Δείτε την εμβληματική παράσταση «Ηλέκτρα / Ορέστης» από την Comédie-Française και τον Ivo van Hove στην Επίδαυρο

Κείμενο: ελc team

Email: info@elculture.gr

«Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συνεχίζει την προβολή επιλεγμένων μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων και συναυλιών από το αρχείο του. Συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού “Μένουμε σπίτι με τον Πολιτισμό”, μοιραζόμαστε ξεχωριστές στιγμές από τη μακρόχρονη πορεία του θεσμού και παραμένουμε σε επαφή με το κοινό, μέχρι να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, στο παλμό του Φεστιβάλ και της ζωντανής θεατρικής εμπειρίας.»

Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή της Αντιγόνης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, (Φεστιβάλ Επιδαύρου 2006 & 2007), που παρακολούθησαν από το σπίτι τους περισσότερα από 36.000 άτομα εντός 24 ωρών, και μετά την προβολή του Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού (Φεστιβάλ Αθηνών 2012 & 2013), που αναμένεται το επόμενο Σάββατο 2 Μαΐου, το κοινό θα έχει στις 9 Μαΐου την ευκαιρία να παρακολουθήσει άλλη μια παραγωγή που άφησε το αποτύπωμά της στην ιστορία του Φεστιβάλ: Όχι μόνο λόγω των δυνατών ερμηνειών και της σκηνοθεσίας που έκοβε την ανάσα, αλλά και επειδή σφράγισε την πρώτη κάθοδο της Comédie-Française, του πιο παλιού θιάσου εν ενεργεία στον κόσμο, στο αργολικό θέατρο. Πρόκειται για την παράσταση των έργων Ηλέκτρα / Ορέστης του Ευριπίδη, που σκηνοθέτησε, ενοποιώντας τα δραματουργικά, ο Ivo van Hove, από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες διεθνώς, για τον ιστορικό θίασο. Καρπός συνεργασίας που οικοδομήθηκε σε βάθος χρόνου, η συγκεκριμένη παραγωγή έδωσε την ευκαιρία στους δύο κορυφαίους πολιτιστικούς οργανισμούς της Γαλλίας και της Ελλάδας, την Comédie-Française και το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, να ενώσουν τις δυνάμεις τους καταθέτοντας μια σύγχρονη σκηνοθετική πρόταση για την ερμηνεία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, που συγκλόνισε το κοινό τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Παρίσι.

Το πρόγραμμα «Ανα-παραστάσεις», δίνει σήμερα μια ιδιαίτερη αφορμή κοινής δράσης του Φεστιβάλ με την Comédie-Française, καθώς η παράσταση Ηλέκτρα / Ορέστης θα προβληθεί ταυτόχρονα από τα διαδικτυακά κανάλια των δύο οργανισμών, το Σάββατο 9 Μαΐου στις 21:30 ώρα Ελλάδος, και θα μείνει διαθέσιμη για 24 ώρες, επισφραγίζοντας τη σπουδαία αυτή συνεργασία.

Η οπτική του σκηνοθέτη

Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης είναι αδέρφια. Νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι και ευάλωτοι, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους, που είχε φύγει ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας. Η απουσία του τον καθιστά ήρωα στα μάτια τους. Η μητέρα τους, η Κλυταιμνήστρα, είναι ο εχθρός. Το σπίτι, το πεδίο της μάχης. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται, από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες στην ίδια τους την οικογένεια, στην ίδια τους την πατρίδα.

Η οικογένεια είναι ο «γόρδιος δεσμός» της κοινωνίας και, ως τέτοιος, γεννά μια σειρά προβλήματα. Βρισκόμαστε μπροστά σ’ έναν καθρέφτη που αντανακλά το αρνητικό είδωλο των ίδιων μας των παρορμήσεων. Πρόκειται άραγε για μια αιμομικτική οικογένεια; Όχι κυριολεκτικά (ή, τουλάχιστον, όχι μόνο), αλλά με την έννοια ότι αποτελεί πεδίο μάχης όπου, αφενός, επιλύονται τα προβλήματα, και όπου, αφετέρου, ξεχωρίζουν εκείνοι που έχουν επιλεγεί για να μείνουν, από τους άλλους, που θα εκδιωχθούν οριστικά.

