Aπό υποσιτισμό πέθαναν 85.000 παιδιά κάτω των 5 ετών στην Υεμένη

AP Photo/Hammadi Issa

Συντάκτης: 

efsyn.gr

 

Σοκάρουν οι εκτιμήσεις της οργάνωσης «Save the Children» για τα παιδιά στην Υεμένη, που απ' το 2015 βρίσκεται στη δίνη του εμφυλίου.
Σήμερα η διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έχουν πεθάνει απ' την πείνα και τις αρρώστιες περίπου 85.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών, τα τελευταία τρία χρόνια.
Η εκτίμηση αυτή, που χαρακτηρίζεται «συντηρητική» απ' την οργάνωση, βασίζεται στο μέσο ρυθμό θνησιμότητας λόγω ασιτίας, που κατά τον ΟΗΕ έχει επηρεάσει περισσότερα από ένα 1,3 εκατομμύριο παιδιά, αφότου ο συνασπισμός υπό την Σαουδική Αραβία ενεπλάκη σε πόλεμο με τους αντάρτες Χούθι.
«Για κάθε παιδί που σκοτώνεται από βόμβες και σφαίρες, δεκάδες λιμοκτονούν μέχρι θανάτου κι αυτό είναι εντελώς αποτρέψιμο» σημείωσε ο διευθυντής της «Save the Children», Τάμερ Κίρολος, προσθέτοντας ότι «τα παιδιά που πεθαίνουν με αυτόν τον τρόπο υποφέρουν πάρα πολύ».
Παρά τις δηλώσεις των προηγούμενων ημερών περί εκεχειρίας, τα πολεμικά αεροσκάφη του Σαουδαραβικού συνασπισμού δυνάμεων βομβάρδισαν εκ νέου χθες την πόλη Χοντέιντα, που είναι κύριο λιμάνι της Υεμένης και σημαντικό για τον ανεφοδιασμό.
Κάτοικοι ανέφεραν ότι αεροσκάφη του συνασπισμού εξαπέλυσαν περισσότερες από 10 αεροπορικές επιδρομές και πως σφοδρές μάχες ακούγονταν από τις άκρες της πόλης, που ελέγχουν οι αντάρτες Χούθι, 4χλμ από το λιμάνι.
Την Δευτέρα οι σιίτες αντάρτες ανακοίνωσαν ότι σταματούν τις επιθέσεις με drones και πυραύλους κατά της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των συμμάχων τους στη χώρα. Η κίνηση ήρθε αφού ο συνασπισμός υπό την Σαουδική Αραβία διέταξε την διακοπή της επίθεσης κατά της Χοντέιντα, που έχει γίνει κεντρικό σημείο της σύρραξης.
Ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Μάρτιν Γκρίφιθς προσπαθεί να διασώσει τις συνομιλίες έπειτα από την κατάρρευση του γύρου που είχε ορισθεί για τον Σεπτέμβριο όταν δεν παρουσιάστηκαν οι Χούθι. Ελπίζει να συγκαλέσει συνομιλίες πριν από το τέλος του έτους στη Σουηδία για να συμφωνηθεί ένα ειρηνευτικό πλαίσιο υπό μεταβατική κυβέρνηση.
Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών τονίζει ότι ένας φονικός λιμός «με τεράστιες απώλειες ζωών» μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Τον περασμένο μήνα είχε προειδοποιήσει ότι μέχρι και 14 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν.
Τα στοιχεία του ΟΗΕ δείχνουν πως συνολικά στην Υεμένη είναι αντιμέτωποι με την πείνα 8,4 εκατ. άνθρωποι, και ο οργανισμός εκτιμά ότι θα αυξηθεί κατά 3,5 εκατομμύρια εν μέσω της νομισματικής κρίσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι πάνω απ' τα 2/3 του πληθυσμού της χώρας δεν ξέρουν από πού και πότε θα υπάρξει το επόμενο γεύμα.

Διαβάστε περισσότερα

Βρετανία: 14 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με έρευνα του ΟΗΕ

Στην άλ­λο­τε κρα­ταιά αυ­το­κρα­το­ρία των αποι­κιών, εκεί που έλαβε χώρα η βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση και άν­θι­σε ο κα­πι­τα­λι­σμός, στη Με­γά­λη Βρε­τα­νία, σή­με­ρα, εν έτει 2018, πε­ρί­που 14.000.000 άν­θρω­ποι ζουν σε συν­θή­κες φτώ­χειας. 

Σε αυτό το συ­μπέ­ρα­σμα κα­τέ­λη­ξε πρό­σφα­τα, σε σχε­τι­κή του έκ­θε­ση, ο ει­δι­κός εκ­πρό­σω­πος του ΟΗΕ για την ακραία φτώ­χεια και τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα Φίλιπ Άλ­στον. Σύμ­φω­να με τον κα­θη­γη­τή Άλ­στον, ο οποί­ος επι­σκέ­πτη­κε 9 πό­λεις της Βρε­τα­νί­ας σε διά­στη­μα 12 ημε­ρών, το χάσμα με­τα­ξύ πλου­σί­ων-φτω­χών βα­θαί­νει ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο, οι κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες διευ­ρύ­νο­νται επι­κίν­δυ­να ενώ επι­δει­νώ­νε­ται η οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση των φτω­χό­τε­ρων στρω­μά­των.

Επι­βε­βαιώ­νο­ντας το γε­γο­νός ότι η κα­πι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη νο­μο­τε­λεια­κά αυ­ξά­νει τις ανι­σό­τη­τες, απο­δί­δο­ντας κέρδη για το κε­φά­λαιο και μι­ζέ­ρια για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τα λαϊκά στρώ­μα­τα, η έκ­θε­ση του ΟΗΕ κάνει λόγο για πο­σο­στό φτώ­χειας με­τα­ξύ των παι­διών στη Βρε­τα­νία που θα μπο­ρού­σε να ανέλ­θει σε 40% ενώ, βάσει των εθνι­κών κρι­τη­ρί­ων, 1 στους 5 βρε­τα­νούς ζει κάτω από το όριο της φτώ­χειας. Στην ίδια χώρα, το 2017 κα­τα­γρά­φτη­καν πε­ρισ­σό­τε­ροι από 300.000 άστε­γοι.

Η έκ­θε­ση του Φ. Άλ­στον δό­θη­κε στη δη­μο­σιό­τη­τα με­σού­σης της κυ­βερ­νη­τι­κής κρί­σης στη Βρε­τα­νία, με την πρω­θυ­πουρ­γό Τε­ρέ­ζα Μέι να βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πη με μια «ανταρ­σία» των μελών του κόμ­μα­τός της, που στη­ρί­ζουν ένα σκλη­ρό Brexit. Όπως ση­μεί­ω­σε σε συ­νέ­ντευ­ξη του ο εκ­πρό­σω­πος του ΟΗΕ το Brexit θα έχει ανα­γκα­στι­κά αντί­κτυ­πο στη βρε­τα­νι­κή οι­κο­νο­μία, ασχέ­τως του εί­δους της συμ­φω­νί­ας για το δια­ζύ­γιο με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ενωση.

Ωστό­σο, ασχέ­τως της μορ­φής που θα έχει το Brexit και ανε­ξάρ­τη­τα από τις εν­δο­α­στι­κές διερ­γα­σί­ες εντός και εκτός Βρε­τα­νί­ας, οι ερ­γα­ζό­με­νοι και τα φτωχά λαϊκα στρώ­μα­τα της χώρας δεν θα δουν φως στον ορί­ζο­ντα όσο τα κλει­διά της οι­κο­νο­μί­ας πα­ρα­μέ­νουν στα χέρια του κε­φα­λαί­ου και των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων.  

Πηγές: Guardian / BBC.

Διαβάστε περισσότερα

Το πρώτο «κομμουνιστικό» μπακάλικο της Τουρκίας γίνεται παγκόσμια αλυσίδα

Του Mεχμέτ Τσετίνγκιουλετς
Ένα μικρό μπακάλικο σε μια μικρή πόλη στην ορεινή ανατολική Τουρκία σημείωσε αστραπιαία επιτυχία και τώρα ετοιμάζεται να γίνει πανεθνική αλυσίδα. Το μαγαζί, το οποίο άνοιξε πέρυσι στο Οβατζίκ της επαρχίας Τούντζελι, κατακλύστηκε τόσο πολύ από παραγγελίες από όλη τη χώρα, που τέσσερα άλλα καταστήματα εγκαινιάστηκαν φέτος στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας.
Τα τρόφιμα του Οβατζίκ, που παράγονται τοπικά και με φυσικό τρόπο, είναι μια ιστορία που αφορά κάτι περισσότερο από την υγιεινή διατροφή: έχει σχέση και την πολιτική.
Στις τοπικές εκλογές του 2014, οι ψηφοφόροι του Οβατζίκ, το οποίο μαζί με τα γύρω χωριά έχει πληθυσμό περίπου 8.500 κατοίκων, εξέλεξαν δήμαρχο τον Φατίχ Μεχμέτ Mάτζογλου, πράγμα που τον κάνει το πρώτο και μοναδικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας επικεφαλής αυτοδιοικητικής αρχής. Πιστός στην ιδεολογία του κόμματός του, ο Mάτζογλου έριξε βάρος στην ανάπτυξη της συνεταιριστικής γεωργίας και ξεκίνησε βιολογική καλλιέργεια σε 65 εκτάρια δημόσιας γης με στόχο την παραγωγή φυσικών προϊόντων χωρίς μεσάζοντες και με χαμηλό περιθώριο κέρδους.
Σύντομα, ο συνεταιρισμός της πόλης πωλούσε φασόλια, ρεβίθια και πατάτες που καλλιεργούνται φυσικά χωρίς καμία χημική παρέμβαση, καθώς και μέλι φτιαγμένο από μέλισσες που τρέφονται με τη χλωρίδα του βουνού της περιοχής. Μετά από λίγο, ξεκίνησε ηλεκτρονικές πωλήσεις, φτάνοντας σε ολόκληρη τη χώρα. Τα προϊόντα δημιούργησαν τόσο μεγάλη ζήτηση ώστε ο δήμος αποφάσισε να επεκταθεί και σε άλλες επαρχίες. Νωρίτερα φέτος άνοιξε δύο καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη και πρόσφατα άλλα δύο στην Άγκυρα και τη Σμύρνη. Ετοιμάζονται και άλλα στα Άδανα, τη Mερσίνα και την Προύσα.
Σε συνέντευξή του στην Al-Monitor, ο Mάτζογλου παραθέτει τρεις κύριους λόγους για τη δημοτικότητα των προϊόντων τού Οβατζίκ. «Ο πρώτος είναι η λαχτάρα που αισθάνονται για τα προϊόντα της πατρίδας τους οι μετανάστες από αυτή την περιοχή», είπε. «Δεύτερον, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να στηρίξουν το δήμο μας επειδή από τα έσοδά μας δίνουμε ενίσχυση σε πάνω από 200 φοιτητές. Αγοράζοντας τα προϊόντα μας, προσφέρουν αλληλεγγύη. Ο τρίτος λόγος είναι η ζήτηση για υγιεινά και ασφαλή τρόφιμα».
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε έναν τέταρτο λόγο: την επαναστατική νοσταλγία μεταξύ των βετεράνων του άλλοτε ρωμαλέου αριστερού κινήματος της Τουρκίας. Πριν από τα εγκαίνια του καταστήματος της Άγκυρας στις 20 Οκτωβρίου, παλαίμαχοι αριστεροί στην πρωτεύουσα προώθησαν ενεργά την εκδήλωση από τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης. Ως αποτέλεσμα, ένα μεγάλο πλήθος συνέρρευσε στην εκδήλωση, αδειάζοντας τα ράφια από την πρώτη μέρα.
Σε μια επίδειξη αλληλεγγύης με άλλους γεωργικούς συνεταιρισμούς, το κατάστημα Οβατζίκ στην Άγκυρα προσφέρει επίσης τρόφιμα από άλλες περιοχές, όπως τσάι, ρύζι, πληγούρι, τυρί, ζυμαρικά, μαρμελάδα και μελάσα.
Ο αριθμός των φοιτητών που επιδοτούνται από τα έσοδα ήταν 78 το 2017, ενώ φέτος αυξήθηκε σε πάνω από 200. Η επαρχία Τούντζελι φημίζεται για τη σημασία που αποδίδουν οι κάτοικοί της στην εκπαίδευση. Το 2016 κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα στις 81 επαρχίες της χώρας στον δείκτη εκπαίδευσης του Τουρκικού Στατιστικού Ινστιτούτου, ο οποίος βασίζεται σε δείκτες όπως το ποσοστό πτυχιούχων πανεπιστημίων και η επιτυχία των φοιτητών σε τυποποιημένες εξετάσεις.

Ο Mάτζογλου τόνισε ότι τα προϊόντα του συνεταιρισμού είναι απολύτως φυσικά. «Σπόροι, χώμα, νερό και ήλιος -δεν περιέχουν τίποτε άλλο», είπε στην Al-Monitor.
Ο δήμαρχος εξήγησε: «Όλα τα προϊόντα αναλύονται στο εργαστήριό μας. Πληρούν τις παγκόσμιες προδιαγραφές για τα φυσικά προϊόντα. Μάλιστα, για το μέλι το παγκόσμιο πρότυπο επιτρέπει 6% πρόσθετα όπως λακτόζη, φρουκτόζη και γλυκόζη. Στο δικό μας μέλι, το ποσοστό είναι 0%. Οι μέλισσες συλλέγουν γύρη από 217 διαφορετικά φυτά».
Σε πρόσφατη επίσκεψη στο κατάστημα της Άγκυρας, η Al-Monitor ρώτησε τους πελάτες γιατί επέλεξαν να ψωνίσουν εκεί. Η πιο διαδεδομένη απάντηση ήταν ότι είχαν εμπιστοσύνη πως τα τρόφιμα ήταν υγιεινά.
Για κάποιους, υπήρχε και ένα πολιτικό μήνυμα. «Όσοι έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν τους κομμουνιστές ως άθεους, χωρίς αξίες, πρέπει να έρθουν να ψωνίσουν από εδώ για να δουν πόσο ισχυρή επιχειρησιακή ηθική έχουν. Τα προϊόντα δεν είναι αλλοιωμένα και οι τιμές δεν είναι φουσκωμένες», είπε ο πελάτης Φαχρεττίν Φεττάχογλου.
Εκτός από επιχορηγήσεις σε φοιτητές, δήλωσε ο Mάτζογλου, μέρος των εσόδων χρησιμοποιείται ως στήριξη προς τους αγρότες για να αγοράσουν καύσιμα και σπόρους και ως προνοιακό επίδομα προς τους πιο φτωχούς.
Η φήμη των προϊόντων του Οβατζίκ άρχισε να περνά τα σύνορα. Στα τέλη Οκτωβρίου, ο Mάτζογλου ανακοίνωσε τις πρώτες «δοκιμαστικές αποστολές» περίπου επτά τόνων φασολιών και μελιού στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Οι εξαγωγές μας θα αυξηθούν. Υπάρχει ζήτηση από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία», είπε.
Ο Mάτζογλου διαμορφώνει μια μοναδική φυσιογνωμία στην τουρκική πολιτική. Δεν έχει επίσημο αυτοκίνητο, λαμβάνει μισθό χαμηλότερο από εκείνο των εργαζομένων του και συμμετέχει προσωπικά στη συγκομιδή.
Ο δήμαρχος, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές του 2014 στο Οβατζίκ με το 36,1% των ψήφων, έχει θέσει έναν πιο φιλόδοξο στόχο για τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Στις 11 Νοεμβρίου δήλωσε ότι θα κατέβει υποψήφιος για το δήμο του Τούντζελι, της πρωτεύουσας της επαρχίας, στις εκλογές που προγραμματίζονται για τον Μάρτιο.
Η επιτυχία του συνεταιρισμού του Οβατζίκ έρχεται σε συνθήκες κατακόρυφης ανόδου του πληθωρισμού στην Τουρκία, με κατακόρυφη άνοδο στις τιμές των τροφίμων λόγω σημαντικών προβλημάτων στον αγροτικό τομέα της χώρας. Καθώς οι τιμές ορισμένων βασικών ειδών διατροφής αυξήθηκαν κατά 100% και πλέον μέσα σε ένα χρόνο, η Άγκυρα κατηγορεί τους μεσάζοντες και διερευνά επιλογές για μια άμεση διεπαφή μεταξύ αγροτών και αγοράς. Το μοντέλο του Οβατζίκ προσφέρει μια πηγή έμπνευσης.
Πηγή: nomadicuniversality.com

Διαβάστε περισσότερα

Πλαστική βόμβα στον «Μεγάλο Σκουπιδότοπο» του Ειρηνικού και τη Μεσόγειο

Γιώργος Στάμκος

Πως θα ήμασταν χωρίς το πλαστικό, ένα από τα πιο συνηθισμένα και ευρέως χρησιμοποιημένα υλικά παντού γύρω μας; Από τις σακούλες των σούπερ μάρκετ ως τα παπούτσια μας κι από τα αυτοκίνητα μας ως τις σωλήνες και τις μονώσεις των ηλεκτρικών καλωδίων, το πλαστικό ή πολυαιθυλένιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το κυρίαρχο τεχνητό υλικό στον πλανήτη μας, γύρω από το οποίο περιστρέφεται το 1/3 της παγκόσμιας οικονομίας και κυρίως η οικονομία του πετρελαίου.
Αν και το πολυαιθυλένιο κατασκευάστηκε για πρώτη φορά κατά λάθος το 1898 από τον Γερμανό Χανς Φον Πέχμαν (1850-1902), η εμπορική του παραγωγή ξεκίνησε το 1939, ενώ άρχισε να διαδίδεται ευρύτατα μετά από το 1950. Μέσα σε λίγες δεκαετίες μπήκε σχεδόν παντού στη ζωή μας, ενώ τα απόβλητά του διασπάρθηκαν σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Κανονικά, το πολυαιθυλένιο είναι ανακυκλώσιμο υλικό, αλλά μέχρι πρόσφατα ένα πολύ μικρό ποσοστό του ανακυκλώνονταν (λιγότερο από το 5%) από τους εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους που παράγονται ετησίως.
Το συγκεκριμένο υλικό δεν είναι βιοαποικοδομήσιμο, αν και φωτοδιασπάται από το φως του ήλιου σε πολύ μικρά κομμάτια, μπαίνοντας έτσι μέσα στην τροφική μας αλυσίδα, και μολύνοντας μας ανεπανόρθωτα, και χρειάζεται μέχρι και χίλια χρόνια ώσπου να διαλυθεί εντελώς. Γι' αυτό και σε πάρα πολλές χώρες, ακόμη και σε Αφρικανικές, οι πλαστικές σακούλες φορολογούνται ή απαγορεύονται εντελώς. Η Ευρώπη (και μαζί τη και η Ελλάδα, η οποία επέβαλλε φόρο 4 λεπτών ανά πλαστική σακούλα από τη 1η Ιανουαρίου 2018) και η Κίνα κινείται επίσης προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο γιγαντιαίος “πλαστικός σκουπιδότοπος” του βόρειου Ειρηνικού
Υπήρχαν εποχές που όταν ήθελε κάποιος να ξεφορτωθεί να άχρηστα πλαστικά τα έβαζε σε μια φορτηγίδα και τα σκόρπιζε στη θάλασσα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ειδικοί επιστήμονες ανακάλυψαν πως όλα αυτά τα πλαστικά που ρίχτηκαν στις θάλασσες του πλανήτη μας θα κατέληγαν αργά ή γρήγορα στη Δίνη του Βόρειου Ειρηνικού. Πρόκειται για μια γιγαντιαία θαλάσσια δίνη που δημιουργείται από την περιστροφή της Γης κι από τα ωκεάνια ρεύματα. Η επιβεβαίωση της ύπαρξής της δεν άργησε.
Οι εκτιμήσεις για το μέγεθος του “Μεγάλου Σκουπιδότοπου του Ειρηνικού” ποικίλουν από 700.000 τ.χλμ. ως 15.000.000 τ.χλμ (!), ενώ το 80% των σκουπιδιών και πλαστικών προέρχονται από την ξηρά. Σε μια μελέτη το 2001 οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συγκέντρωση των πλαστικών σε ορισμένα σημεία αυτής της περιοχής φτάνει τα 400.000 αντικείμενα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο! Για να καθαριστεί αυτή η γιγαντιαία πλαστική δίνη του Ειρηνικού, μέσω μιας μελλοντικής διεθνούς προσπάθειας, θα απαιτηθούν χρόνια, αν όχι δεκαετίες, πολλά δισεκατομμύρια δολάρια και φυσικά νέες περιβαλλοντικές τεχνολογίες και ειδικές συσκευές περισυλλογής πλαστικών κάθε είδους.

Όσον αφορά τις δικές μας περιοχές, τη Μεσόγειο, έχουν μετρηθεί 1.600 αντικείμενα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο το 77% των οποίων είναι πλαστικά. Η Ελλάδα, μια μεσογειακή ευρωπαϊκή χώρα με 16.000 χλμ. ακτογραμμών είναι εξαιρετικά εκτεθειμένη στη ρύπανση από τα πλαστικά, καθώς ακόμη και σε απομονωμένες ακτές ή και σε ακατοίκητα νησιά βρίσκει κανείς σωρούς από πλαστικές σακούλες και σκουπίδια. Και αυτό είναι εγκληματικό τόσο από περιβαλλοντικής άποψης, αλλά κι από θέμα δημόσιας υγείας, αλλά και αισθητικής καθώς η Ελλάδα είναι ένας από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο και το λιγότερο που θα ήθελε να κάνει ένας τουρίστας θα ήταν να κολυμπάει ανάμεσα σε πλαστικά που επιπλέουν...
Έτσι η Ελλάδα πήρε, ομολογουμένως αργά, την απόφαση να αρχίσει κι αυτή να χρεώνει τις πλαστικές σακούλες από την 1η Ιανουαρίου του 2018, με τα έσοδα να κατευθύνονται στην ανακύκλωση των πλαστικών. Ήταν μια από τις τελευταίες χώρες της Ε.Ε. που έλαβε αυτή την απόφαση για λόγους περιβαλλοντικούς και υγείας, ενώ θα έπρεπε να το κάνει από τις πρώτες ως τουριστική χώρα που είναι. Κάλιο αργά παρά ποτέ και το σημαντικότερο είναι να εφαρμοστεί αυτό το μέτρο και οι καταναλωτές να το τηρήσουν με τη βοήθεια επαναχρησιμοποιημένων οικολογικών σακούλων.
Σε κάθε περίπτωση κατά 80% οφείλουν να μειώσουν τη χρήση πλαστικής σακούλας τα κράτη μέλη της Ε.Έ. ως το 2025. H Κομισιόν ενέκρινε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τον δραστικό περιορισμό της πλαστικής σακούλας στην ΕΕ, μέτρο που κρίνεται τεράστιας περιβαλλοντικής σημασίας. Σύμφωνα με τη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία τα κράτη μέλη δεσμεύονται να μειώσουν τη χρήση πλαστικής σακούλας σε ποσοστό της τάξεως του 80%. Εναλλακτικές στη χρήση πλαστικής σακούλας θα είναι οι ανακυκλώσιμες σακούλες ή οι σακούλες πολλαπλών χρήσεων, ενώ όλα τα κράτη-μέλη φέρονται να εξετάζουν και το ενδεχόμενο χρηματικής επιβάρυνσης σε όσους επιμένουν στη χρήση της πλαστικής σακούλας, όπως έκανε πρόσφατα και η Ελλάδα. Στόχος της ΕΕ είναι να μειωθεί η χρήση της πλαστικής σακούλας μέχρι το 2025 με στόχο κάθε Ευρωπαίος να χρησιμοποιεί 40 σακούλες κατά μέσο όρο ετησίως αντί των 176, όπως προέκυψε από σχετική έρευνα του 2010. Στόχος της νέας ευρωπαϊκής οδηγίας είναι η αντιμετώπιση της αυξανόμενης ρύπανσης των θαλασσών και ωκεανών από πλαστικές σακούλες.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2010, 99 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες χρησιμοποιήθηκαν στην ΕΕ κάτι που μεταφράζεται σε 200 σακούλες ανά άτομο. Πάνω από το 85% των πλαστικών σακουλών χρησιμοποιείται μόνο μια φορά, ενώ στο περιβάλλον και στην θάλασσα καταλήγει μεγάλο μέρος από αυτές. Οι πλαστικές σακούλες μιας χρήσης στην θάλασσα συχνά γίνονται αντικείμενο τροφής θαλάσσιων ειδών, αλλά ενδέχεται να αποτελέσουν και αιτία θανάτου τους από ασφυξία. Επιπρόσθετα μικροπλαστικά και παράγωγες τοξικές ουσίες εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα, θέτοντας σε κίνδυνο και την Δημόσια υγεία. Ακόμη πάντως κι αν σήμερα απαγορευόταν όλες οι πλαστικές σακούλες κι όλα τα πλαστικά στον πλανήτη μας η Μεγάλη Δίνη ή “Μεγάλος Σκουπιδότοπος του Ειρηνικού” θα χρειαζόταν 1.000 χρόνια για να καθαρίσει από μόνος, εκτός αν κάποιος αναλάμβανε να κάνει την όλη βρώμικη δουλειά...

Διαβάστε περισσότερα

Και τώρα σκάσε, «κυρ-Παντελή»!

Για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου κι εκείνους που με απάνθρωπη ευκολία είπαν πως «τα ήθελε και τα έπαθε»

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

• facebook.com/cholevasgerasimos
• cholevas@imerodromos.gr

     Ιατροδικαστικό πόρισμα για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου:  Πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από πολλαπλά τραύματα 
     Τοξικολογικές εξετάσεις του Ζακ Κωστόπουλου: Καθαρές
     Τα στοιχεία έρχονται το ένα μετά το άλλο για να σμπαραλιάσουν τα «επιχειρήματα» επίσημων και ανεπίσημων, γνωστών και …αγνώστων «νοικοκυραίων» (και όχι νοικοκύρηδων) αυτής της χώρας. 
    Δεν θα πούμε πολλά, απλά θα επαναλάβουμε εκείνα που είχαμε γράψει όταν βγήκε στη δημοσιότητα ο χαμός του ανθρώπου που με ευκολία κατηγορήθηκε για τόσα και ο θάνατος του, από πολλούς «έντιμους κυρ – Παντελήδες», ήταν περίπου αναμενόμενος:  

***

  Ο θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου (ναι, είχε και όνομα ο άνθρωπος που έχασε τη ζωή του από λιντσάρισμα δίπλα στην Ομόνοια) αποτελεί όριο για την περίοδο που ζούμε στην Ελλάδα.  

   Είναι η έκφραση του εκφασισμού μιας κοινωνίας που σαπίζει κι επειδή δεν έχει σε τίποτα να ελπίζει κλωτσάει μέχρι θανάτου όποιον βρεθεί σε αδύναμη θέση μπροστά της. 

   Κλωτσάει ποιον; Τον κλέφτη;

   Όχι τον «σκέτο κλέφτη», αλλά τον αδύναμο, άλλοτε «το πρεζάκι», άλλοτε «τον βρωμομετανάστη», αρκεί αυτός να είναι κάτω και να μπορεί να τον κλωτσήσει χωρίς να διακινδυνεύσει τίποτα.  

    Κι αν τολμήσεις να πεις μια κουβέντα για όλα αυτά έρχεται ο νοικοκυραίος και (από τον καναπέ του) δίνει τα συγχαρητήρια στους νοικοκυραίους του λιντσαρίσματος: «Καλά του κάνανε του πούστη». 

    Και στη συνέχεια έρχεται ο άλλος, ο πιο «ψαγμένος» νοικοκυραίος (που «κρυφακούει» ευχάριστα τους ναζί της Χρυσής Αυγής) και κάνει θεωρία το λιντσάρισμα μέχρι θανάτου: «Ήταν αυτοάμυνα»!

   Κι εάν αναρωτηθείς τι έκανε η αστυνομία – μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια η οποία αστυνομοκρατείται – για να αποτρέψει έναν θάνατο μπροστά στα μάτια της, τότε γίνεσαι «συνένοχος στην ανομία και την εγκληματικότητα»!

   Κι αν το πάρεις «ανάποδα» κι αρχίσεις και λες άλλα τότε «είσαι με τον κλέφτη ενάντια στους νομοταγείς πολίτες». 

   Ποια άλλα; 

   Πόσοι από αυτούς τους νοικοκυραίους, που χαίρονται με τις κλωτσιές μέχρι θανάτου, «απλά» φώναξαν ενάντια σε όλους εκείνους που τους διέλυσαν τη ζωή, τη ζωή των παιδιών τους; 

   Πόσοι από αυτούς θα μπορούσαν να φωνάξουν (όχι να σηκώσουν χέρι, να φωνάξουν!) μπροστά σε εκείνους τους «νόμιμους μεγαλοκλέφτες»; 

   Πόσοι από αυτούς θα έμπαιναν στη μέση και θα φώναζαν μπροστά στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, που κυκλοφορούν ελεύθερα, όταν κλωτσάνε μέχρι θανάτου ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι «ξένοι»; 

  Δύσκολες ερωτήσεις, νοικοκυραίε κι άρχισαν τα «ναι, αλλά…». 

  Χωρίς τα «ναι, αλλά» υπάρχει και μια άλλη ερώτηση: 

  Εντάξει;Όλα καλά; Την «καθαρίζεις» την κοινωνία «σου», νοικοκυραίε;

  Η αλήθεια, βέβαια, είναι αλλού και όταν την ακούς έχεις έτοιμες τις βολεμένες κραυγές σου. Η αλήθεια είναι πως για την (μικρο)ιδιοκτησία σου μπορεί και να σκοτώσεις, για τη ζωή σου την ίδια δεν σηκώνεις καν τον τόνο της φωνή σου. 

***

    Επιμένουμε:
    Ο θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου  αποτελεί όριο για την περίοδο που ζούμε στην Ελλάδα.  
   Είναι η έκφραση του εκφασισμού μιας κοινωνίας που σαπίζει κι επειδή δεν έχει σε τίποτα να ελπίζει κλωτσάει μέχρι θανάτου όποιον βρεθεί σε αδύναμη θέση μπροστά της. 
   Αν δεν αντισταθούμε στον εκφασισμό, αν γίνει συνήθεια αυτή η «δημοκρατία», τότε το τέρας του φασισμού θα μας κατασπαράξει, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της ζούγκλας που θα έχουμε κατασκευάσει.
Σημείωση 1 : Η φωτογραφία του κειμένου είναι η ίδια με εκείνη του δημοσιεύματος με τίτλο  «Kαθαρίζεις» την κοινωνία «σου», νοικοκυραίε;». Το περιεχόμενο του κειμένου, άλλωστε, είναι το ίδιο, με ελάχιστες προσθήκες. Ξαναβάζουμε τη φωτογραφία, όμως, και για έναν ακόμα λόγο: Διότι κάποιοι τότε έκαναν πως «δεν κατάλαβαν».Τώρα ίσως καταλάβουν πως αυτή είναι η «δημοκρατία» των «νοικοκυραίων» (και όχι των νοικοκύρηδων), λέμε για εκείνο το μέρος της κοινωνίας που κρυφακούει τους φασίστες, εκείνα τα  «καλά», «ήσυχα» και χρήσιμα στρατιωτάκια του συστήματος. Τα στρατιωτάκια που είπαν με απάνθρωπη ευκολία για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου «τα ήθελε και τα έπαθε».
Σημείωση 2: Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη λέξη «νοικοκυραίος» (και όχι νοικοκύρης) με εκείνον τον «κυρ- Παντελή» και να του πούμε, όσο κι αν δεν αρέσει στα αυτάκια των «ευαίσθητων» υποκριτών των εκτροφείων του φασισμού:

Διαβάστε περισσότερα

Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας

Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας
(Πειραιάς 1903 – Αθήνα 1985)
-O Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίχτες και συνθέτες...

-Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», προέρχεται από το γεγονός ότι του άρεσε η ιταλική οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν (Emmerich Kálmán) Μπαγιαντέρα και μάλιστα το 1925 διασκεύασε την και έπαιζε στο μπουζούκι το ομώνυμο τραγούδι της!. Από τότε απέκτησε το παρατσούκλι Μπαγιαντέρας!.

Ο Μπαγιαντέρας έγραψε τραγούδια που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως τα «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Χατζηκυριάκειο», «Σα μαγεμένο το μυαλό μου» και άλλα..
Καταγόταν από τον Πόρο. Ο πατέρας του Γιάννης Γκόγκος, ήταν Ποριώτης, και η μητέρα του Αγγελική από την Ύδρα. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο, το 1903. Φοίτησε στο δημοτικό και όταν το τελείωσε συνέχισε και πήρε το πτυχίο του καθιερωμένου, τότε, τετρατάξιου Γυμνασίου. Μετά απέκτησε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Ποτέ, όμως δεν άσκησε το επάγγελμά του.
Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του από 17 ετών επιδόθηκε στο μπουζούκι, με μεγάλη επιτυχία. Επαιζε επίσης μαντολίνο, κιθάρα και βιολί!..

Το δίπλωμα του ηλεκτριστού, του Μπαγιαντέρα. "Πολεμικόν Ναυτικόν" (1924)

* Λίγο πριν από τη δεκαετία του '30 άρχισε να τριγυρνάει στα Πειραιώτικα στέκια, όπου σύχναζε ο εργατόκοσμος του λιμανιού. Έτσι απέκτησε στενή σχέση με τους πρωτεργάτες του ρεμπέτικου, κυρίως τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Γιώργο Μπάτη. Το 1937 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στην Columbia με τίτλο «οι Καπνεργάτριες», με το τραγούδι «η καπνουλού» αφιερωμένο στη σύντροφο της ζωής του, καπνεργάτρια και στιχουργό Δέσποινα Αραμπατζόγλου. (ΠΗΓΗ sansimera)

Ο Μπάτης (διχνει τον μπαγλαμα του!), δύο φίλοι, ο Μπαγιαντέρας, άλλοι δυο, ο Στράτος με την γυναίκα του, ..ενώ γλεντούν στην Πειραϊκή, την Καθαροδευτέρα του 1939.

Στη μέση της φωτογραφίας ο Μήτσος Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), στην Κυψέλη (31-1-1941)

- Η κατοχή χτύπησε και τον Μπαγιαντέρα. Λόγω αβιταμίνωσης τυφλώθηκε το 1941 και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε. Τα τραγούδια του έγιναν αμέσως γνωστά, και μερικές από τις επιτυχίες του είναι: «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει», « Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν» και ακόμη: «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», «Μάτια γλυκά και γαλανά», «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Το τραγούδι της αγάπης», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Το αλανάκι», «Ελα να μπερμπαντέψεις», «Του Κυριάκου το γαϊδούρι», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», « Η άνοιξις», « Με ξέχασες», « Το πέρασμα», « Η κοτούλα», « Μια τράτα Κουλουριώτικη», «Κι αν χωρίσαμε δε φταίω» και άλλα.

Ο Μπαγιαντέρας (δεξια), που είναι ήδη τυφλός, με τις δύο κόρες του, στο πάλκο (Πασαλιμάνι, 1946). Αριστερά με μπουζούκι ο Γιάννης Παπαγιάννης;

-Τα τελευταία χρόνια ο Μπαγιαντέρας τα έζησε απομονωμένος στο σπίτι του στο Περιστέρι, στον Άγιο Ιερόθεο, συντροφιά με τη σύζυγό του Δέσποινα.
 Το 1971 κυκλοφορεί σε 45άρι ο "Καθρέφτης", ντουέτο με το Διονύση Σαββόπουλο, μαζί με τον "Πολιτευτή" του δεύτερου.
- Στις αρχές Οκτωβρίου 1985 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και μπήκε στο νοσοκομείο. Έγινε καλά και βγήκε. Δυστυ­χώς, όμως στις 24 Οκτωβρίου μπήκε πάλι στον "Ευαγγε­λισμό", μετά από ουρολοίμω­ξη και λοίμωξη του αναπνευστικού. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1985. 

Φωτο&κείμενο απο τον παλιο μπουζουξη Νικο Μαλακαση, γραφει: «Ο Γιάννης Μωραιτης - συνοδεύει. με το Μπουζουκι του στην τελευταία του κατοικια τον Μεγάλο Δάσκαλο και Ρεμπετη Δημ Γκογκο η Μπαγιαντερα, Γεννηση 1903 στο Χατζηκυριακειο Πειραιά, θάνατος 18 - Νοέμβρη - του 1985 από εγκεφαλικο στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμό, Τρία - παιδιά η κόρη του Ελλη Μαργαρίτη ο Γιος του που ακολούθησε το ίδιο επάγγελμα και η Γυναίκα του, του συμπαρασταθηκαν η άλλη κόρη του ζούσε Μακριά στο Σικάγο, δίπλα στο Γιαννη είναι ο φίλος μας ο Καλαμπάκας!!!!».

Ο Μανώλης Χιώτης κι ο Στεφανάκης Σπιτάμπελος (κάτω) και πίσω, Ο Μήτσος Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), ο Αντρέας Σπαγκαδόρος κι ο Αχιλλέας ο κιθαρίστας (Αθήνα, 1938)

Παρέα στην Πειραϊκή. Ο Μπαγιαντέρας (στην μέση), με μπουζούκι. Πίσω του ο παλιός μπουζουξής Γιάννης Παπαγιάννης και πλάι ο κιθαρίστας Νίκος Γερολίμος (φωτογραφία της 6-1-1937)

(Με τη γυναίκα του το 1939)

(Στη "γύρα" με τις κόρες του για το μεροκάματο 1954)
Για λίγο καιρό θα δουλέψει στα λαϊκά κέντρα και μετά θα βγει στη «σφουγγάρα», δηλαδή θα γυρίζει από στέκι σε στέκι (με τη βοήθεια της κόρης του) βγάζοντας «δίσκο», μέχρι το 1963, όταν και αποσύρεται..

1954 Αθηνα Καλλιθέα, οδηγούμενος από την κόρη του.

Ο " ΤΥΦΛΟΣ ΡΑΨΩΔΟΣ "

"Πρακτική μέθοδος μπουζουκιού / επινόησις Δ. Γκόγκου (Μπαγιαντέρα)". (εκδόσεις Γαϊτάνου, Αθήνα, ~1956)

Επαιξε σημαντικό ρόλο στην αναβίωση του κλασικού ρεμπέτικου, που ξεκίνησε εκείνα τα χρόνια και συνεχίστηκε απ' τον Μαρίνο Γαβριήλ (Μαρινάκη), την Ρόζα Εσκενάζυ, τον Στέλιο Κερομύτη, τον Μιχάλη Γενίτσαρη, τον Σπύρο Καλφόπουλο, τον Μπιρ Αλλάχ κ.ά *ΦΩΤΟ από αριστερά: Στέλιος Κερομύτης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Δημήτρης Γκόγκος ή "Μπαγιαντέρας" και Σπύρος Καλφόπουλος !!!

1976 "Θεμέλιο" στην Πλάκα, Αθήνα. Από αριστερά κάτω: Κηρομύτης, Μπαγιαντερας, Μ. Γενιτσαρης, Σπ. Καλφοπουλος, με την κιθάρα ο Μπάμπης Μαλλίδης!.
-πισω όρθιοι απο αριστερά: Οδυσσέας Μοσχονάς, Ι. Γεωργακοπουλου, Στ. Περπινιαδης και μια τραγουδίστρια.

Ο Μπαγιαντέρας με την οικογένειά του και μία μαυροφορεμένη γειτόνισα (Καλλιθέα, 1965)

Ο Μπαγιαντέρας με την κόρη του στην αγκαλιά και δίπλα την γυναίκα του- οι άλλοι γύρω είναι συγγενείς (1940)

Στρατιώτης Γκόγκος 1941

Ο Μπαγιαντέρας μεταξύ δύο άλλων φαντάρων, στην Αθήνα (10-4-1941)

Ο Μήτσος Γκόγκος "Μπαγιαντέρας" και το σόι του, σε κάποια εκδρομή, με το γραμμόφωνό τους, στα Μελίσσια, το 1940.

Ο Μπαγιαντέρας με το εγγονάκι του στους ώμους!

Εντονη και ατίθαση προσωπικότητα.. Εζησε και δημιούργησε με το κεφάλι ψηλά ..
Η δημιουργία του «Μπαγιαντέρα», χωρίς να είναι μεγάλη σε όγκο, είναι κάτι το ξεχωριστό στο χώρο του ρεμπέτικου. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό κι απρόσμενο το πόση ευαισθησία έκρυβε μέσα του. Ο ίδιος υπήρξε μια πολύ έντονη προσωπικότητα του χώρου. Στα νιάτα του υπήρξε πολύ καλός αθλητής της πάλης. Ετσι, σε συνδυασμό με την ατρόμητη ψυχή του και παρά το μικρό του μπόι, ήταν ο φόβος και τρόμος των κουτσαβάκηδων της δεκαετίας του '30. Σε αφηγήσεις τους οι παλιοί ρεμπέτες αναφέρουν ότι πολλές φορές σε φασαρίες ο «Μπαγιαντέρας» «καθάρισε» για πάρτη τους. Ηταν ίσως ο μόνος απ' τους λαϊκούς μουσικούς, οι οποίοι δούλευαν στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, που δεν πειθαρχούσε στους νόμους των «μπράβων», οι οποίοι μάλιστα φρόντιζαν να τον αποφεύγουν! Οταν πια τυφλώθηκε είχε κυριολεκτικά απόλυτη άγνοια κινδύνου. Στην Κατοχή πιάστηκε πολλές φορές απ' τους Γερμανούς να τραγουδάει αντάρτικα και κακοποιήθηκε βάναυσα, αλλά παρ' όλα αυτά δε σταμάτησε στιγμή.

Πολλές είναι και οι άσχημες στιγμές που πέρασε, αλλά κατάφερε να βγει νικητής. Για διάφορους «τσαμπουκάδες» έκανε πέντε περίπου χρόνια φυλακή. Σε κάποια φάση των νεανικών του χρόνων έμπλεξε με τα λεγόμενα σκληρά ναρκωτικά. Αλλά δεν «τον πήραν από κάτω». Κατάλαβε ότι δεν του ταιριάζει τέτοιος τρόπος ζωής. Κατάφερε να τα κόψει «με το μαχαίρι» και μέχρι το τέλος της ζωής του να μην καπνίσει ούτε ένα τσιγάρο, να μην πιει ούτε πορτοκαλάδα με ανθρακικό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Τάσος Σχορέλης στη «Ρεμπέτικη ανθολογία» του.!!!

«Ενας από τους σπουδαιότερους λαϊκούς δημιουργούς»
Ο Μπαγιαντέρας στενά συνδεμένος με τους προσφυγικούς, εργατικούς συνοικισμούς υπήρξε υμνητής τους γράφοντας στο Μεσοπόλεμο εξαιρετικά ρεμπέτικα τα οποία απέδωσε με ιδιαίτερη ευαισθησία στο μπουζούκι ο ίδιος με τη συντροφιά ενός νέου ακόμη μουσικού (16-17 χρονών) που έμελλε και αυτός να γίνει βιρτουόζος του οργάνου. Του Μανώλη Χιώτη!! .. Αρκετές φορές μάλιστα ερμήνευαν και οι ίδιοι τα τραγούδια και άλλοτε δυο σπουδαίες φωνές του Ρεμπέτικου όπως ήταν ο Στράτος Παγιουμτζής και ο «κολλητός» του Στελλάκης Περπινιάδης!.

Το σίγουρο είναι ότι ο Μπαγιαντέρας υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους λαϊκούς δημιουργούς, τα έργα του οποίου τραγουδιούνται μέχρι σήμερα και θα τραγουδιούνται για πολλά χρόνια...!!!!!!

Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας

Διαβάστε περισσότερα

Ναζιτσολιά Παππά, οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά

Ο Χρήστος Παππάς της Χρυσής Αυγής
   ή αλλιώς

• το ναζιστικό σκουπίδι,
• ο πολιτικός απόγονος των γερμανοτσολιάδων,
• ο θαυμαστής του Χίτλερ, του Γκέμπελς και του Μουσολίνι

   θίχτηκε επειδή φαντάροι, παιδιά του ελληνικού λαού, πήγαν στο Πολυτεχνείο για να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες και τους νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη του 73′.
   Αυτές οι εικόνες πείραξαν τον ταγματαλήτη Παππά κι έκανε μέχρι κι Ερώτηση στη Βουλή:

   Στην Ερώτηση η οποία έχει τον τίτλο «Πρόκληση η συμμετοχή ενστόλων στρατιωτών σε πολιτική εκδήλωση της 17 Νοέμβρη ως μέλη του ΚΚΕ» μεταξύ άλλων αναφέρει:

«…άλλη μια κατάφωρη πρόκληση, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του διαβόητου πολυτεχνείου, ήρθε να προστεθεί σήμερα 16 Νοεμβρίου. Κοινωνική κατακραυγή και σάλο έχει προκαλέσει η συμμετοχή στρατιωτών σε πολιτική εκδήλωση εν όψει της επετείου του πολυτεχνείου, ενδεδυμένοι μάλιστα της προβλεπόμενης στρατιωτικής στολής εξόδου».

   Στο εισαγωγικό δε της παρουσίασης της Ερώτησης από την ιστοσελίδα των ναζί της Χρυσής Αυγής γράφεται πως οι «ένστολοι στρατιώτες» «απηύθυναν κομμουνιστικό χαιρετισμό» (στο τέλος του κειμένου μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη, αν αντέξετε την αηδία ολόκληρου του ναζιστικού οχετού).
   Βρίσκουμε απολύτως φυσιολογικό να θίγεται από την άξια ενέργεια των φαντάρων ένας τύπος, όπως ο Παππάς, δηλαδή ένα ναζίδι που λατρεύει τον αγκυλωτό σταυρό, ντυνόταν με τις στολές της τις στολές της Βέρμαχτ και τα διακριτικά των Ες – Ες, μάθαινε παιδάκια να χαιρετούν ναζιστικά, προσκυνούσε τον αγαπημένο του Μουσολίνι και πολλά άλλα. 



   Η …έκρηξη του είναι αναμενόμενη και έχει τους λόγους της:
   — Ο Παππάς που ποζάρει μπροστά στον αγαπημένο του Ντούτσε, χαιρετώντας τον ευλαβικά, είναι ενάντια – όσο υποκριτικά και αν πουλά άλλα σήμερα- στην ένοπλη αντίσταση του ελληνικού λαού και του στρατού του στα βουνά της Πίνδου κατά της φασιστικής ιταλικής εισβολής. 

  — Ο Παππάς δοξάζει εκείνους τους στρατιωτικούς που τάχθηκαν με την κυβέρνηση Τσολάκογλου, υπέγραψαν την κατάπτυστη συνθηκολόγηση και συνεργάστηκαν με τους καταχτητές. 

  — Ο Παππάς θαυμάζει εκείνο το κομμάτι των επίορκων στρατιωτικών που γερμανοντύθηκαν και δημιούργησαν τα τάγματα ασφάλειας σε συνεργασία με τους Ναζί, τους Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο είναι κατήγορος των αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού που πολέμησαν τους κατακτητές μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. 

 — Ο Παππάς είναι θαυμαστής της χούντας των συνταγματαρχών, των στρατιωτικών που με τη στήριξη των ΗΠΑ και υπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης επέβαλαν τη δικτατορία. Για τον ίδιο είναι «προδότης» ο αξιωματικός Μουστακλής που αντιτάχθηκε στο φασισμό και βασανίστηκε απάνθρωπα από τα κτήνη των ΕΤΑ – ΕΣΑ.
  — Ο Παππάς, που ο ίδιος και η ναζιστική οργάνωση που είναι υπαρχηγός δεν αναγνωρίζει νεκρούς στο Πολυτεχνείο, είναι με αυτούς που έδωσαν την εντολή να μπει το τανκ στο Πολυτεχνείο κι όχι με εκείνους τους στρατιώτες που βοήθησαν όσους αντιστάθηκαν τις μέρες εκείνες.
   Τέτοιο στρατό θέλει ο Παππάς.
   Θέλει στρατό που συνεργάζεται με τους κατακτητές και υπηρετεί τη ναζιστική θεωρία του «ζωτικού χώρου» δολοφονώντας πατριώτες και αγωνιστές.
   Θέλει στρατό που επιβάλλει δικτατορίες και χούντες εκτελώντας τις εντολές των ιμπεριαλιστικών κέντρων, καταλύοντας τη δημοκρατία, βασανίζοντας και σκοτώνοντας ανθρώπους, συνυπογράφοντας το έγκλημα της Κύπρου.    
   Οι στρατιώτες που καταθέτουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο σήκωσαν τις γροθιές όπως οι εξεγερμένοι φοιτητές του 1973. Αυτούς τους στρατιώτες τους σιχαίνεται ο Παππάς.
   Για τον ναζιστοτσολιά αυτόν προκαλούν το «κοινό αίσθημα» και πρέπει να υποστούν κυρώσεις οι στρατιώτες που δηλώνουν ότι «έξω από τα σύνορα δεν έχουν δουλειά» οι φαντάροι, οι στρατιώτες  που φωνάζουν πως δεν «πολεμούν για ΗΠΑ, Γερμανία».
   Τα ναζισταριά, όμως, ξεχνούν κάτι …απλό: «οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά» (από τα συνθήματα εκείνα που δεν αρέσουν στον Παππά). 
   Ο Παππάς και όλοι εκεί στη Χρυσή Αυγή, οι νοσταλγοί των ναζί, της Βέρμαχτ, των ταγμασφαλιτών, των χουνταίων υπηρετούν μια και μόνο εξουσία και τέτοιο στρατό θέλουν γι’ αυτή, την εξουσία του κεφαλαίου. Είναι εκείνο το κομμάτι, το πιο μαύρο, το πιο επικίνδυνο, το πιο δολοφονικό που συντηρεί ο καπιταλισμός στο σπλάχνα του. Είναι εκείνο το τμήμα που όταν το σύστημα το χρειαστεί θα του βάλει την ανάλογη στολή, για να το φέρνει στο προσκήνιο στήνοντας όλων των ειδών τις χούντες και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
 Ο ναζισμός, ο φασισμός, ο εθνικισμός των Παππάδων «γέννησε» νεκροταφεία εργατών που ντύθηκαν στρατιώτες και αμάχων που πλήρωσαν και πληρώνουν τις συνέπειες της κάθε ανθρωποσφαγής.

Ολόκληρη η ερώτηση του ναζιστοχρυσαυγίτη (για όποιον αντέχει και δεν αηδιάζει)

Διαβάστε περισσότερα