ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΣ/ΓΓΙΟΥ ¨Η ΒΑΡΑΣΟΒΑ¨

  Σας ενημερώνουμε ότι το Δ.Σ. του συλλόγου μας με το μ΄αριθμό  300/14-11-2012   πρακτικό του επιβεβαίωσε την απόφασή του να αναλάβει την 25^η Συγκέντρωση Ορειβατικών Συλλόγων Δυτικής Ελλάδας και Ηπείρου (Σ.Ο.Σ.Δ.Ε.Η.) για τις 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2013 στον Αράκυνθο . 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σάββατο 28 – 09 – 2013 τελετή έναρξης 18:00 μ.μ. στο χώρο του Αγίου Συμεών με ζωντανή μουσική και το σχετικό φαγοπότι.
Κυριακή πρωί συγκέντρωση και αναχώρηση με πούλμαν 07:00 π.μ. από τον Άγιο Συμεών για το καταφύγιο του Αρακύνθου. Θα ακολουθήσει  πορεία 5 περίπου ωρών από το καταφύγιο που βρίσκεται στην περιοχή Γρεβενό προς το μοναστήρι του Αγίου  Συμεών.
Όσοι πιστοί προσέρθετε.                                                   

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΦΙΔΙ, Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΚΑΙ Η ΤΣΑΓΙΕΡΑ

Του Δ. ΤΣΑΚΝΗ*
Επωάστηκε το αυγό του φιδιού. Έσκασε το τσόφλι του και γυρνάει στις πόλεις έρποντας, δαγκώνοντας, δολοφονώντας. Κάποιοι, χρόνια τώρα, ζέσταιναν τη φωλιά του και φρόντιζαν για τη γέννα του, πιστεύοντας οι άθλιοι πως -δε γίνεται- θα το ελέγξουν. Έλα όμως που το φίδι, δε γίνεται κατοι­κίδιο. Όσο και αν πάσχιζαν κάποιες αδρά πληρωμένες πένες και τηλεοπτικά μικρόφωνα να το εξη­μερώσουν τάχα και να το συμβουλέψουν ν’ αφήσει κατά μέρος τη ζούγκλα που το γέννησε και κάποια στιγμή στο μέλλον, να φορέσει φράκο συνομιλητή και -γιατί όχι- κυβερνητικού εταίρου, δεν τα κατάφεραν.
Όταν ο βάτραχος, που  μετέφερε το σκορπιό στην απέναντι όχθη και δέχτηκε το δολοφονικό του δάγκωμα στο σβέρκο, ρώτησε: “μα τι έκανες θα πνιγείς κι εσύ μαζί μου”, ο σκορπιός απάντησε: “είναι η φύση μου τέτοια”.
Χρυσές δουλειές έκαναν οι Εγγλέζοι και Γάλλοι μπουρζουάδες στη δεκαετία του ’30 με το άθλιο κατακάθι της ιστορίας που ματοκύλισε τον κόσμο, τούτο όμως δεν ήταν αρκετό, για να περιορίσουν τις ορέξεις του για παγκόσμια κυριαρχία.
Χρυσές δουλειές κάνει και σήμερα ο Τραπεζίτης κι ο βιομήχανος που σπέρνει φτώχεια και τρόμο και θερίζει χρήμα, αλλά κι ανθρώπινες ζωές. Πότε νοιάστηκαν όλοι αυτοί, για κανένα άλλο πολίτευμαπέρα απ’ αυτό που θεοποίησαν και που ακούει στο όνομα “αγορά”; Πού έμαθαν την έννοια της δημοκρατίας; Στα σκλαβοπάζαρα και στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, ή στα ιδιωτικά τους τζετ που μεταφέρουν αυτούς και το χρήμα τους, σε πατρίδες βολικές για τον πλουτισμό τους;
Αν σήμερα, ο φασισμός δεν τους… ταιριάζει, είναι που κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, με τις πολιτικές τους μαριονέτες. Αυτοί βλέπεις, είναι ευγενείς. Ομιλούν γλώσσες πολλές, σπουδάσανε στα εξωτερικά, τα τζάκια τους γειτνιάζουν με τα δικά τους, είναι ευρωπαίοι, πώς αλλιώς. Είναι και θέμα αισθητικής άλλωστε. Τους καλείς σ’ ένα σουαρέ ντε γκαλά χωρίς κίνδυνο να γίνεις ρεζίλι. Από κοντά και κάποιους λυσσασμένους της ακίνδυνης και καθ’ όλα υποταγμένης διανόησης ως μαϊντα­νούς για τις εκστασιασμένες συζύγους. Έτσι που η πινακοθήκη των ανιστόρητων ηλιθίων να αποκτά βαρύτητα και υπόσταση.
Και οι μελανοχίτωνες; Ε, αυτοί για τη βρόμικη δουλειά. Τα κολάρα σχεδιάζουν και οι άλλοι εκτελούν. Μίσος αβυσσαλέο τρέφουν και οι δυο κατηγορίες για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.Διαφέρουν οι μέθοδοι. Άλλος με την πένα και άλλος με το μαχαίρι. Θέμα αντίληψης περί όπλων.
Προς τι λοιπόν η έκπληξη και η αγανάκτηση όταν οι δεύτεροι, βγάζουν στιλέτα, παρελαύνουν σα στρατόκαβλοι που είναι, με το αρχιφασιστοειδές να δίνει παραγγέλματα, όταν οργανωμένοι όπως τα τάγματα εφόδου, δέρνουν, λεηλατούν και δολοφονούν; Τίνος παιδιά είναι και ποια μήτρα ιδεο­λογική, τους ξεπέταξε;
Προς τι το ξάφνιασμα για τα δημοσκοπικά ποσοστά τους; Ποιος προσευχόταν να μπουν στη βουλή κόβοντας ποσοστά απ’ τους αντιπάλους και ποιος σήμερα τους φλερτάρει ως πιθανούς συμμάχους σεδιαφαινόμενη αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης; Οι ίδιοι που τους καταγγέλλουν.
Όταν ο άξεστος γελαδάρης του Αμερικάνικου νότου αντίκρισε για πρώτη φορά  την ατμομηχανή να σέρνει τα βαγόνια της, ένιωσε τόσο φόβο, που στο πρώτο μπαρ που πήγε έντρομος να κρυφτεί, πυ­ροβόλησε την τσαγιέρα που έβραζε βγάζοντας ατμό, λέγοντας: “Αυτά τα θηρία τα σκοτώνεις όταν είναι μικρά”.
Τώρα μεγάλωσαν και τα δάκρυα των υπευθύνων γι αυτό το μεγάλωμα, περιττεύουν.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για την εργατική πρωτοπορία και τους συμμάχους της. Άμεση αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική συμμαχία τώρα. Χωρίς μεμψιμοιρίες και αποκλεισμούς, χωρίς πιστοποιητικά ακραιφνών κομμουνιστικών φρονημάτων, χωρίς χωριστές πο­ρείες και συγκεντρώσεις. Έτσι θα αναθαρρήσει ο λαός και θα βγει ξανά στους δρόμους. Έτσι μπο­ρεί να τσακιστεί το τέρας πριν είναι πολύ αργά… Οι  υποθήκες του Ζαχαριάδη και του Χαρίλαου για τις συμμαχίες, είν’ εδώ!
Ας είναι λοιπόν ο σ. Παύλος το τελευταίο θύμα.
*Πηγή: ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Διαβάστε περισσότερα

(Aκρο)δεξιότερα, Κουροπάτκιν!

Καλά (που καλά δεν ήταν) όσα έλεγε ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης για τα «δύο άκρα», πριν να γίνει ο ειδεχθής φόνος του Παύλου Φύσσα, πλην όμως
και αμέσως μετά το φονικό συνέχισε ο Χρύσανθος στον ίδιο ντορό - πήρε σβάρνα τα κανάλια κι έβγαλε απ’ τα ρούχα τους με όσα έλεγε ακόμα και φίλιους δημοσιογράφους
που δεν πίστευαν τι άκουγαν τα αυτιά τους απ’ το στόμα του πρωθυπουργικού συμβούλου.
Στην πραγματικότητα άκουγαν όχι μόνον τη φωνή του ίδιου του κ. Σαμαρά αλλά και τα ίδια του τα λόγια. Ή μήπως λησμονήσαμε (κιόλας) ότι η τελευταία φορά που ο κ. Σαμαράς μετήλθε της «θεωρίας των δύο άκρων» ήταν μόλις προ ολίγων ημερών στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης;
Μπορεί τώρα να επιχειρείται το φόρτωμα της γραμμής για τα δύο άκρα στον αποδιοπομπαίο τράγο κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη, αλλά αυτής της θεωρίας κήρυκας και θεράπων υπήρξε κατ’ εξοχήν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς (συν οι συνήθεις Βενιζέλοι) εδώ και αρκετό καιρό - μάλιστα, πολλές φορές με στεντόρεια φωνή και αγριότατη επιμονή.

Πολύ συχνά η κοινοβουλευτική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, διά των στελεχών τους, αλλά και των ηγετών τους είχαν ανακαλέσει στην τάξη τον κ. Σαμαρά, είχαν προχωρήσει ακόμα και σε εκκλήσεις προς τον κ. Πρωθυπουργό, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που εκκολάπτονται στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής, κινδύνους διχασμού, πλην όμως εις μάτην - ο κ. Σαμαράς τον χαβά του.
Και φθάσαμε ώς εδώ με κίνδυνο να πάμε ακόμα παραπέρα, διότι μαλακίες του επιπέδου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εκτός συνταγματικής νομιμότητας εξακολουθούν να λέγονται - και θα εξακολουθήσουν να λέγονται. Και όχι μόνον από τον κ. Λαζαρίδη, αλλά απ’ όλο το μπουρδολογικό τόξο - απ’ τον κ. Πρετεντέρη ώς τον κ. Μπάμπη τον Σκάη.
Χθες, στελέχη της Ν.Δ., όπως ο κ. Αντώναρος ο κ. Κακλαμάνης, ο κ. Παυλόπουλος και άλλοι, «άδειασαν» τον κ. Λαζαρίδη, το alter ego του κ. Σαμαρά, αφήνοντας τον ίδιο όχι πλέον στο απυρόβλητο, αλλά, για την ώρα, εκτός βεληνεκούς.

Είναι φανερό ότι όλον αυτόν τον καιρό πάλεψαν μέσα στη Ν.Δ. δύο γραμμές. Αυτή που εισηγείτο τη θεωρία των δύο άκρων κι εκείνη που καταλάβαινε ότι κάτι τέτοιο νομιμοποιούσε τη Χρυσή Αυγή (έστω ώσπου να γίνει «σοβαρή») χωρίς απαραιτήτως να φθείρει την Αριστερά.
Διότι για να φθαρεί ή να ανακοπεί η Αριστερά με τη Χρυσή Αυγή να λειτουργεί ως ανάχωμα στην εκλογική επιρροή κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η γραμμή, των δύο άκρων, θα έπρεπε να φθάσει στα άκρα της. Και στα άκρα αυτής της γραμμής φαίνεται να χάσκει ο διχασμός, ακόμα και ο εμφυλιοπολεμικός Καιάδας. Αλλά, αν υπήρχαν στελέχη της Ν.Δ. που έβλεπαν ότι ανοίγονται μπροστά μας τα Τάρταρα, δεν τα έβλεπε ο κ. Σαμαράς.
Διότι ώς χθες, που ο αρχηγός της Ν.Δ. έκανε ένα βήμα πίσω (χωρίς να είναι βέβαιον ότι ανέκρουσε πρύμναν οριστικώς) έσπρωχνε τη χώρα -για πολύ καιρό μάλιστα- προς το κατώφλι του φρενοκομείου.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο εισηγητής της θεωρίας των δύο άκρων ήταν ο κ. Λαζαρίδης, αλλά ο κ. Σαμαράς την υιοθέτησε και ο κ. Λαζαρίδης την πήρε πάνω του. Και οι δύο διέπρεψαν στη χρήση του πιο επικίνδυνου σοφίσματος (άμα τε και στρατηγήματος) των τελευταίων ετών.
Επιπροσθέτως και για τους δύο, και για τον κ. Σαμαρά, και για τον κ. Λαζαρίδη εγείρεται και ένα ηθικό ζήτημα - τουλάχιστον εις όσα αφορούν την άσκηση της πολιτικής στη βάση κάποιας ιδεολογίας. Γνωρίζουν και οι δύο
πολύ καλά
ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι ανιστόρητη. Γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια ακροδεξιά σοφιστεία, η οποία, όπου πρυτάνευσε, τραυμάτισε τις δημοκρατίες
- για να εκφρασθώ ηπίως. Στην πραγματικότητα, εις ό,τι αφορά στα καθ’ ήμάς, η πολιτική που εκπηγάζει απ’ τις εφαρμογές αυτής της θεωρίας οδηγεί σε περαιτέρω εκφυλισμό του πολιτεύματος προς ολιγαρχική και ολοκληρωτική κατεύθυνση.
Ο κ. Λαζαρίδης τα γνωρίζει όλα αυτά ως πρώην κομμουνιστής, έστω κι αν πέρασε απέναντι. Ο κ. Σαμαράς τα γνωρίζει το ίδιο, διότι στη μακρά πολιτική του «εξορία» υποτίθεται ότι κάτι διάβαζε, κάτι μάθαινε.

Ομως ο κ. Σαμαράς, μετά την οβιδιακή του μεταμόρφωση από αντιμνημονιακόν σε μνημονιακόν, σπανίως έχει κάνει κάτι που να μην είναι ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο. Κυβερνά με τον πιο αντικοινοβουλευτικό τρόπο από τη μεταπολίτευση. Συμμαχώντας με όσους
έφεραν την Ελλάδα ώς εδώ, εκσυγχρονιστές, διαπλεκόμενους και μιζαδόρους, έκανε τη χώρα φόρου υποτελή και εξαθλίωσε τον λαό της. Ψέματα, αλλεπάλληλα ψέματα, ψέματα για όλα, η πιο αισχρή «δημιουργική λογιστική» και η ασύστολη δημαγωγία είναι που χαρακτηρίζουν τη βασιλεία (που πάει για μεσοβασιλεία) Σαμαρά.
Πότε ενημέρωσε ο κ. Σαμαράς τον κ. Τσίπρα, ως όφειλε, για οτιδήποτε; Για αυτά και για
χίλια δυο άλλα περί των οποίων καθημερινώς γίνεται λόγος, λόγος πικρός, η τελευταία γραμμή άμυνας του κ. Σαμαρά ήταν η θεωρία των δύο άκρων.
Αυτή η θεωρία κατέρρευσε (παρ’ ότι κάποιοι ηλίθιοι θα συνεχίσουν να την επικαλούνται), όμως οι νάρκες που έχει τοποθετήσει στην πολιτική ζωή παραμένουν ενεργές.
Το στυγερό πολιτικό έγκλημα έγινε στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη - σκοτεινός, πολύ σκοτεινός οιωνός. Τηρουμένων των αναλογών, στο ερώτημα
που είχε θέσει τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με αφορμή τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, «επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;», ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε να έχει απαντήσει: «η θεωρία των δύο άκρων»...

Οσο για τη Χρυσή Αυγή, αυτή είναι ικανή να χύνει το αίμα των ανθρώπων στους δρόμους και να λέει ότι οργανώνει κέντρα αιμοδοσίας. Η κακόγουστη πλάκα με τις χλαμύδες και τους «μαιάνδρους» που είναι «χειρώνιες λαβές» (πράγματι για να σκοτώνουν με κεφαλοκλειδώματα τους ανθρώπους) έφθασαν στο τέλος τους. Αυτοί που νομίζουν ότι οι χοντροί μαινόμενοι χοίροι (αν κρίνω απ’ τα στελέχη τους) είναι οι Σπαρτιάτες της εποχής μας, είναι άξιοι της τύφλας τους, αλλά και συνένοχοι πλέον σε έργα φονιάδων. Να τελειώνει εδώ το παραμύθι. Και τελειώνει.
Οπως τελειώνουν και τα παραμύθια για πρωτογενή πλεονάσματα κι άλλα success stories της ελεεινής μορφής.

Και ας θυμηθεί ο κ. Σαμαράς όταν θα απέρχεται ότι δεν υπάρχουν αθώες περιστερές για τα μαύρα κοράκια. Οσα λέει τώρα για τους επιγόνους των ναζί δεν αναιρούν τη ζημιά που έκανε η θεωρία των δύο άκρων.


email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Γιώργος Σεφέρης (1900 – 1971)

Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του '30».
Ο Γεώργιος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1900 στη Σμύρνη. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Στυλιανού Σεφεριάδη (1873-1951) - δικηγόρου, σημαντικού κοινωνικού παράγοντα της Σμύρνης και ανθρώπου με λογοτεχνικές ανησυχίες - και της Δέσποινας Τενεκίδη με καταγωγή από τη Νάξο. Το ζευγάρι είχε άλλα δυο παιδιά, τον Άγγελο (1905-1950) και την Ιωάννα (1902-2000), σύζυγο του φιλόσοφου και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου.
Ο Σεφέρης ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1906 στη Σμύρνη και τις ολοκλήρωσε το 1918 στην Αθήνα, όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του από το 1914. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, από την οποία αποφοίτησε με διδακτορικό το 1924. Τα χρόνια παραμονής του στο Παρίσι ήταν καθοριστικά για τη διαμόρφωση της ποιητικής του φυσιογνωμίας. Ήταν η εποχή που το κίνημα του μοντερνισμού βρισκόταν στην ακμή του.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα διορίστηκε υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών (1926), αρχίζοντας έτσι μια λαμπρή καριέρα στο διπλωματικό σώμα, που κορυφώθηκε το 1957, με την τοποθέτησή του ως πρεσβευτή της Ελλάδας στη Μεγάλη Βρετανία. Παρέμεινε στο Λονδίνο έως το 1962, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς, είχε νυμφευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.

Ο Γ. Σεφέρης στο ραδιόφωνo του BBC

Στα ελληνικά γράμματα ο Γιώργος Σεφέρης εμφανίστηκε το 1931, με την ποιητική συλλογή Στροφή, η οποία από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της προκάλεσε το ενδιαφέρον της λογοτεχνικής κοινότητας της Αθήνας, με θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Οι θαυμαστές του -Γιώργος Θεοτοκάς, Γιώργος Κατσίμπαλης και Ανδρέας Καραντώνης- υποστήριξαν ότι η Στροφή εγκαινιάζει μια καινούργια εποχή για την ελληνική ποίηση, ενώ οι επικριτές του, όπως ο Άλκης Θρύλος και ο Τάκης Παπατσώνης, ισχυρίστηκαν ότι η ποίηση του Σεφέρη είναι σκοτεινή και εγκεφαλική, χωρίς πραγματικό συναίσθημα. Με την πάροδο του χρόνου, η Στροφή απέκτησε τεράστιο συμβολικό βάρος, επειδή θεωρήθηκε από την κριτική ότι έστρεψε την ελληνική ποίηση από την παραδοσιακή στη μοντέρνα γραφή. Ο Μοντερνισμός του Σεφέρη, παρατηρεί ο Γιώργος Θεοτοκάς, υπήρξε «ένας μοντερνισμός τολμηρός, αλλά που κρατούσε το νήμα της παράδοσης, με αίσθημα ευθύνης και με σεβασμό για τη γλώσσα».Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε, αλλά και το ειδικό βάρος των Κατσίμπαλη και Καραντώνη στα λογοτεχνικά πράγματα, τον βοήθησε να επιβληθεί ως ένας πολλά υποσχόμενος νέος ποιητής. Η καθιέρωση του Σεφέρη ως μείζονος ποιητή έγινε το 1935, με την ποιητική συλλογή Μυθιστόρημα. Σ’ αυτό το έργο βλέπουμε πλήρως διαμορφωμένα τα σύμβολα που συνθέτουν την ποιητική μυθολογία του Σεφέρη: το «ταξίδι», οι «πέτρες», τα «μάρμαρα», τα «αγάλματα», η «θάλασσα», ο «Οδυσσέας» κ.ά.
Εκτός από το πλούσιο ποιητικό έργο του, ο Σεφέρης διακρίθηκε και στον δοκιμιακό λόγο, με μία σειρά ρηξικέλευθων κριτικών δοκιμίων, στα οποία τόνισε τη σημασία της ελληνικής παράδοσης και ανέδειξε το έργο περιθωριακών μορφών της, όπως του Γιάννη Μακρυγιάννη και του Θεόφιλου. Το μεταφραστικό του έργο είναι μικρό σε ποσότητα, αλλά σημαντικό. Μετέφρασε δύο έργα του αμερικανού ποιητή Τ.Σ. Έλιοτ (Έρημη Χώρα και Φονικό στην Εκκλησιά), ενώ μετέφερε στη νέα ελληνική δύο έργα της Βίβλου (Άσμα Ασμάτων και Αποκάλυψη του Ιωάννη). Ο Τ.Σ. Έλιοτ, ηγετική φυσιογνωμία της μοντερνιστικής ποίησης του 20ου αιώνα, ήταν ο ποιητής που τον επηρέασε όσο κανένας άλλος.

Παραλαμβάνοντας το βραβείο Νόμπελ

Από τη δεκαετία του '50 το έργο του Σεφέρη μεταφράστηκε και εκτιμήθηκε στο εξωτερικό. Συνεπεία αυτού ήταν η βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τον Δεκέμβριο του 1963, «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας.Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, έσπασε τη σιωπή του στις 28 Μαρτίου του 1969 και στηλίτευσε τη χούντα με την περίφημη δήλωσή του στο ραδιόφωνο του BBC. «Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά» τόνισε μεταξύ άλλων.
Στις αρχές Αυγούστου του 1971 ο Γιώργος Σεφέρης εισάγεται στον Ευαγγελισμό και εγχειρίζεται στον δωδεκαδάκτυλο. Θα πεθάνει από μετεγχειρητικές επιπλοκές τα ξημερώματα της 20ης Σεπτεμβρίου του 1971. Η κηδεία του, δύο ημέρες αργότερα, θα είναι πάνδημη και θα λάβει αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Στη νεκρώσιμη πομπή προς το Α' Νεκροταφείο, μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος σταματά την κυκλοφορία και αρχίζει να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη Άρνηση (Στο περιγιάλι το κρυφό, όπως είναι πιο γνωστό). Στις 23 Σεπτεμβρίου, δημοσιεύεται στην εφημερίδα Το Βήμα, το τελευταίο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη Επί Ασπαλάθων, που έγραψε στις 31 Μαρτίου 1971 και αποτελεί μία ακόμη καταγγελία κατά της δικτατορίας.
Αρκετοί συνθέτες έχουν ενσκήψει στο έργο του Σεφέρη και μελοποιήσει ποιήματά του, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Μίλτος Πασχαλίδης, Αδελφοί Κατσιμίχα, Ηλίας Ανδριόπουλος, Δήμος Μούτσης, Αργύρης Μπακιρτζής, Δημήτρης Αγραφιώτης, Θεόδωρος Αντωνίου, Λεωνίδας Ζώρας, Θεόδωρος Καρυωτάκης, Περικλής Κούκος, Γιώργος Κουρουπός, Γεώργιος Πονηρίδης, Θάνος Μικρούτσικος και Τζον Τάβενερ.

Διαβάστε περισσότερα

Οι μαχαιροβγάλτες, τα ινδάλματα και τα αφεντικά τους

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί (…) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά,χαιρετούμε τον Ηλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»…
*
Από το άρθρο – ύμνο του Μιχαλολιάκου για τον Χίτλερ (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987).

***

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι -σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά- κήρυξαν στη Γερμανία) δε σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο».
*
Από το άρθρο – ύμνο του Κασιδιάρη στο ναζισμό (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011)

***

«Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγκενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!

*

Αυτός ο ύμνος στον Χίτλερ, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον ιδιοκτήτη του μονοπωλίου «Κρουπ» σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934 και περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, Τόμος 1, Κεφάλαιο VIII.

*

Αλήθεια, υπάρχει πιο ατράνταχτη ομολογία για το ποια είναι η τροφός του φασισμού; Οτι οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια, είναι οι προαγωγοί του φασισμού; Οτι με τον φασισμό οι «Κρουπ», εδώ, εκεί, παντού, όταν και όποτε τους χρειάζεται, εξασφαλίζουν «ηρεμία», «πειθαρχία» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, μετατρέποντας τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας»;

*

Αλήθεια, υπάρχει ακόμα αμφιβολία για λογαριασμό τίνος δρουν αυτοί οι μαχαιροβγάλτες;

«Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη»…

«Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη, που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη»!

«Κι ο Παύλος στη Ζώνη δούλευε μέχρι το 2003»…
Είναι λόγια ενός από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, του παλικαριού που δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.

*

Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε χτες τη μάσκα. Δεν είχε ποτέ μάσκα.

Ποτέ!

• Το ξέρουν οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούν.
• Το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συλλέγουν «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που έχουν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.
• Το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που λάνσαραν και προωθούν την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».
• Το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους ψηφίζουν σε ψηφοφορίες στη Βουλή υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων.
• Το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που ηγούνται της ίδρυσης και λειτουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης ανθρώπων στην Ελλάδα του 2013.
• Το ξέρουν εκεί στη ΝΔ που ακόμα δεν έχουν βγάλει μια κανονική ανακοίνωση για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
• Το ξέρουν τα υψηλόβαθμα στελέχη του κράτους που προ μηνών απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο».
• Το ξέρουν τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που ξεκίνησαν με άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.
• Το ξέρουν αυτοί που πουλάνε το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λένε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνοδεύει γριούλες στα ΑΤΜ.
• Το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.
• Το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν μετανάστες στη Ραφήνα, να ακούνε ότι ταγματαλήτες μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, ότι ταγματαλήτες στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, ότι ταγματαλήτες στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο, φωνάζοντας μπροστά στις κάμερες: «Εμείς είμαστε μαζί με τους εφοπλιστές μας».

*

Γιατί αυτός είναι ο στόχος των ταγματαλητών:

Να τρομοκρατήσουν τον εργατόκοσμο. Οι λεχρίτες τού «αίμα μόνο για Ελληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη. Είναι αυτοί που χτύπησαν με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα. Είναι αυτοί που πήγαν με τον Μάνεση ενάντια στους απεργούς της «Χαλυβουργίας».
Εκεί στην ίδια «Χαλυβουργία» έστειλε τα ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς η κυβέρνηση του «συνταγματικού τόξου» των Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.

*

Γι’ αυτό οι ναζί πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.

Πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:
«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Πρέπει να αντιμετωπιστεί γνωρίζοντας ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη, άλλοτε τουπολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού, άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα»που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού»…

*

Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.
Γι’ αυτό και μόνο ένα ρωμαλέο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό, αντικαπιταλιστικό κίνημα είναι αυτό που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν σε καμιά γωνία αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.

Διαβάστε περισσότερα

Φασιστικό σχέδιο σε πλήρη εξέλιξη

Ω η Ακροδεξιά! Ένα συνονθύλευμα ψυχικά διαταραγμένων ατόμων». Αυτό το σχόλιο δημοσιεύθηκε κάτω από το ρεπορτάζ στην ηλεκτρονική έκδοση της γαλλικής εφημερίδα «Liberation» για την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον νεοναζί στο Κερατσίνι.
Μακάρι να είχε δίκιο ο αναγνώστης της εφημερίδας, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο νεοναζιστικός εσμός δεν είναι ψυχικά διαταραγμένος, αλλά απολύτως συγκροτημένος και με οργανωμένο σχέδιο.
Ένα μέρος αυτού του σχεδίου βρίσκεται ήδη στα χέρια των αρχών και αξιολογείται.
Η χθεσινή επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στα γραφεία της Χρυσής Αυγής έγινε με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, ώστε να μοιάζει προσχηματική: δέκα ολόκληρες ώρες μετά τη δολοφονία του νεαρού αντιφασίστα και μουσικού.
Ήδη μερικές μέρες πριν, κάποιοι στην αστυνομία, κατ’ εξοχήν αρμόδιοι, με αφορμή την επίθεση την Παρασκευή κατά των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, άρχισαν να μιλούν χαμηλοφώνως για την ύπαρξη συγκροτημένου σχεδίου.
Μέρος του σχεδίου αυτού κάνει λόγο για τους στόχους της Χ.Α. στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και την ευρύτερη περιοχή. Όμως από χθες τα στόματα άνοιξαν λίγο περισσότερο, καθώς η έρευνα έφερε στο φως μερικές φοβερές λεπτομέρειες.

Έγγραφο

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, κατά τη χθεσινή έρευνα προέκυψε ένα μεγάλο «λαβράκι»: ένα πολυσέλιδο έγγραφο «εσωτερικής» χρήσεως, το οποίο περιγράφει με λεπτομέρειες το σχέδιο διείσδυσης της Χρυσής Αυγής στους δύο χώρους που, περισσότερο απ’ όλους τους άλλους, την ενδιαφέρουν – για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
1. 0 ένας είναι τα σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Ο προφανής λόγος είναι το χτίσιμο του «μέλλοντος» του ναζιστικού κόμματος. Η παρουσία άλλωστε των σύγχρονων ναζί στα σχολεία είναι γνωστή από καιρό. Όμως αυτό που προξένησε τεράστια εντύπωση στους αστυνομικούς ήταν η αρτιότητα στον σχεδιασμό, την κατανομή ρόλων και τον προσδιορισμό συγκεκριμένων δράσεων. Η απογοήτευση στα λόγια της πηγής μας, ειλικρινής ή όχι, ήταν εμφανής:  «Τους είχαμε υποτιμήσει».
2 0 δεύτερος στόχος είναι η επέκταση της επιρροής της Χρυσής Αυγής στις λαϊκές γειτονιές. Αν και ο κόσμος γνωρίζει τα συσσίτια και τις αιμοδοσίες «μόνο για Έλληνες», οι λεπτομέρειες είναι εντυπωσιακές. Η μέθοδος εντοπισμού οικογενειών χωρίς εργαζόμενους, με πρόβλημα επιβίωσης, αλλά και οι τρόποι προσέγγισης τους – ακόμη και από μη μέλη της Χρυσής Αυγής, με τη μέθοδο της «πυραμίδας» – μέσω της διανομής τροφίμων πόρτα – πόρτα, είναι ένα από τα στοιχεία του εγγράφου.
Στην πραγματικότητα, στα χέρια των αρχών έχει περιέλθει ένα πλήρες «οργανόγραμμα» των στόχων, των δράσεων και των κατ’ άτομο αρμοδιοτήτων των μελών της Χρυσής Αυγής. Πόσες λεπτομέρειες του θα γίνουν γνωστές ή πόσο θα αξιοποιηθούν ή αν θα ενταχθεί ως στοιχείο στη δικογραφία είναι, προς το παρόν, άγνωστο.
Το βέβαιο είναι ότι η ΕΛ.ΑΣ. απέκτησε ένα ντοκουμέντο το οποίο μπορεί να δώσει αρκετό υλικό για έρευνα.

Μένος

Αν τα σχολεία είναι ο πρώτος στόχος των ναζιστών, υπό την έννοια της δημιουργίας της «επόμενης γενιάς», το σημερινό επίδικο είναι η άλωση των λαϊκών περιοχών με τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας και τα προβλήματα επιβίωσης των φτωχών οικογενειών. Πρόκειται για περιοχές στις οποίες κυριαρχούσε, ανεξάρτητα από την εκλογική συμπεριφορά και την ένταξη, η ιδεολογική συγγένεια με τα κόμματα της Αριστεράς.
Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για το μένος των ναζί εναντίον των κομμάτων της Αριστεράς, τις προσπάθειες διάλυσης των σωματείων, τους ξυλοδαρμούς και τις επιθέσεις σε γραφεία. Τώρα όμως ήρθε να προστεθεί και μια δολοφονία, από την οποία είναι δύσκολο να «ξεπλυθούν». Ακόμη και το γεγονός ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν ένας… λευκός Έλληνας μετατρέπει σε πρόσχημα ακόμη και τον ανθρωποφαγικό λόγο τους κατά των μεταναστών, θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο θύμα, έναν… μη αριστερό Έλληνα, για να συνειδητοποιήσουμε ότι η ναζιστική γάγγραινα απειλεί να σαπίσει ολόκληρο το κοινωνικό σώμα;
Ύστερα από όλα όσα έγιναν αυτές τις τελευταίες μέρες, έφτασε η ώρα ο ελληνικός λαός να απομονώσει τον ναζισμό και τους φορείς του. Όσο ταχύτερα τόσο καλύτερα. Ας σώσουμε ό,τι μπορούμε – και προλαβαίνουυε..

Πηγή: “Το Ποντίκι”

Διαβάστε περισσότερα

Ποδηλάτες Μεσολογγίου

Διαβάστε περισσότερα

Πρωτοκλασάτο στέλεχος της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια ο δολοφόνος (photo)!

Πρωτοκλασάτο στέλεχος της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια είναι ο δράστης της δολοφονίας του 35χρονου Παύλου Φύσσα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Ο δράστης, Γ. Ρουπακιάς, με άλλους ομοϊδεάτες, κάτω από τα λάβαρα της Χρυσής Αυγής στην κατασκήνωσή τους στη Νέδα, το καλοκαίρι

Ο Γιώργος Ρουπακιάς δήλωσε οπαδός της οργάνωσης και, παρόλο που δεν διαθέτει... κομματική ταυτότητα, εξήγησε κατά την απολογία του στους αστυνομικούς ότι «πήγαινε 5-6 φορές την εβδομάδα στα τοπικά γραφεία της ΧΑ»!
Η Χρυσή Αυγή έσπευσε να αρνηθεί ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τον 45χρονο. Ωστόσο, όπως καταδεικνύουν οι φωτογραφίες του 45χρονου που φέρνει σήμερα στο φως το «Εθνος», ο δράστης του φονικού συμμετέχει συχνά στις πρωτοβουλίες της Τ.Ο. Νίκαιας -και όχι μόνο- είτε με εθελοντική αιμοδοσία και διανομή τροφών και ρούχων, είτε σε... αθλοπαιδιές στη Νέδα παρέα με άλλα μέλη της ΧΑ. Δεν διστάζει, δε, να φωτογραφίζεται με τις σημαίες του κόμματος σε κάθε ευκαιρία ή με τους ομοϊδεάτες του κατά τη διάρκεια των διαφόρων εκδηλώσεών της.

Διαβάστε περισσότερα

Η Χρυσή Αυγή σκοτώνει, γιατί Σαμαράς και Βενιζέλος σιχαίνονται τα αίματα

Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Παύλος Φύσσας, μέλος του αντιφασιστικού κινήματος δολοφονήθηκε από αγέλη φασιστών. Είναι μια πολιτική δολοφονία στην Ελλάδα του success story. Θα συνέβαινε κάποια στιγμή, όχι μόνο γιατί στο φασισμό μετά τους μετανάστες, τους ρομά, τους ομοφυλόφιλους, έρχεται η σειρά σου. Χτυπάει η πόρτα και είναι αυτοί στους οποίους δεν αρέσεις. Η πολιτική δολοφονία θα συνέβαινε γιατί ο φασισμός, δεν είναι ανατροπή, είναι καλογυαλισμένο γρανάζι στο μηχανισμό υποταγής. Δεν είναι αντίσταση, είναι τυφλή βία για να μην υπάρξει καμιά αντίσταση και κυρίως σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Η θεωρία των «δύο άκρων», ήθελε νεκρό για να αποκτήσει υπόσταση και πειστικότητα. Συστηματικά καλλιεργούν αυτή την αντίληψη που εξισώνει το φασισμό με δημοκρατικά πολιτικά κόμματα, που δίνουν μάχη για μια Δημοκρατία που χάνει όλο και περισσότερα εξαιτίας των πολιτικών τους. Θέλουν έτσι να φοβίσουν τον κόσμο, να συκοφαντήσουν και βέβαια να δικαιολογηθούν. Με τον τρόπο αυτό οδηγούν σιωπηλά στο συμπέρασμα «μπορεί να είμαστε απατεώνες, κλέφτες, ψεύτες, αλλά μαζί μας είσαστε ασφαλείς».
Η τακτική τους όμως έχει μια αντίφαση. Από την μία η θεωρία των δύο άκρων φαίνεται να αναγνωρίζει πολιτικές αιτίες σε αυτό που γίνεται (σύγκρουση άκρων) και ταυτόχρονα ζητάνε μια απολίτικη, «οικουμενική» συνστράτευση. Η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα έχει πολιτικές αιτίες. Ο Σαμαράς έθεσε τους μετανάστες στην πολιτική ατζέντα ως το βασικό πρόβλημα φτιάχνοντας μάλιστα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Σαμαράς μετέτρεψε τις ακροδεξιές απόψεις στο κόμμα του που κυκλοφορούσαν λάθρα, σε επίσημη γραμμή. Ο Σαμαράς ταυτίζει τον πατριώτη με τον ακροδεξιό και τον θρήσκο. Ο Σαμαράς έβαλε σε επιτελικές και κυβερνητικές θέσεις χουντικούς, αρνητές του ολοκαυτώματος και αναθεωρητές του ναζισμού. Ο Βενιζέλος συμφώνησε και χρησιμοποίησε τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής για να κρύψει πόσο τέρας είναι ο ίδιος και η πολιτική του.
Ο φασισμός δεν φυτρώνει ως μανιτάρι στο δάσος. Κάποιοι τον ποτίζουν συστηματικά. Την δεκαετία του ‘60, από τα απομεινάρια των εθνικοφρόνων φασιστών δημιούργησαν το παρακράτος για να αναχαιτίσουν την Αριστερά. Σήμερα δουλεύουν με τη Χρυσή Αυγή. Τόσο απλά.
Όσοι πραγματικά ανησυχούν για το φαινόμενο, είναι υποχρεωμένοι να το κατεβάσουν από το κάδρο του φόβου και να το δουν κατάματα. Είναι δυνατόν να σε φοβίζει η Χρυσή Αυγή, αλλά όχι η καταστροφή μιας χώρας η οποία της δίνει τη δυνατότητα να σπεκουλάρει; Είναι δυνατόν να φοβάσαι πως θα καταλυθεί η Δημοκρατία από τη Χρυσή Αυγή, αλλά να μην βλέπεις πως δεν θα μείνουν και πολλά να καταλύσει η Χρυσή Αυγή; Είναι δυνατόν να φοβάσαι τα ζώα του φασισμού, αλλά να μην φοβάσαι τη ζούγκλα που έχει μετατραπεί η χώρα που της έκοψαν σχολεία, νοσοκομεία, τους μισθούς, την ίδια την ανάσα και το όνειρο; Είναι δυνατόν να σε φοβίζει ο φασισμός και να μην καταλαβαίνεις πως στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, ο φασισμός δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε ο νεοφιλελευθερισμός τους; Αν δεν έπαιρναν από αυτούς που δεν έχουν για να κάνουν πιο πλούσιους αυτούς που έχουν; Αν δεν εξόργιζαν τον κόσμο για να στρατολογήσουν οι φασίστες οργή και απόγνωση;
Τα 3 τελευταία χρόνια συστηματικά δημιουργείται η εντύπωση, πως χρειάζεται μια στάση ευθύνης, που δεν είναι τίποτα άλλο από πραότητα και αποδοχή. Επιδοτημένοι ψευτοδιανοούμενοι, καθηγητές Πανεπιστημίου που είναι δημιουργήματα των δημοσίων σχέσεων και του κομματισμού, ξεπεσμένοι λαϊφστυλάδες που αντικατέστησαν τις συνταγές ωχαδερφισμού και καλοπέρασης με το προσκύνημα του νεοφιλελευθερισμού της συλλογικής ευθύνης, προτάσσουν την απομάκρυνση από την ένταση «απ όπου κι αν προέρχεται». Αρκεί να μην δούμε την πολιτική από εκεί που προέρχεται.
Σε αυτό ακριβώς το κλίμα, εχθρός είναι η Χρυσή Αυγή που σκοτώνει, αλλά όχι οι πολιτικές που σκοτώνουν. Οι φασίστες που θα φτιάξουν γκέτο, αλλά όχι οι κυβερνήσεις που ήδη έφτιαξαν. Μπορεί να μην είναι ανοιχτά οπαδοί του ευγονισμού του Χίτλερ, αλλά αποδέχονται στην κοινωνία να επικρατεί η φυσική επιλογή και ο οικονομικός ευγονισμός. Όποιος δεν αντέξει, είναι γιατί δεν άξιζε να ζει και όχι γιατί τον σκότωσε ο Άδωνις. Μπορεί να μην διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε λευκούς και μαύρους ακόμη, αλλά τους διαχωρίζουν σε αυτούς που έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, την υγεία, τη ζωή και σε αυτούς που δεν έχουν.
Σε μια δημοκρατία που λειτουργεί, σε μια χώρα με κοινωνική Δικαιοσύνη, σε μια Ελλάδα που όλοι μπορούν να ζήσουν, δεν μπορεί ούτε να υπάρξει Χρυσή Αυγή, ούτε να σκοτώσει. Σε μια χώρα που καταρρέει η Χρυσή Αυγή είναι εργαλείο. Το εργαλείο του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Και καμιά φορά αυτό το εργαλείο είναι μαχαίρι που σκοτώνει με θράσος έναν άνθρωπο (όχι μετανάστη πια) μπροστά στα μάτια δεκάδων άλλων. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως οι ίδιοι σιχαίνονται τα αίματα. Όπως και όλοι οι ηθικοί αυτουργοί.

Διαβάστε περισσότερα

Το στίγμα του Κάιν

  «Ποια εξαγορά να υπάρχει μιας και το αίμα στο χώμα χυθεί;» αναρωτιέται ο Αισχύλος. Καμιά. Ούτε για Ελληνα, ούτε για Πέρση. Ο νεκρός απομένει νεκρός, βασιλιάς ή στρατιώτης· πόσω μάλλον
ο αδικοσκοτωμένος, εκείνος που πάει καλιά του, στη γειτονιά του, στην πόλη του, δίπλα στο σπίτι του, μπροστά στα μάτια του έρωτά του. Καμιά
κάθαρση και κανένα έλεος δεν παρηγορεί το πένθος για τον άδικο φόνο, ούτε οι Ερινύες μπορεί να ’ναι η τιμωρία του φονιά - για τα παχύδερμα
οι Ερινύες είναι πουλάκια που τα τρώνε τηγανητά και για ορεκτικό στην ανθρωποφαγία που οργιάζει μέσα στη σάπια ψυχή τους.
Και ο ναζισμός σαπίζει τις ψυχές των ανθρώπων, τις πλημμυρίζει μίσος για τους άλλους, ξένους ή συμπατριώτες - όλους.
Ηταν θέμα χρόνου να χυθεί το πρώτο αίμα - που πρώτο δεν είναι. Διότι πολλούς έχει φάει το σκοτάδι απ’ το χέρι των μαυρόκαρδων μελανοχιτώνων. Ομως δεν έχει γίνει ιδιαίτερος λόγος για αυτούς - «παιδιά κατώτερων θεών», μετανάστες, ποιος νοιάζεται;
Ο «πρώτος νεκρός» (κάτι που έχουν στα σχέδιά τους όσοι απεργάζονται ανώμαλες πολιτικές εξελίξεις) είναι επακόλουθο του κρεσέντου βίας, φραστικής και σωματικής, στο οποίο έχει επιδοθεί η Χρυσή Αυγή τον τελευταίο καιρό. Ο ξυλοδαρμός στο Πέραμα, οι προπηλακισμοί στα Γιαννιτσά, οι ύβρεις και οι προκλήσεις στη Βουλή, είναι η πολιτική κάλυψη των ποινικών εγκλημάτων αυτής της οργάνωσης.
Το «αίμα και τιμή» αποδεικνύει ότι είναι «αίμα και φόνοι», ενώ την ίδια στιγμή μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο οι φασίστες βουλευτές βρίζουν όλους τους άλλους ως «τουρκόσπορους», «κουμούνια», «προδότες» και ό,τι άλλο κατεβάσει η κούτρα τους - ή υπαγορεύει το εγχειρίδιο δράσης του κόμματος των υπονόμων. Μέσα στη Βουλή η Χρυσή Αυγή ήδη «καίει το Ράιχσταγκ».

Βεβαίως, καμία έκπληξη για το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή διαψεύδει πως έχει οποιαδήποτε σχέση με τον φόνο που διέπραξε το κατ’ ομολογίαν του μέλος της. Δειλοί και θρασίμια! Ανανδροι. Τώρα
ο κόσμος ξέρει με ποιους έχει να κάνει: με ποντίκια που έχουν βγει απ’ τους υπονόμους και μαγαρίζουν τον τόπο όπως τα ποντίκια που μεταφέρουν την πανούκλα. Την πανούκλα του φθόνου και του φόνου.
Είναι πλέον φανερό ότι η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιείται απ’ το σύστημα για να στηθεί ανάχωμα στην άνοδο της Αριστεράς. Κι όσοι έχουν μετέλθει έως
τώρα τη «θεωρία των δύο άκρων», όπως ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός, ας αναλογιστούν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που έχουν διαμορφώσει κι ας κάνουν πίσω πριν να φθάσουμε στον επόμενο νεκρόν.
Εκτός κι αν αυτό θέλουν. Εναν νέο διχασμό της χώρας. Εκτός και αν έχουν κάνει τη δεξιά συγκοινωνούν δοχείο με την ακροδεξιά. Την ακροδεξιά που κατέλυσε τη δημοκρατία το 1967 και συνεργάστηκε για την κατοχή της ίδιας της πατρίδας μας με τα ναζιστικά σκυλιά το 1941-1944. Αλήθεια,
παίζουν με τη φωτιά ή με τα σκατά εκείνοι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Χρυσή Αυγή και τα εμφανώς διαταραγμένα στελέχη της για να τρομοκρατήσουν τον λαό περισσότερο απ’ όσο τον έχουν αλαλιάσει τα μνημόνια;

Οι Χρυσαυγίτες δεν καταλαβαίνουν Χριστό! Είναι ικανοί να σκοτώνουν και να διαμαρτύρονται ύστερα ότι έγιναν δολοφόνοι, διότι όταν ήταν παιδάκια είδαν απότομα μπροστά τους μια φωτογραφία του Στάλιν κι έκτοτε διαταράχθηκε ο ψυχισμός τους. Ομως, υπάρχουν
ακόμα ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, κανονικοί άνθρωποι που δεν βλέπουν το κεφάλι που έχει σηκώσει το τέρας; Δεν βλέπουν στο πρόσωπό του τον φόνο και τον ξυλοδαρμό; τη μισαλλοδοξία και τον διχασμό;

Ο φονιάς -αυτήν τη φορά- πιάστηκε! Υπάρχει ο ποινικός κώδικας, θα πληρώσει το έγκλημά του - ελπίζω ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης να πέσει πάνω του βαρύς και παραδειγματικός. Αυτοί όμως που
όπλισαν το μυαλό του φονιά με το μαχαίρι του φόνου παραμένουν ασύλληπτοι. Αν μάλιστα δεν αποδειχθεί ότι είναι μέλη «εγκληματικής οργάνωσης», θα παραμείνουν ασύλληπτοι. Το πολύ, ορισμένα μέλη αυτής της συμμορίας να παραπεμφθούν για «ηθική αυτουργία». Μικρό
το κακό για μια οργάνωση που ακόμα κι αν ετίθετο εκτός νόμου, θα άλλαζε όνομα, όχι όμως και χούγια. Θα συνέχιζε να απειλεί τη δημοκρατία. Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι
να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, αλλά να τη θέσει ο λαός εκτός Βουλής.
Μόνον η κοινωνία μπορεί να «δικάσει» τη Χρυσή Αυγή. Μόνον ο κάθε ψηφοφόρος πρέπει πλέον να αναλογισθεί αν θέλει να ’ναι, ψηφίζοντας αυτά τα σκυλιά, συνεργός σε φόνους! Ηθικός αυτουργός σε ξυλοδαρμούς και απειλές! Συνένοχος στα έργα ανθρώπων της νύχτας, μπράβων και πληρωμένων δολοφόνων.
Το τοπίο είναι πλέον πεντακάθαρο και μόνον όποιος εθελοτυφλεί δεν βλέπει τι γίνεται. Το κράτος χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά το παρακράτος,
διότι ο λαός πλησιάζει επικίνδυνα τα «ιερά και τα όσια» του συστήματος, τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα, απ’ όσους δεν έχουν πατρίδα -παίρνουν τις βιομηχανίες τους και φεύγουν- ή έχουν πατρίδα μόνον και μόνον για να την απομυζούν.
Ομως,
τώρα ακριβώς που πέφτουν οι μάσκες, τώρα που η θεωρία των δύο άκρων χρεωκοπεί, πρέπει ιδιαιτέρως να προσέξει η Αριστερά. Η παγίδα
χάσκει ορθάνοιχτη μπροστά μας. Κάθε εμπλοκή σε σκυλοκαυγά με τα Τάγματα Εφόδου και τους Ταγματασφαλίτες των Χρυσαλητών θα είναι ευλογία στα σχέδια εκείνων που χρησιμοποιούν τη Μαύρη Χείρα του συστήματος για να υπονομεύσουν τις ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις, για να παρουσιάσουν τους εργατικούς αγώνες ως «υποκινούμενους» και τους απεργούς ως «δολιοφθορείς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΣΡΥΑ και όλα τα σχήματα της Αριστεράς πρέπει να οχυρώσουν τις διαδηλώσεις τους και κάθε άλλη πολιτική κίνησή τους με σοφία, σθένος, νηφαλιότητα - το αποτέλεσμα μετράει πάντα. Οι εργατικοί αγώνες δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα που στήνουν οι πονηροί Δυνατοί με τσιράκια τους φασίστες.
Ας προσέξουν οι αντιφασιστικές δυνάμεις (και δεν εννοώ τις μπούρδες περί «συνταγματικού τόξου») τι προέχει στη σύνθεση ενός Αντιφασιστικού Μετώπου. Οι συγκλίσεις ή οι αντιθέσεις; Ας κρατήσει ο καθένας τις αντιθέσεις του ως κόρην οφθαλμού, αλλά ας προτάξουμε όλοι τις συγκλίσεις μας χάριν του λαού. Ας θυμηθούμε: όταν επί Βαϋμάρης το ΚΚΓ ζήτησε αντιφασιστική ενότητα απ΄τους σοσιαλδημοκράτες, εκείνοι δεν έστερξαν.
Ας σκεφθεί λοιπόν δυο φορές ο Περισσός. Δεν «εκβιάζεται» σε αντιφασιστική ενότητα από κανέναν. Καλείται σ’ αυτήν απ’ τα πράγματα.
Η στήλη, πενθώντας σήμερα για τον θάνατο του Παύλου Φύσσα, θα μείνει κλειστή στα σχόλια με τα οποία τα βδελύγματα βρίζουν, ασχημονούν κι ατιμάζουν. Εις ένδειξιν τιμής στη μνήμη του παλικαριού και της όμορφης ζωής που πρόλαβε να ζήσει, απαλλάσσουμε για μιαν έστω ημέρα τις καρδιές μας απ’ την ασχήμια.

email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα