Η εθνική μας κουρελού

Θέμης Τζήμας

Αν ορίζαμε την ουσία των μνημονίων σε σχέση με την εθνική οικονομία θα λέγαμε ότι συνιστούν το πλαίσιο εξαναγκασμού της προκειμένου να “δουλεύει” με τρόπο και σε ρυθμούς που τη διαλύουν ως τέτοια. Η εθνική οικονομία, ως συνολική κατάσταση- σύνθεση διαφορετικών συνιστωσών βιώνει μέσα στο μνημονιακό περιβάλλον και με διαρκώς οξύτερη ένταση, την αχρήστευση των στρατηγικού χαρακτήρα συστατικών στοιχείων της.

Το δημόσιο υπερχρεώνεται και υφίσταται έναν τρομακτικό περιορισμό της δυνατότητας χρηματοδότησης της καταστρεφόμενης από την ύφεση οικονομίας προκειμένου να κατευθύνει τους πόρους του προνομιακά στους δανειστές. Ουσιαστικά ο εν γένει δημόσιος τομέας “χορεύει” στο ρυθμό ξένων κρατικών ή ιδιωτικών συμφερόντων. Ο ιδιωτικός τομέας, κυρίως μικρής και μεσαίας έκτασης, επίσης υπερχρεώνεται και αναγκάζεται να κατευθύνει πόρους στο τραπεζικό σύστημα ή στο δημόσιο, που επίσης καθοδηγούνται από τους δανειστές. Ένα μεγάλο τμήμα παραγωγικών επιχειρήσεων επιλέγει να εγκαταλείψει τη χώρα. Οι υποδομές πουλιούνται σε ξένες ιδιωτικές και κρατικές εταιρείες, ενίοτε με συμμετοχή και ελληνικών κεφαλαίων. Ο τραπεζικός τομέας του οποίου οι ζημιές κρατικοποιήθηκαν σε ένα όργιο χαριστικού υπέρ μια χούφτας τραπεζιτών κρατισμού, ελέγχεται πλήρως από την ΕΚΤ δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς από τη γερμανική κεντρική τράπεζα. Οι δημόσιες επιχειρήσεις απαξιώνονται και ξεπουλιούνται. Τα προσόντα του ανθρωπίνου δυναμικού απαξιώνονται είτε δια της ανεργίας, είτε δια της υποαπασχόλησης. Σε κάθε περίπτωση ο συνδυασμός ανεργίας, υποαπασχόλησης, επισφάλειας και άντλησης υπερκερδών χάρη στην υποτίμηση της εργασίας και όχι στη βάση της ενίσχυσης των δεξιοτήτων των παραγωγικών δυνάμεων οδηγούν το εργατικό δυναμικό είτε στη μετανάστευση, είτε στη συρρίκνωση των δυνατοτήτων του έως και στην αχρήστευση. Η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία χάνει ραγδαία την αξία της και άρα συμβάλλει στη γενική μείωση του βιοτικού επιπέδου. Η έμμεση και άμεση υπερφορολόγηση σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και των παροχών του δημοσίου τομέα διαμορφώνουν ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον το οποίο επίσης απαξιώνει περαιτέρω την οικονομία.
Όλα τα παραπάνω ουσιαστικά διαλύουν εκ των έσω την εθνική οικονομία, μετατρέποντάς την σε εσωτερικά αποσαθρωμένο άθροισμα οικονομικών δραστηριοτήτων που ασκούνται στη χώρα από γεωγραφικής άποψης αλλά υπέρ του ξένου παράγοντα- κρατικού και ιδιωτικού- μιας μικρής κλίκας Ελλήνων επιχειρηματιών- όχι αναγκαστικά επιχειρήσεων- και ορισμένων παρασιτικά δρώντων παραγόντων, που τυγχάνουν ασυλίας από το ελληνικό κράτος χάρη στον ξένο παράγοντα ή και σε ειδικές σχέσεις με την ελληνική πολιτική εξουσία. Στο μνημονιακό πλαίσιο ό,τι μπορεί να μεταφερθεί στους “έξω” και στους “πάνω” από τους “μέσα” και τους από ¨κάτω” λεηλατείται συστηματικά. Καπιταλιστική ήταν η οικονομία μας και πριν. Τώρα “ξηλώνεται” και της αφαιρείται κάθε εθνικό στοιχείο, προκειμένου η όποια μελλοντική κυβέρνηση να μη διαθέτει το παραμικρό εργαλείο άσκησης πολιτικής και αν είναι οτιδήποτε λιγότερο από επαναστατική να μη διαθέτει καμιά δυνατότητα επανάκτησης τέτοιων εργαλείων. Η ύπαρξη εγχώριας αστικής τάξης, ορισμένα τμήματα της οποίας εν μέσω κρίσης αυξάνουν την κερδοφορία τους δεν ανατρέπει την παραπάνω πρωτεύουσα συνθήκη, επί της οποίας άλλωστε και εγγράφεται, αφού στους έξω εδράζει την ισχύ της τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο και τουλάχιστον σε ύστατο βαθμό.
Κάπως έτσι η εθνική μας οικονομία μετατρέπεται σε εθνική κουρελού, ικανή μόνο να εξυπηρετεί τον παρασιτισμό και τη λεηλασία. Και η συζήτηση για ισοδύναμα δεν είναι παρά συζήτηση για το από ποια πλευρά θα την τραβήξουμε και από που θα την ξηλώσουμε. Γι' αυτό και η μόνη ρεαλιστική πρόταση για να υπάρξει ξανά εθνική οικονομία είναι πρώτα και κύρια να σταματήσουν τώρα και εδώ τα μνημόνια.

Διαβάστε περισσότερα

Ο ιδιοφυής Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Ο κορυφαίος Ρώσος δημιουργός, το έργο του οποίου αποτελεί ορόσημο στην παγκόσμια λογοτεχνία, έφυγε από τη ζωή στις 28 Ιανουαρίου του 1881. Ο ιδιοφυής Ντοστογιέφσκι χαρακτηρίζεται από τους κριτικούς ως ένας από τους σπουδαιότερους ψυχογράφους, ενώ είναι αξιοθαύμαστη η ποιότητα του συνόλου των έργων του, η πλειοψηφία των οποίων χαρακτηρίζεται αριστουργηματική.

Ο Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1821 στη Μόσχα. Ο μεσοαστός πατέρας του Mikhail Andreevich, συνταξιούχος στρατιωτικός χειρούργος, ήταν αλκοολικός με βίαια ξεσπάσματα ενώ η μητέρα του Maria το άκρως αντίθετο, μια τρυφερή μορφή με την οποία ο νεαρός Fyodor είχε μια βαθιά σχέση αγάπης. Η μητέρα του, η οποία πέθανε από φυματίωση την ίδια μέρα με τον εθνικό ποιητή της Ρωσίας Aleksandr Pushkin το 1837, αποτέλεσε το πρότυπο της γυναικείας καρτερικότητας και καλοσύνης για πολλές ηρωίδες στο έργο του ενώ εμφύσησε στον γιο της τη βαθιά χριστιανική της πίστη.
Τον επόμενο χρόνο ο 17χρονος Fyodor εστάλη με τον αδερφό του Mikhail σε οικοτροφείο. Ο δρ. Ντοστογιέφσκι βυθίστηκε ακόμα περισσότερο στο αλκοόλ και οι εκρήξεις βίας του έγιναν πιο συχνές και άγριες εις βάρος των δουλοπάροικών του, κάτι που απέβη μοιραίο, αφού στις αρχές του Ιούνη ο γιατρός βρέθηκε δολοφονημένος - κατά τις ενδείξεις από υποτελείς του. Ήδη πριν από το θάνατο του πατέρα του, ο Fyodor είχε ξεκινήσει σπουδές στη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών, στην Αγία Πετρούπολη. Αν και απογοητεύτηκε σύντομα από το είδος της μόρφωσης που τελικά λάμβανε στην Ακαδημία, αποφοίτησε το 1843 με μέτριους βαθμούς. Μέτριοι βαθμοί, μέτριος ως συνέπεια και ο μισθός της θέσης γραφείου στην οποία διορίστηκε.
Ζούσε σε συνθήκες πενίας, αφού ξόδευε απλόχερα τα λίγα που λάμβανε ενώ είχε ήδη αναπτύξει πάθος με τον τζόγο, κάτι το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκεται χρεωμένος σε όλη του σχεδόν τη ζωή. Όταν το 1844 διορίστηκε σε ένα μακρινό πόστο, ωστόσο, αρνήθηκε τη θέση, λαμβάνοντας την απόφαση να ζει πια από την πένα του. Πρώτη του τυπωμένη δουλειά εμφανίζεται να είναι η μετάφραση της Eugénie Grandet του Honoré de Balzac, ενώ πρώτο δικό του συγγραφικό έργο, ο Φτωχόκοσμος, το 1846, που κερδίζει αμέσως τον έπαινο του γνωστού και με επιρροή κριτικού λογοτεχνίας Vissarion Belinsky. Ο Fyodor έρχεται σε επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους και γίνεται μέλος μιας ομάδας ουτοπιστών σοσιαλιστών.
Άθελα του, κατά πολλούς, ο Dostoyevsky βρίσκεται μπλεγμένος σε μια συνωμοσία για την ανατροπή του τσάρου Νικόλαου του Α’ και, στις 22 Απριλίου 1849, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Στη δίκη του απαγγέλθηκαν οι ακόλουθες κατηγορίες: - Ως πρώην αξιωματικός του Στρατού άκουσε επικρίσεις για τον Στρατό χωρίς να αντιδράσει. - Ανάγνωσε σε ένα κύκλο ατόμων μια επιστολή του Belinsky προς τον διάσημο συγγραφέα Nikolai Gogol, στην οποία ασκούνταν κριτική προς την Εκκλησία και την κυβέρνηση. - Είχε στην κατοχή του παράνομο πιεστήριο. - Συμμετείχε σε συνωμοσία για τη δολοφονία του Τσάρου. Ο Dostoyevsky δήλωσε «αθώος» στην τελευταία κατηγορία αλλά χωρίς αυτό να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Οι δικαστές καταδίκασαν όλους τους κατηγορούμενους σε θάνατο από εκτελεστικό απόσπασμα. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1849, ο 28χρονος Fyodor οδηγείται, μαζί με τα άλλα μέλη του Κύκλου Petrashevsky, ενώπιον του αποσπάσματος.
Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, ωστόσο, η εκτέλεση ματαιώθηκε αφού ανακοινώθηκε η απόφαση του Τσάρου να μετατρέψει την θανατική καταδίκη σε καταναγκαστικά έργα, στο Ομσκ της Σιβηρίας. Στην παγωμένη Σιβηρία ο Dostoyevsky πέρασε τέσσερα χρόνια με βασανισμούς και εξευτελισμούς. Η επιληψία από την οποία έπασχε όλη του τη ζωή επιδεινώθηκε. Το 1854 απελευθερώνεται από τη φυλακή αλλά είναι υποχρεωμένος να εκτίσει το δεύτερο μέρος της ποινής του, τη στρατιωτική θητεία στην εσχατιά της Σιβηρίας, κοντά στα σύνορα με την Κίνα. Εκεί γνωρίζεται και με την Maria Dmitrievna Isaev, μια ήδη παντρεμένη γυναίκα και την ερωτεύεται. Το ζευγάρι παντρεύεται το 1857, μετά το θάνατο του συζύγου της, αλλά ο έγγαμος βίος δεν φέρνει την ευτυχία που ονειρευόταν ο Dostoyevsky. Από τις εμπειρίες του στο κάτεργο θα προκύψει το Σπίτι των Νεκρών (1862).
Απασχολείται όλο και περισσότερο με τη συγγραφή και τα ερωτήματα που τον απασχολούν, οι εμπειρίες από τη φυλακή και τη στρατιωτική εξορία είχαν επιφέρει μεγάλες αλλαγές στις πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις του. Βαθιά θρησκευόμενος και πιο συντηρητικός έχει πολύ πιο κριτική στάση απέναντι στα ευρωπαϊκά φιλοσοφικά ρεύματα και στα γραπτά του ασχολείται όλο και περισσότερο με τις ρώσικες παραδοσιακές αξίες της υπαίθρου. Το 1859 επιστρέφει ξανά στην Αγία Πετρούπολη και προχωρά μαζί με τον αδερφό του Mikhail στην έκδοση δυο περιοδικών, Vremya (Χρόνος) και Epokha (Εποχή), χωρίς επιτυχία όμως. Το 1864 επιφυλάσσει σκληρά χτυπήματα για τον Dostoyevsky: η σύζυγος του πεθαίνει από φυματίωση και σύντομα συνοδεύει στον τάφο και τον αδερφό του. Ενώ είναι ήδη χρεωμένος, αναλαμβάνει και τα χρέη του αδερφού του καθώς και τη διατροφή της χήρας και των παιδιών του. Βυθίζεται στην κατάθλιψη και συχνάζει όλο και περισσότερο σε σαλόνια τζόγου, συσσωρεύοντας όλο και περισσότερα χρέη. Σύμφωνα με πολλές αναφορές ολοκλήρωσε υπό μεγάλη βιασύνη το Έγκλημα και Τιμωρία , το διασημότερο μάλλον έργο του, προκειμένου να λάβει μια προκαταβολή που είχε μεγάλη ανάγκη.
Το Έγκλημα και Τιμωρία δημοσιεύθηκε την περίοδο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου του 1866 στο Ruskii vestnik (Ο Ρώσος Αγγελιοφόρος) και κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο ως βιβλίο. Με παρόμοιο τρόπο έγραψε και τον Παίχτη , αφού αν δεν τον παρέδιδε έγκαιρα, ο εκδότης του θα διεκδικούσε όλα τα δικαιώματα του συγγραφέα. Ερωτεύεται την 20χρονη στενογράφο Anna Grigoryevna Snitkina, στην οποία υπαγορεύει τον Παίχτη, και το 1867 παντρεύονται. Για να αποφύγει τους δανειστές το ζευγάρι αναχωρεί για την Ευρώπη, όπου θα παραμείνει για τέσσερα χρόνια. Επισκέπτονται τη Γερμανία, την Ελβετία και την Ιταλία ενώ η φήμη του Dostoyevsky πίσω στη Ρωσία μεγαλώνει σταδιακά. Οι Δαιμονισμένοι σημειώνουν μεγάλη επιτυχία όπως και οι μηνιαίες δημοσιεύσεις του Ημερολόγιου του Συγγραφέα, τα χρόνια 1873-1881. Την εποχή που κυκλοφορούν οι «Αδερφοί Καραμαζώφ» (1879-80), έργο που πολλοί χαρακτηρίζουν ως το καλύτερό του, ο Dostoyevsky απολαμβάνει ήδη την καθολική αναγνώριση ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της χώρας του. Με αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο έργο του, ο Dostoyevsky καταπιάνεται με την πατροκτονία, θέμα που απασχολεί σε ολόκληρη τη ζωή του τον συγγραφέα.
Το 1880, απαγγέλει τον λόγο για τον Pushkin κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του μεγάλου ποιητή στη Μόσχα. Με την ηλικία γίνεται όλο και πιο δύσκολη η ανάνηψη από τις επιληπτικές κρίσεις και, στις 28 Ιανουαρίου 1881, ο Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky πεθαίνει σε ηλικία 60 ετών. Την κηδεία και την νεκρική πομπή του «εθνικού λογοτεχνικού ήρωα» ή «προφήτη» της Ρωσίας παρακολούθησαν σαράντα χιλιάδες πολιτών. Ο τάφος του βρίσκεται στο Μοναστήρι Alexander Nevsky στην Αγία Πετρούπολη.
Λέγεται ότι o Leo Tolstoy, αν και δεν είχαν συναντηθεί ποτέ οι δυό τους, ξέσπασε σε δάκρυα όταν έμαθε για το θάνατο του Dostoyevsky καθώς και ότι όταν ο Tolstoy πέθανε, στον σιδηροδρομικό σταθμό Astapovo, είχε μαζί του ένα αντίτυπο τωνΑδερφών Καραμαζόφ. Εκτός από τους Ρώσους, ο Dostoyevsky επηρέασε σημαντικά και πολλούς άλλους σύγχρονούς του και μελλοντικούς συγγραφείς, όπως οι Thomas Mann, Ernest Hemmingway, Virginia Woolf, James Joyce, κ.α. Ο Albert Camus αναγνώριζε στον Dostoyevsky τον σπουδαιότερο προφήτη του 20ού αιώνα, ενώ τόσο ο Nietzsche όσο και ο Sigmund Freud έχουν αντλήσει από το έργο του. Ο Nietzsche αναφερόταν στον Dostoyevsky ως τον μοναδικό ψυχολόγο από τον οποίο είχε να μάθει κάτι. Ο Freud έγραψε το άρθρο Ο Dostoyevsky και η Πατροκτονία και αν και είναι κριτικός απέναντι στο έργο του συγγραφέα, κατατάσσει τους αδερφούς Καραμαζόφ μεταξύ των τριών σπουδαίοτερων έργων λογοτεχνίας. Ο δε Albert Einstein είχε πει: «ο Dostoyevsky μου προσφέρει πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιστήμονα».
Πηγές: Dartmouth College, Middlebury College, Joseph Frank: «Dostoevsky: Α Writer in His Time», Wikipedia.org

Διαβάστε περισσότερα

Ανεργία και απασχόληση: Αλχημείες και η σκληρή πραγματικότητα

ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΗΣ 

Πάει και ο Θοδωρής. Στα 48 του έμεινε ξαφνικά χωρίς δουλειά, μετά από 26 χρόνια ‘’ευδόκιμης υπηρεσίας’’ στον ίδιο εργοδότη. Πριν δύο χρόνια απολύθηκε και η γυναίκα του. Δύο παιδιά στην εφηβεία τους, κάτι υπόλοιπα δόσεων για το αυτοκίνητο, οι φόροι που τρέχουν, ο ΕΝΦΙΑ που έρχεται…
Ένας ακόμη ανάμεσα στους 1.196.736 ανέργους. Μια μονάδα πάνω, μια μονάδα κάτω, τίποτε το σπουδαίο για τους στατιστικολόγους. Ένα ακόμη ανθρώπινο δράμα για τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους πολιτικούς και δημοσιογράφους. Το απόλυτο δράμα για τον Θοδωρή και την οικογένειά του.
Στα 48 του ο Θοδωρής. Τι πιθανότητα έχει να αποσπαστεί από τη μεγάλη στρατιά των ανέργων και να γυρίσει και πάλι στο γνώριμο εργασιακό του περιβάλλον; Τα ευρήματα της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού που διεξάγει ανά τρίμηνο η ΕΛΣΤΑΤ, δίνουν σαφείς απαντήσεις στο ερώτημα. Ο Θοδωρής πρέπει να συνηθίσει στη νέα κατάσταση που βρέθηκε ξαφνικά. Να δείξει πολλή υπομονή, και… βλέπουμε. Και άντε, να συνηθίσει ο Θοδωρής, οι οικογενειακές ανάγκες γίνεται να συνηθίσουν;
Από την πιο πρόσφατη Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, προκύπτει ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2015:

• Από το σύνολο των 1.180,1 χιλιάδες ανέργους, οι 863.200 είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή παραμένουν χωρίς δουλειά για πάνω από 12 μήνες. Ποσοστό 73,1% του συνόλου.
  
• Ακόμη 146.800 είναι άνεργοι για 6-11 μήνες ή ποσοστό 12,4%.
  

Δηλαδή, 1.010.000 άτομα βρίσκονται στην ανεργία για πάνω από 6 μήνες ή ποσοστό 85,6% και μόλις 170.000 άτομα λιγότερο από ένα πεντάμηνο.
Το ίδιο τρίμηνο το ποσοστό ανεργίας ανερχόταν σε 24,6%. Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους 15-24 ετών και φθάνει το 49,5%. Με την αύξηση της ηλικίας, το ποσοστό ανεργίας μειώνεται, για να φτάσουμε στο 18,8% στην ηλικιακή ομάδα 45-64 ετών που μας ενδιαφέρει.
Από πρώτη άποψη, λοιπόν, οι εργαζόμενοι 45-64 ετών βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από τις άλλες ηλικιακές ομάδες, αφού το ποσοστό ανεργίας είναι πολύ μικρότερο (για παράδειγμα, στην ομάδα 30-44 ετών η ανεργία φτάνει το 23,8%). Όμως, για τους άνεργους αυτής της κατηγορίας τα πράγματα είναι πολύ πιο ζόρικα. Αν ο σαρανταπεντάρης, ο πενηντάρης, ο εξηντάρης, χάσουν τη δουλειά τους, πολύ δύσκολα πλέον θα επανενταχθούν στο παραγωγικό εργατικό δυναμικό της χώρας.
Ιδού τι λένε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τους άνεργους 45-64 ετών. Οι άνεργοι αυτής της ηλικιακής ομάδας ανέρχονται σε 338.900 άτομα. Από αυτής:

• Οι μακροχρόνια άνεργοι ανέρχονται σε 270.300 άτομα ή το 79,8% του συνόλου, έναντι 73,1% στο σύνολο των ανέργων.
  
• Ακόμη 28.200 είναι άνεργοι για 6-11 μήνες.
  

Δηλαδή, 298.500 άνεργοι αυτής της ηλικιακής ομάδας έχουν να δουλέψουν πάνω από 6 μήνες, ή ποσοστό 88,1% του συνόλου (85,6% το ποσοστό στο σύνολο των ανέργων). Μόνο 40.000 άτομα είναι άνεργα λιγότερο από πέντε μήνες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το δεύτερο τρίμηνο του 2015 οι απασχολούμενοι στην Ελλάδα ανέρχονταν σε 3.625.545 άτομα. Απασχολούμενοι, όχι εργαζόμενοι. Οι λέξεις εργασία και εργαζόμενος έχουν διαγραφεί από τα λεξικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επίσης και της Ελλάδας και έχουν αντικατασταθεί από τους όρους απασχόληση και απασχολούμενος. Οι λόγοι αντικατάστασης δεν είναι μόνο ιδεολογικοί, αλλά και ουσιαστικοί.
Η λέξη εργασία δεν θυμίζει μόνο συνδικάτα, αγώνες, ταξική πάλη. Παράλληλα, στην ανθρώπινη συνείδηση έχει καταγραφεί ως απαραίτητος όρος για την επιβίωση της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με την απλή λογική, εργαζόμενος δεν μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που ευκαιριακά απασχολείται κάπου για 1-2 ώρες την εβδομάδα.
Ο όρος απασχόληση επιδέχεται πιο διασταλτικές ερμηνείες. Απασχολούμενος θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και αυτός που απασχολείται κάπου για μια ώρα την εβδομάδα, κάνει ας πούμε κάποια θελήματα για να εισπράξει ένα φιλοδώρημα!
Με ένα σμπάρο, δηλαδή, δυο τρυγόνια.

1. Υιοθετώντας τον όρο απασχόληση εξαλείφεται από τα ‘’κοινοτικά κιτάπια’’ όχι μόνο η ταξικότητα της εργασίας, αλλά και η εργασία η ίδια ως απαραίτητος όρος επιβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων. Απασχολούμενος μπορεί να είναι και αυτός που αμείβεται με 5-6 ευρώ την εβδομάδα!
   
2. Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται αφενός η ανεργία και αφετέρου μεγάλα τμήματα του πληθυσμού εξαιρούνται των βοηθημάτων που το ίδιο το κράτος έχει αποφασίσει να παρέχει στους ανέργους (επιδόματα ανεργίας κλπ).
   

Καιρός είναι να δούμε τους ορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απασχόληση και την ανεργία, που ακολουθεί πιστά η ΕΛΣΤΑΤ προκειμένου να δημιουργήσει τον ‘’χάρτη της απασχόλησης’’ στην Ελλάδα. Αντιγράφουμε από τις επεξηγηματικές σημειώσεις της ΕΛΣΤΑΤ:

• Απασχολούμενοι: τα άτομα ηλικίας 15 ετών και άνω, τα οποία την εβδομάδα αναφοράς είτε εργάστηκαν έστω και μια ώρα με σκοπό την αμοιβή ή το κέρδος, είτε εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση, είτε δεν εργάστηκαν αλλά είχαν μια εργασία ή επιχείρηση από την οποία απουσίαζαν προσωρινά.
  
• Άνεργοι: τα άτομα ηλικίας 15-74 ετών που δεν χαρακτηρίστηκαν ως απασχολούμενοι (σύμφωνα με τον ορισμό της προηγούμενης παραγράφου), ήταν άμεσα διαθέσιμοι για εργασία και είτε αναζητούσαν ενεργά εργασία τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες είτε έχουν βρει μια εργασία που θα αναλάβουν μέσα στους επόμενους τρεις μήνες.
  
• Οικονομικά μη ενεργοί: τα άτομα που δεν χαρακτηρίζονται απασχολούμενα ή άνεργα.
  
• Οικονομικά ενεργός πληθυσμός (εργατικό δυναμικό): οι απασχολούμενοι και οι άνεργοι.
  
• Ποσοστό ανεργίας: το πηλίκο των ανέργων δια του εργατικού δυναμικού.
  

Το Δεκέμβριο του 2013 η ΕΛΣΤΑΤ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τόνιζε ότι «γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο να περιγραφεί η αυξανόμενοι κατάτμηση και διαφοροποίηση της αγοράς εργασίας και οι εξαιρετικά διαφορετικοί βαθμοί σύνδεσης με αυτήν μόνο με τον δείκτη ανεργίας». Γι αυτό το λόγο «η Eurostat αποφάσισε να παράγει τρεις νέους δείκτες συμπληρωματικούς του δείκτη ανεργίας, οι οποίοι καλύπτουν άτομα που αφενός έχουν κοινά χαρακτηριστικά με όσους χαρακτηρίζονται άνεργοι σύμφωνα με τον καθιερωμένο ορισμό του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, αφετέρου όμως δεν ικανοποιούν όλα τα κριτήρια για να χαρακτηριστούν άνεργοι».
Οι δύο από τους τρεις νέους δείκτης σχετίζονται με την κινητικότητα ανάμεσα στους ανέργους και στους οικονομικά μη ενεργούς. Στην παρούσα παρέμβασή μας ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρίτος δείκτης, ο δείκτης υποαπασχόλησης.
Ο δείκτης αυτός, υποαπασχολούμενοι μερικής απασχόλησης, καλύπτει άτομα- σύμφωνα με τον ορισμό που παραθέτει η ΕΛΣΤΑΤ- που αν και είναι απασχολούμενοι, δεν εργάζονται ικανό αριθμό ωρών και από αυτή την άποψη ομοιάζουν με τους ανέργους.
Αφού επισημάνουμε ότι για τον δείκτη αυτή η ΕΛΣΤΑΤ δεν εκδίδει δελτία Τύπου και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να τον ανακαλύψουν ανάμεσα σε δεκάδες πίνακες που σχετίζονται με την ανεργία, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ουσιαστικά εδώ περιλαμβάνονται άτομα που εμφανίζονται ως απασχολούμενοι στις τρίμηνες έρευνες της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά ‘’δεν εργάζονται ικανό αριθμό ωρών και από αυτή την άποψη ομοιάζουν με τους ανέργους’’. Σε απλά ελληνικά, είναι ουσιαστικά άνεργοι, καθώς η αμοιβή τους δεν ξεπερνά τα επίπεδα του χαρτζιλικιού.
Το δεύτερο τρίμηνο του 2015 οι ‘’υποαπασχολούμενοι’’ ανέρχονταν σε 245.500, που αν προστεθούν στους ανέργους, ανεβάζουν την ανεργία σε 1.425.600 άτομα και αντίστοιχα μειώνουν τους απασχολούμενους από 3.625.500 σε 1.380.000 άτομα.
Το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008 οι υποαπασχολούμενοι μερικής απασχόλησης ήταν 95.200, το 2010 είχαν αυξηθεί σε 135.500 και ήδη, όπως προαναφέραμε, ανέρχονται σε 245.500 άτομα.
σ.σ. πριν λίγες ημέρες μια παρέα γυναικών 40-50 ετών έπιναν καφέ στην πλατεία. Κάποια ανέφερε ότι η φοιτήτρια κόρη της βγάζει το χαρτζιλίκι της μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια. Κι αμέσως, τρεις από τις κυρίες της παρέας ζήτησαν τηλέφωνα και άλλες πληροφορίες, μήπως και καταφέρουν να κάνουν κι αυτές την ίδια δουλειά. Δουλειά κυριολεκτικά του ποδαριού, με αμοιβή 2-3 ευρώ την ώρα. Στη χάση στη φέξη. Κι αν για μια φοιτήτρια το κατοστάρικο που μπορεί να βγάλει το μήνα μπορεί να θεωρηθεί ένα ‘’καλό χαρτζιλίκι’’, για την κυρία των 50 ετών που θα στηθεί στην κορυφή της σκάλας ενός σταθμού του Μετρό για να πάρει 12-15 ευρώ μετά από ένα εξάωρο ορθοστασίας αποτελεί απλά ένδειξη της τραγωδίας που βιώνει το νοικοκυριό της.
Ελλάδα 2015, αγορά εργασίας ώρα μηδέν.

Διαβάστε περισσότερα

Ξεφτίλα και σφαγιασμός ή αξιοπρέπεια και ξεσηκωμός;

  ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο Τσίπρας είναι αυτός που εξελέγη πρωθυπουργός – την πρώτη φορά – υποσχόμενος ότι θα επέστρεφε την 13^η σύνταξη στους συνταξιούχους…
    Ο Τσίπρας είναι αυτός που εξελέγη πρωθυπουργός – την δεύτερη φορά – υποσχόμενος ότι έχει σχέδιο στο ασφαλιστικό που «θα προστατέψει τους ασθενέστερους»…
    Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη, στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, ο Τσίπρας είχε ισχυριστεί ότι είχε δώσει «μάχη για να διατηρηθούν οι συντάξεις». Ότι έψαχνε και έβρισκε «ισοδύναμα» για την προστασία των συντάξεων. Ότι το συνταξιοδοτικό «τον βασάνιζε πάρα πολύ». Και κυρίως είχε ισχυριστεί και είχε υποσχεθεί αυτό:
«Έχουμε σχέδιο προκειμένου να πάμε σε μια μεταρρύθμιση που τους ασθενέστερους θα τους προστατέψει».
    Πάμε να θυμηθούμε πώς πήρε την ψήφο του λαού στην κάλπη ο κ.Τσίπρας. Πάμε να θυμηθούμε τον ίδιο τι έλεγε και πως το έλεγε για τις συντάξεις. Όχι τον Γενάρη (η υπενθύμιση εκείνων των ψεμάτων δεν έχει κανένα νόημα πια), αλλά μόλις πριν από ένα μήνα, παραμονές των εκλογών του Σεπτέμβρη:

  

  Η στήλη πήρε αυτό το βίντεο με τον Τσίπρα και το έβαλε δίπλα – δίπλα στο περίφημο «πόρισμα των σοφών» για το ασφαλιστικό (σσ: όλο το «πόρισμα» της σφαγής εδώ: http://www.enikos.gr/economy/346307,Oloklhro-to-porisma-fwtia-ths-Epitrophs-Sofwn-gia-tis-syntaxeis.html.)
    Και κατέληξε σε δυο συμπεράσματα.
    Το πρώτο συμπέρασμα αφορά στην «δεύτερη φορά αριστερή» κυβέρνηση του κ.Τσίπρα. Και είναι αυτό: Ξεφτίλα!
    Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά εμάς. Τους γέροντές μας. Και τα παιδιά μας. Και είναι αυτό: Συναγερμός! Ξεσηκωμός!
Πηγή: enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Το Μεσολόγγι τιμά την Ακακία Κορδόση

.

Διαβάστε περισσότερα

Δήμοι Μεσόγεια Αττικής : Γερμανοτσολιάς όποιος βουλευτής ψηφίσει το ν/σ με τα προαπαιτούμενα

Την πιο σκληρή επίθεση που έχει δεχθεί μέχρι τώρα η συγκυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου , δέχθηκε από τους Δήμους των Μεσογείων Αττικής .

Σ΄ανακοίνωσή του , ο Δήμαρχος Μαρκοπούλου – Μεσογαίας,

Σωτήρης Μεθενίτης, προειδοποιεί τους βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ ότι αν « δώσει θετική ψήφο στο επαίσχυντο άρθρο 13, που στην κυριολεξία και πολιτικά, θα λειτουργήσει (το θυμόσαστε φαντάζομαι), ως Γερμανοτσολιάς! Από την Ιστορία γνώριζα, ότι στην Κατοχή υπήρξαν τέτοιοι, ακροδεξιοί! Εν έτει 2015, ελπίζω να μην υπάρξουν όμοιοί τους και πολύ περισσότερο, «αριστεροί, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Μεθενίτης καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι « με μια απαράδεκτη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ διάταξη (άρθρο 13), του υπό συζήτηση Νομοσχεδίου, η εθνικά υπερήφανη Κυβέρνησή μας, πάει να χαρίσει πολλά εκατομμύρια Ευρώ στους Γερμανούς και άλλους μεγαλομετόχους του Διεθνούς Αεροδρομίου, σε βάρος και υπεξαιρώντας τα, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση της περιοχής μας, καταργώντας και αναδρομικά τα οφειλόμενα τέλη!».

Την ώρα που ο Δήμος Μαρκοπούλου έχει ήδη προσφύγει δικαστικώς, για να διεκδικήσει τα οφειλόμενα και συμβασιοποιημένα αντισταθμιστικά τέλη του Διεθνούς Αεροδρομίου, όπως και οι όμοροι Δήμοι των Μεσογείων.

« Επειδή και οι κούφιες μεγαλοστομίες , τονίζει έχουν τα όριά τους και ο πατριωτισμός και η φιλολαϊκή πολιτική του καθενός μας, κρίνεται στη πράξη και μόνο εκεί, καλούμε τους εξής, να πάρουν άμεσα και ονομαστικά θέση και να ζητήσουν την άμεση απόσυρση, του εξευτελιστικού για την σοβαρότητα και αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας, άρθρου:

-Τους δεκαπέντε (15), ένα προς ένα, Βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής και ειδικότερα, τους πλειοψηφούντες, έξι (6), αριστερούς Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ!

-Την Περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου!

Τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ, Γιώργο Πατούλη!»

Όπως αναφέρει , « τα χρονικά περιθώρια αντίδρασης, είναι μόλις δυο ή τρεις ημέρες, τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται ξένα και ελαφρύνονται από πολλά εκατομμύρια Ευρώ, όταν και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης, δέχεται μια τρομερή φοροεπιδρομή, που του στερεί και τα τελευταία πέντε Ευρώ!».

Και προειδοποιεί ότι « οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια των Μεσογείων, θα αντιδράσουμε αμέσως και από κοινού, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα (1) Αεροδρόμιο στο κόσμο, που να μην πληρώνει αντισταθμιστικά τέλη!»

Διαβάστε περισσότερα

1ο Κοινωνικό Φροντιστήριο για το σχολικό έτος 2015 – 2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

  

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Μεσολογγίου και η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας – Παράρτημα  Ι.Π. Μεσολογγίου ανακοινώνουν ότι πρόκειται να λειτουργήσει το 1^ο  Κοινωνικό Φροντιστήριο για το σχολικό έτος 2015 – 2016 παρέχοντας ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και  Λυκείου  οικογενειών που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Στο πλαίσιο αυτό καλούμε τους εν ενέργεια ή μη εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές που επιθυμούν να προσφέρουν εθελοντικά εκπαιδευτικό έργο στις Δομές του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου  να το δηλώσουν μέχρι τις 20 Οκτωβρίου 2015 στη γραμματεία του Ε.Κ.Μ.  τις εργάσιμες μέρες και ώρες 09:00 – 13:00 (τηλ. 2631022281).

    ΤΟ  Ε.Κ.Μ. –  Ε.Ε.Κ.Ε - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι.Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Διαβάστε περισσότερα

Παγκόσμια πρωταθλήτρια στους άνεργους πτυχιούχους η Ελλάδα

Η ανεργία αποτελεί ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα, με την ανεργία των πτυχιούχων Ελλήνων επιστημόνων που εγκαταλείπουν την χώρα αναζητώντας μία ευκαιρία, να αποτελεί ίσως το βαθύτερο τραύμα της οικονομικής κρίσης. Παγκόσμια πρωταθλήτρια στους πτυχιούχους - άνεργους είναι η χώρα μας, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού  Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).


Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που επικαλείται το περιοδικό, καταδεικνύουν αυτήν τη θλιβερή πρωτιά. Πιο συγκεκριμένα το ποσοστό των Ελλήνων ανέργων πτυχιούχων ανέρχεται στο 19,4%, δηλαδή 1 στους 5 Έλληνες επιστήμονες είναι χωρίς δουλειά.
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ισπανία με 14,9%, και ακολουθούν η Τουρκία με 7,7%, η Ιταλία με 7%, η Ιρλανδία με 6,7% και η Γαλλία με 5,3%.
Το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των Νορβηγών πτυχιούχων ανέρχεται μόλις στο 1,8%, των Γερμανών στο 2,4%, των Νοτιοκορεατών στο 2,9%, των Ιαπώνων στο 3,2%, των Αμερικανών στο 4,1% και των Καναδών στο 4,8%.

Διαβάστε περισσότερα

25 από τις πιο πολύχρωμες γωνιές της Ελλάδας (PHOTOS)

Κεφαλονιά: Ετοιμες οι βάρκες για το σπήλαιο της Μελισσάνης 

 

 

Χίος: Χρώμα με μνήμες στη Βέσσα, στα Νοτιόχωρα της Χίου

Ρέθυμνο: Πίσω από αυτό το θύρωμα της οδού Βερνάδου, βρίσκεται και το μυστικό του πιο παραδοσιακού φύλλου και κανταϊφιού

 

 

Χίος: Χρώμα με μνήμες στη Βέσσα, στα Νοτιόχωρα της Χίου

Καβάλα: Ενας δρόμος χίλια χρώματα στην Παλιά Πόλη

Κύθηρα: Το κίτρινο αμάραντο λουλουδάκι σεμπρεβίβα (σημαίνει «πάντα ζωντανή») είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού και θα το δείτε να στολίζει κάθε είδους αναμνηστικό

Πήλιο: Το πορφυρό της φύσης ταιριάζει γάντι στο αρχοντικό της Ζαγοράς

Ρόδος: Νεογοτθικές, αραβικές και βενετσιάνικες επιρροές στο φαντασμαγορικό σύνολο της Νομαρχίας έξω απ’ τα τείχη της Παλιάς Πόλης

Καστελόριζο: Τα σπίτια στο Κορδόνι διατηρούνται από την εποχή της μεγάλης ακμής του νησιού αλλά και τα νεόκτιστα ακολουθούν κανόνες δόμησης

Αχαΐα: Βελανιδιές και σαλικόρνιες, πράσινο, γαλάζιο και κόκκινο εναλλάσσονται στη λιμνοθάλασσα Πρόκοπου

Χίος: Με πόρτες – έργα τέχνης στα χρώματα της γης τα αρχοντικά του Κάμπου

Δράμα: Αν δεν υπήρχαν τα σαχνισιά, χαρακτηριστικό των μακεδονικών σπιτιών, θα θύμιζε αιγαιοπελαγίτικο οικισμό (Προσοτσάνη)

Μυτιλήνη: Υποδοχή σε όλα τα χρώματα στο λιμάνι

Λευκάδα: Πέτρα στο ισόγειο λαμαρίνα στον όροφο ττα πολύχρωμα σπίτια της πόλης που εκτός από κουκλίστικα είναι και αντισεισμικά

Νάξος: Το κυκλαδίτικο λευκό βάζει διλήμματα στη Χώρα

Θεσσαλονίκη: Στην Ανω Πόλη, η συνοικία Τσινάρι εκτός από τους μεζέδες έχει αδυναμία στο χρώμα

Κεφαλονιά: Το γαλάζιο εκκλησάκι του Αγ. Σπυρίδωνα μοναδική παραφωνία στο πράσινο του Αθέρα (Παλική)

Αργολίδα: Το γαλανόλευκο της Ελλάδας με όλες τις τιμές σε καφενείο της Ερμιονίδας (Μετόχι)

Κεφαλονιά: Ο έρωτας με το χρώμα δεν κρύβεται

Χανιά: Υπέροχες αντιθέσεις στη Σπλάτζια

Πάργα: Βλέμμα στο Ιόνιο απ’ όλες τις μεριές της αμφιθεατρικά χτισμένης πολιτείας

Μυτιλήνη: Το «ομορφότερο δρομάκι του κόσμου» για το 2015 είναι αυτό και βρίσκεται στον Μόλυβο

Ρόδος: Τα νεόχτιστα της Κοσκινούς έχουν τον τρόπο τους να ξεχωρίζουν

Κέρκυρα: Πολύχρωμες μπουγάδες ζωντανεύουν τα καντούνια

Σύμη: Το Καλντερίμι, το πέτρινο γεφυράκι που ενώνει τις δυο πολύχρωμες πλευρές του Γιαλού

Ναύπλιο: Πολύχρωμα νεοκλασικά προσθέτουν την αρχοντιά τους στην ναυπλιώτικη ατμόσφαιρα

Σπάρτη: Το σπίτι παλιό και εγκαταλελειμμένο στην Αναβρυτή, μα η μπογιά στον τοίχο λαμπερή όπως τότε

Εύβοια: Το «Ηράκλειον», ο κόκκινος φύλακας του κόλπου της Αιδηψού

Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας, Γιώργος Πατρουδάκης, Παναγιώτης Σαρρής, Εύη Φραγκολιά, Στέλιος Κρητικάκης
Πηγή: www.thetravelbook.gr

Διαβάστε περισσότερα

It's a fact: Robots replace humans nearly in every professional field!

From china.org.cn

The creation of robots has influenced a large number of industries, including the automation of journalism, of which some fundamental writing can be accomplished with certain algorithms

A robot, working as a waitress, takes meals to customers in a restaurant in Pingliang, Gansu Province, on Aug. 29, 2015. In addition to carrying trays, the robot can also greet people and remind them to be careful. [pic.]

Robots are serving in Zou's bean curd pudding store, in Luzhou, Sichuan Province. The use of robots to grind beans could help Zou save over 600 yuan (US$94.35) in labor costs. [pic.]

An android Robot designed to look like a beautiful woman is communicating with spectators at the Global Mobile Internet Conference in Shanghai, on July 7, 2015. With mercurial facial expressions, the robot interacted with audience members via dialogue and gestures, such as handshakes and hugs. [pic.]

A robotic waitress can deliver food and retrieve empty plates at the first robot restaurant in Suzhou, Jiangsu Province, which opened on July 22, 2015. [pic.]

A robotic teacher lectures with the help of a PPT in a classroom in Jiujiang, Jiangxi Province, on June 3, 2015. It's the first time that schools in Jiangxi taught students using robots. [pic.]

Following a video of a chef, the robot, composed of two arms and several cooking utensils, finishes a culinary puree using crab meat within half an hour on May 26, 2015. It's the first time food was prepared in a robotic kitchen. [pic.]

With an interactive button on its belly, a 1.55-meter-tall multi-lingual robot embraces visitors with its greetings, such as, "welcome, I wish you good health" and "goodbye, I wish you a good regimen," at a health care institute in Changde, Hunan Province, on April 19, 2015. Its spoken languages include Mandarin, a local dialect and English. [pic.]

A robot prepares noodles on a gourmet street in Liaocheng, Shandong Province on April 11, 2015.

Διαβάστε περισσότερα

Θέλετε «ισοδύναμα»;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Όπως θα έχετε πληροφορηθεί στην Ελλάδα διαθέτουμε (δεύτερη φορά) «αριστερή» κυβέρνηση.
    Που ναι μεν δεν κατάργησε τα προηγούμενα Μνημόνια, που ναι μεν στα προηγούμενα πρόσθεσε και το δικό της το τρίτο (το «αριστερό») Μνημόνιο, αλλά επειδή ακριβώς είναι «αριστερή» γι’ αυτό εκτός από Μνημόνιο έχει και… «παράλληλο πρόγραμμα».
    Μάλιστα έχει και κάτι ακόμα: Η κυβέρνηση, την ώρα που εξοντώνει και λεηλατεί ό,τι δεν είχαν προλάβει να εξοντώσουν και να λεηλατήσουν οι προηγούμενοι, έχει την καλή διάθεση (σαν «αριστερή» που είναι) να ψάχνει για… «ισοδύναμα».
    Μιας, όμως, και απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνησή μας έχει μια δυσκολία να εντοπίσει πηγές άντλησης «ισοδύναμων» πέραν εκείνων που καταλήγουν πάντα στην ίδια καμπούρα (του μισθωτού, του συνταξιούχου, του άνεργου, του βιοπαλαιστή),
    δεδομένης δε και της γνωστής δέσμευσης του κυρίου πρωθυπουργού ότι όπου βρει την ολιγαρχία δεν θα την αφήσει σε χλωρό κλαρί, έχουμε ορισμένες σκέψεις:
    1)Στις λίστες των ελβετικών τραπεζών και των εξειδικευμένων εταιρειών που συγκεντρώνουν            πληροφορίες για τους πλούσιους αυτού του κόσμου υπάρχουν και 576 Έλληνες που διαθέτουν      περιουσία 88 δισ. δολαρίων(Βήμα, 15/8/2015). Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της                      εταιρείας «Wealth-X» όσο και της τράπεζας «UBS» εδώ συμπεριλαμβάνονται

• 11 Έλληνες δισεκατομμυριούχοι (από 9 που ήταν το 2013) που διαθέτουν περιουσία 18 δισ. δολαρίων (από 16 δισ. δολάρια την προηγούμενη χρονιά) καθώς και
• 565 Έλληνες, που ο καθένας τους διαθέτει κινητή περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων και η συνολική τους περιουσία ανέρχεται στα 70 δισ. δολάρια.
• Σημειώστε:  Την εποχή που ο ελληνικός λαός γονατίζει από τον ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια, τις εισφορές «αλληλεγγύης» κοκ, εκείνοι είδαν τα πλούτη τους και την περιουσία τους σε ένα μόλις χρόνο, το 2014, να αυξάνεται κατά 20 δισ. δολάρια (ποσοστό αύξησης 16,7%) έναντι της προηγούμενης χρονιάς.

     Ερώτηση: Την περίπτωση να ψάξει εκεί για κανένα «ισοδύναμο» την έχει σκεφτεί η                          κυβέρνηση;
     2)Στην Ελλάδα σύμφωνα με την ελβετική τράπεζα «Julius Baer» διαθέτουμε επίσης περί τους          35.000 εκατομμυριούχους που δεν ξεπερνούν το 1/% του πληθυσμού της χώρας αλλά                  κατέχουν πλούτο που ξεπερνά το 20% ολοκλήρου του ΑΕΠ της χώρας.
     Ερώτηση: Την περίπτωση να ψάξει εκεί για κανένα «ισοδύναμο» την έχει σκεφτεί η κυβέρνηση;
     3)Όπως προκύπτει από τη μελέτη της «Boston Consulting Group» και σύμφωνα με διεθνή                τραπεζικά στελέχη, τα κεφάλαια ελληνικών συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων των                      εφοπλιστικών, που έχουν βρει καταφύγιο στο «offshore banking» της Ελβετίας (Βήμα, ο.π)          ανέρχονται στα 140 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό ξεπερνά το 80% όλου του ΑΕΠ της χώρας.
     Ερώτηση: Την περίπτωση να ψάξει εκεί για κανένα «ισοδύναμο» την έχει σκεφτεί η κυβέρνηση;
     4)Σύμφωνα, τέλος, με τα «Private Banking» των τραπεζών υπολογίζεται ότι μόνο στο                        Χρηματιστήριο της Αθήνας περί τα 2.500 άτομαδιαθέτουν μετοχές που ξεπερνούν σε αξία το 1        εκατ. ευρώ.
     Ερώτηση: Την περίπτωση να ψάξει εκεί για κανένα «ισοδύναμο» την έχει σκεφτεί η κυβέρνηση;
                                                                       ***
    Υστερόγραφο: Φυσικά και δεν περιμένουμε καμία (σοβαρή) απάντηση. Προς μια τόσο «αριστερή» κυβέρνηση, μόνο ρητορική θα μπορούσε να είναι μια τέτοια ερώτηση.
Πηγή: enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μνημονιακός κατήφορος χωρίς τέλος -του Πάνου Κοσμά

Καθαρίστριες, Σκουριές, «κόκκινα δάνεια», Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, διαθέσιμα φορέων του Δημοσίου, πλαίσιο μνημονιακής εποπτείας…
Το καράβι σήκωσε τις άγκυρες, έλυσε τα σχοινιά και αρμενίζει πλέον πλησίστιο στις μνημονιακές θάλασσες. Ο καπετάνιος δεν έχει πλέον λόγο ούτε να κρατάει τα προσχήματα, ενώ η μνημονιακή βουλιμία κάποιων στη γέφυρα του πλοίου έχει εξακοντιστεί στα ύψη. Η νέα μνημονιακή τάξη στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως στην κυβερνητική πολιτική επιβάλλονται με ταχύτητες και με ωμότητα που ξαφνιάζουν ακόμη και όσους δεν ήταν εντελώς ανυποψίαστοι. Και το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα: η διαδικασία απενοχοποίησης όσων έμειναν υποτίθεται για να δώσουν μια μάχη για αριστερό συσχετισμό αποδεικνύεται εξίσου ραγδαία.
Όπως το είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, στις 8 Δεκέμβρη του 2014: στα μνημόνια δεν μπαινοβγαίνεις εύκολα  αν μπεις, τότε πολύ γρήγορα χάνεις ακόμη και το κουράγιο ή τη θέληση να ψάξεις την πόρτα της εξόδου. Ή, με μια έκφραση της καθομιλουμένης, «η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος»…
Σε ένα μόνο 48ωρο ύστερα από την κατάθεση στη Βουλή του Πολυνομοσχεδίου (πρώτο «πακέτο» προαπαιτούμενων), τα δείγματα γραφής αυτού του μνημονιακού κατήφορου είναι πραγματικά εντυπωσιακά:
• Το Δημόσιο δεν απέσυρε τελικά την προσφυγή του κατά των καθαριστριών, η οποία έτσι εκδικάστηκε στις 13 Οκτωβρίου στον Άρειο Πάγο. Η προσφυγή αμφισβητεί το δικαίωμά τους σε αναδρομική αποζημίωση για τους μισθούς στο διάστημα που παράνομα ήταν εκτός εργασίας, με το αιτιολογικό ότι δεν απολύθηκαν αλλά «απλώς» τέθηκαν σε διαθεσιμότητα! Σε τυχόν αρνητική γι’ αυτές απόφαση του Αρείου Πάγου, δεν θα χάσουν μόνο τους μισθούς τους, αλλά θα επιβαρυνθούν με μια τελεσίδικη αρνητική απόφαση, που μπορεί να αποδειχτεί κρίσιμης σημασίας στο μέλλον.
• Ο Γιώργος Σταθάκης εμμέσως πλην σαφώς υποσχέθηκε κάλυψη των θεσμικών κενών που δημιουργούν το πρόβλημα με την επένδυση χρυσού στις Σκουριές, σε τόνους σαφώς φιλικούς προς την επένδυση. Για να βγάλετε μόνοι τα συμπεράσματά σας, ιδού οι δηλώσεις του:
«Η έμφαση δίνεται σε στρατηγικές επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας, ει δυνατόν με απασχόληση υψηλού εργατικού δυναμικού, μορφωμένου, δηλαδή, προσωπικού. Άρα, δηλαδή, με μια έμφαση κατ’ ανάγκη σε υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας ή προϊόντων, οι οποίες μπορεί να έχουν υψηλό βαθμό καθετοποίησης στην Ελλάδα και να μπορούν να έχουν ισχυρή εξωστρέφεια κ.λπ. (…) Από την άλλη μεριά, το πρόβλημα το περιβαλλοντικό ορισμένης κατηγορίας στρατηγικών επενδύσεων είναι πάρα πολύ σημαντικό θέμα. Το πρόβλημα με τις Σκουριές, όπως ξέρετε, έχει προκύψει εν πολλοίς και από το θεσμικό κενό που υπάρχει στους περιβαλλοντικούς νόμους που αφορούν τα ορυχεία και την εξορυκτική δραστηριότητα στην Ελλάδα” ανέφερε σε ό, τι αφορά το ζήτημα που προέκυψε με τη δραστηριότητα της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική. (…) Ένα μεγάλο πρόβλημα θεσμικής υστέρησης, το οποίο προκάλεσε φυσικά διαφορετικές ερμηνείες για ενέργειες συγκεκριμένης εταιρείας και από την παρούσα κυβέρνηση, αλλά θα τολμούσα να πω και από ερμηνείες οι οποίες έχουν διχάσει και την τοπική κοινωνία, και φυσικά και έχουν μεταφερθεί σε δικαστικούς αγώνες” συμπλήρωσε ο υπουργός».
• Ο Γ. Σταθάκης έβγαλε και άλλη είδηση στις χθεσινές του δηλώσεις: Ότι η πώληση στεγαστικών και όχι μόνο δανείων στους «γύπες των αγορών», τα περιβόητα distress funds, που έως χθες επισήμως «αποκλειόταν», τώρα πλέον δεν αποκλείεται, αντίθετα γίνεται το πρώτο βήμα «εξοικείωσης του ευρέος κοινού μες την ιδέα». Το ζήτημα έχει ενταχθεί στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση με τους δανειστές, δήλωσε ο Γ. Σταθάκης, λέγοντάς μας αυτό που ξέρουμε, μας προετοίμασε για τη νέα «κωλοτούμπα». Βεβαίως, το μνημόνιο ανέφερε σαφώς ότι η ΤτΕ και το ΤΧΣ δεσμεύονται να εντοπίσουν και να άρουν όλα τα εμπόδια του θεσμικού πλαισίου ώστε να αναπτυχθεί «μια δυναμική αγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων». Και «αγορά δανείων» χωρίς τη δυνατότητα της πώλησής τους δεν υφίσταται… Για πρώτη φορά τα δάνεια στους γύπες των αγορών από την «πρώτη φορά Αριστερά»…
• Το τριμελές προεδρείο της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής αποτελείται από τους Τασία Χριστοδουλοπούλου (πρόεδρο), Γιάννη Τραγάκη αντιπρόεδρο και Ευάγγελο Βενιζέλο γραμματέα. Το να βάζεις τον Βενιζέλο, τον άνθρωπο που έκανε δύο εκλογές με τη λίστα Λαγκάρντ στο συρτάρι του υπουργείου του και στα μάτια της κοινωνίας είναι συνώνυμο κάθε λέξης που είναι αντίθετη με τις λέξεις «θεσμοί» και «διαφάνεια», το να δημιουργείς προεδρείο με πλειοψηφία των παλιών μνημονιακών (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ενώ κέρδισες τις εκλογές με σύνθημα «ξεμπερδεύουμε με το παλιό», είναι σαν να κοροϊδεύεις την κοινωνία και τους ψηφοφόρους σου. Το να βάζεις δε επικεφαλής στέλεχος των εναπομεινάντων «53», και αυτό να δέχεται αυτή την «τιμή», είναι απόδειξη ότι ο Τσίπρας θα τσαλακώσει μέχρι πολιτικής ατίμωσης όσους και όσες δεν έχουν έστω το σθένος να απέχουν…
• Όλα τα διαθέσιμα των φορέων του Δημοσίου θα κατατίθενται υποχρεωτικά σε ενιαίο λογαριασμό, με ρύθμιση που περιέχεται στο Πολυνομοσχέδιο όπως κατατέθηκε στη Βουλή τη Δευτέρα. Ενώ 7 δισ. ευρώ από αυτά τα διαθέσιμα έκαναν φτερά την άνοιξη για να πληρώνονται οι τοκογλύφοι δανειστές (ΔΝΤ) και κανείς δεν εξήγησε ούτε δεσμεύτηκε αν, πότε και πώς θα επανέλθουν στα ταμεία των φορέων, τώρα δημιουργείται η «υποδομή» για νέο πλιάτσικο στο μέλλον. Επιπλέον, ο Υπουργός Οικονομικών καθίσταται αρμόδιος για την εποπτεία και το συντονισμό των οικονομικών όλων των φορέων. Προβλέπεται η υποχρεωτική σύμπραξή του σε κανονιστικές διοικητικές πράξεις που προκαλούν όχι μόνο δαπάνη αλλά και απώλεια εσόδων. Η κατεύθυνση της συγκέντρωσης των διαθεσίμων σε ένα ενιαίο λογαριασμό θησαυροφυλακίου στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) είχε δοθεί ήδη από την άνοιξη, και τότε η τρόικα είχε αποκαλύψει ότι ήταν δική της πρόταση. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να «τακτοποιηθεί» οριστικά το ζήτημα αυτό σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τρόικας.
• Στο σκέλος της μνημονιακής εποπτείας, το νέο πλαίσιο είναι δρακόντειο. Προβλέπονται αυξημένες κυρώσεις για μη συμμόρφωση με τις δημοσιονομικές διατάξεις, για όλους τους φορείς του Δημοσίου (ακόμη και για εισηγμένες ΔΕΚΟ ενισχύονται οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες), ενώ ενεργοποιείται από την 31η Δεκεμβρίου το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, πανίσχυρος υπερεπόπτης δαπανών που θα μπορεί να εισηγείται «ημιαυτόματες» παρεμβάσεις/περικοπές δαπανών.



Πηγή

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί η Ρωσική επέμβαση στη Συρία μπορεί να αποδειχθεί μια καλοστημένη παγίδα της Δύσης

Πολύπλοκα παιχνίδια πάνω από τη Συρία στο νέο Ψυχρό Πόλεμο

του system failure

Με το άρθρο Τρεις βασικοί λόγοι που το ΝΑΤΟ δεν επιτίθεται τώρα στη Ρωσία, περιγράψαμε τον λόγο που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορεί να επιδιώκουν την ανάμειξη της Ρωσίας και του Ιράν στον πόλεμο στη Συρία, καθώς έχουν χάσει τον έλεγχο του ISIS και επέφεραν χάος στη Μέση Ανατολή.

Είναι προφανές ότι η στρατηγική των ΗΠΑ να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει μαχητές κατά του καθεστώτος Άσαντ, έχει αποτύχει. Ο Άσαντ κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία παρά τη χαοτική κατάσταση, με τη βοήθεια φυσικά της Ρωσίας και του Ιράν. Έως τώρα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους παρίσταναν ότι βομβαρδίζουν το ISIS, χωρίς φυσικά να ρισκάρουν μια επιχείρηση επί εδάφους, η οποία θα έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα γι'αυτούς.

Παρόλα αυτά, η εμπλοκή της Ρωσίας στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, αποτελεί πιθανόν ένα σημαντικό κομμάτι της αλλαγής στρατηγικής της Ουάσιγκτον για την ώρα και έχει δύο βασικούς στόχους:

Ο πρώτος στόχος είναι να μπορέσουν οι ΗΠΑ να αποσυρθούν σταδιακά από το Συριακό χάος, αποφεύγοντας άλλον έναν ατέλειωτο πόλεμο φθοράς. Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον θα εξαπολύσει ένα νέο πόλεμο προπαγάνδας ώστε να ρίξει το φταίξιμο για το χάος στον Πούτιν και τους συμμάχους του. Η Ουάσιγκτον ελπίζει επίσης να αποκαταστήσει, ως ένα βαθμό, τις σχέσεις με τους Ευρωπαίους συμμάχους, που φαίνονται δυσαρεστημένοι με την Αμερικανική πολιτική η οποία δημιούργησε το μεγάλο προσφυγικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που η Ευρώπη φάνηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει. Ο Πούτιν θα θεωρηθεί υπεύθυνος για τα νέα κύματα προσφύγων.

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του γνωστού Αμερικανού αναλυτή Paul Craig Roberts, η Ρωσική ιστοσελίδα Sputnik ανέφερε ότι, ορισμένοι σημαντικοί σύμβουλοι του Ομπάμα τον συμβούλεψαν να αποσύρει τις Αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία και να εγκαταλείψει το σχέδιό του να ανατρέψει τον Άσαντ. Τον συμβούλεψαν επίσης να συνεργαστεί με τη Ρωσία προκειμένου να σταματήσει η ροή προσφύγων προς την Ευρώπη, καθώς οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το μεγάλο κόστος της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Του είπαν ακόμα, ότι η ηλιθιότητα των πολιτικών που ακολουθούν οι νεοσυντηρητικοί, απειλούν την αυτοκρατορία της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη.

Ο δεύτερος στόχος, είναι να σύρουν τη Ρωσία σε αυτό που οι ΗΠΑ θέλουν να αποφύγουν: έναν ατέλειωτο πόλεμο φθοράς. Ο Πούτιν μπορεί να παγιδευτεί σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, αλλά μάλλον όχι για τόσο μακρά περίοδο. Αυτό που απέτυχαν να κάνουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Ουκρανία, μπορεί να το πετύχουν τώρα στη Συρία.

Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν ενδεχομένως να εξοπλίζουν μαχητές στη Συρία, κρατώντας τον Πούτιν απασχολημένο τουλάχιστον μέχρι τις Αμερικανικές εκλογές του 2016. Με μια περισσότερο πρόθυμη μαριονέτα από τον Ομπάμα, που θα ακολουθήσει πιστά την ατζέντα των νεοσυντηρητικών, η Ουάσιγκτον ίσως σχεδιάζει να ανοίξει ένα νέο μέτωπο στα Ρωσικά σύνορα. Είτε εκλεγεί η Χίλαρι Κλίντον, είτε οποιοσδήποτε Ρεπουμπλικάνος, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν τέτοιες πολιτικές. Τα Δυτικά ΜΜΕ εστίασαν πρόσφατα στη νίκη του Alexander Lukashenko στις εθνικές εκλογές στη Λευκορωσία και επιμένουν να τον αποκαλούν ως 'τον τελευταίο δικτάτορα της Ευρώπης'.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Lukashenko τάχθηκε ανοιχτά κατά της 'θεραπείας σοκ' Δυτικής προέλευσης, κατά τη διάρκεια της μετάβασης στη μετα-Σοβιετική εποχή. Είναι η 'θεραπεία' που εφάρμοσε η μαφία του ΔΝΤ στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 90, καταστρέφοντας την οικονομία της. Είναι η ίδια 'θεραπεία' που επιβάλλεται εδώ και πέντε χρόνια στην Ελλάδα, καταστρέφοντάς την συστηματικά. Ίσως τα διάφορα Αμερικανικά think tanks να σχεδιάζουν άλλη μια 'έγχρωμη επανάσταση' στη Λευκορωσία αυτή τη φορά, καθώς το παιχνίδι στην Ουκρανία φαίνεται χαμένο, τουλάχιστον για την ώρα.

Από τη άλλη, η αποτελεσματικότητα του Πούτιν στη Συρία μπορεί να αποτελέσει μπούμερανγκ για τα σχέδια των Αμερικανών. Σε περίπτωση που οι Ρωσικές δυνάμεις μαζί με τον Συριακό στρατό και τους υπόλοιπους συμμάχους, καταφέρουν να 'καθαρίσουν' τη Συρία και το Ιράκ από τους Τζιχαντιστές, μέσα από μια ταχεία, ευρείας κλίμακας επιχείρηση, ο Πούτιν θα 'κερδίσει πόντους' στη διεθνή κοινότητα. Ενώ η Δύση θα φανεί ακόμα πιο αναξιόπιστη. Θα είναι μια σημαντική ήττα για το Δυτικό μπλοκ στο νέο ψυχρό πόλεμο.

Ωστόσο, κάθε πλευρά έχει τώρα να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα. Όσο υπάρχουν φανατικοί που είναι αποφασισμένοι να σκοτωθούν σε επιθέσεις αυτοκτονίας, κανένας στρατός και καμία τακτική δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξαλείψουν το χάος. Και ακόμα χειρότερα, τέτοιες ενέργειες σχεδιάζονται ήδη μακριά από τις εμπόλεμες ζώνες, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους, όπως πρόσφατα στο μακελειό της βομβιστικής επίθεσης στην Άγκυρα.

Το γεγονός αυτό, δείχνει ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να έχει και έναν τρίτο στόχο μέσα από την άμεση εμπλοκή της Ρωσίας στο Συριακό μέτωπο: να 'μετατοπίσει' τέτοιου είδους επιθέσεις από Δυτικούς στόχους μέσα στη Ρωσική επικράτεια και ειδικά σε περιοχές 'υψηλού κινδύνου' για τους Ρώσους, όπως ο Καύκασος. Έτσι ο Πούτιν θα έχει άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα να αντιμετωπίσει, πέρα από ένα πιθανό αδιέξοδο στη Συρία, μια ακόμα 'έγχρωμη επανάσταση' στα Ρωσικά σύνορα και ένα νέο γύρο οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας.

Τα προεόρτια άρχισαν ήδη με την χθεσινή επίθεση με όλμους κατά της Ρωσικής πρεσβείας στη Δαμασκό, ενώ ο επικεφαλής του Μετώπου Al-Nusra στη Συρία, Abu Mohamed al-Jolani, κάλεσε τους Τζιχαντιστές στον Καύκασο να επιτεθούν κατά Ρώσων πολιτών και στρατιωτών, ως αντίποινα για τις αεροπορικές επιδρομές της Ρωσίας στη Συρία.

Διαβάστε περισσότερα

5.000 γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Μέγα αμάρτημα η απληστία. Ενα από τα επτά θανάσιμα. Με δαίμονά της τον Μαμμωνά, σύμφωνα με την εκκλησιαστική γεωγραφία αμαρτιών και δαιμονίων. Την ψυχή του ας την κάνει ό,τι θέλει ο καθένας. Η πλεονεξία, όμως, είναι κατεξοχήν κοινωνικό αμάρτημα. Αντικοινωνικό δηλαδή. Δεν διαπράττεται εν κενώ, αλλά μέσα στον κόσμο και εναντίον του. Ο φιλοτομαριστής άπληστος αδιαφορεί αν η βουλιμία του ικανοποιείται (πάντοτε μερικώς και προσωρινά) εις βάρος των άλλων, των αδυνάμων ή των νομοταγών. Ισα ίσα, αυτό είναι η μισή του ηδονή. Η απληστία, ωστόσο, όπως και οι λοιπές αμαρτίες, μπορεί να μετατραπεί σε δόκανο. Και να πιαστεί μέσα του ο ίδιος ο αμαρτωλός. Κυριολεκτικά αυτοσαγηνευόμενος. Αυτό συνέβη και με τους 5.000 όχι κατά τίτλο, αλλά μόνο κατά μισθό γενικούς γραμματείς. Πληροφορηθέντες ότι επίκειται μείωση κατά 25% των απολαβών του πολιτικού προσωπικού, έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για τα «κεκτημένα» τους. Αποκαλύφθηκαν έτσι τα «κρυφά μισθολόγια». Και μάθαμε από τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορο Βερναρδάκη ότι 5.000 υπάλληλοι, κυρίως επιστημονικών ειδικοτήτων, απασχολούμενοι σε ΝΠΙΔ, έχουν καθαρές αποδοχές 2.800 ευρώ μηνιαίως. Τον μισθό του γενικού γραμματέα. Χωρίς να τον δικαιούνται.

Ουδείς εκ των 5.000 αυτενήργησε. Δεν αποφάσισαν ένα ωραίο πρωί ν’ αυξήσουν μόνοι τους τον μισθό τους. Απαίτησαν την αύξηση, βρήκαν ευήκοα ώτα και την επέβαλαν. Τα ευήκοα ώτα ήταν κυβερνητικά. Κάποιας από τις προ του 2015 κυβερνήσεις. Η μισθολογική εξίσωση έγινε μέσω διατάξεων που περνούσαν κατά καιρούς σε νομοσχέδια. Με το τέχνασμα των τροπολογιών και μεταμεσονυκτίως; Δεν έγινε γνωστό. Δεν είναι, όμως, αυτό το σοβαρότερο κενό στην πληροφόρησή μας. Για να μη μείνει και αυτή η αποκάλυψη στου δρόμου τα μισά, ως συνήθως, πρέπει να δημοσιευθεί κάποια στιγμή ο κατάλογος όσων κυβερνώντων αποφάσισαν (σε καιρούς βαριάς λιτότητας) να δράσουν σαν πάτρωνες προνομιούχων, εξυπηρετώντας ομαδούλες συμφερόντων. Εντάξει. Ας μην κοινοποιηθούν τα ονόματα των άπληστων υπαλλήλων, οι φαρισαίοι άλλωστε θα πουν ότι προσβάλλονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Ας κατονομαστούν, όμως, όσοι τους διευκόλυναν νομοθετικά. Για να μη στιγματίζεται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Αμέσως έπειτα θα πρέπει να προσδιοριστεί πόσα από τα μηνιαία 2.800 ευρώ ήταν προϊόν οιονεί υπεξαίρεσης. Χίλια; Πεντακόσια; Τόσοι υπάλληλοι επί τόσα παραπανίσια ευρώ επί τόσα τα χρόνια του καθενός. Ωστε να μάθουμε ποια η φύρα του Δημοσίου. Σταγόνες στον ωκεανό; Ισως. Μα και ο ωκεανός από σταγόνες αποτελείται. «Σταλαματιά σταλαματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά» δεν μαθαίναμε όταν διδασκόμασταν τα αγαθά της αποταμίευσης;

Μετά τον υπολογισμό, ας απαιτηθεί η επιστροφή τους. Μια και, σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα, δεν είναι απλώς μη δεδουλευμένα, αλλά κλοπιμαία με την κάλυψη του υποτιθέμενου φύλακα: του κράτους. Για να μην τους αντιγράψουμε δε στην απληστία απαιτώντας όλα τα αχρεωστήτως καταβληθέντα εδώ και τώρα, ας ενταχθούν στη ρύθμιση των 100 δόσεων οι παρατύπως ευεργετηθέντες. Ανθρωποι είναι κι αυτοί.

Διαβάστε περισσότερα

Σκέτη ντροπή (αλλά “αριστερή”)…

Αυτά «παλιά». Αλλά, ως γνωστόν, ο ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει με το «παλιό»…

    Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ντροπιάζει τον τόπο. Όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι. Η διαφορά της με τους προηγούμενους είναι ότι οι σημερινοί νομίζουν ότι μπορούν να προσβάλουν και να μαγαρίζουν και την έννοια «Αριστερά».
    Εξηγούμαστε:    
    Τα προηγούμενα 5 χρόνια η φορολεηλασία οθωμανικού τύπου, η αρπαγή μισθών και συντάξεων βαφτίστηκαν «πατριωτισμός». Τα χαράτσια βαφτίστηκαν «αλληλεγγύη». Το συμφέρον των πολυεθνικών που χαίρουν φοροασυλίας βαφτίστηκε «εθνικό συμφέρον». Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου βαφτίστηκε «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας». Η αιθαλομίχλη της μείωσης του επιδόματος θέρμανσης βαφτίστηκε «σωτηρία». Το πέρασμα από το ένα Μνημόνιο στο άλλο βαφτίστηκε πότε «ευλογία» και πότε «έξοδος από τα Μνημόνια».
    Τι άλλαξε από όλα αυτά με τον κύριο Τσίπρα και την κυβέρνησή του; Τίποτα δεν άλλαξε. Ούτε καν η ξεφτίλα. Η οποία συνεχίζεται ακάθεκτη.
    Προσέξτε: Ακριβώς ένα χρόνο πριν, η προηγούμενη κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου έφτασε στο ακρότατο όρια εξευτελισμού. Μετά από υπόδειξη της τρόικας άλλαξε τον νόμο για την ρύθμιση των 100 δόσεων που η ίδια είχε ψηφίσει πριν από μόλις 10 μέρες.
    Ήταν μια κίνηση που αποκάλυπτε ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο τη σχέση «ανεξαρτησίας» του πολιτικού συστήματος απέναντι και στον τελευταίο χαρτογιακά της ΕΕ και του ΔΝΤ που με ένα «e-mail» είχε τη δυνατότητα να ανατρέπει ψηφισμένους νόμους της ελληνικής (αστικής) δημοκρατίας.
    Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για την «μπανανία», για την «αποικιοκρατία», για την «αναξιοπρέπεια» στην οποία είχε οδηγηθεί η χώρα. Ήταν η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ θα «έδιωχνε» την τρόικα και θα «καταργούσε» τα Μνημόνια…
    Τι βλέπουμε να γίνεται σήμερα; Αρκεί μια ματιά στο περίφημο «πολυνομοσχέδιο» της κυβέρνησης: Δεν υπάρχει ρύθμιση στην οποία να προχώρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ το προηγούμενο 7μηνο που τώρα να μην την παίρνει πίσω!
    Με τον ίδιο τρόπο που οι Σαμαράς – Βενιζέλος προσκυνούσαν τους καλούς μας εταίρους και δανειστές, με τον ίδιο τρόπο, άρον – άρον, οι Τσίπρας – Καμμένος βάζουν την ουρά στα σκέλια και ξηλώνουν όσα οι ίδιοι ψήφισαν μερικούς μήνες πριν: Από την ρύθμιση για τις 100 δόσεις μέχρι τις ρυθμίσεις για τους ανασφάλιστους.
    Ο,τι ψίχουλο χρησιμοποίησαν για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου την περίοδο της «διαπραγμάτευσης», τώρα το ακυρώνουν και το διαγράφουν.
    Αυτή είναι η πρώτη και δεύτερη φορά «αριστερή» κυβέρνηση: Εξίσου αναστατωμένη, πανικοβλημένη, αναμαλλιασμένη, κάθιδρη, πελιδνή, κάτωχρη και υπάκουη κορασίδα απέναντι στα «κουαρτέτα» και τους «αξιολογητές» με τουςπροηγούμενους.
    Οι κήρυκες της «περηφάνιας», της «αξιοπρέπειας» και της «ανεξαρτησίας» έρχονται τώρα και

• αλλάζουν νόμους (τους ίδιους νόμους που τους είχαν κάνει σημαία),
• ανασκολοπίζουν νόμους (τους ίδιους νόμους που είχαν δηλώσει πεντακόσιες φορές ότι «δεν αλλάζουν»),
• «μετατρέπουν» νόμους (τους νόμους που τους εμφάνιζαν ως το αγλάισμα της κοινωνικής τους ευαισθησίας), 
• κόβουν και ράβουν νόμους (τους ίδιους νόμους που τους ψήφισαν μετά χορδών και οργάνων)

ώστε να εναρμονιστούν με τα δικά τους, με τα «αριστερά» Μνημόνια.


   
    Εδώ βρισκόμαστε τρεις βδομάδες μετά τις εκλογές. Ένα ολόκληρο κράτος, μια ολόκληρη κυβέρνηση – η ίδια κυβέρνηση που μιλάει για «περηφάνια», για «αξιοπρέπεια», για «ανεξαρτησία» – κάνει ό,τι κωλοτούμπα υπαγορεύουν ντόπιοι και ξένοι «οργανοπαίκτες» που προφανώς θα είχαν διασκεδάσει πολύ με εκείνες τις δηλώσεις του Τσίπρα για τα «πεντοζάλια»…
    Θα πουν κάποιοι ότι «όλα αυτά ήταν γνωστά» και ότι ο «λαός τα ενέκρινε στις εκλογές». Θαυμάσια προσέγγιση. Αλλά τότε γιατί δεν βγαίνουν να μας πουν φόρα – παρτίδα ότι η ερμηνεία τους για τις εκλογές είναι
ότι ο λαός λατρεύει τα Μνημόνια (που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε); Πως ο λαός αρέσκεται στη λιτότητα; Οτι οι συνταξιούχοι περιμένουν πως και πως τις νέες μειώσεις στις συντάξεις τους;
    Αν θεωρούν τις εκλογές σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ που εξαγνίζει το αμάρτημα της πολιτικής εξαπάτησης, της πολιτικής δημαγωγίας, του πολιτικού εκβιασμού και της πολιτικής της φτώχειας, ας το πουν ευθέως.
    Άλλοι θα ισχυριστούν, ίσως, πως η στάση της κυβέρνησης είναι «αναγκαστική» αφού, «τι να κάνουμε, ο Τσίπρας προσπάθησε αλλά η Ελλάδα είναι μια αδύναμη χώρα».
    Εξίσου θαυμάσια προσέγγιση. Μόνο που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Αντίθετα ισχύει εκείνο που έλεγε ο Τσίπρας όταν κυβερνούσε ο Σαμαράς. Ότι, δηλαδή, κάνουνε τους «μάγκες» στους εργάτες, στους συνταξιούχους και στους αδύναμους, αλλά στους μέσα και στους έξω ισχυρούς κάθονται σούζα. Πως ότι κάνουν δεν το κάνουν από «αδυναμία» αλλά από επιλογή.
    Αυτά έλεγε τότε ο Τσίπρας. Και είχε δίκιο. Τώρα, λοιπόν, που κάνει κι αυτός τα ίδια με τον Σαμαρά ισχύει και για την δική του κυβέρνηση ό,τι ακριβώς ίσχυε για τις κυβερνήσεις των προκατόχων του.
    Εν ολίγοις δεν είναι αθώοι γιατί είναι «μικροί» και «λίγοι». Είναι μικροί και λίγοι γιατί είναι συνένοχοι. Όπως και οι προηγούμενοι.
    Δεν επιδεικνύουν «αριστερή» (τρομάρα τους) δουλικότητα και υποτέλεια «κατ’ ανάγκη», αλλά κατ΄ επιλογή. Όπως και οι προηγούμενοι.
    Δεν είναι αθώοι γιατί «πιέζονται». Είναι ένοχοι γιατί, τελικά, ό,τι κάνουν το κάνουν σε συμμαχία με το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο. Όπως και οι προηγούμενοι.
    Το γεγονός ότι αυτοί όσα κάνουν τα κάνουν με πασπάλισμα από «αντιολιγαρχική» ρητορεία και με «αριστερές» κορώνες συνιστά μεν μια αστειότητα που, όμως, παρότι εξοργιστική, δεν αλλάζει και τίποτα από την ταυτότητα των συμφερόντων που εκπροσωπούν.
    Πρόκειται για τα συμφέροντα μιας τάξης που η εξάρτηση και η δουλικότητά της είναι η άλλη όψη του νομίσματος της πολιτικής της εξουσίας και που κάθε φορά που οι πολιτικοί της εκπρόσωποι (σσ: δεξιοί και «αριστεροί») την βαφτίζουν «αδυναμία» και την επικαλούνται σαν άλλοθι, θυμίζουν τον τύπο που σκότωσε τους γονείς του και πήγε στο δικαστήριο ζητώντας επιείκεια γιατί ήταν ορφανός…
enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Χανς-Βέρνερ Ζιν: Η Ελλάδα χρειάζεται νέο κούρεμα χρέους -Να πληρώσουν και οι πλούσιοι

Η Ελλάδα και η Πορτογαλία δεν μπορούν να ανατάξουν τα δημόσια οικονομικά τους μόνες τους, εκτιμά ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς-Βέρνερ Ζιν, ο οποίος ζητεί κούρεμα του χρέους και των δύο χωρών, αλλά και αναγκαστικές εισφορές από τους πλούσιους πολίτες των χωρών της νότιας Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση.
«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο κούρεμα του χρέους της και αυτή τη φορά θα επιβαρυνθούν οι δημόσιοι πιστωτές της», αναφέρει ο Ζιν στο νέο του βιβλίο, όπως γράφει η εφημερίδα Die Welt η οποία έχει στην κατοχή της ένα αντίτυπο.
Εκτός από την Ελλάδα και η Πορτογαλία δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το μεγάλο κρατικό της χρέος, σημειώνει ο πρόεδρος του Ifo στο βιβλίο του.
«Η κατάσταση της Πορτογαλίας εδώ και καιρό δεν είναι τόσο κακή, όμως παρόλα αυτά είναι αρκετά άσχημη ώστε να μην μπορεί να την αντιμετωπίσει. Η Πορτογαλία είναι επίσης υποψήφια για αναδιάρθρωση του χρέους της», προσθέτει.
Ο οικονομολόγος ζητεί να πραγματοποιηθεί μια διάσκεψη για το χρέος, στην οποία θα αποφασιστεί επισήμως μια ελάφρυνση του χρέους.
Πάντως ο Ζιν δεν θεωρεί ότι θα αποτελέσουν λύση στο πρόβλημα προτάσεις όπως παράταση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών ή μείωση των επιτοκίων. «Τα κρυφά κουρέματα του χρέους δεν είναι πραγματικές λύσεις, αλλά απόπειρες συγκάλυψης που θα επιτρέψουν στους δημόσιους πιστωτές να κρύψουν τις απώλειες στα βιβλία τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όμως, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ifo, ένα κούρεμα του χρέους δεν αρκεί για να λυθεί το πρόβλημα.
Όπως τονίζει ο Ζιν στο βιβλίο του, το οποίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη, οι πλούσιοι πολίτες των χωρών που αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση θα πρέπει να αναγκαστούν να συμμετάσχουν στην προσπάθεια για την αντιμετώπισή της.

Διαβάστε περισσότερα

Χαίρε ω χαίρε λευτεριά!

     Σήμερα συμπληρώνονται 71 χρόνια από την ίσως πιο συγκλονιστική μέρα που έζησε η Αθήνα στην σύγχρονη Ιστορία της.
    Ήταν 12 Οκτώβρη 1944, ημέρα Πέμπτη και ώρα 9.45πμ, όταν το κουρέλι του ναζισμού κατεβαίνει από την Ακρόπολη και ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους της πρωτεύουσας για να υποδεχτεί την Λευτεριά μετά από 1264 μέρες Κατοχής, τρόμου, θηριωδίας και ναζιστικής κτηνωδίας.
    Πριν ακόμα οι Γερμανοί προλάβουν να εκκενώσουν την Αθήνα, ο λαός της πρωτεύουσας, από τις συνοικίες και όλες τις γειτονιές της πόλης, από τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα υπουργεία και τα καταστήματα, ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους ζητωκραυγάζοντας για την απελευθέρωσή του.
    Κατά κύματα η λαοθάλασσα πλημμυρίζει την πλατεία Συντάγματος, την Πανεπιστημίου, την Σταδίου, την Ακαδημίας, το Ζάππειο, την πλατεία Ομονοίας.
    Μέσα σε λίγες ώρες κάθε σημείο της Αθήνας ντύνεται με γαλανόλευκες, συμμαχικές και κόκκινες σημαίες.
    Κάτω από τα τεράστια πανό του ΕΑΜ και του ΚΚΕ που υψώνονται στους δρόμους της Αθήνας, παρελαύνουν σε μια θύελλα ζητωκραυγών και ενθουσιασμού τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ που βδομάδες πριν την αποχώρηση των Γερμανών έχουν ήδη απελευθερώσει τους δήμους γύρω από την πρωτεύουσα.

    Ανήμερα της Απελευθέρωσης, σε έκτακτο παράρτημά του, ο «Ριζοσπάστης» στο σχόλιό του με τίτλο «ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!», γράφει:
«Χρόνια παλεύαμε νάρθης. Αιματοποτισμένοι οι δρόμοι μας, γεμάτα τα νεκροταφεία μας. Γκρεμισμένα τα σπίτια μας, χτικιό στα στήθη μας και κουρέλια σκεπάζουν το κορμί μας, μα κοίτταξέ μας φτερουγίζομε, λάμπομε! Η περηφάνεια λάμπει σαν φωτοστέφανος στων αγωνιστών τα κούτελα. Είμαστε εμείς που νικήσαμε τη σκλαβιά! Εμείς που σπάσαμε τις αλυσίδες! Εμείς που χύσαμε το αίμα μας! Εμείς που θα σε ξαναχτίσομε Ελλάδα Λεύτερη! Ανεξάρτητη, λαοκρατούμενη. Χωρίς τυράννους και τυραννίες. Χωρίς φασίστες και διχτάτορες. Ενας λεβέντικος λαός γιορτάζει σήμερα τη νίκη του. Η μεγάλη ηρωική καρδιά της Ελλάδας, η Αθήνα μας Αναστήνεται».
    Στο ρεπορτάζ της ίδιας μέρας διαβάζουμε:
«Ωρα έντεκα π.μ. - Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ - Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα - Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν - Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη».
     Και στη συνέχεια:
«Πριν φύγουν και οι τελευταίοι Ούννοι ο λαός ξεχύθηκε με σημαίες και ζητωκραυγές στους δρόμους. Απ' το Πανεπιστήμιο, απ' τις Τράπεζες, απ' όλα τα κέντρα οι τηλεβόες του ΕΛΑΣ σαλπίζουν το χαρμόσυνο μήνυμα. Οι συνοικίες σε παραλήρημα ενθουσιασμού ετοιμάζονται για το μεγάλο γιορτασμό. Στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη αντιπροσωπείες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατέθεσαν στεφάνι. Εξαλλος από τον ενθουσιασμό ο συγκεντρωμένος κατά χιλιάδες λαός ζητωκραύγαζε. Δακρύζοντας οι πολίτες αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο (...)».
                                  
    Την επομένη της Απελευθέρωσης, την Παρασκευή 13 Οκτώβρη 1944, η εφημερίδα στο ρεπορτάζ με τίτλο «ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ», ανάμεσα στα άλλα έγραφε:
    «Χάθηκε το βρωμερό κουρέλι του φασισμού απ' την Ακρόπολη. Τούτο το σύνθημα περίμενε η Αθήνα. Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή, το στιλέτο του προδότη, η αδάμαστη Αθήνα, που τρία χρόνια πάλεψε, ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει τη Νίκη, να γιορτάσει τη Λευτεριά της. Πέντε λεφτά φτάσανε για να κολυμπήσει όλη η πόλη στο γαλάζιο. Για ν' ανέβουν οι ΕΠΟΝίτες στα καμπαναριά και ν' αντηχήσουν χαρούμενα οι καμπάνες. Διαδηλώσεις, που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα, ξεχύνονται από παντού. Από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια ένα ρεύμα είναι ο κόσμος. Γελούν, δακρύζουν, αγκαλιάζονται.
    Λευ-τε-ρω-θή-κα-με ! Νι-κή-σα-με !
Και πάνω απ' όλα, μια φωνή που αγκαλιάζει όλη την Αθήνα, που κλείνει όλους τους σκληρούς τρίχρονους αγώνες, όλη την πίστη στη λευτεριά, όλη τη χαρά της Νίκης: Ε-Α-Μ ! Ε-Α-Μ !(...)
    Ανεβασμένοι στ' αυτοκίνητα, ρίχνουν οι ΕΑΜίτες τα συνθήματα, που τ' αρπάζει με μια φωνή ο κόσμος και τα κάνει βουή και σάλπισμα για να φτάσουν απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας. Κανένα άσυλο στους προδότες! Λευτεριά - Λαοκρατία!
    Από τον εξώστη του Μετοχικού ακούγεται η φωνή του ΚΚΕ (...). Κι η θριαμβευτική κραυγή, η κραυγή της Ελλάδας, αντηχεί ατέλειωτη, ΕΑΜ - ΚΚΕ. ΕΛΑΣίτες περνούν σ' αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Ακράτητος ο κόσμος τους κυκλώνει: Ζήτω ο Λαϊκός Στρατός! Ζήτω ο Στρατός της Λευτεριάς μας! Το δίκοχο του ΕΛΑΣίτη, όπου εμφανιστεί, ξεσηκώνει θύελλα ενθουσιασμού.
    (...) το πένθιμο εμβατήριο αντηχεί από χιλιάδες στόματα που υπόσχονται πίστη στον αγώνα, το τελικό τσάκισμα του Φασισμού και τη Λαοκρατία (...)».

     Στη λαοθάλασσα των εκατομμυρίων πατριωτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζητωκραύγαζαν το θάνατο του αγκυλωτού στις 12 Οκτώβρη 1944, προσπαθούν «να χωθούν» ετεροχρονισμένα και κάποιοι αποδεδειγμένα απόντες, ισχυριζόμενοι ότι «ήταν και αυτοί εκεί».
    Είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να κρύψουν την απουσία των προγόνων τους και τη δική τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Τότε όλοι οι Έλληνες ήταν “ένα”ί»….
                          
    Όμως:

• Ο ελληνικός λαός που πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, σε σχέση με τους άλλους, εκέινους που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους - μαζί με το χρυσό της χώρας – και τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου, δεν είναι «ένα», είναι «δυο – και μάλιστα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους – πράγματα». 
• Ήταν άλλο πράγμα το ΕΑΜ κι άλλο εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ, οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα..

                           

• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ' τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο εκείνοι που για να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο ζητούσαν «εντυπωσιακή» ιμπεριαλιστική επέμβαση ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα και τηλεγραφούσαν στον Τσόρτσιλ τα εξής: 

«Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν»(Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944, τηλεγράφημα προς τον Τσόρτσιλ).

• Άλλο πράγμα ήταν να κατεβάζεις την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη κι άλλο πράγμα να εξεγείρεσαι εναντίον «της αντεθνικής ταύτης ενεργείας» («Αθηναικά Νεα», 2/6/1941)

   

• Άλλο πράγμα να κατεβάζουν ο Γλέζος και ο Σάντας την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη κι άλλο πράγμα να καταγγέλλεις  το κατέβασμά της σαν «έγκλημα παραφρόνων»! Απολαύστε τον σχετικό «πατριωτισμό» (Βραδυνή, 2/6/1941):

    «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπηξαίρεσαν εν ώρα νυκτός, την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. (…) Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο (…) πράξιν (…).  Το Ελληνικό Έθνος αποδέχθη την σημαίαν του Νέου Ράιχ, που δημιούργησεν η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίλτερ, ως σημαίαν ενός υπό πάσαν άποψιν μεγάλου και ανέκαθεν φίλου προς την Ελλάδα λαού, ως εν σύμβολον αποκαταστάσεως μιας ειρηνικής περιόδου, ως εν σύμβολον δικαιοσύνης (…) και πολιτισμού. Και είναι βέβαιον ότι αν ο δράσται του εγκλήματος της, περιήχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».

    Επιπλέον:

• Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο οι μαυραγορίτες, τα κόμματά τους και οι εφημερίδες που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν: 

    «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Ελληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών»(«Καθημερινή», 1/6/1941).
        Και κάτι ακόμα:   

• Άλλο πράγμα οι εκτελεσμένοι στον τοίχο της Καισαριανής κι άλλο πράγμα οι «Τσολάκογλου» και οι «Ραλληδες». Άλλο πράγμα ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο  δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Πρόκειται για τον αντιπρόεδρο στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη, της κυβέρνησης δηλαδή των γερμανοτσολιάδων που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». 

    Κάτι τέτοιοι σαν τον Τσιρονίκο, με τέτοια «πατριωτική» προϋπηρεσία, είναι που απαρτίζουν τους «ήρωες» της Χρυσής Αυγής, η οποία εμφανίστηκε στο νομαρχιακό συμβούλιο της Αθήνας να συμφωνεί με τις εκδηλώσεις εορτασμού της απελευθέρωσης της Αθήνας…
    Δείτε, λοιπόν, ποιοι «γιορτάζουν»:
    Στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής, στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα ο ναζισμός τους, δημοσιεύτηκε κείμενο (τεύχος Δεκέμβρη 1983) υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής:
«Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ».
    Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

   
    Το συμπέρασμα είναι προφανές: Η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, «μαζί» και «ενωμένος» στον αγώνα για την Απελευθέρωση και στη γιορτή για την Απελευθέρωση ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Οι δοσίλογοι και οι πατριδοκάπηλοι ήταν - και θα είναι πάντα - στην άλλη μπάντα.
  
Νίκος Μπογιόπουλος

Διαβάστε περισσότερα