ΈΚΤΑΚΤΟ : Όλα τα ονόματα των Εκπαιδευτικών προς απόλυση – διαθεσιμότητα !(Ονομαστικές καταστάσεις)

 Έφτασε στις Διευθύνσεις Β΄βάθμιας Εκπαίδευσης όλης της Χώρας, πριν από λίγα λεπτά, κατάσταση με τα ονοματεπώνυμα των συναδέλφων που είναι προς απόλυση – διαθεσιμότητα, προκειμένου να επικαιροποιηθούν οι υπηρεσιακοί τους φάκελοι και να ολοκληρωθεί η διαδικασία που θα τους θέσει εκτός σχολείου. Για μια φορά ακόμα οι υπηρεσίες καλούνται να υλοποιήσουν πολιτικές επιλογές πριν καν αυτές εγκριθούν από το κοινοβούλιο, αποδεικνύοντας τον αντιδημοκρατικό κατήφορο της κυβέρνησης.

Η διοίκηση καλείται – όπως και στην περίπτωση της αύξησης του ωραρίου – να «βοηθήσει» στην υλοποίηση της πιο αισχρής αντιλαϊκής πολιτικής, λειτουργώντας σε «αντιδημοκρατικά» πλαίσια. Είναι φανερό, πως κανείς δεν πρέπει να υλοποιήσει τις παράνομες εντολές του υπουργού της διάλυσης της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και τα στελέχη της εκπαίδευσης οφείλουν τώρα να παραιτηθούν.

Καταλύεται η έννοια της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Υλοποιείται ο νόμος πριν την ψήφισή του! Αποφασίζουμε – διατάσσουμε – απολύουμε.

Καμιά συνεργασία με αυτούς που διαλύουν τις ζωές μας.

Για να κατεβάσετε τους πίνακες με τα ονόματα όσων εκπαιδευτικών
τίθενται σε διαθεσιμότητα ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ!

Διαβάστε περισσότερα

Φρούτα και λαχανικά για μακροζωία

Η κατανάλωσή τους αυξάνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής

Πολλά φρούτα και λαχανικά ημερησίως προσφέρουν περισσότερα χρόνια ζωής

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. Η μειωμένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών αυξάνει τις πιθανότητες πρόωρου θανάτου.

Ακόμη τρία χρόνια
Ομάδα ειδικών του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Σουηδία μελέτησε στοιχεία από 71 χιλιάδες άτομα ηλικίας 45-83 ετών η πορεία της υγείας των οποίων παρακολουθείτο για διάστημα 13 ετών. Ανάμεσα στα άλλα δεδομένα που καταγράφονταν σχετικά με τους εθελοντές ήταν και το διαιτολόγιό τους.
Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όσοι δεν έτρωγαν καθόλου φρούτα και λαχανικά πέθαιναν κατά μέσο όρο τρία χρόνια νωρίτερα από εκείνους που έκαναν συχνή κατανάλωσή τους. Οι επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από τη μελέτη σημειώνουν ότι για να έχει κάποιος τη μέγιστη ωφέλεια θα πρέπει να καταναλώνει πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών ημερησίως. Μάλιστα, μεταξύ των «μελών» του... πράσινου βασιλείου εκείνα που φαίνεται ότι έχουν τη σημαντικότερη θετική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό είναι τα μήλα, τα καρότα και οι τομάτες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι εκ των εθελοντών έτρωγαν τουλάχιστον μια μερίδα φρούτων ημερησίως ζούσαν 19 μήνες περισσότερο από εκείνους που δεν έτρωγαν καθόλου φρούτα. Οσοι έτρωγαν τουλάχιστον τρεις μερίδες λαχανικών ημερησίως ζούσαν 32 μήνες περισσότερο από εκείνους που δεν έτρωγαν καθόλου. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι οι γυναίκες τείνουν να καταναλώνουν περισσότερα φρούτα και λαχανικά από τους άνδρες.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί πολλές μεγάλες έρευνες που παρακολουθούσαν την πορεία της υγείας χιλιάδων ατόμων - ωστόσο δεν είχε μελετηθεί επαρκώς η σχέση ανάμεσα στην κατανάλωση φρούτων και λαχανικών με το προσδόκιμο ζωής. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition».

Διαβάστε περισσότερα

Η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Βαυαρίας στον Κήπο του Μουσείου Τρικούπη.

Η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Βαυαρίας με 100 μουσικούς στον

Κήπο του Μουσείου Τρικούπη τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013 και ώρα 9:00 μ.μ. με

ρεπερτόριο :Rossini, Mendelssohn, Webber, Williams.

                    Ακολουθούν έργα για Μπινγκ Μπαντ Ορχήστρα. 

Είσοδος Ελευθερη 15/07/2013

 

Διαβάστε περισσότερα

ΙΔΟΥ Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΖΟΥΝ

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Λίγους μήνες μετά την κατάρρευση της «Λίμαν Μπράδερς» που σήμανε την επίσημη εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Λετονία ήταν μια από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που οδηγήθηκε στο ΔΝΤ, ήδη από το Δεκέμβρη του 2008. Για την ακρίβεια, στην περίπτωση της Λετονίας,λειτούργησε υβριδικά το «μεικτό» σχήμα που αργότερα, στην περίπτωση της Ελλάδας, βαφτίστηκε «Μηχανισμός Στήριξης», μιας και η «σωτηρία» της Λετονίας ανατέθηκε σε ένα μηχανισμό δανειοδότησης, στον οποίο συμμετείχαν, εκτός από το ΔΝΤ, και πιστωτές από την Ευρωζώνη.
Ενας από τους πρώτους όρους για τη δανειοδότηση της Λετονίας ήτανη περικοπή των δαπανών στο χώρο της Παιδείας. Το αποτέλεσμα ήταν από τα 1.000 εκπαιδευτικά ιδρύματα που διέθετε η χώρα, μετά την έφοδο του ΔΝΤ να κλείσουν πάνω από 100, δηλαδή περισσότερο από το 10% των σχολείων.
Το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, που σε μεγάλο βαθμό λειτουργούσαν και ως κέντρα γύρω από τα οποία κινείτο η οικονομία σε μικρές περιφέρειες και κωμοπόλεις, επέφερε απόλυτο οικονομικό μαρασμό, με σωρεία λουκέτων σε μικρά μαγαζιά, μαζική μετανάστευση και κατάργηση ολόκληρων χωριών από το χάρτη. Υπολογίζεται ότι στο πλαίσιο της «σωτήριας» πολιτικής που εφαρμόστηκε στη Λετονία, το 10% του πληθυσμού της μετανάστευσε στο εξωτερικό.
Ταυτόχρονα, στα μέτρα που υποβλήθηκε η Λετονία ήταν η μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασε και το 50%, οι αθρόες απολύσεις στο δημόσιο τομέα που οδήγησαν στην ανεργία το 30% των υπαλλήλων, η εκτίναξη των φόρων, ενώ οι δαπάνες για τη συντήρηση των νοσοκομείων μειώθηκαν κατά 40%. Από τα 121 που λειτουργούσαν στη χώρα το 2006, το 2009 είχαν απομείνει 54 και εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του 2013 δε θα υπάρχουν περισσότερα από 24!
Η παρέμβαση του ΔΝΤ στη Λετονία, στη βάση του «μεικτού» σχήματος που προαναφέραμε, είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του ΑΕΠ κατά 24% σε δυο μόλις χρόνια και την εκτίναξη της ανεργίας στο 23%!
Οσο για την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθήθηκε -για τη «σωτηρία» πάντα της Λετονίας- μεταφράζεται σήμερα ως εξής: Ο βασικός μηνιαίος μισθός (μεικτά) στη Λετονία είναι 132 ευρώ, το 40% και πλέον του πληθυσμού της ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας…
Σημείωση 1η: Ολων αυτών των «επιτευγμάτων» στη Λετονία ηγήθηκε ένα εγχώριο πολιτικό προσωπικό, το οποίο αποδίδει τιμές στους ναζί και στους συνεργάτες του Χίτλερ επί γερμανικής κατοχής…
Σημείωση 2η: Ολα αυτά τα «επιτεύγματα» οδήγησαν σε κοινωνική καταστροφή και, τώρα, μετά από 4 χρόνια αδίστακτης πολιτικής, όταν πια η κατάσταση έφτασε στον πάτο και ο λαός στα Τάρταρα, η χώρα εμφανίζει πλέον την πολυπόθητη για τους καπιταλιστές «ανάπτυξη». Πρόκειται για την ανάπτυξη των κεφαλαιοκρατικών κερδών, που αναπτύσσονται πάνω στα κοινωνικά ερείπια…
Σημείωση 3η: Ολα αυτά τα «επιτεύγματα» ήταν που οδήγησαν την ΕΕ να κάνει αποδεκτή, την περασμένη Τρίτη, την αίτηση της άρχουσας τάξης της Λετονίας για είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη, αφού εκπληροί πια εκείνα τα κριτήρια «ανάπτυξης» με τα οποία λειτουργεί η ευρωενωσιακή καπιταλιστική βαρβαρότητα…
Σημείωση 4η: Ολα αυτά τα «επιτεύγματα» και προδήλως αυτού του τύπου η «ανάπτυξη» είναι που, προφανώς, σαγηνεύουν τόσο την ελληνική πλουτοκρατία όσο και τους εταίρους της ΕΕ και του ΔΝΤ, σε βαθμό μάλιστα, που, όπως θυμόμαστε, πέρσι τέτοιον καιρό, τον Ιούνη του 2012, η κυρία Λαγκάρντ, είχε προβεί στην περίφημη εκείνη σύστασή της προς τον ελληνικό λαό να ακολουθήσει το «πετυχημένο» παράδειγμα της Λετονίας…
Σημείωση 5η: Οι θιασώτες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας παίρνουν παραδείγματα, όπως αυτό της Λετονίας, για να καταλήξουν στη γνωστή τους θεωρία: «Ο καπιταλισμός θα καταφέρει και πάλι -λένε- να ξεπεράσει τη νέα κρίση του». Και πράγματι, ο καπιταλισμός καταφέρνει να ξεπερνά τις κρίσεις του. Αλλά πάντα το καταφέρνει με έναν και μοναδικό τρόπο: Θυσιάζοντας στο βωμό της δικής του σωτηρίας,θυσιάζοντας στο βωμό της σωτηρίας των μονοπωλίων, τον πρώτο παραγωγικό πλούτο της κοινωνίας, τον παράγοντα άνθρωπο. Η Ιστορία είναι κατάσπαρτη αποδείξεων ότι φιλολαϊκή λύση και έξοδος από την κρίση μέσα στα όρια του καπιταλισμού δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Εκείνο, συνεπώς, που απαιτείται για την έξοδο από την κρίση, αλλά για μια έξοδο προς όφελος των λαών, προς όφελος του ελληνικού λαού, είναι η έξοδος από το φαύλο κύκλο της όποιας νέας -και κατά πάσα πιθανότητα αναιμικής- καπιταλιστικής «ανάπτυξης». Αναιμική «ανάπτυξη» που, όταν και αν προκύψει, αφ’ ενός θα έχει επιτευχθεί πάνω σε ένα κοινωνικό «νεκροταφείο», αφ’ ετέρου η νομή των αποτελεσμάτων της θα γίνει και πάλι από τους κεφαλαιοκράτες. Με μια κουβέντα: Η έξοδος από την κρίση, για να είναι φιλολαϊκή, ή θα ισοδυναμεί με την έξοδο από τον καπιταλισμό, ή δεν πρόκειται να υπάρξει.

ΒΛΕΠΕΙ «ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ»…
Στην εναρκτήρια ομιλία του κ. Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ διεπράχθησαν αρκετές «ιεροσυλίες». Ας σταθούμε σε μία από τις χαρακτηριστικότερες.
Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε την ομιλία του ως εξής:
«Εδώ και ένα χρόνο -είπε- μετά τις εκλογές του περασμένου Μάη που ανέτρεψαν το πολιτικό σκηνικό, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ (…)».
Και συνέχισε:
«Ολες οι γερασμένες δυνάμεις της χώρας, όλες οι γερασμένες δυνάμεις του παλιού κόσμου που φεύγει,ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα»…
Τα προηγούμενα μοιάζουν -μόνο κατ’ όψιν- με τα παρακάτω:
«Ενα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: Το φάντασμα του κομμουνισμού. Ολες οι δυνάμεις της γηρασμένης Ευρώπης έχουν συνάψει ιερά συμμαχία για να καταπολεμήσουν το φάντασμα αυτό. Ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ και ο Γκιζό, οι γάλλοι ριζοσπάστες και οι γερμανοί αξιωματικοί».
Πρόκειται, φυσικά, για το προοίμιο του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Μαρξ και Ενγκελς. Το οποίο ο κ. Τσίπρας «ξεπατίκωσε» για να πει τα δικά του…
Γεγονός που μας επιτρέπει την εξής παρατήρηση:
Αν υποθέσουμε ότι ο Γκιζό του τότε είναι ο Ολάντ του σήμερα (στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είδε έναν «άλλο αέρα» στην Ευρώπη), αν ο Μέτερνιχ του τότε είναι ο Σόιμπλε του σήμερα (με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «ειλικρινείς» συνομιλίες), αν η Ιερά Συμμαχία του τότε είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ του σήμερα (που στην μεν πρώτη υποκλίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με το δε δεύτερο βρίσκει πεδίο «συνεννόησης»), αν οι Γάλλοι και Γερμανοί του τότε είναι αυτοί που συνθέτουν την ατμομηχανή του κομιτάτου των Βρυξελλών σήμερα (στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται), αν ο τσάρος του τότε είναι ο Ομπάμα του σήμερα (με του οποίου την «επεκτατική» πολιτική συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ), τότε, μόνο όποιος βλέπει «φαντάσματα» θα μπορούσε να ισχυριστεί για το «φάντασμα» που απελευθερώνει τους λαούς από τις αλυσίδες του κεφαλαίου, για το «φάντασμα του κομμουνισμού» δηλαδή, ότι έταξε, διέπραξε ή θα διαπράξει ποτέ «διαπραγματεύσεις» με όλους αυτούς που αλυσοδένουν τους λαούς (όπως τάζει και διαπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα)…
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

Αχρείαστοι άνθρωποι … καλό καλοκαίρι

Γιωργος Σαρρης

Δεν πάνε ούτε 2 βδομάδες από την τελευταία μέρα του σχολείου πριν το καλοκαίρι.
Κάθε χρόνο και σ’αυτό το σχολείο μαζεύονται οι καθηγητές, τα παιδιά τους, ο φύλακας, όποιοι μαθητές τους φέρει ο δρόμος και δεν ξέρω κι εγώ ποιός άλλος και κάνουν ένα κάτι σα γλέντι αποχαιρετισμού για το καλοκαίρι.
Ψυχή της φάσης …πολλοί, αλλά πιο πολύ απ’όλους ο Στέργιος, ο φύλακας του σχολείου.
Έφερε και φέτος την ψησταριά, τα κάρβουνα, βοήθησε τους καθηγητές στο στήσιμο της αυλής, ανάλαβε το ψησιμο, τις μουσικές και τα ηχεία και στο τέλος μαζί με τους άλλους χόρεψε! Αυτό είναι και το καλύτερό του άλλωστε. Ο Στέργιος σαν καλός Θεσσαλός που είναι, εκτός από φύλακας κάνει και χρέη δάσκαλου παραδοσιακών χορών στις εθνικές γιορτές ή όπου αλλού χρειαστεί.
Χαμογελαστός, με το κορμί στητο και το γκριζόσπρο γενάκι του να γελάει και να χορεύει μαζί του.
Με είχαν πάρει τηλέφωνο κατά τη μία. Πάρε  κιθάρα κι έλα. Είπα να μη χαλάσω χατίρι και πήγα.
Κι εκεί τους ξαναείδα όλους. Την Ιωάννα, την Κατερίνα, τη Ντίνα, την Άντα, τα παιδιά τους, η κόρη της Άντας κάπου 10 χρονώ χορευε από την αρχή ως το τέλος με το σορτσάκι και το μπλέ φανελάκι με τα τιραντάκια και τη χαζεύαμε, και τους άλλους που προσπαθούσα να θυμηθώ τα ονόματά τους. Τους είδα να τρώνε και να πίνουνε όλα αυτά που έφερε ο καθένας απ’ το σπίτι, κάποιος είχε φέρει κι ένα αρνί από το χωριό, δε θυμάμαι ποιός, τους είδα να γελάνε, να ξορκίζουνε τα άσχημα και να σκέφτονται το καλοκαίρι που ήτανε δίπλα ακριβώς μπας και σκορπίσει το γκρίζο σύννεφο που κανενας δεν ήθελε να συζητάει αλλά όλοι το κουβεντιάζανε. Τους είδα όλους λοιπον σ’ ένα γλέντι ρεφενέ αλά παλαιά στην αυλή του σχολείου, τελευταία μέρα της χρονιάς.
Έμεινα κανα διωρο, τραγουδήσαμε, κουβεντιάσαμε για τα μικρά και τα μεγάλα καθενός, της υγείας, της δουλειάς, τα οικογενειακά όσα χωρούσαν.
Κι ‘υστερα έφυγα. Χαιρετηθήκαμε, καλό καλοκαίρι, καλές διακοπές στο χωριό κλπ.
Ποιος ξέρει τι τους περιμένει κι αυτούς σκεφτόμουνα, αλλά δεν είπα τίποτα εκείνη τη μέρα. Το Σαββατοκύριακο πέσανε τα πρωτα τηλέφωνα. Ο Στεργιος τέλος. Ολοι οι σχολικοί φύλακες δε χρειάζονται είπανε. Απολύονται… ή μάλλον πιο κομψά “τιθενται σε διαθεσιμότητα”. Ας τα ρημάξουνε τα σχολεία, και φυσικά θα τα ρημάξουνε κρίση πούναι, ποιος νοιάζεται τώρα. Ακου φύλακες… Στο δρόμο όλοι.
Κι ύστερα χθές. Από το απόγευμα αναστάτωση και τηλέφωνα.
“Τι γίνεται ρε γαμώ το…” ρωτούσε η Άννα, “…άκουσα ότι καταργούνε ειδικότητες από το σχολείο, είμαστε μέσα κι εμεις;”. “Τι θα κάνω, τα παιδιά…” Κι ύστερα άλλοι, ούτε ήξερα ποιος ήταν κάθε λίγο που έψαχνε να βρει άκρη για το ξαφνικό.
Σε λίγο άρχισε να ξεκαθαρίζει. Το non paper του υπουργείου που καταργούσε 46 ειδικότητες! Για την αναμόρφωση κλπ. και οι γνωστές μαλακίες για να ψήνονται οι άσχετοι και οι δειλοί.
46 ειδικότητες κι άλλες 2500 χιλιάδες αχρείαστοι άνθρωποι που μαζί με τους φύλακες κάνουν 4500 ή κάτι τέτοιο. Αυτή τη φορά δεν ήταν αριθμοί. Ηταν άνθρωποι που τρώγαμε μαζί και γελούσαμε πριν λίγες μέρες. Που λέγανε, θα δούμε ρε παιδί μου, δύσκολα πολύ αλλά …ελπίζουμε. Κι εγώ μέσα μου αναρωτιόμουνα αν έπρεπε να αρχίσω να λέω για την ελπίδα που δε βγάζει πουθενά αν δεν… αλλά είπα άστο μέρα που είναι. Ηταν και τα παιδιά που παίζανε και χορεύανε και χαλάγανε τον κόσμο δίπλα μας.
Τωρα η Άντα, ο Κώστας, ο Στέργιος, η Ελένη και τόσες χιλιάδες άλλοι που δεν τους ξέρω, με οικογενειες και παιδιά, με δάνεια, με αρρώστους και προβλήματα, με αγχη μικρά και μεγάλα, τόσες χιλιάδες άνθρωποι είναι στον αέρα. Ποιον αέρα δηλαδή, στην κόλαση κυριολεκτικά… Οσο για τους υπόλοιπους αυτοί ζουν από χτες  με ένα μόνιμο κόμπο στο στομάχι περιμένοντας με μαύρη αγωνία τις επόμενες “γενναίες” κινήσεις της κυβέρνησης και της ΕΕ που μας προσέχει.
Και όλοι οι άλλοι έχουν παρει πια το μήνυμα. Κανένας μα κανένας δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του “εκτός ζώνης κινδύνου”. Οσο ηλίθιος και να είναι κανείς δε μπορεί να μη βλέπει ότι η επόμενη καμπάνα που ποιος ξέρει πότε θ’ακουστεί μπορεί μια χαρά να είναι για κείνον. Succes story …με σάρκα και οστά.
Το χαροδρέπανο της απόλυσης πρέπει να τους απειλεί διαρκώς όλους! Αυτό θα πει πια ισότητα και δημοκρατία! Τόπε κι ο Σαμαράς, αυτοί “τολμήσανε και σπάσανε αυγά…” που να σπάσουνε το κεφάλι τους.
Θα δουν άραγε και γρήγορα όλοι αυτοί τι πρέπει να κάνουν;
Κάποιοι χθες το βράδι δεν έκλεισαν μάτι. Κι ήταν χιλιάδες.
Κάποιοι άλλοι κοιμήθηκαν μια χαρά σχεδιάζοντας τι θα κάνουν στις διακοπές.
Για άλλους οι διακοπές θα είναι πραγματικές διακοπές. Μόνιμες… και τραγικές.
Ένας κόσμος χωρισμένος στα δυο με το χαντάκι που τον χωρίζει να βαθαίνει κάθε μέρα πιο πολύ.
Άνθρωποι περισσεύουν και στις οθόνες τα κοράκια των μεγάλων αφεντικών προσπαθούν να μας πείσουν ότι το δίκαιο είναι κάποιοι να πεθάνουν. Τι καλό μπορεί να έχει ένας κόσμος όπου περισσεύουν άνθρωποι.
Τι έχει να μας δώσει πια ένας “κόσμος” που κόβουν κομμάτια του και τα πετάνε στα σκουπίδια;
Πόσοι έχουν αρχίσει να βλέπουν καθαρά πια ότι το μέλλον μας δε μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος;
Καλό καλοκαίρι Στέργιο, καλό κουράγιο Άντα, καλό καλοκαίρι κοριτσάκι που χόρευες και δε θυμάμαι το όνομά σου. Καλή τύχη…
ΥΓ: Σήμερα άκουσα ότι στο σάιτ του Υπ.Διοικητικής μεταρρύθμισης μπορεί να δει κανεις ότι οι ΔΥ είναι 560000. Κάπου πάνω από το 5% του πληθυσμού δηλαδή και είναι οι λιγότεροι σε όλη την Ευρώπη. Τι θέλουν λοιπόν;
Τα παιδιά των ΕΠΑΛ στη 2α Λυκείου επιλέγουν ειδικότητα. Οσα διάλεξαν κάποια από τις 46 που καταργήθηκαν… δεν ξέρω. Πάντως τα ιδιωτικά ΙΕΚ πανηγυρίζουν. Ηταν άλλωστε μαζί τους προχθές και ο Υπουργός Παιδείας. Η ανάπτυξη που λέγαμε…

Διαβάστε περισσότερα

Παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας διαλύουν την εκπαίδευση

 Σήμερα 2.500 εκπαιδευτικοί απολύονται, 52 ειδικότητες καταργούνται, οι σχολικοί φύλακες κρίνονται περιττοί, 20.000 μαθητές των δημόσιων τεχνολογικών  και  επαγγελματικών σχολείων  στέλνονται  στα  ιδιωτικά  ΙΕΚ.

Η δημόσια εκπαίδευση και ειδικότερα η δημόσια τεχνολογική και επαγγελματική  εκπαίδευση  διαλύονται  με  παράνομες  και αντισυνταγματικές ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας και της δικομματικής κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν θα αναγνωρίσει αυτές τις παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες ούτε τις αλλαγές που θα επιφέρουν  στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι απαραίτητοι για τη μεγάλη  εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα υλοποιήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς.

                                      Τμήμα Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

                                                 ΕΕΚΕ Παιδείας

Διαβάστε περισσότερα

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: Συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

Τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο; Κάνετες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου. Μα Συ δε θέλησες να στερήσεις απ’ τον άνθρωπο την ελευθερία κι απόρριψες την προσφορά γιατί σκέφτηκες: Τι ελευθερία θάναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;Το ήξερες, δεν μπορούσες να μην το ξέρεις αυτό το βασικό μυστικό της ανθρώπινης φύσης, μα αρνήθηκες τη μοναδική αλάνθαστη σημαία που Σου προτάθηκε για να εξαναγκάσεις όλους να Σε προσκυνήσουν ασυζητητεί – τη σημαία του επίγειου άρτου. Και την αρνήθηκες εν ονόματι της ελευθερίας και του επουράνιου άρτου. Κοίτα λοιπόν τι έκανες ακόμα. Κι όλα αυτά πάλι εν ονόματι της ελευθερίας! Σου λέω πως η πιο βασανιστική φροντίδα για τον άνθρωπο είναι τούτη: Ζητάει να βρει όσο μπορεί γρηγορότερα κάποιον που να μπορεί να του παραδώσει εκείνο το δώρο της ελευθερίας που μ’ αυτό γεννιέται ο δύστυχος.
(…..)
Αντί να κυριέψεις την ελευθερία των ανθρώπων, Εσύ τους την έκανες ακόμα μεγαλύτερη! Ή μήπως ξέχασες πως ο άνθρωπος προτιμάει την ησυχία, ακόμα και το θάνατο, παρά την ελεύθερη εκλογή εν γνώσει του καλού και του κακού; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό για τον άνθρωπο απ’ την ελευθερία της συνείδησής του, μα δεν υπάρχει και τίποτα πιο βασανιστικό.Θέλησες την ελεύθερη αγάπη του ανθρώπου, θέλησες να Σε ακολουθήσει ελεύθερα. Αντί να υπακούει στον παλιό αυστηρό νόμο, ο άνθρωπος έπρεπε με ελεύθερη καρδιά ν’ αποφασίζει από δω και μπρος ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, έχοντας μοναδικό του οδηγό τη μορφή Σου. Μα είναι δυνατό λοιπόν να μη σκέφτηκες πως τελικά θ’ απαρνηθεί ακόμα και τη μορφή Σου και την αλήθεια Σου, συντριμμένος κάτω απ’ το τρομερό βάρος: την ελευθερία της εκλογής;
(…..)
Δεν κατέβηκες απ’ το σταυρό όταν Σου φωνάζανε περιγελώντας και λοιδορώντας Σε: «Κατέβα απ’ το σταυρό για να πιστέψουμε πως είσαι Συ». Δεν κατέβηκες γιατί και πάλι δε θέλησες να σκλαβώσεις τον άνθρωπο με το θαύμα και λαχταρώντας την ελεύθερη πίστη κι όχι αυτήν που γεννιέται από θαύμα. Λαχταρούσες την ελεύθερη αγάπη κι όχι τους δουλικούς ενθουσιασμούς του σκλάβου, του τρομοκρατημένου μπροστά σε μιαν ισχύ που τον συντρίβει. Μα και δω εκτίμησες τους ανθρώπους τόσο που δεν τ’ αξίζανε, γιατί φυσικά αυτοί είναι δούλοι αν και πλάστηκαν επαναστάτες. Κοίτα και κρίνε μονάχος Σου. Να, πέρασαν πια δεκαπέντε αιώνες. Κοίταξέ τους: Ποιον πήγες ν’ ανυψώσεις ως τον εαυτό Σου; Παίρνω όρκο πως ο άνθρωπος πλάστηκε πιο αδύναμος και πιο ταπεινός απ’ ό,τι τον νόμισες! Μπορεί, μπορεί τάχα να επιτελέσει ό,τι και Εσύ; Εκτιμώντας τον τόσο πολύ φέρθηκες μαζί του σα νάπαψες πια να τον συμπονείς γιατί του ζήτησες πάρα πολλά. Και ποιος; Εκείνος που τον αγάπησε περισσότερο κι απ’ τον εαυτό Του! Αν τον εκτιμούσες λιγότερο, θα του ζητούσες λιγότερα και τότε θάδειχνες πως τον αγαπάς πιο πολύ, γιατί το βάρος που θα τον έβαζες να σηκώσει θάταν μικρότερο. Αυτός είναι αδύναμος και τιποτένιος.

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ «ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΦ» ΤΟΜΟΣ Β

Διαβάστε περισσότερα

«Περιήγηση στη Λιμνοθάλασσα με το θαλάσσιο ταξί»

O Δήμος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου ενημερώνει το κοινό πως στο δρομολόγιο του θαλάσσιου ταξί έχει προστεθεί και η παράλια του Λούρου.

Η περιήγηση στη Λιμνοθάλασσα μπορεί να αποτελέσει προορισμό για όσους θέλουν να δουν το μοναδικής ομορφιάς τοπίο με τα σπάνια είδη πουλιών, για όσους θέλουν να δουν από κοντά τοποθεσίες ιστορικής σημασίας ή απλά να κολυμπήσουν στα πεντακάθαρα νερά στο Προκοπανιστο και τον Λούρο.

Τα δρομολόγια ξεκινούν κάθε μέρα στις 10:00 π.μ. και κάθε μιάμιση ώρα από την Τουρλιδα (αποβάθρα καταστήματος “Ηλιοβασίλεμα”), και το κόστος είναι 3 € για Αι Σωστη, 5 € για Προκοπανιστο και 10 € για Λούρο (τιμή ανά άτομο με επιστροφή)

Για πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων μπορείτε να επικοινωνείτε στο 6980 023 912 (κ. Τάσος).

Διαβάστε περισσότερα

Ανδρέας Κάλβος (1792-1869)

Ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869) -του οποίου παραδόξως δεν υπάρχει γνωστό σωζόμενο πορτραίτο- αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές. Η νεοκλασικιστική του παιδεία και η ρομαντική του ψυχοσύνθεση συμπλέκουν στην ποίηση του το δραματικό με το ειδυλλιακό, το παγανιστικό με το χριστιανικό, τα αρχαιοελληνικά πρότυπα με την σύγχρονη επαναστατική επικαιρότητα, τον πουριτανισμό με τον λανθάνοντα ερωτισμό, την αυστηρότητα, τη μελαγχολία, την κλασικιστική φόρμα με το ρομαντικό περιεχόμενο, σύζευξη που είναι ορατή ακόμη και στη γλώσσα (αρχαΐζουσα με βάση δημοτική) και στη μετρική (αρχαϊκή στροφή και μέτρο που συχνά δημιουργεί, σε δεύτερο επίπεδο, δεκαπεντασύλλαβους).

Βιογραφικά στοιχεία

Σύγχρονος του Σολωμού, γεννήθηκε το 1792 στη Ζάκυνθο από μητέρα αρχοντοπούλα (την Ανδριανή Ρουκάνη) και από πατέρα μικροαστό και τυχοδιώκτη (τον Τζανέτο η Ιωάννη Κάλβο, πρώην ανθυπολοχαγό του βενετικού μισθοφορικού στρατού). Το 1802 ο πατέρας Κάλβος παίρνει τα δύο παιδιά του, τον Ανδρέα και τον κατά δύο χρόνια μικρότερο Νικόλαο, και εγκαταλείπει τη σύζυγο του για να εγκατασταθεί στο Λιβόρνο της Ιταλίας, γεγονός που παρέχει δυνατότητες μόρφωσης στον Κάλβο, ο οποίος, φιλομαθής καθώς είναι, πραγματοποιεί τις πρώτες επαφές του με τα ελληνικά γράμματα και την κλασική ελληνική και λατινική αρχαιότητα.
Στο Λιβόρνο γράφει ο Κάλβος και το πρώτο του έργο, τον Ύμνο στον Ναπολέοντα, κείμενο προτρεπτικό αντιπολεμικό, που αργότερα αποκηρύσσει (κι έτσι γνωρίζουμε την ύπαρξη του, μιας που το ίδιο δεν σώζεται). Τον ίδιο χρόνο πηγαίνει για λίγους μήνες στην Πίζα, όπου εργάζεται ως γραμματέας και αμέσως μετά πηγαίνει στη Φλωρεντία, κέντρο τότε της πνευματικής ζωής και δημιουργίας. Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν χωρίς οικογενειακή θαλπωρή. Η μητέρα χάνει τα ίχνη των παιδιών της και ο πατέρας εγκαταλείπει τα παιδιά, ταξιδεύοντας για τις δουλειές του. Το 1812 σημαδεύεται από τον θάνατο του πατέρα του και την ακόμη μεγαλύτερη οικονομική κάμψη που γνωρίζει αλλά παράλληλα και από την γνωριμία του με τον Ugo Foscolo, τον πιο τιμημένο Ιταλό ποιητή και λόγιο της εποχής. Ο Foscolo θα γίνει δάσκαλος, καθοδηγητής και μυητής του Κάλβου στον νεοκλασικισμό, στα αρχαϊκά πρότυπα, και στον πολιτικό φιλελευθερισμό. Το 1813 ο Κάλβος, και υπό την σκιά του Foscolo, γράφει στα ιταλικά τις τρεις τραγωδίες: Θηραμένης, Δαναΐδες και Ιππίας. Επιπλέον ολοκληρώνει τέσσερις δραματικούς μονολόγους, σύμφωνα με τις νεοκλασικιστικές επιταγές. Ο Foscolo αυτοεξορίζεται στο τέλος του 1813 στη Ζυρίχη για να αποφύγει το αυστριακό καθεστώς. Ο Κάλβος τον ξανασυναντά εκεί το 1816 και την ίδια εποχή πληροφορείται τον θάνατο της μητέρας του, γεγονός που τον συγκλονίζει. Εν τω μεταξύ έχει συνθέσει στα ιταλικά, από το 1814, και την Ωδή εις Ιονίους.
Στα τέλη του 1816 οι δύο φίλοι καταφεύγουν στην Αγγλία και η αλληλεπίδραση τους εξακολουθεί μέχρι τον Φεβρουάριο του 1817, όταν ο οξύθυμος και στρυφνός χαρακτήρας αμφοτέρων διαλύει τη φιλία τους. Ο Κάλβος εξασφαλίζει τα προς το ζειν παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα κυρίως ιταλικών και σε μικρότερο βαθμό ελληνικών. Μεταξύ 1817 και 1818 μεταφράζει στα νέα ελληνικά το Book of Common Prayer, το κατ' εξοχήν κανονικό βιβλίο της Αγγλικανικής Εκκλησίας, και επιμελείται φιλολογικά την ιταλική μετάφραση για λογαριασμό του εκδότη Bagster. Η νεοελληνική έκδοση θα κυκλοφορήσει το 1820 και η ιταλική το 1821, σε δύο σχήματα. Η πολύγλωττος έκδοση, σε οκτώ γλώσσες, θα τυπωθεί το 1821 σε σχήμα 4ο. Στα 1818-19 δίνει διαλέξεις με θέμα τη σωστή προφορά των αρχαίων, οι οποίες προκαλούν αίσθηση. Συντάσσει και εκδίδει μια Νεοελληνική Γραμματική, μια Μέθοδο Εκμάθησης Ιταλικών σε τέσσερα μέρη (το τρίτο μέρος συνιστούν οι δικές του Danaidi) και ασχολείται με τη σύνταξη ενός αγγλοελληνικού λεξικού.
Το Μάιο του 1819, προσχώρησε στο Αγγλικανικό Δόγμα (he had conformed to the Church of England) και παντρεύεται την Τερέζα Τόμας η οποία πεθαίνει (πιθανότατα και η κόρη που είχαν εν τω μεταξύ αποκτήσει) ένα χρόνο αργότερα. Αποτυχημένη είναι και η ταυτόχρονη ερωτική του σχέση με την μαθήτρια του Σούζαν Ριντού. Τότε πιθανολογείται και μια απόπειρα αυτοκτονίας του Κάλβου (περίπου το 1820). Τέλη Ιουλίου του 1820 εγκαταλείπει την Αγγλία.
Το 1819 τυπώνει και την πρώτη ελληνόφωνη ωδή του, «Ελπίς Πατρίδος». Το ποίημα θα ανευρεθεί από τον Λεύκιο Ζαφειρίου -σχεδόν 200 χρόνια μετά- στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης και θα παρουσιαστεί στον τόμο «Ο Βίος και το Έργο του Ανδρέα Κάλβου» (Μεταίχμιο 2006).
Τον Σεπτέμβριο του 1820 επιστρέφει στη Φλωρεντία με μια μικρής διάρκειας στάση στο Παρίσι. Εμπλέκεται στο κίνημα των Καρμπονάρων, συλλαμβάνεται και απελαύνεται στις 23 Απριλίου του 1821. Καταφεύγει στη Γενεύη, όπου περιβάλλεται με αγάπη από τον φιλελληνικό κύκλο. Εργάζεται και πάλι ως καθηγητής ξένων γλωσσών, ενώ παράλληλα ασχολείται με την έκδοση ενός χειρογράφου της Ιλιάδας, που όμως δεν πραγματοποιείται. Συγκλονισμένος και συνεπαρμένος από το ξέσπασμα της επανάστασης, εκδίδει το 1824 το πρώτο μέρος του ελληνόγλωσσου -και του μόνου με υψηλή ποιητική αξία- έργου του, τη Λύρα, μια συλλογή 10 ωδών. Οι ωδές του σχεδόν αμέσως μεταφράζονται και στα γαλλικά και βρίσκουν ευνοϊκότατη υποδοχή. Στις αρχές του 1825 ο Κάλβος μεταβαίνει στο Παρίσι, όπου ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύει ακόμη δέκα ωδές, με οικονομική ενίσχυση των φιλελλήνων, τα Λυρικά.
Στο τέλος του Ιουλίου του 1826 πηγαίνει στο Ναύπλιο. Απογοητεύεται όμως από την επικρατούσα διχόνοια και από την αδιαφορία για τον ίδιο και το έργο του. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου πηγαίνει στην Κέρκυρα, όπου μέχρι το 1827 διδάσκει στην Ιόνιο Ακαδημία. Ως το 1836, οπότε και επανατοποθετείται στην Ακαδημία, ασχολείται με ιδιαίτερα μαθήματα. Το 1841 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Κερκυραϊκού Γυμνασίου, παραιτείται όμως στο τέλος του χρόνου. Ταυτόχρονα συνεργάζεται με τοπικές εφημερίδες. Με τον Σολωμό, όπως μαρτυρείται, «είχε απλή γνωριμία».
Στο τέλος του 1852 ο Κάλβος αφήνει την Κέρκυρα και εγκαθίσταται στο Louth της Αγγλίας, όπου ένα χρόνο αργότερα παντρεύεται την Charlotte Wadams και διδάσκει στο παρθεναγωγείο της μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 3 Νοεμβρίου του 1869. Ο Κάλβος αναχωρεί από την Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1852 και τον Φεβρουάριο του 1853 παντρεύεται με τη Charlotte Wadams στο Λονδίνο και εργάζεται στο σχολείο (με οικοτροφείο) για μαθήτριες μέχρι το 1865. Στο Λάουθ το σχολείο λειτουργεί τον Απρίλιο του 1866.

Ο Κάλβος ανάμεσα σε καθαρολόγους και δημοτικιστές

Τα έργα του Κάλβου δέχτηκαν αρκετή κριτική από τις δύο επικρατούσες παρατάξεις διανοουμένων της ελληνικής πραγματικότητας. Οι Φαναριώτες από τη μία και οι Επτανήσιοι από την άλλη, αρνήθηκαν στις Ωδές του το δικαίωμα πολιτογράφησης στον χώρο της ελληνικής ποίησης. Ο Κάλβος γεννήθηκε μεν στη Ζάκυνθο και γύρισε εκεί μετά τη συγγραφή των Ωδών του, αλλά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως Επτανήσιος ποιητής. Δεν ανήκει στη σχολή που παγιωνόταν γύρω από τον Σολωμό και μάλιστα κανένας λόγιος των Επτανήσων δεν τον θεώρησε ποτέ ως Ιόνιο ποιητή. Πολλοί άσκησαν κριτική στη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Κάλβος, αν και παραδέχονταν την ποίηση του. Το ίδιο και οι Φαναριώτες. Σ’ αντίθεση με τους Έλληνες λόγιους, ο γαλλικός τύπος παρουσιαζόταν ενθουσιασμένος από τα έργα του Κάλβου, τα οποία κατάφεραν να πείσουν τους ξένους πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι τους συμπατριώτες του.
Όσο αφορά τη γλώσσα, ο Κάλβος δεν είχε το θάρρος να απορρίψει την καθαρεύουσα ή τη δημοτική. Η γλωσσική πολλαπλότητα της εποχής του περιοριζόταν σε δύο στάσεις που αντιπαρατάσσονταν στις ωδές του. Στη συμβίωση της δημοτικής με την καθαρεύουσα γίνεται διασταύρωση μεταξύ της ζωντανής φωνής της ζωής και του κόσμου των βιβλίων. Γενικότερα, στα έργα του, ο Κάλβος επιχειρούσε να συνδυάσει δύο αντίθετες δυνάμεις, π.χ. το μυθικό στοιχείο και τα σύγχρονα γεγονότα της εποχής του, τον Δία και τον Θεό, τον νεοκλασικισμό και τον ρομαντισμό.
Η πρώτη νομιμοποίηση του ποιητή από την ελληνική πλευρά έρχεται από τον Βικέλα και ολοκληρώνεται στην ομιλία του Παλαμά το 1889.
Ωδή του Ανδρέα Κάλβου (1792-1869), το πρώτο έργο του σπουδαίου ζακυνθινού ποιητή στα ελληνικά, όπως άλλωστε λέει και ο ίδιος στην πρώτη της στροφή: «Ευλαβώς τρέμω/ρίπτω πρώτην βολάν τα δάκτυλα/επί την αργυρόχορδον/πάτριον κιθάρα».
Γράφτηκε το 1819 στο Λονδίνο, όπου ζούσε τότε ο Κάλβος και είναι αφιερωμένη στον κόμητα Γκίλφορδ, ιδρυτή της Ιονίου Ακαδημίας, με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου 1819 και υπογραφή Α. Κάλβος Ιωαννίδης. Το ποίημα παρέμεινε άγνωστο για πολλά χρόνια έως ότου το ανακάλυψε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης ο κύπριος φιλόλογος και ερευνητής Λεύκιος Ζαφειρίου στις 11 Ιουλίου του 2003. Μέχρι τότε ήταν γνωστό μόνο ένα μικρό απόσπασμα, που το είχε δημοσιεύσει ο Ιταλός ελληνιστής Μάριο Βίτι το 1960.
Η πρώτη δημοσίευση της ωδής Ελπίς Πατρίδος έγινε τον Απρίλιο του 2006 στο βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου Ο Βίος και το Έργο του Ανδρέα Κάλβου (εκδόσεις Μεταίχμιο). Σύμφωνα με τον κύριο Ζαφειρίου, η ωδή αυτή του Κάλβου ρίχνει φως σε αρκετά φιλολογικά ερωτήματα σχετικά με το έργο του ποιητή, καθώς αποδεικνύει ότι ο Κάλβος είχε ήδη διαμορφώσει από το 1819 ένα ποιητικό σύστημα, το οποίο θα ακολουθούσε αργότερα, ακόμα και όσον αφορά στη μετρική του. Η μόνη διαφορά είναι ότι στις στροφές αυτής της ωδής έχουμε τέσσερις στίχους, ενώ στις επόμενες ωδές υπάρχουν πέντε.
Στην ωδή Ελπίς Πατρίδος ο Ανδρέας Κάλβος αναφέρεται στην πατρίδα του, την Ελλάδα, μιλά για τα νέφη της δουλείας, τη σκλαβιά και την ελπίδα της ελευθερίας που διατρυπά αυτό το σκοτάδι. Στη συνέχεια ζητά από τη φιλελεύθερη Αγγλία της εποχής του να φυσήξει στην πατρίδα του και να καρποφορήσει το άνθος της ελευθερίας. Κλείνει με τη συγκλονιστική δήλωση ότι καλύτερα να τον βρει ο θάνατος, αν χάσει την ελπίδα του και δεν θα δει να χορεύουν μαζί στην πατρίδα του, την Ελλάδα, όχι μόνο η ελευθερία, αλλά και οι μούσες.

“

Ελπίς Πατρίδος

Ωδή εν τη των νυν Ελλήνων διαλέκτω

   Τω Ευγενεστάτω Αρχιεπιστάτη του εν Κέρκυρα Ελληνικού Παμμουσείου Κόμητι Γκίλφορδ, ο εκ Ζακύνθου, Α. Κάλβος Ιωαννίδης,

χαίρειν

   Και οι δύω κλαδεύομεν την αυτήν ελαίαν, συ όμως ενεργοτέρως· αλλ’ εάν και μοι λείπει η δύναμις σου, ίσως κατά την προθυμίαν είμεθα όμοιοι· και εγώ μεν φύσει φιλώ την πατρίδα, συ δε δυνάμει αρετής· δέξου, λοιπόν, το εν τη νυν διαλέκτω ποιημάτιον τούτο όπως τα μεν τέκνα των Ιώνων βλέποντα ότι συ έγινας υπερασπιστής, αυτό αγαπήσωσιν· εγώ δε τιμήσω σε τον άξιον κυβερνίτην των Μουσών της Ελλάδος.
Εν Λονδίνω, Νοεμβρίου, Κ'. ΑΩΙΘ.

α’

Ευλαβώς, τρέμων, ρίπτω
πρώτην βολάν τα δάκτυλα
επί την αργυρόχορδον
πάτριον κιθάραν.

β’

Σήμανε συ ουράνιον
ξύλον, συ της ψυχής μου
την τόλμαν, συ παρώρμησον,
Μουσάων δώρον.

γ’

Τα λαμπρά, τα φωτίζοντα
πρόσωπα, των αστέρων
της Ελλάδος, αμαύρωνον
βάρβαρα νέφη.

δ’

Νυν δε την νύκτα σχίζει
ακτίς ελπίδος· χαίρονται
τα πάντα της πατρίδος
προσφιλή τέκνα.

ε’

Στολίζει νυν αιώνιος
δάφνη, πάλιν, το μέτωπον
των ύδατι διψούντων
εξ Ιππουκρήνης.

στ’

Των Άγγλων δόξα φύσα,
φύσα συ δεξιέ Ζέφυρε.
Το νέον άνθος δρόσισον,
καρπούς να φέρη·

ζ’

Μεγάλας η καρδία μου
ελπίδας έχει· ο άνεμος
πριν τας διασκορπίση,
πάτερ του κόσμου·

η’

Σβύσον το φως μου, σύγχυσον
τον νουν μου, ποίησόν με
παίγνιον του πλήθους, βρέξον
πυρ να με καύση.

θ’

Γλυκεία ελπίς, εάν χάσω σε,
και τί μοι μέλει ο βίος;
Διά σε πνέω, και χαίρομαι,
και εάν μη ίδω·

ι’

Προ της Ελλάδος του ιερού,
χορώ συμπεπλεγμένας,
Ελευθερίαν και Μούσας,
θάνατον θέλω.

Διαβάστε περισσότερα

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ – Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Επειδή εμείς είμαστε κομμουνιστές, ως εκ τούτου… «δογματικοί», «στενόμυαλοι», «κακόπιστοι», «καταστροφολόγοι» και τα συναφή, γι’ αυτό ας πάμε στις ομολογίες των «δικών» τους.
Στις ομολογίες, δηλαδή, εκείνων που συμφωνούν και στηρίζουν την ακολουθούμενη πολιτική. Ας πάμε σε μια εφημερίδα την ειλικρίνεια της οποίας δεν αμφισβητούν ούτε οι κυβερνώντες, ούτε οι τροϊκανοί, ούτε οι τραπεζίτες, ούτε οι βιομήχανοι, ούτε οι εφοπλιστές (άλλωστε σε εφοπλιστή ανήκει η συγκεκριμένη εφημερίδα). Ας πάμε, λοιπόν, στην «Καθημερινή».
Κι ας παρακολουθήσουμε – μέσω της «Καθημερινής» – τι σημαίνει αυτή η τελευταία δόση που «διαπραγματεύτηκε» και «πέτυχε» η κυβέρνηση. Ας δούμε για ποιων τα συμφέροντα «δούλεψε» η κυβέρνηση. Ας δούμε τι είδους δάνεια είναι αυτά. Σε ποιους πάνε. Και γιατί ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις δόσεις και τα δάνεια, αλλά αντίθετα τα πληρώνει με το αίμα της ψυχής του, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με χιλιάδες απολύσεις, με την καταστροφή και τη λεηλασία της ύπαρξής του.
Προσέξτε:
Οπως αναφέρουν τα στοιχεία, τα πασίγνωστα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών (τα οποία επικαλέστηκε και η «Καθημερινή» προχτές, στις 9 Ιούλη στην 3η σελίδα της),
μέχρι τα τέλη του 2013 το ελληνικό δημόσιο προγραμματίζει να πράξει τα εξής:

• Να πληρώσει μέχρι τις 20 Αυγούστου ομόλογο ύψους 2,17 δισ. ευρώ.
• Να πληρώσει μέχρι τις 22 Δεκέμβρη ομόλογα ύψους 986 εκατ. ευρώ.
• Να πληρωσει μέχρι τα τέλη του 2013 σε τόκους εξυπηρέτησης του χρέους 3 δισ. ευρώ.
• Να πληρώσει μέσα στον Αύγουστο για ομόλογα που είχαν συναφθεί προ κρίσης στις κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης ποσό 268 εκατ. ευρώ.
• Να συνεχίσει να πληρώνει προμηθευτές του Δημοσίου με ποσό που κινείται μηνιαίως άνω των 500 εκατ. ευρώ.

Ολα τα παραπάνω
(χωρίς να συμπεριλάβουμε τα τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ της τελευταίας κατηγορίας, δηλαδή το ποσό που η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί στους προμηθευτές ως το τέλος του 2013)
ανέρχονται στα 6,442 δισ. ευρώ.
Είναι σαφές, λοιπόν, πού θα πάνε τα 6,8 δισ. ευρώ που «πήρε» η Ελλάδα μετά τις «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα και θα εκταμιεύσει σε «υποδόσεις» το Eurogroup.
Τα δάνεια και οι δόσεις τους, θα πάνε εκεί που έχουν πάει όλα τα δάνεια, προ και μετά μνημονίων. Θα πάνε στις τσέπες των ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών. Στο λαό, αντίθετα, εκείνο που απομένει είναι οι απολύσεις, η ανεργία, η φτώχεια, η συμφορά και η απελπισία. Στο λαό εκείνο που απομένει είναι να πληρώνει τόκους και χρεολύσια!
Αυτή είναι η αλήθεια.
Οπως ακριβώς την περιέγραψε στην ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Την περασμένη Δευτέρα, όταν οι «σωτήρες» μαζί με τα φερέφωνά τους πανηγύριζαν, βαφτίζοντας για μια ακόμα φορά το κρέας – ψάρι, το ΚΚΕ, πριν ακόμα ανακοινωθεί το πολυνομοσχέδιο – νέο Μνημόνιο που αποτελεί την προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης, σημείωνε:

«Η δόση που αποφασίστηκε, όπως και οι προηγούμενες, θα κατευθυνθεί στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων, βιομηχάνων, εφοπλιστών και τραπεζιτών και για την κάλυψη των χρεών και των ελλειμμάτων, που δε δημιούργησε ο λαός, αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η κρίση του. Ο λαός και οι εργαζόμενοι θα κληθούν να ξαναπληρώσουν πανάκριβα τα δάνεια για το κεφάλαιο, με απολύσεις στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, νέα φοροεπιδρομή στο εισόδημά τους, νέεςαντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία και την Πρόνοια. Για το λαό υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Καμία υποταγή στα μέτρα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Καμία δέσμευση από τις αντιλαϊκές δανειακές συμβάσεις, που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα αποδέχονται και υπόσχονται να τις επαναδιαπραγματευτούν στα πλαίσια της ΕΕ, οδηγώντας σε νέα μνημόνια. Χρειάζεται κατάργηση μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, αποδέσμευση από την ΕΕ. Στην Ελλάδα υπάρχουν παραγωγικές δυνατότητες και πλούτος που αν ο λαός αποφασίσει να πάρει στα δικά του χέρια, κοινωνικοποιώντας τους επιχειρηματικούς ομίλους, μπορούν να ικανοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τις λαϊκές ανάγκες».

Οπως βλέπετε, και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο συγκεκριμένο πόστο, παραμένει δραματικά επίκαιρο…
Δηλαδή, μετά από τρία χρόνια ανελέητης λιτότητας, εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού του λαού, μετά από σωρεία μέτρων που υπολογίζονται ότι ξεπερνούν τα 60 δισ. ευρώ που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, το δημόσιο χρέος μειώθηκε κατά… μόλις 1 δισεκατομμύριο!
Αυτή είναι η πολιτική τους. Είναι η ίδια πολιτική που (καθ’ ομολογία του Στουρνάρα στη Βουλή, στις 15/2/2013) μέσα σε μόνο τρία χρόνια έχει παράσχει στους πλουτοκράτες δάνεια ύψους 550 δισ. ευρώ,
αλλά σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους έχει εκτινάξει το ιδιωτικό χρέος στα 230 δισ. ευρώ, την ανεργία στο 1,5 εκατομμύριο και τους Ελληνες που ζουν στη φτώχεια στα 3,5 εκατομμύρια!
Δίπλα σε εκείνους που διακηρύσσουν ότι με αυτή την πολιτική «σώζεται» η χώρα, υπάρχουν και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι με αυτή την πολιτική και τους φορείς της υπάρχει πεδίο «βελτίωσης του μείγματος», «διαπραγμάτευσης» ή «επαναδιαπραγμάτευσης». Είναι εξίσου συνένοχοι.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

Tσίπρας : Aνάπτυξη -με αέρα [κοπανιστό];

tometopo.gr

Η ανάγνωση τόσο της συνέντευξης Τσίπρα (στην κυριακάτικη ελευθεροτυπία της 7ης Ιουλίου), όσο και οι τελευταίες δηλώσεις του, αποκαλύπτουν μέσα σε μια απεραντοσύνη αντιφάσεων, το απόλυτο αδιέξοδο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, για έξοδο από την κρίση (με παραμονή στο ευρώ) και στερούν κάθε σοβαρότητα στη δημόσια συζήτηση, από τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ας αναφέρουμε τα πιο κτυπητά σημεία που εντοπίσαμε εμείς:

1) –«Θα κάνουμε ανάπτυξη από τα χρήματα που θα εξοικονομήσουμε από τους τόκους της επόμενης τετραετίας, μετά από μια διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους».

Ας δεχτούμε χάριν της συζήτησης, ότι χωρίς αθέτηση πληρωμών, και επειδή ο Τσίπρας είναι πιο ικανός διαπραγματευτής από τον Σαμαρά κλπ…, ότι οι δανειστές δέχονται και να διαγράψουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους, και το πάγωμα των τόκων. Από πού προκύπτει ότι «Λεφτά Υπάρχουν!» και «περισσεύουν», για ανάπτυξη;

Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει ακόμη πρωτογενές έλλειμμα (έστω και μικρό). Άρα, δεν πληρώνει χρήματα για τόκους. Αντίθετα τα τελευταία (και πριν το μνημόνιο) χρόνια δανείζεται και για να πληρώνει τους τόκους του δημοσίου χρέους, αλλά και να συμπληρώνει τα πρωτογενή ελλείμματα του προϋπολογισμού της. Ας κάνουμε επίσης την υπόθεση, ότι ο Τσίπρας ανεβαίνει στην εξουσία το Γενάρη του 2014, χωρίς να υπάρχει πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή με «βελτιωμένα», -σε σχέση με σήμερα- τα δημόσια οικονομικά. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός θα είναι ισοσκελισμένος, όσον αφορά τα έσοδα-δαπάνες. Επίσης, οι τόκοι (που μέχρι σήμερα, οι δανειστές πληρώνουν, μέσω νέων δανείων, στους εαυτούς τους) παγώνουν. Από πού προκύπτει ότι θα έχουμε 25 δις επιπλέον (τους τόκους της τετραετίας) για ανάπτυξη; Ο συλλογισμός είναι απίθανος. Ο Τσίπρας, ή μετράει τους τόκους δύο φορές, ή ελπίζει (και δεν το λέει), ότι πέρα από την διαγραφή του χρέους και το πάγωμα των τόκων, το Βερολίνο θα «κόψει» μια επιπλέον ενίσχυση, 25 δις ευρώ στην Ελλάδα.

Δηλαδή, ή «ζητάει»: α) διαγραφή χρέους, β) πάγωμα τόκων αλλά και γ) 25 επιπλέον δις, από το Βερολίνο, ως ενισχύσεις-μεταβιβαστικές πληρωμές, ή πουλάει αέρα κοπανιστό. Επειδή όμως είναι δύσκολο να πιστεύει και ο ίδιος, ότι οι δανειστές θα δεχτούν τα α, β, γ, συγχρόνως, είναι βέβαιο ότι συνειδητά πουλάει αέρα κοπανιστό, ποντάροντας στο πολύ χαμηλό -δυστυχώς- επίπεδο δημόσιας και πολιτικής συζήτησης στην πατρίδα μας.

2) Συνεχίζει όμως ακάθεκτος…. «Αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε» ισχυρίζεται, (λες και οι διεθνείς σχέσεις και μάλιστα απέναντι σε δεινούς ιμπεριαλιστές, είναι ζήτημα επιχειρημάτων), τότε θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες, υπονοώντας στάση πληρωμών. Αλλά και έτσι να γίνει, πάλι δεν μπορούν να γεννηθούν περισσεύματα. Τίποτα δεν αλλάζει από το προηγούμενο σενάριο. Απλώς εδώ τίθεται –όπως απέδειξε και η κυπριακή τραγωδία- το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ. Γιατί το Βερολίνο να συνεχίζει να χρηματοδοτεί με ρευστότητα τις τράπεζες μιας χρεοκοπημένης-με την θέλησή της- χώρας; Για να επιδοκιμάσει την στάση της;

Επίσης η ροή κεφαλαίων που θα χρειαστεί Ελλάδα για να παραμείνει στην ευρωζώνη, δεν θα είναι καθόλου αμελητέα. Θα υπάρξει και μεγάλη έξοδος κεφαλαίων από την χώρα, αλλά και πανικός αναλήψεων. Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, το μόνο βέβαιο είναι το τραπεζικό κραχ. Για να είχε συνοχή ο συλλογισμός του, θα έπρεπε να συμπληρωθεί τουλάχιστον, με την θέση: «Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να φύγουμε από το ευρώ, και αν χρειαστεί και από την Ε.Ε.». Όμως, ο Τσίπρας απορρίπτει κατηγορηματικά μια τέτοια εκδοχή. Φαίνεται, ότι ζηλεύει υπερβολικά τον Αναστασιάδη….

3) «Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα θα μετατρέψει τους λαούς της Ευρώπης σε οικονομικά ανταγωνιστές…»!!!. Δηλαδή η δυνατότητα άσκησης εθνικής οικονομικής πολιτικής από τους λαούς του Νότου (δημοσιονομικής, συναλλαγματικής, νομισματικής) για να βγουν από την κρίση είναι κατακριτέα γιατί -πιθανά- θα αποβεί εις βάρος του ευρωπαϊκού κέντρου. Σήμερα, που ο Νότος βρίσκεται υπό αποικιακό καθεστώς δεν έχει ενισχυθεί στην δεύτερη δύναμη ο ανταγωνισμός (και μάλιστα υπέρμετρα άνισος) ανάμεσα στις εθνικές οικονομίες της ευρωζώνης σε σχέση με την πριν ευρώ εποχή; Δεν έχει δημιουργηθεί μια βαθιά αντίθεση κέντρου και περιφέρειας;

Ο Τσίπρας ως βασικός εκπρόσωπος των ιδεοληψιών της κεντροαριστεράς και του εκτός τόπου και χρόνου ευρωκομουνισμού, δεν κατανοεί, ότι το εθνικό νόμισμα είναι ένα από τα μέσα που εξομαλύνουν σχετικά, τον άνισο ανταγωνισμό, και μπορούν -ως ένα σημείο- να δημιουργήσουν ισορροπίες, ανάμεσα σε άνισες οικονομίες. Είναι ακριβώς το αντίθετο -όπως απέδειξε και η πραγματική ζωή της ζώνης του ευρώ- από αυτό που ο ίδιος ισχυρίζεται.

4) «Στις ΗΠΑ επέλεξαν να κόψουν χρήμα…ενώ η Ε.Ε. αυτοκαταστρέφεται…». Εδώ συναντάμε μια άλλη ιδεοληψία της κεντροαριστεράς, σύμφωνα με την οποία, οι γερμανοί είναι λίγο-πολύ αυτόχειρες, τα συμφέροντα των οποίων τα γνωρίζει καλύτερα η κεντροαριστερά, παρά η ίδια η Γερμανία.

Υπάρχουν πολύ λόγοι (που δεν είναι του παρόντος) που η Γερμανία, δεν «κόβει» χρήμα, ούτε φυσικά έκαναν λάθος οι γερμανοί που απαγόρεψαν με την συνθήκη   του Μάαστριχτ, αυτή ακριβώς την δυνατότητα αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους από τις κεντρικές τράπεζες. Όμως ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. –Γερμανία, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές, όπως: α) Οι ΗΠΑ είναι ένα έθνος, ενώ η Ε.Ε. πολυεθνικό μόρφωμα . Άρα, οι Βόρειοι θα κόβουν χρήματα για τις αδύνατες οικονομίες του Νότου, ουσιαστικά για άλλα έθνη-κράτη. Έτσι, θα νοθεύουν και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, την προσαρμογή των οικονομιών κλπ. β) Οι ΗΠΑ είναι μια σχετικά ελλειμματική οικονομία, η Καθαρή Διεθνής Επενδυτική της θέση είναι αρνητική, το εξωτερικό της χρέος είναι σε δολάρια. Κόβοντας δολάρια, υποτιμάει το νόμισμά της, άρα και το χρέος της. Η Γερμανία είναι μια πλεονασματική οικονομία, που της χρωστάει ο υπόλοιπος κόσμος, και ιδιαίτερα η περιφέρεια της ζώνης του ευρώ. Υποτιμώντας το ευρώ, υποτιμάει τα χρέη, δηλαδή αυτό που θεωρεί (και εν μέρει είναι) ως τον συσσωρευμένο πλούτο της. δ) Το ευρώ είναι ένα νόμισμα μέσων όρων όσον αφορά την ονομαστική συναλλαγματική του ισοτιμία. Είναι υποτιμημένο για τον Βορρά, και υπερτιμημένο για τον Νότο. Από πουθενά λοιπόν δεν προκύπτει ότι η Γερμανία έχει συμφέρον να κόψει χρήμα, δηλαδή να υποτιμήσει το νόμισμα της.

Συμπέρασμα: Στο βαθμό που παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ, δεν υπάρχει δυνατότητα για άσκηση μιας άλλης οικονομικής πολιτικής, είτε από κυβέρνηση της «αριστεράς», είτε της «δεξιάς», είτε του Θεού του ίδιου. «Λεφτά δεν υπάρχουν», ούτε οι πλούσιοι (Γερμανοί), σκοπεύουν να μοιράσουν τα πλούτη τους. Φαίνεται, ότι δεν πιστεύουν στον παράδεισο και στην άλλη ζωή. Αντίθετα, ποτισμένη από θρησκευτικές ιδεοληψίες είναι η κοινοβουλευτική (και όχι μόνο), αριστερά στην πατρίδα μας. Ο Τσίπρας εκφράζει μια τέτοια μεταφυσική πίστη για μια «άλλη» Ευρώπη. Αυτά που λέει -στο βαθμό που τα πιστεύει- δεν συμβαδίζουν με ορθολογικές σκέψεις, είναι γεμάτα παραλογισμούς και αντιφάσεις. Δυστυχώς τον συναγωνίζεται ο Δ. Κουτσούμπας και το ΚΚΕ, χωρίς βέβαια να μπορεί να τον ξεπεράσει. Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ κάνει τελευταία δηλώσεις-χωρίς καμία τεκμηρίωση-, ότι μια έξοδος από το ευρώ θα μειώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Αναρωτιέται κανείς, στο βαθμό που αυτό είναι σωστό, μια διπλή έξοδος, και από την Ε.Ε., δεν θα το μειώσει επίσης;

Στο σύνολο της η κοινοβουλευτική αριστερά υποστηρίζει σε τελική ανάλυση το ευρώ, σπέρνοντας την σύγχυση στον ελληνικό λαό. Δεν είναι καθόλου παράξενο που ο λαός μας, παρά την πρωτοφανή κρίση που αντιμετωπίζει, δεν επιθυμεί εκλογές. Είναι γιατί δεν βλέπει καμία λύση από το πολιτικό σύστημα, ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε από κανέναν κοινοβουλευτικό σχηματισμό.
tometopo.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σκέφτομαι, άρα ψηφίζω

  Η Χρυσή Αυγή θεωρεί τους Ελληνες πολίτες χάπατα! Το ερώτημα πλέον είναι αν οι ψηφοφόροι της θεωρούν τον εαυτόν τους το ίδιο.
Κι εξηγούμαι. Αυτό το ναζιστικό (των δειλών που δεν το παραδέχονται) μόρφωμα εμφανίζει την άθλια ύπαρξή του ως «διωκόμενη», ωρύεται ότι τα ΜΜΕ τη φιμώνουν, ενώ την ίδια στιγμή
διώκει η ίδια με μηνύσεις πολιτικούς της αντιπάλους, όπως τον κ.Σάββα Μιχαήλ, γενικό γραμματέα του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος(ΕΕΚ), και ακαδημαϊκούς δασκάλους, όπως τον πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Κωνσταντίνο Μουτζούρη.
Διαμαρτύρεται η Χρυσή Αυγή ότι δεν την αφήνουν να διακινήσει τιςιδέες της, ενώ ταυτοχρόνως προσπαθεί η ίδια να φιμώσει το Indymedia, ιστότοπο εναλλακτικής πληροφόρησης.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά; όχι απλώς! Υποκριτές; όχι απλώς! Δόλιοι; ναι! όπως σε όλα τους. Διότι το εκάστοτε θέμα για τη Χρυσή Αυγή ουδέποτε είναιζήτημα λογικής ή ηθικής, αλλά δοκησισοφίας και τυχοδιωκτισμού - τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου.
Δεν τα βλέπουν αυτά οι ψηφοφόροι τους; μόνον όσοιεθελοτυφλούν. Αλήθεια, τι λέει ένας ψηφοφόρος αυτού του κόμματος όταν βλέπει τη Χρυσή Αυγή να προγράφει έναν συμπολίτη του, τον κ. Σάββα Μιχαήλ, με κάλεσμα στο διαδίκτυο «Λιώστε το εβραϊκό σκουλήκι»;!
Ποιο είναι το «έγκλημα» του κ. Μιχαήλ; οι πολιτικές του απόψεις για τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή ο κ. Μιχαήλ έχει διαπράξει έγκλημα γνώμης και η Χρυσή Αυγή ζητά τη δίωξή του, ενώ έφριττε με τις προβλέψεις (τις κακέςπροβλέψεις) του αντιρατσιστικού νόμου εναντίον της, όταν αυτό το νομοσχέδιο άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο διώξεων εναντίον της για της ιδέεςτης.
Τώρα θα μου πείτε: τι ψάχνεις; καλλιγραφίες απ’ τους φασίστες; Οχι!Λογική και ηθική από τους ψηφοφόρους τους. Να πάψουν πια να κάνουνότι δεν καταλαβαίνουν με τι έχουν να κάνουν.
Είναι πλέον υπεύθυνοι και οι ίδιοι για την άνδρωση αυτού τουτέρατος που απειλεί τη δημοκρατία, τις λαϊκές ελευθερίες, τους ίδιους, εντέλει, τους ψηφοφόρους του. Η ιστορία του ναζισμού είναι μια ιστορία φόνων- πρώτους απ’ όλους οι χιτλερικοί δολοφόνησαν τους ίδιους τουςσυντρόφους τους τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Και τελευταίους απ’ όλους πάλι τους συντρόφους τους εξόντωναν τους τελευταίους μήνες του 1945. Ο τελευταίος φόνος του Χίτλερ, δύο μέρες πριν να αυτοκτονήσει, είχε θύμα τον αρχιναζί σύζυγο της αδελφής τής Εύας Μπράουν. Μέσα απ’ το αίμα γεννήθηκε ο ναζισμός και μέσα στο αίμα πνίγηκε,
έχοντας στο μεταξύ διάστημα αιματοκυλίσει τους πάντες: Γερμανούς κομουνιστές, Εβραίους, σοσιαλδημοκράτες, καθολικούς, ομοφυλόφιλους, ψυχικώς πάσχοντες, τσιγγάνους, αιχμαλώτους πολέμου, γυναίκες, παιδιά, γέροντες απ’ όλα τα κατεχόμενα έθνη, όλους μάς άλεσαν. Κι έχουν σήμερα φωνή
τα σκουπίδια της Ιστορίας, τα αιμοσταγή σκουλήκια και μιλάνε; Μάλιστα με τη διχαλωτή γλώσσα των φιδιών, αλλά να λένε κι άλλα να εννοούν. Να βάζουν στην ίδια ζυγαριά τα άθλια πεπραγμένα τους με τον ηρωισμόεκείνων που τους αντιστάθηκαν.
Αλήθεια, πόσοι Ελληνες ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν καταλαβαίνουν σήμερα ότι με την ψήφο τους δίνουν πολιτική υπόσταση στα θηρία, στους ίδιους τους τούς εχθρούς;

Ας αφήσουμε τα προσχήματα. Το τεράστιο μεταναστευτικόπρόβλημα δεν λύνεται με τις δολοφονικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής, ταπογκρόμ και τους διωγμούς. Ποτέ δεν έκαναν τέτοια εγκλήματα οι Ελληνες, θύματα διώξεων και γενοκτονιών οι ίδιοι.
Ποια είναι η πρόταση του ναζιστικού μορφώματος (που κρύβεται πίσω απ’ τα φουστάνια της δημοκρατίας) για το μεροκάματο; Πού είναι η συμμετοχή του στους αγώνες των εργαζομένων; Σε τι η ακροδεξιά αυτή οργάνωση αντιστέκεται στην ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική της συγκυβέρνησηςΣαμαρά – Βενιζέλου; Σε τίποτα, παρά μόνον εις όσα αφορούν το τομάρι της.
Απούσα απ’ όλα τ’ άλλα, παρούσα είναι αυτή η συμμορία, μόνον με ενέργειες που προσβάλλουν βάναυσα τον ελληνικό πολιτισμό (αίμα μόνον για Ελληνες) και την ανθρωπιά μας. Προς τι
λοιπόν η ψήφος, δώρο εξ ουρανού στους τρισβάρβαρους που θεωρούνπίθηκες και υπανθρώπους τους συνανθρώπους τους; Ποιο βάσανο
απ’ όσα μας έχει προκαλέσει ο διεφθαρμένος δικομματισμός θεραπεύειη ψήφος σε αυτούς τους πονηρούς; Πείτε μου ένα! Τα έχουν βάλει
οι ναζήδες με τις Τράπεζες; με τους εφοπλιστές; ή αντιθέτως είναι τομακρύ τους χέρι;
Κι αν κρατούν στα χέρια την ελληνική σημαία (πράγμα που ικανοποιεί τα απωθημένα ορισμένων που κακώς η Αριστερά τούς έχει προκαλέσει), σε ποιοναγώνα την ύψωσαν; Εναντίον των Γερμανών; των Αγγλοαμερικανών μήπως; Στο 1-1-4; Υπέρ της Κύπρου; Εναντίον της χούντας; στο Πολυτεχνείο; πού ήταν όλοι αυτοί οι αγωνιστές της φακής όταν ο λαός τούς χρειάστηκε; Στα
πεζοδρόμια ήταν ή χαφιέδες στα Α2 του στρατού;
Αλλά και τώρα, όταν εκ τους ασφαλούς (διότι άλλοι αγωνίσθηκαν για την ισηγορία) υψώνουν την ελληνική σημαία οι Χρυσαυγίτες, απλώς τηνεκπορνεύουν ανάμεσα στα σύμβολα που η σημαία μας πολέμησε, τιςσβάστικες, τους κελτικούς σταυρούς και τα λοιπά περιττώματα του ρατσισμού και του εθνικισμού.
Τι λοιπόν γυρεύει η ψήφος μας στη Χρυσή Αυγή;
Την τιμωρία εκείνων που έκαναν τη ζωή μας μπάχαλο; Θα τιμωρήσει δηλαδή ο κ. Μιχαλολιάκος την κυρία Μπακογιάννη; με πόσα χειροφιλήματα; Με πόσες υποκλίσεις;
Είσαι Ελληνας. Και βλέπεις τον κ. Κασιδιάρη να βαράει γυναίκες. Και δεν ντρέπεσαι; Τι νομίζεις ότι είναι ο ελληνισμός, αυτή η εθνική καιοικουμενική σου ταυτότητα; Μαχαλομαγκισμός; Βαρβαρότητα; Μισανθρωπία; Αυτό σου έμαθε ο Ομηρος; να βαράς τις γυναίκες; Αυτό προσεύχεσαι στην Παναγιά; να βαράει ο πατέρας σου τη μάνα σου; Τι ψηφίζεις
λοιπόν; την Υβριν; την ατίμωση των ποιητών σου; την καθαίρεση της λεβεντιάς και της ευγένειας σε τσαμπουκά και γλίτσα; Τι ψηφίζεις; τους θαλάμους αερίων, το φυλετικό μίσος, τους ναζί που σκοτώνουν Ελληνες στη Γερμανία και τους ναζί που σκοτώνουν αλλοεθνείς στην Ελλάδα; Και είναι αυτό απάντηση
στην κακοδαιμονία σου; οι δαίμονες; Σε ποιους παραδίδεις τομέρος της (κουτσής σου) δημοκρατίας, αυτό το μέρος που σου αναλογεί; σε αυτούς που την έχουν δολοφονήσει χίλιες φορές; σε αυτούς
που, αν τους δώσεις τη δύναμη, θα κλείσουν εφημερίδες, θαπαύσουν τα κόμματα, θα φυλακίσουν πολίτες; Σε ποιους; σε αυτούς πουεύκολα
θα έθεταν «εκτός λειτουργίας» εμένα ή εσένα ή το παιδί σου, αν τους έδινες τη δύναμη με την ψήφο σου; Η δημοκρατία
είναι πολύ εύθραυστη, φίλε μου, αυτή η λίγη που ακόμα έχουμε, δεν είναι για να τη βαράει ο κάθε λειψός σαν ανυπεράσπιστη γυναίκα. Η δημοκρατία θέλει την ψήφο σου για να βαθύνει και κάποτε να γίνει δική σου,όχι για να πεθάνει απ’ το χέρι σου…

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ, Η «COSCO» ΚΑΙ Ο ΦΠΑ

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Οι σκληρές, οι υπεράνθρωπες, οι ηρωικές, οι ιστορικές, οι πατριωτικές, οι μυθικές, οι τιτάνιες (κ.ο.κ.) μάχες της κυβέρνησης για την κατάργηση του 23% στον ΦΠΑ της εστίασης και η επαναφορά του στο 13% δείχνουν να αποδίδουν και έτσι από τον Αύγουστο θα μπορούμε (σ.σ.: πρώτα ο Θεός!) να πανηγυρίζουμε και επισήμως για τη λαμπρή νίκη της ελληνικής πλευράς, την οποία με αυτοθυσία και αλύγιστο θάρροςεπέτυχαν οι ημέτεροι «διαπραγματευτές» στα μαρμαρένια αλώνια της «διαπραγμάτευσης», επί της αδίστακτης τρόικας…
Τώρα ας σοβαρευτούμε. Αφού, βέβαια, κρατήσουμε ως φόντο όλο το παραπάνω καραγκιοζιλίκι. Κι ας το δούμε (το καραγκιοζιλίκι) υπό το πρίσμα της πραγματικής ζωής. Οπου στην πραγματική ζωή η κυβέρνηση, η τρόικα και τα μονοπώλια είναι ένα και ενιαίο πράγμα. Τόσο ενιαίο, τόσο αδιαίρετο και ταυτόχρονα τόσο μυστήριο, όπως η Αγία Τριάδα, σα να λέμε.
Εξηγούμεθα:
Μπορεί για να πέσει (σ.σ.: αν πέσει…) το σουβλάκι από το 23% στο 13% να χρειάστηκαν τόσοι και τόσοι αγώνες, μπορεί να αντήχησαν οι κάμποι και τα βουνά από τις μπαλωθιές μεταξύ της κυβέρνησης και της ξεροκέφαλης και αρνητικής τρόικας,
αλλά όταν πρόκειται να μην εισπράττεται (όχι να μειωθεί – να μην εισπράττεται καθόλου) ο ΦΠΑ που αναλογεί να πληρώσει η «Cosco», τότε καμία μάχη δεν χρειάζεται, καμία αντίρρηση δεν υπάρχει, καμία καθυστέρηση δεν προκύπτει.
Γιατί στην περίπτωση των «Cosco» (και ουχί, φυσικά, των σουβλατζίδικων) αρκεί μια μουλωχτή τροπολογία της κυβέρνησης, σε πανάσχετο (φυσικά) νομοσχέδιο, με την πλήρη (φυσικά) έγκριση της τρόικας, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ετσι ακριβώς συνέβη στις 28/2/2013, όταν σε νομοσχέδιο (του υπουργείου …Υγείας!) πέρασε η τροπολογία με αριθμό 245/16 της 27/2/2013, σύμφωνα με την οποία από την πολυεθνική «Cosco» ο ΦΠΑ «δεν εισπράττεται» και «επιτρέπεται η μετάθεση του χρόνου καταβολής του» στο πλαίσιο της συμφωνίας της με την άλλη πολυεθνική, την «Hewlett Packard», για τη μεταφορά των εμπορευμάτων της δεύτερης προς τις αγορές της Ευρώπης μέσω Πειραιά! Οπως μάλιστα αναφέρει η τροπολογία που συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου… Υγείας (!) και η οποία μοιάζει περισσότερο με πλήρη απαλλαγή καταβολής ΦΠΑ και λιγότερο με μετάθεση του χρόνου καταβολής του, όλα τούτα εξηγούνται στο όνομα της «διευκόλυνσης του διαμετακομιστικού εμπορίου» μεταξύ μονοπωλίων…
Καταλάβατε τώρα γιατί η «μάχη» της κυβέρνησης με την τρόικα γύρω από τον ΦΠΑ κρατάει τόσο πολύ στο θέμα του σουβλακίου;
Διότι μονοπώλια που να διαμετακομίζουν σουβλάκια δεν υπάρχουν. Ακόμα. Αν υπήρχαν, το θέμα (φυσικά) θα είχε λυθεί μέσα σε μια νύχτα.
Είναι η στιγμή που η κυρία Μέρκελ κάνει το περίφημο νεύμα της προς τον Ελληνα πρωθυπουργό.
Το τι σημαίνει για τον κύριο Σαμαρά αυτό το νεύμα δε θα χρειαστεί να περιμένουμε τα απομνημονεύματά του για να το καταλάβουμε.
Αρκούν τα… «μνημονεύματα» από την τελευταία «επικαιροποίηση» του Μνημονίου…
«ΚΟΜΙΝΤΕΡΤ»!
«Δεν βλέπατε ότι η ΕΡΤ που διαλύθηκε ήταν προπαγανδιστικό όργανο, αυταρχικό και ολοκληρωτικό, ενός κόμματος που είχε το 5-10-20% του ελληνικού λαού; Κομμουνιστικό όργανο ήταν η ΕΡΤ. Κομμούνιζε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μέχρι αηδίας».
Αυτό το είπε ο Πάγκαλος, ο καθημερινός σχεδόν υμνητής του Σαμαρά. Το είπε χτες.
«Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι μικρή.
Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι τεράστια».
Αυτό το είπε ο Σαίξπηρ. Πριν από 4 αιώνες.

«ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ»!
Θα υπάρξουν κι άλλες «ΕΡΤ», δηλαδή θα υπάρξουν κι άλλες επιχειρήσεις που η κυβέρνηση με μια μονοκονδυλιά θα τους βάλει «λουκέτο», πετώντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο;
Η ερώτηση τέθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Και ιδού η απάντηση:
«Το αν εξεταστούν, ας πούμε, άλλες περιπτώσεις νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, εάν η παρουσία τους είναι απαραίτητη ή δεν είναι, αυτή ενδεχομένως να είναι μια συνεχόμενη άσκηση η οποία γίνεται και η οποία μπορεί να εξακολουθεί να γίνεται και στο μέλλον και στο 2013 ενδεχομένως και στο 2014».
Καταλάβατε;
Δεν υπάρχει μια «ΕΡΤ», αλλά πολλές! Και τούτο διότι τα «λουκέτα», η διάλυση, οι μαζικές απολύσεις δεν είναι για την κυβέρνηση παρά μια… «συνεχόμενη άσκηση»!

ΠΟΣΟ ΑΘΛΙΟΙ ΕΙΣΤΕ;
Ρωτήθηκε χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν έχει γίνει αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και απάντησε (στον «Real FM»):
«Εχει γίνει για 360 χιλιάδες υπαλλήλους από τους 600 χιλιάδες».
Δε θα ασχοληθούμε εδώ με το τι εννοούν όταν μιλούν για «αξιολόγηση». Θα σταθούμε όμως σε έναν αριθμό: «600.000».
Ετσι είπε ο αρμόδιος υπουργός. Οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι 600.000. Αλλά τότε, αν είναι 600.000, όπως λέει ο αρμόδιος υπουργός, τότε πόσο άθλιοι, πόσο ψεύτες, πόσο ελεεινοί, πόσο φαιοί προπαγανδιστές είναι όλοι αυτοί, κυβερνώντες και παπαγαλάκια, που τόσα χρόνια, για να καλλιεργήσουν το κλίμα του κανιβαλισμού και του «κοινωνικού αυτοματισμού» ενάντια στους «υπεράριθμους» και στους «κοπρίτες», μιλούν για 1 εκατομμύριο, ή για 1,5 εκατομμύρια, ή και για 2 εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους;
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ, ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΗΣ ΔΟΣΗΣ ΚΑΙ… ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΤΗΣ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σε Βατερλό για την κυβέρνηση Σαμαρά εξελίχθηκε ησυνεδρίαση του Eurogroup. Μέχρι το τέλος Ιουλίου δεν θα πάρει τελικά ούτε τα… μισά (!) λεφτά από όσα υπολόγιζε. «Η επόμενη δόση των περίπου 8,1 δισεκατομμυρίων ευρώ αναμένεται να αποδεσμευθεί προς το τέλος Ιουλίου», είχε δηλώσει δημοσίως προ δύο εβδομάδων ο πάντα προσεκτικόςυπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Ε, λοιπόν, μέχρι τα τέλη Ιουλίου η κυβέρνηση Σαμαρά θα εισπράξει μόνο… 4 δισεκατομμύρια!
Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πάρει άλλο 1,8 δισ. ευρώ τον Αύγουστο και θα πρέπει να περάσουν τρεις μήνες και να φτάσουμε στον Οκτώβριο για να πάρει άλλο 1 δισ. μέχρι τα τέλη εκείνου του μήνα. Μια σειρά γεγονότα προκαλούν εντύπωση. Πρώτα πρώτα 4+1,8+1 μάς κάνουν 6,8 δισ. ευρώ και όχι 8,1. Τι έγιναν τα 1,3 δισ. που λείπουν; Απλούστατα, οι Ευρωπαίοι δεν θα τα δώσουν στον Στουρνάρα. Ελεγε συνειδητά ψέματα ο υπουργός Οικονομικών; Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν το πιστεύουμε. Φαίνεται ότι τον κορόιδεψαν κι αυτόν οι εταίροι του. Αλλα του είχαν υποσχεθεί και άλλα έκαναν. Ούτε φυσικά τον είχαν πληροφορήσει ότι θα κάνουν τη δόση… κομμάτια, δόση σε… δόσεις. Οι Γερμανοί όμως δικαίως θεωρούν την κυβέρνηση «αγκιστρωμένο ψάρι που δεν χρειάζεται δόλωμα», οπότε συμπεριφέρονται όπως θέλουν απέναντί της, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν κανενός είδους αρνητικές συνέπειες. Αυτό συνάγεται και από την αλαζονική δήλωση τουπροέδρου του Eurogroup, του Ολλανδού Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος όταν ρωτήθηκε γιατί το συνολικό ποσό είναι 6,8 δισ. και όχι 8,1, απάντησε: «Εμείς βαδίσαμε βάσει των συμφωνηθέντων και αυτών που προβλέπει το πρόγραμμα».
Οχι μόνο δεν προσπάθησε να καλύψει κατά κάποιον έμμεσο τρόπο την αθέτηση των υποσχέσεων που είχαν δώσει στον Στουρνάρα, αλλά σχεδόν έβγαλε… ψεύτες τους Ελληνες πολιτικούς που πίστεψαν τους Ευρωπαίους δανειστές! Οι εταίροι της κυβέρνησης την εκβιάζουν πλέον ωμά. Συνέδεσαν κάθε… δόση της δόσης με πολύ συγκεκριμένους όρους, τους οποίους αν δεν εκπληρώσουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, δεν παίρνουν φράγκο! Ούτε καν τη δόση του Ιουλίου δεν θα πάρουν, για παράδειγμα, αν προηγουμένως δεν έχει περάσει η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ από τη Βουλή έως τις 19 Ιουλίου το αργότερο το πολυνομοσχέδιο που αφορά το φορολογικό γδάρσιμο όλων των Ελλήνων, την κατεδάφιση της δημόσιας υγείας και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων έναντι πινακίου φακής. Παράλληλα, για να πάρει ο Σαμαράς τα 4 δισ. του Ιουλίου πρέπει οπωσδήποτε να έχει κάνει και τις πρώτες 4.000 και πλέον ανθρωποθυσίες Ελλήνων εργαζομένων ως τα τέλη του μήνα. Οπως συμφώνησαν οι «εκτελεστές» της κυβέρνησης και της τρόικας, σε δεκαπέντε μέρες πρέπει να έχουν θυσιαστεί 2.200 σχολικοί φύλακες και 2.000 εκπαιδευτικοί. Να ενταχθούν δηλαδή έως το τέλος Ιουλίου για οκτώ μήνες σε καθεστώς «διαθεσιμότητας» με μειωμένες αποδοχές και στη συνέχεια να απολυθούν. Νέο κύμα ανθρωποθυσιών θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν από τα τέλη Σεπτεμβρίου – αυτή τη φορά θα είναι διπλάσια τα θύματα. Συγκεκριμένα θα είναι 8.750 αυτοί που θα εκτελεστούν εργασιακά, όπως αποφάσισαν οι αρχές κατοχής και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Θα μπουν σε διαθεσιμότητα 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί και άλλοι 1.250 εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σε αυτούς θα προστεθούν επιπλέον 2.000 εκπαιδευτικοί και άλλοι 2.000 δημόσιοι υπάλληλοι που θα κριθούν «πλεονάζοντες» από τα νέα οργανογράμματα των υπουργείων που καταρτίζονται κατ’ εντολήν των ξένων επικυρίαρχων, αλλά με σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά και του Βενιζέλου.
Από όλους αυτούς ελάχιστοι θα επιβιώσουν εργασιακά για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί αθροίζονται σε 13.000 άτομα και για τα δύο κύματα, αλλά ταυτόχρονα η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ έχει υπογράψει στο μνημόνιο με τους τροϊκανούς ότι φέτος και του χρόνου θα απολύσει τουλάχιστον 15.000 εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα - 4.000 μέχρι το τέλος του 2013 και άλλες 11.000 το 2014. Αυτονόητο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτές τις 15.000 που θα απολυθούν θα προέρχονται από τις 13.000 που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα μέσα σε αυτούς τους τρεις μήνες. Παραμύθια είναι ότι σκοπεύουν να εντάξουν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου αυτούς που θα βγάλουν σε διαθεσιμότητα. Παραμύθια που στόχο έχουν να μετριάσουν τις αντιδράσεις τους με την ψευδαίσθηση ότι κάπου αλλού θα βολευτούν, έστω και σε χειρότερες συνθήκες ή με λιγότερες αποδοχές. Είναι προφανές υπό τις συνθήκες αυτές ότι θα είναι θερμή η υποδοχή που θα επιφυλάξουν οι εργαζόμενοι Ελληνες την άλλη Πέμπτη, 18 Ιουλίου, στον υπουργό Οικονομικών του Τέταρτου Ράιχ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που θα επισκεφθεί την πατρίδα μας για να επιθεωρήσει τα συντρίμμια που προκάλεσε η πολιτική της Γερμανίας.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

Η «πατριωτική αριστερά» …

του Λευτέρη Ριζά

         

Διαβάζω στον «Επενδυτή» (Σάββατο 6 Ιουλίου) ένα ενημερωτικό ρεπορτάζ του φιλότιμου (1)δημοσιογράφου του Βαγγέλη Παπαδημητρίου, με τίτλο «Η «γεωγραφία» του νέου ΣΥΡΙΖΑ». Εκεί μας ενημερώνει για τα «Ρεύματα» και του συσχετισμούς των δυνάμεων εντός του. Ομολογώ ότι δεν είμαι καλά ενημερωμένος για τα συμβαίνοντα εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Δηλ. ποια και πόσα ρεύματα υπάρχουν, ποιοι οι μεταξύ τους συσχετισμοί, τα υπο-ρεύματα εντός των ρευμάτων κλπ.   Γι αυτό έμεινα κατάπληκτος όταν διάβασα και έμαθα ότι το «ρεύμα» ΑΡΕΝ  εκφράζει τη real politik  στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι σε αυτήν συμμετέχουν πολλοί προβεβλημένοι παράγοντες, όπως οι κ.κ. Γ. Δραγασάκης και το σύνολο του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, οι κ.κ. Δ. Παπαδημούλης, Γιάννης Μπαλάφας, Ρούντυ  Ρινάλντι, Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος κ.ά. Και ότι στην «προεδρική πλευρά συναντώνται ακόμη και ευρωσκεπτικιστές και η λεγόμενη «πατριωτική Αριστερά», στελέχη του πρώην ΚΚΕ εσωτερικού».

        Εντύπωση μου έκανε – πάνω από όλα  - εκείνο «λεγόμενη «πατριωτική Αριστερά»…». Γιατί αν αυτή είναι η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ – και μάλιστα στο «προεδρικό» ρεύμα  - όπως την παρουσιάζει ο καλός δημοσιογράφος τα πράγματα είναι και ανησυχητικά και πολύ θολά.

        Πρώτα – πρώτα ποια είναι αυτή η «πατριωτική Αριστερά» και γιατί αυτοχαρακτηρίζεται ή αυτοπροσδιορίζεται σαν τέτοια. Δεύτερον γιατί είναι «λεγόμενη».

        Αν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα ρεύμα, μια ομάδα, δεν ξέρω πώς να την ονομάσω που αυτοπροσδιορίζεται ως «πατριωτική Αριστερά», τότε η ίδια θα πρέπει να θεωρεί ότι υπάρχει και μια άλλη «μη πατριωτική Αριστερά». Θα πρέπει, λοιπόν, να μας πει ποιες είναι οι διαφορές της από αυτή τη «μη πατριωτική Αριστερά», όπως επίσης και ποια τα σημεία που επιτρέπουν ή επιβάλλουν συμπόρευση αυτών των δύο αριστερών. Στην Κατοχή π.χ. υπήρχαν άνθρωποι που δήλωναν  αριστεροί  αλλά δεν αισθανόντουσαν «πατριώτες» και γι αυτό δεν πήραν μέρος και στην Αντίσταση. Όπως πχ. ο Άγις  Στίνας, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και η ομάδα του.

        Ο Άγις Στίνας, σύμφωνα με τον Κορνήλιο Καστοριάδη που μάλιστα είχε εντυπωσιαστεί από την σκέψη του, είχε διαφωνήσει με την τροτσκιστική γραμμή συμμετοχής στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα την εποχή της κατοχής – τη λεγόμενη αντίσταση – και προσπαθούσαν με προκηρύξεις γραμμένες στα γερμανικά να συγκινήσουν τους γερμανούς φαντάρους-κατακτητές. Σύμφωνα με τον Κορνήλιο πολύ γρήγορα κατάλαβε, ο ίδιος, ότι το ΚΚΕ ήταν ένα κόμμα εθνικιστικό και αντπεναστατικό και έκοψε κάθε σχέση με αυτό (2).

        Αυτές οι απόψεις και πρακτικές, όμως, τότε έμειναν περιθωριακές και δεν έπαιξαν κανένα ουσιαστικό ρόλο. Σήμερα, όμως, στην αριστερά – όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ – τείνουν να γίνουν κυρίαρχες. Στον ΣΥΡΙΖΑ απλά ηγεμονεύουν ή σχεδόν  ηγεμονεύουν. Ιδεολογικά και πολιτικά. Η εθνομηδενιστική ρητορεία ως «αντι-εθνικιστική» , πολυπολιτισμική, παγκοσμιοποιητική, αντικαπιταλιστική αλλά όχι αντι-ιμπεριαλιστική κυριαρχεί. Πολιτικά έχει εγκαταλείψει κάθε αναφορά σε εθνικά θέματα, με πρώτο και καλύτερο το Κυπριακό: κορυφαία  στιγμή τους η υποστήριξη του σχεδίου ΑΝΑΝ, η συνακόλουθη υποστήριξη στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας – εδώ βέβαια κρύβονται πίσω από τη σχετική συμφωνία Μακάριου-Ντενκτάς που ουσιαστικά αποδεχότανε ως τετελεσμένα την εισβολή και κατοχή της Β. Κύπρου – , την σύγχυση τους για το Σκοπιανό, την τύχη των Ελλήνων της  Β. Ηπείρου [κι εδώ τρόμος; Όχι Βόρειας Ηπείρου αλλά Νότιας Αλβανίας… Το Β. Ηπείρου μυρίζει εθνικισμό. Αλλά όταν μιλάμε για τα Σκόπια εκεί χαρίζουμε την ονομασία Μακεδονία. Τη μοιραζόμαστε ως γεωγραφικό προσδιορισμό!!]. Η ίδια σύγχυση για  τα ζητήματα Αιγαίου και του νέου διεθνούς δικαίου της θάλασσας [χωρικά και υφαλοκρηπίδα] τα οποία όλα θα λυθούν όμορφα, ευγενικά και με αμοιβαίες υποχωρήσεις. …

        Να θυμίσουμε μερικά ονόματα του εθνομηδενιστικού και «αντι-εθνικιστικού» πυρήνα που κατέχει καίριες θέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα δημοσιογραφικά όργανα του: Γ. Μηλιός, Σίσσυ Βωβού, Νάσος Θεοδωρίδης, Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος (νέο αστέρι του πυρήνα) ,  Χριστ. Παπαδόπουλος, Σια Αναγνωστοπούλου και από κοντά Αντώνης Λιάκος, Μ. Ρεπούση, Θ. Δραγώνα και όλοι όσοι πριν 9 χρόνια υπέγραφαν υπέρ του σχεδίου Αναν (3). Από την ΑΥΓΗ σε σταθερή πορεία ΤΑ ΕΝΘΕΜΑΤΑ. Με ταλαντεύσεις κάποιοι από τις ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ. Η ΕΠΟΧΗ  στην ίδια ρότα και ο ΔΡΟΜΟΣ  στον κόσμο του.

        Όλοι αυτοί  - του σκληρού πυρήνα – δεν σταματάνε ούτε λεπτό να γράφουν, να υποστηρίζουν τις απόψεις τους, να τις διαδίδουν με κάθε τρόπο στις οργανώσεις, αλλά παίρνουν όλα τα μέτρα να δυσφημίσουν, να περιθωριοποιήσουν και να αποκλείσουν όποιους τολμάνε να διατυπώσουν αντίθετες απόψεις. Ιδίως τους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ που έχουν μείνει στις εθνικές και πατριωτικές διακηρύξεις του. Οι υπόλοιποι παλιοί αριστεροί που είναι ευαίσθητοι ή και συνειδητά κατανοούν τη σημασία του εθνικού στη διεξαγωγή του κοινωνικού αγώνα, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ στην κυριολεξία σιωπούν. Αλλά πριν μιλήσω γι αυτούς, να δώσω μια λεπτομέρεια για την επιφυλακή των εθνομηδενιστών-αντι-εθνικιστών. Που σημειωτέον παρουσιάζουν, δίπλα στο πολυπολιτισμικό και ευρωπαϊκό προσωπείο τους και αυτό των αδιάλλακτων «ταξικών» αγωνιστών.

        Τους διακατέχει ο φόβος μη τυχόν και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μέσα στη διαδικασία του ανοίγματος και της ανασύνθεσης του, περάσει υπό τον έλεγχο του «αριστεροπατριωτικού πόλου νεοαρχηγικού τύπου» και περιθωριοποιήσει έτσι αντιλήψεις και πρακτικές που ανήκουν στην γενετική κληρονομιά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ(4)

        Στόχος όλων αυτών ο αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση, όλων όσων διαφύγουν  των ελέγχων και μπούνε μέσα στην αναμπουμπούλα της ανασύνθεσης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο μέτρο τους αποκαλούμε «η λεγόμενη πατριωτική αριστερά». Ποια είναι και τι λέει δεν μας το λένε ποτέ. Το ερώτημα αν υπάρχει κάποιο τέτοιο ρεύμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τι υποστηρίζει. Αν μάλιστα υποστηρίζει, υπερασπίζει τις όποιες ιδέες του ανοιχτά όπως και οι αντίπαλοι τους.

        Μια ομάδα ατόμων που απαρτίζονταν από τα πρώτα μέλη της Κίνησης Πολιτών Ρήγας και από άλλα που συμφώνησαν μαζί τους, στη βάση μιας πλατφόρμας που προσπαθούσε να ενώσει την εθνική και κοινωνική διάσταση του αγώνα του λαού μας για την απαλλαγή του από τα δεσμά των μνημονίων και της εξάρτησης, κάλεσαν προεκλογικά όσους συμφωνούσαν με τους προβληματισμούς τους να ψηφίσουνε ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζοντας απόλυτα ότι η γενική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ – κληρονόμου των βασικών θέσεων και ιδεών του ΚΚΕ ες και του ευρωκομμουνισμού  ήτανε πολύ μακριά  από τις δικές τους, ιδίως στα εθνικά θέματα. Αλλά μέσα στο γενικό αναβρασμό του λαού ελπίζανε πώς οι ιδέες του θα μπόλιαζαν θετικά το νέο κίνημα και θα εύρισκαν ανάλογη αποδοχή. Στη συνέχεια έγινε το επόμενο βήμα. Ζήτησαν να γίνουν δεκτοί ως συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζανε ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα εύρισκαν και άλλες δυνάμεις ώστε να συγκροτηθεί ένα ισχυρό αριστερό πατριωτικό ρεύμα – ανάλογο με τις παραδόσεις του ΕΑΜικού κινήματος. Το αίτημα έγινε δεκτό. Όλοι, όμως, οι του «Ρήγα» δεν μπήκαν σε οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας πολλές και ισχυρές επιφυλάξεις. Όπως μας έχει διδάξει η διαλεκτική κι εδώ ουσιαστικά  το «ένα έγινε δύο».  Η τύχη, το έργο και οι παρεμβάσεις αυτών που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ – και μάλιστα κατέλαβαν και «υψηλές» θέσεις στην οργανωτική ιεραρχία του  - παραμένουν άγνωστες σε αυτούς που προτίμησαν να μείνουν έξω. Εκείνο που μάλλον έγινε – γνωστό σε όσους γνωρίζουν κάπως τα πράγματα – είναι ότι επικαλούμενοι την αλλεργία που αισθάνονται οι υπόλοιποι στον ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα ή στο άκουσμα της λέξης Κύπρος  - φρόντισαν να μην εκνευρίζουν τους πολλούς. Έτσι σιώπησαν. Κανένα άρθρο, κανένα κείμενο σχετικό, καμιά εκδήλωση για την Κύπρο – προεκλογικά και μετά – καμιά κριτική σε αυτά που υποστηρίζει η άλλη «πλευρά» δεν είδε το φως της δημοσιότητας. Ούτε καν απαιτήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  να διαμαρτυρηθεί για την λογοκρισία που υπέστη ο γνωστός και βραβευμένος κύπριος ποιητής Γιώργος Μοράρης, για το ποίημα – επίσημη συμμετοχή της Κύπρου – που έστειλαν για να περιληφθεί σε σχετική συλλογή της Ε.Ε. Ο λόγος; Αναφερότανε στην Τουρκική εισβολή-κατοχή. Το γεγονός απασχόλησε το κυπριακό και ελλαδικό  τύπο, κύπριους ευρωβουλευτές κλπ αλλά εδώ σιωπή. Αν συνέβαινε το αντίθετο, λογοκρινότανε κάποιος τουρκοκύπριος είναι βέβαιο ότι θα είχε σηκώσει θύελλα διαμαρτυριών ο Νάσος Θεοδωρίδης, η Σίσσυ Βωβού, ο Γιάννης Μηλιός, η  Ιωάννα. Γαϊτάνη, η Βασιλική Κατριβάνου και όλοι όσοι ασχολούνται με τα δικαιώματα κλπ κλπ. Αλλά τώρα για ένα Έλληνα Κύπριο που εξακολουθεί να το πονάει η εισβολή και κατοχή της πατρίδας του λέξη. Άχνα. Και σε αυτή τη σιωπή πήρε μέρος και η «πατριωτική» αριστερά. Όχι μόνο που είναι οι προερχόμενοι από τον Ρήγα, αλλά που οι του «Νέου Αγωνιστή». Που οι βουλευτές που προέρχονται από την ΚΟΕ; Μην τους ψάχνετε. Αφού λοιπόν όλοι αυτοί οι πατριώτες – στις καφενειακές συζητήσεις – δεν ενοχλούν κανέναν μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ποιος ο λόγος να αναφέρονται ως πατριωτική αριστερά; Μόνο ως «λεγόμενη» μπορεί να καταγράφεται: δηλαδή ως αριστερά που θέλει να λέγεται πατριωτική αλλά δεν κάνει τίποτα γι αυτό. Μα μήπως κάνει κάτι για την πατρίδα ο πρωθυπουργός; Ή οι «εκπρόσωποι» του «Δικτύου 21» στην κυβέρνηση και τη ΝΔ. Όλοι «λεγόμενοι» πατριώτες είναι.

        Για τους αριστερούς πατριώτες μια τελευταία ερώτηση. Πόσο μπορεί να συνυπάρχουν με τους ανοιχτούς αντιπατριώτες και εθνομηδενιστές και πάνω σε ποια ελάχιστα μπορούν να κάνουν κάτι πρακτικό μαζί;  Δεν αποτελούν αυτές οι πρακτικές τους μέγιστο ηθικό και πολιτικό πρόβλημα;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

1- Ο Β.Π. παρακολουθεί τις εξελίξεις στην αριστερά – ΚΚΕ. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και  ΔΗΜΑΡ -  και μας ενημερώνει με μεγάλη φιλοτιμία. Δηλαδή προσπαθεί να μάθει τι ακριβώς γίνεται μέσα σε αυτό τον χώρο και δεν «βγάζει» πράγματα από το κεφάλι του. Ίσως παρουσιάζει λίγο καλύτερα τα πράγματα όσον αφορά το ΚΚΕ: την πραγματική κατάσταση των οργανώσεων του κλπ και να βάζει παραπάνω «μέϊκ-απ» στην παρουσίαση του νέου Γραμματέα του κ. Δ. Κουτσούμπα. Αλλά όλα αυτά είναι απολύτως κατανοητά και συγχωρούνται.

2 – Αυτά όλα τα είπε στο πολιτικό μνημόσυνο του Στίνα, Μάρτιο 1989 στη Νομική Σχολή. Περιλαμβάνονται στη συλλογή του «Θρυμματισμένος κόσμος», εκδ. Ύψιλον. Βιβλία, ΑΘΗΝΑ 1992. Ο Άγις Στίνας μάλιστα έγραψε ένα βιβλίο «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» στο οποίο εξηγούσε την προδοσία του ΚΚΕ στο μαρξισμό και το διεθνισμό.  Τελευταία και στο ΚΚΕ γράφονται και ακούγονται παραπλήσιες «ταξικές» αναλύσεις σχετικά με τις αιτίες ήττας της Αντίστασης.

3 – Οι κυρίες Ρεπούση και Δραγώνα μπορεί να μην ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αλλά είδατε κάπου, διαβάσατε πουθενά ή ακούσατε κάποια δημόσια, ανοιχτή κριτική στις απόψεις τους; Την κ. Ρεπούση τη υπεράσπισε – εκτός όλων των ιστορικών που θεωρούνται συνασπιζο-συριζαίοι, ο τότε πρόεδρος του κ. Αλ. Αλαβάνος (βλ. ομιλία του στο ΠΑΛΛΑΣ, 27/3/2007 και 2/8/2007 απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου). Ο κ. Τσίπρας δεν έχει βρεί ώρα να τοποθετηθεί. Μάλλον αγνοεί το ζήτημα ο κ. Ζίζεκ.

4- Βλ. Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος «Ο Συνασπισμός ως μέρος – και όχι ως εμπόδιο – της ανασύνθεσης της Αριστεράς» [Εντός Εποχής , Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009, τ. 53, Γ’ Περίοδος, σελ. 7].

Διαβάστε περισσότερα