Υπο(ΗΠΑ)κλοπές και υπα(ΗΠΑ)κοή

1. 1.   Πριν λίγες μέρες ο στρατηγός Κιθ Αλεξάντερ, ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, της περιβόητης NSA, παραδέχτηκε ότι το ευαγές ίδρυμα του οποίου προΐσταται διενεργεί εκτεταμένες παρακολουθήσεις και υποκλοπές. Εντούτοις, σε μια απόπειρα να δικαιολογηθεί, πρόσθεσε ότι η πρακτική αυτή ακολουθείται από… ανάγκη και όχι από χόμπυ. Η NSA – δήλωσε χαρακτηριστικά – «δεν διασκεδάζει καθημερινά ακούγοντας συζητήσεις»…

  Αντιθέτως, ο κ.Πάγκαλος δήλωσε ότι εκείνος… διασκέδαζε όταν η ΕΥΠ «παρακολουθούσε» τους Αμερικανούς πρεσβευτές: «(…) μερικές φορές ήταν πολύ διασκεδαστικό να ακούω τον Αμερικανό πρέσβη να λέει στο συνάδελφό του στην Άγκυρα ή σε κάποιον από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κλπ, κλπ», ήταν τα λόγια του κ.Πάγκαλου.

Η παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζει κανείς είναι προσδιοριστικός της προσωπικότητάς του. Εν πάση περιπτώσει, ο καθείς και τα «γούστα» του.

Αλλά έχουμε και μερικές απορίες. Για παράδειγμα:

 Αν, όντως, επί Παγκάλου στο υπουργείο Εξωτερικών, η ΕΥΠ… «παρακολουθούσε» τους Αμερικανούς πρεσβευτές, μήπως τους «παρακολουθούσε» και την περίοδο της υπόθεσης Οτσαλάν; Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ.Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές των ΗΠΑ (για την υπόθεση Οτσαλάν), πώς του φαίνονταν; Ήταν αρκούντως «διασκεδαστικά»;… Μήπως οι υποκλοπές στις συνδιαλέξεις των Αμερικανών γίνονταν και την περίοδο των Ιμίων; Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ.Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές των ΗΠΑ (για την υπόθεση των Ιμίων), του φαίνονταν κι εκείνα «διασκεδαστικά»;… Μήπως οι υποκλοπές στις συνδιαλέξεις ξένων πρεσβευτών γίνονταν και την περίοδο που ο κ.Πάγκαλος είπε εκείνο το περίφημο «συγγνώμη» προς τους Γερμανούς, παίρνοντας πίσω προηγούμενες λεβέντικες δηλώσεις του για τη Γερμανία;  Κι αν ναι, τα όσα άκουγε ο κ.Πάγκαλος να λένε οι πρεσβευτές της Γερμανίας (για τη «συγγνώμη» του), του φαίνονταν κι εκείνα «διασκεδαστικά»; Η μήπως την εποχή του κ.Παγκάλου, η ΕΥΠ ειδικευόταν σε «παρακολουθήσεις» μόνο των Αμερικανών πρεσβευτών, κι έτσι ο κ.Πάγκαλος έχασε την ευκαιρία να «διασκεδάσει», να φτιάξει το κέφι του, ακούγοντας  τους Γερμανούς πρεσβευτές να συνομιλούν (για το «συγγνώμη» του);…    

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Ποντίκι»     

1. 2.   Στις 8 Αυγούστου 2013, ο κ.Σαμαράς, δήλωσε ενώπιον του Ομπάμα για τις σχέσεις Ελλάδας- ΗΠΑ: «Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία».

Στις 25 Απριλίου 2006, η τότε υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, δήλωσε για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(...) Η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δυο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες, σε κοινούς αγώνες, αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν (...)».

Στις 10 Δεκέμβρη 2000, ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ.Γιώργος Παπανδρέου, σε  συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», δήλωσε για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα».

Μετά από όλα αυτά τα περί «κοινών αρχών», «κοινών στόχων» και «κοινών αξιών» (!) της Ελλάδας με τη «δημοκρατία» των Αμπού Γκράιμπ, των Γκουαντάναμο και των εκατομμυρίων υποκλοπών, γιατί να μας προκαλεί απορία το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει βγάλει ούτε μισό «κιχ» (!) για τις αποκαλύψεις του «Spiegel», ότι η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα. Σιγά τώρα. Αυτά - να υποκλέπτει ο ένας τι λέει ο άλλος - είναι συνηθισμένα πράγματα. Ειδικά μεταξύ δυο που αγαπιούνται πολύ (σσ: αφήστε που – κατά τον Πάγκαλο – «κι εμείς τους παρακολουθούσαμε»…)

1. 3.   Ο πρώην πολιτικός σύμβουλος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ονόματι Κίσλινγκ, με δύο μάλιστα παρεμβάσεις του στον Τύπο (από τις οποίες ουδόλως ίδρωσε το αυτί της ...υπερήφανης εκτελεστικής ή ακόμα και δικαστικής εξουσίας), δήλωνε ευθαρσώς το 2006, όταν αποκαλύφθηκαν οι υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέχρι και του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή:

«Οι υποκλοπές προωθούντο από 4 σταθμούς με κέντρο την πρεσβεία των ΗΠΑ»!

Οι έλεγχοι που έγιναν τότε περί τα κινητά-υποκλοπείς απέδειξαν ότι ορισμένα από αυτά «βαράγανε» στο Μέριλαντ. Εκεί, στο Μέριλαντ, βρίσκεται και η έδρα της πανίσχυρης «Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας» των ΗΠΑ, της NSA...

Εντούτοις, το θλιβερό και ΗΠΑκουο πολιτικό προσωπικό, που, στην αρχή είχε μιλήσει για «έγκλημα εθνικής ασφάλειας», στη συνέχεια έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κουκουλώσει το έγκλημα. Και φυσικά το πέτυχε. Το  σκάνδαλο των υποκλοπών τέθηκε στο αρχείο…

1. 4.   Σε αυτή τη χώρα τη δεκαετία του '80, επί «Αλλαγής», είχαμε την υπόθεση Τόμπρα. Το 1990, επί «Απαλλαγής», είχαμε την υπόθεση Γρυλλάκη και Μαυρίκη. Μετά ξανάρθαν οι άλλοι και επί των ημερών τους, το Νοέμβρη του '93, «φυγαδεύονταν» πράκτορες της CIA, που προηγουμένως είχαν πιαστεί στα πράσα, με όλα τα σύνεργα των υποκλοπών πάνω τους, να κάνουν βόλτες στην Πλατεία Αμερικής (είχαν επιλέξει και την πλατεία...). Τη δεκαετία του 2000 είχαμε τις υποκλοπές με κινητά που στέλνανε σήμα στο Μέριλαντ, αλλά η υπόθεση σκάλωσε γιατί… χαθήκανε τα λογισμικά των υποκλοπών.  

