Η μουσική των στίχων του Κωστή Παλαμά και το λίκνισμα των χρωμάτων πάνω στον καθρέφτη της λιμνοθάλασσας μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.Είναι ίσως γιατί ο ποιητής αυτή την εικόνααντίκρισε μόλις άνοιξε τα έκθαμβα μάτια του στο φως. Με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικάεμφανίζεται η λιμνοθάλασσα μπροστά στα έκπληκτα μάτια και του επισκέπτη.Τόσες σπάνιες εικόνες να αρμενίζουν στην ήρεμη θάλασσα.Αυτή η ηρεμία όμως δεν ήταν πάντα γοητευτική.O Διονύσιος Σολωμός στον «Διάλογό» του απαντά στην ερώτηση αν του αρέσει η ήρεμη θάλασσα.Του άρεσε,λέει στο «μανιφέστο» του, ώσπου είδε τα καράβια των ναυτικών νησιών να ταξιδεύουν με φουσκοθαλασσιά για το πολιορκημένο Μεσολόγγι.Και οι δύο αυτές όψεις της λιμνοθάλασσας,η ηρωική και η ειδυλλιακή,συνυπάρχουν· και όχι μόνον αυτές.Οι δρόμοι της Ιστορίας διασταυρώνονται με εκείνους της φύσης, της παράδοσης,της τέχνης,της γεύσης,του αβγοτάραχου.Κάθε δρόμος ξεκινά και από κάποιο νησί: τον Ντολμά,το Βασιλάδι,την Τουρλίδα,τον Προκοπάνιστο. Ολοι αυτοί οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου καθώς