράνομο χρέος στο διηνεκές!
    Εν ολίγοις, η Αριστερά, επειδή η ταξική της τοποθέτηση είναι σαφής, ποτέ δεν ήταν «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Η Αριστερά θα είναι πάντα η δύναμη της ρήξης και της ανατροπής του άδικου και όχι των διευθετήσεων μαζί του. Κι αλίμονο αν επιτρέψουν οι Αριστεροί να καταγραφεί στη συνείδηση του λαού ότι η Αριστερά είναι «μία από τα ίδια».
    Για την περίπτωση που τα πράγματα οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι επικαλούνται την «Αριστερά» για να κάνουν – τελικά – μια από τα ίδια, απαιτείται να παρθούν μέτρα από τώρα. Και το πρώτο και βασικό μέτρο είναι η υπεράσπιση αρχών και θέσεων. Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς καμία ανοχή σε «εξυπνακισμούς».      

***    

   Αφορμή για τις παραπάνω παρατηρήσεις – που αν χρειαστεί  θα επανέλθουμε αναλυτικότερα – είναι μια συζήτηση που άνοιξε και συνεχίζεται με αφορμή τις τοποθετήσεις του υπουργού κ.Πανούση.
    Εκ προοιμίου δηλώνουμε ότι δεν ξέρουμε αν υπάρχει «Αριστερά του τίποτα», όπως λέει ο υπουργός κ. Γιάννης Πανούσης, ούτε τι πραγματικά εννοεί με αυτό τον όρο που έτυχε ευμενούς αποδοχής από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Δεν ξέρουμε, επίσης, αν υπάρχει και η «Αριστερά του κατιτίς» εκτός από την «Αριστερά του τίποτα». Αυτά ας τα βρούνε μεταξύ τους οι υπουργοί της κυβέρνησης.
    Είμαστε, όμως, απολύτως βέβαιοι ότι στην ιστορία του εργατικού κινήματος υπήρχε ανέκαθεν και συνεχίζει να υπάρχει η «Αριστερά του δήθεν»…
    Ορισμένα παραδείγματα:
    Πρώτον: Δυο μέρες μετά τα λεχθέντα του κ.Πανούση, ο οποίος χλεύασε τις θεωρίες περί «αριστερής Αστυνομίας», η Αστυνομία της οποίας προΐσταται πολιτικά – αυτή δηλαδή που κατά τον υπουργό της κυβέρνησης της Αριστεράς δεν είναι ούτε «Αριστερή» ούτε «Δεξιά» – εμφανίστηκε στις Σκουριές. Και τι έκανε; Επιτέθηκε με χημικά και δακρυγόνα στους… κατοίκους.
    Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η «Αριστερά του δήθεν», ή άλλως πως «η δήθεν Αριστερά», είναι τόσο «Αριστερά» ώστε με την ίδια ευκολία που πριν τις εκλογές κατηγορούσε (και σωστά) αυτούς που έκαναν πλάτες με ΜΑΤ και εισαγγελείς στους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες στις Σκουριές, τώρα με την ίδια ευκολία συνεχίζει να κάνει πλάτες στους ίδιους κεφαλαιοκράτες και να επιβάλλει την «τάξη» εναντίον των κατοίκων με την μια και μόνη Αστυνομία που υπάρχει: Την Αστυνομία του συστήματος.
    Ποιο είναι το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα είναι ότι εφόσον η «Αριστερά» δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική απελευθέρωση, εφόσον υπάρχει απλώς για να προσθέτει μερικούς κόκκους συμπάθειας στο σύστημα του κοινωνικού δαρβινισμού, εφόσον «Αριστερός» είναι κι εκείνος που υπηρετεί σαν αιώνιο και αμετάβλητο το σύστημα των κεφαλαιοκρατών, τότε ναι: Για αυτή την «Αριστερά» - την «δήθεν» - η Αστυνομία δεν έχει ούτε πολιτικό, ούτε ιδεολογικό, ούτε κοινωνικό πρόσημο.
    Για αυτή την «Αριστερά» - την «δήθεν» - που ποζάρει σαν ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος των κεφαλαιοκρατών, το μοναδικό αναγνωρισμένο πρόσημο και της Αστυνομίας, και του Στρατού και της Δικαιοσύνης και κάθε λογής εξουσίας και μηχανισμού εξουσίας σε αυτό το σύστημα είναι… η «ουδετερότητα».
    Αλλά πόσο «ουδέτερη», τάχα, είναι η άσκηση της λεγόμενης νόμιμης βίας από ένα σύστημα που έχει ως υπέρτατο νόμο του την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση; Απλό: Η άσκηση αυτής της λεγόμενης νόμιμης βίας είναι τόσο «ουδέτερη», όσο… «αριστερός» μπορεί να είναι κι εκείνος που επικαλείται την «ουδετερότητά της»…
   Δεύτερον: Ο φίλτατος κ.Πανούσης το «χόντρυνε» λίγο και με τον στερεότυπο λόγο που συνηθίζεται από εκείνους που ό,τι και να κάνουν το παίζουν «αριστεροί» - δικαίωμά τους βέβαια – ζήτησε «ν' αφήσουμε στην μπάντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης, τα οποία συνήθως εκδίδουν άνθρωποι “χωρίς πρόσωπο”».
    Εμείς λοιπόν – με το πρόσωπό μας – θέλουμε να ρωτήσουμε: Όταν το ίδιο πρόσωπο που τώρα «σκίζει Μνημόνια» συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Τσίπρα, είναι το ίδιο πρόσωπο που ως στέλεχος της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική υπό τον Σαμαρά ψήφιζε και εφάρμοζε Μνημόνια, τίθεται ζήτημα «αριστεροφροσύνης»;…  Και τότε «αριστερός» και τώρα «αριστερός», ο κ.Πανούσης;
    Απαντάμε: Κανένα θέμα «αριστεροφροσύνης» δεν τίθεται για το πρόσωπο του κ.Πανούση. Γιατί το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό. Και αφορά την «δήθεν Αριστερά». Εν συνόλω.

