Εξοπλισμοί – Μίζες- Offshore! Πως μας τα «πήραν» σ΄ ένα αποκαλυπτικό κείμενο που εξηγεί τα πάντα!

Για μίζες ακούμε,αλλά το χρήμα δεν το βλέπουμε να επιστρέφει στα ταμεία τουλάχιστον με την ροή που το πήραν από τις τσέπες μας. Οι υποθέσεις των εξοπλισμών είναι σκόπιμα… μπερδεμένες. Για να μην τις καταλαβαίνουμε. Ξέρουμε ότι μας έκλεψαν, αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το πως.

Ο απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ και συγγραφέας Αντώνης Κακαράς τα βάζει όλα σε μια σειρά. Με πολύ απλά λόγια διαβάστε πως μας τα πήρανε και δεν ξέρουμε πως να τα πάρουμε πίσω.

Διαβάστε το αποκαλυπτικό του κείμενο για να καταλάβετε τους όρους του «παιχνιδιού» του μαύρου χρήματος.

Η κορυφή του παγόβουνου

Με αφορμή την υπόθεση Καρατζαφέρη και την καινούργια εμπλοκή ενός πολιτικού με την σκοτεινή πλευρά των εξοπλισμών της χώρας μας, κρίνεται χρήσιμη η ακόλουθη ενημέρωση με στοιχεία που έχουν κυκλοφορήσει και παλαιότερα.

Η επιλογή των οπλικών συστημάτων καθορίζεται από την συγκεκριμένη απειλή της χώρας που καθορίζει η Κυβέρνηση. Βάσει λοιπόν αυτής της απειλής εκπονούνται τα σχέδια αμύνης από τα αρμόδια επιτελικά γραφεία των ενόπλων δυνάμεων και παρουσιάζονται οι ανάγκες για την κάλυψή τους. Πόσα υποβρύχια, πόσα άρματα, πόσα αεροσκάφη, πυροβόλα,  κλπ έχουμε ανάγκη και τι δυνατοτήτων.

Το επόμενο βήμα είναι ο κατάλογος με τα …χρειώδη να προωθηθεί από τις διευθύνσεις εξοπλισμών των τριών Κλάδων μέσω της ηγεσίας τους (Στρατό Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία) στην πολιτική εξουσία. Και από εκεί αφού εξετασθούν οι οικονομικές δυνατότητες, αλλά και οι σκοπιμότητες κάθε είδους, να επιστρέψουν οι αποφάσεις επιλογών στις αντίστοιχες διευθύνσεις κάθε όπλου για να καθοριστούν οι τεχνικές προδιαγραφές.

Σ” αυτήν την …ευαίσθητη φάση της διαδικασίας για την παραγγελία του όποιου οπλικού συστήματος, η μίζα πιθανότατα κάνει έγκαιρα την εμφάνισή της ήτοι πριν τον καθορισμό των προδιαγραφών.

Οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εμπόρων όπλων ξένων εταιρειών στην Ελλάδα, αρχίζουν να κινητοποιούνται.  Οι μεσάζοντες θα προσπαθήσουν να δικτυωθούν με τους επίμαχους αξιωματικούς στις διευθύνσεις εξοπλισμών που θα συντάξουν τις προδιαγραφές. Και θα πιέσουν -με το αζημίωτο- ώστε να σημειωθούν εκείνες του οπλικού συστήματος της εταιρείας που αντιπροσωπεύουν. Μιλάμε πάντα για τις περιπτώσεις που «δουλεύει, λειτουργεί» η μίζα ως μέσον προώθησης των αντίστοιχων συμφερόντων, γιατί δεν γνωρίζουμε την έκταση το εκμαυλισμού… τουλάχιστον όχι ακόμα.

Τι είναι οι προδιαγραφές; Τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν το «προφίλ» ενός οπλικού συστήματος. Για παράδειγμα ένα αρματαγωγό που χρειαζόμαστε πρέπει να είναι 116 μέτρων μήκους, 3,4 μέτρων βάθους για να αναπτύσσει ταχύτητα 16 κόμβων, και να  μπορεί να μεταφέρει τόσα  άρματα μάχης, τόσα οχήματα, τζιπ και πυροβόλα, να έχει  δυνατότητα μεταφοράς ελικοπτέρου, αντιαεροπορικά πυροβόλα κ.λ.π.

Οι προδιαγραφές αυτές μπορούν να οδηγήσουν την απόφαση  στην «ανάγκη» να παραγγελθεί το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα από μία μόνον και όχι άλλη χώρα και δη σε συγκεκριμένη εταιρεία!   Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση θέλει να παραγγείλει υποβρύχια. Και όπως γνωρίζουμε η συμφωνία για τα τέσσερα υποβρύχια που πληρώσαμε αλλά δεν παραλάβαμε εκτός από ένα  απαιτούσε τα τρία εξ αυτών να κατασκευαστούν στον Σκαραμαγκά και είμαστε ακόμα στο περίμενε της ολοκλήρωσης. όσο και να πασχίζουν οι εκεί εργαζόμενοι.

Στην κατασκευή τους εκτός από το σκαρί χρειάζονται εξοπλισμό από μηχανές, ηλεκτρονικά συστήματα, πυροβόλα, ραντάρ κ.λ.π. Οι κατασκευάστριες εταιρείες που θα πουλήσουν υλικό για να «οικοδομηθεί» το σκάφος είναι πολλές και διαθέτουν αντιπροσώπους για κάθε υλικό ξεχωριστά -ενώ κάποιοι μπορεί να εκπροσωπούν κάμποσα απ” αυτά ή και άλλες εταιρείες.

Όταν η επιτροπή εκδώσει  τις προδιαγραφές, εγκρίνονται από την ηγεσία και προκηρύσσεται διαγωνισμός μετά σχετική απόφαση. Όλοι οι  εκπρόσωποι των εταιρειών σπεύδουν με τις προσφορές τους. Και φυσικά οι ενδιαφερόμενοι μεσάζοντες διαγκωνίζονται λυσσαλέα να επιτύχουν την παραγγελία. Και θα συνεχίσουν το τρέξιμο στους διαδρόμους πιέζοντας, τρομοκρατώντας, λαδώνοντας προκειμένου να πουλήσουν το υλικό του πελάτη τους. Θα χρησιμοποιήσουν διευθυντές και παρατρεχάμενους, θα φτάσουν μέχρι και στον υπουργό. Ενδεχομένως θα του πουν: «Ετοιμάζονται για Λέοπαρντ. Γιατί γερμανικά κι όχι γαλλικά; Μπορούμε να πιέσουμε τον Γάλλο Πρόεδρο που είναι διαλλακτικός με την Ελλάδα».

Μια άλλη επιτροπή, στελεχωμένη πάλι από αξιωματικούς, θα αξιολογήσει τις προσφορές του διαγωνισμού. Θα συντάξει έναν πίνακα όπου θα φαίνονται τα πλεονεκτήματα π.χ του αμερικανικού ή του γερμανικού υποβρυχίου. Η έκθεση αξιολόγησης των προσφορών, καταγράφει τις επιλογές της με βάση τις προδιαγραφές και τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων, και προωθείται στην στρατιωτική ιεραρχία.

Στο τέλος ένα πολυμελές όργανο της ηγεσίας των ΕΔ προτείνει κατά σειρά τις προτιμήσεις του για τον συγκεκριμένο εξοπλισμό μέσω του υπουργού Εθνικής Άμυνας στην Κυβέρνηση.

Υπόψη ότι οι συμφωνίες για τις προμήθειες εξοπλισμών και για τα τρία όπλα -προκειμένου να ελέγχονται απόλυτα από τον υπουργό συντάσσονται/υπογράφονται από την Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) η οποία υπάγεται στον ΥΕΘΑ και ο διευθυντής της είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του. Τριγύρω κινούνται και διάφοροι που παίζουν διπλό ρόλο. Ο ένας είναι ο σύνδεσμος με το κυβερνών κόμμα -αν δεν είναι ο ίδιος ο υπουργός ή ο ίδιος ο διευθυντής όπως π.χ. κάποτε ο Σμπόκος- και άλλοι άμεσοι φίλοι υφυπουργού ή υπουργού που λειτουργούν ως «προγεφύρωμα» με τους νομότυπους μεσάζοντες, αυτούς που καταχρηστικά αποκαλούμε «εμπόρους όπλων» ενώ στην πραγματικότητα δουλεύουν για λογαριασμό των αφεντικών  τους όπως της γερμανικής Siemens, της HDW, κ.ο.κ..

Στο χρονικό διάστημα όπου δουλεύουν για την παραγγελία οι αρμόδιες επιτροπές, (σχεδιασμού προδιαγραφών, αξιολόγησης προσφορών, παραλαβής) ο χορός της μίζας καλά κρατεί. Ποιοι όμως παίρνουν μέρος σ” αυτές τις επιτροπές και ποιοι εργάζονται στους επιτόπου αντιπροσώπους των κατασκευαστών; Τις επιτροπές στελεχώνουν εν ενεργεία αξιωματικοί που καλύπτουν τις θέσεις των διευθύνσεων εξοπλισμών αλλά και εκτός αυτών και στα τρία όπλα, πιθανόν δε και σχετικοί επιστήμονες εκτός ενόπλων δυνάμεων.  Και οι στρατιωτικοί όμως είναι εξαιρετικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες, όπως ναυπηγοί απόφοιτοι του ΜΙΤ, ηλεκτρονικοί, μηχανολόγοι όπλων κλπ. Οι περισσότεροι έχουν μετεκπαιδευτεί στο εξωτερικό και έχουν επιστρέψει με μεταπτυχιακά διπλώματα, με διδακτορικά που αφορούν και τις αποκαλούμενες νέες τεχνολογίες.

Οι εν λόγω  εξειδικεύσεις αφορούν μεγάλο ποσοστό των υπηρετούντων ενώ στις διευθύνσεις που αναφέρθηκαν μπορεί να είναι τοποθετημένοι μερικές δεκάδες σε κάθε όπλο, παραμένουν δε  εκεί από ένα έως τρία χρόνια - ίσως τέσσερα σε εξαιρετικές περιπτώσεις- και στη συνέχεια μετακινούνται σε άλλες μονάδες και υπηρεσίες, σε σταδιοδρομικά καλούμενα σχολεία, σε θέσεις εξωτερικού (ΝΑΤΟ, πρεσβείες κλπ). Οι των διευθύνσεων εξοπλισμών κλπ  πάντως είναι  οι πλέον αρμόδιοι ως εκ της μόρφωσής τους να μελετήσουν κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα και να καταθέσουν τις προτάσεις τους.

Η απόφαση τελικά είναι κυρίως στα χέρια (ή στην τσέπη) του εκάστοτε υπουργού Εθνικής Άμυνας. Μπορεί για παράδειγμα να προτείνει και (συνήθως να) επιτύχει στο ανώτατο σχετικό  κυβερνητικό όργανο που είναι το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας, αποτελούμενο από τον Πρωθυπουργό και υπουργούς) ότι αντί για τα γερμανικά Λέοπαρντ πρέπει να παραγγείλουμε γαλλικά άρματα μάχης με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ή να επιμείνει στα γερμανικά με διάφορα «επιχειρήματα»: η Γερμανία μάς έχει ήδη προμηθεύσει κι άλλους εξοπλισμούς, το προσωπικό είναι ήδη εκπαιδευμένο να χειρίζεται τα δικά τους συστήματα, τα εγχειρίδια είναι σ” αυτή την γλώσσα κ.λ.π.

Και τότε χάνεται η μπάλα; Όχι στις εταιρείες και τους μεσάζοντες. Εκείνοι έχουν φροντίσει να μοιραστεί χρήμα πολύ στο κυβερνών κόμμα, σε κάποιους υπουργούς και πολιτικούς, λίγους αξιωματικούς εν ενεργεία και αποστράτους (που όμως εργάζονται κανονικά ως υπάλληλοι στις αντιπροσωπείες και πληρώνονται γι” αυτό, το παράνομο θα είναι εάν προσληφτούν πριν κλείσει πενταετία από την αποστρατεία τους ή εκμαυλίσουν πρώην συναδέλφους τους). Τη μπάλα τη χάνουμε εμείς, στο μυαλό μας και στην τσέπη μας, και κάποτε αποκαλύπτονται μερικά απ” αυτά που ήδη ξέρουμε. Τον καθόλου μίζερο χορό μίζας πολλών μα πάρα πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Εξοπλισμοί πολυτελείας

Θυμόμαστε την σούπερ αγορά του C4I  (Σιφοράϊ ) για την ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων έναντι 280 εκατομμυρίων ευρώ. Θα κατηγορηθεί κάποιος σήμερα ως κακοπροαίρετος αν αρχίζει να υπολογίζει τις μίζες που κλείστηκαν με όσους προώθησαν την παραγγελία για λογαριασμό της Siemens και της SAIC;

Αλλά μήπως χρειαζόμαστε αεροπλάνα με μηχανισμούς αφέσεως πυρηνικών βομβών; Όχι. Κι όμως τα αγοράσαμε. Φιλοξενούμε άραγε ακόμα πυρηνικές βόμβες που βρίσκονταν εδώ και δεκαετίες αποθηκευμένες στην αεροπορική βάση του Αράξου; Μήπως αληθεύει πως το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αρνούνται επιμόνως να διαθέσουν δωρεάν στην Ελλάδα ειδικά μαχητικά F-16, που μπορούν να φέρουν φορτίο πυρηνικών βομβών και προτιμούν να μας τα πουλάνε; Τα αεροσκάφη αυτά τα ζήτησε ή όχι για πρώτη φορά από το ΝΑΤΟ πριν από κάμποσα χρόνια ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου με την αιτιολογία ότι είναι απολύτως απαραίτητα για τη μεταφορά φορτίου πυρηνικών βομβών, αφού η χώρα μας δεν διαθέτει τέτοιου τύπου μετά την οριστική απόσυρση (λόγω παλαιότητας) των F-104; Θ” απαντήσει κανείς σ” αυτές τις ερωτήσεις;

Τι συνέβη με τα ρώσικα αποβατικά μεταγωγικά πλοία Ζουμπρ (ZUBR); Θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια γι” αυτήν την σκανδαλώδη, όπως χαρακτηρίσθηκε, προμήθεια, αληθεύει ή όχι πως αντιδρούσε έντονα το Πολεμικό Ναυτικό ενώ ο τότε ΥΕΘΑ επέμεινε αντικαθιστώντας τη μία επιτροπή μετά την άλλη μέχρι να υπογράψουν την αναγκαιότητα; Πρόκειται για ταχείας μεταφοράς, αερόστρωμνα που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες με τη βοήθεια πανίσχυρων μηχανών. Μπορούν να φορτώσουν άρματα, πυροβόλα, πεζικό και να πλεύσουν μέχρι και το πιο μακρινό νησί μας που θα κινδυνεύει και θα μπορεί να δεχτεί αυτού του είδους τα αποβατικά. Αυτό ήταν το επιχείρημα των οπαδών της προμήθειάς τους (Τσοχατζόπουλος και η παρέα του). Είναι έτσι, χρησιμοποιήθηκαν, τα έβγαλαν τα λεφτά που μας κόστισαν (κοντά διακόσια εκατομμύρια Ευρώ;)

Ή ισχύει ότι αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ απίθανοι μηχανισμοί και αποφασισμένοι για όλα λωποδύτες και κλέφτες  βρέθηκαν ιδιοκτήτες και διαχειριστές εξοπλισμών και εγκαταστάσεων μέχρι και ομάδων πλοίων και ναυπηγείων που έσπευδαν να ξεπουλήσουν σε κορόιδα και εκμαυλισμένους παράγοντες τρίτων χωρών όπως η δική μας; Πέρα από τη διόλου ευκαταφρόνητη ντόπια μίζα που οπωσδήποτε χρησιμοποιήθηκε μήπως λαδώθηκαν και Ρώσοι στρατηγοί ή ιδιώτες ενώ ο Ακης και κάθε Άκης επένδυσε προφανώς σε επόμενες μπίζνες με αναλόγου χρησιμότητας πολεμικό υλικό που διέθετε σε τεράστιες ποσότητες η τέως Σοβιετική Ένωση και έβγαινε στη διεθνή ελεύθερη αγορά ανεξάντλητο και ανεξέλεγκτο;

Και εάν κάποτε η επιλογή των οπλικών συστημάτων συνδεόταν με την εθνική μας πολιτική -ο Καραμανλής προκειμένου να αποσπάσει από την Ολλανδία θετική ψήφο για την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα προτίμησε τις ολλανδικές φρεγάτες- ο αγώνας τα τελευταία χρόνια γίνεται για την… ψήφο της μίζας. Το πονηρό  χρήμα το μετρούσε η όχι ο διευθυντής (ΓΔΑΕΕ) υπό τον έλεγχο του υπουργού βεβαίως και διοχέτευε ή όχι και στο κυβερνών κόμμα; Αυτός καθόριζε πόσα και σε ποιον κατέληγαν οι μίζες ή όπως μαθαίνουμε από τις καταθέσεις/εξομολογήσεις Ευσταθίου και Κάντα μοιραζόταν στους εμπλεκόμενους, μεγάλους και τσικό, ιδιώτες, απόστρατους και κάποιους εν ενεργεία αξιωματικούς;  Δηλαδή όσους έπαιζαν κάποιο ρόλο στις διαδικασίες προδιαγραφών, καταλληλότητας, επιλογής συστήματος και παραλαβής.

Μεσάζοντες

Τελικά ποια είναι η νόμιμη και ποια η παράνομη προμήθεια/μίζα μέσα σ” αυτή τη χλαπαταγή ενώ ακόμα δεν γνωρίζουμε όλους όσους τα πήραν, πού τα πήγαν και ποιους πλήρωσαν/λάδωσαν;

Η προμήθεια για τους εξοπλισμούς καλύπτεται από κονδύλι του προϋπολογισμού, δηλαδή από την εργασία όλων μας. Η μίζα επομένως και η εξ αυτής  υπέρογκη υπερτιμολόγηση το ίδιο. Και οι μεσάζοντες, αυτοί που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «έμποροι όπλων» στην πραγματικότητα είναι νομότυποι εκπρόσωποι μεγάλων ξένων εταιρειών τις οποίες εκπροσωπούν στην ελληνική αγορά. Αυτοί είναι που μοιράζουν ή σε κάθε περίπτωση εισηγούνται στην προμηθεύτρια εταιρεία τη μίζα προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Αν δηλαδή ένα υλικό κοστίζει 100 ευρώ οι Έλληνες φορολογούμενοι το πληρώνουν 150. Έχουμε αγοράσει ίδια ακριβώς οπλικά συστήματα με άλλες χώρες σε πολλαπλάσια τιμή; Ή θα μας πουν πως ναι αλλά οι υπάρχουσες τεχνολογικές εξελίξεις ανέβασαν την τιμή; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε κάτι τέτοιο;

Οι υπάλληλοι που δουλεύουν στα γραφεία των αντιπροσώπων οπλικών συστημάτων είναι και απόστρατοι αξιωματικοί και ξέρουν καλά από τις διαδικασίες εξοπλισμών, γιατί έχουν υπηρετήσει στις αντίστοιχες θέσεις ως εν ενεργεία.  Ο Κάντας ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας και υπηρέτησε παρά τω υπουργώ εθνικής άμυνας ενώ  ο Ευσταθίου υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ναυτικού και ως απόστρατος πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους ντόπιους εκπροσώπους εταιρειών κατασκευής και πωλήσεων οπλικών συστημάτων. Για να μην επεκταθούμε στα ντόπια ναυπηγεία και   τις φοβερές διαπλοκές της HDW, τα υπέρογκα ποσά που έχουμε πληρώσει χωρίς αντίκρισμα, τις δυσθεώρητες μίζες που ακούγονται, και δυστυχώς τις επιπτώσεις στην εθνική μας άμυνα. Ή δεν υπάρχουν τέτοιες επιπτώσεις; Ποιος θα απαντήσει σ” αυτά, τι πρέπει να περιμένουμε ακόμα;  Το παγόβουνο έχει κορυφή που φάνηκε με Τζοχατζόπουλο και σια, Καρατζαφέρη στο περίμενε (κάπου διάβασα και για Παπαντωνίου αλλά πολύ υποτονικά). Το υπό τη (λάσπη) θάλασσα όμως πότε θα το μάθουμε και υπάρχει περίπτωση να λιώσει στον παράδεισο που ζούμε;

Έχουν δικαίωμα οι απόστρατοι να εργάζονται στα συγκεκριμένα γραφεία αντιπροσωπειών αφού έχουν περάσει μερικά (πέντε;) χρόνια από την αποστρατεία τους, έτσι προβλέπει ο νόμος. Κι επειδή τώρα με τις αποκαλύψεις τούς παίρνει όλους η μπάλα, μήπως κάποιοι εξ αυτών που διασύρθηκαν με τις καταθέσεις και τα μνημόνια είναι νομότυποι; Που σημαίνει ότι τα ποσά που ακούγονται από 200 ή μέχρι και 500 χιλιάδες ευρώ για μερικούς απ” αυτούς είναι απλά η νόμιμη αμοιβή τους. Αρκεί να καλύπτεται η πενταετία που είπαμε και να μην ανάγκασαν/ εκμαύλισαν συναδέλφους τους εν ενεργεία των «κατάλληλων» επιτροπών και διευθύνσεων των αντίστοιχων Όπλων. Αλλά εδώ υπεισέρχεται και το ηθικό ζήτημα σχετικά με την νομιμότητά τους. Η γνώση δηλαδή του αντικειμένου σε συνδυασμό με την …πιεστική επαφή που θα αναπτύξουν με τους εν ενεργεία αξιωματικούς που θα καταρτίσουν τις προδιαγραφές. Η άποψη επομένως πως δεν μας επιτρέπεται να «αυτοσχεδιάσουμε», να υποψιαστούμε τους αποστράτους που αναζητούν μια δεύτερη καριέρα στα γραφεία των αντιπροσώπων εμπόρων όπλων σηκώνει πολύ νερό..

Ο καλύτερος αντιπρόσωπος οπλικών συστημάτων αλλά και κάθε εταιρείας φερ” ειπείν αμερικανικού ενδιαφέροντος δεν είναι παρά ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα ο οποίος κινείται επίσημα, άνετα και αδίστακτα στο εκάστοτε υπουργικό γραφείο Εθνικής Άμυνας και ό,που χρειάζεται. Είναι μέσα στα καθήκοντα των πρέσβεων να προωθούν εκτός των άλλων και τα προϊόντα πολεμικών εξοπλισμών που παράγει η χώρα τους. Έχει συμβεί και μάλιστα κάμποσες φορές Αμερικανός πρέσβης να διαβιβάζει επιστολή έντονης διαμαρτυρίας προς τον υπουργό… Επιστολή που καταχερίζει κάπως έτσι: Παραλείψατε την αμερικανική εταιρεία και παραγγείλατε στην (τάδε χώρα), ενέργεια που θεωρούμε απαράδεκτη, προσβλητική, θίγει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις…!

Αλλά πόσο απαραίτητοι είναι οι αντιπρόσωποι εταιρειών τέτοιων συστημάτων; Στην Κύπρο πληροφορούμαστε πως δεν υπάρχουν, είναι έτσι; Μήπως η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση παραγγέλνει κατευθείαν στις εταιρείες και έτσι γλιτώνει ένα πολύ μεγάλο μέρος μίζας; Το θέμα μήπως περνά κατά νόμο από τη Βουλή και ο έλεγχος της αντιπολίτευσης εμποδίζει τα παρατράγουδα; Εδώ δηλαδή είμαστε πιο ξύπνοι και επιτρέπουμε με τις ισχύουσες διαδικασίες να αλωνίζουν και εκμαυλίζουν οποιονδήποτε βρεθεί άνετος και χαλαρός/αδύναμος να πει όχι; Ποιος τα πληρώνει αυτά τα τεράστια ποσά αν όχι ο λαός μας, όλοι εμείς οι εύπιστοι, οι πάντα προδομένοι; Αυτοί οι εκμαυλισμοί με τους εξοπλισμούς και όλη εκείνη η κατάσταση με τις φοροδιαφυγές, τη φοροκλοπή, τη διαφθορά κάθε είδους δεν είναι που μας ξενέρισαν στην τόσο ντροπιαστική θέση την πρώτη απ” όλες τις χώρες με διεφθαρμένο κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό, με μισοδιαλυμένο και παράλυτο διοικητικό σύστημα, με τόσους ανέργους, τόση φτώχεια, τόσες αυτοκτονίες από απελπισία, μια καινούργια γενιά μεταναστών,  χαμένες ελπίδες…

Οffshore και η μηέρα της το Trust

Εδώ η μίζα, εκεί η μίζα αλλά που είναι το χρήμα; Τι να επιστρέψει ο Ακης αφού το κομπόδεμα είναι αθέατο χάρη στο εξωτικό και τόσο χρήσιμο και αναγκαίο στους απατεώνες, τους κλέφτες, στους εμπόρους ναρκωτικών, στους εμπόρους όπλων, εκτός βέβαια στους μεγάλους φοροφυγάδες αλλά και στους μεγαλοεπιχειρηματίες,  εργαλείο διεθνούς αποδοχής  που λέγεται οff shore;  Πώς περάσαμε από τα πάμπερς, τις σακούλες σκουπιδιών και τα σακβουαγιάζ σ” αυτές τις προηγμένες «μορφές πάλης;»..

