ΝΑΖΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ ΜΕ … ΧΛΑΜΥΔΕΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής, αυτά που χτυπάνε τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό πάνω στα αμφεταμινούχα τους μούσκουλα, πουλάνε το παραμύθι ότι η σβάστικα που καλύπτει τον ντοπαρισμένο τους εγκέφαλο είναι… αρχαιοελληνικόν σύμβολο, και ουχί η σημαία των «Ες-Ες», η σημαία της Γκεστάπο, η σημαία του Χίτλερ, του φύρερ τους.

Τόσο, δηλαδή, «περήφανοι» είναι για την ιδεολογία τους. Είναι ναζί, αλλά καμώνονται τους… Σπαρτιάτες. Είναι ναζί, αλλά προσπαθούν να καλύψουν τη μαύρη ταγματασφαλίτικη στολή τους με… χλαμύδα. Είναι ναζί. Και γι’ αυτό ψάχνουν κρυψώνα στην ίδια την αμορφωσιά τους. Τι κάνουν; Κρύβονται!Μέσα στη σαπίλα του συστήματος που τους γέννησε και τους τρέφει, έχουν τους πρόθυμους του «αντισυστημικού» τάχα «λάιφ στάιλ», που τους βάζουν να διαδίδουν την αμορφωσιά (τους) στην κοινωνία, μην και καταλάβει ο κόσμος το ποιόν τους.

*
Γι’ αυτό, λοιπόν, μην παραξενευτείτε αν τους ακούσετε να λένε και το άλλο:
Να ισχυρίζονται, δηλαδή, πως αυτό το «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει», που, εκτοξεύοντας σάλια, το κραύγαζαν τις προάλλες στην Κακαβιά τα χρυσαύγουλα φασιστόμουτρα
(τα ίδια που πριν είχαν εκφωνήσει βαρυσήμαντον λόγον στην Καλαμάτα εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριτών και των… γυναικών τους),
ότι δεν είναι η απειλή του Γκέμπελς προς την ανθρωπότητα. Οτι δεν είναι φράση του αρχιναζί προπαγανδιστή του Γ’ Ράιχ. Αλλά ότι είναι, τάχα, του… Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.
«ΤΩΡΑ ΔΕΣΑΜΕ»…
Οπως στην περίπτωση των πλειστηριασμών, έτσι και στην περίπτωση του «λουκέτου» σε ΕΑΣ, ΕΛΒΟ καιΛΑΡΚΟ, τα κυβερνητικά επιτελεία ακολουθούν την ίδια επικοινωνιακή τακτική: Διατείνονται ότι στα θέματα αυτά, λόγω της σημασίας τους, θα παρέμβει προσωπικά ο πρωθυπουργός.
Ο κόσμος, βέβαια, ακούγοντας τα περί «πρωθυπουργικών χειρισμών», στην καλύτερη περίπτωση αυτό που του έρχεται στο μυαλό είναι εκείνο το αφοπλιστικό: «Τώρα δέσαμε»…
Εντούτοις, οι κυβερνητικοί παπαγάλοι, που πιστεύουν ότι η επίκληση της πρωθυπουργικής παρέμβασης μπορεί να λειτουργήσει, τάχα, ως κάτι το «καθησυχαστικό» για την κοινή γνώμη, συνεχίζουν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά παριστάνουν – μεταξύ τους – και τα επικοινωνιακά «τσακάλια»…
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ… ΜΠΟΤΣΟΥΑΝΑΣ!
Ως γνωστόν τα πάντα σε αυτή τη ζωή γίνονται για την… «ανταγωνιστικότητα». Μας κόβουν μισθούς για να βελτιώσουν την «ανταγωνιστικότητα». Μας κόβουν συντάξεις για να βελτιώσουν την«ανταγωνιστικότητα». Μας απολύουν για να βελτιώσουν την «ανταγωνιστικότητα» κ.ο.κ.
Ε, λοιπόν, προχτές δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ σχετικά με την ανταγωνιστικότητα 148 χωρών. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ και αισίως στην 91η θέση παγκοσμίως.
Αλλά η κυβέρνηση πανηγυρίζει διότι λόγω των ακατάβλητων προσπαθειών της (σ.σ.: βλέπετε θέλει προσπάθεια για να κόβεις μισθούς, για να κόβεις συντάξεις, για να απολύεις κλπ) υπήρξε άνοδος της Ελλάδας (δηλαδή της «ανταγωνιστικότητας» των Ελλήνων κεφαλαιούχων) σε σχέση με πέρσι κατά 5 θέσεις.
Κατόπιν αυτού, και για να αντιληφθούμε τι άλλο έχει να τραβήξει ο ελληνικός λαός, τι νέες «σωτηρίες» του ετοιμάζουν, ώστε να ανέβει η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου στην Ελλάδα, σκεφτείτε τούτο:
Ακόμα και μετά από τα όσα ήδη έχουν διαπράξει εναντίον του λαού, ακόμα και μετά τον ατέλειωτο Γολγοθά της εργασιακής ζούγκλας, της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης που έχουν υποβάλλει τα λαϊκά στρώματα, η ανταγωνιστικότητά τους παραμένει πίσω κι από της Γουατεμάλας. Πίσω κι από της Ναμίμπιας. Πίσω κι από της Ρουάντας. Πίσω – φυσικά – κι από της Μποτσουάνας… 
*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013.

Διαβάστε περισσότερα

Η “φωτιά” στη Συρία πυρπολεί την ελληνική ΑΟΖ

Κώστας Ψωμιάδης

Αυτή την περίοδο, στη συγκεκριμένη περιοχή έχει ξεκινήσει η μεγάλη σύγκρουση των μεγάλων συμφερόντων. Τα όσα ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα (σε Αίγυπτο, Λιβύη, Αραβικές χώρες κλπ.) ήταν οι αψιμαχίες των εμπροσθοφυλακών.
Τώρα, οι ισχυροί της γης ξεκινούν τον υπέρ πάντων αγώνα για τον έλεγχο της πιο ζωτικής περιοχής για τη μεταφορά ενεργειακών πρώτων υλών, αλλά και για την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η Συρία ήταν σχεδόν τα πάντα για το περιφερειακό ενεργειακό σύστημα:
•   Ήταν η μεγαλύτερη παραγωγός πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο
•    Ήταν η χώρα διέλευσης των πετρελαίων του Ιράκ και άλλων χωρών της περιοχής, για να φτάσουν στη Μεσόγειο κι από εκεί στις αγορές της Δύσης.
•    Είναι η χώρα της Μέσης Ανατολής, στην οποία οι έρευνες για υδρογονάνθρακες είχαν περιορισμένη εφαρμογή, άρα και μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης.
•    Βρίσκεται ακριβώς στο σημείο, όπου τέμνονται οι ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ, όπου εκτιμάται ότι διαθέτουν μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου ή/και πετρελαίου
Η Δαμασκός ελέγχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου (2,5 δισ. βαρέλια), η αξιοποίηση των οποίων βρίσκεται σε εμβρυακό σημείο. Με τα μέχρι στιγμής στοιχεία (από το αμερικανικό EIA) και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι έρευνες ξεκίνησαν σχετικά πρόσφατα, στο χερσαίο τμήμα της χώρας υπάρχουν αποθέματα φυσικού αερίου (1,2 τρισ. κυβικά μέτρα), που ξεπερνούν τα αντίστοιχα του Καζαχστάν και είναι ελαφρώς λιγότερα από της Νορβηγίας (η μεγαλύτερη παραγωγός “γαλάζιου καυσίμου” στην Ευρώπη μετά από τη Ρωσία).
Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι πως τα μεσογειακά παράλια της Συρίας βρίσκονται πολύ κοντά στις θαλάσσιες περιοχές, όπου Ισραηλινοί και Κύπριοι έχουν εντοπίσει κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ενώ οι έρευνες σε γειτονικά “οικόπεδα” συνεχίζονται, με εξαιρετικά αυξημένες πιθανότητες να αποκαλυφθούν κι άλλα.
Η Συρία ήταν η πρώτη χώρα της περιοχής, που συμφώνησε με τη Λευκωσία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, ενώ η αλλαγή στο status quo δεν παρέχει εγγυήσεις για διατήρηση της πολιτικής αυτής!
Το κυριότερο, όμως, είναι πως σε περίπτωση αλλαγής των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θα υπάρξει λύση στο “ευαίσθητο” θέμα της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ. Αντίθετα, η στρατιωτική επέμβαση των Δυτικών δημιουργεί προηγούμενο, για την ένοπλη επίλυση τέτοιων διαφορών! Και ο νοών νοείτω…
Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι έσπευσαν να υποστηρίξουν τους αντιπάλους του Άσαντ, προσβλέποντας σε αλλαγή των συσχετισμών, που οδηγεί σχεδόν αυτόματα στην περαιτέρω αναβάθμιση του ρόλου της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή! Κι ως συνήθως, οι ανατολικοί γείτονές μας κέρδισαν κι άλλους διπλωματικούς πόντους, τη στιγμή κατά την οποία υπήρχε η αίσθηση ότι έχαναν έδαφος, από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο!
Να γιατί η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε χαράξει τη δική της ανεξάρτητη και παρεμβατική θέση, που να προωθούσε τα συμφέροντα της χώρας κι όχι να περιμένει απαθής, ακολουθώντας άκριτα και άβουλα τους ισχυρούς της περιοχής.
Ούτε συμμαχίες δημιούργησε, ούτε πρωτοβουλίες πήρε, ούτε συγκεκριμένη θέση έχει εκφράσει, πέρα από τα ευχολόγια για «πολιτική λύση». Τώρα, που οι Δυτικοί βρίσκονται σε δίλημμα («Με τον αυταρχικό Άσαντ ή με την εξτρεμιστική Αλ Κάιντα;»), είχαμε μία ακόμη ευκαιρία να συνδράμουμε σε μία ειρηνική διευθέτηση. Δεν το πράξαμε και γι’ αυτό, το ωστικό κύμα θα μας συμπαρασύρει!
Πηγή: fmvoice.gr

Διαβάστε περισσότερα

«Πόσο επικίνδυνα είναι τα ληγμένα τρόφιμα;»

 του Νίκου Κατσαρού, πρώην προέδρου του ΕΦΕΤ
Αναστάτωση και ανησυχία  έχει  προκληθεί στο καταναλωτικό κοινό από την αγορανομική διάταξη που κυκλοφόρησε αυτήν την εβδομάδα σύμφωνα με την οποία τρόφιμα περασμένης διαθεσιμότητας {δηλαδή ληγμένα} θα βρίσκονται στα καταστήματα τροφίμων σε ειδικά ράφια με την ένδειξη «τρόφιμα περασμένης διαθεσιμότητας» και θα πωλούνται σε χαμηλότερη τιμή.Τα τρόφιμα αυτά είναι μακράς διαρκείας όπως ρύζι,μακαρόνια,κριθαράκι,ζυμαρικά,φασόλια,φακές ,ρεβίθια,κάθε είδους κονσέρβες κλπ και όχι ευαλοίωτα τρόφιμα όπως γάλα,γιαούρτι,κρέας.Τα ληγμένα αυτά τρόφιμα προορίζονται για τις οικονομικά αδύνατες τάξεις του πληθυσμού πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι η κατανάλωση των τροφίμων αυτών εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους.Τα ληγμένα τρόφιμα εάν η συσκευασία τους  έχει διατρηθεί έστω και ελάχιστα μπορεί να προκληθούν αλλοιώσεις  από μικρόβια και να προκαλέσουν στόν καταναλωτή γαστρεντερικές διαταραχές, εμέτους κλπ αλλά και σοβαρότερες επιπτώσεις που θα φανούν αργότερα.Ακόμη εάν δεν έχουν διατηρηθεί σωστά π.χ. σε χώρους ζεστούς και υγρούς, μπορούν πέραν από την αλλοίωση των γευστικών χαρακτηριστικών να έχουν υποστεί και άλλες σοβαρότερες  αλλοιώσεις με απροσδιόριστες επιπτώσεις στην υγεία των καταναλωτών..Μέχρι σήμερα οι καταναλωτές  γνώριζαν και παρατηρούσαν προσεκτικά την ημερομηνία λήξης και δεν αγόραζαν ούτε  τρόφιμα πού ήταν κοντά στην ημερομηνία λήξης,σήμερα  ομως¨ερχεται η κυβέρνηση  και ανεβάζει στα ράφια τα ήδη  ληγμένα τρόφιμα.Είναι γνωστό ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που είναι ήδη ασθενικοί έως ανύπαρκτοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν επί πλέον και στον έλεγχο των ληγμένων τροφίμων .Επιπλέον σύμφωνα με έρευνα της Eurostat το 75% των Ελλήνων καταναλωτών δεν εμπιστεύονται  ότι τα τρόφιμα που καταναλώνουν είναι ασφαλή.Η αγορανομική αυτή διάταξη θα επιτείνει ακόμα περισσότερο την αγωνία τους.Ο ΕΦΕΤ με Δελτίο Τύπου που είχε εκδώσει στις 23/10/2012 βεβαίωνε οτι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της χώρας δεν είναι δυνατόν να διασφαλίσουν  την ασφάλεια και την ποιότητα των περασμένης διαθεσιμότητας τροφίμων δηλαδή των ληγμένων τροφίμων.
Σοβαρό όμως είναι και το γεγονός ότι εστιατόρια,ταβέρνες,καταστήματα έτοιμου και πρόχειρου φαγητού θα εκμεταλλευτούν την διάταξη αυτή και στον βωμό του κέρδους θα σερβίρουν τα ληγμένα προϊόντα στους πελάτες.Η αγορανομική διάταξη αναφέρει ότι τα τρόφιμα αυτά δεν προορίζονται  για εστιατόρια και απαγορεύεται στους εστιάτορες κλπ να αγοράζουν   την κατηγορία αυτή των τροφίμων,ποιος ομως θα μπορεί να ελέγξει κάτι τέτοιο. Έτσι κάποιοι ασυνείδητοι θα κερδοσκοπούν εις βάρος αυτών  των εστιατορίων και των κέντρων μαζικής εστίασης που τηρούν την αγορανομική αυτή διάταξη.Επιπλέον υπάρχει και ο κίνδυνος  με αυτήν την  διάταξη να  γεμίσει η αγορά με τρόφιμα κακής ποιότητας.Τέλος θα υπάρχει κίνδυνος  να δημιουργηθεί αθέμιτος ανταγωνισμός  με τις επιχειρήσεις που θα διαθέτουν τα ληγμένα τρόφιμα.Στον καταναλωτή είναι γνωστες οι εικόνες απελπισμένων  που αναζητούν ότι ληγμένα τρόφιμα  στα σκουπίδια ¨η τις εικόνες  επιδρομών από περιθωριακούς  στις χωματερές  για ληγμένες κονσέρβες και αλλά τρόφιμα.Όλα αυτά έρχεται να νομιμοποιήσει η κυβέρνηση ανεβάζοντας στα ράφια ληγμένα τρόφιμα χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί και την ασφάλεια τους.Με αυτήν την ενέργεια η κυβέρνηση βάζει την σφραγίδα της στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής  των Ελλήνων στον καιρό του μνημονίου.Είναι λάθος ο διαχωρισμός των πολιτών σε δυο κατηγορίες:αυτούς που θα έχουν την οικονομική ευχέρεια και θα αγοράζουν τα υγιεινά,ποιοτικά καλά και ασφαλή τρόφιμο και εκείνους που δεν θα έχουν την οικονομική ευχέρεια και θα αγοράζουν τα ληγμένα,ποιοτικά υποβαθμισμένα και πιθανόν μη ασφαλή τρόφιμα.
Η Ε.Ε δεν έχει εκδώσει ποτέ  Οδηγία όπου είναι υποχρεωτικό τα τρόφιμα περασμένης διαθεσιμότητας δηλ. τα ληγμένα να μπαίνουν στα ράφια των καταστημάτων  για καμία χώρα-μέλος της ΕΕ. Στην χώρα μας είχε εκδοθεί μία αγορανομική διάταξη το 1989 για το θέμα αυτό , χωρίς ποτέ να ενεργοποιηθεί.  Παράλληλα τα βιολογικά προϊόντα θα υποστούν μεγάλη υποβάθμιση και η ζήτηση τους θα περιορισθεί σημαντικά αφού κανείς πια δεν θα τα εμπιστεύεται. Ιδιαίτερα τα τρόφιμα ιδιωτικής ετικέτας θα υποστούν μεγάλη καθίζηση στις πωλήσεις παρά την πολύ σημαντική αύξηση των  πωλήσεων που έχουν γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.Μέχρι σήμερα πάντως κανένα πολυκατάστημα ¨η  σουπερμάρκετ δεν προτίθεται να εφαρμόσει αυτήν την  αγορανομική διάταξη και δικαιολογημένα αφού φοβούνται οτι   ληγμένα προϊόντα  στα ράφια τους θα δράσουν  αρνητικά στα μάτια των καταναλωτών και και θα υποβαθμίσουν το καλό όνομα του καταστήματος τους.
Προτείνω να τροποποιηθεί η  αγορανομική αυτή διάταξη και να μπαίνουν στα ειδικά  ράφια των καταστημάτων τα τρόφιμα που πρόκειται να λήξουν στον επόμενο  μήνα  με ειδική καθορισμένη τιμή  και όχι αυτά που έχουν ήδη λήξει.Οσον αφορά τα ληγμένα τρόφιμα αυτά κατόπιν ελέγχων μπορούν να διατεθούν για κοινωνικούς σκοπούς.Αυτό γίνεται στην Αγγλία αλλά και σε άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ.Μαλιστά στην Αγγλία ακόμα και στα ευαλλοίωτα τρόφιμα π.χ. γάλα  την ημέρα λήξεως προσφέρονται σε χαμηλότερη τιμή.Η κυβέρνηση είχε μία σειρά απο ευνοίκότερες  λύσεις πού και τους καταναλωτές με οικονομικές δυσχέρειες να ενισχύσει αλλά και την αγορά να προστατεύσει.Αντ αυτού επέλεξε αυτό που επισημαίνει το Δελτίο Τύπου του ΕΦΕΤ οτι: η συγκεκριμένη αγορανομική διάταξη θα μετατρέψει την χώρα μας σε χωματερή τροφίμων  περασμένης διατηρησιμότητας και τους καταναλωτές σε πολίτες με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια.Η κύρια ωφελημένη από την αγορανομική αυτή διάταξη είναι η βιομηχανία τροφίμων που μέχρι τώρα τα ληγμένα τρόφιμα  ή πήγαιναν γιαζωοτροφές ή στις χωματερές κλπ.Τέλος η αγορανομική διάταξη καθιστά τον πωλητή υπεύθυνο για την ασφάλεια των ληγμένων τροφίμων ,αυτό όμως είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει διότι  το κόστος για τον έλεγχο της ασφάλειας αυτών των τροφίμων θα υπερέβαινε κατά πολύ την αξία τους.
inprecor

Διαβάστε περισσότερα

Δείτε Ολόκληρη την Ταινία – Ντοκιμαντέρ : Να μην Ζήσουμε σαν Δούλοι

Μια ταινία  - ντοκιμαντέρ του Γιάννη Γιουλούντα.
Αύγουστος 2013, Διάρκεια 89′.
Μουσική: Τα Λιμάνια Ξένα, Cyril Gontier, Serge Utge-Royo, Jean-Francois Brient, Χασμωδία, Raoul Vaneigem, Madame Nesia, Martyn Jacques, Μεθυσμένα Ξωτικά, Horror Vacui, Alpha Bang.
Ελληνικοί Υπότιτλοι: Λίζα Γιουλούντα.
Συντονισμός Διάχυση: Μοντ Γιουλούντα και Λουκάς Γιουλούντας.
Μπορείτε να αντιγράψετε την ταινία και οργανώσετε δωρεάν δημόσιες και ιδιωτικές προβολές (Creative Commons).
Δείτε Ολόκληρη την Ταινία - Ντοκιμαντέρ : Να μην Ζήσουμε σαν Δούλοι Μια ταινία - ντοκιμαντέρ του Γιάννη Γιουλούντα. Αύγουστος 2013, Διάρκεια 89′. Μουσική: Τα Λιμάνια Ξένα, Cyril Gontier, Serge Utge-Royo, Jean-Francois Brient, Χασμωδία, Raoul Vaneigem, Madame Nesia, Martyn Jacques, Μεθυσμένα Ξωτικά, Horror Vacui, Alpha Bang. Ελληνικοί Υπότιτλοι: Λίζα Γιουλούντα. Συντονισμός Διάχυση: Μοντ Γιουλούντα και Λουκάς Γιουλούντας. Μπορείτε να αντιγράψετε την ταινία και οργανώσετε δωρεάν δημόσιες και ιδιωτικές προβολές (Creative Commons).

Διαβάστε περισσότερα

Τα “Σεπτεμβριανά” του 1955

Με τον όρο Σεπτεμβριανά εννοούμε το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955. Αποτέλεσμα, οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη να συρρικνωθούν σταδιακά και σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τις 2.000.
Το 1955 τη γειτονική μας χώρα κυβερνούσε ο Αντνάν Μεντερές -ένας «πρώιμος Ερντογάν»- και το Δημοκρατικό Κόμμα. Ο Μεντερές έπαιζε αρκετά το μουσουλμανικό χαρτί, προκαλώντας εκνευρισμό στο κεμαλικό κατεστημένο της χώρας. Το αποδεικνύουν και τα χιλιάδες τζαμιά που κτίστηκαν επί πρωθυπουργίας του.
Η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία δεν ήταν ανθηρή, ενώ ο εθνικιστικός πυρετός ανέβαινε, καθώς οι Ελληνοκύπριοι διεκδικούσαν την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Ήταν μια καλή αφορμή για τους τούρκους ηγέτες να αποσπάσουν την κοινή γνώμη από τα προβλήματά της, στρέφοντάς την κατά της ελληνικής μειονότητας που ευημερούσε. Στις 28 Αυγούστου 1955 ο Μεντερές ισχυρίστηκε δημόσια ότι οι Ελληνοκύπριοι σχεδίαζαν σφαγές κατά των Τουρκοκυπρίων.
Η αφορμή για το Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης δόθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου, με την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, που στεγαζόταν και στεγάζεται και σήμερα στο σπίτι, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Ως δράστης συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές ο Οκτάι Εγκίν, ένας μουσουλμάνος σπουδαστής από την Κομοτηνή, που αργότερα περιεβλήθη το φωτοστέφανο του ήρωα. Τιμήθηκε στην Τουρκία και διορίστηκε κυβερνήτης σε επαρχία. Χρόνια αργότερα σε μία συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με το συμβάν και θεώρησε τον εαυτό του θύμα των ελληνικών αρχών.
Από την έκρηξη στο σπίτι του Ατατούρκ προκλήθηκαν μόνο μικρές υλικές ζημίες στις τζαμαρίες του κτιρίου, αλλά οι τουρκικές εφημερίδες εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός, μεγαλοποιώντας και διαστρεβλώνοντάς το, κατόπιν κυβερνητικών οδηγιών. Πρωτοσέλιδοι τίτλοι, όπως «Έλληνες τρομοκράτες κατέστρεψαν το πατρικό σπίτι του Ατατούρκ» της «Ισταμπούλ Εξπρές» και δημοσίευση μιας σειράς από παραποιημένες φωτογραφίες του συμβάντος, προκάλεσαν «αυθόρμητες» διαδηλώσεις στην Πλατεία Ταξίμ το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Στις 5 το απόγευμα, το μαινόμενο πλήθος των 50.000 ατόμων στράφηκε κατά των ελληνικών περιουσιών στη συνοικία Πέραν. Οι λεηλασίες κράτησαν μέχρι τις πρωινές ώρες της 7ης Σεπτεμβρίου, όταν επενέβη ο Στρατός, καθώς η κατάσταση κινδύνευε να τεθεί εκτός ελέγχου. Μέχρι τότε, οι αρχές παρέμειναν απαθείς, όταν δεν διευκόλυναν τους πλιατσικολόγους στο έργο. Ο μηχανισμός του Δημοκρατικού Κόμματος, που ήλεγχε τα συνδικάτα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στα έκτροπα.Μεγάλος αριθμός διαδηλωτών μεταφέρθηκε από τη Δυτική Μικρά Ασία δωρεάν, αντί αμοιβής 6 δολαρίων, που ουδέποτε τους δόθηκε. 4.000 ταξί τους μετέφεραν στον χώρο των ταραχών, ενώ φορτηγά του Δήμου της Κωνσταντινούπολης είχαν αναπτυχθεί σε επίκαιρα σημεία της Πόλης, φορτωμένα με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, αξίνες, σφυριά, σιδερένιους λοστούς και μπιτόνια βενζίνης, απαραίτητα σύνεργα για τον όχλο των επιδρομέων, που επέπεσε επί των ελληνικών καταστημάτων με τα συνθήματα «Θάνατος στους γκιαούρηδες», «Σπάστε, γκρεμίστε, είναι γκιαούρης», «Σφάξτε του έλληνες προδότες», «Κάτω η Ευρώπη» και «Εμπρός να βαδίσουμε κατά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης». Την οργή του όχλου δεν γλύτωσαν και κάποια καταστήματα αρμενικής και εβραϊκής ιδιοκτησίας.
Άνδρες και γυναίκες βιάστηκαν και σύμφωνα με τη μαρτυρία του γνωστού τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν, πολλοί ιερείς εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή, με θύμα ένα αρμένιο παπά. 16 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους και 32 τραυματίστηκαν.
Έκτροπα κατά των Ελλήνων δεν έγιναν μόνο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη Σμύρνη. Το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου τούρκοι εθνικιστές έκαψαν το ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Σμύρνης. Στη συνέχεια, κατέστρεψαν το νεόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, ενώ λεηλάτησαν σπίτια ελλήνων στρατιωτικών, που υπηρετούσαν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

Ο Οικ. Πατριάρχης Αθηναγόρας στα ερείπια του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου, Κωνσταντινούπολη.

Ο πρωθυπουργός Μεντερές σε δηλώσεις του ισχυρίστηκε ότι το πογκρόμ κατά των Ελλήνων ήταν έργο των κομμουνιστών. Ένας ισχυρισμός που κατέπεσε αυτοστιγμεί και από τις αναφορές των ξένων πρεσβειών στην Άγκυρα προς τις κυβερνήσεις τους, που επισήμαιναν τις μεγάλες ευθύνες των τουρκικών αρχών.Η κυβέρνηση Παπάγου προσπάθησε να διεθνοποιήσει το θέμα, αλλά χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Αμερικανοί και Βρετανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία, πολύτιμο σύμμαχό τους κατά τη διάρκεια του «Ψυχρού Πολέμου». Οι νατοϊκοί σύμμαχοί μας είπαν ξεκάθαρα να ξεχάσουμε το συμβάν. Μόνο το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών από τους διεθνείς οργανισμούς απαίτησε από την Τουρκία εξηγήσεις για την καταστροφή του 90% των ορθόδοξων ναών στην Κωνσταντινούπολη. Πάντως, τον Αύγουστο του 1995 η αμερικανική Γερουσία με απόφασή της κάλεσε τον Πρόεδρο Κλίντον να ανακηρύξει την 6η Σεπτεμβρίου Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Πογκρόμ.
Το Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης προκάλεσε:

• τον θάνατο 16 Ελλήνων και τον τραυματισμό 32
• τον θάνατο ενός Αρμένιου
• τον βιασμό 12 Ελληνίδων
• τον βιασμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών (εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή)
• την καταστροφή:
  4.348 εμπορικών καταστημάτων,
  110 ξενοδοχείων,
  27 φαρμακείων,
  23 σχολείων,
  21 εργοστασίων,
  73 εκκλησιών,
  περίπου 1000 κατοικιών, όλα ελληνικής ιδιοκτησίας.

Το οικονομικό κόστος των ζημιών ανήλθε σε 150 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τις υπολόγισε σε 500.000.000 δολάρια. Η οικονομική αιμορραγία και ο φόβος ανάγκασαν χιλιάδες έλληνες ομογενείς να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα.
Αργότερα, το τουρκικό κράτος διά του προέδρου Τζελάλ Μπαγιάρ υποσχέθηκε αποζημίωση για την καταστροφή των ελληνικών περιουσιών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν ξεπέρασε το 20% των απαιτήσεών τους, με δεδομένο ότι τα περιουσιακά τους στοιχεία είχαν υποτιμηθεί δραματικά.
Πολλές λεπτομέρειες για τα Σεπτεμβριανά ήλθαν στο φως το 1961, κατά τη διάρκεια της δίκης για εσχάτη προδοσία του ανατραπέντος από τους στρατιωτικούς πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, ο οποίος τελικά δεν γλύτωσε από την αγχόνη. Πολύτιμα στοιχεία προσκομίζει και το βιβλίο του διαπρεπούς ελληνοαμερικανού βυζαντινολόγου Σπύρου Βρυώνη «The Mechanism of catastrophe: The Turkish Pogrom οf September 6-7, 1955 and the destruction of Greek Community of Istambul (Greekworks.com, New York, 2005).

Διαβάστε περισσότερα

Η τραγωδία μιας φάρσας...

«Θα ξανάρθουμε και η Γη θα τρέμει». Με αυτήν τη μαύρη ελπίδα-απειλή σπάραζε στο κύκνειο άσμα του ο Γκαίμπελς λίγο πριν να αυτοκτονήσει, αφού πρώτα «έκανε συντρίμμι τη μάνα του» Γερμανία, έχοντας ταυτοχρόνως ανασκάψει, αυτός και η συμμορία του, συθέμελα την Ευρώπη όλη,
αφήνοντας πίσω τους εκατομμύρια νεκρών, λίθους επί λίθων και πάνω απ’ όλα το πιο φριχτό έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας: την
αποθηρίωση του κάθε αληταρά που μπορούσε να δηλώνει θεός. Του «υπεράνθρωπου» - ενός θηρίου δηλαδή που μπορούσε να αίρει τον όποιο βόρβορο μέσα του σε πεμπτουσία της ύπαρξής του, μιας ύπαρξης θανατηφόρας για τους άλλους απαλλαγμένης από κάθε ηθική υποχρέωση απέναντί τους.
Διότι αυτό ήταν ο φασισμός: η καθαίρεση της πολιτικής έτσι όπως από την αρχαία Ελλάδα έως τον Διαφωτισμό και τις μέρες μας έχει διαμορφωθεί ως τρόπος συνύπαρξης των ανθρώπων, και η αντικατάστασή της από μια αταβιστική, βολονταριστική ζούγκλα, όπου νόμος είναι η θέληση του θηρευτή. Του αρχιθηρευτή, του φύρερ. Του «υπεράνθρωπου» που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, του θηρίου που πιστεύει ότι είναι θεός.
Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό. Δηλαδή ούτε θεός ούτε θηρίο. Στην άλλη άκρη του ορθού λόγου ο φασισμός θέλει έναν άνθρωπο «απελευθερωμένον» απ’ τους νόμους (τις υποχρεώσεις του προς τους άλλους), υπάκουο και υπήκοο των ενστίκτων του. Ο φασισμός δηλαδή μετατρέπει τους πολίτες σε κοπάδι, ή μάλλον καλύτερα σε αγέλη που ακολουθεί ένα αρχιμαντρόσκυλο, τον φύρερ, και την ιεραρχία που αυτός ο ίδιος παράγει και καθιερώνει.
Ακριβώς επειδή ο φασισμός είναι πέραν κάθε λογικής και ηθικής αναζητά τη δικαίωσή του στον μύθο (κι όχι στην ιστορία), στον μυστικισμό (κι όχι στον ορθό λόγο) και σε παιδαριώδεις γελοιότητες όπως το αίμα - «αίμα και τιμή, Χρυσή Αυγή».
Η πολιτική (πόλις, πολιτισμός) γεννήθηκε απ’ τις ανάγκες που προκάλεσε η αρχική συνοίκηση των ανθρώπων, κατ’ αρχήν ως τρόπος (συμπεριφορά) κι αμέσως ως τέχνη κι επιστήμη - μάλιστα πολύπλοκη. Η δημοκρατία, η ολιγαρχία, η τυραννίδα, η μοναρχία, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε αστική είτε λαϊκή, είναι μορφές κι εφαρμογές της πολιτικής, ο φασισμός είναι όχι μόνον η κατάργησή τους αλλά και η κατάργηση της ίδιας της πολιτικής, η υποκατάστασή της από μια άθεη θρησκεία - μια σέχτα «εκλεκτών» που επιφυλάσσει για τον εαυτόν της το δικαίωμα στην υποταγή όλων των άλλων. Μια συμμορία
Αρίων τη μία φορά, ή, για παράδειγμα, Μεγαλορώσων την άλλη (εδώ το αίμα δεν έχει καμιά σημασία) που θεωρεί ότι έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω στους «υπανθρώπους», όπως
απέδειξαν οι ναζί δολοφονώντας ποταμηδόν Εβραίους, Ρώσους, κομμουνιστές, Ελληνες, Γερμανούς, δημοκράτες, ομοφυλόφιλους, ασθενείς, αιχμαλώτους, αμάχους, χριστιανούς, όλη την πανίδα της Γης. Ο φασισμός δεν είναι μόνον
η κατάργηση της πολιτικής και υ υποκατάστασή της από μια τελετουργία φόνων, είναι ταυτοχρόνως και μια τελετουργία ψεύδους. Ο φασισμός δεν εννοεί τίποτα απ’ ό,τι λέει. Για παράδειγμα το ίδιο το όνομα του ναζιστικού κόμματος: Eθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Ούτε εθνικό ήταν (ήταν εθνικιστικό), ούτε σοσιαλιστικό ήταν (ήταν υποχείριο της γερμανικής αστικής τάξης), ούτε εργατικό ήταν (ήταν του Κρουπ και της Ζήμενς), ούτε κόμμα, παρά ένα μόρφωμα που σπονδύλωσε ο Χίτλερ και η παλιοπαρέα του κατά το δοκούν. Μια
συμμορία στην οποίαν όποιος έμπαινε εντασσόταν σε μια ιεραρχία θανάτου εναντίον όλων των άλλων. Η γλώσσα του φασισμού είναι ένας οργουελιανός εφιάλτης ευφημισμών και παρενδεδυμένων εννοιών (πολύ πιο φρικτός από αυτούς που έχουν εμφανισθεί επί εκσυγχρονισμού και νεοφιλελευθερισμού) που όχι μόνον δεν εννοεί τίποτα απ’ ό,τι λέει, αλλά τους δίνει κάθε φορά και το διαφορετικό περιεχόμενο που γουστάρει.
Ετσι η συνεννόηση με έναν φασίστα είναι αδύνατη. Για το ίδιο πράγμα μπορεί να σου λέει άλλο πράγμα, αναλόγως τι τον συμφέρει κάθε φορά, και
πάντως ο ορθός λόγος μπροστά στον ανορθολογισμό έχει τις πιθανότητες του κρατούμενου μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Αν ο Γκαίμπελς λοιπόν, λίγο πριν να δολοφονήσει μαζί με τη γυναίκα του τα παιδιά του, έσκουζε ότι «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει», τα ίδια έσκουζε και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κ. Παππάς κλείνοντας με ψευτομαγκιές τα ελληνοαλβανικά σύνορα, «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει».
Ομως ο κ. Παππάς δεν παραδέχεται ότι είναι φασίστας. Κατά σύμπτωσιν χρησιμοποιεί τα λόγια του Γκαίμπελς, κατά σύμπτωσιν έχει γράψει ύμνους στον Χίτλερ, κατά σύμπτωσιν χαιρετάει ναζιστικά (ξεφτιλίζοντας τους Σπαρτιάτες με το να τους αποδίδει ως «δωρικόν» έναν χαιρετισμό που δεν είχαν δει ούτε στον ύπνο τους. Ασε που και ο τελευταίος Σπαρτιάτης θα έκανε εμετό αν μάθαινε για τον ναζισμό και το νόημά του).
Ομως, είπαμε, ο κ. Παππάς αρνείται ότι είναι φασίστας, διότι έχει την άνεση του κάθε ανορθολογιστή να μην εννοεί ό,τι λέει, ή να δίνει κάθε φορά σε ό,τι λέει ό,τι νόημα γουστάρει.
Αυτή η ιδιότης ενός θρασύδειλου χαμαιλεοντισμού χαρακτηρίζει και τους διαλόγους των φασιστών με όσους ανοίγουν μαζί τους κουβέντα - «δεν τους πιάνεις πουθενά», όπως λέει και ο λαός.
«Δεν βάρεσα την Κανέλλη, αυτή με προκάλεσε», σου λέει ο κ. Κασιδιάρης. Θα επρόκειτο για τη λογική ενός μικρού παιδιού που κάνει τη ζημιά κι όταν πιάνεται τη φορτώνει σε άλλους, αν δεν ήταν η κλασική
συμπεριφορά του φασίστα που είτε με δοκησισοφίες είτε με απλή ευήθεια, ενώ έχει το αίμα σου στα χέρια του σε κατηγορεί ότι κόπηκες.

Αλλά αν οι φασίστες στην Ελλάδα είναι μια γκροτέσκ καρικατούρα των ναζί, αν οι ναζί στην Ελλάδα είναι μια μικρή ορδή, η Ελλάδα έχει πρόβλημα με μια μεγάλη πλέον μερίδα των πολιτών της που τους ψηφίζει.
Η εποχή που οι πολίτες αυτοί, γείτονες, συμπατριώτες, συνάδελφοι, δεν ήξεραν τι είναι η Χρυσή Αυγή όταν την ψήφισαν, έχει παρέλθει. Οι λόγοι για τους οποίους την ψήφισαν, οργή, αηδία, απελπισία, περιθωριοποίηση, παραμένουν εδραίοι, αλλά το τέρας που ψήφισαν,
είτε επειδή δεν γνώριζαν, είτε επειδή παραπλανήθηκαν, είτε από προσδοκίες που δεν δικαιώνονται, έχει έρθει τώρα στο φως.
Ο κ. Παππάς, για παράδειγμα, πήγε στα σύνορα κι άρχισε να ουρλιάζει ότι «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει». Σε έναν τόπο ιερό δηλαδή, όπου
οι Ελληνες σταμάτησαν με το αίμα τους το 1940 τους φασίστες, πήγαν σήμερα οι φασίστες κι άρχισαν να σκούζουν ότι «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει». Η προσβολή όχι στη μνήμη, αλλά στην υπόσταση και το μέλλον της Ελλάδας είναι βαρύτατη. Και η απειλή θανάσιμη.
Θα τρέμουμε τι; την επιστροφή των θηρίων; των θεών του αίματος; των γερμανοντυμένων; των δωσιλόγων;
Οι άνθρωποι, κύριε Παππά, δεν είναι πλασμένοι για να τρέμουν ο ένας τον άλλον, παρά μόνο αν ζουν στη ρατσιστική ζούγκλα που ευαγγελίζεσθε, όταν ο ένας ουρακοτάγκος είναι πιο «υπεράνθρωπος» απ’ τον άλλον ουρακοτάγκο κι επιβάλλει αυτός στην αγέλη τον δικό του «νόμο», τη δική του τάξη.

Ομως, οφείλω -επί προσωπικού- να ομολογήσω ότι με παραξενεύει η επιρροή του φασιστικού αυτού μορφώματος στους Ελληνες. Ακόμα κι αν τα ποσοστά της χρήσιμης στον μονοκομματικό δικομματισμό Χρυσής Αυγής είναι φουσκωμένα στα γκάλοπ, και πάλι το τρέχον ποσοστό της είναι υπερβολικό για έναν λαό όπως ο ελληνικός.
Μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα να αφήνει όλο και περισσότερους Ελληνες ανελλήνιστους, μπορεί η κυρίαρχη προπαγάνδα, κυρίως μέσα απ’ τα ΜΜΕ, να προκαλεί σύγχυση σε πολλούς για τα ταξικά τους συμφέροντα και την εθνική τους ταυτότητα, αλλά και πάλι
εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες να υπερψηφίζουν βρυκόλακες που έχουν βγει στο φως, είναι ένα ερώτημα. Οχι πως στην ιστορία μας δεν έχουμε βγάλει πλήθος Εφιαλτών, γραικύλων, γενίτσαρων και δωσιλόγων, αλλά σήμερα με την ιστορία μας (αν ήταν γνωστή) είναι ντροπή καλοί άνθρωποι να νομίζουν ότι το ραβδάκι της Κίρκης αν τη φιλήσουν δεν θα τους κάνει χοίρους.

Καλοί μου συμπατριώτες, αν «οι φασίστες γυρίσουν» δεν «θα τρέμει η Γη», θα κλαίει. Θα ανοίξει τους τάφους της, από της Αντιγόνης το μνήμα ώς του Αουσβιτς κι από τα χαρακώματα του Στάλιγκραντ ώς τα έγκατα του ίδιου του Βερολίνου, και θα κλαίει. Θα κλαίει η μάνα Γαία με τρομερή οργή που μυαλό δεν βάζουμε. Θα ολοφύρονται τα γράμματα που γράφονται και γράφονται, χωρίς να μας μαθαίνουν.
Καλά μου παιδιά, εσείς που φοράτε μιλιταίρ παντελόνια, μαύρα μπλουζάκια και νομίζετε ότι μπαίνετε σε μια ομάδα και ζείτε μια νεανική περιπέτεια, πάρτε βιβλία και διαβάστε, Ομηρο και Θουκυδίδη, τους τραγικούς, τον Ευριπίδη· διαβάστε Πούσκιν, Ουγκώ και Σαίξπηρ, διαβάστε την Ιστορία, την Αννα την Κομνηνή, απολαύστε τον Ντα Βίντσι, τον Πικάσο, πάρτε τα βιβλία και ζήστε μαζί τους χίλιες ζωές, διαβάστε τον Ρήγα, την «Ελληνική Νομαρχία», μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ’21, ανακαλύψτε την Αμερική του Στάινμπεκ και του Γκορ Βιντάλ, αφήστε να σας πλημμυρίσει ο σπαραγμός του Νίτσε, ανεβείτε στο τραίνο με τον Λένιν να πηγαίνει στην Αγία Πετρούπολη, αυτά και άλλα χίλια μύρια, τολμά η ταπεινότης μου να σας προτείνει ότι είναι το νόημα της ζωής -οι χίλιες ζωές της νεότητος- τι δουλειά έχεις εσύ, παιδί της μανούλας σου, με το μίσος για τα άτυχα παιδιά των άλλων; η καρπαζιά στον Πακιστανό, ο φόνος,
ο μαύρος φόνος, το πογκρόμ και η ξενηλασία τι δουλειά έχουν με τη ψυχή σου; - tolle lege, πάρε διάβασε έλεγαν οι Λατίνοι, τίποτα καλύτερο δεν είπαν. Και τώρα εμένα που με διαβάζεις, μη με διαβάζεις άλλο. Πήγαινε στους κολοσσούς, στις πηγές, στα γάργαρα νερά. Κοιμήσου με τους στίχους των ποιητών σου και θα δεις στο όνειρό σου άνθρωπο τον άνθρωπο.
Κι ένα τελευταίο! ξέρω ότι στα μάτια της γενιάς σου κάποιοι με την αλαζονεία, τη μισανθρωπία και την ιδιοτέλειά τους θόλωσαν την εικόνα του ανθρωπισμού και της Αριστεράς. Και στα δικά μου το ίδιο. Αλλά ακριβώς για αυτό είμαι πιο κομμουνιστής παρά ποτέ. Δεν φταίνε, φίλε μου, οι άγιοι για τα έργα των επισκόπων. Κι αν κι εγώ χάσω την πίστη μου στον άνθρωπο, δεν θα φταίει ο άνθρωπος.
Ξεκίνα από τον Ομηρο, παιδί μου, σε περιμένει ο Γκαίτε. Από βιβλίο σε βιβλίο θα φθάσεις στον εαυτό σου. Και θα συναντήσεις τους άλλους. Οχι ως κόλαση, αλλά ως παράδεισο. Ο άνθρωπος είναι οι φίλοι του.
Κι αυτά δεν σ’ τα λέω από καθέδρας, αλλά εν πλήρει ταπεινότητι, όπως τα βιβλία που σε περιμένουν θα σου δείξουν...


email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

«ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ» Η «ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΤΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ»;

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
«Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων».
Το έγραψε χτες στα «Νέα» ο κ. Πρετεντέρης. Ο οποίος είναι τόσο ταραγμένος με τα τεκταινόμενα στη Συρία, που λίγο απέχει να ζητήσει να καταταγεί στα βομβαρδιστικά του Ομπάμα για να σώσει το συριακό λαό…
Ο κ. Πρετεντέρης είναι ο ίδιος που, για λογαριασμό της τάξης (τι μπανάλ λέξη!) που σώζει τους λαούς βομβαρδίζοντάς τους, έγραφε λίγο παλιότερα ότι όσοι Ελληνες διαμαρτύρονταν εναντίον του Κλίντον και κατά της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία ήταν «Δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένοι» («Βήμα», 11/11/1999).
Σήμερα, είναι πιο ευγενικός. Περιορίζεται να ειρωνευτεί όσους αντιτίθενται στην επέμβαση στη Συρία, τους οποίους και αποκαλεί – επιστρατεύοντας το ακαταμάχητο (φιλοατλαντικό) φλέγμα του – «ευαίσθητες ψυχές»…
Ο κ. Πρετεντέρης, λοιπόν, βγάζει στη φόρα τα άπλυτα των «ευαίσθητων ψυχών» που νομίζουν, οι αφελείς, ότι θα τον κοροϊδέψουν. Αλλά εκείνος ξέρει: Η στάση τους εναντίον του πολέμου είναι μια επιτηδευμένη υποκρισία των «ευαίσθητων ψυχών». Οι υποκριτές – «ευαίσθητες ψυχές» θέλουν να κρύψουν από τον κ. Πρετεντέρη (πράγμα αδύνατο) ότι στην πραγματικότητα έχουν «υιοθετήσει όλα τα καθάρματα της οικουμένης από τον Μιλόσεβιτς και τον Καντάφι ως τον Σαντάμ, τον Μπιν Λάντεν και τώρα τον Ασαντ». Και μάλιστα «με το αζημίωτο» (!), όπως υποθέτει ο κ. Πρετεντέρης…
Παρεμπιπτόντως: Ο κ. Πρετεντέρης είναι αυτός που, όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έσφαζαν στο Κοσσυφοπέδιο, διαμαρτυρόταν για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Αναλαμβάνοντας, μάλιστα, να συνετίσει τον ελληνικό λαό, έγραφε τότε («Βήμα», 9/5/1999): «Ποιο είναι το σημαντικότερο για το λαό μας; Οτι περνούν ΝΑΤΟικά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;».
Τόσο… φραγκοδίφραγκα τα κάνει τα θέματα του πολέμου ο κ. Πρετεντέρης. Ο ίδιος που σήμερα λέει ότι οι «ευαίσθητες ψυχές» είναι ευαίσθητες «με το αζημίωτο»!
Οσο για τον όρκο του κ. Πρετεντέρη ενάντια στα «καθάρματα» είναι δοσμένος από την εποχή του διαμελισμού των Βαλκανίων. Καθότι όπως έγραφε – από τότε - «οι ΗΠΑ έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι». Και επιπλέον: «Δεν είναι θέμα φιλοατλαντισμού. Είναι θέμα εθνικών συμφερόντων. Ο Σολάνα, ο Σρέντερ, ο Μπλερ, ακόμη και ο Κλίντον ή η Ολμπράιτ είναι οι καθημερινοί συνομιλητές μας. Με τον Σολάνα; Με τον Σολάνα! Αλλωστε, υπάρχουν και χειρότεροι…».
Καταλάβατε τώρα την απέχθεια του κ. Πρετεντέρη απέναντι στα «καθάρματα»;
Κατά τα λοιπά, αξίζει να κρατήσουμε τη βασική διαπίστωση του κ. Πρετεντέρη. Γι’ αυτό και θα την επαναλάβουμε: «Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων»,απεφάνθη.
Σκέψη βαθύτατα ευφυής αν τη δει κανείς από τη σκοπιά των πραιτοριανών και των «προθύμων» του ευρωατλαντισμού, σε όλη την γκάμα τους: Από τα ανά τη Γη «αμερικανάκια» που «ο φιλοαμερικανισμός τους είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων» μέχρι τα «διατεταγμένα τζίνια των ιμπεριαλιστικών σφαγείων».

ΕΙΝΑΙ;
Το 2010, εν μέσω μνημονίων, ΔΝΤ και τρόικας, στις δημοτικές εκλογές, στην Ικαρία, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε
με τη ΝΔ (του κ.Σαμαρά),
με το ΠΑΣΟΚ (των κ.κ. Βενιζέλου – Παπανδρέου),
με τη ΔΗΜΑΡ (των κ. κ. Μπίστη – Ψαριανού)
με τον ΛΑ.Ο.Σ. (των κ.κ. Βορίδη – Γεωργιάδη, τότε),
με έναν και μοναδικό στόχο: Να μην εκλεγεί στο νησί κομμουνιστής δήμαρχος.
Ρωτάμε: Αυτή η τακτική παρουσιάζει ή όχι κοινά στοιχεία με την τακτική που καταγγέλθηκε από τον κ. Τσίπρα που, όπως είπε, εκλέγει «βλαχοδήμαρχους»;…
Ρωτάμε, επίσης: Το γεγονός ότι η δημοτική αρχή που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ικαρία,
καλοβλέπει (ή μήπως όχι;) τη μετατροπή όλης της κορυφογραμμής του νησιού σε «αιολικό πάρκο» για να στήσει τις γεννήτριές του επιφανής μεγαλοκαπιταλιστής,
ότι συμμετέχει στο «succes story» της όσμωσης με την «ιδιωτική πρωτοβουλία»,
ότι πρωταγωνίστησε στην εφαρμογή της πολιτικής της λεγόμενης «διαθεσιμότητας»,
ότι η «φιλολαϊκή» της προσέγγιση απέναντι στο χαράτσι της ΔΕΗ είναι όχι ότι το χαράτσι πρέπει να καταργηθεί, αλλά ότι το χαράτσι πρέπει να είναι… «δίκαιο»,
όλα αυτά κι άλλα τόσα,
είναι ή μήπως όχι αντίστοιχα και ομοειδή με τα διαπραττόμενα από τους – κατά τη ρήση Τσίπρα -«βλαχοδήμαρχους» του δικομματισμού στην υπόλοιπη Ελλάδα;
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

-«Χρυσάφη; Ωραίο μεταλλάκι έχει...» 

-Ο Γιώργος Μητσάκης πρωτάκουσε την τραγουδίστρια από το ραδιοφωνάκι ενός περιπτερά

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΊΟΥ

Χρόνια πριν, μια βραδιά στα «Εννέα όγδοα», η Αννα Χρυσάφη, που διατηρούσε ακόμη αλώβητο όλο το λαϊκό της μπρίο πάνω και κάτω από το πάλκο, «παρέκαμψε» τον Φώτη, τον σύζυγό της που καθόταν ακριβώς δίπλα της, κατέβασε τον τόνο της φωνής της τόσο ώστε εκείνος να μην ακούει και έτσι, ψιθυριστά και κάπως συνωμοτικά, εξομολογήθηκε σε μία θαυμάστριά της το μεγάλο μυστικό: «Το «Πάρε το δαχτυλίδι μου που γράφει τ' όνομά μου» ο Μητσάκης για μένα το είχε γράψει».

 
Η μεγάλη ντίβα του λαϊκού τραγουδιού έφυγε στα 92 της χρόνια Είναι αλήθεια;

Η λαϊκή μυθολογία λέει πως ο Μητσάκης είχε πείσει και άλλες κυρίες του πάλκου πως για τα δικά τους μάτια είχε γραφτεί το αθάνατο τραγούδι του. Οπως και να 'χει όμως, αυτή ήταν η αλήθεια της Χρυσάφη, που πεθαίνοντας το περασμένο Σάββατο, στα 92 της χρόνια (τη Δευτέρα έγινε η κηδεία της στα Καλύβια), πήρε μαζί της κι αυτή, όπως και άλλα πολλά μυστικά, εικόνες, αναμνήσεις και ήχους μιας ολόκληρης εποχής, ιδιαίτερα γοητευτικής για την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και άλλο τόσο σκληρής. Δεν ήταν βέβαια η ζωή της γεμάτη εξαρχής με μεγάλες επιτυχίες και κατακτήσεις «που έγραφαν τ' όνομά της»...
Γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1921 στην Αθήνα από οικογένεια Μικρασιατών, εργάστηκε κατ' αρχάς για λόγους βιοπορισμού ως μοδίστρα - στις πελάτισσές της φαίνεται πώς ήταν μάλιστα και η Σοφία Μινέικο, η μητέρα του Ανδρέα Παπανδρέου. Η οικογενειακή παράδοση στη λαϊκή μουσική και η κλίση της στο τραγούδι έμελλε να αλλάξουν όμως γρήγορα τον επαγγελματικό προσανατολισμό της Χρυσάφη.
Στη δισκογραφία πρωτοεμφανίστηκε με τα περίφημα «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη. Το ιδιαίτερο ηχόχρωμά της έγινε αιτία να την εντοπίσουν γρήγορα πολλοί ακόμα από τους συνθέτες-ορόσημα του ρεμπέτικου και του λαϊκού, όπως ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης που της εμπιστεύτηκε το «Στο Τούνεζι, στην Μπαρμπαριά» και (μαζί με τη Νίνου) το «Ανάθεμά σε θάλασσα». 'Η ο Ανέστος Δελιάς που της έδωσε το «Μες στης Πόλης το χαμάμ» και ο Τζουανάκος που της χάρισε το «Λίγα ψίχουλα αγάπης σού γυρεύω». Ακολούθησε ο Παπαϊωάννου, ο Βαμβακάρης, ο Ζαμπέτας, ο Καλδάρας, αλλά και ο Χατζιδάκις και ο Ξαρχάκος.
Αν κάποιος ωστόσο σημάδεψε την καριέρα της Χρυσάφη, αυτός ήταν αναμφισβήτητα ο Γιώργος Μητσάκης. Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που την ανακάλυψε. Ο ίδιος είχε διηγηθεί πως κάποια μέρα (στις αρχές της δεκαετίας του '50) είχε κατέβει στην Ομόνοια για να αγοράσει χορδές από ένα περίπτερο και εκεί κάπου κοντά στο εστιατόριο «Ελλάς» έπεσε πάνω στον Γιώργο Ζαμπέτα: «"Μαστρο-Γιώργη", μου λέει εκείνος, "τι έγινε;" "Καλά, ρε Γιώργο. Εσύ;" του λέω. Ο περιπτεράς είχε ένα ραδιοφωνάκι κι άκουγε τον σταθμό των Ενόπλων. Θυμάμαι, ήταν εκφωνητής ο Μουρκάκος -γνωστός στον καιρό του- και έπαιζε ένα τραγούδι του Καπλάνη, το "Χτυπά η καμπάνα". Το τραγουδούσε η Χρυσάφη. Εγώ δεν την ήξερα. Με παραξένεψε όμως η φωνή της. Ο Ζαμπέτας το 'πιασε. "Σ' αρέσει αυτή;" με ρωτάει. "Καλή είναι", του λέω, "πώς τη λένε;" "Χρυσάφη", μου απαντάει. "Χρυσάφη; Ωραίο μεταλλάκι έχει..."». Και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία του Μητσάκη με τη Χρυσάφη, που ήδη όμως τότε είχε αρχίσει να φτιάχνει τον προσωπικό της μύθο στο τραγούδι όχι μόνον λόγω της φωνής της, αλλά και λόγω της τόλμης της: Ηταν, π.χ., η πρώτη λαϊκή ερμηνεύτρια που άφησε την καρέκλα και σηκώθηκε όρθια στο πάλκο, διεκδικώντας ευθέως το ενδιαφέρον του κόσμου.

Μαζί με τον Μητσάκη κατέγραψε και άλλες πρωτιές. Εγινε η πρώτη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ταινία, ερμηνεύοντας το 1952 στον «Πύργο των ιπποτών» το περίφημο «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες», ενώ η επόμενη μεγάλη κινηματογραφική της επιτυχία ήταν με το «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει», του Χατζιδάκι, που ακουγόταν στο «Κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960). Η Χρυσάφη ήταν επίσης εκείνη που μαζί με τον Μητσάκη κατέλυσαν υπέρ του λαϊκού τα ταξικά στερεότυπα και έφεραν την καλή κοινωνία στα πρώτα τραπέζια του θρυλικού «Ροσινιόλ» των Σεπολίων. Η «Τριάνα» του Χειλά, το «Φαληρικόν», ο «Κουλουριώτης», η «Λουζιτάνια» είναι μερικά ακόμα από τα περίφημα κέντρα της εποχής στα οποία τραγούδησε η Χρυσάφη, που βέβαια περιόδευσε κατά καιρούς και στο εξωτερικό.

Η ζωή της Αννας Χρυσάφη υφάνθηκε από μεγάλα τραγούδια (ερμήνευσε συνολικά περισσότερα από 400), από μεγάλες συνεργασίες (όχι μόνον με όλους τους κορυφαίους λαϊκούς συνθέτες αλλά και με σπουδαίους τραγουδιστές, όπως ο Πάνος Γαβαλάς, ο Στράτος Διονυσίου, η Σωτηρία Μπέλλου, και με λαϊκούς δεξιοτέχνες, όπως ο μπουζουξής Δημήτρης Στεργίου), αλλά και από μεγάλες στιγμές, όπως εκείνη το 1960 στις Κάνες, στο γλέντι που είχε στήσει ο Ζαμπέτας με τραγουδίστρια την ίδια, για να γιορτάσουν, μαζί με τον Χατζιδάκι, τη Μελίνα και τον Ντασσέν, τη βράβευση του «Ποτέ την Κυριακή». Μεγάλη τραγουδίστρια και η ίδια, ανήκε σε μια εποχή που ακόμη επέτρεπε στον Σταύρο Ξαρχάκο να περιγράφει την Αθήνα ως «έναν κόσμο μαγικό».

Άννα Χρυσάφη (1921 – 2013)

Από τις μεγάλες κυρίες του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, που έλαμψε στο πάλκο και τη δισκογραφία.
Η Άννα Χρυσάφη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Δεκεμβρίου του 1921, από γονείς μικρασιατικής καταγωγής. Ξεκίνησε να δουλεύει ως μοδίστρα της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας (έραβε μάλιστα και τη Σοφία Μινέικο-Παπανδρέου, μητέρα του Ανδρέα Παπανδρέου), αλλά γρήγορα την κέρδισε το τραγούδι.
Το 1949 το άστρο της άρχισε να λάμπει, όταν τραγούδησε τη μεγάλη επιτυχία του Μανώλη Χιώτη Πεταλάκια και εμφανίστηκε στην αθηναϊκή κοσμική ταβέρνα Ροσινιόλ δίπλα στον Γιώργο Μητσάκη, με τον οποίο συνεργάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '50. Το μεγάλο της παράπονο ήταν ότι ενώ τραγουδούσε τραγούδια στο πάλκο και τα έκανε επιτυχίες, όπως Το δαχτυλίδι του Μητσάκη, ο συνθέτης τα ηχογραφούσε με άλλες τραγουδίστριες.
Υπήρξε η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ελληνική ταινία, στην κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου Ο Πύργος των Ιπποτών του 1952, με το τραγούδι Μια γυναίκα, δύο άντρες του Γιώργου Μητσάκη. Η Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε στις Κάννες τον Μάιο του 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας, μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη, με αφορμή την προβολή στο διαγωνιστικό τμήμα του ομώνυμου κινηματογραφικού φεστιβάλ της βραβευμένης ταινίας του Ζιλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή. Νωρίτερα είχε συνεργαστεί με τον Χατζιδάκι στη μεγάλη επιτυχία Δεν μπορεί κανείς να ξέρει, που ακούστηκε στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος.
Η Άννα Χρυσάφη συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου: Γιάννη Παπαϊωάννου, Βασίλη Τσιτσάνη, Σωτηρία Μπέλλου, Μάρκο Βαμβακάρη, Τάκη Μπίνη και πολλούς άλλους. Χάρη στην αναβίωση του ενδιαφέροντος για το ρεμπέτικο είχε ενεργή παρουσία στη λαϊκή μουσική σκηνή και μέσα στη δεκαετία του 1970.
Μεγάλες της επιτυχίες ήταν τα τραγούδια: Πεταλάκια του Μανώλη Χιώτη, Το παρελθόν θυμήθηκα του Στράτου Καμενίδη, Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά και Ανάθεμά σε θάλασσα (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, Μες στης Πόλης το χαμάμ του Ανέστου Δελιά, Πολλά ν' ακούς λίγα να λες του Απόστολου Καλδάρα, Το κορίτσι απόψε θέλει του Γιάννη Τατασόπουλου, Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω του Σταύρου Τζουανάκου και κυρίως τα Πάρε το δαχτυλίδι μου, Όπου Γιώργος και μάλαμα και Πάλιωσε το σακάκι μου του Γιώργου Μητσάκη.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε, με τον σύζυγό της Φώτη, στους Αγίους Αναργύρους και τα καλοκαίρια στο εξοχικό τους στην Ανάβυσσο. Η Άννα Χρυσάφη πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 92 ετών.

Διαβάστε περισσότερα

Ο ύπνος «γεννά» νέα εγκεφαλικά κύτταρα

Ιδίως εκείνα που παράγουν μυελίνη προστατεύοντας έτσι από νευροεκφυλιστικές νόσους

 

O ύπνος, όπως φαίνεται, είναι πολύτιμος για την υγεία του εγκεφάλου

Ουισκόνσιν 

Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν άλλον έναν καλό λόγο για να κοιμόμαστε αρκετά: ο ύπνος ανανεώνει και αυξάνει τον αριθμό ορισμένων εγκεφαλικών κυττάρων, ιδίως εκείνων που παράγουν τη μυελίνη, τη μονωτική ουσία γύρω από τα νεύρα, η οποία, όταν καταστρέφεται, εμφανίζονται παθήσεις όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας (ή πολλαπλή σκλήρυνση).

Οι επιπτώσεις της έλλειψης ύπνου
Η έλλειψη ύπνου, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να επιδεινώσει μερικά συμπτώματα της εν λόγω πάθησης, κατά την οποία το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει το μονωτικό περίβλημα (τη μυελίνη) που προστατεύει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού, διαταράσσοντας έτσι την ομαλή μετάδοση των ηλεκτρικών σημάτων μέσω των νεύρων. Όμως η επίπτωση της χρόνιας έλλειψης ύπνου στη συγκεκριμένη νόσο είναι κάτι που θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές μελέτες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κιάρα Κιρέλι του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Journal of Neuroscience», διεξήγαγαν πειράματα με ποντίκια. Πιστεύουν όμως ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να φωτίσει τον ρόλο του ύπνου στην υγεία του ανθρώπινου εγκεφάλου, κυρίως όσον αφορά τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η μυελίνη
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα πρόδρομα (ανώριμα) ολιγοδενδροκύτταρα που θα παράγουν τη μονωτική μυελίνη, διπλασιάζονται κατά τον ύπνο και μάλιστα η αύξησή τους φαίνεται να είναι πιο έντονη στη φάση REM (της γρήγορης κίνησης των κλειστών ματιών), που σχετίζεται με τα όνειρα.
Ο ύπνος δρα μέσω της ενεργοποίησης των κατάλληλων γονιδίων που ρυθμίζουν την παραγωγή των εν λόγω βοηθητικών εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία υποστηρίζουν τη λειτουργία των νευρώνων. Όταν τα ποντίκια υποχρεώνονταν να μείνουν ξύπνια, τότε αντίθετα ενεργοποιούνταν τα γονίδια που ρυθμίζουν τον κυτταρικό θάνατο και την έντονη απόκριση στο στρες.
Παραμένει μυστήριο το γιατί οι άνθρωποι (και όχι μόνο) χρειάζονται τον ύπνο. Διάφορες θεωρίες και επιστημονικές εξηγήσεις έχουν προταθεί, χωρίς να υπάρχει ακόμα ομοφωνία. Οι επιστήμονες πάντως συμφωνούν ότι χάρη στον ύπνο ο οργανισμός ξεκουράζεται και ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα.

Διαβάστε περισσότερα

Ο γλυκός εθισμός της ζάχαρης

Οι τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη «φωτίζουν» τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου με τα σκληρά ναρκωτικά 

Τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται κατά τη λήψη ηρωίνης και κοκαΐνης «ανάβει» η ζάχαρη

Πέρα από «πάρτι» στους γευστικούς μας κάλυκες, όπως φαίνεται, τα λαχταριστά σνακ κάνουν πάρτι και στον... εγκέφαλό μας με το τίμημα του εθισμού! Οπως αποκαλύπτει νέα μελέτη αμερικανών ερευνητών από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, οι πλούσιες σε ζάχαρη επεξεργασμένες τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη «φωτίζουν» τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται κατά τη λήψη σκληρών ναρκωτικών.

Οπως αναλύουν οι επιστήμονες, ο εθισμός στις παχυντικές τροφές θα μπορούσε να εξηγήσει το γιατί η απώλεια βάρους αποτελεί τόσο δύσκολη υπόθεση, με τα άτομα που ακολουθούν κάποια δίαιτα να συνεχίζουν να υποπίπτουν σε διατροφικές παρασπονδίες.

Στην προσπάθειά τους να δουν κατά πόσον η υπερκατανάλωση επεξεργασμένων τροφών υψηλού γλυκαιμικού δείκτη οφειλόταν στην περιεκτικότητα των συγκεκριμένων προϊόντων σε ζάχαρη, η δρ Μπελίντα Λένερζ και η ομάδα της προχώρησαν στη μελέτη.  

Οι τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη περιέχουν επεξεργασμένο άμυλο και συμπυκνωμένα σάκχαρα, με αποτέλεσμα η κατανάλωσή τους να προκαλεί ξαφνικές αυξομειώσεις στις τιμές της γλυκόζης του αίματος. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε γρήγορη πείνα, όπως επίσης και σε ευερεθιστότητα.

Η λαχταριστή μελέτη

Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές δημιούργησαν δύο μιλκσέικ, τα οποία, αν και είχαν πανομοιότυπη γεύση και θερμιδική αξία, είχαν διαφορετικό γλυκαιμικό δείκτη: το ένα ήταν υψηλού και το δεύτερο χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.

Τα μιλκσέικ χορηγήθηκαν σε 12 υγιείς, υπέρβαρους άνδρες σε διαφορετικές ημέρες και με τυχαία σειρά. Οι επιστήμονες είδαν ότι τέσσερις ώρες μετά την κατανάλωση του μιλκσέικ υψηλού γλυκαιμικού δείκτη οι εθελοντές είχαν εντονότερη αίσθηση πείνας συγκριτικά με όσους είχαν καταναλώσει μιλκσέικ χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.

Προκειμένου να δουν τι ακριβώς συνέβαινε στον εγκέφαλο των συμμετεχόντων οι ειδικοί προχώρησαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI). Η απεικονιστική μέθοδος αποκάλυψε έντονη δραστηριότητα στον επικλινή πυρήνα, περιοχή που θεωρείται κέντρο της απόλαυσης, της ανταμοιβής και της επιθυμίας.  

Σύμφωνα με τους ειδικούς, παρόμοια μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας εντοπίζονταν σε άτομα μετά τη λήψη ναρκωτικών ουσιών, όπως π.χ. η ηρωίνη και η κοκαΐνη.

Η δρ Λένερζ αναφέρει ότι τα ευρήματα της μελέτης «υποδεικνύουν την πιθανότητα εθισμού σε συγκεκριμένες τροφές.

Παρά το γεγονός ότι το φαγητό μάς είναι απαραίτητο για την επιβίωσή μας, τρώμε και για λόγους πέραν της ημερήσιας ανάγκης μας για ενέργεια. Οταν η υπερκατανάλωση τροφών γίνεται συνήθεια που δύσκολα κόβεται, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιος είναι "εθισμένος" στο φαγητό».

Και καταλήγει: «Το γεγονός ότι κάποιες τροφές μπορεί να επηρεάζουν τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου, ανεξαρτήτως θερμιδικής αξίας ή γεύσης, θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την επανεξέταση των επίσημων διατροφικών οδηγιών».

Δημοσιεύτηκε στο heliosPlus στις 29 Αυγούστου 2013

Διαβάστε περισσότερα