email: mpog@enikos.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Η Αριστερά…σκούριασε επικινδύνως

Τα ΜΑΤ της κυβέρνησης Σύριζα συντάχθηκαν με τους «εργαζόμενους» της El Dorando και έδειξαν ποιος κάνει κουμάντο

Ξενοφώντας Ερμείδης

Αναμενόμενη ήταν η σύρραξη που θα γινόταν μεταξύ των κατοίκων που αντιδρούν στην ξένη επένδυση που συνεχίζει να καταστρέφει των τόπο τους και των εργαζομένων της El Dorando που για πρώτη φορά βγήκαν με τσαμπουκά να προστατέψουν την περιουσία του αφεντικού.

Η προγραμματισμένη πορεία των κατοίκων και πολιτών που συμπαραστέκονται στον αγώνα τους έφθασε στο Χοντρό Δέντρο και εκεί τους περίμενε μια ωραία έκπληξη. Τα κρατικά όργανα καταστολής (που φυλάσσουν για άγνωστο ακόμα λόγο ιδιωτική επιχείρηση) μαζί με τους εργαζόμενους μεταλλωρύχους είχαν δημιουργήσει ένα ανθρώπινο φράγμα για να μην πλησιάσουν οι διαδηλωτές στις εγκαταστάσεις του «εθνικής σημασίας» έργου.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν δημοσιοποιήσει οι διαδηλωτές ήταν μία πολύ καλά σχεδιασμένη στρατιωτικά επιχείρηση μεταξύ των κρατικών δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της ιδιωτικής επιχείρησης. Μπροστά μπήκαν τα ΜΑΤ με τις ασπίδες και πίσω από αυτούς οι μεταλλωρύχοι εκσφενδόνιζαν πέτρες και ξύλα εναντίον των διαδηλωτών. Τα ΜΑΤ όταν έβλεπαν ότι οι διαδηλωτές δεν έκαναν πίσω παρά τα χτυπήματα, χρησιμοποιούσαν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Αποτέλεσμα της άνισης μάχης ήταν να τραυματιστούν ελαφρά 4 κάτοικοι διαδηλωτές.

Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι στην διαδήλωση συμμετείχαν και εκπρόσωποι του Σύριζα έχοντας απέναντί τους τους υπαλλήλους του Κράτους να τους χτυπάνε ή να κάνουν τα στραβά μάτια όταν δεχόταν επίθεση από τους προστατευόμενους μεταλλωρύχους. Το πιο αστείο είναι ότι η βουλευτής του Σύριζα, Κατερίνα Ιγγλέση, η οποία συμμετείχε στην πορεία, μίλησε στο κομματικό ραδιόφωνο του Σύριζα «Κόκκινο» για την παρανομία της κυβέρνησης που εκπροσωπεί.

«Αυτό που συνέβη είναι πρωτοφανές! Τα ΜΑΤ, όχι μόνο επέτρεψαν στους μεταλλωρύχους, που είχαν προφανείς άγριες διαθέσεις, να φθάσουν στο σημείο της συγκέντρωσης των κατοίκων, αλλά συνασπίστηκαν μαζί τους! Η αστυνομία επιτέθηκε εναντίον των κατοίκων μαζί με τους μεταλλωρύχους της Eldorado Gold. Καταγγέλλω τους υπεύθυνους της Αστυνομίας, Μανωλά και Μαντουβάκη, για αυτό. Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση δεν στρέφεται μόνο εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής και του κινήματος εναντίον της ολέθριας εξόρυξης. Εκθέτει την ίδια την κυβέρνηση. Ποιος ελέγχει την αστυνομία; Η κυβέρνηση ή η Eldorado Gold; Ο κόσμος εδώ είναι απογοητευμένος. Δεν περίμενε ότι θα του ρίχνουν χημικά, όταν διαδηλώνει, και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ«, δήλωσε η βουλευτής.

Το ίδιο αναρωτιούνται και οι Έλληνες που βλέπουν ακόμη πληρωμένα μέσω φόρων αστυνομικά κρατικά όργανα να φυλάσσουν την περιουσία του ξένου εισβολέα που μέσω διυπουργικών αποφάσεων πήρε ελληνική γη στα χέρια του και αλωνίζει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Διαβάστε περισσότερα

Οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης ενθαρρύνουν την αδιαλλαξία των πιστωτών

Του Λεωνίδα Βατικιώτη *

Στη δίνη μιας διαπραγμάτευσης που όσο συνεχίζεται τόσο περισσότερο η κυβέρνηση υποχωρεί και τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι απαιτήσεις των δανειστών με αποτέλεσμα το κενό να μεγαλώνει, κι όχι να κλείνει όπως θα αναμενόταν, μοιάζει να βυθίζεται η κυβέρνηση.

Σε αυτό το πλαίσιο τα αναχώματα στους εκβιασμούς που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση μέσω των Ευκλ. Τσακαλώτου και Γ. Βαρουφάκη, που την προηγούμενη εβδομάδα αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο της ρήξης, κι αυτή την εβδομάδα μέσω των Π. Σκουρλέτη και Ν. Βούτση, που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ της Πέμπτης 9 Απριλίου, αν δεν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, αποδυναμώνουν και δεν ισχυροποιούν τη θέση της κυβέρνησης καθώς «καίνε», άδοξα μάλιστα, το ισχυρότερο χαρτί που έχει στη διάθεσή της αυτό της στάσης πληρωμών. Το χαρτί αυτό καίγεται γιατί αποδεικνύεται πως η χρήση του είναι καθαρά και μόνο διαπραγματευτική, χωρίς να συνοδεύεται από μια γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τους δανειστές.

Η στάση των δανειστών, από την άλλη, διακρίνεται όχι μόνο από σταθερότητα αλλά και από κλιμάκωση. Τα όσα έγιναν με τη δεύτερη λίστα που δόθηκε στη δημοσιότητα με τους Ευρωπαίους, μέσω των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, είναι ενδεικτικά. Οι δανειστές παραβίασαν την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών να μην δημοσιοποιηθεί η λίστα, έτσι ώστε να εκθέσουν την ελληνική κυβέρνηση, με τη βεβαιότητα ότι κάθε βήμα που κάνει προς τα πίσω προετοιμάζει το επόμενο. Έτσι η δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενές πλεόνασμα από 3,1 έως 3,9% του ΑΕΠ ακυρώνει ντε φάκτο όποιο προηγούμενο αίτημά της για πλεόνασμα στην περιοχή του 1%, οδηγώντας την ακόμη ένα βήμα κοντύτερα στο μέιλ Χαρδούβελη και ειδικότερα στα τρία θέματα που αποτελούν το πραγματικό επίδικο της τρέχουσας διαπραγμάτευσης, προσπερνώντας αδιάφορα κάθε άλλη πρόταση ακόμη κι αν έχει εισπρακτικό αντίκρισμα όπως για παράδειγμα το κυνήγι της φοροδιαφυγής. Σημαντικά μικρότερο των αρχικών προσδοκιών, αλλά διόλου αμελητέο, σε μια συγκυρία που η κρίση ρευστότητας έχει φτάσει στο απόγειό της. Τα τρία αυτά επίδικα είναι το εργασιακό, το ασφαλιστικό και οι ιδιωτικοποιήσεις.

Και η κυβέρνηση, όπως φάνηκε από τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που δόθηκε στη δημοσιότητα (κι επιμελώς είχε αποκρυφτεί από τα νον πέιπερ του Μαξίμου), στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των πιστωτών, παραβιάζοντας κατάφωρα και το γράμμα και το πνεύμα των προεκλογικών της εξαγγελιών. Τα όσα γράφονται στο σχετικό κεφάλαιο 5.1 θα μπορούσαν να είχαν διατυπωθεί από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, καθώς ασκείται κριτική από τα δεξιά στις μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεις. Αναφέρεται κατά λέξη: «Οι προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις έγιναν ερασιτεχνικά και με συμβόλαια νομικά επισφαλή, με αποτέλεσμα πολλές φορές από τις ολοκληρωμένες ιδιωτικοποιήσεις να ακυρωθούν από τα δικαστήρια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού». «Εδώ οι καλές ιδιωτικοποιήσεις» λοιπόν, σαν να αναφωνεί η κυβέρνηση. Και συνεχίζει στα προτεινόμενα μέτρα: «Η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει να θέτει τις ιδιωτικοποιήσεις σε μια υγιή βάση, τόσο νομικά όσο και με όρους ενσωμάτωσής τους σε ένα ευρύτερο αναπτυξιακό πλαίσιο. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ έχει ανανεωθεί και η διαδικασία των προσφορών που διακόπηκε από τις εκλογές έχει ξεκινήσει ξανά, π.χ. στην περίπτωση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά […} Η νέα διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ δεσμεύεται να συμμορφωθεί με τα ακόλουθα κριτήρια: Όλα τα υπάρχοντα συμβόλαια θα γίνουν σεβαστά. Όλες οι διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει πρόκειται να συνεχιστούν». Τα συνολικά έσοδα μάλιστα που υπόσχεται η κυβέρνηση στους «θεσμούς» από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για το τρέχον έτος ανέρχονται σε 1,5 δισ. ευρώ Στόχος που αν επιτευχθεί θα κατατάσσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε πολύ καλύτερη θέση σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αρκεί να αναφερθεί πως τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις το 2011 ήταν 1,6 δισ. ευρώ, το 2012 μηδενικά και το 2013 ήταν μόλις 1 δισ. ευρώ, όπως περιγράφονται στη λίστα που έστειλε η κυβέρνηση. «Σπάνια ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων έχει αποτύχει τόσο θεαματικά!», αναφέρεται κατά λέξη, σαν οι συντάκτες της, αντί να χαίρονται που το πρόγραμμα εκποίησης δεν ολοκληρώθηκε, να συμμερίζονται την απογοήτευση των πιστωτών για τα χαμηλά έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις…

Εισπρακτικό είναι επίσης και το μέτρο (4,1) αύξησης των εισιτηρίων στους αρχαιολογικούς τόπους και τα μουσεία, όπως περιγράφεται κάτω από την ταμπέλα «μιας νέας πολιτικής εισιτηρίων που θα βασίζεται στην κίνηση, την πολιτιστική σπουδαιότητα και σε τιμές εισιτηρίων που θα συγκρίνονται με άλλες χώρες της ΕΕ». Προφανώς μετά τη σύγκλιση των μισθών και των συντάξεων αποτελεί ηθική υποχρέωσή μας να συγκλίνουμε και στο επίπεδο των τιμών… Από αυτό το μέτρο η κυβέρνηση υπόσχεται να εισπράξει 5 έως 10 εκατ. ευρώ το τρέχον έτος και 20 εκατ. από το 2016 και μετά.

Νεοφιλελεύθερης έμπνευσης είναι επιπλέον τα μέτρα περαιτέρω αυτονόμησης και θεσμικής θωράκισης τριών οντοτήτων που η «ανεξαρτησία» τους από την πολιτική αποτελεί νεοφιλελεύθερο «θέσφατο»: Πρώτο, της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (3.19) που ιδρύθηκε ως αυτόνομη οντότητα στο υπουργείο Οικονομικών το 2012. Δεύτερο, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (10.2), καθώς βεβαιωμένα πλέον μετά και την αποστολή στο εξωτερικό του 1,2 δισ. ευρώ που είχε περισσέψει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς να ενημερωθεί η κυβέρνηση, αποτελεί μακρύ χέρι των πιστωτών και, τρίτο, της Τράπεζας της Ελλάδος (10.3) που αποτελεί όργανο της ΕΚΤ χωρίς να λογοδοτεί στην κυβέρνηση ή τη Βουλή. Άλλωστε δεν έχει περάσει ούτε καν ένας χρόνος από τον Ιούνιο του 2014, όταν ο Γ. Στουρνάρας μετακόμισε από το υπουργείο Οικονομικών στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα, προκαλώντας την οξύτατη αντίδραση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης που πίσω από τη μετακίνησή του, πολύ σωστά, διέκρινε τη βιασύνη του Σαμαρά και των Ευρωπαίων να ελέγχουν τα κρίσιμα πόστα ώστε να προκαταλάβουν τις μελλοντικές εξελίξεις ακυρώνοντας πιθανές ριζοσπαστικές αλλαγές. Η ενίσχυση λοιπόν της ασυδοσίας της κεντρικής τράπεζας εννιά μήνες μετά δεν διεκδικεί και δάφνες πολιτικής συνέπειας…

Ενώ τα μέτρα που αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις ή τα δημόσια έσοδα ξεχειλίζουν από σαφήνεια, τα φιλολαϊκά μέτρα που καταλαμβάνουν τις τελευταίες 6 από τις 26 συνολικά σελίδες (σκιά ακόμη και των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης) βρίθουν από καθόλου μα καθόλου δημιουργικές ασάφειες. Για παράδειγμα, στα «μέτρα στην κατεύθυνση σταδιακής αύξησης του ελάχιστου μισθού» (13.4) αναφέρεται πως «η άνοδος του ελάχιστου μισθού μπορεί να σχεδιαστεί με τρόπο συμβατό με βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητα». Κι αν οι πολυαναμενόμενες επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό που θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα δεν γίνουν ποτέ (όπως και είναι και το πιθανότερο) ή είναι τόσο ασήμαντες που η επίδρασή τους δεν φανεί, τότε τι τύχη θα έχει η υπόσχεση για αύξηση του κατώτατου μισθού;

Στο κεφάλαιο για «την επανεισαγωγή της 13ης σύνταξης σε συνταξιούχους με χαμηλά εισοδήματα» το όριο της σύνταξης κάτω της οποίας θα επανέλθει η 13η μένει να καθοριστεί. Αναφέρεται στα προτεινόμενα μέτρα πως «μια 13η σύνταξη θα δοθεί στους χαμηλοσυνταξιούχους (με το κατώφλι της μηνιαίας σύνταξης να αποφασιστεί) τον Δεκέμβριο του 2015». Επομένως ακόμη κι αυτό το όριο των 700 ευρώ, που είχε αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αμφισβητείται επισήμως…

Στα μέτρα των δανειστών είναι επίσης κομμένα τα μέτρα κατάργησης των πρόωρων συντάξεων στις τράπεζες και τις πρώην ΔΕΚΟ (14.14) και συγχώνευσης ασφαλιστικών ταμείων (14.15) απ’ όπου αναμένεται η εξοικονόμηση 10 εκατ. ευρώ για το 2015.

Παρά τις σημαντικότατες υποχωρήσεις της κυβέρνησης, οι Ευρωπαίοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να απελευθερώσουν τις πιστώσεις που θα επιτρέψουν την «αναίμακτη» πληρωμή στο ΔΝΤ της δόσης των 458 εκατ. ευρώ, την Πέμπτη 9 Απριλίου, όπως έχει δηλώσει πως θα πράξει η κυβέρνηση, με κάθε κόστος. Η πληρωμή αυτής της δόσης θα οξύνει την ασφυξία του ελληνικού δημοσίου, που έχει ήδη επιταθεί όχι μόνο από τις ενέργειες των πιστωτών, όσο κι αν αυτές είναι οι σημαντικότερες, αλλά κι από τη δική της πρωτοβουλία να δανειστεί ό,τι ρευστό κυκλοφορούσε σε δημόσιες οντότητες, γεννώντας εύλογες απορίες πώς θα αποπληρωθούν όλα αυτά τα ποσά στο μέλλον. Για να αποδοκιμαστεί αυτή η επιλογή και να προβληθεί η αναγκαιότητα άμεσης παύσης πληρωμών του δημόσιου χρέους, με πρώτο στόχο να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ τη Μ. Πέμπτη 9 Απριλίου, η Κίνηση για τη Διαγραφή του Χρέους Τώρα! Αποφάσισε εκείνη τη μέρα στις 6.30 το απόγευμα να οργανώσει πικετοφορία στην Αθήνα, με σημείο συνάντησης τα Χαυτεία (Αιόλου & Σταδίου) και προορισμό το υπουργείο Οικονομικών. Ανάλογες συγκεντρώσεις προτείνεται να οργανωθούν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ώστε να κλιμακωθούν οι αντιδράσεις ενάντια στην πληρωμή του χρέους. Στην ίδια κατεύθυνση θα συμβάλει και η επόμενη πικετοφορία, που έχει οριστεί για τις 12 Μαϊου, οπότε η Ελλάδα θα πληρώσει στο ΔΝΤ επιπλέον 763 εκατ. ευρώ!

Με τέτοια βροχή εκατομμυρίων ποιος θα πει ότι τα λεφτά δεν υπάρχουν; Λεφτά περισσεύουν, αλλά, ως είθισται, πάνε στους δανειστές…

*Πηγή: εφημερίδα »ΠΡΙΝ»

Διαβάστε περισσότερα

Αδύναμος κρίκος η Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο!

Προτροπές από το αμερικανικό ινστιτούτο Χάντσον προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για άρση του στρατιωτικού εμπάργκο κατά της Κύπρου – «Ένας δημοκρατικός σύμμαχος στην πιο εκτεθειμένη γωνιά της Ευρώπης μπορεί να συνεισφέρει μετρήσιμη ασφάλεια» – Γιατί η Τουρκία δεν πρέπει να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στον έλεγχο του φυσικού αερίου

Βασίλης Γαλούπης
Μια σημαντική παρέμβαση στα της Μεσογείου έγινε από το αμερικανικό Ινστιτούτο Χάντσον που εισηγείται ευθέως στην Ουάσινγκτον να άρει το στρατιωτικό εμπάργκο κατά της Κύπρου, ενώ την ίδια ώρα εκφράζει ισχυρές αμφιβολίες για την «προσήλωση» της Τουρκίας, βάζοντας ακόμα στο παιχνίδι και την μελλοντική συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ!
Το Ινστιτούτο προτρέπει την ηγεσία των ΗΠΑ να εντάξει την Κύπρο στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, αφού θεωρεί ότι η Τουρκία δεν είναι πια αξιόπιστος «συμπαίκτης», ποντάροντας περισσότερο στην στρατηγική συνεργασία του τριγώνου Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου.
Το «Χάντσον», σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του Φιλελεύθερου της Κύπρου με την υπογραφή του Ανδρέα Πιμπίσιη, ζητά από την Ουάσινγκτον να ενισχύσει τους Κύπριους με «διεύρυνση των στρατιωτικών ασκήσεων, υποστηρίζοντας την ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, τερματίζοντας παράλληλα την 40χρονη ετεροχρονισμένη απαγόρευση εξαγωγής όπλων προς τη νόμιμη κυβέρνηση του νησιού».
Να τονιστεί ότι ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη είναι το νατοϊκό πρόγραμμα που αποτελεί προθάλαμο για την πλήρη ένταξη μίας χώρας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.
Μάλιστα, το «Χάντσον» σημειώνει πως η άρση του εμπάργκο «είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει προκειμένου να επιτραπεί η πώληση σκαφών περιπολίας για την προστασία των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου, που επίκειται να αναγερθούν στο Βασιλικό, από πιθανή τρομοκρατική επιχείρηση διά θαλάσσης». Η αναφορά σε «ρεαλιστική ανάγκη» δίνει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάλυση του ινστιτούτου.
Όσον αφορά το πώς μπορεί να αντιδράσει η τουρκική πλευρά; «Μια δεκάδα περιπολικών σκαφών, πάντως, δεν μπορεί να κάνουν οτιδήποτε έναντι των δεκάδων σκαφών του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας».
Το «Χάντσον», όμως, προσπαθεί να διακρίνει τι συμφέρει τις ΗΠΑ σε όλη την σκακιέρα της Μεσογείου: «Μια από τις σημαντικές απειλές που έχει σήμερα να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ προέρχεται από τα νοτιοανατολικά, συνεπώς ένας δημοκρατικός σύμμαχος – σαν την Κύπρο – στην πιο εκτεθειμένη γωνιά της Ευρώπης μπορεί να συνεισφέρει μετρήσιμη ασφάλεια στη συμμαχία».
Το ινστιτούτο, μάλιστα, βλέπει σ” αυτό το ενδεχόμενο, με επίκεντρο την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής, και «κίνητρο για τα μέλη της ΕΕ και των ΗΠΑ προκειμένου να ξεπεράσουν την αντίθεση της Τουρκίας για συμμετοχή της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να δει το θέμα του φυσικού αερίου της περιοχής κατ’ ανάλογο τρόπο που είχε προσεγγίσει το πετρέλαιο ως σημαντικό στοιχείο για τη διατήρηση του ισοζυγίου δυνάμεων στη Μέση Ανατολή».
Και συνεχίζει: «Το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας της Μεσογείου, άλλωστε, είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα και οφείλουν ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος και Ευρώπη να προστατέψουν αυτά τα αποθέματα προκειμένου να διασφαλιστεί η ελεύθερη μεταφορά ενέργειας προς τη Δύση».
Όσον αφορά την Τουρκία; Κατά το «Χάντσον» θεωρείται ακατάλληλη για συνεταίρος στα αμερικανικά σχέδια! Οι λόγοι;
– «Η στρατιωτική παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ υπογραμμίζει το σοβαρό αντίκτυπο που μπορεί η ασφάλεια –στην προκειμένη περίπτωση η έλλειψη– να έχει στην ενεργειακή παραγωγή και αναμενόμενη εκμετάλλευση».
– «Η εξασφάλιση του ελέγχου των προσφάτως ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου θα επιτρέψει στην Τουρκία να επανακτήσει μια δεσπόζουσα θέση που θα ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο».
– «Όπως στις περιπτώσεις του Καυκάσου και της Νοτιοανατολικής Ασίας κατά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κύπρος χωρίς την σταθεροποιητική παρουσία των ΗΠΑ μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα στα υφιστάμενα ρήγματα της περιοχής μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων».
– «Η πρόσφατη τουρκική NAVTEX και η παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ αποτελούν απειλή αποσταθεροποίησης της περιοχής και πρέπει να τύχουν σοβαρής προσοχής ως στοιχείο ακαταλληλότητας για να συνεχίσει η Τουρκία στο πιο μακρινό μέλλον να αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ».
Αντίθετα, καταλήγει, η πρόσκληση προς την Κύπρο για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη αποτελεί το πρώτο βήμα για πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Όσο για την επίλυση του Κυπριακού; Το «Χάντσον» δεν βλέπει να προχωράει ούτε αυτή τη φορά…
Αν εισακουστούν οι θέσεις του ινστιτούτου, πάντως, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τότε πολλά πράγματα θα αλλάξουν στις ισορροπίες της περιοχής, σαφέστατα πρωτίστως προς όφελος των Αμερικανών, που έτσι κι αλλιώς έχουν δεσπόζουσα θέση στο κουμάντο της Ανατολικής Μεσογείου.
Οπωσδήποτε, πάντως, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ανάλυσης έχει να κάνει με το άδειασμα της Τουρκίας, που πλέον φαίνεται να θεωρείται ως ο αδύναμος κρίκος για τα αμερικανικά συμφέροντα!
Κατά τα άλλα, «όλα για την ενέργεια». Κλασικά…

Διαβάστε περισσότερα

Η τρόικα διχάζει, η αλήθεια ενώνει τους λαούς!

Σκέψεις με αφορμή την καυστική, για το ρόλο της Γερμανίας

στην Ελλάδα, εκπομπή της ZDF.

