Μάνος Κατράκης: «…στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη…»

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

της Σοφίας Αδαμίδου - από τον «Ριζοσπάστη»

Σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου 1984, έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Κατράκης.

«Σύντροφε Μάνο, κρητικόπουλο, Ερωτόκριτέ μας άξιε γιε της Ρωμιοσύνης

Ερωτας είσαι και ομορφιά και λεβεντιά και αγάπη

στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη

μες στη φωνή σου ακέριος ο λαός βρίσκει την πιο σωστή φωνή του

μες στη φωνή σου πέντε αηδόνια, τρεις αητοί κι ένα λιοντάρι δένουν τη φιλία του κόσμου.

Σύντροφε Μάνο εσένανε σου πρέπουν αψηλόκορφοι ύμνοι σαν τον πάππο σου τον ψηλορείτη…»

Κάθε φορά που θέλει κάποιος να μιλήσει για τον Μάνο Κατράκη , αυτοί οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου έρχονται και διεκδικούν την πρώτη θέση στη σκιαγράφηση αυτής της πολυδιάστατης προσωπικότητας, διεκδικούν την πρώτη θέση για να μνημονεύσουν τον άνθρωπο, τον αγωνιστή και καλλιτέχνη, που πάντα βρίσκεται στην καρδιά και στη μνήμη μας, κι ας έχουν περάσει (…) χρόνια από τότε που έφυγε (2/9/1984). Τα λόγια αυτά του Ρίτσου ήταν το δώρο του για τον εορτασμό των 50 χρόνων στο Θέατρο του Μάνου Κατράκη , με τον οποίο πρώτα απ’ όλα μοιράστηκαν τα βάσανα της εξορίας, στη συνέχεια βρέθηκαν πλάι – πλάι στους αγώνες για την ειρήνη και το σοσιαλισμό, χτίζοντας έτσι μια βαθιά φιλία.

«Αν ο Μάνος Κατράκης μεσουρανούσε στη θεατρική ζωή του τόπου μας, δεν το χρωστάει μονάχα στο λεβέντικο παράστημα και στο συναρπαστικό φωνητικό όργανο, μα στην απόλυτη ψυχική του αφοσίωση στην Τέχνη» επισημαίνει ο κορυφαίος σκηνοθέτης και συγγραφέας Αλέξης Σολομός, προλογίζοντας το λεύκωμα που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» με τίτλο «Μάνος Κατράκης (Στη ζωή, στη σκηνή και την οθόνη)». Και συνεχίζει ο Αλέξης Σολομός: «Δίχως συμφεροντολογικά κίνητρα, δίχως συμβιβασμούς και αυτοθαυμασμούς, μας πρόσφερε παραστάσεις με πνευματικό μήνυμα, πατριωτικό αίσθημα και ανθρώπινη πνοή. Οσο παράξενο κι αν φαίνεται, η «υποκριτική τέχνη» δε στηρίζεται στην υποκρισία, αλλά στην ψυχική ειλικρίνεια. Και την ειλικρίνεια αυτή – που χαρακτήριζε τον Κατράκη σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο – τη συνδυάζω με κάτι που μου είπε, όταν ετοιμάζαμε μια παράσταση: «Θα προτιμούσα να μην τονίσω τη φράση αυτή όπως τη θέλεις, γιατί, αν την πω έτσι, δε θα είμαι εγώ»»…

Αδάμαστος και ευαίσθητος

Η ζωή του αρχίζει από το Καστέλι Κισσάμου, όπου ξαναγύριζε όποτε μπορούσε για να ξαναθυμηθεί τον πατέρα του, Χαράλαμπο, από τον οποίο ορφάνεψε νωρίς, τα άλλα τέσσερα αδέρφια του και την κυρα-Ειρήνη, τη μάνα του, που τη λάτρευε και της έμοιαζε όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στον πεισματικό χαρακτήρα και την αδάμαστη ψυχή. Θυμίζουμε έναν, καταγραμμένο, σχεδόν δύο δεκαετίες πριν στο «Ρ», διάλογό του με τη μάνα του, ως δείγμα του χαρακτήρα και των δυο. Η κυρα-Ειρήνη, όπως όλες οι μανάδες των κρατουμένων αγωνιστών, υπέφερε με τον εγκλεισμό του παιδιού της. Σε μια συνάντησή τους στην εξορία, ο Κατράκης δοκίμασε την ψυχική αντοχή της μάνας του: -«Τι είναι Μανόλη;» -«Θες να ‘ρθω στο σπίτι, μάνα;» -«Πώς θα ‘ρθεις;» -«Ε… θα υπογράψω και θα ‘ρθω»- «Ιντα να υπογράψεις;» -«Δήλωση» -«Ιντα δήλωση;» -«Οτι δεν είμαι αυτό που είμαι…» -«Και δεν είσαι;» -«Είμαι» -«Μην υπογράψεις, κερατά, μην υπογράψεις…».

Οσοι τον γνώρισαν μιλούν για την παλικαριά του Μάνου Κατράκη να αγαπά και να μοχθεί για τη ζωή, τον αγώνα, την τέχνη. Δυνατός, εργατικός, σεμνός και αταλάντευτος, επέλεξε το δύσκολο δρόμο και στη ζωή και στην τέχνη. Οι προσωπικές του αγωνίες ήταν οι αγωνίες του λαού και η ανησυχία του ήταν η ανησυχία του παθιασμένου εργάτη της τέχνης.

Ο Μάνος Κατράκης από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση στο θέατρο το 1928, φανέρωσε το υποκριτικό του ταλέντο και ανέβηκε γρήγορα την κλίμακα της θεατρικής ιεραρχίας, για να καταλάβει μια δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στους κορυφαίους ηθοποιούς μας.

Η κριτική αντιμετωπίζει με ενθουσιασμό την πρώτη κιόλας παρουσία του στο θέατρο (στο ρόλο του Χαρίδημου, στον Ερωτόκριτο). Ο Αλκης Θρύλος έγραψε: «Υπήρξε μια αποκάλυψη. Ο κ. Κατράκης γέμισε τη σκηνή μόλις παρουσιάστηκε, χόρεψε με χάρη γοητευτική και μια εξαιρετική ευλυγισία και έπαιξε σαν δοκιμασμένος ηθοποιός». Ενώ ο Μιχαήλ Ροδάς τον χαρακτήρισε «λεβέντη στην όψη και στο κορμί», «ελπίδα του νεωτέρου μας θεάτρου, ένα καλλιτεχνικό αστέρι λαμπρό», για το οποίο πίστευε ότι «η Κρήτη που τον έβγαλε έπρεπε να υπερηφανεύεται».

«Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής»

Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής και στα τραγικά χρόνια του εμφυλίου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της Αντίστασης. Απολύεται από το Εθνικό Θέατρο για τις ιδέες του, συλλαμβάνεται, του ζητούν να υπογράψει δήλωση, αρνείται και εξορίζεται στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη, μέχρι το 1952. Αλλά και αργότερα, ήταν πάντα από τους πρώτους, σε όλους τους λαϊκούς αγώνες και πάντα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέχρι το θάνατό του. Σε εποχές γενικού ξεπουλήματος ο Μάνος Κατράκης , είτε με το λόγο του «Προμηθέα», είτε με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις διεκδικήσεις του ΚΚΕ, τίποτε άλλο δεν επιζητούσε από το να υπηρετήσει τον άνθρωπο.

Χαρακτηριστικό είναι ένα επεισόδιο που έχουν διηγηθεί, τόσο ο Γιάννης Ρίτσος, όσο και η Ρούλα Κουκούλου, όταν οι Αλφαμίτες τον βασάνιζαν: «Γονάτισε Κατράκη » – του έλεγαν – «αλλιώς θα πεθάνεις». «Οχι, ρε παιδιά, τέτοια χάρη δε σας την κάνω». «Τι παριστάνεις, ρε;» – συνέχιζαν – «Τον Μαρίνο Κοντάρα;» (τον ήρωα της ομώνυμης ταινίας που είχε ενσαρκώσει τον ατρόμητο ήρωα). Κι ο Κατράκης αποκρίθηκε «…όχι ρε παιδιά, δεν παριστάνω τον Μαρίνο Κοντάρα, απλά τον άνθρωπο».

Οι ιδέες, η ειλικρίνεια, το ανυπότακτο του χαρακτήρα, η ανθρώπινη και κοινωνική ευαισθησία, η καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, αλλά και η κρητική ποιητική φύση του Κατράκη αντανακλώνται και σε ποιήματά του, τα οποία παρατίθενται στο βιβλίο και που έμειναν μια προσωπική υπόθεση που μοιράστηκε μόνο με τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους και όχι με το αναγνωστικό κοινό κάποιας έκδοσης. Μέσα από αυτά τα ποιήματα φαίνεται πως στην ψυχή του ζει πάντα η ελπίδα για τον καινούργιο κόσμο: «Στ’ ακροθαλάσσι του Αϊ-Στράτη/ κρυφά από του Θεού το μάτι/ Ζουν άνθρωποι και ωριμάζουν/ καινούριο κόσμο ετοιμάζουν».

Οι δυσκολίες της εξορίας, τα βασανιστήρια, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους δοκιμαζόμενους συναγωνιστές καταγράφονται από τον Κατράκη με ποιητικό τρόπο:

«Κείνο το βράδυ στη χαράδρα…/ Δεν το ξεχνάω φίλε/ Είχανε σπάσει δυο μπαμπού/ στα κόκαλά μου…/ Η ανανδρία θυμάμαι/ τα ‘βαλε με τη λεβεντιά/ κείνο το βράδυ/ Μα το νεράκι πού το βρήκες/ σύντροφέ μου;/ Τώρα που πέρασαν οι πόνοι/ σε βλέπω αδύνατο κι ωχρό/ να σεργιανάς/ Κι είπα να σου ‘δινα το χέρι/ για να ξοφλήσω τη δροσιά/ κείνης της νύχτας/ Μα το νεράκι πώς το βρήκες/ το νεράκι/ σ’ εκείνο τ’ άνυδρο το ρέμα».

«Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το κόμμα, για τις εκατοντάδες χιλιάδες τους συντρόφους, που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος. Από αυτό αντλούμε όλη τη δύναμη για την τελική δικαίωση των αγώνων και θυσιών του λαού μας. Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».

Με τη γλώσσα της καρδιάς

Ο Μάνος Κατράκης που στη διάρκεια του βίου του στη χώρα αυτή πληγώνεται, βασανίζεται, καταδιώκεται, εξορίζεται έρχεται ο καιρός που τιμάται όχι μόνο με πολιτειακές και κοινωνικές διακρίσεις εντός της χώρας του αλλά και εκτός.

Το Μάρτη του 1981 διοργανώνεται στο Παρίσι τιμητική εκδήλωση από τον σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη. Στην εναρκτήρια βραδιά της εκδήλωσης ο Μάνος Κατράκης απευθύνεται στους παρευρισκόμενους με τη γλώσσα της καρδιάς όπως έκανε πάντα:

«Και να γνώριζα τη γλώσσα του Ρακίνα και του Μολιέρου πάλι θα σας μίλαγα ελληνικά. Δεν θέλω τίποτα να ψευτίσει τη συγκίνησή μου και την ευγνωμοσύνη μου για την τιμή που μου κάνετε. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ τις λέξεις της γλώσσας μου που ταυτίζονται με την ψυχή μου. Είναι λέξεις που κρύβουν μέσα τους την καθαρότητα του ελληνικού ουρανού και του ασίγαστου πόντου. Εσείς τιμάτε τα 50 χρόνια της καλλιτεχνικής μου δραστηριότητας. Σας ευχαριστώ. Εγώ όμως θέλω να σας πω ποιος είμαι. Θέλω να με γνωρίσετε σωστά. Θέλω να σας πω πως γεννήθηκα στην Κρήτη. Μεγάλωσα ξυπόλητο παιδί στις αμμουδιές της πατρίδας μου, που έβαζα στ’ αυτιά μου τα κοχύλια της θάλασσας να ακούσω τη βουή του ωκεανού. Δεν ήξερα να αποζητώ την ομορφιά, μα η ομορφιά ξεδιπλωνόταν ολόγυρά μου. Δεν ήξερα να αποζητώ τη λεβεντιά. Μα η λεβεντιά με συνέπαιρνε μέσα μου από τις ιστορίες του παππού μου. Αφήστε να παινέψω την πατρίδα μου. Το αξίζει. Εγινα ηθοποιός όπως θα μπορούσα να γίνω και σιδηρουργός. Ηθελα να ξοδιάσω όσες δυνάμεις κρύβαν τα μπράτσα μου και η ψυχή μου»…

Πηγή: Ριζοσπάστης – Του πρέπουν «αψηλόκορφοι ύμνοι»… (Σοφία Αδαμίδου) 

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί οι άνθρωποι βιώνουν εξωσωματικές εμπειρίες;