Άργησαν να καταλάβουν οι άρπαγες πώς γίνονται σωστά αυτές οι δουλειές. Οι αρμόδιοι δικηγόροι τους διαφώτισαν: φτιάξε παιδί μου μία off shore!  Με χίλια δολάρια κι ένα ευέλικτο Διοικητικό Συμβούλιο αποκτάς τη δική σου υπεράκτια σε χρόνο μηδέν βάζοντας εκεί από ένα ποδήλατο μέχρι μισό σπίτι, ένα πύργο, ένα λογαριασμό, ή ένα λίαρ τζετ, ένα κότερο…. Από πολύ ενωρίς οποιοδήποτε δικηγορικό γραφείο αρχικά του Πειραιά (λόγω των εφοπλιστών, αφού κάθε πλοίο απαιτεί και μία τέτοια ιδιοκτήτρια εταιρεία) και στη συνέχεια πάμπολλα ακόμα, διευκόλυναν τους ενδιαφερόμενους. Οι δικηγόροι είχαν ήδη έτοιμες τις φόρμες…

Και πρότειναν τους φορολογικούς παραδείσους: νήσοι Κέϊμαν, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Παναμάς, Λιβερία, Κύπρο, Λουξεμβούργο αλλά και Ελβετία… Χώρες που κατέχουν σε απλησίαστα δικηγορικά γραφεία τα αποκαλούμενα Minute books με τα νομιμοποιητικά έγγραφα που κρύβουν τον τεράστιο πλούτο νόμιμων και παράνομων πολυεκατομμυριούχων των οποίων το όνομα δεν φαίνεται πουθενά (εάν και εφόσον ο αντίστοιχος ιδιοκτήτης σέβεται την ιδιότητά του και φροντίζει να προστατεύεται κρυμμένος πίσω από πρόθυμους καλοπληρωμένους δικηγόρους).

Μέλη του ΔΣ είναι από νομικοί των αδιαπέραστων δικηγορικών γραφείων μέχρι ο θυρωρός της πολυκατοικίας ή ο κηπουρός της βίλας, ή ο θείος με Αλτσχάϊμερ ή η κόρη, τους οποίους προφανώς εμπιστεύονται αλλά και με το αζημίωτο. Το χρήμα μπαίνει στην οff shore, κάθεται και περιμένει συνήθως …ελάχιστα, αντίθετα με τα λοιπά κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που αναπαύονται εξυπηρετούντα τους χρυσοκάνθαρους…

Ο αθέατος ιδιοκτήτης δίνει εντολή στο ΔΣ να μετακινήσει λεφτά σε διάφορα μέρη. Και φυσικά μπορεί να έχει όσες οff shore του είναι απαραίτητες (προσοχή εδώ, κάθε περιουσιακό στοιχεία πρέπει να κατέχεται και από διαφορετική οff shore, ώστε εάν παρ” ελπίδα κινδυνέψει το ένα, να μην παρασύρει και τον πύργο, και το κότερο και τα υπόλοιπα στην κατάσχεση). Η επιχειρηματική δραστηριότητα με τα αντίστοιχα περιουσιακά στοιχεία  εμφανίζεται σε γραφική παράσταση (έχουν δημοσιευτεί τέτοιες στις ελληνικές εφημερίδες) ως ένα δέντρο όπου τα κλαδιά του είναι πάμπολλες οff shore (πχ εφημερίδων, πλοίων, τζόγου, δημόσιων έργων, ποδοσφαιρικών ομάδων, άλλων εταιρειών αποκαλούμενων Holdings κοκ) .

Στην κορυφή του δέντρου βρίσκεται κρυμμένο σε απλησίαστο/ πλήρως ασφαλές μέρος το Trust στις περιπτώσεις πολύ μεγάλων περιουσιών (στην Ελλάδα μας προβλέπεται με ειδική ονομασία το «Ίδρυμα» με φοροαπαλλαγές κλπ), το οποίο «υπηρετούν» τρεις, τέσσερις άνθρωποι της εμπιστοσύνη αλλά κινεί όλα τα νήματα, αποφασίζει και ελέγχει απόλυτα ο κυρίαρχος και  μόνος ιδιοκτήτης. Δεν είναι γνωστή περίπτωση όπου να άνοιξαν λογαριασμοί εταιρείας off shore με δικηγόρους μέλη στο ΔΣ, χωρίς να συνηγορήσουν οι ιδιοκτήτες τους.

Από την γκρίζα περίοδο του Κοσκωτά και μετά, αλλά και αυτό το διάστημα στις τρέχουσες περιπτώσεις με αποκαλύψεις περί των εξοπλιστικών μικροί και μεγάλοι, αναλόγως το πόστο τους, λαδώνονται πάντα μέσω off shore (στις περιπτώσεις σοβαρών ποσών) από τους αντιπροσώπους ή απ” ευθείας από τις εταιρείες κατασκευών για να διευθετηθεί και «τρέξει γρήγορα» κάθε ζήτημα της προμήθειας.

Εκμαυλισμένο δεν θα πεις αυτόν που υπηρετεί στο γραφείο του αντιπροσώπου της Χα Ντε Βε (HDW) (αυτός είναι το όργανο του εκμαυλιστή, ήτοι του αντιπροσώπου και των μετόχων της εταιρείας… που είναι οι μεγαλοεκμαυλιστές) αλλά τον αξιωματικό στην διεύθυνση προδιαγραφών που δωροδοκείται για να παραποιήσει στοιχεία και να προβάλλει το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα. Μην ξεχνάμε ότι έμπορος είναι ο κατασκευαστής και όχι ο μεσάζων, ο Ευθυμίου για παράδειγμα ο οποίος δηλώνει την «νόμιμη» αμοιβή του στην Εφορία. «Ακούω ονόματα αλλά ποιος είναι σίγουρος; Όποιος κι αν τιμωρηθεί δεν υπάρχει περίπτωση το σύστημα να στραφεί εναντίον του. Γι” αυτό οι αποκαλύψεις δεν με συγκινούν», έτσι δήλωσε.

Ακούστηκε αυτές τις ημέρες πως η ετήσια διαφθορά στην Ελλάδα, εκτιμάται γύρω στα 23 δισεκατομμύρια ευρώ! Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έφυγαν για το εξωτερικό εμβάσματα από 22 μέχρι 25 δισεκατομμύρια ευρώ εκ των οποίων τα 7 δις είναι εξακριβωμένα αδικαιολόγητα, δηλαδή «μαύρα», επομένως φοροδιέφυγαν, ή αποτελούν προϊόν φοροκλοπής, ή απάτης, ή μίζας, άγνωστα βέβαια πόσες από τις καταθέσεις στο εξωτερικό ανήκουν σε κλέφτες, σε απατεώνες, εμπόρους ναρκωτικών κλπ

Τι μπορεί να κάνει ένας πραγματικά έντιμος υπουργός Εθνικής Άμυνας με πλήρη συναίσθηση ευθύνης και καθήκοντος, κάτω από τη συγκεκριμένη νομοθεσία που επιβάλλει αυτές τις διαδικασίες;  Κάποιοι αναρωτιούνται πώς να ξέρει από εξοπλισμούς ένας πολιτικός ο οποίος μετακινείται συνεχώς από υπουργείο σε υπουργείο; Ας θυμηθούμε ότι την περίοδο των Ιμίων ο Κώστας Σημίτης ρωτούσε τι σημαίνει «κανόνες εμπλοκής»! Δικαιούται να μη γνωρίζει; Οι στρατιωτικοί έμειναν άναυδοι όταν το πληροφορήθηκαν.

Τελικά είναι θέμα κουλτούρας  ή ισχύοντος συστήματος το να μείνει κανείς ανεπηρέαστος από τον εύκολο πλουτισμό; Πώς μπορεί να λειτουργήσει η δημόσια διοίκηση έτσι ώστε το σταματήσει η διαφθορά; Ρωτήθηκε πρώην αριστερός και νυν επιχειρηματίας και απάντησε: «Όταν σφυρίζουν τα εκατομμύρια στο αυτί σου θα αντέξεις μια, δυο, δέκα φορές. Την ενδέκατη θα υποκύψεις. Γιατί αλλιώς σε πετάει το σύστημα έξω». Πώς να αντιμετωπίσεις τη διαφθορά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα; Πώς μπορεί να προστατευτεί και να προστατεύσει ένας υπουργός Εθνικής Άμυνας κάτω απ” αυτές τις συνθήκες;

Είναι πια βέβαιο ότι δεν υπήρξε προμήθεια κύριου εξοπλιστικού προγράμματος χωρίς πάρτι μίζας. Ο γράφων θυμάμαι τον Δροσογιάννη να ζει τα τελευταία χρόνια του σχεδόν φτωχός, τον Γιώτα να παραιτείται από ΥΦΕΘΑ, τον Κουρή να οργίζεται και μόνο όταν ρωτήθηκε σχετικά.

Και τα χρόνια περνούν και η συντηρούμενη εξ ανατολών εσαεί απειλή οδηγεί/υποχρεώνει σ” αυτούς τους υπέρογκους εξοπλισμούς. Όπως και την Τουρκία. Γιατί κάποιοι μεγάλοι έχουν συμφέρον να μας παίζουν και τους δυο, να κρατεί καλά η ένταση στις ελληνοτουρκικές διαφορές και κάποιοι ντόπιοι να επωφελούνται.

Κι ενώ αγοράζουμε συνεχώς πληρώνοντας αδρά κόστος και μίζες δισεκατομμυρίων, δεν τολμούν οι κυβερνήτες μας να επισημοποιήσουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, όπως έκανε η μικρή Κύπρος, δεν τολμούν να επεκτείνουν στα 12 ναυτικά μίλια τα χωρικά μας ύδατα όπως προβλέπει ως δικαίωμα το ναυτικό δίκαιο, και να ξεμπλέκει έτσι το θέμα του Αιγαίου.

Το κυνήγι των εξοπλισμών και μοιραία της μίζας συμφέρει όσους ελέγχουν τις δυο χώρες, Αμερικανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Άγγλους, Ρώσους. Για να πουλούν, να θησαυρίζουν πολεμικές βιομηχανίες, αντιπρόσωποι, κυβερνώντα κόμματα, μεσάζοντες. Την μια μέρα η Μέρκελ αποκαλούσε τους Έλληνες απαράδεκτους και τρομοκρατούσε, και την επομένη έβρισκε ότι η χώρα πάει καλά. Επειδή το βράδυ έκλεισε μια παραγγελία οπλικών συστημάτων, ίσως ήταν τα Λέοπαρντ.

Συντηρούμε άραγε ακόμα το  Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης (ΕΜΠΑΕ) των 25 δις τα τελευταία χρόνια μέσα στην κρίση; Δεν υπάρχει τρόπος να τα βρούμε με τους Τούρκους χωρίς να πληγούν εθνικά συμφέροντα; Υπάρχει αλλά οι κυβερνήσεις που περιλαμβάνουν και εκμαυλισμένα πρόσωπα, ξεκάθαρα, δεν  υπηρετούν πρώτα και κύρια εθνικά συμφέροντα. Εδώ θέλουν να μετατρέψουν το στρατό 100% σε επαγγελματικό. Για να στέλνουν μισθοφόρους σε αποστολές. Που; Στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Αφρική.

Τι κέρδισε η χώρα μας πληρώνοντας τεράστια ποσά για να στηρίξει τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και κολαούζων ομοτράπεζων σ” αυτά τα σφαγεία; Γιατί οι πρόθυμοι πολεμοκάπηλοι που συμμετείχαν στους απαράδεκτους πολέμους, κέρδισαν; Θα μάθουμε κάποτε και για τους δικούς μας, αλλιώτικα δεν εξηγείται αυτή η εμμονή να κλοτσάμε ως χώρα τοίχους με καρφιά.

Καταλήστεψαν τον πλούτο των διαλυμένων χωρών, πήραν τις παραγγελίες για προγράμματα ανάπτυξης, συμμετείχαν στη διαχείριση των πηγών πετρελαίου, ξεζούμισαν ό,τι μπορούσαν. Εμείς ως λαός τι αποκομίσαμε; Μόνο δώσαμε και πάνω απόλα συμπράξαμε στο ρήμαγμα χωρών και λαών και μάλιστα φιλικών μας!

Οι στρατιωτικοί μας στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πατριώτες, αγαπούν τον τόπο τους, είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους, ανεξάρτητα από πολιτικοκομματικές τοποθετήσεις, ανεξάρτητα ακόμα και αν μερικοί, ελάχιστοι παρασύρονται από τη φασιστική Χρυσή Αυγή, δεν μπορώ όμως να μη στιγματίσω την απαξίωση των τελευταίων ειδικά χρόνων, το ρήμαγμα των αποδοχών τους… και μ” όλα αυτά ξεχωρίζουν το καθήκον τους από την κάθε είδους προσβολή, όσο για τους ελάχιστους εκμαυλισμένους, δεν ισχύει η παροιμία εδώ πως και με λίγη κοπριά βρομίζει η πίτα.

Πηγή: onalert.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κυβέρνηση – χορηγός της Digea. O λογαριασμός στους πολίτες

Όσοι νόμιζαν ότι τα πλούσια δώρα της κυβέρνησης στην κοινοπραξία των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, την Digea, τελείωσαν με την παραχώρηση του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, έναντι πινακίου φακής, κάνουν μεγάλο λάθος.

Του Νίκου Μιχαλίτση

Η Digea, τα ήθελε όλα για να ελέγξει σε απόλυτο βαθμό το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας. Κατόρθωσε να το πετύχει, αφού σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση έστησαν μια υποτιθέμενη δημοπρασία, έναν «πλειοδοτικό» διαγωνισμό, στον οποίο δεν είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει κανένας άλλος, λόγω των πολυάριθμων διατάξεων των προδιαγραφών που φωτογράφιζαν με ακρίβεια την Digea.

Θα μου πείτε, αυτό έρχεται σε σύγκρουση και με τον ίδιο τον ορισμό της δημοπρασίας ή του πλειοδοτικού διαγωνισμού, αφού για να πλειοδοτήσει κάποιος απαιτούνται τουλάχιστον δύο συμμετέχοντες. Και τί μ” αυτό; Στις ίδιες τις προδιαγραφές της «δημοπρασίας» υπήρχε ο εξωφρενικός όρος ότι, αν είναι μόνον ένας ο συμμετέχων, δεν ακυρώνεται ο διαγωνισμός αλλά συνεχίζεται. Τέτοιος όρος δεν έχει υπάρξει ποτέ σε διαγωνισμούς δημοσίου γιατί αντιβαίνει τον Κανονισμό Προμηθειών του Δημοσίου και την ενσωματωμένη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προβλέπουν ότι σε περίπτωση μιας μόνον συμμετοχής, ο διαγωνισμός ακυρώνεται και επαναλαμβάνεται για ευρύτερη συμμετοχή, ώστε να επωφεληθεί το Δημόσιο από τον ανταγωνισμό.

Η Digea, όμως, δεν ήθελε μόνο να παίξει μόνη της. Υπερχρεωμένοι, όπως είναι οι μέτοχοί της, ήθελαν να πάρουν τις συχνότητες μπιρ παρά. Η κυβέρνηση ακολούθησε απέναντί τους τη στάση με την οποία αντιμετωπίζει και την τρόικα: Ναι σε όλα! Έβαλε λοιπόν μια αστεία  τιμή εκκίνησης (18,3 εκατομμύρια €) για την 15ετή εκμετάλλευση του  συνόλου του φάσματος της ψηφιακής τηλεόρασης (240 MHz), στην οποία και αναδείχτηκε πανηγυρικά …πλειοδότης, ελλείψει αντιπάλου, η Digea.

Αρκεί μια σύγκριση, με μιαν άλλη δημοπρασία, που ολοκληρώθηκε προσφάτως για να φανεί το μέγεθος του εγκλήματος. Το ψηφιακό μέρισμα, δηλαδή φάσμα συχνοτήτων 72 MHz, στην ίδια περιοχή συχνοτήτων, παραχωρήθηκε (μετά από 10 γύρους δημοπρασίας)  στις τρεις εταιρείες κινητής για 15ετή εκμετάλλευση έναντι 309 εκατομμυρίων €! Έδωσαν δηλαδή για το ίδιο χρονικό διάστημα και στην ίδια περιοχή συχνοτήτων,  φάσμα 240 MHz για 18,3 εκ. € στην Digea, ενώ στις εταιρείες κινητής 72 MHz για 309 εκ. €. Μικρή λεπτομέρεια: Τα 309 εκ. € έχουν εγγραφεί στον Προϋπολογισμό του 2014 και με απαίτηση της τρόικας έχουν παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και θα διατεθούν για την αποπληρωμή του χρέους προς τους πιστωτές μας. Το γιατί δεν ζήτησε η τρόικα ανάλογα κονδύλια και από τις συχνότητες της ψηφιακής τηλεόρασης, φαίνεται ότι αποτελεί ανταπόδοση του δικού της «χρέους» στους μεγαλοκαναλάρχες, για την πολύτιμη στήριξη της πολιτικής που κατέστρεψε τη χώρα.

Νομίζετε όμως, ότι οι απαιτήσεις της Digea σταματούν εδώ; Όχι βέβαια. Ως μοναδικός πάροχος δικτύου ψηφιακής τηλεόρασης, η Digea θα έπρεπε να προσφέρει καθολική υπηρεσία, δηλαδή τουλάχιστον στο 98% του πληθυσμού της χώρας (υπενθυμίζουμε ότι η ΕΡΤ κάλυπτε αναλογικά το 99,8% του πληθυσμού με 1.100 κέντρα εκπομπής). Η υποχρέωσή της αυτή θα σήμαινε αυξημένο κόστος, αφού ο αριθμός των αναμεταδοτών αυξάνεται εκθετικά, όταν θέλεις να καλύψεις δύσκολες για τη μετάδοση του σήματος περιοχές με μικρό σχετικά πληθυσμό.

Η Κυβέρνηση φρόντισε να ξαλαφρώσει την Digea και από αυτό το βάρος. Ας δούμε πώς τα κατάφερε και σε ποιους φόρτωσε το βάρος αυτό.

Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις

Αμέσως μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και τη δημιουργία της τριμερούς κυβέρνησης υπό τον κ. Σαμαρά, τον Ιούλιο 2012, διορίζεται Γενικός Γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ο κ. Μενέλαος Δασκαλάκης, πρώην Γενικός Διευθυντής της ΝΔ. Ο κ. Δασκαλάκης βρίσκει σε εξέλιξη τότε, τη διαμόρφωση του λεγόμενου χάρτη συχνοτήτων ο οποίος (μετά από διαγωνισμό) είχε ανατεθεί από το Υπουργείο σε μια κοινοπραξία δύο Τμημάτων ασύρματων επικοινωνιών, του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και του Πανεπιστημίου Πειραιά (ΠΑ.ΠΕΙ). Τα τμήματα αυτά ολοκληρώνουν το πρώτο σχέδιο του χάρτη συχνοτήτων και το Υπουργείο το θέτει (όπως είχε υποχρέωση) σε δημόσια διαβούλευση. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε, ότι για την κάλυψη του 97,2% του πληθυσμού της χώρας απαιτούνταν 275 σημεία εκπομπής, ενώ με έναν αριθμό συμπληρωματικών σημείων όπου θα έπρεπε (πάντα με ευθύνη του παρόχου δικτύου) να τοποθετηθούν μικροί αναμεταδότες (gap fillers) για κάλυψη των υπολοίπων περιοχών, η κάλυψη θα έφθανε το 99%. Η Digea, σαν να γνώριζε από τότε ότι θα είναι ο μελλοντικός πάροχος δικτύου, αντιδρά αμέσως, θεωρώντας υπερβολικό τον αριθμό των σημείων εκπομπής και μεγάλο το κόστος για τον πάροχο δικτύου.

Διαρκούσης της διαβούλευσης, ο κ. Δασκαλάκης αναθέτει σε ένα στέλεχος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), τον κ. Νίκο Παπαουλάκη, να επέμβει για την αναδιαμόρφωση του χάρτη. Κάποιοι που ασχολούνται με το θέμα, αντιλαμβάνονται εκείνη την περίοδο μια στενή επικοινωνία του κ. Παπαουλάκη με στελέχη της Digea. Και ω του θαύματος! Λίγες ημέρες  μετά τη λήξη της προθεσμίας της διαβούλευσης (23/09/2012) και χωρίς να έχει μεσολαβήσει η δημοσίευση των προτάσεων που είχαν κατατεθεί, ούτε  κανένας σχολιασμός του Υπουργείου, αλλά και χωρίς να ενημερωθούν οι νόμιμοι συντάκτες του σχεδίου (ΕΜΠ και ΠΑ.ΠΕΙ), υπογράφεται Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) και δημοσιεύεται σε ΦΕΚ στις 5/10/2012 ο τελικός χάρτης συχνοτήτων , ο οποίος έχει ελαττώσει το πλήθος των σημείων εκπομπής από 275 σε 156!

Ο κ. Παπαουλάκης έχει αλματώδη εξέλιξη. Διορίζεται αρχικώς Ειδικός Σύμβουλος του κ. Δασκαλάκη και λίγες μέρες πριν την προκήρυξη της διαβόητης «δημοπρασίας» για την παραχώρηση του φάσματος των συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, Αντιπρόεδρος της ΕΕΤΤ.

Εδώ ίσως μας ψέξει κάποιος ότι προτρέχουμε να κατηγορήσουμε την κυβέρνηση και την Digea, αντικρούοντας ότι ακόμα και αν μειώθηκαν τα κύρια σημεία εκπομπής από 275 σε 156, αν διατηρηθεί το ίδιο πληθυσμιακό ποσοστό κάλυψης, το κόστος θα μεταφερθεί στο μεγαλύτερο πλήθος των μικρών αναμεταδοτών που θα απαιτηθούν.

Το σχέδιο κυβέρνησης – Digea, όμως, τα είχε προβλέψει όλα. Ούτε το ίδιο πληθυσμιακό ποσοστό κάλυψης θα διατηρηθεί, ούτε το κόστος των μικρών αναμεταδοτών θα το πληρώσει η Digea.

Η μεταφορά του κόστους στους πολίτες

Οι προδιαγραφές της  «δημοπρασίας», μαζί με μια  ΚΥΑ (27217/505/4-6-2013) που εκδίδεται μια βδομάδα πριν το μαύρο της ΕΡΤ, ικανοποιούν απολύτως ό,τι κατάφερε με τόσο «κόπο» (και διαπλοκή) να επιβάλει η  Digea και μεταφέρουν τις υποχρεώσεις που θα έπρεπε να βαρύνουν τον πάροχο δικτύου στην τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή πάλι στους πολίτες.

Όλα αυτά αποτυπώνονται, χωρίς αιδώ, στη σύμβαση παραχώρησης του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης στην Digea ΦΕΚ 1693/Β, 2014 :

- Στο άρθρο 6, παρ. 1, αναφέρεται ότι:

«…ο κάτοχος των δικαιωμάτων χρήσης ραδιοσυχνοτήτων οφείλει να καλύπτει τουλάχιστον το 95% του πληθυσμού της χώρας εφαρμόζοντας τον χάρτη συχνοτήτων. «.

Όποια κάλυψη, δηλαδή, υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν τα 156 σημεία εκπομπής και τίποτα παραπάνω. Ποιος, όμως θα πληρώσει το επί πλέον κόστος των υπόλοιπων μικρών αναμεταδοτών;

- Στο ίδιο άρθρο (6), παρ.2, αναφέρεται:

«Μετά την ολοκλήρωση του δικτύου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω υπό 1 παρ. του παρόντος άρθρου (σ.σ. μόνον τα 156 σημεία εκπομπής) και εάν υφίσταται μέρος του πληθυσμού που βρίσκεται εκτός της περιοχής κάλυψης του δικτύου, ο Κάτοχος  των δικαιωμάτων χρήσης ραδιοσυχνοτήτων, εφόσον δεν προτίθεται να επεκτείνει το δίκτυό του στις περιοχές αυτές, οφείλει … να συνεργάζεται με τρίτους και ιδίως με  Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι προτίθενται να αναλάβουν το κόστος προμήθειας, εγκατάστασης, λειτουργίας και συντήρησης και να διαθέσουν την απαραίτητη έκταση για τις εν λόγω υποδομές…»

Όσοι δηλαδή πολίτες είχαν την ατυχία να εξαιρεθούν από την κάλυψη του χάρτη συχνοτήτων, που έξω από κάθε δεοντολογική διαδικασία συνέταξε ο κ. Δασκαλάκης και οι συν αυτώ, έχουν δύο επιλογές: Ή να μην βλέπουν καθόλου τηλεόραση ή να πληρώσουν ένα νέο  χαράτσι στην Digea, μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με αντίστοιχη βεβαίως αύξηση των δημοτικών τελών. Και όπως θα διαπιστώσατε, το χαράτσι αυτό θα είναι μόνιμο, διότι δεν είναι μόνον η προμήθεια των αναμεταδοτών, των κεραιοσυστημάτων, κ.λπ. και η εγκατάστασή τους που θα πληρωθεί εφάπαξ με τα γνωστά τιμολόγια της Digea. Είναι και η συντήρηση, οι επισκευές, η λειτουργία (κατανάλωση ρεύματος) και η παραχώρηση των χώρων εγκατάστασης των υποδομών. Και επειδή οι αναμεταδότες αυτοί θα τοποθετηθούν σε κατοικημένες περιοχές και όχι σε βουνά, το κόστος της ενοικίασης για την παραχώρηση των χώρων δεν είναι καθόλου αμελητέο. Όπως δεν είναι αμελητέο και το κόστος της προμήθειας των αναμεταδοτών.

Υπολογίζουμε ότι σε όλη τη χώρα θα απαιτηθούν γύρω στα 600 συμπληρωματικά σημεία εκπομπής για τέτοιους αναμεταδότες. Σε κάθε σημείο θα πρέπει να τοποθετηθούν 6 αναμεταδότες (όσες και οι συχνότητες που εκμεταλλεύεται η Digea). Με μέτριους υπολογισμούς το κόστος κάθε αναμεταδότη είναι γύρω στα 7.000 €. Αυτό σημαίνει ότι μόνον η προμήθεια των αναμεταδοτών θα κοστίσει στον έλληνα πολίτη όχι λιγότερο από 25 εκατομμύρια €. Ο έλληνας πολίτης γίνεται αυτόματα χρηματοδότης των υποχρεώσεων της Digea.

Στην Πελοπόννησο, στο Βόρειο Αιγαίο και στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη πραγματοποιήθηκε η «ψηφιακή μετάβαση». Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ποσοστά της κάλυψης είναι πολύ μικρότερα από το επικαλούμενο 95%. Ολόκληρες περιοχές, πολλές κωμοπόλεις, ακόμα και Δήμοι έχουν απόλυτο μαύρο στις οθόνες τους. Άλλες περιοχές βλέπουν τηλεόραση σποραδικά – έρχεται και φεύγει. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών και των δημοτικών αρχών αντιμετωπίζονται από τους αρμόδιους (Υπουργείο και ΕΕΤΤ) είτε με απαξιωτικό τρόπο (κάνετε λάθος – οι χάρτες κάλυψης λένε άλλα) είτε με αλαζονικό (βρίσκεστε σε «λευκή» περιοχή, ας πληρώσει ο Δήμος σας να έχετε τηλεόραση. Ο κ. Δασκαλάκης και ο κ. Παπαουλάκης, οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα στις συναντήσεις τους με τοπικές αρχές, σαν να είναι συνήγοροι της Digea και όχι υπηρέτες του Δημοσίου συμφέροντος, ως όφειλαν.

Κάποιοι Δήμοι άρχισαν να υποκύπτουν στον εκβιασμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται ακόμη το πραγματικό κόστος που θα καταβάλλουν διαρκώς στην Digea.

Άλλες «πρόθυμες» δημοτικές αρχές, ποιος ξέρει κάτω από ποιες πιέσεις, όπως ο Δήμος Σκύρου με απόφασή του , παραχωρούν δωρεάν εκτάσεις στην  Digea, ακόμα και για ένα από τα βασικά (156) κέντρα εκπομπής, με το «επιχείρημα» ότι όλοι οι Δήμοι έχουν παραχωρήσει δωρεάν εκτάσεις στην Digea!

Εν τούτοις, άλλες δημοτικές αρχές δείχνουν να αντιστέκονται. Δείτε στο videoτη χαρακτηριστική τοποθέτηση του Διευθυντή του Δημοτικού Σταθμού Θεσσαλονίκης  TV 100, κ. Φίλιου Στάγκου, προς το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, όπου αναφέρει τα υπέρογκα ποσά που ζητά η Digea για να μεταφέρει ψηφιακά τον TV 100, ενώ ζητάει να της παραχωρηθούν δωρεάν οι χώροι του Δήμου για να εγκαταστήσει τους πομπούς της.

Η επιστράτευση ευρωπαϊκών κονδυλίων  για τη χρηματοδότηση της Digea

Όπως αναφέραμε παραπάνω, η «ψηφιακή μετάβαση» έχει πραγματοποιηθεί και σε δύο ακριτικές περιφέρειες: Του Βορείου Αιγαίου (πλην Σάμου, Ικαρίας και Φούρνων, όπου θα γίνει αργότερα η μετάβαση) καθώς και της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το δαιμόνιο του κ. Δασκαλάκη, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ισχυρές αντιδράσεις των πολιτών, που αντί για την «κρυστάλλινη» εικόνα του κλικλίκου είχαν μαύρες οθόνες, τον οδήγησε να δημιουργήσει ειδική δράση του ΕΣΠΑ και συγκεκριμένα του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» για να προχωρήσει η χρηματοδότηση της Digea για την κάλυψη των κατ” ευφημισμόν «λευκών περιοχών» όπως τις ονομάζει. Το πρόγραμμα αυτό το ονόμασε «Υπηρεσίες ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος σε ακριτικές περιοχές» και έχει προϋπολογισμό 900.000 €, τα οποία θα πάνε στην Digea για την κάλυψη των «λευκών» περιοχών. Πρώτη προθυμοποιήθηκε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, η οποία με Δελτίο Τύπου της ανακοίνωσε την κατάθεση πρότασης, με την οποία διεκδικεί τα 593.000 € από τα 900.000 του προγράμματος. Ένα ενδιαφέρον σημείο του Δελτίου Τύπου, είναι εκεί που αναφέρει ότι 26.000 πολίτες του Βορείου Αιγαίου δεν μπορούν να δουν τηλεόραση μετά τη μετάβαση. Αυτό σημαίνει ότι η κάλυψη στο Βόρειο Αιγαίο έφθασε το 83% αντί του επικαλούμενου 95% (Ο πληθυσμός του Βορείου Αιγαίου, χωρίς τη Σάμο, την Ικαρία και τους Φούρνους είναι 150.000), που είναι ενδεικτικό για το τί συμβαίνει ή τί θα συμβεί και σε άλλες περιοχές.

Όσο για την ιδέα του κ. Δασκαλάκη εμείς θα σχολιάσουμε το εξής: Τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χρήματα και του ελληνικού λαού που τα έχει αποδώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστρέφουν με τη μορφή προγραμμάτων για να χρηματοδοτηθούν επείγουσες, ουσιαστικές και αναπτυξιακές δράσεις και όχι για να χρηματοδοτούνται οι υποχρεώσεις των υπερχρεωμένων μεγαλοκαναλαρχών.

Και μια απορία: Οι Περιφέρειες χειρίζονται δημόσιο χρήμα και για την προμήθεια οποιουδήποτε εξοπλισμού υποχρεούνται να κάνουν διαγωνισμούς, ακόμα περισσότερο όταν συγχρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά προγράμματα. Πώς θα αγοραστεί ο εξοπλισμός που θα υποδείξει η Digea; Με αναθέσεις;

Δυστυχώς το ελληνικό κράτος έχει αναδειχθεί σε mega χορηγό της Digea, αντί να υπηρετεί τον έλληνα πολίτη, στον οποίο φορτώνει διαρκώς νέα χαράτσια.

Το αστείο είναι ότι στα λόγια όλα γίνονται για το καλό του και για το δημόσιο συμφέρον. Στα αλλεπάλληλα δωράκια στην Digea,  πριν παίξει χωρίς αντίπαλο στη «δημοπρασία», όταν τροποποιούσαν κατά βούληση το δικό τους χάρτη συχνοτήτων, έβαζαν  σε όλες τις υπουργικές αποφάσεις μια παράγραφο, όπως στο ΦΕΚ 2359/Β, 20-09-13 , στα «“έχοντας υπόψη», παρ.18, που έλεγε: «Το ραδιοφάσμα είναι σπάνιος πόρος και η χορήγησή του για χρήση  πρέπει να εξασφαλίζει βιώσιμα δίκτυα και επαρκή ανταγωνισμό» !

Μας δουλεύουν κι από πάνω…

Πηγή: e-parembasis.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα

Irvin Yalom: «Ο έρωτας δεν διαρκεί, μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε "αξιοπρεπή" αγάπη»

Στην ταινία «Ο κήπος του Γιάλομ: η φιλοσοφία μιας ζωής», που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 11 Δεκεμβρίου, ο κορυφαίος ψυχοθεραπευτής αυτοαναλύεται και αυτοβιογραφείται. Κεντρικοί ήρωες, με τη σειρά, ο μετανάστης παντοπώλης πατέρας του, η «δύσκολη» μητέρα του, η επί 60 χρόνια γυναίκα του Μέριλιν Koenic (επίσης συγγραφέας και ακαδημαϊκός), τα τέσσερα παιδιά του, τα εγγόνια του και οι σχέσεις ανάμεσα σε όλους αυτούς. Σαν να προσπαθεί να «διδάξει» - αυτήν τη φορά μέσα από το παράδειγμα της δικής του ζωής. Γιος Ρωσοεβραίων στην Αμερική του ’30, ο Irvin Yalom μεγάλωσε σε μια γειτονιά μαύρων στην Ουάσιγκτον. Επειδή εκείνη η περιοχή της πόλης δεν ήταν ασφαλής για υπαίθριο παιχνίδι, πήγαινε συχνά με το ποδήλατό του στη δημόσια βιβλιοθήκη, όπου βυθιζόταν στην ανάγνωση. Ως εκπαιδευόμενος στο Johns Hopkins γρήγορα απέρριψε την ψυχανάλυση και τη βιολογική ψυχολογία ως ανεπαρκείς θεωρίες και ξεκίνησε τη φιλοσοφική αναζήτησή του και την έρευνά του στον τομέα της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stanford στην Καλιφόρνια από τη δεκαετία του ’60 και συγγραφέας πολλών μπεστ σέλερ βιβλίων.

Μετά από τόση υπαρξιακή αναζήτηση έχετε καταλάβει ποιο είναι το νόημα της ζωής; 
Η ζωή δεν... έρχεται με νόημα. Πρέπει να εφεύρουμε εμείς το νόημα και μετά να... ξεχάσουμε ότι το έχουμε εφεύρει.
Ποιο νόημα έχετε δώσει στη δική σας ζωή; 
Είμαι γιατρός, δάσκαλος και γονέας. Προσπαθώ να είμαι δημιουργικός ως συγγραφέας ώστε να βοηθάω και άλλους, περισσότερους ανθρώπους.
Η αγωνία για «αιώνια» αναγνώριση αποτελεί κίνητρο σε ό,τι κάνετε; 
Είναι ωραίο για μένα να γνωρίζω ότι η ζωή μου υπήρξε χρήσιμη. Αλλά πόσους από εμάς θα μας θυμούνται πραγματικά οι επόμενες γενιές, μετά τα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Τι λέτε σε κάποιον που δεν μπορεί να «εφεύρει» κανένα νόημα για την ύπαρξή του; 
Οταν κάποιος μου λέει ότι δεν έχει κανένα νόημα να ζει, προσπαθώ να εξερευνήσω τις σχέσεις του: Ποιους συναντά στην καθημερινότητά του; Τι τον εμποδίζει στην επικοινωνία; Για μένα, ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους ύπαρξης είναι η ουσιαστική διασύνδεση με άλλους ανθρώπους και η αγάπη.
Η αγάπη ή ο έρωτας; 
Η αγάπη για άλλους ανθρώπους, για τα παιδιά μας, για τους φίλους μας. Αναφέρομαι σε μια πιο σταθερή αγάπη και όχι στην κατάσταση της ερωτικής τρέλας.
Ο έρωτας είναι υπερεκτιμημένος στις μέρες μας; 
Σίγουρα η ιδέα τού να ερωτεύεσαι παρουσιάζεται ως ένα υπέροχο συναίσθημα στη λογοτεχνία και στις ταινίες. Μόνο που συνήθως δεν διαρκεί. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε τον έρωτα σε μια πιο «αξιοπρεπή» αγάπη: να αγαπάμε τον άλλο όπως είναι και όχι όπως τον ονειρευόμαστε.
Γιατί να μην ερωτευόμαστε ξανά και ξανά άλλους ανθρώπους, ώστε να παραμένουμε συνέχεια ερωτευμένοι;
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια δυστυχισμένη ζωή.
Εσείς ερωτευτήκατε τη γυναίκα σας;
Οταν ήμασταν έφηβοι, ζήσαμε μια ολοκληρωμένη ρομαντική εμπειρία. Ομως, ευτυχώς, η αγάπη μας συμπεριλάμβανε και άλλα στοιχεία και έτσι -μετά από τους πρώτους μήνες έντονης συγκίνησης- εξακολουθήσαμε να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο.
Τα κοινά ενδιαφέροντα είναι το μυστικό του γάμου σας;
Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, έχουμε μια μεγάλη οικογένεια, πολλά εγγόνια, μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τα βιβλία. Πρόκειται για μια καλή μακροχρόνια σχέση. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζω καμία καλύτερη.
Οπότε προτιμήσατε τη «βαρεμάρα» μιας καλής σχέσης από το πάθος;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεταξύ μας το τυφλό πάθος όπου θέλουμε οπωσδήποτε να βγάλουμε τα ρούχα μας, αλλά υπάρχει πολύ πάθος! Χαίρομαι να είμαι με τη γυναίκα μου.
Το σεξ είναι σημαντικό σε ένα γάμο, σύμφωνα με την επιστημονική σας άποψη; Η κακή σεξουαλική ζωή προξενεί μεγάλη θλίψη στους ανθρώπους. Περνάμε πολλές ώρες στην ψυχοθεραπεία προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί το σεξ δεν λειτουργεί και θα μπορούσα να αναφέρω μια ολόκληρη λίστα από λόγους. Η σεξουαλικότητα είναι σημαντικό μέρος του δεσμού ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.
Πώς εξηγείτε ότι οι γάμοι όλων των παιδιών σας κατέληξαν σε διαζύγια;
Το θέμα είναι και λίγο πολιτιστικό. Οταν εγώ παντρεύτηκα, δεν είχα καν ακούσει τη λέξη «διαζύγιο». Ολοι οι καλοί μου φίλοι από το γυμνάσιο παραμένουν παντρεμένοι.
Η εβραϊκή σας καταγωγή έπαιξε ρόλο στη ζωή σας;
Δεν παίρνω τη θρησκεία πολύ στα σοβαρά. Η θρησκεία μπορεί να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους, αλλά μπορεί και να βλάψει πολλούς ανθρώπους.
Προτιμάτε έναν ευσπλαχνικό ιερέα ή έναν ψυχρό ψυχοθεραπευτή;
Εάν ο ιερέας είναι ευσπλαχνικός και σοφός, σίγουρα θα τον προτιμούσα.
Καλύτερα να παιδεύεσαι με τα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα ή να ζεις ευτυχισμένος μέσα στην άγνοιά σου;
Σίγουρα συμφωνώ με τον Σωκράτη στο ότι, για να ζήσει κανείς μια ολοκληρωμένη ζωή, πρέπει πρώτα να καταλάβει τον εαυτό του. Ομως δεν χρειάζεται να μελετάς υπαρξιακή φιλοσοφία για να είσαι χαρούμενος!
Τα χάπια βοηθούν;
Τα χάπια δεν είναι λύση εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως η κατάθλιψη που οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει αυτή η τάση προς τη φαρμακευτική θεραπεία. Λίγοι ψυχίατροι διδάσκονται πλέον πώς να είναι ψυχοθεραπευτές.
Γιατί;
Για τα λεφτά. Οι ασφαλιστικές εταιρείες απαιτούν από τους γιατρούς να κουράρουν τους ασθενείς τους όσο το δυνατόν γρηγορότερα και οικονομικότερα.
Εσείς εξακολουθείτε να αυτοαναλύεστε;
Βρίσκομαι συχνά με μια παρέα φίλων ψυχιάτρων. Εμείς οι ίδιοι είμαστε το καλύτερο εργαλείο που διαθέτουμε για να δουλεύουμε με τους ασθενείς μας.
Νιώθετε καλύτερα τώρα ή όταν ήσαστε νέος;
Μου λείπει που δεν μπορώ πια να παίζω τένις... αλλά νιώθω πολύ πιο άνετα και ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Οταν ο ήλιος δύει, αρχίζεις να βλέπεις άλλα πράγματα στον ουρανό. Σήμερα απολαμβάνω τα αστέρια.
Εχετε κατορθώσει να βοηθήσετε τον εαυτό σας να μη φοβάται το θάνατο;
Φυσικά λυπάμαι που θα αφήσω αυτή την καλή ζωή σύντομα, αλλά δεν διακατέχομαι από τρόμο. Εχω ζήσει μια γεμάτη ζωή και αισθάνομαι πολύ τυχερός.
Η οικονομική κρίση επηρεάζει υπαρξιακά τους ανθρώπους;
Δημιουργεί περισσότερη δυστυχία. Είναι σημαντικό να μην ξεπέφτουμε οικονομικά, να μας αρέσει η δουλειά μας, να έχουμε υγεία... Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η κατάθλιψη και το άγχος δεν έχουν οικονομικό υπόβαθρο.
Εχετε επισκεφτεί την Ελλάδα;
Εχω έρθει τρεις φορές και έχω μερικούς καλούς Ελληνες φίλους. Είναι παράξενο: οι Ελληνες είναι το καλύτερό μου ακροατήριο. Τα βιβλία μου πουλάνε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο αναλογικά με τον πληθυσμό.
Πώς το εξηγείτε αυτό;
Ισως επειδή γράφω για φιλοσοφικά θέματα πάνω στα οποία έχετε μεγάλη παράδοση.
Τι απαντάτε σε όσους θεωρούν τα βιβλία σας υπερβολικά εκλαϊκευμένα;
Είμαι επιστήμονας και καθηγητής σε ένα μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα

“Δεν περιγράφω άλλο!”

   Μέχρι τώρα ξέραμε ότι πρόκειται για οικονομικούς και φορολογικούς «κανίβαλους».
    Από χτες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται και για φορολογικούς… «βρικόλακες»!
    Δεν είναι αστείο, δεν είναι ανέκδοτο, δεν είναι ψέμα: Έφτασαν να φορολογούν ακόμα και τους εθελοντές αιμοδότες με… Τέλος Επιτηδεύματος!
    Στη χώρα της «λίστας Λαγκάρντ», στη χώρα των ανέλεγκτων και ανεξέλεγκτων «οφ σορ», στη χώρα των πολυεθνικών που φοροαποφεύγουν μέσω Λουξεμβούργου, αυτοί βρήκαν φορολογητέα ύλη στις Ενώσεις και στους Συλλόγους… των εθελοντών αιμοδοτών!
    Κατόπιν αυτών, ως στήλη και ως άνθρωποι, αφενός αναζητούμε καταφύγιο στο πενάκι του Στάθη

    αφετέρου ενώνουμε τη φωνή μας με εκείνη την ιαχή του φίλου και συναδέλφου Γιώργου Χελάκη, από τον τελικό του 2004 στην Πορτογαλία:
«Δεν περιγράφω άλλο»!
    Καλημέρα σας.

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Φαινόμενα παρακμής: Οι συμβιβασμένοι και προσεταιρισμένοι

Δαμιανός Βασιλειάδης

Ο άνθρωπος είναι ευμετάβλητο ζώο, ιδίως όταν βρίσκει λογικοφανείς δικαιολογίες για τις μεταβολές του
Μιχαήλ Ψελλός


Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου η διαπλοκή έχει διαβρώσει θεσμούς και ανθρώπους, το πολιτικό ήθος και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχουν γίνει αγαθά υπό εξαφάνιση.
Η συναλλαγή, η εξαγορά συνειδήσεων, ο ευτελισμός οραμάτων, ιδεών και αρχών, η διαφθορά και η σήψη είναι μερικά από τα φαινόμενα που αναδείχτηκαν σε υπερθετικό βαθμό με την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και της λεγόμενης «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Από κει ξεκίνησαν όλα και αναπτύχθηκαν σε μια πρωτοφανή παρακμιακή πορεία στη συνέχεια. Ένα πρωτοφανές σε διάσταση φαινόμενο,  που το θεωρούσαμε πριν «αγαθό της επάρατης δεξιάς» και τώρα αποτελεί «κοινό αγαθό» και «της μεγάλης δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης».Είναι πραγματικά απίστευτο και όμως αληθινό. Τέτοια αλλοτρίωση και εκφυλισμός της ελληνικής κοινωνίας δεν υπήρξε ποτέ σε τέτοια έκταση, γιατί στο παρελθόν η Αριστερά ή η «μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη», όντας πριν στο περιθώριο του συστήματος, διατηρούσε τα οράματα και τις αξίες της, ενσωματωμένη όμως στο σύστημα έχασε στην πλειοψηφία της τον εαυτό της και την αξιοπρέπειά της, έγινε με μια λέξη χειρότερη και από την λεγόμενη δεξιά.
Μέσα σ” αυτό το νοσηρό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, όπου τα κριτήρια για τις ανθρώπινες και πανανθρώπινες αξίες έχασαν το νόημά τους, διαστρεβλώθηκαν, ευτελίστηκαν ή εξαφανίστηκαν, αναπτύχθηκαν συμπεριφορές πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων (για να αναφερθούμε σ” αυτούς), που χαρακτηρίζονται από συμβιβασμό και πολλές φορές και συναλλαγή.
Τελικά φτάνεις στο σημείο να αναρωτηθείς: Μα έμεινε επιτέλους σ” αυτόν τον τόπο τίποτε όρθιο ή όλα αλώθηκαν από το χρήμα και την δίψα για εξουσία;
Είμαστε υποχρεωμένοι να αναλύσουμε σε βάθος αυτό το εκφυλιστικό φαινόμενο που παρουσιάζεται – κι εδώ είναι η πραγματική «ύβρις»- σαν φαινόμενο δημοκρατικό προοδευτικό, ριζοσπαστικό, αριστερό,  με το επίχρισμα μάλιστα του χρέους και του καθήκοντος απέναντι στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» και την ενότητα της, στην οποία όλοι ομνύουν υποκριτικά.
Αυτή η απύθμενη διαστροφή και κυνική προκλητικότητα στη νοημοσύνη του Έλληνα, γιατί αλλιώς πως να τι χαρακτηρίσουμε, παρουσιάζεται με το φωτοστέφανο του «προοδευτικού, ριζοσπαστικού» ή «Αριστερού»
Ποια είναι όμως η αληθινή πραγματικότητα, πώς εξηγείται μια τέτοια συμπεριφορά και πώς πρέπει να χαρακτηρίσουμε τέτοια φαινόμενα, που καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο; Δεν ήταν μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου. Είχε και συνεργούς, είχε και διαδόχους, είχε και μιμητές. Και αυτοί οι μιμητές βρίσκονται σε όλες τις «προοδευτικές παρατάξεις!». Είναι ένα ερώτημα που χρειάζεται την απάντησή του. Και δε μιλάμε φυσικά για εξαιρέσεις.
Αυτού του είδους τους ανθρώπους τους ονομάζουμε «συμβιβασμένους ή προσεταιρισμένους». Γι” αυτούς αποφάνθηκε ο βυζαντινός λόγιος Μιχαήλ Ψελλός με τη φράση: «Ο άνθρωπος είναι ευμετάβλητο ζώο, ιδίως όταν βρίσκει λογικοφανείς δικαιολογίες για τις μεταβολές του».
Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι απέβαλαν κάθε ηθικό φραγμό και άλλαξαν τη συμπεριφορά τους ή εξαγοράστηκαν με χρήμα και θέση από το σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα, και ονομάζονται προσεταιρισμένοι ή συμβιβασμένοι.
Είναι ενδιαφέρον να αναλύσουμε το φαινόμενο αυτό, για να γίνει στο μέτρο του δυνατού, παράδειγμα προς αποφυγήν.
Θα επικαλεστούμε προς τον σκοπό αυτό την αυθεντική άποψη του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν άριστος γνώστης της διαδικασίας προσεταιρισμού, την οποία και o ίδιος συστηματικά εφάρμοσε.
Να τι λέει ο ίδιος σ” ένα άρθρο του στην εφημερίδα του ΠΑΣΟΚ εξόρμηση, προσδιορίζοντας το φαινόμενο.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα που έχουν τεράστια σημασία και για την σημερινή επικαιρότητα.[1] «Η διάβρωση είναι βέβαια το κλειδί. Αποβλέπει στην επισήμανση προσώπων που παίζουν ή – με την κατάλληλη προώθηση θα παίξουν – σημαντικό ρόλο σε θέσεις – κλειδιά της πολιτικής ζωής του τόπου και ακόλουθα ο προσεταιρισμός τους και η κατάλληλη εκπαίδευση τους με στόχο την ένταξή τους (συνειδητά ή όχι) στους μηχανισμούς ελέγχου. Η Ελλάδα έχει πολύ πικρή πείρα, γιατί είναι ίσως η πρώτη χώρα της μεταπολεμικής περιόδου που διαβρώθηκε συστηματικά από τις υπηρεσίες των ΗΠΑ στα πλαίσια του Δόγματος Τρούμαν…Η διάβρωση της πολιτικής ζωής του τόπου μας είναι πραγματικά μνημειώδης. Ακόμη και σήμερα λέγεται απ” τον απλό Έλληνα πολίτη πως “κανείς δεν γίνεται πρωθυπουργός στην χώρα μας χωρίς την σύμφωνη γνώμη του πρέσβη των ΗΠΑ’…Βέβαια θα ήταν λάθος να νομισθεί ότι οι “προσεταιρισμένοι” Έλληνες είναι πράκτορες. Αυτή είναι άλλη υπόθεση που δεν απαιτεί βαθύτερη ανάλυση παρά την αναμφίβολη πρακτική της σημασία. Οι “προσεταιρισμένοι” Έλληνες έχουν “πεισθεί” ότι το εθνικό μας συμφέρον ταυτίζεται με την πολιτική του μητροπολιτικού κέντρου – δηλαδή των ΗΠΑ ή του υποκατάστατού τους, της Δυτ. Γερμανίας και γενικότερα της Δυτικής Ευρώπης. Οποιαδήποτε άλλη τοποθέτηση της Ελλάδας ή δεν είναι νοητή γι” αυτούς σαν ρεαλιστική εναλλακτική λύση ή αποτελεί εθνικά ύποπτη τοποθέτηση. Η δημιουργία ενός τέτοιου κλίματος, μιας τέτοιας κυρίαρχης ιδεολογίας, είναι απαραίτητος όρος για τη διάβρωση τόσο των πολιτικών φορέων της περιθωριακής χώρας όσο και των κρατικών λειτουργών της. Στην Ελλάδα ο εμφύλιος πόλεμος και ο απόηχος αυτού πρόσφερε το απαραίτητο υπόβαθρο για τη διαμόρφωση της “ραγιάδικης” νοοτροπίας που χαρακτηρίζει την ηγέτιδα τάξη της χώρας μας και προλείανε το έδαφος για την αποτελεσματική διάβρωση πολιτικών φορέων και κρατικών λειτουργών… Με την “λήθη” του παρελθόντος – όταν έρθει αυτή η ώρα – και με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ – εφόσον πραγματοποιηθεί – η “εθνικοφροσύνη” θα αντικατασταθεί  σιγά-σιγά – από την “τεχνοκρατία”. Στα πλαίσια εισαγμένων προτύπων από το εξωτερικό και με τη διαμόρφωση “αντικειμενικών” κριτηρίων τόσο για την επιλογή όσο και για την εκπαίδευση των κρατικών λειτουργών, θα προωθηθεί η στελέχωση του κράτους από “Ευρωπαϊστές” Έλληνες που με τη νοοτροπία τους και τη μέθοδο δουλειάς που διδαχτήκανε, θα κρίνουν κάθε θέμα με βάση το συμφέρον του ευρύτερου χώρου στον οποίο “ανήκει” η Ελλάδα, το συμφέρον δηλαδή της Δύσης κι όχι με κριτήρια “τοπικιστικά”, δηλαδή ελληνικά.»
Αυτά τα προφητικά έφη ο Ανδρέας Παπανδρέου. Έτσι όπως τα περιέγραψε, έτσι και εφαρμόστηκαν στην πράξη.
Οι εκσυγχρονιστές – νεοφιλελεύθεροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και οι πολυπολιτισμικοί Αριστεριστές της Αριστεράς εντάσσονται απόλυτα σ” αυτό το πλαίσιο ανάλυσης που προσδιόρισε με τόση οξυδέρκεια ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ίσως θα πρέπει σήμερα να προσθέσουμε κοντά στον όρο «Ευρωπαϊστές» και τον όρο»Υπερατλαντιστές.»[2]
Αυτή είναι η κατηγορία των «προσεταιρισμένων εκσυγχρονιστών», ανθρώπων που ασπάσθηκαν τη φιλοσοφία και τα προτάγματα  της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Όμως δεν είναι μόνο οι εκσυγχρονιστές -νεοφιλελεύθεροι (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) που ανήκουν σ” αυτή την κατηγορία. Είναι επιπλέον και οι Αριστεριστές, όπως τους αποκαλώ, της Ανανεωτικής και παραδοσιακής Αριστεράς, που από διαφορετική αφετηρία εκκινώντας, υπηρετούν την ίδια ιδεολογία.
Θα αναφέρω χαρακτηριστικά τις απόψεις ενός θεωρητικού πρωτεργάτη της «ταξικής πάλης» και της αποδομητικής θεωρίας του έθνους – κράτους, του καθηγητή κ. Γιάννη Μηλιού, που σε ανύποπτο χρόνο εκφράζει και επιβεβαιώνει τις δικές μου απόψεις: Αναφερόμενος στην παραδοσιακή Αριστερά, που επί ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να υπερασπίζεται το κυβερνητικό πρόγραμμα του, που συστηματικά το ίδιο αθετούσε, διατυπώνει τις ακόλουθες αποκαλυπτικές σκέψεις: «Στη διαδικασία του ιδεολογικού μετασχηματισμού που περιγράφουμε πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε μια μεγάλη μερίδα διανοουμένων στελεχών της παραδοσιακής Αριστεράς, αρχικά της «ανανεωτικής» και στη συνέχεια και της «ορθόδοξης» πτέρυγας της. Η πρόσβαση (ή η προσδοκώμενη πρόσβαση) στις ανώτερες θέσεις των κρατικών μηχανισμών (που για πρώτη φορά κατέστη δυνατή για το χώρο αυτό μετά τη μεταπολίτευση και ιδίως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981), αποτέλεσε το μηχανισμό ενσωμάτωσης τους στους κοινούς τόπους της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Η ιδεολογική μετάλλαξη του κόσμου της Αριστεράς συνέπεσε με τη φάση της ολομέτωπης (οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής) και εν πολλοίς νικηφόρας επίθεσης των κυρίαρχων τάξεων ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας (1986 – 1995). Όχι πλέον κάποια μορφή μαρξιστικής ιδεολογίας, αλλά το «κράτος πρόνοιας» και η «συναίνεση για την ανάπτυξη» αναγορεύθηκαν σε ιδεολογικά οχυρά άμυνας του εργατικού κινήματος».[3] Φυσικά και θα εξαιρεί τον εαυτό του!
Με «απόλυτη» ειλικρίνεια και επακριβή ερμηνεία διατυπώνει ο καθηγητής Γιάννης Μηλιός τα χαρακτηριστικά στοιχεία του μηχανισμού ενσωμάτωσης της Αριστεράς (των συμβιβασμένων και προσεταιρισμένων), για την οποία μιλάει και που σήμερα κυριαρχεί, μαζί με τους εκσυγχρονιστές, στα πνευματικά ιδρύματα (ΕΛΙΑΜΕΠ, Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και οργανισμούς, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (τηλεοράσεις, εφημερίδες, περιοδικά), στα συνδικάτα και στις περισσότερες μη κυβερνητικές οργανώσεις.  Βασικά σ” αυτό που αποκαλούμε  ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους, («στους κοινούς τόπους της κυρίαρχης ιδεολογίας», κατά Μηλιό), που παράλληλα με τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς εξασφαλίζει την κυριαρχία της άρχουσας τάξης.
Κατά εκατοντάδες ο Ανδρέας Παπανδρέου και κατά χιλιάδες ο Κώστας Σημίτης τους προώθησαν σ” όλες αυτές τις θέσεις και αξιώματα, για να υπηρετήσουν πιστά το σύστημα. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν με συνέπεια και ο Κώστας Μητσοτάκης και Κώστας Καραμανλής. Αυτό το σύστημα, στο οποίο θεωρητικά είναι εναντίον, στην πράξη όμως (δηλαδή αντικειμενικά και πέρα από προθέσεις) το υπηρετούν πιστά.[4]
Αυτή τη σύγκλιση – σύμπλευση μεταλλαγμένων αριστερών, ανανεωτών και ορθόδοξων, και μεταλλαγμένων εκσυγχρονιστών, παλαιοφιλελεύθερων και νεοφιλελεύθερων, εκφράζει με διεισδυτική ικανότητα ο Αντώνης Σαμαράς, ένας πολιτικός της συντηρητικής παράταξης κατά τα άλλα, προσδιορίζοντας επακριβώς τα χαρακτηριστικά της, με την ευκαιρία παρουσίασης του βιβλίου του Νίκου Κοτζιά στις 6.4.2009. Είπε εν κατακλείδι: «Κι έγινε μια διπλή “μετάλλαξη’: Παλαιοί αριστεροί μετέτρεψαν τον διεθνισμό της Αριστεράς, που ήταν αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και τάξεων, που πάλευαν για την απελευθέρωσή τους, πέρα από εθνικούς διαχωρισμούς, σε ισοπέδωση της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας όλων των λαών.
Ενώ νεοπαγείς νεο-φιλελεύθεροι μετέτρεψαν την ελευθερία όλων των κοινωνιών να αξιοποιήσουν τα “συγκριτικά τους πλεονεκτήματα” και να αυξήσουν τον πλούτο και την ευημερία τους, σε ελευθερία διακίνησης κερδοσκοπικών κεφαλαίων, που διέλυε τον παραγωγικό μηχανισμό κάθε τοπικής οικονομίας.
Οι μεταλλαγμένοι αριστεροί μετέτρεψαν τον διεθνισμό της απελευθέρωσης των λαών σε παγκοσμιοποίηση υποταγής των εθνών. Και οι μεταλλαγμένοι νεοφιλελεύθεροι μετέτρεψαν την ελευθερία της επιχειρηματικότητας σε ασυδοσία της κερδοσκοπίας. Κι από τον “πλούτο των εθνών”, που ύμνησε ο Άνταμ Σμιθ, κατέληξαν, χωρίς να το πολυκαταλάβουν, στη διάλυση των εθνών».
Ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, ο «συντηρητικός» Μάνος Χατζiδάκις, είπε κάποτε την επαναστατική φράση: «Επαναστάτης είναι όποιος δε συμβιβάζεται». Ο  ίδιος έδωσε το παράδειγμα.
Φυσικά και δεν υπάρχουν σήμερα επαναστάτες με την κλασική έννοια.
Όμως υπάρχουν άνθρωποι  που αντιστέκονται και δεν υποκύπτουν σε συμβιβασμούς, έστω κι ας αποτελούν σήμερα μειοψηφία. Και ουαί και αλίμονο σε μια κοινωνία που δεν έχει ηθικές αντιστάσεις, δεν κρατά αξίες, δεν διατηρεί ιδανικά, δεν πιστεύει σε οράματα και δεν τη διακρίνει η εθνική ιδιοπροσωπία και συλλογικότητα.
Θεώρησα απαραίτητο να προστρέξω στην ετυμηγορία συγκεκριμένων ανθρώπων, των οποίων τις απόψεις δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει ένας απελευθερωμένος από προκαταλήψεις και δογματισμούς πολίτης.
Όσο παράλογο και αντιφατικό κι” αν φαίνεται: Το αστικό κράτος βασίζεται στην ιδεολογική ηγεμονία που του παρέχουν οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και οι Αριστεριστές της Ανανεωτικής και παραδοσιακής Αριστεράς. Και οι δύο, από διαφορετικές αφετηρίες, καταλήγουν στον κοινό σκοπό:
Κατάλυση του έθνους -κράτους και κατίσχυση της παγκοσμιοποιημένης ηγεμονίας του ιμπεριαλισμού.
Θα κλείσω ωστόσο αυτή την παράθεση με την ποίηση. Ο λόγος είναι ότι οι ποιητές ανήκουν στην κατηγορία εκείνη, που έχουν τη δυνατότητα με τη «θεϊκή» τους έμπνευση να εκφράσουν με τον καθαρό λόγο και  στο μέτρο του δυνατού την «απόλυτη» αλήθεια.
Αναφέρομαι σ” έναν μέγα Έλληνα ποιητή, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, που χαρακτηρίζει τέλεια τις πράξεις τέτοιων ανθρώπων, τις οποίες βλέπουμε να ξετυλίγονται ανάγλυφα μπροστά μας και που αφορούν τους συμβιβασμένους, προσεταιρισμένους, μεταλλαγμένους και κατά Μηλιό «ενσωματωμένους» στο σύστημα. Αυτό το σύστημα: το υποτελές, αντιδραστικό, καπιταλιστικό, αντιλαϊκό, αστικό!
ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια όλα τα χρήματά μου τάφαγε: αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην. Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα· τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις). Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα, κ” έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων. Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά. Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι· κάπως γνωρίζω (κ” είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα, την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.Σ” ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν” η πρόθεσίς μου. Aν πάλι μ” εμποδίσουνε με τα συστήματά τους- τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα; αν μ” εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ. Θ” απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ” εκτιμήσει, θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό. Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό. Θα με θελήσει πάντως ένας απ” τους τρεις. Κ” είν” η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κ” οι τρεις τους την Συρία το ίδιο. Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ. Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Μετά χαράς θα πήγαινα μ” αυτόν.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

---

[1] Ανδρέας Παπανδρέου, «Η εθνική ανεξαρτησία, βασικός στόχος», Εφημερίδα «Εξόρμηση», 18.3.1977.
[2] Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πανέξυπνος πολιτικός και γνώστης της ελληνικής πολιτικής σκηνής, εκμεταλλεύτηκε και χρησιμοποίησε στο έπακρο τα πολιτικά στελέχη και τη διανόηση τόσο της ΄Ενωσης Κέντρου, όσο και της Αριστεράς, ανανεωτικής και ορθόδοξης. Το ίδιο και με μεγαλύτερη μαεστρία έπραξε και ο Σημίτης, που στον τομέα αυτόν αναδείχτηκε σημαντικότερος παίχτης. Ο τελευταίος τα έδωσε όλα στα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας (διαπλεκόμενους και Αγγλοαμερικάνους, βλ. Ολυμπιακά έργα, χρηματιστήριο, ΄Ιμια, συνοριακές διαφορές, ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας, παράδοση Οτσαλάν κ.λπ). «Επιστράτευσε» προς το σκοπό αυτό και την «προοδευτική» διανόηση, για να παραμείνει μια οχταετία στην κυβέρνηση, που τον ενδιέφερε ως αυτοσκοπός προσωπικά. Και έπεται βέβαια και συνέχεια.
[3] Βλ. Γιάννης Μηλιός, Ο Μαρξισμός ως Σύγκρουση Τάσεων, εκδ. «Εναλλακτικές Εκδόσεις/Δοκίμια, Αθήνα 1996, σ. 154.
[4] Θα παραξενεύει ο χαρακτηρισμός των Εκσυγχρονιστών και Αριστεριστών ως στυλοβατών του αστικού συστήματος. Είναι βασικά αυτοί που χαρακτηρίζουν τους πατριώτες ως εθνικιστές και τους εθνικιστές και υπερεθνικιστές των γειτόνων μας ως διεθνιστές. Eίναι αυτοί που συγχέουν τον ιμπεριαλισμό με τον διεθνισμό.

 http://seisaxthia.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα

Τα “δέοντα” σε μια χώρα “που πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία”…

Το τι συνέβη παραμονές του Πολυτεχνείου με την αναίτια επίθεση των ΜΑΤ κατά των φοιτητών στη Στουρνάρη, στις 13/11/2014, είναι γνωστό: (https://www.youtube.com/watch?v=4WCE6iCvK5g)
    Το τι συνέβη ανήμερα του Πολυτεχνείου με τις εικόνες πλιάτσικου από τις επιθέσεις των ΜΑΤ ενάντια σε… περιπτεράδες, είναι γνωστό: (https://www.youtube.com/watch?v=GVSR_wFl2m0)

    Το τι συμβαίνει (διαχρονικά) στο πλαίσιο της αγαστής συνεργασίας των δυνάμεων καταστολής με ομάδες… «άγνωστων» κουκουλοφόρων,  είναι γνωστό: (https://www.youtube.com/watch?v=-YirGCKbHRc#t=23)

    Το τι συνέβη το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στα Εξάρχεια όταν το απερίγραπτο κατασταλτικό όργιο των ΜΑΤ… εξήχθη και στο εξωτερικό, με την επίθεση ακόμα και σε Γερμανό φοιτητή του προγράμματος Erasmus που ξυλοκοπήθηκε αγρίως την ώρα που στεκόταν μόνος και με τα χέρια ψηλά προκειμένου να είναι ξεκάθαρο ότι είναι άοπλος, είναι γνωστό. Ιδού και η καταγγελία του:
«Με έδειρε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. Στεκόμουν στο δρόμο, κοντά στη διαδήλωση. Δεν είχα όπλα, το πρόσωπό μου ήταν ακάλυπτο, απλά στεκόμουν μόνος σε μια γωνία, έχοντας σηκωμένα τα χέρια μου για να φαίνεται ότι είμαι άοπλος. Με έριξαν στο έδαφος βαρώντας με τα γκλομπ. Δεν είχα κάνει τίποτα, δεν είχα πει τίποτα. Ενώ ήμουν πεσμένος στο έδαφος, ουρλιάζοντας, ακόμα περισσότεροι αστυνομικοί ερχόντουσαν να με βαρέσουν. Αυτήν την στιγμή κρύβομαι στο σπίτι κάποιων πολύ ευγενικών Ελλήνων. Τι χώρα είναι αυτή που πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;;;»   

    Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, αποτιμώντας όλα τα παραπάνω, εκείνο που αρχικά δήλωσε ήταν πως «σε ότι έχει να κάνει με το τριήμερο των εορταστικών εκδηλώσεων (σσ: του Πολυτεχνείου) έχω να δηλώσω ότι από την πλευρά μας πράξαμε τα δέοντα. Θέλω να ελπίζω ότι οι παρασπονδίες ήταν πάρα πολύ μικρές και λίγες σε σχέση με την γενική εικόνα που είναι πολύ καλή»…
    Τα… «δέοντα», λοιπόν. Φυσικά, όταν τα «δέοντα» γνωστοποιήθηκαν μέσω των βίντεο, των φωτογραφιών και των μαρτυριών στην κοινή γνώμη, η κυβέρνηση επανήλθε στην γνωστή θέση: Θα γίνει ΕΔΕ…
    Εν αναμονή, επομένως, των νέων ΕΔΕ (και χωρίς να έχουμε καμία απαίτηση να μας πουν τι έχει γίνει με τις προηγούμενες… 3.834 ΕΔΕ που έχουν κατά καιρούς διαταχθεί) θα περιοριστούμε να επανέλθουμε σε ένα θέμα που είχαμε θίξει στη στήλη ήδη από τις 17/7/2014 (http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/251097,Pros_kKikilia_.html).
Υπενθυμίζουμε:
    Μετά από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είχαν σπεύσει να εκδώσουν πορίσματα ερευνών που είχαν διεξαγάγει σχετικά με το ενδεχόμενο διείσδυσης ή διασύνδεσης του νεοναζιστικού μορφώματος με την Αστυνομία.
    Το πόρισμα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ισχυριζόταν ότι«από τα στοιχεία που αξιολογήθηκαν» διαπιστώθηκε ότι «δεν συγκροτούνται πυρήνες ή αδιαφανείς φράξιες ή παρασυνταγματικοί πόλοι στην Ελληνική Αστυνομία, που στο σύνολό της αποτελεί πυλώνα της δημοκρατικής τάξης»…
    Εντούτοις, και σύμφωνα με επώνυμες καταγγελίες, η κατάσταση είναι «ελαφρώς» διαφορετική. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 11 και πρώην σύμβουλος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, η κυρία Αναστασία Τσουκαλά,  τον Μάρτιο του 2013  έδωσε δυο διαλέξεις στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα με θέμα τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
   Όπως αποκάλυψε η ίδια η κυρία Τσουκαλά (περιοδικό «Unfollow», τεύχος 30, http://unfollow.com.gr/print/13486-elasxa/) η εμπειρία της κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων. Στις διαλέξεις εκείνο που συνάντησε ήταν δόκιμους αξιωματικούς, οι οποίοι δήλωσαν παρουσία των εκπαιδευτών τους - που παρέμειναν απολύτως αμέτοχοι – ότι δεν δέχονταν πως οι μετανάστες ήταν ίσοι με τους Έλληνες. Στην παρατήρησή της ότι η αποδοχή της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων, με βάση φυλετικά ή εθνοτικά κριτήρια, προσιδιάζει σε καθεστώτα φασιστικού τύπου, η απάντηση που έλαβε (και η οποία απέσπασε τα θυελλώδη χειροκροτήματα του ακροατηρίου των δοκίμων) ήταν: «Μα, είμαστε φασίστες. Και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;»…
   Εξίσου θυελλώδη ήταν τα χειροκροτήματα των δοκίμων όταν άλλος συμφοιτητής τους δήλωσε ότι «ο αστυνομικός έχει κριτικό πνεύμα και δεν μπορεί παρά να εφαρμόσει μόνο τους νόμους εκείνους με τους οποίους συμφωνεί»… Στην σχετική παρατήρηση της καθηγήτριας προς τους φοιτητές  ότι αύριο ως αστυνομικοί έχουν χρέος να εφαρμόζουν το Σύνταγμα στο οποίο θα έχουν ορκιστεί, η απάντηση που έλαβε – εν μέσω νέων θυελλωδών χειροκροτημάτων – ήταν ότι «ο όρκος στο Ευαγγέλιο δεσμεύει μόνο τους χριστιανούς και όχι τους φασίστες που, συνήθως, είναι παγανιστές»...
   Η ενημέρωση που έλαβε η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ από την κυρία Τσουκαλά για όλα αυτά τα «δημοκρατικά» ήταν άμεση. Ωστόσο η κλήση της να καταθέσει στο πλαίσιο της έρευνας που διατάχτηκε έγινε μετά από την παρέλευση ενός ολόκληρου χρόνου από τα συμβάντα, στις 20 Μαίου 2014…
   Επισημαίνουμε ότι και για εκείνη την υπόθεση είχε διαταχθεί ΕΔΕ (σσ: για την ακρίβεια όχι ΕΔΕ, αλλά Προκαταρκτική Διοικητική Εξέταση, η οποία είναι προφορική και στην οποία δεν υπάρχουν έγγραφες καταθέσεις…).
    Στις 2 Αυγούστου 2014, όταν ο κ.Κικίλιας κλήθηκε στη Βουλή να απαντήσει που βρίσκεται το θέμα, είχε πει ότι η έρευνα είχε ολοκληρωθεί και ότι το υπουργείο βρισκόταν στη φάση της «αξιολόγησης των στοιχείων»…
    Ως εκ τούτου, δίπλα στα υπόλοιπα ερωτήματα που είχαν τεθεί από τότε, και συγκεκριμένα
α) Γιατίη έρευνα καθυστέρησε επί ένα ολόκληρο χρόνο;
β) Πόσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος να μιλάμε όχι για «σταγονίδια» αλλά ακόμα και για φασιστικά «φυτώρια» μέσα στην Αστυνομία;
γ) Πώς έχουν τοποθετηθεί επί των καταγγελιών οι αξιωματικοί – εκπαιδευτές των δοκίμων;
δ) Ποια είναι, τελικά (και εμπράκτως) η στάση της κυβέρνησης Σαμαρά και της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ σε διακηρύξεις του τύπου: «Μα, είμαστε φασίστες. Και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;»),

    τίθεται ένα ακόμα ερώτημα:
    Από τις 2/8/2014 που ο κ.Κικίλιας δήλωσε ότι η έρευνα είχε ολοκληρωθεί, μέχρι σήμερα, έχουν περάσει σχεδόν τέσσερεις μήνες. Άραγε πότε η κυβέρνηση θα πράξει τα «δέοντα»; Πότε, αλήθεια, σκέφτεται να μας πει ποια είναι αυτά τα «στοιχεία»; Η’ μήπως θα τα «αξιολογούν» για πολύ ακόμα;…

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα