Και ότι δεν ιδιωτικοποιείται, πρέπει να ξεπληρώνει δάνεια. Βλέπε SWAPS

Του καθηγητή Γ. Ζουγανέλη

Δεν έχασα την «τιμή» μου όπως ισχυρίζονται κάποιοι, επειδή προειδοποίησα με ένα τρόπο προσιτό στη κουλτούρα του Ελληνικού λαού ότι η Ελλάδα θα γίνει νούμερο διεθνώς και πως οι προτάσεις Βαρουφάκη δεν είχαν επιστημονική βάση. Επαληθεύτηκα πλήρως.

Μετά απο ημέρες όσα προείπα επανελήφθηκαν και από τους περισσότερους γνώστες του θέματος αλλά και απο πολλούς διαφορετικούς υπουργούς της ευρωζώνης. Στις διαπραγματεύσεις, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν καταλάβαινε τί του έλεγαν! Αυτό ισχύει και τώρα. Η θεωρία παιγνίων είναι «γαριδάκι» μπροστά στα παιγνίδια ισχύος.

Τον παπά θα παίζουμε; Επεβλήθη η επιλογή Βαρουφάκη απο τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα απο το IMF για να υπάρξει κρίση και να έλθουν τα SWAPS;  Nαί ή όχι;

Γεγονός είναι ότι χρειάζονται λεφτά. Δεν έχει σημασία η ταυτότητα αυτού που τα ζητάει. Οι δανειστές είναι όλοι παρέα και έχουν βασικά τα ίδια συμφέροντα. Δυστυχώς, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Νέα λύση, τα SWAPS Βαρουφάκη και συνεργατών. Αναγκαίο, νέοι οικονομικοί δολοφόνοι να μπούν στο παιγνίδι (εκλογές). Αναγκαίο, να υπάρξουν και νέα χρηματιστηριακά προιόντα (φούσκες που θα απομυζούν χρήμα για τους δανειστές). Περιτύλιγμα θα είναι η δημιουργία νέων «αξιών» μέσα απο ενώσεις Ταμείων, απο δημιουργία Επενδυτικών Τραπεζών μιας χρήσης κλπ.

Ανταλλαγή κρατικού χρέους αντί ομολόγων συνδεδεμένων με την «ανάπτυξη» προωθεί το IMF για την Ελλάδα με τη βοήθεια του ΟΟΣΑ (στον οποίο είχε εργαθεί η Λ. Κατσέλη), ευρίσκοντας ευήκοα ώτα στην Ευρωζώνη αλλά και στο εσωτερικό. Η σειρά των ΗΠΑ να κάνει τον κακό.

Το IMF θα ζητήσει απειλώντας άμεσα νέο μνημόνio;

Με τα SWAPS, ομόλογα συνδεδεμένα με την «ανάπτυξη» δηλαδή με τα εγγυημένα κέρδη απο οικονομικές δραστηριότητες π.χ. διόδια, υδρογονάνθρακες, ορυχεία, ΔΕΚΟ κλπ. και φορολογικά έσοδα κάθε είδους θα οδεύουν κατευθεία για την αποπληρωμή ομολόγων του δημοσίου! Θα γίνει δηλαδή ότι έγινε με τα SWAPS Σημίτη για το αεροδρόμιο Βενιζέλος και τη Goldman – Sachs. Αυτού του είδους την διευθέτηση ήθελε εξαρχής και ο ΓΑΠ! Με τα SWAPS, τους φόρους δεν θα τους παίρνει το κράτος αλλά οι δανειστές! Ανάπτυξη τέλος ή μάλλον ΠΟΤΕ. SWAPS σημαίνει IMF και ΟΟΣΑ. Για το λόγο αυτό δίνουν και έκτακτη βοήθεια σε χρήματα οι ΗΠΑ. Για να ξεπερασθεί η παγίδα των 7 δις ευρώ που «δεν» υπάρχουν. Οι μάσκες όλων πέφτουν σιγά – σιγά. Τα παιδιά του ΙMF είναι σε όλα τα σημεία ελέγχου και αποφάσεων της Ελληνικής οικονομίας . Για ποιά εθνική κυριαρχία μιλάμε; Α plan made in USA. Germans just watching.

Εγγύηση καταθέσεων δεν υπάρχει. Το ταμείο είναι ήδη μείον. Η Ευρωζώνη ζητάει πίσω τα 11 δις ευρώ του ΤΧΣ. Πού να είναι άραγε αυτά τώρα;

Διαβάστε περισσότερα

Πλανήτης πνιγμένος στα χρέη

Έκθεση καταπέλτης από την εταιρεία συμβούλων McKinsey διαπιστώνει αύξηση του χρέους στις περισσότερες χώρες από το 2007.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

Ασχολίαστη δημοσιεύθηκε από τις περισσότερες οικονομικές εφημερίδες και ιστοσελίδες η πρόσφατη έκθεση καταπέλτης της εταιρείας συμβούλων McKinsey, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, προειδοποιεί για τα δυσθεώρητα ύψη χρέους που έχουν συσσωρευτεί παγκοσμίως και τα οποία εγκυμονούν την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση.
Η εφημερίδα Financial Times παρουσιάζοντας προ ημερών την έκθεση της εν λόγω εταιρείας, χρησιμοποίησε μάλιστα τον εύγλωττο  τίτλο «Η συσσώρευση χρέους δημιουργεί φόβους για μια νέα κρίση».
Η έκθεση της McKinsey  είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστική καθώς τονίζει ότι ο πλανήτης και ιδιαίτερα οι αναπτυγμένες χώρες χρωστάνε σήμερα περισσότερα από όσα πριν ξεσπάσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει ότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολάρια από το 2007 και έχει φθάσει σχεδόν στα 200 τρισ. δολάρια-ξεπερνώντας κατά πολύ την υπάρχουσα οικονομική ανάπτυξη. Ως προς ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος παγκοσμίως έχει αυξηθεί από 270% σε 286%.
Αυξήθηκε το δημόσιο χρέος
Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί από το 2007 κατά 25 τρισ. δολάρια(!). Το 75% της αύξησης αυτής αφορά τις αναπτυγμένες οικονομίες και σε δέκα χώρες ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ, με την McKinsey να προβλέπει ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται στην Ευρώπη και την Ιαπωνία.
Με άλλα λόγια ούτε η σκληρή λιτότητα της made in Germany Ευρώπης, αλλά ούτε οι πολιτικές άπλετης ρευστότητας μέσω των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης(έμμεσο τύπωμα χρήματος) σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ιαπωνία, ούτε τα πακέτα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για την τόνωση της οικονομίας στην Κίνα, κατάφεραν να τιθασεύσουν το σύγχρονο Μινώταυρο του χρέους. Ένα χρέος που διογκώθηκε από τις φούσκες της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης την τελευταία εικοσαετία, οι οποίες στηρίχτηκαν στη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της αγοράς εργασίας-το δεύτερο με προφανή στόχο και αποτέλεσμα τη μείωση του εργατικού κόστους άρα και του διαθέσιμου εισοδήματος-και στην κυριαρχία των αγορών.
Ας δούμε όμως  ορισμένα επί μέρους ενδιαφέροντα στοιχεία της προαναφερθείσας έκθεσης, η οποία αφορά το χρέος σε 47 κράτη, αναπτυγμένες και υπό ανάπτυξη οικονομίες.
«Συνολικά το χρέος σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν(ΑΕΠ) είναι τώρα υψηλότερο στις περισσότερες χώρες από ότι ήταν πριν την κρίση», γράφει η έκθεση της McKinsey. «Τα υψηλότερα επίπεδα χρέους δημιουργούν ερωτηματικά για την χρηματοοικονομική σταθερότητα».
Στην έκθεση επισημαίνεται ακόμη ότι το ήμισυ σχεδόν του παγκόσμιου χρέους από το 2007 βρίσκεται σε αναπτυσσόμενες οικονομίες. Υπάρχει όμως και ένα τρίτο περίπου το οποίο είναι αποτέλεσμα του υψηλότερου δημόσιου χρέους σε αναπτυγμένες οικονομίες. Επίσης έχει αυξηθεί το χρέος των νοικοκυριών σε αρκετές χώρες, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά των ΗΠΑ και της Ιρλανδίας.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά της McKinsey στην υπερχρέωση της Κίνας, της οποίας το χρέος έχει τετραπλασιαστεί από το 2007, παρουσιάζοντας αύξηση 83%, φθάνοντας στο 282% του ΑΕΠ(!). Το κινεζικό χρέος είναι μεγαλύτερο από αυτό των ΗΠΑ. Η McKinsey  προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονούν για την Κίνα  ο τομέας των ακινήτων, η χρηματοδότηση των τοπικών κυβερνήσεων και η ταχύτατα αυξανόμενο «σκιώδες» τραπεζικό σύστημα.

Λιτότητα και υπερχρέωση
Ενώ οι πολιτικές σκληρής λιτότητας,  οι οποίες υποβλήθηκαν ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου μέσω των γνωστών πακέτων διάσωσης, αποσκοπούσαν υποτίθεται στο να αντιμετωπιστεί το υπέρογκο χρέος, τα στοιχεία της McKinsey  διαψεύδουν τον ισχυρισμό αυτό, αφού διαπιστώνουν μεγάλη αύξηση του χρέους. Στην Ελλάδα για παράδειγμα το χρέος αυξήθηκε συνολικά μεταξύ 2007-2014 κατά 103%(!). Από αυτό το 70% αφορά το δημόσιο χρέος-το οποίο ως γνωστόν έχει φθάσει πλέον στο 185% του ΑΕΠ- 13% το εταιρικό και 20% το χρέος των νοικοκυριών.
Στην Ιρλανδία το χρέος αυξήθηκε την προαναφερθείσα περίοδο 172%(93% το δημόσιο, 90% το εταιρικό), στην Πορτογαλία 100%(83% το δημόσιο, 19% το εταιρικό), στην Ισπανία 72%, στη Γαλλία 66%, στην Ιταλία 55%, στην Ολλανδία 62% και στην Ιταλία 55%. Στην Γερμανία αυξήθηκε μόνο 8%.
Η έκθεση προσφέρει επίσης επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν την ανάγκη να συγκροτηθεί ανεξάρτητη επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το δημόσιο χρέος. Γράφει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό της σημείωμα: «Το χρέος παραμένει σημαντικό εργαλείο για τη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης.  Το πως όμως δημιουργήθηκε το χρέος, χρησιμοποιήθηκε, παρακολουθήθηκε και όταν χρειάστηκε απορρίφθηκε, χρήζει βελτίωσης».
Στις «νέες προσεγγίσεις» που η εταιρεία προτείνει για την αντιμετώπιση του χρέους, προκειμένου να προληφθούν μελλοντικές κρίσεις, συγκαταλέγονται η επιμήκυνση ακόμη και διαγραφή του χρέους που έχουν αγοράσει οι κεντρικές τράπεζες μέσω των προγραμμάτων «ποσοτικής χαλάρωσης». ΔΝΤ, ΕΚΤ ακούς;
*Δημοσιογράφος-Οικονομικός Αναλυτής
Πηγές:
http://www.mckinsey.com/insights/economic_studies/debt_and_not_much_deleveraging
http://www.ft.com/intl/cms/s/2554931c-ac85-11e4-9d32-00144feab7de,Authorised=false.html?_i_location=http%
[Πηγή: Η Οικονομία με Άλλο Μάτι, 26/02/2015]

Διαβάστε περισσότερα

Βουλωμένο γράμμα…

    Παρατήρηση πρώτη: Τα όσα υπογράφηκαν μεταξύ της κυβέρνησης και των «εταίρων» της στο Eurogroup αποτελούν μια νέα συμφωνία της Ελλάδας με τους… «θεσμούς». Θα ήταν αδιανόητο μια τέτοια συμφωνία να μην περάσει από τη Βουλή. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε επανάληψη και συνέχιση των μαύρων τακτικών των Προεδρικών Διαταγμάτων και των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένων. Των τακτικών που βύθισαν ακόμα και αυτή την αστική δημοκρατία στα Τάρταρα την προηγούμενη 5ετία. Το θέμα πρέπει να λήξει άμεσα. Τώρα. Χωρίς «δημιουργικές ασάφειες» και χωρίς… τσαλίμια.
    Παρατήρηση δεύτερη: Εκείνο που ακούγαμε προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν το τέλος του Μνημονίου από το ίδιο το βράδυ των εκλογών. Και όχι η «επέκτασή του». Εσχάτως όποτε ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στην κυβέρνηση για όσα δεσμεύτηκε με τους «εταίρους» της, εκείνο που ακούγεται σαν δικαιολογία είναι: «Και τι μπορούσε να κάνει, οι τράπεζες θα έμεναν χωρίς ρευστό». «Θα παθαίναμε ό,τι και η Κύπρος». «Θα μας πήγαιναν σε ξαφνικό θάνατο» κι άλλα τέτοια. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχα ήταν τα «επιχειρήματα» των προηγούμενων κυβερνήσεων μετά από κάθε συνάντησή τους με την τρόικα και μετά από κάθε επιστροφή τους από τις Βρυξέλλες. Αλλά τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «δικαιολογίες», για «υποταγή» και για «υποτέλεια». Τότε όλη αυτή η «επιχειρηματολογία» εκλαμβανόταν – και από τον ΣΥΡΙΖΑ – σαν «εμπόριο φόβου». Τώρα από πού κι ως που διεκδικεί κλέη «ρεαλισμού»;


    Παρατήρηση τρίτη: Ακούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε την επέκταση της Δανειακής Σύμβασης και των Μνημονίων διότι, τελικά, στις εκλογές δεν πήρε από τον λαό «εντολή ρήξης» αλλά εντολή «παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ». Δεν νομίζουμε ότι αυτή είναι και πολύ ειλικρινής ανάγνωση του μηνύματος των εκλογών. Ο λαός στις εκλογές δεν ψήφισε ούτε για «έξοδο», ούτε για «παραμονή» στην ΕΕ. Πρωτευόντως ψήφισε και ζήτησε τέλος της λιτότητας, τέλος της καταστροφής, τέλος των Μνημονίων, τέλος του Αγγλικού Δικαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι ισχυρίστηκε; Ότι αυτά, τα στοιχειώδη, τα αναγκαία, τα ελάχιστα, μπορεί να τα πετύχει εντός της ΕΕ. Με διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με τους «εταίρους». Και η λαϊκή πλειοψηφία πείστηκε ότι όσα ζητά μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα στην ΕΕ και του είπε του ΣΥΡΙΖΑ: «Εμπρός, κάντα». Αν τώρα αποδεικνύεται – όπως υποστήριζαν και υποστηρίζουν οι κομμουνιστές - ότι εντός της ΕΕ, εντός των «θεσμών», με «διαπραγματεύσεις και όχι με ρήξεις, δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ούτε ψίχουλα, ούτε μια στοιχειώδη ανακούφιση του λαού, ούτε τις γάζες για τα νοσοκομεία, ούτε εθνική κυριαρχία, τότε αυτή είναι μια υπέροχη ομολογία! Είναι μια ενδιαφέρουσα βάση για να σκεφτούμε και να αναστοχαστούμε: Εντός ή εκτός ΕΕ, λοιπόν;… Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα, κι άλλο πράγμα να επανεισάγεται από το παράθυρο εκείνο το «πάση θυσία στο ευρώ» - δηλαδή η θεωρία των προηγούμενων κυβερνήσεων. Άλλο πράγμα για την υπογραφή της κυβέρνησης να τα ρίχνουν κάποιοι στην «κοινωνία», με μια ρητορική του στυλ «φταίει η κοινωνία που δεν είναι έτοιμη για ρήξεις». Και πολύ περισσότερο είναι άλλο πράγμα να εμφανίζεται η επέκταση Δανειακών Συμβάσεων και Μνημονίων σαν «απαίτηση» του λαού!  
    Παρατήρηση τέταρτη: Η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – για λόγους «λογικής και επιβίωσης» έλεγε ο κ.Τσίπρας – θα ήταν να νομοθετήσει στη Βουλή την ακύρωση του Μνημονίου.


    Το ΚΚΕ, όπως σημειώνεται και στο κάλεσμα για το σημερινό συλλαλητήριο του Κόμματος - στο Σύνταγμα στις 7μμ - θα ζητήσει την υπερψήφιση στη Βουλή της πρότασης νόμου που κατέθεσε πριν λίγες μέρες για την ακύρωση των Μνημονίων. Την αντίστοιχη προηγούμενη πρόταση νόμου του ΚΚΕ, που κατατέθηκε μετά τις εκλογές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση την είχε ψηφίσει. Όποιος υποψιάζεται ότι αυτή την φορά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ψηφίσει την πρόταση - που τότε την είχε υπερψηφίσει - μάλλον βουλωμένο γράμμα διαβάζει…
                                                                  ***
Υστερόγραφο: «Ακούμε ότι το ΚΚΕ περίμενε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει συλλαλητήριο ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν έκανε τίποτα»… Επειδή αν μη τι άλλο αυτό είναι χοντρή συκοφαντία, όχι για το ΚΚΕ, αλλά για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, υπενθυμίζουμε: από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 2009 μέχρι και σήμερα το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όπου συμμετέχουν οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, πραγματοποίησαν εκατόν τριάντα (αριθμός: 130) συλλαλητήρια, απεργίες και κινητοποιήσεις πανελλαδικού χαρακτήρα!
Ειδικά το ΚΚΕ, το πρώτο κομματικό συλλαλητήριο που διοργάνωσε επί μνημονίων ήταν στις 15 Μάη του 2010. Μια βδομάδα, δηλαδή, μετά την υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης (στις 8 Μάη 2010).  Τώρα, το πρώτο κομματικό του συλλαλητήριο το ΚΚΕ το πραγματοποιεί σήμερα στις 27 Φλεβάρη. Δηλαδή, και πάλι μια βδομάδα μετά την επέκταση της Δανειακής Σύμβασης που υπογράφτηκε στις 20 Φλεβάρη. Αυτά για όσους μιλούν για συνέπεια.


email: mpog@enikos.gr 

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Χαστούκι στο κύρος της κυβέρνησης ο προχθεσινός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ», όπως και ο κεντρικός τίτλος του χωριστού οικονομικού τμήματος της ίδιας εφημερίδας, όπως και το κύριο άρθρο, όπως και τα ρεπορτάζ της. «Ελλάδα: Η κυβέρνηση Τσίπρα υποτάσσεται στις απαιτήσεις των Βρυξελλών» διαλαλούσε η «Μοντ» από την πρώτη της σελίδα. «Ο Τσίπρας ξεχνάει τις προεκλογικές του υποσχέσεις για να ικανοποιήσει τις Βρυξέλλες» διατυμπάνιζε η πρώτη οικονομική σελίδα.

«Οι μεταρρυθμίσεις που η Αθήνα υπόσχεται να κάνει είναι εκείνες που είχε εγγράψει σε λίστα η »τρόικα» και τις οποίες είχε καταγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ» τονιζόταν στους τίτλους ενός ρεπορταζιακού κομματιού. Οσο για το κύριο άρθρο της γαλλικής κεντρώας εφημερίδας, αυτό χειρίζεται τον Αλέξη Τσίπρα περίπου σαν ένα μικρό, άτακτο παιδί που, όπου να ‘ναι, συμμορφώνεται οριστικά. «Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα αλλάξει την ΕΕ ολομόναχος και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το επαναστατικό κίνημα που θα σαρώσει τις πολιτικές λιτότητας» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Η Ελλάδα παραμένει μια ανωμαλία στην Ευρώπη στο θέμα της συλλογής φόρων -παρόλο που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αρχίσει να καθαρίζει τους στάβλους του Αυγεία- και η ορθόδοξη εκκλησία διατηρεί απαράδεκτα προνόμια. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να επιτεθεί σε αυτά τα κακά. Πρέπει να τον υποστηρίξουμε γιατί πρόκειται για επιχείρηση που απαιτεί πολιτικό θάρρος. Ειδικά τη στιγμή αυτή που ο χειρισμός της αναμέτρησής του με την »τρόικα» κινδυνεύει να τον αφήσει ξεκρέμαστο στην ελληνική Αριστερά της Αριστεράς» τονίζει η κεντρώα γαλλική εφημερίδα. Πολύ μεγαλύτερη πολιτική σημασία έχει όμως η τελευταία φράση, με την οποία κλείνει το κύριο άρθρο της: «Περνώντας οι πρώτες μπουνιές που έφαγε στο σαγόνι, αν ο κ. Τσίπρας δώσει εγγυήσεις σοβαρότητας και αυθεντικής μεταρρυθμιστικής θέλησης, θα έχει έρθει η στιγμή να τον υποστηρίξουμε χωρίς υστεροβουλία»! «Αν τον αφήσει ξεκρέμαστο η Αριστερά, να τον πάρουμε εμείς!» είναι η γραμμή που δίνει η κεντρώα «Μοντ»!

Εντυπωσιακή η επιλογή που προτείνει – της ενσωμάτωσης του πρωθυπουργού στο ευρωκατεστημένο. Πρώτο θέμα ήταν προχτές η ελληνική κυβέρνηση και οι προτάσεις της και στον γερμανικό Τύπο. «Ο Ντάισελμπλουμ αποκλείει Grexit» ανέφερε ο υπότιτλος του κεντρικού πρωτοσέλιδου θέματος της σοβαρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Ο πρόεδρος της ευρωομάδας Γερούν Ντάισελμπλουμ δείχνει και αυτός κατανόηση για τους «άσχετους» που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της Ελλάδας: «Ηταν αναγκαίο να αντιληφθεί η νέα κυβέρνηση πώς φαίνεται η χρηματοοικονομική και η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας» δήλωσε με έκδηλη ικανοποίηση.

Πολύ σοβαρότερο είναι όμως το κύριο άρθρο στην πρώτη σελίδα της. «Ο φραστικός αφοπλισμός της αθηναϊκής κυβέρνησης υποδεικνύει ότι έγινε ρεαλιστική και ότι φεύγουν από ανάμεσά μας οι αντιπαραθέσεις, τις οποίες μόνο να χάνει μπορεί» αναφέρει με γνήσια γερμανική υπεροψία. «Πολύ περισσότερο είναι τώρα η Αθήνα έτοιμη να ακούει τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέτει πλέον υπερβολικές απαιτήσεις…» συνεχίζει. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο, καταλάβαμε πολύ καλύτερα γιατί εξέχοντες νομικοί, αν και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Αλέξης Μητρόπουλος, όχι μόνο αντιτάσσονται στη συμφωνία που επετεύχθη στην ευρωομάδα, αλλά και επιμένουν ότι αυτή η συμφωνία δεν πρέπει επ’ ουδενί να έρθει στη Βουλή.

Ο λόγος είναι ότι οι Γερμανοί θεωρούν αυτό το κείμενο νομικά δεσμευτικό κείμενο, το οποίο στα μάτια τους ισοδυναμεί με το… πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ! Προσοχή, σε τέτοια θέματα δεν είναι να παίζει κανείς με τους Γερμανούς! «Η λίστα μεταρρυθμίσεων είναι επίσης για δύο θεμελιώδεις λόγους σημαντική για την ευρωομάδα. Αφενός αποτελεί τώρα το πρόγραμμα του κυβερνητικού συνασπισμού (σ.σ. της Αθήνας), ο οποίος δεν είχε δώσει ακόμη κάποια συνθήκη του συνασπισμού. Αφετέρου είναι αξιοσημείωτο ότι στη λίστα δεν υπάρχει ούτε »κούρεμα» του χρέους ούτε προεκλογικά συνθήματα όπως η άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού» γράφει το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

«Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει καταρτίσει η ίδια τη λίστα των μεταρρυθμίσεων, δεν θα της επιτρέπει πλέον να ισχυρίζεται δημοσίως ότι η Ελλάδα έχει υποταχθεί σε υπαγόρευση όρων από ξένους» τονίζει η γερμανική εφημερίδα, εμφανώς ικανοποιημένη από τις εξελίξεις.

*Δημοσιεύθηκε στο »ΕΘΝΟΣ» την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Διαβάστε περισσότερα

Η Ελλάδα υπέγραψε να μην ελαφρυνθεί το χρέος

Ως κόμματα της αντιπολίτευσης υποσχόταν όχι απλά ελάφρυνση του χρέους αλλά ακόμα και πλήρης διαγραφή του. Όμως η ελληνική συγκυβέρνηση με την συμφωνία Βαρουφάκη κατάφερε τα εντελώς αντίθετα. Με μία υπογραφή για παράταση έληξε το δικαίωμα για κούρεμα του επιβεβλημένου χρέους της Ελλάδας.

Το Νοέμβριο 2012 είχε επιτευχθεί συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους στο Γιουρογκρούπ, η οποία έπαψε να ισχύει από την στιγμή που υπογράφηκε η Συμφωνία παράτασης της δανειακής σύμβασης. Οι πρώτοι που «τρίβουν» τα χέρια τους με την απίστευτη αυτή παραχώρηση από την ελληνική πλευρά είναι οι Γερμανοί. Το Βερολίνο στέλνει χαιρετίσματα στην ελληνική κυβέρνηση λέγοντας:
«Αυτό που ισχύει πλέον είναι η συμφωνία της προηγούμενης Παρασκευής. Και σε αυτή ρητά αναφέρεται, ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της εμπρόθεσμα και εξ ολοκλήρου σε όλους τους δανειστές«.

Μπορεί η άρση της συμφωνίας κουρέματος του 2012 να μην έχει ακόμα εξαγγελθεί αλλά εκ των πραγμάτων έχει αρθεί από την 21η Φεβρουαρίου με την υπογραφή παράτασης του Βαρουφάκη. Κυβερνητικές πηγές της Γερμανίας αναφέρουν ότι η ελληνική κυβέρνηση έπαιξε με πολύ υψηλό ρίσκο και έχασε. » Αν συγκρίνετε το ντοκουμέντο της Τετάρτης (σ.σ.: 19 Φεβρουαρίου), που περιείχε πολλές παραχωρήσεις, με εκείνο της Παρασκευής, που παίρνει πίσω όχι μόνο τις νέες παραχωρήσεις, αλλά και παλιές, όπως εκείνη για ελάφρυνση του χρέους, θα καταλάβετε το μέγεθος των απωλειών. Με αποτέλεσμα, το παρατεταμένο πρόγραμμα να φαίνεται σκληρότερο από το αρχικό«, δηλώνουν πηγές του Βερολίνου.

Ο καλύτερος σύμμαχος της Γερμανίας

Η Γερμανία πατώντας πάνω στο δόγμα Βαρουφάκη, σύμφωνα με το οποίο δέχεται το 70% των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και προσθέτει ένα 30% νέων μεταρρυθμίσεων ως νίκη της ελληνικής πλευράς, βρίσκει σύμφωνους τους Γερμανούς. Οι κυβερνητικές πηγές του Βερολίνου σχολιάζουν: «Αν θέλουν την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, ας προχωρήσουν, είμαστε μαζί τους.Κατά παράδοξο τρόπο είναι ο καλύτερος και ίσως ο μοναδικός σύμμαχος μας στις δομικές μεταρρυθμίσεις«.

Όσον αφορά ελληνικές κυβερνητικές  φωνούλες εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων οργανισμών, όπως του κυρίου Λαφαζάνη, η Γερμανία διά στόματος, κυρίου Γιέγκερ, απαντά:»Δεν πρόκειται για μέτρο που μπορεί να αποφασίσει μόνη της η ελληνική κυβέρνηση. Το ξαναείπαμε, στην διαδικασία τέτοιων αποφάσεων θα πρέπει να συμμετέχει οπωσδήποτε και η Τρόικα«.

Στον τοίχο

Διαβάστε περισσότερα

Slate: «Ιδού οι φοροφυγάδες σας κύριε Βαρουφάκη…»

Τα 2.062 ονόματα της λίστας Λαγκάρντ παραμένουν ανέγγιχτα κι ανέλεγκτα στα συρτάρια του ΣΔΟΕ, η κυβέρνηση ζητά εναγωνίως 7 δις από διαφυγόντες φόρους για να κλείσει «τρύπες» και χρηματοδοτικό κενό, κι ο πλανήτης ανακαλύπτει ξανά εμβρόντητος το μοναδικό, μικρό θαύμα της ελληνικής φοροδιαφυγής.

Το περιοδικό Slate, έως ότου βγουν στο φως οι κρυμμένοι θησαυροί των ολιγαρχών, αποκαλύπτει τους… φτωχότερους ίσως φοροφυγάδες αυτού του κόσμου. Οι οποίοι είναι Έλληνες, ελεύθεροι επαγγελματίες της ανώτερης μεσαίας τάξης και πληρώνουν κάθε μήνα – συστηματικά και αδιαλείπτως – σε πιστωτικές κάρτες και δάνεια περισσότερα χρήματα απ’ όσα, επισήμως τουλάχιστον, εισπράττουν.

Τα στοιχεία του Slate βασίζονται σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο του 2012 και αποδεικνύουν το αυτονόητο: Ότι ουδείς μπορεί να αποπληρώνει κάθε μήνα δόσεις δανείων που είναι υψηλότερες από τα δηλωμένα εισοδήματά του, εκτός εάν είναι… Έλληνας και φοροφυγάς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα ξοδεύουν κατά μέσο όρο το 82% του μηνιαίου εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση χρεών – είτε πιστωτικών καρτών, είτε στεγαστικών δανείων, είτε άλλων. Κι αυτό τη στιγμή που η πάγια πρακτική στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό στερέωμα (από την Ελλάδα έως τις ΗΠΑ) λέει ότι οι πιστωτές δεν χορηγούν ποτέ δάνεια στα οποία οι μηνιαίες καταβολές δόσεων ξεπερνούν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος του δανειολήπτη.

Στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο ωστόσο – σύμφωνα τουλάχιστον με το ρεπορτάζ του περιοδικού – οι περισσότερες τράπεζες εφαρμόζουν άλλη πρακτική: Έχουν βρει φόρμουλες υπολογισμού που τους επιτρέπουν να μετατρέπουν το δηλωμένο επίσημο εισόδημα των πελατών τους σε εκτιμώμενο πραγματικό εισόδημα και με βάση αυτό να χορηγούν τα δάνειά τους. Κοινώς, οι τράπεζες γνωρίζουν ποια είναι η έκταση της… φοροδιαφυγής για κάθε πελάτη τους. Και κάπως έτσι, τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών στην Ελλάδα – δικηγόροι, γιατροί, χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι και λογιστές – πληρώνουν κάθε μήνα πάνω από το… 100% του εισοδήματος που δηλώνουν στην εφορία για να αποπληρώσουν καταναλωτικά δάνεια.

Για του λόγου το αληθές το Slate παραθέτει και τους σχετικούς πίνακες και καλεί τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη να στρέψει προς τα εκεί τα πυρά του.

Στην πραγματικότητα, η έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο και η ανάλυση του Slate ξαναφέρνουν στην επιφάνεια μια συζήτηση που πολλές φορές άνοιξε, αλλά ποτέ δεν έκλεισε για το ελληνικό φορολογικό σύστημα: Γιατί δεν χτυπιέται η φοροδιαφυγή με τεκμήριο τις δαπάνες των πιστωτικών καρτών – έναν εισοδηματικό «καθρέφτη» που ποτέ δεν ψεύδεται;

Η απάντηση ίσως αξίζει από… 5 έως 7 δις ευρώ. Όσο ακριβώς υπολογίζεται και το χρηματοδοτικό κενό της χώρας έως τον Ιούνιο. Και μέχρι να δοθεί, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο πίνακας – καθρέφτης της φοροδιαφυγής του Πανεπιστημίου του Σικάγο:

*Την έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο υπέγραφαν το 2012 οι Nikolaos Artavanis -University of Massachusetts at Amherst, Isenberg School of Management, Adair Morse – University of California, Berkeley – Haas School of Business, Margarita Tsoutsoura, University of Chicago – Booth School of Business/

Διαβάστε περισσότερα

Αριστερός καραμανλισμός;

Περικλής Κοροβέσης

Σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν κανόνες. Θεωρητικά, κάθε παίκτης ξέρει τους νόμους του παιχνιδιού και αυτό του δίνει μια ισότητα. Μπορεί να κερδίσει ή να χάσει, όσο και οι άλλοι συμπαίκτες του. Εκτός αν υπάρχει κάποια απάτη, που ανατρέπει τους νόμους του παιχνιδιού. Αλλά αυτό θεωρείται αθέμιτο.
Εντούτοις, στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις, και σε αυτές βάζω όλες τις συναλλαγές των ανθρώπων, από τον περιπτερά της γειτονιάς μας μέχρι τις υπερεθνικές σχέσεις μεταξύ κρατών, η απάτη θεωρείται θεμιτή.
Και για να το πούμε σε καθαρότερα ελληνικά: το να ρίξεις τον άλλο θεωρείται μαγκιά και εξυπνάδα. Και αυτό το παιχνίδι παίζεται μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου. Εδώ, κάθε έννοια δημοκρατίας και ισότητας απουσιάζει. Ο δυνατός θα επιβάλει τα συμφέροντά του και ο αδύναμος θα υποκύψει, μη διαθέτοντας κάποια εναλλακτική λύση που να είναι άμεσα εφαρμόσιμη.
Στη χώρα μας ζούμε μια ανθρωπιστική κρίση. Αν κάποιος άστεγος απανθρακωθεί ή κάποιος συνταξιούχος αυτοκτονήσει, είναι ειδήσεις που δεν απασχολούν ιδιαίτερα τα ΜΜΕ, και σχεδόν το έχουμε συνηθίσει, όπως και τόσα άλλα.
Ποιος από μας έχει δώσει ένα περισσευούμενο δωμάτιο σε κάποιον άστεγο;
Πόσα εξοχικά σπίτια μένουν άδεια σχεδόν όλο τον χρόνο;
Μαζέψαμε ποτέ κάποιον πρόσφυγα που η χώρα του καίγεται από τον πόλεμο; Κάποιοι το έκαναν. Και μας συγκίνησαν. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς.
Αλλά οι πολλοί είναι από την άλλη πλευρά. Και μπορεί να μην ψήφισαν Χρυσή Αυγή, αλλά δημιούργησαν το κλίμα για να υπάρχει. Από εμπειρικές παρατηρήσεις, σχηματίζω την εντύπωση πως η μεγάλη πλειοψηφία αυτής της χώρας αρνούνται να είναι πολίτες. Είναι καταναλωτές που έχασαν το επίπεδο ζωής που είχαν πριν από την κρίση, και αυτό διεκδικούν με την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στον πρώτο μήνα ζωής της νέας κυβέρνησης, με τα δείγματα γραφής που μας έχει δώσει, δεν θα την έλεγα κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά κράτος στο όνομα της Αριστεράς. Και για να ακριβολογήσω θα επιστράτευα ένα νεολογισμό: «Αριστερός καραμανλισμός» κατά το αντίστοιχο «Αριστερός περονισμός».
Οι ομοιότητες Τσίπρα-Περόν είναι εκπληκτικές. Απόλυτα κυρίαρχος ενός κόμματος, που δεν δείχνει να έχει οποιαδήποτε σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες, λατρεία για την εξουσία και έξω από οποιονδήποτε έλεγχο. Και βέβαια, μεγάλα ιδανικά ή μεγάλα λόγια. Ο Παυλόπουλος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τον άνθρωπο τον εκτιμώ και τον σέβομαι. Αλλά είμαστε από άλλους κόσμους.
Χάθηκε κάποιο γεροντάκι από το ΕΑΜ γι’ αυτό το αξίωμα; ΄Η μήπως αυτή η κίνηση του πρωθυπουργού εντάσσεται στην αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος; Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη σκηνή και τον ρόλο του τον πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ν.Δ. του Σαμαρά, όπως ο ίδιος την εξέφραζε, ήταν το «πλατύ όργανο» της Χ.Α. Αρα, ο αποκεφαλισμός του είναι θέμα χρόνου.
Η Κεντροδεξιά χωρίς Σαμαρά και η Κεντροαριστερά του Τσίπρα έχουν ήδη διαύλους επικοινωνίας. Ο ένας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο άλλος οι ΑΝ.ΕΛΛ., που ουδέποτε αποχωρίστηκαν τη δεξιά τους ταυτότητα. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί να γυρίσουν στο κόμμα-μητέρα.
Αν ισχύει αυτή μου η ανάγνωση της πραγματικότητας, τότε ποιο είναι το μέλλον αυτής της χώρας; Εχουμε πράγματι δυνατότητες να διαπραγματευτούμε; Ποιο πετρέλαιο και ποιο φυσικό αέριο μπορούμε να έχουμε για να το διαπραγματευτούμε με την Ε.Ε.; Κανένα από αυτά τα δύο αγαθά δεν διαθέτουμε. Εχουμε τα υπέροχα οικολογικά προϊόντα που γίνονται ανάρπαστα στην Ευρώπη και που θα μπορούσαμε να τα διαθέσουμε αλλού.
Αν οι εταίροι μας δεν ήταν έτοιμοι να βρουν μια λύση μαζί μας; Σήμερα η Ε.Ε. είναι 28 χώρες (μαζί με την προσθήκη της Κροατίας). Για ποιο λόγο να μας κάνουν οποιαδήποτε χάρη, όταν η πλούσια Ευρώπη έχει καταλάβει την υπόλοιπη φτωχή Ευρώπη και κερδίζει από αυτήν, όπως έκανε και παλιότερα με τις παλιές αποικίες;
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι ένα θέαμα. Και έχουμε βρει έναν καλό πρωταγωνιστή. Τον σταρ Βαρουφάκη. Αλλά κάποτε όλα τα σίριαλ τελειώνουν, ενώ η πραγματικότητα παραμένει αδυσώπητη.
Αλλά μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να αρχίσει αλλιώτικα. Χρέος. Ποιο χρέος; Διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Το πραγματικό το πληρώνουμε με ρήτρα ανάπτυξης.
Γερμανικές αποζημιώσεις και αποπληρωμή του κατοχικού δανείου. Επανατοποθέτηση του προβλήματος της Ευρώπης των Λαών (τα σχετικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ είναι επαρκή).
Αναφορά στην Ευρώπη των επαναστάσεων ως θεμελιακή αξία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οταν ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νόημα είχε η ψήφος μου (και πολλά άλλα). Μήπως ήρθε η ώρα για έναν ΣΥΡΙΖΑ των πολιτών, που να βγαίνει από τις πλατείες; Μήπως Αμεση Δημοκρατία παντού, εδώ και τώρα;

Διαβάστε περισσότερα

Ούτε “δημιουργική”, ούτε “ασάφεια”

    Τι κείμενο είναι αυτό που έστειλε η κυβέρνηση με τις «μεταρρυθμίσεις» της στις Βρυξέλλες, το οποίο έγινε δεκτό μετ’ επαίνων από τους «εταίρους»; Είναι ένα κείμενο… «δημιουργικής ασάφειας» απαντούν τα κυβερνητικά στελέχη και ταυτόχρονα κλείνουν πονηρά το μάτι υπονοώντας ότι μέσω αυτής της…  «δημιουργικής ασάφειας» θα πετύχουν εκείνες τις θεαματικές ντρίμπλες που θα ζαλίσουν την «θεσμοτρόικα» και έτσι θα εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική…
    Ας αφήσουμε κατά μέρος αν η επίκληση στις επίδοξες μελλοντικές ντρίμπλες γίνεται για να ξεγελαστεί η «θεσμοτρόικα» ή για να «αποκοιμηθεί» ο ελληνικός λαός, και πάμε να δούμε το κείμενο αυτό καθ’ αυτό ώστε να διαπιστώσουμε, τελικά, πόσο «δημιουργικό» και πόσο «ασαφές» είναι.
    Διαβάζουμε στο (και αποκαλούμενο) «μέιλ Βαρουφάκη»:
    α) «Η πολιτική ΦΠΑ θα εξορθολογιστεί σε σχέση με τους συντελεστές οι οποίοι θα εξομαλυνθούν (…) με σκοπό να περιοριστούν οι εξαιρέσεις, εξαλείφοντας ταυτόχρονα τις παράλογες εκπτώσεις». Αλήθεια, από αυτή την δήλωση εκείνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι ο ΦΠΑ θα μειωθεί; Η’ ότι πολύ περισσότερο θα καταργηθεί στα είδης πρώτης ανάγκης; Αλήθεια, ποιος δεν καταλαβαίνει ότι εδώ η κυβέρνηση δεσμεύεται για αύξηση του ΦΠΑ και εκείνο που μένει είναι δούμε το πού, το πώς, το πότε και το πόσο;  
    β) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Αλήθεια, αυτό που συμβαίνει στο συνταξιοδοτικό για δεκαετίες ολόκληρες– και με απίστευτη ένταση επί Μνημονίων - είναι «εκσυγχρονισμός» ή καταστροφή; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή διάλυση; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή κατεδάφιση;  Αυτά που έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι… «εκσυγχρονισμός» (!) μας λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Που μάλιστα «δεσμεύεται να (τα) συνεχίσει»! Αλήθεια, τι το «ασαφές και τι το «δημιουργικό» υπάρχει σε μια τέτοια δέσμευση;
    γ) «Η Ελλάδα θα (…) αναμορφώσει το δίκτυο των μισθών στον δημόσιο τομέα με σκοπό να αποσυμπιεστεί η κατανομή αμοιβών μέσω αύξησης της παραγωγικότητας…». Μάλιστα. Ωραία πρόταση. Και πόσο θυμίζει εκείνο το παλιότερο: «Σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα». Το οποίο χρησιμοποιείται (από το 1985 αδιαλείπτως) σαν δικαιολογητική βάση της λιτότητας. Τώρα λέτε να αξιοποιηθεί για να αυξηθούν και όχι για να μειωθούν οι μισθοί; Τι να σας πούμε κι εμείς. Πάντως ας δεχτούμε ότι όντως εδώ υπάρχει «ασάφεια». Αλλά τι είδους «ασάφεια»; «Δημιουργική» ή «ύποπτη»; Διαλέξτε…
    δ) «Η Ελλάδα δεσμεύεται (…) θα συνεργαστεί με τις διοικήσεις των τραπεζών και των ιδρυμάτων για την αποφυγή, την ερχόμενη περίοδο, πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας…». Μπα! Να «αποφευχθούν»; Και γιατί όχι να «καταργηθούν»; Γιατί όχι να «απαγορευτούν» ρητώς και κατηγορηματικώς, όπως ακούγαμε προεκλογικά; Και πώς θα «αποφευχθούν»; Σε συνεργασία με τις τράπεζες - και με τους «θεσμούς» προφανώς - λέει η κυβέρνηση. Δηλαδή, με αυτούς που απαιτούν τους πλειστηριασμούς!  Κι εδώ «δημιουργικότητα»; Και εδώ «ασάφεια»;
    ε) Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται «να μην οπισθογυρίσουν ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Όπου έχει ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών, η κυβέρνηση θα σεβαστεί τη διαδικασία σύμφωνα με το νόμο». Και παρακάτω: Η κυβέρνηση θα «ενοποιήσει το ΤΑΙΠΕΔ με διάφορους οργανισμούς διαχείρισης των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων…». Τόμπολα! Υπάρχει, αλήθεια, κάτι το «δημιουργικά ασαφές» εδώ για την υπόθεση COSCO, την υπόθεση ΟΠΑΠ, την υπόθεση ΔΕΠΑ, την υπόθεση Ελληνικό, την υπόθεση των αεροδρομίων κλπ; Υπάρχει μήπως κάποια «ασάφεια» ότι το ΤΑΙΠΕΔ, το «ταμείο ξεπουλήματος» δηλαδή, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά παραμένει, διατηρείται και μάλιστα «ενοποιημένο» με άλλους δημόσιους οργανισμούς;
    στ) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να υιοθετήσει τη βέλτιστη πρακτική της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας (…). Αυτό περιλαμβάνει τη φιλοδοξία για εξορθολογισμό και σε βάθος χρόνου την αύξηση του κατώτατου μισθού…»! Ώστε η  επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από «άμεση απόφαση» υποβιβάστηκε σε ευγενική πλην δειλή «φιλοδοξία» που κι αυτή παραπέμπεται σε βάθος χρόνου! Όσο για «όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας» εντός της ΕΕ προφανώς περιλαμβάνει τις ευρωενωσιακές εργασιακές «Βίβλους» βάσει των οποίων έχει επιβληθεί το καθεστώς της περίφημης «απασχολησιμότητας». Κι εδώ «δημιουργική ασάφεια»;
    Αυτά είναι μερικά χαρακτηριστικά σημεία του «δημιουργικά ασαφούς» κειμένου της κυβέρνησης  - χωρίς μάλιστα να αναφερόμαστε στην («δημιουργική»;) ανυπαρξία συγκεκριμένων αναφορών για τον ΕΝΦΙΑ, την επαναπρόσληψη απολυμένων, τα «κόκκινα δάνεια» κλπ.
    Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι όλο αυτό είναι «δημιουργική ασάφεια» και όχι «καταδυναστευτική σαφήνεια», ρωτάμε:  Αν η «δημιουργική ασάφεια» είναι  το περισσότερο που μπορεί να περιμένει κανείς ακόμα και για τα «ψίχουλα», ακόμα για τις «πρώτες βοήθειες» που συνθέτουν το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, τότε για τα άλλα, για την ουσιαστική ανακούφιση του λαού και την αποκατάσταση των απωλειών που έχει υποστεί όλα αυτά τα χρόνια, για την  πλήρη ανατροπή των Μνημονίων, τι έχει να περιμένει;…

***

Υστερόγραφο: Χτες ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ζητά «να υποστηριχθεί με σθεναρότητα» η κυβέρνηση και «η μεταρρυθμιστική ατζέντα της». «Πρώτη φορά Αριστέρα», λοιπόν (σ.σ. : και για τον ΣΕΒ)…

   
email: mpog@enikos.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

του Νίκου Ιγγλέση
Το ανακοινωθέν του Eurogroup της 20^ης Φεβρουαρίου 2015, που συνυπογράφει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, βάζει τέλος στις αυταπάτες πολλών στελεχών της νέας κυβέρνησης, αλλά και μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, που πίστεψαν ότι θα μπορούσε να υπάρξει λύση του ελληνικού δράματος μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
Παρά τις προσπάθειες επικοινωνιακής διαχείρισης της συμφωνίας στο Eurogroup, η Ελλάδα έχοντας παραιτηθεί εκ των προτέρων από όποια διαπραγματευτικά όπλα διέθετε, αναγκάστηκε σ΄ έναν ακόμη επώδυνο συμβιβασμό εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της. Επί πέντε χρόνια οι Δανειακές Συμβάσεις και τα συνημμένα Μνημόνια διέλυσαν την παραγωγική βάση της χώρας, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%, η ανεργία έφτασε το 27%, τα εισοδήματα των πολιτών μειώθηκαν κατά 40%, η μορφωμένη νεολαία μεταναστεύει σε αναζήτηση εργασίας και ο πληθυσμός γερνάει επικίνδυνα, αλλά η μόνη σταθερά είναι η παραμονή στο ευρώ μέχρις ότου η καταστροφή γίνει μη αναστρέψιμη. Όπως λέει η μνημονιακή αντιπολίτευση, σημασία έχει η παραμονή της χώρας στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, τα υπόλοιπα… γαία πυρί μειχθήτω.
Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν αποτόλμησε, ούτε καν υπαινίχθηκε, ότι…
θα προχωρήσει σε πλήρη ρήξη με τους δανειστές – δυνάστες, ούτε προετοίμασε ένα σχέδιο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, που θα προστάτευε τη χώρα σε περίπτωση σύγκρουσης. Οι δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη ότι «σε περίπτωση ρήξης θα επέλθει ο Αρμαγεδδώνας» και του Π. Καμμένου ότι «θα κάνουμε τη χώρα Κούγκι» έστελναν στους δανειστές το μήνυμα ότι δεν έχουμε εναλλακτική λύση ή θα καταστραφούμε ή θα υποκύψουμε.
Το αμερικανικό περιοδικό New Yorker στις 21-2-15 έγραφε: «Μόλις ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε συνειδητοποίησε ότι ο Βαρουφάκης δε θα μπορούσε να παίξει το χαρτί του Grexit, ήξερε ότι τον είχε όπου τον ήθελε».
Οι Δανειακές Συμβάσεις
Η νέα κυβέρνηση, μετά από ένα μήνα διαβουλεύσεων – διαπραγματεύσεων, υποχρεώθηκε να ζητήσει παράταση της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης (Κύρια Σύμβαση Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης – MFFA) και το Eurogroup έκανε αποδεκτό το αίτημα που συνοδεύεται από ένα σύνολο δεσμεύσεων. Έτσι αναγνωρίζονται και νομιμοποιούνται οι Δανειακές Συμβάσεις του 2010 και του 2012, νομιμοποιείται η σταδιακή μετατροπή του χρέους, από χρέος σε ιδιώτες σε διακρατικό, ενυπόθηκο και υπό αγγλικό δίκαιο.
Μετά πέντε χρόνια η ελληνική πλευρά αναγνωρίζει εμμέσως τις λεόντειες Δανειακές Συμβάσεις που δεν αποσκοπούν στη σωτηρία του λαού αλλά στη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, τη σταθερότητα του ευρωσυστήματος και το γεωπολιτικό έλεγχο της χώρας. Το καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας συνυπογράφεται δυστυχώς και από την πρώτη αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Τι νόημα έχει πια η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για όσους υπέγραψαν τις Δανειακές Συμβάσεις παραχωρώντας την εθνική κυριαρχία και υποθηκεύοντας τη χώρα;
Το χρέος
Στο ανακοινωθέν του Eurogroup  αναφέρεται ότι: «Οι ελληνικές Αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως». Η δέσμευση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Η σύσταση επιτροπής για το λογιστικό έλεγχο του χρέους, για να προσδιοριστεί ποιο τμήμα αυτού είναι επαχθές – επονείδιστο και άρα πρέπει να διαγραφεί και ποιο όχι, καθώς και η ρήτρα ανάπτυξης εγκαταλείφθηκαν πολύ γρήγορα κάτω από την πίεση των δανειστών. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Huffington Post στις 6-1-15 ο Α. Τσίπρας αναφερόμενος στη λύση που προτείνει το κόμμα του για το χρέος είπε: «Διαγραφή μεγάλου μέρους της ονομαστικής αξίας, “moratorium” στην αποπληρωμή του και ρήτρα ανάπτυξης για το υπόλοιπο».
Αφού η αμφισβήτηση του δυσθεώρητου χρέους των 321 δις. δεν έγινε τώρα θα είναι πολύ δυσκολότερο να γίνει μετά τέσσερις μήνες όταν η χώρα θα έχει πάρει νέα δάνεια προκειμένου να αποπληρώσει παλαιότερα, νομιμοποιώντας την ανακύκλωση του χρέους. Τα swaps και τα εργαλεία χρηματοπιστωτικής μηχανικής του υπουργού Οικονομικών μόνο ως προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, από την αναγνώριση του συνολικού χρέους, μπορούν να θεωρηθούν.
Η εθνική κυριαρχία
Στο ανακοινωθέν του Eurogroup αναφέρεται ότι: «Οι ελληνικές Αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από την ακύρωση μέτρων και από μονομερείς αλλαγές των πολιτικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επηρεάζουν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την ανάκαμψη της οικονομίας ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αυτά αξιολογούνται από τους θεσμούς».
Έτσι η νέα κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι δε θα μειώσει τα φορολογικά βάρη των πολιτών ούτε θα ακυρώσει τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων εφ’ όσον αυτές θα επηρεάσουν τους δημοσιονομικούς στόχους και τη σταθερότητα των τραπεζών. Αυτό σημαίνει ότι η νέα κυβέρνηση δε μπορεί να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ ή να καθιερώσει αφορολόγητο 12.000 ευρώ γιατί θα μειωθούν τα φορολογικά έσοδα, εκτός κι’ αν επιβάλει άλλα ισοδύναμα μέτρα. Επίσης, δε θα μπορεί να διαγράψει τα «κόκκινα δάνεια» των πιο αδύναμων και φτωχοποιημένων  τμημάτων της κοινωνίας γιατί θα επηρεάσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα εκτός κι’ αν ανακεφαλαιοποιήσει ξανά τις τράπεζες με τα 11 δις. του ΕΤΧΣ, δηλαδή με νέα αύξηση του χρέους που θα πρέπει να αποπληρώσουν όλοι οι Έλληνες. Ουσιαστικά η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα ασκεί περιορισμένη εξουσία επιβεβαιώνοντας ότι εντός της Ευρωζώνης δεν υφίσταται εθνική κυριαρχία.
Το πρωτογενές πλεόνασμα
Στο ανακοινωθέν του Eurogroup αναφέρεται ότι: « Οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί, σε ότι αφορά το στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015, θα λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015».
Η διατύπωση αυτή επιτρέπει στην κυβέρνηση να καταγράψει, μόνο για το 2015, μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα από το 3% του ΑΕΠ, που προβλέπει ο τρέχον προϋπολογισμός. Αν το πρωτογενές πλεόνασμα περιοριστεί στο μισό, δηλαδή 1,5% του ΑΕΠ, θα μπορέσει η κυβέρνηση να διαθέσει περίπου 2,7 δις. για να χρηματοδοτήσει κάποια κοινωνικά μέτρα από το πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης). Εδώ όμως πρέπει να επισημάνουμε ότι επειδή το πρωτογενές πλεόνασμα στο σύνολό του πηγαίνει στην αποπληρωμή των τόκων του Δημόσιου Χρέους, η μείωσή του συνεπάγεται νέο εξωτερικό δανεισμό εφ’ όσον δεν αμφισβητείται η πληρωμή των υποχρεώσεων της χώρας προς τους πιστωτές. Δηλαδή η κυβέρνηση θα αυξήσει το χρέος προκειμένου να χρηματοδοτήσει ένα μικρό μέρος από το προεκλογικό πρόγραμμά της.
Το ανακοινωθέν του Eurogroup αποτελεί μια ακόμη υποχώρηση της Ελλάδας στις απαιτήσεις των δανειστών, όπως γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια. Η χώρα βρίσκεται διαρκώς υπό την απειλή στέρησης της ρευστότητας στις τράπεζες και κατ’ επέκταση σ’ όλη την οικονομία από την ΕΚΤ. Αυτό είναι το υπερόπλο των δανειστών με το οποίο επιβάλλουν την υποταγή της Ελλάδας στα συμφέροντά τους. Η παραμονή στην Ευρωζώνη σημαίνει παραμονή σε καθεστώς εξάρτησης και δουλείας. Καιρός να διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις.

 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 26-2-2015

Διαβάστε περισσότερα

Ο Βαρουφάκης στο… Μπρεστ Λιτόφσκ!

 
    Τις τελευταίες μέρες ακούμε και διαβάζουμε διάφορα τρισχαριτωμένα. Ένα από τα πιο τρισχαριτωμένα είναι και ο παραλληλισμός που γίνεται ανάμεσα στην υπογραφή που έβαλε την περασμένη Παρασκευή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στο «Eurogroup» με την υπογραφή του… Λένιν και των Μπολσεβίκων στην συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918…
    Η κυβέρνηση – λέγεται από κάποιους εμβριθείς ιστοριοδίφες – στις διαπραγματεύσεις της με τους «εταίρους» έκανε μια τακτική κίνηση. Αντίστοιχη εκείνης που έκανε τότε ο Λένιν, που αποδέχτηκε την ετεροβαρή συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ ώστε να υπηρετήσει καλύτερα την στρατηγική του. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, αποφαίνονται…
    Σχόλιο πρώτο: Τι λέτε ορέ λεβέντες!
    Σχόλιο δεύτερο: Καθότι τέτοιου είδους αναγωγές θυμίζουν εκείνο το «η Παξινού και η Ανουσάκη τσακώνονταν για τον ίδιο ρόλο» και επειδή το «μέτρον άριστον» διατηρεί πάντα την ισχύ του, θα μας επιτραπεί – με το συμπάθιο κιόλας – να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα:
    α)  Ο Λένιν - απ’ όσο γνωρίζουμε – ήταν κομμουνιστής. Δεν ήταν φορέας της «ήπιας σοσιαλδημοκρατίας», όπως ο υπουργός κ.Κατρούγκαλος περιέγραψε προχτές (στον «Real Fm») την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οπαδός του «μετριοπαθούς κεινσιανισμού», όπως έχει αποκαλέσει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ο βουλευτής του κόμματος κ.Λαπαβίτσας.
    β) Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι τον Οκτώβρη του 1917 ηγήθηκαν μιας κοινωνικής επανάστασης με πρόγραμμα και στόχο την ανατροπή όλων των ταξικών δεσμών της παλιάς κοινωνίας και όχι για την μετονομασία αυτών των δεσμών σε «θεσμούς». Οι διαφορές με τα τεκταινόμενα πριν και μετά τις εκλογές της 25^ης Γενάρη στην Ελλάδα είναι – νομίζουμε – ευδιάκριτες… 
    Από εκεί και πέρα, όποιος ανακαλεί στη μνήμη του τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ για να κάνει αναγωγές (!) στο σήμερα, θα πρέπει να είναι ιστορικά ακριβής και πολιτικά τίμιος.
    Για παράδειγμα: Όταν το νεαρό τότε Σοβιετικό κράτος υπέγραψε την συμφωνία με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, ο Λένιν δεν βγήκε να μιλήσει για «φίλους», για «εταίρους» και για «συμμάχους». Βγήκε στο λαό και μίλησε για «ιμπεριαλιστές» και για «ληστές».
    Δεν μίλησε για «νίκη» ή για «θρίαμβο» ή για ευτυχή «διαπραγμάτευση». Μίλησε ευθέως στο λαό για εκβιασμό, για ετεροβαρή και καταναγκαστική συμφωνία, στην οποία υποχρεώθηκε το Σοβιετικό κράτος ώστε να περιφρουρήσει το κύριο εκείνης της στιγμής. Και το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν να μην στραγγαλιστεί από τα στρατεύματα των Γερμανών η πορεία του ρώσικου λαού προς το σοσιαλισμό. Το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν η διαφύλαξη της Επανάστασης ώστε με την ενδυνάμωση του Σοβιετικού κράτους να καταργηθεί και η συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ όπως και άρχισε να συμβαίνει μετά το 1922.
    Αν επιμένουν κάποιοι να συνεχίζουν να ανακαλύπτουν «αναλογίες» της Ελλάδας του σήμερα με το Σοβιετικό κράτος του τότε, να τους υπενθυμίσουμε ακόμα μερικά στοιχεία, που εξηγούν περαιτέρω γιατί ο Λένιν υπέγραψε την συνθήκη και τι υπέρτερο είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό.
    Την υπέγραψε, λοιπόν, διότι:

1)   Πριν από την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ (3 Μάρτη 1918) η σοβιετική εξουσία είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για την Ειρήνη (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) με το οποίο έβγαζε τη Ρωσία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και έξω από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είχε υπογράψει, δηλαδή, κανένα κείμενο με το οποίο να αναγνωρίζει την παραμονή της Ρωσίας σε κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» με τους ιμπεριαλιστές ούτε κανένα κείμενο που έθετε την εσωτερική πολιτική στη Ρωσία υπό την «αξιολόγηση», την «εποπτεία» και την «επιτήρηση» των ιμπεριαλιστών.    

2)   Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για τη Γη με το οποίο καταργήθηκε – χωρίς καμία αποζημίωση - η ιδιοκτησία της γης από τους τσιφλικάδες, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορικής και της μοναστηριακής. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει τίποτα που να μιλά για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων ή για την συνέχιση της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά, όπως ακούσαμε από τον κ.Τσίπρα προχτές…

3)   Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Νομοσχέδιο για τον Εργατικό έλεγχο στις  βιομηχανικές, εμπορικές και τραπεζικές επιχειρήσεις.

4)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 14 Δεκέμβρη 1917) τον νόμο για την Εθνικοποίηση των Τραπεζών. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει κανένα κείμενο που να λέει ότι οι τραπεζίτες θα συνέχιζαν να είναι ιδιοκτήτες τραπεζών που θα συνέχιζαν να ανακεφαλαιοποιούνται με λεφτά του λαού…

5)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 18 Γενάρη 1918) την Εθνικοποίηση του εμπορικού στόλου.

6)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 9 Γενάρη 1918) το Διάταγμα Ακύρωσης όλων των Εσωτερικών και Εξωτερικών Δανείων που είχε υπογράψει η τσαρική και η προηγούμενη αστική κυβέρνηση. Αρνήθηκε, δηλαδή, να πληρώνει εγχώριους και ξένους κλέφτες, ληστές, κερδοσκόπους και τοκογλύφους, τους είπε αν θεωρούν πως έχουν λαμβάνειν να πάνε να τα πάρουν από εκείνους που τα είχαν ξεκοκαλίσει και όχι από το ρώσικο λαό, και φυσικά ουδέποτε υπέγραψε κείμενο όπως αυτό που υπέγραψε ο κ.Βαρουφάκης στο «Eurogroup», στο οποίο διαβάζουμε: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα»…

    Αυτά είναι μερικά απ’ όσα είχαν προηγηθεί της συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ. Αυτά είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό ο Λένιν.
    Αλήθεια, όσοι αναζητούν στην συμφωνία του… Μπρεστ κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τις δικές τους υπογραφές στις Βρυξέλλες τι ακριβώς μας λένε; Ότι η σημερινή κυβέρνηση βάζει υπογραφές στα «Eurogroup» για να εφαρμόσει κάτι - έστω και ένα - από αυτά που εφάρμοσε ο Λένιν; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον…
                                                         ***
Υστερόγραφο: Ανάμεσα στα άλλα, στη «λίστα των μεταρρυθμίσεων» που έστειλε χτες η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, η οποία και έγινε δεκτή από τους εταίρους της, διαβάζουμε ότι:
    α) «Οι ελληνικές αρχές θα δεσμευτούν ότι δεν θα καταργήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί» όπως και εκείνες τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες «ο διαγωνισμός έχει προκυρηχτεί», β) η ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση «μέσω ιδιαίτερα στοχευμένων μη χρηματικών μέσων (π.χ. κουπόνια τροφίμων)» και με «πρόγραμμα κουπονιών σίτισης»…
    Παρατήρηση: Αν σαν «διαφύλαξη» του δημόσιου πλούτου συνεχίζουν να λογίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις και εάν η εθνική κυριαρχία και η λαϊκή ανάταση περνάει μέσα από τα «κουπόνια σίτισης», ε τότε μάλλον κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο και της… «αριστερής» Δανιμαρκίας.

email: mpog@enikos.gr 

Διαβάστε περισσότερα

Τι Σημαίνει να Είσαι Μεσολογγίτισσα

Δάφνη Πασσίση-Κοκότ

 

Κάνοντας τσαχπινιές στην Κεντρική Πλατεία

Το Μεσολόγγι, η Ιερά Πόλις, είναι Πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας και η πόλη που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση του Φιλελληνικού κινήματος και στον αγώνα της Επανάστασης του 1821. Πέρα από αυτό, είναι μία πόλη με πολύ ταμπεραμέντο που ο κόσμος της ξέρει να τρώει, να πίνει και να αυτοσαρκάζεται. Είναι μια πολύ περήφανη πόλη, μέρος του καλλικρατικού Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, με πολλές ομορφιές, με βασική της την μοναδική λιμνοθάλασσα. Μεσολόγγι είναι να έχεις δίπλα σου το πανέμορφο Αιτωλικό, να χαίρεσαι να βλέπεις τους Άη Συμιώτες καθώς ετοιμάζονται και να καταλαβαίνεις τον διαφορετικό αέρα την στιγμή που περνάς την πύλη της πόλης.

Το να κατάγεσαι από το Μεσολόγγι σημαίνει

Να ξέρεις ότι δεν λέγεται Μεσολόγγι επειδή βρίσκεται στη μέση κάποιου λόγγου (όπως πολλοί υποθέτουν), αλλά επειδή προέρχεται από την ένωση δύο ιταλικών λέξεων (messo/mezzo και logus/loghi) που σημαίνουν «μέρος το οποίο περιβάλλεται από λίμνες».

Ως εκ τούτου, να είσαι απόλυτα συνηθισμένος στην υγρασία, καθώς το Μεσολόγγι στο μεγαλύτερο του μέρος ήταν κάποτε λιμνοθάλασσα.

Να έχεις την ικανότητα να μετατρέπεις τις δισύλλαβες λέξεις σε μονοσύλλαβες, π.χ. αβ'ζ΄ (άβυζη), κ'νουπ' (κουνούπι), κ'τός (κουτός), σπίτ' (σπίτι), κ'νής' (κουνήσου), κ.ο.κ.

'Αη Συμιός 1986, Γιώργος Πασσίσης και Πάνος Πασσίσης

Να λες "ψιλοκοπάνας" και να εννοείς "μαλάκας", κάτι σαν το "μηνάρας" στα Αχαϊκά.

Να καυχιέσαι ότι έχεις βγάλει πέντε πρωθυπουργούς και να ξέρεις με ακρίβεια συντεταγμένων που είναι η πλατεία Πέντε Πρωθυπουργών, χωρίς όμως να είσαι σίγουρος για το ποιοι ήταν αυτοί οι πέντε πρωθυπουργοί. Για το trivia της ημέρας οι πέντε πρωθυπουργοί ήταν: Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896), Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873), Ζηνόβιος-Ζαφείριος Βάλβης (1800-1886), Δημήτριος Βάλβης (1814-1892), Επαμεινώνδας Δεληγεώργης (1829-1879).

Διάβασε εδώ: Τι σημαίνει να είσαι...

Να παινεύεσαι για τις προσωπικότητες που έχει βγάλει ο τόπος ή για αυτές που έχουν περάσει, όπως ο Λόρδος Βύρων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: οι πέντε πρωθυπουργοί που μόλις είπαμε, Αθανάσιος Ραζή-Κότσικας, Κωστής Παλαμάς, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γεώργιος Δροσίνης, Αντώνης Τραυλαντώνης, Ρήγας Γκόλφης, Μίμης Λυμπεράκης, Θωμάς Γκόρπας, Ακακία Κορδόση, Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ, οικογένεια Κασόλα, κ.α.

Και φυσικά Νίκος Αλιάγας, Μαρία Μπακοδήμου, Γωγώ Μαστροκώστα και Γιάννης Τσιμιτσέλης...

Να γνωρίζεις πεντακόσια trivia για την Έξοδο - ποιος, που, πότε, γιατί. Και βασικά απλά να ξέρεις ότι ήταν μία η Έξοδος με "Ε" κεφαλαίο.

Να λες ψαραγορά και να εννοείς το hot spot με όλα τα ουζερί, και ένα μόνο ψαράδικο, αυτό του Ασημάκη.

Να έχεις πελάδα και να είσαι η μόνη πόλη στην Ελλάδα που η κατοικία σου ή το εξοχικό σου είναι πάνω στη θάλασσα...κυριολεκτικά.

Να θες να αλατίσεις το φαγητό σου και να έχεις στη διάθεσή σου δύο αλυκές.

Να σε ρωτάνε «Ποιανού είσαι μαρέ;», να απαντάς και να βρίσκεις θείες και τριτοξαδέρφια.

Τα ιστορικά "Καλά Καθούμενα"

Να ξέρεις ότι το Μεσολόγγι βγάζει «ψαρ', μ'νι και κ'νουπ».

Να θεωρείς ότι η λέξη "ραβανί" είναι λάθος, γιατί το σωστό είναι "ριβανί".

Οι μισοί να λέγονται Μάκης, Τάκης, Σπύρος και Παναγιώτης.

Να έχεις ζήσει Μεγάλες Παρασκευές μετά τον Επιτάφιο στον Αγγελόπουλο (προτού και αφού γίνει κάβα) τρώγοντας γαρίδες και βραστή πατάτα.

Να ρωτάς που είναι ο πατέρας σ', να σ' λένε ότι είναι στο "Πρώτων Βοηθειών" και να μην αγχώνεσαι γιατί ξέρεις ότι πίνει ούζα και τρώει χέλι.

Να πηγαίνεις την Κυριακή του Πάσχα σε τουλάχιστον πέντε-έξι-εφτά σπίτια για να ευχηθείς και να σηκώσεις ένα ποτήρι και αντιστοίχως να περνάνε από το δικό σου φίλοι και συγγενείς. Αλλά και να ξέρεις ότι ο πρώτος μεζές είναι το χέλι και όχι το κοκορέτσι.

Το "Πρώτων Βοηθειών", Φωτογραφία via here

Να κάνεις στέκια στην Αθήνα μόνο και μόνο επειδή σερβίρουν ούζο Τρικενέ....

Γιατί θυμάσαι όταν έμπαινες στο μαγαζί του Τρικενέ, και ο μπαμπάς σου σου έδινε κλεφτά να δοκιμάσεις ούζο.

Γιατί γενικά Μεσολογγίτης σημαίνει να ξέρεις πως να πίνεις σωστά ούζο. Πολύ ούζο. Πάρα πολύ ούζο γιατί έχεις περάσει αρκετά βράδια κατάνυξης με ούζα στην ψαραγορά.

Να λες «Πάμε καλιά μας» (Πάμε σπίτια μας) και να συνεχίζεις με ούζα στο απέναντι μαγαζί επειδή βρήκες κάποια παρέα.

Να πηδάς τα κάγκελα στη Παλαμαϊκή για να αράξεις με τους φίλους σου και να βλέπεις που ήταν τα "Καλά Καθούμενα", ένα από τα καλύτερα ουζερί της περιοχής.

Πελάδα στο Μεσολόγγι

Να τρως αυγοτάραχο στο Μεσολόγγι σαν μεζέ για πλάκα και όχι σαν κάτι πανάκριβο και γκουρμεδιάρικο όπως το έχουν στην Αθήνα.

Να τρως τα γαριδάκια - τις μικρές γαρίδες - σαν πασατέμπο.

Να λατρεύεις το χέλι στα κάρβουνα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Να πηγαίνεις για διακοπές και να γυρνάς με πέντε κιλά αλάτι χοντρό, δύο ταψιά ριβανί, μπουκάλια Τρικενέ και τρία κιλά χέλι.

Να ξέρεις πως το καλύτερο ροκ στέκι που πέρασε από το Μεσολόγγι ήταν η Γιάφκα.

Να λες τους Αγρινιώτες «φούληδες» και το Αγρίνιο «Φουλιστάν».

Να είσαι σε μόνιμη διαμάχη με τους Αγρινιώτες για το ποια πόλη θα έπρεπε να είναι πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας, ενώ είναι προφανές ότι η Ι.Π. Μεσολογγίου θα είναι για πάντα η πρωτεύουσα η Αιτωλοακαρνανίας - όσες ομιλίες και να βγάλουν οι νυν και πρώην Δήμαρχοι του Αγρινίου.

Να σε λένε Δάφνη, να γιορτάζεις των Βαϊων και κάτι να σημαίνει.

Ο δρόμος προς την Τουρλίδα

Να είσαι επαγγελματίας στο ποδήλατο.

Να χωρίζονται οι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς σου σε αρματωμένους και καβαλάρηδες για το πανηγύρι του Αη Συμιού.

Να ξέρεις πολύ καλά πως είναι να σε τσιμπάνε τα κουνούπια commando της λιμνοθάλασσας.

Να πρέπει να υπολογίσεις ένα έξτρα μισάωρο για τις χαιρετούρες σου από τη στιγμή που βγεις για καφέ.

Να ξέρεις ότι η Χαριλάου Τρικούπη είναι το μέρος για το σωστό νυφοπάζαρο. Να ανατριχιάζεις με την ανατίναξη του Καψάλη στον Κήπο των Ηρώων όταν γίνονται οι γιορτές της Εξόδου.....

....Και αντιστοίχως να γνωρίζεις πολύ καλά ότι οι γιορτές της Εξόδου και το πανηγύρι του Αη Συμιού, όση οινοποσία και χορό να περιέχουν, επί της ουσίας είναι μνημόσυνα.

Το ηλιοβασίλεμα στο Μεσολόγγι, Φωτογραφία via Flickr user George Nafpliotis

Να ακούς νταούλι και ζουρνά στο πανηγύρι του Άη Συμιού και να παθιάζεσαι και...

Βασικά να μην σε ενοχλεί όταν ακούς νταούλι και ζουρνά γιατί είναι στη φύση σου. Άλλωστε οι αγορές με νταούλια θα χορέψουν όπως είπε ο Πρωθυπουργός.

Να κάνεις πεζοπορία στην Τουρλίδα στο ηλιοβασίλεμα.

Να είσαι παιδί και να κάθεσαι έξω από την Κεντρική Πλατεία στη Λέσχη Αξιωματικών μέχρι τα ξημερώματα.

Να ρωτάς φίλο του πατέρα σου για τη σημασία του να είσαι Μεσολογγίτης και να σου απαντάει, «Τι να σ' πω κοριτσιμ' ,λιβάν΄ ,θυμίαμα, σε κεραμμυδ' και δάκρυ»...

 http://www.vice.com/

Διαβάστε περισσότερα