«Βγήκα από το σώμα μου, «είδα τον εαυτό μου από ψηλά», «μεταφέρθηκα στη γωνία του δωματίου ενώ ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου αναίσθητος». Κάπως έτσι, περιγράφουν την εμπειρία τους, άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι έχουν βγει έξω από το σώμα τους. Ότι έχουν βιώσει δηλαδή μια εξωσωματική εμπειρία.
Πολλοί άνθρωποι έχουν ισχυριστεί ότι έχουν βιώσει το φαινόμενο όταν βρέθηκαν κοντά στο θάνατο ή όταν έκαναν μια εγχείριση, για παράδειγμα, υποστηρίζοντας ότι ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν όλα όσα γίνονταν στο χειρουργείο, ενώ ήταν αναίσθητοι.
Σίγουρα στο παρελθόν πολλοί θα ήταν αυτοί που θα τρόμαζαν να αποκαλύψουν ότι βίωσαν μια τέτοιου είδους εμπειρία, υπό το φόβο ότι δεν θα γίνουν πιστευτοί ή θα χαρακτηριστούν με συγκεκριμένο τρόπο. Η επιστήμη επίσης υπήρξε καχύποπτη με τέτοιου είδους εμπειρίες αλλά όχι πια. Οι νευροεπιστήμονες έχουν αρχίσει να ερευνούν ενδελεχώς το φαινόμενο καταλήγοντας σε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα επιστημονικά συμπεράσματα.
Οι εξωσωματικές εμπειρίες είναι πραγματικές 
Μόλις πέρσι μια επιστημονική μελέτη στη Σουηδία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εξωσωματικές εμπειρίες είναι πραγματικές και μάλιστα οι ερευνητές κατάφεραν να αναδημιουργήσουν τέτοιες εμπειρίες.
Οι νευροεπιστήμονες από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας δημιούργησαν στους συμμετέχοντες στη μελέτη την ψευδαίσθηση ότι βγήκαν από το σώμα τους με τη χρήση ενός σαρωτή εγκεφάλου, τον οποίο χρησιμοποίησαν για να «τηλεμεταφέρουν» τα άτομα αυτά σε διαφορετικές θέσεις μέσα σε ένα δωμάτιο. Οι 15 συμμετέχοντες φορούσαν ειδικές οθόνες στο κεφάλι τους και είδαν τόσο τους εαυτούς τους, όσο και τον εγκεφαλικό σαρωτή από άλλο μέρος του δωματίου.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν έπειτα τεχνικές αναγνώρισης προτύπων για να παρακολουθήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων και διαπίστωσαν ότι «η αντίληψη της θέσης του εαυτού μας μπορεί να αποκωδικοποιηθεί από τα πρότυπα δραστηριότητας σε συγκεκριμένες περιοχές στους κροταφικούς και βρεγματικούς λοβούς του εγκεφάλου».

Τα ευρήματα έδειξαν ότι η συνειδητή εμπειρία του που βρίσκεται το σώμα μας προέρχεται από τη δραστηριότητα των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στα συναισθήματα της σωματικής ιδιοκτησίας, καθώς και από τις περιοχές που περιέχουν κύτταρα τα οποία ευθύνονται για τον προσανατολισμό μας στον χώρο. Παλαιότερες μελέτες που έγιναν σε ζώα είχαν δείξει ότι αυτά τα κύτταρα, που ονομάζονται «κύτταρα GPS», έχουν βασικό ρόλο τόσο στην πλοήγηση όσο και στη μνήμη.
Ο Άρβιντ Γκούτερσταμ, επικεφαλής της μελέτης τόνιζε: «Η αίσθηση ότι είμαστε ένα σώμα που βρίσκεται κάπου στο χώρο είναι απαραίτητη για τις αλληλεπιδράσεις μας με τον έξω κόσμο και αποτελεί θεμελιώδη πτυχή της ανθρώπινης αυτοσυνείδησης. Τα αποτελέσματα της έρευνας μας είναι σημαντικά επειδή αντιπροσωπεύουν τον πρώτο χαρακτηρισμό των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διαμόρφωση της αντιληπτικής εμπειρίας του σωματικού εαυτού στο χώρο».
Γιατί οι άνθρωποι έχουν εξωσωματικές εμπειρίες; 
Το 1958 ο Ρόμπερτ Μονρό βγήκε από το σώμα του για πρώτη φορά. Ήταν κάτι που έγινε «χωρίς προφανή αιτία» έγραψε. Ο γιατρός του, δεν διέγνωσε καμία ασθένεια και του έγραψε ηρεμιστικά. Ένας φίλος του, ψυχολόγος από την άλλη πλευρά, του είπε να προσπαθήσει να το κάνει ξανά. Όπως του ανέφερε, «μερικοί από τους συναδέλφους που κάνουν γιόγκα καθώς και οι πιστοί των ανατολικών θρησκειών, ισχυρίζονται ότι μπορούν να το κάνουν όποτε θέλουν».
Ο Μονρό δοκίμασε ξανά και ξανά και ξανά να βγει από το σώμα του. Γράφει για τις εμπειρίες του αυτές στο κλασικό - πλέον - βιβλίο του «Journeys out of the Body» («Ταξίδια έξω από το Σώμα») του 1971. Ήταν το βιβλίο που καθιέρωσε τη φράση «εξωσωματικές εμπειρίες» στη δημόσια συζήτηση. Ο Μονρό πέθανε το 1995 αλλά η γοητεία της εξωσωματικής εμπειρίας παραμένει.
Η εξωσωματική εμπειρία είναι κάτι που μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά συχνά περιλαμβάνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι έξω από το σώμα σου και κοιτάς τον εαυτό σου από ψηλά. Για τους νευροεπιστήμονες, το φαινόμενο αποτελεί τόσο ένα παζλ, όσο και μια μεγάλη ευκαιρία: Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος λοξοδρομεί μπορεί να φωτίσει τον τρόπο με τον οποίο υποτίθεται ότι λειτουργεί.
Οι νευροεπιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι οι εξωσωματικές εμπειρίες περνούν από το προθαλαμικό σύστημα (αιθουσιαίο σύστημα) - πρόκειται για το σύστημα που ευθύνεται για την ισορροπία και τον προσανατολισμό μας στο χώρο και αποτελείται από κανάλια στο εσωτερικό του αφτιού - και ενσωματώνονται με άλλες αισθήσεις στον εγκέφαλο.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, ο Κρίστοφ Λόπεζ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Μασσαλίας, συνεργάστηκε με την Μάγια Ελζιέρ, μια γιατρό που βλέπει ασθενείς με αιθουσαίες διαταραχές. Μερικοί από τους ασθενείς της παραπονιούνται για ζάλη. Η φυσική αιτία είναι το υγρό που τρέχει στο εσωτερικό του αυτιού εξαιτίας της μόλυνσης ενός κοντινού νεύρου. Από τους 210 ασθενείς που ανέφεραν ζαλάδες, το 14% δήλωσαν ότι είχαν εξωσωματικές εμπειρίες. Μόνο το 5% των υγειών συμμετεχόντων στην μελέτη υποστήριξαν ότι είχαν βιώσει τέτοια αίσθηση.
Μεταξύ των ασθενών που είχαν εξωσωματικές εμπειρίες, κάποιοι ανέφεραν ότι τους έλκυε «μια σπείρα, που έμοιαζε με τούνελ». Άλλοι περιέγραψαν ότι εισήλθαν στο σώμα τους από ψηλά «όπως ένα γράμμα μπαίνει σε ένα φάκελο». Ο Λόπεζ πιστεύει ότι αυτή η αίσθηση είναι αποτέλεσμα αναντιστοιχίας μεταξύ των πληροφοριών που προέρχονται από το κατεστραμμένο αιθουσαίο σύστημα και το κανονικό οπτικό σύστημα.
Ο Όλαφ Μπλανκε, νευροεπιστήμονας της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάνης, λέει ότι η μελέτη «βασίζει προηγουμένως αστήριχτες προτάσεις για τον ισχυρό ρόλο του αιθουσαίου συστήματος στις εξωσωματικές εμπειρίες, σε στέρεες βάσεις». Ο Μπλανκε δεν συμμετείχε στη συγκεκριμένη μελέτη αλλά έχει συνεργαστεί προηγουμένως με τον Λόπεζ κι έχει αποδείξει ότι η ηλεκτρική διέγερση της περιοχής του εγκεφάλου που ενσωματώνει την αιθουσαία και οπτική πληροφορία μπορεί να προκαλέσει την ψευδαίσθηση μιας εξωσωματικής εμπειρίας. Αν η διαταραχή είναι στο ίδιο το εσωτερικό του αυτιού ή στον εγκέφαλο το αποτέλεσμα δείχνει να είναι το ίδιο: ένα αίσθημα ότι αψηφάς τους νόμους της φυσικής και αφήνεις το σώμα σου.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα μυστήριο. Ενώ το 14% των ασθενών της Ελζιέρ που είχαν ζαλάδες αναφέρθηκαν σε εξωσωματικές εμπειρίες, το 14% δεν παύει να μην είναι το 100%. Επίσης υγιείς άνθρωποι έχουν αναφέρει τέτοιες εμπειρίες. Μια αιθουσαία διαταραχή λοιπόν δεν προκαλεί απαραιτήτως στους ανθρώπους να αισθάνονται ότι έχουν αφήσει το σώμα τους.
«Πιστεύουμε ότι οι εξωσωματικές εμπειρίες μπορεί να είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων», λέει ο Λόπεζ, ο οποίος παρακολούθησε τους ασθενείς επικεντρώνοντας στην ψυχική τους κατάσταση. Διαπίστωσε ότι εκείνοι με άγχος και κατάθλιψη εκτός από ζαλάδες ήταν πιο πιθανό να έχουν εξωσωματικές εμπειρίες.
Ο Τζέισον Μπρεθγουέιτ, ψυχολόγος από το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, διαπίστωσε ακόμη ότι οι άνθρωποι που παρουσιάζουν άλλες ανωμαλίες αντίληψης, όπως το αίσθημα της ανεξήγητης παρουσίας ενός άλλου ατόμου ή ενός μέλους του σώματός τους που αλλάζει σχήμα, είναι επίσης πιο πιθανό να έχουν εξωσωματικές εμπειρίες.
Η εξωσωματική εμπειρία μπορεί να έχει να κάνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο που ο εγκέφαλος προσπαθεί να κατανοήσει το χώρο. Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τον Μπρεθγουέιτ, ότι ο εγκέφαλος δημιουργεί αυτόματα την εικόνα που θα έβλεπε ένα πουλί, που θα πετούσε τριγύρω από το σώμα σας. «Συνήθως, βλέπετε τα πράγματα από τη δική σας προοπτική. Αλλά όταν κάτι διαταράσσει τον εγκέφαλο κι αυτός δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τα διαφορετικά ρεύματα αισθητηριακών πληροφοριών, αυτό μπορεί να αλλάξει».
Για τον Μπρεθγουέιτ, η μελέτη των εξωσωματικών εμπειριών θέτει τα μεγάλα ερωτήματα του εαυτού και της συνείδησης. «Είκοσι ή τριάντα χρόνια πριν, η ψυχολογία πίστευε ότι η έρευνα του συνειδητού ήταν ένα λεπτό πράγμα» αλλά «οι παρεκκλίνουσες εμπειρίες σε όλες τους τις μορφές, έχουν πολλά να διδάξουν τους επιστήμονες και τους φιλοσόφους για τη φύση των ανθρώπινων εμπειριών, ακόμη κι όταν αυτές είναι τρελές και άγριες».
Πηγές: The Atlantic, Live Science, Express

Διαβάστε περισσότερα

Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΑΓΑΘΑ! ΚΑΜΙΑ ΚΑΥΣΗ ΒΙΟΡΕΥΣΤΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΤΟΥ ΕΥΗΝΟΧΩΡΙΟΥ.

