Τι έκανες στον πόλεμο, φασίστα;

Σήμερα συμπληρώνονται 76 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα. Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά την ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

 

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το «Όχι» της 28ης Οκτώβρη, μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.

Ήταν αυτοί και οι πάτρωνές τους που για να διατηρήσουν την Ελλάδα κάτω από την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία, ξεκίνησαν έναν μονομερή εμφύλιο ενάντια στην ίδια την ελπίδα για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της κοινωνικής προκοπής.

Σήμερα, 76 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού το μεγαλύτερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από κάθε άλλη στον κόσμο, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι». Και θυμάται:

Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάνος, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…

Γιορτάζει και θυμάται τους ήρωες του ‘40, τους αμέτρητους νεκρούς από την πείνα του ’41, τους χιλιάδες εκτελεσμένους.
Γιορτάζει και θυμάται ότι η ηθική και η οικονομική της αποκατάσταση, είτε αφορούν στο κατοχικό δάνειο, είτε στις γερμανικές επανορθώσεις για τις ναζιστικές θηριωδίες, μένουν ακόμα ανεκπλήρωτες.

Όμως, στην Ελλάδα του 2016, στην Ελλάδα που 76 χρόνια μετά γιορτάζει και θυμάται,

Yπάρχουν κι αυτοί: 

«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού,υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER! (ΝίκοςΜιχαλολιάκος,περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)

Υπάρχουν κι αυτοί:



Υπάρχουν κι αυτοί:

«Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;» (Νίκος Μιχαλολιάκος, ομιλία στη Σπάρτη, 6/7/2011)  

Υπάρχουν κι αυτοί:



Υπάρχουν κι αυτοί:


Υπάρχουν κι αυτοί:

Ο υποφυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Χρήστος Παππάς, σε μια από τις πολλές επισκέψεις του στον τάφο του Μουσολίνι στο χωριό Πρεντάπιο της Ιταλίας. Ο «πατριώτης» χρυσαυγίτης αποδίδει φόρο τιμής στο ίνδαλμά του: Τον Μουσολίνι! Ο Παππάς, ευλαβικός προσκυνητής στον τάφο του φασίστα, του δικτάτορα που επιτέθηκε στην Ελλάδα, σαν σήμερα, στις 28 Οκτωβρίου 1940…

Υπάρχουν κι αυτοί:

Η φωτογραφία του υποφυρερίσκου της Χρυσής Αυγής, του Παππά, καπελωμένου με το μουσουλμανικό φέσι που φορούσαν οι μουσουλμανικές μεραρχίες των SS στα Βαλκάνια το 1943, πράγματι είναι χίλιες λέξεις. Αυτοί οι ισλαμοφάγοι, προσφυγοφάγοι και κατά τα άλλα… «πατριώτες», μέχρι και τούρκικο φακιόλι μπορούν να φορέσουν αν αυτό επιτάσσει το ναζισμός τους.

Υπάρχουν και αυτοί:



Υπάρχουν κι αυτοί:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσετην ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού;(…). Ο ρομαντισμός ωςπνευματικό κίνημακαι ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)» (Ηλίας Κασιδιάρης, εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011)

Υπάρχουν κι αυτοί, όπως ο Τσιρονίκος:

Ο Έκτωρ Τσιρονίκος ήταν δωσίλογος, συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Εφτασε μέχρι και αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη. Ηταν, δηλαδή, ο αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης» των γερμανοτσολιάδων του Ράλλη, της «κυβέρνησης» δηλαδή που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Σύμφωνα μάλιστα με τον G. Aly στο βιβλίο του «Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ», ο ΕκτωρΤσιρονίκος ήταν αυτός που είχε φροντίσει για την πώληση από Έλληνες χρηματομεσίτες του κλεμμένου χρυσού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, με σκοπό να εφοδιαστεί η Βέρμαχτ με το απαραίτητο ρευστό που χρειαζόταν για τις ανάγκες των μονάδων Κατοχής.

Μια τέτοια «πατριωτική» προυπηρεσία δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Έτσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής (τεύχος Δεκέμβρη 1983), στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα το ιδεολογικό πρόσημο της ναζιστικής οργάνωσης, σε περίοπτη θέση έτσι ώστε να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις ιστορικές της αναφορές και για το πολιτικό της πρόταγμα, δημοσιεύτηκε κείμενο υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής:

«Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ».

Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

Τα ινδάλματα των χρυσαυγιτών έχουν όνομα: «Τσιρονίκοι»…

Υπάρχουν, λοιπόν, κι αυτοί: 

Το ερώτημα, επομένως, κάθε άλλο παρά ρητορικό είναι:

Ο Κασιδιάρης, ο υμνητής του «ανανεωτικού» και «πνευματικού» ναζισμού, ο λάτρης του «ρομαντισμού»των «Ες – Ες» και των Άουσβιτς,

Ο Παπάς, ο ταπεινός προσκυνητής του Μουσολίνι, ο τύπος που φωτογραφίζεται με ναζιστικά φέσια και διασκεδάζει εκπαιδεύοντας μωρά να φωνάζουν «Χάιλ Χίτλερ»,

Ο Μιχαλολιάκος, ο φυρερίσκος της «σποράς των ηττημένων του ‘45», ο τρέφων «μεγάλο σεβασμό για την Γερμανία του Χίτλερ», ο κραυγάζων με πάθος «Χάιλ Χίτλερ» ένεκα το «εθνικοσοσιαλιστικό καθήκον» του,

Ολα αυτά τα ναζιστοειδή, οι απόγονοι των Τσιρονίκων, αυτοί τι ακριβώς γιορτάζουν σήμερα;…

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αδιαντροπιάς: Σωτήρες των λαών Αμερικάνοι

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

cholevas@imerodromos.gr

Με κάθε τρόπο δηλώνουν πως είναι πολιτικοί εκπρόσωποι ενός προτεκτοράτου. Έρχεται ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, και θέλουν φτάσει μέχρι τις ΗΠΑ το μήνυμα του non paper που μοίρασαν, χθες:

Φέρτε μας ένα νέο μικρούλι σχέδιο Μάρσαλ (με όλα τα πολιτικά χαρακτηριστικά του σχεδίου Μάρσαλ) κι ελάτε να μας μάθετε δημοκρατία.

Αν διαβάσει κανείς το «ανεπίσημο» κείμενο (τόσο ανεπίσημο που μπορείς να το βρεις σε όλο το διαδίκτυο) που έστειλε η κυβέρνηση για την επίσκεψη του Ομπάμα, τότε μπορεί να βγάλει ένα ασφαλές πολιτικό συμπέρασμα:

Η (αστική) πολιτική παράδοση δεκαετιών που θέλει την Ελλάδα ένα προτεκτοράτο συνεχίζεται με τον καλύτερο τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πολιτική παράδοση που λέει «ελάτε να σας δείξουμε τη χώρα μας», «ελάτε να αγοράσετε», «ελάτε να μας μάθετε δημοκρατία».

Ένα απόσπασμα του non paper, γραμμένο αρκετά «αμερικάνικα» (σε σημείο που αναρωτιέσαι εάν ήρθε από την Αμερική), φτάνει για να το αποδείξει:

Παράλληλα, στην ατζέντα Ομπάμα θα βρεθούν τόσο οι αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα (ο Πρόεδρος Ομπάμα αναμένεται να συνοδεύεται από πλήθος επιχειρηματιών) όσο και η Δημοκρατία.
Στο πλαίσιο της επίσκεψης ενός εμβληματικού Δημοκρατικού προέδρου, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, αυτή αναμένεται να κερδίσει μια ξεχωριστή σημασία, ενώ αποτελεί και αναγνώριση στη συμβολή της σημερινής Ελλάδας στην ενίσχυση της δημοκρατίας.

Δεν θα ρωτήσουμε τι σχέση έχουν οι αμερικάνικες επενδύσεις με τη δημοκρατία. Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία μπορεί να προβληματίσουν ανθρώπους που έχουν στοιχειώδη σχέση με την Αριστερά. Δεν είναι για τύπους οι οποίοι ονειρεύονται ένα νέο σύγχρονο και μικρό σχέδιο Μάρσαλ, δηλαδή ένα μικρό σχέδιο για «μπουκώσουν» εκείνοι που χόρτασαν και τότε, να μοιραστούν οι επενδύσεις σε αυτούς που κατέχουν κι εκμεταλλεύονται.

Θα σταθούμε σε αυτή την τόσο «αμερικάνικη» πρόταση περί δημοκρατίας. Ας αφήσουμε στην άκρη ακόμα κι αυτό το «εμβληματικός πρόεδρος», για τον Μπάρακ Ομπάμα. Όταν έρθει στην Αθήνα ο Ομπάμα θα έχουν γίνει οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, αλλά, όπως ξέρουν στην κυβέρνηση το κράτος έχει συνέχεια. Το είχε πει, άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας, πριν γίνει πρωθυπουργός, για να μη γίνει και καμία παρεξήγηση. Τα εμβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, είναι συγκεκριμένα: Μνημόνιο, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλίμονο εάν δεν χωράει ανάμεσα σε αυτά τα εμβλήματα κι ένας πρόεδρος των ΗΠΑ, έστω και στη λήξη της θητείας του.

Πάμε τώρα στα ακόμα πιο «αμερικάνικα»:

Στην ατζέντα (μαζί με τις επενδύσεις) θα είναι, λένε από την κυβέρνηση, και η δημοκρατία. Μάλιστα. Ας δούμε εκείνο το σημείο όπου εξηγείται (;) ότι «στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, αυτή αναμένεται να κερδίσει μια ξεχωριστή σημασία, ενώ αποτελεί και αναγνώριση στη συμβολή της σημερινής Ελλάδας στην ενίσχυση της δημοκρατίας».

Για να μην μπερδευτούμε με τις λέξεις να σημειώσουμε ότι καταλαβαίνουμε πλήρως για ποια δημοκρατία μιλάνε: Για την αστική τους δημοκρατία της βαρβαρότητας, της εξαθλίωσης και των επιφανειακών δικαιωμάτων, που καταργούνται ακόμα και ως διακηρύξεις.

Για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν χρειάζονται και πολλά. Ψάξτε να βρείτε κανέναν από εκείνους τους παλιούς σας δεκάρικους που περιέγραφαν ανθρώπινα δικαιώματα στις ΗΠΑ. Και τότε, βέβαια, βλέπατε «ελπίδες»και στον Μπιλ Κλίντον και στον Μπάρακ Ομπάμα. 

Έχετε καταλάβει σε ποια χώρα ζείτε; Στη χώρα που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ήρθαν να «αγοράσουν» με το σχέδιο Μάρσαλ, να την κάνουν ένα προτεκτοράτο για κάθε χρήση. Στη χώρα που η χούντα ήταν αμερικανοκίνητη. Στη χώρα που κάποιοι καλωσόριζαν τον αμερικάνικο στόλο σαν σωτήρα.

Έχετε καταλάβει σε ποια χώρα ζείτε; Στη χώρα που ο λαός της τα αρνήθηκε όλα αυτά και τα πέταγε στα μούτρα εκείνων που ήθελαν δηλώνουν εκπρόσωποι προτεκτοράτου.  Αυτό θα κάνει και τώρα, αργά ή γρήγορα. 

Δεν περιμένουμε απάντηση: Έχετε καταλάβει σε ποια χώρα ζείτε κι έχετε πάρει τις αποφάσεις.

Για το τέλος, εκτός από το πρωτοσέλιδο της χθεσινής «Αυγής», χθες, και μια φωτογραφία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μαζί με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον: Τον πρόεδρο των ΗΠΑ που ήρθε στην Ελλάδα πριν 17 χρόνια, αφού είχε βομβαρδίσει με τους συμμάχους του (μαζί και η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη) τη Γιουγκοσλαβία.

Τον πρόεδρο που ήρθε να ζητήσει μια μισή «συγγνώμη» για το ρόλο των ΗΠΑ στην επιβολή και τη διατήρηση της  χούντας στην Ελλάδα.  Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρόεδρος της Νεολαίας Συνασπισμού, κατήγγειλε τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων, την άγρια αστυνομική βία και την καταστολή.

Αλήθεια, τώρα που ο Ομπάμα που θα έρθει (15-16 Νοεμβρίου) θα κάνετε κάποιες «κυκλοφοριακές ρυθμίσεις» (απαγορεύσεις τις λένε) σε περίπτωση που γίνουν διαδηλώσεις; Θα δείξει. Πάντως, φαίνεται πως δεν σας έχει αγγίξει καθόλου πως η επίσκεψη γίνεται τις ημέρες του εορτασμού για το Πολυτεχνείο του 73. Καλά κάνετε. Τέτοιοι συμβολισμοί αφορούν τους αριστερούς. Μην ασχολείστε με τέτοια πράγματα.  

Ας επανέλθουμε στη φωτογραφία, η οποία δεν είναι τυχαία. Μια φωτογραφία ένα χρόνο (και κάτι) πριν, όταν ο Μπιλ Κλίντον καλωσόρισε στο ίδρυμα του τον Έλληνα πρωθυπουργό και του έδωσε συγχαρητήρια για τη (δεύτερη) εκλογή του.

Υ.Γ: Εκείνο το «Αριστερά» βγάλτε το από το όνομα του κόμματος, για να μην γίνονται και τζάμπα συζητήσεις. Έχουμε και πρόταση: ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αδιαντροπιάς. Ταιριάζει μια χαρά με ένα σύνθημα. Ένα σύνθημα που θα μπορούσε αντικαταστήσει (για εσάς) το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»: «Σωτήρες των λαών Αμερικάνοι». Ταιριάζει μια χαρά με τα μνημόνια σας, την Ευρωπαϊκή σας Ένωση και την υπηρεσία που προσφέρετε στη βαρβαρότητα. 

Διαβάστε περισσότερα

Μπέρτολτ Μπρεχτ – Αυτοί που αρπάνε το φαί απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν την λιτότητα

Ένα ποίημα του Μπέρτχολντ Μπρεχτ που γράφτηκε το 1939… Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να είχε γραφτεί στις μέρες μας.  Η διαχρονικότητα του περιεχομένου είναι συγκλονιστική… 

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να ’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’ αναρωτηθούν πού ’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός

Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά

Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα

–χρειάζεται οδηγό

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται

Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου” (Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)

Πηγή: solon

Διαβάστε περισσότερα

Ο ορισμός της αντισυνταγματικότητας

Από τον Χάρη Ζάβαλο

Το Συμβούλιο της Επικρατείας πριν λίγο, με ψήφους 14 προς 11, αποφάσισε ότι ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες είναι αντισυνταγματικός.
Και πράγματι είναι, αφού αρμόδιο για την αδειοδότηση των καναλιών είναι το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και όχι ο κάθε υπουργός που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Επί δυο έτη ασχολείται μόνο με αυτό το θέμα εκμεταλλευόμενος την βαθιά αντιπάθεια του κόσμου απέναντι στα καθεστωτικά μέσα, που τα μνημονιακά χρόνια αναλώθηκαν στο να κατηγορούν συλλήβδην τον ελληνικό λαό για όλες τις αστοχίες των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Άλλωστε το ΣτΕ είναι αρμόδιο να προστατεύει το Σύνταγμα. 
Έτσι όλα αυτά τα χρόνια βρήκε πολύ συνταγματικό να κόβονται συνέχεια οι επικουρικές συντάξεις.
Βρήκε συνταγματικό να ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν ο ορισμός της συνταγματικότητας.
Ολόκληρο το μνημόνιο (και τα 3), είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, οπότε ούτε αυτά τα βρήκε αντισυνταγματικά.
Συνταγματικές και οι καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
“Σύνταγμα της Ελλάδας
‘Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)
1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.
2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.”
Οι 1.500.000 άνεργοι για το ΣτΕ είναι αόρατοι.
Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, έτσι και το ΣτΕ αφαιρεί ολόκληρες προτάσεις από αυτό.
Ακόμα καλύτερα οι αναδρομικές αυξήσεις δίνονται μόνο στους μισθούς τους όλα αυτά τα χρόνια.
Το Σύνταγμα είναι χρόνια τώρα ένα κουρέλι που το σκίζουν κάθε μέρα και ας φαντασιώνονταν κάποιοι ότι θα έσκιζαν μνημόνια έξω από την βουλή “και θα ‘ναι μέρα μεσημέρι”.
Οι αδειοδοτήσεις των καναλιών είναι μείζονος σημασία μόνο για τους καναλάρχες και τους αυλικούς τους και μόνο αυτοί συντηρούν στον αφρό της επικαιρότητας ένα μέσο που πια ενδιαφέρει ελάχιστους.
Ας σταματήσουν να προσπαθούν τσάμπα να πείσουν ότι καίγονται για την τήρηση του Συντάγματος και την δήθεν εκτροπή του πολιτεύματος.
Η επίφαση της δημοκρατίας που υπήρχε στη χώρα μας τελείωσε στο πρώτο “σώσιμο”.
Άλλους τέτοιους σωτήρες και υπερασπιστές της συνταγματικότητας δεν θέλουμε, μας είναι περιττοί.

Διαβάστε περισσότερα

Ο εφιάλτης του trafficking σε αριθμούς

Η σεξουαλική εκμετάλλευση κυριαρχεί, ποσοτικά, στο trafficking (εμπόριο ανθρώπων) στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας που παρουσιάζει το ΑΠΕ.

Η αστυνομία αντιμετώπισε 37 υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων το 2013, 36 το 2014, 32 το 2015 και 18 υποθέσεις τους πρώτους εννέα μήνες του 2016. Το 2013 τα θύματα ήταν 99 και οι δράστες 142, το 2014 ήταν 64 και 125 αντίστοιχα, 50 και 117 κατά το έτος 2015, ενώ στο εννεάμηνο του 2016 τα θύματα ανέρχονταν σε 28 και οι δράστες σε 72.
Η σεξουαλική εκμετάλλευση, αφορά την πλειονότητα των υποθέσεων trafficking στη χώρα μας, με 24 περιστατικά το 2013, 30 το 2014, 26 το 2015 και 14 από την αρχή του χρόνου έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Ακολουθεί η εργασιακή εκμετάλλευση, με έξι περιστατικά το 2013, 4 το 2014, 3 το 2015 και 1 στο εννεάμηνο του 2016.
Η εκμετάλλευση για επαιτεία κατατάσσεται στην τρίτη θέση του trafficking, με 5 περιστατικά το 2013, 2 το 2014, 3 το 2015 και 3 στο 9μηνο του 2016. Όσον αφορά σε εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση ταυτόχρονα, η αστυνομία αντιμετώπισε δύο περιστατικά το 2013.
Οι περισσότεροι δράστες υποθέσεων trafficking είναι από την Ελλάδα: συνολικά 158 άτομα, εκ των οποίων οι 123 είναι άνδρες και οι 35 γυναίκες. Ακολουθούν, 78 δράστες από τη Βουλγαρία, εκ των οποίων 52 άνδρες και 26 γυναίκες, από τη Ρουμανία 59 άτομα (46 άνδρες και 13 γυναίκες) και από την Αλβανία 50 άτομα (43 άνδρες και 7 γυναίκες).
Oσον αφορά στα θύματα εμπορίας ανθρώπων στη χώρα, από το 2013 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2016, τα περισσότερα είναι από τη Ρουμανία, 73 συνολικά (32 άνδρες – 41 γυναίκες), ακολουθεί η Βουλγαρία με 52 στο σύνολο (4 άνδρες – 48 γυναίκες) και το Μπαγκλαντές με 36 (35 άνδρες – 1 γυναίκα).
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας αναφορικά με την σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων, τα θύματα από το 2013 έως το 9μηνο του 2016, ανέρχονται σε 16 παιδιά συνολικά (6 από Ρουμανία, 4 από Ελλάδα, 3 από Βουλγαρία και ισάριθμα από Αλβανία).
Στην εκμετάλλευση επαιτείας, τα ανήλικα θύματα, στο ίδιο χρονικό διάστημα, είναι 16 (9 από Ρουμανία και 7 από Ελλάδα), ενώ στην εργασιακή εκμετάλλευση είναι συνολικά 3 ( 2 από Ρουμανία και 1 από Μπαγκλαντές).
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι δράστες σε υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, προσεγγίζουν πιθανά θύματα που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση (άνεργα, με οικογενειακά προβλήματα, έλλειψη ευκαιριών στις χώρες τους κ.λπ.) και με ψευδείς υποσχέσεις – αναφορικά με το είδος της εργασίας – αποσπούν τη συναίνεσή τους, προκειμένου να τους ακολουθήσουν στη χώρα εκμετάλλευσης.
Επίσης, ως μέσο στρατολόγησης, χρησιμοποιείται και το «συναίσθημα». Οι δράστες προσεγγίζουν νεαρές κοπέλες, συνάπτουν δεσμό και στη συνέχεια ταξιδεύουν μαζί στη χώρα εκμετάλλευσης, όπου και εμφανίζουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Παράλληλα, έχει διαπιστωθεί και η χρήση του διαδικτύου ως μέσου στρατολόγησης. Οι δράστες, οι οποίοι μπορεί να είναι τόσο στον τόπο καταγωγής των θυμάτων, όσο και στη χώρα εκμετάλλευσης, προβαίνουν σε διαφήμιση εργασιών μέσω αγγελιών στο διαδίκτυο, με ικανοποιητικές απολαβές.
Ενδεικτικά σε σχετική υπόθεση που διερευνήθηκε, αναρτούσαν αγγελίες στην Ουκρανία, μέσω διαδικτύου, στις οποίες ζητούσαν νεαρές κοπέλες να εργαστούν ως σερβιτόρες σε μπαρ. Οι δράστες διατηρούν τον έλεγχο επί των θυμάτων με χρήση ή απειλή σωματικής βίας, με απειλές κατά μελών οικογενειών τους, με περιορισμό της ελευθερίας των κινήσεών τους, με αφαίρεση των μέσων επικοινωνίας (κινητά τηλέφωνα ή υπολογιστές για να μην έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο) και τέλος, με τη δημιουργία «δεσμού χρέους» (πληρώνουν οι δράστες για τα θύματα τα εισιτήρια, το ενοίκιο διαμονής κ.α.). Έτσι, δημιουργούν με τον τρόπο αυτό χρέος, το οποίο τα θύματα πρέπει να αποπληρώσουν.
Σημειώνεται, ότι η χρήση σωματικής βίας έχει περιοριστεί, σύμφωνα με την αστυνομία, καθώς είναι εύκολα ανιχνεύσιμη με ιατροδικαστική εξέταση και μπορεί να αποδείξει ευκολότερα την τέλεση του αδικήματος. Η εκμετάλλευση λαμβάνει χώρα σε οίκους ανοχής, στο δρόμο με τη μορφή της πεζοδρομιακής πορνείας και σε ξενοδοχεία ή οικίες με την πραγματοποίηση ερωτικών ραντεβού, μέσω αγγελιών στον τύπο και στο διαδίκτυο, κυρίως σε μεγάλα αστικά κέντρα και μεγάλα νησιά.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί η εκμετάλλευση θυμάτων να λαμβάνει χώρα σε αγροτικές περιοχές με μεγάλο αριθμό αλλοδαπών εργατών. Οι δράστες, έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία, μεταφέρουν τα θύματα σε προκαθορισμένα σημεία σε αγροτικές περιοχές, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το ερωτικό ραντεβού σε πρόχειρα παραπήγματα.
Σχετικά με την εργασιακή εκμετάλλευση, οι δράστες στρατολογούν τα πιθανά θύματα εκμεταλλευόμενοι την ευάλωτη θέση τους (έλλειψη ευκαιριών στη χώρα τους, ανεργία ή εργασία με απολαβές που δεν είναι εφικτό να καλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες, οικογενειακά προβλήματα) και με ψευδείς υποσχέσεις – σχετικά με το είδος της εργασίας, το ωράριο, τις συνθήκες και τις απολαβές – αποσπούν τη συναίνεσή τους.
Ο έλεγχος επί των θυμάτων διατηρείται με απειλές, δημιουργία «δεσμού χρέους», μεταφοράς των θυμάτων σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές και με ταυτόχρονη αφαίρεση των μέσων επικοινωνίας τους. Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται η ελευθερία των κινήσεων των θυμάτων και ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος διαφυγής τους. Η εκμετάλλευση λαμβάνει χώρα κυρίως σε αγροκαλλιέργειες. Έχουν διερευνηθεί, όμως, περιπτώσεις όπου η εκμετάλλευση πραγματοποιήθηκε σε μεγάλα αστικά κέντρα, σε οικιακές εργασίες και αλλού (π.χ. εργασία σε αποθήκες τροφίμων, σε εταιρεία μεταφορών).
Ταυτόχρονα, ένας ακόμη τομέας της εμπορίας ανθρώπων, είναι η εκμετάλλευση της επαιτείας. Στις συγκεκριμένες υποθέσεις, οι δράστες και τα θύματα ανήκαν στο ίδιο στενό ή και ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Στις περιπτώσεις που τα θύματα ήταν ανήλικα, παρατηρείται άμεση εμπλοκή των γονέων, είτε ως δραστών, είτε με την παραχώρησή τους σε τρίτους, προκειμένου να επαιτούν.
Οι δράστες διατηρούν τον έλεγχο επί των θυμάτων με χρήση βίας ή και απειλών, με συνεχή παρουσία τους τόσο στα σημεία που επαιτούν, όσο και στους χώρους που διαμένουν και με συγκέντρωση των θυμάτων σε ενιαίο χώρο διαμονής, περιορίζοντας τους την ελευθερία της κίνησης. Η εκμετάλλευση λαμβάνει χώρα σε μεγάλα αστικά κέντρα και νησιά, σε σταθμούς μετρό, πλατείες και γενικότερα σε πολυσύχναστα μέρη.
Σε δηλώσεις του στο πρακτορείο, ο Εθνικός Εισηγητής για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων, Ηρακλής Μοσκώφ σημειώνει: «Εμείς κινούμαστε στον άξονα του Εθνικού Μηχανισμού Αναφοράς για την ταυτοποίηση πιθανών θυμάτων. Επιδιώκουμε τη διεύρυνση των επαγγελματιών που μπορούν να συμβάλλουν στην ταυτοποίηση και αρωγή περισσότερων πιθανών θυμάτων, που δεν φτάνουν στον εισαγγελέα ή τον αστυνομικό. Μέσω του κοινοβουλίου, αγωνιζόμαστε, ώστε να εφαρμοστούν επαναστατικά μέτρα όπως, ταμείο αποζημίωσης για θύματα, δίωξη νομικών προσώπων που «ξεπλένουν χρήμα», δίωξη πελατών που εν γνώσει τους συμμετέχουν, μαγνητοσκόπηση μαρτυρικών καταθέσεων, προστασία μαρτύρων. Επίσης, προωθούμε παρεμβάσεις στα σχολεία, σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, για την εκπαίδευση των ανθρωπίνων, κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων, όπως και για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Θέλουμε να στοχεύσουμε στους αυριανούς «πελάτες» και να χτυπήσουμε τα στερεότυπα εκεί που γεννώνται.
»Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να ενταχθούν σε επίπεδο δευτεροβάθμιας, τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά σταδιακά και στη βάση ευρύτερων θεμάτων, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση».
Σύμφωνα με το stoptrafficking.gr, η Ελλάδα αποτελεί χώρα προορισμού και διέλευσης των θυμάτων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων που εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκτιμάται ότι περίπου 20.000 γυναίκες, μεταξύ των οποίων και 1.000 κορίτσια ηλικίας 13 – 15 ετών, είναι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα.
Πηγή: Το Περιοδικό

Διαβάστε περισσότερα

Κ.Ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπογραφή της CETA: Ό,τι πει η κυβέρνηση!

«Πόντιοι πιλάτοι» δηλώνουν πλέον οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, για τις Διατλαντικές Συμφωνίες (CETA-TTIP) που οι ίδιοι έχουν κατήγγειλαν …πριν μερικούς μήνες!

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ 

«Αφήνουμε την τελική απόφαση στην κυβέρνηση και θα την υποστηρίξουμε»! 

Σε αυτή την …σαφέστατη θέση καταλήγει η επίσημη τοποθέτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκριση της Διατλαντικής Συμφωνίας Ελλάδας-Καναδά, (CETA). Με αυτό το καταληκτικό συμπέρασμα κατατέθηκε στην Ειδική Επιτροπή της Βουλής για τις Διατλαντικές Συμφωνίες, αναφορικά το ερώτημα περί υπογραφής ή όχι της CETA, που χαρακτηρίζεται από τους πάντες (ακόμη και από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς) ως προπομπός και «Δούρειος Ίππος» για την TTIP.

Για όσους δεν γνωρίζουν η TTIP που έχει αποκληθεί και «Σύνταγμα των Πολυεθνικών» προβλέπει – μεταξύ πολλών άλλων επαχθών όρων- την δημιουργία σταθερού επενδυτικού κλίματος για πολυεθνικές επενδύσεις. Ανάμεσα στις προβλέψεις τους βρίσκεται και η πρόθεση για ένα σύστημα διαιτησίας προσφυγών πολυεθνικών εναντίον κρατών (ISDS) με βάση το οποίο τα εθνικά κράτη θα καλούνται να αποζημιώσουν τις εταιρίες εφόσον υπάρξουν αλλαγές στα δεδομένα της αρχικής επένδυσης. Ως τέτοιες αλλαγές θα θεωρούνται π.χ αυξήσεις σε μισθούς, ενίσχυση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας επιχειρήσεων, ενίσχυση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ακόμη και οι …απεργιακές κινητοποιήσεις ή οι συλλογικές αντιδράσεις απέναντι σε κάποιο επιχειρηματικό εγχείρημα.

Στο ίδιο το κείμενο της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε επισημαίνεται πως «τόσο η CETA όσο και η TTIP έχουν ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από την κοινωνία των πολιτών, πολιτικά κόμματα και φορείς, εργατικά συνδικάτα και οικολογικές οργανώσεις. Η κύρια κριτική αφορά στο ότι θα αλλάξουν τη θεσμική αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ των πολυεθνικών εταιριών και ότι ως εμπόδια στο εμπόριο αντιμετωπίζονται οι κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών στα εργασιακά δικαιώματα, τις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, τους κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα, την προστασία των προσωπικών δεδομένων, κ.λπ.»

Αναγνωρίζεται επίσης ευθέως η σύνδεση της TTIP με την CETA. Ενδεικτικά αναφέρεται πως «η διαδικασία των διαπραγματεύσεων και της συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ και λιγότερο αυτές με τον Καναδά εγείρει εύλογες ανησυχίες ως προς τη διαφάνεια και τη δημοκρατική τους νομιμοποίηση. Οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν με πλήρη αδιαφάνεια και με μηδενική ή ελάχιστη ενημέρωση και συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών των εθνικών Κοινοβουλίων, όπως και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».

Επίσης σημειώνεται ότι στις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν για την CETA ελάχιστα πράγματα άλλαξαν από τις αφετηριακές θέσεις μια και «οι διαπραγματεύσεις αυτές είχαν περιορισμένο αντικείμενο, κυρίως γύρω από νομικές/νομοτεχνικές διατυπώσεις του συμφωνημένου τελικού κειμένου (legalscrambling)» Ειδικά μάλιστα για τα ISDS επισημαίνεται πως η «αντικατάσταση του αρχικά προβλεπόμενου «Μηχανισμού επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους» (ISDS) από ένα «Διεθνές Δικαστικό Σύστημα» (ICS) που θα διασφαλίζει τις αρχές του κράτους δικαίου αποτελεί εκ πρώτης όψης σημαντική βελτίωση της συμφωνίας CETA. Εντούτοις, έχουν διατυπωθεί σοβαρές νομικές επιφυλάξεις ως προς την ενδεχόμενη υπονόμευση της ενωσιακής νομικής τάξης και των δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακόμα και υπ’ αυτούς τους όρους». Δηλαδή η Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά το σε ποια κατεύθυνση κινείται η συμφωνία και το μόνο «ελαφρυντικό» που παραθέτει είναι η πώς η έγκριση της CETA «αποκλείει από άμεση εφαρμογή διατάξεις οι οποίες δημιουργούν εύλογες ανησυχίες (όπως είναι η επίλυση διαφορών ανάμεσα σε ιδιώτες και κράτος)».

Ας δούμε όμως μερικές χαρακτηριστικές δηλώσεις που έχουν κάνει πρόσφατα κορυφαία στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ:

Νίκος Βούτσης : Μίλησε στις 15 Ιουνίου, για «επί θύραις συνεννοήσεις που γίνονται εν κρυπτώ και παραβύστω  για την ΤTIP και για τη CETA, που ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της, δημιουργούν ένα πλαίσιο διακινδύνευσης και επικινδυνότητας για τα ευρωπαϊκά κεκτημένα, όχι μόνο στο επίπεδο της οικονομίας»

Κ. Χρυσόγονος: Σε συνέντευξή του για τις συμφωνίες: «Αν οι σχεδιασμοί τους υλοποιηθούν, η κατάληξη θα είναι η περαιτέρω πτωχοποίηση μεγάλης μερίδας των ευρωπαϊκών ιδίως κοινωνιών και η εκ προοιμίου απαξίωση των μελλοντικών εκλογικών αποτελεσμάτων, αφού οι όποιοι αιρετοί θα είναι δεσμευμένοι από την αρχή pacta sunt servanda (τα συμφωνημένα πρέπει να τηρούνται). Οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν όσο είναι ακόμα καιρός προκειμένου να ματαιώσουν με δημοκρατικά μέσα τα εφιαλτικά αυτά σενάρια».

Γ. Δημαράς:  «Θεωρούμε ιδιαίτερα αρνητικό το ότι όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες και η Ελλάδα είναι έτοιμες να υπογράψουν τη διατλαντική εμπορική συμφωνία CETA στη σύνοδο κορυφής στις 27.10.2016. Η CETA όπως και η επερχόμενη συμφωνία TTIP, είναι έξω από τις αρχές της πολιτικής οικολογίας γιατί επιταχύνουν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που υπονομεύει τις κοινωνίες και τον πλανήτη. Ειδικά για τη χώρα μας, η συμφωνία CETA θα αυξήσει την εξάρτησή της από τις μεγαλύτερες χώρες και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, θα καταστρέψει τα μικρομεσαία στρώματα και τους έλληνες αγρότες».

Χαρά Καφαντάρη: «Εδώ και καιρό μαζί με ομάδες ενεργών πολιτών απ΄ όλη την Ευρώπη και Β. Αμερική, έχουμε εκφράσει την διαφωνία μας ενάντια στις συμφωνίες «ελεύθερου εμπορίου» TTIP, TTP, CETA και TISA, που απειλούν τα δημοκρατικά δικαιώματα, την επισιτιστική μας δυνατότητα, τις θέσεις εργασίας και το περιβάλλον».

Τα σχόλια, προφανώς, περιττεύουν.

Όσον για την …πολιτική στροφή είναι μάλλον «επιτόπια, με χειρόφρενο»!

(Σημείωση: Τελικά η προώθηση και η υπογραφή των διατλαντικών συμφωνιών, μπορεί να καθυστερήσει ή ακόμη και να ναυαγήσει. Αυτό όμως θα οφείλεται καταρχήν στις συγκρούσεις των μεγάλων οικονομικών κέντρων και των τεράστιων συμφερόντων που εκπροσωπούν και κατά δεύτερον στις έντονες αντιδράσεις σε όλη τη Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία να καταγραφεί η «προσαρμοστικότητα»  που επέδειξε η Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ).

Διαβάστε περισσότερα

Η ένδεια της NASA και τα κουλουβάχατα της Αστρολογίας

 ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

Η δεινή θέση της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) είναι πανδήμως γνωστή στους παροικούντες την επιστήμη αλλά και στους γειτνιάζοντες με αυτήν. Γενική υποχρηματοδότηση, πτώσεις διαστημοπλοίων από εγκληματικές αβλεψίες, αποστολή ελαττωματικού διαστημικού τηλεσκοπίου (Hubble), αδυναμία επικοινωνίας με τον ΔΔΣ με δικά της μέσα και αναγκαστική χρήση των Soyuz, χρήση ρώσικων κινητήρων (RD 180) για τα (όποια) δικά τους σκάφη.

  Στα πλαίσια αυτής της διόλου κολακευτικής πτώσης, της άλλοτε κραταιής Εθνικής Υπηρεσίας «ανακάλυψαν» και τον… Οφιούχο.  Για την ακρίβεια, τον ξαναανακάλυψαν μετά από 5.000 χρόνια, αφού, ως γνωστό, είχαν προηγηθεί οι Ασσύριοι. Οι οποίοι όμως έχοντας μια εμμονή με τον αριθμό 12 -με ότι αυτό συνεπάγεται έκτοτε για τους μήνες, τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα της σύγχρονης ζωής μας-, κράτησαν τους υπόλοιπους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου κι έχωσαν κάτω απ’ το χαλί το δύστυχο Οφιούχο, που τους χάλαγε την δωδεκάριθμη σούπα. Χώρισαν την εκλειπτική σε 12 ίσα μέρη (30^ο) και αντιστοίχισαν σε κάθε ένα από έναν αστερισμό[1].

Το όλο κατασκεύασμα είχε ορισμένες ανορθοδοξίες κι έκρυβε άλλες τόσες διανοητικές εξαρθρώσεις:

Οι αστερισμοί δεν έχουν το ίδιο μήκος πάνω στην εκλειπτική, από τότε που τους όρισαν ο άξονας της Γης, κατά την μετάπτωσή του, έχει διανύσει 30^ο κατά την μετάπτωσή του (κάνει μια πλήρη περιστροφή σε 24.000 έτη περίπου)[2], ο Οφιούχος απουσιάζει και κανείς δεν γνωρίζει (ούτε οι αστρολόγοι) πως διάολο ο αστερισμός του… Λέοντα, που εμείς τον παρομοιάσαμε με τέτοιον και του «προσδώσαμε» τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του περήφανου αιλουροειδούς, μας τα επιστρέφει (τα χαρακτηριστικά)[3] και ψάχνουμε εμείς να βρούμε την… χαίτη.

Επίσης, πώς γίνεται -βάσει ποιας αιτιακής σχέσης, ποιας αλληλεπίδρασης- να μας επηρεάζει ο λιλιπούτειος Ερμής ή ο απομακρυσμένος Πλούτων και όχι οι μεγάλοι δορυφόροι του Δία και ακόμη περισσότερο, ο Ήλιος και η Σελήνη που στην αστρολογία παίζουν εξευτελιστικώς δευτερεύοντα ρόλο.  

Με τα χρόνια κι εφόσον, δειλά είναι η αλήθεια, αχνόφεγγε το φως της Αναγέννησης, άρχισε η νεότοκη επιστήμη να σιγοψιθυρίζει στους ανόητους Ταύρους και στις δύστυχες Παρθένες πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζονται. Καλό θα ήταν λοιπόν να βρουν το ταίρι τους μέσω άλλης μεθοδολογίας και όσο για το μέλλον τους, αντί να το μαντεύουν μέσω των άμπρα – κατάμπρα της αστρολογίας, να προσπαθούν να το διαμορφώσουν «ιδίαις χερσί».

Και πως, τέλος πάντων, έχεις 43 μέρες για να είσαι Παρθένος (βεβαίως μπορείς και σ’ όλη σου τη ζωή), 5 μέρες για να είσαι Σκορπιός και ανάλογα με το μήκος του κάθε αστερισμού, να είσαι κάτι άλλο, ότι κι αν δεν σημαίνει αυτό. Κι αυτό όμως στο μέλλον θα αλλάξει[4]. Κι ό,τι κι αν είσαι, για το οποίο δεν δίνει δεκάρα (και ούτε μπορεί) ο κάθε αστερισμός και πλανήτης, αυτό δεν παίζει και δεν μπορεί, κανένα ρόλο στο παρόν και στο μέλλον σου, στο αν θα βρεις Μήτσο ή Κατίνα και στο πόσο αυτοί θα σου ταιριάζουν και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να δεις την τύφλα σου μέσω της επιστήμης και να διευθετήσεις τα προβλήματά σου μέσω των κοινωνικών δεδομένων και νόμων.

Έρχεται, λοιπόν, η ασθμαίνουσα και ταλαίπωρη NASA και δηλώνει πως:

«Η αστρολογία δεν είναι επιστήμη. Κανείς δεν έχει αποδείξει ότι η αστρολογία μπορεί να προβλέψει το μέλλον ή να περιγράψει τους ανθρώπους βασιζόμενη στην ημερομηνία γέννησης τους. Οι άνθρωποι διαβάζουν τις αστρολογικές προβλέψεις και τον ωροσκόπο τους κάθε μέρα στις εφημερίδες σαν να διαβάζουν ιστορίες μυθοπλασίας».

Η μισή αλήθεια όμως. Προφανώς και δεν είναι επιστήμη, η αστρολογία. Είναι όμως και απάτη. Αυτό δεν το λέει η NASA. Δε φτάνει μέχρι εκεί. Βλέπετε, για την επιστήμη εκτός του «πού στοχεύει», ισχύει και το «ποιος την χρηματοδοτεί».

Δεν είναι η NASA, λοιπόν, που άλλαξε τα ζώδια, παρά το ότι διαλάλησαν διάφοροι αρθογράφοι. Η NASA θα μπορούσε (αν της επέτρεπαν) να εξαφανίσει τέτοιες και άλλες δεισιδαιμονίες. Δυστυχώς δεν το πράττει. Το έχουν πράξει όμως, εδώ και χρόνια η παρατήρηση, οι φυσικοί νόμοι και η επιστήμη. Ούτε τα ζώδια μπορούν – σε καμία περίπτωση, να διαμορφώσουν τη ζωή μας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την εγκληματική αφέλεια της πίστης προς αυτά.

---

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Τα άστρα που  «απαρτίζουν» δεν βρίσκονται στην ίδια απόσταση με τη Γη και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά απλώς έτσι φαίνεται. Αξίζει να σημειώσουμε πως όλοι οι αστερισμοί δεν είχαν και δεν θα έχουν πάντα το ίδιο σχήμα. Λόγω των σχετικών ταχυτήτων των άστρων τους το σχήμα τους αλλάζει, μόνο που αυτό συμβαίνει πολύ αργά (σε διάστημα χιλιάδων ετών) εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης από τη Γη.

[2] Ο Ήλιος βρισκόταν στον Κριό κατά την εαρινή ισημερία από το 1795 π.τ.χ. μέχρι τον 1^ο αιώνα μ.τ.χ. Εδώ όμως πρέπει να προσέξουμε κάτι:
Η μετάπτωση του άξονα της Γης μετατοπίζει συνεχώς το «εαρινό σημείο» στην ουράνια σφαίρα. Έτσι πριν τον Κριό βρισκόταν στον Ταύρο και σήμερα βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων. Στη σημερινή εποχή ο Ήλιος βρίσκεται μέσα στα όρια του Κριού από τις 18 Απριλίου έως τις 14 Μαΐου. Επίσης κάθε 71,1 έτη έχουμε πάντα μια μετατόπιση μπροστά κατά 1 μοίρα. Γεγονός κόλαφος για τους αστρολόγους.

[3] Η μεθοδολογία της αστρολογίας (και της αριθμολογίας και της λατρείας των εικόνων) στηρίζεται στην αρχή των αντιστοιχιών. Πρόκειται για καθαρή μαγεία. Οι θέσεις των ουρανίων σωμάτων, διάφορες ιδιότητες που (αυθαίρετα) τους προσδώσαμε εμείς και οι σχέσεις των θέσεων τους αντιστοιχούν σε φαινόμενα πάνω στη γη, και αντίστροφα, φαινόμενα πάνω στη γη αντιστοιχούν σε θέσεις των ουρανίων σωμάτων στον ουράνιο θόλο.

[4] Κάθε 71,1 έτη έχουμε μια μετατόπιση κατά 1^ο* της θέσης του Ήλιου κατά την Εαρινή Ισημερία επί της εκλειπτικής.

Διαβάστε περισσότερα

Η προβολή ισχύος ΗΠΑ – Ρωσίας στη Συρία και η νέα μέθοδος Brzezinski!!

Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*

Το 2000, το National Energy Policy Development Group (NEPDG), υπό την προεδρία του Dick Cheney, είχε εντοπίσει τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αέριου στην Αν. Μεσόγειο και στη συριακή ενδοχώρα. Το επιτελείο του υιοθέτησε τότε το σχέδιο για την αναδιαμόρφωση της

«Ευρύτερης Μέσης Ανατολής», ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών δημιούργησε το επόμενο έτος το τμήμα ΜΕΝΑ (Middle East North Africa) για να οργανώσει την «Αραβική Άνοιξη». Ο ανωτέρω σχεδιασμός αποκαλύφθηκε από τον Στρατηγό πρώην ανώτατο Διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη Wesley Clark.

Πού αποσκοπούσε η «Αραβική Άνοιξη»

Συγκεκριμένα, το σχέδιο αποσκοπούσε σε τρεις επιδιώξεις:

• να καταστραφεί ο «άξονας της Αντίστασης» (ο σιιτικός άξονας),

• να βάλει χέρι στα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και

• να αναδιαμορφώσει την «Ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Τα γεωστρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ έλαβαν τελικά τη μορφή της «Αραβικής Άνοιξης» από το 2011. Τι ήταν η Αραβική Άνοιξη, που τελικά κατέληξε σε Αραβικό εφιάλτη; Ένας σύγχρονος υβριδικός πόλεμος 4ης γενιάς, που σκοπό είχε να φέρει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, καθώς και μετριοπαθή ισλαμικά στοιχεία στην εξουσία, κατά το πρότυπο των ισλαμιστών της Τουρκίας του νυν Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan. Τα αποτελέσματα της λανθασμένης αυτής πολιτικής είναι φανερά σε όλους μας σήμερα και αντί μετριοπαθών ισλαμικών στοιχείων εμφανίστηκε το απόλυτο κακό, το ισλαμικό τέρας, το ISIS/Daesh/IS (Ισλαμικό Κράτος) και οι λοιπές ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο σήμερα ότι το ISIS αποτελεί δημιούργημα και γεωστρατηγικό εργαλείο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (CIA) που ως στόχο είχε και έχει την ανατροπή του καθεστώτος του Προέδρου της Συρίας, Bashar al-Assad στη Συρία και την ανάσχεση της προβολής ισχύος και επιρροής της Ρωσίας (ιδιαιτέρως) και της Κίνας στη Μέση Ανατολή.

Ο Assad που αποδείχθηκε σκληρός παίκτης… με τη βοήθεια και της Μόσχας, που αποσκοπεί σε αύξηση της επιρροής της στην περιοχή

Ο σχεδιασμός δεν εξελισσόταν όπως αναμενόταν και ο Assad αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Είχε την πολιτική και διπλωματική στήριξη Ρώσων και Κινέζων, την υλική τοιαύτη του Σιϊτικού Ιράν και της Σιϊτικής Hezbollah του Λιβάνου, οι οποίες ενεπλάκησαν και στα πεδία των επιχειρήσεων, αποστέλλοντας χερσαίες δυνάμεις.

Η ρωσική και ιρανική προβολή ισχύος στην περιοχή θεωρήθηκε απαραίτητη από τα δύο κράτη, αφενός λόγω στενών παραδοσιακών δεσμών, αφετέρου δεν ήθελαν να απουσιάζουν στη μεγάλη αυτή ανακατανομή ισχύος που διαδραματιζόταν στη Μέση Ανατολή. Μέσω της στήριξης του καθεστώτος Assad, η Μόσχα επιδιώκει να αυξήσει την προβολή ισχύος και επιρροής της σε μια περιοχή που παλαιότερα διέθετε γεωστρατηγικά ερείσματα και υψηλό βαθμό επιρροής.

Η ρωσική στρατιωτική εμπλοκή τον Σεπτέμβριο του 2015 σηματοδότησε μια τρίτη φάση ανακατανομής της ισχύος στον συριακό πόλεμο. Η ρωσική εμπλοκή, σε συντονισμό με τις ιρανικές δυνάμεις, τη Hezbollah και τις σιϊτικές πολιτοφυλακές εδραίωσαν τη θέση του καθεστώτος Assad, απώθησαν το «Ισλαμικό Κράτος» στην κεντρική Συρία και αύξησαν τα κέρδη του συριακού στρατού Βόρεια και είναι έτοιμες να ανακαταλάβουν πλήρως το πολιορκούμενο Χαλέπι, γεγονός υψίστης γεωστρατηγικής αξίας, που ίσως σημάνει την απαρχή των εξελίξεων που ίσως οδηγήσουν στον επίλογο του συριακού δράματος. Ήδη η επιχείρηση απελευθέρωσης της Μοσούλης άρχισε με την επίθεση των ιρακινών ενωμένων δυνάμεων και την υποστήριξη των ΗΠΑ, μια επιχείρηση που θα διαρκέσει και στην πορεία θα εμπλακούν και άλλες δυνάμεις, όπως οι Κούρδοι Peshmerga. Οπότε το ενδιαφέρον ΗΠΑ και Ρωσίας έγκειται στο ποσοστό προβολής ισχύος που θα επιτύχουν στο έδαφος της πάλαι ποτέ ενιαίας Συρίας. Δυστυχώς ο ανταγωνισμός των δύο δυνάμεων είναι τέτοιος που δεν επιτρέπει ακόμη μια σύγκλιση απόψεων και ενιαίας πολιτικής, για τον τερματισμό του πολέμου.

Η νέα πραγματικότητα, που θέλει τις ΗΠΑ να μην είναι όπως κάποτε…

Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ αδυνατούν να αντιληφθούν τη νέα πραγματικότητα, παρά την προειδοποίηση του Zbigniew Brzezinski, ο οποίος με το βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα: Αμερικανική Υπεροχή Και Οι Γεωστρατηγικές Υποχρεώσεις της» ήταν ο αρχιτέκτονας του σχεδίου της Ουάσιγκτον να κυβερνά τον κόσμο, όμως τώρα εγκατέλειψε το σχέδιο αυτό και συνιστά τη σφυρηλάτηση δεσμών με τη Ρωσία και την Κίνα. Με νέο του άρθρο λίαν προσφάτως στο περιοδικό American Interest, που φέρει τον τίτλο «Προς Μια Παγκόσμια Αναδιάταξη» o Brzezinski αποκαλύπτει ότι ισχυρά μέλη του κατεστημένου κατάστρωσης πολιτικής δεν πιστεύουν πλέον ότι η Ουάσιγκτον θα επικρατήσει στην επιδίωξή της να επεκτείνει την αμερικανική ηγεμονία στη Μέση Ανατολή και στην Ασία.

Ο Zbigniew Brzezinski

Ο Brzezinski αναφέρει την άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας, την αδυναμία της Ευρώπης και τη «βίαιη πολιτική αφύπνιση μεταξύ των μετααποικιακών μουσουλμάνων» ως τα άμεσα αίτια αυτής της αιφνίδιας ανατροπής. Διαπιστώνει δε ότι «οι ΗΠΑ είναι ακόμη η ισχυρότερη οντότητα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, αλλά, λόγω των περίπλοκων γεωπολιτικών μεταβολών στις περιφερειακές ισορροπίες, δεν είναι πια η παγκόσμια αυτοκρατορική δύναμη… Καθώς η εποχή της κυριαρχίας τους τελειώνει, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανάγκη να ηγηθούν στην αρχιτεκτονική αναδιάταξη της παγκόσμιας δύναμης».

…και η επόμενη μέρα των αμερικανικών εκλογών

Δυστυχώς, η προσεκτικότερη σήμερα μέθοδος του Brzezinski δεν είναι πιθανόν να ακολουθηθεί από το φαβορί υποψήφια Πρόεδρο, Hillary Clinton, σταθερή οπαδό της αυτοκρατορικής επέκτασης με την ισχύ των όπλων, δηλαδή πόλεμος με κάθε κόστος, εκτός και αν γίνει η έκπληξη και νικήσει ο Donald Trump, που μάλλον έχει αντιληφθεί και αποδεχθεί τη νέα θεωρία του Brzezinski και ομιλεί καθαρά για νέα προσέγγιση με τη Ρωσία του Vladimir Putin και την Κίνα. Ίδωμεν. Η 8η Νοεμβρίου δεν είναι μακριά.

* Ο κ. Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), Δίπλωμα από Tactical Intelligence School (U.S. Army), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, Μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

[Πηγή: Analysts for Change, 21/10/2016]

Διαβάστε περισσότερα

O νεοφιλελευθερισμός προκαλεί μοναξιά...

Του George Monbiot

Ποια μεγαλύτερη καταγγελία μπορεί να υπάρξει για ένα σύστημα από μία επιδημία ψυχικών ασθενειών; Και όμως, το άγχος, η αγωνία, η κατάθλιψη, η κοινωνική φοβία, οι διατροφικές διαταραχές και η μοναξιά πλήττουν σαν μάστιγα τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το πιο πρόσφατο είναι η εμφάνιση καταστροφικών στοιχείων για την ψυχική υγεία των παιδιών στην Αγγλία που αντανακλούν μια παγκόσμια κρίση.

Υπάρχει μια σειρά δευτερευουσών λόγων για αυτή τη διαταραχή αλλά πιστεύω ότι η υποβόσκουσα αιτία είναι παντού η ίδια: τα ανθρώπινα όντα, τα κατεξοχήν κοινωνικά θηλαστικά, οι εγκέφαλοι των οποίων είναι προγραμματισμένοι για να ανταποκρίνονται σε άλλους ανθρώπους, αποσαρθρώνονται. Η οικονομική και τεχνολογική αλλαγή παίζει σημαντικό ρόλο, το ίδιο όμως ισχύει για την ιδεολογία.
Παρόλο που η ευημερία μας είναι αξεδιάλυτα δεμένη με τις ζωές των άλλων, παντού μας λένε ότι θα προοδεύσουμε μέσα από την ανταγωνιστική ιδιοτέλεια και τον ακραίο ατομισμό.
Στη Βρετανία, άνθρωποι που έχουν περάσει όλη τους τη ζωή στηριζόμενοι σε προνόμια – στο σχολείο, στο κολλέγιο, στο μπαρ, στο κοινοβούλιο – μας συμβουλεύουν να στηριχθούμε στα δικά μας πόδια και μόνο. Το εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται πιο βάρβαρα ανταγωνιστικό κάθε χρόνο. Η απασχόληση είναι μία μάχη μέχρι το χείλος του θανάτου με μια πληθώρα απελπισμένων ανθρώπων να κυνηγούν όλο και λιγότερες δουλειές. Οι σύγχρονοι επιτηρητές των φτωχών επιρρίπτουν ατομικές ευθύνες για τις οικονομικές συνθήκες. Ατελείωτοι διαγωνισμοί στην τηλεόραση μας ταΐζουν με άπιαστες φιλοδοξίες, τη στιγμή που περιορίζονται οι πραγματικές δυνατότητες.
Ο καταναλωτισμός γεμίζει το κοινωνικό κενό. Όμως απέχει πολύ από το να θεραπεύσει την ασθένεια της απομόνωσης, ενώ εντείνει την κοινωνική σύγκριση σε βαθμό που, έχοντας καταναλώσει τα πάντα, κατασπαράζουμε τον εαυτό μας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας φέρουν πιο κοντά και μας απομακρύνουν, επιτρέποντας μας να ποσοτικοποιήσουμε με ακρίβεια την κοινωνική θέση μας και να δούμε ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν περισσότερους φίλους και οπαδούς από ό,τι εμείς.
Όπως κατέγραψε εξαιρετικά η Rhiannon Lucy Cosslett σε άρθρο της, τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες συστηματικά αλλάζουν τις φωτογραφίες που δημοσιεύουν για να φαίνονται πιο όμορφες και πιο λεπτές. Κάποια κινητά τηλέφωνα, χρησιμοποιώντας τις δικές τους ρυθμίσεις «ομορφιάς», το κάνουν για σένα χωρίς να σε ρωτήσουν: πλέον επιδιώκεις να γίνεις όπως είσαι στην εικόνα. Καλωσορίσατε στη μετά-χομπσιανή δυστοπία: ένας πόλεμος όλων ενάντια στον εαυτό τους.
Είναι να απορεί κανείς που, μέσα σε αυτούς τους εσώτερους, μοναχικούς κόσμους, οι νέες γυναίκες κατακλύζονται από ψυχικές παθήσεις; Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στην Αγγλία, μία στις τέσσερις γυναίκες μεταξύ 16 και 24 ετών έχουν βλάψει τον εαυτό τους και μία στις οχτώ πάσχει από μετατραυματική διαταραχή λόγω στρες. Το άγχος, η κατάθλιψη, οι φοβίες ή η ψυχαναγκαστική διαταραχή επηρεάζουν το 26% των γυναικών σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ. Αυτή είναι εικόνα μιας κρίσης δημόσιας υγείας.
Αν η κοινωνική ρωγμή δεν αντιμετωπίζεται τόσο σοβαρά όσο ένα σπασμένο άκρο, αυτό οφείλεται στο ότι δεν μπορούμε να τη δούμε.
Όμως, οι νευρολόγοι μπορούν. Μια σειρά εντυπωσιακών επιστημονικών δημοσιεύσεων ισχυρίζονται ότι ο ψυχικός και ο σωματικός πόνος περνούν από τα ίδια νευρικά κυκλώματα. Αυτό μπορεί να εξηγεί το γιατί, σε τόσες πολλές γλώσσες, είναι δύσκολο να εξηγήσουμε την επίδραση της διάρρηξης των κοινωνικών δεσμών χωρίς τις λέξεις που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε το φυσικό πόνο και τον τραυματισμό. Και στους ανθρώπους και σε άλλα κοινωνικά θηλαστικά, η κοινωνική επαφή μειώνει το σωματικό πόνο. Για αυτό το λόγο αγκαλιάζουμε τα παιδιά όταν χτυπάνε: η στοργή είναι ένα ισχυρό αναλγητικό. Τα οπιούχα απαλύνουν και το σωματικό πόνο και την οδύνη του χωρισμού. Πιθανώς αυτό να εξηγεί τη σύνδεση ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση και τον εθισμό στα ναρκωτικά.
Πειράματα, που παρουσιάστηκαν περιληπτικά στο περιοδικό Physiology & Behaviour του τελευταίου μήνα, ισχυρίζονται ότι, δοθείσης μιας επιλογής ανάμεσα σε σωματικό πόνο ή απομόνωση, τα κοινωνικά θηλαστικά θα διαλέξουν το πρώτο. Μαϊμούδες καπουτσίνοι που έχουν στερηθεί φαγητό και κοινωνική επαφή για 22 ώρες, προτού φάνε θα επανενωθούν πρώτα με τους συντρόφους τους. Σύμφωνα με κάποια ευρήματα, τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματική παραμέληση υποφέρουν από χειρότερες ψυχικές επιπτώσεις σε σύγκριση με τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματική παραμέληση και σωματική κακοποίηση: όσο φρικτή και αν είναι, η βία εμπεριέχει προσοχή και επαφή. Ο αυτό-τραυματισμός χρησιμοποιείται συχνά ως προσπάθεια ανακούφισης της δυστυχίας: πρόκειται για άλλη μια ένδειξη ότι ο σωματικός πόνος δεν είναι τόσο κακός όσο ο συναισθηματικός. Όπως γνωρίζει υπερβολικά καλά το σωφρονιστικό σύστημα, μία από τις αποτελεσματικότερες μορφές βασανιστηρίου είναι η απομόνωση.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιες μπορεί να είναι οι εξελικτικές αιτίες του κοινωνικού πόνου. Η επιβίωση ανάμεσα στα κοινωνικά θηλαστικά ενισχύεται σημαντικά όταν υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ της αγέλης. Τα απομονωμένα και περιθωριοποιημένα ζώα είναι αυτά που κινδυνεύουν περισσότερο να σκοτωθούν από τα αρπακτικά ή να πεθάνουν από την πείνα. Όπως ο σωματικός πόνος μας προστατεύει από τους σωματικούς τραυματισμούς, ο συναισθηματικός πόνος μας προστατεύει από τα συναισθηματικά τραύματα. Μας ωθεί να επανασυνδεθούμε. Όμως, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται πάρα πολύ σε αυτό.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η κοινωνική απομόνωση σχετίζεται στενά με την κατάθλιψη, την αυτοκτονία, την αϋπνία, το φόβο και την αίσθηση απειλής. Είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, δε, η ανακάλυψη του εύρους των σωματικών παθήσεων που προκαλεί ή επιδεινώνει. Άνοια, υψηλή πίεση αίματος, παθήσεις της καρδιάς, εγκεφαλικά, μειωμένη αντίσταση σε ιούς ακόμα και ατυχήματα είναι πιο συνηθισμένα στους χρόνια μοναχικούς ανθρώπους. Η μοναξιά έχει επίδραση στη σωματική υγεία που είναι συγκρίσιμη με το κάπνισμα 15 τσιγάρων τη μέρα: εμφανίζεται να αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 26%. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι ενισχύει την παραγωγή της ορμόνης του άγχους, της κορτιζόλης, η οποία καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Έρευνες που έχουν γίνει σε ζώα και ανθρώπους ισχυρίζονται ότι υπάρχει λόγος που τρώμε όταν δεν νιώθουμε καλά: η απομόνωση περιορίζει τον έλεγχο των παρορμήσεων, οδηγώντας στην παχυσαρκία. Καθώς εκείνοι που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από μοναξιά, θα μπορούσε αυτό να εξηγεί την ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στη χαμηλή οικονομική θέση και την παχυσαρκία;
Ο καθένας μπορεί να δει ότι πάει στραβά κάτι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι τα περισσότερα από τα ζητήματα για τα οποία αγχωνόμαστε. Επομένως, γιατί συμμετέχουμε σε αυτή τη μανία της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κοινωνικής απομάκρυνσης, που καταστρέφει τον κόσμο και το άτομο, αν το μόνο που παράγει είναι αβάστακτος πόνος; Αυτό το ερώτημα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στα χείλη όλων στη δημόσια ζωή;
Υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές φιλανθρωπικές οργανώσεις που κάνουν ότι μπορούν για να πολεμήσουν αυτή την παλίρροια, σε κάποιες από τις οποίες θα συμμετέχω ως μέρος του δικού μου σχεδίου κατά της μοναξιάς. Αλλά για κάθε άτομο που βοηθούν, πολλά άλλα ξεχνιούνται.
Αυτό το ζήτημα δεν απαιτεί μια αντίδραση σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Απαιτεί κάτι πολύ μεγαλύτερο: την επανεκτίμηση μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας. Από όλες τις φαντασιώσεις που περνάνε από το μυαλό των ανθρώπων, η ιδέα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας είναι η πιο παράλογη και, πιθανώς, η πιο επικίνδυνη. Ή στεκόμαστε όρθιοι μαζί ή καταρρέουμε.
Πηγή: The Guardian 
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μινωτάκης για το Περιοδικό 

Διαβάστε περισσότερα

Στην Ευρώπη της κρίσης οι άνδρες πίνουν, οι γυναίκες έχουν κατάθλιψη

Νέα έκθεση για την Ευρώπη: Οι άνδρες πίνουν και καπνίζουν περισσότερο, ενώ οι γυναίκες έχουν συχνότερα κατάθλιψη και πονοκεφάλους (εν μέσω κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων).

Ένας σημαντικός αριθμός Ευρωπαίων πάσχουν από μια ευρεία γκάμα σωματικών και ψυχικών προβλημάτων, εν μέρει λόγω των δύσκολων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που αντιμετωπίζουν, σύμφωνα με μια νέα πανευρωπαϊκή έκθεση.
Η μελέτη επισημαίνει πως για να βελτιωθεί η υγεία των Ευρωπαίων, δεν αρκεί η προώθηση πιο υγιεινών τρόπων ζωής, αλλά πρέπει παράλληλα να υπάρξουν πολιτικές αναδιανομής των εισοδημάτων και βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Ανάμεσα στα ευρήματα, είναι ότι οι γυναίκες έχουν συχνότερα κατάθλιψη και δυνατούς πονοκεφάλους, ενώ οι άνδρες πίνουν και καπνίζουν περισσότερο.
Η κατανάλωση αλκοόλ από τους Ευρωπαίους είναι σχεδόν διπλάσια της κατανάλωσης από τις γυναίκες, ενώ οι άνδρες τείνουν να θεωρούν τους εαυτούς υπέρβαρους με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από ό,τι οι γυναίκες.

Η νέα «Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα» (European Social Survey), που θα παρουσιασθεί σήμερα, Δευτέρα, το απόγευμα στο Παρίσι, μελέτησε δειγματοληπτικά στοιχεία από 21 ευρωπαϊκές χώρες (όχι η Ελλάδα), με βάση απαντήσεις άνω των 40.000 ατόμων κατά τη διετία 2014-15.
Η Πορτογαλία είναι η χώρα με τις περισσότερες γυναίκες να έχουν συμπτώματα κατάθλιψης (31% έναντι 16% των ανδρών).
Πάνω από το ένα τέταρτο (25%) του γυναικείου πληθυσμού εμφανίζει κατάθλιψη επίσης στην Τσεχία, στην Ουγγαρία και στην Πολωνία. Ενώ μόνο στην Ουγγαρία πάνω από το ένα πέμπτο (20%) του ανδρικού πληθυσμού έχει κατάθλιψη.
Οι περισσότερες γυναίκες με σοβαρούς πονοκεφάλους είναι οι Γαλλίδες (30%) και οι λιγότερες οι Ιρλανδές (4%).
Όσον αφορά το κάπνισμα, το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των ανδρών καταγράφεται στη Λιθουανία (49%). Γενικά, οι βορειοευρωπαίοι καπνίζουν πολύ λιγότερο από τους ανατολικοευρωπαίους. Στο σύνολο του πληθυσμού (και των δύο φύλων), οι λιγότεροι καπνιστές βρίσκονται στη Σουηδία (κάτω από 15%).
Οι άνδρες είναι πολύ πιο πιθανό να βλέπουν τους εαυτούς τους ως υπέρβαρους, σε σχέση με τις γυναίκες, και στις 21 ευρωπαϊκές χώρες. Το υψηλότερο ποσοστό αφορά τους Τσέχους (68%), δηλαδή πάνω από δύο στους τρεις θεωρούν ότι έχουν παραπανίσια κιλά. Στο άλλο άκρο, η Ελβετία είναι η χώρα όπου οι άνδρες έχουν το μικρότερο πρόβλημα με τα κιλά τους (30%), όταν βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Οι χειρότερες κραιπάλες με αλκοόλ γίνονται στη Βρετανία.
Γενικά, τα σαββατοκύριακα οι Ευρωπαίοι πίνουν διπλάσια ποσότητα σε σχέση με τις καθημερινές.

Διαβάστε περισσότερα

Παγκόσμια Τράπεζα: Προτείνει την κατάργηση 15 προνοιακών επιδομάτων!

Το δόγμα του σοκ σε πλήρη εξέλιξη
Σαρωτικές αλλαγές στον προνοιακό χάρτη της χώρας περιέχουν οι συστάσεις της έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με έκθεση 75 σελίδων, τα βασικά σημεία της οποίας δημοσιεύει η «Ναυτεμπορική».
Τα 15 επιδόματα που προτείνει προς κατάργηση η Παγκόσμια Τράπεζα είναι τα παρακάτω:
1. Το επίδομα θέρμανσης
2. Παροχές διακοπών σε ανέργους
3. Καλοκαιρινό κατασκηνωτικό πρόγραμμα ΟΑΕΔ
4. Προγράμματα ΟΑΕΔ οικονομικής ενίσχυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων (OAED Funding for Union Organizations)
5. Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού ΟΑΕΔ
6. Οι δωρεάν κάρτες μεταφοράς οικογενειών μέσω των ΚΤΕΛ
7. Προγράμματα διακοπών των οικογενειών των ασφαλισμένων στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ
8. Προγράμματα διακοπών ανέργων του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ
9. Παροχές διακοπών ΕΤΑΠ-ΜΜΕ
10. Χρηματικές παροχές διακοπών συνταξιούχων Δημοσίου
11. Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού έξι ημερών με κουπόνια
12. Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού της τρίτης ηλικίας
13. Προγράμματα διακοπών για άτομα με ειδικές ανάγκες
14. Oικογενειακά επιδόματα και επιδόματα γάμου
15. Διευκολύνσεις για την είσοδο στην αγορά εργασίας
Η έκθεση των εμπειρογνωμόνων της Παγκόσμιας Τράπεζας αποτιμά το κόστος των κονδυλίων που δαπανώνται γι’ αυτά τα προγράμματα μέσα στο 2016 σε 247.433.000 ευρώ.

Διαβάστε περισσότερα

Συναισθηματική κακοποίηση

Με τον όρο «συναισθηματική κακοποίηση» εννοούμε κάθε συμπεριφορά και στάση που πλήττει την συναισθηματική και/ή ψυχολογική ακεραιότητα ενός άλλου ανθρώπου, χωρίς να εμπλέκει όμως την άσκηση σωματικής βίας. Στόχος της είναι να ελέγξει, να απαξιώσει, να εκφοβίσει, να απομονώσει ή να τιμωρήσει τον άλλον, χρησιμοποιώντας ως κυριότερα μέσα τον φόβο, την υποτίμηση και την ταπείνωση. Σε αντίθεση όμως με την σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση, όπου ένα και μόνο περιστατικό αρκεί για να την χαρακτηρίσει ως τέτοια, η συναισθηματική βία περιγράφεται ως ένα επαναλαμβανόμενο και σταθερό, μέσα στο χρόνο, μοτίβο συμπεριφορών, που μπορεί να είναι εκούσιο ή ασυνείδητο, και που πάντως έχει ως αποτέλεσμα την συστηματική υποτίμηση του άλλου ανθρώπου και της ψυχοσυναισθηματικής του ακεραιότητας. Στις πιο φανερές εκδοχές της, η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να πάρει τη μορφή της λεκτικής βίας και της διαρκούς άσκησης κριτικής, ενώ στις πιο άρρητες και συγκαλυμμένες εκδοχές της μπορεί να εκφραστεί μέσα από προσπάθειες εκφοβισμού του άλλου, χειραγώγησης, αλλά και με την μόνιμη άρνηση του ατόμου να μείνει ικανοποιημένος από το οτιδήποτε κάνει ο άλλος. Το αξιοσημείωτο στην δεύτερη περίπτωση της συγκαλυμμένης συναισθηματικής κακοποίησης είναι πως συνήθως, αυτού του είδους οι συμπεριφορές παρουσιάζονται και τεκμηριώνονται ως καλόβουλες προθέσεις καθοδήγησης του άλλου ή παροχής συμβουλών για το «καλό του». Σε κάθε περίπτωση όμως, η συναισθηματική κακοποίηση είναι ανεξάρτητη του κοινωνικού, μορφωτικού και πολιτισμικού επιπέδου, ενώ δεν συνδέεται με το φύλο και την ηλικία του δέκτη και του θύτη. Επιπλέον, βιβλιογραφικά φαίνεται να λειτουργεί ως προάγγελος σωματικής βίας.
Παρότι είναι πολλές οι συμπεριφορές που θα μπορούσαν να περιγραφούν ως τακτικές άσκησης συναισθηματικής βίας, σε γενικές γραμμές τα μοτίβα των συναισθηματικά κακοποιητικών συμπεριφορών είναι τα εξής:

• Επίθεση: Εδώ εντοπίζονται οι πιο εμφανείς, οι πιο ρητές μορφές συναισθηματικά κακοποιητικής συμπεριφοράς και περιλαμβάνουν τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, τις κατηγορίες, τις απειλές και τις διαταγές. Αναλαμβάνοντας μία θέση κριτή, που εγκρίνει ή δεν εγκρίνει τη συμπεριφορά του άλλου, ο συναισθηματικά κακοποιητικός άνθρωπος στερεί από τον άλλον το δικαίωμα της ισότητας και της αυτονομίας μέσα στη σχέση. Ωστόσο, εξίσου επιθετική μπορεί να είναι και μία στάση «βοήθειας» προς τον άλλον: εδώ η άσκηση κριτικής, οι συμβουλές, οι έτοιμες λύσεις, οι αναλύσεις, οι ερωτήσεις σε ανακριτικό ύφος και η αμφισβήτηση των ενεργειών ή/και των αποφάσεων του άλλου μπορεί κάποιες φορές να είναι καλοπροαίρετες και ειλικρινείς, όμως σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχουν ως στόχο την απαξίωση και τον έλεγχο του άλλου. Εκείνο που μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ των δύο στάσεων είναι ο επικριτικός τόνος που υιοθετείται από τον θύτη ως εκείνου που «γνωρίζει καλύτερα».
• Άρνηση: Σε αυτή την κατηγορία των συμπεριφορών εμπίπτουν όλες οι προσπάθειες ακύρωσης των σκέψεων, των απόψεων, των συναισθημάτων ή των αποφάσεων του άλλου. Ακύρωση έχουμε κάθε φορά που ο θύτης αρνείται την πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα, όταν αρνείται πως έχει προσβάλλει τον άλλον, όταν υποστηρίζει ότι ποτέ δεν εξύβρισε τον άλλον, ή όταν δηλώνει πως δεν γνωρίζει για τι μιλάει ο άλλος. Μία δεύτερη μορφή άρνησης είναι και η αποσιώπηση: όταν ο θύτης αρνείται να ακούσει ή να συζητήσει, και όταν αποσύρεται συναισθηματικά σε μία προσπάθεια να τιμωρήσει τον άλλον («κρατάει μούτρα»). Πρόκειται για μία συναισθηματική και ψυχική σιωπή έναντι του άλλου, που στόχο έχει να τον ελέγξει και να τον τιμωρήσει, κάνοντάς τον τελικά να νιώθει αόρατος. Μία τρίτη μορφή συναισθηματικά κακοποιητικής συμπεριφοράς που συνδέεται με την άρνηση είναι η αντιπαράθεση, η οποία εκφράζεται σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο θύτης θεωρεί τον δέκτη της συμπεριφοράς του ως κομμάτι του εαυτού του και φυσική του συνέχεια, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να δεχθεί ότι ο άλλος μπορεί να έχει κάποια άποψη, κάποιο συναίσθημα ή κάποια επιθυμία διαφορετική από τη δική του.
• Ελαχιστοποίηση: Πρόκειται για μία ηπιότερη μορφή άρνησης όπου ο θύτης αποδέχεται μεν ότι κάτι συνέβη, αλλά αμφισβητεί τα συναισθήματα ή τις αντιδράσεις του άλλου σχετικά με αυτό το γεγονός. Εδώ θα ακούσουμε φράσεις όπως «Υπερβάλλεις!» ή «Παραείσαι ευαίσθητος!», οι οποίες θέτουν υπό αμφισβήτηση ή και ακυρώνουν τα συναισθήματα του άλλου. Σε μία άλλη μορφή της ελαχιστοποίησης, ο θύτης μπορεί επίσης να υποβαθμίζει με τη στάση του την σημασία των όσων λέει και κάνει ο άλλος.

Αξίζει να σημειωθεί και μία ακόμα μορφή συναισθηματικής κακοποίησης που ενέχει βία χωρίς ωστόσο αυτή να γίνεται σωματική: η συμβολική βία περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως το βίαιο κλείσιμο της πόρτας, το σπάσιμο πιάτων ή άλλων αντικειμένων, η παρορμητική και επικίνδυνη οδήγηση όταν ο δέκτης είναι συνοδηγός, οι απειλές για καταστροφή περιουσιακών ή προσωπικών στοιχείων του δέκτη, καθώς και οι απειλητικές χειρονομίες προς τον άλλο. Όλα αυτά συνιστούν συμβολικές μορφές μίας απειλής που παραβιάζει τα ψυχολογικά και συναισθηματικά όρια του άλλου ανθρώπου.
Για τον δέκτη αυτών των συμπεριφορών, οι επιπτώσεις είναι αδιόρατες, σιωπηρές, πλην όμως πολύ σοβαρές. Εξάλλου, βιβλιογραφικά επιβεβαιώνεται ότι οι συνέπειες της συναισθηματικής κακοποίησης για τον άνθρωπο που τη δέχεται είναι εξίσου σοβαρές (ίσως και σοβαρότερες) με αυτές της σωματικής βίας. Έτσι, η μειωμένη αίσθηση αυταξίας και η χαμηλή αυτοπεποίθηση, οι αυτομομφές, η ενοχή και η ντροπή, η αίσθηση ότι δεν αξίζει τίποτα ή ότι δεν είναι ικανός για τίποτα, οι διαρκείς αμφιβολίες για την εγκυρότητα και την βασιμότητα των σκέψεων, των πεποιθήσεων, των αποφάσεων και των ενεργειών του, και η γενικότερα αρνητική αυτό-εικόνα που διατηρεί, καθώς και η κατάθλιψη ή και το άγχος που βιώνει, μπορεί να είναι αποτέλεσμα της συναισθηματικής κακοποίησης που επανειλημμένως δέχεται ή δέχθηκε στο παρελθόν από κάποιον άλλο. Ειδικά μέσω της άρνησης και της ελαχιστοποίησης, των οποίων γίνεται δέκτης, το άτομο μπορεί να φθάσει στο σημείο να αμφιβάλλει για τα συναισθήματα και τις σκέψεις του καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται και βιώνει την πραγματικότητα.
Η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση απαντάται τόσο στις επαγγελματικές όσο και στις πιο στενές, διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις. Από τον γονέα που ειρωνεύεται και απειλεί το παιδί του και τον σύζυγο που εκβιάζει οικονομικά τη σύζυγο, μέχρι τον προϊστάμενο που δεν μένει ποτέ ευχαριστημένος από την απόδοση των υφισταμένων του και απαξιώνει διαρκώς τις προσπάθειές τους, και την σύντροφο που ειρωνεύεται και κάνει σαρκαστικά σχόλια προς τον σύντροφό της, η συναισθηματική κακοποίηση ελλοχεύει σε κάθε μορφή σχέσης όπου υπάρχει κάποια άνιση κατανομή της εξουσίας και του ελέγχου. Εκείνο που φαίνεται να έχει μία ιδιαίτερη σημασία είναι το γεγονός πως η συναισθηματική κακοποίηση ακολουθεί ένα διαγενεακό μοτίβο. Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος που ως παιδί δέχθηκε συναισθηματική κακοποίηση από τον γονέα του, είναι πολύ πιθανό ως ενήλικος να αναζητάει και να βρίσκεται σε σχέσεις στις οποίες γίνεται δέκτης παρόμοιων συμπεριφορών. Έχοντας μάθει από μικρό παιδί πως κάποιος άλλος είναι εκεί για να κρίνει και να αξιολογήσει τα συναισθήματα και τις επιλογές του και μην έχοντας γνωρίσει τι σημαίνει αυτόνομη έκφραση συναισθημάτων και ανεξάρτητη λήψη αποφάσεων, είναι επόμενο ως ενήλικος πια, να νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα και ασφάλεια μέσα σε σχέσεις ελεγκτικές και χειραγώγησης, παρά τον θυμό, την μειωμένη αυτοεκτίμηση και την αρνητική αυτοεικόνα που ταυτόχρονα έχει. Στο άλλο άκρο, ένα παιδί που μεγάλωσε σε ένα συναισθηματικά κακοποιητικό περιβάλλον μπορεί ως ενήλικος να υιοθετεί και να εκφράζει αντίστοιχα κακοποιητικές συμπεριφορές προς τους οικείους του. Σε αυτή την περίπτωση, το παιδί υιοθέτησε τις ίδιες συμπεριφορές με τους κακοποιητικούς γονείς του προκειμένου να προστατευτεί από τον θυμό, το άγχος, την θλίψη και την αίσθηση αβοηθησίας που του προκαλούσε η συμπεριφορά του περιβάλλοντός του. Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά θα δούμε συναισθηματικά κακοποιητικούς ανθρώπους να έλκονται από ανθρώπους ανασφαλείς, με χαμηλή αυτοεκτίμηση: είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα τους προσδώσουν την αίσθηση του ελέγχου, της ισχύος και της ασφάλειας, ώστε να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους συναισθήματα και τις δικές τους ανασφάλειες. Πρόκειται ουσιαστικά για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και αυτός είναι ο λόγος που δεν αποκλείεται να δούμε τον ίδιο άνθρωπο να λειτουργεί ως θύτης σε μία σχέση και ως δέκτης συναισθηματικής κακοποίησης σε κάποια άλλη του σχέση.
Βεβαίως, από μία συζήτηση αναφορικά με τις σχέσεις και τις συμπεριφορές που εκφράζονται μέσα σε αυτές δεν θα μπορούσε να λείπει και μία αναφορά στη σχέση που διατηρούμε με τον ίδιο τον εαυτό μας. Το ερώτημα του κατά πόσο εμείς οι ίδιοι είμαστε κακοποιητικοί έναντι του εαυτού μας είναι εδώ σημαντικό, ειδικά αν σκεφτούμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας. Αν βλέπουμε τον εαυτό μας ως ανάξιο και άχρηστο, είναι πολύ πιθανό να στρεφόμαστε προς ανθρώπους που θα φροντίζουν να μας το επιβεβαιώνουν σε καθημερινή βάση. Άλλωστε, πάντα ο άλλος λειτουργεί ως καθρέπτης του εαυτού μας. Όταν εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε υποτιμητικά προς τον εαυτό μας, όταν η πρώτη μας σκέψη είναι πάντα «μα είμαι τόσο χαζός» ή «δεν κάνω τίποτα σωστά», τότε είναι επόμενο να επιτρέψουμε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο προς εμάς και να καταλήγουμε σε σχέσεις τοξικές και κακοποιητικές.
Το κεφάλαιο της συναισθηματικής κακοποίησης είναι αρκετά μεγάλο με πολλά ακόμα αναπάντητα ερωτήματα, τόσο ως προς τον ακριβή ορισμό του φαινομένου, όσο και ως προς τις επιπτώσεις που αυτό έχει για τους θύτες και τους δέκτες αυτών των συμπεριφορών. Η αδιόρατη φύση της κακοποίησης που υφίσταται ο δέκτης, τα κοινωνικά και πολιτισμικά στερεότυπα και οι αξίες αναφορικά με την ανισότητα της ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, υφισταμένων και προϊσταμένων, γονέων και παιδιών, η καθημερινότητα και η επαναληπτικότητα που χαρακτηρίζει το μοτίβο της έκφρασης αυτών των συμπεριφορών και η ντροπή και η ενοχή που νιώθουν οι δέκτες – είτε είναι παιδιά είτε είναι ενήλικοι –, καθιστούν πολύ δύσκολη την πρόληψη και την αντιμετώπισή της. Το πρώτο βήμα είναι φυσικά η αποδοχή του τι συμβαίνει, είτε είμαστε από την πλευρά του θύτη είτε του δέκτη. Από το σημείο αυτό και μετά, η ενημέρωση σχετικά με την συναισθηματική κακοποίηση, η καλύτερη γνωριμία με τον εαυτό μας και η φροντίδα και η αγάπη προς τον εαυτό, αποτελούν ορισμένα μόνο από τα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κανείς προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα το τι συμβαίνει μέσα στη δυναμική των σχέσεών του. Άλλωστε, το πάθος δεν ταυτίζεται με την επιθετικότητα, η αγάπη δεν ταυτίζεται με την έγκριση και το ενδιαφέρον δεν εκφράζεται με την απομόνωση και την παρακολούθηση του άλλου. Στη βάση κάθε σχέσης, θεμέλιο είναι ο σεβασμός και η αποδοχή του άλλου και του εαυτού μας μέσα σε αυτή.
Αποστολοπούλου Αντιγόνη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος (MSc.)
[Αναδημοσίευση από το www.yparxi.gr]

Πηγές και περισσότερες πληροφορίες:
Coker, A. L., Davis, K. E., Arias, I., Desai, S., Sanderson, M., Brandt, H. M., & Smith, P. H. (2002). Physical and mental health effects of intimate partner violence for men and women. American journal of preventive medicine, 23(4), 260-268.
Goldsmith, R. E., & Freyd, J. J. (2005). Awareness for emotional abuse. Journal of Emotional Abuse, 5(1), 95-123.
Hirigoyen, M. F., Marx, H., & Moore, T. (2004). Stalking the soul: Emotional abuse and the erosion of identity. Helen Marx Books.
Tomison, A. M., & Tucci, J. (1997). Emotional abuse: The hidden form of maltreatment. Australian Institute of Family Studies, for National Child Protection Clearing House.
Counselling Directory: Emotional Abuse: http://www.counselling-directory.org.uk/emotional-abuse.html.
National Violence αgainst Women Prevention Research Center, Wellesley Centers for Women, Wellesley College: Abuse in Intimate Relationships: Defining the Multiple Dimensions and Terms. https://mainweb-v.musc.edu/vawprevention/research/defining.shtml.
NCADV: https://ncadv.org/files/Domestic%20Violence%20and%20Psychological%20Abuse%20NCADV.pdf

Διαβάστε περισσότερα

Η παρατεταμένη Χατζιδακική εφηβεία

 ΙΣΑΑΚ ΣΟΥΣΗΣ

Επενδυμένο στις εικόνες από την ανακάλυψη του ομαδικού τάφου στο Κατίν, στη διπλά κατεχόμενη Πολωνία (ένα από τα μεγάλα εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που χρεώνουν οι Γερμανοί στους Σοβιετικούς και οι Ρώσοι πια στους Γερμανούς), το τραγούδι «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» είναι από τα λίγα του που πλησιάζουν αυτό που πάντα πάλευε ο Χατζιδάκις να αποκαλύψει σε σχέση με τον ίδιο : Mια κοσμοθεώρηση βαθιά πολιτική, που ήταν αδύνατον να συμπλεύσει και να ενταχθεί σε κανένα από τα εγκατεστημένα πολιτικά δόγματα της εποχής του.
Επέλεξε, με όχι αυτό του το πολιτικό κριτήριο, να συνθηκολογήσει εκεί που θα είχε την περισσότερη ελευθερία κινήσεων ο ίδιος, γιατί ήξερε εντελώς καλά ότι αυτό το αγαθό το στερούνταν πολλοί σύγχρονοί του.
Βαθιά απαισιόδοξος, από την γνώση που καταθέτει σε αυτό το τραγούδι, ότι τα παιδιά δεν έχουν μνήμη, εννοώντας φυσικά όχι ότι δεν μπορούν μέσω πληροφοριών να ανασυνθέσουν μια εικόνα του παρελθόντος, αλλά ότι δεν έχουν παρόλα αυτά ιδέα για την φρίκη, το μηδενισμό κάθε θεωρίας, σε μια αμείλικτη πραγματικότητα, που κάποια στιγμή θα υποχρεωθούν να καταλάβουν και τα ίδια.
Στα τελευταία του, εμπέδωσε και το ακόμα πιο πεσιμιστικό, ότι ούτε οι μεγάλοι έχουν μνήμη, είδε τους ανθρώπους της γενιάς του και συνοδοιπόρους της νιότης του, να συνδράμουν στη γελοιωδέστερη μεταπολιτευτική φάρσα.
Θα έπρεπε να το περιμένει, ή και το περίμενε. Με πολλούς από αυτούς έτρωγε και έπινε εγκάρδια, πρωταγωνιστώντας ο ίδιος σε ένα αριστοκρατικό παιχνίδι, με εστέτ αποχρώσεις και λεπτή ειρωνεία, που συνόρευε επικίνδυνα με την μεγαλύτερη ξετσιπωσιά, ήδη από τα μαύρα δεξιά χρόνια πριν την χούντα.
Τελικά ο πεσιμισμός του, στον σκληρό του πυρήνα, πήγαζε από την παραδοχή του, ότι ο άνθρωπος ήταν υποκείμενος στις συνθήκες παρά διαμορφωτής τους. Έτσι στέρησε από τον εαυτό του και τους άλλους, να προσφέρει, όπως ο Μίκης, μια μεγάλη φαντασμαγορία ελπίδας, που εξέπνευσε κι αυτή στην ώρα της, κι απέκτησε μια στενάχωρη διαχρονικότητα του αμφισβητία ονειροπόλου, δίπλα πάντα στους εφήβους, στα παιδιά, που από μια άποψη ευτυχώς, δεν έχουν μνήμη.

Διαβάστε περισσότερα

Γεωργιάδης: Ένας θρασύδειλος μισο(;)φασίστας

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

«Άκου του βλάκα την επίκριση σαν
 να σου απονέμει έπαινο ο βασιλιάς»
Γουίλιαμ Μπλέικ
   Πρώτο: Σε αυτή τη χώρα είμαστε λίγοι. Και ως εκ τούτου λίγο – πολύ γνωριζόμαστε…
    Δεύτερο: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως υπουργός (!) Υγείας (!!!) δήλωνε ότι «σιχαίνεται τους κομμουνιστές» και καλός φίλος του συνομιλητή της Χρυσής Αυγής, του Μπαλτάκου, ο οποίος ως γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι «γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής». 
   Τρίτο:  Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης, ο αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη, είναι το ίδιο πρόσωπο που έχει πάρει τη σκυτάλη της διακίνησης της θεωρίας «όλοι μαζί τα φάγαμε». Ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που ωθεί τον Πάγκαλο – τον γνήσιο εκφραστή του «όλοι μαζί τα φάγαμε» – να τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Μητσοτάκη (και του αντιπροέδρου του).
Τέταρτο: Ο Γεωργιάδης είναι το ίδιο πρόσωπο που δηλώνει «μνημονιακότερος» του Τόμσεν. Που ενώ ψηφίζει μνημόνια που κόβουν μισθούς και συντάξεις ζητά να διαγραφούν τα χρέη της ΝΔ προς τράπεζες. Που διατείνεται ότι για χρεοκοπημένο κράτος φταίει ο λαός και όχι αυτοί που το διαχειρίστηκαν. Και που ισχυρίζεται, δείχνοντας τους κομμουνιστές, ότι «αυτή είναι η Ελλάδα, γι’ αυτό καταστραφήκαμε, εσείς μας καταστρέψατε»! Προφανώς, δεν κυβερνά ο κ.Γεωργιάδης, κυβερνούν οι… κομμουνιστές, και συνεπώς αυτοί φταίνε για το 1,5 εκατομμύριο άνεργους και για τα 600.000 υποσιτισμένα παιδιά στην Ελλάδα…       
    Πέμπτο: Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης προέβη σε νέα ανάλογη δήλωση καλώντας μας εμμέσως να ακολουθήσουμε το παράδειγμα που επικρατεί σε άλλα μέρη του κόσμου, αφού, όπως είπε, «σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή». Παλιότερα είχε αποδώσει τα τρυφερά αισθήματά του απέναντι στους κομμουνιστές στο γεγονός ότι «σιχαίνεται τον ολοκληρωτισμό». Κάτι μας λέει ότι εκείνο που – πραγματικά – σιχαίνεται από τον «ολοκληρωτισμό του κομμουνισμού» ο Γεωργιάδης, είναι τούτο: Η ολοκληρωτική και αδιαπραγμάτευτη εναντίωση των κομμουνιστών απέναντι στον μαύρο ολοκληρωτισμό τον οποίο ο κ.Γεωργιάδης εκπροσωπεί.
 Ας δούμε, λοιπόν, τι ακριβώς «σιχαίνεται» ο λάτρης των φασιστών τύπου Ορμπάν στην Ουγγαρία και των ναζί στην Ουκρανία (εκεί που όντως εφαρμόζεται το όνειρο του Γεωργιάδη να οδηγούνται οι κομμουνιστές σε διώξεις και φυλακές), αλλά και με τι ακριβώς σαλιαρίζει ο Γεωργιάδης:
     α) Ο εν λόγω πριν μεταπηδήσει στη ΝΔ ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ. Το 2006 στις περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφιος νομάρχης Αθήνας με το ΛΑΟΣ. Όμως στις ίδιες ακριβώς εκλογές, το 2002, και στο ψηφοδέλτιο του (τότε) κόμματός του στο οποίο ηγείτο ο (τότε)  αρχηγός του, ο Καρατζαφέρης, φιγουράριζαν 4 ονόματα χρυσαυγιτών. Οι Κολιός Βασίλειος, Παπαδημητρίου Μιχάλης, Σκάντζος Νικόλαος και Παναγιώταρος Ηλίας (ναι, ο γνωστός…). Οι δυο τελευταίοι, μάλιστα, όπως διαφήμιζε το (τότε) κόμμα του Γεωργιάδη δεν ήταν «απλοί» χρυσαυγίτες. Ήταν μέλη της ΚΕ της Χρυσής Αυγής. Ουδέποτε αισθάνθηκε την ανάγκη (τότε) ο Γεωργιάδης να εκφράσει την «σιχασιά» του για τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό που είχε βρει στέγη στο (τότε) κόμμα του…  

Τότε που η εφημερίδα της «Χρυσής Αυγής» (19/9/2002) διαφήμιζε τους υποψηφίους της για την υπερνομαρχία Αττικής, που είχαν βρει στέγη στο ψηφοδέλτιο του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ, κόμματος (τότε) του Άδωνι Γεωργιάδη… (η φωτογραφία είναι από το «jungle-report.blogspot.gr»].

    β) Στις τότε εκλογές, με αφορμή την συμμετοχή των 4 ναζί στο ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ, ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, ο Καρατζαφέρης, δήλωνε στο δελτίο ειδήσεων του «Αλτερ»: «Από πού προκύπτει ότι αυτοί οι 4 είναι ναζιστές (…); Έχετε δει καμία δήλωση εξ’ αυτών που να λέει ζήτω ο Χίτλερ;  Η Χρυσή Αυγή είναι πατριωτική. Δεν έχει καμία σχέση με αυτά» (δείτε τη συνέντευξη στοhttps://www.youtube.com/watch?v=ZkSKe_WFckc). Δεν θυμόμαστε καμία αντίδραση του Γεωργιάδη για τα λεγόμενα του (τότε) αρχηγού του…
    γ) Ο (προ Νέας Δημοκρατίας) Γεωργιάδης ποτέ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον αρχιφασίστα Κώστα Πλεύρη. Η μόνιμη επωδός του κάθε φορά που συνευρίσκονταν σε τηλεοπτικά στούντιο ή αλλού ήταν: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή»κλπ, κλπ. O K.Πλεύρης, υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ στην Α’ Αθήνας στις βουλευτικές εκλογές του 2004, είναι ο ιδρυτής της φασιστικής ομάδας «Κόμμα 4ης Αυγούστου», σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας και διευθυντής του γραφείου του – αλήστου μνήμης – αρχιχουντικού Ι. Λαδά. Ο κύριος αυτός έχει δηλώσει: «Ουδέποτε έκρυψα την ιδεολογία μου και είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου». Ο κύριος αυτός έχει γράψει:

• Το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει: «Να ψεύδεται, να ψευδορκίζεται, να εξαπατά, να γίνη τοκογλύφος και όταν έρθει η ώρα δολοφόνος χριστιανών».
  
• Οι Εβραίοι είναι «Απλυτοι, αξύριστοι, τοκογλύφοι, που πιστεύουν στην εξολόθρευση των εθνών…».
  
• Οτι πρέπει να υπενθυμιστεί στους Εβραίους πως «Οι Ναζί άφησαν αρκετόν υπόλοιπον από σας» και «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί».
  
•  «Ο Στρατηγός Πινοσέτ ανέτρεψε το εβραιομαρξιστικό καθεστώς του Αλλιέντε κι επέβαλε Εθνικήν Τάξιν στην Χιλήν».
  
• «Οι στρατιώται των SS επολέμησαν ηρωικώς αλλά τελικώς επεβλήθη η υλική υπεροχή των Συμμάχων. Στον πόλεμον ανδρών εναντίον μαζών, επεκράτησαν αι μάζαι».
  
• «Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασιν και τρόπο ζωής (…) αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό (…) είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής (…) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής».
  

   Όλα τα προηγούμενα περιέχονται στο εμετικό πόνημα του Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι». Αυτός είναι ο Κ. Πλεύρης. Ο φασίστας Πλεύρης, στο πόνημα που προαναφέραμε, σε αυτόν το ρατσιστικό, ναζιστικό και φασιστικό οχετό, εκτός από τον Χίτλερ και τα «Ες-Ες», εκφράζει τη συμπάθειά του και για ένα ακόμα πρόσωπο. Για την ακρίβεια: Πρόκειται για το μοναδικό πρόσωπο προς το οποίο απευθύνει δημοσίως ευχαριστίες. Γράφει συγκεκριμένα ο φασίστας Πλεύρης στον πρόλογο του οχετού του: «Ευχαριστώ τον Άδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»… Ναι. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο υφυπουργός (με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» του Παπαδήμου, ο σημερινός υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, είναι το ίδιο πρόσωπο που διαφήμιζε από τηλεοράσεως τα «ιδεολογικά πιστεύω» του αρχιφασίστα Πλεύρη, του συνεργάτη της χούντας των συνταγματαρχών, περί το «υψηλόν φρόνημα» των… SS και περί της… «ορθότητος» των απόψεων του Χίτλερ… Αυτός, ο «διαφημιστής» του φασίστα Πλεύρη, ο Αδωνις Γεωργιάδης, είναι που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».

Γεωργιάδης προς Πλεύρη: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή…» (https://www.youtube.com/watch?v=nPUVLAUoWpE)

   Σημείωση: Επειδή τέτοιοι τύποι είναι και «παλικάρια», προσέξτε τις τακτικές τους: Ενώ ο Γεωργιάδης διαφήμιζε και πουλούσε το βιβλίο – ναζιστικό οχετό του Πλεύρη από την εκπομπή τηλεοπτικών πωλήσεων βιβλίων «Ελλήνων Εγερσις» που μεταδιδόταν από τον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλεάστυ», ενώ στις εκπομπές του (αναλυτικότερα στοιχεία στο http://www.iospress.gr/extra/extra_20060801.htm) έλεγε «πρώτη φορά, σε όλη μου τη σταδιοδρομία, που έχω ένα βιβλίο που θεωρώ σημαντικό», ενώ καλούσε τους τηλεθεατές «ως οικοδεσπότης στο περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη (που) θα βρίσκεται και ο συγγραφεύς, ο κ. Πλεύρης, με το νέο του βιβλίο» (εκπομπή 26/5/2006), ενώ εκθείαζε «αυτό το περίφημο βιβλίο» (εκπομπή 29/5/2006), ενώ μιλούσε για ένα βιβλίο «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό» (εκπομπή 30/5/2006),  ενώ το αποκαλούσε «το αγαπημένο μου βιβλίο» (εκπομπή 18/7/2006), εντούτοις τι έκανε; Διαφήμιζε το βιβλίο… χωρίς να παρουσιάζει το εξώφυλλο και χωρίς να λέει τον τίτλο του, διότι όπως ανέφερε – κρατώντας πισινή – «δεν μπορώ να σας πω ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει», «δεν μπορώ να αφήσω κάποιον να πει, άρα δέχεσαι αυτά που γράφει το βιβλίο. Όχι δεν τα δέχομαι. Το ξεκαθαρίζω». Αφού δηλαδή το διαφήμιζε και το εκθείαζε σε σημείο που ακόμα και ο Πλεύρης τον ευχαρίστησε δημοσίως «που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν», κατόπιν τσίριζε «προς κάθε κακοήθη ότι δεν συμφωνούμε ιδεολογικά σ’ αυτό το βιβλίο», «δεν είναι ένα βιβλίο με το οποίο εγώ συμφωνώ, ιδεολογικά τουλάχιστον, όχι επί των στοιχείων που έχει». Τέτοια… «λεβεντιά»: Πάρτε το «αγαπημένο μου βιβλίο», με του οποίου τη ναζιστική ιδεολογία διαφωνώ, αλλά που με τα ναζιστικά του «στοιχεία», συμφωνώ… Αυτός είναι ο Γεωργιάδης που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».

   δ) Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι τραβηγμένη την 21η Απρίλη του 2002. Έτσι είχε «τιμήσει» τότε το κανάλι του Καρατζαφέρη, το «ΤηλεΑστυ», την «επέτειο» της «Εθνοσωτηρίου». Με καλεσμένο τον Παττακό. Ήταν μια πολύ «ωραία» κουβέντα. Ο ένας «έκοβε» και ο άλλος «έραβε». Ο ένας που «έκοβε», αυτός στα δεξιά, είναι ο Παττακός, ο χουντικός, ο αρχιπραξικοπηματίας. Ο άλλος, που «έραβε», αυτός στα αριστερά (της φωτογραφίας) είναι ο Καρατζαφέρης. Ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη. Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επαφές και τα σαλιαρίσματα του αρχηγού του (τότε) κόμματός του με τους φασίστες αρχιπραξικοπηματίες.

21/4/2002: Ανήμερα του πραξικοπήματος, στο κανάλι του ΛΑΟΣ, ο Παττακός εξηγεί τα της «Επαναστάσεως και ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, επαυξάνει…

    ε) Ο Γεωργιάδης ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ. Από την άλλη ο ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που διά του αρχηγού του, του Καρατζαφέρη, καλούσε τις κάμερες ανήμερα της 28ης Οκτώβρη του 2011 να τον απαθανατίσουν κατά την επίσκεψή του στο σπίτι του φασίστα δικτάτορα Μεταξά, όπου απέδιδε τιμές στον μεγάλο… «πατριώτη». Στον ίδιο «πατριώτη» προς τον οποίο αποδίδει τιμές η «Χρυσή Αυγή». Επίσης το ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που, εν χορδαίς και οργάνοις, σε αίθουσα των γραφείων του, προς τιμήν του αρχιφασίστα αρχηγού των «Χιτών», είχε δώσει την ονομασία «Γρίβας». Όταν το ΛΑΟΣ «τιμούσε» δια του Γρίβα τους «Χίτες», δηλαδή τους προδότες, τους δοσίλογους, τους δολοφόνους φασίστες και συνεργάτες των Γερμανών επί Κατοχής, ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ…

*

   Κατόπιν όλων αυτών είναι προφανή τρία πράγματα:
   Πρώτον, ότι ο Γεωργιάδης, ως πωλητής … «ιστορικών» βιβλίων, δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με το ιστορικό γεγονός ότι οι κομμουνιστές τέθηκαν επικεφαλής του μετώπου που τσάκισε τον μαύρο ολοκληρωτισμό με τον οποίο ο ίδιος σαλιαρίζει.
   Δεύτερον, ο Άδωνις Γεωργιάδης, λέει ότι είναι δικαίωμά του να είναι αντικομμουνιστής. Συμφωνούμε: Το δικαίωμά του να είναι αντικομμουνιστής και να το δηλώνει, αυτός και οι όμοιοί του, το έχουν κατοχυρώσει από πολύ παλιά στο σύστημα που υπηρετούν: Από την εποχή που οι πολιτικοί τους «Πυγμαλίωνες» ασκούσαν το αντίστοιχο δικό τους «δικαίωμα» μέχρι του σημείου των εκτελέσεων, των στρατοδικείων και των ξερονησιών!
   Τρίτον, ως πολιτικός που θαυμάζει προγενέστερους «Διγενήδες», σαν αυτούς που επιτέλεσαν το «δημοκρατικό» τους έργο κατά του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» βάζοντας τα δέντρα να ψηφίζουν, ο Γεωργιάδης και οι συν αυτώ δεν έχουν απλώς το δικαίωμα να λένε ότι «σιχαίνονται τους κομμουνιστές» και να τους θέλουν «στη φυλακή». Στην περίπτωσή τους, ως συνεχιστές του καθεστώτος που παλιότερα έχτιζε «Παρθενώνες στη Μακρόνησο» και τώρα αποδεκατίζει το λαό λέγοντας ότι τον «σώζει» (!), το να είναι κανείς χυδαίος αντικομμουνιστής και να το δηλώνει, είναι υποχρέωση. Είναι καθήκον!
Τέταρτον, ως αντικομμουνιστής ο Γεωργιάδης είναι και θρασύδειλος. Ενώ επιτίθεται στους κομμουνιστές το κάνει μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ (!), στον οποίο αποδίδει… κομμουνιστικές ιδιότητες!! Βλέπετε οι αντικομμουνιστές την «υπεροχή» τους απέναντι στους κομμουνιστές, μόνο βάζοντας απέναντί τους την «μαϊμού Αριστερά» μπορούν να την επιδιώξουν. Είναι κι αυτή μια προσφορά εκ μέρους της «μαϊμού Αριστεράς» στο υπόλοιπο αστικό «δημοκρατικό τόξο» που συναπαρτίζει με τους Γεωργιάδηδες και τα κόμματά τους.

 

    Αλλά, ταυτόχρονα, η περίπτωση Γεωργιάδη είναι και προσφορά. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι τι πραγματικά σημαίνει «αντικομμουνισμός». Πόση μαυρίλα, πόση παραχάραξη, πόση πλαστογραφία, πόσο θράσος και πόσος ολοκληρωτισμός κρύβεται από πίσω του.
   Γιατί – και εν κατακλείδι: Ο αντικομμουνισμός καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της πολιτικής διαπάλης. Ισοδυναμεί με προανάκρουσμα «αστυνόμευσης» της πολιτικής ζωής και ποινικοποίησης της διεκδίκησης του λαϊκού δίκιου. Ιστορικά, δε, έχει αποδειχτεί και μάλιστα περίτρανα: Ο αντικομμουνισμός ισοδυναμεί όχι απλώς με καμπανάκι, αλλά με συναγερμό για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και πολιτικών ελευθεριών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Η φαλκίδευσή τους, την οποία προωθούν οι αντικομμουνιστές, ο αυταρχισμός, ιδεολογικός και κατασταλτικός, που πηγαίνει πάντα χέρι – χέρι με την ένταση των μέτρων λαϊκού εξανδραποδισμού, ποτέ δεν αφορούσε μόνο στους κομμουνιστές. Στόχευε και στοχεύει, πάντα, ολόκληρη την κοινωνία.

Διαβάστε περισσότερα