Νεοφιλελεύθερα μοντέλα... για τα σκουπίδια

Η κατάρρευση της διαχείρισης των απορριμάτων από ιδιώτες στη Νορβηγία, εκτός από διάψευση των νεοφιλελεύθερων μύθων είναι και μια υπενθύμιση ότι στην Ελλάδα η αντιπαράθεση σταματά στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, πετώντας στα «σκουπίδια» το ζήτημα του σχεδιασμού.

Mία από τις πολιτικές εμμονές των υποστηρικτών της σαρωτικής «συρρίκνωσης» του κράτους είναι η παραχώρηση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες, την ώρα που η Νορβηγία επανέφερε τη διαχείριση στους Δήμους μετά το φιάσκο των ιδιωτών. Ανεξάρτητα​ όμως από το οικονομικό καθεστώς, η τεχνολογική απόσταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Νορβηγία είναι τεράστια καθώς οι ​Σκανδιναβοί διαθέτουν προηγμένες μορφές διαχείρισης και αξιοποίησης στερεών αποβλήτων.
Η χρεοκοπία στη ​Νορβηγία έδειξε τα αδιέξοδα ενός οικονομικού μοντέλου που συνιστά λεηλασία δημόσιας περιουσίας, υποδομών και πλούτου που παράγει ο πολίτης και δεν επιστρέφει σ' αυτόν. Στο τέλος της ημέρας, συνειδητοποίησαν οι Νορβηγοί πως η διαχείρηση είναι προβληματική, ο δημότης πληρώνει περισσότερα, οι εργαζόμενοι υποβαθμίζονται εργασιακά και μισθολογικά και το δημόσιο συμφέρον πλήττεται.

Γι' αυτό και κατέρρευσε ακόμη και σε μια χώρα όπου ο καπιταλισμός έχει «ανθρώπινο πρόσωπο» κλονίζοντας τον κυρίαρχο πυλώνα του κοινωνικού κράτους. Αν αυτά συμβαίνουν στη ​Σκανδιναβία, φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί στην Ελλάδα αν η διαχείριση περάσει σε ιδιώτες ενώ για την κατάσταση δεν θα λογοδοτεί ο αιρετός αλλά κάποιος απρόσωπος ιδιώτης.
Όμως ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης, είναι επιτακτική ανάγκη η χώρα να εξορθολογίσει το σχεδιασμό και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μιας βιώσιμης διαχείρισης καθώς μέχρι σήμερα η διαχείριση απαντά σε διαφορετικές ανάγκες από αυτές της κοινωνίας.

Διαβάστε περισσότερα

1789: Έφοδος στη Βαστίλη – «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη»

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Στις 14 Ιούλη 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση . Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1789, η Συντακτική Συνέλευση ψηφίζει τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», ένα κείμενο με κοσμοϊστορική σημασία.

«Οι άνθρωποι γεννιούνται και είναι ελεύθεροι και έχουν ίσα δικαιώματα», τονίζεται στη Διακήρυξη, σε μια εποχή που στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη οι άνθρωποι ήταν ακόμη δούλοι.

Σε εκείνες τις συνθήκες της φεουδαρχικής και απολυταρχικής τάξης πραγμάτων, οι αντιφεουδαρχικές και αστικοδημοκρατικές αρχές της Διακήρυξης παίζουν ρόλο προοδευτικό για τη Γαλλία, την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.

Το σπέρμα, βέβαια, των πεπερασμένων ορίων της αστικής κοινωνίας, ως μιας ακόμα εκμεταλλευτικής κοινωνίας, υπάρχει μέσα από την ίδια τη γέννησή της.

Το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, ως ιερής και απαραβίαστης αρχής της νέας αστικής κοινωνίας, συνιστά την είσοδο σε μια νέα μορφή εκμετάλλευσης – καπιταλιστική αυτή τη φορά – ανθρώπου από άνθρωπο.

Όπως ακριβώς και η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση , η Γαλλική Επανάσταση ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ιστορικών γεγονότων με παγκόσμιο αντίκτυπο και περιεχόμενο.

«Η αστική τάξη έπαιξε στην Ιστορία ένα ρόλο επαναστατικό, ποδοπάτησε όλες τις φεουδαρχικές, πατριαρχικές και ειδυλλιακές σχέσεις, για να μην αφήσει να υπάρχει άλλος θεσμός ανάμεσα σε άνθρωπο με άνθρωπο από το ψυχρό συμφέρον, τη σκληρή «πληρωμή τοις μετρητοίς»»,

τονίζουν στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» οι Μαρξ – Ενγκελς, περιγράφοντας τον κόσμο που δημιουργήθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση.

Το πέρασμα από τον Λουδοβίκο τον 16ο και την Αντουανέτα στη μορφή της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ήταν μια διαδικασία που συμπαρέσυρε τα πάντα: Τους υφιστάμενους φεουδαρχικούς θεσμούς, την αντίληψη περί ηθικής, το ρόλο της θρησκείας, τον τρόπο εισόδου στην πολιτική δράση, οτιδήποτε, δηλαδή, αποτελούσε τις προκαταλήψεις και τις δοσμένες συνθήκες στο πλαίσιο της παλιάς κοινωνίας που αποτελούσαν πλέον φραγμό για το νέο που γεννιόταν.

«Η πάλη της αστικής τάξης εναντίον των ευγενών και της φεουδαρχίας, είναι η πάλη της πόλης εναντίον της υπαίθρου, η πάλη της βιομηχανίας εναντίον της φυσικής οικονομίας, και τα αποφασιστικά όπλα των αστών στον αγώνα αυτόν, ήταν η οικονομική τους δύναμη, που αυξανόταν αδιάκοπα στο μέτρο που αναπτυσσόταν η βιομηχανία, που στην αρχή ήταν χειροτεχνική κι αργότερα εξελίχθηκε στη μανουφακτούρα και η εξάπλωση του εμπορίου»,

σημειώνει ο Ενγκελς.

Η σύγκρουση, επομένως, ήταν αναπόφευκτη, με την Ιστορία να επιβεβαιώνει πλήρως τα λόγια του Μαρξ: 

«Η βία είναι μαμή για κάθε παλιά κοινωνία που εγκυμονεί μία καινούργια».

Είναι κάτι που θέλουν να το ξεχνούν οι σύγχρονοι αστοί όταν γίνεται λόγος για την ανατροπή της δικής τους – και ξεπερασμένης πια – κοινωνίας. Για να υπηρετήσουν το ιδιοτελές ταξικό τους παραμύθι, περί «αιώνιου» και «αμετάκλητου» καπιταλισμού, ξαναγράφουν την Ιστορία χωρίς να συμπεριλαμβάνουν τα κεφάλαια της αμείλικτης βίας που άσκησαν κατά των φεουδαρχών, όταν οι τελευταίοι, χρησιμοποιώντας βία φυσικά, αρνήθηκαν πεισματικά να παραμερίσουν ειρηνικά από το προσκήνιο της Ιστορίας.

Σήμερα, 228 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση , ο Ροβεσπιέρος, ο Σαιν Ζυστ, ο Μαρά, ο Δαντόν, ακόμα και οι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού, από τον Βολταίρο μέχρι τον Μοντεσκιέ, δεν πολυαναφέρονται, αφού «προσιδιάζουν» πολύ με ό,τι η σημερινή άρχουσα τάξη βαφτίζει «τρομοκρατία».

Πίνακας εποχής όπου απεικονίζεται η έφοδος στο φρούριο της Βαστίλης

Στην 228η επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης είναι σαφές ότι κανένα από τα προτάγματά της, τίποτα από το τρίπτυχο «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη», δεν ικανοποιήθηκε, όσον αφορά την τάξη που υφίσταται την εκμετάλλευση του κεφαλαίου, την τάξη που παράγει τον πλούτο, διατηρώντας για τον εαυτό της ένα και μόνο δικαίωμα: Να «πουλά» μέσω του οικονομικού καταναγκασμού την ύπαρξή της στον κεφαλαιοκράτη.

Η ώρα, επομένως, του επόμενου βήματος της ανθρωπότητας – με εφόδιο την τεράστια εμπειρία των όσων συντελέστηκαν στον κόσμο με ορόσημο το 1917 – είναι υπερώριμη.

Άλλωστε, τόσο ο απολογισμός της αναμφισβήτητης προσφοράς της Γαλλικής Επανάστασης , όσο και των φραγμών που πλέον θέτει η κυρίαρχη τάξη που γεννήθηκε το 1789, έχει γίνει με τρόπο αξεπέραστο:

«Μέσα σ’ αυτή την, ευνοϊκή γι’ αυτήν, πολιτική και νομική ατμόσφαιρα, η αστική τάξη αναπτύχθηκε γρήγορα και λαμπρά, και τόσο λαμπρά μάλιστα, που, αυτή τη στιγμή, δεν απέχει πολύ από το σημείο, που το 1789, βρισκόταν η τάξη των ευγενών. Γίνεται όλο και περισσότερο, όχι μόνο κοινωνικά περιττή, αλλά και εμπόδιο στην κοινωνική ανάπτυξη, και όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την παραγωγική δραστηριότητα και μεταβάλλεται όλο και περισσότερο, όπως στον καιρό τους οι ευγενείς, σε μια τάξη παρασιτική…» (Φρ. Ένγκελς, «Αντι-Ντύρινγκ»).

