Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα στην παιδική σου ηλικία; Πόσο σε επηρέασαν στην μετέπειτα πορεία σου στη μουσική;
Ακούγαμε πολλή μουσική στο σπίτι. Ένα μεγάλο κομμάτι ήταν Χατζιδάκις-Θεοδωράκης, νέο κύμα, κάποια κλασσικά έργα σταθερά αγαπημένα, σίγουρα Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, μουσικές του κόσμου όπως πχ ένα δίσκο με πολυφωνικά της Κορσικής, Yma Sumac, κι από κει και πέρα θυμάμαι κάποιους συγκεκριμένους δίσκους που λάτρεψα σαν παιδί. Μερικοί από αυτούς ήταν ο «Υάκινθος» του Μάνου Αχαλινωτόπουλου, «τραγούδια της Μεσογείου» της Σαβίνας Γιαννάτου, αλλά και το “ROM”, του Κυπουργού. Παρόλα αυτά, αυτό που ανασύρω από τη μνήμη μου εντονότερα από όλα, τώρα που όλα αυτά βρίσκονται σε μια χρονική απόσταση, είναι το τραγούδι του πατέρα μου και τα ποικίλματα της φωνής του. Ήταν για μένα ένα μυστήριο, πώς έσπαγε η φωνή σε μικρές μικρές νοτούλες από κει που είναι σταθερή σε μια νότα, και αναρωτιόμουν γιατί δεν μπορούσα να το κάνω. Τα χρονιά του ωδείου που ακολούθησαν η ανάμνηση αυτή κάπως θάφτηκε και βγήκε στην επιφάνεια πάλι όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια.
Τι σπουδές ακολούθησες πάνω στη μουσική;
Από την προσχολική ηλικία ξεκίνησα να παρακολουθώ μουσική προπαίδεια στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, ενώ στην Τρίτη δημοτικού ξεκίνησα πιάνο στο ωδείο Αθηνών. Τελειώνοντας το σχολείο πέρασα στο τμήμα μουσικών σπουδών από το οποίο αποφοίτησα το 2010, ενώ ένα χρόνο αργότερα πήρα Δίπλωμα πιάνου. Όσον αφορά τα θεωρητικά της μουσικής, έχω φτάσει μέχρι και το πτυχίο Αντίστιξης. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να συνεχίσω.