Η Χρυσή Αυγή καταψήφισε την τροπολογία του ΚΚΕ για τα δεδουλευμένα - Απροκάλυπτα τσιράκια του κεφαλαίου!

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Οι ναζί της Χρυσής Αυγής τίμησαν τη σημερινή «επέτειο» τους για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου και τον αγαπημένο τους δικτάτορα Μεταξά, καταψηφίζοντας την τροπολογία του ΚΚΕ για τα δεδουλευμένα.  

Η τροπολογία υπερψηφίστηκε ως προς το πρώτο σκέλος, δηλαδή 

«θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης».

«Ναι» ψήφισαν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Οι ναζί της Χρυσής Αυγής – επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους ως μακρύ χέρι του συστήματος και απροκάλυπτα τσιράκια του κεφαλαίου – καταψήφισαν, χωρίς ουσιαστικά καμία επίσημη αιτιολογία κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της Βουλής. «Παρών» ψήφισαν η Ένωση Κεντρώων και το Ποτάμι…

Να σημειωθεί πως η κυβέρνηση δεν έκανε δεκτό το δεύτερο σκέλος της τροπολογίας, με την αιτιολογία – μεταξύ άλλων- πως ήδη η μη καταβολή δεδουλευμένων με αναγκαστικό νόμο του 1945 συνιστά ποινικό αδίκημα και προβλέπεται και αυτόφωρη διαδικασία, όπως ανέφερε η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου. Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, σημείωσε πως το υπάρχων πλαίσιο δεν αρκεί και πως πρέπει να αυστηροποιηθεί, συμπληρώνοντας ότι το δεύτερο μέρος της τροπολογίας έδινε τη δυνατότητα της διεύρυνσης των ευθυνών για την απλήρωτη εργασία στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και στο βασικό μέτοχο της εταιρείας. Επίσης, ο βουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε ότι αξιόλογος χρόνος γα την καταβολή των δεδουλευμένων πρέπει να είναι έως και ένας μήνας.

Οι «δουλειές» των ναζί 

Από την πλούσια δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο θυμηθήκαμε ένα αποκαλυπτικό βίντεο.  Ο φασίστας βουλευτής, Γιάννης Λαγός, λέει ξεκάθαρα πως η Χρυσή Αυγή έχει άμεση σχέση με εφοπλιστικά συμφέροντα.

Ο φασίστας Λαγός υποστηρίζει: «Μας έχουν ζητήσει συνάντηση κάτω, άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να φέρουνε πλοία, είναι τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, θα κάνουμε συνάντηση μαζί τους πιθανόν και μέσα στην εβδομάδα, Nα καταφέρουμε να ξεκινήσει η δουλειά».

Το βίντεο είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα jailgoldendawn.com («Για την πολιτική αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος») και το είχαμε αναδημοσιεύσει.  Σύμφωνα με το δημοσίευμα του jailgoldendawn.com το βίντεο είναι από τις 7 Ιουλίου 2015. 

Το σκίτσο είναι του Πάνου Ζάχαρη (από την εφημερίδα «Το Ποντίκι»)

Διαβάστε περισσότερα

Ευνοϊκός νόμος εκατοντάδων εκατομμυρίων για την ΟΠΑΠ ΑΕ

Με ένα νομοσχέδιο που κατατέθηκε πριν από λίγο σε κλειστή για διακοπές Βουλή, το υπουργείο Οικονομικών πριμοδοτεί με εκατοντάδες εκατομμύρια τον ΟΠΑΠ!

Επιβεβαιώνοντας όλα τα σχετικά δημοσιεύματα του News24/7, το νομοσχέδιο ξεπερνά κάθε φαντασία στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων: ο ΟΠΑΠ εξασφαλίζει δωρεάν 8ετή επέκταση της άδειας για τα «φρουτάκια», πετυχαίνει να μειώσει αζημίως τον αριθμό των συνολικών vlts από 35.000 σε 25000, να αυξήσει τον αριθμό μηχανών ανά πρακτορείο σε 15 και ανά κατάστημα σε 50 και να καταστεί απόλυτο μονοπώλιο απαλλασσόμενος από τους διαγωνισμούς για υποπαραχωρησιούχους...
Του Μιχάλη Πετρόπουλου | news247.gr

Οι ενέργειες αυτές από πλευράς κυβέρνησης πιθανότατα θα προκαλέσουν καταγγελίες στη Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν, τη στιγμή που το θέμα των vlts βρίσκεται ήδη στα ραντάρ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , μετά από καταγγελίες των καζίνων. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Νοέμβριο η Κομισιόν είχε προειδοποιήσει την ελληνική πλευρά να μην προχωρήσει στην υλοποίηση του Κανονισμού της ΕΕΕΠ και αντί αυτού το ελληνικό υπουργείο προχωρά με ακόμη πιο χαριστικό νόμο.
Με τη νομοθετική ρύθμιση που κατατέθηκε , η μεγαλύτερη εταιρεία τυχερών παιχνιδιών, κατάφερε να πετύχει διεκδικήσεις χρόνων, ζωτικές για την αύξηση της κερδοφορίας της, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε είτε να εγγράψει ζημιές από τη ζημιογόνο ανάπτυξη των vlts ή να τα επιστρέψει πίσω στο Δημόσιο αζημίως. Αντίθετα τώρα πέτυχε να τα επιστρέψει με αντιστάθμισμα την επέκταση της σύμβασής της για 8 χρόνια, κάτι που θα της κόστιζε του τουλάχιστον 300 εκ. ευρώ αργότερα.
Αναλυτικά, με το νόμο «Ρυθμίσεις για την αγορά παιγνίων» που κατατέθηκε χθες προβλέπεται η επέκταση της σύμβασης του ΟΠΑΠ για τα Φρουτάκια (από τα 10 στα 18 χρόνια), σε «αντιστάθμισμα», της μείωσης του αριθμού των vlts από τις 35.000 στις 25.000, κάτι που επίσης ήταν αίτημα του ΟΠΑΠ- αφού λόγω έλλειψης ζήτησης δεν μπορούσαν να τοποθετηθούν χωρίς ζημιά..
Ο ίδιος νόμος προβλέπει την αύξηση του αριθμού του αριθμού των vlts ανά πρακτορείο στα 15 και στους αμιγείς χώρους στα 50 από 25 vlts, μια αλλαγή που θα μετατρέψει ακόμα και τα πρακτορεία σε μικρά καζίνα, και τα καταστήματα Play σε κανονικά καζίνα σε κάθε γειτονιά,με μεγαλύτερη ζημιά για το κοινωνικό σύνολο από το όποιο όφελος από τη μείωση του συνολικού αριθμού των vlts.
Tο νομοσχέδιο έχει ακόμη ένα σημαντικό δώρο στο ΟΠΑΠ: δεν είναι πια απαραίτητο να κάνειδιαγωνισμό για παραχωρησιούχους, κάτι που πολλαπλασιάζει την αξία της σύμβασης - αφού τον καθιστά μονοπώλιο χωρίς ανταγωνισμό.
Με το νομοσχέδιο δωράκι αντιμετωπίζονται τα καίρια προβλήματα που αντιμετώπιζε μέχρι σήμερα ο ΟΠΑΠ, καθώς το επιχειρηματικό ενδιαφέρον για δημιουργία αμιγών χώρων είναι μειωμένο, ενώ δεν είναι πολλά τα κατάλληλα πρακτορεία και δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στη απορρόφηση των 35.000 vlts που είχε αποκτήσει το 2012.

Διαβάστε περισσότερα

Τα ναζιστοειδή έχουν «επέτειο»…

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

«Εμείς ήμασταν το καθεστώς εκείνο το οποίο εμείς εκφράζουμε ιδεολογικά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά».
(Ν. Μιχαλολιάκος, ΣΚΑΪ, 24/10/2012).
    Θυμίζουμε:
    1) Ο Μεταξάς ήταν αυτός που το 1936, λίγους μήνες πριν κηρύξει επίσημα τη φασιστική δικτατορία, είχε διοριστεί πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο και είχε λάβει στη Βουλή την ψήφο εμπιστοσύνης όλων των αστικών κομμάτων. Κι όμως:   
Το Γενάρη του ίδιου χρόνου στις εκλογές που είχαν προηγηθεί είχε λάβει μόλις 50.000 ψήφους και κατείχε μόλις 7 έδρες στη Βουλή.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τότε βουλευτή Ηλείας του Λαϊκού Κόμματος, Βάσου Στεφανόπουλου:
«Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζη δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς , ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς ».
    Τόσο… δημοκρατικό το αστικό καθεστώς, λοιπόν. Από τα γεννοφάσκια του. Τόσο ώστε να παραδίδει την εξουσία με όλους τους κοινοβουλευτικούς τύπους σε φασίστες.    
    Τόσο… «αντισυστημικός» και ο φασίστας Μεταξάς, ο διορισμένος από τα ανάκτορα, ο εκλεκτός της άρχουσας τάξης. «Αντισυστημικός», όσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του…
    2) Μετά τη στάση πληρωμών του 1932, η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε. Το καθεστώς Μεταξά είναι αυτό που εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%.
    Τόσο… «πατριωτικό» το καθεστώς Μεταξά . Όσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του…
    3)«Εκτός από τους χώρους της πολιτικής και του στρατεύματος, το καθεστώς (σ.σ. Μεταξά ) άντλησε τα στελέχη του και από τον επιχειρηματικό κόσμο του αντιβενιζελικού χώρου και τους τραπεζιτικούς και χρηματιστικούς κύκλους, κυρίως από τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ), του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας, και δευτερευόντως της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ).
    Οι βιομήχανοι Ανδρέας Χατζηκυριάκος (ως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών αλλά και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας μέχρι τις 24 Ιουλίου 1937), Επαμεινώνδας Χαρίλαος και Πρόδρομος («Μποδοσάκης») Αθανασιάδης στήριξαν ενεργά την άνοδο και την οικονομική πορεία της μεταξικής κυβέρνησης.
    Ο Αλέξανδρος Κορυζής, υποδιοικητής (και από το 1939 διοικητής) της ΕΤΕ, ανέλαβε το υπουργείο Προνοίας (αργότερα μετονομασθέν σε Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως) και το 1941 διαδέχθηκε τον Μεταξά στην πρωθυπουργία.
    Από τον χώρο της ΕΤΕ προήλθε και ο διάδοχος του Χατζηκυριάκου στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (ο Ιωάννης Αρβανίτης, ο οποίος τον Απρίλιο του 1938 ανέλαβε παράλληλα το υπουργείο Οικονομικών και παρέμεινε εκεί, στα δύο οικονομικά υπουργεία, μέχρι τον Απρίλιο του 1941).
    Ο οικονομολόγος καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσος διατήρησε τη θέση του υποδιοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, μέχρι την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού το 1939 – στον Βαρβαρέσο είχε προσφερθεί το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, αλλά εκείνος το αρνήθηκε, προσφέροντας ωστόσο ανελλιπώς τις οικονομικές του συμβουλές στην κυβέρνηση.
    Ο Αλέξανδρος Ν. Κανελλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠΛ), διατέλεσε κυβερνητικός επίτροπος της ΕΟΝ (1937-41)».
    (Σπυρίδων Πλουμίδης, «Το καθεστώς Μεταξά », 1936-1940)
    Τόσο… «αντικεφαλαιοκράτης» ο Μεταξάς. Ο Μεταξάς των βιομηχάνων, των τραπεζιτικών και χρηματιστηριακών κύκλων . Όσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του…