Για την παράσταση Ηλέκτρα / Ορέστης το στοίχημα είναι να αναπαραστήσουμε έναν κόσμο μεγάλης σκληρότητας, έως και νατουραλιστικά, επί σκηνής. Η αλήθεια είναι ότι βλέπω την παράσταση ως ένα Gesamtkunstwerk, ένα καθολικό έργο τέχνης με τη βαγκνερική σημασία του όρου, με την αίσθηση ίσως ότι μετέχουμε σε μια τελετουργία.

Θεωρώ τον εαυτό μου βέλγο, αλλά και ευρωπαίο και πολίτη του κόσμου. Το να μιλάς για την κοινωνία σημαίνει να μιλάς για τον κόσμο. Οι Έλληνες θέτουν ένα θεμελιώδες ερώτημα: τι μας ενώνει αντί να μας χωρίζει; Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα στην παράσταση Ηλέκτρα / Ορέστης.

Εκτίμησα εξαιρετικά τη δουλειά με τους ηθοποιούς του θιάσου της Κομεντί Φρανσαίζ. Είδα τη ζωική επιθυμία τους να κάνουν θέατρο, την ανάγκη μέσ’ από τα σωθικά τους να δοθούν σε μια καλλιτεχνική περιπέτεια. Μπορώ να πω σήμερα ότι η Κομεντί Φρανσαίζ και ο θίασος του Toneelgroep στο Amsterdam αποτελούν τις δυο καλύτερες εμπειρίες μου ως σκηνοθέτη. Όταν ο Ερίκ Ρυφ μάς πρότεινε να ανεβάσουμε μια ακόμα παράσταση, αμέσως δέχτηκα.

 – Ίβο βαν Χόβε

Λίγα λόγια για την Κομεντί Φρανσαίζ

Ευρέως γνωστή ως «Σπίτι του Μολιέρου», η Κομεντί Φρανσαίζ ιδρύθηκε το 1680 και έκτοτε συνεχίζει το έργο και την κληρονομιά του δραματουργού, ηθοποιού και θιασάρχη της, Μολιέρου. Διαθέτοντας ένα ρεπερτόριο που αριθμεί πάνω από 3.000 έργα, «το Γαλλικό Θέατρο (le Français)», όπως αλλιώς αποκαλείται, υπηρετεί μεγάλη γκάμα κλασικών όσο και σύγχρονων έργων από γάλλους και διεθνείς θεατρικούς συγγραφείς.

Η Κομεντί Φρανσαίζ δίνει περίπου 800 παραστάσεις τον χρόνο στις τρεις σκηνές της (Αίθουσα Richelieu, Théâtre du Vieux-Colombier, Studio-Théâtre), καθώς και σε περιοδείες, προσελκύοντας πάνω από 350.000 θεατές ετησίως.

Η Κομεντί Φρανσαίζ περιοδεύει ευρέως (Ευρώπη, ΗΠΑ, Κορέα, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νότια Αμερική) ενώ στους πρόσφατους σταθμούς της περιλαμβάνονται το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και η Μόσχα. Η πρώτη διεθνής της εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 1867.

Εδώ και τρεις αιώνες, η Κομεντί Φρανσαίζ πάντα ξεχωρίζει για τον τρόπο λειτουργίας της ως μοναδικό, εύρωστο και δημιουργικό «θεατρικό εργοστάσιο». Δικαιώνοντας μια τέτοια μοναδική ταυτότητα, στηρίζει το υψηλό επίπεδο, τη μακροβιότητα και τη ζωτικότητά της σε τρεις σταθερούς και ακλόνητους πυλώνες: τον Θίασο, το Ρεπερτόριο και την απαιτητική πρακτική των εναλλασσόμενων παραγωγών.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία Ivo van Hove • Μετάφραση στα γαλλικά Marie Delcourt-Curvers • Σκηνική εκδοχή Bart Van den Eynde – Ivo van Hove • Σκηνογραφία – Σχεδιασμός φωτισμού Jan Versweyveld • Κοστούμια An D’Huys • Πρωτότυπη μουσική και ηχητική σύνθεση Eric Sleichim • Χορογραφία  Wim Vandekeybus • Δραματουργία Bart Van den Eynde • Βοηθός σκηνοθέτη Laurent Delvert Βοηθός σκηνογράφου Roel Van Berckelaer • Βοηθός ενδυματολόγου Sylvie Lombart •  Βοηθός φωτιστή François Thouret • Βοηθός ηχητικού σχεδιασμού Pierre Routin • Βοηθός χορογράφου Laura Aris