Ποια η διαφορά, επομένως, μεταξύ των περιόδων της ΝΔ από τις περιόδους του ΠΑΣΟΚ; Μα είναι τόσο προφανής:  Επί των ημερών της ΝΔ «φυγαδεύονταν» τα λογισμικά (των υποκλοπών). Επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ «φυγαδεύονταν» οι πράκτορες (που έκαναν τις υποκλοπές)...

Όμως, τώρα – κι αυτό θέλουμε να το σημειώσουμε με έμφαση - μπορούμε πλέον να είμαστε ήσυχοι. Τώρα πια, που τα δυο κόμματα είναι μαζί στην κυβέρνηση, τώρα πια που τα δυο αυτά κόμματα δεν είναι χώρια, όλα εκείνα τα περίεργα «χράτσα χρούτσα» στα τηλέφωνα κι όλο αυτό το «μπανιστήρι» στα mail κλπ έχει λάβει τέλος! Υπάρχει άλλωστε τόσο η διαβεβαίωση του κ.Δένδια, όσο και του επικεφαλής της ΕΥΠ χτες στη Βουλή: «Υποκλοπές δεν γίνονται»!

Και για την ακρίβεια: Μόνο στην Ελλάδα «δεν γίνονται»! Σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο - βουίζει ο ντουνιάς - γίνονται…   

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΣΑΡΩΘΗΚΑΝ Η ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΧΙΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Κλωτσηδόν έδιωξαν οι Τσέχοι ψηφοφόροι τη Δεξιά από την εξουσία στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στη χώρα αυτή την Παρασκευή και το Σάββατο. Τα δεξιά κόμματα, που κυβερνούσαν την Τσεχία μέχρι τον Ιούνιο με πρωθυπουργό τον Πιότρ Νέτσας, πήραν μόλις... 42 (!) από τις 200 έδρες του κοινοβουλίου. Το κύριο κόμμα της Δεξιάς, το Δημοκρατικό Κόμμα Πολιτών (ODS), από το οποίο προερχόταν ο πρωθυπουργός, βγήκε... πέμπτο (!), καθώς το ποσοστό του έπεσε από το 20,2% των προηγούμενων εκλογών στο 7,7%.

Μετά βίας ξεπέρασε δηλαδή το 7% που πήραν τα δύο τελευταία κόμματα που μπήκαν στο τσέχικο κοινοβούλιο - ένα πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα που έφτιαξε ένας... γιαπωνέζικης (!) καταγωγής επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον τουρισμό, με Ιάπωνα πατέρα και Τσέχα μάνα, ονόματι Τόμιο Οκαμούρα, και ένα εξωκοινοβουλευτικό για μία τετραετία κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Δεξιάς, που κατόρθωσε να ξαναμπεί στο κοινοβούλιο! Χειρότερα και από το... ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου πήγε η τσέχικη Δεξιά!

Ισχυρό πλήγμα δέχθηκε και το δεύτερο δεξιό κυβερνητικό κόμμα με το όνομα TOP 09 του γερμανικής ευγενούς καταγωγής Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ, ο οποίος ήταν υπουργός Εξωτερικών στην προηγούμενη κυβέρνηση. Επεσε από το 17% των εκλογών του 2010 στο 11,99% σε αυτές τις εκλογές, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση. Το διασκεδαστικό είναι πάντως ότι οι δεξιοί χριστιανοδημοκράτες, που ξαναμπήκαν με το ζόρι στο κοινοβούλιο, θα μπουν, όπως όλα δείχνουν, κατευθείαν και στη... σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση!

Οι Τσέχοι σοσιαλδημοκράτες είχαν βάλει στόχο να πάρουν το 30% των ψήφων. Απέτυχαν παταγωδώς. Πήραν μόνο 20,5%, αλλά λόγω του καταποντισμού της Δεξιάς παρέμειναν πρώτο κόμμα με 50 έδρες. Οι Τσέχοι κομμουνιστές ανέβασαν την επιρροή τους και πήραν 14,91%. Λόγω, όμως, του κακού αποτελέσματος των σοσιαλδημοκρατών, οι 33 έδρες των κομμουνιστών προστιθέμενες στις 50 των σοσιαλδημοκρατών μάς δίνουν μόνο 83 - απέχουν δηλαδή πολύ από τις 101 της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Ετσι, παρόλο που οι κομμουνιστές είχαν συμφωνήσει μυστικά πριν από τις εκλογές να δώσουν ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση μειοψηφίας των σοσιαλδημοκρατών, δεν επαρκούν πλέον οι έδρες τους για κάτι τέτοιο. Η έκπληξη των εκλογών, όμως, είναι το γεγονός ότι δύο κόμματα που ίδρυσαν επιχειρηματίες -το ένα του "Γιαπωνέζου" που προαναφέραμε και το άλλο του Τσέχου δισεκατομμυριούχου Αντρέι Μπάμπις- και τα οποία, το υπογραμμίζουμε αυτό, πήραν για πρώτη φορά μέρος στις εκλογές, πήραν από κοινού σχεδόν το ένα... τρίτο (!) των εδρών του τσέχικου κοινοβουλίου - τις 61 από τις 200 για την ακρίβεια. Κυριολεκτικά τίποτα δεν έμεινε όρθιο από το προηγούμενο πολιτικό σκηνικό!

Αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν ότι πιθανότατα θα πάμε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας των σοσιαλδημοκρατών με το κόμμα "Δράση των Δυσαρεστημένων Πολιτών" του δισεκατομμυριούχου Μπάμπις που πήρε το 18,65% των ψήφων και 47 έδρες βγαίνοντας δεύτερο (!) κόμμα κατευθείαν, συν τους "εξωκοινοβουλευτικούς" μέχρι το Σάββατο χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι με το 7% πήραν 14 έδρες. Ο συνασπισμός αυτών των τριών κομμάτων συγκεντρώνει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 111 από τις 200 έδρες του τσέχικου κοινοβουλίου.

Για να γίνει αυτό, πάντως, πρέπει να υπερνικηθούν οι απίστευτης προκλητικής θρασύτητας μηχανορραφίες του σοσιαλδημοκράτη προέδρου της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν. Ο Ζέμαν είναι πολύ δεξιός και προσπάθησε ήδη να προκαλέσει την καθαίρεση του προέδρου των σοσιαλδημοκρατών Μπόχουσλαβ Σομπότκα και να διασπάσει το κόμμα του ώστε να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση της Δεξιάς με σοσιαλδημοκρατική "τσόντα"!

Οι οπαδοί του Ζέμαν, οι οποίοι έχουν πλειοψηφία στο προεδρείο του κόμματος, την Κυριακή το βράδυ αποφάσισαν με ψήφους 20 έναντι 13 να ζητήσουν την άμεση παραίτηση του Σομπότκα και τον καθαίρεσαν από μέλος της αντιπροσωπείας που θα διεξαγάγει συνομιλίες με άλλα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης! Ο Σομπότκα, όμως, αρνήθηκε να παραιτηθεί, συγκάλεσε την Τρίτη την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, πήρε την πλειοψηφία, ορίστηκε από τους βουλευτές επικεφαλής της αντιπροσωπείας των σοσιαλδημοκρατών για τις συνομιλίες με τα άλλα κόμματα και ανακοίνωσε τη σύγκληση στις 10 Νοεμβρίου της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που αποτελείται από 190 μέλη, όπου θα γίνει και η τελική μάχη που θα καθορίσει ίσως τα πάντα.

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ ΑΕΠ Ο ΤΖΙΡΟΣ ΤΩΝ 500 ΠΙΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

Τις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, καθώς και τους 200 πιο κερδοφόρους ομίλους εταιρειών, βάσει των δημοσιευμένων ισολογισμών τους για τη χρήση του 2012, παρουσίασε η ICAP την Πέμπτη (31/10).

Η έκθεση της ICAP επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η βαθιά οικονομική κρίση δεν έχει αγγίξει τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, αλλά αντίθετα, αυτές συνεχίζουν και αποσπούν κέρδη δισεκατομμυρίων, ενώ, την ίδια ώρα, οι πολιτικές λεηλασίας των μνημονιακών κυβερνήσεων βυθίζουν στη φτώχια και την ανεργία το λαό της Ελλάδας.

ΣΤΑ 10 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΡΔΗ

Το κριτήριο με βάση το οποίο γίνεται η κατάταξη των επιχειρήσεων (και ομίλων αντίστοιχα) είναι τα κέρδη EBITDA (Earnings Before Interest, Tax, Depreciation and Amortization), δηλαδή τα κέρδη της επιχείρησης από λειτουργικές δραστηριότητες πριν την επίδραση των χρηματοοικονομικών και έκτακτων εσόδων-εξόδων, καθώς και των αποσβέσεων επί των παγίων στοιχείων.

Βάσει των στοιχείων που επεξεργάστηκε η ICAP, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδα εμφάνισαν συνολικά κέρδη προ φόρου της τάξης των 2,4 δισ. ευρώ το 2012 (+26% από τα αντίστοιχα της περσινής έκδοσης), ενώ το τελικό καθαρό αποτέλεσμα του συνόλου των εταιρειών ήταν, για τρίτη χρονιά, ζημιογόνο, με ζημίες της τάξης των 13,1 δισ. ευρώ.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται και τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, οι 500 αυτές εταιρείες εμφάνισαν το 2012 κέρδη EBITDA της τάξης των 10 δισ., στο ίδιο επίπεδο με τις 500 κορυφαίες του 2011, πολλαπλάσια όμως των αντίστοιχων κερδών EBITDA του συνόλου των επιχειρήσεων, τα οποία διαμορφώθηκαν τελικά σε 2,09 δισ. ευρώ.

Εντυπωσιακό ειναι και το μέγεθος του κύκλου εργασιών των 500 αυτών εταιριών, ο οποίος ξεπερνάει το 50% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το 2012. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το δεδομένο ότι μόλις 500 επιχειρήσεις, κάλυψαν με τον τζίρο τους ποσοστό 54,1% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς.

Αναφορικά με τη σύνθεση της ομάδας των 500 πλέον κερδοφόρων ελληνικών εταιρειών (βάσει κερδών EBITDA του έτους 2012), σημειώνεται ότι 132 εταιρείες της περσινής κατάταξης δεν περιλαμβάνονται στη νέα κατάταξη και αντικαθιστώνται από άλλες επιχειρήσεις.

Από τις επιχειρήσεις που «βγήκαν εκτός» κατάταξης το τελευταίο έτος, 23 εταιρείες εμφάνισαν ζημιογόνα αποτελέσματα (αρνητικά κέρδη EBITDA) το 2012, ενώ οι λοιπές είτε είχαν αντίστοιχα κέρδη μικρότερα του κατωτάτου ορίου, είτε δεν δημοσίευσαν ισολογισμό ή τέλος κάποιες (9) ήταν αδρανείς το τελευταίο έτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες του 2012, μόνο 67 εταιρείες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών.

Αναφορικά με τα μερίδια συμμετοχής των διαφόρων τομέων στο συνολικό κύκλο εργασιών των 500 εταιρειών της κατάταξης κατά το 2012, ο τομέας της Βιομηχανίας ήταν πρώτος με μερίδιο 34,8%. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο τομέας των Λοιπών Υπηρεσιών με μερίδιο 29,3%, εκτοπίζοντας στην τρίτη θέση πλέον το Εμπόριο (μερίδιο 26,5%).

ΚΟΡΥΦΑΙΑ Η ΔΕΗ - ΤΟ «TOP 20»

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κορυφή της κατάταξης για το 2012. Παρατηρείται ότι στην πρώτη εικοσάδα των πλέον κερδοφόρων εταιρειών (βάσει EBITDA) η πλειονότητα παρέμεινε σταθερή, με τις 16 από τις 20 εταιρείες να εμφανίζονται στην κορυφή τόσο το 2012 όσο και το 2011, σημειώνοντας απλά κάποια εναλλαγή στις θέσεις της κατάταξης.

Αναφορικά με τη συμμετοχή των επί μέρους τομέων στη «σύνθεση» της πρώτης εικοσάδας εταιρειών, το 2012 συμμετείχαν 12 εταιρείες του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών», δύο Βιομηχανίες, τρεις εμπορικές εταιρείες και από μία εταιρεία των λοιπών τομέων.

