Άρνηση βοήθειας σε έναν λαό που βρίσκεται σε κίνδυνο

Γρηγόρης Γεροτζιάφας*
Μια νέα μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας είναι σε εξέλιξη στην Ελλάδα. Το τσεκούρι της Τρόικα έπεσε και πάλι: ενώ η χώρα βρίσκεται σε ύφεση τα τελευταία 6 χρόνια, πρέπει να βρει 2.500.000.000 ευρώ, ενώ το 25% του πληθυσμού είναι ανασφάλιστο και το σύστημα δημόσιας υγείας έχει υποβαθμιστεί δραματικά.
Η διάλυση του συστήματος δημόσιας υγείας είναι ένας από τους στρατηγικούς στόχους του νεοφιλελευθερισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στην Ελλάδα έχει οδήγησει σε υγειονομική τραγωδία που ήδη μετρά χιλιάδες θύματα. Η ανάλυση της ελληνικής περίπτωσης, μια χώρας που με μοχλό της κρίση του δημόσιου χρέους τέθηκε υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και έγινε εργαστήριο του νεοφιλελεύθερου πειράματος, είναι χρήσιμη για την κατανόηση της διαδικασίας της νεοφιλελεύθερης επίθεσης που έχει ξεκινήσει σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελλάδα η νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά της δημόσιας υγείας οργανώνεται γύρω από τρεις άξονες: Διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας που συντελείται με τους δρακόντειους περιορισμούς των κρατικών δαπανών. Κατά την περίοδο 2010 – 2014 ο προϋπολογισμός των δημόσιων νοσοκομείων μειώθηκε κατά 50%. Άμεσα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης, των κομμάτων και των στελεχών που την στήριξαν και τη στηρίζουν (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) είναι
§ η συγχώνευση τμημάτων και κλινικών που συνοδεύεται από τη μείωση του προσωπικού και έχει συνέπεια τη δραματική πτώση του επιπέδου των παρεχόμενων υπηρεσιών
§ το κλείσιμο νοσοκομείων που στερεί τη δυνατότητα πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κυρίως για τους κατοίκους των λαϊκών περιοχών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης καθώς και για τους κατοίκους των αγροτικών και άγονων περιοχών της χώρας,
§ η έλλειψη ιατρικού εξοπλισμού, φαρμάκων, υλικών και αντιδραστηρίων έως και βασικών υγειονομικών ειδών με συνέπεια την λειτουργική ανεπάρκεια των υπαρχόντων υγειονομικών μονάδων.
Οι μειώσεις των μισθών, οι απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες και η δραματική επιδείνωση των συνθηκών εργασίας έχουν οδηγήσει στην έξοδο από το δημόσιο σύστημα υγείας εξειδικευμένου ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού. Επιπλέον, η βιοϊατρική έρευνα και εκπαίδευση στην χώρα, που πριν την έναρξη της κρίσης βρισκόταν σε χαμηλά ποιοτικά επίπεδα και σε κρίση προσανατολισμού (παρά την ύπαρξη φωτεινών εξαιρέσεων) σήμερα έχει καταρρεύσει. Η «διαρροή εγκεφάλων» και νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό είναι μόνιμο φαινόμενο.
Μετακύλιση του κόστους υγείας στις ατομικές δαπάνες των πολιτών που συνεχίζουν να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και δυσβάστακτους φόρους. Οι κρατικές δαπάνες για τα φάρμακα από 4.370 δισ ευρώ που ήταν το 2010 συρρικνώνονται για το 2014 στα 2 δισ ευρώ, ενώ οι ανάγκες για φάρμακα διαρκώς αυξάνονται. Αντίστοιχα, οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την πρωτοβάθμια περίθαλψη μειώθηκαν κατά 30% με αποτέλεσμα την κατάρρευση του δικτύου δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας γεγονός που οδηγεί στην έκρηξη των αντίστοιχων ατομικών δαπανών από τους πολίτες.
Το πλαίσιο αυτό καθορίζεται από την πολιτική επιλογή της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στοχεύει στην κατάργησης ενός από τα βασικά συστατικά του «κοινωνικού μισθού» που κατά τη μεταπολεμική περίοδο λειτούργησε ως μηχανισμός αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου. Το αποτέλεσμα για την ελληνική περίπτωση είναι η τεράστια αποπτώχευση και διάλυση του δημόσιου τομέα υγείας που σήμερα έχει χαρακτηριστικά που απαντώνται κατά τη διάρκεια εμπόλεμων περιόδων. Οι συνέπειες για την υγεία του ελληνικού πληθυσμού είναι τραγικές αλλά απολύτως προβλέψιμες από την έναρξη των μνημονιακών πολιτικών. Οι συνέπειες περιγράφονται με εξαιρετική σαφήνεια σε μελέτες που δημοσιεύονται σε υψηλού κύρους διεθνή επιστημονικά περιοδικά όπως το The Lancet και το Health Policy που αναδεικνύουν τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των περικοπών των δαπανών για την υγεία και της επιδείνωσης των δεικτών δημόσιας υγείας του λαού στην Ελλάδα. Από το πλήθος των στοιχείων που παρουσιάζονται στις μελέτες αυτές σημειώνουμε τα παρακάτω στοιχεία:
Μετά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του μνημονίου (περίοδος 2011 – 2012) παρατηρείται σημαντική αύξηση της θνησιμότητα (που αντιστοιχεί σε περίπου 2200 επιπλέον θανάτους) σε ηλικίες μεγαλύτερες των 55 ετών. Αυτή η επιπλέον θνησιμότητα εκτιμάται ότι είναι η πρώτη βραχυπρόθεσμη συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών.
Η παιδική θνησιμότητα, που διαρκώς μειώνεται από το 1950, μετά την έναρξη της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών αρχίζει να αυξάνεται. Σύμφωνα με τους ερευνητές της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας κατά την περίοδο 2008 – 2011 η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 43%. Κατά την ίδια περίοδο παρατηρείται αύξηση κατά 21% των αποβολών που αποδίδεται στην αδυναμία πρόσβασης σε υπηρεσίες περιγεννητικής φροντίδας για τις εγκύους. Μέσα στην τελευταία διετία υπολογίζεται ότι το 30% των ασθενών με χρόνια νοσήματα έχουν αυτοβούλως μειώσει τις δόσεις των φαρμάκων τους. Επιπλέον οι ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νοσήματα έχουν ελαττώσει κατά 30% τις ιατρικές επισκέψεις. Όπως είναι αναμενόμενο τα ανθρώπινα θύματα της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας προέρχονται από τις λαϊκές τάξεις.
Ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης υγείας και ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας είναι η άμεση συνέπεια αλλά και στρατηγικός στόχος των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που συμβάλλουν στην κερδοφορία του κεφαλαίου στο χώρο της υγείας. Για το 2012 το κέρδος των επιχειρήσεων ιδιωτικής ασφάλισης αυξήθηκε κατά 20 % και το κέρδος των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών σχεδόν διπλασιάστηκε ενώ το κράτος βρίσκεται σε ουσιαστική παύση πληρωμών. Η ροή των ασθενών προς τον ιδιωτικό τομέα υγείας αυξήθηκε κατά περίπου 20 %. Ωστόσο, οι αποδοχές του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού μειώθηκαν κατά 40 %.
Η υγεία στην Ελλάδα έχει γίνει υπόθεση των πλουσίων. Αυτή η διαπίστωση μεταφράζεται σε χιλιάδες θύματα . Σε έναν κοινωνικό ιστό που διαλύεται από την κρίση, με το ποσοστό ανεργίας να ανέρχεται στο 30 % , και με μια μόνιμη και επιδεινούμενη ύφεση για 5 χρόνια, η εργατική τάξη, οι μικρομεσαίοι αγρότες και τα μικρομεσαία αστικά στρώματα οι άνεργοι και οι μετανάστες χωρίς χαρτιά δεν έχουν χρήματα για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Πρόκειται για πραγματικές ανθρωποθυσίες των λαϊκών τάξεων για να «σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία » και « για να μείνει η Ελλάδα στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση». Είναι θυσίες που δείχνουν το απάνθρωπο πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του νεοφιλελευθερισμού. Είναι θυσίες ενός λαού που ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα την ανάγκη της διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης, του συντονισμού και της διασύνδεσης των ταξικών αγώνων των λαών της Ευρώπης. Η οργάνωση του ταξικού διεθνισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι σήμερα προτεραιότητα για την υπεράσπιση των λαϊκών τάξεων.
* αναπληρωτής καθηγητής Αιµατολογίας στο Πανεπιστήμιο «Pierre et Marie Curie» (Paris 6) και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Δημοσιεύθηκε στην Humanité du Dimanche (27/3-2/4 2013)

αριστερο blog

Διαβάστε περισσότερα

Γέλωτας Πικρός

 

Alexandros Raskolnick

Από τα παράθυρα  όλων ανεξαιρέτως  των  Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, οι εξάγγελοι της «ενημέρωσης» επιχείρησαν ακόμη μία φορά, να προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Οι γηπεδικού χαρακτήρα αλαλαγμοί των ψιττακών της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας μας για τη δήθεν αναγνώριση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκαλούν μόνο τον γέλωτα! Γέλωτα παρόμοιο με εκείνον των πανηγυρισμών για την έξοδο στις αγορές χρήματος.

 

Ήταν ξεκάθαρα -και μιλούσαν από το περασμένο καλοκαίρι τα νούμερα από μόνα τους και ήταν βέβαιο ότι μόνο από θαύμα ή με τη βοήθεια λογιστικών αλχημειών θα μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα σε ένα κράτος με μια κοινωνία χειμαζόμενη, με εξαντλημένη τη φοροδοτική ικανότητα και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς διαχρονικά ανεπαρκείς κι από πάνω, τώρα, ξεχαρβαλωμένους. 

 

Μαρτυρούσαν εγκαίρως, λοιπόν, οι αριθμοί ότι αυτό το πλεόνασμα είναι για τα πανηγύρια κι όχι για πανηγυρισμούς και ήδη ο διεθνής Τύπος έχει αρχίσει να χλευάζει την προθυμία του ευρωπαϊκού ιερατείου να ενστερνιστεί τη σουξεδιάρικη ιστορία του μικρότατου κυβερνήτη μας. 

 

Δεν αφήνει καμιά αμφιβολία η παράθεση των στοιχείων, που δείχνουν ότι το κράτος μας εκτός από αναποτελεσματικότερο, με διαλυμένα νοσοκομεία σχολεία και κοινωνικές δομές, έγινε από πάνω κι ακριβότερο: Στο 10% του ΑΕΠ, ήτοι στα 19,4 δισ. ευρώ, είχε κλείσει το έλλειμμα του 2012, στα 23,1 δισ. ευρώ, ή στο 12,7% του συνεχώς συρρικνούμενου ΑΕΠ, κλείνει το έλλειμμα για το 2013, σύμφωνα με τα ανακοινωμένα δημοσιονομικά στοιχεία.

 

Αν εξαιρέσει κανείς τη θλιβερή ιστορία με τα προεκλογικά πεντακοσάρικα, αυτό που αφήνει πίσω της η ατελέσφορη προσπάθεια επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος -με τον τρόπο που επιχειρείται- είναι μόνον πόνος και δυστυχία. Είναι η αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού και η απορρύθμιση των ζωών μας. Είναι η αύξηση της σπατάλης, είναι τα φαγοπότια των σφετέρων, είναι η μείωση των μεταβιβάσεων κοινωφελούς σκοπού, είναι και ο μηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων. Είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ, αυτό το Ταμείο των Αναίσχυντων και των Ιταμών Πλιατσικολόγων του Ελληνικού Δημοσίου. Είναι, το χειρότερο, μια πορεία που αφήνει πίσω της ανθρώπινα θύματα, πολλά ανθρώπινα θύματα, χωρίς να οδηγεί πουθενά.

 

Γέλωτα λοιπόν προκαλούν οι πανηγυρισμοί των ψιττακών που τιτιβίζουν μέσα από το χαζοκούτι. Γέλωτα στον άρρωστο γέρο που έχει αραιώσει τη δόση του φαρμάκου του, αν δεν το έχει κόψει τελείως, γιατί είναι ακριβό. Γέλωτα στον άνεργο που ζει από τη φιλανθρωπία των δικών του. Γέλωτα και σ’ εσένα που παίζεις νευρικά με τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ σου έχοντας, να διαλέξεις για την «ενημέρωση» ανάμεσα στον Ξεφτεντέρη, τον Χατζηλάστιχο και τ’ άλλα παιδιά… 

 

Γέλωτα∙ και μάλιστα πικρό γέλωτα και με την κατάντια σου, που δεν τολμάς, όχι να βγεις στους δρόμους και να τους ρίξεις από τους θρόνους που κάθονται οι γκεμπελίσκοι, αυτοί οι Ολετήρες που διαφεντεύοντάς σε, ρημάζουν τη ζωή σου. Όχι, ξέχνα το αυτό! Γέλωτα  πικρό με την κατάντια σου να μην τολμάς να σβήσεις ούτε τη ρημάδα την τηλεόραση…  

Διαβάστε περισσότερα

Ινστιτούτο Ifo: Παραπλανητικά τα περί πλεονάσματος

«Για παραπλάνηση της κοινής γνώμης» κάνει λόγο αναφερόμενος στο ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (Ifo) του Μονάχου, Χανς-Βέρνερ Ζιν, ασκώντας σκληρή κριτική στην τρόικα και στην Κομισιόν του οποίους κατηγορεί ουσιαστικά για παραποίηση και επιλεκτική χρήση μεμονομένων στοιχείων

«Τα δημοσιονομικά υπόλοιπα είναι πάντα θετικά, αν αφήσεις απέξω αρκετά στοιχεία δαπανών. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τηρεί κανείς τους κανόνες της Eurostat …και όχι να τους κάμπτει κατά βούληση όπως είναι κάθε φορά βολικό» λέει μεταξύ αλλων.

«Στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για τέτοια πλεονάσματα προϋπολογισμού», αναφέρει ο κ. Ζιν σε ανακοίνωσή του και προσθέτει:

«Αυτό που έβαλε η τρόικα να ανακοινώσει εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες ήταν ένας αριθμός, ο οποίος απλώς εξαιρούσε οποιαδήποτε στοιχεία δαπανών τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως μη επαναλαμβανόμενα, κυρίως το κόστος διάσωσης των τραπεζών, αν και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει ότι στα επόμενα χρόνια δεν θα απαιτηθούν περαιτέρω κεφάλαια για τη διάσωση των τραπεζών.»

» Τα δημοσιονομικά υπόλοιπα είναι πάντα θετικά, εάν αφήσεις απέξω αρκετά στοιχεία δαπανών. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τηρεί κανείς τους κανόνες της Eurostat για τον υπολογισμό του πρωτογενούς ελλείμματος και όχι να κάμπτει αυτούς τους κανόνες κατά βούληση όπως είναι κάθε φορά βολικό».

Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση, σύμφωνα με τους κανόνες του Μάαστριχτ και όπως ανακοίνωσε η Eurostat, το έλλειμμα της Ελλάδας για το 2013 έφτασε τα 23 δισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε 12,7% του ελληνικού ΑΕΠ.

Το πρωτογενές έλλειμμα που ανακοινώθηκε από την Eurostat, με άλλα λόγια το έλλειμμα χωρίς το βάρος των επιτοκίων, ήταν σαφώς αρνητικό, στο 8,7% του ΑΕΠ, συνεχίζει ο κ. Ζιν και τονίζει:

«Η ελληνική κυβέρνηση σαφώς δεν έχει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της, όπως μεταδόθηκε χθες. Η Ελλάδα είναι στο χείλος της χρεοκοπίας και θα είχε αναγκαστεί να κηρύξει πτώχευση προ πολλού, εάν οι ιδιωτικές πιστώσεις δεν είχαν αντικατασταθεί από πιστώσεις με χαμηλό επιτόκιο από τα κράτη-μέλη».

«Όλες οι προβλέψεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους που έχουν δημοσιοποιηθεί τα τελευταία χρόνια από την τρόικα και την ΕΕ βασίζονταν σε δραματικά υπερβολικές εκτιμήσεις ανάπτυξης.»

» Ο μόνος λόγος που η Ελλάδα μπορεί να έχει και πάλι πρόσβαση στις χρηματαγορές είναι οι άμεσες και οι υπαινισσόμενες υποσχέσεις διάσωσης από την κοινότητα των κρατών και την ΕΚΤ, οι οποίες σημαίνουν ότι, σε περίπτωση κρίσης, την αποπληρωμή θα αναλάμβαναν οι φορολογούμενοι άλλων χωρών», καταλήγει ο Γερμανός οικονομολόγος.

Πηγή: .thepressproject.gr

Διαβάστε περισσότερα

Δύο κανονικές ημέρες

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Η Τετάρτη 9η Απριλίου 2014 θα καταγραφεί για την ενδιαφέρουσα σημειολογία της. Ήταν μέρα απεργίας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αν και τίποτε ουσιώδες δεν διατάραξε τη ρουτίνα ούτε του ενός ούτε του άλλου. Λιγοστές απουσίες, λιγοστοί απεργοί, αν και η απεργιακή συγκέντρωση κινήθηκε αρκετά πάνω από τα όρια του αξιοπρεπούς. Τα ΜΜΕ απήργησαν την προηγουμένη, σύμφωνα με το ιδιότυπο έθιμο της μνημονιακής εποχής που θέλει τα Μέσα ανοιχτά ανήμερα της απεργίας, τάχα για να προβληθεί αυτή και τα αιτήματά της. Αν έχετε εντοπίσει έστω και μια αναφορά, μια εικόνα, μια φωτογραφία στις 10-20 πρώτες ειδήσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ πέστε το και σε μένα. Εγώ δεν είδα ίχνος είδησης, πέρα από το σύνηθες «κλειστό ο σταθμός του Μετρό στο Σύνταγμα λόγω συγκέντρωσης». Τελεία. Το καθεστώς δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα, κι έπειτα η Τετάρτη ήταν μια μέρα με φούρια ειδησεογραφική, η «Ελλάδα βγαίνει στις αγορές», ολόκληρο το Σύμπαν συνωμότησε υπέρ της, έγραψαν οι αμερικανικές εφημερίδες, έγραψαν οι ευρωπαϊκές, μετέδωσαν τα διεθνή πρακτορεία, μέτρησαν τις προσφορές, εκτίμησαν το επιτόκιο, παρακολούθησαν λεπτό προς λεπτό μια κατά τα λοιπά συνήθη τελετουργία στην οποία προσδίδουν το σασπένς μιας Ανάστασης. Η Τετάρτη 9η Απριλίου 2014 ήταν μια μέρα ηλιόλουστη, κατάλληλη για περίπατο στην Αθήνα, με τη θερμοκρασία το μεσημέρι μέχρι και στους 24 βαθμούς, σχεδόν καλοκαίρι, με τους πιο νέους να κυκλοφορούν άνετα με τα κοντομάνικα τισέρτ και τα ελαφρά μπουφάν στη μέση ή στο χέρι, σαν να βιάζονται να πετάξουν από πάνω τους και την τελευταία υποψία χειμώνα. (Εγώ, πάντως, αισθάνομαι ακόμη άνετα μέσα στα φούτερ και στα δερμάτινα μπουφάν). Οι διαδηλωτές της Αθήνας το απόλαυσαν, το ίδιο κι οι συνήθως βιαστικοί διαβάτες των πολυσύχναστων δρόμων του κέντρου, ο ήλιος και η αισθητή ζέστη επέβαλε κάποια νωχέλεια στο κατά κανόνα νευρωτικό βάδισμά τους. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όχι κανονικοί, αλλά από τους άλλους, που νομίζουν πως κουβαλούν στους ώμους όχι τα μπουφάν τους, αλλά όλο το βάρος του κόσμου, πέρασαν όλη τη μέρα τους, και τη νύχτα τους, και την επόμενη μέρα τους κάτω από τον ήλιο των αγορών. Ο οποίος τους φώτισε μέχρι τύφλωσης και τους ζέστανε μέχρι εγκαύματος τρίτου βαθμού. Κάτι σαν έξοδος του Μεσολογγίου, κάτι σαν απελευθέρωση της Αθήνας, κάτι σαν πτώση της χούντας ήταν αυτή η έξοδος στις αγορές, τέσσερα τα χρόνια της «εξορίας» από τα dealing rooms, τέσσερα και τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής, στο τέλος το πίστεψαν κι οι ίδιοι αυτό το ηλίθιο ψέμα με το οποίο υποθέτουν ότι θα δώσουν στους ιθαγενείς μια αίσθηση κανονικότητας: Ζούμε σε μια κανονική χώρα, που δανείζεται κανονικά από τις αγορές, έχει ένα κανονικό κράτος, μια κανονική δημοκρατία, μια κανονική κυβέρνηση, οι πολίτες της ζουν με κανονικά εισοδήματα, αμείβονται με κανονικούς μισθούς, έχουν κανονικές δουλειές, παίρνουν κανονικές συντάξεις, διαμαρτύρονται κανονικά και η αστυνομία τους αντιμετωπίζει κανονικά, έχουν πρόσβαση σε κανονικές υπηρεσίες υγείας, νοσηλεύονται σε κανονικά νοσοκομεία, τα παιδιά τους πηγαίνουν σε κανονικά σχολεία και ο Απρίλης τους είναι ένας κανονικός ανοιξιάτικος μήνας, με εναλλαγές ήλιου και συννεφιάς, ζέστης και βροχής. Η Τεταρτη 9η Απριλίου 2014 ήταν μια κανονική μέρα κατά την οποία οι πάνω και οι κάτω αυτής της χώρας, στην οποία η μόνη κανονικότητα είναι η διαρκής εξαίρεση, η συνεχής κατάσταση έκτακτης ανάγκης, υποδύθηκαν τους ρόλους τους. Εμείς, οι κάτω, μισθωτοί και άμισθοι σκλάβοι, άνεργοι και υποτελείς του φόρου κατοχής στους δανειστές, προσποιηθήκαμε ότι απεργήσαμε, ότι αντιδράσαμε για πολλοστή φορά στον ακρωτηριασμό κάθε δικαιώματος, στη μετατροπή μας σε ανδράποδα οποιουδήποτε τυχάρπαστου υποδύεται τον επιχειρηματία, τον εργοδότη, τον επενδυτή. Οι άλλοι, οι επάνω, προσποιήθηκαν ότι βγήκαν στις αγορές για πρώτη φορά από τον Απρίλιο του 2010, δανείστηκαν με επιτόκιο που προσποιήθηκαν ότι είναι ένας θρίαμβος. Οι αγορές με τη σειρά τους προσποιήθηκαν ότι τους υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό, ότι συνωστίσθηκαν στις ουρές των dealing rooms του Λονδίνου για ένα ελληνικό πενταετές ομόλογο, ότι διαγκωνίστηκαν για 3 δισ. ευρώ. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσποιήθηκαν κι αυτοί ότι περίμεναν με αγωνία την έκβαση αυτής της συναλλαγής. ************** Η Πέμπτη, 10η Απριλίου 2014 ήταν άλλη μια κανονική μέρα. Δεν ήταν το ίδιο ζεστή με την προηγούμενη, τα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο και η ΕΜΥ προειδοποιούσε για ακραία καιρικά φαινόμενα. Το μόνο ακραίο που εντέλει συνέβη ήταν η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, οι προσφορές 20 δισ. ευρώ για 2,5 δισ. ομόλογα, το επιτόκιο 4,95%, το δεύτερο πρωθυπουργικό διάγγελμα μέσα σε επτά μέρες, ο ορυμαγδός διθυραμβικών δηλώσεων από Ευρωπαίους αξιωματούχους, τα πρωτοσέλιδα χειροκροτήματα από τα «ευαγγέλια» του νεοφιλελευθερισμού, το ακραίο ψεύδος γύρω από το οποίο στήθηκε η πιο πολυπρόσωπη παράσταση των τελευταίων τεσσάρων ετών. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί επιμένουν στο ψέμα αυτό, αν και γνωρίζουν ότι οι υποτελείς δεν το πιστεύουν ή το ακούνε τουλάχιστον με καχυποψία, ειρωνεία και σαρκασμό. «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε», «γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;», την Πέμπτη ξυπνήσαμε σε μια άλλη χώρα, μια χώρα που υπάρχει στη φαντασία του Σαμαρά, στο μυαλό του Βενιζέλου, στην ατζέντα της Μέρκελ, στο ενεργητικό της Goldman Sachs, στην εικονική πραγματικότητα του έξυπνου χρήματος, του ίδιου που τον Απρίλιο του 2010 έσπρωξε την Ελλάδα στη χωματερή του κόσμου και τώρα, Απρίλιο του 2014, καλλωπίζει το νέο δυσώδες μας ενδιαίτημα με διακοσμητικά φυτά και αποσμητικό χώρου. Το ακόμη χειρότερο, λοιπόν, είναι ότι από αυτή την κανονική μέρα και μετά, οι υπήκοοι της βαλκανικής αποικίας χρέους είναι υποχρεωμένοι να συμβιβαστούν με το κραυγαλέο και γελοίο ψεύδος, να ζήσουν στην εικονική πραγματικότητα του Gre-entry, γιατί έτσι κι αλλιώς με κραυγαλέα ψεύδη και γελοία τρικ στρώθηκε ο δρόμος προς την κόλαση της χρεοκοπίας και της «διάσωσης», και με ανάλογα ψεύδη και τρικ σκηνοθετείται το σόου της «ανάστασης», η επιστροφή στην κανονικότητα. Όλοι ψιλοβολεύονται σε ένα βαθμό ψεύδους, οι Σαμαροβενιζέλοι στο ψέμα του Gre-entry, η Μέρκελ στο ψέμα του ελληνικού success story, η κυβερνώσα αριστερά στην πλάνη της ευρωπαϊκής ανατροπής, οι ψηφοφόροι στην παραπλάνηση των δημοσκόπων, οι δημοσκόποι στην παραπλάνηση και των πολιτών και των πελατών τους. Η Πέμπτη, 10η Απριλίου 2014 ήταν μια κανονική μέρα ακριβώς γι’ αυτό. Γιατί στη δουλειά, στο σπίτι, στον δρόμο, στις οθόνες της τηλεόρασης ή του υπολογιστή ζήσαμε στις κανονικές συνθήκες ψεύδους και παραπλάνησης που ζούμε εδώ και χρόνια. Το ψέμα ως κανονικότητα έχει γίνει πια τόσο βαρετό που καταντά οικείο. ******************** Η Παρασκευή, 11η Απριλίου δεν ήταν μια κανονική μέρα. Ήρθε στην Αθήνα η Μέρκελ. Άγνωστο πού πήγαν οι Αθηναίοι. Πηγή: Αριστερό Βήμα

Διαβάστε περισσότερα

Θράκη: Παιδιά, κομμένη η «πλάκα»!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
   Πρώτο: Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!   Δεύτερο: Είναι ακριβώς η τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής  της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι) που καθόρισε και το θρησκευτικό της προσδιορισμό ως μουσουλμανικής, με τη Συνθήκη της Λοζάνης. Η δε Συνθήκη της Λοζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε «ακρογωνιαίο λίθο» στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας». Συνεπώς με την Συνθήκη της Λοζάνης δεν «παίζουμε». Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να «παίζουν». Τελεία. Και παύλα!   Τρίτο: Η τακτική της ψηφοθηρίας που ανάγει σε κριτήριο ψήφου, το αν θα καταψηφιστεί ή θα υπερψηφιστεί κάποιος λόγω του θρησκεύματός του, όσο ταιριάζει στα ακροδεξιά ήθη διαφόρων κυβερνητικών ή εκκλησιαστικών παραγόντων, άλλο τόσο ταιριάζει στα «διαφωτιστικά» ήθη εκείνων που αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν ανέξοδο «διαπολιτισμικό» χάπενινγκ. Τόσο οι «εθνικοί φωστήρες» του «κοσμοπολίτικου» δήθεν «διεθνισμού», όσο και οι «ελληναράδες» του κίβδηλου «πατριωτισμού», είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: Παίζουν με το θρήσκευμα. Και οι μεν και οι δε. Οι πρώτοι καλλιεργούν, συντηρούν και αναπαράγουν τον «ελληνο-χριστιανικό εθνικισμό», οι δεύτεροι υποδύονται τους «ευρύχωρους», αλλά και οι δυο μαζί ψηφοθηρούν, επαναλαμβάνοντας το έγκλημα που επί δεκαετίες διαπράττεται στο ελληνικό κράτος: Την ώρα που μεταχειρίζονται τη μουσουλμανική μειονότητα ως κομπάρσο στο θέατρο της εσωτερικής πολιτικής καταναλωτικής τους εντυπωσιοθηρίας, αδιαφορούν ότι με αυτό τον τρόπο επιτρέπουν τη μετατροπή της σε υποχείριο και σε μπαλάκι στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.

   Τέταρτο: Για τα παιχνίδια όσων επιδιώκουν τον «εκτουρκισμό» της μουσουλμανικής μειονότητας καθόλου αθώο δεν είναι το ελληνικό κράτος. Ο αντικομμουνισμός της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης στην Ελλάδα όπως και οι εν γένει «συμμαχικές της υποχρεώσεις» λειτούργησαν σε συγκεκριμένες περιόδους ως το υπόβαθρο για τη δράση των φορέων του «εκτουρκισμού» της μειονότητας. Θυμίζουμε:

• Την υποχρέωση ενίσχυσης της κεμαλικής πολιτικής που ανέλαβε ο Βενιζέλος με το «Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας» του 1930, όταν από το έδαφος της Δυτικής Θράκης εκδιώκονταν οι αντίθετοι με την πολιτική του Κεμάλ ηγέτες της μειονότητας και ταυτόχρονα στηΔυτική Θράκη έφθαναν βιβλία και δάσκαλοι από την Τουρκία και ασκείτο τέτοια βία με συνέπεια οι οπαδοί του Κεμάλ, που ήταν μια «ασήμαντη μειοψηφία» να πάρουν τα ηνία και (Αλ.Αλεξανδρής, «Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις 1923 – 1987», εκδόσεις «Γνώση») να προωθούν την πολιτική του τουρκικού καθεστώτος σε θέματα Παιδείας, Δικαίου κλπ.
• Την πολιτική που με σύνθημα «να χτυπηθεί το φέσι» στην ουσία χτυπούσε τις μουσουλμανικές παραδόσεις των πληθυσμών της περιοχής με συνέπεια τη «σταδιακή μεταμόρφωση των κοινοτήτων της Δυτικής Θράκης από μουσουλμανικές σε τουρκικές» (σ.σ.: ο.π. σελίδα 71).
• Την τακτική πάλι της κυβέρνησης Βενιζέλου από το 1930 να λειτουργεί τούρκικο προξενείο, που ως τότε δεν ήταν παρά ένα τυπικό προξενικό γραφείο.
• Την τακτική του «εκτουρκισμού» ως απόρροια του αντικομμουνισμού. Η κυβέρνηση Παπάγου, το 1954, ενώ Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονταν ήδη στο ΝΑΤΟ, έπρεπε να τονώσει το δόγμα του «από Βορράν κομμουνιστικού κινδύνου» και να δείξει, αντίθετα, ότι στην «ελευθέραν Δύσιν» οι σχέσεις μεταξύ των «συμμάχων» ήταν …αγγελικές. Έτσι, στις 28/1/1954, ο γενικός διοικητής της Θράκης, Γ. Φεσόπουλος, εκδίδει την εξής αλησμόνητη απόφαση: «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως (σ.σ.: Παπάγος), παρακαλούμεν όπως εφ’ εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρος “Τούρκος – Τουρκικός” αντί του τοιούτου “Μουσουλμάνος – Μουσουλμανικός»… Κάπως έτσι ο εξ Ανατολών κίνδυνος εξαφανιζόταν και θέριευε η θεωρία του «από Βορράν κινδύνου».
• Την τακτική, το Δεκέμβρη του 1952, και ενώ ο «κομμουνιστής κατάσκοπος» Ν. Μπελογιάννης είχε εκτελεστεί, η Φρειδερίκη να εγκαινιάζει τουρκικά σχολεία στη Θράκη, παρουσία του Τούρκου Προέδρου της Δημοκρατίας…
• Τις μορφωτικές συμφωνίες του 1951 και της χούντας του 1968, που καθιερωνόταν η τουρκική ως η μόνη μειονοτική γλώσσα εκπαίδευσης. Όμως, η μητρική γλώσσα των Πομάκων και των Αθίγγανων μουσουλμάνων της Δ. Θράκης δεν ήταν τα τούρκικα…
• Την τακτική (κάτι που η σημερινή ΝΔ το «ξεχνάει»…) η ίδια η κυβέρνηση στο ανώτατο μάλιστα επίπεδο να αποκαλεί στις συνομιλίες της με την ηγεσία της Τουρκίας σαν «τουρκική» την μειονότητα της Θράκης (βλέπε: Αρχείο Κωνσταντίνου Καραμανλή, συνομιλίες με Ετσεβίτ, 11 – 12/3/1978)
• Την τακτική, τον Ιούλη του 1999, λίγες μόλις μέρες μετά τις ΝΑΤΟικές σφαγές στο Κοσσυφοπέδιο που έγιναν στο όνομα της «προστασίας» των δικαιωμάτων μιας μειονότητας, να γνωστοποιείται η επιστολή των τριών μουσουλμάνων βουλευτών, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που από κοινού με 13 «μειονοτικές» και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις ζητούσαν την αναγνώριση από το ελληνικό κράτος της ύπαρξης «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου – σε μια ασύγγνωστη αντιμετώπιση του ζητήματος του «ατομικού αυτοπροσδιορισμού» με τις παρενέργειες που γεννά η έγερση θεμάτων «συλλογικού αυτοπροσδιορισμού» – να δηλώνει ότι δεν τον ενδιέφερε αν κάποιος θα αυτοπροσδιορίζεται στην ελληνική επικράτεια ως «Τούρκος» ή «Μακεδόνας»…
• Δίπλα σε όλα αυτά είναι πασίγνωστο επίσης τούτο: Το πόσο σεβάστηκε αυτό το κράτος τους Έλληνες πολίτες μουσουλμάνους στο θρήσκευμα για δεκαετίες. Να μιλήσουμε για το πώς τους συμπεριφερόταν το κράτος στο στρατό; Η’ όταν ζητούσαν μια άδεια οικοδομής; Η’ όταν ζούσαν πίσω από τις μπάρες;

   Πέμπτο: Για το ρόλο του τουρκικού προξενείου όλοι κάτι έχουν να πουν και να καταμαρτυρήσουν. Εδώ δυο παρατηρήσεις:

   α) Γιατί το προξενείο και εν γένει η Τουρκία αφήνεται να δρα όπως δρα στην περιοχή; Ποιος έχει την ευθύνη που δεν μπαίνει τέλος σε αυτή την ιστορία;

   β) Γιατί τα ίδια (φραστικά, έστω)… πατριωτικά αντανακλαστικά δεν τα έχουμε δει από τα κάθε λογής κόμματα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» και του «ευρωμονόδρομου», όταν τα ίδια με το προξενείο τα διαπράττουν οι σύμμαχοί μας, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Όταν, δηλαδή, στη έγερση ζητήματος «μειονοτήτων» στην Ελλάδα πρωτοστατούν, γνωστής χρηματοδότησης, πολιτικής επιρροής και ευρωατλαντικής …ιθαγένειας «ιδρύματα» και «οργανισμοί». Ας παρακολουθήσουμε τη δράση κάποιων εξ αυτών:

• Το Νοέμβρη του 2006, οι ΗΠΑ, διά του επιτετραμμένου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τόμας Κάντριμαν, τάσσονταν ευθέως υπέρ της αναγόρευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε «τουρκική μειονότητα». Με τις ίδιες εκείνες δηλώσεις (στην «Ελευθεροτυπία»), το στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας ζητούσε να τεθεί η συνθήκη της Λοζάνης στο «μουσείο»…
• Το Νοέμβρη του 1996 στην έκθεση με τίτλο «Ημιτελής Ειρήνη» (!), που συντάχτηκε από τη «Διεθνή Επιτροπή για τα Βαλκάνια» – που με τη σειρά της δημιουργήθηκε από το αμερικανικό ίδρυμα «Κάρνεγκι» και το Ινστιτούτο «Ασπεν» – η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει μακεδονική μειονότητα και αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Μια «λεπτομέρεια»: Η παρουσίαση της έκθεσης έγινε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με προεδρεύοντα τον επίτροπο Βαν ντε Μπρουκ…

• Στις 8/11/2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει: «Υπάρχουν εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν μια διαφορετική ερμηνεία του όρου μειονότητα από αυτήν που έχει η Ελλάδα. Σεβόμεθα τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την ελληνική ερμηνεία, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος της αμερικανικής ερμηνείας. Νομίζουμε ότι θα είναι σωστό γι’ αυτές τις μειονότητες να έχουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, που δεν τους επιτρέπεται στην Ελλάδα…».
• Στις 17/4/2008 πραγματοποιείται στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, με τη στήριξη των «Πράσινων και της «Ομοσπονδιακής Ενωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων» εκδήλωση με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες»…
• Στις 27/3/2008, ήταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), στις 27/3/2008, όταν οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν τη λειτουργία ενώσεων συλλόγων και οποιουδήποτε οργανισμού έφερε το επίθετο «τουρκικός/ή» στον τίτλο του, που εξέδωσε την απόφαση ότι ακόμα κι αν κάποιοι έχουν βαλθεί «να προπαγανδίσουν την ύπαρξη εθνοτικής μειονότητας στην Ελλάδα, αυτό δε συνιστά απειλή για τη δημοκρατική κοινωνία»… Μόνο που η απόφαση αυτή άνοιγε δυο κερκόπορτες: Μια για την καταστρατήγηση της Συνθήκης της Λοζάνης και μια για την υποδαύλιση από παγκόσμιους και περιφερειακούς ιμπεριαλιστές εθνικιστικών αντιθέσεων.
• Στα προηγούμενα ας προσθέσουμε κάτι ακόμα: Τηναπάντηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μπαρόζο, ότι η ΕΕ «δεν έχει κάποια γενική αρμοδιότητα σε θέματα μειονοτήτων»…

   Έκτο: Η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει προ πολλού. Ειδικά όταν είναι γνωστό, από Γιουγκοσλαβία μέχρι Ουκρανία, πως δρα ο ιμπεριαλισμός στο όνομα της «προστασίας» των μειονοτήτων. Τόσο ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ μετις «παιδαριωδίες» του για τις οποίες η ίδια η Αυγή έφτασε να γράψει (23/4/2014): «Το ερώτημα είναι: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθεί με την αραχνιασμένη νοοτροπία της ΕΥΠ και να υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν λάθρα, την υποψηφιότητα μιας μουσουλμάνας – Ρομά, που έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά; Είναι προφανές ότι η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, καλή τη πίστει, παρασύρθηκε» (σσ: αλήθεια τόσο εύκολα «παρασύρεται» η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ από κυπίτικες και ακροδεξιές  νοοτροπίες;…). Όσο και ως προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τους δικούς τους υποψήφιους και πολιτευτές που στηρίζουν το εθνικιστικό μειονοτικό κόμμα DEB και διατηρούν στενότατους δεσμούς με τους τουρκικούς ακροδεξιούς και εθνικιστικούς κύκλους, μια κουβέντα: «Παιδιά, κόψτε το»! 

   Έβδομο: Κατά τα λοιπά, στην Ελλάδα της ΕΕ, του ευρώ, του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, των τραπεζιτών και των «πλεονασμάτων» ο μαρασμός συνεχίζεται. Μαζί και ο μαρασμός της Θράκης (που πίσω από όσα φαίνονται έχει να αντιμετωπίσει και όσα δεν φαίνονται, τουτέστιν εκείνους που την «λιμπίζονται» ως «ειδική οικονομική ζώνη» για τις «μπίζνες» τους). Και ο μαρασμός αφορά όλους τους Έλληνες της περιοχής. Είτε πρόκειται για χριστιανούς, είτε για μουσουλμάνους, είτε για άθεους. Στη Θράκη η πλειοψηφία του πληθυσμού, είτε ανήκουν στην πλειονότητα είτε στην μειονότητα, είναι εργάτες, είναι άνεργοι, είναι αγρότες, είναι βιοπαλαιστές, είναι λαϊκά στρώματα, που «ή με Χριστό ή με Αλλάχ, όμως κι οι δυό μας αχ και βαχ». Αυτά που τους ενώνουν, δηλαδή, τα προβλήματα και οι ανάγκες της ζωής που βιώνει η φτωχολογιά, είναι απείρως περισσότερα από όσα τους διαφοροποιούν μεταξύ τους. Όσοι προσπαθούν να τους διαχωρίσουν δεν το κάνουν για να τους χαρίσουν ούτε τον επίγειο «εθνικό», ούτε τον επουράνιο θρησκευτικό «παράδεισο». Απέναντι στα προβλήματα που είναι κοινά για όλους, τους θέλουν διαιρεμένους πολιτικά, κοινωνικά, ταξικά, ώστε να μην βρίσκει ισχυρό αντίπαλο η πολιτική που γεννά αυτά τα προβλήματα.

Διαβάστε περισσότερα

Οι αρχαίοι Έλληνες «έστηναν» αγώνες πάλης

Η αποκρυπτογράφιση ενός ελληνικού παπύρου, που χρονολογείται από το 267 μ.Χ., δείχνει πως ένας αγώνας πάλης μεταξύ δυο εφήβων ήταν στημένος. Η αποκρυπογράφιση έγινε από ιστορικούς του King's College του Λονδίνου.
Tο αρχαίο ελληνικό συμβόλαιο, που ανακαλύφθηκε στην αιγυπτιακή πόλη Oxyrynchus, όπου έμεναν πολλοί Έλληνες στην αρχαιότητα, έγινε μεταξύ του πατέρα ενός παλαιστή με το όνομα Νικάντινους και του προπονητή του αντιπάλου του, Δημητρίου. Οι δύο άνδρες θα πάλευαν στον τελικό των 138ων «Μεγάλων Αντίνειων» οι οποίοι ήταν πολύ σημαντικοί αγώνες κατά τη διάρκεια θρησκευτικού φεστιβάλ στην αρχαία Αίγυπτο.
Το συμβόλαιο ανέφερε πως ο παλαιστής του Δημητρίου θα έπρεπε «κατά τη διάρκεια του αγώνα να πέσει τρεις φορές και να παραδοθεί» ενώ σε αντάλλαγμα θα λάμβανε «τρεις χιλιάδες δραχμές σε ασημένια νομίσματα».

Η αρχαία δωροδοκία περιείχε επίσης μία ρήτρα με την οποία ο Δημήτριος θα έπαιρνε πίσω τα χρήματά του αν οι δικαστές ανακάλυπταν πως ο αγώνας ήταν στημένος και αρνούνταν να δώσουν τη νίκη στον Νικάντινους, ενώ ο πατέρας του είχε επίσης κανονίσει ώστε αν ο Δημήτριος έκανε πίσω στη συμφωνία και κέρδιζε ο αθλητής του, τότε οι εκπαιδευτές του θα έπρεπε να αποζημιώσουν το γιό του με ένα μεγαλύτερο ποσό.
«Αν κάποιος ήταν σίγουρος πως θα κέρδιζε, κανονικά θα το έκανε. Αν δεν ήταν σίγουρος θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο λέγοντας απλά: "Τουλάχιστον θα κερδίσω κάτι από τη δωροδοκία"», δήλωσε ο καθηγητής Ντομινίκ Ράθμπον, που μετέφρασε τον αρχαίο πάπυρο στο Live Science. «Οι αρχαίοι έκαναν τέτοιες δωροδοκίες προκειμένου να μειώσουν τη χασούρα καθώς η εκπαίδευση των αθλητών στοίχιζε πολύ και δεν υπήρχαν βραβεία για τους δεύτερους» πρόσθεσε ο καθηγητής.

Διαβάστε περισσότερα

Λάβαμε και δημοσιεύουμε: "Σκέψεις για ένα καλύτερο Μεσολόγγι." (συνέχεια)

το πρώτο μέρος:  http://messolonghi-press.blogspot.gr/2014/04/blog-post_24.html

Το Μεσολόγγι σήμερα στερείται ενός σύγχρονου κι ενιαίου Δημαρχείου του οποίου τα γραφεία και οι υπηρεσίες είναι κατακερματισμένα σε πόσα κτίρια. 

Ωραίο(έως ιδανικό) θα φάνταζε ως δημαρχείο αναπαλαιωμένο εξωτερικά κι εντελώς ανακαινισμένο εσωτερικά το κτίριο του παλιού νοσοκομείου Χατζηκώστα εφόσον επιλύονταν τα νομικά κολλήματα που υπάρχουν. 

Το αυτό κτίριο καθώς βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον κήπο των ηρώων είναι ιδανικό και για μουσείο. 

Θα ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι ιδιαίτερες γνώσης στη νομοθεσία που διέπει την κατασκευή κτιρίων δεν έχω, οπότε η παρακάτω πρόταση είναι μάλλον παρακινδυνευμένη. Το αν μπορεί να υλοποιηθεί μπορούν να μας το πουν αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, πολεοδόμοι. Θα μπορούσα να φανταστώ ένα δημαρχιακό μέγαρο στη θέση του χώρου στάθμευσης δίπλα στο in market αν θα μπορούσε να γίνει με κάλυψη 100% και μάλιστα κατασκευασμένο έτσι ώστε να υπάρχουν πολλές θέσεις στάθμευσης. 

Θέσεις στάθμευσης ελεύθερες για τους εργαζόμενους εκεί και για όλους τους πολίτες. Άλλωστε αν συνδυαστεί ετούτη η υπόθεση με την πρότασή μου για μονοδρόμηση της Σπ. Μουστακλή χωρίς στάση και στάθμευση οι θέσεις αυτές είναι υπερπολύτιμες για την πρόσβαση στο κέντρο αρκετών ανθρώπων που μπορεί να έρχονται από κάπου μακρυά. 

 Μπορούν να γίνουν δυο όροφοι χαμηλού ύψους για στάθμευση οχημάτων, ένας ημιυπόγειος κι ένας ημιόροφος έτσι ώστε οι μπάρες πρόσβασης να μη κλέβουν πολύ λειτουργικό χώρο. 

Όσο πιο χαμηλού ύψους όροφοι επιτρέπεται γιατί όσο πιο χαμηλού ύψους τόσο μικρότερες οι μπάρες πρόσβασης(φαντάζομαι όχι υψηλότερους από 2,30μ). Έτσι μπορούμε να έχουμε όχι βέβαια τον διπλάσιο αριθμό θέσεων από ότι τώρα γιατί θα γίνουν τοίχοι, κολόνες, κλιμακοστάσια, ανελκυστήρες, λοιπές υποδομές, αλλά τουλάχιστον τον σημερινό αριθμό ή μπορεί και λίγο περισσότερες. 

Τις μπάρες πρόσβασης δε μπορώ να τις φανταστώ επί της Σπύρου Μουστακλή για λόγους αισθητικούς αν και μπορεί εκεί να ήταν λίγο πιο λειτουργικές. Επί της Σπ. Μουστακλή σίγουρα φαντάζομαι την είσοδο του δημαρχιακού μεγάρου. Φαντάζομαι ένα μοντέρνο κτήριο που η όψης του να μπορεί να καμουφλάρει την ύπαρξη των ορόφων parking. Κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να γίνει με ενιαία γυάλινη όψη με υαλοπίνακες αντίστροφου καθρέπτου. Δεν ξέρω αν εδώ επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Άνωθεν των ορόφων για στάθμευση φαντάζομαι ότι μπορούν να γίνουν τρις κανονικοί όροφοι γραφείων, αρκετοί νομίζω λόγω του μεγέθους του οικοπέδου. 

Κι άνωθεν αυτών φωτοβολταϊκά, ηλιακοί, κεραίες. Σίγουρα ένα νεοκλασικό κτίριο θα ήταν προτιμητέο από πολλούς, όμως δε νομίζω να μπορεί να διατηρήσει και τη λύση για τις θέσει στάθμευσης. Σε πολλές πόλεις άλλωστε συνυπάρχουν αρμονικά υπερμοντέρνα κτίρια με νεοκλασικά.

 Ευθύμιος Βαγγέλης

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ 2012, ΜΕ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΧΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Το "παπαγαλάκι" Μαρία Σπυράκη αποκαλύπτει Bank-Run, τον Ιούνιο του 2012 στην Ελλάδα

Σήμερα μας λέει ότι ουσιαστικά η Ελλάδα το 2012 είχε βαρέσει πτώχευση, αλλά αυτή και οι υπόλοιποι μεγαδημοσιογράφοι-κανάλια το έκρυψαν. Μάλιστα, τώρα, η εκλεκτή των Ψυχάρη-Μπόμπολα-Βαρδινογιάννη ¨θυμάται" τα αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας να σηκώνονται από την Ελευσίνα με προορισμό την Ιταλία, για να φέρουν ρευστό!

Συγκεκριμένα, η Μαρία Σπυράκη, αποκάλυψε, ότι τον Ιούνιο του 2012, στην Ελλάδα σημειώθηκε Bank-Run, μαζική απόσυρση καταθάσεων, από τις τράπεζες στην χώρα, με αποτέλεσμα, να ξεμείνουν οι δεύτερες από μετρητό. Βέβαια, οι τράπεζες είχαν προ πολλού χρεοκοπήσεις, όπως και τώρα είναι κατ' ουσίαν χρεοκοπημένες, και με τα λίγα λεφτά που σήκωναν οι Έλληνες ξέμειναν, αφού στην πραγματικότητα, οι τράπεζες σε ρεύστο έχουν ένα μικρό μέρος των καταθέσεων μας. Μας εξηγεί, ότι δεν μπορούσε να το πει δημόσια, ούτε καν στις φίλες της μαμάς της, αν και ξαναλέμε, ότι ήταν δημοσιογράφος, και όχι πολιτικός. Μας ενημερώνει, για εφοδιασμό μετρητών των ελληνικών τραπεζών από την Ευρώπη!

Ουσιαστικά η Μαρία Σπυράκη, με την ανέντιμη υποκειμενικότητα της έπαιξε το παιχνίδι του συστήματος εξουσίας, εξυπηρέτησε τους εκλογικούς σχεδιασμούς των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποίησε το δημοσιογραφικό μαρκούτσι για να παίξει το παιχνίδι των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, Ελλήνων και ξένων.

Είχε προηγηθεί η βαρύγδουπη δήλωση της ότι η ίδια όπως και όλοι οι αστοί πολιτικοί ήξεραν από το 2010, ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο, αλλά δεν το έλεγε, αν και ήταν δημοσιογράφος και έπρεπε να ενημερώνει την κοινή γνώμη. Δηλαδή υπηρέτησε πιστά το Mega, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε!

Τώρα ζητά τον ψήφο μας για να μας εκπροσωπήσει ως ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.

Αλήθεια πως να εμπιστευτείς έναν τέτοιο άνθρωπο;

Η επαγγελματική σταδιοδρομία της άτυπης καθημερινής εκπροσώπου της ΝΔ είναι γνωστή. Όπως αναφέρει και το ρεπορτάζ «Είκοσι πέντε χρόνια ήταν αρκετά ώστε η δραστήρια γραμματέας του Χημικού της ΠΑΣΠ στη Θεσσαλονίκη στα τέλη της δεκαετίας του ’80, Μαρία Σπυράκη, να αλλάξει πολιτικό στρατόπεδο και από δραστήρια οπαδός του Ανδρέα Παπανδρέου να περάσει στη λίστα των προβεβλημένων υποψήφιων ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας».

Η χαριεντιζόμενη επομένως με τον Άκη Τσοχατζόπουλο μεγαλοδημιογράφος, αφού υπηρέτησε τη ΝΔ του Κ.Καραμαλνή και του Α.Σαμαρά, τώρα το παίζει και πολιτικός..

Και παραδέχεται ότι μας παραπλάνησε, μας είπε ψέματα, καθώς έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβολή μιας βάρβαρης ταξικής πολιτικής που στηρίζεται στη βία των ΜΑΤ και της αστικής δικαιοσύνης. Που προκάλεσε χιλιάδες αυτοκτονίες, διέλυσε οικογένειες και κόπους μια ζωής, έσπειρε δυστυχία-ανεργία-μετανάστευση, κατέστρεψε τη παιδεία-υγεία-ασφάλιση, για να χαρίσει κάθε κοινωνικό αγαθό στους ιδιώτες.

Τα περισσότερα βεβαίως από αυτά στους εργοδότες της Μαρίας Σπυράκη.

Η οποία φυσικά δεν ξέρει και δεν είπε κουβέντα για τους λόγους και τις αιτίες της Χρεοκοπίας. Αλλά φυσικά "δε δαγκώνεις το χέρι που σου δίνει να φας", και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο μισθός ήταν μεγάλος..

  Ποιος ξεχνά την έντιμη υποκειμενικότητα της όταν το Μega απέλυε δεκάδες συναδέλφους της, όταν έπαιρνε και παίρνει τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δάνεια για να

παραπληροφορεί, ή τέλος, τους εργαζόμενους στα προγράμματα του σταθμού που παραμένουν για χρόνια απλήρωτοι..

Όπως σωστά επισημαίνει το σάιτ ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ "ας ξεκαθάρισε, ευτυχώς, ότι ως δημοσιογράφος δεν ήταν ποτέ αντικειμενική (να το βλέπουν, όσοι συμπολίτες μας, τους εμπιστεύονται ακόμα για την ενημέρωση τους), αλλά είναι έντιμη.......

Μεγάλη εντιμότητα, να παραπληροφορείς έναν ολόκληρο λαό, αφού τότε και αυτή έλεγε, ότι ο Παπαδήμος έσωσε την χώρα, και το PSI του Βενιζέλου μας γλίτωσε από την χρεοκοπία!"

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Κύρια Σπυράκη, στην έντιμη υποκειμενικότητα εντάσσεται και τα ρεπορτάζ από την εξεγερμένη Αλβανία, μετά την κατάρρευση των τραπεζών, που στέλνατε στο star;

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2014/04/video-bank-run-2012.html#ixzz2zjMCkkV9

Διαβάστε περισσότερα

Έχουμε πλεόνασμα!

Η ανακοίνωση της «Γιούροστατ» τα λέει όλα! Το περίφημο «πλεόνασμα» δεν είναι παρά ιλιγγιώδες… έλλειμμα και μάλιστα ύψους 23,1 δισ. ευρώ! Αλλά, η «Αγία Οικογένεια» της ειλικρίνειας και της φιλαλήθειας, αυτή η αδέκαστη ΕΕ, ομού μετά των στατιστικών υπηρεσιών της, δεν έχει κανένα λόγο να μην συμμετέχει σε αυτό το όργιο εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου, λέει η «Γιούροστατ», αν αφαιρέσουμε το 4% του προϋπολογισμού που πήγε σε τόκους, αν αφαιρέσουμε το 10% του προϋπολογισμού που πήγε στους τραπεζίτες, αν αφαιρέσουμε τούτο κι αν αφαιρέσουμε το άλλο, τότε «ναι, παραδεχόμαστε», λέει η «Γιούροστατ», ότι έχετε… πλεόνασμα.
   Στη βάση, λοιπόν, αυτής της «παραδοχής» είναι που – με την άδεια της ΕΕ – έχει στηθεί το κυβερνητικό πανηγύρι της κοροϊδίας και της απάτης περί «πρωτογενούς πλεονάσματος». Της παραδοχής, δηλαδή, ότι έχουν βουτήξει από τον ελληνικό λαό δεκάδες δισεκατομμύρια, που πάνε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους, αλλά τα δισεκατομμύρια αυτά δεν τα υπολογίζουν! Γιατί;  Μα γιατί η κυβέρνηση πρέπει να βγάλει πλεόνασμα…

   Είναι προφανέστατο: Το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» δεν είναι παρά μια «κουρελού» που αντί άλλου εμβλήματος την έχουν μετατρέψει σε σημαία του γελοίου κυβερνητικού «success story». Ούτε «πλεόνασμα» είναι, ούτε «πρωτογενές». Είναι ένας δείκτης της ανελέητης «γενοκτονίας» που συντελείται στην ελληνική κοινωνία. Ένας δείκτης που κατασκευάζεται ανάλογα με τα λογιστικά «μαγειρέματα» και τις πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης και της Κομισιόν. Και το κυριότερο: Είναι ένας δείκτης που μεγαλώνει ανάλογα με τα κοινωνικά ερείπια που σπέρνει η κυβερνητική πολιτική.
   Φυσικά δεν λείπουν τα εγνωσμένης αυθεντίας τηλεφερέφωνα της κυβέρνησης, που διαμαρτύρονται: «Μα είναι δυνατόν - ρωτούν με ανασηκωμένο το μνημονιακό τους φρύδι - τώρα που έχουμε από πάνω μας τους Ευρωπαίους, να γίνεται από την κυβέρνηση "δημιουργική λογιστική" με το πρωτογενές πλεόνασμα»; Μα ναι, καλέ! Πώς και δεν το είχαμε σκεφτεί! Είναι δυνατόν να λέει ψέματα η κυβέρνηση και αυτό να το δέχονται οι εταίροι; Είναι δυνατόν να δέχεται τέτοια πράγματα η (συμμετέχουσα στην τρόικα) Κομισιόν; Σώπα!
   Αλλά από την άλλη σκεφτόμαστε:
   Πρώτο: Τη λογιστική του Σημίτη, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Καραμανλής και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που δέχτηκαν οι εταίροι, οι ίδιοι, δηλαδή, που πιο πριν την ίδια «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;
   Δεύτερο: Τη λογιστική του Αλογοσκούφη, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Παπανδρέου και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της δικής του λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που πάλι δέχτηκαν οι εταίροι, οι οποίοι πιο πριν και εκείνη τη «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;...
   Τρίτο: Την κάλπικη λογιστική όλων σχεδόν των κρατών – μελών της ΕΕ γύρω από τα ελλείμματα και τα χρέη δεν ήταν που την είχαν βγάλει «αξιόπιστη» οι εταίροι αφού τότε έπρεπε, ακόμα και πάνω σε αποδεδειγμένα πλαστά στοιχεία, να συγκροτήσουν την ΟΝΕ και την Ευρωζώνη;…

   Αφού, όμως, θέλουν να μιλήσουμε για πλεονάσματα – για πραγματικά πλεονάσματα – ας το κάνουμε:

• Μείωση του ενός τρίτου του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
• Διπλασιασμός των νοικοκυριών που δηλώνουν αδυναμία να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη τροφή.
• Εκτίναξη της ανεργίας και διπλασιασμός των οικογενειών χωρίς κανέναν εργαζόμενο.
• Η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφεται η μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος στον κόσμο και τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωζώνης.
• Η μείωση του εισοδήματος και η ανεργία, σε συνδυασμό με την απουσία στοιχειώδους κοινωνικής υποδομής για την προστασία αυτών που βρέθηκαν εκτός αγοράς εργασίας, λειτούργησε πολλαπλασιαστικά για τους Έλληνες, ακόμη και σε σχέση με τους κατοίκους αναδυόμενων χωρών με πολύ χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, όπως η Κίνα και η Βραζιλία!

   Αυτά είναι τα «πλεονάσματά τους». Έτσι καταγράφονται στην τελευταία έκθεση του (δικού τους) ΟΟΣΑ. Αυτό είναι και το πραγματικό αντίκρισμα του «ματωμένου πλεονάσματος», για το οποίο έλαβαν χτες τα συχαρίκια της Κομισιόν: Η ακραία φτώχεια, η φοροληστεία, οι χιλιάδες απολύσεις, τα εκατομμύρια των άνεργων. Γι’ αυτό το πλεόνασμα πανηγυρίζουν.
   Και κυρίως: Είναι αυτό το πλεόνασμα που τώρα πρέπει κάποιος να έχει κατέβει όλα τα σκαλοπάτια του ξεπεσμού για να έρθουν οι ίδιοι που τον οδήγησαν στον ξεπεσμό και να του το πουλήσουν σαν «κοινωνικό μέρισμα»! Αυτό το πλεόνασμα απανθρωπιάς είναι που έχουν το απύθμενο θράσος να το χρησιμοποιούν για το ψηφοθηρικό λάδωμα της προεκλογικής τους μηχανής!
   Και το πιο άθλιο: Είναι αυτό το πλεόνασμα, του αίματος και της δυστυχίας, των 400 ευρώ βασικό και του εργασιακού δουλεμπορίου, που διαπράττουν την ασχημία να το εμφανίζουν σαν «δικαίωση» της βαρβαρότητας! Και σαν «απόδειξη» ότι αυτή η πολιτική – της βαρβαρότητας, του αίματος και της δυστυχίας - είναι «αδήριτη ανάγκη» να συνεχιστεί! Τόσο αδίστακτοι είναι.

   Υστερόγραφο: Κυκλοφορεί εδώ και μέρες ότι η κυβέρνηση σκέφτεται (;) στους φορολογικά ευσυνείδητους πολίτες που μαζεύουν αποδείξεις να χαρίζει (κατόπιν κληρώσεως)… υπερπολυτελή αυτοκίνητα, από Πόρσε και Μερσεντές μέχρι Φεράρι και Λαμποργκίνι! Αδιευκρίνιστο παραμένει αν θα τους χαρίζει και τη βενζίνη, τα τέλη κυκλοφορίας, τα διόδια και τα τεκμήρια διαβίωσης. Απολύτως διευκρινισμένο και διασταυρωμένο, ωστόσο, είναι τούτο: Η βλακεία, και κυρίως το πλεόνασμα της βλακείας, αν βρει ανοικτό δρόμο τρέχει με ταχύτητα φωτός. Απείρως μεγαλύτερη, δηλαδή, από την ταχύτητα της Πόρσε, της Φεράρι και της Λαμποργκίνι, μαζί.

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕ ΕΛΛΕΙΜΜΑ 12,7% ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ 175,1% ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΕ!

 Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Στην τελευταία και χειρότερη θέση όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ των 28 κρατών-μελών βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της, βάσει των στοιχείων που ανακοίνωσε χθες η Γιούροστατ, η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, για το 2013. Το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε τόσο σε απόλυτο μέγεθος, καθώς από τα 304 δισεκατομμύρια του 2012 εκτινάχθηκε στα 319 δισ. ευρώ (ακριβέστερα από 303,936 δισ. σε 318,703), όσο και πολύ περισσότερο σε ποσοστό επί του ΑΕΠ.

Από 157,2% του ΑΕΠ που ήταν το 2012 απογειώθηκε στο 175,1% του ΑΕΠ το 2013! Η τόσο μεγάλη αύξηση οφείλεται στο γεγονός ότι κατά το 2013 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά ακόμη 11 δισεκατομμύρια ευρώ, πέφτοντας από τα 193 δισεκατομμύρια ευρώ στα 182 δισεκατομμύρια – για όσους θέλουν να έχουν τους απολύτως ακριβείς αριθμούς της Γιούροστατ, το ελληνικό ΑΕΠ έπεσε από τα 193,347 δισ. ευρώ στα 182,054 δισεκατομμύρια. Τέτοιο εξωφρενικό ποσοστό χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν έχει απολύτως καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Για να γίνουμε σαφέστεροι, μετά το 175,1% του ΑΕΠ που είναι η ελληνική επίδοση, το δεύτερο χειρότερο ποσοστό είναι αυτό της Ιταλίας (132,6% του ΑΕΠ) – δηλαδή πάνω από… σαράντα (!) εκατοστιαίες μονάδες μικρότερο! Το 2012 το ελληνικό ποσοστό ήταν και πάλι το χειρότερο της Ευρώπης – 157,2% του ΑΕΠ. Δεύτερο χειρότερο ήταν και πάλι το ιταλικό (127% του ΑΕΠ), το οποίο όμως απείχε τουλάχιστον «μόνο» τριάντα εκατοστιαίες μονάδες. Το 2013 δηλαδή η κατάσταση χειροτέρεψε σαφώς!

Καθόλου καλά δεν είναι τα πράγματα και με το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας, παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου για το διαβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα». Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας λοιπόν που ανακοίνωσε η Γιούροστατ είναι… 12,7% του ΑΕΠ! Πρόκειται για το δεύτερο χειρότερο έλλειμμα τα τελευταία είκοσι χρόνια, με μοναδική εξαίρεση το αμφιλεγόμενο λόγω πληθώρας στατιστικών λαθροχειριών 15,6% του ΑΕΠ του 2009. Το έλλειμμα του 2013 είναι μάλιστα το δεύτερο χειρότερο εδώ και μισόν αιώνα, αν εξαιρέσουμε τα ελλείμματα των κυβερνήσεων Τζαννετάκη, Ζολώτα και του… «νοικοκύρη» Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, από το 1989 ως το 1993! Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το 2013, από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ μόνο η πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Σλοβενίας είχε έλλειμμα μεγαλύτερο εκείνου της Ελλάδας – συγκεκριμένα 14,7% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα 12,7% του ΑΕΠ που παρουσίασε πέρυσι η Ελλάδα είναι πάνω από πέντε (!) εκατοστιαίες μονάδες υψηλότερο από το τρίτο και το τέταρτο χειρότερο έλλειμμα της ΕΕ των «28» – δηλαδή της Ιρλανδίας (7,2% του ΑΕΠ) και της Ισπανίας (7,1%).

Μαύρα χάλια δηλαδή και από πλευράς δημοσιονομικού ελλείμματος, έστω και αν στο έλλειμμα η Ελλάδα βρίσκεται στην 27η χειρότερη θέση στην ΕΕ των «28» και όχι στην 28η, όπως στο δημόσιο χρέος. Γράψαμε όμως ότι η Ελλάδα στα δύο αυτά θέματα βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ γιατί η Σλοβενία είναι πολύ καλύτερα από τη χώρα μας από πλευράς δημοσίου χρέους, καθώς αυτό ανέρχεται στο 71,7% του ΑΕΠ της. Είναι δηλαδή λιγότερο από το μισό του ποσοστού του δημοσίου χρέους της Ελλάδας – και ως γνωστόν ενώ το έλλειμμα βελτιώνεται πολύ ευκολότερα ως ποσοστό του ΑΕΠ, ακόμη και μέσα σε έναν χρόνο, το δημόσιο χρέος είναι απείρως δυσκολότερο να μειωθεί. Το πρωτογενές πλεόνασμα, με το οποίο μόνο η ελληνική κυβέρνηση από τις 28 της ΕΕ ασχολείται, έχει φυσικά τη δική του σημασία. Είναι όμως ένα δευτερεύον οικονομικό μέγεθος, σε τέτοιο βαθμό που η Γιούροστατ ουδέποτε αναφέρεται σε αυτό στον πίνακα που εκδίδει κάθε χρόνο για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα των 28 κρατών της ΕΕ.

Αναφέρεται, πολύ λογικά, στο συνολικό έλλειμμα της καθεμιάς από τις 28 κυβερνήσεις. Φανταστείτε μια οικογένεια η οποία έχει π.χ. μηνιαίο εισόδημα χιλίων ευρώ και μηνιαία δόση στεγαστικού δανείου επτακοσίων ευρώ. Είναι εξόφθαλμο ότι η οικογένεια αυτή ψωμολυσσάει, καθώς είναι αδύνατον να επιβιώσει με τα τριακόσια ευρώ που περισσεύουν. Φανταστείτε, λοιπόν, τον άντρα αυτής της οικογένειας να λέει στη σύζυγό του: «Πάντως, γυναίκα, αν εξαιρέσεις τη δόση του δανείου, με τα χίλια ευρώ περνάμε… μπέικα και έχουμε και πλεόνασμα πρωτογενές!». Γυναίκα και παιδιά θα τον έδερναν! Αφού αν δεν πληρώσουν το δάνειο, θα τους πάρουν το σπίτι και θα βρεθούν στον δρόμο, ενώ αν πληρώσουν το δάνειο δεν έχουν να φάνε, είναι δυνατόν να έχει σημασία για το πώς ζουν το «πρωτογενές πλεόνασμα» στο οποίο αναφέρεται ο πατέρας τους;

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Διαβάστε περισσότερα

Λάβαμε και δημοσιεύουμε: "Σκέψεις για ένα καλύτερο Μεσολόγγι."

•  

  Γεια σας. Είμαι δέκα χρόνια εδώ, στο ηρωικό Μεσολόγγι, στον τόπο που είναι ευλογημένος από τον Θεό κι έχει χιλιάδες φυσικές ομορφιές και χάρες.

   Όμως σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μ' αρέσουν και πράγματα που δε μ' αρέσουν. Τα προβλήματα που είναι προς επίλυση προφανώς πολύ περισσότερα απ' αυτά που θα θίξω εγώ. Σαφώς οι σκέψεις που θα παραθέσω είναι σκέψεις του μέσου νου και δε χρειάζεται καμία διάνυα για να κάνει αυτές τις παρατηρήσεις και να προτείνει αυτές τις λύσεις. Οι καλές ιδέες είναι για να “κλέβονται” απ' αυτούς που μπορούν να τις υλοποιήσουν. Άλλωστε τις σκέψεις αυτές τις έχω κάνει γνωστές και σε κάποιους διατριβομένους τα δημοτικά. 

   Το Μεσολόγγι υπερασπίζεται τον τίτλο της πόλης αν και για έναν γρήγορο περιπατητή το να διανύσει τον βασικό κορμό του από τη μία άκρη στην άλλη είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Όμως την πόλη δεν την κάνει αυτό, την κάνει η νοοτροπία κι ο αέρας που αποπνέει, την κάνει ο πολιτισμός της. Το Μεσολόγγι είναι μια επίπεδη στο μεγαλύτερο μέρος της πόλη, η χαρά του πεζού και του ποδηλάτη.

   Όμως η κυκλοφοριακή ρύθμιση της πόλης είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτη και τα πεζοδρόμια στης περισσότερες περιπτώσεις είναι διακοσμητικά(πεζοδρόμια μισής πλάκας!! ή πεζοδρόμια της πλάκας), είναι όπως τα χαρακτηρίζω “γατοδρόμια” μιας και οι άνθρωποι αναγκαστικά περπατάνε στη μέση του δρόμου. Αναρωτιέμαι, αλήθεια θέλουν οι δημοτικές αρχές τους πολίτες να περπατάνε μέσα στη μέση του δρόμου σαν τα ζώα; Μπορεί μια μάνα με καρότσι, ένας σε αναπηρικό αμαξίδιο, μια οικογένεια, ένα ζευγάρι κλπ να περπατήσουν σ' αυτά τα “πεζοδρόμια”;;! Θέλει κανείς να κάνει μια αμέριμνη βόλτα εδώ;! Μια πόλη πρέπει να έχει τη δύναμη να κρατήσει ή και να προσελκύσει τους νέους ανθρώπους, πρέπει εκτός του να προσφέρει τον τρόπο, τα εισοδήματα για να ζεις πρέπει να είναι πόλη για να ζεις.

   Η πόλη πρέπει να είναι ερωτεύσημη. Αν παραδόξως έβαζα(εντελώς υποθετικά) εγώ για δήμαρχος θα ήθελα να με θυμούνται σαν αυτόν που άλλαξε την όψη της πόλης(προς το καλύτερο). Βασική εικόνα της πόλης είναι η κεντρική της οδός, και δυστυχώς η Σπύρου Μουστακλή θυμίζει δρόμο χωριού, δεν διαφέρει και πολύ από τον δρόμο που διασχίζει το Παναιτώλιο ή το Καινούργιο. Άλλες πόλεις έχουν προ πολλού φροντίσει να κάνουν ανθρώπινο το κέντρο τους. Η Άρτα έχει πεζοδρομήσει το μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής Σκουφά, το Αγρίνιο έχει προ πολλού μονοδρομήσει την Παπαστράτου, στη Βέροια η οδός Μητροπόλεως κλπ. Σ' αυτές της πόλεις έχω ζήσει το πριν και το μετά. Πριν ήταν το χάος, η κόρνα και η μούντζα, ο ένας πάνω στον άλλο.

   Η απραξία εδώ νομίζω στηρίζεται στο φόβο, στο φόβο μη κι ενοχληθούν κάποιοι, κι έτσι η πόλη βαλτώνει. Για να αλλάξει αυτή η εικόνα θα έβαζα στόχο την υπογειοποίηση του ηλεκτρικού δικτύου τουλάχιστον στις κεντρικές οδούς. Δείτε τον ουρανό της Σπύρου Μουστακλή, θυμίζει Καλκούτα! Για κάποιους το μέλημά τους είναι τι θα κάνουν με τις ροές(των αυτοκινήτων) και το παρκάρισμα τους. Τι θα κάνουμε με τα σίδερα κι όχι με τους ανθρώπους. Κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος ψωνίζει εποχούμενος (καβάλα πάν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν' αντίδερο απ' του παπά το χέρι).

   Εγώ θα λεγα ότι μέλημά μας θα πρεπε να είναι τι θα γίνει με τους πεζούς. Θα μονοδρομούσα με κατεύθυνση προς τη λιμνοθάλασσα την κεντρική οδό Σπ. Μουστακλή από το ύψος του εργατικού κέντρου μέχρι το τέρμα.

   Θα άφηνα μόνο μια στενή λωρίδα για τ' αυτοκίνητα στο κέντρο και το υπόλοιπο θα το έκανα φαρδιά πεζοδρόμια. Πεζοδρόμια μαρμάρινα όπως αυτά της Ελευθέρων πολιορκημένων. Θα απαγόρευα στάση και στάθμευση εκτός από την τροφοδοσία καταστημάτων συγκεκριμένες ώρες. Δεν θα τη δεντροφύτευα γιατί δεν είναι πλατιά λεωφόρος, τα φυλλοβόλα δέντρα θα δημιουργήσουν προβλήματα καθαριότητας και απορροής ομβρίων και τα αειθαλή πρόβλημα υγρασίας το χειμώνα. Θα έβαζα αραιά και που μαρμάρινες ζαρντινιέρες(στο όριο με τον δρόμο κι ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα) κι αρκετά γρανιτένια παγκάκια χωρίς πλάτη για να κάθεται ο κάθε ένας προς την όψη που θέλει. Θα έβαζα μεγάλες τσιμεντένιες σφαίρες-μπάλες (δείτε παραλίμνιο Ιωαννίνων, οδός Γαριβάλδη) στο όριο με τον δρόμο ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα. Θα έκλεινα την έξοδο για τα αυτοκίνητα αρκετών κάθετων δρόμων προς τη Μουστακλή ώστε τα μεγάλα πεζοδρόμια που θα δημιουργηθούν να μη διακόπτονται συνεχώς από εξόδους κάθετων δρόμων. Αυτοί οι δρόμοι θα γίνουν αδιέξοδοι παράδρομοι των παράλληλων της Μουστακλή. Στα σημεία αυτά θα έφτιαχνα μπάρες για τα δίτροχα και τα καρότσια και θα έβαζα κολονάκια( βυθιζόμενα ή αφαιρούμενα για να εξυπηρετούν έκτακτες καταστάσεις) για να μη παραβιάζουν τα αυτοκίνητα, ενώ θα φρόντιζα εκεί το πεζοδρόμιο να έχει μισό ύψος. Δεν θα τοποθετούσα κολώνες φωτισμού, προτιμώ τον κρεμαστό φωτισμό.

   Γενικώς θα απέφευγα να προσθέσω εμπόδια(κολώνες κλπ) στα πεζοδρόμια και θα προσπαθούσα να αφήσω όσο γίνεται μεγαλύτερα ανοιχτά πεδία.

   Δεν θα έφτιαχνα ποδηλατοδρόμους γιατί θεωρώ ότι δεν χρειάζονται, για μένα στο Μεσολόγγι οι δρόμοι κατά πρώτον πρέπει να είναι για τα ποδήλατα και μετά για τα αυτοκίνητα. Σε έναν τέτοιο αστικό ιστό οι οδηγοί αυτοκινήτων θα πρέπει να οδηγούν σε ρυθμούς ποδηλάτου. Σαφώς και μιλάω για την πύλη και μέσα. Θα άλλαζα την κατεύθυνση της Ελευθέρων πολιορκημένων ώστε να υπάρχει ανακυκλοφορία από το ύψος της πλατείας προς την πύλη, δυτικά, παράλληλα της Σπ. Μουστακλή και θα άλλαζα τη μορφή της διχάλας στο εργατικό κέντρο ώστε οι κατερχόμενοι να μην μπαίνουν στην Ελ. Πολιορκημένων.

   Η επομένη ακριβώς, η Θυσίας κατεβαίνει, δεν γίνεται να έχεις τρις παράλληλες που να είναι στην ίδια κατεύθυνση

  Το βάρος της ανακυκλοφορίας προς την πύλη από ανατολάς μπορούν να το αναλάβουν οι ανατολικές παράλληλες της Μουστακλή, Εθνικής αντιστάσεως και Βλαχοπούλου(εκ των οποίων θα μονοδρομούσα οπωσδήποτε τη μια ως άνοδο προς την πύλη). 

  Θα μετέφερα την αφετηρία των αστικών λεωφορείων κάπου μεταξύ, όπισθεν καταστήματος Βακάλη, βρεφονηπιακός ΟΑΕΔ, ΚΕΠ. Θα μονοδρομούσα την Ελ. Βενιζέλου από την πλατεία Κένεντι προς ανατολάς, θα άφηνα το παρκάρισμα μόνο από τη μία μεριά, εναλλάξ ανά μήνα, και θα μεγάλωνα τα πεζοδρόμια. Είναι πολύ ωραία τα αγάλματα που προστέθηκαν και κοσμούν τελευταία την πόλη μας, όμως το άγαλμα της Ελευθερίας που μπήκε στην πύλη θα το στρίμωχνα λιγάκι προκειμένου να βγάλω αριστερά του(όπως το βλέπουμε) μιαν έξοδο της πόλης μιας και καλώς έχει μονοδρομηθεί η πύλη.

   Θα γκρέμιζα λοιπόν 6-7 μέτρα τείχος(δεν είναι εκείνος “ο ιερός φράχτης” που χώριζε τους Μεσολογγίτες από τους πολιορκητές τους, είναι μεταγενέστερο, μην σας πιάνουν ρίγη αγανάκτησης) για να δώσω μιαν ανάσα στην πόλη, για να μπορούν να βγουν όσοι θα ανεβαίνουν από τις εξ ανατολών παράλληλες της Σπύρου Μουστακλή, Εθνικής αντιστάσεως και Βλαχοπούλου. Δεν μας τιμά σαν πόλη το να χάνεται ο επισκέπτης ή να βγαίνει από τα ταμπακαριά. Θα φρόντιζα την(σε κακά χάλια) πλατεία Ραζηκότσικα - Κένεντι. 

  Στο ένα της σκέλος θα έφτιαχνα μια κρήνη(βρύση) και στο άλλο ένα μικρό κυκλικό αμφιθέατρο(2-3 σειρών) με πέργολα, ίσως και με συντριβανάκι στο κέντρο του, εκεί θα καλούσα τις μπάντες(τρις έχει το Μεσολόγγι) τα Ανοιξιάτικα απογεύματα να δίνουν ένα δείγμα της τέχνης τους(έτσι κάνει ο Δήμος Ιωαννιτών, έκανε τουλάχιστον όταν ζούσα εκεί, θυμάμαι στο αρχιμαντρειό!!!) Θα πεζοδρομούσα τις δυο πλαϊνές της οδούς(και ουσιαστικά θα μεγάλωνα έτσι τα δυό κομμάτια-σκέλη της πλατείας) και θα έβαζα κολονάκια από τη μεριά της Σπ. Μουστακλή. 

  Θα επέτρεπα αυτοκίνητα εκεί μόνο για τροφοδοσία καταστημάτων ή μετακομίσεις ή είσοδο σε πυλωτές. Εκεί είναι καλή η ιδέα των βυθιζόμενων κάδων που υπάρχουν αλλά πρέπει να φύγουν οι εξωτερικοί, καταστρέφουν την εικόνα της πλατείας.

   Θα μονοδρομούσα την Λιακατά(η οδός αυτή είναι μοιρασμένη με 2-3 ονόματα) από την πλατεία Κένεντι με κατεύθυνση δυτικά ως την Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Επίσης θα επέτρεπα το παρκάρισμα μόνο από τη μία μεριά, εναλλάξ ανά μήνα, και θα μεγάλωνα τα πεζοδρόμια. 

  Θα ήταν ευχής έργο αν ευοδώνονταν η προσπάθεια μεταφοράς της αστυνομικής διεύθυνσης μιας και θα πρότεινα την μετατροπή της Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης χωρίς στάθμευση. Ξέρω ότι είναι στενός δρόμος αλλά μπορεί να αποτελέσει βαλβίδα εξόδου στον βρόγχο πύλη, Σπ. Μουστακλή, Λιακατά, Αρχ. Δαμασκηνού, οδός Αιτωλικού. 

  Θα μετέτρεπα τα “γατοδρόμια” που είναι σε μερικές στενές οδούς σε πεζοδρόμια απαγορεύοντας την στάθμευση. Μόνο εκεί που κυκλοφορεί αρκετός κόσμος και αυτοκίνητα, κοντά στο κέντρο. 

  Θα έκανα κάτι με τις πάρα πολλές στενωπούς τις πόλης. Καθαριότητα, πλακόστρωση, φωτισμός. 

  Θα φρόντιζα στις εισόδους-εξόδους τους να υπάρχει ράμπα για καρότσια και ποδήλατα. Αυτό όμως δημιουργεί πρόβλημα αιφνίδιας εξόδου ποδηλάτων(μικρών παιδιών επί το πλείστον) στο δρόμο, γι αυτό θα πρέπει να τοποθετηθούν ειδικά σχεδιασμένες ταμπέλες (έξοδος στενωπού, προσοχή ποδήλατα), να μπουν σαμαράκια πριν κάθε έξοδο και να πέσει το όριο ταχύτητας στα 20χμ/ω. Όποιοι έχουν ζήσει ή έχουν κάνει λίγο παρά πέρα από εδώ μπορούν να μεταφέρουν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους

  . Δεν προσπαθούμε να επανεφεύρουμε τον τροχό. Όπως προείπα τα προβλήματα είναι σαφώς περισσότερα, όμως θα 'θελα όποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται να ρίξουν μια ματιά και στη δική μου οπτική-άποψη ή κάποιοι οι οποίοι συμφωνούν στο μεγαλύτερο μέρος να φροντίσουν έτσι ώστε οι απόψεις αυτές να φτάσουν στα σωστά χέρια.

   Ευθύμιος Βαγγέλης

Διαβάστε περισσότερα

Οχήματα ειδικού σκοπού

Ας μιλήσουμε σήμερα για οχήματα. Όλοι γνωρίζουμε τα οχήματα τύπου Sport Utility Vehicle, αν και οι περισσότεροι τα λέμε απλώς SUV δίχως να ξέρουμε τι σημαίνουν τα αρχικά που χρησιμοποιούμε. Πόσοι από μας, όμως, γνωρίζουμε τα “οχήματα” τύπου Special Purpose Vehicle, πιο γνωστά στους φίλους τους ως SPV; Πώς; Σας έπιασα αδιάβαστους; Αφήστε με, λοιπόν, να σας εξηγήσω.

Και, πρώτα-πρώτα, μη βιάζεστε να “δείτε” πίσω από τον όρο “Special Purpose Vehicle” τίποτε θηριώδη τετράτροχα, σαν αυτά που οφείλεις να οδηγείς αν θέλεις να πας για σκι στην Αράχωβα ή για καφέ στο Κολωνάκι. Διότι τα “οχήματα” τύπου SPV δεν έχουν…ρόδες. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δεν είναι καν αυτοκίνητα. Σας μπέρδεψα περισσότερο, ε;

Πάμε από την αρχή. Μάλλον έχετε ακούσει να γίνεται λόγος για “Εταιρείες Ειδικού Σκοπού”. Αυτές οι εταιρείες είναι η τελευταία λέξη τής μόδας για όσους θέλουν να ασχοληθούν με γρήγορες και αποτελεσματικές δουλειές, εκμεταλλευόμενοι την πρεμούρα τής κυβέρνησης να προσελκύσει επενδύσεις, μια πρεμούρα που την οδηγεί στο ξεπούλημα νησιών, παραλιών, ορέων, λαγκαδιών, ακινήτων, κινητών και εν γένει παντός υλικού ή άυλου πράγματος που μπορεί να πουληθεί.

Οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού δεν είναι καινούργιο φρούτο, αφού προβλέπονται από την νομοθεσία μας εδώ και πολλά χρόνια. Απλώς, τώρα τελευταία γνωρίζουν πιένες, σε συνδυασμό με τις διαδικασίες fast-track που έχουν θεσμοθετηθεί προκειμένου να διευκολύνουν τους πάσης φύσεως επενδυτές. Ως εκ τούτου, γι’ αυτές τις εταιρείες έχουν προβλεφθεί ορισμένα εξαιρετικά θελκτικά κίνητρα, όπως ευνοϊκώτερη φορολόγηση και ταχύτατες διαδικασίες αδειοδότησης. Για την σύστασή τους αρκεί μια ΚΥΑ (κοινή υπουργική απόφαση) των υπουργών Ανάπτυξης, Μεταφορών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Οικονομικών, ενώ έχει ήδη προβλεφθεί ότι μπορούν να υλοποιούν και αποκλειστικά ιδιωτικές επενδύσεις και όχι μόνο ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημόσιου & ιδιωτικού τομέα) όπως παλιότερα.

Ε, λοιπόν, αυτές οι εταιρείες που αποκαλούνται στα ελληνικά Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που οι αγγλοσάξωνες ονομάζουν Special Purpose Vehicle. Μη ρωτήσετε από πού κι ως πού η εταιρεία αποκαλείται vehicle, δηλαδή όχημα. Δεν έχετε ακούσει για “προγράμματα (συγγνώμη, πρότζεκτς) που τρέχουν” ή για “επενδύσεις που -επίσης- τρέχουν”; Πρόκειται για έναν βλακωδέστατο ελληνοαγγλισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται από αναλφάβητους που δεν έχουν υπ’ όψη τους το -ακριβέστατο- ελληνικό ρήμα “υλοποιώ”. Κι αφού οι επενδύσεις “τρέχουν”, τί καλύτερο από το να χρησιμοποιείται για την υλοποίησή τους το κατάλληλο “όχημα”;

Πάμε τώρα στην ουσία. Οι ΕΕΣ (ή SPV, πείτε τις όπως θέλετε) δεν είναι παρά εταιρείες-κελύφη, οι οποίες συστήνονται για να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά και χρησιμοποιούνται για να προστατέψουν την μητρική εταιρεία από οποιονδήποτε κίνδυνο, κυρίως χρηματοοικονομικό. Αν κάτι δεν πάει καλά κατά το “τρέξιμο της επένδυσης”, η μητρική εταιρεία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και απλώς αφήνει την SPV της να βουλιάξει.

Δεν θα είμαστε πολύ υπερβολικοί αν υποστηρίξουμε ότι οι SPV χρησιμοποιούνται εκεί όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι οφσόρ. Δείτε τις αποκρατικοποιήσεις τού ΤΑΙΠΕΔ και θα διαπιστώσετε ότι όλες, από Ελληνικό μέχρι ΟΠΑΠ κι από Αστέρα μέχρι Σχινιά, όλες μα όλες γίνονται μέσω SPV. Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι πολυδιαφημισμένες τουριστικές επενδύσεις που προγραμματίζουν τα διάφορα ξένα επενδυτικά κεφάλαια (funds), αναλαμβάνονται από SPV.

Πάμε παρακάτω. Στην “Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού”, στο κεφάλαιο όπου ασχοληθήκαμε με τo “Σκάνδαλο Enron“, γράφαμε: “Στην πράξη, η Enron έκανε κάτι σαν…δημιουργική λογιστική: χρησιμοποιούσε πολλές εταιρείες-βιτρίνες, στις οποίες μετέφερε τα ελλείμματα και τα χρέη, ώστε να εμφανίζει διογκωμένα αποτελέσματα. Στόχος αυτής της -έμμεσης- παραποίησης των ισολογισμών της ήταν η αύξηση της ελκυστικότητας της μετοχής της, ώστε να “φουσκώσει” η χρηματιστηριακή αξία τής εταιρείας”. Αυτές οι “εταιρείες-βιτρίνες”, για τις οποίες κάναμε λόγο τότε, δεν ήσαν παρά… Εταιρείες Ειδικού Σκοπού. Πώς αλλοιώς θα γινόταν αποτελεσματικώτερα η “μεταφορά ελλειμμάτων και χρεών” αν δεν χρησιμοποιούνταν τα κατάλληλα…οχήματα;

Η ιστορία τής Enron συνιστά μια από τις μεγαλύτερες χρηματοοικονομικές απάτες στην ιστορία τού καπιταλισμού. Το ερώτημα είναι πόσο γνώστες τής ιστορίας είναι οι υπουργοί που συνυπογράφουν τις ΚΥΑ με τις οποίες ιδρύονται οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού στην “Νέα Ελλάδα” του Αντώνη και της παρέας του…

Πηγή: Cogito ergo sum

Διαβάστε περισσότερα

Το μεγάλο κόλπο της Eurobank ολοκληρώνεται

 

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος

Με την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, την Πέμπτη 17/4, για την εισαγωγή στο χρηματιστήριο των νέων κοινών μετοχών της Eurobank ολοκλήρωθηκαν οι σκανδαλώδεις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την πώληση της τράπεζας στους ιδιώτες με τεράστια ζημιά για το δημόσιο. 

Η «διάσωση» της Eurobank (μαζί με τις ανακεφαλοποιήσεις Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Νέας Proton που της δόθηκαν ως δώρο), έχει στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο 10,45 δις ευρώ. Τώρα, ο βασικός μέτοχος της τράπεζας, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή το κράτος), πουλά το 66% των μετοχών που κατέχει στους ιδιώτες με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δισ. ευρώ!

 Η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει το κλειδί τις τράπεζας σε ξένα funds που θα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας άλλο ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, ο οποίος ουσιαστικά καλείται να ξαναπληρώσει, αυτή τη φορά την εκχώρηση της τράπεζας στους ιδιώτες…

Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το στρατηγικό σχεδιασμό της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τις ευλογίες της τρόικας, και το φόρο αίματος που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να παραδοθεί «καθαρή» και βιώσιμη στους γύπες των αγορών η μια εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.

Όχημα για το ξεπούλημα έγινε ο νέος νόμος 4254/2014, που αφορά την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ψηφίστηκε τον Μάρτιο στη Βουλή από τους γαλαζοπράσινους βουλευτές. Βάσει του νόμου θεσπίστηκε ότι εφόσον επενδυτές του ιδιωτικού τομέα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των συστημικών τραπεζών με ποσοστό 50% ή μεγαλύτερο, το ΤΧΣ δεν έχει το δικαίωμα να συμμετέχει με δικά του κεφάλαια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, απεμπολώντας ουσιαστικά το δικαίωμα παρέμβασης του κράτους στη διοίκηση της τράπεζας.
Το ΤΧΣ προχώρησε στην απόφαση αυτή μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις του ν. 4254/2014, που επιτρέπουν την εκποίηση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες επί ζημία του Δημοσίου, διασφαλίζοντας την ίδια στιγμή την απαλλαγή των μελών του Ταμείου από τις ευθύνες τους.

Αυτό όμως ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι το ΤΧΣ μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του σε ποσό πολύ χαμηλότερο από αυτό που τις είχε αγοράσει, προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση, ο οποίος το 2013, στην προήγουμενη ανακεφαλοποίηση της Eurobank, είχε δηλώσει «αδυναμία» να συμμετέχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ενώ απέφυγε να πληρώσει, όπως όφειλε, και τα 2,5 δις ευρώ «ζημιές» της τράπεζας που είχαν γίνει την περίοδο που είχε τη διαχείρηση της.

Με άλλα λόγια, το ΤΧΣ, υπό τις εντολές της κυβέρνησης και μετά την ψήφιση του ν. 4254, προχώρησε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας με ζημιά για το δημόσιο. Οι κυβερνώντες μάλιστα φρόντισαν στο νομοσχέδιο να προβλέψουν και απαλλαγή των μελών του Ταμείου από ποινικές ευθύνες, προκειμένου να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς το σκανδαλώδες έργο τους. Tους σχεδιασμούς της κυβέρνησης έχει αποκαλύψει το UNFOLLOW από τις αρχες του μήνα, στο τεύχος Απριλίου που κυκλοφορεί, στο ρεπορτάζ του Λ. Χαραλαμπόπουλου με τίτλο «Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;».

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις είχαν αποτέλεσμα τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να υπογράψουν συμφωνία με την ομάδα των έξι θεσμικών επενδυτών (Fairfax, Capital Research and Management, Wilbur Ross, Fidelity, Mackenzie, Brookfield) , οι οποίοι δεσμεύονται ότι θα συμμετάσχουν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με το ποσό των 1,332 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποκτήσουν το 46,5%. των μετοχών της Eurobank.

Τα συγκεκριμένα funds θα καταβάλουν μόλις 0,30 ευρώ για κάθε νέα μετοχή. Ποσό μικρότερο ακόμα και από την χρηματιστηριακή τιμή της μετοχής, που τις μέρες της συμφωνίας ήταν περίπου στα 0,40 λεπτά του ευρώ. Το δώρο στους επενδυτές φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από ένα χρόνο το ΤΧΣ κατέβαλε 1,54 ευρώ ανά μετοχή προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση. Τότε, το ΤΧΣ αγόρασε το 93,55% της Εurobank καταβάλλοντας το ποσό των 5,839 δις ευρώ. Σήμερα η προσφορά του αλλοδαπού επενδυτικού ομίλου, που αφορά το 47% περίπου της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, είναι 1,332 δις, ενώ η διαδικασία κάλυψης και του υπολοίπου ποσού μέχρι τα 2,864 δις, δηλαδή 1,532 δις, θα γίνει από εγχώριους και αλλοδαπούς θεσμικούς επενδυτές.

Έτσι, το σχήμα των έξι funds που θα μπουν ως στρατηγικοί επενδυτές θα αποκτήσει σε τιμή ευκαιρίας το 46,5% της τράπεζας έναντι μόλις 1,332 δισ. ευρώ και μαζί με το υπόλοιπο περίπου 20% που θα διατεθεί στους ιδιώτες πάλι με τιμή μετοχής περίπου στα 0,30 του ευρώ, το ελληνικό δημόσιο πουλά το 66% με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δις ευρώ.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ελληνικό δημόσιο έχει δώσει πάνω από 10,45 δις ευρώ για τη διάσωση της τράπεζας (5,7 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank και 4,6 για το ΤΤ και την Proton Bank που εκχωρήθηκαν) η ζημιά για το ελληνικό δημόσιο με βάση την τιμή κτήσης των μετοχών από το ΤΧΣ ανέρχεται σε 7,59 δις ευρώ. Χρήματα αντίστοιχα με:

α) Δεκαπέντε φορές το κοινωνικό μέρισμα των 500 εκατ. ευρώ που θα μοιράσει η κυβέρνηση Σαμαρά σε χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους.
β) Την κάλυψη κατά μιάμιση φορά του χρηματοδοτικού κενού του 2014, το οποίο η τρόικα το προσδιορίζει περίπου στα 4,5 δις ευρώ – δηλαδή δεν θα χρειαζόταν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο δανεισμό.
γ) Την κάλυψη κατά δύο φορές του δημοσιονομικού κενού του 2014, που το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι θα ανέλθει στα 2,5 δις ευρώ – δεν θα χρειαζόντουσαν δηλαδή νέα δημοσιονομικά μέτρα που η κυβέρνηση έχει στο συρτάρι της και ετοιμάζεται να επιβάλλει αμέσως μετά τις ευρωκελογές.

Το έγκλημα όμως ήταν προμελετημένο. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε σε μια από τις μεγαλύερες απιστίες σε βάρος του Δημοσίου, με πρόσχημα την εισροή κεφαλαίων στη χώρα. Η πραγματικότητα είναι ότι καναδική Fairfax μαζί με τα με ισχυρά αραβικά συμφέροντα και τα αμερικάνικα κεφάλαια των Fairfax, WLR Recovery Fund, Fidelity κ.ά., άρπαξαν την τράπεζα έναντι πινακίου φακής και μόλις οι μετοχές της -με τα γνωστά χρημαστηριακά παιχνίδια- πάρουν την ανιούσα, θα μοσχοπουλήσουν εξασφαλίζοντας κέρδη δις ευρώ.

Στον αντίποδα, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει για πολλοστή φορά τη διάσωση των τραπεζιτών και το αυγάτισμα των κερδών τους με νέες περικοπές στις αποδοχές του και την επιβολή νέων φόρων. Το ερώτημα που αναμένεται να απαντηθεί σύντομα είναι αν το μοντέλο της Eurobank θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha), μετοχές των οποίων κατέχει το ΤΧΣ. Στην περίπτωση που εφαρμοστεί ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει δις ευρώ που μεταφράζονται σε νέα μνημονιακά μέτρα.

Πηγή: UNFOLLOW

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΝΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ...12.000.000 ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Δραματικές διαστάσεις προσλαμβάνουν χρόνο με τον χρόνο οι κοινωνικές αντιθέσεις ακόμα και στις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Βρετανία. Την περασμένη εβδομάδα οι θρησκευτικοί ηγέτες περίπου 600 εκκλησιών και οι επικεφαλής 20 ανθρωπιστικών οργανώσεων απευθύνθηκαν με κοινή επιστολή τους προς τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον και του ζήτησαν να παρέμβει για να σταματήσει το φαινόμενο της πείνας στο κάποτε κραταιό Ηνωμένο Βασίλειο. "Η άποψή μας είναι ότι η Βρετανία καταπατά τους διεθνείς νόμους περί του δικαιώματος του ανθρώπου στην τροφή. Ζητούμε από την κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι κανένας άνθρωπος δεν θα στερείται αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος σε επαρκές φαγητό" τονίζουν στην επιστολή τους. Δεν έχουν άδικο.

Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας είναι περισσότερα τα νοικοκυριά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, παρ' όλο που τα μέλη τους εργάζονται, από τα νοικοκυριά που επίσης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά τα μέλη τους είναι άνεργα. Οι αριθμοί που παρουσίασε προ μηνός η βρετανική οργάνωση Οξφάμ που δραστηριοποιείται στον αγώνα κατά της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων προκαλούν πραγματικά σοκ. Από τη μία βρίσκονται οι πέντε πλουσιότερες οικογένειες της Βρετανίας. Η οικογένεια Γκρόσβενορ με συνολική περιουσία 9,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, ακολουθούμενη από τους αδελφούς Ρούμπεν με περιουσία που ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια οι δύο αδελφοί Χιντούτζα με περιουσία 7,1 δισ. ευρώ, ακολουθούμενοι από την οικογένεια Κάντογκαν που η περιουσία της είναι 5 δισεκατομμύρια.

Εσχατος σε αυτή την κορυφαία πεντάδα ο Μάικ Ασλεϊ που η περιουσία του περιορίζεται στα 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αθροιστικά, αυτές οι πέντε ζάπλουτες οικογένειες έχουν περιουσίες που υπερβαίνουν τα 33 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόση περιουσία έχουν οι φτωχότεροι... 12,6 εκατομμύρια Βρετανοί! Τρεις διαιρέσεις μεγεθύνουν το σοκ καθώς προσδίδουν αριθμητικές διαστάσεις στις κοινωνικές ανισότητες της Βρετανίας. Οι 5 πλουσιότερες οικογένειες της χώρας έχουν περιουσία κατά μέσο όρο 6,68 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα δωδεκάμισι εκατομμύρια φτωχότεροι Βρετανοί έχουν μέση περιουσία... 2.667 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι πέντε ζάπλουτες οικογένειες της Βρετανίας έχουν περιουσία... δυόμισι εκατομμύρια φορές (!!!) μεγαλύτερη από όση έχει ο καθένας από τα δωδεκάμισι εκατομμύρια φτωχότερους Βρετανούς! Δυόμισι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη! Τρελαίνεται κανείς μόνο που διαβάζει αυτόν τον αριθμό που αποτυπώνει την αβυσσαλέα διαφορά.

Αυτό το διευρυνόμενο χάσμα δεν απαντάται μόνο στη Βρετανία. Τα ίδια συμβαίνουν και στις ΗΠΑ και μάλιστα ακόμη και σε αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης - παρ' όλο που αυτή ξεκίνησε πλήττοντας τους πλούσιους. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του οικονομολόγου ακαδημαϊκού Ιμάνιουελ Σάεζ για τις οικονομικές εξελίξεις στις ΗΠΑ την τελευταία εικοσαετία 1993-2012 είναι άκρως αποκαλυπτική. Στο διάστημα αυτό το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχε ετήσια (προσοχή, ετήσια!) αύξηση του εισοδήματός του... 86,1% κατά μέσο όρο, ενώ τα εισοδήματα του υπόλοιπου 99% του αμερικανικού πληθυσμού αυξάνονταν κάθε χρόνο κατά 6,6% - και εννοείται ότι όσο φτωχότερος ήταν κάποιος τόσο μικρότερη ήταν η αύξηση του εισοδήματός του.

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία και για την τριετία της ανάκαμψης στις ΗΠΑ 2010, 2011, 2012. Κατά μέσο όρο λοιπόν τα εισοδήματα του πλουσιότερου 1% των Αμερικανών αυτά τα τρία χρόνια αυξήθηκαν κατά 31,4%, ενώ τα εισοδήματα του υπόλοιπου 99% των Αμερικανών την τριετία αυτή αυξήθηκαν μόνο κατά... 0,4%, ενώ τη διετία της κρίσης 2008 και 2009 τα εισοδήματα του 99% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχαν μειωθεί μεσοσταθμικά κατά 11,6%.

Με άλλα λόγια, το 99% των Αμερικανών κάλυψε με την ανάκαμψη μόνο το... ένα τριακοστό (1/29 για την ακρίβεια) της απώλειας εισοδήματος που είχε! Ακόμη και στην περίοδο της κρίσης δηλαδή διευρύνεται με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς το χάσμα μεταξύ του πλουσιότερου 1% και του υπόλοιπου 99% του αμερικανικού πληθυσμού. Τα ίδια γίνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σύμφωνα με άλλη έκθεση της Οξφαμ που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν τόσο μεγάλη περιουσία όση κατέχουν τα φτωχότερα... 3,5 δισεκατομμύρια (!!!) των κατοίκων της Γης, τα οποία αποτελούν το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τι να πει κανείς...

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Διαβάστε περισσότερα