Με τους ηθοποιούς της Κομεντί Φρανσαίζ

Claude Mathieu (Κορυφαία), Cécile Brune (Χορός), Sylvia Bergé (Χορός), Éric Génovèse (Φρύγας υπηρέτης), Bruno Raffaelli (Γέρος Μυκηναίος), Denis Podalydès (Μενέλαος), Elsa Lepoivre (Κλυταιμνύστρα και Ελένη), Julie Sicard (Xορός), Loïc Corbery (Πυλάδης), Suliane Brahim (Ηλέκτρα), Benjamin Lavernhe (Μυκηναίος), Didier Sandre (Τυνδάρεως), Christophe Montenez (Ορέστης), Rebecca Marder (Ερμιόνη), Gaël Kamilindi (Απόλλων)

Από την Ακαδημία της Κομεντί Φρανσαίζ παίζουν:
Peio Berterretche (Αίγισθος), Pauline Chabrol, Olivier Lugo, Noëmie Pasteger, Léa Schweitzer (Χορός)
Κρουστά Adélaide Ferrière, Emmanuel Jacquet, Othman Louati, Rodolphe Théry
Μακιγιάζ Claire Cohen
Παραγωγή Comédie-Française

Πρεμιέρα στο Παρίσι Αίθουσα Richelieu, 27 Απριλίου 2019
Πρεμιέρα στην Επίδαυρο 26 Ιουλίου 2019
Μια παραγωγή σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου
Με την υποστήριξη της Fondation pour la Comédie-Française
Με τη στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού και Jan Versweyveld (Comédie-Française)

*

Η παράσταση Hλέκτρα / Ορέστης θα προβληθεί με ελληνικούς υποτίτλους το Σάββατο 9 Μαΐου 2020 στο διαδικτυακό μας κανάλι στο YouTube: Greek Festival και θα παραμείνει διαθέσιμη για 24 ώρες. Ταυτόχρονα, θα προβληθεί η παράσταση με αγγλικούς υποτίτλους στο διαδικτυακό κανάλι της Comédie-Française.

Ακριβώς, λόγω του συντονισμού με την Comédie-Française, η προβολή θα ξεκινήσει στις 21:30 αντί για τις 19:00, που ήταν η ώρα έναρξης των δύο προηγούμενων προβολών.

Η παράσταση περιέχει σκληρές σκηνές

Έναρξη: Ώρα Ελλάδος 21:30  / YouTube: Greek Festival

Το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε διαδικτυακά παραστάσεις και συναυλίες που έχουν ξεχωρίσει στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου τα τελευταία χρόνια, και των οποίων η βιντεοσκόπηση έγινε σε μορφή που επιτρέπει την αναμετάδοσή τους. Μπορείτε να ενημερώνεστε σχετικά μέσω της ιστοσελίδας μας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης του Φεστιβάλ.

Διαβάστε περισσότερα

Λεφτά υπάρχουν για την Aegean: στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μετόχων της

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με πρόκληση για εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους που είναι αναγκασμένοι να ζουν χωρίς επίδομα ανεργίας και οικονομικό σκάνδαλο ολκής θα ισοδυναμεί η κρατική επιδότηση της αεροπορικής εταιρείας Aegean.

Ο «εθνικός αερομεταφορέας», όπως χωρίς καμία αίσθηση αιδούς χαρακτηρίζουν την Aegean ακόμη κι όσοι ομνύουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό, βρίσκεται σε δεινή θέση, όπως και όλες οι αεροπορικές εταιρείες του κόσμου, μετά την απαγόρευση των ταξιδιών που επιβλήθηκε για να ελεγχθεί η πανδημία του κορονοϊού. Την δεινή θέση της Aegean την περιέγραψε ο ίδιος ο πρόεδρός της, Ευτ. Βασιλάκης, δηλώνοντας ότι τα τρέχοντα έσοδα της ισοδυναμούν με το 0,05% των εσόδων του παρελθόντος και, πιο παραστατικά, «ξαφνικά σε έναν μήνα πήγαμε από το το ρετιρέ στο υπόγειο».

Σε αυτό το πλαίσιο συζητιέται η κρατική επιδότηση της εταιρείας, όπως έχουν ήδη πράξει άλλες χώρες, από τις ΗΠΑ (25 δισ. δολ.) μέχρι τη Γερμανία (επιδότηση στη Lufthansa 9 δισ. ευρώ), κι όπως κατ’ επανάληψη έχει συμβεί από το 2008 μέχρι και το 2015 με τις τράπεζες.

Η επιδότηση της Aegean, που θα συνοδευτεί με απολύσεις εργαζομένων και μείωση μισθών, θα αποτελέσει πρόκληση γιατί η συγκεκριμένη εταιρεία έχει διανείμει εκατοντάδες εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια στους μετόχους της. Γιατί λοιπόν να περάσει η ζημιά στους εργαζόμενους και την κοινωνία και να μην την αναλάβουν οι μέτοχοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια θησαύριζαν από την γιγάντωση του μονοπωλίου της Aegean.

Μια ματιά στις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας, προσπερνώντας μάλιστα και κάτι αμοιβές μελών ΔΣ που φτάνουν το 1,5 εκ. ετησίως, δείχνει ότι λεφτά …υπάρχουν! Από το 2005 μέχρι και το 2019, αφαιρώντας μάλιστα τις ζημιές που εμφάνισε η εταιρεία με βάση τις οικονομικές της καταστάσεις κατά τα έτη 2010-12, τα μετά φόρων κέρδη της εταιρείας έφτασαν τα 522,9 εκ. ευρώ! Αν δε, μείνουμε μόνο στα μερίσματα που διένειμε στους μετόχους της η Aegean από το 2015 ως το 2019 το συνολικό ποσό που έθεσε στη διάθεσή τους ανήλθε στα 210,7 εκ. ευρώ.

Το αίτημα μεταφοράς της ζημιάς στις τσέπες των μετόχων δικαιολογείται και στη βάση των όσων ψήφισε η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις τράπεζες προκειμένου να μην μεταφερθεί ξανά το κόστος της διάσωσής τους στους φορολογούμενους: bail-in και όχι bail-out. Σε καλύτερα ελληνικά, την ευθύνη διάσωσης των τραπεζών φέρουν κατά σειρά προτεραιότητας μέτοχοι, ομολογιούχοι και πελάτες και μετά το κράτος. Αν αυτός ο κανόνας ισχύει για τις τράπεζες γιατί να μην ισχύσει και για τις αεροπορικές εταιρείες που (χωρίς μάλιστα να παράγουν και κάτι αναγκαίο πχ είδη διατροφής) εξελίσσονται στον μεγάλο ασθενή;

Το αίτημα «κανένα ευρώ για τη διάσωση ιδιωτικών εταιρειών» προβάλλει επιτακτικά, για πολλούς λόγους:

Πρώτο, γιατί από την πικρή πείρα των τραπεζών ξέρουμε ότι οι διασώσεις αποτελούν πιθάρι των Δαναΐδων. Ας θυμηθούμε όλα τα επιχειρήματα που ακούσαμε από τον Γ. Αλογοσκούφη και τον Π. Δούκα το 2008 μέχρι τον Ευκλ. Τσακαλώτο και τον Γ. Σταθάκη το 2015 για τα …καλά που θα έφερνε η διάσωση των τραπεζών: υπέρβαση της κρίσης, στήριξη της αναπτυξιακής προσπάθειας, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, κ.λπ. Και φτάνουμε σήμερα να μετράμε μέρες για την εκκίνηση των πλειστηριασμών που θα μετατρέψουν σε άστεγους χιλιάδες πολίτες…

Δεύτερο, γιατί κάθε ευρώ που θα δοθεί από το δημόσιο θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα. Κανείς μας δεν αμφιβάλλει ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιταχύνει την άρση των απαγορεύσεων κάποια γραφεία στο υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα  που θα εφαρμοστούν για να καλυφθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2020: νέοι φόροι, μείωση συντάξεων και δαπανών, κλπ. Από πού κι ως που να πληρώσουμε νέους φόρους για να διασωθούν δισεκατομμυριούχοι μεγαλομέτοχοι, όπως ο Δαυίδ;

Τρίτο, γιατί με αυτά τα χρήματα που θα δοθούν στην Aegean θα μπορούσαν να σωθούν  εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που προϋπήρχαν κι εκατοντάδες άλλες χιλιάδες άνεργοι που θα προστεθούν στην ουρά εξ αιτίας της κρίσης του κορονοϊού. Αν δε, προσθέσουμε και μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν στην επισφάλεια (προερχόμενοι από την αδήλωτη εργασία ή όσους εργάζονται υπό ελαστικές σχέσεις εργασίας) καταλαβαίνουμε πόση σημασία έχει να πάρουν έστω λίγα οι πολλοί κι όχι για πολλοστή φορά να πάρουν πολλά οι λίγοι.

Τέταρτο και σημαντικότερο, για λόγους …αρχής! Γιατί θα το ξανακάνουν! Οι περίφημες διασώσεις, όπως ξεκίνησαν με τα λαμόγια της Lehman Brothers για να φτάσει σήμερα ο οικονομικός της διευθυντής Λουίς ντε Γκουίντος αφού πέρασε από υπουργός Οικονομικών του δεξιού Μαριάνο Ραχόι στην Ισπανία να είναι αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έχουν ξαναγράψει τους κανόνες του παιχνιδιού. Τουλάχιστον για την αφρόκρεμα. Αφότου ανακαλύφθηκαν οι «διασώσεις» τα κέρδη είναι ιδιωτικά («στον καπιταλισμό ζούμε» είναι ο αντίλογος) και οι ζημιές δημόσιες (ελέω «εκτάκτων περιστάσεων και αναγκών» είναι το επιχείρημα, παρότι εξακολουθούμε να ζούμε στον καπιταλισμό). Αν αντίθετα, το κράτος πει ό,τι λέει και στους εργαζόμενους όταν ζητούν αυξήσεις μισθών («ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»), είναι πιο πιθανό οι μεγαλομέτοχοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη (προσχωρώντας πχ σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου) και να καλύψουν τις ζημιές. Αν όμως η κυβέρνηση της ΝΔ για μια ακόμη φορά στηρίξει μια ιδιωτική εταιρεία μόλις λίγους μήνες μετά τα δημόσια εγκώμια που της έπλεκε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δηλώνοντας με αφορμή την παραλαβή 3 Airbus το …αδιανόητο, ότι «είναι φωτεινή μέρα για την  πατρίδα μας και την εθνική οικονομία», τότε θα είναι υπόλογη ότι εκτρέφει μια κρατικοδίαιτη αστική τάξη, εθισμένη στο εύκολο χρήμα του κρατικού κορβανά…

 

Πηγή : του Λεωνίδα Βατικιώτη στο wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα

Η Κούβα προκαλεί την παγκόσμια αυτογελοιοποίηση των ΗΠΑ!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

Είναι αδύνατον να βρεις κάτι τόσο εξοργιστικό αλλά και ταυτόχρονα τόσο γελοίο στον επίσημο λόγο ενός κράτους το διάστημα της πανδημίας, όσο στον λόγο του κράτους που λέγεται ΗΠΑ και απορρέει από την κυβέρνηση Τραμπ.

Παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον ένοικο του Λευκού Οίκου που έφτασε να συστήνει… σολάριουμ και ενέσεις απολυμαντικών για την καταπολέμηση του κορωνοϊού, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Πομπέο, έφτασε στο πλαίσιο της ασίγαστης επίθεσης των Αμερικανών κατά της Κούβας να θέσει υπό στην προστασία του ακόμα και τους… Κουβανούς γιατρούς! 

Ο τύπος που η χώρα του μετράει 70.000 νεκρούς σε δυο μήνες, περισσότερους από όσοι σκοτώθηκαν σε 10 χρόνια πολέμου στο Βιετνάμ, προσπαθώντας να επιτεθεί στην Κούβα και στις αποστολές Κουβανών γιατρών σε δεκάδες χώρες για την καταπολέμηση της πανδημίας, έγινε τιμητής της… εκμετάλλευσης (!) που υφίστανται οι Κουβανοί γιατροί από το “στυγερό κομμουνιστικό καθεστώς”… 

Εδώ – πριν συνεχίσουμε – δείτε μια χαρακτηριστική εικόνα… καταπιεσμένων Κουβανών γιατρών από την χώρα τους, την ώρα που κατεβαίνουν στο αεροδρόμιο της Νότιας Αφρικής για να ξεδιπλώσουν και εκεί την διεθνική αλληλεγγύη τους και να προσφέρουν τη βοήθειά τους.   

Ο Πομπέο, λοιπόν, μη μπορώντας να κρύψει την βαθιά ενόχληση των ΗΠΑ για την παγκόσμια αναγνώριση που απολαμβάνει η Κούβα προσφέροντας τη βοήθειά της όπου της ζητηθεί, την ώρα που οι περίφημοι “σύμμαχοι” εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αδιαφορούν ο ένας για την τύχη του άλλου,  υποστήριξε ότι οι αποστολές γιατρών και νοσηλευτών από την Κούβα στο εξωτερικό συνιστά… κατάχρηση εις βάρος των Κουβανών γιατρών!

Ο λόγος που τον έπιασε πόνος τον Πομπέο και τους Αμερικανούς για την… τύχη των Κουβανών γιατρών και νοσηλευτών είναι ότι στο πλαίσιο της διεθνιστικής τους αλληλεγγύης αυτοί οι άνθρωποι συμβάλλουν και στην εισαγωγή συναλλάγματος στη χώρας τους, συμμετέχοντας στην υλοποίηση των συμφωνιών της κυβέρνησης της Κούβας με μια σειρά χώρες.

Ο Πομπέο – φανερώνοντας έτσι και ποιος είναι ο υποβολέας τέτοιων γελοιοτήτων που πήραν τη μορφή “εμβρυθούς” αρθρογραφίας και στην Ελλάδα – έφτασε στο σημείο να πάρει υπό την…προστασία του τους Κουβανούς γιατρούς, για ένα και μόνο λόγο: Για να μην γίνονται αρωγοί της πατρίδας τους και σε οικονομικό επίπεδο. 

Θαυμάστε τι δήλωσε αυτό το υπόδειγμα… σοβαρότητας (στο βίντεο από το 3,23′) : 

“…έχουμε παρατηρήσει πώς το καθεστώς στην Αβάνα εκμεταλλεύτηκε την πανδημία COVID-19 για να συνεχίσει την εκμετάλλευση των κουβανών ιατρών. Συγχαίρουμε τους ηγέτες στη Βραζιλία, στον Ισημερινό και στη Βολιβία και σε άλλες χώρες που αρνήθηκαν να κλείσουν τα μάτια σε αυτές τις καταχρήσεις του κουβανικού καθεστώτος, και ζητάμε από όλες τις χώρες να κάνουν το ίδιο, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Νότια Αφρική και το Κατάρ. Πρέπει να προστατεύσουμε τους ιατρούς μας τώρα περισσότερο από ποτέ. Οι κυβερνήσεις που δέχονται Κουβανούς γιατρούς πρέπει να τους πληρώνουν απευθείας. Διαφορετικά, όταν πληρώνουν το καθεστώς, βοηθούν την κουβανική κυβέρνηση να αποκομίζει κέρδη από την εμπορία ανθρώπων”.

“Εμπόριο ανθρώπων” η αλληλεγγύη, “κατάχρηση” από την Κούβα ο πατριωτισμός των ανθρώπων της, “συγχαρητήρια” (!) στις χώρες που έδιωξαν τους Κουβανούς γιατρούς αδιαφορώντας για τους λαούς τους και υπακούοντας στους Αμερικανούς, απειλές και υποδείξεις στις χώρες που αρνούνται να “ακούσουν” τις ΗΠΑ. Και όλα αυτά στο όνομα της υπεράσπισης των (Κουβανών) “γιατρών μας”!

Είναι προφανές: Φάρμακο για τον ιό θα βρεθεί. Για την φαιδρότητα της καταγέλαστης – παγκοσμίως – αμερικανικής αντικουβανίτιδας, όχι.

Διαβάστε περισσότερα