1821: εθνογένεση και όχι παλιγγενεσία

 Ο εορτασμός των εθνικών επετείων σχεδόν πάντα εξαντλείται σε παρελάσεις, συγκεντρώσεις, συνθήματα και σημαίες. Ο εορτασμός, ωστόσο, σημαντικών επετείων οφείλει να δίνει την ευκαιρία να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας και να ξανασκεφτούμε με τρόπο αναστοχαστικό τη σημασία και τον συμβολισμό καθοριστικών στιγμών στη συλλογική διαδρομή κάθε λαού. Να αποτελεί δηλαδή αφορμή για ιστορική αυτογνωσία και εθνική αυτοσυνειδησία. Μία από αυτές είναι η 25^η Μαρτίου 1821, η οποία, μεταξύ άλλων, φέρνει στην επιφάνεια διάφορες όψεις του εθνοκεντρισμού που (συνεχίζει να) διέπει την ελλαδική κοινωνία.

• Tου Χρήστου Μπαξεβάνη

Τα έθνη, ως τέκνα της νεωτερικότητας, είναι πολιτικές κοινότητες και όχι φυλετικές ομάδες. Συγκροτούνται, κοινώς φτιάχνονται. Δεν «ξυπνούν» από έναν αιώνιο λήθαργο. Δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα αφύπνισης παλαιότατων εθνών που είχαν περιπέσει σε μακρόχρονη χειμερία νάρκη. Σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρήσεις για την ιστορικότητα του έθνους, τα έθνη δεν είναι προαιώνια, όπως ήθελε η ρομαντική αντίληψη του 19^ου αιώνα και ισχυρίζεται η κάθε «εθνική ιδεολογία», αλλά κατασκευάστηκαν για λόγους πολιτικούς και οικονομικούς. Ακολούθως, η ιστορική συνείδηση κάθε έθνους κτίζεται πάνω σε μεγάλες αφηγήσεις για το παρελθόν. Είναι πλέον ευρύτατα αποδεκτό ότι οι «εθνικές ιστορίες» αποτελούν ουσιαστικά πολιτικές αφηγήσεις και ως τέτοιες συνδέουν επιλεκτικά ιστορικά γεγονότα και πολιτισμικά στοιχεία για να δημιουργήσουν τη συνεκτική εικόνα ενός έθνους που διατηρεί την ιδιοπροσωπία του στη διάρκεια των αιώνων.

Η ιστορική στιγμή της γένεσης της νεοελληνικής «εθνικής ιδεολογίας» είναι, κατά κοινή παραδοχή, ο νεοελληνικός Διαφωτισμός, από τις τελευταίες δεκαετίες του 18^ου αιώνα έως την Επανάσταση στον ελλαδικό χώρο. Συγκεκριμένα, στην ελληνική περίπτωση, η «εθνική αφήγηση» προέκυψε μέσα από τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό και πήρε την ολοκληρωμένη της μορφή στο έργο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, κεντρική ιδέα της οποίας είναι η ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα. Μια αδιάλειπτη πολιτισμική συνέχεια από την αρχαιότητα μέχρι τη νεότερη εποχή με το Βυζάντιο στη μέση. Η αφήγηση αυτή λειτούργησε ως πανίσχυρη ενοποιητική ουσία για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυρίαρχη εθνική αφήγηση περιγράφει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στον ελλαδικό, κυρίως, χώρο, στην περίοδο 1821-1830, ως «Παλιγγενεσία» ενός προϋπάρχοντος έθνους. Η εξέγερση, ωστόσο, των ορθοδόξων πληθυσμών του ελλαδικού χώρου σαφώς δεν ήταν έτσι όπως την περιγράφει η «εθνική» και εθνοκεντρική ιστοριογραφία, η οποία αναπαράγει μύθους και στρεβλώσεις. Η Επανάσταση του 1821 δεν έγινε από οπλαρχηγούς που είχαν μια κοινή και ενιαία εθνική συνείδηση, αλλά από αντιφατικές μεταξύ τους ελληνικές κοινωνικές ομάδες ισχύος (διαφωτιστές διανοούμενοι, έμποροι της διασποράς, κοτσαμπάσηδες της Πελοποννήσου, προεστοί των ναυτικών νησιών και καραβοκυραίοι, κλέφτες και αρματολοί) που βρίσκουν κοινό σημείο αναφοράς, συμμαχούν και ενοποιούν σε κάποιο βαθμό τις επιδιώξεις τους στη Φιλική Εταιρεία, υπό την επιρροή του γαλλικού Ιακωβινισμού. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί το αντίθετο στο πολύμορφο εθνοτικό, γλωσσικό και πολιτισμικό μωσαϊκό των ορθόδοξων πληθυσμιακών ομάδων του ελλαδικού χώρου, και ειδικά στις περιοχές εντός των οποίων περιορίστηκε το πρώτο νεοελληνικό κράτος.

Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις ταξικές διαστάσεις της εξέγερσης, το 1821 είναι μια επανάσταση που επιδιώκει τη διαμόρφωση εθνικού κράτους με όρους ευρωπαϊκούς και ιδίως με τους όρους που διαμορφώθηκαν κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Μια νεωτερική εθνογένεση κρατοκεντρικού χαρακτήρα, όπου ο δυτικός Διαφωτισμός υπήρξε το αποφασιστικό στοιχείο στη διαμόρφωση της ελληνικής επαναστατικής και εθνικής συνείδησης. Η ελληνική επανάσταση, μαζί με εκείνη του ιταλικού Νότου και του Σιμόν Μπολιβάρ στη Λατινική Αμερική, είναι από τις ελάχιστες της εποχής που πραγματοποιήθηκαν με βάση έναν προσχεδιασμένο επαναστατικό στόχο.

Στο πλαίσιο αυτό, το προεπαναστατικό έργο των Ελλήνων διαφωτιστών διανοούμενων είναι η επινόηση της ιστορικής ταυτότητας των Ελλήνων, η διάδοσή της, η διδασκαλία της και τέλος η ανύψωσή της σε πολιτική ιδεολογία. Ο Ανώνυμος συνόψισε θαυμάσια αυτή την ιδεολογία στην Ελληνική Νομαρχία. Η ιστορία της ελληνικής επανάστασης είναι η ιστορία ενός πολιτικού υποκειμένου που αυτοοργανώνεται και μετεξελίσσεται: από την δράση των διαφωτιστών διανοούμενων και την Φιλική Εταιρεία, μέχρι τα τοπικά πολιτεύματα, την Εθνική Διοίκηση, την πρώτη Εθνοσυνέλευση και τη σύνταξη του «Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος».

Ο Σβορώνος σε εκείνο το επίδικο άρθρο του για την εθνογένεση, αναφέρει πως για να γνωρίσεις τις διαδοχικές συνειδητοποιήσεις ενός λαού, πρέπει να γνωρίσεις την ιστορία του. Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε τι ακριβώς ήταν αυτό το Εικοσιένα. Γιατί, ένας λαός εθισμένος στη λήθη και τη σιωπή, στους μύθους και τις παραμυθίες, σε νοσταλγικές αφηγήσεις και επιλεγμένες μνήμες, βρίσκεται (ακόμα) πολύ μακριά από την ιστορική του αυτογνωσία.

*Ο Χρήστος Μπαξεβάνης είναι Διδάκτωρ Νομικής

Διαβάστε περισσότερα

Το μεγάλο παζάρι στις κατασκευές με φόντο την ενέργεια

 Τα μεγάλα ψάρια του κλάδου έχουν μυρίσει αίμα και να σπεύδουν να καταλάβουν εγκαίρως θέσεις μάχης για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια στη μοναδική αγορά που μπορεί εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης να επιφέρει κέρδη.

Διονύσης Μαλαπέτσας

Έντονη κινητικότητα παρατηρείται τις τελευταίες μέρες στο χώρο των κατασκευαστικών εταιρειών, με τα μεγάλα ψάρια του κλάδου να έχουν μυρίσει αίμα και να σπεύδουν να καταλάβουν εγκαίρως θέσεις μάχης. Και σαφώς η μυρωδιά που ερεθίζει τα αισθητήρια όργανά τους δεν προέρχεται μόνο από τις κατασκευές, αλλά και από το μεθυστικό άρωμα των επερχόμενων ενεργειακών υποδομών, που δημιουργούν τις πολυπόθητες διεξόδους και προοπτικές επανατοποθέτησης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων στη μοναδική αγορά που μπορεί εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης να επιφέρει κέρδη.

Η κινητικότητα μάλιστα προκύπτει από τους μεγάλους παίκτες της αγοράς, καθώς χαρτοφυλάκια αλλάζουν χέρια, νέα πρόσωπα κάνουν δυναμική είσοδο στο χώρο και γενικά όλοι προσπαθούν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους, ώστε να είναι έτοιμοι για τη μεγάλη μάχη των χρυσών έργων. Ενορχηστρωτής της διαδικασίας είναι η ολλανδική Reggeborgh, η οποία το 2020 απέκτησε μεγάλο μετοχικό κεφάλαιο της τάξης του 14,17% του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ (συμφερόντων Μπόμπολα), και μάλιστα με call-option για απόκτηση επιπλέον ποσοστού της τάξης του 12,5%. Η αρχή του 2021 βρήκε τους Ολλανδούς νικητές στο proxywar και έτσι από τις 27/1/2021 τοποθέτησαν διοίκηση της επιλογής τους στον όμιλο. Όμως η Reggeborgh είχε ήδη ισχυρή αν και παθητική παρουσία στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, της οποίας κατείχε μετοχικό κεφάλαιο της τάξης του 28,2%. Οι κινήσεις αυτές δημιούργησαν προφανή ζητήματα ανταγωνισμού καθώς και οι δύο όμιλοι δραστηριοποιούνται στους ίδιους κλάδους και στις ίδιες αγορές και διεκδικούν τα ίδια έργα. Έτσι η αυλαία ξανάνοιξε πρόσφατα με τους Ολλανδούς να δηλώνουν την πρόθεσή τους για αποεπένδυση από την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.