 

Με σύνθημα μας τα παραπάνω, βρεθήκαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο (31-08-2017) να θέσουμε επί τάπητος τα επόμενα βήματα του αγώνα κατά των βιορευστών.
Με δεδομένο ότι ΟΛΟΙ όσοι βρέθηκαν στην αίθουσα δεν επιθυμούν την δημιουργία εργοστασίων που θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη υποβάθμιση της υγείας μας, των καλλιεργειών, του φυσικού τοπίου και του ευαίσθητου οικοσυστήματος προτείναμε τα εξής:
1. Κατάθεση αναφοράς στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι μια διαδικασία που έστω και σε αυτό το στάδιο μπορεί να φέρει αποτέλεσμα από την στιγμή που στην περιοχή μας δεν έγινε καμία ουσιαστική διαβούλευση επί του θέματος και οι περιβαλλοντικές μελέτες των μονάδων δεν ανταποκρίνονται στην κείμενη νομοθεσία.
2. Αίτηση ακύρωσης στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών κατά της άρσης του σήματος διακοπής εγασιών. Μια διαδικασία που έχει την δυνατότητα να καταφέρει να σταματήσει το έργο ΑΜΕΣΑ.
3. Εξηγήσαμε γιατί ο Δήμος Μεσολογγίου έχει χάσει τις προθεσμίες για να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας (διότι υπάρχει το τεκμήριο γνώσης άρθρο 19α Ν. 4014/2011), κάτι το οποίο οφείλει να προβληματίσει τα αντανακλαστικά της Δημοτικής αρχής και των Υπηρεσιών του Δήμου, αφού οι αιτήσεις για αδειοδότηση ξεκίνησαν το 2013 και η τελευταία από τις τρεις τροποποίησεις έγινε τον Αύγουστο του 2016. Τελικά το θέμα πήρε δημοσιότητα μόλις τον Φλεβάρη του 2017!
4. Ζητήσαμε να κανονιστεί συνάντηση με τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ώστε να αναλύσουμε στην αδειοδοτούσα αρχή - που είναι η Αποκεντρωμένη- για ποιο λόγο δεν έπρεπε να δωθούν οι άδειες και να ζητήσουμε έστω και τώρα οι άδειες αυτές να ανακληθούν.

Στο κρίσιμο αυτό σημείο που βρισκόμαστε, με την μία μονάδα να είναι έτοιμη και τις υπόλοιπες τρεις να συνεχίζουν εργασίες εντατικά, βρισκόμαστε ΣΤΟ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ. Μέλημα μας είναι η ενημέρωση όλων και περισσότερων συμπολιτών για το πολύ σημαντικό αυτό ζήτημα της περιοχής μας και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις ώστε να σταματήσουν οι εργασίες, να ακυρωθεί το έργο και όσα έργα θα έρθουν στο μέλλον.
Η έλλειψη πολεοδομικού και ενεργειακού σχεδιασμού στην περιοχή μας, η έλλειψη καθορισμένων χρήσεων γης σε πολλές περιοχές του Δήμου Μεσολογγίου, η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της λιμνοθάλασσας όλα αυτά τα χρόνια (κάψιμο των σκουπιδιών, μη ορθή λειτουργία βιολογικού, λύμματα εργοστασίων, αλλόγιστη ρύπανση (διαβάστε εδώ περισσότερα: https://goo.gl/rKJdp5 ), η παράλογη νομοθεσία που δεν έχει ακόμα ξεκαθάρισει τους όρους και το νομοθετικό πλαίσιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εφαρμόζοντας μνημονιακές επιταγές μακριά από κάθε ηθική και λογική, η έλλειψη ενημέρωσης και η αδιαφορία φορέων και όσων γνώριζαν αλλά δεν έδρασαν, ΜΑΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ φορείς και πολίτες ενώπιον των ευθυνών μας!
Μετά την παρέμβαση μας στο Δημοτικό Συμβούλιο πραγματοποιήθηκε συνέλευση πολιτών όπου αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί κινητοποίηση στον τόπο του εγκλήματος της Λιμνοθάλασσας δηλαδή στο σημείο που κατασκευάζονται οι μονάδες κάυσης βιορευστών. Έτσι την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου και ώρα 9.00 συγκεντρωνόμαστε στην ΠΥΛΗ με τα αυτοκίνητα μας για να μεταβούμε στον τόπο των μονάδων. Στόχος μια δυναμική κινητοποίηση-παρέμβαση!
Για την κινητοποίηση αυτή ενημερώθηκε και το Δημοτικό Συμβούλιο που κατά την διάρκεια της συζήτησης είχε αποφασίσει πως θα υποστηρίξει κάθε κίνηση των πολιτών.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΙΤΗ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ! ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑΣ! ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΟΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ.
Η δράση των επόμενων ημερών απομένει να κάνει πράξη τα όσα σήμερα λέχθησαν και αποφασίστηκαν από όλους. Η πόλη είναι αυτή που είναι γιατί οι πολίτες είναι αυτοί που είναι! Για να δούμε …

Διαβάστε περισσότερα

Αν περιμένετε να γεράσετε για να το μάθετε αυτό, θα είναι πολύ αργά. (Σενέκας – WARBURTON)

Αυτή η σκληρή φιλοσοφία εμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα, αλλά άκμασε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δύο σπουδαίοι συγγραφείς που διέδωσαν τη στωική διδασκαλία ήταν ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (106-43 π. Χ.) και ο Λεύκιος Ανναίος Σενέκας (1 π. Χ. – 65 μ. Χ.). Η βραχύτητα του βίου και η αναπόδραστη γήρανση ήταν θέματα που τους ενδιέφεραν ιδιαίτερα. Αναγνώριζαν ότι η γήρανση είναι μια φυσική διαδικασία και δεν προσπάθησαν να αλλάξουν αυτό που δεν μπορούσαν να αλλάξουν. Συγχρόνως βέβαια πίστευαν ότι πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε στο σύντομο διάστημα που ζούμε.

Ο Κικέρων ήταν τρομερά πολυάσχολος: ήταν νομομαθής και πολιτικός, καθώς και φιλόσοφος. Στο βιβλίο του Περί γήρατος εντόπισε τέσσερα βασικά προβλήματα όσον αφορά τη γήρανση: η εργασία γίνεται δυσκολότερη, το σώμα πιο αδύναμο, η χαρά από τις σωματικές ηδονές χάνεται, ο θάνατος πλησιάζει. Η γήρανση είναι αναπόδραστη, αλλά, όπως υποστήριξε ο Κικέρων, μπορούμε να επιλέγουμε πώς να αντιδρούμε σε αυτήν τη διαδικασία. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι η παρακμή σε μεγάλη ηλικία δε χρειάζεται να καθιστά τη ζωή αφόρητη. Πρώτον, οι ηλικιωμένοι μπορούν συχνά να τα καταφέρνουν κάνοντας λιγότερα, λόγω της πείρας τους, συνεπώς κάθε δουλειά που κάνουν μπορεί να γίνεται πιο αποτελεσματικά. Το σώμα και το μυαλό τους δεν παρακμάζουν κατ’ ανάγκην δραματικά, αν τα εξασκούν. Ακόμα και αν οι σωματικές ηδονές προκαλούν μικρότερη ικανοποίηση, οι ηλικιωμένοι μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο με φίλους και να συζητούν, πράγμα που τους ανταμείβει. Τέλος, ο Κικέρων πίστευε ότι η ψυχή ζει αιώνια, επομένως οι ηλικιωμένοι δε χρειάζεται να ανησυχούν για τον θάνατο. Ο Κικέρων θεωρούσε πως αφενός πρέπει να αποδεχτούμε τη φυσική διαδικασία της γήρανσης, αφετέρου να αναγνωρίσουμε ότι η στάση μας απέναντι σ’ αυτή τη διαδικασία δε χρειάζεται να είναι απαισιόδοξη.

Ο Σενέκας, ένας άλλος σπουδαίος εκλαϊκευτής των στωικών αντιλήψεων, ακολούθησε μια παρόμοια γραμμή όταν έγραφε για την βραχύτητα του βίου. Σπάνια ακούμε ανθρώπους να παραπονούνται ότι η ζωή είναι μεγάλη. Οι περισσότεροι λένε ότι είναι πολύ σύντομη. Υπάρχουν τόσα να κάνουν και τόσο λίγος χρόνος να τα κάνουν. Με τα λόγια του Ιπποκράτη: «Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά». Οι ηλικιωμένοι που βλέπουν τον θάνατο να πλησιάζει εύχονται να ζήσουν μερικά χρόνια ακόμα ώστε να πετύχουν όσα πραγματικά ήθελαν στη ζωή τους. Αλλά συχνά είναι πολύ αργά και θλίβονται για όσα θα μπορούσαν να είχαν γίνει. Η φύση είναι σκληρή από αυτή την άποψη. Ενώ πλησιάζουμε την ευτυχία, πεθαίνουμε.

Ο Σενέκας δε συμφωνούσε με αυτή την άποψη. Πολυάσχολος όπως ο Κικέρων, έβρισκε χρόνο για να γράφει θεατρικά, να πολιτεύεται και να είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας καθώς και φιλόσοφος. Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη του, δεν ήταν ότι ο βίος είναι βραχύς, αλλά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν άσχημα τον χρόνο τους. Και πάλι, μεγαλύτερη σημασία έχει η στάση μας απέναντι στις αναπόδραστες πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης. Δεν πρέπει να θυμώνουμε που ο βίος είναι βραχύς, αλλά απεναντίας να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Επισήμανε ότι κάποιοι άνθρωποι θα χαράμιζαν ακόμα και χίλια χρόνια με την ίδια ευκολία που χαράμισαν τη ζωή τους. Ακόμα και τότε, πιθανόν θα παραπονιόνταν ότι η ζωή παραείναι σύντομη. Στην πραγματικότητα η ζωή είναι αρκούντως μακρά για να κάνουμε πολλά πράγματα, αν κάνουμε τις σωστές επιλογές: αν δεν τη σπαταλούμε σε άχρηστα έργα. Κάποιοι κυνηγούν το χρήμα ξοδεύοντας τόση ενέργεια, ώστε δεν τους μένει χρόνος να κάνουν πολλά άλλα πράγματα- άλλοι πέφτουν στην παγίδα να αναλώνουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους στο πιοτό και το σεξ.

Αν περιμένετε να γεράσετε για να το μάθετε αυτό, θα είναι πολύ αργά, πίστευε ο Σενέκας. Τα άσπρα μαλλιά και οι ρυτίδες δεν εγγυώνται ότι ένας ηλικιωμένος ανάλωσε τον χρόνο του κάνοντας άξια πράγματα, αν και κάποιοι, εσφαλμένα, συμπεριφέρονται ωσάν να τα είχαν κάνει. Ένας άνθρωπος που σάλπαρε και οι ανεμοθύελλες τον παρασέρνουν δεν έχει πάει ταξίδι. Απλώς παραδέρνει. Έτσι είναι και η ζωή. Όταν δεν έχουμε τον έλεγχο, όπως και όταν παρασυρόμαστε από τα γεγονότα δίχως να βρίσκουμε χρόνο για τις εμπειρίες που οι περισσότεροι θεωρούμε πως έχουν αξία και νόημα, δε ζούμε αληθινά.

Μια καλή ζωή έχει το πλεονέκτημα ότι στα γηρατειά δε φοβάται κανείς τις αναμνήσεις του. Αν χαραμίζετε τον χρόνο σας, όταν θα κοιτάξετε πίσω μπορεί να μη θέλετε να σκέφτεστε πώς περάσατε τη ζωή σας, καθώς θα είναι υπερβολικά οδυνηρό να σκέφτεστε όλες τις ευκαιρίες που χάσατε. Γι’ αυτό, κατά την άποψη του Σενέκα, πολλοί ασχολούνται με ασήμαντα πράγματα – είναι ένας τρόπος να αποφεύγουν την αλήθεια για όσα απέτυχαν να κάνουν. Ο Σενέκας ωθούσε τους αναγνώστες του να απομακρύνονται από το πλήθος και να μην κρύβονται από τον εαυτό τους παριστάνοντας τους πολυάσχολους.

Πώς λοιπόν, σύμφωνα με το Σενέκα, πρέπει να περνάμε τον χρόνο μας; Το ιδεώδες των Στωικών ήταν μια ζωή απομονωμένη, μακριά από τους άλλους. Ο πιο γόνιμος τρόπο ύπαρξης, δήλωνε ο Σενέκας – διορατικά -, ήταν η μελέτη της φιλοσοφίας. Αυτός ήταν ένας τρόπος να ζει κανείς αληθινά.

Ο βίος του Σενέκα του πρόσφερε πολλές ευκαιρίες να ασκεί όσα διακήρυττε.Το 41 μ.Χ., για παράδειγμα, τον κατηγόρησαν ότι είχε σχέση με την αδερφή του αυτοκράτορα Γάιου. Δεν ξέρουμε τι συνέβη πραγματικά, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να εξοριστεί στην Κορσική για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Έπειτα η τύχη του άλλαξε και τον κάλεσαν πίσω στη Ρώμη για να γίνει δάσκαλος του δωδεκάχρονου μελλοντικού αυτοκράτορα του Νέρωνα. Αργότερα ο Σενέκας έγραφε τους λόγους του και έγινε πολιτικός σύμβουλός του. Αυτή η σχέση έληξε όμως άσχημα, άλλη μια στροφή της μοίρας. Ο Νέρων κατηγόρησε τον Σενέκα ότι συμμετείχε σε μια συνωμοσία για να τον δολοφονήσουν. Αυτήν τη φορά ο Σενέκας δεν μπορούσε να γλιτώσει. Ο Νέρων του είπε να αυτοκτονήσει. Η άρνηση δεν είχε νόημα αφού ούτως ή άλλως θα τον εκτελούσαν. Δεν είχε νόημα ούτε να αντισταθεί. Έτσι, ο Σενέκας αυτοκτόνησε και, μένοντας πιστός στον στωικισμό του, υπήρξε γαλήνιος ως το τέλος.





ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
NIGEL WARBURTON
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Εικόνα: http://ironandresingarage.tumblr.com/post/29549477005

Διαβάστε περισσότερα

Eurostat: Σε Ελλάδα και Ισπανία η μεγαλύτερη ανεργία

Ανεργία στα ύψη
Οριακή μείωση στο 21,7% κατέγραψε το επίπεδο της ανεργίας στην Ελλάδα τον Μάιο του 2017, σε σχέση με τον Απρίλιο (21,8%), σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.
Τα στοιχεία, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, δείχνουν ότι τον Ιούλιο του 2017 το επίπεδο της ανεργίας παρέμεινε σταθερό, τόσο στην Ευρωζώνη (9,1%), όσο και στην Ε.Ε. (7,7%), σε σχέση με τον Ιούνιο.
Ένα χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2016 η ανεργία στην Ευρωζώνη και στην «Ε.Ε. των 28» ήταν 10% και 8,5% αντιστοίχως.  Συνολικά, τον Ιούλιο καταγράφονται 18,916 εκατομμύρια άνεργοι στην Ε.Ε. και 14,860 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη.
Σημειώνεται ότι τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (21,7% το Μάιο) και στην Ισπανία (17,1%). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στην Τσεχία (2,9%), στη Γερμανία (3,7%) και στη Μάλτα (4,1%).
Ειδικότερα, στην Ελλάδα ο αριθμός των ανέργων τον Μάιο διαμορφώθηκε στα 1,035 εκατομμύρια. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 18,1% και στις γυναίκες στο 26,1%.
Το ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) στην Ελλάδα μειώθηκε τον Μάιο στο 44,4%, έναντι 44,6% τον Απρίλιο. Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (44,4%), στην Ισπανία (38,6%) και στην Ιταλία (35,5%).
Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφεται στη Γερμανία (6,5%). Τον Ιούλιο η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 19,1% και στην ΕΕ στο 16,9%.
Με άλλη ανακοίνωσή της, η Eurostat ανέφερε ότι το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 9,1% τον Ιούλιο – όσο και τον Ιούνιο – που είναι το χαμηλότερο επίπεδο από τον Φεβρουάριο του 2009.
Στη Γερμανία, η ανεργία μειώθηκε στο 3,7% από 3,8% τον Ιούνιο, αυξάνοντας τις προσδοκίες υψηλότερων μισθολογικών αυξήσεων που μπορεί να αυξήσουν περαιτέρω τον πληθωρισμό στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, στη Γαλλία και την Ιταλία, η ανεργία αυξήθηκε τον Ιούλιο.

Αύξηση πληθωρισμού

Παράλληλα, σύμφωνα με την Eurostat, ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη αυξήθηκε περισσότερο από το αναμενόμενο τον Αύγουστο, στο υψηλότερο επίπεδο τεσσάρων μηνών.
Σύμφωνα με την Eurostat, οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 1,5% τον Αύγουστο από 1,3% τον Ιούλιο και έναντι εκτιμήσεων για αύξηση 1,4%.
Πρόκειται για τον υψηλότερο ρυθμό αύξηση από τον Απρίλιο, όταν ο πληθωρισμός είχε ανέλθει στο 1,9%, φθάνοντας για λίγο τον στόχο της ΕΚΤ που είναι λίγο κάτω από το 2%.
Ο λεγόμενος δομικός πληθωρισμός – που δεν λαμβάνει υπόψη τις μεταβολές στις τιμές των νωπών τροφίμων και της ενέργειας και παρακολουθείται στενά από την ΕΚΤ – παρέμεινε σταθερός στο 1,3% τον Αύγουστο, ενώ η αγορά προέβλεπε την υποχώρησή του στο 1,2%.
Οι τιμές των ενεργειακών προϊόντων αυξήθηκαν 4% τον Αύγουστο από 2,2% τον Ιούλιο, ενώ οι υπόλοιπες βασικές συνιστώσες του δείκτη τιμών καταναλωτή παρέμειναν σταθερές.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Το Μεσολόγγι φωνάζει και καλεί σε βοήθεια

 

 

Συντάκτης: 

Πρωτοβουλία Πολιτών «Λιμνοθάλλαζα»*

Το Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας κινδυνεύει.

Οι άνθρωποι που ζούμε εδώ κινδυνεύουμε.

Μας ακούει κανείς; 

Θα σας περιγράψουμε τι μας συμβαίνει και τι κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε, ΚΑΙ ας μας πείτε τι άλλο να κάνουμε:

Εντός του 2014 κάποιοι άνθρωποι καταθέτουν μελέτες στις αρμόδιες υπηρεσίες για να πάρουν άδεια να κατασκευάσουν εντός αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας, πλησίον Λιμνοθάλασσας-προστατευόμενου Εθνικού Πάρκου, εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα.

Μέσα σε τρία χρόνια κάνουν τρεις (3) τροποποιήσεις στην αρχική τους αδειοδότηση και τελικά τον Αύγουστο του 2016 πετυχαίνουν να τροποποιήσουν την αδειοδότηση για να κάνουν εργοστάσια στο συγκεκριμένο χώρο, καίγοντας αυτή την φορά βιορευστά (τηγανέλαια) τα οποία θα τα προμηθεύονται από αλλού αφού η περιοχή μας δεν έχει τέτοια παραγωγή.

Η τοπική κοινωνία, ο Δήμος Ιερής Πόλης Μεσολογγίου, το Δημοτικό Συμβούλιο, το ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας, ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, η Αντιπεριφέρεια Αιτωλοακαρνανίας μέχρι και τον Φλεβάρη του 2017 δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ιδέα για όλα αυτά.

2014-2017: ΚΑΜΙΑ απολύτως συζήτηση για το θέμα, ΚΑΜΙΑ απολύτως ενημέρωση. Εμείς μιλάμε από πλευράς κοινωνίας, γιατί ίσως οι φορείς γνώριζαν και αμέλησαν; γνώριζαν και δεν έπραξαν; γνώριζαν και δεν κατάλαβαν; Βασανιστικά ερωτήματα! Σχετικά έγγραφα πάντως είχαν περάσει από τα χέρια τους, πράγμα που αποδεικνύεται με έγγραφα.

Η τοπική κοινωνία μαθαίνει το τι πρόκειται να γίνει στις 28 Φλεβάρη 2017 μέσα από δημοσίευμα στον τοπικό τύπο που αναδεικνύει το πρόβλημα.

Και εκεί ξεκινάμε ως ενεργοί πολίτες να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε:

Προμηθευόμαστε όλα τα δημόσια έγγραφα που έχουν παραχθεί από το 2014 μέχρι και το 2017, πηγαίνουμε στις αρμόδιες υπηρεσίες, καταθέτουμε αιτήσεις, παίρνουμε τις μελέτες, διαβάζουμε την νομοθεσία, ενημερωνόμαστε από άλλους Δήμους και αντίστοιχες περιπτώσεις.

Στις 15 Μαρτίου μαζευόμαστε όσοι ενδιαφερόμαστε και συζητάμε το θέμα παρουσία των ανθρώπων που εμπλέκονται στην αδειοδότηση του έργου.

Καταλήγουμε ότι το έργο είναι επιζήμιο για την περιοχή μας ΕΠΕΙΔΗ:

1. Προστατευόμενη περιοχή: Οι τοποθεσίες που θα δημιουργηθούν οι μονάδες βρίσκονται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου που είναι, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και προστατευόμενο οικοσύστημα με τεράστια περιβαλλοντική αλλά και οικονομική σημασία. Κάποιες από τις υπό κατασκευή μονάδες βρίσκονται μόλις 500 μέτρα από την λιμνοθάλασσα, ενώ περιβάλλονται όλες από γη με καλλιέργειες ή κτηνοτροφία.
2. Τοποθεσία: Η αρχική μελέτη που εγκρίθηκε προέβλεπε την δημιουργία μονάδων που θα λειτουργούσαν με βιομάζα, η πρώτη ύλη της οποίας θα ήταν τα παράγωγα των πυρηνουργείων και γενικά των αγροτικών εργασιών της περιοχής. Μετά την έγκριση αυτού του σχεδίου, οι μελέτες τροποποιήθηκαν τρείς (3) φορές και τελικά καταλήξαμε στις μονάδες με βιορευστά. Η πρώτη ύλη (βιορευστά) για τα εργοστάσια αυτά θα έρχεται από αλλού (κυρίως από το εξωτερικό) με φορτηγά και θα καίγονται με άγνωστες (αφού δεν συμπεριλαμβάνονται στις μελέτες) επιπτώσεις στο περιβάλλον, την τοπική οικονομία αλλά και τις ζωές των κατοίκων σε ολόκληρη την περιοχή.
3. Αδειοδότηση: Οι μελέτες που έχουν κατατεθεί δεν παραθέτουν επαρκώς (ως οφείλουν από τον νόμο) εναλλακτικές τοποθεσίες, σχεδιασμούς, παραγωγική διαδικασία. Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του νόμου, δεν εκτιμούν την συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση στην περιοχή και δεν έχει γίνει σοβαρή αξιολόγηση τους από τα αρμόδια όργανα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι οι μελέτες αναφέρουν την περιοχή ως ορεινό-μειονεκτικό όγκο (!) ενώ είμαστε κάμπος), γράφουν ότι δεν υπάρχει επιβάρυνση από άλλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις (!) (ενώ έχουμε ελαιοτριβεία και άλλα δύο εργοστάσια στην περιοχή ΚΑΛΑΣ, ΑΣΤΙΓΚΑΣ), και η μόνη αέρια ρύπανση που αναφέρουν ότι έχουμε είναι το οδικό δίκτυο Ναυπάκτου-Λιδορικίου και Άμφισσας-Λιδορικίου (!) το οποίο απέχει 123χλμ). ΔΙΑΒΑΣΕ κανείς τις μελέτες όταν πήγαν για έγκριση ή κοίταξαν μόνο το εξώφυλλο;;; Ξέρουν που είναι ο κάμπος του Ευηνοχωρίου;;;

4. Τοπική οικονομία και ανάπτυξη: Τον τελευταίο καιρό ακούμε ολοένα και περισσότερο για ανάπτυξη μέσω οικοτουρισμού, τοπικών προϊόντων, υπηρεσιών, κουλτούρας, άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και ανάδειξης της μοναδικής ομορφιάς της περιοχής. Αυτά περιλαμβάνοται και στα επίσημα έγγραφα και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της περιοχής. Όλα αυτά συμβαδίζουν με μονάδες καύσης τηγανελαίων στον κάμπο; Έγινε ποτέ σχεδιασμός πολεοδομικός και ενεργειακός να δούμε τι χρειάζεται η περιοχή; Να σημειωθεί επίσης ότι τα εργοστάσια αυτά θεωρούνται Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το οποίο σημαίνει ότι η παραγόμενη ενέργεια αγοράζεται ακριβά από την ΔΕΗ και πληρώνεται από όλους μας στους λογαριασμούς (ΕΤΜΕΑΡ). Τέλος, τα εργοστάσια αυτά είναι πλήρως αυτοματοποιημένα, με αποτέλεσμα οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν να είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες.
5. Κατάτμιση: Η συνολική επένδυση είναι «σπασμένη» σε 4 μονάδες. Οι επενδυτές υποστηρίζουν στην μελέτη ότι η δημιουργία 4 μονάδων θα μειώσει τα κόστη συντήρησης και αγοράς εξοπλισμού, κάτι που είναι εμφανώς αντίθετο με την κοινή λογική. Οι πραγματικοί λόγοι φαίνεται να είναι τελείως διαφορετικοί: καθώς η κάθε μια από τις μονάδες θα έχει παραγωγή μικρότερη του 1MW, από την μια απαλλάσσονται από την ανάγκη συγκεκριμένων αδειών (πχ άδειες εγκατάστασης, άδεια λειτουργίας από την ΡΑΕ) ενώ από την άλλη θα «επιδοτούνται» ουσιαστικά από τον ΑΔΜΗΕ, ως Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας! Κοινώς, παρά τις υποσχέσεις για φτηνό ρεύμα, τα κόστη θα φορτωθούν για άλλη μια φορά στον καταναλωτή.

ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ;

1. ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ τις μελέτες που εγκρίθηκαν. Προσκαλούμε όποιον θέλει να του στείλουμε τις μελέτες να τις διαβάσει. Μας πήρε χρόνο, αλλά διαπιστώσαμε ότι οι μελετητές δεν γνωρίζουν σίγουρα ποια περιοχή μελετούν. Αυτοί που ενέκριναν την μελέτη γνωρίζουν;;;

2. ΠΗΓΑΜΕ στο δημοτικό συμβούλιο στις 23 Μαρτίου 2017 και καταθέσαμε όλα τα παραπάνω και αναγκάσαμε το Δημοτικό Συμβούλιο να πάρει απόφαση κατά των εργοστασίων.

