Το πρώτο ρεμπέτικο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και το Γεντί Κουλέ

Το πρώτο ρεμπέτικο τραγούδι που έγραψε η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και το μελοποίησε ο Τσιτσάνης, ήταν το «Αν θέλεις μάνα» και το έγραψε για ένα παλικάρι 25 χρονών, που θα το έκλειναν ισόβια στο Γεντί Κουλέ.






«Αν θέλεις μάνα να το δεις το δύστυχο παιδί σου,
έλα μεσ’ στο Γεντί Κουλέ να κλάψει η ψυχή σου…
Τα ρούχα, το ρολόι μου, θα στα γυρίσω πίσω,
γιατί μεσ’ στο Γεντί Κουλέ τα νιάτα μου θ’ αφήσω…»
Την ιστορία των στίχων, την αφηγείται η ίδια στον Τ. Σχορέλη και είναι δημοσιευμένη στην Ρεμπέτικη Ανθολογία.
« Ο άντρα μου ήταν αστυνομικός. Όχι από εκείνους που ξέρεις, αλλά αστυνόμος που δεν κοιμότανε, όταν έπιανε φταίχτη, και μου έλεγε: «Ρε, τέτοιο παιδί και να έχει ξεστρατίσει. Γιατί μωρέ; Άσ’ τα, μη λέμε πολλά, γιατί στο τέλος θα βρεθούμε κατηγορούμενοι «.

Μια μέρα τον περίμενα στο καφενείο «Το Στέμμα». Μετά από κάμποση ώρα από το ραντεβού μας, ήρθε να μου πει να φύγω, γιατί είχε δουλειά. Έκανε μια μεταγωγή κάποιον ισοβίτη. Πήγαινε να τον παραδώσει. Το έστελναν στο Γεντί Κουλέ.
Τον είδα. Ήταν ένα παλικάρι, ίσαμε ‘κει πάνω. Θα’ ταν δεν θα ‘ταν είκοσι πέντε χρονών. Τον στέλνανε να σαπίσει…
Έφυγα και πήγα σπίτι, έπεσα πάνω στο κρεβάτι και έκλαψα με παράπονο, έκλαψα με αγανάκτηση, με απορία. Ύστερα, κάθισα κι έγραψα το πρώτο ρεμπέτικο. Το «Αν θέλεις μάνα», που το έδωσα στο Τσιτσάνη. Ακούς εκεί, ούτε είκοσι πέντε χρονών και ισοβίτης.
Ποιος θεός το θέλει ;

Κείμενο: από τη Ρεμπέτικη Ανθολογία

Διαβάστε περισσότερα

Χρυσή Αυγή: Είναι ΝΑΖΙ (Βίντεο – Ντοκουμέντο)

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Είναι οι πολιτικοί απόγονοι των δοσίλογων, των ταγματασφαλιτών, των γερμανοτσολιάδων.
Θέλουν να γίνουν οι συνεχιστές του Χίτλερ και του Γκέμπελς και να φτιάξουν τα δικά τους Άουσβιτς και Νταχάου. 
Δολοφονούν ναζιστικά, χαιρετούν ναζιστικά, μιλούν ναζιστικά, δρουν ναζιστικά, υμνούν το ναζισμό.
Ο «Ημεροδρόμος» επεξεργάστηκε και παρουσιάζει ένα βίντεο – ντοκουμέντο.
Τα  αποκαλυπτικά οπτικοακουστικά στοιχεία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Οι χρυσαυγίτες είναι χιτλεροειδή. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, εγκληματική συμμορία.
Στόχος μας είναι το βίντεο – ντοκουμέντο να φτάσει παντού.
Το έγκλημα πρέπει να γίνει όσο περισσότερο γίνεται ατιμωτικό και ο μόνος τρόπος είναι η δημοσιοποίηση του.
Κανείς – πλέον – δεν μπορεί να παριστάνει ότι «δεν ξέρει».

Διαβάστε περισσότερα

Ο άνθρωπος που μαθαίνει να λειτουργεί σαν μια μηχανή

Του Γιάννη Αγγελάκη

Τεχνητή Νοημοσύνη και Αυτοματισμός (Μέρος Ε’): Από τα υποκατάστατα γεύματος Soylent ως τη γιόγκα

Μετά την κρίση των τελευταίων ετών στις ΗΠΑ, όσοι παρέμειναν στις δουλειές τους βίωσαν τη «μεγάλη επιτάχυνση».
Για όσους διατήρησαν τις θέσεις εργασίας τους, οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν, όπως αυξήθηκαν και αυτά που έπρεπε να γίνουν. Οι μισθοί όμως παρέμειναν ίδιοι ή μειώθηκαν.

Οι νέες τεχνολογίες δημιούργησαν νέα εργαλεία για την πιο αποτελεσματική διαχείριση του χρόνου. Όμως, αντί να δημιουργήσουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον άνθρωπο, σε αυτό που πραγματικά συντέλεσαν ήταν στην αύξηση της παραγωγικότητας και της πίεσης προς την επίτευξή της.

ARCHIVE

Η παραγωγικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα, όμως οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι. Στην πραγματικότητα, ο μέσος αμερικάνος εργαζόμενος σήμερα πληρώνεται πολύ λιγότερα σε σχέση με πριν 40 χρόνια

To κυνήγι της υψηλής παραγωγικότητας μέσω της αποτελεσματικής διαχείρισης του χρόνου είναι ένα από τα κυρίαρχα μοτίβα της εποχής μας.
Υπάρχουν εκατοντάδες σχετικά προγράμματα στα smart phones που υπόσχονται ”λύσεις”, εξειδικευμένα blogs και youtube channels που προσφέρουν συμβουλές και προτείνουν ”καλές πρακτικές”, ενώ κάποια από τα μεγαλύτερα best sellers των τελευταίων ετών αφορούν το θέμα της αποδοτικής εργασίας με τίτλους όπως «Βαθιά Εργασία: Κανόνες για την Επιτυχία – Πώς να μείνετε Συγκεντρωμένος σε έναν Κόσμο γεμάτο περιττές Αποσπάσεις» [200]

Όλοι υπόσχονται ότι θα «ελευθερώσουν» χρόνο κατορθώνοντας να εξαλείψουν κάποια «περιττή» πτυχή της καθημερινής ζωής ή εξοικονομώντας χρόνο από πρακτικές όπως τα ψώνια, η τη γυμναστική, ή ακόμα και από την ώρα που ξοδεύει ο άνθρωπος στα γεύματά του. Η νέα τάση στη διατροφή είναι τα έξυπνα υποκατάστατα γεύματος Soylent, που στόχο έχουν την εξοικονόμηση χρόνου ώστε ο άνθρωπος να έχει περισσότερο «ελεύθερο χρόνο» για να είναι παραγωγικός. [201, 202, 203]
Έξυπνες μηχανές, έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνη ζωή: υψηλή παραγωγικότητα.
«Έχουμε προσωπικούς υπολογιστές, γιατί να μην έχουμε και προσωπική βιοτεχνολογία;» αναρωτιέται η βιολόγος Ellen Jorgensen, σε ομιλία της γύρω από το “bio-hacking”.

Το «χακάρισμα» ενός οργανισμού, όπως και όταν κάποιος χακάρει (παίρνει τον έλεγχο) ενός υπολογιστή, είναι η διαδικασία όπου μέσω ενός πλέγματος τεχνικών από την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, τη χρήση τεχνικων χακαρίσματος ύπνου έως την κατανάλωση ποικιλίας έξυπνων φαρμάκων (smart drugs) ή τη γενετική μηχανική μπορείς να «χακάρεις», δηλαδή, να πάρεις τον έλεγχο του σώματός σου ώστε να ενισχύσεις (enhance) την αποδοτικότητά, την ενέργεια, την παραγωγική ικανότητα, τη δυνατότητα συγκέντρωσης. Κριτήριο πλέον για μια υγιεινή ζωή δεν είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, αλλά η ενίσχυση της ικανότητας του ατόμου για υψηλή συνεισφορά στην παραγωγική διαδικασία. [204, 205, 206, 207]
Τα έξυπνα ναρκωτικά που είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας bio-hacking είναι ουσίες που βελτιώνουν λειτουργίες του εγκεφάλου όπως τη μνήμη και τη συγκέντρωση. Η αγορά ήδη ξεπερνά το 1,5 δισεκατομμύριο δολλάριο ενώ μέχρι το 2024 θα έχει φτάσει τα 9 δις. Η αγορά ναρκωτικών είναι βέβαια πολύ πιο μεγάλη και φτάνει τα 360 δις δολλάρια, αλλά οπωσδήποτε η μεγέθυνση της αγοράς για ”έξυπνα ναρκωτικά” αποτυπώνει μία τάση.
Άρθρα με τίτλους όπως «Τα 5 καλύτερα «έξυπνα» ναρκωτικά για να βελτιώσετε την απόδοσή σας» είναι πλέον πολύ διαδεδομένα. Τα ναρκωτικά, δε χρησιμοποιούνται για την εξερεύνηση, τον πειραματισμό ή για την φυγή από την πραγματικότητα αλλά για να μπορούν οι άνθρωποι να δουλεύουν περισσότερο και πιο αποδοτικά.
Οι Financial Times υποστηρίζουν ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά από δικηγόρους, τραπεζίτες αλλά και από άλλους επαγγελματίες που κάνουν ότι περνά από το χέρι τους ώστε να έχουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους συνάδελφούς τους. [208, 209, 210]
Η ένταση του ανταγωνισμού, η πίεση για επιτυχία και η ταχύτητα των αλλαγών στις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να ανταπεξέλθει δημιουργεί την ανάγκη για και αυξάνει την εξάρτηση από ενισχυτές της απόδοσής. [211]
Η Έριν Φίνεγκαν δουλεύει ως επιχειρηματίας. Λαμβάνει καθημερινά χάπια.
«Η επιπλέον συγκέντρωση που έχω όταν τα καταναλώνω συντηρούν την ταχύτητα με την οποία πλέον εργάζομαι και τις πολλές ευθύνες που έχω αναλάβει. Για να συνεχίσω χωρίς αυτά θα πρέπει πρώτα να σταματήσω να εργάζομαι τόσο πολύ.»
Ο Geoff Woo, ζει στη Silicon Valley. Eίναι ο 29χρονος ιδρυτής μίας εταιρείας παραγωγής έξυπνων ναρκωτικών.
Yποστηρίζει ότι τα χάπια του ενισχύουν άμεσα «διαύγεια, ενέργεια, μνήμη, αντοχή»
«Η λογική μας ως εταιρεία είναι να προσεγγίζουμε το ανθρώπινο σώμα μέσα από το πρίσμα ενός μηχανικού. Οπότε, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βελτιστοποιήσουμε τη λειτουργία της μηχανής που είναι το σώμα μας ώστε να γινόμαστε καλύτερες, πιο παραγωγικές εκδοχές του εαυτού μας», είπε o Woo. [212, 213]
Μαζί με τα εργαλεία για την αποτελεσματικότερη, πιο «έξυπνη» (smart) διαχείριση του χρόνου και τη χρήση «έξυπνων» ναρκωτικών για την ενίσχυση της απόδοσης, αυξήθηκε και η ζήτηση για τεχνικές διαλογισμού που εντάσσονται πλέον στην εργασιακή κουλτούρα πολλών μεγάλων εταιρειών ως αναγκαίο στοιχείο.
Εταιρείες όπως η Monsanto λειτουργούν προγράμματα διαλογισμού για τους εργαζόμενους αφού θεωρούν ότι βοηθούν στο να παραμένουν ήρεμοι και συγκεντρωμένοι στις πιεστικές δουλειές τους. Στην ουσία όμως, αυτό που πετυχαίνουν είναι να καλλιεργούν μία εργασιακή κουλτούρα αποδοχής της υπερ-εκμετάλλευσης και των κακών συνθηκών εργασίας, οι οποίες είναι «αναπόφευκτες». Το σύστημα δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Η μόνη διέξοδος βρίσκεται μέσω της απόκτησης ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος έναντι των άλλων εργαζόμενων και η επίτευξη των στόχων που θέτει η διοίκηση. Οι συναισθηματικές εκρήξεις λόγω της αυξημενης πίεσης αποτελούν αδυναμία [214, 215, 216]

WAVEBREAKMEDIA VIA GETTY IMAGES

Σε πολλά σχολεία των ΗΠΑ γίνονται μαθήματα διαλογισμού ώστε οι μαθητές να μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. To πρόγραμμα ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε σχολεία που βρίσκονται σε υποβαθμισμένες περιοχές

Oι λογικές αυτές μεταλαμπαδεύονται και στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Χαρακτηριστικός είναι και ο τίτλος πρόσφατου άρθρου του Salon.com:
«Θέλουν τα παιδιά να είναι ρομπότ»:
«Βλέπουν το διαλογισμό ως ένα τρόπο να ενδυναμώσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα πρέπει να δημιουργει πειθαρχημένους μαθητές. Μαθητές που θα ελέγχουν τη συμπεριφορά και θα τιθασεύουν τα αισθήματά τους, που θα παραμένουν συγκεντρωμένοι στην εργασίες τους και θα ηρεμούν τους εαυτούς τους όταν θυμώνουν ή όταν θα εκνευρίζονται με το σχολείο…
Κατασκευάζουν ένα νεοφιλελεύθερο εαυτό όπου τα άτομα θα αυτο-ρυθμίζουν τα (προβληματικά για την παραγωγική διαδικασία) συναισθηματικά άγχη τους, θα αυτο-πειθαρχούν τους εαυτούς και τις ανάγκες τους και θα εναρμονίζονται με τις ανάγκες για αυξημένη παραγωγικότητα». [217, 218, 219]
Όλα αυτά, στα πλαίσια μίας θεώρησης όπου το άγχος, ο θυμός, η κούραση και η απελπισία όταν εμφανίζονται αντιμετωπίζονται ως αδυναμία χαρακτήρα και ατομική αποτυχία αυτελέγχου και όχι ως παράγωγα των κοινωνικών συνθηκών, της έντασης του ανταγωνισμού και της αυξημένης πίεσης για επιτυχία και υψηλή παραγωγικότητα.
Οι άνθρωποι για να παραμένουν χρήσιμοι στο οικονομικό σύστημα, συμβατοί με τις ανάγκες του, οφείλουν να είναι πιο υπάκουοι, πιο «χαρούμενοι», «απελευθερωμένοι» από τα συναισθήματα, οφείλουν να γίνουν πιο ικανοί να ανταπεξέλθουν στον υψηλό ανταγωνισμό, πιο ευέλικτοι, πιο προσαρμόσιμοι, πιο παραγωγικοί. Ανταγωνίζονται, για την υπόσχεση της υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων. Λειτουργούν πιο πολύ σα έξυπνες μηχανές με το όνειρο ότι θα γίνουν έτσι κάτι περισσότερο από άνθρωποι. Έξυπνες μηχανές που ονειρεύονται.

«Filter, happier, more productive…»

Η επονομαζόμενη γενιά των “millenials” είναι η πιο αγχωμένη γενιά που έχει καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία των χωρών της Δύσης με την κύρια αιτία του άγχους των νέων ανθρώπων μεταξύ των ηλικιών 18 έως 35 να σχετίζεται με την εργασιακή ανασφάλεια, την κυριαρχία μίας κουλτούρας υψηλού ανταγωνισμού, τις κακές συνθήκες εργασίας και την οικονομική τους κατάσταση. [220, 221, 222]
****
Αναρωτιέμαι, για πόσο καιρό ακόμη οι άνθρωποι θα μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί σε σχέση με την υψηλή ανεμπόδιστη αποδοτικότητα της μηχανής; Η περαιτέρω τεχνολογική έκρηξη που θα δώσει ακόμη παραπάνω ισχύ και πλούτο στους λίγους ισχυρούς με ποιο τρόπο θα τους οδηγήσει να μοιραστούν αυτό τον πλούτο και την ισχύ με τον υπόλοιπο πληθυσμό του πλανήτη που με γοργούς ρυθμούς θα μετατρέπεται σε περιττό για την κερδοφορία των εταιρειών τους; Και για ποιο λόγο οι ισχυροί να θέλουν να ξαναμετατρέψουν σε χρήσιμο αυτό που πάσχισαν με τόσο κόπο να μετατρέψουν σε περιττό για να απελευθερωθούν από τα κόστη που συνεπαγόταν η εξάρτησή τους από αυτό;
Κοιτάζω πίσω στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν βρίσκω καμία περίοδο όπου οι ισχυροί να έδωσαν προνόμια σε αυτούς που βρισκόταν από κάτω τους δίχως αιματηρούς αγώνες.

Τίποτα δε δόθηκε ελεύθερα εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου. Όλα κατακτήθηκαν με αίμα

Η Βιομηχανική Επανάσταση που προηγήθηκε ήταν μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία. [223]
Σε ένα πρώτο στάδιο, δημιούργησε μαζική ανεργία και μία τεράστια κοινωνική κρίση.Εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και οδηγήθηκαν στα νέα βιομηχανικά κέντρα όπου εργάζονταν ως εργάτες σε εργοστάσια υπό άθλιες εργασιακές συνθήκες. Και η διαδικασία κράτησε πολλά χρόνια. Ξεκίνησε από τα τέλη του 18ου αιώνα και ολοκληρώθηκε περίπου με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κατά αυτή την περίοδο η Ευρώπη έζησε πολλούς πολέμους και επαναστάσεις. Η εξέλιξη της τεχνολογίας γιγάντωσε τις δυνατότητες καταστροφής και τις ανισότητες. Εκατομμύρια έφυγαν από τις πατρίδες τους μετανάστες σε άλλες χώρες σε μία αναζήτηση για ένα καλύτερο μέλλον. Νέες ιδεολογίες ξεπήδησαν που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον νέο ακατανόητο κόσμο και να δώσουν ένα ελπιδοφόρο όραμα στις νέες τάξεις που δημιουργήθηκαν για να τον στελεχώσουν.
Εργαζόμενοι απέκτησαν μία νέα συνείδηση της τάξης στην οποία ανήκουν και ως ”προλετάριοι” επαναστάτησαν. Απαίτησαν το μοίρασμα του πλούτου και δικαιώματα, καθαίρεσαν καθεστώτα. Δημιουργήθηκε η Σοβιετική Ένωση, η Κομμουνιστική Κίνα αλλά και η Ναζιστική Γερμανία.
Τα εργοστάσια παράγανε πιο φτηνά και πιο μαζικά προϊόντα όμως οι συνθήκες εργασίας ήταν άθλιες και απάνθρωπες. Χιλιάδες πέθαναν δίνοντας αγώνες για δικαιώματα. Χιλιάδες πέθαναν στα κρεματόρια.
Για να φτάσουμε σε αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε ως κοινωνικό κράτος πρόνοιας χρειάστηκαν να περάσουν περίπου 200 χρόνια, να ζήσουμε πολλές επαναστάσεις σε μια σειρά χώρες, και ο κόσμος να βυθιστεί σε δύο Παγκόσμιους Πόλεμους με εκατομμύρια θύματα. Η ίδια περίοδος ταυτίστηκε και με την υποδούλωση ολόκληρων λαών και την αποικιοκρατία, από τις χώρες της Αφρικής έως την Κίνα.
Η πρώτη «επανάσταση» της βιομηχανίας δεν ήταν καθόλου ειρηνική, αλλά βίαιη και δημιούργησε τεράστια αναστάτωση στις δομές εξουσίας και στη λειτουργία των κοινωνιών.
Τίποτα δε δόθηκε ελεύθερα εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου. Όλα κατακτήθηκαν με αίμα. [224]

Γιατί λοιπόν η νέα τεχνολογική επανάσταση να είναι ειρηνική;

Γιατί οι ισχυροί να επιλέξουν να μοιραστούν τη δύναμη που θα συνεπάγεται η τεράστια συσσώρευση γνώσης και πλούτου με αυτούς που θα είναι πλέον μη αξιοποιήσιμοι, κοστοβόροι, περιττοί;
Γιατί να το κάνουν όταν οι δυνατότητες επίβλεψης και ελέγχου των ανθρώπινων κοινωνιών θα έχουν γιγαντωθεί;
Αλλά ακόμη πιο κρίσιμο είναι το ερώτημα, με ποιο τρόπο θα μπορούν να ασκήσουν αποτελεσματικά πίεση, πώς θα υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους αυτοί οι άνθρωποι που χάνουν με γοργούς ρυθμούς τη διαπραγματευτική τους δύναμη που αποτελούσε στο πέρασμα των αιώνων η εξάρτηση των ισχυρών και της παραγωγικής διαδικασίας από την εργασία τους; [225, 226, 227]

Όταν οι πρίγκηπες της Σαουδικής Αραβίας χειροκρότησαν τη «Sophia»

AFP CONTRIBUTOR VIA GETTY IMAGES

To ρομπότ Σοφία έχει μετατραπεί σε ένα ισχυρό εργαλείο δημόσιων σχέσεων για την προώθηση της χρηματοδότησης σε τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης

Στη Σαουδική Αραβία, στο Συνέδριο για τις Μελλοντικές Επενδύσεις στο Ριάντ, η “Sophia” έγινε το πρώτο ρομπότ στο οποίο δόθηκε «ιθαγένεια».
H εικόνα ήταν πράγματι εντυπωσιακή. Εκατοντάδες πάμπλουτοι άνθρωποι από ένα θεοκρατικό καθεστώς, αυτό της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο την ίδια στιγμή που παραχωρεί ιθαγένεια σε ένα ρομπότ, πραγματοποιεί και μία γενοκτονία στην Υεμένη, τραβούσαν χαμογελαστοί σε βίντεο ενα ρομπότ που τους μιλούσε για τις αξίες της καλοσύνης και της συμπόνοιας και της λειτουργίας του προς το συμφέρον της ανθρωπότητας.
Αυτή ίσως ήταν η πρώτη φορά που στη βαθιά συντηρητική χώρα της Σαουδικής Αραβίας όπου οι γυναίκες κυκλοφορούν ακόμα με μπούργκες και μόλις πρόσφατα κέρδισαν το δικαίωμα να οδηγούν αμάξια, οι πρίγκηπες αυτής της χώρας παρακολουθούσαν με τόσο προσοχή, προσήλωση και ενδιαφέρον τη μορφή μίας γυναίκας που τους μιλούσε αφ’ υψηλού, ακάλυπτη, ως ίση προς ίσους, για το θαυμαστό μέλλον.

Το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας έδωσε «ιθαγένεια» στην υπόσχεση που αντιπροσωπεύει το ρομπότ “Sophia” και η τεχνητή νοημοσύνη, ενός μέλλοντος απελευθερωμένου από την ανάγκη της εργασίας

Στο τέλος, η «Σοφία», αφού ευχαρίστησε τους πλούσιους οικοδεσπότες της για την τιμή που του έγινε, τους ζήτησε να ανοίξουν τα πορτοφόλια τους για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση του σχετικού προγράμματος για την ανάπτυξη της τεχνολογίας, με τους Σαουδάραβες πρίγκηπες κατενθουσιασμένους από την παρουσίαση να ξεσπούν σε δυνατά χειροκροτήματα.

Άραγε, ποιος ο λόγος πίσω από τον ενθουσιασμό που επέδειξαν, οι πρίγκηπες της Σαουδικής Αραβίας; Τι χειροκρότησαν με τόση θέρμα και με πλατιά χαμόγελα;
Το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας έδωσε «ιθαγένεια» στην υπόσχεση που αντιπροσωπεύει το ρομπότ “Sophia” και η τεχνητή νοημοσύνη, ενός μέλλοντος απελευθερωμένου από την ανάγκη της εργασίας. Εκεί, που ο πλόυτος θα παράγεται μόνο από μηχανές που θα ελέγχουν οι πλούσιοι. Αυτό χειροκροτήθηκε τόσο θερμά: Μηχανές που θα τους απελευθερώνουν από την ανάγκη των ατελών κοστοβόρων ανθρώπων και των περιορισμών που θέτουν.
Μια ουτοπία για τους πολύ ισχυρούς αυτού του πλανήτη. [228, 229]
***
Σε ένα πιθανό μέλλον δε θα υπάρχει ο κλάδος των ταξί.
Τη θέση των οδηγών ταξί θα έχουν πάρει αυτοματοποιημένα αυτοκίνητα που θα ελέγχονται από έναν ή κάποιους κεντρικούς αλγόριθμους, ο οποίος θα ελέγχεται από λίγες ή μία εταιρεία. Οι μισθοί εκατομμύρια ανθρώπων πλέον θα καταλήγουν στα χέρια λίγων ανθρώπων.
Μαζί θα χαθεί και σημαντικό τμήμα της πολιτικής τους δύναμης. Δε θα μπορούν να οργανώσουν κάποιο σωματείο, δε θα μπορούν να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση προχωρώντας σε κάποια απεργία. Θα έχουν απογυμνωθεί από τη δυνατότητα επιρροής στις εξελίξεις. Η πολιτική δύναμη που συνεπάγεται ο έλεγχος από ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων μίας ανθρώπινης δραστηριότητας σημαντικής για τη λειτουργία της κοινωνίας – όπως οι μεταφορές – θα έχει περάσει εξ ολοκλήρου στον έλεγχο μίας χούφτας πλούσιων άνθρωπων που θα ελέγχουν τον αλγόριθμο.
Mπορεί βεβαίως το μέλλον να είναι διαφορετικό. Και στις μεταφορές να κυριαρχήσει ένα μοντέλο τύπου Uber, όπου οι πολίτες θα δίνουν οδηγίες στα αυτοματοποιημένα αυτοκίνητά τους να λειτουργούν ως ταξί τις ώρες που δεν τα χρησιμοποιούν οι ίδιοι, και έτσι τα οφέλη που θα παράγει η μηχανική αυτόματη εργασία να μοιράζονται σε ένα μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνία, δίχως κόπο και κόστος. Eίναι μία πιθανότητα.
Ήδη όμως, η Uber όπως και μία σειρά άλλες εταιρείας, ξεκινά να κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή αφού σχεδιάζει να δημιουργήσει αρχικά ένα στόλο με 24.000 πλήρως αυτοματοποιημένα αμάξια της εταιρείας Volvo, μετακινούμενη από το μοντέλο της οικονομίας διαμοιρασμού στη δημιουργία ενός στόλου αυτοματοποιημένων οχημάτων υπό τον αποκλειστικό έλεγχό της.
Όπως είπε ο Jeff Miller, ένας από τους επικεφαλείς της Uber:
«Αυτό που κάνουμε γίνεται μία πραγματικά κερδοφόρα εμπορική επιχείρηση μόνο όταν αφαιρείς τον οδηγό του αυτοκινήτου από την εξίσωση».
Όταν αφαιρείς τον άνθρωπο από την εξίσωση, τα κέρδη είναι πολλαπλάσια. [230, 231]
Το ρομπότ “Sophia” αντιπροσωπεύει αυτή την υπόσχεση για αφαίρεση.

Στο τέλος του τέταρτου μέρους του αφιερώματος υπάρχουν όλες οι προηγούμενες συνέχειες

Αναφορές: 
200. Deep Work: Rules for focused success in a Distracted Work, 13.12.2017, recruiters.welcometothejungle.co
201. Oliver Buckeman, Why time management is ruining our lives, 22.12.2016, theguardian.com
202. Hannah Nichols, The 10 best fitness apps, 01.06.2017, medicalnewstoday.com
203. Josh Helton, Soylent: What happened when I went 30 days without food, 08.09.2015, thehustle.co
204. What is Biohacking? 8 ways to biohack yourself for better health, draxe.com
205. Dave Asprey, Modafinil: The rise of smart drugs, blog.bulletproof.com
206. Dave Asprey, 11 noontropics to unlock your true brain, blog.bulletproof.com
207. Serge Faguet, How to biohack your intelligence – with everything from sex to modafinil to MDMA, 25.01.2017, hackernoon.com
208. Gill Pilmer, “Smart drugs” offer the ambitious an extra edge, 04.06.2016, ft.com
209. Sara Solovitch, Tweaking brains with “smart drugs” to get ahead in Silicon Valley, 11.06.2017, washingtonpost.com
210. Carl Cederstrom, Managing People: Like it or not, “smart drugs” are coming to the office, 19.05.2016, hbr.org – Smart Pills Market worth $8.98 billion my 2024, marketsandmarkets.com – Spending on illegal drugs this year, worldometers.info/drugs/
211. Meagan Drexter, Rewire your brain: Why Silicon Valley’s richest are investing in trendy “smart drugs”, 02.11.2016, forbes.com
212. Jill Krasny, “Biohacking” entrepreneurs turn to smart drugs to supercharge their productivity – Can smart pills make you a better entrepreneur?, inc.com
213. Rebecca Jarvis, Taylon Dunn, Jake Letterman, A real-life “Limitless” pill? Silicon Valley entrepreneurs pursue brain hacking with nootropics, or “smart drugs”, 29.03.2017, abcnews.go.com
214. Ronalf Purser, Edwin Ng, Corporate mindfulness is bullsh*t: Zen or no Zen, you ’re working harder and being paid less, 27.09.2015, salon.com
215. Laura Marsh, The Coping economy, Winter 2008, dissentmagazine.org
216. Peter Fleming, Do you work more than 39 hours a week? Your job could be killing you, 15.01.2018, theguardian.com
217. David Forbes, They want kids to be robots: Meet the new education craze designed to distract you from overtesting, 11.08.2015, salon.com
218. Deborah Bloom, Instead of detention, these students get meditation, 08.11.2016, edition.cnn.com
219. Elissa Strauss, Being mindful about mindfulness: Is the push to teach meditation to school just a way to mold shiny corporate humanoids?, slate.com
220. Vartika, A generation of millenials or a generation of stressed workers?, 06.04.2017, hackernoon.com
221. Alexandra Siferlin, The most stressed out generation?, 07.02.2013, healthland.time.com
222. Claudia Tanner, “Snowflakes” are the most stressed out age group: ‘Snowflakes’ are the most stressed out age group: Study reveals a quarter of millennials are crumbling due to the pressures of work, study and money worries, 20.01.2018, dailymail.co.uk
223. Tristan Fischer, Where are all the jobs going? Lessons from the first industrial revolution and 150 years of pain, 17.07.2012, historyfuturenow.com
224. Unequal treaty, wikipedia.org
225. Moshe Y. Vardi, What the Industrial Revolution really tells us about the future of automation and work, 08.09.2017, futurism.com
226. Yuval Noah Harari, Are we about to witness the most unequal societies in history?, 24.05.2017, theguardian.com
227. Yuval Noah Harari, The rise of the useless class, 24.02.2017, ideas.ted.com
228. Saudi Arabia is first country to give citizenship to robot, 05.11.2017, learningenglish.voanews.com
229. James Vincent, Pretending to give a robot citizenship helps no one, 30.10.2017, theverge.com
230. Samuel Gibbs, Uber plans to buy 24.000 autonomous Volvo SUVs in race for driverless future, 20.11.2017, theguardian.com
231. Steven Dudash, Why Uber can’t lose the driverless car race, 10.07.2017, forbes.com

huffingtonpost

Διαβάστε περισσότερα

Μεσόγειος: Δύο κόσμοι πάνω στην ίδια θάλασσα – του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι η ίδια άμμος. Η άμμος της Μεσογείου. Το κοντράστ όμως των φωτογραφιών αποτελεί απτό δείγμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας…
Από τη μια πλευρά μπουκάλια πανάκριβης σαμπάνιας στοιβαγμένα, μετά από μια ξέφρενη νύχτα κροίσων που γλέντησαν με τα κέρδη που απόκτησαν από την εκμετάλλευση ανθρώπων…

Από την άλλη ρημαγμένα σωσίβια. «Σαμπρέλες ελπίδας» κάποιων προσφύγων που γλύτωσαν από τις βόμβες, πάλεψαν με κύματα, δουλεμπόρους και κυβερνήσεις της Ευρώπης (που υποδαύλισαν τους πολέμους αλλά διώχνουν τα θύματα τους) μέχρι να πατήσουν στεριά. Μερικά από τα σωσίβια μπορεί να έφτασαν και «ορφανά» στην ακτή. Να «βρήκαν» …μόνα τους την άμμο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, μέχρι στιγμής, το 2018 περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους επιχειρώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο.
Στη διάρκεια των έξι πρώτων μηνών του 2018, ένας άνθρωπος στους 19 που επιχειρούσαν τον διάπλου της Μεσογείου έβρισκε εκεί τον θάνατο.  
Τους τελευταίους τέσσερις μήνες περισσότεροι από 600 μετανάστες, ανάμεσά τους μωρά και μικρά παιδιά, πνίγηκαν στη Μεσόγειο, σύμφωνα με τα στοιχεία των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», οι οποίοι είχαν καταγγείλει τους «αποκλεισμούς» από τα ευρωπαϊκά κράτη πλοίων μη κυβερνητικών οργανώσεων που πραγματοποιούν διασώσεις.
Η Μεσόγειος γίνεται υγρός τάφος για χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές. Αυτή όμως η ίδια θάλασσα θεωρείται ένας από μεγαλύτερους προορισμούς – αν όχι ο μεγαλύτερος – για τους μεγιστάνες του παγκόσμιου πλούτου. Οι ακτές και τα νερά της Μεσογείου μετατρέπονται κάθε καλοκαίρι στον προορισμό της απόλυτης χλιδής. Βιομήχανοι, πετρελαιάδες, εφοπλιστές, τραπεζίτες, εμίρηδες και σεΐχηδες καταφθάνουν από κάθε γωνία του πλανήτη στη Μεσόγειο και επιδίδονται σε ένα διαρκές «πάρτι», ξοδεύοντας δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν αποκτήσει από την εκμετάλλευση εργατών, υπαλλήλων και ολόκληρων λαών!
Σε αυτή τη θάλασσα που «πλημμυρίζει» από κότερα, σαμπάνιες και πούρα αποτυπώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η ταξικότητα ενός κόσμου, η αγριότητα ενός συστήματος, με τον τρόπο που καθορίζει τη ζωή και το θάνατο. Δύο κόσμοι πάνω στην ίδια θάλασσα… 
Την ίδια στιγμή που στο «Νammos» της Μυκόνου, ανοίγονται σαμπάνιες που η τιμή τους ξεκινά από τα 750 ευρώ και φτάνει μέχρι το αστρονομικό ποσό των 120.000 ευρώ, μετανάστες πεθαίνουν από τη δίψα, στοιβαγμένοι μέσα σε δουλεμπορικά πλοιάρια…
Την ίδια στιγμή που στο «Martinez Hotel» στις Κάνες της Γαλλίας, πλουτοκράτες νοικιάζουν μια σουϊτα για 32.000 ευρώ τη βραδιά, στις ακτές της Γαλλίας, χιλιάδες μετανάστες αλλά και φτωχοί Γάλλοι, κοιμούνται άστεγοι!
Την ίδια στιγμή που στο ακριβότερο εστιατόριο της Μεσογείου στο «SUBLIMOTION», στην Ίμπιζα της Ισπανίας, υπάρχει μενού που τιμάται προς 1.500 ευρώ, κατατρεγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, μαζί με ευρωπαίους πολίτες, πεινούν και αναζητούν φαγητό στα σκουπίδια!
Την ίδια στιγμή που η αντιδραστική ιταλική κυβέρνηση εμποδίζει τα πλοία με τους ρακένδυτους μετανάστες να προσεγγίσουν τις ακτές της, στην ιταλική Ριβιέρα  οι μεγάλοι οίκοι μόδας προσφέρουν στις βιτρίνες τους για τους έχοντες ρούχα, παπούτσια και τσάντες που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ! 
Αυτές οι εικόνες διαδραματίζονται κάθε μέρα στις ακτές της Μεσογείου:

• Δύο κόσμοι πάνω στην ίδια θάλασσα.
• Δίπλα στα κότερα, πτώματα.
• Δίπλα στις σαμπάνιες, άδεια πλαστικά μπουκάλια με νερό.
• Δίπλα στα ξενοδοχεία των πέντε αστέρων τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που …ευγενικά αποκαλούνται «hot spot».
• Δίπλα στα Armani και τα Gucci, τα γυμνά κορμιά.

Όλα φυσιολογικά. Όλα καπιταλιστικά «αρμονικά» πλασμένα. Αυτό είναι το σύστημα τους. Απάνθρωπο, εκμεταλλευτικό, χυδαίο, δολοφονικό….
Υ.Γ: Η θάλασσα και οι ακτές της Μεσογείου δεν είναι μόνο δύσκολα προσεγγίσιμες για τους χιλιάδες μετανάστες, που πολλές φορές πληρώνουν με τη ζωή τους το «ταξίδι» και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι εργαζόμενοι, με μισθούς και εισοδήματα πείνας, δεν μπορούν να επίσης να τις προσεγγίσουν για να ζήσουν το δικαίωμα στις διακοπές… Δεν τα συγκρίνουμε. Αλλά το σύστημα που δολοφονεί ανθρώπους, στερεί και το δικαίωμα σε μια ανθρώπινη ζωή…

«Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά;»

Διαβάστε περισσότερα

Όταν ο Κώστας Τσάκωνας έλεγε μεγάλες αλήθειες αλλά κανείς δεν τον άκουγε

«Ο ορυκτός μας πλούτος, είναι προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας, για τον γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη».

«Όχι μόνο τον ορυκτό μας πλούτο δώσαμε προίκα στην Ευρώπη, αλλά όλη την Ελλάδα».
Συγκλονίζουν τα «προφητικά» λόγια του πολυαγαπημένου και αξέχαστου ηθοποιού, Κώστα Τσάκωνα από την ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»! Ο Κώστας Τσάκωνας σπούδασε, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, μηχανολόγος, μεταλλιολόγος, με ειδικότητα στις υψικαμίνους, μετά από εξαγγελίες της κυβέρνησης.
Απόσπασμα από την ταινία «ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»
Δείτε το βίντεο

Διαβάστε περισσότερα

Όταν η Χούντα άνοιξε τον δρόμο για την τουρκική κατοχή!

Πραξικόπημα κατά του Μακάριου: Όταν η Χούντα άνοιξε τον δρόμο για την τουρκική κατοχή

Γιώργος Δελαστίκ

'Ηταν Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974. Σαράντα ακριβώς χρόνια πριν. Νωρίς το πρωί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει από τη θερινή του κατοικία στο όρος Τρόοδος στο προεδρικό μέγαρο. Λίγη ώρα νωρίτερα έχουν αποσυρθεί από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες οι ένοπλοι εθελοντές της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ που εκτελούσαν κάθε νύχτα περιπολίες με αυτόματα καλάσνικοφ για να αποτρέψουν πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας που εκτελεί εντολές των ΗΠΑ.
Στις 8.30 το πρωί ο Μακάριος βρίσκεται στην αίθουσα υποδοχής του προεδρικού μεγάρου για να καλωσορίσει μια ομάδα παιδιών της Ελληνορθόδοξης Νεολαίας του Καΐρου, τα οποία φιλοξενεί η κυπριακή αρχιεπισκοπή. Πριν προλάβει να τα χαιρετήσει, ακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί που ρίχνουν οι προδότες πραξικοπηματίες. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζουν να πέφτουν ρουκέτες και όλμοι. Το προεδρικό μέγαρο φλέγεται. Μεγάλο μέρος του μετατρέπεται σε σωρό ερειπίων.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας μεταδίδει την πρώτη ανακοίνωση της χούντας: «Σήμερον την πρωίαν η Εθνική Φρουρά επενέβη διά να σταματήση τον αδελφοκτόνον εμφύλιον πόλεμον. Η Εθνική Φρουρά είναι την στιγμήν αυτήν κυρία της καταστάσεως. Ο Μακάριος είναι νεκρός!». Το άκουσμα της δολοφονίας του Μακαρίου παγώνει τους Κύπριους και τον κόσμο ολόκληρο.
Πάφος, 3 η ώρα μετά το μεσημέρι. 'Ενας ασήμαντος, τοπικός ιδιωτικός ραδιοσταθμός γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων, καθώς μεταδίδει ένα μήνυμα που αστραπιαία κάνει τον γύρο του κόσμου! «Ελληνικέ κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος!... Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν!... Η χούντα δεν πρέπει να περάσει και δεν θα περάσει! Νυν υπέρ πάντων ο αγών!»
Η χούντα όμως περνάει. Ο οργανωτής του επιτόπιου κλάδου του πραξικοπήματος, ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, τοποθετεί ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας τον κατάπτυστο Νικόλαο Σαμψών. «Εν ονόματι Θεού και ανθρώπων και κατόπιν τιμητικής επιλογής μου υπό των Ενόπλων Δυνάμεων του λαού μας... με ιδιαιτέραν υπερηφάνειαν αναλαμβάνω σήμερον τα υψηλά μου καθήκοντα» αναφέρει στο πρώτο διάγγελμα τούτο το ακροδεξιό ανδρείκελο της χούντας του Ιωαννίδη.
Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Βρετανία, παρόλο που η τελευταία έχει κυβέρνηση των Εργατικών, καταδικάζουν το πραξικόπημα της χούντας της Αθήνας στην Κύπρο. Δύο μέρες αργότερα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκαλύπτουν ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε εισήγηση, έστω και τυπικής καταδίκης του πραξικοπήματος για τα μάτια του κόσμου.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Χάρολντ Ουίλσον φέρεται πιο έξυπνα. Υποδέχεται τον Μακάριο στο Λονδίνο ως νόμιμο εκπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως τον φυγαδεύει από την Πάφο μέσω της βρετανικής βάσης προς τη Μάλτα και από εκεί προς την Αγγλία.
Δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι αποθεώνουν τον Μακάριο μόλις αυτός φθάνει στη βρετανική πρωτεύουσα. Το σχέδιο των Αμερικανών όμως που εκτελούν οι προδότες αξιωματικοί της χούντας των Αθηνών έχει πετύχει. Απονομιμοποιώντας την κυβέρνηση της Λευκωσίας μέσω του πραξικοπήματος, τα πάντα είναι πλέον έτοιμα για να αναλάβει δράση η Τουρκία.
Να εισβάλει δηλαδή στην Κύπρο και να κατακτήσει το 40% του νησιού όχι ως εισβολέας και κατακτητής, αλλά ως... «φορέας αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας και της συνταγματικής νομιμότητας» που έχουν ανεπανόρθωτα τρωθεί από τους Ελληνες πραξικοπηματίες!!! Σε πέντε μέρες θα αρχίσει η τελική πράξη του δράματος, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας, σαράντα χρόνια μετά...
Το πραξικόπημα της προδοτικής χούντας στην Κύπρο δεν ήταν σε καμία περίπτωση κεραυνός εν αιθρία. Ολοι το περίμεναν. Ολοι τότε είχαν καταλάβει ότι μπαίνουμε στην κορύφωση της τραγωδίας όταν δημοσιοποιήθηκε η συγκλονιστική επιστολή του Μακαρίου προς τον στρατηγό Γκιζίκη, τον δήθεν «πρόεδρο» του χουντικού καθεστώτος.
«Ουχί άπαξ μέχρι τούδε ησθάνθην, και είς τινας περιπτώσεις σχεδόν εψηλάφησα, εκτεινομένην αοράτως εξ Αθηνών χείρα αναζητούσαν προς αφανισμόν την ανθρωπίνην ύπαρξίν μου» αναφέρει το κορυφαίο, ανατριχιαστικό απόσπασμά της.
«Δεν δύναμαι να είπω ότι τρέφω ιδιαιτέραν συμπάθειαν προς στρατιωτικά καθεστώτα και μάλιστα εις την Ελλάδα, την χώραν η οποία εγέννησε και ελίκνισεν την δημοκρατίαν» προανέφερε στην επιστολή του ο Μακάριος, την οποία έδωσε προς κοινοποίηση στον κυπριακό Τύπο. Η χούντα απάντησε με πραξικόπημα, το οποίο σηματοδότησε αφενός τον χαμό της μισής Κύπρου και αφετέρου το δικό της τέλος...

Διαβάστε περισσότερα

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, Μαρινάκης, ΣΥΡΙΖΑ και Νίκος Γόδας – του Νίκου Μπογιόπουλου

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

    Στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι ο δικός μας» (τα άρθρο μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.avgi.gr/article/10806/9038726/autos-o-olympiakos-den-einai-o-dikos-mas).
    Πρόκειται για κείμενο που, παρότι χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα του τον Ολυμπιακό, στην ουσία εντάσσεται στην αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – Μαρινάκη, δηλαδή στην δια της τεθλασμένης αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ.
    Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα ως προς την ποιότητα της πολιτικής νεοδικομματικής αντιμαχίας – και λαμβάνοντας υπόψη τα μέσα που χρησιμοποιούνται – θα ‘λεγε κανείς ότι η συγκεκριμένη μορφή πολιτικής αντιπαράθεσης θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και θεμιτή, πολύ περισσότερο που ο γράφων (Ορέστης Μεταξάς) προτάσσει το άλλοθι ότι ομιλεί και ως φίλαθλος του Ολυμπιακού.
    Εκείνο που δεν είναι θεμιτό είναι ο Ολυμπιακός και πολύ σημαντικές ιστορίες που σχετίζονται με αυτόν, να τιμαριοποιούνται κατά τον ΣΥΡΙΖΑικό τρόπο με σκοπό την (κατά την ΣΥΡΙΖΑική συνήθεια) καπηλεία τους.

Τιμαριοποίηση    

     Εξηγούμαστε:   

    «Ο Ολυμπιακός – αναφέρει ο αρθρογράφος – δεν είναι Χρυσή Αυγή, δεν είναι Νέα Δημοκρατία, δεν είναι ο ιδιωτικός στρατός τού εκάστοτε προέδρου, είναι το πάθος, η λατρεία και η φαντασίωση εκατομμυρίων ανθρώπων και δεν έχει δικαίωμα κανένας που ισχυρίζεται ότι αγαπά την ομάδα να μας φτύνει στα μούτρα, να καπηλεύεται την αγάπη μας και να δρα στο όνομα της ομάδας, για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς».

    Πολύ σωστά. Άλλωστε ο γράφων έχει αρθρογραφήσει δεκάδες φορές και ως Ολυμπιακόφρων και ως δημοσιογράφος (μέχρι και βιβλίο γράψαμε: https://kapsimi.gr/mia-thriskeia-xoris-apistoys-podosfairo) για την άβυσσο που χωρίζει τα χρηματοκιβώτια των εκάστοτε ιδιοκτητών του Ολυμπιακού (και κάθε ομάδας), από την μια μεριά, με την ψυχή του Ολυμπιακού, δηλαδή τον λαό της ομάδας του Ολυμπιακού (και κάθε ομάδας), από την άλλη.     
    Όμως ο αρθρογράφος της «Αυγής» δυο πράγματα τα ξέχασε:
    Πρώτον, ότι η ιδιοτέλεια στην οποία αναφέρεται δεν είναι σημερινή. Υπάρχει από την μακρινή εκείνη εποχή που το ποδόσφαιρο αγοράστηκε από τους κεφαλαιοκράτες και εντάχθηκε στο καθεστώς του εμπορεύματος που παρέχει δυνατότητες οικονομικής, κοινωνικής και φυσικά πολιτικής επιρροής. Ότι ο αρθρογράφος τώρα μόλις ενοχλήθηκε από το εν λόγω καθεστώς δεν σημαίνει ότι το καθεστώς δεν υπάρχει προ της δικής του ενοχλήσεως άμα τε και των λόγων που του προκάλεσαν την ενόχληση…
    Δεύτερον, και σε συνέχεια της πρώτης παρατήρησης: Ο Ολυμπιακός, όντως, «δεν είναι Χρυσή Αυγή» κι ούτε θα πήγαινε μακριά από τον κόσμο του Ολυμπιακού οποιοδήποτε «παιχνίδι» εξ ονόματός του με το εγκληματικό, ναζιστικό καταγώγιο. Όντως ο Ολυμπιακός «δεν είναι Νέα Δημοκρατία». Έτσι, όμως, και κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ολυμπιακός δεν είναι και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι και ΑΝΕΛΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΝΑΛ ή οτιδήποτε. Ούτε καν ΚΚΕ. Αυτό ωστόσο ο αρθογράφος θεώρησε περιττό να το σημειώσει. Γιατί; Επειδή το θεωρεί αυτονόητο; Ή μήπως ο λόγος που δεν το ανέφερε ανάγεται στα ευκόλως εννοούμενα;

Καπηλεία

    Πλην, όμως, της τιμαριοποίησης που προκύπτει από την παραπάνω παράλειψη (συνειδητή ή εκ λάθους, δεν θα κάνουμε δίκη προθέσεων), έχουμε, όπως προείπαμε, και το φαινόμενο της καπηλείας. Μόνο που εδώ η πρόθεση είναι τόσο καταφανής που αν παίζαμε μπάλα ήδη θα είχε βγει η κόκκινη κάρτα.
    Εξηγούμαστε: Το άρθρο καταλήγει με μια αναφορά στην ηρωική μορφή του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, του θρυλικού Νίκου Γόδα. Του κομμουνιστή, του μαχητή του ΕΛΑΣ που έδωσε τη μάχη της Ηλεκτρικής, του εκτελεσμένου όπως ζήτησε «…με την φανέλα του Ολυμπιακού, για την πατρίδα και τα ιδανικά μου», στο Λαζαρέτο το 1948 (http://www.imerodromos.gr/nikos-godas-me-tin-fanela-tu-olybiakou-gia-tin-patrida-ke-ta-idanika-mou-ton-nikou-bogiopoulou-dimitri-milaka/).
    Τι μας λέει, λοιπόν, το κείμενο της «Αυγής» για τον Γόδα; Καταρχάς – για να το πάει λάου λάου – φροντίζει πρώτα να οικτίρει «τον σημερινό Ολυμπιακό τού άκρατου νεοφιλελευθερισμού, της ακροδεξιάς αντίληψης και του διχασμού» από τον οποίο δεν μπορούμε να περιμένουμε ευαισθησίες όπως το να φτιαχτεί «ένα άγαλμα» ή μια «θύρα» με το όνομα του Γόδα στο Καραϊσκάκη.
    Λες και από τα προηγούμενα ιδιοκτησιακά καθεστώτα στον Ολυμπιακό, αρχής γενομένης από τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού, τον βιομήχανο Μιχάλη Μανούσκο, που όταν του ζητήθηκε να παρέμβει για τη σωτηρία του Γόδα απάντησε «όπως έστρωσε να κοιμηθεί», είχαμε πήξει μέχρι τώρα  από τέτοιες ευαισθησίες…
    Κι αμέσως μετά, έρχεται να μας ξεφουρνίσει την αιτία του ελλείμματος ευαισθησίας από τον Ολυμπιακό: Επειδή, λέει το κείμενο της «Αυγής», ο Γόδας ήταν «μαχητής του ΕΛΑΣ και αριστερός». Έτσι γράφει το άρθρο για τον Γόδα: «…αριστερός».  
    Προσοχή – και για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, ότι μπορεί δηλαδή ο Γόδας να ήταν και… ΣΥΡΙΖΑ, να το ξεκαθαρίσουμε: Τέτοιο πράγμα το άρθρο δεν το γράφει…

5 + 1 σχόλια

    Αφού, λοιπόν, έφτασαν να το παίζουν έτσι το «παιχνίδι» αφήνουμε κι εμείς τις φιοριτούρες, και έχουμε να σημειώσουμε τα εξής:
    α) Ο Γόδας ήταν, όντως, Αριστερός. Αλλά από τους κανονικούς. Ήταν κανονικός και όχι μαϊμού, όχι δήθεν, όχι κωλοτούμπας «αριστερός», γιατί πολύ απλά ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ.
    β) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό τους εχθρούς του λαού δεν τους «ξέπλενε», τους πολεμούσε ως λοχαγός του ΕΛΑΣ με το όπλο στο χέρι στη μάχη της Κοκκινιάς επί 5 μέρες. Ουδέποτε διανοήθηκε να διαπραγματευτεί μαζί τους ούτε για μια, ούτε για «17 ώρες».
    γ) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό πολεμούσε τους εχθρούς του λαού. Και επειδή, μάλιστα, ήταν από αυτούς που έδωσαν τη μάχη για τη σωτηρία της Ηλεκτρικής, θα συνιστούσε παραπάνω από ύβρη να τον συσχετίσει οποιοσδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο με εκείνους που 70 χρόνια μετά ξεπούλησαν τη ΔΕΗ, που αυτός και οι σύντροφοί του είχαν σώσει από τους Γερμανούς ναζί.
    δ) Ο Γόδας, επειδή ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό τον τελευταίο Δεκέμβρη της ελευθερίας του τον έζησε πολεμώντας  τους Άγγλους στον Πειραιά και δεν τον χαράμισε για να ψηφίζει προϋπολογισμούς «αξιολογημένους» από τους «συμμάχους». Όταν, δε, εκτελέστηκε, επί εμφυλιοπολεμικής αμερικανοκρατίας, ουδέποτε θεώρησε «αγγελικό» τον Βαν Φλιτ ή τον Τρούμαν.
    ε) Ο Γόδας, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστής, δηλαδή κανονικός αριστερός και όχι κωλοτούμπας δήθεν «αριστερός», γι’ αυτό λίγο πριν από την εκτέλεσή του με την φανέλα του Ολυμπιακού, σε ένα από τα γράμματά του, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, έγραφε στην οικογένειά του: «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Εν ολίγοις ο Γόδας, επειδή ως κομμουνιστής ήταν κανονικός αριστερός, γι’ αυτό δεν υπέγραφε ούτε δηλώσεις, ούτε μνημόνια μετανοίας.  
  Συνεπώς: Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι της ΝΔ μπορούν ελευθέρως να τσακώνονται ή να αγαπιούνται όσο θέλουν με τον Μαρινάκη και ο Μαρινάκης μαζί τους. Μπορούν (εδώ που καταντήσανε) αμέριμνοι να εντάσσουν στο νεοδικομματικό κλωτσοσκούφι τους τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Μπορούν να μπαρουφολογούν όσο επιθυμούν και επί παντός του επιστητού.
    Αλλά αν δεν χαλιναγωγήσουν την θρασύτητά τους, τότε ας συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα: Σε αυτόν τον τόπο, που κάποιοι σαν τον Γόδα τον έκαναν ιερό, κάθε φορά που θα επιχειρούν, ευθέως ή εμμέσως, να οικειοποιηθούν, να καπηλευτούν και να μαγαρίσουν ό,τι δεν φτάνουν, όλο και κάποιος θα βρίσκεται στην εξέδρα για να υπογραμμίζει την «μαγάρα» τους, να γίνονται ουρανομήκη τα «γιούχα» και να βρίσκουν την μπαλίτσα στα δίχτυα τους. 

Διαβάστε περισσότερα