Poutanique τεχνη, εσυ τα φταις ολα!

Να είναι τέχνη; Επάγγελμα ή μήπως ματαιοδοξία;

Ο μουσικός του πεζοδρόμου!!

Ξαφνικά την καλοκαιρινή ηρεμία στο μικρό μας Μεσολόγγι σκέπασε μια γλυκιά μελωδία που έρχονταν από το βάθος του πεζοδρόμου. Όσο πλησίαζε.....

Να πως γινεται το Μεσολογγι προορισμος!

αι θα αξιοποιηθεί. Ακούγονται διάφορες ιδέες και έχουν συσταθεί αρκετές ομάδες πολιτών που προτείνουν υλοποιήσιμες και μη ιδέες προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και έμμεσα να επωφεληθούμε όλοι.....

Ποσα κτηρια ρημαζουν στο Μεσολογγι;

Ένα από τα θέματα του δημοτικού συμβούλιου στις 27/ 11 είναι η «Εκμίσθωση χώρου για κάλυψη στεγαστικών αναγκών του Δήμου». Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι πως μετά από τόσα χρόνια και πώς μετά από τόσο κονδύλια έχουμε φτάσει ....

Μεσολόγγι - αδέσποτα ώρα μηδέν.

Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε...

Facebook, φωτογραφιες με σουφρωμενα χειλη...

Κάλος ή κακός αγαπητοί φίλοι διανύουμε μια εποχή που θέλει τους περισσότερους άμεσα εξαρτημένους από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωση τύπου face book. Έρχεται λοιπόν το Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

19 Ιουν 2020

Για την αμερικανική δικαιοσύνη, μερικές ζωές είναι πολυτιμότερες από τις άλλες

By and

Όταν κάποιος υφίσταται μια σωματική ή ψυχική βλάβη, η δικαιοσύνη οφείλει να καθορίσει το ύψος της αποζημίωσης που θα λάβει. Στις ΗΠΑ η διαδικασία αυτή στηρίζεται σε κριτήρια όπως ο μισθός ή ο προσδόκιμος χρόνος ζωής του θύματος. Έτσι, οι υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες αντανακλώνται αυτόματα στα ποσά των αποζημιώσεων, με αποτέλεσμα ένας συμβολαιογράφος να λαμβάνει περισσότερα από μια νοσοκόμα, ένας λευκός περισσότερα από έναν μαύρο, ένας άντρας περισσότερα από μια γυναίκα και ούτω καθεξής.

 

Όταν μετακόμισε με τον άντρα της, τον Μάιο του 2011, σε ένα μόλις ανακαινισμένο διαμέρισμα του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, η Νίκι Χερνάντεζ Άνταμς ήταν έγκυος. Δεκαπέντε μήνες αργότερα, μια ιατρική εξέταση ρουτίνας αποκάλυψε την παρουσία τόσο υψηλών επιπέδων μολύβδου στο αίμα του νεογέννητου παιδιού της ώστε οι επιπτώσεις στην υγεία του να είναι μη αναστρέψιμες. Η νεαρή μητέρα αποφάσισε τότε να μηνύσει τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος για να επιτύχει την καταβολή αποζημίωσης (compensatory damages) (1).

Μετά από τριετή δικαστικό αγώνα, αναγνωρίστηκε η ενοχή τού ιδιοκτήτη (2). Σε αυτή την περίπτωση, το δικαστήριο οφείλει να καθορίσει το ύψος της αποζημίωσης που θα λάβει το θύμα ή η οικογένειά του. Στην αποστολή τους, οι δικαστές και οι ένορκοι στηρίζονται στη μαρτυρία πραγματογνωμόνων, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι –οι μεν από τον μηνυτή, οι δε από τον κατηγορούμενο– με τον υπολογισμό της αποζημίωσης για την οικονομική βλάβη που έχει υποστεί το θύμα. Αυτή περιλαμβάνει τα τυχόν ιατρικά έξοδα ή έξοδα κηδείας, τις υλικές ζημίες, καθώς και τα διαφυγόντα εισοδήματα λόγω τραυματισμού, αναπηρίας ή θανάτου. Προκειμένου να τεκμηριώσουν τις εκτιμήσεις τους, οι πραγματογνώμονες λαμβάνουν υπόψη κριτήρια που υποτίθεται ότι είναι αντικειμενικά: τον μισθό του θύματος (ή της οικογένειάς του εάν είναι παιδί), τον αριθμό των ετών επαγγελματικής δραστηριότητας που του απομένουν, τον προσδόκιμο χρόνο ζωής του… Αυτομάτως, οι ανισότητες που υφίστανται στην κοινωνία αντικατοπτρίζονται στο ύψος της αποζημίωσης. Έτσι, θα προταθεί χαμηλότερη αποζημίωση σε μια καθαρίστρια που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο και αδυνατεί να εργαστεί σε σχέση με εκείνη που θα λάβει ένας κτηματομεσίτης.

Στην περίπτωση του γιου της Χερνάντεζ Άνταμς, οι δικηγόροι της ζητούσαν 2,5-4 εκατομμύρια δολάρια (2,2-3,6 εκατομμύρια ευρώ), δηλαδή σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους το ποσό που το θύμα θα μπορούσε να κερδίσει κατά τη διάρκεια της ζωής του εάν η δηλητηρίαση που προκλήθηκε από τον μόλυβδο δεν του είχε προκαλέσει αναπηρία. Οι συνήγοροι του ιδιοκτήτη προέβησαν σε διαφορετικό υπολογισμό. Επικαλέστηκαν ότι, δεδομένου ότι το παιδί καταγόταν από ισπανόφωνους γονείς, είχε μικρές πιθανότητες να σπουδάσει και να ακολουθήσει μια σταδιοδρομία που θα του απέφερε αυτό το ποσό. Πρότειναν συνεπώς μια χαμηλότερη αποζημίωση: 1,5-2,5 εκατομμύρια δολάρια. Ο δικηγόρος του θύματος αντέτεινε ότι «ο ισπανόφωνος πληθυσμός έχει ισχυρότερη τάση να επιτυγχάνει ανώτερο επίπεδο εκπαίδευσης σε σχέση με τους γονείς του». Οι ένορκοι επιδίκασαν τελικά 1,9 εκατομμύρια δολάρια, αφού προηγουμένως ο δικαστής Τζακ Ουαϊνστάιν είχε αποκλείσει κατηγορηματικά το φυλετικό κριτήριο, γεγονός ασυνήθιστο στα αμερικανικά δικαστήρια. Αυτή ήταν η εντολή του προς τους ενόρκους: «Η κατηγορία των “ισπανόφωνων” είναι υπερβολικά γενική. (…) Υπάρχουν ανάμεσά τους και καθηγητές και κηπουροί (…). Συνεπώς, δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε το παιδί σύμφωνα με τον μέσο όρο των ισπανόφωνων. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη εξειδικευμένα χαρακτηριστικά, όπως τα πτυχία της μητέρας, τον τόπο όπου αυτή κατοικεί, την οικογένειά της κ.λπ.».

Ωστόσο, για τον υπολογισμό της αποζημίωσης, η δικαιοσύνη συνηθέστατα επιτρέπει να λαμβάνεται υπόψη, εκτός από την κοινωνική θέση του θύματος,  και το φύλο και η φυλή στην οποία ανήκει. Με άλλα λόγια, όταν πρόκειται για άτομα που έχουν υποστεί την ίδια ζημία και ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη, οι γυναίκες και οι μειονότητες λαμβάνουν μικρότερα ποσά συγκριτικά απ’ ό,τι οι άνδρες και οι λευκοί. Όπως συνοψίζουν οι νομικοί Ρόνεν Άβραχαμ και Κίμπερλυ Γιουράκο, «στις ΗΠΑ, η μειονεκτική θέση των γυναικών και των μαύρων όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά εργασίας αντικατοπτρίζονται και στο ύψος των αποζημιώσεων που τους επιδικάζονται» (3). Το 2019, στις Ηνωμένες Πολιτείες, το μέσο εισόδημα των γυναικών αντιστοιχούσε στο 82,3% εκείνου των ανδρών, το μέσο εισόδημα των μαύρων ανδρών στο 74,9% εκείνου των λευκών ανδρών, ενώ ένας άνδρας ασιατικής καταγωγής κέρδιζε κατά μέσο όρο 32,7% περισσότερα χρήματα από έναν λευκό άνδρα (4) κ.ο.κ. Τα δεδομένα συλλέγονται από τις δημόσιες υπηρεσίες και στη συνέχεια μετατρέπονται σε πίνακες που χρησιμοποιούνται ως βάση αναφοράς για τις εκτιμήσεις των πραγματογνωμόνων, κυρίως όταν τα θύματα είναι νεαρής ηλικίας και δεν υπάρχει γι’ αυτά ιστορικό σταδιοδρομίας.

«Οι διακρίσεις είναι πανταχού παρούσες»

Καθώς η πλειονότητα των διαπραγματεύσεων μεταξύ μηνυτή και κατηγορουμένου πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών, είναι δύσκολο να μετρηθεί με ακρίβεια η βαρύτητα που αναγνωρίζεται στους πίνακες. Υπάρχουν εξάλλου περιπτώσεις όπου τα ανώτερα δικαστήρια απορρίπτουν την προσφυγή στο κριτήριο του φύλου και της φυλής, όπως συνέβη στην περίπτωση της συγκρότησης του ταμείου αποζημίωσης των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου: αντιμέτωπο με τις πιέσεις που ασκούσαν αιρετοί και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, το δικαστήριο επέλεξε να στηριχθεί για την αποζημίωση όλων των θυμάτων στους πίνακες με τα πλέον ευνοϊκά δεδομένα: εκείνα των λευκών ανδρών. «Η πρακτική [των διακρίσεων ανάλογα με το φύλο ή την εθνοτική προέλευση] είναι συνηθισμένη, όχι όμως και συστηματική», μας εξηγεί η Μάρθα Καμάλας, καθηγήτρια στη νομική σχολή του πανεπιστημίου του Οχάιο και συγγραφέας, ήδη από το 1994, των πρώτων εργασιών πάνω στο ζήτημα. Το 2009, το 92% των εμπειρογνωμόνων που ρωτήθηκαν από την Εθνική Ένωση Δικαστικών Οικονομολόγων (NAFE) δήλωσαν ότι λάμβαναν υπόψη το φύλο του θύματος και το 44,1% τη φυλή του (5).

«Εάν με ρωτάτε εάν οι φυλετικές διακρίσεις είναι συνηθισμένες μέσα στο δικαστικό σύστημα, θα σας απαντήσω ναι, είναι πανταχού παρούσες», δηλώνει ο Λη Μέριτ. Ο δικηγόρος, ενεργός στο κίνημα Black Lives Matter («Οι ζωές των μαύρων μετράνε»), συγκρίνει δύο πρόσφατες περιπτώσεις. «Τον Ιούλιο του 2017, η Τζάστιν Ντάμοντ, λευκή Αυστραλιανή καθηγήτρια της γιόγκα, σκοτώθηκε από έναν μαύρο αστυνομικό στη Μιννεάπολη. Τον Μάιο του 2019, ο Δήμος της Μιννεάπολης, ως εργοδότης του αστυνομικού, απέδωσε στην οικογένεια του θύματος μια αποζημίωση-ρεκόρ 20 εκατομμυρίων δολαρίων». Την ίδια στιγμή, ο Μέριτ υπερασπιζόταν την οικογένεια του Τζόρνταν Έντουαρντς, ενός μαύρου έφηβου που σκοτώθηκε από λευκό αστυνομικό στο Ντάλας τον Απρίλιο του 2017. Ο αστυνομικός κηρύχθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης μόλις 15 ετών. Ωστόσο, ο Δήμος συνεχίζει να αρνείται οποιαδήποτε μορφή αποζημίωσης.

Ο συνυπολογισμός των κριτηρίων κοινωνικής τάξης, φυλής και φύλου ισοδυναμεί με μια μορφή διπλής ποινής. Για παράδειγμα, οι φτωχές οικογένειες –στις οποίες περιλαμβάνονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό άτομα από τις μειονότητες– διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να βρεθούν εκτεθειμένες σε υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου συγκριτικά με τα εύπορα νοικοκυριά: έχουν μικρότερες δυνατότητες επιλογής όσον αφορά τη συνοικία ή την κατοικία όπου θα μείνουν, ενώ οι ρυπογόνες δραστηριότητες εγκαθίστανται συχνότερα στις περιοχές όπου κατοικούν λαϊκά στρώματα, καθώς αυτά διαθέτουν λιγότερο ισχυρή πολιτική δύναμη (και συνεπώς δυσκολεύονται να αντιταχθούν). Και ύστερα, σε περίπτωση δηλητηρίασης, τους επιδικάζονται χαμηλότερες αποζημιώσεις. Μάλιστα, οι Άβραχαμ και Γιουράκο εκτιμούν ότι εάν οι δημογραφικοί πίνακες ληφθούν υπόψη στον υπολογισμό των αποζημιώσεων, οι εταιρείες θα μπορούσαν να παρακινηθούν ώστε να συγκεντρώσουν τις επικίνδυνες δραστηριότητες σε συνοικίες όπου κατοικούν μη λευκοί και φτωχοί. Για να τεκμηριώσουν την υπόθεσή τους, παρουσιάζουν την (υποθετική) περίπτωση μιας εταιρείας ταχυμεταφορών, της PhedEx (6), η οποία θα είχε κάθε συμφέρον να παρακινήσει τους οδηγούς της να οδηγούν λιγότερο γρήγορα στις συνοικίες των λευκών (αφού το κόστος ενός ατυχήματος σε αυτές είναι υψηλότερο) και, προκειμένου να πραγματοποιεί τις παραδόσεις της γρηγορότερα, να προτιμάει διαδρομές που διασχίζουν συνοικίες μαύρων, αυξάνοντας έτσι τις οχλήσεις και τους κινδύνους ατυχημάτων σε αυτές.

Αυξανόμενη αμφισβήτηση

Τέτοιες πρακτικές διακρίσεων, που είναι πολύ συνηθισμένες αλλά περνούν απαρατήρητες, άρχισαν πρόσφατα να γίνονται πιο ορατές. Το 2016, οι Δημοκρατικοί γερουσιαστές Κόρυ Μπούκερ και Κίρστεν Γκίλιμπραντ κατέθεσαν ένα νομοσχέδιο, το Fair Calculations in Civil Damages Act, το οποίο αποσκοπούσε στην απαγόρευση της χρησιμοποίησης κριτηρίων φυλής και φύλου σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ωστόσο, η πρόταση δεν υιοθετήθηκε ποτέ. Τα κινήματα Black Lives Matter και #ΜeToo έχουν εντείνει την αμφισβήτηση τέτοιων πρακτικών διακρίσεων, καταγγέλλοντας τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες στις οποίες βασίζονται οι ανισότητες στην αποζημίωση.

Τον Απρίλιο του 2019, δεκαέξι οργανώσεις υπεράσπισης πολιτικών δικαιωμάτων απηύθυναν ανοιχτή επιστολή στη NAFE, ζητώντας της να καταδικάσει δημόσια την πρακτική να λαμβάνονται υπόψη τα δεδομένα φυλής και φύλου στον υπολογισμό των αποζημιώσεων για σωματική και ηθική βλάβη. Συνάντησαν κατηγορηματική άρνηση. Σε νομοθετικό επίπεδο, η Καλιφόρνια έγινε τον Ιούλιο του 2019 η τρίτη Πολιτεία που απαγορεύει παρόμοιες πρακτικές, μετά τη Βόρεια Καρολίνα και το Νιου Τζέρσεϋ. Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, από τον Σεπτέμβριο του 2019, ένα νέο νομοσχέδιο βρίσκεται υπό εξέταση στο Κογκρέσο. Αν και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να υπερψηφιστεί, φανερώνει ότι πραγματοποιούνται δειλά βήματα στον δημόσιο διάλογο. Ωστόσο, ελάχιστες είναι οι φωνές που αμφισβητούν το βάρος που αναγνωρίζεται στα εισοδήματα κατά τον υπολογισμό της αποζημίωσης. Εξακολουθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να γίνεται δεκτό το επιχείρημα ότι, ανάλογα με την κοινωνική θέση τους, δύο άτομα πρέπει να αποζημιώνονται με διαφορετικό τρόπο.

  1. Οι αποζημιώσεις είναι κάτι διαφορετικό από τα πρόστιμα που μπορούν να επιβληθούν στους δράστες εγκλημάτων και αδικημάτων.
  2. GMM vs. Kimpson, n° 13-CV-5059, 30 Ιουλίου 2015. Βλ. επίσης «In one corner of the law, minorities and women are often valued less», «The Washington Post», 25 Οκτωβρίου 2016.
  3. Roνen Avraham και Kimberly Yracko «Torts and discriminations», «Ohio State Law Journal», τόμος 78, τ. 3, Κολούμπους, 2017.
  4. «Median usual weekly earnings of full-time wage and salary workers», Bureau of Labor Statististics, United States Department of Labor, Ουάσιγκτον, Οκτώβριος 2019.
  5. Michael Brookshire, Michael R. Luthy και Frank Slesnick, «A 2009 survey of forensic economists: Their methods, estimates, and perspectives», Journal of Forensic Economics, τόμος 21, τ. 1, Μάουντ Γιούνιον (Πενσιλβάνια), Δεκέμβριος 2009.
  6. (Σ.τ.Μ) Υπαινικτική αναφορά στον αμερικανικό γίγαντα των ταχυμεταφορών FedEx.

18 Ιουν 2020

Lufthansa: Ο Γερμανικός λαός πληρώνει 9 δισ. ευρώ για τη διάσωσή της και η εταιρεία ετοιμάζει 22.000 απολύσεις!

Άλλο ένα καπιταλιστικό «θαύμα». Ο Γερμανικό λαός δίνει 9 δισ. ευρώ για τη διάσωση της «Deutsche Lufthansa» αλλά και αεροπορικός κολοσσός προχωρά στις απολύσεις 22.000 εργαζόμενων!

Συγκεκριμένα ο αεροπορικός όμιλος ανακοίνωσε ότι θέλει να συνάψει συλλογικές συμφωνίες μέχρι τις 22 Ιουνίου για να διαπραγματευτεί την περικοπή 22.000 θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης.

“Μόνο οι πτητικές δραστηριότητες της Lufthansa, θα επηρεαστούν από την κρίση με σχεδόν 5000 θέσεις εργασίας, 600 εκ των οποίων θα είναι πιλότοι, 2.600 θα είναι αεροσυνοδοί και 1.500 προσωπικό εδάφους”, τόνισε ο όμιλος, για να δικαιολογήσει τη «σφαγή» των εργαζομένων. 

Η θυγατρική στον τομέα της συντήρησης, Lufthansa Technik, σύμφωνα πάντα με την εταιρεία μπορεί να δει επίσης το εργατικό της δυναμικό να μειώνεται κατά 4.500 θέσεις εργασίας, μεταξύ των οποίων 2.500 στη Γερμανία, ενώ οι δραστηριότητες catering της LSG Group θα μπορούσαν να πληγούν σκληρά από την αναδιοργάνωση, και να επηρεαστούν 8.300 θέσεις εργασίας.

Πριν το «τσουνάμι» των απολύσεων ωστόσο προηγήθηκε η συμφωνία διάσωσης με κολοσσιαία ενίσχυση από τον κρατικό γερμανικό προϋπολογισμό. Από τα χρήματα δηλαδή του εργαζόμενου λαού. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα χρήματα των εργαζομένων που τώρα θα απολυθούν στο όνομα της …«διάσωσης» της εταιρείας. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ και 15 ημέρες το Εκτελεστικό Συμβούλιο της Lufthansa έχει αποδεχτεί τη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διάσωση της γιγαντιαίας αεροπορικής εταιρείας.  Όπως ανέφερε η σχετική ανακοίνωση, το Εκτελεστικό Συμβούλιο αποδέχεται τις δεσμεύσεις που ανέλαβε το Βερολίνο έναντι της Επιτροπής προκειμένου η εταιρία να λάβει βοήθεια ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ από το γερμανικό Οικονομικό ταμείο Σταθεροποίησης (WSF).

Η συμφωνία Βερολίνου – Βρυξελλών προβλέπει ότι η Lufthansa θα αποσύρει οκτώ αεροσκάφη από τα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης και του Μονάχου, ενώ θα παραιτηθεί από τα δικαιώματα απογείωσης και προσγείωσης (slots) για 24 πτήσεις που τους αναλογούν, προκειμένου να αποκατασταθεί η στρέβλωση που προκαλεί, κατά την Επιτροπή, η οικονομική ενίσχυση της γερμανικής κυβέρνησης.

Βέβαια η «συμφωνία» σε κανένα της σημείο δεν προέβλεπε ότι η εταιρεία δεν θα προβεί σε απολύσεις…

Εξάλλου ποιος ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους; Το θέμα είναι να σωθεί ο όμιλος!

Υ.Γ: Τα έσοδα του γερμανικού αερομεταφορέα το 2019 ανήλθαν στα 36,4 δισ. ευρώ, ενώ τα καθαρά κέρδη στο 1,2 δισ. ευρώ! Αυτά βέβαια τα μοιράστηκαν οι μέτοχοι. Τώρα στην κρίση το «μάρμαρο» θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι…

Το υπ. Παιδείας εξαφανίζει την Τέχνη από τα Λύκεια – και αυτό δεν είναι Fake News

Aπό το thepressproject.gr - της Νάντιας Ρούμπου

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ώρες για την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να εξοβελίσει την Τέχνη από την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς δημοσιεύτηκε το ωρολόγιο πρόγραμμα Γυμνασίων – Λυκείων που θα ισχύσει από το επόμενο σχολικό έτος 2020 -2021. Μια «είδηση» που κυκλοφορεί και περιέχει πολλές αλήθειες και μια ανακρίβεια, και απέναντι οι ελεγκτές του Facebook που στάθηκαν μόνο στο τελευταίο.

Πριν λίγα εικοσιτετράωρα καθορίστηκαν και δημοσιεύτηκαν με απόφαση της υφυπουργού Παιδείας, Σοφίας Ζαχαράκη, τα νέα ωρολόγια προγράμματα για τα μαθήματα Γυμνασίου – Λυκείου κατά το σχολικό έτος 2020-2021.

Έπειτα, σε μια σειρά από διαδικτυακά μέσα αναδείχθηκε το ζήτημα του εξοβελισμού της Τέχνης από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μέσω ενός συγκεκριμένου υπογεγραμμένου άρθρου υπό τον τίτλο «Κατάργηση Καλλιτεχνικών Μαθημάτων στην Εκπαίδευση», το οποίο αναδημοσιεύθηκε ως «φρέσκο», ενώ στην πραγματικότητα είναι του 2013.

Πού αναφερόταν το εν λόγω άρθρο -της Ελένης Γούναρη;

Όπως πολύ εύστοχα έγραψε το EllinikaHoaxes αναφερόταν στην εξαγγελθείσα το 2013, αλλά τελικώς μη πραγματοποιηθείσα, κατάργηση της διδασκαλίας των Καλλιτεχνικών και της Μουσικής από το πρόγραμμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ωστόσο, κατά μια περίεργη σύμπτωση όσα χθες πολλά διαδικτυακά μέσα παρουσίασαν ως «νέα» ενώ στην πραγματικότητα βασιζόντουσαν σε άρθρο του 2013, εν τέλει έχουν βάση.

Τελικά, τι αναφέρει το ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων της Δευτεροβάθμιας για το 20-21;

Σύμφωνα με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων* για το σχολικό έτος 2020-2021, όντως τα μαθήματα που αφορούν τις Τέχνες, δηλαδή τα μαθήματα της μουσικής και των καλλιτεχνικών, συνεχίζουν να υπάρχουν όπως συνέβαινε έως σήμερα στο Γυμνάσιο. Μια ώρα τη βδομάδα για το κάθε ένα από αυτά σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου.

Στο Λύκειο, ωστόσο, όντως δε θα διδάσκονται πλέον μαθήματα Τέχνης οι μαθητές. Όπως και η Κοινωνιολογία- τα μαθήματα Τέχνης, εξορίζονται εξίσου από το Λύκειο για το επικείμενο σχολικό έτος με απόφαση της κυβέρνησης.

Στην πρώτη τάξη του ημερήσιου Γενικού Λυκείου, σύμφωνα με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα του υπουργείου, καταργείται το μαθήματα «επιλογής» Ευρωπαϊκός Πολιτισμός / Καλλιτεχνική Παιδεία (Εικαστικά ή Μουσική ή Στοιχεία Θεατρολογίας).

Ως προς τα μαθήματα Τέχνης και τη Γ’ Λυκείου, στο νέο ωρολόγιο πρόγραμμα εξοβελίζεται το μάθημα «επιλογής» Ελεύθερο-Γραμμικό Σχέδιο, παρά το γεγονός ότι παραμένει ως προαπαιτούμενο εξεταζόμενο μάθημα στις πανελλήνιες για τους μαθητές που στοχεύουν σε σχετικές σχολές, ωθώντας τους μαθητές στην ιδιωτική εκπαίδευση- αναγκαστικά.

Συνοψίζοντας:

Η απόφαση του υπουργείου για την κατάργηση των Καλλιτεχνικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια είναι μια πραγματική και τωρινή απόφαση, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αρκετά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν τα λεγόμενα άρθρου του 2013. Τα μαθήματα στο Γυμνάσιο συνεχίζονται ως είχαν, ωστόσο οι ήδη ελάχιστες ώρες που υπήρχαν στο πρόγραμμα του Λυκείου εξαφανίζονται.

Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για τις επιπόλαιες «αναρτήσεις» των ελεγκτών του Facebook.

*Το ΦΕΚ για το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα Γενικού και Εσπερινού Λυκείου(2020-2021) και το ΦΕΚ για το ωρολόγιο πρόγραμμα που ίσχυσε στα Λύκεια φέτος(2019-2020)

Από την (ανεπιτυχή) Παγκόσμια Νέα Τάξη της «Κοινωνίας των Εθνών» (1918-19) στην Παγκόσμια Νέα Τάξη του Ο.Η.Ε. (2008-2020)

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΟΗΕ ΚΑΙ Η «ΠΑΝΔΗΜΙΑ»

 Η διαχείριση μιας κρίσης, μέσω της οποίας

οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι ενώ εκατομμύρια χάνουν τη δουλειά τους

Κλεάνθης Γρίβας

 Βλ: The United Nations New World Order Plan

https://unnwo.org/

 Από την (ανεπιτυχή) Παγκόσμια Νέα Τάξη της «Κοινωνίας των Εθνών» (1918-19)

στην Παγκόσμια Νέα Τάξη του Ο.Η.Ε. (2008-2020)

 

ΑΠΟ ΤΗΝ (ΑΝΕΠΙΤΥΧΗ) ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΚτΕ, 1918)

Η Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) ιδρύθηκε το 1919 από τις στάχτες της Α’ Παγκόσμιας Ανθρωποσφαγής (1914-1918) με αμερικανική πρωτοβουλία, με την επιμονή του προέδρου των ΗΠΑ Γούντροου Ουΐλσον (Woodrow Wilson) στο Διάγγελμα των 14 σημείων που εκφώνησε στις 8 Ιανουαρίου 1918. Η ΚτΕ συγκροτήθηκε με βάση την Συνθήκη των Βερσαλλιών (1919) με την οποία τερματίστηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, με την υπόσχεση του αφοπλισμού, της πρόληψης του πολέμου, της ενίσχυσης της συλλογικής ασφάλειας μέσω διπλωματικών διαπραγματεύσεων και της βελτίωσης της ζωής σε παγκόσμια κλίμακα, ως φορέας και εγγυητής της διαρκούς ειρήνης, παρόλο που αδυνατούσε να παίξει αυτό το ρόλο γιατί δεν διέθετε δική της στρατιωτική δύναμη για να επιβάλει τις «αποφάσεις» της. Έτσι, μέσα από τις συνεχείς (ατιμώρητες) παραβιάσεις των καταστατικών αρχών της ΚτΕ από ορισμένα κράτη-μέλη της κατά την ταραγμένη δεκαετία του 1930 (Ιταλία, Γερμανία, κ.α.), οδηγήθηκε στον εξ’ ασιτίας θάνατο και η υπόσχεση της διαρκούς ειρήνης (υπό την επίδραση της οποίας, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηρίστηκε αφελώς ως «ο πόλεμος που έθετε τέλος σε όλους τους πολέμους), μέσα σε 20 μόλις χρόνια κατέληξε σε μια δεύτερη, ακόμη βιαιότερη, παγκόσμια ανθρωποσφαγή.

ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ Ο.Η.Ε (2008 και 2020)

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ιδρύθηκε το 1945 από τις ερείπια του Β’ Παγκόσμιας Ανθρωποσφαγής (1939-1945) με αμερικανική πρωτοβουλία, με την επιμονή του προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούζβελτ (Franklin Delano Roosevelt), με τις ίδιες υποσχέσεις και τις ίδιες αδυναμίες της προκατόχου του «Κοινωνίας των Εθνών»: Όλη η εξουσία ήταν και είναι συγκεντρωμένη στα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού που διέθεταν το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο), ενώ η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που απαρτίζονταν από αντιπροσώπους όλων των κρατών-μελών, διέθετε μόνο «εξουσία» ψηφισμάτων και όχι αποφάσεων, η εφαρμογή των οποίων εξαρτιόταν απολύτως από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Συνεπώς, η εξέλιξη του ΟΗΕ ήταν λίγο-πολύ προκαθορισμένη εξαρχής: Η Γενική Συνέλευση παρείχε δημοκρατική νομιμοφάνεια στη λειτουργία του Οργανισμού και τα 5 μόνιμα μέλη μονοπωλούσαν την εξουσία των αποφάσεις και των εκτελέσεών τους.

Το 2020, εν μέσω της νέκρωσης της οικονομίας και της κοινωνίας σε πλανητικό επίπεδο εξαιτίας της «πανδημίας», αποκαλύφθηκε ότι ήδη από το 2008 που εκδηλώθηκε η οικονομική κρίση, ο ΟΗΕ είχε επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα αντίδρασης των κυρίαρχων ελίτ που τιτλοφορούνταν Πρόγραμμα της Παγκόσιας Νέας Τάξης. Σύμφωνα με την σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του:

«Το Πρόγραμμα της Παγκόσμιας Νέας Τάξης του ΟΗΕ είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία υψηλού επιπέδου που θεσπίστηκε το 2008 για να προωθήσει ένα νέο οικονομικό μοντέλο, μια νέα πολιτική τάξη και, γενικότερα, μια παγκόσμια νέα τάξη για την ανθρωπότητα, η οποία επιτυγχάνει τους παγκόσμιους στόχους του ΟΗΕ για την αειφόρο ανάπτυξη έως το 2030, και την ευτυχία, την ευημερία και την ελευθερία όλης της ζωής στη Γη έως το 2050… Προώθηση ενός νέου οικονομικού προτύπου Happytalism από το 2008». [βλ. https://unnwo.org/]

Σ’ αυτή την ανάρτηση του ΟΗΕ, αποκαλύπτεται η ύπαρξη και η εφαρμογή ενός Προγράμματος μιας Παγκόσμιας Νέας Τάξης (στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι οργανισμοί του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας/Αρρώστιας) το οποίο υπόσχεται να μας κάνει όλους «ευτυχισμένους» από το έτος… 2050. (!!!)

Στο πλαίσιο αυτού του Προγράμματος ο όρος «καπιταλισμός» έχει αντικατασταθεί από τον όρο «Happytalism»  που προσδιορίζεται ως «ένα Νέο Οικονομικό Μοντέλο που θέτει την ευτυχία, την ευημερία και την ελευθερία στο κέντρο  των μοντέλων και των συστημάτων της ανάπτυξης του ανθρώπου, για όλη του τη ζωή».

Το Πρόγραμμα της Παγκόσμιας Νέας Τάξης του ΟΗΕ παραπέμπει ευθέως στον «Γενναίο Καινούριο Κόσμο» του Aldus Huxley, όπου η πληθυσμιακή και κοινωνική σταθερότητα εξασφαλίζεται με την παραγωγή καθορισμένου αριθμού μεταλλαγμένων ανθρωποειδών που η «ευτυχία» τους συντηρείται με τη χορήγηση χαπιών-ευτυχίας Soma.

Κι εδώ παρεμβαίνει ο διεφθαρμένος και αναξιόπιστος Παγκόσμιος Οργανισμός Αρρώστιας (ΠΟΥ), η φιάσκο «Πανδημία», η Big Tech, η εξωνημένη Ιατρική Συντεχνία και η Big Pharma με τα υπό εξέλιξη εμβόλιά της που τροποποιούν το γενετικό υλικό των ανθρώπων (DNA και RNA).

Στις 30 Μάϊου 2020, ο Brian Shilhavy, εκδότης του Health Impact News, δημοσίευσε μια έκθεση σύμφωνα με την οποία το σχέδιο για την ανάπτυξη μιας Παγκόσμιας Νέας Τάξης μέσω των Ηνωμένων Εθνών δεν είναι πλέον μια «θεωρία συνωμοσίας», αλλά μια εν εξελίξει πραγματικότητα, δεδομένου ότι τα σχετικά σχέδια έχουν δημοσιευτεί.

Βλ. Η «Παγκόσμια Νέα Τάξη» του ΟΗΕ έχει δημοσιευτεί: Δεν είναι πλέον μια «Θεωρία Συνωμοσίας»

Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα του ψευδο-συναγερμού της «Πανδημίας» και του παγκόσμιου lockdown που ακολούθησε είναι ότι οι πλουσιότεροι άνθρωποι στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο αύξησαν αμέσως τον πλούτο τους, ενώ την ίδια στιγμή εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και χιλιάδες εκατομμύρια μικρές επιχειρήσεις καταστράφηκαν.

R.F. KENNEDY, Jr: Η ΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΕΛΙΤ

Στις 29 Μαΐου 2020, ο Robert F. Kennedy, Jr., σε άρθρο του με τίτλο «Ενώ η Καραντίνα καταστρέφει την οικονομία, οι 5 πλουσιότεροι άνθρωποι των Ηνωμένων Πολιτειών έγιναν πλουσιότεροι κατά 75 δισεκατομμύρια δολάρια», γράφει:

«Στην αρχή της καραντίνας, προειδοποίησα ότι οι ισχυροί και οι δισεκατομμυριούχοι θα εκμεταλλεύονταν την κρίση για να επιταχύνουν την επιβολή της επιτήρησης και του αυταρχικού ελέγχου του πληθυσμού, με στόχο να μετατρέψουν την Αμερική σε Κράτος Εθνικής Ασφάλειας, να σχεδιάσουν την τελική εκκαθάριση της μεσαίας τάξης της Αμερικής και να μεταφέρουν τον πλούτο της σε μια ομάδα πλουτοκρατών της Big Data, Big Telecom και της Big Pharma.

Ήδη, μετασχηματιζόμαστε γοργά από μια υποδειγματική δημοκρατία σε ένα τυραννικό αστυνομικό κράτος που λειτουργεί υπό την διεύθυνση της Big Data, της Big Telecom, της Big Pharma, του Ιατρικού Καρτέλ και της «κοινότητας» των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ενόπλων δυνάμεων και της βιομηχανίας.

Αυτή η πανεθνική καραντίνα είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν μόνιμα  πάνω από 100.000 μικρές επιχειρήσεις, να χαθούν 38 εκατομμύρια θέσεις εργασίας  και  27 εκατομμύρια Αμερικανοί να χάσουν την υγειονομική τους ασφάλιση, ενώ η υπερπλούσια ελίτ γίνεται όλο και πλουσιότερη και η μεσαία τάξη φθίνει. Σύμφωνα με μια έκθεση της Americans For TaxFairness (Αμερικανοί για τη φορολογική δικαιοσύνη), οι δισεκατομμυριούχοι αυξάνουν τον πλούτο τους πέρα ​​από κάθε φαντασία.

Από τις 18 Μαρτίου, που επιβλήθηκε το lockdown μέχρι τις 19 Μαΐου 2020, η συνολική καθαρή αξία των Bill Gates (Microsoft), Jeff Bezos (Amazon) Mark Zuckerberg (Facebook), Warren Buffett (Berkshire Hathaway) και Larry Ellison (Oracle) αυξήθηκε κατά  75,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με τα  στοιχεία του Forbes, ο συνολικός πλούτος των 630 δισεκατομμυριούχων των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 434 δις δολάρια (15%): από 2,948 τρις δολάρια σε 3,382 τρις δολάρια.

Η High Tech είναι απαραίτητη για το κράτος επιτήρησης. Η Microsoft (Bing), το Facebook και το Amazon διευκολύνουν την αποκέντρωση των πολιτών υπό τον ασφυκτικό έλεγχο μιας στρατιωτικοποιημένης ολιγαρχίας, που επιβάλλει λογοκρισία ενάντια σε κάθε έκφραση διαφωνίας.

– Ο πλούτος του Zuckerberg αυξήθηκε κατά  46,2%  (αύξηση 25,3 δις δολάρια),

– του Bezos κατά 30,6% (αύξηση κατά 34,6 δις δολάρια),

– του Bill Gates κατά  8,2%  (αύξηση κατά 8 δις δολάρια).

Αυτή την εβδομάδα, κατά το lockdown, οι μετοχές τους έφτασαν στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών: Από τον Ιανουάριο 2020, οι μετοχές της Amazon  αυξήθηκαν κατά 29% και του  Facebook  κατά 10%.

Και άλλοι «Τιτάνες» της τεχνολογίας είδαν τα χαρτοφυλάκιά τους να αυξάνονται. Το χαρτοφυλάκιο:

– του Buffett αυξήθηκε κατά 0,8% (έως 564 εκατομμύρια δολάρια),

– του Larry Ellison κατά 11,9% (έως 7 δις δολάρια),

– του Musk κατά 48% (έως 11,8 δις δολάρια).

Μεταξύ των δισεκατομμυριούχων που αυξάνουν τον πλούτο τους σε συνθήκες δημόσιας δυστυχίας, περιλαμβάνονται ο Michael Dell,βαρόνος” της τεχνολογίας και ο Rupert Murdoch, “βαρόνος” της Big Pharma και της Big Μedia. Αυτοί οι “βαρόνοι” χρειάζονται ένα αστυνομικό κράτος επιτήρησης, ελέγχου και επιβολής για να προστατεύουν τα άνομα κέρδη τους από τη δημόσια οργή».

βλ.https://childrenshealthdefense.org/news/as-the-quarantine-guts-the-economy-americas-five-wealthiest-people-have-gotten-75-billion-dollars-richer/

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΗΣΤΟΒΑΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥ 1865 ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΕΛΙΤ ΤΟΥ 2020

«Οι σημερινές κυρίαρχες ελίτ του πλούτου στις ΗΠΑ, κατάγονται από τους ληστοβαρόνους του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου  (1861-1865). Ληστοβαρόνοι ονομάζονταν οι μαυραγορίτες που αναδείχτηκαν σε κορυφαίους παράγοντες οικονομικής ισχύος κάνοντας λαθρεμπόριο όπλων, εφοδίων, τροφίμων, ποτών, κ.α., κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Απ’ αυτούς τους μαυραγορίτες, που εκμεταλλεύτηκαν ανελέητα την κατάσταση ανάγκης που διαμορφώθηκε κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, προέκυψαν οι νέες βιομηχανικές και τραπεζικές αυτοκρατορίες των Rockefeller, Carnegie, DuPont, Vanderbilt, Morgan και άλλων, οι οποίες, εν συνεχεία, συγχωνεύτηκαν σε εταιρείες και δημιουργήθηκαν κοινοπραξίες και τραστ που ελέγχουν κάθε πλευρά της οικονομικής ζωής.

Το πρώτο τραστ που δημιουργήθηκε ήταν η εταιρεία Standard Oil που κατείχε 14 και έλεγχε άλλες 26 εταιρείες. Το 1900, υπήρχαν στις ΗΠΑ 181 τέτοια βιομηχανικά μονοπώλια, με πιο αντιπροσωπευτικό ανάμεσά τους την Εταιρεία Χάλυβα των ΗΠΑ (1901), ένα τραστ των χαλυβουργιών των Carnegie, Morgan και άλλων, που συγκέντρωσε υπό κοινό έλεγχο 228 εταιρείες και έλεγχε το 70% της εθνικής παραγωγής χάλυβα και σιδήρου».

(Κλεάνθης Γρίβας, Πλανητική Κυριαρχία και Ναρκωτικά: τα ναρκωτικά ως εργαλείο της Αμερικανικής Εσωτερικής και Εξωτερικής Πολιτικής. Πρόλογος: Γιάννης Μανωλεδάκης. Λιβάνης 1997, Ιανός 2006, σ. 299)

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (Fed)

Βασικό εργαλείο για την εφαρμογή του Προγράμματος της Παγκόσμιας Νέας Τάξης του ΟΗΕ είναι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed), ένα εξωσυνταγματικό όργανο που συγκροτήθηκε από ιδιώτες τραπεζίτες στις 23 Δεκεμβρίου 1913 με την ψήφιση του νόμου Federal Reserve Act, στις συνθήκες της σοβαρότατης τραπεζικής κρίσης του 1907. Αυτοί οι ιδιώτες τραπεζίτες έχουν σφετεριστεί δύο βασικές προνομίες του κράτους: την έκδοση του χρήματος και τον διακανονισμό της νομισματικής πολιτικής (των ΗΠΑ και, κατ’ επέκταση, όλου του κόσμου). Και τις ασκούν ανεξέλεγκτα και εν κρυπτώ, αποτελώντας μια ευθεία απειλή για την ελευθερία των Αμερικανών.

Ο Dr. Ron Paul, πρώην μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ, λέει ότι το «Βαθύ Κράτος» (Deep State) είναι σε θέση να το κάνει αυτό, δεδομένου ότι μέσω της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) οι Παγκοσμιοποιητές ελέγχουν τη νομισματική πολιτική όλου του κόσμου. Όπως εξηγεί, χωρίς την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και την ικανότητά τους να δημιουργούν χρήματα εκ του μη όντος, η αντίδραση στον κοροναϊό με το πλανητικό lockdown, ποτέ δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Και αναλύει τον ρόλο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed) των ΗΠΑ στην εν εξελίξει «Πανδημία» στην καθημερινή του εκπομπή, The Liberty Report:

«Ποιος κατέχει τη Fed; Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είναι ένα μονοπώλιο που δημιουργείται από τη συνταγματική κυβέρνηση. Χάρη σ’ αυτή, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί μπορούν να ενεργούν απερίσκεπτα, και ο υπόλοιπος πληθυσμός να υφίσταται τις συνέπειες των ενεργειών τους και καταβάλλει το τίμημά τους.

Χωρίς τη Fed, τόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση όσο και οι κυβερνήτες των πολιτειών θα είχαν αναγκαστεί να ενεργήσουν πιο ορθολογικά. Χωρίς την Fed, το lockdown των πολιτειών θα ήταν αδιανόητο. Αλλά τώρα, η άνευ προηγουμένου ζημία έχει γίνει και οργανώνεται η “διάσωση” της οικονομίας από τη Fed. Όσο υπάρχει η Fed, οι Αμερικανοί πολίτες πρέπει να πληρώσουν (και θα συνεχίσουν να πληρώνουν) το κόστος της ζημιάς. Η Fed καθιστά δυνατούς τους ατελείωτους πολέμους… και είναι αυτή που ενεργοποίησε την τυραννία με πρόσχημα τον Coronavirus».

Το σχέδιο της Παγκόσμιας Νέας Τάξης του ΟΗΕ  αντικαθιστά τα οικονομικά συστήματα του κόσμου με κάτι που ονομάζεται «Happytalism», προσφέροντας «ένα νέο οικονομικό σύστημα, κοινωνικοπολιτική φιλοσοφία και πρότυπο ανθρώπινης ανάπτυξης που τοποθετεί την υπεροχή της ευτυχίας, της ευημερίας και της ελευθερίας στο κέντρο της ανθρώπινης ανάπτυξης και όλης της ζωής».

Αλλά, αποφεύγει να προσδιορίσει με ποιο αντίτιμο θα προσφερθεί αυτή η «ευτυχία» από την Παγκόσμια Νέα Τάξη και ποιος θα καθορίσει το περιεχόμενο της προσφερόμενης «ευτυχίας».

 

Κλεάνθης Γρίβας

Guardian: Η αδιαφανής διαχείριση δημοσίου χρήματος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Στις πολλές υποθέσεις ύποπτης διαχείρισης δημοσίου χρήματος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με πρόσχημα την πανδημία του Covid-19, αναφέρεται δημοσίευμα του βρετανικού Guardian, καταγράφοντας τις υποθέσεις με οσμή σκανδάλου που έχουν απασχολήσει τον δημόσιο διάλογο, από το σκάνδαλο «Σκόιλ Ελικικού» στα 20 εκατ. σε ΜΜΕ μέσω ιδιωτικής διαφημιστικής αλλά και στις απευθείας αναθέσεις του υπουργού Μετανάστευσης, Νότη Μηταράκη.

«Ενώ η πανδημία υποχωρεί, οι Έλληνες θα θελήσουν γρήγορα απαντήσεις για τα δημόσια οικονομικά» είναι ο τίτλος άρθρου στον Guardian, που τονίζει ότι πέρα από το «success story» διαχείρισης της πανδημίας, «έχει επίσης γίνει ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκης χρησιμοποιεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως πρόσχημα για να αδιαφανείς και αμφισβητήσιμες χρηματοδοτήσεις. Μια σειρά αποκαλύψεων έχει επηρεάσει τη φήμη της κυβέρνησης. Και ενώ η οικονομία σημειώνει άνοδο, η προσέγγιση της διοίκησης στα δημόσια οικονομικά δύσκολα θα γεμίσει τους Έλληνες με αισιοδοξία για την οικονομική ανάκαμψη.»

Ως παραδείγματα, το άρθρο του Αποστόλη Φωτιάδη αναφέρει τις απευθείας αναθέσεις, υπογραμμίζοντας μάλιστα την πρακτική να να τεμαχίζονται δημόσιες συμβάσεις σε μικρότερα κομμάτια, ώστε να είνια κάτω από το όριο των 25.000 ευρώ, αλλά κυρίως τα voucher στους επιστήμονες, που μετατράπηκε στο σκάνδαλο «Σκόιλ Ελικικού» λόγω της εξαιρετικά κακής ποιότητας των πλατφορμών.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στο κονδύλι των 20 εκατ. σε ΜΜΕ, που μοιράζεται μέσω της διαφημιστικής εταιρείας Initiative, με αδιαφανή κριτήρια και χωρίς η κυβέρνηση να δίνει στη δημοσιότητα τα ποσά.

Στη συνέχεια, ο Guardian αναφέρεται στις απευθείας αναθέσεις στο υπουργείο Μετανάστευσης, αλλά και στη νομοθεσία που επιτρέπει πλέον στον υπουργό, Νότη Μηταράκη, να διαχειρίζεται μυστικά κονδύλια. Το άρθρο σημειώνει ότι η Ε.Ε. δεν έχει αντιδράσει, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει με το «πακέτο 32 δισ.» που θα κατευθυνθεί στην Ελλάδα μέσω του «Ταμείου Ανάκαμψης». Μάλιστα κλείνει με αναφορά στην «ελληνική κλεπτοκρατία».

«Η ελληνική κλεπτοκρατία, σύμφωνα με τα λόγια του αντιπροέδρου της Γερμανίας το 2015, “λεηλάτησε τη χώρα για χρόνια, ενώ η ΕΕ απλώς την παρακολούθησε”. Πέντε χρόνια μετά, φαίνεται ότι λίγα έχουν αλλάξει» καταλήγει το δημοσίευμα.

ΠΗΓΗ: The Press Project

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More