Η πρώτη κίνηση της Reggeborgh ήταν η διάθεση ενός πακέτου 3,2 εκατομμυρίων μετοχών, που αντιστοιχούν σε ποσοστό 3,09% του μετοχικού κεφαλαίου, μέσω του Χ.Α.Α. στην τιμή των 10€ ανά μετοχή, με τη συνολική αξία να διαμορφώνεται στα 32 εκατομμύρια ευρώ. Το πακέτο αυτό μεταβιβάστηκε στην οικογένεια Λάτση, η οποία έκανε το πρώτο βήμα για την είσοδό της στο χώρο των κατασκευών. Λίγες μέρες αργότερα η κυρία Λάτση θα αποκτήσει νέο πακέτο 7,58 εκατομμυρίων μετοχών, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 7,6% του μετοχικού κεφαλαίου, στην τιμή των 11,20€ ανά μετοχή, με τη συνολική αξία να διαμορφώνεται στα 88 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι η Lamda θα βρεθεί με μία ισχυρή μετοχική θέση της τάξης του 10,7% της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ στο χαρτοφυλάκιό της. Η κίνηση αυτή παρέχει πολλαπλά οφέλη στην οικογένεια Λάτση, η οποία πέραν της δυναμικής εισόδου στο χώρο των κατασκευών, προκαλεί νέα ανάφλεξη στις σβησμένες μηχανές του επίσης δικού της μεγαλεπήβολου project του Ελληνικού, του οποίου την υλοποίηση έχουν αναλάβει η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και η αμερικανική Mohegan. Αξίζει να σημειωθεί πως η κίνηση έχει διττό σκοπό και χαρακτήρα. Αφενός επενδυτικό χαρακτήρα, καθώς η οικογένεια Λάτση θα λάβει μερίδιο κερδών από ένα έργο που η αξία του ανέρχεται στο 1 δις ευρώ και μάλιστα κέρδη που προκύπτουν από τις δαπάνες που θα κατέβαλλε για την υλοποίηση του έργου, αφετέρου συμβολικό χαρακτήρα καθώς τον τελευταίο καιρό έχουν γραφτεί πολλά – και όχι θετικά – για την οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει η Mohegan, με τις ελληνικές συστημικές τράπεζες να έχουν κληθεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βάλουν πλάτη, δανείζοντας την αμερικανική εταιρεία με σκοπό να βρει την απαραίτητη ρευστότητα ώστε να προχωρήσει το έργο στο Ελληνικό, το οποίο αποτελεί και ισχυρό χαρτί στο ασθενικό πλέον successstory της κυβέρνησης.

Παράλληλα η Reggeborgh προχώρησε στη διάθεση ενός μετοχικού πακέτου της τάξης του 16% στον επικεφαλής και ήδη μεγαλομέτοχο της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Γιώργο Περιστέρη, ο οποίος μαζί με το 16% του μετοχικού κεφαλαίου που ήδη κατέχει, καθίσταται κύριος μέτοχος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με ποσοστό 32% επί του μετοχικού κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό δημιουργεί εύφορο έδαφος και τεράστιες προοπτικές συνεργασίας της οικογένειας Λάτση και του Γ. Περιστέρη, ο οποίος τόσο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όσο και επί Νέας Δημοκρατίας, διατηρεί αγαστές σχέσεις συνεργασίας με το Μέγαρο Μαξίμου, παράγοντας που έπαιξε άλλωστε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της οικογένειαςΛάτση να επενδύσει στην ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.

Στη Reggeborgh απομένει προς διάθεση ένα μικρό μετοχικό κεφάλαιο της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ σε ποσοστό της τάξης του 4,5%, το οποίο ακούγεται πως έχει ήδη συμφωνήσει να μεταβιβάσει σε εγχώριο μεγαλοεφοπλιστή, με τις φήμες να κάνουν λόγο για την οικογένεια Βαρδινογιάννη, η οποία αποτελεί βασικό συνεργάτη του κυρίου Περιστέρη, καθώς ο δεύτερος διατηρεί ισχυρή μετοχική θέση στην ενεργειακή NRG (ιδιοκτησίας ομίλου Motor-Oil), ενώ παράλληλα έχουν προσφάτως ιδρύσει μαζί την τράπεζα Optima Bank. Λαμβάνοντας δε υπόψη πως η ΤΕΡΝΑ (όπως άλλωστε και η ΔΕΗ ΑΕ) σχεδιάζει την ανάπτυξη πλωτών φωτοβολταϊκών πάρκων, τα οποία μένει μόνο να δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο που θα τα αδειοδοτήσει ώστε να ξεκινήσουν να υλοποιούνται, παρατηρεί κανείς πεδίο δόξης λαμπρόν για επενδύσεις σε έργα που συνδυάζουν τις κατασκευές και την ενέργεια, εναρμονισμένα πάντα με το επενδυτικό trend της εποχής για πράσινη ανάπτυξη. Να σημειώσουμε εδώ πως η ΤΕΡΝΑ διαθέτει αιολικά πάρκα τα οποία είναι σε λειτουργία, συνολικής ισχύος 1.800MW, ενώ έχει εκπονήσει ήδη σχέδια για τρία πλωτά φωτοβολταϊκά πάρκα συνολικής ισχύος 3GW (Τεχνητός Ταμιευτήρας Καστρακίου 120MW, Τ.Τ. Πουρναρίου 103MW και Τ.Τ. Στράτου 42MW).

Κλείνοντας πρέπει να επισημάνουμε πως το μομέντουμ που επέλεξε η Reggeborgh να προχωρήσει στην αποεπένδυση από την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, μόνο τυχαίο δεν είναι καθώς έχει άμεση ανάγκη από ρευστότητα, δεδομένης της επερχόμενης Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου ύψους 120 εκατομμυρίων ευρώ της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, που επίκειται στις αρχές Απρίλη. Η συμμετοχή της στην ΑΜΚ θα ενισχύσει έτι περαιτέρω τη μετοχική της θέση στον όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ.

Όσον αφορά τους “BIG-5” της ελληνικής αγοράς κατασκευών, ήτοι τις ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΕΛΛΑΚΤΩΡ, JP ΑΒΑΞ, ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟΣ και INTRAKAT, έχουν λάβει ήδη θέσεις μάχης και ετοιμάζονται να μονομαχήσουν για τα επερχόμενα έργα, αρχής γενομένης από τη ΣΔΙΤ για τον οδικό άξονα της Νοτιοανατολικής Πελοποννήσου και συγκεκριμένα του τμήματος Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη που το Υπ.Εν. έχει ήδη εγκρίνει και το Υπουργείο Υποδομών ετοιμάζεται να προκηρύξει άμεσα το διαγωνισμό. Το έργο θα έχει διάρκεια 360 μηνών (30 έτη) και η αξία του κυμαίνεται στα 180 εκατομμύρια ευρώ.

Αναδημοσίευση από Alt.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μανώλης Χιώτης: Ο αρχοντορεμπέτης

 

Στις 21 Μαρτίου του 1920 γεννιέται ο Μανώλης Χιώτης. Ο λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που εισήγαγε την τέταρτη -διπλή- χορδή στο μπουζούκι, έφυγε από τη ζωή το 1970 την ημέρα των γενεθλίων του.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους του λαϊκού τραγουδιού και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Έφερε επανάσταση στην ελληνική μουσική και στο λαϊκό τραγούδι επινοώντας την τετράχορδη παραλλαγή του μπουζουκιού, αλλά και δημιουργώντας το πρώτο «κοσμικό κέντρο».

---

Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1920 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του από το Ναύπλιο. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων πήρε μαθήματα κιθάρας, μπουζουκιού και ούτι από τον διάσημο μουσικοδιδάσκαλο της εποχής Γεώργιο Λώλο. Το 1935 επέστρεψε με την οικογένειά του στο Ναύπλιο και σε ηλικία μόλις 15 ετών έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του σε μαγαζιά της περιοχής.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μανώλης Χιώτης δεν έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη (η μητέρα του μάλιστα διατηρούσε ένα από τα πλέον αριστοκρατικά μπαρ της εποχής) και αυτό το αρχοντικό στυλ στο πάλκο διατήρησε και ο ίδιος στη μετέπειτα πορεία του.

Το 1935 βρέθηκε στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει βιολί όταν τότε και γνωρίστηκε με τον Στράτο Παγιουμτζή ο οποίος και τον προσέλαβε να παίζει δίπλα του μπουζούκι στο κέντρο «Δάσος» του Βοτανικού.

Το 1937, ακολουθώντας το ρεμπέτικο μοτίβο ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι «Το χρήμα δεν το λογαριάζω» με τη φωνή του Στράτου Παγιουμτζή, που σημειώνει αμέσως επιτυχία.

Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο Μανώλης Χιώτης χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον ενισχυτή στις εμφανίσεις του και η καριέρα του εκτινάσσεται απότομα, όταν ηχογραφεί σε δεύτερη εκτέλεση το ήδη επιτυχημένο τραγούδι του «Ο πασατέμπος» (1946). Σε αυτό το τραγούδι κάνει -σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη- την πρώτη του εμφάνιση το τετράχορδο μπουζούκι, μία καινοτομία που εκτιμάται ότι πρώτος ο Χιώτης χρησιμοποίησε, αν και φαίνεται ότι τελικά το τετράχορδο μπουζούκι υπήρχε και νωρίτερα.

Κατά τη δεκαετία του ’40 γράφει τη μια επιτυχία μετά την άλλη: «Πάλι στις τρεις ήρθες εχθές να κοιμηθείς» (Ντουο Χάρμα), «Θα σου πω το μυστικό μου» (Μ. Νίνου), «Το φτωχομπούζουκο» (Στ. Τζουανάκος) κ.ά. Το 1950, έπειτα από δυο χρόνια χωρίς σουξέ, γράφει σε στίχους του Ν. Ρούτσου (που του έδινε στίχους που απέρριπτε ο Τσιτσάνης) «Τα πεταλάκια» και την ίδια χρονιά το «Σ’ αυτό το φτωχοκάλυβο» με τη Στέλλα Χασκίλ.

Στο πάλκο, χρησιμοποιεί δύο μπουζούκια, ένα κλασικό, με μεταλλικές χορδές, κι ένα με χορδές από έντερα, ώστε η χροιά του να μοιάζει με το ούτι.

Έτσι αρχίζει η περίοδος του αρχοντορεμπέτικου όπου πλέον το μπουζούκι γίνεται αποδεκτό και από την λεγόμενη υψηλή κοινωνία για χατίρι της οποίας άρχισε επιλέγοντας να γράφει τραγούδια με λατινοαμερικάνικες επιρροές όσον αφορά τον ρυθμό. Αυτή η δεύτερη καινοτομία του, τον καθιέρωσε πλέον ως ηγέτη ιδιαίτερης μουσικής σχολής και τραγουδιού από το κοινό της εποχής του. Εκείνη ακριβώς την περίοδο ο αθηναϊκός τύπος τον αποκαλούσε «οδηγό του μπουζουκιού στα σαλόνια».

Το πρώτο κέντρο διασκέδασης που ο ίδιος δημιούργησε ήταν, μετά τον πόλεμο, το «Πιγκάλ», που ήταν και το πρώτο «κοσμικό κέντρο» της Αθήνας.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 συνέχισε να παρουσιάζει το πρόγραμμά του στο πασίγνωστο τότε κέντρο «Σπηλιά» ή «Σπηλιά του Παρασκευά» στον Πειραιά, στην πίστα του οποίου γυρίστηκαν και τα περισσότερα πλάνα των σχετικών κινηματογραφικών του συμμετοχών.

Έγραψε περισσότερα από 1500 τραγούδια, ανεξάρτητα όμως αυτού πολύ τακτικά συμμετείχε και ως σολίστ σε ηχογραφήσεις και πολλών άλλων λαϊκών συνθετών.

Χαρακτηριστικό υπήρξε το γεγονός ότι ο Μίκης Θεοδωράκης στηρίχθηκε ακριβώς στη δεξιοτεχνία του Μ. Χιώτη κατά την πρώτη του επίσημη δισκογραφική του παρουσία με τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, συνεργασία που συνεχίστηκε και στο «Λιποτάχτες», «Αρχιπέλαγος» κ.ά. ενώ την ίδια εποχή συνεργάσθηκε ομοίως και με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Οι μεγαλύτερές του επιτυχίες αποδόθηκαν από την τραγουδίστρια Μαίρη Λίντα, που υπήρξε η δεύτερη σύζυγός του για μια δεκαετία, με την οποία εμφανίσθηκε και στον κινηματογράφο. Ο Μανώλης Χιώτης είχε νυμφευθεί τρεις φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Ζωή Νάχη με την οποία και απέκτησαν δύο παιδιά. Το 1958 παντρεύτηκε την παρτενέρ του Μαίρη Λίντα, ένας γάμος γεμάτος επιτυχίες, που όμως έληξε απρόσμενα το 1967 – 1968.

Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του ήταν και τα πιο δραματικά. Χωρίζει με τη Λίντα (πράγμα που του στοίχισε πολύ), κάνει αποτυχημένες συνεργασίες και ο καρκίνος αρχίζει να τον κατατρώγει. Στις 21 Μαρτίου του 1970, ανήμερα των 50ων γενεθλίων του, ο Μανώλης Χιώτης αφήνει την τελευταία του πνοή. Στην κηδεία του, στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών, ο Γιάννης Καραμπεσίνης παίζει με το μπουζούκι του Χιώτη τα «Ηλιοβασιλέματα» και το δακρυσμένο πλήθος τραγουδά.

Ο Μανώλης Χιώτης υπήρξε μία προσωπικότητα που άλλαξε την ιστορία και την εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα. Η καινοτομία των τεσσάρων χορδών στο μπουζούκι, που είτε αυτός εφάρμοσε πρώτος είτε την επέβαλλε, μπορεί μεν να προκάλεσε το μένος των παραδοσιακών τριχορδάδων, αλλά έκανε αποδεκτό το μπουζούκι σε όλη την Ελλάδα, μιας και μέχρι τότε ήτανε απαγορευμένο και χαρακτηρισμένο ως «υπερβολικά λαϊκό», αλλά και γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα

Απάτη μεγατόνων της Τράπεζας Πειραιώς σε βάρος του ελληνικού δημοσίου

 

(του Λεωνίδα Βατικιώτη/kommon.gr)

Πηγη: Λεωνίδας Βατικιώτης / kommon.gr 

Το ελληνικό δημόσιο, όπως έχουν κατ’ επανάληψη δηλώσει στελέχη πρώτης γραμμής από τον Άδωνη Γεωργιάδη μέχρι τον Άκη Σκέρτσο και την Μενδώνη, δεν έχει λεφτά για Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Ούτε για την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ούτε για την επιδότηση των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πολιτισμού.

Το ελληνικό δημόσιο όμως έχει δισεκατομμύρια να χαρίζει στους τραπεζίτες που εδώ και δώδεκα χρόνια, αρχής γενομένης από τα 28 δισ. ευρώ του 2008, απομυζούν τον κρατικό κορβανά. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα, που ανεξαρτήτως κυβερνήσεως και οικονομικής συγκυρίας είναι με το χέρι απλωμένο και ζητούν συνεχώς λεφτά. Τις περισσότερες δε φορές, δεν είναι καν ανάγκη να ζητήσουν. Κάθε κυβέρνηση τους παρέχει τα αναγκαία πριν καν το αιτηθούν ακόμη κι εν κρυπτώ, όπως ακριβώς έκανε τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι ακαθαρσίες του τραπεζικού συστήματος ξεχείλισαν για μια ακόμη φορά την προηγούμενη εβδομάδα, μεταξύ Δευτέρας 15 και Παρασκευής 19 Μαρτίου, όταν η τιμή της μετοχής της Τράπεζας Πειραιώς, την μια μέρα (Τρίτη 16/3) κατέγραψε μια ασυνήθιστη άνοδο  (+26% στα 0,94% ευρώ) και την άλλη (Παρασκευή 19/3) καταποντίστηκε (-43% στα 0,53 ευρώ). Αυτό που προηγήθηκε και μεσολάβησε μεταξύ των δύο γεγονότων δεν ήταν η ανακοίνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2020 που έδειχναν ζημιά της τάξης των 520 εκ. ευρώ. Ήταν ένα σχέδιο αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας που ισοδυναμεί με λεηλασία τόσο του ελληνικού δημοσίου όσο και πολλών μικρομετόχων της Τράπεζας Πειραιώς. Κι αν οι αντιδράσεις μετά την ανακοίνωση μπορούν να θεωρηθούν φυσιολογικές κι αναμενόμενες, βάσει των ανακοινώσεων, όσες προηγήθηκαν παραπέμπουν σε εσωτερική πληροφόρηση για τα επικείμενα σχέδια και χειραγώγηση μετοχών προς όφελος όσων ήξεραν κι έγκαιρα προέβησαν στις απαραίτητες αγοραπωλησίες, σε βάρος των υπόλοιπων μετόχων!

Το σχέδιο αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου ύψους 1 δισ. ευρώ είναι μια άσκηση στην προηγμένη χρηματοοικονομική μηχανική, ένας λαβύρινθος ακόμη και για επαγγελματίες τραπεζίτες, που ακόμη κι όταν αποσαφηνιστεί στις λεπτομέρειες του, γίνεται καθαρό ότι σφύζει από πλήθος αδιαφανών σημείων που φωτογραφίζουν σκοτεινές συμφωνίες στα παρασκήνια. Σε αδρές γραμμές το σχέδιο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς, που θα υποβληθεί στη γενική συνέλευση των μετόχων της 7^ης Απριλίου, βάσει της επίσημης ανακοίνωσης που εκδόθηκε την Τρίτη 16/3 έχει ως εξής: «Λευκή επιταγή» στο Διοικητικό Συμβούλιο της τράπεζας να περιορίσει ή να καταργήσει το προτιμησιακό δικαίωμα των υφιστάμενων μετόχων στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Αύξηση της ονομαστικής αξίας κάθε μετοχής με ταυτόχρονη μείωση του αριθμού τους, μέσω της συνένωσής τους (reverse split), με στόχο 1 νέα μετοχή να αντιστοιχεί σε 16,5 παλιές (στην τιμή των 6 ευρώ ανά μετοχή) και κεφαλαιοποίηση μέρους του αποθεματικού.

Τέλος, μείωση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, μέσω μείωσης της ονομαστικής αξίας κάθε μετοχής, με σκοπό τη δημιουργία ειδικού αποθεματικού, που αναμένεται να φτάσει τα 4,93 δισ. ευρώ. Και, το …καλύτερο: Παροχή εξουσιοδότησης στο Διοικητικό Συμβούλιο να θεσπίσει πρόγραμμα διάθεσης μετοχών σε στελέχη της διοίκησης, με την μορφή δικαιωμάτων προαίρεσης για απόκτηση μετοχών (stock options). Όρος που ισοδυναμεί με σκάνδαλο, μιας και δεν υπάρχει στον κόσμο άλλος κλάδος που να είναι χρεοκοπημένος εδώ και μια δεκαετία, να σιτίζεται από τον κρατικό κορβανά και τα στελέχη του να μοιράζουν μεταξύ τους μπόνους εκατομμυρίων, προς επιβράβευση προφανώς της  επινοητικότητάς τους να υφαρπάζουν δημόσιο χρήμα.

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω «ασκήσεων» θα είναι η ραγδαία υποτίμηση της αξίας του χαρτοφυλακίου των σημερινών μετόχων της τράπεζας, που θα αποκλειστούν από τη νέα μετοχική σύνθεση κι οι επενδύσεις τους θα αποδειχθούν απλώς …προσάναμμα. Αυτό το «άδειασμα» ακόμη κι αν αποδεικνύει πόσο κενές περιεχομένου και παραπλανητικές είναι έννοιες όπως «λαϊκός καπιταλισμός», «εταιρική διακυβέρνηση» και «λογοδοσία των διοικήσεων», ελάχιστη σημασία θα είχε για την κοινωνία αν δεν συνοδευόταν από το ξάφρισμα των δικών μας «αποθεματικών». Γιατί, στην περίπτωση της Πειραιώς όταν αναφερόμαστε σε μετόχους ο λόγος γίνεται για το ελληνικό δημόσιο που κατέχει, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το 61,34% των μετοχών της τράπεζας κι είναι κατά συνέπεια ο μεγαλύτερος μέτοχος.

Οι απάτες της Τράπεζας Πειραιώς ποτέ δε θα υλοποιούνταν αν δεν είχαν τουλάχιστον την έγκριση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, των αρμόδιων υπουργών Χρ. Σταϊκούρα και Γ. Ζαβού και φυσικά του κεντρικού τραπεζίτη Γ. Σταϊκούρα, δηλαδή όλων αυτών που …κηρύσσουν την λιτότητα, θεωρούν αχρείαστη σπατάλη τις επενδύσεις στην υγεία και κίνδυνο για την μακροοικονομική σταθερότητα την αύξηση του κατώτατου μισθού για εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς που αναγκάζονται να επιβιώνουν με 534 ευρώ τον μήνα. Όλοι αυτοί τώρα εν χορώ και κυρίως εν κρυπτώ θα χαρίσουν εκατοντάδες εκατομμύρια στην Τράπεζα Πειραιώς, τα οποία θα προστεθούν στα 1,1 δισ. ευρώ ζημιάς που υπέστη το ελληνικό δημόσιο από την Τράπεζα Πειραιώς, όταν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αποφάσισε την μη αποπληρωμή για το 2020 του τοκομεριδίου των μετατρέψιμων ομολογιών (CoCos) της Πειραιώς.

Την πρόταση αυτή στήριξαν επίσης τα μέλη της Διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που υποτίθεται ότι μεριμνούν για τα συμφέροντα του δημοσίου, ξέροντας ότι διαθέτουν νομική ασυλία και απαλλάσσονται κάθε ποινικής ευθύνης για τις αποφάσεις τους. Μπορούν επομένως να ψηφίζουν άφοβα υπέρ της τραπεζικής ολιγαρχίας, κατ’ εντολή προφανώς του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, υλοποιώντας πίσω από τις κουρτίνες μια σκανδαλώδη μεταβίβαση πλούτου από τους εργαζόμενους στους τραπεζίτες.

Η υποταγή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στους αργυρώνητους απατεώνες των τραπεζών είναι τόσο ολοκληρωτική ώστε πριν δώσουν το πράσινο φως στη λεηλασία των δημοσίων ταμείων από την Τράπεζα Πειραιώς, η οποία μάλιστα θα μάλιστα αδρά τα στελέχη της για αυτή την αγυρτεία μέσω stock options, έδωσε  το πράσινο φως για μια άλλη απάτη υπό τον διακριτικό τίτλο «hive down». Η διακριτικότητα επιβλήθηκε ώστε να μη γίνει γνωστή στην κοινωνία η σκανδαλώδης αυθαιρεσία τους, που για μια ακόμη φορά οδήγησε να γράφονται νόμοι κατ’ εντολήν των τραπεζιτών. Συγκεκριμένα, όπως είναι γνωστό, οι τράπεζες επιβιώνουν επειδή δεν πληρώνουν φόρους. Πρόκειται για τους γνωστούς «αναβαλλόμενους φόρους», όπως αποκαλούνται οι φόροι που δεν καταβάλλουν οι τράπεζες.

Με βάση εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, που περιλαμβάνονται στην πρόσφατη έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας οι αναβαλλόμενοι φόροι τον Σεπτέμβριο του 2020 ανέρχονταν σε 15 δισ. ευρώ ή το 54% των εποπτικών κεφαλαίων. Μάλιστα βάσει των προβλέψεων για αύξηση των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων λόγω πανδημίας (που εκτιμώνται σε 8-10 δις. ευρώ επιπλέον) αναμένεται ότι το 2021 το ύψος των αναβαλλόμενων φόρων θα ανέλθει στο 75% των εποπτικών κεφαλαίων. Με άλλα λόγια, αν οι τράπεζες έπρεπε να πληρώνουν φόρους, όπως κάνουν όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο, θα είχαν κλείσει προ πολλού.

Το δικαίωμα της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας να μην πληρώνει φόρους ψηφίσθηκε, υπό την αίρεση ότι αν ακόμη και τότε, που θα έχει απολαύσει αυτό το σκανδαλώδες προνόμιο, η τράπεζα εμφανίσει ζημιά, θα είναι υποχρεωμένη να εκδώσει μετοχές υπέρ του δημοσίου. Να κρατικοποιηθεί με άλλα λόγια. Όταν ωστόσο οι τράπεζες εμφάνισαν ζημιές, όπως έγινε με την Πειραιώς, εφαρμόστηκε το τρικ του hive-down: Μια μορφή εταιρικού μετασχηματισμού που ακύρωσε τις προβλέψεις του νόμου, μεταφέροντας τα δικαιώματα της τράπεζας σε μια νέα τραπεζική εταιρία κι αφήνοντας την υποχρέωση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου που απέρρεε από το νόμο Χαρδούβελη στο κουφάρι της παλιάς τράπεζας. Πρόκειται για ένα ακόμη σκάνδαλο, το οποίο αξιοποίησαν ως τώρα Εθνική, Alpha και Πειραιώς, που γίνεται καλύτερα εμφανές αν σκεφτούμε τι θα πάθαινε κάθε κοινός θνητός αν επιχειρούσε την ώρα που έπρεπε να ενεργοποιηθεί ένα δικαίωμα του δημοσίου επί τηες περιουσίας του, αποφάσιζε να φτιάξει μια νέα εταιρεία για να ξεγλιστρήσει από την υποχρέωση που με νόμο (!) είχε αναλάβει, ως αντιστάθμισμα ή κάτω όριο για να αποκτήσει ένα σκανδαλώδες προνόμιο.

Το ακόμη καλύτερο είναι πώς δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν κι άλλα hive-down! Η πρόθεση των τραπεζών να εκμεταλλευτούν το σκανδαλώδες πλαίσιο του «Ηρακλή» για να ξεφορτωθούν από το χαρτοφυλάκιο τους (πράσινα και κόκκινα) δάνεια  θα γεννήσει ζημιές, που θα καταστήσουν επιτακτική την εφαρμογή του νόμου για έκδοση μετοχών υπέρ του δημοσίου. Και τότε θα δημιουργήσουν νέες θυγατρικές, και νέες ζημιές αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά αυτό που ξέρουμε πάνω από δέκα χρόνια: ότι αποτελούν μαύρη τρύπα όχι μόνο για την ίδια την οικονομία, όπως δείχνει η απροθυμία τους να δανείσουν με ανεκτούς, δηλαδή μη τοκογλυφικούς, όρους ακόμη και σε ένα περιβάλλον αρνητικών επιτοκίων, αλλά και για τα δημόσια οικονομικά και την τσέπη των φορολογουμένων.

Γι’ αυτό το λόγο η εθνικοποίησή τους, ακόμη και τώρα, είναι μονόδρομος για να πάψουν να λειτουργούν σαν βδέλλες και παράσιτα…

Διαβάστε περισσότερα

Πανδημία: Η Ελλάδα 3η στην ΕΕ στον δείκτη θάνατοι/κρούσματα, σε χειρότερη θέση από τα 3/4 των χωρών στον δείκτη θάνατοι/πληθυσμό

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

Πανδημία:

Τα στοιχεία είναι της Παρασκευής 19 Μάρτη.

Την ίδια μέρα, δηλαδή, που ο κ.Σκέρτσος βγήκε στην τηλεόραση και έδωσε την γνωστή άθλια παράσταση, χρησιμοποιώντας αποπροσανατολιστικά γραφήματα της στατιστικής του ψεύδους. Που την ώρα της τραγωδίας, των 64 εκείνη την ημέρα νεκρών και των 649 διασωληνωμένων, είχε το θράσος να χρησιμοποιήσει την κατά τα άλλα αντικειμενική ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας, για να κατηγορήσει ότι όσοι δεν χειροκροτούν την κυβερνητική πολιτική είναι φορείς της “μιζέριας” και του “εθνικού διχασμού”.

Αλήθεια, αυτοί οι δείκτες που παρατίθενται παρακάτω, πως και του ξέφυγαν του άριστου κ.Σκέρτσου; Του επίσης άριστου κ.Κικίλια; Του πανάριστου κ.Μητσοτάκη;

α) Η Ελλάδα στην 3η θέση της ΕΕ με ποσοστό 3,16% (Βουλγαρία πρώτη με 3,98%, Ουγγαρία 2η με 3,22%) στον δείκτη θνητότητας CFR – επιβεβαιωμένοι θάνατοι προς επιβεβαιωμένα κρούσματα COVID.

Τα στοιχεία είναι από το Our World in Data – δεδομένα Παν/μίου Ηopkins – εδω: ourworldindata.org

Διαβάστε περισσότερα