Ο «πατριώτης» Μεταξάς – το ίνδαλμα των Κασιδιάρηδων – απαθανατίζεται με το συρφετό του να του αποδίδει τιμές σε άψογο ναζιστικό χαιρετισμό…

    Αυτός ήταν ο «πατριώτης» Μεταξάς .
    Καθόλου τυχαίο, επομένως, που σε αυτόν αποδίδει τιμές ο σημερινός απόπατος της πολιτικής ζωής του τόπου.
    Και πολύ καλά κάνουν τα χιτλεροειδή καθώς για το μόνο που είναι άξιοι είναι να διαφημίζουν και να διατυμπανίζουν τη «μαυρίλα» τους μέσα από τα έργα των «αξιότιμων» πατρώνων τους.
    Ιδού μερικά από αυτά:
     «Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της δικτατορίας (σ.σ.: τουΜεταξά ) εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν.
    Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση «ομολογιών» και «δηλώσεως μετανοίας». Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο:
    Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο.
    Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού.
    Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής – ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών.
    Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών.
    Σ’ αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο.
    Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος.
    Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μια στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα (…).
    Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Αλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια. Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι φωνές του κρατουμένου (…).
    Οι βασανιστές του Κ. Μανιαδάκη χρησιμοποιούσαν και πολλά άλλα μέσα για να αποσπάσουν «ομολογίες» ή «δηλώσεις» και να υποτάξουν τους δημοκράτες στο φασιστικό καθεστώς. Μια μεσαιωνική μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν ήταν το σιδερένιο στεφάνι. Το περνούσαν στο κεφάλι του κρατουμένου και το έσφιγγαν σιγά σιγά όσο προχωρούσε η ανάκριση.
    Άλλο μέσο ήταν η περίφημη «πιπεριά» που προκαλούσε φοβερό άγχος στον κρατούμενο και η «γάτα» που καταξέσκιζε τις σάρκες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος ήταν η «φάλαγγα». Αφού επί ώρες έδερναν οι βασανιστές τον κρατούμενο στα πέλματα με δεμένα πόδια σ’ ένα κρεβάτι ή μια καρέκλα, ύστερα τον υποχρέωναν να τρέχει ξυπόλυτος στην ταράτσα της Ασφάλειας. Η ίδια ομάδα βασανιστών στην Ασφάλεια χρησιμοποιούσε και μια ακόμα βάρβαρη μέθοδο: Αφού έκανε ράκος τον κρατούμενο από το ξύλο, τον περιέλουζε κατόπιν με κουβάδες βρώμικο νερό (…).
    Υπολογίζεται ότι εκτός από τους δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, 12 τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα.
    Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν «σακατεύετε, αλλά μη σκοτώνετε». Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το «ζήλο» τους σε ορισμένα όρια.   
    Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να «ξεπαστρέψει» και μερικούς για να φοβηθούν και να «σπάζουν» ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια (…)».
(Από το βιβλίο του Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου»).

Ο Μεταξάς με τον αγαπημένο φίλο του, καλεσμένο του στην Αθήνα, τον Γκαίμπελς.

    Τι χρειάζεται, λοιπόν, αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες»…
    Έτσι το είχε δηλώσει ο λάτρης του Μουσολίνι, ο φωτογραφηθείς ακόμα και με το μουσουλμανικό φέσι των Ες-Ες, ο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς (24/4/2013) στη Βουλή.
    Την αστική, δηλαδή, Βουλή. Οπως αστική ήταν και εκείνη η Βουλή του ’36, εντός της οποίας οι πλουτοκράτες και τα τότε κόμματά τους διόρισαν πρωθυπουργό τον δικτάτορα της 4^ης Αυγούστου.
    Αλλά, γιατί ο τόπος «χρειάζεται τους «πατριώτες» Μεταξάδες»; Για να κάνουν τι;

• Μήπως, για να δολοφονούν εργάτες, όπως ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το ’36;
• Μήπως, για να παραδίδουν πραγματικούς πατριώτες, δημοκράτες, κομμουνιστές στην Γκεστάπο,όπως έκανε το καθεστώς Μεταξά το ’41;
• Μήπως, γιατί ο φασισμός ξέρει να διατηρεί ισχυρές τις «φιλίες» των κεφαλαιοκρατών προς πάσα ιμπεριαλιστική κατεύθυνση, όπως εκείνες οι φιλίες του Μεταξά που, και προσωπικός φίλος του Γκαίμπελς ήταν, και θιασώτης του Χίτλερ και του Μουσολίνι ήταν, αλλά (ταυτόχρονα) και υπηρέτης και μαριονέτα των Αγγλων, ήταν;
• Μήπως, για να διαδοθούν τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού», που σαν τέτοια θεωρούν τα ναζιστοειδή τις μεθόδους του Ελληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά (και αργότερα βουλευτής του «εθνάρχη» Καραμανλή), που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής;
• Μήπως, για να επανδρωθούν νέα Τάγματα Ασφαλείας, δωσιλόγων, μαυραγοριτών, από «πατριώτες» σαν αυτούς του καθεστώτος Μεταξά;
• Μήπως, για νέες ρεμούλες και κομπίνες σαν εκείνες με τους «υπέρ Αεροπορίας» εράνους επί Μεταξά ;
• Μήπως, για να έχουμε μια κυβέρνηση που θα απαρτίζεται απευθείας από τραπεζίτες, από βιομήχανους και από εφοπλιστές, όπως εκείνη του Μεταξά ;

    Για όλα αυτά «χρειάζεται Μεταξάδες» ο τόπος, κατά τους χρυσαυγίτες. Και για όλα τα άλλα που ο ίδιος ο Μεταξάς τα περιέγραφε σαν «επιτεύγματα» του φασιστικού του καθεστώτος. Ένα καθεστώς με το οποίο, όπως ο ίδιος ομολογούσε:
    «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…».
    Και, φυσικά, ένα τέτοιο κράτος, που θα διαχειρίζεται πολιτικά τις υποθέσεις των καπιταλιστών όπως τις διαχειριζόταν ο Μεταξάς, ένα κράτος που η δικτατορία της αστικής τάξης θα ασκείται χωρίς προσχήματα, όπως το επιθυμούν οι χρυσαυγίτες, όντως έχει αποδειχτεί ιστορικά «χρήσιμο».
    Αλλά για ποιους, άραγε; Για το λαό, προφανώς, όχι. Για τους κεφαλαιοκράτες, όμως, αυτούς δηλαδή που έκαναν πρωθυπουργό τον δικτάτορα Μεταξά , που έκαναν καγκελάριο τον Χίτλερ και που «θρέφουν» τους χρυσαυγίτες, σίγουρα.

Διαβάστε περισσότερα

Γιώργος Μουφλουζέλης: «Αν σου πω όλα όσα πέρασα στη ζωή μου, δεν φτάνουν τόμοι ολόκληροι…»

Ο Μουφλουζέλης κουβάλαγε το δικό του σταυρό. Κι αν δεν ήταν ο Πάνος Γεραμάνης, αυτός ο «άγιος» του λαϊκού μας τραγουδιού και πολιτισμού και «προστάτης» των δημιουργών του, ίσως και να μην μαθαίναμε γι’ αυτόν, για την ανθρώπινη πλευρά και την καθημερινότητα του, αυτή που ευθύνεται για τα ερεθίσματα που «προσβάλλουν» τον καλλιτέχνη και ευθύνονται για ένα τραγούδι, ένα λογοτέχνημα, έναν πίνακα ζωγραφικής.

Κατιούσα

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης, ο Μυτιληνιός ρεμπέτης με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή και δημιουργός μερικών από τα πιο πολυτραγουδισμένα και αγαπημένα ρεμπέτικα τραγούδια (Κάηκε μια συνοικία Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο, Ο ψαράς μέσα στη χώρα, Τι σε νοιάζει εσένανε κ.ά.), γεννήθηκε το 1912 και έφυγε από τη ζωή στις 4 του Αυγούστου 1991.
Όπως κάθε άνθρωπος, ο Μουφλουζέλης κουβάλαγε το δικό του σταυρό. Κι αν δεν ήταν ο Πάνος Γεραμάνης, αυτός ο «άγιος» του λαϊκού μας τραγουδιού και πολιτισμού και «προστάτης» των δημιουργών του, ίσως και να μην μαθαίναμε για την ανθρώπινη πλευρά και την καθημερινότητα του, αυτή που ευθύνεται για τα ερεθίσματα που «προσβάλλουν» τον καλλιτέχνη και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για ένα τραγούδι, ένα λογοτέχνημα, έναν πίνακα ζωγραφικής.

Ο αξέχαστος Πάνος Γεραμάνης

Ο Πάνος Γεραμάνης με αξιοζήλευτη επιμονή και δουλειά μυρμηγκιού πρόλαβε στη σύντομη ζωή του να συγκεντρώσει τόμους υλικού, καταθέσεις ντοκουμέντων και ψυχής, από πάρα πολλούς επιφανείς και αφανείς ήρωες του λαϊκού μας τραγουδιού. Ένα μικρό μέρος αυτού του πολύτιμου και σπάνιου υλικού είδε το φως της δημοσιότητας, με τη μορφή έκδοσης που περιλαμβάνει συνεντεύξεις του Πάνου Γεραμάνη για την εφημερίδα Τα Νέα, όπου ο δημοσιογράφος – ερευνητής εργαζόταν επί σειρά ετών. Από το πολύτιμο αυτό «συναξάρι» μεταφέρουμε τη συνέντευξη που ακολουθεί. Ο Μουφλουζέλης και ο Γεραμάνης τα λένε πίνοντας ουζάκι Μυτιλήνης, σ’ ένα υπόγειο στο Γαλάτσι, οι τοίχοι του οποίου έκλειναν το παράπονο και τους καημούς του σημαντικού εκπρόσωπου της «παλιάς φρουράς» του ρεμπέτικου, στη δύση της ζωής του.

***

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗΣ
Ο πόνος κι ο μπαγλαμάς
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ ΤΗΣ «ΠΑΛΙΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ»
του Πάνου Γεραμάνη

Στη Μυτιλήνη το ’40 έπαιζα μπουζούκι. Δύσκολα τα χρόνια τα κατοχικά. Ο κόσμος πεινούσε. Η μπότα του καταχτητή απλωνόταν παντού. Έπρεπε να ζήσω όμως. Και για να βγει το ξεροκόμματο, η μπομπότα, έπαιζα και τραγούδαγα. Συνεταιρίστηκα με άλλους δυο Μυτιληνιούς τον Στρατή και τον μπαρμπα-Γιάννη. Εγώ έπαιζα μπουζούκι, ο Γιάννης έπαιζε βιολί α λα τούρκα κι ο Στρατής κιθάρα. Παίζαμε κα. τραγουδάγαμε, ρεμπέτικα, καντάδες, ανατολίτικα. Είμαστε ένα τρίο άρτζι-μπούρτζι και λουλάς, που λένε. Ο μπαρμπα-Γιάννης με το βιολί, πολλές φορές αυτοσχεδίαζε. Κι έβγαινε ένας ήχος αδελφέ μου, άλλο να στο λέω κι άλλο να τον ακούς. Ή γι’ αυτό τον ήχο που σου μιλάω τώρα πρέπει να τον έχεις ακούσει. Μη μου πεις πως δεν τραγούδησες κάποτε «Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές»; Αυτό το τραγούδι του Καλδάρα. Ε, αυτό είναι δικό μου. Δεν είναι του Αποστόλη του φίλου μου. Θα σε πω όμως όλη την ιστορία.

