Ερωτηματολόγιο για τις υπηρεσίες του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

Στα πλαίσια της αξιολόγησης και αναδιοργάνωσης των Δομών του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, έχει αναρτηθεί στη σελίδα του Δήμου www.messolonghi.gr σχετικός σύνδεσμος (Αξιολόγηση υπηρεσιών από τους πολίτες), όπου κάθε δημότης μπορεί να συμπληρώσει και με αυτό τον τρόπο να συμβάλλει στην αξιολόγηση και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του Δήμου.

Διαβάστε περισσότερα

Έφυγε από τη ζωή ο Ηλίας Μπαζίνας

Ένας από τους μεγαλύτερους "δάσκαλους" της ελληνικής δημοσιογραφίας, που αποτέλεσε μεγάλη μορφή του αθλητικού Τύπου, ο Ηλίας Μπαζίνας, από το βράδυ της Πέμπτης δεν είναι πια κοντά μας.

Φτωχότερη είναι από το βράδυ η ελληνική δημοσιογραφία καθώς ένας από τους κορυφαίους της, έφυγε από τη ζωή.

Σε ηλικία 73 ετών, νικημένος από την επάρατη νόσο, με την οποία έδινε μεγάλη μάχη τους τελευταίους μήνες, ο Ηλίας Μπαζίνας άφησε την τελευταία του πνοή.

Aποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για γενιές δημοσιογράφων και πηγή έμπνευσης χιλιάδων αναγνωστών, μέσα από τη θρυλική στήλη του στη εφημερίδα "Φίλαθλος" και το τελευταίο διάστημα στην εφημερίδα "Live Sport".

Διαβάστε περισσότερα

Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελλάδα: H δολοφονία ενός έθνους

Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή…
Στα τέλη Ιουλίου, οι υφυπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ενέκριναν άλλη μια δόση δανείου προς την Ελλάδα: το ποσό των 6,8 δισ. ευρώ (ενώ στο παρελθόν είχε ανακοινωθεί ότι θα διατεθούν στην Αθήνα κονδύλια ύψους 8,1 δισ. ευρώ). Αρκετές ημέρες νωρίτερα, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την πιο πρόσφατη από μια σειρά πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, η ψήφιση των οποίων αποτελούσε προαπαιτούμενο για τη παραλαβή δανείων από τους διεθνείς πιστωτές της χώρας: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για να προωθηθεί όσο γινόταν πιο σύντομα η νομοθεσία, οι βουλευτές κλήθηκαν εσπευσμένα από το Θερινό Τμήμα της Βουλής. Η ψηφοφορία αυτή ήταν η πρώτη «δοκιμασία αντοχής» για το νέο κυβερνητικό σχήμα, το οποίο ανέλαβε καθήκοντα στις 25 Ιουνίου, μετά την αποχώρηση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) από το κυβερνητικό συνασπισμό με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Μέσω της προβλεπόμενης διαδικασίας, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νέο φορολογικό κώδικα, αλλά και ένα σύστημα απολύσεων, σύμφωνα με το οποίο θα μεταταχθούν περίπου 12.500 δημόσιοι υπάλληλοι στα πλαίσια ενός «προγράμματος κινητικότητας». Το τελευταίο σημαίνει ουσιαστικά ότι η Δημοτική Αστυνομία θα καταργηθεί και 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Επιπλέον, 3.500 εκπαιδευτικοί, 2.500 σχολικοί φύλακες και 2.500 υπάλληλοι της τοπικής αυτοδιοίκησης και εργαζόμενοι σε υπουργεία αναμένεται να υποβληθούν στην ίδια διαδικασία. Οι εργαζόμενοι σε εφεδρεία θα πληρώνονται το 75 % του μισθού τους. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε ότι μέσα σε δύο χρόνια, 15.000 από τους συνολικά 700.000 εργαζόμενους του δημόσιου τομέα θα έχουν απολυθεί. Οι υπάλληλοι θα τίθενται σε διαθεσιμότητα αναγκαστικά, εάν αρνηθούν να το πράξουν εθελοντικά. Όποιος αρνείται να κινηθεί προς τη νέα του θέση, ως μέρος των «μετατάξεων», θα απολύεται αναγκαστικά. Τα σχέδια αυτά έχουν ήδη προκαλέσει μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσα στις οποίες ήταν και κάποια μαζικά συλλαλητήρια μπροστά στο Κοινοβούλιο. 

Όταν η Ελλάδα έγινε δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το έπραξε με την προϋπόθεση ότι θα ιδιωτικοποιήσει τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της που ελέγχονταν από το κράτος. Κατά συνέπεια, αρκετές σημαντικές βιομηχανίες και πέντε μεγάλες τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν. Το μερίδιο του κράτους στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αρχικά μειώθηκε στο 50 % και στη συνέχεια στο 33 %. Αμέσως μετά τις τράπεζες, ήρθε η σειρά να ιδιωτικοποιηθούν η δημόσια εταιρεία τηλεπικοινωνιών (ΟΤΕ) και τα εργοστάσια παραγωγής δομικών υλικών. Ενώ η χώρα διέθετε αρκετά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης και κλωστοϋφαντουργίας, δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα για δείγμα. Ακόμη και η παραγωγή του φημισμένου κονιάκ Μεταξά παραδόθηκε στα χέρια της βρετανικής εταιρείας Grand Metropolitan. Η κυβέρνηση αποσύρθηκε επίσης από την εξαιρετικά κερδοφόρα δραστηριότητα της ναυτιλίας και έχει αρχίσει το ξεπούλημα των ναυπηγείων της χώρας, τα οποία έχουν πλέον σχεδόν εξαφανιστεί, όπως και τα λιμάνια της. Σύμφωνα με οδηγίες της ΕΕ, συρρικνώθηκαν η αλιεία, η αμπελουργία και ο αριθμός των εργοστασίων οινοποιίας, καθώς και πολλές άλλες γεωργικές επιχειρήσεις.
Μέχρι ενός σημείου, το λεγόμενο «ελληνικό θαύμα» βασίστηκε στις αμερικανικές μεταπολεμικές επιδοτήσεις και στη συνέχεια, πιο πρόσφατα, στη στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πολιτικής τάξης, της οποίας το κατ’ εξοχήν δόγμα ήταν η τυφλή εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τη βοήθεια διεθνών πιστωτών. Δημιουργώντας ένα κράτος πρόνοιας με «ενέσεις» που προέρχονταν από χρηματοπιστωτικά κέντρα της Δύσης, η Ελλάδα υπονόμευσε το σύστημα της ίδιας της αυτοδιαχείρισης και ανεξαρτησίας της.
Εν τω μεταξύ, ο στόχος της διεθνούς κοινότητας κάθε άλλο παρά ήταν η διατήρηση της δομής της εξουσίας ή της δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Στόχος της, στην πραγματικότητα, ήταν η πτώχευση της χώρας. 
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι μία ανάδελφη χώρα μέσα στο σημερινό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αφού επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η Ορθοδοξία.
Μόλις το επίπεδο του εξωτερικού χρέους στην Ελλάδα και η εξαθλίωση ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού ξέφυγαν από τον έλεγχο της κυβέρνησης, ο διεθνής κορπορατισμός άρχισε να αγοράζει τμήματα της ελληνικής επικράτειας και ελληνικά ομόλογα.
Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή. Η ιδέα της διεθνούς «οικονομικής βοήθειας» (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 2010, το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είχε φτάσει τα 432,500,000,000 ευρώ) όχι μόνο δεν εμποδίζει την κατάρρευση της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και την επιταχύνουν. Οι συμφωνίες που συνυπογράφτηκαν από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Οκτώβριο του 2011 και είχαν υποτίθεται ως στόχο την διαγραφή του 50 % του χρέους της Ελλάδας στην πραγματικότητα εφαρμόζονται μόνο για να διαγραφούν τα χρέη του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα (τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων και ούτω καθεξής).
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται από την ελληνική κυβέρνηση υπό την πίεση της "τρόικας" (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) απέκτησαν απροκάλυπτα εκβιαστικό χαρακτήρα, ενώ τα μέτρα για μείωση του προϋπολογισμού κυριολεκτικά κατέστρεψαν όλες τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Το 2011 οι κυβερνώντες την Ελλάδα ίδρυσαν το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, αφού λανσάρισαν το σλόγκαν «Πρόοδος μέσω της ιδιωτικοποίησης». Στόχος ήταν η εκποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας - παραλίες, δάση, νησιά, αρχαιολογικοί χώροι – προκειμένου να πουληθούν σε εύπορους ξένους. 

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η αύξηση του φόβου και της απελπισίας των Ελλήνων, η μαζική έξοδος των πολιτών στους δρόμους (οι απεργίες, καταγγελίες κατά εργοδοτών και κυβέρνησης και οι διαδηλώσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο), καθώς και η μονοπώληση της εξουσίας καθώς ενισχύεται προοδευτικά η εξωτερική εξάρτηση.
Όταν η αριστερά στην Ελλάδα αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού στις αρχές του 2012, σχηματίστηκε οικουμενική κυβέρνηση από τρεις κοινοβουλευτικές ομάδες – του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) – αφού έγιναν συμφωνίες που αφορούσαν στη συνεργασία στο επίπεδο της εφαρμογής της δημόσιας πολιτικής. Ωστόσο, η "τρόικα" δεν άργησε να αντιταχθεί στα προσυμφωνημένα μεταξύ των μελών αυτής της κυβέρνησης συνασπισμού, προτείνοντας νέα αυστηρά προαπαιτούμενα και περιορίζοντας τον ρόλο και τις κινήσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Αυτό προκάλεσε μια εσωτερική πολιτική κρίση τον Φεβρουάριο του 2012. Η αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή δεν εκδηλώνεται μόνο μέσω απεργιών και διαδηλώσεων, αλλά και μέσω επιθέσεων εναντίον πολιτικών (κυρίως του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια) και βίαιων επεισοδίων στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας.
Στις 20 Φεβρουαρίου 2012, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν τελικά να δοθεί στην Ελλάδα ένα δεύτερο πακέτο «βοήθειας», ύψους 130 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η χώρα μπορούσε να παραλάβει το ποσό αυτό μόνο μέσω ενός ειδικού ταμείου που ελέγχεται από τον κύριο χορηγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Γερμανία, η οποία στο πλαίσιο του διαλόγου με την Ελλάδα άλλαξε ύφος και άρχισε να μιλάει τη γλώσσα της ισχύος και της υπαγόρευσης: 

«Δεν έχουμε καμία πρόθεση να διορίσουμε επιτρόπους για να ελέγχουν τον κάθε Έλληνα υπουργό» δήλωσε αξιωματούχος σε συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Βουλής (Bundestag) της Γερμανίας, «αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις θα τηρηθούν. Και γι' αυτό απαιτείται στενή επιτήρηση».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ελέγχει αυτή τη στιγμή τις ελληνικές αρχές, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι εφαρμόζονται τα μέτρα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει. 
«Από τώρα και στο εξής», αναφέρει ένας αναλυτής του Reuters, «η Ελλάδα αποτελεί ιδιοκτησία της παγκόσμιας ελίτ»...
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να δοθεί προσοχή σε μία σημαντική λεπτομέρεια. Ενώ τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης λειτουργούν ως καλειδοσκόπιο προσβλητικών χαρακτηρισμών του ελληνικού λαού, όπως «γουρούνια που καταβροχθίζουν δάνεια», «επαγγελματίες της τσαγκαροδευτέρας», και «λαός για καρναβάλια», τα γερμανικά τραστ αμυντικής βιομηχανίας απολαμβάνουν χειροπιαστά οφέλη από την πώληση γερμανικών όπλων προς την Ελλάδα. Όσον αφορά το ποσοστό του προϋπολογισμού που διατίθεται σε αμυντικές δαπάνες, η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ (3 % του ΑΕΠ). Μετά την Πορτογαλία, η Ελλάδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας γερμανικών όπλων. Επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, η Angela Merkel τον προειδοποίησε, όχι μόνο σχετικά με την υποχρέωση της Ελλάδας να σεβαστεί όλες τις συμφωνίες αγοράς όπλων από τη Γερμανία που υπέγραψε, αλλά του υπενθύμισε την σκοπιμότητα της σύναψης νέων συμφωνιών.
Παραθέτω μερικά ακόμη στοιχεία για λόγους σύγκρισης: Ενώ οι δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα μειώθηκαν κατά 9 % (2 δισ. ευρώ) κατά τις δραματικές περικοπές του προϋπολογισμού, οι συνδρομές της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 50 % (60 εκατ. ευρώ) και οι αμυντικές δαπάνες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 18,2 % (1,3 δισ. ευρώ).

Της Anna Filimonova 
Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Μόσχας
22 Αυγούστου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Διαβάστε περισσότερα

«Όλα μαύρα – μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα!»

Ο Πέτρος αγόρασε πρόσφατα για πρώτη φορά ένα κιλό παράνομο, χύμα καπνό. Ευρώ είκοσι δύο. Θα στρίψει με αυτό ίσως και χίλια τσιγάρα και θα περάσει πάνω από ένα μήνα. Τα έβαλε κάτω : για το αντίστοιχο διάστημα αγοράζοντας πακέτα θα έδινε εκατόν εβδομήντα ευρώ. Εκατόν πενήντα ευρώ μηνιαία εξοικονόμηση για έναν άνεργο με παιδί, που επιδοτείται από τον πεθερό του για να τα βγάλει πέρα, είναι λογαριασμός. Πέρασε λοιπόν, μέχρι νεωτέρας, για να ικανοποιήσει τη συνήθειά του στο χώρο της παραοικονομίας. Βάσει της φορολόγησης που επιβλήθηκε από το Πολύνομοσχέδιο, στα χίλια νόμιμα τσιγάρα το Δημόσιο εισπράττει κατ’ ελάχιστο εκατόν δεκαπέντε ευρώ.

Η Λίνα είναι τραπεζοϋπάλληλος που έχει υποστεί σημαντικές μισθολογικές περικοπές. Μέσης ηλικίας, διαζευγμένη χωρίς παιδιά, με έφεση στην προσεγμένη εμφάνιση. Τις προάλλες, περνώντας έξω από μια ακριβή μπουτίκ, αντίκρυσε στη βιτρίνα ένα δερμάτινο μπουφάν που τής άρεσε πολύ. Τιμή: εξακόσια ευρώ. Δεινή αγοράστρια, μπήκε μέσα με αδιάφορο ύφος και κοιτώντας στην αρχή κάτι άλλο ζήτησε τελικά να το δοκιμάσει. Αφού βρήκε το μέγεθός της, άρχισε το «παζάρι».

Περίοδος εκπτώσεων γαρ, πλήρωνε τοις μετρητοίς, εύκολα απέσπασε έκπτωση 50%. Ενώ ο έμπορος ανέμενε, τον ρώτησε : «Χωρίς απόδειξη; Γλυτώνεις το ΦΠΑ, εβδομήντα ευρώ». Κι ενώ εκείνος έκανε τους υπολογισμούς του στο κομπιουτεράκι, «ξαναχτύπησε»: «γλυτώνεις και το φόρο εισοδήματος άμα δεν κόψουμε απόδειξη».

Έτσι η Λίνα βγήκε με προφυλάξεις από το κατάστημα, κρατώντας τη σακκούλα παραμάσχαλα, έχοντας τελικά δώσει διακόσια ευρώ, κατευχαριστημένη. Αφήνοντας πίσω της έναν εξίσου ευχαριστημένο έμπορο.

Όπως λένε, σε μια συναλλαγή είναι παρόντες τρεις : ο πωλητής, ο αγοραστής κι ο Θεός.

Και ο Ύψιστος δεν αναμειγνύεται σε φορολογικές παραβάσεις. Σε εκατό εκατομμύρια εκτιμούνται οι διενεργούμενες καθημερινά συναλλαγές στη χώρα. Κανένας μηχανισμός δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει όλες.

Μόνο από δύο συναλλαγές, του Πέτρου και της Λίνας, με την ακλόνητη πεποίθηση ότι κάθε φορολογία που επιβάλλει είναι και νόμιμη και ηθική, το Δημόσιο θεωρεί ότι έχασε 250 ευρώ φορολογικά έσοδα. Ιδίως παραβάσεις σε συναλλαγές που αφορούν ικανοποίηση αναγκών όπως αυτές που περιγράψαμε, θεωρείται ότι οφείλουν να πατάσσονται αμείλικτα, επειδή νοούνται «παρασιτικές» καθώς δεν αναφέρονται σε ζωτικές βιοτικές ανάγκες όπως το φαγητό. Μήπως να απαγορεύαμε δια νόμου στις γυναίκες να ικανοποιούν την επιθυμία τους να αρέσουν;

Η λειτουργία της Οικονομίας υπήρξε ιστορικά, ακριβώς, η ικανοποίηση πρωτευουσών και δευτερευουσών αναγκών, ορθολογικών ή ανορθολογικών πρακτικών, ανθρωπίνων έξεων και παθών. Άλλωστε φορολόγηση του πάθους συνιστούν οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης καπνικών & αλκοολούχων προϊόντων και ο νόμιμος τζόγος με στοιχηματισμό, λαχεία και συναφή.

Και αν η φορολόγηση μιας βλαπτικής συνήθειας όπως το κάπνισμα έχει βάση στο ότι αύριο ενδέχεται η κοινωνία να καταβάλει έξοδα περίθαλψης για έναν καπνιστή, ας απαντηθεί γιατί κάποιος, ο οποίος επιθυμεί να αγοράσει με ήδη φορολογηθέν εισόδημα ένα ρούχο που έχει κατασκευαστεί με ήδη φορολογηθείσα διαδικασία, οφείλει να καταβάλει επιπλέον στο Δημόσιο το 23% της τιμής του.

Αυτό που συνέβη είναι ότι οι σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις μαζί με τον δραματικό περιορισμό του διαθεσίμου εισοδήματος έφεραν το τέλος σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της «λευκής» οικονομίας, διευρύνοντας αντίστοιχα την αθέατη. Ένα σύνθημα που απηχεί οικονομική συμπεριφορά μοιάζει να έχει ήδη εξαπλωθεί στην κοινωνία με ταχύτητα φωτιάς σε πευκοδάσος : «όλα μαύρα – μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα».

Αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν γραφεία, μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα για να αποφύγουν ενοίκια, τακτική & έκτακτη φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας όποτε, όπως και όπου μπορούν.

Δικηγόροι γράφουν δικόγραφα για συναδέλφους τους που ακόμα διατηρούν γραφεία ανοιχτά. Μισθωτοί απολύθηκαν σε συνεννόηση με τον εργοδότη, γράφτηκαν στην ανεργία και συνεχίζουν να εργάζονται «μαύρα» – 4 στους 10 πλέον δουλεύουν ανασφάλιστα. Επαγγελματίες της οικοδομής κάνουν εργασίες χωρίς τιμολόγηση, επισκευαστές αυτοκινήτων κάνουν service σε πυλωτές πολυκατοικιών, κομμώτριες και μανικιουρίστες καλλωπίζουν κατ’ οίκον.

Προϊόντα διατροφής διακινούνται χέρι-χέρι. Καπνός καλλιεργείται χωρίς άδεια και διοχετεύεται στην αγορά χύμα, η ανάγκη υπερισχύει του ρίσκου. Τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση δεν υπήρξαν ποτέ «λευκά» για να γίνουν τώρα.

Αλλά αν το «μαύρο» χρήμα, σε άλλες περιοχές, μένει στη χώρα και ανακυκλώνεται, προκαλώντας υστέρηση φορολογικών εσόδων αλλά όχι αφαίμαξη ρευστότητας, από τις παραμεθόριες κατευθύνεται στις γειτονικές χώρες.

Μια εύκολη προσέγγιση του φαινομένου εκπορεύεται σήμερα σε ένα βαθμό από την επίσημη ρητορική του Υπουργείου Οικονομικών και έχει στοιχεία ηθικολογίας. Είτε για 5 ευρώ από ένα τοστ είτε για 500 εκατομμύρια ευρώ από λαθρεμπόριο καυσίμων είσαι φοροφυγάς. Είναι έτσι;

Η φορολογία ή η έλλειψή της είναι το κατεξοχήν εργαλείο κατανομής του εισοδήματος σε μια κοινωνία. Και δεδομένου ότι τα ανθρώπινα όντα μάχονται αδιάκοπα για κατανομή των διαθέσιμων πόρων, είναι το απόλυτο πεδίο κοινωνικής διαμάχης. Οι κοινωνίες προοδεύουν όταν από την εφαρμοζόμενη φορολογική πολιτική δεν δημιουργείται διάχυτη αίσθηση κοινωνικής αδικίας και το αντίστροφο. Όπως επίσης μια κοινωνία είναι «διατηρήσιμη» όταν όλοι νοιώθουν μέρος ενός όλου.

Η διάσταση της ισότιμης συμμετοχής σε ένα “κοινό” έχει διαρραγεί λόγω της τεράστιας ανισοκατανομής των εισοδημάτων. Οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν δυο ακραίως άνισα κοινωνικοοικονομικά και αριθμητικά στρατόπεδα.

Από τη μια, μία «υπερτάξη» εξόχως προνομιούχων, οι οποίοι πλούτισαν ασύλληπτα από την καταλήστευση –και καταχρέωση-του Κράτους, δηλαδή του κοινού ταμείου, είτε ως πολιτικοί παράγοντες είτε ως κρατικοί αξιωματούχοι είτε ως προμηθευτές του Δημοσίου. Όλοι αυτοί, ατιμώρητοι άπαντες πλην ελαχίστων, μαζί με μεσαίας εμβέλειας παρατρεχάμενους, μαζί με αυτόνομους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, αριθμούν κάπου το 1-2%. Στις ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων ένα αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και ότι προσδοκά «καλύτερο μέλλον».

Από την άλλη, ένα συντριπτικό ποσοστό, μέχρι πρότινος σχετικά ευημερούντων, μεσαίων στρωμάτων, μέρος των οποίων έβαλε ωσαύτως λίγο το χέρι «στο γλυκό», που σήμερα κινούνται σε κλίμακες από την εισοδηματική συμπίεση μέχρι την ανέχεια, υπόκεινται σε διαρκώς και βαρύτερη φορολογία και διαπιστώνουν διαρκή υποβάθμιση της δυνατότητάς τους να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις που τους αφορούν.

Εδώ ακριβώς έρχεται στο νου το γενεσιουργό αίτιο της Αμερικανικής Επανάστασης : Taxation without Representation, φορολόγηση δίχως εκπροσώπηση.

Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η συλλογή φόρων θα έχει απονομιμοποιηθεί στη συνείδηση του μέσου πολίτη. Ακόμα και σε αυτούς, είναι πολλοί, που υπήρξαν και εξακολουθούν φορολογικά νομοταγείς. Η απάντηση στο ερώτημα, ιδίως των ξένων, «γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες με όλα αυτά που τους επιβάλλουν;», εκτός από τον λόγω ευμάρειας εκφυλισμό του μαχητικού φρονήματος, είναι ότι οι Έλληνες, μαθημένοι ιστορικά να ελίσσονται, διοχέτευσαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους σε παράπλευρα κανάλια με σκοπό την επιβίωση.

Υπό το πρίσμα αυτό η γκρίζα οικονομία, καθώς ως «μαύρη» λογίζουμε τις εγκληματικές δραστηριότητες, δεν είναι φοροδιαφυγή. Είναι αυτοάμυνα.

Με την προϋπόθεση ότι ο απασχολούμενος σε φορολογικά αδήλωτη εργασία καλύπτει με το εισόδημα πιεστικές βιοτικές ανάγκες και δεν δημιουργεί παράνομο πλουτισμό. Μπορεί να χαρακτηριστεί φοροφυγάς ένας -υπαρκτή περίπτωση- μεσήλικας, απολυμένος, με δυο παιδιά στην εφηβεία, ο οποίος δεν έχει την παραμικρή επιδοματική στήριξη από τον κρατικό μηχανισμό, και βρήκε μια αδήλωτη απασχόληση η οποία του αποφέρει οκτακόσια ευρώ μηνιαίως – όταν το όριο φτώχειας για τετραμελή οικογένεια χωρίς ιδιόκτητη κατοικία είναι χίλια πεντακόσια ευρώ; Και όταν το Δημόσιο υποβίβασε το αφορολόγητο ετήσιο εισόδημα από τις 12.000 ευρώ στα 5.000; Τι έπρεπε να κάνει, να γίνει Μήδεια;

Μια συνηγορία για αυτή την «βλάσφημη» κατά το Υπουργείο Οικονομικών αντίληψη εδράζεται στο επίπεδο τιμών. Μεγάλο ποσοστό της διάχυτης απόγνωσης δεν οφείλεται τόσο στην μείωση των εισοδημάτων όσο στην αυξανόμενη ακρίβεια για τα βασικά είδη διαβίωσης, ιδίως στους ανελαστικούς τομείς : διατροφή, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Και η ακρίβεια δεν οφείλεται στα «κλειστά επαγγέλματα», στις αμοιβές λ.χ. των συμβολαιογράφων, αλλά στο ότι η πολιτικοοικονομική ελίτ με τις επιλογές της οδήγησε στην ολιγοπωλιακη διάρθρωση της αγοράς, στο σχηματισμό εμφανών και αθέατων καρτέλ τα οποία ουδέποτε θα μειώσουν τις τιμές καθώς βλέπουν τους καταναλωτές σαν ζώα προς σφαγή και όχι ως συν-πολίτες. Ενώ τα είδη σούπερ-μάρκετ ελέγχονται κατά 80-90% από μια ολιγομελή ομάδα ξένων πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν με ενδοομιλικές συναλλαγές.

Υπάρχει άλλη μία κρισιμότατη διάσταση στη φοροδιαφυγή, που άπτεται του πλέον συζητούμενου θέματος της εποχής : ανάπτυξη. Ό,τι βλέπετε ακόμα γύρω σας να κινείται στην Οικονομία χρηματοδοτείται σε μεγάλο ποσοστό από τη γκρίζα οικονομία. Είναι αυτή που μειώνει κάπως τις κοινωνικές επιπτώσεις της διάχυτης οικονομικής δυσπραγίας.

Τα φορολογούμενα εισοδήματα κατευθύνονται κυρίως σε φόρους, δάνεια και λογαριασμούς. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις. Επί πλέον η Τρόικα απαγόρευσε την χρηματοδότηση δραστηριοτήτων που θεωρεί “ριψοκίνδυνες”, διότι φοβάται ότι θα δημιουργήσουν νέα “κόκκινα” δάνεια και επισφάλειες, στραγγαλίζοντας έτσι οριστικά την αγορά. Οι πολυεθνικές ενδιαφέρονται μόνο να πουλάνε πανάκριβα, προϊόντα που τούς έχουν κοστίσει φτηνότατα, όπως η Apple πουλάει 700 ευρώ ένα iPhone που κοστίζει 70 ευρώ, γι’ αυτό έστειλαν την παραγωγή στα “ιδρωτομάγαζα” της Ασίας.

Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν απαγορευτεί από το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού.

Από που λοιπόν θα προέλθει η ανάπτυξη και οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας; Από τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης ποσότητας χρήματος από την γκρίζα οικονομία, η οποία θα περάσει στη σφαίρα της νόμιμης οικονομίας. Αυτή η θεώρηση, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, όπου η παραοικονομία εκτιμάται σήμερα σε 43 δις ευρώ ή 24% του ΑΕΠ, αλλά και για τις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου πάνω από 2 τρις δολλάρια ή πάνω από 15% του ΑΕΠ κινούνται στη σφαίρα της παραοικονομίας, ενώ και εκεί, πέρα από τους χρηματιστηριακούς δείκτες που αφορούν τις μεγάλες εταιρείες, επικρατεί οικονομική καχεξία.

Από τις ΗΠΑ έρχεται πάλι η επιβεβαίωση της διαχρονικής αντιμετώπισης του ρευστού χρήματος, το οποίο οι εγχώριοι ταλιμπάν θέλουν να εξοβελίσουν από τις συναλλαγές σαν το κατεξοχήν όργανο του Διαβόλου, της φοροδιαφυγής. Μην νοιώθετε ένοχοι αν έχετε κρύψει κάπου λίγα ευρώ για ώρα ανάγκης. Και οι Αμερικανοί επίσης, κρατούν μεγάλα ποσά στα χέρια τους. Παρά τις αμέτρητες καμπάνιες με “κατάρες” κατά των μετρητών, που χρηματοδοτούνται συνήθως από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών, οι οποίες επίσης εξαγοράζουν πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους για να εξαπολύουν μύδρους κατά των συναλλαγών με μετρητά.

Οφείλει εδώ να σημειωθεί ότι έλεγχος σε παρόμοιο βαθμό της προσωπικής ζωής των ανθρώπων, παρακολούθηση δηλαδή κάθε οικονομικής κίνησης, στην ουσία όλης τους τής ζωής, όπως αυτός που προωθείται, ιστορικά δεν επιδιώχθηκε ούτε από τα αυταρχικότερα, υποτίθεται, καθεστώτα. Για την περίπτωση λοιπόν ο κατά τα άλλα αμφιλεγόμενος Μπέπε Γκρίλο έχει δίκιο: «τα όσα εκτυλίχθηκαν στην Κύπρο διαψεύδουν για μία ακόμη φορά αυτά που υποστηρίζουν οι τράπεζες και οι δημοσιογράφοι, που μιλούν άσκοπα για καταπολέμηση του ρευστού χρήματος, σαν να πρόκειται για υπεράσπιση του πολιτισμού. Πρόκειται για ψεύδη, διότι κανένα άλλο μέσο πληρωμής δεν προσφέρει ίδια προστασία και εγγυήσεις σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα διάθεσης όπως το ρευστό χρήμα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έστειλε στην Κύπρο πέντε δισεκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα, όχι σε πιστωτικές κάρτες».

Προφήτης

Διαβάστε περισσότερα

Αυτο-γενο-κτονία: «παγκόσμια πρώτη»

Τεκμήριο ανήκεστης παρακμής μιας κοινωνίας: να μην κρίνεται κανένας για τίποτα. Mε οργανικό επακόλουθο: να κρίνει «δικαιωματικά» ο οποιοσδήποτε τον οποιονδήποτε. Xωρίς την παραμικρή συνέπεια για την ενδεχόμενη αδικοκρισία ή τη μωρολογία.

Χρῆστος Γιανναρᾶς

Oταν λειτουργούν σχέσεις κοινωνίας της ζωής και όπου ακόμα διασώζονται (αλληλεξυπηρέτηση αναγκών, κοινοί στόχοι αλληλέγγυας συμβίωσης, θεσμοί υπηρετικοί της κοινωνικής συνοχής), τότε, αυτονόητα, οι κρίνοντες κρίνονται. H κριτική τότε είναι συνειδητή και υπεύθυνη προσωπική μαρτυρία. Aρα, οπωσδήποτε επώνυμη. Kαι ως επώνυμη προϋποθέτει τόλμη, δηλαδή διακινδύνευση. Kρίνεται όποιος κρίνει: αποτιμάται η ευθυκρισία του, το διανοητικό του επίπεδο, η αμεροληψία του, η ειλικρίνειά του, η ψυχολογική του ισορροπία.

Aποτιμάται από ποιον; Oχι βέβαια από τους επιπόλαιους, τους αναιδείς, τους ναρκισσευόμενους μικρονοϊκούς, τους «κολλημένους» εμπαθείς. Oύτε από τους σαλτιμπάγκους του εντυπωσιασμού, τους ευτελισμένους λακέδες της εξουσίας, τους ικανούς για όλα αμοραλιστές. Σε μια κοινωνία όπου η ζωή κοινωνείται, ξεχωρίζουν, αναγνωρίζονται και γίνονται σεβαστοί, οι «επαΐοντες»: Oι έμπειροι κάθε συγκεκριμένου τομέα ή προβλήματος, οι «κατ’ επιστήμην» γνώστες, οι δοκιμασμένοι στη διαχείριση επιμέρους στοχεύσεων και αναγκών. Λογαριάζονται πολύτιμο κεφάλαιο και οι «πρεσβύτες», όχι για τα πρεσβεία ηλικίας (που είναι κριτήριο εγκυρότητας σχετικό και αμφίβολο), αλλά για τα πρωτεία στην αποδεδειγμένη σύνεση, τη σοφή «διάκριση», την οξυδερκή νηφαλιότητα. Oπου διασώζεται «κοινωνία πολιτών», λειτουργούν «ο έπαινος του δήμου και των σοφιστών, τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε», όπως λειτουργεί, αυτονόητα, και η επιτίμηση, η αποδοκιμασία, ο έλεγχος.
H κριτική διάγνωση και τέκμαρση ότι η ελλαδική κοινωνία βυθίζεται σε ανήκεστη παρακμή, ότι κατρακυλάει αδυσώπητα στον ιστορικό αφανισμό της, είναι πολύ δύσκολο να πείσει τους περισσότερους, να αξιολογηθεί πλειοψηφικά η βαρύτητά της. Διότι έχουν μεσολαβήσει τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια, που στη διάρκειά τους απαλείφθηκε κάθε λειτουργία κριτικής αποτίμησης από τον δημόσιο βίο, κάθε αξιολογική κρίση, κάθε εκτίμηση και διαβάθμιση ποιοτήτων. Eπί τρεις γενεές δεν κρίνεται κανένας για τίποτα, η κριτική είναι μόνο αυθαίρετο «όπλο πάλης» στις κομματικές αντιμαχίες, δηλαδή μέσον επιδίωξης ιδιοτελών συμφερόντων. Eίναι και απαιτητό ατομικό δικαίωμα ανεξέλεγκτης ορθότητας – ο οποιοσδήποτε κρίνει δικαιωματικά οποιονδήποτε χωρίς την παραμικρή συνέπεια λογοδοσίας.
Tρεις γενιές τώρα κατοίκων του Eλλαδιστάν έζησαν από το δημοτικό κιόλας σχολείο την απουσία κάθε κριτικής αξιολόγησης – «κάτω τα αιματοβαμμένα γραπτά»! Δεν βαθμολογούνταν, δεν μετεξετάζονταν, δεν απορρίπτονταν. Για να μπουν στο Πανεπιστήμιο μόνο απομνημόνευαν, δεν χρειάζονταν κριτική σκέψη. Για να περάσουν τις εξετάσεις από χρονιά σε χρονιά στα πανεπιστημιακά μαθήματα, αρκούσε η εγγραφή σε κομματική νεολαία: τους εξασφάλιζε να ξέρουν από πριν τα εξεταστικά ερωτήματα ή να τους χαριστεί αυτονόητα το «συνδικαλιστικό πέντε»! Παίρνοντας το πτυχίο η κομματική ένταξη εγγυόταν σίγουρη αργομισθία στο Δημόσιο, και οι αποδοχές αυξάνονταν, όπως και οι «διευκολύνσεις» πλήθαιναν όχι σε συνάρτηση με την κριτική αξιολόγηση (άπαγε της βλασφημίας), αλλά μόνο με συνδικαλιστικούς «αγώνες»: γκανγκστερικούς εκβιασμούς του κοινωνικού σώματος.
Για τρεις γενεές Eλλαδιτών όλες οι παραστάσεις, οι εικόνες, οι εμπειρίες από τον δημόσιο βίο αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ή υποψία αξιολογικών κρίσεων, αποτιμήσεων της ανθρώπινης ποιότητας: Yπουργός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε μηδαμινότητα «άγνωστη και στον θυρωρό της», οποιοσδήποτε απαίδευτος, ολιγοφρενής, ανίκανος ή διεφθαρμένος που έχει πείσει τον κομματικό αρχηγό για την αφοσίωσή του στις προσταγές του. O πρωθυπουργός μπορεί να είναι ανατριχιαστικά ανελλήνιστος ή κατάφωρα ψευδολόγος, ο πρόεδρος της Bουλής να βωμολοχεί χυδαιότατα, με την κοινή ανοχή αυτονόητη.
Xιλιάδες ασήμαντα ανθρωπάρια, επί τριάντα δύο χρόνια, χρυσαμείβονται ακκιζόμενα σε προεδρίες δημόσιων οργανισμών και εταιρειών. Eνδεικτικά και συμβολικά θα αρκούσε να εντοπίσει κανείς, ποιοι «πνευματικοί ταγοί» της ελλαδικής κοινωνίας υπήρξαν διορισμένα μέλη σε Eπιτροπές Kρατικών Bραβείων ή ποιοι κομματικοί δημοσιογράφοι, ποιων προσόντων και ποιου επιπέδου, διαχειρίστηκαν τα κρατικά MME ή την «αναδιοργάνωσή» τους σήμερα.
Mε δεδομένο τον ολοκληρωτικό αφανισμό κάθε κριτικής αξιολόγησης, κάθε ελέγχου, κάθε αποτίμησης ποιοτήτων στο ελληνώνυμο κρατίδιο του βαλκανικού Nότου, όλα, και τα πιο εξωφρενικά συμπτώματα αυθαιρεσίας, είναι δυνατά: Eνα φορτηγό να σταματάει στην είσοδο των υπόγειων χώρων του Oικονομικού Πανεπιστημίου της Aθήνας και να ξεφορτώνει, για να αποθηκευτούν εκεί με την κάλυψη του «πανεπιστημιακού ασύλου» (ακόμα σήμερα), τόνοι παράνομου εμπορεύματος, που στη συνέχεια θα προωθηθεί να τροφοδοτήσει το παρεμπόριο της απλωμένης στα πεζοδρόμια πραμάτειας εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών. Kαι κάποιες «στάσεις» παραπέρα, άλλο φορτηγό να ξεφορτώνει απίστευτη ποσότητα από «στυλιάρια» στα υπόγεια του Mετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου συντηρείται, με «κατάληψη» που διαρκεί δεκαετίες τώρα, προστατευόμενο από το «άσυλο», το ανεξέλεγκτο οπλοστάσιο των «γνωστών άγνωστων» κουκουλοφόρων της Aθήνας, με απροσδιόριστα τα αποθηκευμένα εκεί εκρηκτικά.
Kλήθηκε ποτέ να λογοδοτήσει για τέτοια δεδομένα αυθαιρεσίας οποιοσδήποτε: πρύτανης, υπουργός Δημόσιας Tάξης, υπουργός Παιδείας, αρχηγός της Aστυνομίας, εισαγγελέας του Aρείου Πάγου; Kαι τι νόημα θα είχε ο καταλογισμός παράλειψης καθήκοντος σε αξιωματούχους ενός κράτους που, τρεις δεκαετίες τώρα, έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία και υπηρετεί, αποκλειστικά και αυτονόητα, μόνο τα συμφέροντα της κομματοκρατίας;
Nα χαλιναγωγηθεί από ποιους η αυθαιρεσία και η ανομία, όταν η κατάργηση κάθε χαλινού ήταν το δημαγωγικό «εύρημα» και κλειδί θριαμβικών εκλογικών επιτυχιών του πράσινου και γαλάζιου ΠAΣOK, με την Aριστερά «του εκσυγχρονισμού και της προόδου» να νέμεται μερίδα του λέοντος από τα «προνόμια» της αχαλίνωτης εξουσιολαγνείας;
H ηλεκτρονική τεχνολογία επιτρέπει σήμερα στους αναγνώστες των εφημερίδων να δημοσιοποιούν τις κρίσεις τους για κάθε κείμενο σε καθημερινό ή κυριακάτικο φύλλο. Iσως, εκεί ο καθένας να κρίνει ευκρινέστερα, εξαιρώντας βεβαίως τον εαυτό του, την καταιγιστική ακρισία που συνοδεύει την κοινωνική παρακμή μας: Kατά πλειονότητα οι αναρτήσεις είναι ανώνυμες (ψευδώνυμες), κρίνουν και σχολιάζουν όχι υπεύθυνοι πολίτες, αλλά οι ανεύθυνες στην αυτοαπόκρυψή τους απρόσωπες μονάδες, άτομα που θέλουν πρωτίστως να εκτονωθούν ψυχολογικά και, κυρίως, να αντιτάξουν «γνώμη», δηλαδή να υπάρξουν μέσα στον πνιγμό της ακοινώνητης, ισοπεδωμένης ζωής μας, να πεισθούν ότι οι ίδιοι διαφέρουν από τον πολτό. Aλλοι, που οργίζονται με το κείμενο που διάβασαν, γιατί δεν τους πρόσφερε συνταγή λύσης των προβλημάτων – θέλουν κάποιον να τους απαλλάξει από την ευθύνη και το ρίσκο να κρίνουν, να αποφασίσουν για τη ζωή τους μέσα σε συνθήκες παρακμής ταυτόσημης με ανυπόφορη συμφορά. Kαι άλλοι, πολλοί, που απλώς άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν σίγουροι ότι σωστά κατάλαβαν.
H αποδημία, φυγή στην προσφυγιά, χωρίς γλώσσα πια ελληνική και χωρίς βιωματικά αφομοιωμένη «παράδοση», είναι μόνο αυτο-γενο-κτονία.

Διαβάστε περισσότερα

Οι εννέα μήνες κύησης είναι... μύθος

Μόνο μία στις 20 γυναίκες γεννά με βάση την καταληκτική ημερομηνία που έχει δώσει ο γιατρός

Οι περισσότερες γυναίκες γεννούν μέσα σε 10 ημέρες από την καταληκτική ημερομηνία τοκετού που έχουν λάβει από τον γιατρό τους, σύμφωνα με νέα μελέτη

 Οι έγκυοι δεν πρέπει να παίρνουν «κατάκαρδα» την καταληκτική ημερομηνία που τους έχει δώσει ο γιατρός τους για τον τοκετό και αυτό διότι, όπως δείχνει μια νέα μελέτη, ο χρόνος που το έμβρυο περνά συνολικά στη μήτρα μπορεί να διαφέρει ως και κατά πέντε εβδομάδες μεταξύ διαφορετικών εγκύων. Από την πρώτη μελέτη του είδους της, η οποία μέτρησε αναλυτικά τον χρόνο παραμονής των εμβρύων στη μήτρα, προέκυψε αυτό που πολλές μέλλουσες μαμάδες ακούνε από τις… έμπειρες: Το μωρό θα έρθει όταν είναι έτοιμο.

Συγκεκριμένα, η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Human Reproduction» έδειξε ότι μόλις μία γυναίκα στις 20 γεννά κατά την υποτιθέμενη καταληκτική ημερομηνία τοκετού, η οποία ορίζεται στις 280 ημέρες ή στις 40 εβδομάδες μετά τη σύλληψη.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία που βασίστηκαν σε μελέτη 125 εγκύων, περίπου τα τρία τέταρτα των μωρών έρχονται στον κόσμο μέσα σε 10 ημέρες από την προτεινόμενη ημερομηνία.

Λίγο πάνω από τις 38 εβδομάδες η μέση διάρκεια της κύησης

Οσο για τη μέση διάρκεια της κύησης, αυτή ήταν λίγο παραπάνω από τις 38 εβδομάδες. Ωστόσο, η διάρκεια αυτή είχε μεγάλο εύρος που διέφερε ως και κατά 37 ημέρες μεταξύ γυναικών - αυτό σημαίνει ότι ο τοκετός έρχεται μεταξύ της 37ης και της 42ης εβδομάδας κυήσεως.

Οπως ανέφερε η δρ Αν Μαρί Τζούκικ, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Επιδημιολογίας του Εθνικού Ινστιτούτου Επιστημών Περιβαλλοντικής Υγείας των ΗΠΑ που συμμετείχε στη μελέτη: «Ανακαλύψαμε ότι η μέση χρονική διάρκεια από την τελευταία ωορρηξία της γυναίκας ως και τη γέννηση του παιδιού της είναι 268 ημέρες, δηλαδή 38 εβδομάδες και δύο ημέρες. Η διάρκεια της εγκυμοσύνης μεταξύ γυναικών διέφερε ως και κατά 37 ημέρες. Εκπλαγήκαμε λίγο από αυτό το εύρημα».

Η ερευνήτρια συμπλήρωσε ότι «γνωρίζαμε ήδη πως η διάρκεια της εγκυμοσύνης διαφέρει μεταξύ γυναικών, αλλά ένα μέρος αυτής της διαφοράς αποδιδόταν πάντα στα λάθη που γίνονται σε ό,τι αφορά την καταγραφή της ημερομηνίας σύλληψης. Οι δικές μας μετρήσεις δεν περιλαμβάνουν αυτού του είδους τις πηγές λαθών και όμως, παρά ταύτα, υπάρχει διαφοροποίηση που φθάνει τις πέντε εβδομάδες. Είναι αξιοσημείωτο».

Ενδελεχής, ακριβής ανάλυση

Οι ερευνητές ήταν σε θέση να προσδιορίσουν επακριβώς τη χρονική στιγμή που η κάθε γυναίκα έμεινε έγκυος χρησιμοποιώντας στοιχεία που είχαν συλλεχθεί στο πλαίσιο μιας προηγούμενης μελέτης - σε εκείνη την περίπτωση λαμβάνονταν δείγματα ούρων των γυναικών σε καθημερινή βάση πριν από τη σύλληψη και έπειτα από αυτή. Στη νέα μελέτη οι ειδικοί από το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Επιστημών Περιβαλλοντικής Υγείας παρακολούθησαν τις γυναίκες από τη στιγμή της σύλληψης ως και την ημέρα του τοκετού.

Οπως προέκυψε, το 4% των γυναικών γέννησε ακριβώς στις 280 ημέρες εγκυμοσύνης, ενώ το 70% μέσα σε 10 ημέρες από την υποτιθέμενη καταληκτική ημερομηνία γέννας. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες γέννησαν κατά μέσο όρο αργότερα από την υποτιθέμενη ημερομηνία τοκετού, ενώ όσες από τις ίδιες είχαν παραπάνω κιλά όταν γεννήθηκαν έτειναν επίσης να γεννούν αργότερα.

Από την αρχή καθορίζεται ο τοκετός

Στη μελέτη σημειώνεται ότι «η διάρκεια της εγκυμοσύνης διαφέρει σημαντικά μεταξύ υγιών εγκύων, ακόμη και όταν έχει γίνει ακριβής μέτρηση της τελευταίας ωορρηξίας πριν από τη σύλληψη. Ανακαλύψαμε επίσης ότι γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες από τη σύλληψη προβλέπουν σε μεγάλο βαθμό τη συνολική διάρκεια της εγκυμοσύνης, γεγονός που μαρτυρεί ότι η πορεία για τον χρόνο του τοκετού τίθεται νωρίς στη διάρκεια της κύησης».

Καταλήγοντας, η δρ Τζούκικ τόνισε πως τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η φυσική διακύμανση του χρόνου του τοκετού είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι πιστεύαμε, γεγονός που πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους οι γιατροί προτού αποφασίσουν αν θα παρέμβουν για να προκαλέσουν τοκετό σε μια έγκυο.

Δημοσιεύτηκε στο heliosPlus στις 21 Αυγούστου 2013

Διαβάστε περισσότερα

Μερικοί το προτιμούν… καυτό!

Οσοι λατρεύουν το πικάντικο φαγητό είναι πιο περιπετειώδεις, υποστηρίζει νέα μελέτη

Σύμφωνα με νέα μελέτη, τα άτομα που αγαπούν τα καυτερά φαγητά είναι πιο περιπετειώδη από τα υπόλοιπα

Μελέτη αμερικανών ερευνητών έδειξε ότι τα άτομα που επιλέγουν «πιπεράτα» πιάτα είναι πιο περιπετειώδη από άλλα και αναζητούν έντονες συγκινήσεις.

Στη μελέτη των ειδικών από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια έλαβαν μέρος 184 μη καπνιστές εθελοντές ηλικίας από 18 ως 45 ετών, οι οποίοι δεν είχαν κάποιο πρόβλημα που θα μπορούσε να επηρεάζει την αντίληψή τους ως προς τα γευστικά ερεθίσματα που δέχονταν.

Η «πιπεράτη» μελέτη

Στο πλαίσιο του... πικάντικου πειράματος, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τεστ AISS (Arnett Inventory of Sensation Seeking) κατά το οποίο αποκαλύπτεται η προσωπικότητα του κάθε εθελοντή ανάλογα με τις γευστικές του επιλογές.

Οσοι από τους συμμετέχοντες συγκέντρωσαν κατά τη διάρκεια του τεστ βαθμολογία μεγαλύτερη μιας μέσης τιμής θεωρούνταν ανοιχτοί σε ρίσκα και νέες εμπειρίες, ενώ όσοι είχαν χαμηλότερη του μέσου όρου βαθμολογία θεωρούνταν λιγότερο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες.

Στη συνέχεια, στους εθελοντές χορηγήθηκαν 25 μικρογραμμάρια καψαϊκίνης, της ουσίας που χαρίζει στις καυτερές πιπεριές την έντονη γεύση τους, και τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν πόσο τους άρεσε ένα πικάντικο πιάτο.

Τα άτομα που είχαν προηγουμένως συγκεντρώσει σκορ κάτω του μέσου όρου στο τεστ AISS, δήλωσαν ότι δεν τους άρεσε το πικάντικο πιάτο. Οσοι πάλι είχαν συγκεντρώσει σκορ άνω του μέσου όρου, δήλωσαν ότι λάτρεψαν το καυτερό γεύμα.

«Θεωρητικά γνωρίζουμε ότι η ένταση της καυτερής γεύσης και το πόσο μπορεί αυτή να είναι αρεστή σε κάποιον συνδέονται μεταξύ τους» αναφέρει η ερευνήτρια Νάντια Μπάινς. «Οσο πιο "ενοχλητική" γίνεται μια ουσία ως προς τη γεύση της τόσο λιγότερο αποδεκτή είναι συνήθως σε όσους την καταναλώνουν. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει πάντα».

Διαβάστε περισσότερα

Το νερό..νεράκι.Ιδιωτικοποίηση του νερού (ελληνικοί υπότιτλοι)

Αυτά αποφασίζονται «πίσω μας» όταν εμείς βομβαρδιζόμαστε από άλλες ειδήσεις

Διαβάστε περισσότερα

Σαν σήμερα γεννήθηκε η Σωτηρία Μπέλλου

Η κορυφαία τραγουδίστρια του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, Σωτηρία Μπέλλου, γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1921 στο χωριό Χάλια της Χαλκίδας. Ήταν μέλος εύπορης οικογένειας και η μεγαλύτερη από τα τέσσερα αδέλφια της. Είχε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που ήταν παπάς στο Σχηματάρι. Στο πλευρό του, «ζυμώθηκε» από μικρή με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Τραγουδίστρια αποφάσισε να γίνει όταν είδε στον κινηματογράφο την ταινία «Η Προσφυγοπούλα» με τη Σοφία Βέμπο. Οι γονείς της, όμως, είχαν αντιρρήσεις κι έτσι σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να κατεβεί μόνη στην Αθήνα. Εκεί παντρεύτηκε τον Βαγγέλη Τριμούρα, ελεγκτή στα λεωφορεία, με τον οποίο είχε γνωριστεί όσο ήταν ακόμη στη Χαλκίδα. Ο γάμος τους κράτησε μόνο έξι μήνες και η Σωτηρία βρέθηκε στις φυλακές «Αβέρωφ», όταν στον τελευταίο τους καβγά του έριξε βιτριόλι στο πρόσωπο. Στο Εφετείο η ποινή της μειώθηκε από 3,5 χρόνια σε 6 μήνες και αφέθηκε ελεύθερη. Το μαρτύριό της συνεχίστηκε όταν επέστρεψε στο πατρικό της στη Χαλκίδα, καθώς οι δικοί της θεωρούσαν ότι τους ντρόπιαζε. Μην αντέχοντας το καθημερινό ξύλο, αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την τύχη της στην πρωτεύουσα. Καθώς η μέρα αυτού του ταξιδιού της συνέπεσε με την 28η Οκτωβρίου 1940, πέρασε όλη την περίοδο του πολέμου και τα χρόνια της Κατοχής κάτω από δύσκολες συνθήκες και κάνοντας διάφορες δουλειές. Ανάμεσα στα άλλα τραγουδούσε για ένα χαρτζιλίκι σε διάφορα ταβερνάκια, με μια κιθάρα που είχε αγοράσει στο μεταξύ.

Μετά την απελευθέρωση και αφού γνώρισε από κοντά την αγριότητα και τις διώξεις του Εμφυλίου, όντας ενεργό μέλος του αντάρτικου, την ανακάλυψε σε μια ταβέρνα των Εξαρχείων ο θεατρικός συγγραφέας Κίμων Καπετανάκης και τη σύστησε στο φίλο του Βασίλη Τσιτσάνη. Ο βάρδος του ρεμπέτικου ενθουσιάστηκε από τη φωνή της και της πρότεινε να μπουν μαζί στο στούντιο. Η επιτυχία των πρώτων της ηχογραφήσεων με τον αξέχαστο Τσιτσάνη («Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα Καβουράκια», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή») την καθιέρωσε ως λαϊκή τραγουδίστρια, ενώ τα χρόνια 1948 - 1955 ήταν περιζήτητη ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με τους Γιάννη Παπαϊωάννου («Γύρνα στη ζωή την πρώτη», «Κάνε κουράγιο καρδιά μου», «Άνοιξε, άνοιξε»), Γιώργο Μητσάκη («Ο ναύτης», «Το σβηστό φανάρι»), Απόστολο Καλδάρα («Είπα να σβήσω τα παλιά»), Απόστολο Χατζηχρήστο, Μανώλη Χιώτη κ.ά.
Η καριέρα της γνώρισε μία κάμψη στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας '60. Από το 1966, όμως, κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους, προχωρώντας σε πρωτοποριακές συνεργασίας με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες: Μούτσης («Το φράγμα»), Σαββόπουλος («Το βαρύ ζεϊμπέκικο»), Ανδριόπουλος («Λαϊκά προάστια»), Κουνάδης («Δεν περισσεύει υπομονή»), Λάγιος («Λαός»), Ανδριόπουλος κ.ά. Παράλληλα, ξανατραγούδησε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, από τα οποία την αγάπησε η νέα γενιά και τη στήριξε στις αδιάκοπες εμφανίσεις της στα λαϊκά κέντρα, στις μπουάτ της Πλάκας, καθώς και σε μεγάλες συναυλιακές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το Μάρτιο του 1993 ήρθε αντιμέτωπη με τα πρώτα σοβαρά προβλήματα υγείας, όταν εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια και πνευμονικό εμφύσημα. Λίγο αργότερα, διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα. Έχασε τη φωνή της και δύο ημέρες πριν τα 76 γενέθλιά της, στις 27 Αυγούστου 1997, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Μεταξά» του Πειραιά.

Διαβάστε περισσότερα

Διάλυση της εκπαίδευσης και της ζωής μας. (Γράφει ο Κώστας Κούστας)

Είναι   ήδη  πολύ   αργά!!   

 

 Συμπολίτες ,φίλες κ΄ φίλοι ,

 συνάδελφοι  εκπαιδευτικοί

    

Aς   αναλογιστούμε   αν   μας  αξίζουν  τα δεινά  που  περνά η πατρίδας  μας.                             H  γενοκτονία  του  λαού μας   κοινωνική  και  ψυχοπνευματική   που  συντελείται  μεθοδικά  αργά  αλλά  και  σταθερά,  με σειρά μέτρων που αποκλείουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα  του πληθυσμού  της  περιοχής  μας  αλλά  και  της  χώρας  από την πρόσβαση στα βασικά αγαθά, την Παιδεία και την Υγεία , την Πρόνοια  που   οδηγούν στην απόγνωση  και στον  θάνατο  χιλιάδες συνανθρώπους  μας. 

 Κώστας Κούστας

      Η  χώρα  μας  καταρρέει  καθημερινά, καταργούνται  από  τους κυβερνώντες  οι δημοκρατικές  μας  κατακτήσεις, ανατρέπεται η ζωή  μας. Σαν  πειραματόζωα  οι  νεοταξίτες της  Ε.Ε.  Δ.Ν.Τ ,προσπαθούν να μας  μεταμορφώσουν σε  δούλους του  21^ου αιώνα, σε πειθήνιους  υπηκόους, σε σκυφτούς ανθρώπους  που θα προσπαθούν να επιβιώσουν σώζοντας  ο καθένας  όπως μπορεί  το τομάρι του.

Οι  Γερμανοί  μονοκράτορες  της  Ε.Ε.  θέλουν  την ρεβάνς , οδηγούν   με  τον  οικονομικό  πόλεμο που  διεξάγουν στον αφανισμό  την  χώρα μας, αποδείχνοντας  ότι  η   «δημοκρατία» τους  αποκαλύπτεται  όλο  και  περισσότερο  γυμνή. Ο κυβερνητικός συνασπισμός  καταργεί  και  το ίδιο το κοινοβούλιο, όταν με μια σειρά προεδρικών διαταγμάτων και  πράξεων  νομοθετικού περιεχομένου, περνά νομοσχέδια που εξαφανίζουν ολόκληρες  κοινωνικές  ομάδες  και  ξεπουλούν  τον εθνικό μας  πλούτο  ενώ πανηγυρίζει ξεδιάντροπα μετά από κάθε του νίκη εναντίον του εχθρού-λαού.  Θυμίζουμε πως αυτοί που κυβερνούν ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον των φτωχών, χτυπώντας πρώτα  τους λεγόμενους περιθωριακούς κοινωνικούς χώρους, τους μετανάστες, τις  αυτοδιαχειριζόμενες   συλλογικότητες  κ.α,  αυτούς  τους χώρους δηλαδή για τους  οποίους  η μεγάλη πλειοψηφία ποτέ  δεν ενδιαφερόταν.

 Σήμερα η ανέχεια  και ο όλεθρος αγγίζει  πλέον όλους ,ακόμα  και  αυτούς  που  θεωρούσαν  ότι είναι στο  απυρόβλητο, τους «φιλήσυχους» πολίτες. Η κρατική  καταστολή  επεκτείνεται   πλέον  και  σε ανθρώπους που η πολιτική τους δράση περιορίζονταν μέχρι  τώρα μόνο  στην άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Καλούν  στα  αστυνομικά  τμήματα για  εκφοβισμό  και  τρομοκρατία  πολίτες, συντάσσουν  δικογραφίες  για  φιλήσυχους  πολίτες  διαμαρτυρήθηκαν  το  χειμώνα  για  το Τ.Ε.Ι και το  σχέδιο «Αθηνά» στην  επίσκεψη  του τότε  υπουργού  υγείας   Σαλμά  στην πόλη  μας . 

Με  προκλητικό ζήλο  υλοποιούν της  αποφάσεις  των  μνημονίων  τις  καταστροφικές  αλλαγές  στην παιδεία, στην  υγεία και  στην τοπική αυτοδιοίκηση  που αποφασίζονται  εν μια  νυκτί, η ΕΡΤ «μαυρίζει» και κλείνει μέσα σε λίγες μόνο ώρες,  σχολεία  και  νοσοκομεία  συγχωνεύονται ή κλείνουν, αναγγέλλονται ιδιωτικοποιήσεις  ακόμη  και  των στοιχειωδών  κοινών αγαθών, όπως είναι  το νερό, οι νέοι  εξωθούνται στην  μετανάστευση ξανά  μετά  από  δεκαετίες ,  ενώ παράλληλα  μένουν ανέγγιχτα  και  αυγαταίνουν τα προνόμια της  αισχρής  κάστας  που κυβερνάει διαχρονικά αυτό τον τόπο.

Όμως ¨Ουδέν  κρυπτόν  υπό  τον  ήλιο¨ τόνιζαν οι  αρχαίοι  πρόγονοί μας και  οι νεώτεροι ¨Πίσω έχει  η  αχλάδα  την ουρά¨.

 Μπροστά  σε αυτή την  λαίλαπα  δεν μπορούμε  να μένουμε πια αδιάφοροι.  

Οι  συνάδελφοι  καθηγητές  και  οι καθηγήτριες  του  δημόσιου  σχολείου   καλούν σε  κοινό  ανένδοτο αγώνα  όλους  ανεξαιρέτως εργαζόμενους, ανέργους, απολυμένους ,μαθητές ,γονείς, συνταξιούχους…. ξεπερνούμε   τις  κλαδικές  διαφορές, ξεπερνούμε   την  κατασυκοφάντηση  και  την   διχόνοια  που  προσπάθησαν και   προσπαθούν να σπείρουν  ανάμεσά   μας   οι κυβερνώντες   και τα  Μ.Μ. Εξαπάτησης , τα  φερέφωνά τους  που προβοκάρουν  συνεχώς  όσους  αντιστέκονται.

Φίλες  και  φίλοι  

 Η  κατάργηση των ειδικοτήτων στα  τεχνικά λύκεια , η κατάργηση κι άλλων μαθημάτων και τύπων σχολείων, όπως τα αθλητικά, μουσικά , τα ειδικά  σχολεία, ο εξοβελισμός των τεχνών, της  τεχνολογίας της μουσικής  από το Γυμνάσιο  είναι  ένα ξεκάθαρο ταξικό χτύπημα  και  είναι μόνο η αρχή της αποδόμησης της  δημόσιας  παιδείας.

Μας αφορά όλους.  Αναλογιστείτε  τα δεινά που θα  ακολουθήσουν αν δεν αντιδράσουμε ούτε  τώρα.  Κανείς  Θεός  δεν θα παρέμβει  για χάρη μας, αν δεν διεκδικήσουμε μόνοι μας αυτό που μας ανήκει, αν περιοριστούμε στο να μετράμε θύματα, θρηνώντας  απλά  τη μοίρα μας ως  άλλες Τρωάδες.

Οφείλουμε ως  εκπαιδευτικοί   με  αποφασιστικότητα  να  αντισταθούμε  στην προσπάθεια  διάλυσης  της  εκπαίδευσης, του  εξανδραποδισμού της  χώρας  μας,  του εκφασισμού της  κοινωνίας  μας.

Είμαστε  αποφασισμένοι  να  δώσουμε  τη  μάχη  τώρα, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, να   εκδιώξουμε  αυτούς  που επιδίδονται  στη συστηματική  συκοφαντία  του  κοινωνικού κράτους,  των κοινωνικών αγαθών και  συνεχίζουν να προπαγανδίζουν ως «σκληρά αλλά  αναγκαία» τα  αιωνίως «νέα» καταστροφικά  μέτρα  και τις απολύσεις που οδηγούν  σε  βέβαιο  θάνατο  την  κοινωνία  μας. Καμιά  μάχη που  δόθηκε  δεν  πήγε  χαμένη !!Αντίθετα   οφείλουμε  να  αναλογιστούμε  και   να  αποδεχτούμε ότι, σήμερα  είμαστε  σε  αυτή την  κατάσταση  εξαιτίας  της  αποφυγής  μας  κρίσιμων  μαχών .

 Είμαστε αποφασισμένοι να πολεμήσουμε  όσους  σήμερα ασκούν εξουσία  και  στην εκπαίδευση  υπακούοντας  στην αντιδημοκρατική «υπερπαιδαγωγική» των Μνημονίων και των  αριθμών, ώστε  να διαμορφώνουν «κατ΄εικόνα» τους  την  εκπαιδευτική πολιτική στον τόπο μας,  ενώ  ταυτόχρονα  επιχειρούν να  καταστείλουν τη διαμόρφωση της  ελεύθερης  και  δημοκρατικής συνείδησης  των νέων  στα σχολεία .

  Σας  καλούμε   από  Αστακό  μέχρι  και   Ναυπακτία  να  δώσουμε   μαζί  αυτόν τον αγώνα.

  Σας καλούμε να δράσουμε μαζί  τώρα!

 Η  εκπαίδευση  είναι  υπόθεση  όλων .

  Επειδή « το αργότερα» για τα κοινωνικά  αγαθά  και την Δημοκρατία σημαίνει ποτέ!

                                                                                                                        21/8/2013

                                                                                                Κ.  Κούστας 

                                                                                                                Γ. Γραμματέας  Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε  Αιτωλ/νιας

Διαβάστε περισσότερα