Αριστομένης Ι. Συγγελάκης*

«Εκείνοι οι οποίοι δεν ηδυνήθησαν να πληρώσουν τας τιμάς της Μαύρης Αγοράς λόγω ελλείψεως περιουσιακών στοιχείων, απέθανον. Ο λαός τρώγει τας σάρκας του και την περιουσίαν του. Ελάττωσις βάρους του σώματος μέχρι 15-20% παρατηρείται ακόμη και εις ανωτέρας κοινωνικάς τάξεις. Ελαττουμένων αφ’ ενός μεν των αποθεμάτων του σώματος, αφ’ ετέρου δε των περιουσιακών στοιχείων, η κατάστασις του Λαού θα χειροτερεύση. Όταν εξαντληθούν τ’ ανωτέρω αποθέματα ο αριθμός των θυμάτων θα αυξηθή εις πολύ ανώτερα επίπεδα. Και αν μεν ο πόλεμος δεν διαρκέση επί μακρόν, οι ενήλικες θα δυνηθούν, ίσως, να επανορθώσουν τας βλάβας των. Ανεπανόρθωτοι, όμως, οπωσδήποτε, είναι αι βλάβαι δια τα παιδιά. Το Ελληνικόν Κράτος θα έχη, μετά τον πόλεμον, ν’ αντιμετωπίση προβλήματα των κοινωνικών νόσων (φυματίωσις κλπ.) εις βαθμόν αφάνταστον!» Έκθεση καθηγητή – ακαδημαϊκού Γ. Ιωακείμογλου, Μάρτιος 1942.

Κανείς δεν δικαιούται πλέον να αγνοεί το πρωτοφανές μαρτύριο στο οποίο υποβλήθηκε ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η τρομοκρατία της πείνας, των μαζικών εκτελέσεων και των καθημερινών βασανιστηρίων, η αρπαγή του πλούτου και η προσπάθεια εθνικού διαμελισμού εντάσσονται σε ένα οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας, που υπηρέτησε με συνέπεια, αλλά, ευτυχώς, χωρίς επιτυχία το Γ’ Ράιχ. Από την πρώτη έως την τελευταία μέρα, τα κατοχικά στρατεύματα, με πρωταγωνίστρια τη Γερμανία, έκαψαν, κατέστρεψαν, έκλεψαν και λεηλάτησαν χωρίς όριο, παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου και στερώντας ακόμη και τα στοιχειώδη μέσα συντήρησης και αναπαραγωγής του πληθυσμού. Υπολογίζεται ότι λόγω της πείνας, των εκτελέσεων, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας ο πληθυσμός της χώρας μας μειώθηκε κατά 1.106.000 ανθρώπους (περίπου 13,5% μείωση του πληθυσμού), χαρίζοντας στην Ελλάδα το θλιβερό προνόμιο, όπως επισημαίνει ο Μανώλης Γλέζος, να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου ο πληθυσμός της αμέσως μετά την Κατοχή ήταν μικρότερος αυτού που είχε στην έναρξή της! 1.170 χωριά κάηκαν, το 25% των κατοικιών καταστράφηκε (πάνω από 400.000 σπίτια), όπως και το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το 75% του εμπορικού μας στόλου, μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ. Με την κυκλοφορία των κατοχικών κάλπικων μάρκων, τη δήμευση του 80% των μέσων μεταφοράς και του 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, την αρπαγή των τροφίμων, των μεταλλευμάτων και κάθε πολύτιμου πόρου, με το κλήρινγκ και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο, αλλά και κάθε άλλο ευφάνταστο τρόπο, έπεσαν σαν ακρίδα στον εθνικό μας πλούτο και ρούφηξαν τη χώρα μας μέχρι το μεδούλι.

Τα παιδιά ήταν τα πιο μεγάλα θύματα: πολλά απ’ αυτά πέθαναν, ακόμη περισσότερα έμειναν ορφανά, ενώ στο σύνολό τους όσα επέζησαν υπέφεραν λόγω της πείνας με αποτέλεσμα βαριές συνέπειες στην υγεία τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες, ακόμα και μετά τη λήξη της Κατοχής! Ο πόνος, η οδύνη και το βαθύ πένθος για την απώλεια των αγαπημένων μας συγγενών και συμπατριωτών εναλλάσσονταν με την αγωνία για την καθημερινή επιβίωση, την βασανιστική αναζήτηση τροφής, την αφόρητη εκμετάλλευση της εργασίας και του πλούτου του, τους καθημερινούς εξευτελισμούς και τα βασανιστήρια από τους κατακτητές, το φόβο για νέες θηριωδίες. Κι όμως, ο λαός μας δεν υποτάχθηκε, δεν έσκυψε το κεφάλι˙ οργανώθηκε στην Αντίσταση, αγωνίστηκε με απαράμιλλη γενναιότητα και αυταπάρνηση και προκάλεσε καίρια πλήγματα στα ευρύτερα στρατιωτικά σχέδια του Άξονα.

Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η Ελλάδα υφίσταται μία νέα μεγάλη κοινωνική δοκιμασία στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Η δραματική μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, με ιδιαίτερη ένταση στην ανεργία των νέων και τη μακροχρόνια ανεργία, ο αριθμός – ρεκόρ των ανθρώπων που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας καθώς και των ανασφάλιστων, οι μαθητές που λιποθυμούν λόγω της πείνας, η δραματική αύξηση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας που σταδιακά αποκαλύπτεται, η απορύθμιση του ΕΣΥ, η διάλυση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού διαμορφώνουν μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που απαιτεί γενικό συναγερμό. Παρά τις νεοφιλελεύθερες, αντικοινωνικές και ατελέσφορες εμμονές του ευρωπαϊκού ιερατείου, που υπό την πίεση της γερμανικής τάξης πραγμάτων πιέζει διαρκώς για νέα μέτρα λιτότητας, είναι μονόδρομος η λήψη άμεσων μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους και ανάπτυξης.

Στη συγκυρία αυτή, κι έχοντας βιώσει επί χρόνια το μαρτύριο των πολιτικών του μνημονίου και τον αρνητικό ρόλο αρκετών ΜΜΕ της αλλοδαπής στην επιβολή της καταστροφικής αυτής πολιτικής, μας ξάφνιασαν και μας συγκίνησαν τα αποσπάσματα που παρακολουθήσαμε από την εκπομπή της ZDF. Με εξαιρετικό χιούμορ και τεκμηρίωση η δημόσια γερμανική τηλεόραση προσεγγίζει το ρόλο της Γερμανίας στην Ελλάδα: η τρόικα επιβάλλει παράλογους όρους στην ελληνική οικονομία, καταδικάζοντας σε λιτότητα και ύφεση το λαό. Ως αντάλλαγμα δίνει στην Ελλάδα ένα τεράστιο δάνειο αλλά το παίρνει ολόκληρο αμέσως πίσω, απαιτώντας την πιστή τήρηση των κανόνων και την αποπληρωμή των χρεών, χωρίς κόλπα. Κάτι όμως που ξεχνά πλήρως όταν πρόκειται για τις γερμανικές οφειλές, για τις οποίες, η δημοκρατική Γερμανία, μετήλθε όλων των μέσων για να τις θέσει στις καλένδες. Συγκλονίζει η σεμνή και βαθιά ανθρώπινη παρουσία του θρυλικού Αργύρη Σφουντούρη, του 4χρονου αγοριού, που έμεινε πεντάρφανο στη Σφαγή του Διστόμου το 1944 και αφιέρωσε τη ζωή του για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, για να εισπράξει όμως την επίσημη απάντηση της δημοκρατικής Γερμανίας ότι το Ολοκαύτωμα του Διστόμου ήταν «αναπότρεπτες απώλειες στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων» και άρα δεν δικαιολογείται αποζημίωση των θυμάτων!

Την καυστική και πολιτικά εύστοχη αυτή εκπομπή πρέπει να τη δουν όλοι οι Έλληνες, όλοι οι Γερμανοί, όλοι οι Ευρωπαίοι. Θερμά συγχαρητήρια στους συντελεστές του και το τηλεοπτικό δίκτυο που είχε το θάρρος να το προβάλει. Όμως το ερώτημα προς το βαθύ γερμανικό κράτος, που παραμένει προκλητικά αδιάλλακτο επί δεκαετίες, προβάλλει αβίαστα: Επιτέλους, πότε θα τελειώσει η υποκρισία; Πότε θα αποδοθεί δικαιοσύνη; Πότε θα τεθεί οριστικά τέρμα στη μαύρη βίβλο της Κατοχής;

Το ζήτημα των γερμανικών οφειλών, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, μπορεί να ενώσει τους Έλληνες και τους Γερμανούς! Αρκεί να σκύψουμε όλοι πάνω στην ιστορική αλήθεια και να αποφύγουμε τις διχαστικές κραυγές. Όχι τυχαία, σε ανύποπτη στιγμή, ο Μανώλης Γλέζος κι ο Αργύρης Σφουντούρης μίλησαν κι εξακολουθούν να μιλούν για την ειλικρινή φιλία Ελλήνων και Γερμανών, που πρέπει να χτιστεί στα θεμέλια της δικαιοσύνης και της ισότητας. «Διεκδίκηση! Όχι εκδίκηση» το σύνθημα του Εθνικού Συμβουλίου. «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!» το κοινό σύνθημα Ελλήνων και Γερμανών. Είναι βέβαιο ότι Έλληνες και Γερμανοί μπορούμε να χτίσουμε από κοινού ένα καλύτερο μέλλον, με θεμέλια την ισότητα, την αλληλεγγύη, την ειλικρίνεια, την δικαιοσύνη!

Θα βρεθεί λύση, όχι γιατί το θέλουν οι κυβερνήσεις αλλά, κυρίως, γιατί το θέλουν οι λαοί! Αγωνιζόμαστε, αισιοδοξούμε, επαγρυπνούμε!

Δημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα.

*Μέλος της Σ.Ε. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης

των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου.

Διαβάστε περισσότερα