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης

Ένας αληθινός ρεμπέτης (από τους ελάχιστους που απομένουν) ο Γιώργος Μουφλουζέλης, στα 77 του χρόνια, μας μιλά για τη ζωή του. Αφηγείται τις αναμνήσεις του. Μέσα στην κουζίνα του υπόγειου σπιτιού που μένει στο Γαλάτσι, μαζί με τον 20χρονο γιο του τον Σταύρο. Παρέα με την μοναξιά του, τον πόνο του, τους μπαγλαμάδες και το μπουζούκι του, το τρίχορδο. Αυτό που σήμερα είναι σπάνιο είδος γιατί είναι φοβερά δύσκολο στο παίξιμό του. Δεν παίζουν πια σήμερα τρίχορδα μπουζούκια, λέει με παράπονο ο Μουφλουζέλης, καθώς αφηγείται τις αναμνήσεις του. Και σε κάποια στιγμή παίρνει στα χέρια του το μπουζούκι και παίζει ένα σκοπό:
Αυτό που σου παίζω τώρα -μου λέει- είναι ένα δικό μου τραγούδι. Το ’γραψα στα 1962. Παίζω μπουζούκι και στο δίσκο που κυκλοφόρησε.
Το τραγούδι λέγεται «Για μένα είσαι θησαυρός» και το τραγουδάνε ο Μπιθικώτσης και η Δούκισσα. Τελειώνει το παίξιμο, αφήνει το μπουζούκι πάνω στην καρέκλα ο μπαρμπα-Γιώργης και ετοιμάζεται να πιει ένα ποτηράκι ούζο. Σαν Μυτιληνιός, λέει, δεν μπορεί να το ξεχάσει το ουζάκι. Το νερώνει όμως. Για μεζεδάκι, έχει ένα σακουλάκι με γαριδάκια.
Τον πνίγει όμως ο καημός κι η θλίψη τον Μουφλουζέλη. Γιατί ζει, χρόνια ολόκληρα, μέσα σ’ αυτό το άθλιο υπόγειο, της οδού Κύκνων 8, στο Γαλάτσι. Στο υπόγειο που ο ήλιος δεν το βλέπει ποτέ. Σκοτεινό και σιωπηλό, χειμώνα-καλοκαίρι.
Τα κελιά του Γεντί Κουλέ είναι καλύτερα από τούτο ‘δω το κελί που ζω εγώ, λέει με παράπονο ο Μουφλουζέλης και δεν ξεχνά την ιστορία που μου ’λεγε στην αρχή. Για το πώς γράφτηκε το τραγούδι «Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές»:
Καθόμουν ένα βράδυ σουρωμένος έξω από το σπίτι που έμενα στη Μυτιλήνη. Έβλεπα απέναντι μου τα σπιτάκια πάνω στις ανηφοριές. Έβλεπα κι ένα παλικάρι που ανεβοκατέβαινε και μια κοπέλα, ψηλή, μελαχρινή, με κοτσίδα. Και τότε μου ήρθε η έμπνευση κι έκανα στο μυαλό μου τον στίχο.
«Ανεβαίνω σκαλοπάτια
ανεβαίνω ανηφοριές
για να δω τα δυο της μάτια
που μ’ ανάψανε φωτιές».
Ζήτησα τότε από τον μπαρμπα-Γιάννη που έπαιζε βιολί α λα τούρκα να παίξει εκείνο τον σκοπό (που πήρε αργότερα το τραγούδι). Μου ’λεγε πως δεν το θυμόταν και μου ‘βγαλε την πίστη ανάποδα μέχρι να το παίξει. Το ’γραψα για καλά τότε στη σκέψη μου. Τη μουσική αυτή την προσάρμοσα στον στίχο που σας είπα πριν. Και το τραγουδούσα πολύ συχνά. Μια φορά στα 1962 ήρθε στη Μυτιλήνη ο Νίκος Ξανθόπουλος. Το άκουσε το τραγούδι. Το ’παιξα γιατί με κέρασε ένα ουζάκι και μου ‘δώσε κι ένα δίφραγκο. Όταν ήρθα στην Αθήνα, μετά από μια περιοδεία μου στο νησί, πήγα στο γνωστό μπαράκι της οδού Ίωνος, στη Ομόνοια. Εκεί που σύχναζαν όλοι οι μουσικάντηδες κι όλοι οι τραγουδιστάδες. Ο Καλδάρας άκουσε το τραγούδι, του άρεσε, το μαγνητοφώνησε. Και το ‘βγαλε σε δίσκο, με τον Αντώνη Ρεπάνη. Μετά το τραγούδησε κι ο Βαγγέλης ο Περπινιάδης. Όμως δεν μπήκε τ’ όνομά μου σε δίσκο. Όλος ο κόσμος, όλος ο λαός τραγουδούσε «Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές». Λίγο αργότερα όμως γράφτηκε και κάποιο παρόμοιο τραγούδι, πάλι από μένα. Το τραγούδησαν ο Καζαντζίδης με τον Καλδάρα: «Τζάμπα ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια ανηφοριές και ρωτώ ποιος είν’ η αιτία που χωρίσαν δυο καρδιές». Το τραγούδι αυτό ήταν πολύ ωραίο αλλά δεν έγινε επιτυχία. Το είχε επισκιάσει το προηγούμενο.
Μια ζωή αδικημένος ο ρεμπέτης Γιώργος Μουφλουζέλης έχει απ’ όλους παράπονα. Και πρώτα από τους συναδέλφους του, όχι γιατί δεν του συμπαραστάθηκαν σε πολύ δύσκολες στιγμές του αλλά αντί να αναγνωρίσουν τη δουλειά του, ορισμένοι (που δεν θέλει να τους κατονομάσει) οικειοποιήθηκαν τα τραγούδια του.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες που συνάντησε, παρ’ όλες τις αδικίες, ο Μουφλουζέλης, διακρίθηκε σαν δημιουργός του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού. Έδωσε όμως δείγματα και σαν σπουδαίος οργανοπαίχτης. Τραγούδια του κατά καιρούς ερμήνευσαν ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, η Μπέλλου, η Δούκισσα, ο Διονυσίου, ο Δ. Ευσταθίου και ο Τσαουσάκης. Για τον Πρόδρομο Τσαουσάκη ο Γιώργος Μουφλουζέλης έχει να λέει πάντα τα καλύτερα λόγια:
Ο Τσαουσάκης ήταν ένας πραγματικός… Πρόδρομος στη ζωή και στο τραγούδι. Είχε μεγάλη καρδιά. Ήταν τίμιος, φιλότιμος, δίκαιος, πονόψυχος. Και πάνω απ’ όλα ήταν ο πιο φίνος μάγκας στο τραγούδι.
Σταλιά σταλιά πίνει το ουζάκι το νερωμένο ο Μουφλουζέλης καθώς αφηγείται παλιές πικρές αναμνήσεις από τη ζωή του. Μιλάει για το πώς ξεκίνησε όταν ήρθε το 1929 στην Αθήνα, παλικάρι τότε 17 χρόνων:
Έχω κουβαλήσει τόνους ολόκληρους, τσιμέντο κι ασβέστη με το πηλοφόρι. Δούλεψα στην αρχή, στην Πατησίων, απέναντι από το Μινιόν που ήταν ψιλικατζίδικο και πουλούσε κουμπιά και κουβαρίστρες. Εκείνη την εποχή μπλέχτηκα με το τραγούδι. Μ’ άρεσαν πολύ τα ρεμπέτικα. Σ’ ένα μαγαζάκι της Πλατείας Καραϊσκάκη, στο Μεταξουργείο, γνώρισα τον Μπάτη. Αυτός ήταν από τους πιο γνωστούς ρεμπέτες της εποχής. Εκεί πήγαιναν όλοι και τα ’λεγαν. Ο Μάρκος ο Βαμβακάρης, ο Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), ο Χατζηχρήστος, ο Ανέστος Δελιάς κι άλλοι πολλοί. Σ’ εκείνο το μαγαζί, πήγα κι εγώ τον μπαγλαμά κι άρχισα να παίζω. Μετά πήγα φαντάρος, το 1932. Στο Ρουφ. Έπαιζα και στον στρατό. Και μετά τον στρατό. Είχα μεγάλες ατυχίες στη ζωή μου. Με τις γυναίκες. Ας μην τα θυμόμαστε αυτά. Μου ανοίγουν, ακόμη και τώρα, μεγάλες πληγές. Μια ζωή ολόκληρη την περνάω φτωχός κι αδικημένος. Έχω μεγάλα παράπονα από τη ζωή. Δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Αλλά δεν μπορώ να το κρύψω. Να, βλέπετε τα χάλια μου τα μαύρα. Ζω με το παιδί μου, τον Σταύρο. Ξέρετε τι πέρασε αυτό το παιδί; Από τη στιγμή που γεννήθηκε το ‘χω κοντά μου. Εγώ το ντάντευα. Η μάνα του δεν ήταν σε θέση να το βοηθήσει. Κι όταν ήταν μωρό ο Σταύρος (αυτό το ξέρει ο κόσμος) κι εγώ τραγουδούσα, το ‘παιρνα στα καμαρίνια των μαγαζιών που δούλευα. Μεγάλωσε κοντά μου, γεμάτο στερήσεις το παιδί. Τώρα είναι σωστό παιδί. Και γι’ αυτό είμαι περήφανος. Παίζει κιθάρα κι αυτός. Και τραγουδάει. Όχι όμως λαϊκά και ρεμπέτικα. Τον Σταύρο μου τον τραβάει η εποχή μας. Όπως όλα τα παιδιά. Αυτά έχει η ζωή.
(Εδώ διακόπτει την αφήγησή του ο Γιώργος Μουφλουζέλης και φωνάζει τον γιο του: Σταύρο έλα κι εσύ να πεις κάτι. Εκείνος όμως απαντά: «Τι να πω εγώ μπαμπά; Εσύ είσαι ο σταρ»!)
Αν σου πω όλα όσα πέρασα στη ζωή μου, δεν φτάνουν τόμοι ολόκληροι. Γιατί αυτό το βιβλίο που μου ‘γραψε ο μακαρίτης ο Φώτης ο Μεσθεναίος είναι λίγο για να δώσει την εικόνα, την πραγματική, για τον Μουφλουζέλη. Κι αυτά που είδε ο κόσμος στο σίριαλ της τηλεόρασης «Το μινόρε της αυγής» έχουν μια γεύση από τη ζωή μου. Τι άλλο να σε πω, βρε παιδί μου;

Μου αφηγήθηκε και κάτι σαν επίλογο ο Γιώργος Μουφλουζέλης. Μία ιστορία από τις χιλιάδες που συνέβησαν στη ζωή του. Με τη διαφορά ότι η ιστορία αυτή είναι πιο εύθυμη απ’ τις άλλες:
Ήταν χειμώνας του 1972. Δούλευα τότε σε μια μπουάτ. Στο Κολωνάκι η στην Πλάκα. Δεν θυμάμαι καλά. Τραγουδούσα ένα ρεμπέτικο δικό μου τραγούδι, τον «Ωρωπό». Η αστυνομία είχε πληροφορίες ότι «ο Μουφλουζέλης τραγουδάει τον Ωρωπό». Νόμιζαν ότι επρόκειτο για το γνωστό αντιδικτατορικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Ένα βράδυ η μπουάτ γέμισε από αστυνομικούς με στολή και πολιτικά. Περίμεναν ν’ ακούσουν τον… «Ωρωπό». Ίσως ήθελαν να με πιάσουν ή να μου κάνουν παρατήρηση. 
Τους απογοήτευσα, όμως:
«Στον Ωρωπό περνάμε φίνα
πιο καλά κι απ’ την Αθήνα…»

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης, ο πραγματικός ρεμπέτης του καιρού μας, ζει σήμερα μέσα στο υπόγειο του Γαλατσίου, φτωχός κι αδικημένος. Ξεχασμένος απ’ την Πολιτεία. Ζει από μια αγροτική σύνταξη 7.500 δρχ. τον μήνα. Παίρνει κάπου-κάπου και κάποια μικροποσά από δίσκους. Ψίχουλα δηλαδή. Κάθε μήνα από το Δημαρχείο Γαλατσίου πληρώνουν 7.000 – 8.000 δρχ. σ’ ένα σουπερμάρκετ για να ψωνίζει τρόφιμα.
Ο Μουφλουζέλης έχει πλάι του ένα τετράδιο γεμάτο στίχους τραγουδιών: Έχω ένα θησαυρό ολόκληρο, μου λέει. Αλλά ποιος να τα τραγουδήσει; Δεν προτιμούν τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά. Χάθηκαν οι λαϊκοί άνθρωποι, οι λαϊκοί τραγουδιστές. Τώρα πια το μόνο που ζητώ είναι να φύγω μέσα απ’ αυτό το μπουντρούμι. Να βγω μέσα απ’ το «Γεντί Κουλέ» του Γαλατσίου. Να βλέπω πια λίγο φως. Να μου δώσουν μια κάμαρα σπίτι, να βλέπω τον κόσμο!
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα, στις 18 του Φλεβάρη 1989)

Διαβάστε περισσότερα

Όλες οι ενδεικτικές τιμές για τα προϊόντα των συνδεδεμένων ενισχύσεων του 2017

Στην ιστοσελίδα του ΟΠΕΚΕΠΕ δημοσιεύθηκε η εγκύκλιος με αναλυτικές οδηγίες για την εφαρμογή του καθεστώς των συνδεδεμένων ενισχύσεων, της ειδικής καλλιεργητικής ενίσχυσης για το βαμβάκι και των μικρών νησιών του Αιγαίου. Σε αυτήν αναφέρονται  αναλυτικά οι ενδεικτικές τιμές των 18 συνολικά προϊόντων που προβλέπει το καθεστώς.
Αναλυτικά αυτές έχουν ως εξής:
Ρύζι: Η έκταση αναφοράς καθορίζεται σε 30.410 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 257 € ανά εκτάριο.
Σκληρό στάρι: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 12.000.000 €. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 48 € ανά εκτάριο
Βιομηχανική ντομάτα: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 3.000.000€. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013, ανέρχεται σε 5.800 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 517 € ανά εκτάριο.
Πορτοκάλια για χυμό: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 7.603.500 €. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013, ανέρχεται σε 18.500 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 411€ ανά εκτάριο
Όσπρια για ανθρώπινη κατανάλωση: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 4.882.207 €. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 16.500 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 296 € ανά εκτάριο.
Πρωτεϊνούχα ψυχανθή: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 6.835.089 €. Η έκταση που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 40.000 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 171 € ανά εκτάριο.
Σπόροι σποράς: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 2.929.324 €. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 684 € ανά εκτάριο.
Σπαράγγι: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται σε 950.000 €. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Καν(ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, ανέρχεται σε 1.900 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 500 € ανά εκτάριο
Τεύτλα: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 6.835.089 €. Η έκταση αναφοράς σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013, καθορίζεται σε 13.367εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 511 € ανά εκτάριο.
Συμπύρηνο ροδάκινο: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 2.929.324 €. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 17.700 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 165 € ανά εκτάριο.
Κορινθιακή Σταφίδα: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 5.000.000 €. Η έκταση αναφοράς που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 14.200 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 352 € ανά εκτάριο.
Καρποί με κέλυφος: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 4.000.000€. Η έκταση που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 28.799 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 139 € ανά εκτάριο.
Μήλα: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 4.000.000€. Η έκταση που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 8.391 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 477 € ανά εκτάριο.
Σανοδετικά ψυχανθή: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 25.809.281€. Η έκταση που καθορίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 52 παράγραφος 6 του Κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 ανέρχεται σε 94.558 εκτάρια. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 273 € ανά εκτάριο.
Βόειο κρέας: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 36.336.635 €. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 149€ ανά επιλέξιμο ζώο. 5. Σε περίπτωση υπέρβασης του ετήσιου προϋπολογισμού ορίζεται ενιαίος συντελεστής μείωσης, ο οποίος εφαρμόζεται αναλογικά σε όλους τους δικαιούχους.
Αιγοπρόβειο κρέας: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται στα 50.978.015€. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 11€ ανά επιλέξιμο ζώο. Σε περίπτωση υπέρβασης του ετήσιου προϋπολογισμού ορίζεται ενιαίος συντελεστής μείωσης, ο οποίος εφαρμόζεται αναλογικά σε όλους τους δικαιούχους.
Κτηνοτροφία:
Η ενίσχυση καταβάλλεται υπό μορφή ετήσιας συνδεδεμένης ενίσχυσης με βάση το επιλέξιμο ζωικό κεφάλαιο της κάθε εκμετάλλευσης, ως εξής:

• για το Μέτρο 1 (βοοειδή) ανά επιλέξιμη Μονάδα Μεγάλων Ζώων (ΜΜΖ), σε ετήσια βάση.
• για το Μέτρο 2 (αιγοπρόβατα) ανά επιλέξιμο ζώο, σε ετήσια βάση 

1. Η συνδεδεμένη ενίσχυση χορηγείται υπό τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στις επόμενες παραγράφους, μετά από υποβολή αιτήματος λήψης των ενδιαφερόμενων γεωργών.
2. Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται για το Μέτρο 1 στα 2.820.000€ και για το Μέτρο 2 στα 560.000€ και προέρχεται από τους πόρους του άρθρου 53 του Καν. (ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.
3. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 235€ ανά επιλέξιμη Μ.Μ.Ζ. για το Μέτρο 1 και 35€ ανά επιλέξιμο ζώο για το Μέτρο 2.
4. Σε περίπτωση υπέρβασης του ετήσιου προϋπολογισμού ορίζεται ενιαίος συντελεστής μείωσης, ο οποίος εφαρμόζεται αναλογικά σε όλους τους δικαιούχους.

Σηροτροφία: Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός για το έτος 2017 ανέρχεται σε 781.153€. Ο αριθμός κουτιών αναφοράς καθορίζεται σε 5.000 κουτιά. Η ενδεικτική τιμή για το έτος 2017, σύμφωνα με την από 24.01.2017 τροποποιημένη ανακοίνωση προς την Επιτροπή, είναι 248 € ανά κουτί.
Βαμβάκι: Το ποσό της ειδικής ενίσχυσης καθορίζεται σε 749,38 €/εκτάριο για βασική έκταση 250.000 εκταρίων. Σε περίπτωση υπέρβασης της βασικής έκτασης το ποσό της ειδικής ενίσχυσης μειώνεται κατ’ αναλογία της υπέρβασης.
Δείτε εδώ αναλυτικά την εγκύκλιο

Διαβάστε περισσότερα

Χρωστάς πολλά; Τη γλύτωσες Χρωστάς λίγα; Την πάτησες…

Αποκαλυπτικά στοιχεία από μια έκθεση της ΑΑΔΕ

 ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

danispapav@imerodromos.gr

«Τι συμφέρει, να χρωστάς πολλά, ή λίγα;». Το ερώτημα μπορεί να ακούγεται αφελές, αφού όλοι (σχεδόν) θα συμφωνήσουμε ότι καλύτερα είναι να χρωστάς όσο το δυνατόν λιγότερα. Λάθος!
Από την πιο επίσημη πηγή, την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), πληροφορούμαστε ότι όσο περισσότερα χρωστάει κανείς στο ελληνικό κράτος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να μην πληρώσει τίποτα. Αντιθέτως, αν κάποιος χρωστάει 100 ευρώ, δεν πρόκειται να τη γλυτώσει…
Τα στοιχεία, στα οποία αναφερόμαστε, δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Μάιο, ωστόσο αποκτούν μια πρόσθετη αξία, εξαιτίας του «εξωδικαστικού συμβιβασμού», που τίθεται σε εφαρμογή σήμερα (3Αυγούστου), και δίνει μια νέα ευκαιρία σε μεγαλοοφειλέτες να απαλλαγούν από ένα μεγάλο μέρος των χρεών τους.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, από τα 92 δισεκατομμύρια ευρώ, ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο, μόλις τα 11,4 δισεκατομμύρια θεωρούνται «εισπράξιμα». Με δυο λόγια, τα υπόλοιπα θεωρούνται «ξεγραμμένα».
Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στη γαλαντομία της ΑΑΔΕ, ως προς τις απαιτήσεις του δημοσίου από τους οφειλέτες, αλλά στο ποιους οφειλέτες απαλλάσσει (ουσιαστικά) από τις υποχρεώσεις τους.
Έτσι, διαβάζουμε, ότι «εκτός στόχου» βρίσκονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω του 1,5 εκατ ευρώ, που συνολικά φθάνουν τα 72 δισ ευρώ.
Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι το «εκτός στόχου» σημαίνει ότι τα 72 δισ δεν υπολογίζονται και (το σημαντικότερο) παραγράφονται.
Αντιθέτως, η ΑΑΔΕ  βάζει στο στόχαστρο της όσους χρωστούν από ένα ως 500 ευρώ, θεωρώντας ότι  όσο πιο μικρό είναι το χρέος τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να εισπραχθεί.
Βλέπετε, ο μικροοφειλέτης, εργαζόμενος, συνταξιούχος, μικρομεσαίος, είναι πιο εύκολο να στριμωχτεί. Άσε που θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι του η διαρκής απειλή της κατάσχεσης, ή του πλειστηριασμού Αυτά για όσους χρωστούν 5, 10, 100, ή 200 ευρώ.
Για τους άλλους, που χρωστούν 2, 5, 10 εκατομμύρια, το κράτος σηκώνει τα χέρια ψηλά…
Μάλιστα, για να έχετε μια  εικόνα σχετικά με το πόσοι χρωστάνε και τι χρωστάνε στο ελληνικό δημόσιο, αντιγράφουμε από την έκθεση της ΑΑΔΕ ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία:

• Από 1,5 εκατ. ευρώ έως 10 εκατ. ευρώ χρωστούν 4.426 οφειλέτες και το χρέος τους φθάνει στο ποσό των 16,3 δισ. ευρώ.
• Από 10 εκατ. ευρώ έως 100 εκατ. ευρώ χρωστούν 1.056 φορολογούμενοι. Το συνολικό τους χρέος ανέρχεται στα 26,8 δισ. ευρώ.
• Από 100 εκατ. ευρώ και άνω χρωστούν 69 οφειλέτες του ελληνικού Δημοσίου. Κατά μέσον όρο ο καθένας χρωστάει 415 εκατ. ευρώ.

Στην αντίπερα όχθη, για τη «μαρίδα» των οφειλετών, διαβάζουμε:  

• Από ένα ευρώ ως και 500 ευρώ χρωστούν  2.388.899 φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, ποσό που φθάνει μόλις τα 340 εκατ. ευρώ.
• Από τους ανωτέρω, 505.202 που αντιπροσωπεύουν το 11,7% του συνόλου χρωστούν το πολύ μέχρι 10 ευρώ ο καθένας και συνολικά μόλις 1 εκατ. ευρώ.
• 398.004 έχουν οφειλές μέχρι 50 ευρώ και συνολικά 11,5 εκατ. ευρώ.
• 1.485.693, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 34,5% του συνόλου, οφείλουν από 50,01 έως και 500 ευρώ και συνολικά 327,8 εκατ. ευρώ.

Θα πρέπει βεβαίως να σημειώσουμε, όσον αφορά τα «μεγάλα ψάρια», ότι πρόκειται για φυσικά πρόσωπα (επιχειρηματίες), ή νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις) που είχαν έσοδα πολλαπλάσια αυτών που χρωστούν. Είναι γνωστό επίσης ότι για αυτή την κατηγορία, η φοροδιαφυγή είναι το αγαπημένο χόμπι. Τα ονόματα τους θα τα βρείτε στις διάφορες λίστες (Λαγκάρντ, Panama Papers, κ.α.) με τα δισεκατομμύρια καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και off shore εταιρείες.
Γράφοντας τις παραπάνω γραμμές, μας ήρθαν  στο μυαλό οι στίχοι από ένα τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη:
«Δανείσου λίγα και θα σε ρίξουν στα σκυλιά,
Κλέψε πολλά και θα σε κάνουν βασιλιά, σε μια βραδιά»…

Διαβάστε περισσότερα

21ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανάπτυξης Κάνοε - Καγιάκ Σπρίντ

Το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Αυγούστου η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου φιλοξενεί το μεγαλύτερο ναυταθλητικό γεγονός της δυτικής Ελλάδας, το 21ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανάπτυξης Κάνοε-Καγιάκ και το 2ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανάπτυξης Όρθιας Σανιδοκωπηλασίας.

 Οι προκριματικοί και ημιτελικοί αγώνες θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο από τις 08:00 το πρωί έως της 14:00 το μεσημέρι και από 17:00 το απόγευμα έως της 19:30 το βραδύ. Οι τελικοί των αγωνισμάτων θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή από τις 09:00 το πρωί έως τις 13:00 το μεσημέρι και θα ακολουθήσουν οι απονομές των μεταλλίων. Στον χώρο διεξαγωγής των αγώνων θα υπάρχει κερκίδα με σκίαση για τους θεατές.

 Στο φετινό πρωτάθλημα ο Ναυτικός όμιλος Μεσολογγίου θα συμμετάσχει με 20 αθλητές οι οποίοι χρειάζονται τόσο την παρουσία όσο και το χειροκρότημά μας ως επιβράβευση των προσπαθειών τους. Διοργάνωση: Ναυτικός Όμιλος Μεσολογγίου – Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε- Καγιάκ. Υπό την αιγίδα του δήμου ιεράς πόλεως Μεσολογγίου.

Διαβάστε περισσότερα

Αυτοεκπληρούμενες προφητείες και κοινωνικές προσδοκίες

Ο όρος αυτοεκπληρούμενη προφητεία αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Robert Merton στο βιβλίο «Κοινωνική Θεωρία και Κοινωνική Διάρθρωση» (1949). «Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι, στην αρχή, ένας φαύλος ορισμός της κατάστασης που προκαλεί μια νέα συμπεριφορά η οποία κάνει την αρχική ψευδή αντίληψη να βγαίνει ‘αληθινή’. Αυτή η προσχηματική ισχύς της αυτοεκπληρούμενης προφητείας διαιωνίζει τη λανθασμένη αντίληψη, επειδή ο ‘προφήτης’ θα αναφέρει την πραγματική πορεία των γεγονότων ως απόδειξη ότι είχε δίκιο από την αρχή». 
Κατά τον ο W.I.Thomas: «Όταν οι άνθρωποι θεωρούν ορισμένες καταστάσεις πραγματικές, αυτές γίνονται πραγματικές στις επιπτώσεις τους».
Δηλαδή, πιο απλά, η αρνητική ερμηνεία ή η προσδοκία που έχουμε για κάποιον ή κάτι, αντιδρώντας ανάλογα, προκαλεί την επιβεβαίωσή της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μελέτη δύο καθηγητών του Χάρβαρντ, των Rosenthal και Jacobson (1992), το φαινόμενο του Πυγμαλίωνα στη σχολική τάξη.
Σε ένα Δημοτικό σχολείο μοίρασαν ένα τεστ νοημοσύνης. Στους δασκάλους του σχολείου παραπλανητικά είπαν πως μια ομάδα παιδιών είχε υψηλό δείκτη νοημοσύνης ενώ μια άλλη ομάδα παιδιών είχε χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Στην πραγματικότητα τα παιδιά κάθε ομάδας είχαν επιλεγεί τυχαία.

Στο τέλος της χρονιάς τα παιδιά που θεωρούνταν πιο έξυπνα είχαν καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα από τα παιδιά που θεωρούνταν λιγότερο έξυπνα. Οι δάσκαλοι επηρεάστηκαν και επηρέασαν, αφού πίστεψαν πως κάποια παιδιά αποδίδουν καλύτερα και είναι καλύτεροι μαθητές και τα αντιμετώπισαν ανάλογα. Οι αποδόσεις των μαθητών επιβεβαίωσαν την προφητεία, αφού οι δάσκαλοι ασυνείδητα συμπεριφέρονταν διαφορετικά στις δύο ομάδες.

Οι προσδοκίες που έχει ο εκπαιδευτικός για την απόδοση των μαθητών του επηρεάζουν τη συμπεριφορά του που γίνεται αντιληπτή από τους μαθητές μέσω των σχέσεων αλληλεπίδρασης. Αυτό τους οδηγεί σε αντιδράσεις συμπεριφοράς που θα επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες του εκπαιδευτικού. Οι μαθητές παίρνουν το μήνυμα των προσδοκιών και ανταποκρίνονται ανάλογα.
Συνήθως, οι άνθρωποι οδηγούνται σε συμμόρφωση και επαλήθευση των προσδοκιών που έχουν οι άλλοι για αυτούς. Αυτό συμβαίνει, είτε επειδή περιμένουν ότι θα έχουν κάποιο όφελος από αυτό είτε επειδή δεν επιθυμούν τις αρνητικές συνέπειες που συνοδεύουν τη μη συμμόρφωση. Για παράδειγμα, «ένας μαθητής μπορεί να προσπαθήσει να διαψεύσει τις αρνητικές προβλέψεις του δασκάλου του, εφόσον έχει τη δύναμη να αντισταθμίσει την έλλειψη υποστήριξης του εκπαιδευτικού. Διαφορετικά, αν το κόστος για αυτόν είναι πολύ μεγάλο, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να επαληθεύσει τις προσδοκίες του δασκάλου του (Miller & Turnbull, 1986)».[1]
Η επιβεβαίωση της προφητείας
Behavioural confirmation ονομάζεται το είδος της αυτοεκπληρούμενης προφητείας όπου οι κοινωνικές προσδοκίες των ατόμων -που στηρίζονται περισσότερο στις κοινωνικές πεποιθήσεις παρά σε προσωπικές προσδοκίες – οδηγεί τα άτομα να φέρονται με τρόπο που κάνει τους άλλους να επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες αυτές.
Οι Mark Snyder και Bill Swann διεξήγαγαν μια σειρά ερευνών που καταδεικνύουν το φαινόμενο του Behavioural Confirmation.
Ένα πολύ καλό παράδειγμα, αποτελεί η μελέτη τους επάνω στο στερεότυπο της φυσικής έλξης: Τα μέλη μιας ομάδας φοιτητών αφέθηκαν να πιστέψουν, με τη χρήση φωτογραφιών που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, ότι συνομιλούσαν τηλεφωνικά με όμορφες γυναίκες. Τα μέλη μιας άλλης ομάδας φοιτητών αφέθηκαν να πιστέψουν το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή οι κοπέλες με την οποίες συνομιλούσαν δεν ήταν ελκυστικές.
Η έρευνά των Snyder και Swann έδειξε πως οι γυναίκες που αντιμετωπίστηκαν από τους συνομιλητές τους ως ελκυστικές επέδειξαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, συμμετείχαν περισσότερο στη συζήτηση και συμπάθησαν περισσότερο τους συνομιλητές τους, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές, αυθαίρετες, προσδοκίες τους.
Οι ενέργειες του παρατηρητή όσο κι αν βασίζονται αρχικά σε λανθασμένες πεποιθήσεις για έναν συγκεκριμένο συμμετέχοντα-στόχο, μπορούν να χειραγωγήσουν την αλληλεπίδραση τους με τρόπους που να προκαλούν τη συμπεριφορά του συμμετέχοντος-στόχου και άρα να επιβεβαιώνουν τελικά, τις πεποιθήσεις του παρατηρητή του.
Στο επόμενο πείραμα [2] οι Snyder και Swann μελέτησαν διαδοχικές αλληλεπιδράσεις μέτρησης του αντανακλαστικού χρόνου αντίδρασης μεταξύ ενός συμμετέχοντος-στόχου και δύο παρατηρητών. Σε όλους δόθηκε η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ένα όπλο εκκωφαντικού ήχου για ν’ αποσπάσουν την προσοχή του αντιπάλου τους.
Στον πρώτο παρατηρητή (Α) είπαν πως ο στόχος-αντίπαλος είναι πολύ ανταγωνιστικό και επιθετικό άτομο, ενώ στον δεύτερο παρατηρητή (Β) δεν έδωσαν καμία πληροφορία για τον στόχο-αντίπαλο.
Στη συνθήκη όπου ο συμμετέχων-στόχος θεωρήθηκε εξ’ ορισμού επιθετικός, το όπλο ήχου χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από τον παρατηρητή Α. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο συμμετέχων-στόχος να συμπεριφερθεί πραγματικά πιο επιθετικά και να χρησιμοποιήσει κι αυτός με τη σειρά του το όπλο ήχου περισσότερο. Όταν όμως ο παρατηρητής Α αντικαταστάθηκε από τον ουδέτερο παρατηρητή Β, ο συμμετέχων-στόχος διατήρησε την εχθρική συμπεριφορά που είχε υιοθετήσει με τον παρατηρητή Α!
Για να εξηγηθεί ο μηχανισμός αυτού του φαινομένου χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα στάδια: Στο πρώτο στάδιο οι παρατηρητές υιοθετούν συγκεκριμένες πεποιθήσεις για τους συμμετέχοντες-στόχους. Στο δεύτερο στάδιο οι παρατηρητές συμπεριφέρονται στους συμμετέχοντες-στόχους σαν να ήταν πραγματικές οι πεποιθήσεις τους. Έπειτα, στο τρίτο στάδιο, οι συμμετέχοντες-στόχοι προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στις πεποιθήσεις των παρατηρητών τους, και τέλος, στο τέταρτο στάδιο, οι παρατηρητές συμπεραίνουν πως η συμπεριφορά των ηθοποιών-στόχων, επιβεβαιώνει τις αρχικές πεποιθήσεις τους. [3]

Αυτό που στην ουσία δείχνουν τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας, είναι ότι οι πεποιθήσεις μπορούν να επηρεάσουν ή και να δημιουργήσουν κυριολεκτικά την πραγματικότητα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακόμη κι όταν το άτομο με την αρχική – λανθασμένη- πεποίθηση, έχει απομακρυνθεί από το σκηνικό. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως οι πεποιθήσεις που μπορεί να έχουν για εσάς, οι γονείς σας, οι φίλοι σας, το αφεντικό σας, συνεχίζουν σε κάποιες περιπτώσεις να επηρεάζουν τις ενέργειές σας ακόμη κι όταν έχετε απομακρυνθεί από τη σφαίρα επιρροής τους και τα άτομα δεν είναι παρόντα.

Φυσικά, όπως συμβαίνει συχνά στο χώρο των επιστημών, τα παραπάνω ευρήματα έχουν θεωρηθεί από πολλούς μελετητές αμφιλεγόμενα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μια δόση σκεπτικισμού. Μπορεί όμως o αναγνώστης ν’ αναγνωρίσει στο κοινωνικό και ατομικό μικρόκοσμό του, την έκταση του φαινομένου.
—-
[1]«Αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για τους μαθητές και οι προσδοκίες τους για τη σχολική επίδοση. Μια ερευνητική προσέγγιση σε πολιτισμικά διαφορετικούς μαθητές» – Διπλωματική Εργασία, Λυκίδη Σταυρούλα-Φωτεινή, 2012
[2]Snyder, M., & Swann, W. B., Jr. (1978). Behavioral confirmation in social interaction: From social perception to social reality. Journal of Experimental Social Psychology, 14, 148-162.
[3]Darley & Fazio, 1980; Deaux & Major, 1987; Kelley, 1992; Snyder & Stukas, 1999.
Άλλες πηγές:
Self Fulfilling Prophecy, Wiki
Behavioral Confirmation, Wiki
Μαθήματα Κοινωνικής Ψυχολογίας, Coursera Prof. Scott Plous
_______________
Πηγή: http://isiliel.weebly.com/

Διαβάστε περισσότερα

Τι σημαίνει ντροπή όταν η ξετσιπωσιά θεωρείται δύναμη;

Του Πάνου Χριστοδούλου 
Η φράση του τίτλου του άρθρου επαναλαμβάνεται συνέχεια στο υπέροχο έργο Ιφιγένεια εν Αυλίδι με τον Χειλάκη την Μαξίμου και την Παπαληγούρα (σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια). Μια εντυπωσιακή παράσταση που δε διστάζει να καινοτομεί, να μην εμμένει σε κλασικίζουσες νόρμες, αλλά να μεταφέρει το νόημα της τραγωδίας στη σύγχρονη εποχή. Το κατόρθωμα αυτό γίνεται με μια πετυχημένη αλλαγή των λέξεων, ώστε το έργο να καταλήγει να γίνεται μια πραγματεία περί του ήθους των Ελλήνων ηγετών και των ανθρώπινων σχέσεων.
Η κεντρική φιγούρα του έργου, ο  Αγαμέμνονας παρουσιάζεται ως ένας καιροσκόπος ηγέτης που με πρόφαση την πατρίδα του θυσιάζει φιλίες, αγάπη και τέλος την κόρη του. Εκεί ακούγεται και μια δεύτερη φράση που καθηλώνει: η Ελλάδα γέμισε φιλόδοξους ηγέτες που αφού αρπάξουν την εξουσία λουφάζουν στο παλάτι τους. Και γίνεται ξεκάθαρο ότι η παράσταση δεν έχει καμιά διάθεση (και μπράβο της) να περιοριστεί στη στείρα διδασκαλία του αρχαίου δράματος.

Από την άλλη πλευρά παρουσιάζεται ο Αχιλλέας. Ένας περισσότερο κωμικός παρά τραγικός ήρωας που αρκείται να κομπάζει στα λόγια αλλά να αποφεύγει τις πράξεις, με μάλλον αστεία προσχήματα. Και αυτός για την πατρίδα. Η Ιφιγένεια και η Κλυταιμνήστρα συμπληρώνουν το ηρωικό καστ. Η Κλυταιμνήστρα ως μια αφελής συντηρητική σύζυγος με κλισέ και η Ιφιγένεια ως ένα πρόθυμο σφαχτάρι. Για την πατρίδα όπως ειρωνικά επαναλαμβάνει ο χορός.
Πετυχημένα το έργο δεν αποτυπώνει την πτώση ηρωικών ανθρώπων αλλά έναν κλαυσίγελο, μια παραπαίουσα ομάδα “άριστων” και έναν συνειδητοποιημένο, αλλά ανήμπορο χορό απλών γυναικών. Δε μάχονται ούτε για την πατρίδα ούτε για την (έτσι και αλλιώς χαμένη) τιμή του Μενέλαου. Η μάχη είναι ένα παιχνίδι εξουσίας στο οποίο θυσιάζονται σχέσεις και άνθρωποι. Όχι για μια Ελένη αλλά για αξιώματα και λάφυρα. Και αυτό είναι το μήνυμα της παράστασης.

Ο Αγαμέμνονας θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε από τους νυν φιλόδοξους και μετέπειτα λουφαδόρους ηγέτες των τελευταίων ετών: ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας. Φαινομενικά απόγονοι μεγάλων τζακιών, κάτι που είναι το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν μαζί με την αδίστακτη φύση τους απέναντι στην εξουσία. Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τη Βαρουφακιάδα. Σύσσωμος ο αστικός και μεσοαστικός κόσμος κινείται απέναντι στο Βαρουφάκη. Ένας θλιβερός θίασος που μιλά για ειδικά δικαστήρια και εξεταστικές. Οι ίδιοι που υμνούν το Σημίτη και το πολύ ενδιαφέρον (από δικαστικής άποψης) τότε υπουργικό του συμβούλιο.
Και τι θα εξετάσουν; Ποιο είναι το έγκλημα του ανδρός; Ο Βαρουφάκης έχει πολλά στοιχεία του Αχιλλέα. Λεοντάριζε για καιρό, κρύφτηκε για άλλο τόσο και ξύπνησε όταν ακούστηκε το όνομά του. Η διαφορά με τον Αχιλλέα είναι ότι δεν έχει διάθεση να ξαναλουφάξει. Όπως ο Σωκράτης δεν αμφισβητεί την κυρίαρχη τάξη, αλλά ενοχλεί όπως η αλογόμυγα. Και αυτό θέλουν να εξαφανίσουν. Το παραμικρό δικαίωμα της αμφισβήτησης ενός πανίσχυρου ιδιώνυμου, του ευρώ.
Ο κλαυσίγελος των αρίστων θυσίασε τους μισθούς, τα δικαιώματα και την προοπτική μας  για το νόμισμα αυτό και δεν έχει διάθεση να πάνε οι θυσίες του χαμένες. Δεν τον ένοιαζε καμιά πατρίδα ούτε θέλει να σώσει την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Όπως και η τιμή του Μενέλαου χάθηκε έτσι και η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει από το δέκα. Τα κοινοτικά προγράμματα θέλουνε να σώσουν που μαζί με τα πακέτα Ντελόρ και το σχέδιο Μάρσαλ έστησαν τις περιουσίες τους.
Και ο Βαρουφάκης ενοχλεί. Όχι γιατί είναι νάρκισσος ή φορά πολύχρωμα πουκάμισα αλλά γιατί μιλά με αναλύσεις και επιχειρήματα. Σωστά η λάθος. Εδώ και πέντε χρόνια κουραστήκαμε να ακούμε ένα ατέλειωτο παραλήρημα τρομοκρατίας για το πόσο θα καταστραφούμε αν δε γίνουν τα δικαιώματά μας Ιφιγένειες για να μείνουμε στο ευρώ. Κραυγές και απειλές χωρίς ούτε όμως ένα επιχείρημα του γιατί θα καταστραφούμε. Ούτε μια σοβαρή οικονομική ανάλυση.
Και γι αυτό φοβούνται το Βαρουφάκη. Όχι γιατί ήθελε ή ετοίμαζε έξοδο από το ευρώ (που δεν ήθελε ούτε ετοίμαζε και πάλι μπράβο του), ούτε γιατί ήθελε παράλληλο σύστημα πληρωμών αλλά γιατί είναι διατεθειμένος να ανοίξει συζήτηση με επιχειρήματα (έστω καθυστερημένα και όντως με αρκετές δώσεις ναρκισσισμού) για το πόσο είναι βιώσιμη η παραμονή με αυτούς τους όρους σε αυτή την ΟΝΕ. Αυτό φοβούνται, μια συζήτηση που θα σπάσει την ένοχη σιωπή υπέρ πίστεως και πατρίδος. Γιατί δεν έχουν καμία διάθεση να εξηγήσουν ούτε ο παραδοσιακός κορμός ΝΔ ΠΑΣΟΚ ούτε οι ανερχόμενοι αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ πως στην Ελλάδα την ίδια στιγμή μειώθηκε το βιοτικό επίπεδο στο τριπλάσιο από ότι στην Ισπανία, γιατί στην Κύπρο κουρεύτηκαν οι καταθέσεις άνω των 100000 ευρώ και τι είναι το bailout, το bailin και πως γίνεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Όπως και δε θα εξηγήσουν ποτέ τι έγινε στο χρηματιστήριο, τι έγινε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και πως τα πορτοκάλια και τα βερίκοκα κατέληγαν στις χαβούζες. Για όλα θα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι μετανάστες. Ενδεχομένως και οι ομοφυλόφιλοι. Αλλά ποτέ η άρχουσα τάξη. Γιατί εξάλλου μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά ένας έστω και με βύσμα διορισμένος ταχυδρόμος παρά ο σίγουρα με βύσμα διορισμένος διοικητής νοσοκομείου (ο οποίος απλά μπορεί να διαλύσει μια μονάδα υγείας). Ο διοικητής όμως δεν ενοχλεί γιατί είναι ένας από αυτούς. Έτσι λοιπόν τι σημαίνει ντροπή σε μια χώρα όπου η ξετσιπωσιά θεωρείται δύναμη;
Στις αρχαίες τραγωδίες παντού εμφανίζεται ένας αόρατος Οδυσσέας (εκτός από τον Φιλοκτήτη) όπου χρεώνεται τις πιο αποτρόπαιες πράξεις που γίνονται πάντα για να σωθεί η πατρίδα. Σαν το αόρατο χέρι της αγοράς. Δεν υπάρχει δηλαδή απλά χρειάζεται για να δικαιολογεί τις πράξεις όσων φαίνονται. Το πρόβλημα δεν είναι στην πραγματικότητα ούτε το νόμισμα (όσο και αν αυτό θλίβει την ριζοσπαστική (;) αριστερά (;) του σήμερα) ούτε ο Βαρουφάκης. Είναι το δικαίωμα στην αμφισβήτηση και τα επιχειρήματα ενάντια στον πανικό και την τρομοκρατία. Δεν είναι η δραχμή ο στόχος αλλά το μυαλό μας παραφράζοντας ένα παλιό ποίημα. Και αν και πέρασαν κάμποσα χρόνια από όταν είμασταν φοιτητές, παραφράζοντας (ένα μάλλον χαζό) σύνθημα: Ντροπή ντροπή ο Τσουκάτος (ή ο Χριστοφοράκος) ζει. Αλλά και πάλι τι σημαίνει η ντροπή σε έναν κόσμο που η ξετσιπωσιά θεωρείται δύναμη;
ΥΓ: Το αντίθετο στη …Σοβιετία δεν είναι κατά ανάγκη η δικτατορία των αγορών των ΗΠΑ όπου πεθαίνεις έξω από τα νοσοκομεία χωρίς ασφάλιση. Θα μπορούσε να ναι και ένα δημόσιο και όχι κρατικό σύστημα. Αλλά αυτό μπορούμε να το απαγορεύσουμε ως συζήτηση μετά το ευρώ ή δραχμή.

Διαβάστε περισσότερα

Με αφορμή τον Νίκο

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

    Την 1^η Αυγούστου 1973, σαν σήμερα, έφευγε από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης.  
    Έχουν γραφτεί τόσα. Eχουν ειπωθεί ακόμα περισσότερα. Επιτρέψτε μου μια «μαρτυρία» διαφορετική, «προσωπική».
    Ήταν χούντα. Εγώ πιτσιρικάς. Θυμάμαι τον πατέρα μου, όσες φορές το κυνηγητό δεν μεταφραζόταν για μας τα παιδιά στο «λείπει σε ταξίδι για δουλειές», στα συναπαντήματα με τους φίλους του (σσ: όσες φορές δεν «έλειπαν σε ταξίδι για δουλειές»…), στον αποχαιρετισμό, μισοχαμογελώντας, μισοσυνωμοτικά, να πετάνε πότε – πότε ο ένας στον άλλον εκείνη τη φράση: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαί σου και διάβαζε πολύ». Τί είναι αυτά που λένε, έλεγα από μέσα μου…

   Αργότερα έμαθα ότι ήταν μια φράση που τη μοιραζόταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ιστορικός  γραμματέας του ΚΚΕ, με τους συντρόφους του. Ήταν η συμβουλή του, ένα παρασύνθημα, για να κρατηθούν όρθιοι στις φυλακές και στις εξορίες.  Αλλά πάλι μου φαινόταν παράξενο: Πώς γίνεται να αγαπάς το κελί σου;…  
   Στην πορεία κατάλαβα (νομίζω).  Αυτό που λέγανε (νομίζω) ήταν ότι δεν παραιτείσαι ποτέ. Δεν σκύβεις ποτέ. Δεν συνθηκολογείς. Ποτέ. Παίρνεις δύναμη από ό,τι μπορεί να σου δώσει ζωή. Παίρνεις ζωή από την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Από την αγάπη για την ομορφιά και το δίκιο. Από την αγάπη για τους ανθρώπους και τον τόπο σου. Ακόμα κι αν για τον τόπο σου, για την προκοπή του, χρειαστεί να ζεις μέσα στο «κελί» σου. Φροντίζεις το «κελί» σου, δεν το παρατάς, δεν απαρνιέσαι τον αγώνα και το όραμα να ξημερώσει το δίκιο στον τόπο σου. Και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είσαι παρών και ετοιμοπόλεμος σε αυτό τον αγώνα. Δεν καταθέτεις τα όπλα. Φροντίζεις  να συντηρείς τις βιολογικές αντοχές σου, αλλά και τη σπίθα στο μυαλό σου.  Αν είναι να γράψεις Ιστορία, να γίνεις μέρος του λαού που θα γράψει τη δική του Ιστορία, πρέπει να σε παίρνουν τα πόδια σου. Και να δουλεύει το μυαλό σου.
   Για τις γενιές που ακολούθησαν, για τη δικιά μου γενιά, το κελί έγινε κάπως πιο «ευρύχωρο». Το φαγητό «γρήγορο». Δεν είμαστε η γενιά που μπορεί να δίνει συμβουλές για «κελιά». Ούτε να κάνουμε μαθήματα για τη δύναμη της ψυχής που χρειάζεται για να «καταπιείς» τις σωματικές κακουχίες και την ανάξια πλερωμή που επιφύλαξε η «δημοκρατία» ενάντια στους αγωνιστές για δημοκρατία.
   Όμως, το χρέος παραμένει ίδιο και ατόφιο. Κι αν θέλουμε να είμαστε άξιοι γιοί των πατεράδων μας, θα κριθούμε, τελικά, από αν γίνουμε άξιοι πατεράδες για τα παιδιά μας. Αν αξιωθούμε να τους μεταφέρουμε το μήνυμα και μαζί τη φλόγα κάθε φορά που το «κελί» θα στενεύει – και ειδικά όταν το «κελί» κατακλύζεται  από τη βλακεία, από την ευτέλεια, από την απάτη, από το ψέμα, από το «δήθεν» και από το διαρκώς αναπαλαιωμένο «τίποτα».  
    Υστερόγραφο: Πατέρα – δεν πρόλαβα να στο πω: Είχατε δίκιο: «Αγάπα το κελί σου. Τρώγε το φαΐ σου. Και διάβαζε πολύ»…

Πηγή: Ημεροδρόμος – 1 Αυγούστου 2016

Διαβάστε περισσότερα

Τροπολογία του ΚΚΕ για τα δεδουλευμένα

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Να «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης», προβλέπει τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου «η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας».

Στην τροπολογία του ΚΚΕ προβλέπεται επίσης πως «όποιος δεν καταβάλει εμπρόθεσμα στους απασχολουμένους σε αυτόν τις οφειλόμενες συνεπεία της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας πάσης φύσεως αποδοχές», τότε «τιμωρείται κατόπιν μηνύσεως» με «φυλάκιση μέχρι έξι (6) μήνες και χρηματική ποινή, της οποίας το ποσό δεν μπορεί να ορίζεται κάτω του 25% ούτε πάνω του 50% του καθυστερούμενου χρηματικού ποσού»

Αναδημοσιεύουμε από τον 902.gr την αιτιολογική έκθεση και το κείμενο της τροπολογίας και παραθέτουμε και τη σχετική τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Χρήστου Κατσώτη.

Έχουμε και μια ερώτηση:

Οι κύριοι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που ορισμένοι από αυτούς άσκησαν σφοδρή κριτική στον Άρειο Πάγο για τη σχετική απόφαση, θα την ψηφίσουν; 

Προς το παρόν, με ανακοίνωση τους, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς και η Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου, αναφέρουν πως θα κάνουν αποδεκτή κατά το πρώτο της μέρος την τροπολογία του ΚΚΕ.  Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ναι μεν το πρώτο μέρος έρχεται σε αντίθεση με τη σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου, αλλά χωρίς να λαμβάνονται  τα ανάλογα πρακτικά μέτρα για την εφαρμογή, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας (παρακάτω) ολόκληρη την τροπολογία του ΚΚΕ. 

ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης «Ηλεκτρονικό σύστημα διάθεσης τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου, Τροποποίηση του ν. 3548/2007, σύσταση μητρώου περιφερειακού και τοπικού Τύπου, Ειδική σήμανση γραμμωτού κώδικα στις έντυπες εκδόσεις, Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την ενίσχυση της παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις».

Θέμα: Μη καταβολή των αποδοχών των εργαζομένων και βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με την πρόσφατη απόφαση που είδε το φως της δημοσιότητας, ο Άρειος Πάγος επαναλαμβάνει δυστυχώς την πάγια νομολογία του με βάση την οποία η καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων στον εργαζόμενο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας. Σύμφωνα με το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 648 και 652 Α.Κ. με τη διάταξη του άρθρου 7 εδ. Α’ του ν. 2112/1920 που ορίζει ότι «πάσα μονομερής μεταβολή των όρων της υπαλληλικής συμβάσεως βλάπτουσα τον υπάλληλο θεωρείται ως καταγγελία ταύτης, δι’ ήν ισχύουσιν οι διατάξεις του παρόντος νόμου», προκύπτει ότι μονομερής μεταβολή θεωρείται κάθε τροποποίηση των όρων εργασίας από τον εργοδότη που γίνεται κατ’ αθέτηση της εργασιακής συμβάσεως. Στην περίπτωση αυτή, ο μισθωτός μπορεί να αντιδράσει με τους εξής τρόπους: α) να αποδεχθεί τη μεταβολή, οπότε συνάπτεται νέα σύμβαση, τροποποιητική της αρχικής, η οποία είναι έγκυρη εφόσον δεν αντιβαίνει σε απαγορευτική διάταξη νόμου ή β) να θεωρήσει τη μονομερή βλαπτική μεταβολή ως καταγγελία από την πλευρά του εργοδότη και να αποχωρήσει από την εργασία, αξιώνοντας την καταβολή της νόμιμης αποζημιώσεως ή γ) να εμμείνει στη σύμβαση και να ζητήσει την τήρηση των συμβατικών όρων.
Σύμφωνα με την ίδια νομολογία μόνη όμως, η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την ως άνω έννοια, μεταβολή των όρων της εργασιακής συμβάσεως, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του.
Η ερμηνεία που δίνει ο Άρειος Πάγος στην έννοια της μονομερούς βλαπτικής μεταβολής στην περίπτωση της καθυστέρησης («έστω και μακροχρόνιας», όπως, πλειοδοτώντας, αναφέρει η πρόσφατη απόφαση), έχει οδηγήσει στην ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους. Και τούτο διότι, με δεδομένη την οικονομική αδυναμία δικαστικής διεκδίκησης των δεδουλευμένων τους (η δε ικανοποίηση των αξιώσεών τους μετά τις πρόσφατες αλλαγές στα προνόμια των εργατικών απαιτήσεων σε πλειστηριασμούς και πτωχεύσεις είναι μάλλον απίθανη), εγκλωβίζονται σε ένα φαύλο κύκλο υποχρεωτικής παροχής εργασίας χωρίς αμοιβή, χωρίς δυνατότητα απεμπλοκής. Αρκεί ο εργοδότης να αποδείξει το ότι δεν είχε δόλο να απολύσει τον εργαζόμενο, αλλά η καθυστέρηση οφείλεται στη δυσμενή οικονομική συγκυρία!
Χιλιάδες παραδείγματα με εγκλωβισμένους εργαζομένους να κινούνται σαν «εργατικά ζόμπι» μεταξύ απλήρωτης εργασίας και ανεργίας αναφέρονται καθημερινά.
Για την αντιμετώπιση του παραπάνω σημαντικού προβλήματος των εργαζομένων καταθέτουμε την πιο κάτω τροπολογία.

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης «Ηλεκτρονικό σύστημα διάθεσης τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου, Τροποποίηση του ν. 3548/2007, σύσταση μητρώου περιφερειακού και τοπικού Τύπου, Ειδική σήμανση γραμμωτού κώδικα στις έντυπες εκδόσεις, Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την ενίσχυση της παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις».
1. Στο άρθρο 7 του Ν. 2112/1920, όπως αυτό ισχύει μετά την προσθήκη του δεύτερου εδαφίου αυτού, δυνάμει του άρθρου 5 του Ν.4558/1930, προστίθεται τρίτο εδάφιο που έχει ως εξής: «Επίσης, θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης».
2. Η παρ. 1 του άρθρου μόνου του Α.Ν. 690/1945, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 8 παρ. 1 του Ν. 2336/1995, αντικαθίσταται ως εξής:
1. Κάθε εργοδότης ή διευθυντής ή επιτετραμμένος ή με οποιονδήποτε τίτλο εκπρόσωπος οποιοσδήποτε επιχείρησης, εκμετάλλευσης ή εργασίας, καθώς και τα μέλη του ΔΣ ή ο βασικός/κύριος μέτοχος ανώνυμης εταιρείας, ο οποίος δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα στους απασχολουμένους σε αυτόν τις οφειλόμενες συνεπεία της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας πάσης φύσεως αποδοχές, που καθορίζονται είτε από τη σύμβαση εργασίας είτε από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας είτε από αποφάσεις διαιτησίας είτε από το νόμο ή έθιμο είτε σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν. 3198/1955, συνεπεία της θέσεως των εργαζομένων σε κατάσταση διαθεσιμότητας, τιμωρείται κατόπιν μηνύσεως των ενδιαφερομένων ή των οργάνων του Υπουργείου Εργασίας ή των οργάνων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης που είναι εντεταλμένα για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας ή της οικείας Αστυνομικής Αρχής ή της οικείας επαγγελματικής οργάνωσης των εργαζομένων, με φυλάκιση μέχρι έξι (6) μήνες και χρηματική ποινή, της οποίας το ποσό δεν μπορεί να ορίζεται κάτω του 25% ούτε πάνω του 50% του καθυστερούμενου χρηματικού ποσού, για την εξεύρεση του οποίου οι τυχόν σε είδος οφειλόμενες αποδοχές πρέπει να αποτιμώνται, με τη σχετική απόφαση, σε χρήμα. Η εκδίκαση των παραπάνω υποθέσεων γίνεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου, όπως προβλέπεται από τα άρθρα 417 επ. του Κ.Ποιν.Δ.

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ για την τροπολογία 

Εισηγούμενος την τροπολογία κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για την ηλεκτρονική πλατφόρμα διαφήμισης όπου και κατατέθηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης προκάλεσε την κυβέρνηση να την κάνει αποδεκτή. ‘Ετσι σημείωσε επιλύεται το θέμα της απόφασης του Αρείου Πάγου.

«Πολλά δάκρυα χύθηκαν για την απόφαση του Αρείου Πάγου, όπου δεν θεωρεί βλαπτική μεταβολή τη μη καταβολή των μισθών στους εργαζόμενους. Το Κ.Κ.Ε., λοιπόν, καταθέτει πρόταση, τροπολογία που εδώ θέλουμε, να μας πείτε, εάν θα την κάνετε δεκτή ή όχι, προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, που διαμορφώθηκε μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου και την έπιασαν κάποιοι εργοδότες και οι ήδη αρχίζουν, να μην πληρώνουν αυτά, που θα μπορούσαν, να πληρώσουν, γιατί σου λέει «έτσι κι αλλιώς και να μην καταβάλλουμε τις αποδοχές, δεν θεωρείται βλαπτική μεταβολή, μπορούμε και να τους υποχρεώσουμε σε παραίτηση και χωρίς καταβολή της αποζημίωσης», δηλαδή να μη δικαιούται ούτε αποζημίωση ο εργαζόμενος.

Αυτοί, λοιπόν, η πρόταση νόμου που καταθέτει το Κ.Κ.Ε., αντιμετωπίζει κάπως το πρόβλημα, που δημιούργησε η απόφαση του Αρείου Πάγου και, βεβαίως, αυστηροποιεί ακόμα παραπέρα αυτό το πλαίσιο και κάνει συνένοχους ή είναι και οι κύριοι μέτοχοι της ανώνυμης εταιρείας, έχουν ευθύνη για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων και όσων προβλέπει η εργατική νομοθεσία και προβλέπει το αυτόφωρο σε περίπτωση μη καταβολής των δεδουλευμένων. Εδώ, λοιπόν, θα πρέπει η Κυβέρνηση, να μας πει, αν πράγματι θέλει ή όχι, να διορθώσει αυτή την απόφαση του Αρείου Πάγου μέσα από μια νομοθετική ρύθμιση, που εδώ θ’ αποδεχτεί και θα προχωρήσει.

Ο Άρειος Πάγος έβγαλε μια απόφαση στηριζόμενος σε νομοθετικές ρυθμίσεις, που εδώ η Βουλή αποφάσισε. Εδώ η Βουλή, λοιπόν, μπορεί να διορθώσει και να έχει ένα άλλο πλαίσιο, το οποίο δε θα έχει παρερμηνείες ή δε θα λέει ότι «η μη καταβολή των δεδουλευμένων δεν είναι αυτόφωρο» και ότι «μπορεί ο εργοδότης, να μη πληρώνει και να μην καταβάλει αποζημιώσεις κι αυτό να μη θεωρείται βλαπτική μεταβολή για τους εργαζόμενους».

Επειδή, λοιπόν, το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, αφορά στους εργαζόμενους πολλών κλάδων όλου του τμήματος της οικονομίας, η Κυβέρνηση εδώ έχει πολύ μεγάλη ευθύνη και εδώ θα πρέπει, να πάρει θέση πάνω στην τροπολογία, που έχουμε καταθέσει».

Διαβάστε περισσότερα

Οι αχάριστοι άνθρωποι

“Πιστεύω πως όταν είσαι με κάποιον κοντά, δηλαδή κάνετε παρέα, βγαίνετε, κάνετε πλάκα, μιλάτε στο τηλέφωνο, μοιράζεστε νέα της ημέρας και ανησυχίες της ζωής, ο άλλος…ενδιαφέρεται για σένα και σου προσφέρει όπως του προσφέρεις κι εσύ. Το πίστευα τουλάχιστον γιατί μετά την περίπτωση του Α., κατάλαβα τι σημαίνει αχαριστία.

Τι σημαίνει να βολεύει τον εαυτό του ο άλλος και να μην ενδιαφέρεται για το αν θα πληγώσει τον άλλον – και φυσικά να μην δίνει δεκάρα για το αν θα ευχαριστηθεί ο άλλος. Έψαξα να βρω, να καταλάβω τι πάει στραβά, πως γίνεται να υπάρχει αδιαφορία για τον άλλον, πως μπορεί να μην σε νοιάζει.”

Και κάνοντας μίας αναζήτηση κατέληξα σε λέξεις όπως η συναισθηματική νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση. Αυτές οι "ψυχολογικές" εκφράσεις, θα μπορούσαν να δώσουν μία κατεύθυνση πως την ερώτηση «Γιατί να είναι αχάριστοι μερικοί άνθρωποι;»

Αρχικά, συναισθηματική νοημοσύνη, κατά τα πιο αποδεκτά μοντέλα, είναι η ικανότητα αντίληψης, κατανόησης και χειρισµού των συναισθηµάτων για την διευκόλυνση της σκέψης, οι οποίες θα καθοδηγούν την αποτελεσµατική συµπεριφορά μέσω του συνδυασμού συναισθηµατικών και κοινωνικών δεξιοτήτων καθώς και των ικανοτήτων που επηρεάζουν την «έξυπνη» συµπεριφορά. Με πιο απλούς όρους, το άτομο είναι σε θέση να αναγνωρίζει, να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.

Σαν προέκταση αυτού, έρχεται και η ενσυναίσθηση (να νιώθω και πέρα από τον εαυτό μου όπως εξηγείται ετυμολογικά). Η ικανότητα που μας βοηθά να κατανοούμε το συναίσθημα του άλλου και συνεπώς, να μπορούμε να καταλάβουμε τι τον έκανε να νιώθει έτσι, ποια τα κίνητρά του, και γιατί έχει την συμπεριφορά που έχει.

Παρά τα θεωρητικά, ο συνδυασμός των παραπάνω πληροφοριών θα μπορούσε να μας δώσει μία γενική εικόνα για τα άτομα που δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη και, κατά συνέπεια, δεν φαίνεται να δείχνουν ενσυναίσθηση.

Ποιοι το κάνουν;

Θα χρησιμοποιήσουμε το DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών) για να μας εξυπηρετήσει σε μία πιο πρακτική κατηγοριοποίηση εκείνων που τους είναι πιο εύκολο να φανούν ως αχάριστοι.

Αναζητώντας της προσωπικότητες που έχουν χαμηλότερα επίπεδα σε συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση, θα καταλήξουμε πως τα άτομα που δεν έχουν ιδιαίτερες ενοχές, δεν ενδιαφέρονται και τόσο για να μην πληγώσουν τους άλλους και έχουν ως βασικό τους σκοπό να προστατεύουν και να κρύβουν τις δικές τους ευάλωτες πτυχές είναι εκείνα που μπορούμε να φωτογραφίσουμε ως αχάριστα.

Πιο συγκεκριμένα, η αντικοινωνική προσωπικότητα και η ναρκισσιστική προσωπικότητα είναι εκείνες που συχνά μπορεί να κάνουν κάποιον να φερθεί με τον τρόπο αυτό.

Ένα αντικοινωνικό άτομο, με σκοπό να εκμεταλλευτεί τους άλλους και με την μέθοδο της περιφρόνησης αλλά και της παραβίασης όσων δεν του είναι αρεστά, εύκολα λέγεται και αχάριστο. Με όπλο του την αχαριστία, την απουσία τύψεων και την αποφυγή στενών σχέσεων με τους άλλους, δεν θα νιώθει ευάλωτος απέναντι στον μεγάλο του φόβο να τον απορρίψουν ή να λάβει κάποια κακή κριτική που θα τον πληγώσει.

Η ναρκισσιστική τάση εκείνου που θα θέλει να τον θαυμάζουμε σε κάθε ευκαιρία και να κάθεται απλά στον θρόνο του, αδυνατώντας να κατανοήσει και πόσο μάλλον να συναισθανθεί τα συναισθήματα των άλλων, σίγουρα μπορεί να ερμηνευτεί ως αχαριστία. Θα τα παρουσιάζει όλα ιδιαίτερα, μοναδικά, ξεχωριστά και γοητευτικά, για να επωφεληθεί, και θα υποτιμήσει οτιδήποτε έξω από τον ίδιο για να προστατέψει την εύθραυστη εικόνα που έχουν για τον εαυτό του.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο φερόμενος ως αχάριστος, όντως θα φανεί πως ήθελε να κάνει την δουλειά του, αδιαφορώντας για το αν εσύ ήθελες κάτι παραπάνω, χωρίς δείγμα τύψεων και ενοχών. Μάλιστα, αν σκεφτείς να το συζητήσεις μαζί του, ενδεχομένως να σου εξηγήσει πως αυτά που λες είναι υπερβολές και να σε αφήσει ακόμη πιο θυμωμένο/απογοητευμένο.

Είναι ο μηχανισμός αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν σχεδόν αυτοματοποιημένα αυτά τα άτομα, όχι όμως με τον κακό σκοπό που φαίνεται. Πρόκειται για τις ιδιαίτερα τραυματισμένες βάσεις της κάθε προσωπικότητας, που για να επιβιώσει το άτομο χρειάστηκε να βρει πως να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο απόρριψης και κακής κριτικής, που εύκολα μπορούν να καταστρέψουν την εικόνα που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Τι να κανεις;

Επειδή όλοι φέρουμε τα προσωπικά μας τραύματα, ευθύνη μας είναι να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την έκθεση στον κίνδυνο θέτοντας τα όριά μας.
Στους άλλους, δίνουμε τόσο χώρο και χρόνο όσο μπορούμε να μοιραστούμε και να αντέξουμε, προτού να αρχίσουμε να νιώθουμε πίεση, να πληγωνόμαστε, να θυμώνουμε και να στεναχωριόμαστε.Η κάθε κίνηση προς τους άλλους, έχει το ρίσκο της απόρριψης και για αυτό θα μας προστάτευε αν υπολογίζαμε από πριν τι χρειαζόμαστε ως ανταπόδοση, αν είναι ρεαλιστική και αν υπάρχει διάθεση και από τους άλλους να μας την προσφέρουν.

Αγγελική Τζάνου
BSc Ψυχολογία - MSc Ψυχολογία Υγείας, Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία - Sex Therapy

Πηγή: uraniaonearth.gr

Διαβάστε περισσότερα