Η πιο κερδοφόρα εταιρεία για το 2012 ανεδείχθη η ΔΕΗ ΑΕ, η οποία επανήλθε στην κορυφή επιτυγχάνοντας θεαματική βελτίωση των κερδών EBITDA (+52,2%), εκτοπίζοντας έτσι στη 2η θέση τον ΟΠΑΠ ΑΕ, λόγω υποχώρησης της κερδοφορίας του (μείωση κερδών EBITDA κατά 8,5%).

Νεοεισερχόμενες εταιρείες στο TOP 20 είναι μία εταιρεία του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών» (WIND ΕΛΛΑΣ Τηλεπικοινωνίες ΑΕ), μία εμπορική (ΓΕΝΕΣΙΣ ΦΑΡΜΑ ΑΕ), μία ασφαλιστική (ΕΘΝΙΚΗ ΑΕΕΓΑ) και μία από τον τομέα τουρισμού (OLYMPIC AE).

Διαβάστε περισσότερα

Μέρα μεσημέρι θα πληρώσουν!

Υπάρχει ο Ευτυχισμένος Βούδας. Παρίσταται γλυπτός με τα μακρυά του αυτιά κι ανάμεσά τους ένα πλατύ χαμόγελο από το ένα ώς το άλλο. Υπάρχει και ο

Ατάραχος Βούδας. Ο Κοιμώμενος Βούδας - είκοσι μέτρα ξάπλα το άγαλμά του στην Μπανγκόκ, υπάρχει κι ο Συλλογισμένος Βούδας, Βούδας όμως Μαλάκας δεν υπάρχει. Ούτε Βούδας Κυνικός,

ούτε Βούδας Βλάκας.

Ως προχθές τουλάχιστον. Απ’ όταν άρχισε να περιφέρεται στα κανάλια, στην εκπομπή του κ. Ευαγγελάτου από βραδίς και ύστερα, όρθρου βαθέος στον (πολύ καλό, πολύ καιρό τώρα) κ. Παπαδάκη, ένας σύμβουλος του κ. Στουρνάρα, από εκείνους που συνέταξαν το φορολογικό έκτρωμα για τα ακίνητα.

Τρομερός ο κ. Σύμβουλας! ο Τζένγκις Χαν σε σλόου μόσιον, σε αργή κίνηση! Τέτοιο πράμα δεν έχει ματαξαναδεί το Πανελλήνιο από τότε που έπεσε η τελευταία φεγγαρόπετρα στην Ατλαντίδα κι έστειλε τη δύστυχη ήπειρο άπατη. Τρομερός ο κ. Σύμβουλος Στουρνάρα, όστις

προϋπήρξε και Σύμβουλος Σημίτη, δηλαδή τέντζερης και καπάκι εν τω άμα - μας έστειλε αδιάβαστους! Τρομερός στόμας, μορφωμένος, εύστροφος, απύλωτος. Κάθε φορά που άνοιγε, έκλεινε χίλια σπίτια, απέλυε δέκα χιλιάδες ψυχές κι έστελνε στο φρενοκομείο κάθε πουλί πετούμενο, κάθε ιχθύν βρεγμένον.

Βιβλικός τύπος. Απ’ το στόμα του έβγαιναν βατράχια και ίπποι χλωροί, μιλούσε ο άνθρωπος με μια συναίσθηση για τα ανθρώπινα, ανάλογη με την ευαισθησία της αγχόνης μπροστά στον πελάτη της. Ο extraterrestrial αυτός όταν δεν μιλούσε -κι ευτυχώς μίλησε λίγο- ίστατο με την υπερβατική αταραξία μιας μπριζόλας που έχει φάει τον άμπακο.

Κατάφερε να κάνει έξαλλους ακόμα και τους νεοφιλελεύθερους στην εκπομπή Ευαγγελάτου, ενώ άφησε άναυδους σύμπαντες τους μετέχοντες στην εκπομπή Παπαδάκη! Είχε για όλα μια μη απάντηση, χωρίς ταυτοχρόνως να καταβάλλει καμμιά προσπάθεια συγκάλυψης του «σκεπτικού» με το οποίο, αυτός ένας στεγνοστυγνός τεχνοκράτης, έφερε εις πέρας τις εντολές των πολιτικών του προϊσταμένων - του στυλ: εμένα μου είπανε να κόψω από σβέρκο, από σβέρκο έκοψα! Κι αν είχα και καμμιά παράπλευρη απώλεια, τι να κάνουμε τώρα; μετά τους χίλιους νεκρούς θα τη διορθώσουμε! Ο σβέρκος, όμως, σβέρκος! Επρεπε να κοπεί. Πάρ’ τονε και στον γάμο σου, να σου φάει όλο το γαμοπίλαφο!

Ο τύπος, συγγνώμην ο κ. Σύμβουλας, είναι η κλασική περίπτωση του «εγώ διαταγές εκτελούσα», όπως έλεγαν και οι ναζήδες στις ελάχιστες δίκες που πήγαν κατηγορούμενοι.

Βεβαίως, το πρόβλημα δεν είναι ο σήριαλ κήλερ (απ’ την εποχή Σημίτη έως την εποχή Στουρνάρα) Σύμβουλας, ούτε αν ο σύμβουλος είναι μπούφος ή ιέραξ, το πρόβλημα είναι ο κύριος υπουργός, ο κ. Στουρνάρας - αυτός

παρασκευάζει ψωμί από ψίχουλα για τον λαό, αυτός και ο κ. Σαμαράς. Αυτοί οργανώνουν την πείνα σε νομοθεσία. Αυτοί, Βενιζέλος - Στουρνάρας, όταν δεν αλληλοβρίζονται, Σαμαράς - Βενιζέλος όταν δεν αλληλομαχαιρώνονται,

αυτοί και η συμμορία των λακέδων της Τρόικας, κάνουν τους μαθητευόμενους μάγους προσπαθώντας να δώσουν σάρκα και οστά σε μια νεκρωτική πολιτική.

Μόνον κύκλωπες (όχι διότι είχαν ένα μάτι, αλλά διότι είχαν μυαλό κουκούτσι, κακό και μισάνθρωπο) θα μπορούσαν να έχουν συντάξει ένα τέτοιο φορολογικό νομοσχέδιο. Και μόνον ένας πρωθυπουργός του διαμετρήματος Σαμαρά θα μπορούσε να το... βελτιώσει εξαιρώντας απ’ τα χαράτσια τα... μαντριά, επαναλαμβάνοντας

για μιαν ακόμα φορά την ιστορία του Χότζα σχεδόν κατά κυριολεξία πλέον - στάνες, φορολογημένα ζώα, μαντριά, καμπαναριά, ένα κουβάρι. Κι άντε βγάλε άκρη ανάμεσα σε ένα φορολογημένο πρόβατο κι έναν φορολογημένον πολίτη, αν έχει πρόσοψη στη θάλασσα (το πρόβατο) και θερμοκήπιο να πάει να γίνει φυτό ο πολίτης.

Τραγέλαφος, μπάχαλο, μπουρδέλο - κι απ’ έξω απ’ το μπουρδέλο που συνεδριάζει ολονυχτίς για να βρει ισοδύναμα στην αναλγησία Στουρνάρα, ο κ. Τζαμτζής επικεφαλής(!) ογδόντα βουλευτών της Ν.Δ. να χορεύουν τον χορό των Σιου γύρω απ’ τον στρατηγό Κάστερ, λες και ήταν ο χορός των πορδών γύρω απ’ την Ιερά Μπούρδα των κόκκινων γραμμών - α! εμείς δεν θέλουμε να ρίξουμε την κυβέρνηση,

θέλουμε να μη μας γιαουρτώνετε στα χωριά μας όταν επιστρέφουμε για να σας ξαναδουλέψουμε! Α, όχι! εμείς δεν σας γαμάμε τη ζωή όσο θα ήθελε ο κ. Στουρνάρας, αλλά κατά μία στάνη λιγότερο, ας

πληρώσουν τα ισοδύναμα οι κάτοικοι των αστικών περιοχών,

σφαχτείτε εσείς μεταξύ σας,

πώς θα σας σφάζουμε εμείς καλύτερα!

Οι γελοιωδέστατοι! Αίφνης ο κυρ Τζαμτζής - ένα Κιλελέρ της ελεεινής μορφής να πολιορκεί, με «πασιονάρια» την κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου, το αρχηγείο Στουρνάρα - Σαμαρά - Μπενύτο για βελτιώσεις στον επιθανάτιο ρόγχο - ξεψύχα ήσυχα, χρυσέ μου! ο κ. Τζαμτζής προσπάθησε, ο κ. Σαμαράς διαπραγματεύτηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προτάσεις για τον περονόσπορο, τα άστρα δεν σε πάνε και ο κατώτατος μισθός θα πέσει κι άλλο.

Ουδέποτε άλλοτε έχει γελοιοποιηθεί έτσι η Ελλάδα. Εχουμε χάσει πολέμους, έχουμε ξαναφάει ψωμί από ψίχουλα, αλλά εκεί που οι καπεταναίοι κρέμαγαν τ’ άρματα, τώρα να κατουράνε διαταγές οι Τροϊκανοί, να γαβγίζουν απειλές και να παίρνουν λάφυρα ζωές, ψυχές κι ελπίδες, δεν μας αξίζει.

Δεν μας αξίζει τέτοια τύχη, τέτοια ζωή. Με το στίγμα της ξεφτίλας στο μέτωπο οι πιο πολλοί κι άλλοι να φεύγουν στην ξένη. Αν είναι να πάει η Ελλάδα σε άλωση - δεν θα πάει!

Αν για διάφορους γραισκύλους η Ελλάδα είναι ξεγραμμένη και ο ελληνικός λαός προγραμμένος - δεν θα γίνει! Μέρα μεσημέρι θα πληρώσουν...

email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η Κυριακάτικη Αγγαρεία τον καιρό του Μνημονίου

Πάνω από ένα αιώνα πίσω μας φέρνει ο νόμος για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Καταργούν την αρχαιότερη κατάκτηση όχι απλά των εργαζομένων αλλά της κοινωνίας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ρευστό και διαθέσιμο εισόδημα δεν πρόκειται να φέρει καμιά «τόνωση» της αγοράς. Εκείνο που θα τονωθεί είναι η προδιάθεση της κοινωνίας για την ολοκληρωτική κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος από όσα έχουν απομείνει, προετοιμάζοντάς μας για την επανεφαρμογή της κυριακάτικης αγγαρείας.

Το μέτρο προφανώς οδηγεί στην εξόντωση των εργατοϋπαλλήλων και στον αφανισμό των μικρεμπόρων και αυτοαπασχολούμενων μέσα από την οικονομική και βιολογική εξόντωσή τους. Κανείς δεν μπορεί να εργάζεται 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες στο χρόνο. Φορτώνει τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις με νέα έξοδα χωρίς ελπίδα αύξησης των εσόδων και με μαθηματική ακρίβεια της οδηγεί ταχύτερα στο λουκέτο. Δηλαδή για χαρά μικρομεσαία τάξη. Αποχαιρετισμός σε ένα παραδοσιακό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, έμμεσα, οδηγεί χιλιάδες νέους πολίτες στην ανεργία.

Δεν μπορεί και δεν πρέπει, να αποτελέσουν πρόφαση, οι πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις τουριστικού ενδιαφέροντος. Είναι ήδη λυμένες με την υπάρχουσα νομοθεσία και αν χρειάζεται βελτίωση αφορά στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις.

Ο φερετζές της εξαίρεσης των άνω των 250 τ.μ. καταστημάτων δεν ξεγελάει κανένα, γιατί και αν ακόμα δεν «διορθωθεί» με μεταγενέστερο νόμο, θα καταπέσει στα δικαστήρια, διότι παραβλάπτεται ο «ανταγωνισμός» και καταστρατηγείται η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ισονομίας. Ουσιαστικά είναι ένας νόμος κομμένος και ραμμένος για τα πολυκαταστήματα και στοχεύει στην συγκέντρωση της μειωμένης κατανάλωση στο μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο.

Η Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας εκφράζει την ριζική απόλυτη αντίθεσή της στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Οδηγεί σε βιολογική εξόντωση τους εργαζόμενους (εργατοϋπαλλήλους και αυτοαπασχολούμενους), υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής, εξαρθρώνει την κοινωνικό-οικονομική διάρθρωση της χώρας, δεν φέρνει καμιά τόνωση της εμπορικής κίνησης, απεναντίας οδηγεί σε μονοπώλησης του λιανεμπορίου από το μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο με ότι αυτό επιφυλάσσει στις τιμές των προϊόντων και στους καταναλωτές.

Θα βρισκόμαστε και καλούμε όλο τους πολίτες να παραβρεθούν στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας – αντίστασης στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, που οργανώνουν ο σύλλογος εμποροϋπαλλήλων και Εμπορικός Σύλλογος Πάτρας, την Κυριακή 03 ΝΟΕ 2013, στις 10:00 το πρωί στην πλατεία Γεωργίου. Ούτε ένα ευρώ κατανάλωση την Κυριακή.  

Να τους ανατρέψουμε πριν μας πάρουν και τη ζωή μας.

Γιάννης Λύχρος

Περιφερειακός Σύμβουλος

Διαβάστε περισσότερα

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Οι θεοί είναι επιτυχείς.
Ζουν την ήρεμη ζωή των ριζών.
Η μοίρα  τις επιθυμίες τους δεν τις καταπιέζει
Ή, τις καταπιέζει, αλλά τις εξαγοράζει
Με την αθάνατη ζωή.
Οι θεοί θλίβονται
Εξαιτίας ίσκιων ή άλλων όντων.
Και κάτι επιπλέον: δεν υπάρχουν

10-7-1920

Δεν ξέρω πόσες ψυχές έχω.

Αλλάζω κάθε στιγμή

Πάντα σαν ξένος νιώθω.

Ποτέ δεν βρήκα τον εαυτό μου.

Για να 'μαι ζωντανός, έχω ψυχή.

Άνθρωπος που έχει ψυχή, δεν έχει ηρεμία.

Άνθρωπος που βλέπει, είναι αυτό που βλέπει.

Άνθρωπος που νιώθει, δεν είναι αυτό που νιώθει.

Προσεχτικός σε ό,τι είμαι και σε ό,τι βλέπω,

Γίνομαι οι άλλοι και σταματώ να είμαι εγώ.

Κάθε μου όνειρο, κάθε επιθυμία

Ανήκει σε όποιον το 'χει και όχι σ' εμένα.

Το τοπίο μου είμαι εγώ ο ίδιος.

Το ταξίδι μου παρακολουθώ

Διαφορετικός κινούμενος και μόνος.

Εδώ που βρίσκομαι δε νιώθω πια τον εαυτό μου.

Αυτό που διαβάζω σαν ξένος

Με κάνει σαν σελίδα να νιώθω.

Μην ξέροντας τι πρόκειται να έρθει, 

Ξεχνώντας ό,τι πέρασε,

Σημειώνω στο περιθώριο αυτό που διαβάζω

Αυτό που νομίζω πως ένιωσα.

Ξαναδιαβάζοντας διερωτώμαι: "εγώ είμαι αυτός;"

Ο Θεός ξέρει, γιατί αυτός το έγραψε.

28-4-1930

Λένε;

Ξεχνούν.

Δε λένε;

Θα πουν.

Κάνουν;

Μοιραίο.

Δεν κάνουν;

Το ίδιο είναι.

Γιατί

Να ελπίζουμε;

Όλα

Όνειρο είναι.

Όλα τα ποιήματα είναι από το βιβλίο "Φερνάντο Πεσσόα - Κ.Π.Καβάφης , Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου" εκδόσεις Μεταίχμιο

Διαβάστε περισσότερα

«Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»!

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»… Αυτό λεγότανε την εποχή που το κράτος δούλευε για τις «Ούλεν», για τις «Κούπερ» και για τις «Πάουερ». Ηταν η εποχή που όσοι διοικούσαν το κράτος έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες». Στη Μακρόνησο. Βέβαια όσοι τα έλεγαν αυτά για τους «ανήθικους» κομμουνιστές,  ήταν οι ίδιοι που επί των ημερών τους μεγαλούργησαν οι «Τρούμπες». Και  στη συνέχεια, πάλι επί των ημερών τους,  δοξάστηκαν τα κέντρα… αναψυχής με την ταμπέλα «προσεχώς Βουλγάρες». Σήμερα, δε, όλοι αυτοί οι κήνσορες του συστήματος «πνεύμα και ηθική», και ειδικά όσοι ελέγχουν την βιομηχανία του θεάματος, περιγράφουν την γυναικεία ύπαρξη και εν γένει τις ανθρώπινες σχέσεις με τον εξής τρόπο: «Από κορμί,  φωνή κι από φωνή, κορμάρα» (ή κάπως έτσι τέλος πάντων).  Όσο για τους κομμουνιστές, αυτοί συνέχισαν να είναι σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τουτέστιν να αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες. Φανταστείτε τώρα να πηγαίνανε να φορτωθούνε και τις γυναίκες των άλλων…
 «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα διαλύσουνε την οικογένεια»... Αυτό λεγότανε από την εποχή των αρχών του περασμένου αιώνα. Και όσοι το λέγανε, ήταν οι ίδιοι που με την πολιτική τους διαλύανε τις οικογένειες και την κοινωνία ολόκληρη. Εξαναγκάζοντας εκατομμύρια Έλληνες να αφήνουν πίσω μάνες, παιδιά και αδέρφια, και να στοιβάζονται στα καραβάνια της προσφυγιάς αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το ξαναζούμε σήμερα. Στην Ελλάδα της «σωτηρίας» και της τρόικας, χιλιάδες παιδιά αναγκάζονται από τους ιησουίτες του «πατρίς θρησκεία, οικογένεια» να αφήσουν πίσω μάνες κι αδέρφια ψάχνοντας την ελπίδα πέρα από τα σύνορα της ρημαγμένης Ελλάδας.

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια»… Τούτο δω ήταν – με διαφορά -  το «καλύτερο». Υπήρξε το κορυφαίο σλόγκαν της προερχόμενης από τα βάθη των σπηλαίων προπαγάνδας. Έτσι το έλεγαν οι… πατριώτες. Ότι αν έφευγε από τη μέση το «πατριωτικό» κράτος της «Ούλεν», της «Κούπερ» και της «Πάουερ», τότε τα σπίτια και τα χωράφια του κόσμου θα τα παίρνανε οι κομμουνιστές. Ως εκ τούτου, λέγανε οι… πατριώτες, για να έχει ο κόσμος το σπιτάκι του και ήσυχο το κεφαλάκι του, θα έπρεπε να έχουμε ένα κράτος όπου θα κάνουν κουμάντο οι φίλοι της «Ούλεν» - χτες, οι φίλοι της «Ζήμενς», της «Κρουπ» και του Μπόμπολα - σήμερα.
Να τι τους απαντούσε από τότε, ο Αρης:
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».
Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αποδείχτηκε ότι είναι τελικά οι «σωτήρες», είναι τελικά οι «πατριώτες», είναι τελικά οι «φοροδίκαιοι» του συστήματος της «ελεύθερης οικονομίας», που έρχονται να βουτήξουν τα σπίτια του κοσμάκη! Είναι τελικά οι ταγοί ενός κράτους που συναλλάσσεται και συναγελάζεται με ΔΝΤ και με ΕΕ που έρχεται να βουτήξει από τον κόσμο ακόμα και τα χωράφια του!

