Μια διατλαντική παγίδα

mardi 8 avril 2014, par Halimi Serge , [Καϊμάκη Βάλια (μτφ)]

Μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι στις επόμενες ευρωεκλογές θα μιλάνε πολύ λιγότερο γι’ αυτό το ζήτημα απ’ ότι για τον αριθμό των παράνομων μεταναστών που απελάθηκαν ή την (υποτίθεται) διδασκαλία της « θεωρίας των φύλων » στα σχολεία. Για ποιο ζήτημα πρόκειται ;

Για τη Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ), η οποία αφορά 800 εκατομμύρια κατοίκους με σημαντική αγοραστική δύναμη και σχεδόν το μισό πλούτο της Γης [1]. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπραγματεύεται αυτή τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ουάσινγκτον στο όνομα των 25 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα εκλεγεί τον Μάιο θα κληθεί να την επικυρώσει. Τίποτα δεν έχει ακόμα παιχτεί αλλά στις 11 Φεβρουαρίου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ουάσινγκτον, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ πρότεινε να επισπεύσουν τις διαδικασίες. « Αν πάμε γρήγορα, έχουμε πολλά να κερδίσουμε. Αλλιώς, το ξέρουμε ότι θα υπάρξει συγκέντρωση φόβου, απειλών, εντάσεων ».

« Αν πάμε γρήγορα, έχουμε πολλά να κερδίσουμε ; » Αντίθετα, σε αυτήν την υπόθεση, είναι σημαντικό να σταματήσουμε τη μηχανή του νεοφιλελευθερισμού και των βιομηχανικών λόμπι (τόσο αμερικανικών όσο και ευρωπαϊκών) που την εμπνέουν. Είναι ακόμα πιο απαραίτητο αφού οι όροι της διαπραγμάτευσης τους οποίους χειρίζονται οι Επίτροποι στις Βρυξέλλες, έμειναν κρυφοί από τους βουλευτές της Γηραιάς Ηπείρου, ενώ η εμπορική στρατηγική της Ένωσης (εάν υφίσταται κάποια στρατηγική εκτός από την απαγγελία του Ιερού Βιβλίου της πλήρους απελευθέρωσης) δεν έχει κανένα μυστικό για τα αυτιά της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας [2]… Μια τέτοια φροντίδα απόκρυψης δεν μπορεί ποτέ να είναι προάγγελος ωραίων εκπλήξεων. Εκ των πραγμάτων υπάρχει κίνδυνος, η φυγή προς τα εμπρός της πλήρους απελευθέρωσης και του ατλαντισμού να κάνει τους Ευρωπαίους να εισάγουν κρέας με ορμόνες, γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι, κοτόπουλα πλυμένα με χλώριο. Και από την άλλη ν’ απαγορεύσει στους αμερικανούς να ευνοούν τους τοπικούς παραγωγούς (Buy American Act) όταν χρησιμοποιούνται δημόσια κεφάλαια για τη μάχη κατά της ανεργίας.

Κι όμως, το πρόσχημα της συμφωνίας είναι η απασχόληση. Αλλά, παίρνοντας θάρρος από τις « μελέτες », οι οποίες συχνά χρηματοδοτούνται από λόμπι, οι υπέρμαχοι της συμφωνίας είναι πολύ περισσότεροι φλύαροι για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν χάρη στις εξαγωγές και πολύ λιγότερο για εκείνες που θα χαθούν εξαιτίας των εισαγωγών (ή ενός υπερεκτιμημένου Ευρώ…). Ωστόσο, ο οικονομολόγος Ζαν-Λικ Γρεό θυμίζει ότι, εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, κάθε καινούργια νεοφιλελεύθερη επανάσταση –ενιαία αγορά, κοινό νόμισμα, διατλαντική αγορά- υιοθετήθηκε με την πρόφαση ότι θα μείωνε την ανεργία. Έτσι, μια έκθεση του 1988 με τίτλο « Πρόκληση 1992 », ανακοίνωνε ότι « θα κερδίσουμε 5 ή 6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάρη στην ενιαία αγορά. Ωστόσο, τη στιγμή που εδραιώθηκε, η Ευρώπη, θύμα της ύφεσης, έχασε τρία έως τέσσερα εκατομμύρια θέσεις εργασίας [3]… ».

Το 1998, η Πολυμερής Συμφωνία για τις Επενδύσεις, που είχε ήδη δημιουργηθεί από και για τις πολυεθνικές έγινε σκόνη από τη λαϊκή κινητοποίηση [4]. Η διατλαντική συμφωνία, που παίρνει κάποιες από τις πιο επιβλαβής ιδέες της θα πρέπει να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης.

Notes

[1] Βλ. Lori M. Wallach, « Η διατλαντική συμφωνία, ένας τυφώνας που απειλεί τους Ευρωπαίους », http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php ?article489.

[2] Ο Πατρίκ Λε Ιγιαρίκ, ευρωβουλευτής της Ενωμένης Αριστεράς δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο των διαπραγματεύσεων στο βιβλίο του « Dracula contre les peuples », Editions de L’Humanité, Σεν-Ντενί, 2013.

[3] Jean-Luc Gréau, dans « Le projet de marché transatlantique », actes du colloque de la Fondation Res Publica, Παρίσι, Σεπτέμβριος 2013.

[4] Christian de Brie, « Comment l’AMI fut mis en pièces », Le Monde diplomatique, Δεκέμβριος 1998.

Διαβάστε περισσότερα

Τα… dollars έδωσαν το φιλί της ζωής στο Grecovery

Μάκης Αποστόλου

Η εισροή κεφαλαίων 2,8 δισ. ευρώ στο Χρηματιστήριο Αθηνών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αποτελεί κατά βάση έργο των ισχυρών αμερικανικών hedge funds, τα οποία διακρίνουν ευκαιρίες για αποκομιδή τεράστιων υπεραξιών στην πλέον υποσχόμενη αναδυόμενη κεφαλαιαγορά.
Το δημοσίευμα του Bloomberg την περασμένη εβδομάδα επιβεβαίωσε κάτι που είναι γνωστό εδώ και καιρό στους… παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι δηλαδή η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά έχει τις «ευλογίες» των Αμερικανών με το αζημίωτο βέβαια.
Επικαλούμενο μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες, το Bloomberg ανέφερε ότι τα «θεμέλια» για την επιτυχημένη έκδοση του πενταετούς ομολόγου ύστερα από τέσσερα χρόνια «απομόνωσης» της Ελλάδας από τις αγορές, είχαν μπει στα κεντρικά γραφεία της JPMorgan Chase & Co. στο Μανχάταν το περασμένο φθινόπωρο, όταν ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Τζέιμι Ντίμον είχε οργανώσει συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με μεγάλους Αμερικανούς επενδυτές.
Θυμίζουμε ότι η πρώτη επαφή του Έλληνα πρωθυπουργό με τον κ. Ντίμον είχε γίνει στο πλαίσιο της επίσκεψης του στις ΗΠΑ, όπου είχε συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Προθέσεις
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον προηγούμενο μήνα, ο Αντώνης Σαμαράς, μαζί με τον γενικό διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, Στέλιο Παπαδόπουλο, είχε συναντηθεί και με τον επικεφαλής επενδυτικής τραπεζικής στην BoA/ Merrill Lynch, Τόμας Μόνταγκ. Ο κ. Μόνταγκ φέρεται να προσέφερε τη στήριξη της Merrill Lynch στις προσπάθειες της χώρας να βγει ξανά στις αγορές αλλά και γενικότερα στην προσπάθειά της να προσελκύσει ξένες επενδύσεις. Η αμερικανική τράπεζα εκδήλωσε την πρόθεσή της να βοηθήσει στη μείωση του κόστους δανεισμού για την υπόλοιπη οικονομία, την υποστήριξη της πιστοληπτικής ικανότητας, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Οι δύο αυτοί αμερικανικοί κολοσσοί έχουν καίρια συμμετοχή στο λεγόμενο Grecovery, τόσο στις εκδόσεις ομολόγων, όσο και στις προωθούμενες αποκρατικοποιήσεις στη χώρα.
Εξάλλου, την προηγούμενη εβδομάδα ο Τζορτζ Σόρος -ο οποίος έχει επισκεφτεί ξανά τη χώρα μας εν μέσω της κρίσης- συμμετείχε σε δείπνο που διοργάνωσε προς τιμήν του ο κουμπάρος και συνεργάτης του, Στέλιος Ζαββός στη Μεγάλη Βρετανία όπου συμμετείχαν 60 άτομα από την πολιτική και την επιχειρηματική σκηνή του τόπου. Σε αυτό παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων, οι υπουργοί, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Ναυτιλίας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος και οι υφυπουργοί, Οικονομικών, Γιώργος Μαυραγάνης, Ανάπτυξης, Νότης Μηταράκης. Επίσης, το παρών δήλωσαν από την Εθνική Τράπεζα ο διευθύνων σύμβουλος, Αλέξανδρος Τουρκολιάς και ο πρόεδρος της τράπεζας Γιώργος Ζαννιάς, οι εφοπλιστές, Τσάκος, Προκοπίου, Φράγκου και Λασκαρίδης, και ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης.
Συναντήσεις
Γενικότερα την τελευταία διετία, ο Έλληνας πρωθυπουργός αλλά και στελέχη της κυβέρνησης έχουν βρεθεί με κορυφαίους διαχειριστές funds αλλά και στελέχη πολυεθνικών ομίλων που έχουν παρουσία στη χώρα μας.
Η εισροή κεφαλαίων της τάξης των 2,8 δισ. ευρώ στο Χρηματιστήριο Αθηνών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αποτελεί κατά βάση «έργο» των ισχυρών αμερικανικών hedge funds, τα οποία διακρίνουν ευκαιρίες για αποκομιδή τεράστιων υπεραξιών στην πλέον «υποσχόμενη» αναδυόμενη κεφαλαιαγορά.
Μεγάλο είναι το ενδιαφέρον που έχουν εκδηλώσει κορυφαία αμερικανικά funds για τις υπό αποκρατικοποίηση εταιρίες, την αγορά ακινήτων, τον Τουρισμό, τον κλάδο της Ενέργειας (εξόρυξη πετρελαίου, αγωγούς φυσικού αερίου, ΑΠΕ), το νέο τραπεζικό τοπίο που διαμορφώνεται, στις Τηλεπικοινωνίες, αλλά και για μεμονωμένες εταιρίες, είτε αυτές έχουν ισχυρά θεμελιώδη και θετικές προοπτικές ανάπτυξης, είτε άλλες οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας.
Φανατικός επενδυτής
Ο πιο… φανατικός επενδυτής, μέχρι στιγμής, για τη χώρα μας είναι ο Πρεμ Γουάτσα, επικεφαλής του βορειοαμερικανικού fund Fairfax Financial, ο οποίος έχει αποκτήσει ήδη το μάνατζμεντ της Eurobank Properties και της Praktiker Hellas, κατέχει σημαντικές μετοχικές θέσεις στον όμιλο Μυτιληναίου αλλά και σε Jumbo και Σαράντη, ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι ηγείται του σχήματος των ξένων επενδυτών που θα καλύψουν την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Eurobank.
Ισχυρή είναι ακόμη η παρουσία της Oaktree (του Χάουαρντ Μαρκς) η οποία επικεντρώνεται σε επενδύσεις στον Τουρισμό (ξεκινώντας ήδη κοινή εταιρία με την Σάνη Α.Ε.) αλλά και στη Ναυτιλία όπου κατέχει σημαντικά ποσοστά σε αρκετούς εφοπλιστικούς ομίλους της χώρας.
Η York Capital (με επικεφαλής τον Τζέιμς Ντίναν) και η Capital Research & Management είναι ακόμη δύο τεράστια αμερικανικά funds τα οποία συμμετείχαν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών αλλά και στην αγορά ελληνικών ομολόγων (με το York να έχει παρουσία σε Costamare της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου και στον όμιλο της ΓΕΚ Τέρνα).
Σταθερά υψηλό είναι ακόμη το ενδιαφέρον που δείχνουν τα funds Baupost (με σημαντικές μετοχικές θέσεις σε ΟΠΑΠ, Τράπεζα Πειραιώς κ.ά.), Fidelity, Paulson & Co, Perry Capital, WL Ross & Co, Third Point (με συμμετοχή και στην Energean Oil), Falcon Edge Capital, Carlyle, Blackstone’s GSO Capital Partners, MacKenzie, Fortress Investment Group, Marathon Asset Management κ.ά.
Ψήφο εμπιστοσύνης στις προοπτικές της Ελλάδας αλλά και στην κυβέρνηση έχουν δώσει την τελευταία διετία αρκετές αμερικανικές πολυεθνικές, οι οποίες φρόντισαν να ενισχύσουν την παραγωγή τους και γενικότερα τις δραστηριότητές τους στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένων των Coca-Cola, Microsoft, Phillip Morris, Hewlett Packard κ.ά.
Πρόσφατα η ΟΝΕΧ Τechnologies ανακοίνωσε επένδυση ύψους 42 εκατ. δολαρίων στον τομέα της ιχθυοκαλλιέργειας στην Κρήτη εφαρμόζοντας μια πατέντα του επίσης αμερικανικού κολοσσού Lockheed Μartin. Στη μονάδα θα απασχοληθούν 100 άτομα (επιστήμονες, βιολόγοι, μηχανικοί κ.τ.λ.), ενώ ο τζίρος της εκτιμάται ότι σε βάθος 10ετίας θα αγγίξει τα 890 εκατ. δολάρια.
Τέλος, η Colony Capital, ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές διεθνώς στον τομέα των ακινήτων, υπέγραψε στρατηγική συνεργασία με την Dolphin Capital ύψους 100 εκατ. ευρώ, προκειμένου να συμμετάσχει στα projects της τελευταίας σε Πόρτο Χέλι και Κέα.
*Αναδημοσίευση από το 8ο φύλλο της εφημερίδας Finance & Markets Voice Τετάρτη 30 Απριλίου 2014
Πηγή: fmvoice.gr

Διαβάστε περισσότερα

Δεν ντρέπεστε;

   Χέρια απλωμένα για μια σακούλα τρόφιμα. Αλλά μη χαλάμε τη ζαχαρένια των κυβερνώντων με τέτοιους «λαϊκισμούς». Ε;…

   Ουρές εκατοντάδες μέτρων για ένα κομμάτι φαγητό. Κι αυτό «λαϊκισμός»...

   Συνωστισμός χιλιάδων ανθρώπων, διαπληκτισμοί, πλιάτσικο, για ένα δωρεάν «γεύμα». Μα που θα πάει αυτός ο «λαικισμός»…

   Εικόνες συγκλονιστικές. Γιατί αποτυπώνουν αυτό ακριβώς που ζουν τεράστια στρώματα του πληθυσμού. Εικόνες που επαναλήφθηκαν δεκάδες φορές προχτές στην Νέα Σμύρνη. Στο Περιστέρι. Στον Κολωνό. Στη Δραπετσώνα. Στη Νίκαια. Στο Μενίδι. Στην Ελευσίνα. Στη Θεσσαλονίκη.
   Εικόνες που ανάμεσα στα άλλα αποκαλύπτουν και τούτο: Την απέχθεια που τρέφουν προς τον λαό όλοι εκείνοι οι χορτάτοι του «εστέτ ανθρωπισμού»,  οι «κομιλφό» της τάχα μου ευγένειας, που όταν τους δείχνεις αυτές τις εικόνες, όταν μιλάς γι’ αυτές τις εικόνες, εκείνοι σπεύδουν να καταγγείλουν τον… «λαϊκισμό»! Μα, καλά, δεν ντρέπονται;…

   Μακάρι αυτή να ήταν μια πλαστή εικόνα για την Ελλάδα. Μακάρι να ήταν προϊόν της «μονταζιέρας» κάποιου αντικυβερνητικού «λαϊκισμού». Δυστυχώς είναι η πραγματική Ελλάδα των εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού.
   Είναι η μόνη υπαρκτή Ελλάδα. Και την κατάντησαν έτσι τα ταξικά συμφέροντα που βαφτίζονται «εθνικά ιδεώδη» από τους φορείς του πιο ειδεχθούς «ποπουλισμού»: Του καθεστωτικού. 
   Αυτή η Ελλάδα, που σχηματίζονται ουρές χιλιομέτρων για μια σακούλα ντομάτες, είναι η Ελλάδα της κλεμμένης αξιοπρέπειας των συσσιτίων και των αστέγων. Η μαραμένη Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Η Ελλάδα των μαγκαλιών. Η Ελλάδα των χιλιάδων νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της οθωμανικού τύπου φορολεηλασίας. Η Ελλάδα των 700.000 παιδιών που υποσιτίζονται. Αυτή είναι η Ελλάδα του κυβερνητικού «success story». Εν έτει 2014...

   Αυτή είναι η Ελλάδα που έχουν δημιουργήσει οι ελεήμονες των «μερισμάτων» και των αιματοβαμμένων πλεονασμάτων. Αλήθεια, δεν ντρέπονται;
   Πίσω από τα γελοία πανηγύρια για την έξοδο στις αγορές, αυτή η Ελλάδα κρύβεται: Η Ελλάδα των λαϊκών αγορών, της λαϊκής ανέχειας, της λαϊκής ισοπέδωσης. Αλήθεια, δεν ντρέπονται;…

   Γι’ αυτή την Ελλάδα, όπως την κατάντησαν, δεν αρκεί κανείς να οργίζεται. Δεν αρκεί να θλίβεται. Δεν αρκεί να σηκώνει το βάρος της ντροπής για λογαριασμό εκείνων που (φυσικά και) δεν ντρέπονται .
   Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση να αφαιρεθεί πολιτικά η δυνατότητα από αυτούς τους ξεδιάντροπους, που κατάντησαν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο, να παριστάνουν από πάνω και τους «σωτήρες»…

*

Για τον Πάνο
  
   Συμπληρώθηκαν εννέα χρόνια από το θάνατο του Πάνου Γεραμάνη. Ήταν Πάσχα του 2005, το βράδυ της Ανάστασης, που ο Πάνος Γεραμάνης ταξίδεψε για «των Αγγέλων τα μπουζούκια», να βρει τις παλιές του παρέες, τον Καζαντζίδη, τον Τσιτσάνη, την Μπέλλου.
   Η απώλεια του Πάνου, όσος χρόνος κι αν περάσει, θα παραμείνει χαραγμένη στο σώμα της ελληνικής δημοσιογραφίας και στις μνήμες των φίλων του. Ο Γεραμάνης υπήρξε ανεκτίμητος και ακέραιος, που είναι αδύνατον να μιλήσεις γι' αυτόν με το «ήταν». Ο Γεραμάνης «είναι». Είναι ο άνθρωπος, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα θησαυρό, γράφοντας και κρατώντας ζωντανό το έργο των ανθρώπων του λαϊκού τραγουδιού. Μετά το «φευγιό» του, έχει μείνει αναπάντητο το ερώτημα αν υπάρχει κάποιος να καταγράψει το δικό του, τεράστιο, έργο. Ο ίδιος ο Πάνος, στην τελευταία του συνέντευξη (στο περιοδικό «Δίφωνο»), είχε ερωτηθεί αν σκέφτεται την έκδοση της πολύχρονης δουλειάς του σε κάποιο βιβλίο, ώστε τα 15 χρόνια της συνεχούς διαδρομής του στο ραδιόφωνο με θέμα το λαϊκό τραγούδι να γίνουν μέρος της Ιστορίας και να διασωθούν, περνώντας από τον ήχο των μαγνητοφωνημένων εκπομπών στο «βασίλειο» του γραπτού λόγου. Ο Πάνος Γεραμάνης είχε απαντήσει τότε:
«Θέλω όλο αυτό το έργο, μιας και το έχω κάνει στο κρατικό ραδιόφωνο και η ΕΡΤ είναι ένας δημόσιος οργανισμός, μεγάλος και σοβαρός φορέας, να το κάνω εκεί. Έχω λάβει δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις και θέλω να βγει με τη σφραγίδα της ΕΡΤ. Θα μπορούσα να το κάνω και μόνος μου, αλλά είμαι ευθυγραμμισμένος με την ΕΡΤ. Θα είναι πιο πλήρης και συλλογική δουλειά. Κι επειδή πιστεύω στη συλλογική εργασία και δε με νοιάζει ο ατομισμός, επιμένω να το κάνουμε μαζί».
   Αυτά έλεγε ο Πάνος Γεραμάνης. Δεν έχουμε ούτε την αυταπάτη, ούτε την αφέλεια να πιστεύουμε ότι αυτοί που διαλύσανε την ΕΡΤ αντιλαμβάνονται έστω και κατ’ ελάχιστο το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και της υποχρέωσης που τους βαρύνει.
   Όπως και να ‘χει ο Πάνος είναι εδώ, μέσα από το έργο του, την προσφορά του στη δημοσιογραφία και το ελληνικό τραγούδι. Ο Γεραμάνης είναι παρών γιατί υπάρχει ζωντανός στις καρδιές των φίλων του. Οι φίλοι του Πάνου, όπως κάθε χρόνο, θα συναντηθούν στη μνήμη του και μας καλούν όλους την Κυριακή στις 7.30 το βράδυ στο ουζερί του Θωμά, στο στέκι του Πάνου, στην πλατεία του Χαλανδρίου, για να τον τιμήσουν με τον τρόπο που του άρεσε, με συντροφιά, με κουβέντα, με ένα ποτήρι κρασί, με λαϊκό τραγούδι.

Διαβάστε περισσότερα

Δώστε στο λαό Φεράρι

Πέτρος Αργυρίου

Αυτή η κυβέρνηση της κακιάς ώρας έχει πολλά πρωτογενή πλεονάσματα να επιδείξει. Γιατί να τα κρύψει άλλωστε;
Συνεπής όσο και προηγούμενες κυβερνήσεις σε λογιστικές ταχυδακτυλουργίες, υπερέχει στα πρωτογενή της πλεονάσματα έναντι άλλων:
Πρωτογενές πλεόνασμα αλητείας, μισανθρωπίας, ψεύδους, κυνισμού.
Μέσα σε μια τετραετία καταφέραμε να ξεπεράσουμε όλους τους στόχους: Κάποτε περιγράφαμε περιφρονητικά τη Βουλγαρία: Σήμερα ο μέσος Βούλγαρος έχει καλύτερους βιοτικούς όρους από το μέσο Έλληνα όσον αφορά τα οικονομικά του.
Αφού λοιπόν περάσαμε σαν σταματημένη την κάποτε καταφρονεμένη Βουλγαρία πάμε ταχύτατα για τη Λατινική Αμερική, με τις παραγκουπόλεις και τις αγεφύρωτες ανισότητες.Για να φτάσουμε εκεί όμως χρειαζόμαστε ένα σούπερ όχημα, ένα σπορ αμάξι ένα σούπερκαρ. Μια Φεράρι.
Έτσι η κυβέρνηση χαρίζει κατασχεμένες Φεράρι σε πολίτες που μετέχουν στις αντίστοιχες κληρώσεις μέσω αποδείξεων δαπανών. Αυτά είναι: Η φτώχια θέλει καλοπέραση.
Δεν το κάνει για τους φτωχούς. Το κάνει για τις καημένες τις Φεράρι, να μη σαπίζουν στις αποθήκες του ΟΔΔΥ.
Καπιταλισμός Λόττο, για Λωτοφάγους.
Η «κυβέρνηση» δίνει προεκλογικά δίνει ότι έχει: πολιτική αλητεία, εξαπάτηση, εμπαιγμό.
Το ρεάλιτι σόου «ας τον φτωχό στη μοίρα του», γιατί η πολιτική έχει καταντήσει ένα φτηνό ρεάλιτι σόου, δίνει στους τυχερούς μέρισμα πρωτογενούς πλεονάσματος και Φεράρι. Μόνο για τους τυχερούς.
Και φυσικά η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει στο λαό αυτά που δεν έχει: Αξιοπρέπεια, τσίπα, όραμα και μέλλον.
Για αυτό τους δίνει Φεράρι.
Μπορεί λοιπόν το ελληνικό όνειρο να δολοφονήθηκε το αμερικανικό όμως καλά κρατεί στα σάπια μυαλά των κυβερνώντων.
Μόνο αμερικανοκίνητες χούντες στη Λατινική Αμερική είχαν τέτοιο θράσος να εμπαίζουν τόσο ξεδιάντροπα το λαό τους.
Οι ξεπεσμένοι γόνοι της βλαχοαριστοκρατίας του παρελθόντος  που μας κυβερνούν σήμερα δείχνουν ξεκάθαρα το πόσο αντικοινωνικά τομάρια είναι.
Μπροστά τους, η Μαρία Αντουανέτα φαινόταν ουμανίστρια.
Κάποτε, όταν της διαμαρτυρήθηκαν πως ο λαός δεν έχει ψωμί ο θρύλος θέλει την Βασίλισσα της Γαλλίας να απαντά «ας φάνε παντεσπάνι», τόσο μακριά ήταν από τη λαϊκή πραγματικότητα και την απελπισία του καθημερινού άκαρπου μόχθου.
Σήμερα όταν διαμαρτύρονται στον Σαμαρά πως ο λαός δεν έχει να φάει, απαντά νοητά «ας δώσουνε τις αποδείξεις του σούπερ μάρκετ για να πάνε με φεράρι στα συσίτια της Εκκλησίας», γιατί, πώς να το κάνουμε, πολλοί ακροδεξιοί θεομπαίχτες είναι και παιδιά της εκκλησίας.
Όταν λοιπόν ο εξουσιαστής δεν πάει στο λαό, πάει ο λαός στον εξουσιαστή. Και μετά ο εξουσιαστής πάει από κει που ήρθε, στο διάολο δηλαδή.
Όταν ο λαός πήγε στη Μαρία Αντουανέτα, δεν έπεσε μόνο το τουπέ της. Αργότερα θα έπεφτε και το κεφάλι της.
Τα τελευταία της λόγια ήταν προς τον δήμιο της που του πάτησε κατά λάθος το πόδι: «Συγχωρέστε με κύριε».
Συγχωρεμένος να είσαι Αντωνάκη. Που μας τσαλαπάτησες τη ζωή. Αλλά δεν έπρεπε να μας πατήσεις τον κάλο.
Είναι δεδομένο ότι η κεφαλή της πολιτικής ηγεσίας στη χώρα πρέπει να απομακρυνθεί.
Κύριοι της ξεδιάντροπης εξουσίας:
Μήπως θα μας πείτε να καταδικάσουμε και τη Γαλλική επανάσταση; Από όπου και αν αυτή προέρχεται;
Ή μήπως την επανάσταση του 21; Από όπου και αν αυτή προέρχεται;
Όταν οι Γάλλοι βροντοκραυγάζαν και διεκδικούσαν «Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφοσύνη» δεν εννοούσαν την ισότητα ανάμεσα στην αδερφότητα των Ελευθέρων αγορών.
Ξεφτιλίσατε τη Δημοκρατία.
Πουλάτε τρέλα και χαρίζετε απλόχερα φτώχια και Φεράρι.
Τις Φεράρι μπορεί να της βάλετε εκεί που ξέρετε.
Μπροστά στο μεγάλα ονόματα της μακραίωνης αρχαίας και νεώτερης ιστορίας.
Τον Φεραριστοτέλη
Τον Φεραρη Βελουχιώτη.
Εμάς, Φερ-άρια φυλή δε θαμας κάνετε γελοία ανθρωπάρια.
Επειδή καταδικάζετε και τον αντιδικτατορικό αγώνα από όπου κι αν προέρχεται, είναι καιρός να ξανακουστεί ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα της εποχής που ξεχάστηκε γιατί δεν εγκρίθηκε από την αριστερή νομενκλατούρα:
«Κάτω ο Τύραννος»
Κάτω, ο τύραννος. Και οι Έλληνες ξέρουν ποιους τους τυραννάει.
Συγχωρημένος να σαι Αντωνάκη.

Διαβάστε περισσότερα

«ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ»

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Σοκ προκαλεί ο τίτλος άρθρου στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» του Φιλίπ Λεγκρέν: «Δημοσιονομική αποικιοκρατία της Ευρωζώνης»! Πόσω μάλλον που ο συγγραφέας του άρθρου είναι πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Κομισιόν! Εντυπωσιάζει η οξύτητα των πολιτικών διατυπώσεων ενός γραφειοκράτη που γνώρισε εκ των ένδον τις συνέπειες της ασκούμενης από το Βερολίνο μέσω Βρυξελλών πολιτικής της ΕΕ. «Η κ. Μέρκελ απαίτησε μεγαλύτερο έλεγχο στις αποφάσεις για τον προϋπολογισμό άλλων χωρών – και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με μεγάλη ευχαρίστηση άρπαξε νέες εξουσίες…

Η Κομισιόν τώρα εφαρμόζει έναν δημοσιονομικό ζουρλομανδύα (!) – συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να απαιτεί από μια κυβέρνηση να ξαναγράφει τον προϋπολογισμό της πριν τον παρουσιάσει στο κοινοβούλιο» τονίζει ο Φιλίπ Λεγκρέν. «Αυτή η συγκεντροποίηση της δημοσιονομικής εξουσίας δεν είναι απλώς επικίνδυνη οικονομικά, είναι επίσης πολιτικά δηλητηριώδης» υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές ο πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Κομισιόν και εξηγεί γιατί: «Οταν οι ψηφοφόροι μιας χώρας – μέλους διώχνουν την κυβέρνησή τους, όπως έχουν κάνει σχεδόν σε όλες τις εκλογές από τότε που άρχισε η κρίση, βγαίνει στην τηλεόραση ο Ολι Ρεν και επιμένει ότι η κυβέρνηση που έρχεται πρέπει να συνεχίσει την αποτυχημένη πολιτική της παλιάς κυβέρνησης. Το γεγονός ότι ένας απομακρυσμένος, μη εκλεγμένος αξιωματούχος των Βρυξελλών που σχεδόν σε κανέναν δεν δίνει λογαριασμό, αρνείται στους ψηφοφόρους νόμιμες επιλογές αποφάσεων περί φόρων και δαπανών, είναι αντιδημοκρατικό και αποξενώνει τον κόσμο από την ΕΕ».

Ο Φ. Λεγκρέν δεν επιχειρεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα κάτω από την εικονική ευφορία των χρηματιστηρίων, όπου οι «γύπες» των αγορών και οι πλούσιοι τζογάρουν μεταξύ τους τα λεφτά τους, γλεντώντας εις βάρος των λαών της Ευρώπης που στενάζουν υπό το βάρος των αλλεπάλληλων κυμάτων μέτρων λιτότητας που τους πλήττουν συνεχώς. Αντιθέτως, αποδομεί όλο αυτό το παραμύθι, γελοιοποιώντας πολιτικά με έμμεσο τρόπο και όλες τις κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν παρόμοια επιχειρήματα. «Παρά το παιχνίδι με τις φούσκες των χρηματοπιστωτικών αγορών, η κρίση συνεχίζει να προκαλεί βαριές κακουχίες. Τράπεζες – «ζόμπι» περικόπτουν ολοένα και περισσότερο τις πιστώσεις στις επιχειρήσεις στη νότια Ευρώπη.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε αναιμικές οικονομίες έχουν χάσει τη δουλειά τους ή πρέπει να τα φέρουν δύσκολα βόλτα με πετσοκομμένους μισθούς, καθώς παλεύουν με τεράστια χρέη και πληρώνουν υψηλότερους φόρους για χειρότερες δημόσιες υπηρεσίες» γράφει και συνεχίζει αναιρώντας τους ισχυρισμούς ότι για την κρίση του ευρώ φταίνε πρωτίστως οι «σπάταλοι» και «τεμπέληδες» Νοτιοευρωπαίοι: «Η γερμανική κυβέρνηση, από κοινού με την Κομισιόν και την ΕΚΤ, τους κατηγόρησαν άδικα ισχυριζόμενες ότι η κρίση στην Ευρωζώνη οφείλεται στη σπατάλη σε όλη τη νότια Ευρώπη.

Αυτή η ιδιοτελής κακή διάγνωση έχει επιφέρει διαρκή οικονομική και πολιτική ζημιά» τονίζει. «Η πρωταρχική αιτία της κρίσης ήταν ο απερίσκεπτος δανεισμός των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών -τόσο απευθείας όσο και μέσω τοπικών τραπεζών- προς Ισπανούς και Ιρλανδούς ιδιοκτήτες ακινήτων, Πορτογάλους καταναλωτές και προς την ελληνική κυβέρνηση» υπογραμμίζει και συνεχίζει με ιδιαίτερη σφοδρότητα: «Η κυβέρνηση της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και οι υπηρέτριές της στις Βρυξέλλες έχουν συστηματικά προτάξει τα συμφέροντα των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών έναντι εκείνων των πολιτών της Ευρωζώνης, επιμένοντας ότι πρέπει να πληρώσουν πλήρως για τα λάθη αυτών των τραπεζών οι Ελληνες, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι και Ισπανοί φορολογούμενοι». Δεν κρύβει λόγια ο Φιλίπ Λεγκρέν. «Μια κρίση που θα μπορούσε να έχει ενώσει την Ευρώπη σε μια κοινή προσπάθεια για να περιορίσει τις ισχυρές τράπεζες, αντιθέτως δίχασε την Ευρωζώνη σε κράτη – δανειστές και κράτη – οφειλέτες, με τα κακά δάνεια των τραπεζών να γίνονται διακυβερνητικές υποχρεώσεις!» υπογραμμίζει.

«Οι θεσμοί της ΕΕ έγιναν όργανα για τους δανειστές προκειμένου να επιβάλλουν τη θέλησή τους πάνω στους οφειλέτες, υποτάσσοντας έτσι τη νότια «περιφέρεια» της Ευρώπης στον βόρειο «πυρήνα», στη βάση μιας σχεδόν αποικιακής σχέσης» επισημαίνει με ιδιαίτερη έμφαση. «Το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες έχουν τώρα ίδιο συμφέρον να περιχαρακώσουν αυτό το σύστημα μάλλον παρά να εκχωρήσουν εξουσία και να παραδεχθούν λάθη» τονίζει – και έχει απόλυτο δίκιο. Το συμπέρασμά του είναι σαφέστατο: «Η συνέχιση της τρέχουσας πολιτικής και των θεσμών θα διαβρώσει την υποστήριξη για την Ευρώπη και κινδυνεύει να την καταστρέψει» καταλήγει.

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 2 Μαίου 2014

Διαβάστε περισσότερα

Πρόσ(χ)ημο…

Πρώτα σκότωσαν τις λέξεις. Κι ύστερα σκλάβωσαν του ανθρώπους. Ετσι γινόταν, έτσι γίνεται κι έτσι θα γίνεται στην πολιτική, εκτός από τις επαναστατικές περιόδους ή τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές εποχές, όταν οι λέξεις διατηρούν τη σχέση τους με τις έννοιες που αποδίδουν, σαν μαχόμενες μεραρχίες.
Στα ενδιάμεσα,
στις μεταβατικές περιόδους κι ακόμα περισσότερο σε φάσεις ύφεσης ή και παρακμής οι λέξεις «κουρεύονται», μπαίνουν σε οργουελιανά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποχυμώνονται, αποξηραίνονται, εκπαιδεύονται στην αμφισημία στις σοφιστείες, στην παρένδυση, κατατάσσονται σε μεραρχίες ευφημισμών, ή ακόμα και σε δηλώσεις μετανοίας για τις έννοιες που έως τότε έφεραν, σε αποκήρυξη. Οσο δε για τις πιο απείθαρχες λέξεις, αυτές απλώς εξορίζονται,
εργάτης, σοσιαλισμός, επανάσταση, μεταρρύθμιση, αλληλεγγύη, συντροφικότητα, ουτοπία, εκατοντάδες λέξεις δεν ενδημούν στην ανωτάτη καθεστωτική της προπαγάνδας και
όταν χρησιμοποιούνται, χρησιμοποιούνται σαν λέξεις δούλες, που σημαίνουν άλλο πλέον από εκείνο που εννοούσαν.
Σ’ αυτόν τον αχταρμά των λέξεων από τον κιμά των εννοιών, η κυρίαρχη γλωσσογενετική προσθέτει νεολογισμούς και λέξεις κενές καινότητος, φτιάχνοντας εν τέλει μια γλώσσα των 200 λέξεων και των 30 εννοιών – όσων
εννοιών είναι αρκετές, παραμένοντας σε δημόσια χρήση με κατακλυσμική συχνότητα, να εξασφαλίζουν το άπληκτον της ομογενοποιημένης σκέψης. Τελευταίας
εσοδείας σ’ αυτήν τη σημασιολογία και σημειολογία το «πρόσημο». Λέει, ας πούμε, ο Γιωργάκης «πολιτική με προοδευτικό πρόσημο» και πάει περίπατο η «προοδευτική πολιτική». Πάει περίπατο δηλαδή μια πολιτική που προϋποθέτει συγκεκριμένες δεσμεύσεις και συνεπάγεται προσδιορισμένα αποτελέσματα και μένεις στο χέρι με μια μπαρούφα στο χαλαρό,
πρόθυμη να αναμειχθεί κι αυτή στον χυλό των εννοιών που κάνουν, στην εποχή μας (όπως και σε άλλες εποχές), ανίκανους τους πολίτες να επικοινωνήσουν μεταξύ τους,
μάλιστα υπερβαίνοντας τα τείχη που υψώνουν τα στερεότυπα, η παραπληροφόρηση, ακόμα και η ιδεολογική τρομοκρατία.
Λέξεις-μόδα, που ορισμένες κρατούν χρόνια, αλλά και λέξεις Ιούδες, λέξεις πεμπτοφαλαγγίτες δημιουργούν ένα έθος που δεν παράγει ήθος, αλλά την απαξίωσή του. Σοβαροφανείς μπούρδες (όπως, λόγου χάριν, να ομιλεί ο Γιωργάκης για «αριστερή συντήρηση», ή να ονομάζει ο κ. Καραμανλής την αντιδραστική παλινόρθωση, «μεταρρύθμιση», ή να «βγαίνει στις αγορές» ο κ. Σαμαράς, λες και πάει εκδρομή το δημοτικό σχολείο της γειτονιάς του) πνίγουν την πολιτική
σε μια χαβούζα που ο πολύς λαός δικαίως πλέον απεχθάνεται (μη δυνάμενος όλα αυτά και άλλα τέτοια να ψιλολογήσει), εκπίπτοντας με τη σειρά του σε γενικεύσεις αποστροφής που δεν τον βοηθούν να ξεχωρίσει την ήρα απ’ το στάρι. Γνήσιο τέκνο αυτής της παρακμής ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, γέννημα-θρέμμα της Πασοκιάς στην πιο ελεεινή της μορφή (Ανδρεϊκή δημαγωγία, Σημίτιος «εκσυγχρονισμός», Γιωργακική αποδόμηση), έχει το θράσος να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «Πασοκογενή», συναγωνιζόμενος κι αυτόν τον θλιβερό Κουτσούμπα που έχει πάρει σβάρνα τους μιναρέδες του καθεστώτος για να σκληρίζει ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει το πιο σάπιο ΠΑΣΟΚ» – καλά, άνθρωπέ μου, σε καταλάβαμε. Μην ταράζεσαι άλλο. Αν δεν εμπιστευθεί ο λαός τον ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις αντιφάσεις που τον δέρνουν, δεν θα υποκύψει στις αυταπάτες του ο λαός, δεν θα πάρουμε κανένα ρίσκο και θα συνεχίσει να κυβερνά ο ΔΟΛ, οι τράπεζες, η Μέρκελ, τα μονοπώλια, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, διότι
στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν γίνεται αλλιώς! ούτε σ’ αυτό το πλαίσιο κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα της εργατικής τάξης το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το ασφαλιστικό σύστημα και όλα τα άλλα που το κομμουνιστικό και σοσιαλιστικό κίνημα πέτυχαν κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Οι λέξεις είναι σαν τις σημαίες. Παίρνουν το νόημά τους απ’ αυτόν που λέει τις πρώτες και κρατάει τις δεύτερες. Αλλη ήταν η ελληνική σημαία στα χέρια του ΕΑΜ κι άλλη στα χέρια του ταγματαλήτη. Για το έθνος μιλά και ο κ. Σαμαράς, αλλά το καθιστά φόρου υποτελές στο Δ’ Ράιχ, για το έθνος μιλά και ο Γλέζος και το στεφανώνει με το αυτεξούσιο και την ελευθερία. Για «βιώσιμο χρέος» μιλά και ο κ. Βενιζέλος -υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι νεκρή- για επιμήκυνση αυτής της «βιωσιμότητας» ομιλούν και οι βδέλλες που προσδοκούν μέσω του χρέους να απομυζούν τη χώρα στον αιώνα τον άπαντα. Διότι στο πλαίσιο του καπιταλισμού, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Κι ώσπου
η καταστροφή μας και ο εξευτελισμός μας να γίνουν τέλειοι, μακριά απ’ τον μπακάλη που κάποτε ψήφισε ΠΑΣΟΚ, κι αγκαλιά με το ακλόνητον αυτού του συστήματος. Σου το λέει ο Σόιμπλε: δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Πρέπει να πληρώσεις τις αμαρτίες σου,
ακόμα κι αν δεν τις έκανες εσύ, διότι η ενοχή όσων τις έκαναν, αυτών δηλαδή που σε κυβερνούν, δίνει τώρα σε μας την ευκαιρία να σε λεηλατούμε. Τι δεν καταλαβαίνεις απ’ όλα αυτά, παιδί μου, σε ρωτάει πατρικά ο Αρχοντοσόιμπλε των Τόκων, δεν σου τα εξηγεί επαρκώς η κυρία Μισέλ και ο κ. Κεδίκογλου; Τι «πρόσημο» χρειάζονται οι λέξεις για να τις καταλαβαίνεις;
Κατ’ αυτούς, δεν είναι χαμένη γενιά τα Ελληνάκια που μεταναστεύουν στην ξένη ή μαραζώνουν στην εν ημίν σκλαβιά, αλλά ο κ. Πάγκαλος, όστις απειλεί ότι θα αυτοεξορισθεί ο ίδιος και η οικογένειά του, αν επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα τρομοκρατικό». Που μάλιστα έχει στο παρελθόν μισθώσει «μεθυσμένους Αλβανούς» για να τον προπηλακίσουν! – ούτε ο κ. Μπαλτάκος έτσι! Αυτός τουλάχιστον «γεννήθηκε αντικομμουνιστής», δεν έγινε «Γιωργαλάς» εξ επιφοιτήσεως. Πολλή η λάσπη,
φίλες και φίλοι. Αν μη τι άλλο, η χώρα πρέπει να βγει απ’ αυτήν την παγίδα των χυδαίων στον δημόσιο βίο. Τσογλάνια, ταξικά παράγωγα και τοξικά κωθώνια (για να παραφράσω τον κ. Διονύση Σαββόπουλο) συναγωνίζονται σε μια τελευταία μάχη έως εσχάτων, να απελπίσουν τους πολίτες, να τους απαγοητεύσουν, να τους αποθαρρύνουν, να τους αποκαρδιώσουν, να τους
πνίξουν στον χυλό και τη λάσπη των λέξεων που έχουν ευνουχίσει, των εννοιών που κακοποιούν, διότι ο μόνος τρόπος για να συνεχισθεί η σκλαβιά και η ατίμωση είναι η απαξίωση (ακόμα περισσότερο) του λόγου, του ορθού λόγου, των ιδεών και του διαλόγου.
Οσον πλησιάζουμε προς τις εκλογές, σαν τις Σάλπιγγες της Ιεριχούς θα μουγκρίζουν οι μονταζιέρες της Συγγρού και τα ψεύδη του Μαξίμου, σαν δαιμονισμένη θα αβαντάρει η προπαγάνδα τους εκλεκτούς της (όσον πιο ουτιδανός είσαι, τόσον πιο «σπουδαίο» και «νέο φαινόμενο» σε εμφανίζει η προπαγάνδα).
Ομως, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση κι ακόμα περισσότερο για πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο, ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να σχηματοποιεί και να διαμορφώνει μια δυναμική, που είναι πιθανόν να τον βγάλει απ’ το πλαίσιο, απ’ την παγίδα των φαύλων, αυτήν
που δημιούργησε ο δικομματικός μονοκομματισμός. Οι πολίτες στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ (με όλες του τις αδυναμίες), διότι βλέπουν σ’ αυτόν ένα εργαλείο εξόδου από ένα κολασμένο κισμέτ. Πιθανής εξόδου. Με ρίσκα και δυσκολίες (πολύ προτιμότερες όμως απ’ τον ασφαλή θάνατο). Το ενθαρρυντικό σ’ αυτήν τη διαδικασία είναι ότι, εκτός απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, κι άλλες πολιτικές δυνάμεις έχουν χειραφετηθεί πλέον από τις καθεστωτικές Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Χρυσή Αυγή, δίνοντας έτσι
ευρύτερο εθνικό και ταξικό υπόβαθρο στην ανάγκη που έχει η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός για επαναπροσδιορισμό της θέσης του μέσα στον κόσμο και επαναχάραξη (ή επιτέλους χάραξη) μιας εθνικής στρατηγικής. Το ακόμα πιο ενθαρρυντικό σε αυτήν τη συγκυρία (όπου συγκρούσεις με θεούς και δαίμονες είναι κάτι περισσότερο από ορατές) βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί πολίτες, ομάδες, ρεύματα που δεν συνοδοιπορούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε έναν τιτάνιο αγώνα (διότι τέτοιος θα είναι) δημιουργίας νέων θεσμών
που θα κρατούν τον λαό στο προσκήνιο της πολιτικής. Διότι εκεί βρίσκεται η Λυδία Λίθος των εξελίξεων σ’ αυτήν τη συγκυρία, είτε αποβούν προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Ή οι Ελληνες θα μείνουμε στην πεπατημένη του πάτου των Μνημονίων και των Μεσο(μακρο)πρόθεσμων, ζώντας σε ένα προτεκτοράτο με τη ζωή μας λάφυρο και ξεφτιλισμένη, ή
θα δοκιμάσουμε το Σταρ Τρεκ της ζωής μας. Προσωπικώς πιστεύω ότι η Αριστερά του Καλού υπάρχει, ότι μέσα, έξω και δίπλα απ’ αυτήν χωράνε όλοι οι εραστές μιας ανθρώπινης ζωής και ότι όλο αυτό το δημοκρατικό καρκατσουλιό ξέρει να οργανώνει και να διοικεί. Ξέρει, και ό,τι δεν ξέρει θα το μάθει…

Διαβάστε περισσότερα

Πρωτομαγιά: “Κύριοι δικαστές...”

 Τίποτα δεν χαρίστηκε. Το δικαίωμα του ανθρώπου να δουλεύει για να ζει και όχι να ζει για να δουλεύει. Το 8ωρο και το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο. Το δικαίωμα για μόνιμη, σταθερή, δημιουργική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Οι Συλλογικές Συμβάσεις, το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης, η άδεια, η συνδικαλιστική ελευθερία στους χώρους δουλειάς.
   Τίποτα απ’ όλα όσα κατακτήθηκαν εδώ και ενάμιση αιώνα και που σήμερα ο καπιταλισμός τα παίρνει πίσω με «τόκο», δεν χαρίστηκε. Είναι ποτισμένο με αμέτρητο μόχθο, ιδρώτα και αίμα. Τίποτα δεν θα επιστραφεί από μόνο του. Ο,τι κερδήθηκε κι ό,τι χάθηκε, ό,τι κλάπηκε κι ό,τι «επιστραφεί», θα έχει πάνω του την ίδια σφραγίδα: Τη σφραγίδα της θυσίας, της αγωνίας, της ενότητας των εκατομμυρίων εργαζομένων.
   Τίποτα απ΄ όλα όσα έμειναν ανεκπλήρωτα και που σήμερα οι «δουλοκτήτες» τα παρουσιάζουν σαν «αδύνατα», δεν θα χαριστεί. Θα είναι ο καρπός μιας αδιάκοπης σποράς αγώνων. Των αγώνων ώστε το νόμιμο και το ηθικό να συμπορευτεί με το δίκιο του εργάτη. Αυτή είναι η μόνη προοπτική που πάνω της μπορεί να φυτρώσει η ελπίδα για τον λαό - εργάτη.
    Αν ο λαός παραιτηθεί από αυτή την προοπτική, τότε από την εξέγερση του Σικάγου, από τη ματωμένη Κυριακή του 1905 στη Ρωσία, από τον Μάη του ’36 και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου, από τον τοίχο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, θα έχουν απομείνει μόνο οι αγχόνες των εκμεταλλευτών.
   Η Πρωτομαγιά  δεν είναι απλώς ημέρα μνήμης. Είναι ημέρα υπόμνησης των δυο δρόμων: Ο ένας (σσ: «μονόδρομο» τον αποκαλούν οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα») είναι ο δρόμος εκείνων που γυρίζουν τη ζωή του λαού δύο αιώνες πίσω. Εκείνων που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής που προσθέτει βάρη, πολλαπλασιάζει τα βάσανα, αφαιρεί δικαιώματα, διαιρεί την κοινωνία.
   Ο άλλος δρόμος – λένε οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα» - «δεν υπάρχει». «Δεν είναι ρεαλιστικός». «Είναι δύσκολος». Κι όμως! Ο άλλος δρόμος, η άλλη πορεία, είναι μια πορεία απείρως «ευκολότερη» και – από άποψη αποτελεσμάτων – πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες εξαναγκάζεται ο λαός για να βγαίνουν κερδισμένοι οι δυνάστες του. Είτε όταν υπάρχει «ανάπτυξη», είτε όταν έρχεται έρχεται η κρίση.
   Η Πρωτομαγιά είναι ένας άσβεστος φάρος που φωτίζει τη δυνατότητα, όπως την κατέγραψε ο ποιητής: Η Γη να γίνει κόκκινη από ζωή κι όχι από θάνατο. Η δυνατότητα αυτή περιγράφεται στα λόγια του Αύγουστου Σπάις. Ήταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:

   «Κύριοι δικαστές, αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι". Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε.
   Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους "συνωμότες"; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε. Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε "αύξηση του εθνικού πλούτου"!
   "Εθνικού"! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.
Κάνετε κάτι καλύτερο. Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας! Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους! Γιατί; Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.
   Καταργήστε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου. Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν' απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε. Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.
   Κοιτάξτε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων. Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;
Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ - Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.
   Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν. Εκείνοι που λένε "τούτο είναι δικό μου", θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων. Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής...
   Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.
Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!
   Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!
   Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!
Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε...».

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Το θέμα είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο!

Alexandros Raskolnick

Καιγότανε πέρσι το καλοκαίρι η κυρά-Φράου μας και δεν ήθελε να χάσει τις ψήφους των Γερμανών στις εκλογές του περασμένου φθινοπώρου.  Έτσι, είπανε οι φίλοι μας οι Γερμανοί στον υπάλληλό τους, αυτόν που παριστάνει τον υπουργό των Οικονομικών της Ψωροκώσταινας εκείνο το αμίμητο, «Γιάννη, Ξέχνα το!».  Και το ξέχασε το κούρεμα ο Γιάννης, τι να έκαμε ο άνθρωπος?

Καίγεται και τώρα η κυρά-Φράου μας και δε θέλει ούτε ετούτη τη φορά να χάσει αυτή και το κόμμα της, τις ψήφους των  Γερμανών στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Γιατί θα τις χάσει τις ψήφους, αν μάθουν οι ψηφοφόροι της, πόσο θα τους κοστίσει κατά κεφαλή, η πτώχευση της Ελλάδας.

Διότι ως γνωστόν, μετά το διεθνές πάρτι με επίκεντρο τα ελληνικά ομόλογα που είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν και να κερδηθούν περιουσίες, το μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου της ελληνικής πτώχευσης πέρασε στο χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που έμεινε κατά το σχέδιο με τον μουτζούρη. Και πια είναι  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα? Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Δεν θα τους αρέσει καθόλου, όταν μάθουν τα νέα!

Όχι ότι έχει καμιά σπουδαία σημασία ποιοι και πόσοι από την κάθε παράταξη θα πάνε στην Ευρωβουλή ή τα σούρτα-φέρτα τους και το υπέροχο πάρτι που θα ζήσουν  οι εκλεκτοί για μια πενταετία, από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο και τούμπαλιν. Όχι, καμία σπουδαία σημασία για τις δικές μας ζωές, μόνο για τις ζωές αυτών που θα τιμήσομε με την ψήφο μας∙ τις δικές τους ζωές και των συμβούλων τους και των άλλων παρατρεχάμενων.

Διακοσμητικό όργανο είναι και η Ευρωπαϊκή Βουλή, κάτι σαν τη δική μας Βουλή, κακή η ώρα, τα τελευταία χρόνια. Όλα γίνονται στην Ευρώπη, ας το πούμε απλοϊκά για να καταλαβαινόμαστε, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όπως γίνεται τούτον τον καιρό και στην Ελλάδα. Άλλο ένα άχρηστο όργανο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έτσι όπως λειτουργεί.

Αλλά βρε αδελφέ, είναι θέμα γοήτρου να κερδίζονται οι εκλογές, όσο ασήμαντες κι αν είναι, ως εκ τούτου πρέπει να κερδηθεί κι άλλος χρόνος στο θέμα της επίλυσης του ελληνικού χρέους. Ίσως, εν τω μεταξύ, να διαβάσουμε στα ψιλά των εφημερίδων για μερικές εκατοντάδες αυτοκτονίες ακόμα. Ίσως, εν τω μεταξύ, μερικοί καρκίνοι σε πρώιμο στάδιο, να εξελιχθούν χωρίς ίαση. Θα μας τα δείξουν αυτά οι μελλοντικοί δείκτες θνησιμότητας. Δε χάλασε ο κόσμος, εφόσον διακυβεύεται το γόητρο του ευρωπαϊκού ιερατείου. Μαζί διακυβεύεται και το γόητρο των ανάξιων να διαχειριστούν τα τρέχοντα ζητήματά μας, ντόπιων υπαλλήλων αυτού του ιερατείου, αλλά αυτοί είναι αναλώσιμοι, καθ’ οδόν για το ειδικό δικαστήριο.
Είναι λοιπόν θέμα πρεστίζ: όπως εδώ στην Ελλάδα λέμε ότι αν καταποντιστεί το συνονθύλευμα των χυδαίων που μας κυβερνούν σήμερα, ενδέχεται να πέσει η κυβέρνηση, κατά κάποιον αντίστοιχο τρόπο ασφαλώς δεν θα θέλει κι η κυρά-Φράου μας να χάσει την εμπιστοσύνη του Γερμανικού της λαού. Ποιος θα ήθελε, άλλωστε στη θέση της? Κανείς! Πόσο μάλλον, που τον δικό μας πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο τον έχει δεμένο με το λουρί από το λαιμό και τον κρατάει καθισμένο στα τέσσερα. Όνειδος!

Όμως όνειδος-ξεόνειδος, μια είναι η πραγματικότητα: Τα νούμερα δε βγαίνουν και η Ελλάδα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό το ειδεχθές χρέος που έχουν φορτώσει οι άθλιοι στις πλάτες μας.

Τα νούμερα δε βγαίνουν και το σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στα διάφορα τρωκτικά, κατά πως έγινε στην Ανατολική Γερμανία μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, δεν πρόκειται να περάσει στην Ελλάδα αβρόχοις ποσί, γιατί η ελληνική υπομονή έχει πολύ μικρότερα όρια από τα ανατολικογερμανική υπομονή, που σφυρηλατημένη και από τον υπαρκτό σοσιαλισμό, είχε γίνει γαϊδουρινή.

Πρέπει να γίνει και θα γίνει το κούρεμα του χρέους, γιατί τα νούμερα δε βγαίνουν και το καταλαβαίνουμε όλοι, εκτός από τον σαχλό που παριστάνει τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μαζί και τον ομοτράπεζο του, τον Παρασυνταγματολόγο σοσια-ληστή. Αλλά, το είπαμε, αυτοί είναι αναλώσιμοι, καθ’ οδόν για το ειδικό δικαστήριο κι ακόμα πιο μέσα.

Όμως ο ίδιος ο εκλεκτός υποψήφιος της κυρά-Φράου μας, δήλωνε πρόσφατα ότι «δεν αποκλείει νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους». Άλλο θέμα αν μετά «μάζεψε» τα λόγια του, ο μαρτυριάρης. Να, αυτά μου θύμισε ο Σώτος!
Είναι προφανές ότι θα κάνουν μια προσπάθεια να μετακυλήσουν το ελληνικό χρέος στο διηνεκές και να πληρώνουμε τόκους ως τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά αυτό δεν το χρωστάμε στα τρισέγγονά μας και θα μας βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο, αν το δεχθούμε!

Το χρέος πρέπει να κουρευτεί λοιπόν∙ και θα κουρευτεί κάποτε, στο μέλλον, όταν θα βρεθεί μια Ελληνική κυβέρνηση εθνικά υπερήφανη και ικανή να διαπραγματευτεί. Πάντως όχι νωρίτερα. Τότε, το κρίσιμο ερώτημα θα είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες μαζί ή αυτοί που τα φάγανε? Γιατί, όλοι μαζί σίγουρα δεν τα φάγαμε, ούτε όμως συμμετείχαν μόνον Έλληνες στο φαγοπότι, έτσι δεν είναι κυρά-Φράου μου? Ξέρεις εσύ!

Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

Διαβάστε περισσότερα

Η ευημερία των αριθμών και η χαμένη γενιά της Ελλάδας

Κάποτε το έλεγαν για τους Γερμανούς: Himmelhoch jauchzend, zu tode betrübt - ουράνια ευδαιμονία και μετά νεκρική θλίψη. Αν δούμε τους πρόσφατους δείκτες επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, η ευρωζώνη δείχνει να το βίωσε ανάποδα. Έχοντας ξεφύγει από τη βαθιά ύφεση, τώρα έχει μπει σε στάδιο ευφορίας.

Κάποια από τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομία της ευρωζώνης σύντομα θα υπερθερμανθεί. Ο δείκτης ΡΜΙ Markit ανήλθε σε υψηλό 35 μηνών αυτόν τον μήνα. Ο δείκτης επιχειρηματικού κλίματος Ifo της Γερμανίας έχει ανέβει τον μισό δρόμο μέχρι το προηγούμενο κυκλικό υψηλό του, επίπεδο που μπορεί να πιάσει φέτος, με τις τρέχουσες τάσεις. Σε κάθε περίπτωση, αν πιστεύετε ότι αυτοί οι δείκτες σηματοδοτούν μια δυναμική και ευρεία ανάκαμψη της οικονομίας, κάνετε τεράστιο λάθος.

Αν παρακολουθήσουμε όσα έχουν δείξει αυτοί οι δείκτες στο παρελθόν, παρατηρούμε ότι υπάρχει ένα μοτίβο. Μοιάζουν με ωοειδείς καμπύλες, με λίγες αιχμηρές γωνίες. Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει και τώρα ανεβαίνει πάλι. Δεν υπάρχει καμία μόνιμη μεταβολή. Το μόνο που φαίνεται είναι οι συνηθισμένοι κύκλοι – ορισμένοι μεγαλύτεροι, κάποιοι μικρότεροι. Η κρίση της ευρωζώνης ήταν απλώς μια πτωτική βουτιά, έστω και ελαφρώς μεγαλύτερη από τις συνήθεις. Τώρα η βελόνα δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Τι μας δείχνουν, επομένως, αυτά τα δεδομένα; Δεν είναι εντελώς άχρηστα. Προσφέρουν έναν χρήσιμο δείκτη για την οικονομική θέση της ευρωζώνης στον επιχειρηματικό κύκλο. Μας λένε ότι η ευρωζώνη -ή στην περίπτωση της Γερμανίας ο δείκτης Ifo- βρίσκεται σε ένα ελαφρώς προχωρημένο στάδιο της κυκλικής ανάκαμψης. Αυτό όμως το γνωρίζαμε.

Αν συνδυαστούν αυτοί οι δείκτες με άλλα κυκλικά δεδομένα, όπως η βιομηχανική παραγωγή και οι λιανικές πωλήσεις, τα πράγματα δείχνουν ότι η ανάκαμψη προχωράει ακριβώς όπως λένε οι επίσημοι φορείς ότι προχωρά. Βεβαίως, είναι πολύ καλύτερο να ξεπερνάς τις προβλέψεις, παρά να μένεις πίσω σε αυτές. Αλλά και πάλι, οι προβλέψεις από μόνες τους ήταν πολύ δυσοίωνες.

Τεχνικώς, οι δείκτες εμπιστοσύνης είναι βαρόμετρα τάσης. Οι δείκτες που βλέπουμε μας δίνουν μια ένδειξη για το τι συμβαίνει τώρα, δεν επηρεάζονται από το τι συνέβαινε πριν. Σου λένε το πόσο γρήγορα βελτιώνονται τα πράγματα. Σε αντίθεση με τα στατικά βαρόμετρα, δεν συνυπολογίζουν το πόσο άσχημη είναι η κατάσταση. Τα βαρόμετρα τάσης καθορίζουν το πώς νιώθουν οι επενδυτές. Τα στατικά μέτρα καθορίζουν το πώς νιώθει ο κόσμος.

Τα στατικά βαρόμετρα δεν ανταποκρίνονται όμως πάντα στο πώς νιώθει ο κόσμος οποιαδήποτε στιγμή. Και αυτά τα βαρόμετρα δείχνουν μια πολύ διαφορετική κατάσταση: Η ανεργία στην ευρωζώνη είναι 11,9% σε σύγκριση με 6,7% στις ΗΠΑ. Το ΑΕΠ βρίσκεται σχεδόν 9% χαμηλότερα από εκεί που θα βρισκόταν αν συνεχιζόταν αδιάλειπτα η τάση του 1999-2007. Ο καθαρός σχηματισμός σταθερού κεφαλαίου κινείται 25% χαμηλότερα από όσο αναμενόταν και η βιομηχανική παραγωγή κινείται 16% χαμηλότερα από τη μακροχρόνια τάση, με βάση τους υπολογισμούς μου πάνω στα στοιχεία της Eurostat. Ακόμη κι αν η ψυχολογία είχε ομαλοποιηθεί, η οικονομία σίγουρα δεν έχει ομαλοποιηθεί.

Αν αγνοήσετε τη στατιστική κατάσταση και επικεντρωθείτε στην τάση, στο τέλος θα καταλήξετε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας και τους άλλους.

Στις περισσότερες φορές, τα στατικά βαρόμετρα δεν έχουν μεγάλη σημασία. Η οικονομική δραστηριότητα τείνει να εξελίσσεται πάνω σε μια σταθερή γραμμή τάσης. Αν μια ύφεση σε ρίξει κάτω από τη γραμμή της τάσης, η ανάκαμψη σε επαναφέρει. Είναι ένα σύστημα αυτοεξισορρόπησης. Υπάρχουν όμως φορές, όπως στην εποχή μας, που η οικονομία γίνεται εσωτερικά ασταθής, όταν δεν επιστρέψει στην ισορροπία, στη σταθερή κατάσταση γύρω από την οποία κανονικά κυμαίνεται. Εκεί, οι προβλέψεις γίνονται δύσκολες και δυσάρεστες.

Αυτό που βιώνουμε στην ευρωζώνη δεν είναι μια τυπική ύφεση. Πολλές χώρες υποφέρουν από κρίσεις αξιόχρεου, ορισμένες στον ιδιωτικό τομέα, κάποιες στον δημόσιο, μερικές και στα δύο. Το τραπεζικό σύστημα παραμένει βυθισμένο σε πολλά τμήματά του. Οι αγορές εργασίας είναι διαλυμένες στις περιφερειακές οικονομίες.

Αν αγνοήσετε τη στατική μέτρηση και επικεντρωθείτε μόνο στην τάση, καταλήγετε να κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας και τους άλλους.

Η τρέχουσα ευφορία στις αγορές συνιστά θρίαμβο της τάσης έναντι των στατικών στοιχείων. Αν το ελληνικό ΑΕΠ, έχοντας διολισθήσει κατά 25%, αναπτυσσόταν 2% ετησίως από σήμερα, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι πωλητές ομολόγων χωρίς αμφιβολία θα πανηγύριζαν ότι οι πολιτικές λιτότητες αποδίδουν. Αλλά στην πραγματικότητα, θα το νιώθαμε ως μόνιμη ύφεση.

Οπότε, πώς μπορούμε να καθορίσουμε αν μια οικονομία ανακάμπτει; Το καλύτερο, κατ’ εμέ, βαρόμετρο για την ευρωζώνη θα ήταν η απασχόληση ως ποσοστό του ενεργού πληθυσμού. Οι βαθιές υφέσεις τείνουν να εξοστρακίζουν για πάντα τους αποθαρρυμένους εργαζόμενους από την αγορά εργασίας. Αυτό το βαρόμετρο, θα συνυπολόγιζε αυτήν την επίδραση. Σύμφωνα με τα δεδομένα του 2013 από τον ΟΟΣΑ, ο συντελεστής αυτός ήταν 61,4% στην Ελλάδα το 2007 και 51,3% στα τέλη του 2012 – και πιθανόν χαμηλότερα σήμερα. Για την Ισπανία τα μεγέθη είναι 66,6% και 56,2%.

Πόσο καιρό θα κάνουν η Ελλάδα κι η Ισπανία να φτάσουν στα προ κρίσης επίπεδα απασχόλησης;

Τα 10 χρόνια είναι αισιόδοξη πρόβλεψη. Ίσως περάσει μια ολόκληρη γενιά. Μόνο τότε θα μπορούμε αξιόπιστα να μιλήσουμε για οικονομική ανάκαμψη. Αλλά μέχρι τότε, οι διάφοροι δείκτες ΡΜΙ θα έχουν ανέβει και θα έχουν κατέβει πολλές φορές.

ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

Πηγή: The Financial Times το είδαμε στο euro2day.gr
 http://seisaxthia.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα

Πόσα χρωστούν οι εφοπλιστές σε φόρους και ταμεία

Στο ποσό των 101.065.652,15 ευρώ ανέρχονται οι οφειλές των εφοπλιστών προς το ΝΑΤ, ΚΕΑΝ και τα Ταμεία Πρόνοιας των ναυτεργατών οι οποίες έχουν αποσταλεί προς βεβαίωση στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.

 

Αναλυτικά στοιχεία για τις οφειλές διαβίβασε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γιάννης Βρούτσης, ύστερα από ερώτηση που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης και Νίκος Καραθανασόπουλος ζητώντας να ενημερωθούν ποιες είναι οι βεβαιωμένες ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών προς το ΝΑΤ, ΚΕΑΝ και τα Ταμεία Πρόνοιας των ναυτεργατών, καθώς και ποιες ενέργειες έχουν γίνει προκειμένου να εισπραχθούν από το Δημόσιο και το ΝΑΤ. Η ερώτηση απευθύνεται σε δύο ακόμη υπουργούς (Οικονομικών και Ναυτιλίας και Αιγαίου) και οι βουλευτές έχουν ζητήσει στοιχεία και για τους φόρους που έχουν καταβάλει οι εφοπλιστές το 2013, για τα φορολογικά έσοδα από ναυτιλιακές εξωχώριες εταιρείες στην Ελλάδα και τις βεβαιωμένες ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών προς τη Δ.Ο.Υ. Πειραιά. Από το έγγραφο του υπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννη Βρούτση προκύπτει ότι έχουν αποσταλεί στις Δ.Ο.Υ. έναντι οφειλών προς τα συγκεκριμένα Ταμεία: • Από οφειλές πλοίων εσωτερικού: 35.022.675,39 ευρώ • Από οφειλές ποντοπόρων πλοίων: 17.891.324,98 ευρώ • Από οφειλές έναντι Κεφαλαίου Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων: 48.151.651,78 ευρώ ΣΥΝΟΛΟ: 101.065.652,15 ευρώ Ο υπουργός Εργασίας, στην απάντησή του, επισημαίνει για τα ανωτέρω ποσά ότι πρόκειται για τα αρχικώς βεβαιωθέντα, καθόσον βρίσκονται σε εξέλιξη διακανονισμοί αρκετών οφειλών προς το Ταμείο και λαμβάνουν χώρα καταβολές στις Δ.Ο.Υ. (είτε εφάπαξ-είτε με ρύθμιση), για τις οποίες ενημερώνεται σταδιακά η αρμόδια υπηρεσία του ΝΑΤ. Ο κ. Βρούτσης επισημαίνει ταυτόχρονα ότι η υπηρεσία του ΝΑΤ έχει προβεί σε όλα τα προβλεπόμενα από την κείμενη νομοθεσία μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως απαγόρευση απόπλου του πλοίου, αναγκαστική κατάσχεση μέσω αρμόδιας Δ.Ο.Υ., υποβολή μήνυσης και αναγγελία στους διενεργηθέντες πλειστηριασμούς.
Πηγή: εφημερίδα Ελευθεροτυπία

Διαβάστε περισσότερα

NASA: Ο Δυτικός πολιτισμός είναι στον δρόμο της κατάρρευσης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Μια νέα μελέτη που χρηματοδότησε η NASA τονίζει την πιθανότητα ο παγκόσμιος βιομηχανικός πολιτισμός να είναι σε πορεία κατάρρευσης λόγω της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του οικονομικού χάσματος της κοινωνίας μεταξύ ελίτ και μαζών.
Η έρευνα είναι βασισμένη στο νέο διεπιστημονικό μοντέλο «Human and Nature Dynamical» (HANDY), επικεφαλής του οποίου είναι ο καθηγητής εφαρμοσμένων μαθηματικών Safa Motesharrei του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ σε συνεργασία με μια ομάδα ειδικών των φυσικών και κοινωνικών επιστήμων.
Η μελέτη διερεύνησε την δυναμική ανθρώπου-φύσης των πολιτισμών του παρελθόντος που κατέρρευσαν, όπως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και βρήκε ότι η κατάρρευση δύσκολα αποφεύγεται σε κοινωνίες με μεγάλες ανισότητες.
Σήμερα, τα υψηλά επίπεδα οικονομικής ανισότητας συνδέονται άμεσα με έναν δεύτερο παράγοντα κατάρρευσης του πολιτισμού, την υπερκατανάλωση των πηγών, με τις ελίτ που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στις βιομηχανοποιημένες χώρες να είναι υπεύθυνες και για τα δύο. Η μελέτη αμφισβητεί εκείνους που υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία θα λύσει αυτές τις προκλήσεις αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα.
Οι επιστήμονες της NASA αποδεικνύουν ότι τα χειρότερα σενάρια κατάρρευσης ιστορικών πολιτισμών (που είναι περισσότερο προφανή στις περιπτώσεις των πολιτισμών των Ρωμαίων και των Μάγιας) δεν είναι αναπόφευκτα και οι δύο βασικές λύσεις είναι: α) να μειωθεί η οικονομική ανισότητα έτσι ώστε να διασφαλίζεται η δικαιότερη κατανομή των πόρων και β) να μειωθεί δραματικά η κατανάλωση των πόρων με την ελάττωση της ανάπτυξης του πληθυσμού.
Το χρηματοδοτούμενο από την NASA μοντέλο HANDY προσφέρει μια πολύ αξιόπιστη προειδοποίηση προς τις κυβερνήσεις, τις εταιρείες και τους πολίτες σε όλες τις χώρες, ότι απαιτούνται άμεσα πολιτικές και δομικές αλλαγές.
ΌπωςέγραψεστονGuardian (Earth Insight, 19/03/2014) οδρ. NafeezAhmed, διευθυντής του InstituteforPolicyResearchandDevelopment, σχολιάζοντας την παραπάνω έρευνα, η μονοπώληση του πλούτου από τις ελίτ οδηγούν τον πλανήτη σε μια «τέλεια καταιγίδα» μέσα στα επόμενα δεκαπέντε περίπου χρόνια.
Αξίζει, όμως, να πούμε ότι η NASA, ο Οργανισμός, ο οποίος ιδρύθηκε για να στείλει τον άνθρωπο στην σελήνη μεταβάλλεται σε μαλθουσιανό φερέφωνο της θεωρίας του αποπληθυσμού.
Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να λυθούν τα χέρια των γερακιών που εισηγούνται στα κέντρα αποφάσεων την παγκόσμια πολεμική κλιμάκωση.
Η λογική αυτή εμφιλοχωρεί κυρίως στις σέχτες του άξονα αγγλοσαξόνων-προτεσταντών του Βορρά και σιωνιστών που θεωρούν ότι τα μιλιούνια των Ασιατών, των Μουσουλμάνων και των Χριστιανών του Νότου είναι ανεπιθύμητα και, επομένως, αναλώσιμα.
Ο πολιτισμός μας βρίσκεται προφανώς σε ταραγμένη και μεταβατική εποχή. Το πιο υπερεκμεταλλευτικό και άπληστο καθεστώς της ιστορίας προσπαθεί να ακυρώσει όλες τις πολιτικές και οικονομικές κατακτήσεις, τα συστήματα απονομής δικαιοσύνης και κοινωνικής πρόνοιας που κατακτήθηκαν τα τελευταία περίπου εκατόν πενήντα χρόνια.
Στο βιβλίο της «OnAnxiety», η Βρετανίδα ακαδημαϊκός και ψυχίατρος RenataSalecl περιγράφει τον μοντέρνο δυτικό πολιτισμό ως την διαδικασία «ζομπιοποίησης του ατόμου»… βασικά, δηλώνει ότι ο δυτικοποιημένος άνθρωπος δεν διαθέτει τον χρόνο για να σκεφθεί αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά, όπως να αναλάβει την ευθύνη να αγωνισθεί για την διασφάλιση των πολιτικών ελευθεριών.
Η «ζομπιοποίηση» και η μιντιακή εξουδετέρωση των κοινωνικών αντιστάσεων επιτρέπει στις διάφορες «φράξιες» των γκλομπαλιστών και των νεοταξιτών να παίζουν τις τύχες του κόσμου στα ζάρια. Αποϊεροποιώντας την ανθρώπινη ζωή κι εμποδίζοντας να υπερνικηθεί η αδράνεια του υλισμού, οδηγούν τον κόσμο σε μια εντροπική κατάρρευση, αργά ή γρήγορα.

*[Δημοσιεύθηκε στο HellenicNexus τ.84, Απρίλιος 2014]

Διαβάστε περισσότερα

Τα “Vulture Funds” θα μας πάρουν τα σπίτια (φτηνά)

Σημαντικές αλλαγές πρόκειται να εφαρμοστούν στη διαδικασία των πλειστηριασμών σπιτιών και περιουσιών όσων έχουν εκκρεμείς οφειλές προς το δημόσιο. Οι περιουσίες των πολιτών θα δημοπρατούνται ακόμα και κάτω από το ένα τρίτο των αντικειμενικών αξιών για ποσά οφειλής που θα ξεκινάνε από τα 500€

Η μεταρρύθμιση του συστήματος δημοπρατήσεων των ιδιωτών με εκκρεμή χρέη προς το κράτος περιλαμβάνεται στην τελευταία αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του μνημονίου και έρχεται στη βουλή με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και Τρόικας.

Οι αλλαγές έχουν ως στόχο την αντιμετώπιση των καθυστερήσεων που οφείλονται κυρίως στην κατάσταση της αγοράς ακινήτων αφού πολλές δημοπρασίες δεν ολοκληρώνονται από την πρώτη φορά. Μέχρι σήμερα ο μηχανισμός που επέτρεπε στην κυβέρνηση να επαναλαμβάνει πλειστηριασμούς με χαμηλότερη τιμή εκκίνησης με την αιτιολογία την έλλειψη ενδιαφέροντος απαιτούσε προσφυγή στα δικαστήρια, κάτι που έφερνε καθυστερήσεις πολλών μηνών.

Τώρα όμως η εφορία θα είναι σε θέση να καθορίζει την τιμή εκκίνησης στα ακίνητα μέχρι και στο ένα τρίτο της αντικειμενικής τους αξίας ανεξαρτήτου της οφειλής του ιδιώτη στο δημόσιο. Η αξία καθορίζεται από το κράτος βάσει μια σειράς παραμέτρων που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό των φορολογικών υποχρεώσεων.

Ωστόσο σήμερα σε πολλές περιπτώσεις οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων είναι κατά πολύ υψηλότερες από τις πραγματικές τιμές εξαιτίας της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων. Η κυβέρνηση όμως εμφανίζεται απρόθυμη να αξιολογήσει εκ νέου τις αντικειμενικές αξίες γιατί κάτι τέτοιο θα μείωνε τα έσοδα από τον φόρο που πληρώνουν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων. Αυτή η απροθυμία στην πράξη έχει παγώσει και τους πλειστηριασμούς αφού σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο η τιμή εκκίνησης ορίζεται στην αντικειμενική αξία του ακινήτου.

Η αλλαγή του νόμου τώρα θα επιτρέψει στην εφορία να προσδιορίζει την τιμή για τον φόρο ακίνητης περιουσίας που οφείλουν οι φορολογούμενοι βάσει των υψηλών αντικειμενικών αξιών ενώ θα μπορεί να εκποιεί τις περιουσίες των οφειλετών με μια άλλη πολύ χαμηλότερη τιμή. Αυτή είναι η νέα προσπάθεια του Υπουργείου Οικονομικών για την ενίσχυση των εσόδων πιέζοντας έναν πληθυσμό που παραπαίει. Μάλιστα σύμφωνα με το νέο νόμο σε περίπτωση που η πρώτη δημοπρασία του ακινήτου δεν προσεγγίσει κανέναν αγοραστή τότε οι επόμενες θα μπορούν να διεξαχθούν με τιμή εκκίνηση ακόμα χαμηλότερη και από το ένα τρίτο της αντικειμενικής.

«Βαθιά ανήθικη» χαρακτήρισε την αλλαγή ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος τους κόμματος «Δράση» Θεόδωρος Σκυλακάκης ο οποίος ανέφερε ότι θα ανοίξει το δρόμο για διάφορα «Vulture Funds» στην αγορά ακίνητης περιουσίας σε αισχρά χαμηλές τιμές. Ο ίδιος σημειώνει ότι η συμφωνία επιτρέπει επίσης την δημοπράτηση περιουσίας για χρέη ακόμα και 500€ και ότι με το νέο νόμο σε ορισμένες περιπτώσεις η ακίνητη περιουσία θα εκποιείται σε τιμή ακόμα και χαμηλότερη από αυτή που έχει αποκτηθεί.

Ως εκ τούτου σε πολλές περιπτώσεις οι πολίτες θα χάσουν πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία για μερικές χιλιάδες ευρώ, ενώ θα εξακολουθούν να οφείλουν τα υπόλοιπα τους χρέη στο κράτος.

Το ρεπορτάζ στα αγγλικά από το ThePressProject International

Πηγή: thepressproject.gr

Διαβάστε περισσότερα

“Γεια σου ΠΑΣΟΚ, μεγάλε”!

   Αφού δεν μπορούμε να αποφύγουμε να βλέπουμε τον κάθε λογής «Ηρόστρατο» της πολιτικής ζωής να το παίζει «σωτήρας». Αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον κάθε λογής κοινωνικό «εμπρηστή» που παριστάνει τον «πυροσβέστη». Αφού δεν φαίνεται να μπαίνει φρένο στην τακτική των «νταβατζήδων» της επικοινωνίας να αναγάγουν τον κάθε κλόουν και γελωτοποιό σε «πολιτικό μέγεθος», τότε ας το… απολαύσουμε!

   Ακόμα, λοιπόν, κι αν κατηγορηθούμε για πολιτικό μαζοχισμό, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ.Γιώργο Παπανδρέου. Τον άνθρωπο που από το πάνελ της βιβλιοπαρουσίασης στην οποία συμμετείχε χτες, συστήθηκε στο κοινό με τα εξής λόγια: «Συνηθίζω να σκέφτομαι και να δρω μη συμβατικά»… Και θέλουμε (ειλικρινά) να ευχαριστήσουμε τον κ.Παπανδρέου γιατί, με την χτεσινή του εμφάνιση, μας θύμισε ξανά τι σημαίνει πραγματικό ΠΑΣΟΚ! Εξηγούμαστε:

   Λατρεύουμε να ακούμε τον κύριο Παπανδρέου να καταγγέλλει την… «εξάρτηση της Ελλάδας»! Ποιος; Αυτός που  ως υπουργός Εξωτερικών δήλωνε: «Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!!! (Γ.Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ). Ποιος; Αυτός για τον οποίο ο αντιπρόεδρός του (ο αντιπρόεδρός του!), δήλωνε: «Με το που ανέλαβε (σ.σ.: ο Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών επί Σημίτη) εμφανίστηκε ένα σύνολο ανθρώπων που δε μιλάνε καν καλά ελληνικά -διότι είναι Ελληνοαμερικανοί - πάντες μέσα στο υπουργείο. Οι διπλωμάτες γελάνε... "Στους διαδρόμους του υπουργείου" λένε "επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική με αμερικανική προφορά". Οχι ότι η χρήση της αγγλικής αποτελεί κανενός είδους ένδειξη για μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά το να υπηρετείς στο υπουργείο Εξωτερικών μιας χώρας και η μητρική σου γλώσσα να είναι άλλη, οπωσδήποτε σοκάρει» (Θ.Πάγκαλος για τον Γ.Παπανδρέου, «Βήμα», 3/10/1999). Ποιος; Ο άνθρωπος που στο φόντο των Ιμίων και μιλώντας – εν μέσω «ζεϊμπέκικων» της συμφοράς - για την στάση της Ελλάδας απέναντι στις τουρκικές αιτιάσεις περί «γκρίζων ζωνών», έλεγε («Νέα», 23/10/2000): «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»!!!

   Να τον ακούμε να μιλάει για την Ελλάδα του μόχθου. Ποιος; Ο άνθρωπος που (στις 19 Μάρτη 2010, ομιλία στο συνέδριο της ΓΣΕΕ) δήλωνε: «Όμως, με γνωρίζετε και σας γνωρίζω, ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της καθημερινής μάχης, τους ανθρώπους της εργασίας. Ποτέ μου δεν θα έπαιρνα οποιαδήποτε απόφαση, άδικη για τους πολλούς»! Κι όμως! Λίγες μέρες πριν (3 Μάρτη) ήταν αυτός που είχε πάρει το πρώτο «πακέτο» της λεηλασίας, με τις πρώτες μειώσεις μισθών, περικοπές σε επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας, «πάγωμα» συντάξεων», αύξηση του ΦΠΑ και ανατίμηση της βενζίνης...

   Να τον ακούμε να μιλάει, όπως έκανε χτες, περί «προόδου και συντήρησης». Ποιος; Ο  άνθρωπος που έλεγε (Γ.Παπανδρέου, ομιλία στη Βουλή, 17 Απρίλη 2010) ότι «από την εμπειρία μου έχω γίνει και πιο σοσιαλιστής απ' ό,τι ήμουν πριν»! Κι όμως, ούτε μια βδομάδα αργότερα, στις 23 Απρίλη, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την «Οδύσσεια» του ελληνικού λαού και την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια...

   Να τον ακούμε να μιλάει για… «σοσιαλισμό». Ποιος; Ο άνθρωπος για τον οποίο το «Βήμα» (11/9/2009), παραμονές των εκλογών, έγραφε: «...βεβαίως δεν είναι τυχαίο ότι τούτες τις μέρες όλοι οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, εύχονται την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ και προσβλέπουν στη διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου»…

   Να τον ακούμε να (ξανα)μιλάει περί «Δεξιάς». Ποιος; Ο άνθρωπος που έλεγε: «”Είναι καιρός για λιτότητα”, μας λένε (σ.σ.: οι "συντηρητικοί"). Τι εννοούν, όμως, με την έννοια "λιτότητα"; Εννοούν την περικοπή των συντάξεων, της Πρόνοιας, των επιδομάτων ανεργίας, των δαπανών για την Παιδεία - αυτοί οι τομείς είναι οι υπαίτιοι, που θα πληρώσουν (...). Ετσι, η Δεξιά μάς προκαλεί. Προβάλλει τη λιτότητα ως τη μόνη λύση» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, 2 Δεκέμβρη 2010). Κι, όμως, ο άνθρωπος που εφτά μήνες αργότερα έβγαζε «πύρινους λόγους» κατά της «Δεξιάς», είναι ο ίδιος που εφτά μήνες πριν, το Μάη του 2010, επέβαλε στη χώρα το Μνημόνιο, και έκτοτε εφάρμοσε «την περικοπή των συντάξεων, της πρόνοιας, των επιδομάτων ανεργίας, των δαπανών για την Παιδεία» και κάθε είδους λιτότητα, σαν εκείνη για την οποία (ως... «προοδευτικός» που είναι)... κατήγγειλε τους «συντηρητικούς»!

 Να τον ακούμε να λέει ότι «ενοχλείται» από τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με τη «Δεξιά» του κ.Σαμαρά. Αλήθεια, όταν έγινε πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ και με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, εκείνος- ο κ. Παπανδρέου- με ποιον συνεργάστηκε;…  

   Να τον ακούμε να μας εξηγεί τι έπρεπε να έχουν κάνει οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα ώστε να μην φτάσουμε στο Μνημόνιο. Ποιος; Αυτός που κυβερνάει από «γεννησιμιού» του! Αυτός που ήδη 5 χρόνια πριν από το Μνημόνιο δήλωνε: «Οι νέοι άνεργοι να προσλαμβάνονται χωρίς οι επιχειρήσεις να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές» (Γ.Παπανδρέου, Λαύριο, 20/1/2004). Αυτός που έλεγε ότι το Μνημόνιο ήταν… «σοσιαλισμός» (!) και ομολογούσε ότι ήρθε να εφαρμόσει μια πολιτική προσχεδιασμένη πολύ πριν από το Μνημόνιο. Θαυμάστε: «Πολλοί μας κατηγόρησαν ότι πολλά από αυτά που κάναμε δεν ήταν σοσιαλιστικά. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία όσων κάναμε ήταν στο προεκλογικό πρόγραμμά μας» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ 26/1/2011).

   Να τον ακούμε να μιλά για «κοινωνική δικαιοσύνη». Ποιος; Ο ίδιος που ενώ μεθόδευε την απόβαση της τρόικας στην Ελλάδα, όταν τον ρωτούσαν πώς γίνεται να ζητείται από το λαό να πληρώσει την κρίση τη στιγμή που το κράτος μόλις πριν μερικούς μήνες είχε δώσει το αστρονομικό ποσό των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες, εκείνος (Γ.Παπανδρέου, συνέντευξη Τύπου, 13/1/2010) απαντούσε: «Οι τράπεζες πλήρωσαν και συνέβαλαν (...)»!

   Ε, ναι λοιπόν! Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε, που λατρέψαμε, που αγαπήσαμε! Αυτό είναι το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ, που έκανε επιστήμη το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω»!  Καλός και ο Βενιζέλος, καλές και οι «Ελιές», καλοί και οι «58», καλά και τα «ποτάμια», αλλά τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον γνήσιο, με τον βέρο, με τον πηγαίο «Πασοκισμό». Με εκείνο το είδος πολιτικής εξαπάτησης , δηλαδή, που ενώ έχει βουλιάξει στο βάλτο του φαρισαϊσμού και της διεστραμμένης μετάλλαξης λέξεων και εννοιών, θέλει ταυτόχρονα να καμώνεται την αφρόκρεμα της… φιλαλήθειας και της πολιτικής εντιμότητας!

   Όλα τούτα μόνο ένας Παπανδρέου μπορεί να τα εκπροσωπήσει με το μπρίο που αρμόζει στο κόμμα του «θα διώξουμε τις βάσεις – ζήτω οι βάσεις». Στο κόμμα του «έξω από την ΕΟΚ – ζήτω η ΕΟΚ». Στο κόμμα του «κάτω το ΔΝΤ – ζήτω το ΔΝΤ»!

   Να γιατί – ακόμα και τώρα που το σύνολο του καθεστωτικού πολιτικού οικοδομήματος έχει «πασοκοποιηθεί» - είναι όχι απλώς ωφέλιμο, αλλά και επιβεβλημένο να εμφανίζεται ο κ.Γιώργος Παπανδρέου και να μιλάει. Κάθε μέρα. Τρεις φορές την ημέρα! Για να μαθαίνουν οι νέοι. Και να θυμούνται οι παλιοί…

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα