Poutanique τεχνη, εσυ τα φταις ολα!

Να είναι τέχνη; Επάγγελμα ή μήπως ματαιοδοξία;

Ο μουσικός του πεζοδρόμου!!

Ξαφνικά την καλοκαιρινή ηρεμία στο μικρό μας Μεσολόγγι σκέπασε μια γλυκιά μελωδία που έρχονταν από το βάθος του πεζοδρόμου. Όσο πλησίαζε.....

Να πως γινεται το Μεσολογγι προορισμος!

αι θα αξιοποιηθεί. Ακούγονται διάφορες ιδέες και έχουν συσταθεί αρκετές ομάδες πολιτών που προτείνουν υλοποιήσιμες και μη ιδέες προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και έμμεσα να επωφεληθούμε όλοι.....

Ποσα κτηρια ρημαζουν στο Μεσολογγι;

Ένα από τα θέματα του δημοτικού συμβούλιου στις 27/ 11 είναι η «Εκμίσθωση χώρου για κάλυψη στεγαστικών αναγκών του Δήμου». Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι πως μετά από τόσα χρόνια και πώς μετά από τόσο κονδύλια έχουμε φτάσει ....

Μεσολόγγι - αδέσποτα ώρα μηδέν.

Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε...

Facebook, φωτογραφιες με σουφρωμενα χειλη...

Κάλος ή κακός αγαπητοί φίλοι διανύουμε μια εποχή που θέλει τους περισσότερους άμεσα εξαρτημένους από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωση τύπου face book. Έρχεται λοιπόν το Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

19 Ιουλ 2014

Ασυνήθιστη πρόκληση


Fidel Castro Ruz
Σήμερα το πρωί κατακλυστήκαμε από ηλεκτρονικές πληροφορίες για μια ασυνήθιστη είδηση: ​​ότι χτυπήθηκε ένα αεροπλάνο των Μαλαισιανών Αερογραμμών που πετούσε σε 10.000 μέτρα ύψος πάνω από το έδαφος της Ουκρανίας σε περιοχή υπό τον έλεγχο της φιλοπόλεμης κυβέρνησης του βασιλιά της σοκολάτας, Πέτρο Ποροσένκο.
Η Κούβα, η οποία ήταν πάντα αλληλέγγυα με τον λαό της Ουκρανίας, και στις δύσκολες μέρες της τραγωδίας του Τσερνομπίλ παρακολούθησε την υγεία πολλών παιδιών που πλήττονταν από τις επιβλαβείς ακτινοβολίες από το ατύχημα και θα είναι πάντα έτοιμη να το πράξει, δεν μπορεί παρά να αποκηρύξει τη δράση αυτής της αντιρωσικής, αντιουκρανικής φιλοϊμπεριαλιστικής κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα με το έγκλημα στο αεροπλάνο της Μαλαισίας, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου, ηγέτης ενός πυρηνικού κράτους, διέταξε τον στρατό του να εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας, στη οποία έχουν πέσει νεκροί μέσα σε λίγες μέρες εκατοντάδες Παλαιστίνιοι, πολλοί από αυτούς παιδιά. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ υποστήριξε αυτή τη δράση, αποκαλώντας το αποτρόπαιο έγκλημα ως πράξη αυτοάμυνας. Ο Ομπάμα δεν υποστηρίζει τον Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, αλλά τον Γολιάθ εναντίον του Δαβίδ.
Όπως είναι γνωστό, οι νέοι άνδρες και γυναίκες του λαού του Ισραήλ, καλά προετοιμασμένοι για παραγωγική εργασία, θα εκτεθούν να πεθάνουν χωρίς τιμή ή δόξα. Αγνοώ ποιο είναι το στρατιωτικό δόγμα των Παλαιστινίων, αλλά ξέρω ότι ένας μαχητής είναι έτοιμος να πεθάνει για να μπορεί να υπερασπιστεί τα ερείπια ενός κτιρίου κρατώντας το όπλο του, όπως έδειξαν οι ηρωικοί υπερασπιστές του Στάλινγκραντ.
Θα ήθελα μόνο να εκφράσω την αλληλεγγύη μου προς τους ηρωικούς ανθρώπους που υπερασπίζονται το τελευταίο ίχνος αυτού που ήταν η πατρίδα τους για χιλιάδες χρόνια.
17 Ιούλη 2014

Πηγή: cubadebate

18 Ιουλ 2014

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή;

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή;
   Πριν από δυο Κυριακές η «Real News» είχε ένα πολύ κατατοπιστικό ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ μιλούσε για τις πλουσιοπάροχες οικονομικές απολαβές που εισπράττουν τα «golden boys» της τρόικας, όπως για παράδειγμα ο κ.Τόμσεν, του οποίου οι ετήσιες αποδοχές (απαλλαγμένες από φόρο εισοδήματος) ανέρχονται ετησίως στα 242.000 ευρώ…
   Καθόλου ευκαταφρόνητος και ο μισθός του εκπροσώπου της Κομισιόν στην τρόικα, του κ. Ματίας Μορς, ο οποίος για το θεάρεστο έργο του λαμβάνει μηνιαίως περί τα 15.000 ευρώ…
   Όσο για τους τεχνοκράτες της τρόικας, αυτούς που ανά τρίμηνο έρχονται και μας… επιβλέπουν, οι μηνιαίες αποδοχές τους φτάνουν μέχρι και τα 10.000 ευρώ…
   Νομίζουμε ότι είναι χρήσιμο να διευρύνουμε αυτόν τον κατάλογο.
   Ας δούμε, λοιπόν, πόσο πληρώνεται να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία της άντλησης κερδών για τα μονοπώλια μέσα από την αφαίμαξη και την κατάλυση των δικαιωμάτων των πληβείων. Πόσο πληρώνεται να αποφασίζεις ότι οι άλλοι, οι πολλοί, θα «πρέπει» να ζουν με 400 ευρώ «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα». Πόσο πληρώνεται να φορτώνεις την κρίση στις πλάτες των αδύναμων για να εξυπηρετήσεις τους ισχυρούς. Πόσο αμείβεται, τελικά, να ανήκεις στα κονκλάβια που κόβουν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα από το λαό και την ίδια ώρα μοιράζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες.
Ευρωπαϊκή Ένωση
    Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ αµείβεται ετησίως µε 355.000 ευρώ. Εδώ δεν περιλαµβάνονται τα ποσά που λαµβάνει για έξοδα παραστάσεως, κατοικίας, µετακινήσεων, κ.λπ. Σηµειωτέον ότι µόνο τα έξοδα παραστάσεως και µετακινήσεων του Μπαρόζο ανήλθαν το 2009 στα 720.000 ευρώ. Επίσης, ο (εκάστοτε) Μπαρόζο, άµα τη λήξει της θητείας του, έχει εξασφαλίσει εφ’ όρου ζωής σύνταξη ύψους 62.000 ευρώ ετησίως.
    Οι πρόεδροι της ΕΕ, οι «Ροµπάι» δηλαδή, όπως και οι πρόεδροι της Κοµισιόν, οι «Μπαρόζο» και οι «Γιούνγκερ» δηλαδή, έχουν επίσης εξασφαλίσει απολαβές ύψους 200.000 ετησίως και επί τρία χρόνια µετά την αποχώρησή τους από τις θέσεις τους, µε αιτιολογικό την ενίσχυσή τους από την ΕΕ για την «επαγγελµατική τους επανένταξη» (!) µετά τη λήξη της θητείας τους...
    Οι αντιπρόεδροι της ΕΕ αµείβονται µε 300.000 ευρώ ετησίως.
    Οι επίτροποι της ΕΕ λαµβάνουν ετησίως 240.000 ευρώ, δικαιούνται 36.000 ευρώ ως έξοδα κατοικίας, εισπράττουν 7.300 ευρώ ως έξοδα παραστάσεως, έχουν πλήρη κάλυψη εξόδων µετακινήσεων, ενώ µεταξύ άλλων λαµβάνουν 40.000 ευρώ ως έξοδα εγκατάστασης.
    Συνολικά: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέραν των µισθών των µελών της, µέσα στο 2009 έτος εκκωφαντικού ξεσπάσματος της κρίσδης, στοίχισε  ποσό 4 εκατοµµυρίων ευρώ που πήγαν σε έξοδα παραστάσεως, δώρα, γεύµατα, ταξίδια και γκολφ...
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
     Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι «Τρισέ» και οι «Ντράγκι», βάσει των στοιχείων του 2007, αµείβονται µε το ποσό των 345.000 ευρώ ετησίως. Στο πόσο αυτό δε συµπεριλαµβάνονται οι αποδοχές που εισπράττουν για έξοδα κατοικίας.
     Οι αντιπρόεδροι της ΕΚΤ εισπράττουν 296.000 ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι λοιπές παροχές.
     Συνολικά: Για τα έξι µέλη του ∆ιευθυντηρίου της ΕΚΤ ξοδεύτηκε το 2007 για αµοιβές ποσό ύψους 1,6 εκατ. ευρώ, στο οποίο δε συµπεριλαµβάνονται λοιπές παροχές (έξοδα κατοικίας, µετακινήσεις, κ.λπ.).
     Σε ό,τι αφορά το εγχώριο τμήμα της ΕΚΤ, την Τράπεζα της Ελλάδας, ο εκάστοτε διοικητής της (σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στη Βουλή ο κ.Σταικούρας τον Νοέμβριο του 2012) αμείβεται μηνιαίως με 7.615 ευρώ. Σε ανάλογα επίπεδα κυμαίνονται οι μισθοί των υποδιοικητών και των μελών του ΓΣ της ΤτΕ. Σημειωτέον ότι στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται μπόνους, πιστωτικές κάρτες και άλλα εταιρικά προνόμια…
Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο
    Ο/η εκάστοτε επικεφαλής του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, όπως ο πρώην, ο «σοσιαλιστής» Ντοµινίκ Στρος-Καν, και η νυν, η κυρία Λαγκάρντ, αµείβονται ετησίως µε 421.000 δολάρια. Στο εισόδημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί και ένα επιπλέον επίδοµα ύψους 75.000 δολαρίων. Βάσει του συµβολαίου τους, δε, τα κάθε είδους έξοδά τους είναι πλήρως καλυμμένα. Φυσικά, και μεταξύ άλλων, διαθέτουν κάθε λογής υπηρετικό προσωπικό, από σοφέρ µέχρι προσωπικό µάγειρα...
***
   Απ΄ ό,τι προκύπτει, για κάποιους… λεφτά υπάρχουν. Με την προϋπόθεση ότι ανήκουν μεταξύ εκείνων που εισηγούνται, εφαρμόζουν και επιβάλλουν μια πολιτική που ορίζει τον βασικό μισθό του εργάτη στα 500 ευρώ το μήνα. Τότε - και την ίδια ώρα - γι’ αυτή την «σωτήρια» συμπεριφορά τους, που συνοδεύεται από αυταρχισμό, ιδεολογική τρομοκρατία κι ακατάσχετη προπαγάνδα, οι «Τόμσεν» αμείβονται με 5, 10, 15 και 20.000 ευρώ το μήνα.
   Καθίσταται προφανές: Στον κόσμο της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, το να κόβεις μισθούς από τους εργαζόμενους ή το να επιβάλλεις φόρο στους άνεργους δεν είναι μια απλώς επικερδής ενασχόληση. Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι μια εξαιρετικά επικερδής ενασχόληση. Είναι μια «δουλειά» που πληρώνεται καλά. Κι ως γνωστόν καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Εκτός από εκείνες που είναι…
  Γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους αναφορές και ρεπορτάζ είναι από εκείνα που όταν τα βλέπουν οι… «αντιλαϊκιστές» σουφρώνουν τη μυτούλα τους. Εμείς πάλι, όταν τους βλέπουμε – με σουφρωμένη τη μυτούλα τους – να μιλούν για «λαϊκισμό» εκείνοι που πίνουν το αίμα του λαού, το διασκεδάζουμε… 
   Διευκρινίζουμε, με την ευκαιρία, ότι η ενασχόλησή μας με το αντιμίσθιο που λαμβάνουν τα «golden boys» δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια που έγινε αμέσως μετά την κατάρρευση της «Λίμαν Μπράδερς» να εμφανιστούν τα κάθε λογής «χρυσά παιδιά» του συστήματος σαν η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης. Εκτός από αντιεπιστημονική, αυτή η «εξήγηση» είναι και έκφραση του πραγματικού λαικισμού: Να επιδιώκεται να «αιτιολογηθεί» η κρίση ενός ολόκληρου συστήματος με προτεσταντικού τύπου αναγωγές στην απληστία της κάστας των χαρτογιακάδων του συστήματος, αλλά ποτέ στην απληστία των κεφαλαιοκρατών – αφεντάδων του συστήματος.
   Επιπλέον, οι αναφορές στα «golden boys» δεν έχουν τίποτα το προσωπικό. Η ενασχόληση μαζί τους έχει πολιτική σημασία και τούτο μόνο στο βαθμό που καταφέρνει να φωτίζει και να αποδεικνύει με παραστατικό τρόπο την εξής αλήθεια: Στο σύστηµα της εκµετάλλευσης και της επί πτωμάτων διαιώνισής του, η σαπίλα είναι τέτοια, ώστε το να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία της απανθρωπιάς, συνιστά µια επικερδέστατη δραστηριότητα. Αλλά το να πληρώνεται κανείς τόσο πλουσιοπάροχα για να υπηρετεί την πολιτική της απανθρωπιάς, τι άλλο είναι από γεγονός που, τελικά, μιλά από μόνο του για την απάνθρωπη και κανιβαλική φύση αυτού του συστήματος;  