3. ΜΙΛΗΣΑΜΕ με τον Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας, ο οποίος 29 Μαρτίου απέστειλε επιστολή σε Δήμαρχο, Υπουργό Περιβάλλοντος και Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης. Την διάβασε κανείς την επιστολή; Τι τα πληρώνουμε τα γνωμοδοτικά όργανα, αν δεν διαβάζει κανείς τις γνωμοδοτήσεις τους;

4. ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΗ στον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας την οποία αμφιβάλλουμε αν διάβασε, αφού την απέρριψε για τυπικούς λόγους. Άλλωστε αυτά περνούν από εισηγητές και μετά οι Υπουργοί απλά υπογράφουν!

5. ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ από την Υπηρεσία Δόμησης Μεσολογγίου, η οποία έγινε, αλλά μετά από 1,5 μήνα την πήραν πίσω επειδή τους έστειλε εξώδικο η εταιρεία και αναπτύχθηκε αλληλογραφία με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης.

6. ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ στο Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, την οποία καταγγελία ακόμα δεν έχουν εξετάσει. Καταγγελία όπως φαίνεται έκαναν και οι εταιρείες, η δική τους όμως εξετάστηκε μάλλον αμέσως αφού σε δύο εβδομάδες περίπου ο Δήμος Μεσολογγίου έλαβε έγγραφο από το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Εμείς την καταγγελία την κάναμε 6-6-2017 και ακόμη τίποτα!

7. ΠΗΓΑΜΕ στην Εισαγγελέα Μεσολογγίου και καταθέσαμε καταγγελία.

5. ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ στην ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ του Υπουργείου για τις ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ!

6. ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ του νομού και μιλήσαμε μαζί τους

7. ΑΚΟΥΣΑΜΕ τον Υφυπουργό ΥΠΕΝ να απαντά σε ερώτηση για το θέμα στη Βουλή, αλλά να μην κάνει στην ουσία τίποτα για αυτό!

8. ΠΗΓΑΜΕ στο ΤΕΕ Αιτωακαρνανίας ΚΑΙ πιέσαμε να συζητηθεί το θέμα. Το ΤΕΕ εξέδωσε τις παρατηρήσεις του, αλλά βροντερό ΟΧΙ δεν λέει. Παρατηρεί με το γάντι τα ανήκουστα που γράφουν οι μελέτες “Η πρώτη ύλη δεν παράγεται στην περιοχή της παραγωγικής μονάδας αλλά σε ΒΙ.ΠΕ. άλλης περιοχής και προκαλεί αίσθηση η αναφορά σε οδικό δίκτυο Ναυπάκτου- Λιδωρικίου και Λιδωρικίου – Άμφισσας σε σχέση με την γεωγραφική θέση της όλης εγκατάστασης”. Στο τέλος προσκαλεί το Υπουργείο να το διευθετήσει νομοθετικά.

9. ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ εκ νέου ΥΠΟΜΝΗΜΑ στο Δήμο Μεσολογγίου για να κάνει ως συλλογικό όργανο της περιοχής τα όσα λέει. Προτείναμε να αναλάβει τα κόστη για να προσφύγουμε στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Προτείναμε εγγράφως να συναντηθεί με τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

10. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ να κάνουμε συνελεύσεις και να ενημερώνουμε τον κόσμο και ετοιμάζουμε δικαστικές ενέργειες μαζεύοντας χρήματα, αφού οι δικαστικοί αγώνες έχουν δυσβάσταχτα κόστη. Στέλνουμε δελτία τύπου, εκτυπώνουμε φυλλάδια προς ενημέρωση των κατοίκων.

Και ερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα.. τι άλλο να κάνουμε;

Και πόσο άλλο να φωνάξουμε;

Αυτά που στέλνουμε και καταθέτουμε τα διαβάζει κανείς;

Καταλαβαίνει κανείς πόσο επιζήμιο είναι αυτό για την Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου;

Καταλαβαίνει κανείς ότι αν δεν γίνει ενεργειακός και πολεοδομικός σχεδιασμός δεν μπορούν να ξεπηδούν εργοστάσια μέσα στον κάμπο;

Μέχρι στιγμής διαπιστώνουμε έλλειψη πολιτικής βούλησης! Παρατηρούμε ότι οι αρμόδιοι για την αδειόδοτηση κρύβονται πίσω από την γραφειοκρατία. Η ρητορική τους περιλαμβάνει τον όρο νομότυπες διαδικασίες και κανείς δεν αναφερέται στην ουσία της“επένδυσης”. Διαπιστώνουμε ότι αυτοί που ενέκριναν τις μελέτες δεν τις διάβασαν αλλά δούλεψαν σαν ρομπότ της γραφειοκρατικής μηχανής κάνοντας απλά έλεγχο στα εξώφυλλα. Αν τις διάβασαν και τις ενέκριναν τότε είναι η ώρα που τον άνθρωπο τον κρίνει η δικαιοσύνη μετά από μηνύσεις για παραβάσεις καθήκοντος και απιστία πρί την υπηρεσία.

Τώρα πώς θα σταματήσει η υποβάθμιση του περιβάλλοντος;

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στις 9-08-2017 αποφάσισε να κάνει ομάδα εργασίας και να συζητήσει το θέμα του πλαισίου τέτοιων μονάδων εκ νέου.

Γιατί δεν παγώνει στην περιοχή μας την διαδικασία αφού το ίδιο παραδέχεται ότι δεν έχει πλαίσιο ακόμα; Πώς επιτρέπει να αδειοδοτούνται τέτοιες εγκαταστάσεις χωρίς να είναι προετοιμασμένο;

Από τις γενικές αρχές διοικητικού δικαίου προκύπτει η αρχή της χρηστής διοίκησης. Στην προκειμένη περίπτωση που είναι αυτή η χρηστή διοίκηση; Τι αξίζει περισσότερο; Η υγεία και το περιβάλλον των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Μεσολογγίου ή τα χρήματα των όσων συμμετέχουν για να γίνουν τα εργοστάσια;

Η Διοίκηση οφείλει να σέβεται την προστασία των δικαιωμάτων του διοικούμενου και να λειτουργεί με επιείκεια! Εδώ όμως, τιμωρούνται οι κάτοικοι μιας ολόκληρης περιοχής με ανυπολόγιστες συνέπειες στην υγεία τους, υποβαθμίζεται εξόφθαλμα το περιβάλλον, επειδή οι αρμόδιοι δεν διάβασαν τις μελέτες!!!! Μόνο τα δικαστήρια θα δώσουν την λύση; Η διοίκηση και η πολιτική βούληση δεν υπάρχει; Μόνο το δικαίωμα του επενδυτή να επενδύσει και να μη χάσει τα λεφτά του εξετάζει η χρηστή διοίκηση; Να σχεδιάσει η διοίκηση το που μπορεί ο επενδυτής να επενδύσει ώστε να μη καταστραφεί το περιβάλλον και η ζωή μας και να μην σπαταληθούν στον βρόντο τα χρήματα, το σκέφτηκε κανείς ή … το σκέφτηκε, γέλασε, γύρισε πλευρό και μετά αποκοιμήθηκε ήσυχος αφού όλα τα έγγραφα με τις νομότυπες επικεφαλίδες είναι στη θέση τους και οι σφραγίδες μπήκαν κολαριστά-σωστά και όλα φαίνονται καλά και συνεχίζουμε;

Τα παραπάνω ξεκίνησαν εδώ αλλά γίνονται ταυτόχρονα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας: Ρόδο, Κρήτη, Τρίκαλα, Θεσσαλονίκη!

Τα παραπάνω τα ζούμε όλοι καθημερινά σε κάθε πτυχή της ζωής μας!

Καλούμε όλους τους ενεργούς πολίτες σε όλη την Ελλάδα σε μια κοινή συνεννόηση για το συγκεκριμένο θέμα που στόχο έχει να αφανίσει ότι έχει απομείνει σε αυτή την χώρα. Το φυσικό περιβάλλον!

* Λιμνοθάλλαζα: Μια ομάδα πολιτών της περιοχής μας, με σκοπό να αντιμετωπίσει και να επεξεργαστεί το μεγάλο πρόβλημα της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού. Κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, το οικοσύστημα αυτό έχει υποστεί τεράστιες ζημιές που συνεχίζονται έως τα σήμερα. Αν και μάρτυρες αυτής της υποβάθμισης είμαστε όλοι, η συζήτηση για αυτό το θέμα στην περιοχή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, τόσο από επίσημους φορείς όσο και μεταξύ των ίδιων των πολιτών. Και όμως, από τα φαινόμενα στο Αιτωλικό έως τις χωματερές της Κλείσοβας, το εθνικό πάρκο συνεχίζει να υποβαθμίζεται μέρα με την μέρα και οι συνέπειες επηρεάζουν όλους· Για τον λόγο αυτό, έχουμε ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο και καταγράφουμε τα προβλήματα, ιχνηλατούμε δράσεις σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από την αντίληψη των πολιτών και φτάνοντας στην δημόσια διοίκηση και τους θεσμούς.

http://www.efsyn.gr/arthro/mesologgi-fonazei-kai-kalei-se-voitheia

Διαβάστε περισσότερα

Πως ο φόβος του θανάτου κάνει τους ανθρώπους ακροδεξιούς.

Γράφει ο  Νίκος Γιώτης

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν ταρακουνήσει ακόμα και τα μεγαλύτερα κράτη. Ως αποτέλεσμα των τραγικών γεγονότων και των πολιτικών που σπείρουν τον τρόμο για προσωπικό όφελος, πολλοί νιώθουν μια υπαρξιακή απειλή.

Κάνοντας την κατάσταση χειρότερη, μία νέα, εμπεριστατωμένη θεωρία κοινωνικής ψυχολογίας, προβλέπει πως όσο παραμονεύει ένας υπαρξιακός φόβος, ο κόσμος θα διχάζεται και θα γίνεται αυξανόμενα εχθρικός. Η θεωρία διαχείρισης τρόμου (ΘΔΤ) εξηγεί πως και γιατί, γεγονότα που πυροδοτούν σκέψεις για τον θάνατο, υποκινούν τον κόσμο να αγκιστρωθεί πιο δυνατά στις ιδεοληψίες τους, τοποθετώντας τον εαυτό τους μαζί με τις εθνικές ή πολιτικές τους ομάδες, ενώ παράλληλα αντιτίθενται σε αυτούς που δεν το κάνουν.

Συνεπώς, αυξανόμενες θανατηφόρες τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία του κόσμου, συμβάλλουν αποφασιστικά στην δημιουργία μιας ψυχολογικής κατάστασης που θέτει το σκηνικό για μια ακροδεξιά παράσταση, με πρωταγωνιστές την προκατάληψη, την μισαλλοδοξία και την εχθρότητα στο διαφορετικό.

Η εθνικιστική έξαρση στην Ευρώπη, το Brexit και η νίκη του Donald Trump είναι τα πιο πρόσφατα συμπτώματα της (ΘΔΤ), η οποία πρωτοεμφανίστηκε από κοινωνικούς ψυχολόγους την δεκαετία του 80 και προέρχεται από τον Ernest Becker με το βραβευμένο με πούλιτζερ έργο του: Η άρνηση του θανάτου (The Denial of Death).

Η μεγάλη ιδέα του Becker ήταν πως μεγάλο ποσοστό των ανθρώπινων ενεργειών υποκινείται από τον φόβο του θανάτου. Σε αντίθεση με άλλα ζώα, από τα οποία υπολείπεται η ανώτερη γνωστική λειτουργία, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το αναπόφευκτο του θανάτου τους. Η σύγκρουση από αυτήν την αντίληψη και της φυσικής επιθυμίας για ζωή παράγει μια διανοητική παραφωνία που προκαλεί φόβο και άγχος. Σύμφωνα με τον Becker, οι άνθρωποι εφεύραν τον πολιτισμό για την αντιμετώπιση αυτού του φόβου. Με την υιοθέτηση πολιτισμικών κοσμοθεωριών που προσδίδουν στην ζωή σημασία και αξία , ο άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί τον υποσυνείδητο φόβο που κοχλάζει κάτω από την επιφάνεια.

Ενώ οι θρησκείες προσφέρουν ένα μονοπάτι σε μια κυριολεκτική αθανασία μέσα από την ιδέα της μετά θάνατον ζωής, μη θρησκευτικές πολιτισμικές θεωρίες, όπως οι πολιτικές ιδεολογίες και οι εθνικές ταυτότητες, παρέχουν δρόμους για μια συμβολική αθανασία. Μια αθανασία μέσα από την συμμετοχή σε κάτι μεγάλο που θα ζήσει παραπάνω από το άτομο, όπως ένα μεγάλο έθνος ή ένας συλλογικός στόχος. Μεγάλη ανθρώπινη προσπάθεια αφιερώνεται σε πράξεις που ίσως βοηθήσουν στην υστεροφημία κάποιου μέσα από τις ομάδες ή την κοινωνία.