Εκεί, λοιπόν, μας φτάσαμε! Να απειλούν ακόμα και τα πεζούλια μας! Να έρχονται με το φοροδρεπανοφόρο και να επιβάλουν το ένα χαράτσι πάνω στο άλλο σε σπίτια και σε γιαπιά! Να έρχονται με το «δίκιο» του «ανακεφαλαιοποιημένου» τραπεζίτη για να βγάλουν στον πλειστηριασμό και τα πεζούλια του κόσμου! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα, μετά από «κοπρίτη» και «τεμπέλη», τον αποκαλούνε και «μπαταχτσή».
Όλα αυτά υποτίθεται ότι ήταν ανάρμοστα με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας» μας. Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» μας, αποδεικνύεται ότι μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου. Τα σπίτια που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν τα ξεχρεώνουν ποτέ. Να που αποδεικνύεται ότι στο σύστημα της «ελεύθερης οικονομίας» μας μια ακόμα ελευθερία, είναι φυσικά η ελευθερία του ανελέητου φοροχαρατσώματος που ξεκινάει από το πετρέλαιο θέρμανσης και από το σουβλάκι, περνάει από τα μπετά και τα τούβλα και σταματάει (;) στα μαντριά!
Βέβαια, όσο σωστό είναι ότι όλα αυτά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, άλλο τόσο σωστό είναι εκείνο που διαπίστωνε ο Γκαίτε: «Ποιο πράγμα είναι πιο δύσκολο στον κόσμο; Να δεις με τα μάτια σου αυτό που στέκεται μπροστά σου». Κι αυτό που στέκεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά ένα σύστημα αρπαγής και ταξικής λεηλασίας. Που όμως η αλήθεια του, παρά την οδύνη που προκαλεί, δεν γίνεται πάντα κατορθωτό να διαπεράσει την ανελέητη προπαγάνδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα, συνεχίζουν να πορεύονται με γνώμονα την προπαγάνδα και όχι την πραγματικότητα. Δικαίωμά τους. Αν μάλιστα τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα, μέχρι που μπορούν ακόμα – ακόμα να δίνουν κι αυτή την εξήγηση: Οτι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας και ο Μπαρόζο, η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, είναι… κομμουνιστές!

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Δουλοπρεπείς με τ’ όνομα!

Οι αρχαίοι Ελληνες δήλωναν την ταυτότητά τους χρησιμοποιώντας το όνομα, το πατρώνυμο και την καταγωγή τους - για παράδειγμα Μεγασθένης Αντισθένους Αχαρνεύς. Η καταγωγή (στο πλαίσιο της πόλης) είχε να κάνει με τη φυλή (Αχαρνεύς), και υπό την πολιτική, και υπό την καταγωγική έννοια. Εκτός πόλης ο ίδιος άνθρωπος για τους υπόλοιπους Ελληνες ήταν ο Μεγασθένης Αντισθένους Αθηναίος. Σε ορισμένες περιπτώσεις το όνομα του πολίτη συμπληρωνόταν απ’ τη γενιά του, αν ήταν επιφανής ή αριστοκρατική, όπως για παράδειγμα των Αλκμαιωνιδών στην Αθήνα.
Αργότερα, στα ελληνιστικά χρόνια, όταν ο ελληνισμός έλαβε οικουμενικές διαστάσεις, η ταυτότητα των πολιτών δηλωνόταν με τον ίδιο τρόπο, πλην όμως με μιαν έμφαση στην καταγωγή (Αλεξανδρεύς, Ρόδιος, Μακεδών, Αντιοχεύς) συν την προσθήκη ενός άρθρου (Λέων ο Κυρηναίος) που η ελληνική κοινή σιγά σιγά καθιέρωσε και για έναν ακόμα λόγο: πολλοί ηγεμόνες των ελληνιστικών κρατών προσέθεταν (ή τους προσέθεταν) στο όνομά τους κι ένα προσωνύμιο, είτε επειδή απέδιδε κάποιαν ιδιότητά τους, όπως Πτολεμαίος ο Κεραυνός ή Αντίγονος ο Δόσων (διότι όλο και κάτι έδιδε ο μπαγασάκος για να μη δώσει περισσότερα) ή Δημήτριος ο Πολιορκητής, τάδε ο Επιφανής, δείνα ο Φιλέλλην, ο Φιλοπάτωρ, ο Αυλητής (ένας απ’ τους τελευταίους Πτολεμαίους αυτός, της ξεφτίλας δηλαδή, διότι όλο τον αυλό τον έπαιζε, κι όλο οι Ρωμαίοι αλώνιζαν)...
Οι Ρωμαίοι πάλι, επειδή διέθεταν ελάχιστα «μικρά» ονόματα (καμμιά εικοσαριά), για να γίνονται διακριτοί παρέθεταν τρία ονόματα: μικρό, πατρώνυμο (στην ονομαστική) και γένος, π.χ. Γάιος (όνομα) Μάρκος (πατρώνυμο) Ιούλιος (της Ιουλίας γενεάς) ή Φλάβιος (της γενεάς των Φλαβίων) Κωνσταντίνος, ο γνωστός μας θεμελιωτής της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινούπολης, ο και Μέγας αποκληθείς. Μιμούμενοι, λοιπόν, τους Ελληνες της εποχής τους, οι επιφανείς Ρωμαίοι προσέθεταν κι αυτοί στα ονόματά τους (ή τους προσέθεταν) κάποιο προσωνύμιο: Μέγας (ο Πομπήϊος), Μονομάχος (ο Κωνσταντίνος, Βυζαντινός αυτός, όπως και ο συνονόματός του, ο Κοπρώνυμος). Συνήθως τα προσωνύμια που προσέθεταν οι Ρωμαίοι στα ονόματά τους αφορούσαν τη dignitas των πολιτών εν σχέσει προς τα πολεμικά τους έργα, όπως Σκιπίων ο Αφρικανός (επειδή κατέκτησε την Καρχηδόνα) ή Μέτελλος ο... Κρητικός (επειδή η Κρήτη παραδόθηκε αμαχητί και οι Ρωμαίοι κορόιδευαν για τούτο τον γιο εκείνου του άλλου Μέτελλου που τσάκισε την Αχαϊκή Συμπολιτεία, ως έναν γιο που δεν τα κατάφερε καλύτερα απ’ τον πατέρα του). Τα προσωνύμια στη Ρώμη ήταν τόσο δυνατά, που ορισμένοι Ρωμαίοι μάς παραδόθηκαν και μας είναι γνωστοί σήμερα με το παρατσούκλι τους, λόγου χάριν ο Κικέρων (Ρεβύθης).
Τα επώνυμα άρχισαν να καθιερώνονται την εποχή του Βυζαντίου, όπως Αλέξιος Κομνηνός, Νοταράς, Χρυσολωράς, Ακροπολίτης, Στρατηγόπουλος, χωρίς να παραλείπονται τα προσωνύμια, Μέθυσος, Δραγάτσης (ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απ’ το επώνυμο της μητρός του) και άλλα.
Πιστοί λοιπόν στην παράδοση του ελληνικού και ρωμαϊκού προγονικού οι σημερινοί Έλληνες, τι προσωνύμια άραγε θα έβαζαν στους ηγέτες τε ταγούς και ηγήτορες του Γένους;
Θα λέγαμε ποτέ Αντώνης Σαμαράς ο Φιλότιμος; ο Γενναίος; ο Ανορθωτής; ή θα ξεμέναμε σε ένα ψοφοδεές Αντώνης ο Γονυπετής;
Πώς θα αποκαλούσαμε όλους αυτούς τους Πιπίνους τους Μικρούς που κυβερνάνε αυτήν τη χώρα περισσότερο κι απ’ την πολύχρονη βασιλεία του Μανουήλ Κομνηνού; Πώς θα τους αποκαλούσαμε; Δυναστεία των Δουλοπρεπών;
Πώς θα προσαγορεύαμε τον κ. Βενιζέλο; Ευάγγελος ο Μαινόμενος; Μπενίτο ο Επικίνδυνος; Μπενύτο Αλλόφρων ο Αφρων; Τι;
Εντάξει ο Ακης! Κατέκτησε επαξίως τον τίτλο ο Κλέψας του Κλέψαντος! Ο κ. Σημίτης όμως; Ο κ. Πάγκαλος; - αλλά ξέχασα: Αυτός είναι ο Μεγάλος Τραγουδιστής, ο άνθρωπος που γινόταν της μουρλής στα Υμια και, Υπουργός Εξωτερικών ων, δεν εγκατέλειπε τα στούντιο του Mega. Πάγκαλος ο Οτσαλανοδίδων - βαρβαρικό, αλλά βάρβαρος και ο άνδρας. Ενας πραιπόζιτος (αυτοκρατορικός τραπεζοκόμος) της ελεεινής μορφής στο τραπέζι αυτών που τα φάγανε. Των Δυνατών. Φράγκων και Ρωμιών.
Μια πινακοθήκη μεγαλοσχημόνων ουτιδανών, Στουρνάρας ο Γερμανικός (όχι με την έννοια του κατακτητή της Γερμανίας κατά το ρωμαϊκό πρότυπο, αλλά του κατακτημένου απ’ τη Γερμανία -κι όποιον άλλον γουστάρει- κατά το ραγιάδικο προηγούμενο). Βορίδης, ο Βάραγγος με το Τσεκούρι, μικρός κυνήγαγε κομμουνιστές, τώρα κόβει κεφάλια, μισθούς, συντάξεις, δεξιών, αριστερών, όλων αδιακρίτως. Αδωνις Σπυριδώνιος Γεωργιάδης ο Αλαλάζων Αλαζών. «Προδότη» έλεγε τον κ. Σαμαρά, τώρα του φιλάει τα κόκκινα αρβυλάκια – ένδοξος ελληνομαθής, συντάσσει καθ’ οδόν προς τα Σούσα εγκώμια για τον Μεγάλο Βασιλιά εις άψογα ελληνικά, αυτό κυρίως.
Παπαμιμίκος ο Ψιλός και Μυταράκης ο Σουπιάς, Βρούτσης ο Εργατοφονιάς, αυτοί και άλλοι τέτοιοι που τους πάνε γάντι τα προσωνύμια ο Φαφλατάς, ο Ψευταράς και ο Μπουρδολόγιος, αυτοί είναι οι σημερινοί μας Επιφανείς και Φιλοπάτριδες και Σωτήρες και Ευεργέτες. Κάτι τύποι σαν τον κ. Μητσοτάκη που απολύει 4.000 ώς το τέλος του 2013, άλλους 15.000 μέσα στο 2014, ενώ θέτει σε διαθεσιμότητα ακόμα 25.000 ψυχές, λες και πρόκειται για στρατιωτάκια να παίζει τον «στρατιωτικό νόμο» ο αμετροεπής αυτός και ανεπάγγελτος γόνος μιας ακόμα δυναστείας. Δυναστών.
Ταλανισμένη χώρα σε χαλεπούς καιρούς. Με το πολιτικό της προσωπικό των προεστών και των αστών προσκυνημένο, όπως συχνά στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν. Με τα αποτελέσματα της Δουλοπρέπειας πασίγνωστα.
Τώρα συμβαίνει ακόμα μια φορά το ίδιο. Οπως με τους Αμερικανούς στην αρχή της Μεταπολίτευσης, έτσι και με τους Γερμανούς στο τέλος της, τρέχει ο «Αυλητής» προσκυνητής στο Βερολίνο και προσκυνάνε εδώ οι δικοί του την Τρόϊκα τρεις φορές την ημέρα, σαν βγαίνει ο ήλιος το πρωί, όταν τρώει ο Τόμσεν το μεσημέρι, και σαν (απο)τελειώνουν την ημέρα τα δελτία των οκτώ.
Ερχεται ο χειμώνας. Πάλι στα μαγκάλια (παίζοντας ντάμα με τον χάρο) θα ζεσταίνονται πολλοί φοιτητές. Αιχμαλωσία και Κατοχή. Ξεφτίλα και διασπορά όπου γης. Αυτό ήταν όλο;


email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα