Eξώδικου του Παναγιώτη Ζωγράφου της ΕΑΣ Μεσολογγίου σε Καραμίχα

Εξώδικη διαμαρτυρία προς τον Τζανέτο Καραμίχα, με αφορμή «κατάπτυστο και συκοφαντικό», όπως το χαρακτηρίζει, δημοσίευμα στον ιστότοπο της ΠΑΣΕΓΕΣ απέστειλε ο πρόεδρος της ΕΑΣ Μεσολογγίου, Παναγιώτης Ζωγράφος.
Ο Παναγιώτης Ζωγράφος καλεί τον κ. Καραμίχα να σταματήσει να αναμειγνύει την οικογένειά του στις «παραληρηματικές», όπως σημειώνει, επιστολές του και να προβεί σε άμεση αποκατάσταση της αλήθειας και της προσωπικότητάς του. τε σε άμεση αποκατάσταση της α
«Σε διαφορετική περίπτωση σας γνωρίζω ότι θέλω ενεργήσει καθ’ υμών τα νόμιμα προκειμένου να προστατέψω την τιμή και την υπόληψη εμού και της οικογένειας μου», καταλήγει.
Αναλυτικό το εξώδικο αναφέρει τα εξής:
«ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΕΞΩΔΙΚΗ
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΔΗΛΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Παναγιώτη Ζωγράφου του Θεοδώρου , κατοίκου Μεσολογγίου
ΠΡΟΣ
Τον Τζανέτο Καραμίχα Πρόεδρο της ΠΑΣΕΓΕΣ, κάτοικο Αθηνών οδός Αρκαδίας 26 & Μεσογείων 11526 ΑΘΗΝΑ τηλ.:210-7499400
Αρνούμαι μετ’ αγανακτήσεως το περιεχόμενο του κατάπτυστου και συκοφαντικού εγγράφου που αναρτήσατε στο site της ΠΑΣΕΓΕΣ 21-2-2017, με μοναδικό σκοπό να πλήξετε την τιμή και την υπόληψή μου, αφού τόσον τα αναγραφόμενα όσον και τα δηλητηριώδη υπονοούμενα, είναι εύγλωττα και προδίδουν την πρόθεση κατασυκοφάντησής μου, χρησιμοποιώντας μάλιστα και άτομα της οικογένειας μου.
Επικαλείσθε την αποκατάσταση της αλήθειας. Σε ποια αλήθεια όμως αναφέρεσθε. Σ’ αυτή που τόσο βάναυσα και απροκάλυπτα διαστρεβλώνετε και κακοποιείτε, με σκοπό να με πλήξετε ως άνθρωπο και ως πολίτη. Ή μήπως αναφέρεσθε σ’ αυτήν που σκοπίμως αποκρύπτετε. Γιατί δεν αναφέρετε την επωνυμία της εταιρίας την οποία προσδιορίζετε ως «εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων που αντιμάχεται με κάθε τρόπο την ΠΑΣΕΓΕΣ» και επιπλέον λησμονείτε να αναφέρεται ότι για περισσότερα από 10 χρόνια, η ιδιωτικών συμφερόντων εταιρία συνεργαζόταν με την ΠΑΣΕΓΕΣ, ή μήπως τότε δεν ήταν ιδιωτικών συμφερόντων.
Μετατρέψετε την πρακτική του γιού μου, ο οποίος εδώ και πέντε περίπου μήνες υπηρετεί την Πατρίδα, σε διορισμό μόνο και μόνο για να με συκοφαντήσετε δημιουργώντας την εντύπωση στους επισκέπτες του site ότι η συμπεριφορά μου καθορίζεται από κρυφά συμφεροντολογικά κίνητρα, τα οποία, εσείς, αναλάβατε την ευθύνη να αποκαλύψετε και να προειδοποιήσετε τους αγρότες με το εν είδη διαγγέλματος συκοφαντικό κείμενο.
Διαμαρτύρομαι εντόνως για την ανωτέρω συκοφαντική συμπεριφορά σας όπως αυτή εκδηλώθηκε με την ανηρτημένη επιστολή και σας καλώ πρώτον να σταματήσετε να αναμειγνύετε την οικογένεια μου στις παραληρηματικές σας επιστολές και δεύτερον να προβείτε σε άμεση αποκατάσταση της αλήθειας και της προσωπικότητάς μου, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο την πλήξατε. Σε διαφορετική περίπτωση σας γνωρίζω ότι θέλω ενεργήσει καθ’ υμών τα νόμιμα προκειμένου να προστατέψω την τιμή και την υπόληψη εμού και της οικογένειας μου».

 http://www.ypaithros.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ για το ΟΣΔΕ 2017 και τους δασικούς χάρτες.

ypaithros.gr

Η GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ με μεγάλη ικανοποίηση διαπιστώνει ότι οι σημερινές ανακοινώσεις του Υπουργού ΑΑΤ για το ΟΣΔΕ της επόμενης χρονιάς υιοθετούν σε μεγάλο βαθμό τις σχετικές προτάσεις που είχε καταθέσει στον ΟΠΕΚΕΠΕ στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της ως Φορέας Συντονισμού του εν λόγω έργου.
Συγκεκριμένα, χαιρετίζονται με ιδιαίτερη ικανοποίηση οι αποφάσεις για:

• Την αναγραφή στην αίτηση του κόστους υποβολής της για να παταχθούν οριστικά φαινόμενα ανομίας, παραπλάνησης παραγωγών και μη απόδοσής στο κράτος του αναλογούντος ΦΠΑ της παρεχόμενης υπηρεσίας.
• Την συγκρότηση επιτροπής ουσιαστικής αξιολόγησης της επίδοσης των εμπλεκομένων φορέων στην έγκαιρη και έγκυρη υποβολή της δήλωσης ΟΣΔΕ προκειμένου οι παραγωγοί να μπορούν να επιλέξουν με ασφάλεια τον φορέα υποβοήθησής τους που θα τους εγγυάται την καλύτερη ποιότητα υπηρεσίας.
• Την απλοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της διαδικασίας της διαδικτυακής υποβολής της δήλωσης ΟΣΔΕ καθώς ακόμη και εκείνων των δηλώσεων που δεν έχουν μεταβολές προκειμένου οι φορείς υποβοήθησης να επικεντρωθούν στις υπόλοιπες ποιο χρονοβόρες και απαιτητικές δηλώσεις.

Από την άλλη πλευρά, δεν υιοθετήθηκε μία ολοκληρωμένη και πλήρως τεκμηριωμένη τεχνικά πρόταση της GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ, η οποία προέβλεπε την πλήρη ενεργοποίηση της ιεραρχικής δομής των φορέων και εξασφάλιζε άμεση, ομαλή και πλήρως ελεγχόμενη διαδικασία αποσφαλμάτωσης. Η εξίσωση των φορέων δεν προσφέρει καμία επιχειρησιακή αναβάθμιση, το αντίθετο μάλιστα, και δυστυχώς γίνεται προς ικανοποίηση κυρίως συνδικαλιστικών αιτημάτων (παλαιών και νέων σωματείων και ιδιωτών μελετητών). Με αυτή την απόφαση επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο η εργασία του Φορέα Συντονισμού μιας και καταργείται η ιεραρχική δομή που η διεθνής βιβλιογραφία (πρακτική) προκρίνει για την διαχείριση και λειτουργία πολύπλοκων συστημάτων όπως αυτό του ΟΣΔΕ. Επιπρόσθετα, αυτή η απόφαση δεν μειώνει τα κόστη υλοποίησης του έργου.
Η GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ και τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Αγροτών (ΚΕΑ) δεσμεύονται ότι θα υπηρετήσουν με υπευθυνότητα την νέα δομή και τις αποφάσεις του Υπουργού μένοντας αταλάντευτα στο πλευρό του παραγωγού και του δικαιούχου των επιδοτήσεων. Στο ίδιο πλαίσιο, θα σταθούν αρωγοί σε όλες τις προσπάθειες της πολιτείας για η μείωση του κόστους συλλογής των αιτήσεων χωρίς πρόστιμα, αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά για τους γεωργούς και χωρίς δημοσιονομικές διορθώσεις για τη χώρα. Το δίκτυο των ΚΕΑ της εταιρείας συνεχώς αναβαθμίζεται και νέοι συνεταιρισμοί προστίθενται προκειμένου να υπηρετήσουν τους κοινούς στόχους.

Η εισαγωγική τοποθέτηση του Βαγγέλη Αποστόλου

 Ανακοινώνουμε σήμερα την έναρξη της περιόδου υποβολής των εφετινών δηλώσεων ΟΣΔΕ, από τις 15/3/2017  μέχρι τις 15/5/2017 και από εκεί και μετά μέχρι 9/6/2017 με ποινή 1% την ημέρα.
Προχωρούμε παρουσιάζοντας και την πρότασή μας για την αναβάθμιση του συστήματος υποβοήθησης της συλλογής των αιτήσεων ΟΣΔΕ 2017.
Πάγιος στόχος του Υπουργείου είναι η βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, η απλοποίηση των διαδικασιών και η μείωση του κόστους συλλογής των αιτήσεων χωρίς πρόστιμα, αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά για τους γεωργούς και χωρίς δημοσιονομικές διορθώσεις για τη χώρα.
Με δεδομένες τις ασφυκτικές κανονιστικές προθεσμίες, αλλά και τις διαδικασίες κύρωσης των δασικών χαρτών, προγραμματίσαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε την  έναρξη των εργασιών.
Παρέχουμε έτσι τη σχετική άνεση χρόνου για την ομαλή συλλογή των αιτήσεων, τη δυνατότητα για  καλύτερο προγραμματισμό σε όλους τους εμπλεκόμενους (Παραγωγούς, Φορείς, ΟΠΕΚΕΠΕ), αλλά και ποιοτικότερες υπηρεσίες από πλευράς των πιστοποιημένων Φορέων.
Ειδικότερα:

1. Τη φετινή περίοδο η ΔΩΡΕΑΝ εφαρμογή της ON LINE υποβολής από τους ίδιους τους δικαιούχους εκσυγχρονίζεται και απλοποιείται περαιτέρω, επεκτείνεται δε η χρήση της σε όλες τις κατηγορίες των δικαιούχων συμπεριλαμβανομένων και των κτηνοτρόφων,

2. Οι αιτήσεις των παραγωγών που δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως μεταβολή σε σχέση με το προηγούμενο έτος θα υποβάλλονται ΔΩΡΕΑΝ, με διαδικασία που θα ορίσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ.

3. Απλοποιούνται και εκσυγχρονίζονται οι διαδικασίες αποσφαλμάτωσης των αιτήσεων με μια σειρά μέτρων, εκ των οποίων το κυριότερο είναι η κατάργηση των φορέων Β’ βαθμού. Όλοι πλέον οι φορείς έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και μετονομάζονται σε «Κέντρα Υποδοχής Δηλώσεων» .

4. Συστήνεται και λειτουργεί εντός του ΟΠΕΚΕΠΕ Επιτροπή, η οποία θα έχει την ευθύνη της εποπτείας και του ελέγχου των Φορέων καθώς και της  αξιολόγησης  του έργου τους. Το έργο της Επιτροπής θα υποστηρίζεται από ειδικές εφαρμογές μέσω του πληροφοριακού συστήματος εντός του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Η Επιτροπή επιτηρεί το έργο ολόκληρου του Δικτύου των Φορέων και φροντίζει για την τήρηση των υποχρεώσεων των Φορέων υποδοχής και του Φορέα συντονισμού, οι οποίες απορρέουν από τις σχετικές Προσκλήσεις διαγωνισμού και τις μετέπειτα συμβάσεις (ΣΔΕΠΥΑΠ) που έχουν υπογράψει με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Επίσης η Επιτροπή φροντίζει για την εφαρμογή  των απαιτήσεων του ISO 27001:2013 για την Διαχείριση Ασφάλειας  Πληροφοριών, που πρόσφατα απέκτησε ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
5. Στο πλαίσιο της διαφάνειας και της καλής διαχείρισης, το κόστος για την υποβολή της κάθε  Αίτησης θα αναγράφεται στην Αίτηση, (ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής του παραγωγού).
Η βασική μας στόχευση για την επιστροφή του ΟΣΔΕ στο σπίτι του παραμένει και υλοποιείται σταδιακά.
Και οι τωρινές αλλαγές κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ήδη στα δύο χρόνια διακυβέρνησής μας δεν βάλαμε μόνο τάξη στις πληρωμές των ενισχύσεων αλλά και μειώσαμε το κόστος υποβολής των δηλώσεων για τους  αγρότες από 70 εκατ. ευρώ συνολικά που ήταν το 2014 στα 35 εκατ. το 2016.
Οι παρεμβάσεις που προανέφερα για το 2017 θα μειώσουν κι άλλο το κόστος για τον Έλληνα αγρότη και θα  αναβαθμίσουν κι άλλο τη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβοήθησης των αγροτών.

Όσον αφορά τους δασικούς χάρτες:

Η διαδικασία για την εκπόνηση και κύρωση των δασικών χαρτών είναι μια αναγκαιότητα, είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Είμαι δε και προσωπικά από εκείνους που ιστορικά έχουν δώσει αγώνες για να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον της χώρας και να  μπουν τα πράγματα που αφορούν τα δασικά οικοσυστήματα  σε μια κανονικότητα. Δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω ότι έχω δεχθεί αγωγές αρκετών εκατ. ευρώ για τα θέματα αυτά.
Ασφαλώς και γνωρίζουμε  τις επιπτώσεις που έχει η ανάρτηση των δασικών χαρτών στον αγροτικό χώρο, αφού αν χαρακτηρίσουν  τις επιλέξιμες εκτάσεις ως δασικές θα υπάρξει πρόβλημα τόσο με τη καταβολή των ενισχύσεων, όσο και τη κυριότητα των εκτάσεων. Γι αυτό εξάλλου σύμφωνα με το ν.4389/2016 κοινοποιούνται τόσο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο και στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Δημόσιας Περιουσίας.
Δεν είναι ένα θέμα που χειρίζεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά είναι δεδομένη η απόφαση των αρμόδιων υπουργών – και της κυβέρνησης συνολικά – να επιλύσουν τα προβλήματα που προκύπτουν στο Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου (ΟΣΔΕ) από την ανάρτηση των δασικών χαρτών .
Οι επιπτώσεις που τυχόν  προκύψουν από τη κύρωση των δασικών χαρτών θα καταχωρηθούν μέχρι την ολοκλήρωση των πληρωμών των ενισχύσεων.
Θέλω κλείνοντας να εκφράσω τη διαφωνία μου με τις απόψεις που  προτείνουν λύσεις τύπου οικιστικών πυκνώσεων και ιωδών πολυγώνων, αλλά και οριζόντιων αποχαρακτηρισμών. Αν εφαρμοστούν τέτοιες λύσεις, τότε όχι μόνο κάθε χωράφι θα είναι και μια πύκνωση, οπότε θα υπάρχουν ολόκληρες περιοχές που δεν θα έχει μείνει δασικός χάρτης, αλλά  και κάθε αποχαρακτηρισμός ενδέχεται να μεταβληθεί σε εργαλείο επιβράβευσης των καταπατητών γιατί δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός των εκχερσωμένων αγρών σε επιλέξιμες αγροτικές εκτάσεις και σε καταπατήσεις οικιστικού χαρακτήρα. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί ο αγροτικός χώρος ως πρόσχημα για να αποχαρακτηριστούν εκτάσεις που είναι πραγματικά δασικές

Διαβάστε περισσότερα

«Η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις από όλες τις άλλες μαζί»

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι η σημερινή κυβέρνηση έκανε περισσότερες μεταρρυθμίσεις από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί». Αυτό δήλωσε ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Γενς Σπαν, σε συνέντευξη του στο δημόσιο γερμανικό ραδιόφωνο, Deutschlandfunk (DLF).
Η αναγνώριση των «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης Τσίπρα, από τον στενότερο συνεργάτη του Β. Σόιμπλε και επίσης χριστιανοδημοκράτη πολιτικό, φανερώνει ότι πίσω από το στημένο «θεατράκι» του «κακού» γερμανού υπουργού Οικονομικών και της «αριστερής» κυβέρνησης που δήθεν αντιδρά, αντιστέκεται και εκβιάζεται, κρύβεται η αταλάντευτη εφαρμογή της βαρβαρότητας, σε βάρος του ελληνικού λαού.
Η διάλυση του ασφαλιστικού, το «μαχαίρι» στις συντάξεις, η αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, ενεργειακές υποδομές), είναι μόνο μερικές από τις επιτυχημένες «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Τα συχαρίκια από το Γερμανό αξιωματούχου, δόθηκαν μάλιστα λίγα 24ωρα, πριν ξεκινήσουν οι επίσημες «διαπραγμάτευσεις» των υπουργών της κυβέρνησης με το τεχνικό κλιμάκιο των «θεσμών»… «Διαπραγματεύσεις», οι οποίες ξεκινούν σήμερα και η προπαγάνδα του Μαξίμου, έχει ντύσει με …«κόκκινες γραμμές», το σλόγκαν ούτε ένα «ευρώ περισσότερο λιτότητα» και τη δέσμευση ότι η λήψη νέων μέτρων θα πλαισιωθεί από «αντίμετρα», όπως η «ελάφρυνση» του χρέους.
«Είναι πολύ πιθανόν να υπάρξει συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η οποία να μην απαιτεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους», δήλωσε ταυτόχρονα με τα εγκωμιαστικά σχόλια ο χριστιανοδημοκράτης υφυπουργός Οικονομικών και με έμφαση συμπλήρωσε: «Σε τελευταία ανάλυση το θέμα δεν είναι αυτή τη στιγμή το χρέος, αλλά το πως θα επιτευχθεί ανάπτυξη. (…) Η συζήτηση γύρω από ένα ενδεχόμενο κούρεμα τους ελληνικού χρέους θα εκλαμβάνονταν ως αδικία από χώρες όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία».
Και τέτοιες «αδικίες» δεν τις σηκώνει η ΕΕ. Είναι δεδομένο, ότι η συμφωνία και η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, είναι βέβαιο ότι θα περιλαμβάνει τη δέσμευση των κυβερνώντων για την ψήφιση και εφαρμογή πλήθος μέτρων και «μεταρρυθμίσεων». Περικοπές σε συντάξεις και μισθούς. Μείωση του αφορολόγητου. Ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Όσο για τα περιβόητα …αντίμετρα αυτά θα περιοριστούν πιθανά στη μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων – έτσι εξάλλου έρχεται η καπιταλιστική ανάπτυξη μάζι με το «τσεκούρι» σε εργασιακά δικαιώματα – και σε κανέναν «καθρεφτάκι» για το πόπολο.
Η μονόπλευρη εξοντωτική λιτότητα θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς με στόχο την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων για την αποπληρωμή του δημόσιο χρέους που όπως συμφώνησαν Μέρκελ και Λαγκάρντ, δεν χρειάζεται «κούρεμα». Αυτό που προέχει είναι η επιβολή πρόσθετων μέτρων που αθ σπρώξει το λαό βαθύτερα στη φτώχεια. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε η Eurostat, στη δημοσιότητα, είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα-μέλος της Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%)!
Η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα, όπως υπογράμμισε και ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών, επιτελεί με συνέπεια και αποτελεσματικότητα το έργο της. Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός, ομολόγησε, αυτό που πριν από περίπου δυο δεκαετίες ο μεγιστάνας Ανιέλι, σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της χώρας του, της Ιταλίας, το είχε συμπυκνώσει σε μια μόνο φράση: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Άντε λοιπόν καλές ….«διαπραγματεύσεις»!

Διαβάστε περισσότερα

Ματθαίος Γιωσαφάτ: "Είμαστε στερημένοι. Ο καθένας κοιτάει ό,τι αρπάξει..."

Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μας. Ο καθοριστικός ρόλος της μάνας. Τα «κλειδιά» του καλού γάμου. Ο θρίαμβος της απιστίας, η διπλή ζωή. Η πολιτική και η λογοτεχνία στο... ντιβάνι. Οι φαντασιώσεις. Η... Μόνικα Μπελούτσι. Ο Καζαντζάκης, ο Καβάφης...

Ματθαίος Γιωσαφάτ, εβραϊκής καταγωγής από την Κατερίνη, 74 χρόνων, διαπρεπής ψυχοθεραπευτής, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Η ζωή του όλη πολύχρονες σπουδές και συνεχής εργασία σε Αγγλία και Ελλάδα, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, εκπαιδευτής ψυχαναλυτών, δημιουργός της Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, δίνει διαλέξεις, γράφει άρθρα και βιβλία.

- Το χάδι, η φροντίδα που παρέχει η μητέρα στον πρώτο χρόνο του παιδιού πόσο σημαντικό είναι για το μελλοντικό χαρακτήρα του;

«Γνωρίζουμε κι επιστημονικά πλέον από την παρατήρηση βρεφών τη σημασία που έχει η αγάπη, το νοιάξιμο της μητέρας για το παιδί, η αγκαλιά της, τα χάδια, η ομιλία της. Πολλές μητέρες νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνει το μωρό και δεν του μιλάνε καν. Το παιδί ακούει, καταλαβαίνει μ' έναν δικό του τρόπο ακόμη και μέσα στην κοιλιά. Η φωνή της μητέρας είναι η μουσική του. Πρέπει να του τραγουδάει, να του μιλάει ήρεμα, να νιώθει τη μυρωδιά της. Οι σημερινές μητέρες είναι πιο καλές, πιο μορφωμένες, αλλά δουλεύουν, λείπουν. Αυτό είναι το κακό!».

- Η αγκαλιά, το χάδι είναι το ίδιο αναγκαία στους ενηλίκους;

«Οι γυναίκες είναι πιο τρυφερές. Στο γάμο όμως υπάρχει συχνά ένα πρόβλημα, η έλλειψη σεξουαλικής ανταποδοτικότητας από τη γυναίκα. Οι περισσότεροι άντρες που έρχονται εδώ γι' αυτό διαμαρτύρονται. "Δεν μου κάθεται", λένε. Κάτω όμως απ' αυτό κρύβεται η ανάγκη του άντρα για χάδια. Μια στέρηση που την καλύπτει με τη σεξουαλική επαφή».

- Η γυναίκα, δηλαδή, θέλει λιγότερα χάδια;

«Η γυναίκα τακτοποιείται με τη μάνα της. Ο άντρας, σε όποια ηλικία κι αν είναι, παραμένει παιδί. Γι' αυτό έχει ανάγκη μεγαλύτερη από χάδια. Η γυναίκα έχει ανάγκη από υποστήριξη, από λόγια. Βεβαίως θέλει κι αυτή χάδια. Ο άντρας όμως είναι πιο ευάλωτος στην έλλειψη χαδιών. Δεν το δείχνει από αντριλίκι. Το λένε όμως οι ποιητές, οι τραγουδιστές. "Να με προσέχεις" τραγουδάει ο Σαββόπουλος, "Να μ' αγαπάς" έλεγε ο Σιδηρόπουλος».

- Θα μπορούσαν να λειτουργούν φροντιστήρια για υποψήφιους γονείς;

«Ασφαλώς. Υπάρχουν κάποιες σχολές γονέων. Εδώ κι αρκετά χρόνια στις διαλέξεις μου προτείνω να γίνονται μαθήματα ζωής από τον παιδικό σταθμό έως το Λύκειο. Μαθήματα από ειδικούς μια-δυο φορές την εβδομάδα. Για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα αισθήματα, πώς αγαπάμε, πώς μαλώνουμε, πώς παντρευόμαστε, πώς συναναστρεφόμαστε με τους άλλους. Αντί γι' αυτά, μαθαίνουμε στα σχολεία τι προϊόντα έχει η Γουινέα, αλγεβρικές εξισώσεις, που δεν βοηθούν σε τίποτα. Βγαίνεις στη ζωή και δεν ξέρεις πώς να πλησιάσεις μια κοπέλα στην εφηβεία. Δεν ξέρεις πώς να κάνεις πολιτική στη χώρα. Τι μπορούμε να κάνουμε οι Ελληνες για να είναι καλύτερη η χώρα για όλους μας».

- Τι φταίει;

«Ο άκρατος εγωισμός μας. Είμαστε στερημένοι. Ο καθένας κοιτάει ό,τι αρπάξει. Λέμε ότι φταίνε οι πολιτικοί. Ποιος τους βγάζει; Εγώ κι εσύ. Τους ψηφίζαμε γιατί υπόσχονταν να διορίσουν τον γιο ή την κόρη, να κάνουν μια φοροαπαλλαγή κι ας γνωρίζαμε ότι είναι απατεώνες. Η μόνη ελπίδα για την Ελλάδα είναι να βρεθεί ένας χωρίς συμφέροντα και να πει "αυτά θα κάνουμε" κι ο κόσμος θα τον ακολουθήσει».

- Η πολιτική έχει σχέση με την παιδική ηλικία;

«Από το δεύτερο χρόνο μπορούμε να δούμε ψυχαναλυτικά και την πολιτική κατάσταση μιας χώρας. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες, έχοντας πολύ αυστηρό δεύτερο χρόνο, πειθαρχώντας στη λειτουργία των σφιγκτήρων, στην πρωκτική φάση της κοινωνικοποίησης, γίνονται πολύ καθαροί, εργατικοί, αποδοτικοί κι έτσι πάντα κερδίζουν οικονομικά. Από την άλλη μεριά, καταπιέζουν το θυμό που νιώθουν τότε με τους γονείς δημιουργώντας μια έντονη σκληρότητα. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες είναι από τους πιο σαδιστικούς λαούς. Μόνο που το βγάζουν προς τα έξω, σε άλλους λαούς».

- Χαραμάδα φωτός υπάρχει στο δικό μας «σκοτάδι»;

«Με τη βοήθεια των ξένων, που ήρθαν ως καλύτεροι και ως αυστηροί γονείς να μας στριμώξουν, θ' αναγκαστούμε να κάνουμε μερικά πράγματα που δεν τα κάναμε ποτέ. Οι αντιδράσεις τού τύπου κλείνω τους δρόμους, τα λιμάνια, οι απεργίες χωρίς αντίκρισμα, η ανομία δείχνουν τη νεοελληνική παθολογία. Κάτι που έχει να κάνει με καταπιεσμένα παιδιά, στερημένα, ατίθασα, ανώριμα. Οπως συχνά οι συνδικαλιστές που θέλουν να τα πάρουν από τη μαμά-κοινωνία. Δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Οι Ελληνες μπερδεύουν την ελευθερία με την ασυδοσία».

- Τρεις προσωπικότητες που θα θέλατε να ψυχαναλύσετε στο ντιβάνι σας;

«Τον Διονύσιο Σολωμό. Είχε φοβερά προβλήματα. Νόθος, άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση. Τον Καβάφη, τον οποίο αγαπώ ως ποιητή παρ' όλο που ήταν ταλαίπωρος. Ολη η ποίησή του άρχισε όταν σταμάτησε να έχει ερωτικές σχέσεις. Το κάθαρμα τον Χίτλερ. Εκείνοι που μπορούν και σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους είναι περίπτωση που πρέπει να μελετηθεί. Δικτάτορες που δεν διστάζουν να καθαρίζουν εκατομμύρια, όπως ο Στάλιν ή ο παρανοϊκός Καντάφι. Να μπορέσουμε να καταλάβουμε για να προφυλαχθεί ο κόσμος».

- Συγγραφείς τους οποίους θαυμάζετε;

«Φρόιντ, σπουδαίο μυαλό, εξαιρετική πένα. Ελιοτ, αν και αντισημίτης, με συγκινούν τα ποιήματά του. Τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι. Τον Καβάφη, τον Ουράνη, τον Πορφύρα. Τον Καζαντζάκη της νιότης μου. Δεκαπεντάχρονος, είχα γράψει ένα άρθρο σε τοπική εφημερίδα την εποχή που τον κυνηγούσαν όλοι. Κάποιος του το 'στειλε στην Αντίμπ της Γαλλίας. Μου έγραψε σε γράμμα του: "Χαίρομαι που η φωνή μου φτάνει στους νέους, μπράβο παιδί μου". Είχαμε μια μικρή αλληλογραφία για ένα διάστημα. Με επηρέασε πολύ τότε. Παλιότερα διάβαζα, σπανίως τώρα. Προτιμώ να δουλεύω. Ολα αυτά τα ζω εδώ με τις ομάδες μου, τους ασθενείς μου. Ο,τι έχει ένα μυθιστόρημα το έχουμε εδώ. Εμπλέκονται ζωές, αισθήματα, φόβος, επιθετικότητα, μοναξιά. Ολα αυτά είναι πιο ζωντανά από το να τα διαβάζεις».

«Το 30% των ανδρών έχουν μόνιμη δεύτερη σχέση»

- Υπάρχουν κάποια «κλειδιά» για έναν καλό γάμο;

«Η καλή παιδική ζωή. Αμα έχετε μια καλή μαμά, έχετε μάθει ν' αγαπάτε τις γυναίκες, να συμβιβάζεστε σε πολλά πράγματα, να μην έχετε επιθετικότητα, φόβο, έλλειψη αγάπης. Με τον έρωτα στην αρχή τα πνίγουμε λίγο. Μετά, μόλις παντρευτούμε, αρχίζουν τα... όργανα. Το 75% των γάμων είναι δυστυχισμένες σχέσεις. Ενα 15% έτσι κι έτσι, κι ένα 10% πολύ καλές. Οι περισσότεροι έχουν προβλήματα. Εξω χωρίζουν πάνω από το 50%. Εδώ πλησιάζουμε το 38%».

- Η ομολογία της απιστίας στη συζυγική σχέση έχετε πει ότι βλάπτει. Γιατί;

«Το σωστό θα ήταν να μην απατάει κάποιος τη γυναίκα του ή εκείνη τον άντρα της. Αλλά αυτό φτάνει στο 90%, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές. Ενα 90% των αντρών απατούν μία ή περισσότερες φορές τη γυναίκα τους. Στην Ελλάδα έχει φτάσει στις γυναίκες γύρω στο 60-70%. Εξαιρούνται βεβαίως... η γυναίκα μας, η μάνα μας».

- Η ειλικρίνεια δεν βοηθάει;

«Πρέπει να είναι πολύ ώριμο το ζευγάρι για να μπορεί να τα αντέξει αυτά, ιδιαίτερα ο άντρας. Οι γυναίκες συγχωρούν. Αν πάτε με μια άλλη γυναίκα για σεξουαλικούς λόγους, αυτό το καταπίνουν σχεδόν όλες. Θυμώνουν, φωνάζουν, λένε "δεν βαριέσαι, έτσι είναι οι άντρες, γαϊδούρια". Δεν σε συγχωρούν όμως αν ομολογήσεις ότι αγάπησες την άλλη. Δεν το συγχωρεί αυτό η γυναίκα γιατί απειλείται η δική της αγάπη, η οικογένεια.

»Οι άντρες έχουν πρόβλημα με το πουλί τους. Πόσο καλά πηδάνε, τα σχετικά παραμύθια που λένε στις παρέες έφηβοι και μεγάλοι. Θα πληγωθούν αν η γυναίκα τους πήγε με άλλον άντρα για σεξ διότι βρήκε ενδεχόμενα πιο καλό τον εραστή. Δεν θα της το συγχωρήσουν εύκολα. Γι' αυτό είναι καλύτερα αν έγινε κάτι να μην το πεις. Επιφέρει προβλήματα, σπάει η σχέση».

- Η σκέψη, η φαντασίωση, είναι απιστία;

«Ετσι απιστούν όλοι. Ακόμη και η γυναίκα μου έχει κόλλημα με τον Σον Κόνερι. Τώρα έχει βρει άλλον έναν Αμερικανό ηθοποιό, πιο νεαρό, τον Ματ Ντέιμον, έναν απαίσιο τύπο. Της γυαλίζει, τι να κάνουμε;».

- Σας... γυαλίζει κάποια ηθοποιός, όπως στον υποφαινόμενο η Μόνικα Μπελούτσι;

«Τώρα έχουμε πρόβλημα γιατί ενδιαφέρομαι κι εγώ για τη Μόνικα. Συμπέσαμε, είμαστε ανταγωνιστές. Πρώτα έλεγα για την Ορνέλα Μούτι, που μ' άρεσε. Ερχονται όμως νέα παιδιά και σου λένε "ποια είναι αυτή;". Κάθε δυο-τρία χρόνια αλλάζω και τελευταία επέλεξα τη Μόνικα. Ο άνθρωπος είναι πολυγαμικός, δεν είναι μονογαμικός. Η γυναίκα, λίγο λιγότερο. Η μονογαμία είναι κοινωνικός θεσμός. Δηλαδή οι ισλαμιστές, που παντρεύονται τρεις-τέσσερις γυναίκες, είναι όλοι ανώμαλοι;».

- Τι θα λέγατε σ' έναν χρόνια παντρεμένο που αγαπάει τη γυναίκα του αλλά δεν νιώθει σεξουαλική επιθυμία γι' αυτήν, η οποία όμως υπάρχει μέσα του γι' άλλες;

«Η σεξουαλική επιθυμία υπάρχει σε κάθε ηλικία. Ερχονται πολλά ζευγάρια εδώ και τους ξυπνάω λίγο την επιθυμία. Ακόμη κι αν δεν έχει στύση ο άντρας, του λέω ότι μπορείς να τη χαϊδέψεις, να τη φιλήσεις, και στη γυναίκα το ίδιο. Μεγαλώνουμε όλοι και δεν μπορείς να είσαι όπως ήσουν 20 χρόνων. Είναι εφικτή κάποια μορφή σεξουαλικότητας».

- Εστω κι αν δεν είναι ολοκληρωμένη;

«Αν δεν μπορεί, κι αυτή θα το πάρει απόφαση κι αυτός. Ή απογοητεύεσαι ή απατάς τη γυναίκα σου και δεν της το λες. Ενα σωρό Ρωσίδες υπάρχουν ντελίβερι. Αλλά κι Ελληνίδες βγήκαν στην πιάτσα, νέες κοπέλες, όπως μου λένε διάφοροι ασθενείς μου. Τις απέλυσαν από τη δουλειά, εικοσάχρονες. Σου λέει "προκειμένου να πηδιέμαι με τον τάδε τζάμπα, πάω μ' έναν κύριο αξιοπρεπή και βγάζω αυτά που θα 'βγαζα σ' ένα μήνα με δυο-τρεις φορές"».

- Υπάρχουν σταθερές κρυφές σχέσεις;

«Φυσικά. Μια υπόγεια κατάσταση δεσμών σε κάθε χώρα, όπου περίπου το 30% των αντρών διεθνώς έχουν μια μόνιμη δεύτερη σχέση. Είτε γιατί δεν αγαπάτε τη γυναίκα σας είτε γιατί δεν την επιθυμείτε ερωτικά, κάνετε μια κρυφή σταθερή σχέση ή κυνηγάτε κάτι το ευκαιριακό σ' ένα συνέδριο, στις διακοπές ή πληρώνετε το αντίτιμο. Πώς δουλεύουν πέντε-δέκα χιλιάδες πόρνες στην Αθήνα; Με δυο-τρεις ανθρώπους μόνο;».

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ

Πηγή: enet.gr

Διαβάστε περισσότερα

Επέτειος της Μάχης του Ντολμά. Πολεμικά γεγονότα της 2ης Πολιορκίας

Η Αδελφότητα των Απογόνων " ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ" στα πλαίσια της Επετείου της Μάχης του Ντολμά συνδιοργανώνει μαζί με το Λύκειο Αιτωλικού την Ομιλία "Πολεμικά γεγονότα της 2ης Πολιορκίας" με ομιλιτές: Γιάννη Μακρή, Μαγδα Βελτσίστα, Γιάννη Κατσαβό.

Σάββατο 4 Μαρτίου και ώρα 17.30 

Αίθουσα "Καρβέλη" Αιτωλικό

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Μπογιόπουλος: Περί λασπολόγων, σκουληκιών και όρνεων

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

Eδώ και λίγες ώρες από κάποια σάιτ, μπλογκς και λογαριασμούς αθλίων στο φέισμπουκ διαπράττεται μια εξόφθαλμη ΠΡΟΣΤΥΧΙΑ.
Πήραν ένα κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στις 10 Γενάρη του 2012 – πριν από 5 ολόκληρα χρόνια δηλαδή – το οποίο αφορούσε σε δηλώσεις που είχε κάνει τότε ο ιδιοκτήτης του «Jumbo». Το κείμενο είναι εδώ και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί και πότε και γιατί γράφτηκε και σε τι αφορούσε (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6630222&textCriteriaClause=%2B%CE%9F+%2BJUMBO+%2B%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%95)
Και τι έκαναν; Στο πλαίσιο της τιποτένιας εντυπωσιοθηρίας που κανοναρχεί το «ποιόν» τους, το αναδημοσιεύουν τώρα, με αφορμή το δυστύχημα στην Αθηνών – Λαμίας!
Πήραν και αναδημοσιεύουν – χιλιάδες φορές – ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από 5 χρόνια, που γράφτηκε για άλλο θέμα, με άλλη αιτία και για άλλους λόγους, που καμία σχέση δεν θα μπορούσε να έχει και δεν έχει με την προχτεσινή τραγωδία στην άσφαλτο.
Ο λόγος; Για να μας εμπλέξουν – και τον Ριζοσπάστη και εμένα – στην ΑΛΗΤΕΙΑ που βρίσκεται σε εξέλιξη μετά το δυστύχημα. Για να μας εμφανίσουν να συμμετέχουμε σε έναν τάχα «αντικαπιταλισμό», που θέλουν να μας χρεώσουν ότι τον διεξάγουμε πάνω σε μνήματα παιδιών και μανάδων! Και για να δώσουν την ευκαιρία σε διάφορα κωλόπαιδα – τόσο του πολιτικού όσο και του δημοσιογραφικού (;) απόπατου – να μας κάνουν και μαθήματα «ευπρέπειας», αφού πρώτα μας ενέπλεξαν οι ίδιοι, με συκοφαντία, με πλαστογραφία, με παραποίηση, στην δική τους απρέπεια και στην δική τους σαπίλα!
Δηλώνω ότι:

• Δεν δόθηκε ποτέ η άδεια σε κανέναν να χρησιμοποιήσει και μάλιστα παραπειστικά το προ 5ετίας κείμενο (που αφορούσε στην Μακρόνησο και στην Ακρόπολη!) στα παιχνίδια εντυπώσεων με αφορμή το δυστύχημα.
• Ουδεμία σχέση έχω με ενίους εξ εκείνων που μιλούν για τον «ταξικό χαρακτήρα» του δυστυχήματος, που μέσα στην γενικότερη γελοιότητά τους ανάθεμα κι αν ξέρουν τι εννοούν ή αν μπορούν έστω να παρακολουθήσουν (πολλώ μάλλον να συμμετέχουν) σε μια συζήτηση σε τέτοια βάση. Και τούτοι και οι άλλοι που τους αξιοποίησαν για να εκτοξεύσουν δίπλα στις «αριστερές» τις δικές τους δεξιές αθλιότητες – όπως εξέχουσες φυσιογνωμίες της ακροδεξιάς του «συνταγματικού τόξου» –  αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
• Ούτε ο Ριζοσπάστης στην μακρά ιστορία του, ούτε εγώ ως μέλος του ΚΚΕ και δημοσιογράφος, έχουμε καμία σχέση με την χυδαιότητα και την συμπεριφορά όρνεων που βαφτίζεται ένθεν κακείθεν  σαν δήθεν «αντικαπιταλισμός», αλλά ούτε και με την «αστική ευγένεια» που αναζητά κλέη ευπρέπειας πάνω στη συκοφάντηση των αντιπάλων της.
• Ο επιστημονικός σοσιαλισμός και το ήθος που περιέχεται στην έννοια «ταξική πάλη» δεν έχουν καμία σχέση με την προσωποποίηση των πολιτικών διαφορών, αυτή είναι μια τακτική που αρμόζει είτε σε «Ζορό» – προβοκάτορες είτε σε αντιδραστικά φασιστοειδή. Και σε κάθε περίπτωση η ταξική πάλη, από την πλευρά των κομμουνιστών, δεν διεξάγεται πάνω σε μνήματα παιδιών ή πάνω στον άφατο πόνο γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Αυτή είναι μια «πολυτέλεια» που από την γέννηση του κομμουνιστικού κινήματος την έχουμε παραχωρήσει στην ευχέρεια των διαφόρων τομαριών του απροκάλυπτου ή συγκεκαλυμμένου αντικομμουνισμού.

Δηλώνω ότι έχω ενημερώσει και περιμένω την δέουσα αντίδραση από το συνδικαλιστικό μου όργανο, την ΕΣΗΕΑ.
Απευθυνόμενος στα τιποτένια χαμερποειδή της διαδικτυακής τυμβωρυχίας, στους αλήτες και τις αλήτισσες του φέισμπουκ και στα κάθε λογής σκουλήκια που τα πουλάνε όλα στο βωμό των «κλικ», των «like» και της εντυπωσιοθηρίας, τους λέω κάτι που ήδη γνωρίζουν: Η βρωμιά τους δεν μπορεί να με ακουμπήσει.
                                                                                                                                                                     Νίκος Μπογιόπουλος

• Ο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ παραθέτει την τοποθέτηση του Νίκου Μπογιόπουλου για το θέμα που ανέκυψε στην εκπομπή του στον Real Fm (28/2/2017):

Διαβάστε περισσότερα

«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!»

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

    Τέτοιες μέρες, πριν από 169 χρόνια, τέλη Φλεβάρη του 1848, κυκλοφορούσε ένα έργο εμβληματικό, ένα βιβλίο από εκείνα που «σημάδεψαν τον κόσμο»:  Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
    Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα του 2017.  Η’ καλύτερα στην Ελλάδα των Μνημονίων.
Δεν υπάρχει δήλωση, διάγγελμα, συνέντευξη «αριστερού» κυβερνητικού ή δεξιού πολιτικού παράγοντα, δεν υπάρχει δημόσια εμφάνιση εκπροσώπου του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των εργολάβων, δεν υπάρχει τηλεοπτική παράσταση ή άρθρο από κάποιο παπαγαλάκι και «δημοσιογραφικό» βαποράκι όλων των προηγούμενων αποχρώσεων, που εδώ και εφτά χρόνια να μην περιέχει όλες μαζί ή κάποια από τις λέξεις «Πατρίδα», «Έθνος», «Έλληνες», «Ελλάδα».
    Το μήνυμά τους είναι σαφές:
Όσα κάνουν, τα κάνουν για την «πατρίδα».
Όσα αποφασίζουν, από χαράτσια και ΕΝΦΙΑ μέχρι Υπερταμείο και 99ετές ξεπούλημα, τα κάνουν για το «έθνος».
Οι «αξιολογήσεις», οι ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζιτών και οι μειώσεις των συντάξεων, είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ, γίνονται για το καλό της «Ελλάδας».
Οι μειώσεις μισθών και τα εργασιακά απαρτχάιντ γίνονται από αγάπη για τους «Έλληνες».
    Παρεμπιπτόντως, όχι μόνο εκτός, αλλά και εντός των συνόρων, δε θα βρεις κανέναν από δαύτους να διαφωνεί ότι… «Είμαστε όλοι Έλληνες».
    Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία, που συνθέτουν την εν λόγω κομπανία, είναι ότι στην πρώτη σειρά τούτης της «πατριωτικής» πασαρέλας, πέραν του εθνικιστικού εσμού που την απαρτίζει, έχουν πιάσει στασίδι και οι άλλοι. Αυτοί που μέχρι πρότινος έβγαζαν αφρούς στο άκουσμα «παρωχημένων» εννοιών όπως «πατρίδα» κ.ο.κ.
Ο κοσμοπολιτισμός τους, βλέπετε, και η «παγκοσμιοποίησή τους» δεν άντεχαν τέτοιες αναφορές… Τώρα, αυτού του τύπου οι «διεθνιστές», που πατρίδα τους έχουν τις «αγορές», τις «Γουόλ Στριτ», τις ανά τις ηπείρους στέπες της εργασιακής εκμετάλλευσης όπου εξάγουν τα κεφάλαιά τους, τις θάλασσες της απεραντοσύνης με τις παναμέζικες σημαίες στα πλοία τους, το έχουν γυρίσει το φύλλο:
    Εδώ και καιρό επιδίδονται στην… πατριδογνωσία, στην… εθνολαγνεία και επιδεικνύουν με καμάρι την… ελληνικότητά τους. Γιατί άραγε;…
    Κατ’ αρχάς, θα προτείναμε και στον τελευταίο Έλληνα της δουλειάς και του μόχθου, και στον τελευταίο Έλληνα του γλίσχρου μεροκάματου και της ανεργίας να κάνει μια σύγκριση:
    Να συγκρίνει την… ελληνικότητα τη δική του με την ελληνικότητα των Ελλήνων μεγαλοκαταθετών της Ελβετίας.
    Πιστεύει ότι αυτές οι «ελληνικότητες» έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους;…
    Επομένως, ναι μεν «είμαστε όλοι Ελληνες», αλλά βασικότερο από αυτό είναι ότι υπάρχει «Έλληνας» κι «Έλληνας».
    Όπως, αντιστοίχως, υπάρχει «Γερμανός» και «Γερμανός» (άλλος Γερμανός αυτός που συνωστίζεται στο 16% των απόκληρων της Γερμανίας κι άλλος Γερμανός αυτός που διοικεί τη «Ζήμενς»)…
    Όπως, αντιστοίχως, υπάρχει «Αμερικανός» κι «Αμερικανός» (άλλος Αμερικανός αυτός που συνωστίζεται στις ουρές των 50 εκατομμυρίων κατοίκων των ΗΠΑ που ζουν με συσσίτια κι άλλος Αμερικανός ο κατέχων την «Γκόλντμαν Σακς»)…
    Με άλλα λόγια, η πείνα, η φτώχεια και η ανασφάλεια έχουν τόση εθνικότητα, όση ακριβώς εθνικότητα έχει κι ο πλούτος που παράγεται πάνω στην αντίθεση κεφάλαιο – εργασία και υπεξαιρείται από την ανά τη Γη πλουτοκρατία.
    Ως εκ τούτου, και για να πάμε στο δεύτερο ζήτημα, στο ζήτημα του «έθνους», είναι φανερό πως είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για τη Γερμανία, είτε για την Ταγκανίκα, το κάθε έθνος περιλαμβάνει στο εσωτερικό του
δύο έθνη:
    Το ένα «έθνος» είναι μια κάστα βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών και των κάθε λογής άπληστων της τάξης των καπιταλιστών, που βαφτίζει το στυγνό, το στενό, το ιδιοτελές, το βουλιμικό, το αποκρουστικό και απάνθρωπο ταξικό του συμφέρον σαν «συμφέρον όλου του Έθνους»!
    Αλλά αυτό το «εθνικό συμφέρον» για το οποίο μιλούν δεν είναι παρά η επιβολή και    αναπαραγωγή ενός αναίσχυντου κοινωνικού απαρτχάιντ, πίσω από το οποίο εννοείται ένα και μόνο συμφέρον:
    Το συμφέρον ενός «έθνους» που το απαρτίζει μια οικτρή μειοψηφία, η οποία στέκεται πάνω από χώρες και από πατρίδες.
    Πρόκειται, δηλαδή, για το συμφέρον του «έθνους» των Ελλήνων εκμεταλλευτών, που έχουν συστήσει μια διαρκή «Ιερή Συμμαχία» με τα αντίστοιχα «έθνη» των Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων και Πορτογάλων κεφαλαιούχων.
    Αυτή η «Ιερή Συμμαχία» συνιστά το ένα «έθνος» ανά τις χώρες του πλανήτη και στον πλανήτη ολόκληρο και όσο αδυσώπητοι κι αν είναι οι εσωτερικοί του ανταγωνισμοί, τόσο ενωμένο και ανελέητο στρέφεται εναντίον του άλλου «έθνους»: Του «έθνους» που επίσης απλώνεται ανά τις χώρες του πλανήτη και στον πλανήτη ολόκληρο, το «έθνος» των προλετάριων.
    Η καπιταλιστική κοινωνία, λοιπόν, κάθε ταξική κοινωνία, είναι συγκροτημένη με τρόπο που χωρίζει την Ελλάδα σε «δύο Ελλάδες», τη Γερμανία σε «δύο Γερμανίες», την Αμερική σε «δύο Αμερικές» και διαπερνιέται από την ανειρήνευτη αντίθεση ανάμεσα στα δύο αυτά «έθνη» που απαρτίζουν τις «δύο Ελλάδες», τις «δύο Γερμανίες», τις «δύο Αμερικές»:
    Από τη μια, το «έθνος» των αστών κι από την άλλη το «έθνος» των εργατών.
    Καμία κοινότητα συμφερόντων δεν υπάρχει, και δε θα υπάρξει ποτέ, ανάμεσα σε αυτά τα δύο «έθνη». Καμία «εθνική συναίνεση», όπως την ευαγγελίζεται – πάντα – το «έθνος» των καταπιεστών δεν ωφέλησε ποτέ και πουθενά το «έθνος» των καταπιεσμένων.
    Να, επομένως, γιατί ο «πατριωτισμός» των αστών (που κλέβουν όλα τα γεννήματα) δεν έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό των εργατών, αφού στην περίπτωση των εργατών
πατριωτισμός είναι το δικαίωμα στη δουλειά και όχι το δικαίωμα στην απόλυση,
πατριωτισμός είναι η ικανοποίηση όλων των ανθρώπινων αναγκών και όχι η εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης,
πατριωτισμός είναι μια κοινωνία σε μια πατρίδα που θα έχει απ’ όλα για όλους και όχι μια πατρίδα που θα έχει απ’ όλα για τους λίγους, τους κηφήνες και τους σφετεριστές του μόχθου των πολλών.

• Να, λοιπόν, με ποια έννοια, σε όσους απειλούν ή παραμυθιάζουν το λαό με τα πατριδοκάπηλα κηρύγματα, η απάντηση (για να γυρίσουμε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο) είναι ότι 

«οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα».

• Να, επομένως, γιατί από τους εργάτες (όπως διαβάζουμε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο)

«δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν».

Γιατί, πολύ απλά, δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που ήδη τους το έχουν στερήσει οι απάτριδες «πατριώτες» εκμεταλλευτές τους.

• Να γιατί ο πατριωτισμός του λαού, ο αξεδιάλυτα δεμένος με την ταξική και κοινωνική του απελευθέρωση, είναι άλλος και άλλος ο «πατριωτισμός» των εκμεταλλευτών του

«μια και το προλεταριάτο πρέπει πρώτα να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη (σ.σ.: στην αγγλική έκδοση του 1888 στο σημείο αυτό γράφει: «να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους»), να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο επίσης εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια της αστικής τάξης».¹

• Να, τελικά, γιατί η «σωτηρία της πατρίδας» όπως αρέσκονται να λένε όσοι καταστρέφουν την πατρίδα, περνάει μέσα από την πάλη των προλετάριων. Των μόνων που έχουν πατρίδα. Αυτών που ούτε τα «πεζούλια» τους, ούτε τα «καλύβια» τους μπορούν να τα πάνε στην Ελβετία, όπως έλεγε ο Άρης.
• Και να γιατί στο πλαίσιο του γνήσιου πατριωτισμού

«η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, αν όχι στο περιεχόμενο, στη μορφή, είναι στην αρχή εθνική. Φυσικά το προλεταριάτο κάθε χώρας πρέπει να ξεμπερδέψει, πριν απ’ όλα με τη δική του αστική τάξη».²

    Κι επειδή η Ιστορία ως προϊόν της πάλης των τάξεων – όπως μας δίδαξε το Κομμουνιστικό μανιφέστο – είναι αμείλικτη, ειδικά σε συνθήκες αναβίωσης του Μεσοπολέμου, ας το θυμόμαστε:
    Όποτε η κοινωνία τράβηξε στο δρόμο που υπαγόρευσε ο αστικός «πατριωτισμός», αυτός στον οποίο ομνύουν τα «αριστερά» και δεξιά πολιτικά τσιράκια του «έθνους» των αστών, το αποτέλεσμα ήταν πισωγύρισμα και ανθρωπιστική καταστροφή. Σαν αυτή που βιώνει σήμερα η Ελλάδα.

1. «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», Κ. Μαρξ – Φρ. Ενγκελς, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 44.
2. Ο.π., σελ. 34.

Διαβάστε περισσότερα

Η θλίψη διαρκεί 240 φορές περισσότερο από άλλα συναισθήματα

Επιμέλεια άρθρου: Τομπέα Ελένη
Η θλίψη διαρκεί  240 φορές περισσότερο από άλλα συναισθήματα, όπως το αίσθημα ντροπής, την έκπληξη, τον εκνευρισμό ή ακόμα και την πλήξη και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η θλίψη συχνά προέρχεται από γεγονότα που έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο όπως είναι ο θάνατος ή τα ατυχήματα. Ο χρόνος που χρειάζεται κανείς για να ανταπεξέλθει, να το καταλάβει πλήρως και να αντιμετωπίσει αυτό που συνέβη είναι μεγαλύτερος, σύμφωνα με τους ερευνητές Philippe Verduyn και Saskia Lavrijsen του Πανεπιστημίου της Leuven στο Βέλγιο.
Η νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Επιστημονικό περιοδικό Springer «Motivation and Emotion», είναι η πρώτη που αποδεικνύει ξεκάθαρα και εξηγεί γιατί ορισμένα συναισθήματα διαρκούν περισσότερο χρόνο από ότι άλλα.
Οι Βέλγοι ερευνητές ζήτησαν από 233 μαθητές γυμνασίου να αναπολήσουν πρόσφατα συναισθηματικά επεισόδια και να αναφέρουν τη διάρκειά τους. Οι συμμετέχοντες είχαν επίσης να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν για να αξιολογούν και να διαχειρίζονται αυτά τα συναισθήματα.
Πράγματι, διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των συναισθημάτων ως προς τη διάρκεια. Από ένα σύνολο 27 συναισθημάτων, η θλίψη διήρκεσε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ η ντροπή, η έκπληξη, ο φόβος, η αποστροφή, η πλήξη, η συγκίνηση, ο εκνευρισμός ή το αίσθημα της ανακούφισης συχνά διαρκούσαν για ελάχιστο διάστημα. Αρκετά ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως η πλήξη, υπολογίζεται επίσης μεταξύ των συναισθημάτων που έχουν τη μικρότερη διάρκεια. Οι ερευνητές ανέφεραν πως αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν ο χρόνος μοιάζει να περνάει αργά για ένα άτομο που βιώνει πλήξη, στην πραγματικότητα ένα τέτοιο επεισόδιο δεν διαρκεί πολύ.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα συναισθήματα που διαρκούν για ένα μικρότερο χρονικό διάστημα, συνήθως προκαλούνται από γεγονότα που έχουν σχετικά μικρή σημασία. Από την άλλη πλευρά, τα μακράς διαρκείας συναισθήματα τείνουν να έχουν προκληθεί από γεγονότα που έχουν ισχυρές επιπτώσεις στις μεγαλύτερες ανησυχίες ενός ατόμου. Σύμφωνα με τους ερευνητές,  ορισμένες από αυτές τις επιπτώσεις φαίνονται μόνο με την πάροδο του χρόνου, οι οποίες στη συνέχεια προκαλούν την διατήρηση του συναισθήματος ή την ενίσχυση του. Ως εκ τούτου, το συναίσθημα παραμένει ενώ το άτομο επανεξετάζει τα γεγονότα και τις συνέπειες ξανά και ξανά.
Η διάρκεια της έκθεσης στα συναισθήματα, βρέθηκε να είναι μια διάσταση που μπορεί να διαφοροποιηθεί σε κατά τα άλλα πολύ παρόμοια συναισθήματα. Για παράδειγμα, η έκθεση έδειξε πως η ενοχή είναι ένα συναίσθημα που εξακολουθεί να υφίσταται πολύ περισσότερο από ότι η ντροπή, ενώ το άγχος παραμένει περισσότερο από ότι ο φόβος.
«Ο στοχασμός, είναι η αιτία γιατί κάποια συναισθήματα διαρκούν περισσότερο από άλλα. Τα συναισθήματα που συνδέονται με υψηλά επίπεδα στοχασμού διαρκούν περισσότερο» αναφέρει ο Verduyn, εξηγώντας τον ρόλο της συνεχούς και επαναλαμβανόμενης σκέψης στην εμπειρία θετικών και αρνητικών συναισθημάτων.
«Τα συναισθήματα που έχουν μικρότερη διάρκεια, συνήθως- φυσικά, αυτό δεν ισχύει πάντα – προκαλούνται από γεγονότα σχετικά μικρής σημασίας. Από την άλλη πλευρά, τα μακράς διαρκείας συναισθήματα τείνουν να αφορούν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό» εξηγεί η Lavrijsen.
Journal Reference:
Philippe Verduyn, Saskia Lavrijsen. Which emotions last longest and why: The role of event importance and rumination. Motivation and Emotion, 2014; DOI: 10.1007/s11031-014-9445-y
Πηγή: sciencedaily.com
socialpolicy.gr

Διαβάστε περισσότερα

«Πρώτα η Αμερική»

By Serge Halimi and Βάλια Καϊμάκη (μετάφραση)
Η επιθετική μονομέρεια του Ντόναλντ Τραμπ ταράζει τις ευρωπαϊκές ψευδαισθήσεις περί “ατλαντικής κοινότητας” ισότιμων εταίρων, Όμως, οι ηγεσίες της Ε.Ε. παραμένουν απλώς αναστατωμένες, χωρίς να διανοούνται καν το ενδεχόμενο μιας κάποιας αυτόνομης εναλλακτικής πολιτικής.
Ήδη από την πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ έρχεται σε ρήξη με τους προκατόχους του. Υποσχόμενος με αλαζονικό τόνο και σφιγμένες γροθιές ότι το σύνθημα «America First» (Πρώτα η Αμερική) συμπυκνώνει το «νέο όραμα που θα κυβερνήσει τη χώρα», ανακοίνωσε ότι το διεθνές σύστημα που δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και περισσότερα από 70 χρόνια θα έχει πλέον ως μοναδικό στόχο να τις υπηρετεί. Ή αλλιώς θα σταματήσει να υπάρχει. Μια τέτοια ειλικρίνεια διαταράσσει την ηρεμία των άλλων χωρών, ιδίως των ευρωπαϊκών, οι οποίες ήθελαν να πιστεύουν στην ύπαρξη μιας δημοκρατικής «ατλαντικής κοινότητας» που διέπεται από αμοιβαία επωφελείς διευθετήσεις. Με τον κ. Τραμπ οι μάσκες πέφτουν. Σε ένα παιχνίδι που ο ίδιος πάντα θεωρούσε πως έχει μηδενικό άθροισμα, πως δηλαδή τα κέρδη του νικητή είναι οι απώλειες του ηττημένου, η χώρα του πλέον «θα κερδίσει όσα ποτέ άλλοτε», είτε πρόκειται για μερίδια αγοράς είτε για διπλωματία είτε για περιβάλλον. Κι ας δυστυχήσουν οι χαμένοι στον υπόλοιπο πλανήτη.
Και μπορούμε να πούμε αντίο στις μεγάλες πολυμερείς συμφωνίες, ιδιαίτερα τις εμπορικές. Επηρεασμένος από τις σχολικές του αναμνήσεις της δεκαετίας του 1950, ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου αναμασά εδώ και δεκαετίες τον μύθο σύμφωνα με τον οποίο η Αμερική συμπεριφέρεται πάντα ως καλός Σαμαρείτης. Και ότι από το 1945 βοήθησε να πλουτίσουν άλλες χώρες, οι οποίες κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της Αμερικής «κατασκεύασαν τα προϊόντα μας, έκλεψαν τις επιχειρήσεις μας και κατέστρεψαν τις θέσεις εργασίας μας» (1). Αναμφίβολα, κάποιες μεγάλες αμερικανικές περιουσίες κατάφεραν να επιβιώσουν από τη «σφαγή» που περιγράφει –ανάμεσα σε αυτές και η δική του αυτοκρατορία πολυτελών κατοικιών, την οποία εξάπλωσε σε τέσσερις ηπείρους. Όμως, τέτοιες σοφιστείες δεν βαραίνουν πολύ μπροστά στην ιδεολογική ανατροπή που διαγράφεται: ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στοιχηματίζει ότι ο προστατευτισμός του θα φέρει «μεγάλο πλούτο και μεγάλη ισχύ». Την ίδια ώρα, στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός, ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας προτείνει η χώρα του να αντικαταστήσει την Αμερική ως κινητήρας της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (2)…
Τι λέει για όλα αυτά η Ευρώπη; Ήδη σε διαδικασία διάλυσης πριν από το χτύπημα της Ουάσινγκτον, βλέπει τώρα τα τρένα να περνούν και αναστατωμένη ανέχεται ό,τι κι αν κάνει ο πάτρωνάς της. Ο κ. Τραμπ, ο οποίος (δικαίως) υποψιάζεται ότι η Ευρώπη κυριαρχείται από τις οικονομικές επιλογές της Γερμανίας χάρηκε που το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να την εγκαταλείψει και περιφρονεί τις αντιρωσικές εμμονές της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής. Και δεν χρειάζεται να πούμε ότι οι ηγέτες της Γηραιάς Ηπείρου, οι οποίοι έχουν εδώ και χρόνια εγκαταλείψει κάθε φιλοδοξία αντίθετη στις επιθυμίες του αμερικανού επικυρίαρχού τους, κινδυνεύουν πλέον να βρουν την πόρτα της πρεσβείας των ΗΠΑ κλειστή την επόμενη φορά που θα θελήσουν να υπενθυμίσουν την αφοσίωσή τους (3). Τίποτα, βέβαια, δεν εγγυάται ότι η μονομέρεια του κ. Τραμπ θα τους υποχρεώσει επιτέλους να απαρνηθούν το μπιμπερό του φιλοατλαντισμού και του δόγματος των ελεύθερων συναλλαγών και να πατήσουν στα πόδια τους. Αλλά η φετινή εκλογική χρονιά στη Γαλλία και τη Γερμανία θα άξιζε να έχει αυτό ακριβώς το αίτημα ως διακύβευμα.

1. Πριν από 30 χρόνια, στις 2 Σεπτεμβρίου 1987, ο Τραμπ είχε αγοράσει μία ολόκληρη σελίδα σε τρεις μεγάλες αμερικανικές καθημερινές εφημερίδες της Ανατολικής Ακτής. Σε αυτές δημοσίευσε μια επιστολή με τίτλο «Γιατί η Αμερική πρέπει να σταματήσει να πληρώνει για να υπερασπίσει τις χώρες που έχουν τα μέσα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους».
2. «China says it is willing to take the lead», «The Wall Street Journal Europe», 24 Ιανουαρίου 2017.
3. Όπως έχει αποδειχθεί από χιλιάδες διπλωματικά τηλεγραφήματα που δημοσίευσαν τα WikiLeaks τον Δεκέμβριο του 2010. Ο Φρανσουά Ολάντ και ο Πιερ Μοσκοβισί ήταν ανάμεσα στους επισκέπτες.

Διαβάστε περισσότερα

Δημήτρης Λιαντίνης: Μηδέν και μηδενισμός

Προκαταβολικά πρέπει να ειπωθεί ότι εκείνος πού δεν έχει καμία σχέση με το μηδενισμό είναι ό Νίτσε. Εάν o ευρωπαϊκός μηδενισμός σημαίνει την άρνηση και την παρακμή, τον εκφυλισμό, τη σήψη, τη φθορά, και την απαισιοδοξία, το πνεύμα του Νίτσε είναι σε όλα αυτά το ακριβώς αντίθετο. Η ομολογία είναι ρητή και γίνεται με το στόμα του ίδιου του Νίτσε:

Αναιρώ, όπως δεν αναίρεσε ποτέ κανείς, και είμαι εντούτοις το αντίθετο ενός αρνητικού πνεύματος. Είμαι ό χαρού­μενος μαντατοφόρος στο βαθμό πού κανείς δεν υπήρξε ως τώρα, και κατέχω την έννοια μιας τόσο ψηλής αποστολής, πού κανείς δεν έφτασε να συλλάβει ως σήμερα οι ελπίδες ξαναρχίζουν με μένα.

Το γεγονός ότι του φόρτωσαν ο,τι ακριβώς δεν έχει, και ο,τι καταμήνυσε στους άλλους, πηγάζει από την ψυχολογία του κλέφτη, που φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Ο βαθμός κατανόησης του προσωκρατικού πνεύματος από το Νίτσε είναι ευθέως ανάλογος με το βαθμό παρανόησης του Νίτσε από το σύγχρονο πνεύμα. Όση, δηλαδή, φυσικότητα και ρώμη είδε ο Νίτσε στο στοχασμό των Προσωκρατικών, τόση αρρώστια και επιτήδευση είδε ό σύγχρονος άνθρωπος στο στοχασμό του Νίτσε. Το πράγμα έχει και την αιτία και την ερμηνεία του.

Η αιτία εντοπίζεται στη διαφορά και στην αντίθεση ανάμεσα στην προσωκρατική και στη σύγχρονη αντίληψη αναφορικά με τη βουλητική δύναμη πού χρειάζεται, προκειμένου να αντιμετωπίσει ό άνθρωπος με φυσικό τρόπο — πού είναι ό μόνος ορθός — τη φυσική πραγματικότητα.

Οι Προσωκρατικοί συντονίζουνται με τη σκληρότητα του κόσμου. Στην κτηνωδία της φύσης, σαν μόνο ισοδύναμο, αντιτάσ­σουν τη σταθερότητα του άνθρωπου. Πρόκειται για μια σκληρό­τητα όχι απάνθρωπη — όπως παρανοώντας και παρανοϊκά χαρα­κτήρισαν τη σκληρότητα του Νίτσε — αλλά κατεξοχήν ανθρώπινη. Υπάρχει άλλος συγγραφέας πού να ‘χει δώσει σε βιβλίο του τον τίτλο

Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο!

Ή σκληρότητα του Νίτσε είναι του εξής τύπου: αν είναι, προκειμένου να στεριώσει το γεφύρι, να πεθάνει ή όμορφη γυναίκα του πρωτομάστορα, τότε να πεθάνει^. αν είναι, προκειμένου να μη μεταδοθεί στην πόλη ή πανούκλα πού κομίζει, να βουλιάξει το καράβι, τότε να βουλιάξει, αν είναι, προκειμένου να μην ατιμασθεί από την αραπιά, να καεί το Μισολόγγι, τότε να καεί.

Αυτή, βέβαια, η διαλεκτική του είτε... είτε δεν αποκλείει και την άλλη του τόσο... όσο. Και από τη σκοπιά αυτή ο Νίτσε θα μας έλεγε:

Μπροστά στο λιοντάρι αν θέλεις να σωθείς, και προπαντός να σώσεις το φιλότιμο σου, άλλος τρόπος από το να γίνεις θηριοδαμα­στής δεν υπάρχει. Να βρεις τρόπο δηλαδή να το παλέψεις, και αν φτάνεις να το ημερώσεις, χωρίς ούτε να το βάλεις στα πόδια αγνάντια του, ούτε να το κλείσεις στο κλουβί με παγίδες λάκκους.

Το έξοχα έξοχο, συνεχίζει ό Νίτσε, και τότε ο άνθρωπος γίνεται Άνθρωπος — Ubermensch είναι ή νέα λέξη, με την οποία ο Νίτσε πλούτισε την ανθρώπινη γλώσσα — θα 'ταν να το σπρώ­ξεις στο κλουβί, και να μπεις μέσα κι ο ίδιος.

Είναι γνωστό oτι ό Νίτσε το πρότυπο του άνθρωπου πού σάρκωσε το ιδεώδες της βούλησης για δύναμη το ^‘βλέπε στο Βοναπάρτη. Και είναι γνωστή ακόμη η φράση του Κουτούζωφ προς τον τσάρο Αλέξανδρο, όταν ό Ναπολέων σφηνώθηκε στα δόντια του ρώσικου χειμώνα. — Ό Βοναπάρτης κλείστηκε μαζί με την αρκούδα στο κλουβί, και σφάληξε πίσω του την πόρτα. Καλά είναι τώρα!

Ό άνθρωπος του Νίτσε είναι ό τύπος του Βοναπάρτη πού πρέπει εντούτοις να νικήσει το ρωσικό χειμώνα. Εάν ή ανύψωση του άνθρωπου σε τέτοιο ύψος βουλητικής δύναμης φαίνεται δεινή, είναι μύριες φορές χειρότερα τα δεινά πού τον περιμένουν, εφόσον συνεχίζει το δρόμο της απάτης πού τραβάει. Αυτή είναι η λογική συνέπεια της φυσικής αφετηρίας του Νίτσε, και κατά τούτο ό Νίτσε γίνεται προφήτης κακών για τούς ανθρώπους. Εκήρυξε, όπως λένε, τον ευρωπαϊκό μηδενισμό.

Μα τι θα 'πρεπε να ακούσουμε ακόμη, όταν βλέπουμε να καίγεται το σπίτι μας, και μείς δεν εννοούμε να ξεπορτίσουμε-, για. να μη γίνουμε τάχατες ανέστιοι!

Απέναντι σ' αυτή τη στάση του Νίτσε, την αυθεντική δηλαδή ερμηνεία του στοχασμού των Προσωκρατικών, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει υιοθετήσει τη στάση του δειλού κυνηγού με τα ναρκοβόλα — τα ναρκωτικά άλλωστε είναι ή σημαία ευκαιρίας του καιρού μας — πού έκλεισε το λιοντάρι στο κλουβί — κι όπου λιοντάρι διάβαζε φύση — και κάθεται απέξω και το περιπαίζει, όπως από τον αψηλό του τόπο το γνωστό ερίφιο κορόιδευε το λύκο του Αίσωπου.

'Αλλά κάτω από τέτοιους αφύσικους όρους οι εκδοχές είναι δύο: ή το λιοντάρι θα ψοφήσει οπότε θα ψοφήσουμε κι εμείς, ή θα σπάσει το κλουβί οπότε θα γιομίσει ο κόσμος με όσα κόκκαλα δεν εχώρεσε ή περιγραφή του Ιεζεκιήλ:

Και έθηκε με έν μέσω τον πεδίου, και τούτο ήν μεστόν όστέων ανθρωπίνων.

Στην πρώτη περίπτωση οσμίζεται κιόλας κανείς τα σημάδια στον αέρα: στα καυσαέρια δηλαδή. (Στα ρουθούνια μου κρύβεται ή μεγαλοφυΐα μου, έλεγε ο Νίτσε).

Στη δεύτερη περίπτωση ακούμε τούς σπλαγχνοσκόπους και τούς νεκρομάντες να μελετούν τους οιωνούς εξετάζοντας τα σωθικά των πυρηνικών οπλοστασίων. Η απειλή του μαζικού ολέθρου στέκεται ante portas.

Αυτά για την αιτία. Οσο για την ερμηνεία το πράγμα εντο­πίζεται στη διαφορά και την αντίθεση ανάμεσα στο Νίτσε και στο σύγχρονο άνθρωπο, αναφορικά με την ειλικρίνεια πού πλησιάζουν και ενστερνίζουνται τους Προσωκρατικούς.Η στάση του Νίτσε είναι ή στάση της πράξης και της ζωής. Η στάση του σύγχρονου πνεύματος είναι ή στάση της θεωρίας και των λόγων.

Περιγράφοντας στο πρώτο κεφάλαιο το δράμα της σύγχρονης παιδείας αναφέρθηκα συνοπτικά στην οντολογική απάτη και στην ηθική υποκρισία σαν τυπικά συμπτώματα του σύγχρονου πολιτι­σμού.

O Νίτσε για να διαστείλει την ειλικρίνεια από την ψευτιά σαν τρόπους με τούς οποίους αντίκρυσε τον προσωκρατικό στοχασμό ό ίδιος από το ένα μέρος, και ολόκληρη η σύγχρονη ανθρωπότητα από το άλλο, χρησιμοποιεί την εικόνα των Άντιαλεξάνδρων.

Από τότε πού ο Μακεδών τράβηξε το ξίφος στη χώρα του Μίδα, οι άνθρωποι άλλο δεν κάνουν παρά να λύνουν γόρδιους δεσμούς. Φτάσαμε στο σημείο πού οι νέοι βασιλιάδες μετράνε λι­γότερο από τούς στρατιώτες του Αλέξανδρου. Τι να πεις πια για τούς στρατιώτες πού σέρνουν. Ο καιρός μας χρειάζεται τούς Αντιαλεξάνδρους, πού θα ξαναδέσουν τη ζωή στο αξεδιάλυτο και νικηφόρο σύμπλεγμα του μηδενός και του είναι.Το φθέγμα της προσωκρατικής φιλοσοφίας, αναφορικά με το μηδέν και το είναι, άφηκε μια ηχώ πού έφτασε έντονη ως τον Πλάτωνα και άτονη ως τον Αριστοτέλη. Ύστερα έσβησε μέσα στο χάσμα πού ανοίχτηκε.

 Δημήτρης Λιαντίνης
" Homo Educandus (Φιλοσοφία της Αγωγής)"
  Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο.
  Πηγή:  liantinis.org

Διαβάστε περισσότερα

Εσείς τι πιστεύετε;

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

    Με τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του Καρόλου Κουν ανάμεσα στις  παραστάσεις με τις οποίες το Θέατρο Τέχνης τιμά την μνήμη του είναι και το σπουδαίο έργο «Βικτόρ», σε εξαιρετική σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη και εκπληκτική μουσική και σκηνική παρουσία του Σταμάτη Κραουνάκη.
    Εκεί, ένας εκ των ηρώων περιγράφει την παμπάλαια πολιτική τακτική να παρουσιάζεται το μαύρο – άσπρο ως εξής:

    «Το βλάκα πες τον έξυπνο,

τον μέτριο σπουδαίο,

το κάθαρμα καταφερτζή,

και τέρας τον ωραίο,

τον άτιμο πες τίμιο,

εξπέρ τον λωποδύτη».

    Αυτά γράφτηκαν πριν εκατό χρόνια. Επομένως η κυβερνητική τεχνική να βαφτίζεται το κρέας – ψάρι δεν συνιστά και καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Αφήστε που να μετονομάζεις το ψαρονέφρι σε ψαρόσουπα το είχαν ανακαλύψει χίλια χρόνια πριν τους κκ.Τσίπρα – Τσακαλώτο κάτι καρδινάλιοι.
    Όμως η κυβέρνηση διατείνεται: Θα κόψει (κι άλλο) το αφορολόγητο, θα μειώσει (κι άλλο) τις συντάξεις, αλλά αυτό θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο»!
    Ότι για κάθε ένα ευρώ που θα παίρνει από εργαζόμενους και συνταξιούχους – για να εξευμενιστούν ΔΝΤ και ΕΕ – ένα ευρώ θα τους δίνει πίσω. Ε, τότε γιατί να το παίρνει;
    Άρα: Η’ η κυβέρνηση δηλώνει κατάμουτρα προς τους εταίρους και συνομιλητές της ότι τους θεωρεί  «κουτόφραγκους» ή συμπεριφέρεται στον ελληνικό λαό σαν σε «ιθαγενή».
    Δεδομένου ότι έχουμε μια κυβέρνηση που βάφτισε την τρόικα – «θεσμούς», το Μνημόνιο – «πρόγραμμα», το ξεπούλημα του δημοψηφίσματος – «έντιμο συμβιβασμό» και την καταστροφή – «δημιουργική ασάφεια», εσείς τι πιστεύετε ότι ισχύει;
Πηγή: Εφημερίδα Real News 25/2/2017

Διαβάστε περισσότερα

Μια επιχείρηση εμπορίου ανθρώπινης σάρκας… με κέρδη δισεκατομμυρίων!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Τραπεζίτες και πολυεθνικές, αυτοί που κυβερνούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ, αυτοί που κάνουν τους
πολιτικούς, οικονομικούς, κλιματικούς πολέμους, αλλά κυρίως τους πολέμους σε πεδία μαχών, μάλιστα χρησιμοποιώντας «τρομοκράτες», τώρα παράγουν εκατομμύρια «πρόσφυγες-μετανάστες» προς την Ευρώπη.
Μια εμπορική επιχείρηση ανθρώπινης σάρκας με κέρδη δισεκατομμυρίων…
Χιλιάδες οι νεκροί, αλλά όχι όλοι οι «μετανάστες-πρόσφυγες», γιατί είναι χρήσιμοι… Χρειάζονται ως φθηνοί επιστήμονες, φθηνά εργατικά χέρια, βαποράκια ναρκωτικών, όμορφες κοπέλες για το εργοστάσιο της πορνείας, εγκληματίες για το οργανωμένο έγκλημα, μικρά παιδιά για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των παιδόφιλων (σε λίγο θα μας κάνουν να νοιώθουμε ενοχές για τη χρήση του όρου παιδόφιλος και θα μας χαρακτηρίζουν «παιδόφοβους«, κατά το «ομόφοβος»). Κι οι παιδόφιλοι αφθονούν στις πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές κάστες)…
Ταυτόχρονα, με την ευγενή συνεισφορά των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων της νέας εποχής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δημιουργούν το αναγκαίο ΣΟΚ, για το συνεχές και διαρκές ψαλίδισμα των ελευθεριών και εργασιακών δικαιωμάτων των Ευρωπαϊκών λαών.
Σήμερα, κατασκευάζουν «τρομοκράτες» (ποιος άραγε μπορεί να ερμηνεύει, να εξηγήσει τη σημαίνει ο έντεχνα εισαγόμενος όρος «τρομοκρατία», που επέβαλαν παντού;)… πολέμους… τη νέα κερδοφόρα μπίζνα: «πρόσφυγες»!
Βρίσκουν «συμμάχους» σε ευαίσθητους ανθρώπους, εμφανίζοντας στην κοινή γνώμη το «ανθρωπιστικό» ζήτημα, τη «φιλανθρωπία», την φιλοξενία… έμφυτη από αρχαιοτάτων χρόνων στον λαό μας και από το δικό μας δράμα της «μετανάστευσης», σε πολλές περιόδους τον περασμένο αιώνα κι ειδικότερα μετά το τέλος της ναζιστικής κατοχής, τη νίκη της Εθνικής Αντίστασης, αλλά την επικράτηση των δωσίλογων και ταγματασφαλιτών στην πατρίδα μας.
Βρίσκουν «συμμάχους» -σίγουρα με το αζημίωτο;- και σ’ αυτό που έχει ονομασθεί «νέα σύγχρονη αριστερά» και παλιότερα «ανανεωτική αριστερά», αλλά και σε περιθωριακές «αριστερές» ομάδες, που όμως έχουν μια καλή χρηματοδοτική δυνατότητα να προβάλουν τις «απόψεις» τους.
Όλοι αυτοί δεν υψώνουν ούτε έναν ψίθυρο για την «επιχείρηση εμπορίου ανθρώπινης σάρκας», που προκαλεί η ιμπεριαλιστική επίθεση στις χώρες προέλευσης των «προσφύγων», με όχημα την «αραβική άνοιξη», που η «σύγχρονη αριστερά» εκθείαζε και χειροκροτούσε.
Όλοι αυτοί αποσιωπούν πως η πατρίδα μας συμμετέχει ενεργά σ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Δεν χρειάζονται τώρα τη στρατιωτική μας συμμετοχή (όπως στην Κορέα ή στις «ανθρωπιστικές» στρατιωτικές αποστολές σε Κόσοβο, Αφγανιστάν…) -που δεν πρέπει να την αποκλείουμε σε περίπτωση συνδρομής της «φίλης και σύμμαχης» Τουρκίας-, αλλά συμμετέχουμε ενεργά σ’ αυτόν τον πόλεμο.
Άκουσε ποτέ κανείς έναν υπουργό, έναν πολιτικό, έναν δημοσιογράφο, ένα τηλεοπτικό σταθμό να μιλάει για το φονικό εμπάργκο της Ελλάδας εναντίον της Συρίας;
Άκουσε ποτέ κανείς έναν υπουργό, έναν πολιτικό, έναν δημοσιογράφο, ένα τηλεοπτικό σταθμό να αναφέρει πως η Ελλάδα (κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και κυβέρνηση Τσίπρα) έχει διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία και πως έχει απελαθεί -ως ανεπιθύμητο πρόσωπο- από την Ελλάδα η πρέσβειρα της Συρίας, μέχρι τον «εκδημοκρατισμό» αυτής της χώρας, από τους μισθοφόρους της «πολιτισμένης» δύσης;
Νομίζετε ότι πρόκειται για κρυφές, εμπιστευτικές αποφάσεις κι ενέργειες, που δεν γνωρίζουν, έστω οι δημοσιογράφοι; Γνωρίζουν και σιωπούν ένοχα!

Από τη σημερινή βομβιστική επίθεση στη Δαμασκό από τους «μετριοπαθείς» φονιάδες, που στηρίζει η «πολιτισμένη» δύση…
Έχετε την εντύπωση πως τα σημερινά θύματα των φονιάδων στη Συρία, θα είναι στην ίδια «θέση» αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ, με εκείνα τα θύματα στο Παρίσι; Τυφλή βομβιστική επίθεση στη Δαμασκό με 50 νεκρούς ως την ώρα και πολλούς τραυματίες… Τα αθώα θύματα δεν έχουν την ίδια «αξία» με τους νεκρούς στο Παρίσι.
Να αναλογιστούμε πως η συμπαράσταση κι η βοήθεια της φίλης Συρίας προς την Ελλάδα –που η μνημονιακή Ελλάδα πούλησε χυδαία-, δεν έχει συγκρίσιμη «τιμή», αλλά εδώ σιωπούν όλοι στο βωμό του διευθυντηρίου της Ε.Ε.: Hafez Al Assad: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!
Αυτή η «επιχείρηση εμπορίου ανθρώπινης σάρκας» έχει «πέρασμα» την πατρίδα μας… και δεν ξεκίνησε από την έναρξη της επίθεσης εναντίον της Συρίας -πριν 5 χρόνια-, αλλά όταν ο «δικτάτορας» Άσαντ δεν υπέκυψε στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους… όταν ο λαός της Συρίας, με τίμημα 250.000 νεκρούς, ισοπέδωσε τους εισβολείς και ξεκίνησε η αντεπίθεση απελευθέρωσης περιοχών που ελέγχει το χαλιφάτο. Να μην παραγνωρίζουμε και το αίτημα της Συρίας για συνδρομή της Ρωσίας, που τελείωσε το χαλιφάτο και την Τουρκία, τη χώρα που μαζί με Σαουδική Αραβία και Ισραήλ, αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα εξοπλισμού, ενίσχυσης και βοήθειας προς τους φονιάδες τζιχαντιστές.
Η επιχείρηση ξεκίνησε όταν αποφασίστηκε από το διευθυντήριο!
Η «πύλη εισόδου» του κερδοφόρου εμπορίου ανθρώπινης σάρκας: η Ελλάδα των «δανειστών» και του μνημονιακού Τσίπρα…
Λες και δεν διαβάζει διεθνή τύπο η κυβέρνηση Τσίπρα, αποκρύπτει και δεν αγνοεί, πως το διευθυντήριο θέλει μια χώρα-αποθήκη, ώστε να γίνεται η διαλογή και κατόπιν, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες του νέου καταμερισμού της εργασίας στις «αναπτυγμένες» χώρες της Ευρώπης, να επιλέγουν τη σάρκα που ικανοποιεί το δικό της κρεοπωλείο, το δικό της σφαγείο…
Στην Ελλάδα το ίδιο σενάριο κρατικού φόβου (εδώ θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την δική τους ολολογία… το κράτος επιβάλλει τον τρόμο): μαζική τρομοκρατία του λαού.
Στο γνωστό μοτίβο της εξόδου από την Ε.Ε., από την ευρωζώνη, την «απώλεια» του ευρώ, από τον εξαθλιωμένο και χειμαζόμενο Έλληνα πολίτη: έξοδος από τη «Σένγκεν«!
Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι… αν έχουμε έξοδο από τη «Σένγκεν«. Έχουμε ένα λαό σε λιμοκτονία, με συνεχή νέα μέτρα εξόντωσης (λιτότητας τα έχουν βαπτίσει) και μας βομβαρδίζουν από τη «μεγάλη εθνική ήττα», την έξοδο από μια συνθήκη που εξυπηρετεί αποκλειστικά το κεφάλαιο. «Αριστεροί» και «δεξιοί» βουλευτές, μας προειδοποιούν στα τηλεπαράθυρα, συμφωνώντας: «Πρέπει ν’ αποφευχθεί η έξοδος από τη «Σένγκεν«!
Πως το έλεγε ο Γεωργιάδης, του Λάος και σήμερα αντιπρόεδρος της ΝΔ και σήμερα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της «ριζοσπαστικής αριστεράς»; Αν δεν υπήρχε μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε!
(οι βουλευτές των ΑΝΕΛ, ευτυχώς, δεν έχουν κατρακυλήσει σ’ αυτό το επίπεδο).
Οι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση του προβλήματος υπουργοί τη: η Ελλάδας της «πρώτη φορά αριστερά» Κοτζιάς-Μουζάλας, με μαρξιστική πολιτική παιδεία –όπως οι ίδιοι θυμίζουν κάθε τόσο στα βιογραφικά τους κι ακόμη σε δικαστικές αίθουσες-, διότι ένα φεγγάρι πέρασαν από το ΚΚΕ, συν τοις άλλοις Πανεπιστημιακοί, μαζί με τον πρωθυπουργό, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δίνουν «λαϊκούς αγώνες» κι μάχες εναντίον της τρόικας για το μεταναστευτικό.
Υποκρισία…
Έχουν αποδεχτεί αυτό το ρόλο που αποφάσισε το διευθυντήριο για την «αποικία Ελλάδα«, όπως αποκαλούσε την Ελλάδα των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛάΟΣ, ο τότε αντιμνημονιακός Ν. Κοτζιάς.
Μάλιστα, αυτοί οι «αριστεροί» Πανεπιστημιακοί, «τεχνοκράτες», «αριστεροί» υπουργοί, κάθε τόσο εκτοξεύουν και μια ρουκέτα εναντίον του Π. Καμμένου, που λόγω του αυθόρμητου, αλλά γνήσιου χαρακτήρα του, λέει ότι πιστεύει για το «μεταναστευτικό»…
Μία απλή ανάγνωση της συζήτησης στην ιταλική βουλή, θα γνώριζαν την πραγματικότητα. Όμως, όπως επισημαίνει στη γείτονα χώρα το Κίνημα 5 Αστέρων, του Beppe Grillo, είναι πολλά τα λεφτά!
35 ευρώ το κεφάλι ημερησίως, 1050 ευρώ τον μήνα για κάθε κομμάτι «κρέατος» που εισέρχεται σε χώρα της Ε.Ε., πληρώνουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πολίτες… και ειδικά κονδύλια για υποδομές υποδοχής προσφύγων…
 
Ο Beppe Grillo στην Ιταλία, μιλάει ανοιχτά για χρήματα που μετατρέπονται σε μαύρο πολιτικό χρήμα, αφού ανεξέλεγκτα η κυβέρνηση τα διοχετεύει στις Μ.Κ.Ο. υμετέρων, σε Δήμους, Επαρχίες (εκεί έχουν και θεσμό Αυτοδιοίκησης την Επαρχία), Περιφέρειες και εργολάβους (έργα, έτοιμα φαγητά, ασφάλεια, διαμονή κ.λ.π.) που εμπλέκονται με το «μαύρο πολιτικό χρήμα» της «αριστερής» (κι εκεί) κυβέρνησης Ρέντζι.
Εδώ δεν γνωρίζουμε ακόμη, τι κονδύλια φθάνουν, ποιοι και πως τα διαχειρίζονται…
Όμως, όταν οι αρμόδιοι «αριστεροί» υπουργοί μας κι ο πρωθυπουργός μας δίνουν αυτούς τους «αγώνες» κι ειδικά ο Τσίπρας, όταν χαριεντίζεται με τον φασίστα Ερντογάν, ή με τους Ρέντζι και Μέρκελ, αν δεν έχουν αποδεχτεί τον ρόλο της Ελλάδας ως αποθήκη διαλογής της «ανθρώπινης σάρκας» και μας δουλεύουν αγρίως, θέλουν να μας πουν ότι δεν γνωρίζουν την «κατάργηση βίζας» από μέρους της Τουρκίας, για τις λεγόμενες μουσουλμανικές χώρες;
Είναι δηλαδή τόσο άσχετοι, ας μου επιτραπεί ανόητοι και δεν γνωρίζουν πως ένας ταλαίπωρος από την Τυνησία, το Μαρόκο, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη που έγινε 4, 5 χαλιφάτα, με μια αεροπορική εταιρία -τις λεγόμενες low cost, αλλά και τη νέα παγκόσμια δύναμη στο χώρο «Turkish Airlines» (εμείς ξεπουλήσαμε την Ολυμπιακή για να διατηρήσουμε το ευρώ) -, με την ταυτότητά του -ούτε καν διαβατήριο-, μπαίνει στο αεροπλάνο και σε δύο ώρες φθάνει Τουρκία, για να περάσει το Αιγαίο;
Δεν γνωρίζουν πως η Τουρκία είναι βάση στρατολόγησης, εκπαίδευσης των φονιάδων-μισθοφόρων που παράγουν «πρόσφυγες» σε διατεταγμένη υπηρεσία στη Συρία;
Μήπως μας θεωρούν ιθαγενείς και τα καθρεφτάκια -μέσω ΜΜΕ- για διεκδικήσεις από τους «θεσμούς», εξαντλούνται στην υλοποίηση της απόφασης του διευθυντηρίου για τα σύμφωνα συμβίωσης των γκέι και λεσβιών;
Γνωρίζουν πολύ καλά το ρόλο τους, τι τους έχει ανατεθεί έναντι πινακίου φακής και τι πρέπει να υλοποιήσουν στο λεγόμενο «μεταναστευτικό» κι απλώς αναζητούν «επικοινωνιακούς» διαύλους παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι ράφτες του είναι ψεύτες!
ΠΗΓΗ:press-gr

Διαβάστε περισσότερα