Τα γεγονότα 

Γκραβούρα εποχής που απεικονίζει τη Γενική Συνέλευση των Τάξεων

Ο λαός του Παρισιού ξεσηκώνεται κατά του βασιλιά και του φεουδαρχικού καθεστώτος της Γαλλίας. Πρώτος στόχος το τρομερό φρούριο της Βαστίλης, σύμβολο της εκμετάλλευσης αλλά και της καταπίεσης, όπου φυλακίζονταν οι «εχθροί» του θρόνου. Η πτώση της Βαστίλης σήμανε την έναρξη της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης.

Το αίτημα της ανερχόμενης αστικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να συγκληθεί η Γενική Συνέλευση των Τάξεων (είχε να συγκληθεί 175 χρόνια) αντιμετωπίζεται αρνητικά από το βασιλιά Λουδοβίκο τον 16^ο.

Στις αρχές του Ιούλη 1789, οι εκπρόσωποι της «τρίτης κάστας» επιβάλλουν τη σύγκληση της Συνέλευσης και της προσδίδουν ρόλο συντακτικό. Ο βασιλιάς αντιδρά και συγκεντρώνει δυνάμεις στο Παρίσι για να χτυπήσει τη Συνέλευση, ενώ στις 11 Ιούλη απολύει τον αγαπητό στο λαό υπουργό Οικονομικών Νέκερ. Στις 12 Ιούλη γίνονται οι πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στο λαό και το στρατό. Στις 13 Ιούλη, η πρωτεύουσα αναστατώνεται από τις κωδωνοκρουσίες, που καλούν το λαό να ξεσηκωθεί.

Οι δρόμοι και οι πλατείες πλημμυρίζουν από εργάτες, βιοτέχνες, μικρέμπορους, υπάλληλους και φοιτητές. Ο λαός αρχίζει να οπλίζεται με δεκάδες χιλιάδες όπλα, που άρπαξε από τους στρατώνες. Αλλά η κυβέρνηση κρατάει στα χέρια της ένα τρομερό φρούριο – τις φυλακές της Βαστίλης. Οι οχτώ πύργοι του φρουρίου αυτού, που προστατεύονταν γύρω γύρω από δυο βαθιά χαντάκια, έδιναν την εντύπωση πως το φρούριο αυτό ήταν το ακατάλυτο κάστρο της απολυταρχίας.

Στις 14 Ιούλη, πρωί πρωί, πλήθη λαού ορμάνε προς τα τείχη της Βαστίλης. Ο διοικητής του φρουρίου προστάζει τη φρουρά να ανοίξει πυρ. Αν και ο λαός έχει θύματα, ωστόσο συνεχίζει την επίθεση. Περνάνε τα χαντάκια και επιτίθενται εναντίον του φρουρίου. Οι ξυλουργοί και οι οικοδόμοι φτιάχνουν ό,τι χρειάζεται. Οι πυροβολητές περνάνε με το μέρος του λαού και χτυπάνε το φρούριο. Τα βλήματα σπάνε τις αλυσίδες μιας κινητής γέφυρας και ο λαός ορμάει και κυριεύει το φρούριο της Βαστίλης.

Η νικηφόρα εξέγερση στις 14 Ιούλη 1789 είναι η αρχή της επανάστασης.Ο βασιλιάς και το κόμμα των φεουδαρχών αναγκάζονται, κάτω από την πίεση των λαϊκών μαζών, να υποχωρήσουν. Ο Νέκερ επαναφέρεται στη θέση του και ο βασιλιάς δέχεται τις αποφάσεις της εθνοσυνέλευσης.

Τις μέρες αυτές, στο Παρίσι ιδρύεται το όργανο της αυτοδιοίκησης της πόλης – η δημοτική αρχή, που την αποτελούν αντιπρόσωποι των μεγαλοαστών. Συγκροτείται η αστική εθνοφρουρά με διοικητή τον μαρκήσιο Λαφαγιέτ, που ήταν αγαπητός στο λαό, γιατί είχε πάρει μέρος στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των βορειοαμερικανικών αποικιών της Αγγλίας.

Η πτώση της Βαστίλης έκανε τεράστια εντύπωση, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και πολύ πέρα από τα σύνορα της. Στη Ρωσία, στην Αγγλία, στα γερμανικά και στα ιταλικά κράτη, όλοι οι προοδευτικοί χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τα επαναστατικά γεγονότα του Παρισιού.

Διαβάστε περισσότερα

“Φυσέκι στους φασίστες” – Η επική μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία

Η Μάχη της Αμφιλοχίας ήταν η μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) ενάντια στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους. 
Έγινε στις 13 Ιούλη του 1944. Η εκτέλεση της επιχείρησης για την κατάληψη της πόλης ανατέθηκε στην VII Ταξιαρχία της 8ης Μεραρχία του ΕΛΑΣ, στη δύναμη της οποίας ανήκαν το 2/39 και το 24ο Σύνταγμα.
Η Ταξιαρχία είχε στρατιωτικό διοικητή τον Στάθη Αρέθα, μόνιμο ταγματάρχη πεζικού, και καπετάνιο το Γιάννη Χατζηπαναγιώτη, με το ψευδώνυμο Θωμάς. Με βάση τη Διαταγή Επιχειρήσεων2 το ΙΙΙ Τάγμα του 2/39 Συντάγματος με τους τρεις λόχους του είχε την κύρια ευθύνη για την κατάληψη της πόλης της Αμφιλοχίας.

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ (τρίτος από αριστερά) Πάνος Γιαννούλης που ήταν διοικητής λόχου στη Μάχη της Αμφιλοχίας

Ο Πάνος Γιαννούλης ήταν διοικητής του 1ου Λόχου του III Τάγματος του 2/39 Συντάγματος (στο σύνταγμα υπηρετούσαν και πολλοί άλλοι Λευκαδίτες) που ενήργησε μέσα στην πόλη (καπετάνιος της ανταρτοεπονίτικης ομάδας του 1ου Λόχου ήταν ο Τάσος Μανωλίτσης – Χάρος). Σύνθημα και παρασύνθημα της όλης επιχείρησης ήταν «φυσέκι στους φασίστες».

Φωτογραφία ανταρτών του 2/39 Συντάγματος του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία, μετά τη Βάρκιζα, την ημέρα της παράδοσης των όπλων τους. Είναι όλοι τους Λευκαδίτες. Διακρίνονται, καθιστοί από αριστερά: 1. Τάσος Μανωλίτσης (Χάρος), από τον Αλέξανδρο, 2. Γιάννης Μανωλίτσης (Αστραπόγιαννος) από τον Αλέξανδρο, 3. Σπύρος Κοντογεώργης (Μακεδόνας), από την Εγκλουβή, σκοτώθηκε στον εμφύλιο, 4. Σταύρος Φραγκούλης, από την Εγκλουβή, 5. Κώστας Βλασσόπουλος (Κατσαπλιάς), από το Νιοχώρι. Όρθιοι από αριστερά: 6. Γιάννης Κονιδάρης (Κανάρης), από το Νιοχώρι, ο δεύτερος, 7. Χρήστος Φραγκούλης (Τέλμαν), ο τέταρτος και 8. Γιώργος Γράψας (Πελοπίδας), από την Εξάνθεια, ο πέμπτος.

Έτσι, χίλιοι οκτακόσιοι αντάρτες της VIIης Ταξιαρχίας, με βάση το 2/39 Σύνταγμα, άνοιξε ένα μέτωπο φωτιάς από τον Αχελώο έως τον Άραχθο και από τη Βόνιτσα ως την Πίνδο. Την κατάληψη της πόλης ανέλαβε το 3ο Τάγμα του 2/39 Συντάγματος, ενώ για προστασία από το Αγρίνιο χτύπησε στο Ρίβιο το 1ο Τάγμα και από την Άρτα το 2ο Τάγμα, από τη Βόνιτσα το 24ο Σύνταγμα και από το Μενίδι ως το Πέτα έξω από την Άρτα το 3/40 Σύνταγμα.
Από την άλλη μεριά χίλιοι τριακόσιοι περίπου Γερμανοί και συνεργάτες τους, με όλα τα σύγχρονα πολεμικά μέσα ήταν οχυρωμένοι μέσα στη πόλη, ενώ είχαν οχυρωμένα πολυβολεία με συρματοπλέγματα και νάρκες στις τρεις εισόδους της πόλης.

Οι νεκροί αντάρτες του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Αμφιλοχίας

Γράφει ο Θεόδωρος Δ. Πολιτόπουλος* στο βιβλίο του «Το τελευταίο σιωπητήριο, σελίδες του αγώνα», Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002:
« […] Πιο πέρα, ο καπετάν Γιαννούλης αγωνιζόταν να κάμψει τη μεγάλη αντίσταση μιας εστίας στην ανατολική πλευρά της πόλης. Σ΄ ένα σπίτι στο δρόμο προς την Άρτα, που δέσποζε της περιοχής, βρέθηκαν καμιά σαρανταριά Γερμανοί, που διέθεταν πολλά αυτόματα και μυδράλια και με φράγμα πυρός δεν άφηναν να πλησιάσει ούτε γάτα. Το σοβαρότερο ήταν πως έλεγχαν τον αυχένα, όπου το μοναδικό πέρασμα προς το Βάλτο.
Η δίοδος διαφυγής μας σε περίπτωση σύμπτυξης. Μεγάλος ο πονοκέφαλος του Γιαννούλη κι όσο δεν μπορούσε να πλησιάσει με τα μέσα που διέθετε, κι όσο έβλεπε τους νεκρούς αντάρτες του, που είχαν πέσει εκεί στους γύρω δρόμους και κυρίως στον κεντρικό, γινόταν έξαλλος, έβριζε, φοβέριζε και έστιβε το μυαλό του να βρει τρόπο, να πλησιάσει το σπίτι αυτό. Έφτασε κοντά του κι η ομάδα με τον Οδυσσέα3, ενισχύθηκε, μα και πάλι δεν κατάφερε τίποτα. Τότε έστειλε έναν αντάρτη στο βαρύ όλμο.

– Να δείξεις στο λοχία του όλμου το σπίτι και να του πεις να χτυπήσει γερά. Χάσαμε πολλά κεφάλια και δεν μπορούμε να το πλησιάσουμε!
Σε λίγο ο όλμος άρχισε τις βολές και δυο οβίδες έπεσαν στην σκέπη της εστίας, την τρύπησαν και το τι έγινε εκεί μέσα δεν περιγράφεται. Ο Γιαννούλης βρήκε την ευκαιρία να πλησιάσει στην πόρτα. Ένας έμπειρος αντάρτης έριξε μια χειροβομβίδα εγγλέζικη, αφού καλύφτηκε στη γωνία του σπιτιού. Η έκρηξη ήταν φοβερή, και μέσα από τον καπνό μπήκαν οι αντάρτες που καραδοκούσαν έτοιμοι με μπροστάρη τον Οδυσσέα.
Οι Γερμανοί σαστισμένοι προσπάθησαν να αμυνθούν κι αυτό ήταν το μοιραίο λάθος τους. Δεν έμεινε κανένας ζωντανός! Ζαλισμένος ο Οδυσσέας βγήκε στο δρόμο, όπου ήσαν 5-6 αντάρτες σκοτωμένοι, σπαρμένοι στο οδόστρωμα. Μόλις είδε τον πρώτο, θάρρεψε πως είδε τον αδελφό του, τον Θύμιο, και ξαναμπήκε στο σπίτι. Θεριό καθώς ήταν σήκωνε έναν-έναν τους Γερμανούς και τους πετούσε στο δρόμο. Τον μιμήθηκαν και οι άλλοι και τα κουφάρια των Γερμανών στο δρόμο.
Ο καπετάν Γιαννούλης, που είχε ηρεμήσει με το αποτέλεσμα, βλέποντας αυτή τη δουλειά, έβαλε το μυαλό του να δουλέψει και διάταξε να τοποθετήσουν τους νεκρούς κάθετα προς τον άξονα του δρόμου και σε απόσταση που να μην μπορεί να περάσει τροχοφόρο και ιδιαίτερα τανκς, χωρίς να τους πολτοποιήσει. Σωτήρια αποδείχτηκε αυτή η σκέψη του Γιαννούλη.

Η πόλη αλώθηκε και είχε αρχίσει η λαφυραγώγηση. Μετά τις πέντε η ώρα το απόγιομα, μια ομάδα ανέβαζε στο Διοικητήριο την ελληνική σημαία, ενώ οι αντάρτες κουρασμένοι και βαρυφορτωμένοι περίμεναν το σήμα σύμπτυξης για να αρχίσει η αποχώρηση από την πόλη.
Οι κάτοικοι βγαίνανε δειλά-δειλά από τα σπίτια τους, και πολλοί άρπαζαν ό,τι μπορούσαν κι άφηναν την πόλη φεύγοντας στο Βάλτο, φοβούμενοι τυχόν αντίποινα των Γερμανών σε βάρος τους, μια και ήξεραν πως εμείς θα αποχωρούσαμε. Σε λίγη ώρα ακούστηκε ο βόμβος αυτοκινητοφάλαγγας από το δρόμο του Αγρινίου. Η φάλαγγα όλο και πλησίαζε και ο βόμβος γινόταν ανησυχητικός, ενώ και στον Αμβρακικό φάνηκαν εξοπλισμένα πλοιάρια.

Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και τα τανκς έφτασαν στα πρώτα σπίτια της πόλης και αμέσως πλεύρισαν το δασύλλιο, κι άρχισαν το σφυροκόπημα των υψωμάτων και προς το Βάλτο και προς το Ξηρόμερο. Ένα τμήμα πεζών Γερμανών κινήθηκε προς το Κάστρο και το δασσύλλιο, με πρόθεση να κλείσει το πέρασμά μας προς το Βάλτο.
Η οπισθοφυλακή μας, όμως, που κρατούσε θέσεις στο δασύλλιο, ώσπου να συμπληρωθεί η σύμπτυξή μας, τους κράτησε μακριά από το στόχο τους. Αντάρτες και πολίτες βαρυφορτωμένοι όδευαν από τον αυχένα προς το Βάλτο. Τα τανκς κινήθηκαν απειλητικά, πλησίασαν σε θέση βολής και μέσα σε λίγα λεπτά θα μπορούσαν να ελέγχουν τον αυχένα, απ΄ όπου ανέβαιναν οι αντάρτες κι οι πολίτες. Έπεσαν, όμως, απάνω στα σπαρμένα στο δρόμο κουφάρια. Στη θέα των νεκρών σάστισαν, ίσως και να ΄φριξαν αυτοί οι σκληροί θύτες των λαών, ίσως και να τρόμαξαν να σταματήσουν. Μια άλλη κραυγή τώρα, ανάμικτη από έκπληξη, φρίκη κι απελπισία κάποιου Γερμανού αξιωματικού.

– Ληστές! Κτήνη!
Κραυγή από σίδερο, που έφτασε ως τους αντάρτες και τους πολίτες που αποχωρούσαν μειδιώντας. Κατέβηκαν όλοι από τα οχήματα και άρχισαν να μετατοπίζουν τα πτώματα από το δρόμο κι από τη βιασύνη τους δεν ξεχώριζαν αντάρτες και στρατιώτες. Η καθυστέρηση ήταν αρκετή για να διαφύγουν όλοι οι αντάρτες και οι πολίτες προς το Βάλτο ανενόχλητοι.

Όμως οι νεκροί συναγωνιστές έμειναν εκεί στους δρόμους της Αμφιλοχίας, μαζί με τους σκοτωμένους Γερμανούς, σφραγίδα της πολεμικής παραφροσύνης.

Έπαψαν τα πυρά και μόνο οι αγριοφωνάρες του Γερμανού αξιωματικού τάραζαν τη σιωπή των νεκρών. Αυτοί οι νεκροί, δικοί και ξένοι, θα μας δικάσουν και θα μας καταδικάσουν, έλεγε αργότερα ο λοχαγός Βασίλης Τσούνης4, από τον Κραβασαρά, από τους πρωτεργάτες της νίκης. Δεν έμαθα, για να είμαι ειλικρινής δε ρώτησα να μάθω αν οι νεκροί Έλληνες και Γερμανοί τάφηκαν μαζί αδερφωμένοι ή χωριστά, κακήν κακώς εδώ και εκεί.
Όπως κι αν έγινε, τελικά οι νεκροί, χωρίς σύνορα πια, δίκαια θα δικάσουν και θα καταδικάσουν τους ζωντανούς με σύνορα, για τον άδικο χαμό τους, πάνω στον ανθό της ηλικίας τους και για τα δεινά της γενιάς τους και των ερχόμενων γενιών. Οι πόλεμοι μόνο φρίκη προσφέρουν. Όμως, όταν πολεμάει το δίκαιο ενάντια στο άδικο και τη βία, περιορίζεται η δυσμενής εντύπωση […]».
_____________________________
* Ο Θεόδωρος Πολιτόπουλος του Δημητρίου, γεννήθηκε το 1924 στο Ζελίχοβο (Αγία Παρασκευή) Αιτωλίας και μεγάλωσε στο Αγρίνιο, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο.
Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος (πέθανε το 1932) και είναι το 5ο από τα 7 παιδιά της οικογένειας. Ανήσυχος, μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο, άλλαξε την πένα με το όπλο και κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ.
Μετά την απελευθέρωση και αφού πρώτα πέρασε αναγκαστικές διακοπές στα ξερονήσια του Αιγαίου, κατάφερε να τελειώσει την Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών.

Ποιήματά του είδαν το φως στα «Αιτωλικά γράμματα», για την έκδοση των οποίων συνεργάστηκε με τους άλλους συντελεστές, στο «Ρουμελιώτικο ημερολόγιο», στους «Δρόμους της Ειρήνης» κι αργότερα στη «Ρίζα των Αγρινιωτών», στο «Εμβόλιμο», στην «Πνευματική ζωή», στα «Φιλολογικά Μετέωρα» και σε πολλές αθηναϊκές και επαρχιακές εφημερίδες.

Ο Θεόδωρος Πολιτόπουλος είναι ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος επί τετραετία της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών και εκδότης-Διευθυντής του περιοδικού της «Παρουσία-Επιθεώρηση» λόγου και τέχνης, που ξεχωρίζει για την ποιότητά του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και άλλων πνευματικών Σωματείων και έτυχε πολλών διακρίσεων. Για πρώτη φορά τον παρουσίασε στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών, το περιοδικό «Πνευματική ζωή» το 1995.

Από τα βιβλία του περνάει ποιητικά η ιστορία των τελευταίων 55 ετών, έτσι που αφομοιώνεται από τον αναγνώστη.
________________________________

1 Ο Στάθης Αρέθας γεννήθηκε στην Ήπειρο και υπήρξε μόνιμος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Έλαβε ενεργά μέρος από το 1941 στην Εθνική Αντίσταση και διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής και ταγματάρχης της VIIης Ταξιαρχίας που υπάγονταν στην VIII Μεραρχία του ΕΛΑΣ. Ήταν επιτελικός διοργανωτής της Μάχης της Αμφιλοχίας και των ευρύτερων πολεμικών επιχειρήσεων το 1944. Το σχέδιο Μάχης της Αμφιλοχίας καταρτίστηκε από τον ίδιο και τον ταγματάρχη Γεώργιο Κατεμή (Αραχναίος) και εγκρίθηκε από το στρατηγό Γεράσιμο Αυγερόπουλο. Μετά την μάχη προάχθηκε από το Γενικό Αρχηγείο του ΕΛΑΣ στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Μετά το 1945 αποσύρθηκε από την πολιτική δράση και έζησε ήσυχη οικογενειακή ζωή.
2 «Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», A΄ Τόμος, σελ. 366-368, Αθήνα 1981, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
3 Ο Οδυσσέας Αναστασίου γεννήθηκε στην πόλη της Αμφιλοχίας και μαζί με τους αδελφούς του Θύμιο, Χαράλαμπο και Γιώργο πέρασε από τις πρώτες μέρες της σύστασής του στον ΕΛΑΣ Αιτωλοακαρνανίας, όπου εντάχτηκε με τα αδέλφια του στο 2/39 Σύνταγμα και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Ο Θύμιος σκοτώθηκε στον Κραβασαρά.
Ένα από τα αδέλφια του (μας διαφεύγει το όνομά του) τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί. Τον Οδυσσέα τον κυνήγησαν μετακατοχικά οι παρακρατικοί και σε ενέδρα τον συνέλαβαν μαζί με το Γεροδήμο, τους αποκεφάλισαν και παρουσίαζαν τα κεφάλια στα καφενεία των χωριών.
4 Ο Βασίλης Τσούνης γεννήθηκε το 1913 στην Αμφιλοχία. Ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού και λοχαγός του ΕΛΑΣ. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ ήδη από το 1940 και πρωτοπόρος του εργατικού και εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της περιοχής. Οργάνωσε μαζί με άλλους πρωτοπόρους της περιοχής τις πρώτες ΕΛΑΣίτικες ανταρτοομάδες του Βάλτου, στο μαλακό υπογάστριο του αντιδραστικού ΕΔΕΣ.
Έδωσε πολλές και σκληρές μάχες σε όλη την περιοχή του Ξηρομέρου και του Βάλτου, τα αποτελέσματα των οποίων υπήρξαν αποφασιστικά για την απελευθέρωση ολόκληρου του νομού. Στη μάχη της Αμφιλοχίας έλαβε μέρος με το βαθμό του λοχαγού. Σε αυτόν εμπιστεύτηκε τη διοίκηση της Μάχης ο θρυλικός καπετάν Επαμεινώνδας (Βασίλης Σκιαδάς) μετά το σοβαρό τραυματισμό του. Κυνηγήθηκε άγρια, καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατο και μετά εις δις ισόβια.
Πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα κρυμμένος σε φιλικά σπίτια και σε ερημικές τοποθεσίες της υπαίθρου.
Θα συλληφθεί το 1947 και θα εξοριστεί στη Γυάρο, ενώ αργότερα θα μεταφερθεί στις φυλακές Μεσολογγίου. Το 1950 θα μεταφερθεί στις φυλακές της Κέρκυρας απ΄ όπου αποφυλακίστηκε το 1958 με τα μέτρα ειρήνευσης του Πλαστήρα. Μετά τον εμφύλιο ανέπτυξε πολιτική δράση στην ΕΔΑ.
Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών το 2011.

Πρώτη φώτο  www.mixanitouxronou.gr

Διαβάστε περισσότερα

Πάμπλο Νερούδα, o αιώνια ερωτευμένος ποιητής

Κατά τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ο Πάμπλο Νερούδα υπήρξε «ο σπουδαιότερος ποιητής του 20ου αιώνα». Τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.
Ο Πάμπλο Νερούδα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του Ρόσα και ο πατέρας του Χοσέ, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούδα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμο του από την ηλικία των 20, όνομα το οποίο αργότερα νομιμοποιεί.
Από τα δέκα του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε δημοσιεύει μάλιστα στίχους στο τοπικό περιοδικό «La Mañana». Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal». Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο για το ποίημά του «La canción de fiesta» που αργότερα δημοσιεύεται. Το 1923 δημοσιεύει το «Crepusculario», έργο που αναγνωρίζεται από λογοτέχνες όπως τον Αλόνε, τον Ραούλ Σίλβα Κάστρο και Πέδρο Πράδο. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύεται το έργο του «Veinte poemas de amor y una canción desesperada», έργο που χαρακτηρίζεται από τα καλύτερά του. Το νέο φαινόμενο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως εμφανές στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Μεταξύ 20 και 25 ετών, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές του ανησυχίες αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Το 1927, σε ηλικία 23 ετών ξεκινάει η διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη Βιρμανία, το Μπουένος Άιρες, τη Βαρκελώνη, την Κευλάνη, τη Μαδρίτη, την Ιάβα. Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία. Εκεί, γνωρίζει την μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρρίλ.
Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια του, τα απολυταρχικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα μαρτύρια του λαού που στενάζει σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με την δολοφονία του φίλου του και επίσης ποιητή, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα,  του προκαλούν βαθιά αγανάκτηση και στις αρχές της δεκαετίας του 1940 μπαίνει στο κομουνιστικό κόμμα. Το 1945, ο Πάμπλο Νερούδα λαμβάνει το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το «Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούντα πλέον καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948 ως το 1952. Στην εξορία γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του.

To 1953 ο Νερούντα παραλαμβάνει το βραβείο Στάλιν. Είναι ακόμα πιστός στο κόμμα, αλλά σύντομα, μετά τις αποκαλύψεις για τα εγκλήματα του καθεστώτος του Στάλιν από τον Χρούστσεφ, η πίστη του δέχεται ισχυρό πλήγμα που αποτυπώνεται στη συλλογή του «Εxtravagario» του 1958. Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως πρόεδρο της Χιλής, ο Νερούδα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970-1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την τιμητική διάκριση του Έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη , η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο Νερούντα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει την προεκλογική του εκστρατεία.
Ωστόσο, στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, ο Νερούδα αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Το καθεστώς του Αγκούστο Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούδα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990.
Ο ίδιος είπε για το έργο του και την ποίηση: «Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης».

 

Πηγές: LosPoetas.com, Wikipedia.org, nobelprize.org, biografiasyvidas.com

Διαβάστε περισσότερα

Πολύ νατοϊκός για να πεθάνει – Ξεκαρδιστικό σποτ της ΚΝΕ για τον Αλέξη Τσίπρα με άρωμα “Δυο ξένων” (VIDEO)

Ένα απολαυστικό σποτ της ΚΝΕ για τη στάση του Τσίπρα απέναντι στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όταν ήταν αντιπολίτευση και ζητούσε την (αυτο)κατάργησή του μέχρι και σήμερα, που στη διάρκεια της συνόδου που έληξε σήμερα καμάρωνε για το ότι, την ώρα που ματώνει ο λαός «Διατηρήσαμε και διατηρούμε άνω του 2% τις αμυντικές μας δαπάνες σε σχέση με το ΑΕΠ μας, μένοντας συνεπείς γενικότερα στην εκπλήρωση των δεσμεύσεών μας έναντι της Συμμαχίας».
Πηγή έμπνευσης το αγαπημένο σε πολλούς σήριαλ της δεκαετίας του ’90 “Δυο ξένοι” και συγκεκριμένα η σκηνή που ο Τόλης (Αλέξανδρος Ρήγας) αποκηρύσσει τον κομμουνισμό για να κερδίσει την εύνοια ενός Αμερικανού στρατιώτη-αντικείμενου του πόθου. Το μόνο που μένει τώρα είναι οι ποικιλώνυμοι “δικαιωματιστές” του διαδικτύου να διαρρήξουν τα ιμάτια τους για την ομοφοβία των κομμουνιστών, γιατί πώς ν’απαντήσεις με πραγματικά  επιχειρήματα στο βασικό σύνθημα του βίντεο πως ο Τσίπρας πολύ σκληρός για να πεθάνει”… είναι “εύκολος” όμως για να ξεπλύνει τους δολοφόνους»;

Διαβάστε περισσότερα

Κούβα: 6% του ΑΕΠ της για βοήθεια σε άλλους λαούς και το 32% της παγκόσμιας ιατρικής συνεργασίας (video)

Η Κούβα είναι το νούμερο 1 δωρητής στον τομέα της υγείας, συνεισφέροντας το 31,2% του παγκόσμιου συνόλου. Έχει διασώσει μέσα σε 15 χρόνια, με άμεσο και επαληθεύσιμο τρόπο, περισσότερες από 5 εκατομμύρια ζωές.
Είναι επικεφαλής της αναπτυξιακής βοήθειας στην Αμερικανική ήπειρο, καλύπτοντας το 28,8% του συνόλου.

Στη χώρα του, τη Γουατεμάλα, υπάρχει μια μόνιμη κουβανική ιατρική μπριγάδα, αποτελούμενη από 600-700 επαγγελματίες υγείας.

“Ayuda oficial al desarrollo de Cuba en el mundo” (H επίσημη υποστήριξη της Κούβας στην ανάπτυξη στον κόσμο), είναι ο τίτλος του βιβλίου, που θα αλλάξει την αντίληψη πολλών ανθρώπων για το νησί, ειδικότερα όσο αφορά τον ρόλο της Κούβας παγκοσμίως.

Ο συγγραφέας του Henry Morales, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών από τη Γουατεμάλα, Συντονιστής του κινήματος Tzuk Kim Pop, διατέλεσε πρόεδρος του Λατινοαμερικανικού Δικτύου για το Χρέος, την Ανάπτυξη και τα Δικαιώματα (Latindadd) και σήμερα είναι μέλος του αριστερού κόμματος Convergencia, συζητά με τον ιστότοπο Cuba Informacion .

Ο Μοράλες διευκρινίζει ότι χρησιμοποιεί τον όρο «επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια» για να συγκρίνει την συνεργασία της Κούβας με αυτή άλλων χωρών. Κατανοεί ότι οι κουβανικές αρχές δεν κοστολογούν χρηματικά τον διεθνισμό τους και ότι οι στατιστικές τους περιλαμβάνουν μόνο δεδομένα όπως τον αριθμό των υπηρεσιών υγείας, τις γεννήσεις ή τις ζωές που σώζονται.

Ο δικός του ρόλος του ήταν να κάνει έναν χρηματικό υπολογισμό αυτής της βοήθειας που χρησιμεύει για να αποδείξει την εξαιρετική διάσταση της κουβανικής συνεργασίας με άλλους λαούς σε σύγκριση με την «αναπτυξιακή βοήθεια» των πλούσιων χωρών, η οποία “δεν είναι ποτέ δωρεάν”, καθώς πίσω της κρύβονται πάντα τα γεωπολιτικά συμφέροντα και σε πολλές περιπτώσεις, οι εκβιασμοί και οι διπλωματικές πιέσεις.

Ο Χένρι που δηλώνει στο βιβλίο του ότι η Κούβα – και όχι ένα πλούσιο Κράτος του αποκαλούμενου Πρώτου Κόσμου – είναι η χώρα που πρωτοπορεί στην αναπτυξιακή βοήθεια σε όλο τον κόσμο, έχει κοστολογήσει την κουβανική βοήθεια σε περισσότερες από 180 χώρες, από το 1999 έως το 2015, σε 71 δισεκατομμύρια δολάρια.

Και διαβεβαιώνει ότι, σε σύγκριση με το 0,39% της Ευρώπης και το απειροελάχιστο 0,17 των ΗΠΑ, μακράν από το περίφημο 0,7% που συνιστά ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Κούβα διαθέτει 6,6% του ΑΕΠ της για συνεργασία με άλλους λαούς.

Άλλα εντυπωσιακά στοιχεία: Η Κούβα είναι το νούμερο 1 δωρητής στον τομέα της υγείας, συνεισφέροντας το 31,2% του παγκόσμιου συνόλου. Έχει διασώσει μέσα σε 15 χρόνια, με άμεσο και επαληθεύσιμο τρόπο, περισσότερες από 5 εκατομμύρια ζωές. Είναι επικεφαλής της αναπτυξιακής βοήθειας στην Αμερικανική ήπειρο, καλύπτοντας το 28,8% του συνόλου. Στη χώρα του, τη Γουατεμάλα, υπάρχει μια μόνιμη κουβανική ιατρική μπριγάδα, αποτελούμενη από 600-700 επαγγελματίες υγείας.

Realización: Esther Jávega. Edición: Ana Gil. Entrevista: José Manzaneda

 

αναδημοσίευση από cubaniagriega.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα

Νορβηγία: Στους δήμους επιστρέφει η καθαριότητα μετά το ιδιωτικοοικονομικό φιάσκο

Στον δημόσιο έλεγχο επανέρχεται ο τομέας της καθαριότητας των δήμων στην Νορβηγία, μετά την αποτυχία της ιδιωτικοοικονομικής διαχείρισης στις εργασίες της αποκομιδής οικιακών στερεών απορριμμάτων.

Μετά τη δήλωση πτώχευσης της μεγάλης εταιρείας RenoNorden ένας σημαντικός αριθμός Δήμων της Νορβηγίας επανέκτησε  πάλι  τις υπηρεσίες καθαριότητας.
Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα απομένει να γίνει η σταθεροποίηση της τάσης αυτής. Ίδιες πηγές αναφέρουν ως «κίνητρα – θετικά σημεία»:

• Ο Δημοτικός χαρακτήρας επιτρέπει μακροχρόνιο σχεδιασμό και επενδύσεις αντί του βραχυπρόθεσμου οφέλους και σχεδιασμού επί συγκεκριμένου σκοπού, του ιδιωτικού τομέα.
• Παραμένει η τεχνογνωσία στις Δημοτικές Υπηρεσίες.
• Εξασφαλίζονται μόνιμες συνθήκες εργασίας και αμοιβών με αξιοπρέπεια.
• Τα «σκουπίδια» δεν είναι απορρίμματα, είναι υλικά προς αξιοποίηση και κατά συνέπεια πόροι δημιουργίας εισοδήματος που πρέπει να επιστρέφει στους παραγωγούς τους.

Τέλος τίθεται το ερώτημα: «Οι στρατηγικοί στόχοι της πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης επανάκτησης υλικών και ανακύκλωσης, είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν από πρόσκαιρα οικονομικά συμφέροντα;».

https://tvxs.gr 

Διαβάστε περισσότερα

“Για το Ρονάλντο 400 εκ., στους εργάτες μόνο κλωτσιές στον κ…” – Διήμερη απεργία προκήρυξαν εργαζόμενοι της FIAT

Δεν ξεθυμαίνει η οργή των εργαζομένων της FIAT στην Ιταλία μετά τη μεταγραφή-μαμούθ του Ρονάλντο, που κλιμακώνουν την αντίδρασή τους με διήμερη απεργία την ερχόμενη βδομάδα. 

 

Το σύνθημα είναι ξεκάθαρο όπως αναγράφεται σε αφίστα του πίνακα ανακοινώσεων των εγκαταστάσεων της FIAT στο Πομιλιάνο ντ’Άρκο, από συνδικαλιστές της οργάνωσης Si Cobas και 5 απολυμένους του εργοστασίου, που είδαν την απόλυσή τους να επιβεβαιώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο πριν λίγες βδομάδες. “Εμείς είμαστε αυτοί που σε πληρώνουμε” γράφει ακόμα η αφίσα με το πρόσωπο του Ρονάλντο και τη φανέλα της Γιουβέντους. Η δυσαρέσκεια μεταξύ των εργαζομένων ξέσπασε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση της “χρυσής” μεταγραφής του πρώην παίκτη της Ρεάλ. Πλέον φαίνεται η αυθόρμητη διαμαρτυρία να λαμβάνει κατά τόπους πιο οργανωμένα χαρακτηριστικά, με αποκορύφωμα την προκήρυξη διήμερης απεργίας στο εργοστάσιο της εταιρείας στο Μέλφι από την Ένωση Συνδικάτων Βάσης (USB) μεταξύ 15ης Ιουλίου στις 10 το βράδυ ως τα ξημερώματα της Τρίτης 17 του μήνα. Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:

“Είναι απαράδεκτο πως, ενώ η εταιρεία ζητά από τους  εργαζόμενους της FIAT και της Cnhi τεράστιες θυσίες σε οικονομικό επίπεδο, η ίδια αποφασίζει να ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ενός ποδοσφαιριστή. Μας λένε ότι η στιγμή είναι δύσκολη, πως πρέπει να καταφεύγουμε στις κοινωνικές υπηρεσίες περιμένοντας να ξεκινήσει η παραγωγή μοντέλων που δε φτάνουν ποτέ. Κι ενώ οι εργάτες και οι οικογένειές τους σφίγγουν όλο και πιο πολύ το ζωνάρι, η ιδιοκτησία αποφασίζει να επενδύσει ένα και μόνο άτομο τόσα χρήματα!
Είναι σωστό όλ’αυτό; Είναι φυσιολογικό ένας μόνο άνθρωπος να κερδίζει εκατομμύρια και εκατομμύρια οικογένειες να μη φτάνουν ούτε στα μισά του μήνα; Είμαστε όλοι υπάλληλοι του ίδιου αφεντικού αλλά σε αυτή τη στιγμή τεράστιων κοινωνικών δυσκολιών όσο ποτέ άλλοτε δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει δεκτή αυτή η διάκριση στην αντιμετώπιση. Οι εργαζόμενοι της FIAT έχουν κάνει πλούσιους τους ιδιοκτήτες για τουλάχιστον τρεις γενιές, πλουτίζουν οποιονδήποτε κινείται πέριξ της εταιρείας και ως αντάλλαγμα πάντα λάμβαναν μια ζωή δυστυχίας.
Η ιδιοκτησία θα έπρεπε να επενδύει σε μοντέλα αυτοκινήτων που εξασφαλίζουν το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων αντί να πλουτίζει μόνο έναν, αυτό θα έπρεπε να είναι ο σκοπός όποιου βάζει τα συμφέροντα των υπαλλήλων του στην πρώτη θέση. Αν αυτό δε συμβαίνει είναι επειδή προτιμάται ο κόσμος του παιχνιδιού, της διασκέδασης κι όλων αυτών. “.

Είναι εμφανές ότι η ανακοίνωση έχει προβληματικά σημεία, όπως την πίστη σε έναν “ανθρώπινο”, “παραγωγικό” καπιταλισμό που θα δίνει ψωμί στους εργάτες κι όχι σε εκπροσώπους του κόσμου του θεάματος, αυτό όμως δε μειώνει τη σημασία του αγώνα και την ανάγκη συμπαράστασης ώστε να είναι όσο πιο πετυχημένος γίνεται και να αγκαλιάσει κι άλλα εργοστάσια της εταιρείας.

Με πληροφορίες από corriere.it

Διαβάστε περισσότερα

…νεΝΑΤΟνικήκαμεν! – του Νίκου Μπογιόπουλου

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

    Πρώτον: Η Ελλάδα, ικανοποίησε και επισήμως σήμερα την επιθυμία των ΗΠΑ για πρόσκληση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
    Δεύτερο: Η Ελλάδα με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών – όλως τυχαίως δημοσιοποιήθηκε σήμερα, ανήμερα της συνόδου του ΝΑΤΟ – κοινοποίησε την έτσι κι αλλιώς δεδομένη θέση της υπέρ των Αμερικανών στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστικών  ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας. 
    Τρίτο: Η Ελλάδα έλαβε για μια ακόμα φορά το δεύτερο βραβείο του ΝΑΤΟικότερου των ΝΑΤΟικών παγκοσμίως καθώς είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες ΝΑΤΟικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της ευγενικής αυτής συμμαχίας. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα έλαβε το πρώτο βραβείο, αφού οι Αμερικάνοι στην ουσία χρηματοδοτούν το δικό τους μαγαζί.
    Το συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση φόρεσε σήμερα την αμερικανική στολή της, και μάλιστα την πιο πλουμιστή με την οποία θα μπορούσε να παρευρεθεί κυβέρνηση («αριστερή» – μην το ξεχνάμε) σε ΝΑΤΟική σύνοδο.
    Αυτά, βέβαια, τα «βάζει ο Τσίπρας την αμερικανική στολή του», είναι κακόβουλα αφού δεν λαμβάνουν υπόψη τόσο τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι ακολουθεί «ανεξάρτητη» και «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, όσο και την τοποθέτηση του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα, του κ.Πάιατ, ο οποίος μας έχει εξηγήσει ότι όλα αυτά καθιστούν την Ελλάδα… «γεωπολιτικό μεντεσέ» στην περιοχή.
    Προφανώς – το εγγυάται αυτό ο «αριστερός» χαρακτήρας της κυβερνήσεως – ο «μεντεσές» έχει λαδωθεί να δουλεύει υπέρ των ελληνικών και λαϊκών συμφερόντων και ουχί των αμερικανικών…

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…

  Σε λίγο καιρό τα φώτα θα σβήσουν πάλι πάνω από την Ταϊλάνδη, η βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών κι ενηλίκων θα παραμείνει όμως μια πραγματικότητα για την οποία μπορούμε και πρέπει να ευαισθητοποιούμαστε με κριτήρια πέραν του τηλεοπτικού χρόνου και της αλά καρτ συγκίνησης των καναλιών.

Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει και δικαίως η επιχείρηση απεγκλωβισμού ομάδας ποδοσφαίρου από σπήλαιο στην Ταϊλάνδη, υπάρχει όμως ένα δράμα που δεν τραβά ανάλογα τα φώτα της δημοσιότητας, παρότι είναι πολύ πιο εκτενές και μακροχρόνιο: Δεν είναι άλλο από την παιδική εργασία, στην οποία η Ταϊλάνδη κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) περίπου 1 εκατομμύριο παιδιά στην Ταϊλάνδη είναι θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης. Χρησιμοποιούνται ως ζητιανόπουλα, οικιακοί υπηρέτες ή εξαναγκάζονται να δουλεύουν στην ιχθυοκαλλιέργεια, την πετρελαϊκή βιομηχανία και τις υπηρεσίες. Κάποια εξ αυτών δουλεύουν για κυκλώματα ναρκωτικών και λαθρεμπορίας, ενώ σε 300.000 ανέρχονται όσα εργάζονται ως βιομηχανικοί σκλάβοι σε εργοστάσια ή κρατούνται αιχμάλωτα σε πορνεία, σε μια χώρα πασίγνωστη για το σεξοτουρισμό της.

Οι ώρες εργασίας συνήθως ξεπερνούν το 8ωρο έναντι του βασικού ημερομισθίου ή ακόμα μικρότερης αμοιβής. Πολλά παιδιά έχουν καταγωγή από τη Μιανμάρ ή την Καμπότζη. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά αυτά καταλήγουν ουσιαστικά σκλάβοι μετά από διακανονισμό των γονιών τους με διάφορους “ατζέντηδες”, που δανείζουν χρήματα στους γονείς (συνήθως το ποσό κυμαίνεται από 80 ως 2000 δολάρια) και μετά ζητούν από τα παιδιά να ξεπληρώσουν το χρέος με την εργασία τους ή απλά πληρώνουν τους γονείς για να τους πουλήσουν πρακτικά την εργασία των παιδιών τους.

 Περίπου 1,6 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 δεν πηγαίνουν στο σχολείο, και η πλειονότητα εξ αυτών είναι αναγκασμένη να εργάζεται. Παρότι πρόσφατα η Ταϊλάνδη απέσπασε επαίνους από τις ΗΠΑ για την αυστηροποίηση της νομοθεσίας σε σχέση με την παιδική εργασία, το ζήτημα δεν είναι τόσο οι νόμοι, που ειδικά από τις αρχές του 2000 γίνονται ολοένα και πιο δρακόντειοι, αλλά η εφαρμογή τους με δεδομένη τόσο τη διάχυτη διαφθορά και έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών στη χώρα, όσο και την φτώχεια που εξαναγκάζει τις οικογένειες να σπρώχνουν τα παιδιά τους σε συνθήκες οιονεί δουλείας για να επιβιώσουν.

 Σε λίγο καιρό τα φώτα θα σβήσουν πάλι πάνω από την Ταϊλάνδη, η βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών κι ενηλίκων, κυρίως από πολυεθνικές – κολοσσούς, όπως η Νεστλέ,  θα παραμείνει όμως μια πραγματικότητα για την οποία μπορούμε και πρέπει να ευαισθητοποιούμαστε με κριτήρια πέραν του τηλεοπτικού χρόνου και της αλά καρτ συγκίνησης των καναλιών.

Διαβάστε περισσότερα

Ο σχολικός εκφοβισμός και οι παλιάνθρωποι

Κωστής Παπαϊωάννου

Ο εκφοβισμός δεν φύεται στις γλάστρες του γραφείου της πολυεθνικής ή στα παρτέρια της σχολικής αυλής. Μπορεί κάποτε να είναι κλειστός και ενδογενής, συνήθως δεν είναι. Δεν είναι δομικό σύμπτωμα κάθε ομάδας, δεν πέφτει από τον ουρανό σαν τη βροχή.
Καλό φυσικά είναι να δει κανείς τι (δεν) έκανε ο προϊστάμενος στη μια περίπτωση ή ο δάσκαλος στην άλλη. Τι δεν κατάλαβε ο διευθυντής του σχολείου, τι μηχανισμούς πρόληψης ή διαμεσολάβησης δεν είχε θέσει σε λειτουργία.
Ακόμα καλύτερο όμως είναι να δει κανείς τι είπε ο παπάς την Κυριακή στο κήρυγμα για τους Εβραίους που συνωμοτούν κατά της χώρας και της Ορθοδοξίας. Τι είπε ο βουλευτής τη Δευτέρα στη βουλή για το «νομοσχέδιο της ανωμαλίας». Τι αστειάκι ξέρασε το μοντέλο στο μεσημεριανάδικο την Τρίτη για τους παχύσαρκους.
Τι έγραφε την Τετάρτη πρωτοσέλιδα η φυλλάδα του φασίστα εκδότη για «βουλή τραβεστί - ξύλο στην κάθε αδελφή». Να δει την Πέμπτη τι είπε ο παρουσιαστής στην τηλεόραση για αυτούς που «μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν στο κρεβάτι τους αλλά να μη μας προκαλούν». Καλό είναι να δει τι γράφει το σχολικό βιβλίο για τους αλλόθρησκους ή για το ευλογημένο μοντέλο οικογένειας.

Ο εκφοβισμός είναι ένα ελατήριο που το πιέζουμε πολλοί και πολλαπλώς. Με τις ελληναράδικες εξυπνάδες μας. Με τα αγορίστικα σεξιστικά αστειάκια μας. Με τη ματσίλα. Με την λατρεία στην αγία ελληνική οικογένεια, με «τα εν οίκω μη εν δήμω». Με τις ιερές σιωπές μας, τα κρυφά, τα άρρητα. Με την αφόρητη κολακεία στον σοφό ελληνικό λαό. Τον φουκαρά, τον δοκιμαζόμενο λαό, που «δεν είναι έτοιμος ακόμα» για μεγάλες τομές, που έχει άλλα που προηγούνται, που έχει κι αυτούς που προβάλλουν τη διαφορετικότητα αλλά κατά βάθος θέλουν να ξηλώσουν τις παραδόσεις μας κ.λπ. κ.λπ.
Ο εκφοβισμός είναι το παραγόμενο αποτέλεσμα από την άσκηση πολλαπλών ρόλων μας. Έχουμε δουλέψει πολύ για αυτόν. Θέλει δουλειά πολλή για να φτάσουμε εδώ, σε σχεδόν νομοτελειακές αυτοκτονίες παιδιών που «δεν άντεχαν άλλο». Και θέλει και υποκρισία πολλή για να καμωνόμαστε με τόση επιτυχία τους έκπληκτους και να αναρωτιόμαστε τι δημιουργεί τους νταήδες. Και να βγαίνουν οι χειρότεροι από εμάς να κλαίνε γοερά και να ζητάνε μέτρα της πολιτείας κατά του εκφοβισμού. Οι παλιάνθρωποι.
Πηγή: Αντίφωνο

Διαβάστε περισσότερα

Αργεντινή: Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν εναντίον του ΔΝΤ και της λιτότητας

Πολλές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν τη Δευτέρα στο Μπουένος Άιρες εναντίον της σύναψης συμφωνίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και της οικονομικής πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του προέδρου της Αργεντινής, του Μαουρίσιο Μάκρι.
«Είμαστε εδώ (…) για να πούμε «όχι» στο ΔΝΤ, για να μην εκχωρηθούν οι πόροι μας», είπε ένας από τους διαδηλωτές στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδικάτα, πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης συμμετείχαν στην πορεία,  με φόντο την επιβράδυνση της οικονομίας, τη ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού και τη νέα επίθεση στα εισοδήματα.

«Σπάμε τις αλυσίδες που μας επιβάλλει η συμφωνία του Μαουρίσιο Μάκρι με το ΔΝΤ, που το μόνο που μας εγγυάται είναι σχεδιασμένη ανέχεια», ανέφερε κείμενο που αναγνώστηκε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης.
Το ΔΝΤ συμφώνησε με την κυβέρνηση της Αργεντινής τον Ιούνιο να χορηγήσει δάνειο ύψους 50 δισεκ. δολαρίων με αντάλλαγμα ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που αναμένεται να προκαλέσει νέο κύμα φτώχειας στη χώρα.
Το προηγούμενο πρόγραμμα του ΔΝΤ που εφαρμόστηκε στην Αργεντινή από το 1995 έως το 2001, οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας και υποδομών της χώρας, άγρια λιτότητα και δολαριοποίηση της οικονομίας με σταθερή ισοτιμία του πέσος με το δολάριο, οδήγησαν τη χώρα στη διάλυση.
Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες του κόσμου έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο την ίδια ώρα που τα πλήθη συγκρουόταν με την αστυνομία, έκαιγαν τράπεζες, λεηλατούσα σούπερ μάρκετ.
Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν η αντίδραση ενός λαούς απέναντι σε ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο διάρκειας 10 ετών που άφησε πίσω του, περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και την ανέχεια.
 Το πρώτο δάνειο που σύναψε η Αργεντινή με το ΔΝΤ χρονολογείται από το 1957, όταν τη χώρα κυβερνούσε η Χούντα των στρατιωτικών. Έκτοτε, η εκάστοτε έλευση του ΔΝΤ συνόδευε την επόμενη κρίση της νοτιοαμερικανικής χώρας.
Η νέα προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναμένεται να φέρει την επόμενη κρίση που θα φορτωθεί και αυτή στις πλάτες του λαού της…

Διαβάστε περισσότερα

Οι μονάδες καύσης βιορευστών προχωρούν, Κυβέρνηση-αποκεντρωμένη- φορείς σιωπούν

Την περίοδο που γεννιούνται τα μεγάλα σκάνδαλα, δηλαδή μέσα στο καλοκαίρι που η κοινωνία δροσίζεται στις παραλίες θα πάμε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση για να στείλουμε ακόμη μία φορά το μήνυμα πως το σκάνδαλο αδειοδότησης 4 μονάδων βιορευστών δίπλα από την Λιμνοθάλασσα πρέπει να τελειώσει.

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση έχει στα χέρια της όλα τα εργαλεία για να ανακαλέσει τις άδειες των μονάδων βιορευστών. Ωστόσο διαλέγει να υπεκφεύγει με αβάσιμες δικαιολογίες και εμείς διαλέγουμε να βρισκόμαστε στα γραφεία τους για όσο καιρό χρειαστεί μέχρι να γίνει το δίκαιο πράξη που λένε και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). 

Για όλους είναι δύσκολη η μετακίνηση στην Πάτρα αλλά από την άλλη είναι υποχρέωση όλων μας να προστατέψουμε το περιβάλλον, τις ζωές μας και την τοπική οικονομία.
Για το λόγο αυτό καλούμε τους συμπολίτες μας να δυναμώσουν την παρέμβασή μας στην Πάτρα με την φυσική τους παρουσία.
Δηλώσεις συμμετοχών:
limnothallaza@gmail.com
6977278502

Κείμενο που μοιράστηκε σήμερα στους δρόμους του Μεσολογγίου:

Οι μονάδες καύσης βιορευστών προχωρούν,

Κυβέρνηση-αποκεντρωμένη- φορείς σιωπούν

Η απόλυτη σιωπή για το θέμα των εργοστασίων καύσης βιορευστών απλώνεται πάνω από την πόλη μας. Δήμος και δημοτικοί άρχοντες σιωπούν. Η Αιρετή Περιφέρεια το ίδιο. Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση κρύβεται πίσω από ευτελείς δικαιολογίες. Κυβέρνηση και τοπικοί εκπρόσωποί της νίπτουν τας χείρας τους ενώ, η κοινωνία της πόλης, καθησυχασμένη από τους πανηγυρισμούς του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ για το "κλείσιμο των εργοστασίων με εντολή Φάμελλου", που δεν έγινε ποτέ, θεωρεί το θέμα λήξαν.

Τα πράγματα όμως σήμερα δεν είναι καθόλου έτσι. Από την αρχή αυτής της ιστορίας έχουμε σαν ομάδα εκφράσει τον φόβο ότι οι 4 μονάδες που κατασκευάζονται στην περιοχή μας θα είναι η αρχή μιας χιονοστιβάδας αδειοδοτήσεων και εργοστασίων που θα ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή. Φαίνεται ότι οι φόβοι μας αυτοί δυστυχώς επαληθεύονται, με το χτίσιμο ενός νέου εργοστασίου κυριολεκτικά δίπλα στα σπίτια του χωριού Καλαβρούζα.

 Η ευρύτερη περιοχή μας κινδυνεύει να μετατραπεί σε βιομηχανικό πεδίο τέτοιων μονάδων, τα κέρδη των οποίων, προερχόμενα από τους λογαριασμούς ρεύματος όλων μας, θα καταλήγουν στις τσέπες των "επενδυτών", ενώ η ζημιά (στο περιβάλλον, στην υγεία, στην οικονομία) θα φορτώνεται σε όλους τους υπόλοιπους. Στην περίπτωση δε της Καλαβρούζας, ακριβώς επειδή οι εκεί φορείς και κάτοικοι κινητοποιήθηκαν άμεσα και αντέδρασαν, τα ζητήματα τέθηκαν πλέον καθαρά, με τους "επενδυτές" (κάποιοι εκ των οποίων "επένδυσαν" και στις 4 μονάδες στην περιοχή του Ευηνοχωρίου) να παραδέχονται ανοιχτά ότι οι περιβόητες θέσεις εργασίας είναι πρακτικά μηδενικές (2 άτομα για ένα εργοστάσιο!), ενώ τα βιορευστά που θα καίγονται θα είναι αποκλειστικά εισαγόμενα. Είναι δεδομένο ότι η περιοχή μας "πρωτοπορεί", καθώς από εδώ φαίνεται να εξαπλώνεται ένα μαύρο κύμα μονάδων βιορευστών που προσπαθεί να καλύψει την χώρα και τον νομό μας.

Παρόλα αυτά στην περιοχή μας όλοι σιωπούν και όλοι παίζουν ένα παιχνίδι αποποίησης ευθυνών. Ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου μετά από πιέσεις πήρε δύο ομόφωνες αποφάσεις εναντίωσης στην κατασκευή των μονάδων ενώ οργάνωσε και μια διαμαρτυρία στις μονάδες. Από τότε φαίνεται ότι θεώρησε ότι έκανε το καθήκον του, και αδιαφορεί πλήρως για το θέμα. Η Αιρετή Περιφέρεια κράτησε ακόμα χειρότερη στάση, καθώς η μόνη φορά που καταδέχτηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα ήταν όταν την περιοχή επισκέφθηκε η Ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, όπου φυσικά ο κ. Μπαλαμπάνης και η κ. Σταρακά έσπευσαν να δώσουν υποσχέσεις συμπαράστασης μπροστά στα φλάς των φωτογραφικών μηχανών. Μετά, ούτε φωνή ούτε ακρόαση, δεν μας είδαν, δεν μας ξέρουν... 

Η μεγάλη παράσταση όμως παίζεται μεταξύ Υπουργείου Περιβάλλοντος και Αποκεντρωμένης Διοίκησης, δύο θεσμών δηλαδή που παίζουν την κολοκυθιά, ελπίζοντας να μπερδέψουν, να αποπροσανατολίσουν και τελικά να κάμψουν τις αντιδράσεις στην περιοχή. Ο Υπουργός Φάμελλος αποστέλλει "αίτημα" στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, στο οποίο ζητά από τον Συντονιστή να προχωρήσει σε ανάκληση-ακύρωση των αδειών κατασκευής των μονάδων. Το αίτημα αυτό γίνεται σημαία από τους τοπικούς υποστηρικτές της κυβέρνησης, οι οποίοι σπεύδουν να διαδώσουν ότι οι μονάδες σταματούν με εντολή Φάμελλου, καθησυχάζοντας έτσι μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έδειχνε ενδιαφέρον για το ζήτημα. Στη συνέχεια, η Αποκεντρωμένη απαντά ότι το εν λόγω αίτημα δεν είναι εντολή του Υπουργού και ότι η ίδια, σαν αυτόνομη αρχή, δεν είναι υποχρεωμένη να συνταχθεί με τη γνώμη του Φάμελλου. Ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι περιμένει "να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάποια εκκρεμοδικία κατά των εταιρειών", ενώ “πάιζει” ξεκάθαρα ένα παιχνίδι καθυστερήσεων, καθώς γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καμία είδους εκκρεμοδικία για τη συγκεκριμένη περίπτωση. 

Τέλος, οφείλουμε να αναφερθούμε με μεγάλη μας λύπη στην αδράνεια τοπικών συλλόγων, επαγγελματικών και πολιτιστικών. Με την εξαίρεση μιας υπογραφής ή ενός ψηφίσματος, προστίθενται δυστυχώς και αυτοί στη μεγάλη λίστα της αδιαφορίας για το ζήτημα.

Έτσι, το παιχνίδι της αποποίησης των ευθυνών καλά κρατεί, προς όφελος φυσικά των εταιριών. Από την άλλη όμως, αν και σίγουρα πολλοί συμπολίτες μας πίστεψαν το παραμύθι του Υπουργού-προστάτη που επενέβη να διορθώσει τα κακά και να σταματήσει την κατασκευή των μονάδων, οι αντιδράσεις δεν έχουν κοπάσει.

Δηλώνουμε ότι οι προσπάθειες για την αποτροπή μιας καταστροφικής για την περιοχή εξέλιξης συνεχίζονται και καλούμε τους πολίτες να συμμετέχουν στην κινητοποίηση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 12/7/2018 στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση στην Πάτρα.

Λιμνοθάλλαζα
Μεσολόγγι 7/7/2018

Διαβάστε περισσότερα

Το bullying είναι εδώ και απειλεί: Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς

Η είδηση ότι ένας έφηβος έβαλε τέλος στη ζωή του γιατί, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξε θύμα εκφοβισμού (bullying) συγκλονίζει αλλά και υπογραμμίζει την ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης από την πλευρά της πολιτείας, του σχολείου, της οικογένειας για την αντιμετώπιση ενός επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου.
«Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, ως κοινωνία και ως θεσμοί κοινωνικοποίησης των νέων, για την αντιμετώπιση του bullying» λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο o αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Παύλος Χαραμής για να συμπληρώσει:

«Και προκύπτει ένα περιστατικό όπως αυτό της αυτοκτονίας του 15χρονου έφηβου να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της αμεριμνησίας μας και να μας δείξει πως όσα έχουμε κάνει δεν είναι αρκετά. Όσο παραμένουν ακόμα άγνωστες βασικές πτυχές του δράματος που έλαβε χώρα στα νότια προάστια της Αθήνας κάθε ενδεχόμενο παραμένει ανοιχτό. Εκείνο όμως που δεν επιδέχεται αντίρρηση είναι πως πρώτος στόχος και πρώτη προτεραιότητα της παιδείας του νέου ανθρώπου πρέπει να είναι ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και γενικότερα η διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με ένα ακραία ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, που αρδεύεται από μια εξίσου ανταγωνιστική κοινωνία, με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και της σύγχρονης τεχνολογίας να παρέχουν συστηματικά πλήθος αρνητικών παραδειγμάτων, δεν είναι δυνατό να διασφαλιστεί αυτός ο στόχος. Χρειάζεται να εντείνουμε τις προσπάθειές μας τόσο στον χώρο του σχολείου όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Η Θεματική Εβδομάδα υπήρξε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, που πρέπει να συμπληρωθεί με πιο ολοκληρωμένες και συστηματικές παρεμβάσεις. Και κυρίως με τη στενότερη συνεργασία σχολείου και οικογένειας».
Απαραίτητη η καθημερινή, ζωντανή επικοινωνία γονιών και παιδιών
Η Επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Παιδιατρική και Εφηβική Ιατρική κι υπεύθυνη της Μονάδας Εφήβων στο Νοσοκομείο Παίδων «Παναγιώτη και Αγλαΐα Κυριακού», Άρτεμις Τσίτσικα εξηγεί μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρκατορείο με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, πως «η ηλικία αυτή έχει ορισμένα χαρακτηριστικά κι ανάγκες. Ο τρόπος σκέψης των παιδιών είναι διαφορετικός από άλλες αναπτυξιακές περιόδους. Υπάρχει μια προσκόλληση στον παρόντα χρόνο, δηλαδή σκέφτονται ότι οτιδήποτε τους συμβαίνει αφορά το παρόν και μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Δεν έχουν τη δυνατότητα υποθετικής κι αφηρημένης σκέψης να καταλάβουν ότι είναι κάτι περαστικό. Είναι πιο ευάλωτα στα σχόλια κι αποκτά μεγάλη σημασία η γνώμη των συνομήλικων σε αυτήν την ηλικία. Η αποδοχή των συνομήλικων κι οποιαδήποτε διαφορετικότητα μπορεί να προσελκύσει κάποια σχόλια.
»Το σημαντικό είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα έχει να κάνει με την ευαλωτότητα της κάθε προσωπικότητας. Το κάθε παιδί έχει διαφορετικούς λόγους, διαφορετικό περιβάλλον και διαφορετική προσωπικότητα που μπορεί να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα. Αφενός, υπάρχει εξατομίκευση και πρέπει να επικεντρωνόμαστε στις ανάγκες του κάθε παιδιού, οικογένειας, σχολείου ξεχωριστά. Αφετέρου εξαρτάται πολύ από την ίδια την ευαλωτότητα της προσωπικότητας, από την συνοσηρότητα, δηλαδή αν συνυπάρχουν κάποιες άλλες ψυχικές δυσκολίες που μπορεί να ωθήσουν ένα παιδί σε μια υπερβολική αντίδραση και φυσικά έχουμε να κάνουμε και με το περιβάλλον, το οικογενειακό και δευτερευόντως του σχολείου».

Όπως υπογραμμίζει η κ. Τσίτσικα «είναι σημαντικό να είμαστε κοντά στο παιδί μας, να υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας, να υπάρχει επαφή μέσα στην οικογένεια, να είμαστε σε εγρήγορση μήπως δούμε σημάδια που δείχνουν ότι ένα παιδί χρήζει μεγαλύτερης προσοχής. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να βρίσκονται κοντά στο παιδί τους με καθημερινή επικοινωνία, να υπάρχει μια ζωντανή επικοινωνία μέσα στο σπίτι. Πολλές φορές βλέπουμε μέσα στην κρίση, οικογένειες να μοιάζουν να δυσλειτουργούν διότι φροντίζουν για τα πολύ βασικά. Μπορεί οι γονείς να υπεραπασχολούνται ή να είναι άνεργοι και να είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους και να μην υπάρχει η επικοινωνία που χρειάζεται ένα παιδί αυτής της ηλικίας κι έχει κατεύθυνση. Πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να αντιδρούν στην κατεύθυνση και στα όρια, ωστόσο τα χρειάζονται. Είναι κομμάτι της γονεϊκής φροντίδας και το αισθάνονται αυτό.
»Θα πρέπει οι γονείς να είναι σε εγρήγορση όταν συμβαίνουν απότομες, αιφνίδιες μεταβολές στη συμπεριφορά τους, στη διατροφή τους, στον ύπνο τους, στη σχολική τους επίδοση, στις σχέσεις τους ακόμη κι η προσωπική τους φροντίδα κι υγιεινή. Όσο για τους καθηγητής και δασκάλους, εκτός από την εξεταστέα ύλη είναι σημαντικό να δίνουν στα παιδιά προτάσεις διαχείρισης της ίδιας της ζωής, να μαθαίνουν τα δικαιώματα τα δικά τους και του διπλανού τους, να απομονώνουν το αρνητικό και να ενδυναμώνουν τη θετική συμπεριφορά, καθώς στο θέμα της παρενόχλησης σημαντικό ρόλο παίζουν κι οι παρατηρητές. Το πόσο θα δείξουν σε αυτόν που προκαλεί την παρενόχληση ότι είναι λάθος. Ένα παιδί που ασκεί βία το πιθανότερο είναι ότι και το ίδιο να έχει υποστεί βία, οπότε πρέπει να δώσουμε έμφαση και σε αυτό το παιδί. Είναι πολλές φορές οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να έχουν λάβει κάποιου είδους εκπαίδευση, να ενδιαφέρονται κι να έχουν ουσιαστική συμβολή στην απομόνωση αυτών των συμπεριφορών».
Η κ. Τσίτσικα υπενθυμίζει ότι για στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Π. & A. Κυριακού», λειτουργεί η Γραμμή για την Τεχνολογία χωρίς χρέωση «ΜΕ Υποστηρίζω»800 11 800 15. Λειτουργεί καθημερινά από τις 9:00 έως τις 15:00, για θέματα που αφορούν την ορθή χρήση της τεχνολογίας από ανηλίκους (εξάρτηση από το διαδίκτυο, διαδικτυακός εκφοβισμός- bullying, αποπλάνηση-grooming, ακατάλληλο περιεχόμενο, θέματα προσωπικών δεδομένων, πορνογραφικό υλικό, τζόγος, βίαια παιχνίδια κλπ) και απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους, γονείς, εκπαιδευτικούς και ειδικούς.

Διαβάστε περισσότερα