email: mpog@enikos.gr

WSJ: Οι δανειστές θέλουν την Ελλάδα «υπό κατοχή» και μετά τα μνημόνια!

WSJ: Οι δανειστές θέλουν την Ελλάδα «υπό κατοχή» και μετά τα μνημόνια!


Δημοσίευμα της Wall Street Journal αποκαλύπτει ότι οι δανειστές αναζητούν τρόπους να «αλυσοδέσουν» την Ελλάδα, να την έχουν συνεχώς βυθισμένη στα χρέη, ώστε να την κάνουν ιδιοκτησία τους και συνδέει την «υποθήκευση» της χώρας με την… ελάφρυνση του χρέους την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση ως «σωτήρια λύση».
«Οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας εξετάζουν το πώς θα συνδέσουν μια ελάφρυνση του χρέους για την Αθήνα με τις μεταρρυθμίσεις, σε μια προσπάθεια να συνεχίσουν να ελέγχουν τις οικονομικές πολιτικές της χώρας μετά τη λήξη του προγράμματος διάσωσης», επισημαίνει η Wall Street Journal.
Πρόκειται για μία ακόμη απόδειξη πώς η ελάφρυνση του χρέους με παράταση στην αποπληρωμή και με χαμηλότερα επιτόκια αποτελεί μία πολιτική απάτη. Οι δανειστές με την κυβέρνηση του μνημονίου θα δεσμεύσουν μερικές γενιές ακόμη και θα υποθηκεύσουν ότι έχει μείνει χωρίς υποθήκη.
Τη στιγμή που όλοι παραδέχονται πώς το χρέος είναι «βουνό» και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να αποπληρωθεί από την Ελλάδα που λόγω των μέτρων έχει χάσει ένα τεράστιο ποσοστό από το ΑΕΠ της, ενώ οι Έλληνες είναι σε 30% άνεργοι και με πάνω από 50% απώλειες εισοδήματος όσοι είναι τυχεροί και εργάζονται, ο κλήρος πέφτει στη Δημόσια περιουσία.
Θα ξεπουλήσουν τα πάντα, μαζί και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η τρόικα επιμένει το ΤΑΙΠΕΔ να ελέγχεται από ξένους και να μεταφερθεί η έδρα του στο εξωτερικό. Προκειμένου να κάνουν ότι θέλουν. Η κυβέρνηση Σαμαρά φαίνεται πώς παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές.
Η εφημερίδα επικαλείται διάφορους αξιωματούχους που εμπλέκονται στις συζητήσεις και στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι «η ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας -το οποίο υπολογίζεται στο ογκώδες ποσό των 320 δισ. ευρώ ή περίπου στο 174% του ελληνικού ΑΕΠ- απασχολεί τις χώρες της Ευρωζώνης, το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ από τον Νοέμβριο του 2012».
Στη συνέχεια, τονίζεται ότι «ενώ μέχρι τώρα οι δανειστές της Ελλάδας ασκούσαν πίεση στις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων με το να καθυστερούν την εκταμίευση των επόμενων δόσεων των δανείων, με τη λήξη του προγράμματος χρηματοδότησης της Ελλάδας -στο τέλος του έτους από την πλευρά της Ευρωζώνης και τον Μάρτιο του 2016 από την πλευρά του ΔΝΤ- είναι αναμενόμενο να χαλαρώσει η εποπτεία των δανειστών στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της Ελλάδας».
Αυτός είναι και ο λόγος που οι Ευρωπαίοι δανειστές επιθυμούν να εξαρτήσουν τα βήματα για την ελάφρυνση του χρέους και ειδικά την επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος για την εξόφληση των δανείων, από την υλοποίηση ορισμένων «ορόσημων» από την πλευρά της Ελλάδας.
Ποια είναι αυτά; Οι παραλίες, ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι, τα «οικόπεδα» με τα ενεργειακά κοιτάσματα στο Αιγαίο και το Ιόνιο κ.α.
tribune.gr

Γκίκα Γκέκα και παιάνα μου!


Γκίκα Γκέκα και παιάνα μου!

Με το θεϊκό μότο «του γιαλού τα βοτσαλάκια ντύνονται οικοπεδάκια» κυκλοφορεί το τρέχον «Ποντίκι».
Κατά τα άλλα,κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ από μια κυβέρνηση που έχει δώσει αθλιέστατα δείγματα γραφής για όλα, ότι τρέχει «εκ των προτέρων για τους γιαλούς», ενώ θα έπρεπε να θρηνεί την άλωσή τους εκ των υστέρων.
Ας (προ)τρέχει και για αυτό και για άλλα πολλά ο ΣΥΡΙΖΑ -κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊουδορογύρευε, λένε στο χωριό μου- αντί να κάθεται και να παρακολουθεί την ψευδή και αποπροσανατολιστική ατζέντα της κυβέρνησης.
Τώρα όλοι είναι ψυλλιασμένοι για την υπόθεση των γιαλών. Και αυτό θα δυσκολέψει την κυβέρνηση να κάνει ό,τι συνήθως, να περνάει δηλαδή απ’ τη Βουλή λούφα ζούλα και παραλλαγή, σε θερινά τμήματα ή με προεδρικά διατάγματα και πάντα φαστ τρακ και κατεπειγόντως νομοσχέδια δούρειους ίππους και κερκόπορτες.
Καλημέρα σας, και οι μπαρούφες της ημέρας, τρεις. Πρώτη -και συλλογική- του Mega: «Το κλίμα έχει αλλάξει, έχει βελτιωθεί, η χώρα έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη της (sic)» – προφανώς εννοούν την αξιοπιστία της. Σωστόν,
και για του λόγου το αληθές, η Τρόικα μας έθεσε 9 όρους, δεν μας έδωσε 10 Εντολές. Επίσης, απ’ τα 12 προαπαιτούμενα (που συνεπάγονται 600 περίπου ρυθμίσεις κι ενέργειες) πρέπει να περαιώσουμε τα 6 έως τον Σεπτέμβρη, αν θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα να περαιώσουμε και τα υπόλοιπα αμέσως μετά. Τέλος, φεύγοντας άφησαν πίσω τους προς εκτέλεσιν 28 οδηγίες (που συνεπάγονται νέα μέτρα, απ’ αυτά που δεν θα έπαιρνε ποτέ ο κ. Σαμαράς κι ακόμα πιο ποτέ ο κυρ Τζαμτζής) – για να μην πούμε για τον κυρ Κασσή και αναστηθεί ο Κατσαντώνης να μας βγάλει στα βουνά,
διότι, εκτός από τα μπάνια του λάου στην άκρη του γιαλού, κινδυνεύουν και τα δάση (πράγμα για το οποίον πάλι θα προτρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας «πολιτική ανωμαλία» καθώς λέει και η κυρία Βούλτεψη Ασημακοπούλου).
Μπαρούφα δεύτερη, αλλά με εξέχουσα θέση στο Ανθολόγιον, ο κ. Πρετεντέρης: «Τέρμα οι απολύσεις, πάπαλα όλα αυτά!». Ακαρδος με τον κ. Μητσοτάκη ο κ. Πρετεντέρης, άκαρδος.
Πιο ευσπλαχνικός (μπαρούφα τρίτη και φαρμακερή) ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος. Οστις, παρ’ ότι (δια)δηλώνει στα πάνελ κατά των απολύσεων, απεφάνθη ότι: «Για τις 6.500 απολύσεις έως το τέλος του 2014 η δεξαμενή έχει βρεθεί». Ποια δεξαμενή, μωρέ!;! Βατράχια ζουν μέσα σ’ αυτήν τη δεξαμενή;Για ανθρώπους μιλάτε. Για ανθρώπους, που τους έχετε κάνει τη ζωή σφαγείο. Μόνον μέσα σε έναν μήνα απ’ όταν λέγατε ότι δεν θα πάρετε νέα μέτρα, ακριβαίνετε το ρεύμα της ΔΕΗ, περικόπτετε επικουρικές, ετοιμάζετε νέα σφαγή συντάξεων και στο όνομα ενός κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος, της τάξεως των 400 ευρώ, περικόπτετε επιδόματα – δεν έχει τέλος ο φόνος.
Αλλά εκτός από σας, το ίδιο «νέα μέτρα» λαμβάνει και από μόνη της η (ελεύθερη) αγορά (των σκλάβων). Με «μισθούς» κάτω απ’ τον κατώτατο μισθό «αμείβονται» όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοι στον τουρισμό (τύπου Τυνησίας) που φτιάχνετε. Γύρω σας χαμηλόμισθοι, υποαμειβόμενοι, μακροχρόνια απλήρωτοι, άνεργοι, μακροχρόνια άνεργοι και σεις καθισμένοι στο σβέρκο τους να τους μπήχνετε φόρους – ένας εφιάλτης δίχως τέλος,
που μήνα με τον μήνα χειροτερεύει, γίνεται αβάσταχτος. Αλλά ξέχασα! Διαπραγματεύεσθε.
Ο Γίγας Γκίκας!
Ο άγριος Χαρδούβελης! Ο Βεληγκίκας Χαρδούβελης! Ο άνθρωπος που απέδειξε πως ό,τι δεν σε σκοτώνει… το διαπραγματεύεσαι! Γίγας ο Γκίκας! Δημοσθένης! Εβαλε βοτσαλάκια στο στόμα του για να πετυχαίνει η ρητορική του τους Τροϊκανούς στο μάτι, αλλά κατάπιε τη γλώσσα του και μας πέτυχαν οι Τροϊκανοί στο δόξα πατρί. Ομως ας μην τον αδικούμε. Τουλάχιστον ο Γίγας Γκίκας δεν κάνει το λιοντάρι, δεν βρυχάται όπως ο κ. Σαμαράς ότι θα πάρει πίσω την Πόλη, αλλά σεμνά και ταπεινά κάνει τη δουλίτσα του. Αυτήν που
του ανέθεσαν: να πλέκει για τους Ελληνες βρόχους, λες και πλέκει καλάθια. Ησυχα-ήσυχα! Δεν θα μπει ποτέ στο Ανθολόγιο μπαρούφας ο Γίγας άγριος Γκίκας Χαρδούβελης, απλώς σιωπηλός τη νεκρολογία του έθνους υπογράφει κι αυτός, σε απαλό μάρμαρο παριανό, εύπλαστο πλην όμως ανθεκτικό – ευδιάκριτα να μείνουν στον αιώνα τα ονόματα Σαμαράς και Βενιζέλος και Στουρνάρας και Γιωργάκης και όλων όσοι μήδισαν εν μέση αγορά και πλήθουσα. Μπροστά στα μάτια της Βουλής και του Δήμου…

Όλη η Ελλάδα μια Μανωλάδα



Επιστροφή με ραγδαίους ρυθμούς σε εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα παρατηρείται χρόνο με το χρόνο στο πειραματόζωο που ονομάζεται “Ελλάδα”. Όπως όλα δείχνουν, κανείς δεν είναι διατεθειμένος, πλην ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων, να αντιπαρατεθεί δυναμικά με την εφιαλτική πραγματικότητα που διαμόρφωσε το καθεστώς “έκτακτης ανάγκης”, χρησιμοποιώντας στρατηγική σοκ και δέους. Μια κοινωνία μουδιασμένη, αποπροσανατολισμένη και τρομοκρατημένη, είναι παντελώς ανίκανη να ανακόψει την πτώση της, να ορθώσει το ανάστημά της και να διεκδικήσει το απαράγραπτο δικαίωμά της σε μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Ένα καταφανέστατο δείγμα ότι η περιβόητη “ανάπτυξη” και η τουριστική άνθηση δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με την αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, είναι και οι συνθήκες που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε κερδοφόρους τουριστικούς προορισμούς.

Σύμφωνα με επιτόπιους ελέγχους εκπροσώπων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων και ελεγκτών του ΣΕΠΕ και του ΙΚΑ, όλη η χώρα είναι κατάσπαρτη από μικρές “Μανωλάδες”. Οι “Μανωλάδες” αυτές δεν εντοπίζονται σε επαρχιακά φραουλοχώραφα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά σε προορισμούς που σφύζουν από τουριστική κίνηση. Ανάμεσα σε αυτούς τους προορισμούς περιλαμβάνονται οι Κυκλάδες, η Εύβοια, η Αχαΐα, η Ήπειρος και η Θεσσαλονίκη.

Ειδικότερα για τις Κυκλάδες (με την κορυφή της εργασιακής ζούγκλας να καταλαμβάνουν η Μύκονος και η Σαντορίνη) υπάρχουν εκατοντάδες καταγγελίες για αδήλωτη εργασία, απολύσεις με συνεχή αντικατάσταση του προσωπικού, αλλά και άθλιες συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων σε υπόγεια που παραχωρούν οι εργοδότες.

Παρότι η Κρήτη βουλιάζει από τουρισμό, στην Ιεράπετρα κανένας ξενοδόχος δεν εφαρμόζει την εθνική κλαδική σύμβαση ή την τοπική κλαδική Λασιθίου. Στη δε Εύβοια η ανασφάλιστη εργασία σπάει όλα τα κοντέρ και μάλιστα σε ξενοδοχεία που ανήκουν ακόμη και σε ηγετικά στελέχη της Ένωσης Ξενοδόχων. Επίσης πολλά ξενοδοχεία της Εύβοιας δεν άνοιξαν καθόλου φέτος λόγω φυγής των εργοδοτών στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα δεκάδες εργαζόμενοι να μείνουν απλήρωτοι.

Στην Αχαΐα εντοπίστηκε παραθαλάσσιο κατάστημα εστίασης, το οποίο δεν είχε ασφαλίσει ούτε έναν από τους 45 εργαζόμενους. Αλλά και στον υπόλοιπο νομό τα ποσοστά ανασφάλιστης εργασίας είναι δυσθεώρητα.

Αλλού, όπως στην Πρέβεζα και τα Γιάννενα, οφείλονται στους εργαζόμενους αποδοχές ακόμη και άνω των 12 μηνών, αλλά και στη Θεσσαλονίκη οι τζαμπατζήδες ξενοδόχοι αρνούνται πεισματικά να εφαρμόσουν την κλαδική σύμβαση και να αμείβουν το προσωπικό με τον κατώτερο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη.

Η κοροϊδία των επιταγών εισόδου (vouchers) έχει επιτείνει τη δουλοκτητική νοοτροπία των εργοδοτών, καθώς η ανακυκλούμενη παραχώρηση σε αυτούς δωρεάν εργατικών χεριών, τους κάνει να αμφισβητούν την αναγκαιότητα της αμοιβής στους επαγγελματίες.

Το σκηνικό της εργασιακής ζούγκλας συμπληρώνεται από τους συνήθεις διλημματικούς εκβιασμούς, την άτυπη επαναφορά του ελέγχου κοινωνικών φρονημάτων (όσον αφορά τη συνδικαλιστική δράση), τις εξαναγκαστικές συμφωνίες με τους εργαζόμενους κάτω από το τραπέζι και την υπερεργασία (υπερωρίες, ρεπό, νυχτερινά, εορτολόγια) να καταλήγει στις τσέπες των χαραμοφάηδων εργοδοτών.

Κατάλαβες τώρα περήφανε Ελληνάκο πού οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια η αποδοχή μιας νοσηρής κατάστασης που τόσα χρόνια είχε ως θύματά της τους μετανάστες; Κατάλαβες πού κατέληξε η ανοχή σου απέναντι σε φαινόμενα “Μανωλάδας”, τα οποία συστηματικά προσπερνούσες αφού αφορούσαν “τους άλλους”, τους εξαθλιωμένους ξένους εργάτες, και όχι τη βόλεψή σου; Να που όλη η Ελλάδα έγινε μια τεράστια Μανωλάδα. Και μάντεψε: οι δουλοκτήτες, οι τζαμπατζήδες εκμεταλλευτές του ιδρώτα σου είναι ντόπιοι, ελληναράδες με τη βούλα. 

Για αναρωτήσου Ελληνάκο μου: μήπως ήρθε η ώρα να γίνεις εσύ ο “βρωμοξένος”;
jungle-report
 http://seisaxthia.wordpress.com

17 Ιουλ 2014

Άνοίγει ξανά Ρωσική βάση στην Κούβα


www.onalert.gr
Η Μόσχα και η Αβάνα έχουν φτάσει σε συμφωνία σχετικά με την επαναλειτουργία της εγκατάστασης SIGINT στην περιοχη της Λούρδης στην Κούβα - η κάποτε μεγαλύτερη, αυτου του είδους, ξένη βάση της Ρωσίας – η οποία έκλεισε το 2001 λόγω οικονομικών προβλημάτων και υπό την πίεση των ΗΠΑ.Όταν λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις δουλευε χιλιάδες στρατιωτικό προσωπικό, του οποίου το έργο ηταν να υποκλέπτει μηνύματα απο και πρός το έδαφος των ΗΠΑ όπως και να παρέχει επικοινωνίες προς τα ρωσικά πολεμικά πλοία στο δυτικό ημισφάιριο.Η Ρωσία σκέφτεται την επαναλειτουργία της βάσης στην Λούρδη απο το 2004. Ωστόσο την προηγούμενη βδομάδα κατα την διάρκεια της επίσκεψης του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμιρ Πούτιν στην Κούβα έκλεισε η συμφωνία για την βάση, όπως αναφέρει η ρωσική εφημερίδα Κομερσάντ. Σχολιάζοντας την ειδηση στην εφημερίδα μια απο τις πηγές της αναφέρει: «Μπορώ να πω ένα πράγμα μόνο: Επιτέλους!» Προσθέτοντας ότι η σημασία της κίνησης αυτης είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί.

Η βάση στην Λούρδη, ένα προάστιο της Αβάνας βρίσκεται μόλις 250km από τις ΗΠΑ, και λειτούργησε το 1967. Στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου ήταν το μεγαλύτερο κέντρο πληροφοριών της Ρωσίας σε μια ξένη χώρα, με 3.000 προσωπικό.
Από τη βάση η Ρωσία μπορούσε να παρεμποδίσει τις επικοινωνίες στο μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και την μυστική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ του διαστημικού σταθμού στην Φλόριντα και των αμερικανικών διαστημοπλοίων.
Ο Ραούλ Κάστρο, ο τότε υπουργός Άμυνας της Κούβας, το 1993 μάλιστα καυχήθηκε ότι η Ρωσία έλαβε το 75% των πληροφοριών της μέσω της Lourdes. Πολύ πιθανό αυτο το νούμερο να ηταν υπερβολή αλλα όχι και με μεγάλο ποσοστό.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η βάση άρχισε να διώχνει προσωπικό αλλά συνέχισε την λειτουργία της. Μετά το χτύπημα της Ρωσίας απο την οικονομική κρίση του 1998, ήταν δύσκολο για την Ρωσία να διατηρήσει πολλά από τα παλιά περιουσιακά της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης και της βάσης στην Λούρδη.
Στη σοβιετική εποχή η Κούβα έδινε την βάση στην Ρωσία χωρίς ενοίκιο, ωστόσο ξεκινώντας το 1992 η Μόσχα έπρεπε να πληρώνει την Αβάνα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, εκτός από τις λειτουργικές δαπάνες, για να κρατήσει την εγκατάσταση ανοιχτή.
Ένα πρόσθετο χτύπημα για την Ρωσία ήρθε τον Ιούλιο του 2000, όταν η αμερικανική Βουλή πέρασε το Ρωσο-Αμερικανικό νομοσχέδιο Εμπιστοσύνης και Συνεργασίας (The Russian-American Trust and Cooperation Act), ένα νομοσχέδιο που θα απαγόρευε την Ουάσιγκτον από την αναδιάρθρωση οποιουδήποτε ρωσικού χρέους στις ΗΠΑ, εκτός αν η εγκατάσταση στην Λούρδη έκλεινε.
Κι έτσι η Μόσχα έκλεισε την Λουρδη το 2001 και την στρατιωτική βάση της στο Βιετνάμ (Cam Ranh). Οι δύο αυτες κινήσεις αναφέρονται ως σημαντικά μέτρα προς την αντιμετώπιση των ανησυχιών που έχουν οι Αμερικανοί. Όμως, σύμφωνα με στρατιωτική πηγή που επικαλείται η εφημερίδα Kommersant, οι ΗΠΑ «δεν εκτιμούν αυτη την χειρονομία καλής θέλησης μας.»
Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες ως προς το πότε θα επαναλειτουργήσουν οι εγκαταστάσεις στην Λούρδη, ωστόσο ειναι σίγουρο οτι πλέον απαιτείται λιγότερο προσωπικό δεδομένου οτι πολλές λειτουργίες μπορούν να γινουν αυτοματα απο τον εξοπλισμό επιτηρησης/παρακολούθησης. Με την επαναλειτουργία της Λουρδης η Μόσχα θα εχει σαφώς καλύτερες πηγές πληροφόρησης.
Μετάφραση/Επιμέλεια – OnAlert
Πηγη – Rt.com

Το ταξίδι του Putin στη Λατινική Αμερική

www.antinews.gr
του Dmitri Trenin

Το ταξίδι του Vladimir Putin στη Λατινική Αμερική έχει σκοπό να αποδείξει πολλά πράγματα.  Πρώτον, ότι η Ρωσία είναι μια παγκόσμια, όχι περιφερειακή, δύναμη, όπως την χαρακτήρισε προσφάτως ο Barack Obama. Συζητώντας με ηγέτες στο ίδιο το κατώφλι των ΗΠΑ, είναι ένας σίγουρος τρόπος να στείλει κανείς αυτό το μήνυμα. Δεύτερον, ότι η αποπομπή της Ρωσίας από την G8, απλώς σπρώχνει τη Μόσχα να εργαστεί πιο στενά με τους μη δυτικούς εταίρους. Η συμφωνία για μια BRICS τράπεζα, που ελήφθη στη σύνοδο κορυφής στη Φορταλέζα της Βραζιλίας, προωθεί αυτή την ομάδα πέρα από το επίπεδο των συνόδων. Τρίτον, η Μόσχα δεν υπερασπίζεται απλώς τα συμφέροντά της έναντι των ΗΠΑ. Φαίνεται έτοιμη να αναλάβει τα παράπονα των άλλων, είτε πρόκειται για τον αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ ή τη διαφωνία για τα νησιά Φώκλαντα/Μαλβίνες μεταξύ της Αργεντινής και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η επίσκεψη δεν είναι μόνο πολιτική. Πιστός στους τύπους, ο Vladimir Putin ενδιαφέρεται έντονα να κλείσει οικονομικές συμφωνίες. Το εμπόριο της Ρωσίας με τη Λατινική Αμερική είναι μικρό: μόλις 185 εκατ. δολάρια με την Κούβα, 1,5 δισ. δολάρια με την Αργεντινή. Η διαγραφή του χρέους από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης ωστόσο, θα τονώσει τις επενδύσεις στην εξερεύνηση πηγών ενέργειας στα ανοικτά της Κούβας. Με δεδομένη την απροθυμία των ΗΠΑ να επιτρέψουν τους σταθμούς πλοήγησης Glonass της Ρωσίας στο δικό τους έδαφος, η Ρωσία σχεδιάζει τώρα να τους χτίσει στη Νικαράγουα. Η Ρωσία είναι επίσης έτοιμη να γίνει ένας φρουρός ασφαλεία «για να προστατέψει έναντι πιθανών προκλήσεων» το υπό κινεζική ηγεσία project ενός καναλιού μεταξύ του Ειρηνικού και του Ατλαντικού κατά μήκος της Νικαράγουα. Είναι ωστόσο η απειλούμενη με χρεοκοπία Αργεντινή την οποία η Μόσχα θεωρεί ως έναν ιδιαίτερα ελπιδοφόρο εταίρο.
Σε αντίθεση με την κινεζική επέκταση στη Λατινική Αμερική, η οποία είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου οικονομική, η εμπλοκή της Ρωσίας γίνεται όλο και περισσότερο γεωπολιτική. Η συνάντηση του Vladimir Putin με τον 87χρονο Fidel Castro ήταν συμβολική, ως μια σύνδεση δύο εποχών. Την τελευταία φορά που ο Putin επισκέφθηκε την Αβάνα το 2000, έκλεισε τη ρωσική μονάδα συλλογής πληροφοριών στη Λούρδη, ως μια χειρονομία καλής θέλησης προς τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την άποψη του Putin, η κίνησή του αυτή τότε, και μετά από τις 11 Σεπτεμβρίου, δεν εκτιμήθηκε επαρκώς από την Ουάσιγκτον. Με την μελλοντική ναυτική και εναέρια παρουσία της Ρωσίας στη Νικαράγουα, ανεξαρτήτως από το πόσο περιορισμένη θα είναι, η Λατινική Αμερική θα προστεθεί στην ατζέντα των αμερικανό-ρωσικών σχέσεων. Ο Fidel μπορεί να χαμογελάσει συγκρατημένα.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=56135
: capital.gr

Ο κύκλος της βίας επαναλαμβάνεται


Ως γνωστόν, η ισραηλινο-παλαιστινιακή συγκρουσιακή κατάσταση συντηρείται κυρίως εξαιτίας της εκατέρωθεν διαφωνίας για την επίλυση τεσσάρων προβλημάτων:
♦ Την ίδρυση και τα όρια του παλαιστινιακού κράτους.
Το μελλοντικό καθεστώς της Ιερουσαλήμ.
♦ Τη συνεχή επέκταση των εβραϊκών εποικισμών.
♦ Το δικαίωμα της επιστροφής των περίπου πέντε εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων.
Οι αφορμές
Πέρα από τα παραπάνω μακροχρόνια προβλήματα, η εκάστοτε έναρξη της βίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων συνήθως οφείλεται σε διάφορες άλλες αφορμές. Για παράδειγμα, το 2008 εξαιτίας της απότομης αύξησης του αριθμού και της συχνότητας των εκτοξεύσεων ρουκετών από τη Λωρίδα της Γάζας προς τα ισραηλινά εδάφη, ξεκίνησε η επιχείρηση «Cast Lead » (27 Δεκεμβρίου 2008 – 18 Ιανουαρίου 2009), που στοίχισε τη ζωή σε 1.391 Παλαιστίνιους και 13 Ισραηλινούς. Η επιχείρηση περιλάμβανε 2.360 αεροπορικές επιθέσεις, ναυτικό αποκλεισμό και βομβαρδισμό, καθώς και χερσαία εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας. Από την πλευρά τους, οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις εκτόξευσαν συνολικά περισσότερες από 750 ρουκέτες και όλμους κατά του Ισραήλ. Στη Λωρίδα της Γάζας καταστράφηκαν περισσότερες από 3.500 οικίες και το συνολικό κόστος των υλικών καταστροφών για τους Παλαιστίνιους ανήλθε στα 1,9 δισ. δολάρια.
Στα τέλη του 2012, ο κύκλος βίας ξεκίνησε μετά τη μαζική εκτόξευση ρουκετών από τη Λωρίδα της Γάζας και τον θάνατο του Αχμέντ αλ-Τζαμπάρι, ηγέτη της στρατιωτικής πτέρυγας της παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς, γνωστής ως Izz ad -Din al-Qassam Brigades ή Al-Qassam Brigades . Από τις 14 έως τις 22 Νοεμβρίου 2012, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις διεξήγαγαν την επιχείρηση «Pillar of Defense », με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 167 Παλαιστίνιοι και έξι Ισραηλινοί. Η επιχείρηση περιλάμβανε περισσότερες από 1.500 αεροπορικές επιθέσεις και την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων πέριξ της Λωρίδας της Γάζας. Οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις εκτόξευσαν συνολικά περισσότερες από 667 ρουκέτες, όλμους και βλήματα εδάφους – εδάφους μικρού βεληνεκούς.
Η πρόσφατη κλιμάκωση της έντασης πυροδοτήθηκε μετά την απαγωγή και τη δολοφονία τριών Ισραηλινών εφήβων στη Δυτική Όχθη, καθώς και τον θάνατο ενός 16χρονου Παλαιστίνιου από Ισραηλινούς εξτρεμιστές στην Ιερουσαλήμ. Στις 8 Ιουλίου 2014, το Τελ Αβίβ και πάλι αποφάσισε τη διεξαγωγή μιας εκκαθαριστικής επιχείρησης στη Λωρίδα της Γάζας, με την ονομασία «Protective Edge», η οποία μέχρι τις 16 Ιουλίου προκάλεσε τον θάνατο 204 Παλαιστινίων (σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 77% των θυμάτων αφορά άμαχο πληθυσμό), τον τραυματισμό 1.390 και την καταστροφή 560 κατοικιών. Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις διεξήγαγαν 1.300 αεροπορικές επιθέσεις, ενώ οι Παλαιστίνιοι εκτόξευσαν περισσότερες από 1.000 ρουκέτες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ, το οπλοστάσιο των Παλαιστινίων διαθέτει περίπου 5.000 ρουκέτες. Αν πράγματι είναι σωστή αυτή η εκτίμηση, τότε οφείλεται αφενός στην αδυναμία των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών να συλλέξουν τις απαραίτητες πληροφορίες στην περιοχή της Γάζας, αφετέρου να ελέγξουν τη ροή ανθρώπων και αγαθών στα σύνορα με την Αίγυπτο. Προς το παρόν, το Ισραήλ αντιμετωπίζει την απειλή των ρουκετών με τις οκτώ πυροβολαρχίες του αυτοκινούμενου αντιβαλλιστικού συστήματος «Iron Dome», το οποίο, σύμφωνα με ισραηλινές πηγές, αναχαιτίζει περίπου το 90% των ρουκετών που εκτοξεύονται (έναντι 84%, στη διάρκεια της επιχείρησης «Pillar of Defense » το 2012).
Απειλή
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, αυτό που προβληματίζει έντονα τους Ισραηλινούς είναι οι εκτοξεύσεις εκατοντάδων ρουκετών από τη Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι στιγμής, η εν λόγω ασύμμετρη απειλή δεν έχει προκαλέσει σοβαρές υλικές ή και ανθρώπινες απώλειες. Ως εκ τούτου, στην παρούσα φάση δεν χαρακτηρίζεται ως «σημαντική απειλή κατά του εβραϊκού κράτους». Ωστόσο, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αφενός αυξάνεται βαθμιαία ο αριθμός των ρουκετών και των βλημάτων εδάφους – εδάφους που κατασκευάζουν ή και προμηθεύονται οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις, αφετέρου μεγεθύνεται σταδιακά και το βεληνεκές τους.
Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης «Protective Edge » είναι η εξουδετέρωση της εν λόγω απειλής. Ενώ η δυσανάλογη χρήση βίας των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων απέναντι στην ελαφρά εξοπλισμένη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς και των υπόλοιπων ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων της Γάζας ερμηνεύεται ως «πίεση για τον τερματισμό των εκτοξεύσεων» και ως «αποτροπή για την έναρξη μελλοντικών εκτοξεύσεων».
Πέραν αυτών, ο Νετανιάχου επιδιώκει να αποκομίσει και επιπρόσθετα οφέλη. Συγκεκριμένα, η διεξαγωγή των παρατεταμένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στη Γάζα, αφενός ενισχύει τη συνοχή της κυβέρνησης συνασπισμού, αφετέρου δίνει ανεπίσημα το πράσινο φως για την επέκταση του παράνομου εποικισμού της Δυτικής Όχθης. Επίσης, αναμένει ένα πιθανό νέο ενδοπαλαιστινιακό σχίσμα μεταξύ Χαμάς και Φατάχ.
Είναι γεγονός ότι η Χαμάς βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Ειδικά μετά την έναρξη της Αραβικής Άνοιξης και τον θρησκευτικό εμφύλιο της Συρίας, τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα δεν την ευνοούν. Η σουνιτική κυβέρνηση της Γάζας απώλεσε τους βασικούς ηθικούς και οικονομικούς σιίτες υποστηρικτές της, όπως τη Δαμασκό, τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου και προπαντός την Τεχεράνη. Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Ακόμη και η γειτονική σουνιτική Αίγυπτος του Φατάχ ελ Σίσι αντιμετωπίζει τη Χαμάς ως παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Επομένως, η αποδυνάμωσή της είναι «καλοδεχούμενη» από το Κάιρο. Παρ’ όλα αυτά, ελπίζει ότι το Κάιρο θα κρατήσει ανοικτό κατά περιόδους το πέρασμα της Ράφα, γεγονός που θα διευκολύνει τη μαζική μετακίνηση των Παλαιστίνιων αμάχων προς το Σινά, αλλά και τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι παράπλευρες ανθρώπινες απώλειες θα περιορισθούν ως έναν βαθμό.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Χαμάς αντιλαμβάνεται ότι το οπλοστάσιό της δεν διαθέτει την απαιτούμενη επιχειρησιακή δυνατότητα, προκειμένου να προκαλέσει ανθρώπινα θύματα στα εβραϊκά εδάφη. Μέχρι στιγμής, μόνο ένας Ισραηλινός έχασε τη ζωή του. Υπολογίζει όμως ότι όσο συνεχίζονται οι εκτοξεύσεις ρουκετών τόσο αυξάνεται η εμπειρία της στην ποιότητα κατασκευής, τη χρήση και την αποτελεσματικότητα του οπλοστασίου της. Με άλλα λόγια, επιδιώκει να αποκτήσει μελλοντικά ένα βαλλιστικό οπλοστάσιο ανάλογο με αυτό που διαθέτει η Χεζμπολάχ εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία.
Η άρνηση της Χαμάς να αποδεχθεί την πρόσφατη πρόταση του Καΐρου για κατάπαυση του πυρός ερμηνεύεται ως τήρηση σκληρής στάσης, προκειμένου το Ισραήλ να αποδεχθεί τουλάχιστον κάποιους από τους όρους που έχει θέσει (τερματισμό των αεροπορικών επιθέσεων, άρση του αποκλεισμού της Γάζας, άνοιγμα του περάσματος της Ράφα και απελευθέρωση των Παλαιστίνιων κρατουμένων). Από μια άλλη σκοπιά, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος ότι αυτή η άρνηση αποσκοπεί στο να παρασύρει τον ισραηλινό στρατό στη διεξαγωγή χερσαίων επιχειρήσεων εντός της Λωρίδας της Γάζας. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρξουν θύματα και από την ισραηλινή πλευρά. Επιπρόσθετα, όσο αυξάνεται ο αριθμός των Παλαιστινίων που χάνουν τη ζωή τους τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να αφυπνισθεί ο αραβικός κόσμος και η διεθνής κοινότητα, προκειμένου να ασχοληθούν σοβαρά με την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος. Από αυτή την οπτική γωνία, «ο χρόνος είναι με το μέρος της Χαμάς»!
Τα ενδεχόμενα
Σενάριο πρώτο (αναμενόμενο): Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, έχοντας εξουδετερώσει ένα σημαντικό μέρος των υποδομών των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων, αναμένουν εκ νέου τη διαμεσολάβηση του Καΐρου και της Ουάσιγκτον για τη σύναψη μιας ακόμη προσωρινής συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός. Προς το παρόν, όμως, ούτε η Χαμάς προτίθεται να τερματίσει τις εκτοξεύσεις ρουκετών, αλλά ούτε και οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις τη στοχο-ποίηση της Χαμάς.
Σενάριο δεύτερο (απευκταίο): Σε περίπτωση που δεν ευοδωθεί σύντομα η από κοινού συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, τότε είναι πολύ πιθανόν το Τελ Αβίβ να οδηγηθεί στη λήψη απόφασης για τη διεξαγωγή μιας ευρείας χερσαίας εκκαθαριστικής επιχείρησης στη Λωρίδα της Γάζας. Η εισβολή και η παραμονή του ισραηλινού στρατού στην περιοχή της Γάζας, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, πέρα από την πλήρη εξουδετέρωση των στρατιωτικών υποδομών της Χαμάς, θα επιτρέπει στους Ισραηλινούς αφενός να ελέγχουν στενά τη δραστηριότητά της, αλλά και μελλοντικά να διαπραγματευθούν με ευνοϊκούς όρους την απόσυρσή τους.
Ωστόσο, ένα τέτοιο σενάριο, πέρα από τις αναμενόμενες διεθνείς αντιδράσεις, θα κοστίσει ακριβά στους Ισραηλινούς, τόσο οικονομικά όσο και σε ανθρώπινες απώλειες. Στο Τελ Αβίβ ανησυχούν ότι η επιμονή της Χαμάς να εκτοξεύει ακατάπαυστα «ακίνδυνες» ρουκέτες έχει ως στόχο να παρασύρει τον Νετανιάχου στη λήψη απόφασης για χερσαία εισβολή. Εφόσον οι ισραηλινοί δορυφόροι, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οι υπηρεσίες πληροφοριών αδυνατούν να εντοπίσουν τα σημεία εκτόξευσης των ρουκετών και γενικότερα να συλλέξουν τις απαιτούμενες πληροφορίες για τη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς, δεν είναι απίθανο οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις να είναι προετοιμασμένες και να επιδιώκουν την εισβολή. Μήπως μετά την εισβολή αποκαλυφθεί μια σημαντική υπόγεια στρατιωτική υποδομή, ανάλογη με αυτή που κατασκεύασε η Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο το 2006; Πόσο σημαντική είναι η απειλή να «παγιδευτούν» οι χερσαίες ισραηλινές δυνάμεις; Τι είδους όπλα μπορεί να διαθέτει η Χαμάς; Το 2006, η Χεζμπολάχ είχε προμηθευθεί τα ρωσικά αντιαρματικά βλήματα Kornet και προκάλεσε σοβαρές απώλειες στα ισραηλινά άρματα Merkava. Ποιο θα είναι το συνολικό κόστος μιας χερσαίας εισβολής; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν σοβαρά τον Νετανιάχου και δεν έχει λάβει μέχρι στιγμής την απόφαση.
Σενάριο τρίτο (ενδιάμεσο): Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις στη Λωρίδα της Γάζας προμηθεύονται πυρομαχικά και όπλα μέσα από τούνελ στην περιοχή της Ράφα. Επομένως, δεν είναι απίθανο να αποφασίσουν την κατάληψη μιας στενής λωρίδας κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας με την Αίγυπτο (γνωστής ως «Philadelphi Corridor», μήκους 14 χιλιομέτρων). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα επιδιώξουν να ελέγξουν πλήρως τη ροή αγαθών και ανθρώπων από την Αίγυπτο προς την περιοχή της Γάζας και αντίστροφα. Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να αποφέρει περισσότερα οφέλη για τους Ισραηλινούς, αν προηγουμένως είχε πραγματοποιηθεί εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας και είχαν ολοκληρωθεί οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.
Ανεξάρτητα από τα πιθανά σενάρια που αφορούν την παρούσα ισραηλινο-παλαιστινιακή κρίση, αυξημένες πιθανότητες συγκεντρώνει και η διεξαγωγή εκκαθαριστικής επιχείρησης στη χερσόνησο του Σινά (νότια της Λωρίδας της Γάζας) από τον αιγυπτιακό στρατό κατά των θυλάκων που έχουν δημιουργήσει ένοπλοι σουνίτες τζιχαντιστές. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι για τη δράση τους οι αιγυπτιακές και ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ανταλλάσσουν πληροφορίες και αναμένεται να συνεργασθούν περαιτέρω, στην περίπτωση που συναποφασισθεί η διεξαγωγή μιας ευρείας εκκαθαριστικής επιχείρησης. Όλα αυτά βέβαια συνιστούν πιθανά σενάρια και η εξέλιξή τους θα εξαρτηθεί ως έναν βαθμό και από τη στάση της Χαμάς. Αν προκύψει σύντομα μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, τότε θα ολοκληρωθεί η επιχείρηση «Protective Edge », θα καταγραφούν και πάλι οι υλικές και ανθρώπινες απώλειες, ενώ ένας νέος κύκλος βίας θα αναμένεται να ξεκινήσει στο άμεσο μέλλον.
Στόχοι ρουτίνας για το Ισραήλ
Η Λωρίδα της Γάζας είναι μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη. Περίπου 1,7 εκατ. Παλαιστίνιοι ζουν σε μια στενή λωρίδα γης, με έκταση λίγο μικρότερη της Θάσου. Το ενδοπαλαιστινιακό σχίσμα του 2007 ανάγκασε
χιλιάδες υποστηρικτές της Φατάχ να εγκαταλείψουν τη Λωρίδα της Γάζας και να
εγκατασταθούν στη Δυτική Όχθη. Έκτοτε, η περιοχή ελέγχεται πλήρως από την
τρομοκρατική για αρκετές δυτικές χώρες Χαμάς, η οποία είχε κερδίσει τις εκλογές του 2006. Ο πολύχρονος αποκλεισμός της από τους Ισραηλινούς - και επί εποχής Μουμπάρακ από τους Αιγύπτιους - είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό στις μετακινήσεις των κατοίκων, τη σημαντική έλλειψη φαρμάκων, βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης και φυσικά τη δραματική υποβάθμιση της καθημερινότητάς τους.
Στα νότια, το μεθοριακό πέρασμα της Ράφα ελέγχεται από τους Αιγύπτιους και ανοίγει περιοδικά, κυρίως για ανθρωπιστικούς λόγους. Η παραοικονομία και
η μεταφορά οπλισμού πραγματοποιείται από τούνελ, που κατασκευάζονται εκατέρωθεν των συνόρων Γάζας – Σινά και συνιστούν στόχους ρουτίνας για την ισραηλινή πολεμική αεροπορία.
*O Βασίλης Γιαννακόπουλος είναι γεωστρατηγικός αναλυτής.

16 Ιουλ 2014

Γάζα: Το διαρκές “Άουσβιτς” του Ιμπεριαλισμού

Όταν ο Γκαίρινγκ, υπαρχηγός του Χίτλερ και επικεφαλής της Γκεστάπο, ανέλαβε την ηγεσία του υπουργείου των Εσωτερικών στην κυβέρνηση των ναζί, απευθυνόμενος στην αστυνομία του Ντόρτμουντ, δήλωσε: «Δύο είδη νόμου ξέρω, γιατί ξέρω και δύο είδη ανθρώπων: αυτούς που είναι με το μέρος μας και αυτούς που είναι εναντίον μας»!
   Αυτός ο «νόμος», ο «νόμος» του «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», ο «νόμος» των ναζί, έγινε παγκόσμιος νόμος της «νέας τάξης πραγμάτων» στο λυκαυγές του 21ου αιώνα. Του «νέου αμερικανικού  αιώνα», όπως τον έχουν βαφτίσει τα γεράκια της Ουάσινγκτον…
   Συνιστά ιστορική παραφροσύνη. Κι όμως: Εφτά ολόκληρες δεκαετίες μετά το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, εκείνος που αναβιώνει την «λογική» του Γκέρινγκ είναι το κράτος του Ισραήλ. Ο «νόμος» που εφαρμόζει το Ισραήλ, αυτή η ύβρις κατά του Ανθρώπου, αποτελεί μετουσίωση του χιτλερικού δόγματος: «Εφόσον σε παρακολουθώ είσαι ύποπτος, εφόσον σε εκτελώ είσαι ένοχος, εφόσον σε βομβαρδίζω είσαι τρομοκράτης»!
   Η «λογική» του φασισμού, στην εκδοχή της κυβέρνησης του Ισραήλ, λέει: Δεν είναι ο Νετανιάχου ο δολοφόνος. Δεν φταίει αυτός. Φταίνε τα... θύματά του. Φταίνε οι εκτελεσμένοι, φταίνε οι δολοφονημένοι! Και φταίνε γιατί είναι Παλαιστίνιοι, γιατί είναι Λιβανέζοι, γιατί είναι Σύροι. Γιατί είναι άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου που υπέπεσαν στο «έγκλημα» να μη συμφωνούν με το Ισραήλ. Οι δε Παλαιστίνιοι φταίνε διπλά: Γιατί δεν συναινούν με την κατοχή της πατρίδας τους από το Ισραήλ….
   Ο ίδιος φασισμός, πριν 70 χρόνια έλεγε: «Ο Χίτλερ δεν ήταν αντισημίτης. Απλώς, εκείνοι έκαναν το "λάθος" να είναι Εβραίοι»!
   Κατά την ορολογία της περίφημης «διεθνούς κοινότητας», η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ δεν είναι έγκλημα. Δεν είναι δολοφονία. Δεν είναι βαρβαρότητα. Κατά την ορολογία του ΟΗΕ, πρόκειται απλώς για μια ...«υπερβολή»! Που όπως δήλωσε ο κύριος ΓΓ του ΟΗΕ, ο Μπαν Κι Μουν, του προκαλεί… «ανησυχία». Μετά από περίπου 200 νεκρούς και μετά από 1.300 τραυματίες, ο κ.Μουν νιώθει… «ανησυχία». Τι λες!
   Το 2009, στην προηγούμενη ανάλογης έκτασης θηριωδία εκ μέρους του Ισραήλ, τα επίσημα στοιχεία μιλούσαν για 1.010 νεκρούς Παλαιστίνιους (τα 2/3 παιδιά, γυναίκες και άμαχος πληθυσμός), για πάνω από 4.500 τραυματίες και 90.000 εκτοπισμένους. Αλήθεια για ποιο πράγμα «ανησυχεί» ο κ Μουν; Μήπως αυτή τη φορά το Ισραήλ δεν πετύχει τα «ανθρωπιστικά» του στάνταρ;
   Τότε οι εντολές που είχαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες ήταν: «Πρώτα πυροβολείτε και μετά ελέγχετε ποιον χτυπήσατε». «Καλύτερα να χτυπήσετε έναν αθώο, παρά να διστάσετε να χτυπήσετε τον εχθρό». «Αν δεν είστε σίγουροι, σκοτώστε». «Δεν υπάρχουν αθώοι». «Πρώτα πυροβολείτε και μετά σκέφτεστε». Αυτές ήταν μερικές από τις διαταγές με τις οποίες ο στρατός του Ισραήλ ενεργούσε στην επί 22 μέρες γενοκτονία των Παλαιστινίων. Το αποκάλυψαν - μιλώντας στην ισραηλινή ανθρωπιστική οργάνωση «Σπάστε τη Σιωπή» - τριάντα Ισραηλινοί στρατιώτες που συμμετείχαν, τότε, στην εισβολή στη Γάζα. Σήμερα οι εντολές είναι οι ίδιες. Μόνο που στη θέση του «πυροβολείστε» υπάρχει το «βομβαρδίστε»… 
   Τι είναι η εκτέλεση παιδιών και γυναικών; Το θανατικό για χιλιάδες αμάχους Παλαιστίνιους, τι είναι; Είναι χιτλερική τακτική; Είναι κτηνωδία; Είναι φρικαλέος ιμπεριαλισμός; Όχι! Κατά την ΕΕ πρόκειται απλώς για μια ...«δυσανάλογη» πράξη! Που, όπως με σοφία κατέληξε προχτές το ευρωαπαράτ, καλόν είναι να αποφεύγεται. Τόσο… σθεναρή εκδηλώθηκε η αντίδραση των Μέρκελ, Μπαρόζο, Γιούνγκερ και των λοιπών ευρωΜέτερνιχ. Οι οποίοι έκαναν πάλι το καθήκον τους: Τήρησαν για μια ακόμα φορά τις δήθεν «ίσες αποστάσεις». Παράστησαν τους… «ουδέτερους». Και συνέστησαν… «ψυχραιμία».
      Αλλά, όση «ψυχραιμία» κι αν διαθέτεις, δεν μπορεί να μην διαπιστώνεις ότι η  «ουδετερότητα» αυτής της περίφημης «διεθνούς κοινότητας» δεν απέχει πολύ από αυτό που περιέγραφε ο Αριστοτέλης στην «Αθηναίων Πολιτεία»: Ο Σόλωνας, αναφέρει ο Αριστοτέλης, είχε καταγγείλει στην εποχή του πως όταν μένει κανείς αμέτοχος και «ουδέτερος» σε θέματα ζωής και θανάτου, θα πρέπει να θεωρείται άτιμος!
   Παρεμπιπτόντως (1): Ο κύριος Ούντο Βόινγκτ  - στις εκδηλώσεις του οποίου για τον Χίτλερ το 2005 συμμετείχε η Χρυσή Αυγή – είναι ο ευρωβουλευτής που εξέλεξε στις πρόσφατες ευρωεκλογές το ναζιστικό γερμανικό κόμμα NPD. Ε, ο κύριος αυτός, εδώ και μια βδομάδα αποτελεί εκλεκτό μέλος της Επιτροπής Ελευθεριών των Πολιτών του Ευρωκοινοβουλίου. Δηλαδή είναι υπεύθυνος για θέματα… ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
   Παρεμπιπτόντως (2): Χτες ο κύριος Σουλτς, κάλεσε τους «μπράβους» να πετάξουν έξω από την αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Κ.Παπαδάκη, διότι… έθιξε την Μαρί Λεπέν!
   Καταλάβατε τώρα ποιά είναι η «Ευρώπη των λαών» που συνιστά «ψυχραιμία» και προς αυτούς που ρίχνουν τις βόμβες και προς τους άλλους που δέχονται τις βόμβες;…

   Η πολεμική μηχανή του Ισραήλ ξεκληρίζει, εξοντώνει, δολοφονεί, κι αυτοί, οι μεγάλες Δυνάμεις, οι διεθνείς οργανισμοί του «νεοταξίτικου» γκανγκστερισμού, η «παλιά» και η «νέα» Ευρώπη, ο παλιός και ο «Νέος Κόσμος» της ιμπεριαλιστικής παλιανθρωπιάς, παίζουν με τις λέξεις. Εμείς δε θα παίξουμε. Οι σφαγείς του κράτους του Ισραήλ, μαζί με εκείνους που κάνουν πλάτες στους σφαγείς, είναι «απλώς» ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.
   Δεσπόζουσα θέση στην ομάδα διεθνούς επιμελητείας που απολαμβάνει το Ισραήλ κατέχουν οι εκάστοτε εκπρόσωποι της «ηγέτιδας δύναμης» του «ελεύθερου κόσμου».
   Είναι αυτοί - οι των ΗΠΑ - που έχουν εμποδίσει στον ΟΗΕ πάνω από 50 φορές ακόμα και την έκδοση τυπικών ψηφισμάτων συμπαράστασης στο λαό της Παλαιστίνης. Είναι αυτοί που διά στόματος του βραβευμένου με Νόμπελ… Ειρήνης προέδρου τους, δήλωναν: «Το Ισραήλ αποτελεί ένα "θαύμα" που συνέβη στη Μέση Ανατολή (...). Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες, όχι μόνο ως Αμερικανοί, αλλά επίσης και ως πολίτες του κόσμου για τις υπηρεσίες σας»... (Μπάρακ Ομπάμα, δηλώσεις από την Ιερουσαλήμ, 23/7/2008).
   Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το δράμα της Παλαιστίνης. Το έγκλημα που διαπράττει το Ισραήλ είναι τέτοιο, η θηριωδία είναι τέτοια, που προς στιγμήν ακόμα και τα συναισθήματα της οργής και του μίσους παραμερίζονται. Στη θέση τους γεννιέται ένα αίσθημα απορίας: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια βαρβαρότητα. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ανθρωποειδή, που κουβαλάνε τέτοια κτηνωδία.
   Είναι λάθος να επιχειρεί να δώσει κανείς απάντηση αποδίδοντας τη μορφή που παίρνει η κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ σαν προϊόν της «ψυχοσύνθεσης» των ηγετών του. Το μακελειό, η γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων, είναι κάτι πολύ περισσότερο: Είναι έκφραση της «ψυχοσύνθεσης» ενός ολόκληρου συστήματος. Είναι καθρέφτης της «ψυχοσύνθεσης» του ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός δεν θα ήταν τέτοιος αν  η επιθετική του φύση δεν τον οδηγούσε σε συμπεριφορές βγαλμένες κατ' ευθείαν από τα «κατηχητικά» του Άουσβιτς.
   Ο,τι συμβαίνει στη Γάζα είναι ιμπεριαλισμός. Γιατί η Γάζα δεν βρίσκεται μόνο στην Παλαιστίνη. «Γάζα» είναι οι βομβαρδισμοί κομβόι άμαχων προσφύγων (στη Σερβία). «Γάζα» είναι οι μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων (στο Αφγανιστάν). «Γάζα» είναι η εξολόθρευση κάθε μορφής ζωής (στη Φαλούτζα). «Γάζα» είναι οι αεροπορικές επιδρομές κατά διαδηλωτών (!), μέρα - μεσημέρι (στη Ράφα). «Γάζα» είναι η «εξαφάνιση» ολόκληρων πόλεων (Τζενίν). «Γάζα» είναι η στοχοποίηση εγκαταστάσεων του ΟΗΕ (Λίβανος). «Γάζα» είναι το μακελειό στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας που αντιμάχονται το φασισμό των φιλοναζιστών του Κιέβου.
   Για τις εικόνες των βομβαρδιστικών να σημαδεύουν την κατεχόμενη επί δεκαετίες Παλαιστίνη, για τα διαμελισμένα κορμιά, για τα αιμόφυρτα παιδικά σώματα στα χαμόσπιτα της κοντά δέκα χρόνια αποκλεισμένης Γάζας, ο ένοχος δεν είναι, απλά, το Ισραήλ. Είναι ό,τι εκπροσωπεί το Ισραήλ και οι προστάτες του.
   Και για να τελειώνουμε με τους συκοφάντες περί «αντισημιτισμού» και με τα υπόλοιπα καρτούν της ιδεολογικής τρομοκρατίας τύπου «Αμανπούρ»: Αυτό που εκπροσωπεί το κράτος του Ισραήλ και οι προστάτες του, είναι ύβρις πρώτα απ’ όλα, για την βαριά και πολύτιμη ιστορία που κουβαλάει ο ίδιος λαός του Ισραήλ.
   Όπως ύβρις για την ιστορία του ελληνικού λαού είναι το γεγονός ότι στις συμμαχίες που έχει συνάψει αυτή η συμμορία των προστατών του Ισραήλ, μέλος τους είναι και η Ελλάδα. Πρόκειται για την Ελλάδα του Σαμαρά, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της τρόικας, του ΔΝΤ και του Βενιζέλου. Ο οποίος, προχτές, απέδειξε για μια ακόμα φορά τι σημαίνει να είσαι υπουργός Εξωτερικών που… «τιμά» την ιστορία του ελληνικού λαού: Λίγες μέρες πριν την επέτειο της τουρκικής εισβολής στην μαρτυρική και κατεχόμενη Κύπρο, μίλησε για την (κατεχόμενη) Γάζα και «καταδίκασε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»…


email: mpog@enikos.gr

Φασισμός στο φα της Φάουσας

Φασισμός στο φα της Φάουσας


Ανθολόγιον, η μπαρούφα της ημέρας – ή μάλλον των ημερών: Τα «πάντσερ», εν προκειμένω η Εθνική Γερμανίας. Η εν λόγω μπαρούφα (παρ’ ότι η χρήση της απ’ το αθλητικό ρεπορτάζ είχε χλωμιάσει τα τελευταία χρόνια) ανεβίωσε με αφορμή το μουντιάλ. Ευτυχώς όχι
απ’ τους ψαγμένους αθλητικούς ρεπόρτερ, δυστυχώς όμως απ’ τη δευτεράντζα. Και κατ’ ακολουθίαν από διάφορους που άρχισαν να μηρυκάζουν «τα πάντσερ» και «τα πάντσερ» μέσα στη χαζομάρα και την καναπεδίλα που τους δέρνει – κι όλα τα χωνεύει, όλα τα πιθηκίζει. Τα «πάντσερ» λοιπόν – άρματα μάχης της Βέρμαχτ, το καθένα δεκάδες – εκατοντάδες νεκροί, κι εν τέλει εκατομμύρια. Το καθένα τόνοι αίματος, λάσπης, εκχυμένων εντέρων, επιθανάτιων κοπράνων, ανοιγμένων κρανίων – αυτό που είναι ο πόλεμος.
Δεν είναι λοιπόν τα «πάντσερ» μια γλαφυρή παρομοίωση απ’ αυτές που εύστοχα αναζητά το αθλητικό ρεπορτάζ και συχνά το κοσμούν, ούτε δείγμα κάποιας ευρηματικότητας, αλλά μια φρικτή υπόμνηση του πιο αποτρόπαιου στα ανθρώπινα. Του πολέμου. Πόσω μάλλον του πόλεμου που εξαπέλυσαν οι ναζί με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που του προσέδωσαν, τα πιο τερατώδη στην ανθρώπινη ιστορία.
Ελεγε ο Ναπολέων: «το θέαμα του πεδίου της μάχης μετά τη σύγκρουση, αρκεί για να εμπνεύσει στους ηγεμόνες (σ.σ.: σ’ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, σήμερα θα λέγαμε στους πάντες) αγάπη για την ειρήνη και φρίκη, μόνον φρίκη, για τον πόλεμο». Και έλεγε ο Ουέλλινκτον (ο νικητής του Ναπολέοντα): «Πιστέψτε με, αν δείτε έστω και μία μόνον ημέρα μάχης, θα παρακαλείτε τον Παντοδύναμο να μη δείτε ξανά ποτέ μια τέτοια φρίκη».

………………………………………………………………………………..

Καλημέρα σας. Ο φασισμός επιστρέφει στην Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα ήταν εξαίρεση. Οχι μόνον με τα ακροδεξιά κόμματα (και κινήματα) που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στη Γηραιά (κι άμυαλη) Ηπειρο, αλλά κυρίως με τις διεργασίες που γίνονται στα συστημικά κόμματα και τους θεσμούς όλων των κρατών.
Μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πρώτη διαδικασία είναι απότοκος της δεύτερης. Οτι δηλαδή τα ακροδεξιά, εθνικιστικά, ρατσιστικά κόμματα και κινήματα που έχουν εμφανισθεί στην Ευρώπη, Δυτική και Ανατολική, ορισμένα μάλιστα με μεγάλη επιρροή, είναι αποτέλεσμα της στροφής προς τα δεξιά των ίδιων των δημοκρατιών, των ίδιων των θεσμικών κομμάτων από τη σοσιαλδημοκρατία και την ενσωματωμένη Αριστερά έως τη Δεξιά, συντηρητική, αντιδραστική και ποπουλιστική. Αυτή η
στροφή των δημοκρατιών προς τα δεξιά (πράγμα που σημαίνει όλο και λιγότερη δημοκρατία) είναι η επιλογή μιας αστικής τάξης που δεν χρειάζεται πλέον τη δημοκρατία, όσο τη χρειαζόταν (ή ήταν αναγκασμένη να ανέχεται) προκειμένου να επιτυγχάνει ένα consensus, ένα modusvivendi κι ένα διαρκές compremi με τους εργαζόμενους. Εχοντας ως ένα βαθμό λύσει η αστική τάξη τις αντιθέσεις κεφαλαίου – εργασίας εις βάρος της εργασίας, αφ’ ενός βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον πόλεμο των δικών της εσωτερικών αντιθέσεων, κι αφ’ ετέρου μεταχειρίζεται τους θεσμούς όλο και πιο τελετουργικά – όλο και πιο μακριά απ’ την ουσία τους και το όποιο φιλολαϊκό περιεχόμενο είχε καταφέρει έως τώρα να τους προσδώσει η ταξική πάλη. Το φαινόμενο είναι απλό και μοιάζει με το μοντέλο που είχε περιγράψει ο Σενέκας όταν έλεγε ότι ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργεί η απολυταρχία, είναι να φαίνεται ότι λειτουργούν οι θεσμοί της δημοκρατίας. Οταν δηλαδή απ’ την ουσία των θεσμών κρατά κανείς τον τύπο τους. (Που μάλιστα χρησιμοποιεί κατά της ουσία τους). Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Στις δημοκρατίες οι θεσμοί έχουν γίνει και γίνονται τιτουλάριοι της ουσίας τους, κρατούν το γράμμα όχι το πνεύμα, ώσπου να αποκαθηλωθούν και να αντικατασταθούν με νέους, καθόλου τελετουργικούς πλέον, πλην όμως ευθέως θηριώδεις. Που όταν γαβγίζουν να το εννοούν. Και να δαγκώνουν.
Μπορεί λοιπόν οι δημοκρατίες να κρατούν μια ρητορική τραλαλά και φιλελεύθερη σε θέματα ήσσονος σημασίας, αλλά στα ουσιώδη ή αποστραγγίζουν τους θεσμούς από κάθε φιλολαϊκό περιεχόμενο ή τους αντικαθιστούν με νέους, δρακόντειους εναντίον των λαών και τερατώδεις.
Αυτό το φαινόμενο της σταδιακής απονέκρωσης των αστικών δημοκρατιών δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί χωρίς την υποστήριξη της πλειονότητας των ΜΜΕ και της απονευρωμένης, χαζοχαρούμενης και εξαγορασμένης τέχνης. Το αποτέλεσμα πασιφανές παντού στα κράτη, τους λαούς και τα έθνη: όλοι και πιο πολλοί αποστρέφονται τη δημοκρατία, τα ΜΜΕ και την παντελώς άσχετη με τους ίδιους και τα προβλήματά τους τέχνη.
Πρόκειται για μια κατ’ αρχήν υγιή αντίδραση, με ένα άκρως επικίνδυνο ενδεχόμενο όμως να την υπονομεύει. Να αποτελειώσουμε εμείς τη δημοκρατία πριν ή και μαζί με τους δολοφόνους της. Διότι το μένος μας (και αυτό το έχει καταφέρει η πλειονότης των ΜΜΕ) δεν στρέφεται κατά των δολοφόνων της δημοκρατίας, αλλά εναντίον της ίδιας. Διότι οι δολοφόνοι
έχουν προλάβει να την ενοχοποιήσουν με την παθολογία που οι ίδιοι της δημιουργούν.
Το φαινόμενο είναι πολύπλοκο και κινείται σε πολλά επίπεδα. Βλέπουμε τον φασισμό (άλλωστε ευκρινή) σε περιπτώσεις όπως η Λεπέν στη Γαλλία ή η Ακροδεξιά στην Αυστρία ή η Χρυσή Αυγή στα καθ’ ημάς, αλλά ταυτοχρόνως βιώνουμε τις επώδυνες αλλαγές που επιφέρει στη ζωή μας η αλλαγή φερ’ ειπείν της εργατικής νομοθεσίας, ο «δυσδιάκριτος» φασισμός. Που μετατρέπει την αγορά εργασίας (πόσω μάλλον τον πολιτισμό της εργασίας) σε μια ζούγκλα με τις καλύτερες φασιστικές προδιαγραφές, όπου οι ισχυρότεροι κανιβαλίζουν τους ασθενέστερους.
Λένε τα εν σοφία τοποθετημένα φερέφωνα στο σύστημα της προπαγάνδας, ότι η κατάχρηση της λέξης φασισμός ακυρώνει τη βαρύτητα που πρέπει να ’χει η χρήση της. «Σωστά» λένε και καλά κάνουν, δουλειά τους είναι να εξορκίζουν ή να εξωραΐζουν το κακό, να βγάζουν γραφικούς και να εξουδετερώνουν όσους το δείχνουν με το δάκτυλο. Ετσι το
παπαγαλάκι που χίλιες φορές την ημέρα σε αποκαλεί λαϊκιστή, δεν θα σε άφηνε εσένα ποτέ να πεις χωρίς να σε λοιδορήσει, ότι ο νόμος για το κατώτατο μεροκάματο είναι φασιστικός, ότι είναι φασισμός να πεθαίνουν καρκινοπαθείς αβοήθητοι, ότι μόνον σε φασιστικά καθεστώτα η Βουλή λειτουργεί τύποις ή ότι τα Μνημόνια είναι έξωθεν υπαγορεύσεις, φασιστικές υπαγορεύσεις.
Το φαινόμενο του εκφυλισμού της αστικής δημοκρατίας (και συνακολούθως των εθνικών κρατών) λαμβάνει πλέον εφιαλτικές διαστάσεις. Μάλιστα ο κόσμος ξανασχεδιάζεται (διά του πολέμου και της ειρήνης) στη βάση αυτού του φαινομένου. Οι δημοκρατίες, στις κατέχουσες χώρες, αντικαθιστούν τα ολιγαρχικά τους χαρακτηριστικά με άλλα τυραννικότερα, ενώ στις κατεχόμενες χώρες οι δημοκρατίες εκπίπτουν σε αφάνεια. Κράτη προτεκτοράτα και κράτη επικυρίαρχα. Με τους λαούς και στα μεν και στα δε να βρίσκονται στη μέση μιας μέγγενης. Του θεσμικού εκφασισμού απ’ τα πάνω, στον οποίον οδηγεί αναπόδραστα ο νεοφιλελευθερισμός, και του κινηματικού φασισμού απ’ τα κάτω, ο οποίος εμφανίζεται ως
αντίδραση στις κυρίαρχες επιλογές που τον γεννούν, ενώ δεν είναι παρά το μακρύ τους χέρι. Το φαινόμενο αυτό είναι ένα ολοκληρωτικό φαινόμενο και δύσκολα θα αντιμετωπισθεί. Ο διττός στην εκδήλωσή του φασισμός (όπως εμφανίσθηκε κατά πρώτον στην Ιταλία και τη Γερμανία του Μεσοπολέμου) είναι ένα γνώριμο, σχεδόν οικείο φαινόμενο σε όλη την Ευρώπη, διότι εμφανίσθηκε και κυριάρχησε σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες (πλούσιες και φτωχές) αφήνοντας πίσω του μια μαύρη πηχτή ύλη ως κληρονομιά
που ακούει στα ονόματα του ρατσισμού, του εθνικισμού, του αμοραλισμού, της αποεκπαίδευσης και της ταξικής περιθωριοποίησης. Από τους παρίες που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί, στρατολογεί τους φασίστες.
Από τη συσσώρευση πλούτου που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί, προκύπτει αναγκαστικός πλέον ο εκφασισμός των θεσμών (προκειμένου να υπερασπίζονται τους πλουτοκράτες).
Με έναν λόγο, η αστική τάξη απολείπει την αστική δημοκρατία. Χωρίς αντίπαλο δέος μετά την πτώση της ΕΣΣΔ [ο σοσιαλισμός (κι όχι ο Σταλινισμός) παρ’ όλα τα προβλήματα στην εφαρμογή του υπήρξε ό,τι πιο ανθρώπινο πέτυχε ο εργαζόμενος άνθρωπος] κι έχοντας κερδίσει εν πολλοίς στην ταξική πάλη ανά κράτος, ο καπιταλισμός αποθηριώνεται. Και όταν ο καπιταλισμός αποθηριώνεται εκτός απ’ το ένα του χέρι, τον ιμπεριαλισμό, χρησιμοποιεί και το άλλο του, τον φασισμό.
Σ’ αυτήν τη φάση βρισκόμαστε σήμερα με τις ευθύνες της Αριστεράς, ευρωπαϊκής κι ελληνικής, εις όσα αφορούν την απήχηση του φασισμού στα λαϊκά στρώματα να ’ναι μεγάλες. Μόλις τώρα
η «Ουμανιτέ» του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ανακάλυψε (και γράφει σε κύριο άρθρο της) ότι «έχουμε χάσει την έννοια του πατριωτισμού κι οφείλουμε να την ανακτήσουμε. Ο πατριωτισμός δεν αποτελεί αίρεση. Είναι δημιούργημα της Αριστεράς της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 και ο αριστερός διεθνισμός που ακολούθησε δεν καταργεί τον πατριωτισμό, αλλά τον εμπλουτίζει». Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Η
εθνική Γαλλική σημαία και η κόκκινη σημαία συμβαδίζουν χέρι-χέρι στη γαλλική ιστορία (σ.σ.: όπως συνέβη και στην ελληνική ιστορία με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ΕΑΜ) και πάντοτε η πατριωτική Αριστερά ήταν αυτή που δημιούργησε τους μεγάλους σταθμούς της ιστορίας» (σ.σ.: όπως όταν με τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» η ΕΣΣΔ συνέτριψε το φασιστικό τέρας).
Ακόμα πιο οξύς ο Ρεζίς Ντεμπρέ επισημαίνει («Ελευθεροτυπία», 4.7.2014 Κώστας Βεργόπουλος) ότι η γαλλική Αριστερά έχει γίνει «γαλλοφοβική», «λαοφοβική» και «κοινωνιοφοβική», αφού εγκατέλειψε τις έννοιες «λαός», «έθνος», «κοινωνία».
Σήμερα αυτή η σχέση Αριστεράς – λαού αρχίζει σιγά-σιγά να αλλάζει, καθώς δείχνουν (αλλά ακόμα δεν αποδεικνύουν) περιπτώσεις όπως του κόμματος «Μπορούμε;» στην Ισπανία, του μετώπου της Αριστεράς στην Πορτογαλία, του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα κι άλλων, αλλού. Μένει να φανεί, αν τον τόνο σ’ αυτήν τη διαδικασία θα τον δώσει η παθολογία που έχει δημιουργηθεί στον λαό από το πελατειακό σύστημα ή η ηθική της Αριστεράς.
Αν συμβεί το πρώτο, δεν χρειάζεται να μιλάμε, μπορεί ο καθένας να αποσυρθεί στο κομμουνιστικό του αριστοκρατιλίκι και να κουβεντιάζει με τον Αριστοτέλη περί ωδικών πτηνών κι άλλων ωραίων στα διάσελα και τις ραχούλες, αν όμως συμβεί το δεύτερο, ενδεχομένως να αρχίσει να κινείται η ιστορία…

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More