Φυσικά, άσχετα με το πόσο λογική ή ενδιαφέρουσα μοιάζει η θεωρία είναι απλώς μια θεωρία μέχρι να παραχθούν αξιόπιστες, επιστημονικές, μετρήσιμες αποδείξεις. Ίσως το πιο εντυπωσιακό σχετικά με την ΘΔΤ είναι η επιτυχία της στο εργαστήριο. Εκατοντάδες έρευνες έχουν προσφέρει επιβεβαίωση για την θεωρία με κάτι που λέγεται υπόθεση έμμεσης θνησιμότητας.

Σύμφωνα με την υπόθεση, εάν στα αλήθεια υιοθετούμε πολιτισμικές κοσμοθεωρίες για να αντιμετωπίσουμε τον φόβο του θανάτου, τότε υπενθυμίσεις της θνησιμότητας μας θα παράγουν πράξεις που ενδυναμώνουν την πίστη μας στις κοσμοθεωρίες μας. Πιο συγκεκριμένα υπενθυμίσεις του θανάτου θα παρακινήσουν τα άτομα να επενδύσουν περισσότερο στις ομάδες τους και αντιστρόφως να δρουν πιο επιθετικά εναντίον σε αυτούς με διαφορετικές απόψεις και εθνικές ταυτότητες.

Ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό πείραμα χρησιμοποίησε καυτερή σάλτσα για να μετρήσει το φαινόμενο. Φοιτητές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και τους ζητήθηκε να γράψουν μια έκθεση για τον θάνατο τους ή κάποιο άλλο ελαφρύτερο θέμα. Μετά τους παρουσίασαν  ένα άτομο που δεν υιοθετούσε τις πολιτικές τους απόψεις και τους ζητήθηκε να επιλέξουν την ποσότητα της καυτερής σάλτσας που θα κατανάλωνε το άλλο άτομο. Σε συμφωνία με την ΘΔΤ οι συμμετέχοντες που έγραψαν για τον θάνατο τοποθέτησαν μεγαλύτερη ποσότητα σάλτσας σε αυτούς που διαφωνούσαν πολιτικά σε σχέση με αυτούς που έγραψαν για άλλο θέμα.

Μια άλλη έρευνα σε σχέση με την οργή που πραγματοποιήθηκε σε Ιρανούς και Αμερικανούς φοιτητές έφερε ενοχλητικά αποτελέσματα.  Σε μια ομάδα φοιτητών ζητήθηκε να σημειώσουν όσο πιο ακριβέστατα γίνεται, τι νομίζουν ότι θα γίνει σε αυτούς όταν πεθάνουν και να περιγράψουν τα αισθήματα τους. Στους συμμετέχοντες στην άλλη ομάδα δόθηκαν παρόμοιες ερωτήσεις σχετικά με τον πονόδοντο. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι Ιρανοί φοιτητές που έγραψαν για τον θάνατο έγιναν πιο υποστηρικτικοί σχετικά με τις επιθέσεις εναντίων των ΗΠΑ ενώ οι συμφοιτητές τους που έγραψαν για τον πονόδοντο ήταν αντίθετοι. Αντίστοιχα στην Αμερική, αυτοί που έγραψαν για τον θάνατο και ήταν συντηρητικοί έγιναν πιο υποστηρικτικοί σχετικά με τις επιθέσεις σε άλλα έθνη με χιλιάδες θύματα.

Από αυτά τα ευρήματα, γίνεται πολύ εύκολο να αντιληφθούμε, πως κράτη που δέχονται επίθεση γρήγορα διχάζονται και γίνονται εχθρικά σε αλλοεθνείς, Στην πραγματικότητα έρευνες έδειξαν πως επεισόδια θανάτου, μπορούν να ενισχύσουν τον εθνικισμό και να εντείνουν τις προκαταλήψεις εναντίον άλλων ομάδων. Στοιχεία δηλώνουν πως υπενθυμίσεις του θανάτου μπορούν να επηρεάσουν εκλογές, με τέτοιο τρόπο ώστε ευνοηθούν δεξιοί υποψήφιοι. Πέντε εβδομάδες πριν τις εκλογές του 2004 στην Αμερική, επιστήμονες διεξήγαγαν έρευνες στο New Jersey ώστε να δουν εάν υπενθυμίσεις της θνησιμότητας τους επηρέαζαν απευθείας την ψήφο τους. Στους μισούς συμμετέχοντες δόθηκαν οι ίδιες ερωτήσεις σχετικά με τον θάνατο με την έρευνα που αναφέρθηκε προηγουμένως ενώ στους άλλους μισούς δόθηκαν ερωτήσεις σχετικά με την παρακολούθηση τηλεόρασης. Αυτό που βρήκαν ήταν εντυπωσιακό. Τρεις στους τέσσερεις από τους ψηφοφόρους που σκεφτόντουσαν για τον θάνατο, δήλωσαν πως πιθανότητα θα ψήφιζαν τον George Bush, τον επιθετικό συντηρητικό πρόεδρο, ενώ οι άλλοι προτιμούσαν τον αριστερό αντίπαλο του John Kerry. Τέτοια αποτελέσματα ίσως εξηγούν γιατί μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της εντεκάτης Σεπτεμβρίου του 2001, ο Bush από τα χαμηλότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις έγινε εξαιρετικά δημοφιλής και στους Ρεπουμπλικάνους και στους Δημοκρατικούς.

Οπότε τι σημαίνουν όλα αυτά για τον κόσμο σήμερα; Εάν συνεχίσουν οι καταστροφικές τρομοκρατικές επιθέσεις, η ΘΔΤ προβλέπει πως οι κοινωνίες θα οδεύουν σταθερά προς το χάος και την διαίρεση. Η αυξημένη επιθετικότητα εναντίον των διαφορετικών, δημιουργεί μια τάση υπέρ του πολέμου αντί της ειρήνης. Ο ακροδεξιός εθνικισμός θα ευημερήσει μαζί με την προκατάληψη και την μισαλλοδοξία. Οι αυξημένες εντάσεις θα δημιουργήσουν τριβές μεταξύ κρατών, εθνοτήτων και πολιτικών ομάδων με αυξημένο κίνδυνο βίας.

Όμως είναι σημαντικό να μην χάσουμε την αισιοδοξία μας σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Με το να έχουμε επίγνωση της πύρινης και διχαστικής επίδρασης του φόβου για τον θάνατο, μπορούμε να πάρουμε μέτρα ώστε να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας. Μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση, πρέπει να λάβουμε ενεργό δράση ώστε να ενώσουμε πολυπολιτισμικές και πολυκομματικές ομάδες. Να παραμερίσουμε σκέψεις κατά των προσφύγων και των μεταναστών. Και βασικό είναι να έχουμε επίγνωση των τρομολαγνικών τακτικών των πολιτικών που προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους. Τέτοιες δράσεις, μαζί με μία ήρεμη και ψύχραιμη ιδιοσυγκρασία, μπορούν να βοηθήσουν στην διατήρηση της λογικής και της ειρήνης παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού.

Μετάφραση από aeon

Διαβάστε περισσότερα

Ζαπατίστας: Aπό την ένοπλη εξέγερση στην επίσημη πολιτική σκηνή

Οι Ζαπατίστας, οι ένοπλοι πολιτικοί αντάρτες στο Μεξικό που εδώ και δεκαετίες αποτελούν έμπνευση για κοινωνικά κινήματα ανά τον κόσμο, εγκαταλείπουν την ένοπλη δράση, αλλά όχι τον αγώνα τους. Από τον περασμένο Οκτώβριο είχαν ανακοινώσει πως θα κατεβάσουν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές και πριν από λίγο καιρό έκαναν πράξη όσα είχαν δηλώσει, παρουσιάζοντας επίσημα την πρώτη υποψήφια των Ζαπατίστας. Εκτός των άλλων πολιτικών λόγων και σκεπτικών, υπάρχει κι ένας βασικός κι απλός: το Μεξικό είναι τόσο γεμάτο βία, λένε, που η χώρα δεν μπορεί πλέον να αντέξει άλλη.
Η απόφαση για τη συμμετοχή τους στις προεδρικές εκλογές του 2018 στο Μεξικό, με υποψήφια μια γυναίκα ιθαγενή,  ανακοινώθηκε κατά την ολοκλήρωση του 5ου Εθνικού Συνεδρίου Ιθαγενών που έλαβε χώρα στην πόλη του San Cristobal. Έρχεται να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή, μια σημαντική αλλαγή στην πολιτική και τη δράση της οργάνωσης. «Είθε η γη να τρανταχτεί συθέμελα», ανέφεραν τον περασμένο Οκτώβριο στον τίτλο της ανακοίνωσή τους, όταν δημοσιοποίησαν για πρώτη φορά τα σχέδια τους. Και όντως η συμμετοχή τους στις εκλογές προκαλεί σεισμό, όχι μόνο στο Μεξικό, αλλά διεθνώς, αλλάζοντας ριζικά την εικόνα των Ζαπατίστας.
Σημειώνεται πως οι προεδρικές εκλογές του 2018 αποτελούν και την πρώτη εκλογική διαδικασία στην οποία θα επιτραπεί η συμμετοχή ανεξάρτητων υποψηφίων. «Ο αγώνας μας δε γίνεται για την εξουσία, δεν την αποζητούμε. Αυτό που επιδιώκουμε είναι ένα κάλεσμα στους ιθαγενείς και στην κοινωνία των πολιτών να οργανωθούμε ώστε να σταματήσουμε αυτήν την καταστροφή, να ενδυναμώσουμε την αντίστασή μας και τις εξεγέρσεις μας για να υπερασπιστούμε τη ζωή κάθε ανθρώπου, ομάδας, κοινότητας ή γειτονιάς».
Η απόφαση είναι ένα σχόλιο για την κατάσταση του Μεξικού σήμερα, λένε πολλοί αναλυτές. Οι αντάρτες δεν έχουν επιτύχει ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση, ούτε έχουν κερδίσει την μακρόχρονη διεκδίκησή τους για γη και ελευθερία, καθώς και για τα δικαιώματα των ιθαγενών, παρά μόνο στις περιορισμένες αυτόνομες κοινότητές τους. Αλλά οι δολοφονίες και η εγκληματικότητα στο Μεξικό, σε περιοχές που δεν ελέγχουν οι Ζαπατίστας, αυξάνονται τόσο γρήγορα, ώστε ακόμη και ένα κίνημα που έχει ριζωμένη ένοπλη πάλη αισθάνεται υποχρεωμένο να απομακρυνθεί από τη βία.

«Αυτό δείχνει το βαθμό στον οποίο οι Μεξικανοί κουράστηκαν από βία», δήλωσε ο Jesús Silva-Herzog, καθηγητής πολιτικών επιστημών στη σχολή του Tecnológico de Monterrey. «Ο πολιτικός ριζοσπαστισμός σήμερα πρέπει να είναι ειρηνικός επειδή η δημόσια, κοινωνική και οικονομική ζωή στο Μεξικό έχει «βαφτεί» με αίμα για πάρα πολύ καιρό». Είναι γεγονός πως η βία μαστίζει το Μεξικό, όπου περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και πάνω από 30.000 έχουν εξαφανιστεί στον πόλεμο των ναρκωτικών τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά φέτος, η εγκληματικότητα και οι θάνατοι έχουν φτάσει σε νέα ύψη, σημειώνοντας 20ετή ρεκόρ.
«Ήρθε η ώρα της άνθισης των λαών»
Ο Subcomandante Marcos, ο ηγέτης των ανταρτών που έγινε παγκόσμιο σύμβολο το 1994, όταν ξεκίνησε η εξέγερση των Ζαπατίστας, πρόσφατα, μπροστά σε πλήθος μαχητών, προχώρησε σε μια ομιλία, αισθητά διαφορετική, από τις φλογερές ομιλίες του για την ανισότητα και την ένοπλη επανάσταση.Τώρα, λένε οι Ζαπατίστας, η ένοπλη πάλη, ανεξάρτητα από την αιτία, είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το Μεξικό. Αντ’ αυτής λοιπόν, μπαίνουν στην επίσημη πολιτική ζωή κι αποφάσισαν να συμμετέχουν στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Στις 6 Αυγούστου 2017, στην κοινή ανακοίνωση του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου (CNI) και του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατίστικου Στρατού (EZLN) έγινε γνωστή η κίνηση «Ήρθε η ώρα της άνθισης των λαών», ενός νομικού και αναγκαίου βήματος για να επιτευχθεί η καταχώριση της υποψηφιότητας της εκπροσώπου του Ιθαγενικού Συβουλίου Διακυβέρνησης (CIG), της ιθαγενούς Μαρία Ντε Χεσούς Πατρίσιο Μαρτίνες (María de Jesús Patricio Martínez), για την προεδρία της Δημοκρατίας του Μεξικό 2018-2024. Είναι μία παραδοσιακή γιατρός στην κοινότητα, ιδρύτρια του κέντρου υγείας Calli Tecolhuacateca Tochan το 1992 και πρωτοπόρος του κινήματος των ιθαγενών.

Όπως λένε: «Απέναντι στον τρέχοντα πόλεμο, το στοίχημά μας είναι για πραγματική ειρήνη, δηλαδή για δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη». Ο στόχος των Ζαπατίστας, λένε, δεν είναι να κερδίσουνε, αλλά να χρησιμοποιήσουνε τις εκλογές του 2018 ως πλατφόρμα για να εκφράσουμε τα πιο πιεστικά ζητήματα για τις αυτόχθονες κοινότητες του Μεξικού. «Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να συντρίψουμε το κυβερνών κόμμα και να το καταστρέψουμε», δήλωσε ο González, ως εκπρόσωπος.
Αρκετοί τους κατηγόρησαν για αυτήν την απόφασή τους, όπως ο ηγέτης της MORENA, του αριστερού κόμματος της Μεξικανικής αντιπολίτευσης, Andrés Manuel López Obrador (AMLO). Τους κατηγόρησε ότι «παίζουν το παιχνίδι τoυ PRI» του κυβερνώντος κόμματος, στοχεύοντας να διασπάσουν τις ψήφους της Αριστεράς στο Μεξικό.
Ας δούμε όμως και τι λένε οι ίδιοι οι Ζαπατίστας σχετικά με την απόφαση να κατέβουν και να μετέχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή:

• «θα μας ασκήσουν κριτική ως Ζαπατίστας που είμαστε, γιατί έχουμε πει ότι δεν αγωνιζόμαστε για την εξουσία, αλλά θέλουμε να έχουμε την εξουσία τώρα.
• θα μας ασκήσουν κριτική γιατί προδίδουμε τα λεγόμενά μας, πως δε θέλουμε αξιώματα.
• θα μας ασκήσουν κριτική, καθώς μιλάμε άσχημα για τα πολιτικά κόμματα, αλλά θα κάνουμε τα ίδια που κριτικάρουμε.
• θα μας κατηγορήσουν ότι υποστηρίζουμε το PRI γιατί θα πάρουμε ψήφους από την αριστερά κι έτσι θα κερδίσει η δεξιά.
• θα μας ασκήσουν κριτική ότι οι ιθαγενείς γυναίκες δεν έχουν μόρφωση και δεν ξέρουν να μιλούν ισπανικά.
• θα μας απαξιώσουν ως ιθαγενείς, ότι δε διαθέτουμε καλή σκέψη για να κυβερνήσουμε.
• θα μας κοροϊδέψουν πολύ και θα μας κακολογήσουν ως ιθαγενείς που είμαστε.»

Όμως…

• είναι χρήσιμη γιατί η μεξικανική κοινωνία θα γυρίσει και θ’ ακούσει τους ιθαγενείς λαούς του Μεξικού, που πλέον ούτε καν τους αναφέρουν.
• είναι χρήσιμη γιατί θα μπορούν να ακουστούν και να συνομιλήσουν με τους ιθαγενείς του Μεξικού που δεν είναι οργανωμένοι και τους καταστρέφουν οι βρωμοκαπιταλιστές.
• είναι χρήσιμη για να ξαναποκτήσουν οι ιθαγενείς υπερηφάνεια και τιμή που είναι ιθαγενείς, για το χρώμα τους, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την τέχνη και την ιστορία τους.
• είναι χρήσιμη για να ξεσηκωθούν οι ιθαγενείς γυναίκες με τη δική τους φωνή και να οργανωθούν, έτσι όπως ξεσηκώθηκαν και οργανώθηκαν οι γυναίκες Ζαπατίστας.
• είναι χρήσιμη για να εξηγήσει στα παραγκωνισμένα κοινωνικά στρώματα όλη την καταστροφή και την κακοδαιμονία που διαπράττουν οι βρωμοκαπιταλιστές.
• είναι χρήσιμη στο Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο για να αναγνωρίσει ποιος είναι ο τρόπος του ως CNI και να μπουν στο CNI κι άλλες ιθαγενικές κοινότητες, εθνότητες, φυλές και γειτονιές, να γνωριστούν μεταξύ τους ως ιθαγενείς και να δουν τις οδύνες και τις δυνάμεις τους.
• είναι χρήσιμη για εμάς τους Ζαπατίστας, γιατί έτσι μπορούμε να στηρίξουμε τους ιθαγενείς αδερφούς και αδερφές μας σε άλλα μέρη, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους και να μπορούν να ζουν με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
• είναι χρήσιμη για τις ιθαγενικές κοινότητες γιατί έτσι περισσότερος κόσμος αναγνωρίζει πώς είναι η ιστορία του αγώνα μας και πώς έχουμε οργανωθεί, και να εμπνευστούν.
• είναι χρήσιμη για τις ζαπατιστικές κοινότητες γιατί έτσι μαθαίνουμε να οργανωνόμαστε πλέον όχι μόνο για να βοηθηθούμε αναμεταξύ μας, αλλά επίσης για να οργανωθούμε ώστε να στηρίξουμε και άλλους που αγωνίζονται, όπως κάναμε με τους δημοκρατικούς δασκάλους».

Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, είναι ότι από το 2006, οι Ζαπατίστας έχουν κλειστεί στις κοινότητές τους, χτίζοντας σταθερά την Ζαπατίστικη αυτονομία. Το γεγονός όμως αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποτραβηχτούν από την «πρώτη γραμμή» της πολιτικής στο Μεξικό και – σιγά σιγά – να ξεχαστούν. Τα μίντια και το καθεστώς δεν ασχολούνταν μαζί τους. Παρόλο που όλο αυτό έγινε ηθελημένα και με πολύ συγκεκριμένο και σημαντικό σκοπό, το να επικεντρωθούν δηλαδή στο χτίσιμο των Ζαπατίστικων αυτόνομων δομών, είχε σαν αποτέλεσμα και την απομάκρυνσή τους από την κεντρική πολιτική συζήτηση. Πλέον, εδώ και μερικά χρόνια, φαίνεται να έχουν αποφασίσει να επανέλθουν στο προσκήνιο.

«Βεβαιώνουμε πως στόχος μας δεν είναι η εξουσία. Δεν αναζητούμε αυτό. Αυτό που επιδιώκουμε είναι η συμπόρευση όλων των αυτοχθόνων πληθυσμών και της κοινωνίας των πολιτών, ώστε να οργανωθούμε και να αποτρέψουμε αυτή την καταστροφή. Να ενισχύσουμε την αντίσταση και την εξέγερσή μας για την υπεράσπιση της ζωής του κάθε ατόμου, της οικογένειας, της συλλογικότητας, της κοινότητας, της γειτονιάς», ανέφεραν σε ανακοίνωση τους.
Όπως είπε πριν από τρία χρόνια, ο υποδιοικητής Marcos: «Επιλέγουμε τη ζωή, όχι τον θάνατο. Αντί να κατασκευάζουμε στρατώνες και να βελτιώνουμε το οπλοστάσιό μας, κατασκευάσαμε σχολεία, νοσοκομεία και βελτιώσαμε τις συνθήκες διαβίωσης μας».

Διαβάστε περισσότερα

Εύα Καϊλή: «Τίνος εγγονή εισ’ εσύ παιδάκι μου»;

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

    «Κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου (…). Κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου, αφού το καταλήστεψαν».
    Είναι γνωστή η παραπάνω κραυγή πολιτικής (και ιστορικής) απόγνωσης που πρόσφατα βγήκε από τα χείλη της ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ κυρίας Εύας Καϊλή, η οποία με την μαρτυρία της πρόσθεσε το δικό της λιθαράκι αλήθειας ώστε να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νέοι τα… εγκλήματα των κομμουνιστών.
    Που έγιναν αυτά που λέει η κυρία Καϊλή; Στην Κωνσταντία Μακεδονίας, όπως μας πληροφόρησε.
    Μόνο που, ξέρετε, με την διήγηση της κυρίας Καϊλή υπάρχουν μερικά προβλήματα. Και για την ακρίβεια: Δεν συμφωνούν οι ημερομηνίες…
    Εξηγούμαστε:
    1) Το μόνο γνωστό και ιστορικά καταγεγραμμένο συμβάν την περίοδο του Εμφυλίου στην Κωνσταντία Μακεδονίας (έργο του μεταβαρκιζιανού κράτους, αλλά αυτό ας το προσπεράσουμε για να μην ταλαιπωρήσουμε περαιτέρω το μυαλουδάκι  της κυρίας Καϊλη) λαμβάνει χώρα τον Φλεβάρη του 1947. Τότε, λοιπόν, θα ήταν που οι «κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού» της Εύας. Σίγουρα, πάντως, δεν γίνεται να της «σκότωσαν τον παππού», να «έκαψαν» και «καταλήστεψαν σπίτια» μετά το ’49, αφού μετά το 1949 οι «εγκληματίες κομμουνιστές» είχαν βρει αυτό που τους άξιζε στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις φυλακές, στα Μακρονήσια και στον Αη Στράτη – και ουχί… Αη Στρατή (!) όπως τον εκφωνούσε στο MEGA η κυρία Καϊλή.
    2) Όπως μαθαίνουμε η κυρία Καϊλή γεννήθηκε το 1978 (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%8D%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CF%8A%CE%BB%CE%AE). Και τώρα θα πείτε και τι μας νοιάζει και γιατί ασχολούμαστε με την ηλικία μιας κυρίας. Απάντηση: Περιμένετε…
    3) Στις 9/6/2014 δημοσιεύτηκε άρθρο αφιερωμένο στην κυρία Καϊλή στο «Πρώτο Θέμα» με προσωπικές της φωτογραφίες και περιγραφές από την προσωπική της ζωή (http://www.protothema.gr/politics/article/385706/o-europaradeisos-ehei-plana-gia-tin-eua/). Εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε:
    α) «Ο πατέρας της, Αλέξανδρος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Λύκειο και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΑΠΘ. Στα 23 του χρόνια έχει ήδη γίνει πατέρας της Εύας…»
    Αλλά: Αν ο πατέρας της Εύας – που, παρεμπιπτόντως  παλιότερα ρεπορτάζ ανέφεραν ότι ο πρωην υπουργός Υγείας Αδωνης Γεωργιαδης τον είχε διορίσει πρόεδρο του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου (http://www.koutipandoras.gr/article/resital-axiokratias-apo-adoni-poy-diorise-ton-patera-tis-kaili-proedro-toy) –  το 1978 που γεννήθηκε η Εύα ήταν 23 ετών, τότε εκείνος γεννήθηκε το 1955. Συνεπώς τον μπαμπά του μπαμπά της Εύας δεν μπορεί να τον «σκότωσαν οι κομμουνιστές» το 1947, γιατί τότε εκείνος δεν θα μπορούσε – οχτώ χρόνια αφότου τον «σκότωσαν οι κομμουνιστές» – να έχει γεννήσει τον μπαμπά της Εύας και έτσι η Εύα δεν θα είχε παππού…
    Μήπως, όμως, οι εγκληματίες κομμουνιστές «σκότωσαν τον (άλλον) παππού» της Εύας, τον παππού, δηλαδή, από την μεριά της μαμάς της;
    Αυτή η εκδοχή θα ήταν μια κάποια λύση στο πρόβλημα, αλλά και πάλι το ίδιο δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος», στηριγμένο σε διηγήσεις της ίδιας της Εύας, περιπλέκει τα πράγματα. Ιδού πως μας λέει το δημοσίευμα ότι η Εύα περνούσε σαν παιδάκι τα καλοκαίρια της:  
β) «…τα ξένοιαστα καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου ζούσε ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της, ήταν οι στιγμές όπου αποκαλυπτόταν η πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά της».
    Τι μαθαίνουμε εδώ; Μα ότι μετά το 1978 που γεννήθηκε η Εύα, η Εύα ζούσε ξένοιαστα καλοκαίρια με τον ολοζώντανο παππού (και την γιαγιά) από την μεριά της μαμάς της.
    Συνεπώς – από το 1978 και μέχρι τουλάχιστον που η Εύα ήταν παιδούλα – ούτε αυτόν τον παππού της Εύας τον «σκότωσαν οι κομμουνιστές». Εκτός αν η Εύα τα ξένοιαστα καλοκαίρια, όταν και «αποκαλυπτόταν η πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά της», τα περνούσε με το φάντασμα του παππού της…
    Βεβαίως δεν αρνούμαστε ότι η κυρία Καϊλή γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας την οικογενειακή της κατάσταση. Ίσως όχι τόσο καλά όσο κατέχει την ιστορία περί τα «εγκλήματα των κομμουνιστών», αλλά (θα πρέπει να) την γνωρίζει. 
    Την επόμενη φορά, συνεπώς, που θα μιλήσει για τα «εγκλήματα των κομμουνιστών», ας κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις σε εκείνο το αφιέρωμα που της είχε κάνει το «Πρώτο Θέμα».
    Μέχρι τότε, πάντως, εμείς ενθυμούμενοι πως αντιμετώπιζαν τέτοια θέματα οι δικοί μας παππούδες, δικαιούμαστε να αναρωτιόμαστε: «Τίνος εγγονή είσ’ εσύ παιδάκι μου»;

Διαβάστε περισσότερα

Σωτηρία Μπέλλου: Η φωνή της θα δοξολογεί τα όνειρα του λαού μας

της Σοφίας Αδαμίδου (από τον «Ριζοσπάστη»)

Αύγουστο γεννήθηκε η Σωτηρία Μπέλλου και Αύγουστο έφυγε από τη ζωή. Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1921, στο χωριό Χάλια της Χαλκίδας, και έφυγε από τη ζωή στις 27 Αυγούστου 1997.  

Το άρθρο για την κορυφαία τραγουδίστρια του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, που ακολουθεί, είναι της Σοφίας Αδαμίδου (που έγραψε και τη βιογραφία της) από τον «Ριζοσπάστη» της 26ης Αυγούστου 2001.   

Η φωνή της θα δοξολογεί τα όνειρα του λαού μας

Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται αύριο από το θάνατο της Σωτηρίας Μπέλλου που με τη φωνή της, για μισό περίπου αιώνα, έδωσε φτερά σε δεκάδες τραγούδια, κάνοντάς τα αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές γυναίκες του ελληνικού μας τραγουδιού, η Σωτηρία Μπέλλου, καλλιτέχνις με αριστερή συνείδηση και αγωνιστική δράση, μπορεί να μην υπάρχει πια, μπορεί πολλοί λίγοι να τη θυμούνται, έως καθόλου πολιτεία και φορείς, όμως θα υπάρχει πάντα στις καρδιές των απλών ανθρώπων.
Ισως γιατί ποτέ δεν υπήρξε «αγαπημένο» παιδί κανενός. Ισως επειδή – όπως είχε πει και πριν τέσσερα χρόνια ο Διονύσης Σαββόπουλος αποχαιρετώντας τη – «δεν ήσουν εσύ η τραγουδίστρια των επαναληπτικών σουξέ, δεν είχες σχέση με την επίσημη κουλτούρα, δεν είχες την πολιτική κάλυψη. Είχες, όμως, κάτι σπάνιο και δυσεύρετο. Τη γνησιότητα. Ευτυχώς που υπάρχουν πλάσματα σαν και εσένα, απροσδόκητα, για να μας μάθουν να συλλαβίζουμε τους βαθύτερους πόθους μας».
Ισως φανεί παράτολμο, έως μελό, είναι όμως αλήθεια. Για την πολιτεία σα να μην υπήρξε ποτέ. Εκείνο το τηλεγράφημα του υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου προς τους οικείους της, που άφηνε την προοπτική πως κάτι θα κάνει το υπουργείο στη μνήμη της, σα να μη γράφτηκε ποτέ. Κανένας φορέας καλλιτεχνικός ή δημοτικός δεν ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη μνήμη της. Και το έχει άραγε εκείνη ανάγκη; Οχι, η ανάγκη αντιστοιχεί σ’ αυτούς που μένουν για να καλλιεργούν και να διατηρούν τη μνήμη, την πηγή του σύγχρονου πολιτισμού. Φαίνεται πως δεν υπάρχει «ανάγκη».

Θα θυμίζει εποχές αγώνων και αντίστασης

Αλλωστε εκείνη έφυγε και δεν μπορεί να παραπονιέται σα μικρό παιδί για τίποτε πια. Αφησε όμως πίσω της την ανεπανάληπτη προσφορά της στον πολιτισμό και το λαϊκό τραγούδι, μέσα από το οποίο εκφράστηκαν οι καημοί του λαού μας. Η φωνή της θα ηχεί για πάντα, θα θυμίζει εποχές αγώνων και αντίστασης. Αυτοί δε θα την ξεχάσουν ποτέ.

Η Σωτηρία Μπέλλου ανάμεσα στους φίλους της Γιάννη Τσαρούχη και Κυριάκο Μαραβέλια

ΗΣωτηρίαΜπέλλου, η γυναίκα με την ξεχωριστή φωνή και την εκρηκτική προσωπικότητα, έφερε βαρέως το νόμισμα με το οποίο την «αντάμειψε» η «μοίρα». «Εσκαβε» την ψυχή της για να ανακαλύψει ποια αμαρτία της πλήρωνε. «Ημουν καλός άνθρωπος» – έλεγε ψιθυριστά – «έχω ευεργετήσει πολύ κόσμο». «Μπορεί να ήμουν νευρική, αλλά δε ζήλεψα, δεν έκανα κακό σε κανέναν». «Γιατί;», έλεγαν συνέχεια τα μάτια της. Ενα «γιατί», που είχε να κάνει όχι τόσο με την αρρώστια της, όσο με το σημείο στο οποίο τη χτύπησε ο «εχθρός». Τη φωνή της.
Σε όλη της τη ζωή στεκόταν σαν παλικάρι απέναντι σε ό,τι δεν ταίριαζε με τα «θέλω» της. Δε χρωστούσε σε κανέναν τα «πρέπει» των άλλων. Εκείνη είχε τα δικά της. Η ζωή ήταν δική της και θα την υπερασπιζόταν, θα τη ζούσε όπως εκείνη ήθελε και μπορούσε. Ηθελε να είναι υπεύθυνη για τα δικά της λάθη και όχι για εκείνα που κάποιοι με τα δικά τους μάτια τα έβλεπαν λάθος. Ηθελε να μετανιώνει γι’ αυτά που έκανε και όχι για όσα δεν έκανε.
Η αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, τα πάθη για τα οποία ποτέ δε μετάνιωσε, έδιναν συχνά λαβές για σχόλια. Εκείνη, όμως, με όλο της το δίκιο, ήθελε να την αγαπούν γι’ αυτό που ήταν. Οσοι της έδιναν αυτή την αγάπη, την κέρδιζαν για πάντα. Η Σωτηρία Μπέλλου ήξερε να εκτιμά, να αγαπά, ακόμη και να συγχωρεί αυτούς που την πίκραναν.

Μέσα από όλες τις εκρηκτικές αντιφάσεις που συνθέτουν το μύθοΜπέλλου, μπορεί κανείς – μέσα από μια σύντομη ανάγνωση της ζωής και του έργου της – να διακρίνει τα «τι» και τα «γιατί». Η ζωή της δεν ήταν ένα παραμύθι. Το δικό της παραμύθι δεν άρχισε ποτέ. Γιατί τα παραμύθια είναι προϊόντα της φαντασίας. Εκείνη βίωνε την πραγματικότητα μέσα από επιλογές που ποτέ δεν της αναγνωρίστηκαν, ούτε άλλωστε το επιδίωξε, μέσα από επιλογές που μόνο αρνητικά της χρεώθηκαν. Μέσα από αυτές τις εκρηκτικές αντιφάσεις που συνθέτουν το φαινόμενοΜπέλλου, υπάρχει, όμως, εκείνο που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανέναν: Η μοναδικότητα της φωνής της, η απαράμιλλη ερμηνευτική της κατάθεση, την κατατάσσει στον κατάλογο εκείνων που μόχθησαν, θυσίασαν, πρόσφεραν στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού.
Τα χρόνια ακμής του κλασικού λαϊκού τραγουδιού τη βρίσκουν στο ζενίθ της καριέρας της. Ολα τα μαγαζιά τη ζητάνε. Περιζήτητη είναι και στη δισκογραφία. Ηχογραφεί σε πρώτη εκτέλεση πολλά τραγούδια των Τσιτσάνη, Χιώτη, Παπαϊωάννου, Μητσάκη, Απόστολου Χατζηχρήστου, Καλδάρα, Καπλάνη κ.ά. Ανάμεσά τους τα «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Ανοιξε γιατί δεν αντέχω», «Κάτω απ’ το σβηστό φανάρι», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Σαν απόκληρος γυρίζω» κ.ά.
Εχοντας στο ενεργητικό της τραγούδια των Παπαϊωάννου, Χιώτη, Μητσάκη, Καπλάνη, Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Καλδάρα, Χατζηχρήστου, Περιστέρη κ.ά., κατέθεσε επίσης – με εξαιρετική επιτυχία – τη λιτή, δωρική φωνή της σε δημιουργίες των Ξαρχάκου, Σαββόπουλου, Μούτση, Ανδριόπουλου, Λάγιου, Κουνάδη κ.ά.

Συντροφιά με τα γράμματα θαυμαστών της

Τους τελευταίους μήνες της ζωής της στο Νοσοκομείο μπορεί να ήταν ελάχιστοι οι άνθρωποι που την επισκέπτονταν, όμως εκείνη έπαιρνε θάρρος και γέμιζε από την αγάπη των θαυμαστών της που της έστελναν γράμματα. Και ήταν άνθρωποι όχι μόνο από την Ελλάδα, ούτε μόνο ενήλικες. Ηταν και μικρά παιδιά.
«Αγαπητή κυρία Σωτηρία . Με λένε Θοδωρή, είμαι έντεκα χρονών και πηγαίνω στην έκτη δημοτικού. Σε ξέρω από τον πατέρα μου, που εδώ και τριάντα χρόνια ακούει τα τραγούδια σου… Και εγώ ακούω στο κασετόφωνο τα τραγούδια σου και τραγουδάω μαζί σου…».
«Παρίσι 4 Μαρτίου 1994. Αγαπητή μας Σωτηρία Μπέλλου . Γνωρίζω πολύ κόσμο που όπως εμείς σε γνωρίζει από τα τραγούδια σου και σε αγαπάει. Εγώ ποτέ δε σε φαντάστηκα ηλικιωμένη και άρρωστη. Για μένα είσαι πάντα νέα, ωραία και μαχητική, με μια φωνή ζεστή, βαθιά, ανθρώπινη. Και δεν είναι μόνο οι Ελληνες που σε γνωρίζουν…».
Οπως υπήρχαν και άνθρωποι που ταυτίζονταν με τον πόνο της και μέσα από τη δική τους ιστορία ψηλαφούσαν και το δικό τους πόνο. Οπως ένας εικοσιεννιάχρονος δάσκαλος που της έγραψε: «Βλέπετε, ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει ηθική κατάπτωση, τι σημαίνει να μη σου γράφουν έστω δυο λόγια. Ενάμιση χρόνο που ήμουν φαντάρος δε μου έγραψε ούτε ένας φίλος. Ούτε η κοπελιά μου! Περίμενα να βγουν τα τριαντάφυλλα που έχουμε στον κήπο μας να σας στείλω μερικά. Δε θέλω από ανθοπωλείο γιατί είναι με λιπάσματα. Θέλω να είναι φυσικά, όπως εσείς».
Αυτά τα γράμματα ήταν η συντροφιά και η παρηγοριά της. Η σιγουριά πως αυτοί οι άνθρωποι δε θα την άφηναν ποτέ μόνη. Αλλη μια απόδειξη της άδολης συμπάθειας και της ειλικρινούς έγνοιας του απλού ανθρώπου.
Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι η φωνή της θα δοξολογεί για πάντα τους καημούς, τα όνειρα και τις αγωνίες του τόπου και του λαού μας

Διαβάστε περισσότερα

ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ Δ.ΙΕΚ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.

Θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι μέχρι την Παρασκευή 1-9-2017 στις 10 το πρωί.να υποβάλουν ηλεκτρονικά αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για εγγραφή σε κάποια νέα ειδικότητα του ΔΙΕΚ Μεσολογγίου.

 

Η υποβολή της αίτησης είναι πολύ σημαντική στην παρούσα φάση, μιας και από τον αριθμό των αιτήσεων που θα υπάρξουν σε κάθε ειδικότητα, θα αποφασίσει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ποιες ειδικότητες τελικά θα λειτουργήσουν σε κάθε ΔΙΕΚ.

Η τελική αίτηση εγγραφής και η υποβολή των απαραίτητων δικαιολογητικών των σπουδαστών, θα γίνει σε επόμενη φάση, μετά το κλείσιμο του συστήματος και την έγκριση λειτουργίας των ειδικοτήτων.

 

Για οποιαδήποτε βοήθεια στην υποβολή της αίτησης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προσέρχονται στη Γραμματεία του Δ.ΙΕΚ Μεσολογγίου, από την ερχόμενη Δευτέρα 28/8/2017, από τις 9:30 το πρωί έως τις 2:30 το μεσημέρι.

 

Διαβάστε περισσότερα