Πόσοι «φασισμοί» υπάρχουν; (του Σπύρου Θύμη)

 

Μετά  την καταδίκη της Χρυσής Αυγής  βγήκε στο σεργιάνι των τηλεοπτικών παραθύρων, και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης,  ένα ετερόκλητο πλήθος, ακροδεξιών από τη μια, και «φιλελευθέρων», οπαδών του «ακραίου κέντρου»,  από την άλλη και  οι οποίοι,   φορώντας το προσωπείο της μετριοπάθειας,  μας δίνουν μαθήματα   για τους «πολλούς φασισμούς». Συστημικοί δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες, αντιδραστικοί πολιτευτές κτλ παλεύουν να μας πείσουν ότι ο Φασισμός δεν είναι ένας. Οι αντιφασίστες «που συγκεντρώθηκαν έξω από το εφετείο είναι φασίστες»,  μας είπε ο Άρης ο Πορτοσάλτε.  «Ο φασισμός δεν είναι μόνο μαύρος αλλά και κόκκινος» δήλωσε ο «πατριώτης» Κυριάκος Βελόπουλος.

Όλοι οι «ισαποστάκηδες» και οι λάτρεις της «θεωρίας των δυο άκρων», συνεπικουρούμενοι και από τους ίδιους τους ακροδεξιούς  μας μιλάνε για τον «μαύρο φασισμό»,  αυτόν δηλαδή  που καταδικάστηκε στο δικαστήριο,  και ζητάνε το ίδιο να γίνει και για τον  άλλο φασισμό ..τον κόκκινο!  Αυτή η προσέγγιση βέβαια δεν είναι  πρωτόγνωρη, ούτε εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά μετά την ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής..  αρκεί να θυμηθούμε την  προ τετραετίας αχαρακτήριστη δήλωση του Θ. Τζήμερου ότι «Ο Φύσσας ήταν ένας φασίστας, ίδιος κι απαράλλαχτος με τους δολοφόνους του..»!

Πάμε τώρα όμως  σε ένα μάθημα πολιτικής παιδείας for dummies : Ο Φασισμός είναι μια συγκεκριμένη ιδεολογική θεώρηση με συγκεκριμένα ιδεολογικά, πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. «Οι κύριες εκφάνσεις του φασισμού ήταν η Ιταλία του Μουσολίνι και η Γερμανία του Χίτλερ. Ο φασισμός αντιτίθεται στον …. κομμουνισμό. Ο φασισμός έχει σαν ιδεώδες έναν άνθρωπο ο οποίος είναι έτοιμος να αφιερώσει τη ζωή του για το έθνος ή τη φυλή…» (Andrew Heywοod, Εισαγωγή στην Πολιτική). Αφού λοιπόν ο φασισμός έχει συγκεκριμένο επιστημονικό ορισμό, και ο Φύσσας σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί οπαδός του φασισμού, τότε γιατί ο Τζήμερος τον λέει φασίστα; Αφού οι συγκεντρωμένοι έξω από το εφετείο ζητούσαν  την καταδίκη της φασιστικής Χρυσής Αυγής   γιατί ο Πορτοσάλτε τους λέει φασίστες; Αφού ο Φασισμός είναι ένας γιατί όλο το συστημικό κατεστημένο  μιλάει για «πολλούς φασισμούς»;  Είναι τόσο «αδιάβαστοι»; Μπερδεύτηκαν;  Προφανώς και όχι. Απλά ακολουθούν  την τακτική που και άλλοι «φιλελεύθεροι» και  «δημοκράτες»,  αλλά και πολλοί ακροδεξιοί πιο πρόσφατα, ακλούθησαν.

Αρχίζοντας με τους ακροδεξιούς, η προσφιλής τους τακτική, των ίδιων των φασιστών δηλαδή, είναι να «κουμπώνουν» διπλά από κάθε παράνομη, ανήθικη, καταπιεστική, ή μη αρεστή πράξη, τη λέξη -φασιστο- . Οι νέες ευφάνταστες λέξεις όπως «ισλαμοφασίστες», «φασιστερά» κτλ άρχισαν να διοχετεύονται στο διαδίκτυο παράλληλα με την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα μας από τους ίδιους του φασίστες. Η ιδέα του φασίστα είναι πονηρή και απλή. Κάθε συμπεριφορά παράνομη, κατακριτέα κτλ, ή κάθε συμπεριφορά που δε μου αρέσει, θα της κοτσάρω και ένα «-φασιστο-» δίπλα. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα σιγά σιγά να απαλλαγεί η λέξη «φασισμός» από το συγκεκριμένο, επιστημονικά καθορισμένο, νόημά της και να απενοχοποιηθεί στα μάτια του κόσμου. Κάθε πράξη παράνομη, ή ανήθικη, και κάθε ιδέα μη ανεκτή βαφτίζεται «φασιστική» από τον ίδιο το φασίστα, και έτσι ο όρος «φασισμός», από την συγκεκριμένη κτηνώδη ιδεολογία, εξαιτίας της οποίας αιματοκυλίστηκε ο πλανήτης, καταλήγει να ταυτίζεται απλά με κάτι το παράνομο, το ανήθικο ή με κάτι το απλά «κακό», μέσα στα πολλά «κακά» που υπάρχουν γύρω μας.

Οι πιο mainstream πολιτικοί και δημοσιολογούντες  δε χρησιμοποιούν αναγκαστικά και μόνο τα παράγωγα της λέξης φασισμός, με σκοπό να τον απενοχοποιήσουν, αλλά χρησιμοποιούν και τις ίδιες τις λέξεις «φασισμός» και «φασίστας». Το σημαντικό είναι όμως ότι, κόντρα σε κάθε επιστημονική ορολογία, έχουν ανακαλύψει «δυο φασισμούς». Τον κόκκινο και τον μαύρο! Σύμφωνα με αυτό το αντιεπιστημονικό και ανήθικο πολιτικό «τρυκάκι» ο φασισμός δεν είναι μόνο η κτηνώδης ιδεολογία που άνθισε στο μεσοπόλεμο, αλλά φασισμός βαφτίζεται τεχνηέντως και οτιδήποτε άλλο διαφέρει από την πολιτική ιδεολογία της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Ο φασισμός λοιπόν με αυτόν τον τρόπο δεν ταυτίζεται μόνο με την ακροδεξιά, όπως και θα έπρεπε, αφού αυτή είναι επιστημονικά και εξ’ ορισμού ο φυσικός εκφραστής του φασισμού, αλλά και με οτιδήποτε άλλο αντιτίθεται στο σημερινό σύστημα με σκοπό να αμαυρωθεί, όπως πχ ο Φύσσας, που έγραφε «προκλητικούς» στίχους στα τραγούδια του , όπως μας είπε ο Τζήμερος,  ή οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα  που ζητάνε με δυναμισμό υψηλότερους μισθούς και καλύτερους όρους εργασίας.

Έτσι λοιπόν οι λεγόμενοι «φιλελεύθεροι»,  χέρι χέρι με τους ακροδεξιούς,  βάζουν στο «ίδιο  τσουβάλι»   τους  οπαδούς  της πιο  απάνθρωπης ιδεολογίας που έχει γνωρίσει ο πλανήτης με αυτούς που παλεύουν για την κοινωνική αλλαγή.  Τοποθετούν   στο ένα «άκρο»  τους   μαχαιροβγάλτες και στο άλλο «άκρο»  αυτούς  που ονειρεύονται την κοινωνική και οικονομική ισότητα.  Τοποθετούν τον εαυτό τους στο «κέντρο» και κρατάνε «ίσες αποστάσεις» τόσο από δολοφόνους τους Φύσσα όσο και από αυτούς που ζητάνε την παραδειγματική τιμωρία τους … εξισώνοντας δηλαδή ουσιαστικά  τους   πραγματικούς φασίστες με αυτούς  που θέλουν να τσακίσουν τον  Φασισμό. Καμία έκπληξη βέβαια  για αυτή τη σύμπλευση αφού   ο Καπιταλισμός ( η  λεγόμενη «φιλελεύθερη οικονομία» δηλαδή)   είναι αυτός  που γέννησε, εξέθρεψε,  και χρησιμοποίησε το Φασισμό σαν συστημικό μαντρόσκυλο. Δικό του τεκνό είναι ο Φασισμός , δικά του  τεκνά και οι φασίστες … και όσες «ενδοοικογενειακές» διαμάχες και να έχουν ποτέ δεν θα μπορέσουν να κρύψουν ούτε την στενή τους σχέση, ούτε το κοινό μίσος που έχουν απέναντι σε οτιδήποτε προοδευτικό μπορεί να απειλήσει το σύστημά τους..

Διαβάστε περισσότερα

Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή: Πώς θα καταλάβετε ότι η εμμονή γίνεται πρόβλημα;

 

Μάρθα Κίσκιλα

Έχετε αναλογιστεί ποτέ αν έχετε έμμονες σκέψεις με την καθαριότητα ή κάποιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις; Έχετε αναλογιστεί πόσες φορές ελέγχετε, εάν έχετε κλείσει τον γενικό διακόπτη πριν βγείτε από το σπίτι σας; Εάν έχετε αφήσει τον φούρνο ανοιχτό ή αν έχετε κλειδώσει όλες τις πόρτες ή ακόμα κι αν έχετε πλυθεί επαρκώς για να μην έρθετε σε επαφή με μικρόβια;

Αν οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα σας προβληματίσουν, πιθανότατα να πάσχετε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD δηλαδή Obsessive-Compulsive Disorder). Στην πραγματικότητα ένα άτομο με OCD μόνο disorder δεν έχει, αφού θέλει τα πάντα να βρίσκονται σε τάξη. Πρόκειται για μια κοινή και χρόνια διαταραχή, στην οποία ένα άτομο αισθάνεται την ανάγκη να ελέγξει τα πράγματα κατ' επανάληψη ή να εκτελέσει ρουτίνες και τελετουργίες ξανά και ξανά. Οι σκέψεις και οι συνήθειες αυτές εμπεριέχονται στον όρο ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και αρκετοί άνθρωποι πάσχουν από αυτό, χωρίς όμως να επηρεάζει την καθημερινότητά τους.

Τα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μπορεί να προσπαθήσουν να αγνοήσουν ή να σταματήσουν τις εμμονές, αλλά αυτό αυξάνει μόνο τη δυσφορία και την ανησυχία τους. Τελικά, φτάνουν στο σημείο να προβαίνουν σε ψυχαναγκαστικές πράξεις, σε μια προσπάθεια να «απαλύνουν» τα αγχωτικά συναισθήματά τους.

Το OCD ξεκινά συνήθως από την εφηβική ηλικία. Τα συμπτώματα αρχίζουν σταδιακά και τείνουν να ποικίλλουν σε σοβαρότητα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Τα συμπτώματα γενικά επιδεινώνονται όταν εμφανίζετε μεγαλύτερη πίεση. Επηρεάζει άνδρες και γυναίκες σε ίσα ποσοστά, ενώ εμφανίζεται στο ένα τρίτο του ενήλικου πληθυσμού, που έχει εμφανίσει συμπτώματα σε νεότερη ηλικία. Βέβαια, οι ειδικοί κάνουν λόγο για το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού συνολικά και εφιστούν την προσοχή τους στη σπουδαιότητα της γενετικής και των κληρονομικών παραγόντων.

Το OCD συχνά επικεντρώνεται σε ορισμένα θέματα όπως για παράδειγμα, φόβο μολύνσεως από μικρόβια. Για να Για να «απαλύνει» κάποιος τους φόβους από τη μόλυνση, μπορεί να πλύνετε τα χέρια συνεχώς μέχρι να πρηστούν ή σκάσουν, όπως αναφέρει το mayoclinic.

Συμπτώματα εμμονής

• Φόβος μόλυνσης ή φόβος για μικρόβια
• Ανεπιθύμητες, απαγορευμένες, ή ταμπού σκέψεις, που αφορούν το φύλο, τη θρησκεία και την σωματική ακεραιότητα
• Επιθετικές σκέψεις απέναντι στους άλλους
• Έντονο στρες όταν τα αντικείμενα δεν είναι τοποθετημένα στην σειρά ή αν δεν «κοιτάνε» όλα προς το «σωστό» μέρος
• Σκέψεις αυτοτραυματισμού
• Σκέψεις για υβρεολογίες ή ανάρμοστη συμπεριφορά
• Αποφυγή των καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν εμμονές, όπως η χειραψία
• Αυξημένο άγχος από δυσάρεστες σεξουαλικές εικόνες που επαναλαμβάνονται στο μυαλό διαρκώς

Οι πιο συνήθεις καταναγκασμοί περιλαμβάνουν:

 

• Υπερβολική καθαριότητα ή/και πλύσιμο των χεριών
• Τοποθέτηση και διάταξη των αντικειμένων με ένα συγκεκριμένο, ακριβή τρόπο
• Το να ελέγχει κανείς επανειλημμένα για το αν οι πόρτες είναι κλειδωμένες, ή για το αν τα φώτα στο σπίτι είναι σβηστά κλπ
• Το να ελέγχει κανείς επανειλημμένα αν είναι κλειστή η κουζίνα ή ο θερμοσίφωνας
• Το να μετράει κανείς ακολουθώντας μόνο συγκεκριμένη “τελετουργία”
• Το να επαναλαμβάνει κανείς διαρκώς και σιωπηλά μια προσευχή, μια λέξη ή μια φράση
• Το να τακτοποιεί κανείς κάθε αντικείμενο γύρω του με έναν συγκεκριμένο τρόπο που είναι πάντοτε ο ίδιος

Αιτίες

Η αιτία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής δεν είναι πλήρως κατανοητή. Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακάλυψαν πέρυσι τέσσερα γονίδια που συνδέονται στενά με την εκδήλωση ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΨΔ) στους ανθρώπους.

Η ανακάλυψη αφενός ενισχύει την πεποίθηση ότι η εν λόγω διαταραχή έχει σαφή βιολογική βάση και αφετέρου δημιουργεί ελπίδες ότι ίσως στο μέλλον υπάρξουν καλύτερες θεραπείες.

Η ΙΨΔ είναι μια άκρως κληρονομική νευροψυχιατρική διαταραχή. Η πιθανότητα εκδήλωσής της είναι περίπου τετραπλάσια, αν έχει ΙΨΔ ένας πρώτου βαθμού συγγενής - χωρίς πάντως αυτό να σημαίνει ότι οπωσδήποτε ένα παιδί θα εμφανίσει ΙΨΔ, αν την είχαν οι γονείς του. Ωστόσο, πολλές φορές επηρεάζουν και οι περιβαλλοντικές συνθήκες.

Θεραπεία

Το OCD, είναι μια ισόβια διαταραχή, η οποία μπορεί να είναι τόσο σοβαρή και χρονοβόρα, ώστε να γίνει εμπόδιο για την ζωή του ασθενούς. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζεται η έγκυρη διάγνωση της διαταραχής και βοήθεια από κάποιον γιατρό.

Η φαρμακοθεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση αντικαταθλιπτικών κυρίως, από αυτά η κλομιπραμίνη φαίνεται να είναι το πιο αποτελεσματικό. Γενικά, τα φάρμακα που επιδρούν στις δράσεις του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη (5-ΗΤ) στον εγκέφαλο μειώνουν σημαντικά τα συμπτώματα της ψυχαναγκαστικής διαταραχής. Σε σοβαρές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται για ένα μικρό διάστημα το λίθιο και νευροληπτικά. Λόγω της ισχυρής σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και τις διαταραχές με τικ (μερικές μελέτες δείχνουν 35% επιπολασμό διαταραχών με τικ σε ασθενείς με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή), στις διαταραχές με τικ χορηγούνται αντιψυχωτικά. Τα φάρμακα βοηθούν στον έλεγχο των συμπτωμάτων της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, αλλά συχνά, όταν η θεραπεία διακοπεί, ακολουθεί υποτροπή.

Η ψυχαναλυτική θεραπεία, μια θεραπεία μακράς διαρκείας, ενδείκνυται την αντιμετώπιση της ασθένειας. Πάντως στις περισσότερες περιπτώσεις συνίσταται από τους γιατρούς ο συνδυασμός και των δύο.

Διαβάστε περισσότερα

Ελληνοτουρκικά: Παγίδα και (δι)έξοδος – Οι τρείς επιλογές της κυβέρνησης

  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

• milakas@imerodromos.gr

Η επιστροφή του τουρκικού ερευνητικού «Oruc Reis» και των πολεμικών πλοίων που το συνοδεύουν νότια μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου αποσκοπεί στο να περιορίσει τις επιλογές και τον χρόνο των ελληνικών αντιδράσεων. Με την τουρκική δραστηριότητα, η οποία με βάση τη Navtex θα εξελιχθεί σε θαλάσσιες περιοχές μόλις έξω από τα χωρικά ύδατα (6 μίλια) των νησιών, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τρεις επιλογές:

● Θα αφήσει το «Oruc Reis» να δημιουργήσει τετελεσμένα σε χώρο ελληνικής κυριαρχίας έστω πέρα από τα 12 μίλια των ακτών της Ρόδου και του Καστελλόριζου;
● Θα προσέλθει απειλούμενη στο διπλωματικό τραπέζι για μια διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης; 
● Θα καταφύγει μήπως στο ύστατο μέσο, δηλαδή τις ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να υπερασπιστεί την κυριαρχία και τα δικαιώματα της χώρας στην περιοχή;

Καμιά από όσες επιλογές έχουν απομείνει στην ελληνική κυβέρνηση δεν έχει θετικό πρόσημο. Οι δύο πρώτες συνεπάγονται βαρύτατο πολιτικό κόστος, ενώ η τρίτη, αυτή της στρατιωτικής αντίδρασης, βάζει στην εξίσωση τόσους αστάθμητους παράγοντες (διάρκεια, έκβαση της σύρραξης, το πλαίσιο της παρέμβασης για την απεμπλοκή) ώστε ουσιαστικά «απαγορεύει» στην κυβέρνηση την ανάληψη της πρωτοβουλίας για ένα τέτοιο ρίσκο.

Η προφανής ελληνική αδυναμία πολύ απλά σημαίνει ότι η ήττα έχει ήδη καταγραφεί στο διπλωματικό τραπέζι. Για την ακρίβεια αυτή η ήττα είναι το αποτέλεσμα άστοχων επιλογών δεκαετιών, με σημείο καμπής την κρίση των Ιμίων και ό,τι την ακολούθησε.

Στο δίχτυ της διαμεσολάβησης

Αποτέλεσμα της δύσκολης θέσης (σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο) που βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση είναι το αίτημα για διαμεσολάβηση (ή η αποδοχή της προσφοράς διαμεσολάβησης) προς τη Γερμανία. 

Όταν ο όποιος διαμεσολαβητής ακούει την επίσημη θέση της μίας πλευράς (της ελληνικής) ότι η μόνη διαφορά προς συζήτηση με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και την άλλη πλευρά (Τουρκία) να θέτει στο τραπέζι σειρά ζητημάτων, η υπόθεση ήδη έχει χαθεί. Μάλιστα, αν αυτή η διαμεσολάβηση στα πρώτα της στάδια εξελίσσεται «μυστικά» και αν επιπροσθέτως τα όσα έχουν ειπωθεί έχουν διατυπωθεί σε «έγγραφο κατανόησης», τότε ο δρόμος προς το τραπέζι των συνομιλιών γίνεται ολισθηρός για την πλευρά που δεν ζητάει τίποτε πέρα από τη «γνωμάτευση» ενός Διεθνούς Δικαστηρίου. 

Η άλλη (η τουρκική) πλευρά ζητάει τα «πάντα» και ξεκαθαρίζει δημοσίως σε κάθε ευκαιρία, προς κάθε κατεύθυνση, ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα (και) στην ανατολική Μεσόγειο δεν είναι νομικά, αλλά αμιγώς πολιτικά, καθώς «τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην περιοχή ερήμην της Τουρκίας». Η τουρκική ηγεσία, πολύ πριν από την εμφάνιση του Ερντογάν, έχει ξεκάθαρα διατυπώσει ότι κανένα διεθνές δίκαιο, κανένας νόμος και καμία δύναμη δεν μπορεί να περιορίσει τα τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο…

Τα όρια του κατευνασμού

Όπως οι προηγούμενες, έτσι και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση επενδύει σε μια πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας «αξιοποιώντας» τη συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς (Ε.Ε. – ΝΑΤΟ) και την αμερικανική «πατρωνία». Όπως οι προηγούμενες, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση έχει ακούσει λόγια συμπαράστασης από την Ε.Ε. και υποστήριξης από τους Αμερικανούς φίλους. 

Τα λόγια αυτά ωστόσο (που ουδέποτε διατυπώθηκαν τζάμπα) δεν έχουν μέχρι αυτήν την ώρα αποτρέψει την παρουσία του «Oruc Reis» στα 20 μίλια (προς το παρόν) από τις ακτές του Καστελλόριζου. Για κάτι τέτοιο απαιτείται κάποια ακόμη ελληνική κίνηση καλής θέλησης…

Μια τέτοια ελληνική κίνηση καλής θέλησης συζητείται αυτές ακριβώς τις μέρες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις απαιτήσεις της Τουρκίας για την υπονόμευση, σε τελική ανάλυση, των ελληνικών στρατιωτικών – αμυντικών δυνατοτήτων. Εκεί, στο ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε μια συζήτηση η οποία περιορίζει τις δυνατότητες άμυνας της χώρας απέναντι σε μια χώρα η οποία με τον πιο επίσημο τρόπο έχει διατυπώσει απειλή πολέμου, την οποία επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία.

Παρά την καλή θέληση της ελληνικής κυβέρνησης έναντι των τουρκικών απαιτήσεων και την υπακοή της στις αμερικανοΝΑΤΟϊκές νουθεσίες, το κέρδος είναι ανύπαρκτο. Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Γερμανοί εξακολουθούν να ζητούν από την Ελλάδα αυτό που ζητάει και η Τουρκία. Δηλαδή συνομιλίες οι οποίες δεν μπορεί να έχουν αντικείμενο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και μόνο, όπως λέει η Ελλάδα.

Διότι συζητώντας για την υφαλοκρηπίδα θα πρέπει προηγουμένως να διευκρινιστεί σε ποιον ανήκει ποιο νησί ή βράχος που βρίσκεται στην περιοχή οριοθέτησης. Με άλλα λόγια οι γκρίζες ζώνες, των οποίων την ύπαρξη αποδέχτηκε η κυβέρνηση Σημίτη μετά τα Ίμια ως αντίτιμο για την τότε αμερικανική διαμεσολάβηση, βρίσκονται στο τραπέζι και των σημερινών διερευνητικών συνομιλιών, όποτε αυτές ξεκινήσουν…

Ο χρόνος τελειώνει

Η τουρκική απάντηση στις ελληνικές υπεκφυγές περί ενός διαλόγου με μόνο αντικείμενο την υφαλοκρηπίδα διατυπώθηκε με την επανεμφάνιση του «Oruc Reis» και του στολίσκου των πολεμικών που το συνοδεύουν ακόμη πιο κοντά στη Ρόδο και το Καστελλόριζο. 

Μπορεί οι εταίροι να «καταδικάζουν» και οι Αμερικανοί να «εξοργίζονται» με τις τουρκικές αποσταθεροποιητικές ενέργειες, αλλά κανείς τους δεν είναι εκεί όπου παραβιάζονται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Και αυτά τα δικαιώματα δεν μπορεί να τα προστατέψει κανείς άλλος παρά μόνο αυτός που διακηρύσσει ότι τα έχει και τα ασκεί.
Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής έχει υπογραμμίσει ότι δεν πρόκειται να σπεύσει σε συνομιλίες όσο το «Oruc Reis» βρίσκεται σε περιοχές που δυνάμει περιλαμβάνονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Από την άλλη πλευρά η Τουρκία επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να προσφέρει στην ελληνική κυβέρνηση τον «άπειρο» χρόνο που συνεπάγεται μια διαβούλευση αποκλειστικά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, καθώς άλλωστε αυτή η συζήτηση έχει εξαντληθεί στους προηγούμενους 60 γύρους συνομιλιών. 

Αντιμέτωπη με το αδιέξοδο το οποίο, όσο παραμένει, πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο σύρραξης, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να περιμένει το ανέφικτο (δηλαδή την επιβολή αιματηρών κυρώσεων στην Τουρκία από την Ε.Ε.), μήπως θα έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία να επιστρέψει το «μπαλάκι» στην Τουρκία προσθέτοντας νέα δεδομένα στο διπλωματικό τραπέζι; Δηλαδή την επέκταση των χωρικών υδάτων σε Κρήτη και Καστελλόριζο.

Διαβάστε περισσότερα

Η ιστορία του σκλάβου που δημιούργησε το πιο διάσημο ουίσκι της Αμερικής

 

Μάρθα Κίσκιλα

Μοιραστείτε στο twitter

Η συγγραφέας Fawn Weaver ήταν σε διακοπές στη Σιγκαπούρη το περασμένο καλοκαίρι, όταν διάβασε για πρώτη φορά για τον Nearest Green, τον σκλάβο από το Lynchburg του Τενεσί, που δίδαξε στον Jack Daniel (Ιανουάριος 1849 – 9 Οκτωβρίου 1911) πώς να φτιάχνει ουίσκι.

Η ύπαρξη του Green ήταν από καιρό ένα κοινό μυστικό, αλλά το 2016 η Brown-Forman, η εταιρία που κατέχει το αποστακτήριο του Jack Daniel στο Τενεσί, παρουσίασε για πρώτη φορά στον διεθνή τύπο τη συμβολή του Nearest Green στην παρασκευή του διάσημου ουίσκι, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times.

«Ήταν μάλλον κάπως αταίριαστο να ειπωθεί νωρίτερα ότι ένα από τα πιο γνωστά εμπορικά σήματα στον κόσμο δημιουργήθηκε, εν μέρει, από έναν σκλάβο», λέει η Weaver, μια Αφροαμερικανίδα επενδυτής ακινήτων και συγγραφέας. Αποφασισμένη να δει την αλλαγή με τα ίδια της τα μάτια, πήρε το αεροπλάνο από τον Λος Άντζελες και ταξίδεψε στο Νάσβιλ. Αλλά φτάνοντας στο Lynchburg και αφού πραγματοποίησε τρεις διαφορετικές ξεναγήσεις στα αποστακτήρια της περιοχής, δεν άκουσε καμία αναφορά για τον Green.

Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι" χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς ! Στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.

Αντί να φύγει, η Weaver αποφάσισε να ερευνήσει περαιτέρω την υπόθεση, να ανακαλύψει περισσότερα για τον Green και να πείσει την εταιρεία να τηρήσει την υπόσχεσή της και να αναγνωρίσει το ρόλο του στη δημιουργία του πιο διάσημου ουίσκι της Αμερικής. Έτσι νοίκιασε ένα σπίτι στο κέντρο του Lynchburg και άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους απογόνους του Green, δεκάδες από τους οποίους ζουν ακόμα στην περιοχή.

Ψάχνοντας αρχεία στο Τενεσί, τη Τζόρτζια και την Ουάσινγκτον, δημιούργησε μια χρονολογική σειρά της σχέσης του με τον Daniel, αποδεικνύοντας ότι ο Green όχι μόνο δίδαξε τον «βαρόνο» του ουίσκι πως να κάνει την απόσταξη, αλλά και εργάστηκε γι' αυτόν μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Σύμφωνα με την Weaver ήταν ο πρώτος μαύρος που ασχολήθηκε με την απόσταξη στην Αμερική. 

Από την έρευνα της, έχει συλλέξει 10.000 έγγραφα και αντικείμενα σχετικά με τον Daniel και τον Green, πολλά από τα οποία έχει συμφωνήσει να δωρίσει στο νέο Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας και Πολιτισμού στην Ουάσινγκτον. Εκτός αυτού, ανακάλυψε το αγρόκτημα όπου οι δύο άντρες ξεκίνησαν την απόσταξη στο κέντρο της πόλης, το οποίο πρόκειται να μετατραπεί σε μνημειακό πάρκο, όπως επίσης ότι το πραγματικό όνομα του Green ήταν Nathan.

Η μεγαλύτερη επιτυχία της Weaver, όμως, ήρθε τον Μάιο, όταν η εταιρεία αναγνώρισε επίσημα τον Green ως τον πρώτο κύριο εκπρόσωπο απόσταξης στη χώρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά τη δέσμευση της εταιρίας να αρχίσει να μοιράζεται με το κοινό την ιστορία του Green. Ο Daniel είναι τώρα καταχωρημένος ως ο δεύτερος κύριος εκπρόσωπος στην απόσταξη. «Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η συμβολή του Nearest προστίθεται στην ιστορία του Jack Daniel», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Mark I. McCallum, πρόεδρος της Brown-Forman.

Σύμφωνα με τους New York Times, η απόφαση της εταιρείας να αναγνωρίσει το χρέος της στον Green είναι μια σημαντική στροφή στην ιστορία. Ακόμη και αν οι μαύροι πρωτοπόροι στη μαγειρική και τη γεωργία έχουν αρχίσει να παίρνουν τα εύσημα για το έργο τους, η ιστορία του αμερικάνικου ουίσκι εξακολουθεί να είναι γνωστή ως μια υπόθεση λευκών, Σκοτσέζων και Ιρλανδών αποίκων που έφεραν τη τεχνογνωσία στις πολιτείες του Τενεσί και του Κεντάκι. Η ιστορία του Green αλλάζει όλα τα προηγούμενα δεδομένα, καθώς υπενθυμίζει ότι οι υποδουλωμένοι όχι μόνο παρείχαν το μυαλό, αλλά και τον τρόπο για να διεκπεραιώσουν μία δύσκολη και επικίνδυνη τεχνική λειτουργία.

Σύμφωνα με την Weaver, ο Green νοίκιασε από τους ιδιοκτήτες του, μια εταιρία που ονομαζόταν Landis & Green, σε αγρότες γύρω από το Lynchburg, συμπεριλαμβανομένου του Dan Call, ενός πλούσιου γαιοκτήμονα και ιεροκήρυκα, ο οποίος απασχολούσε τον έφηβο Jack Daniel για να βοηθήσει στην παρασκευή του ουίσκι. Ο Green ήδη έμπειρος στην απόσταξη, πήρε τον Daniel εκπαιδευόμενο στην πτέρυγα του και μετά τον εμφύλιο πόλεμο και το τέλος της δουλείας του, πήγε να δουλέψει γι’ αυτόν στην νεοσύστατη επιχείρηση ουίσκι.

Κατά πάσα πιθανότητα, υπήρχαν πολλοί άλλοι άντρες σαν τον Green, σε όλο το Νότο. Τα αρχεία είναι μπερδεμένα, αν και οι αναφορές σε σκλάβους ειδικευμένους στην απόσταξη και την παραγωγή ουίσκι εμφανίζονται ακόμα και σε καταχωρήσεις διαφυγής σκλάβων από τις αρχές του 19ου αιώνα. Αλλά μόνο ένας από αυτούς βοήθησε να βρεθεί μια μάρκα ουίσκι που σήμερα παράγει περίπου 3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε έσοδα.

Σύμφωνα με τον McCallum, η εταιρία είχε την πρόθεση να αναγνωρίσει τον ρόλο του Green ως κύριο εκπρόσωπο της απόσταξης πέρυσι στο πλαίσιο της 150ης επετείου, αλλά αποφάσισε να αναβάλει τυχόν αλλαγές λόγω της φόρτισης των εκλογών του 2016 με το ζήτημα του φυλετικού ρατσισμού. «Νόμιζα ότι θα μας κατηγορούσαν ότι κάνουμε ντόρο σχετικά με το θέμα για εμπορικούς λόγους», ανέφερε χαρακτηριστικά. Δε βοήθησε και το γεγονός ότι πολλοί παρερμήνευσαν την ιστορία, θεωρώντας ότι ο Daniel είχε στην ιδιοκτησία του τον Green και έκλεψε τη συνταγή του. Λέγεται όμως ότι ο Daniel δεν είχε ποτέ δούλους και δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για το ρόλο του Green ως μέντορα του στην απόσταξη.

 

Έτσι τα σχέδια της εταιρίας έμειναν στο ράφι. Την ίδια στιγμή, αυτό προοριζόταν για ένα γρήγορο ταξίδι στο Lynchburg μετατράπηκε για την Weaver σε μια εξερεύνηση που κράτησε μήνες, καθώς ανακάλυψε μια άγραφη ιστορία, κρυμμένη σε ξεχασμένα αρχεία και χαραγμένη στη μνήμη των μαύρων κατοίκων της πόλης.

Μέσα από δεκάδες συνομιλίες, οι ντόπιοι, πολλοί από τους οποίους εργάστηκαν ή εξακολουθούν να εργάζονται στην παραγωγή του Jack Daniel's, την ενημέρωσαν ότι γνώριζαν για την ιστορία του Green από τους γονείς και τους παππούδες τους, πολύ πριν αυτή βγει στο φως της δημοσιότητας από την εταιρία. «Είναι κάτι που μας έλεγε πάντα η γιαγιά μας. Το γνωρίζαμε στην οικογένεια μας, ακόμα κι όταν η εταιρία δεν έλεγε τίποτα», δήλωσε η Debbie Ann Eady-Staples, απόγονος του Green που ζει στο Lynchburg και έχει εργαστεί στο αποστακτήριο για πάνω από 40 χρόνια.

Τίποτα δε μπορεί να παραμείνει κρυφό σε μια μικρή πόλη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά όταν εμπλέκεται ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης. Έτσι το Μάρτιο του 2017, η Weaver συναντήθηκε με τον McCallum και παρέθεσε όλα τα στοιχεία που είχε συλλέξει από την έρευνα της, κάνοντας μια συζήτηση μαζί του που κράτησε πάνω από έξι ώρες. Ο McCallum μέσα σε λίγες εβδομάδες πραγματοποίησε συνάντηση με 100 υπαλλήλους που δούλευαν στο αποστακτήριο, μεταξύ των οποίων αρκετοί από τους απογόνους του Green, και τους παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο η εταιρία θα ενσωματώσει τον Green στην επίσημη ιστορία, ξεκινώντας εντατική εκπαίδευση σε όλους του ξεναγούς.

Υπάρχει ακόμη η πληροφορία ότι κάποια στιγμή ο Jack Daniel είχε προτείνει την προσθήκη μιας φιάλης για τον Nearest Green στη συλλεκτική σειρά «Master Distiller», αλλά η ιδέα ναυάγησε όταν εκφράστηκαν ανησυχίες από τους εκπροσώπους πωλήσεων της εταιρίας.

Παρόλο αυτά, η Weaver κυκλοφόρησε το δικό της ουίσκι, Uncle Nearest 1856, το οποίο αγόρασε χύμα από άλλο αποστακτήριο. Σχεδιάζει μάλιστα να παράγει ένα δεύτερο, το οποίο θα μιμείται το ύφος και τις προδιαγραφές του ποτού που παρήγαγαν ο Green και ο Daniel. «Επιδοκιμάζουμε την κυρία Weaver για τις προσπάθειές της να επιτύχει το στόχο της με την κυκλοφορία αυτού του νέου προϊόντος», ανέφερε ένας εκπρόσωπος της Brown-Forman.

Παρόλο που δεν υπάρχει γνωστή φωτογραφία του Green, η εταιρία έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία του Daniel που καθόταν δίπλα σε έναν άγνωστο μαύρο άντρα, ο οποίος μπορεί να είναι ο ίδιος ο Green ή κάποιος από τους γιου του που επίσης εργαζόταν για χρόνια στο αποστακτήριο. «Θέλουμε να παρουσιάσουμε ότι ο Green ήταν ο πραγματικός μέντορας του Τζακ. Αναφέρουμε πολλά πράγματα για αυτόν στις ξεναγήσεις που κάνουμε στο αποστακτήριο μας», δήλωσε ο Steve May, ο οποίος διαχειρίζεται το κέντρο επισκεπτών και τις περιηγήσεις του αποστακτήριου.

«Ο May ανέφερε ότι η μέχρι στιγμής ανταπόκριση των επισκεπτών στις νέες ξεναγήσεις που σχετίζονται με τον Green ήταν θετική και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τους λόγους. Η ιστορία των δύο αντρών περνάει ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα σε μια δύσκολη εποχή για τις φυλετικές σχέσεις στην Αμερική, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η απελευθέρωση των σκλάβων στην εξέλιξη του αμερικανικού ουίσκι», αναφέρουν οι New York Times. 

Από την πλευρά της, η Weaver δεν έχει τελειώσει με την αναζήτηση των στοιχείων της υπόθεσης. «Έχω χάσει τα ίχνη του μετά το 1884. Ελπίζω να καταφέρω να βρω τον τάφο του και να ταξιδέψω και σε άλλα μέρη όπου βρίσκονται μέλη της οικογένειας του που μπορεί να έχουν παραπάνω πληροφορίες. Θα μπορούσα να κάνω αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου», πρόσθεσε.

Διαβάστε περισσότερα

Αντί για επίταξη ΜΕΘ νέο μπόνους στους κλινικάρχες

 

Από iraklis3

Η κυ­βένρ­νη­ση αντί να επι­τά­ξει τις ΜΕΘ ιδιω­τι­κών δομών τους πα­ρα­χω­ρεί νέο μπό­νους με τη δυ­να­τό­τηα αύ­ξη­σης κατά 40% των κλι­νών ΜΕΘ με το ίδιο προ­σω­πι­κό! ΜΕΘ που θα πα­ρα­χω­ρη­θούν (με το αζη­μί­ω­το) στο Εθνι­κό Σύ­στη­μα Υγεί­ας για τις ανά­γκες που δη­μιουρ­γεί η παν­δη­μία. Γί­νε­ται φα­νε­ρό πως όταν η κυ­βέρ­νη­ση μιλά για σχέ­διο αύ­ξη­σης των κλι­νών ΜΕΘ, εν­νο­εί μπό­νους και δώρα αρ­κε­τών εκατ. ευρώ στους κλι­νι­κάρ­χες.

«Με ει­δι­κή ρύθ­μι­ση το υπουρ­γείο Υγεί­ας προ­σφέ­ρει τη δυ­να­τό­τη­τα στις ιδιω­τι­κές κλι­νι­κές να αυ­ξή­σουν κατά 40% τον αριθ­μό των κλι­νών εντα­τι­κής με το ίδιο προ­σω­πι­κό! Η ρύθ­μι­ση θα ισχύ­σει κατ’ εξαί­ρε­ση των κεί­με­νων δια­τά­ξε­ων και θα μπο­ρεί να γίνει με απλή γνω­στο­ποί­η­ση της ιδιω­τι­κής κλι­νι­κής στην αρ­μό­δια Πε­ρι­φέ­ρεια, στην οποία υπά­γο­νται και στην τε­χνι­κή υπη­ρε­σία και τη Διεύ­θυν­ση Ορ­γά­νω­σης και Λει­τουρ­γί­ας Νο­ση­λευ­τι­κών Μο­νά­δων και Επο­πτευό­με­νων Φο­ρέ­ων του Υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας.

Στό­χος της ρύθ­μι­σης είναι προ­φα­νώς η αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. Η ρύθ­μι­ση ορί­ζει ότι οι νέες κλί­νες θα δια­τί­θε­νται απο­κλει­στι­κά για να κα­λυ­φθούν οι ανά­γκες του πλη­θυ­σμού από το Εθνι­κό Σύ­στη­μα Υγεί­ας. Με τη λήξη της κρί­σης, οι συ­γκε­κρι­μέ­νες κλί­νες ΜΕΘ υπο­χρε­ού­νται να υπο­στούν έλεγ­χο κα­ταλ­λη­λό­τη­τας για να δια­τη­ρη­θούν, άλλως θα κα­ταρ­γη­θούν αυ­το­δι­καί­ως. Η ρύθ­μι­ση ισχύ­ει για το χρο­νι­κό διά­στη­μα από 01.10.2020 και έως την 31.12.2020.

Με­τα­φο­ρά ασθε­νών στον ιδιω­τι­κό τομέα

Η ρύθ­μι­ση ορί­ζει ότι αν έχου­με έξαρ­ση των πε­ρι­στα­τι­κών covid-19 τότε σε πε­ρί­πτω­ση που δεν επαρ­κούν οι κλί­νες στις δη­μό­σιες δομές, δύ­να­ται να δια­τί­θε­νται κλί­νες νο­ση­λεί­ας και κλί­νες ΜΕΘ σε ιδιω­τι­κά θε­ρα­πευ­τή­ρια-κλι­νι­κές, οι οποί­ες δια­θέ­τουν σύμ­φω­να με την άδεια λει­τουρ­γί­ας τους αντί­στοι­χα τμή­μα­τα για τη νο­ση­λευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη των ασθε­νών, καθ’ υπέρ­βα­σιν του αριθ­μού όσων δια­τί­θε­νται στον ΕΟΠΥΥ δυ­νά­μει σχε­τι­κών Μνη­μο­νί­ων Συ­νερ­γα­σί­ας, κατ’ εφαρ­μο­γή του άρ­θρου 21 του ΕΚΠΥ. Οι δια­κο­μι­σθέ­ντες ασθε­νείς σε ΜΕΘ ιδιω­τι­κών θε­ρα­πευ­τη­ρί­ων κλι­νι­κών, σε πε­ρί­πτω­ση συ­νέ­χι­σης της νο­ση­λεί­ας σε απλό θά­λα­μο νο­ση­λεί­ας, επα­να­με­τα­φέ­ρο­νται στις δομές του ΕΣΥ, εφό­σον υπάρ­χει δια­θε­σι­μό­τη­τα.

Σε πε­ρί­πτω­ση ανα­γκαί­ας δια­κο­μι­δής ασθε­νούς από δη­μό­σιο νο­σο­κο­μείο σε θά­λα­μο νο­ση­λεί­ας ιδιω­τι­κού θε­ρα­πευ­τη­ρί­ου-κλι­νι­κής, κα­τό­πιν σχε­τι­κής συ­ναί­νε­σης και απο­δο­χής του πε­ρι­στα­τι­κού από την ιδιω­τι­κή κλι­νι­κή, τότε η νο­ση­λεία απο­ζη­μιώ­νε­ται σύμ­φω­να με το φύλλο νο­ση­λεί­ας του ασθε­νούς, είτε με ΚΕΝ είτε με ημε­ρή­σιο νο­σή­λιο και τα εξαι­ρού­με­να αυτού, όπως πε­ρι­γρά­φο­νται στον ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ.

Σε πε­ρί­πτω­ση νο­ση­λεί­ας σε ΜΕΘ ιδιω­τι­κού θε­ρα­πευ­τη­ρί­ου-κλι­νι­κής, η τιμή ημε­ρή­σιας απο­ζη­μί­ω­σης ΜΕΘ, για την εφαρ­μο­γή της πα­ρού­σας, αντι­στοι­χεί στο ημε­ρή­σιο νο­σή­λιο της παρ. 8 του άρ­θρου 21 του ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ (ΦΕΚ Β 4898/2018), πολ­λα­πλα­σια­ζό­με­νο με τον συ­ντε­λε­στή μι­σθο­λο­γι­κού κό­στους 2,09 όπως προ­βλέ­πε­ται στην υπ’ αριθμ. Υ4α/οικ.105494 κοινή υπουρ­γι­κή από­φα­ση (ΦΕΚ Β’3096/2012). (…)

Η ανω­τέ­ρω δια­δι­κα­σία απο­ζη­μί­ω­σης των συμ­βε­βλη­μέ­νων ιδιω­τι­κών θε­ρα­πευ­τη­ρί­ων-κλι­νι­κών για τις κλί­νες νο­ση­λεί­ας και ΜΕΘ που θα δια­τε­θούν στο ΕΚΑΒ, είναι καθ’ υπέρ­βα­σιν του αριθ­μού όσων δια­τί­θε­νται στον ΕΟΠΥΥ δυ­νά­μει σχε­τι­κών Μνη­μο­νί­ων Συ­νερ­γα­σί­ας κατ’ εφαρ­μο­γή του άρ­θρου 21 του ΕΚΠΥ και οι σχε­τι­κές δα­πά­νες θα υπο­βάλ­λο­νται στον ΕΟΠΥΥ δια­κρι­τά και θα κα­λυ­φθούν με έκτα­κτη οι­κο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση του ΕΟΠΥΥ που ορί­ζε­ται ως φο­ρέ­ας υλο­ποί­η­σης σύμ­φω­να με το άρθρο 5 της ΠΝΠ. Κάθε λε­πτο­μέ­ρεια για τη δια­δι­κα­σία υπο­βο­λής, ελέγ­χου και απο­ζη­μί­ω­σης των δα­πα­νών ρυθ­μί­ζε­ται με από­φα­ση ΔΣ ΕΟΠΥΥ. Για τις ως άνω δα­πά­νες δεν εφαρ­μό­ζε­ται ο μη­χα­νι­σμός αυ­τό­μα­της επι­στρο­φής (clawback) και το μη­νιαίο κλι­μα­κω­τό πο­σο­στό έκ­πτω­σης (rebate) του άρ­θρου 100 του ν. 4172/2013»

Πηγή: virus.​com.​gr

Διαβάστε περισσότερα

Αναζητώντας «νόημα», όλα αυτά που έχουν «πραγματικά σημασία» εν μεσω πανδημίας

Του Γιάννη Αγγελάκη

Το 4ο μέρος του αφιερώματος “Κορωνοϊός και Τεχνολογία” 

Στην εποχή των social media η απομόνωση και η καραντίνα δεν μοιάζουν με αυτό που ήταν επί αιώνες η εμπειρία τους. Η μοναξιά είναι γεμάτη ψηφιακή βοή και θόρυβο.

Οι δρόμοι άδειασαν όμως πλέον δε ζούμε μόνο στον φυσικό κόσμο αλλά και στον ψηφιακό.

Μέσω των social media όλοι ήθελαν να μοιραστούν τη μοναδικότητα της εμπειρίας τους. Μοιράζονται σκέψεις, φόβους, ελπίδες, καλούσαν τους άλλους να μείνουν σπίτι, θυμώνουν με τους ανυπάκουους, ανταγωνίστηκαν σε μία αγορά που γιγαντώθηκε από την ανάγκη όλοι να «μένουμε σπίτι» για τα likes που θα αποτυπώσουν την αποδοχή.

Σα ένα γιγάντιο Big Brother – ως εσώκλειστοι στα σπίτια τους – οι πολίτες ανταγωνίστηκαν για την αγάπη του κοινού του οποίου αποτελούν τμήμα. Η εταιρεία κερδίζει.

Κάποιοι βγήκαν για λίγο στα μπαλκόνια και χειροκρότησαν τους “ήρωες”, και βρήκαν δημιουργικούς τρόπους να περάσουν τον χρόνο τους ενώ πόσταραν φωτογραφίες, πόσταραν διαρκώς, σχολίαζαν διαρκώς.

Άλλοι άρχισαν να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν τα σπίτια τους, και πόσταραν φωτογραφίες των φαγητών που μαγειρεύουν ή των καθαρών σπιτιών τους.

Άρχισαν να συμμετέχουν σε διαφόρων μορφών challenges.

Έκαναν διαλογισμό περισσότερο παρά ποτέ μέσω apps, μόνοι τους. Γυμνάστηκαν παρακολουθώντας βίντεο ή ακολουθώντας τις οδηγίες προγραμμάτων.  [17,18,19,20]

Είδαν ταινίες στο Netflix με σενάρια καταστροφής από πανδημίες. [21]

Στο instagram οι φωτογράφοι κλήθηκαν να ποστάρουν φωτογραφίες «από το παράθυρό τους» ενώ στο facebook οι χρήστες διασκέδασαν μιμούμενοι κάποιο διάσημο πίνακα ή κάνοντας πους απς και ποστάρωντας τα βίντεο.

Όλοι θέλουν να μοιραστούν τη μοναδικότητα της εμπειρίας τους που μοιάζει τόσο πολύ με την εμπειρία των άλλων που απαγορεύεται να προσεγγίσουν.

Η ζωή στην καραντίνα εξελίχθηκε σε μοτίβα που επαναλαμβάνονταν όμως βιωνόταν ατομικά. Το κοινωνικό επανανακαλύπτεται ως ένας ανταγωνισμός για like διαφορετικών ατόμων που συμμετέχουν σε “positivity challenges”. Η κοινότητα αποκτά αξία όταν η συμμετοχή σε αυτή μπορεί να ποσοτικοποιηθεί και να αποκτήσει αντικειμενική αξία. [22, 23]

Άλλωστε, η περίοδος της πανδημίας ήταν μία ιδανική περίοδο για να ποστάρεις στα social media. Η χρήση αυξήθηκε κατακόρυφα, και μαζί ο αριθμός των likes για το υλικό που παράγουν οι χρήστες.

Οι απαντήσεις που ο σύγχρονος άνθρωπος έδωσε στην καραντίνα για να θέσει υπό έλεγχο τον φόβο που παράγει μία πανδημία βασίστηκε στο οπλοστάσιο που του έδωσε η ζωή και η εποχή που ζει.

Και οι influencers προσαρμόστηκαν.

Το hashtag #inthistogether εγινε must.

Ένας σωστός influencer στην εποχή του κορωνοϊού πρέπει να υπενθυμίζει την ανάγκη να μείνουμε όλοι “υπεύθυνοι” για τους εαυτούς μας και «δυνατοί» γιατί αυτό είναι το πιο υπεύθυνο και ασφαλές για την κοινωνία. Αλλά θα πρέπει να υπενθυμίζει και την ανάγκη να #μείνουμε υγιής.

Θα πρέπει να μιλά με “ειλικρίνεια” και με “ευαισθησία”, σα κάτι σταρ που ανακάλυπταν ξαφνικά τις δίπλες στις κοιλιές τους και παρουσιάζουν τα αμακιγιάριστα και αληθινά πρόσωπά τους για να αποδείξουν ότι και αυτοί είναι αληθινοί “άνθρωποι σαν κι εμάς”. Γιατί μας αρέσει και εμπιστευόμαστε περισσότερο αυτό που μας μοιάζει.

Σειρά ερευνών που έχουν γίνει αποδεικνύει ότι οι διαφημίσεις προϊόντων όταν γίνονται από «ανθρώπους σας κι εμάς» είναι πολύ πιο αποδοτικές. [24]

Ο influencer της εποχής της πανδημίας πρέπει να καλεί τους ανθρώπους “to be there for each other”, αλλά και να δίνει “νόημα” στην αναγκαστική παραμονή στο σπίτι με φωτογραφίες με hashtag όπως #stayhomestaysocial ή #stayhomestaychic στον πυρήνα των οποίων βρίσκεται το hashtag #staypositive, λες και το κάθε άτομο είναι ένας executive που πρέπει διαρκώς να διατηρεί την αισιοδοξία του για το μέλλον της εταιρείας, ανεξαρτήτως των αντιξοοτήτων. Ένας τιτανικός στον οποίο όλοι χορεύουν χαρούμενοι μέχρι την οριστική βύθισή του.

Κάποιοι influencers οπωσδήποτε έχασαν επιρροή και χρήμα. Όμως υπάρχουν άλλοι όπου η επιρροή τους γιγαντώθηκε. Είναι οι fitness και οι wellness influencers, οι influencers μίας κουλτούρας που βασίζεται στη θετική ενέργεια, στη θετική ψυχολογία.

Ένας επιτυχημένος influencer στην εποχή της πανδημίας του κορωνοϊού θα πρέπει να αποφεύγει λέξεις όπως ιός, πανικός, στρες, πανδημία και απομόνωση. Θα πρέπει να προβάλλει μία εικόνα αισιοδοξίας και ηρεμίας.

Κατά την πρώτη περίοδο της καραντίνας, απόφευγε τα θαυμαστικά και τις όποιες αναφορές στην υπόσχεση μιας άνοιξης που θα έρθει, στην θέληση να βγει έξω… αυτά το μόνο που έκαναν ήταν να εμβαθύνουν το αίσθημα ότι υπάρχει μία καλύτερη ζωή που δε μπορούσαν οι άνθρωποι να ζήσουν…

Ο καλός influencer παρέμεινε θετικός παρά τις αντιξοότητες. Συνέχισε λ.χ. να κάνει γιόγκα και διαλογισμό.

Μπορεί πλέον η θέα του να μην ήταν κάποιο υπέροχο ηλιοβασίλεμα πάνω σε ένα λόφο, όμως και το σικάτo σπίτι με τη μινιμαλιστική αισθητική που κυριαρχεί το άσπρο είναι ένα αρκετά όμορφο σκηνικό για φωτογραφήσεις.

Προπαντώς, δε μοιράζεται φωτογραφίες από περιοχές που έχουν επηρεαστεί από τον ιό, ή φωτογραφίες σε μέρη με συνωστισμό. Είναι ένας ηγέτης της θετικής ενέργειας.

Στις φωτογραφίες είναι μόνος και είναι χαρούμενος, είναι μόνος αλλά δεν είναι μοναχικός. Είναι χαμογελαστός. Είναι ανώτερος. Σε ισορροπία. Δυνατός. Είναι ζεν.

Οι influencers προσανατολίζονται πλέον στο να δίνουν συμβουλές, διδάσκουν, κάνουν coaching.

Θα ανακαλύψει και θα αναδείξει την αξία της “αλληλεγγύης” και θα καλέσει τους followers “να έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους, παρά την απόσταση”.

Θα αναζητήσει τον καλύτερο, «αληθινό» εαυτό.

Στη νέα εποχή μας η πανδημία δεν πρέπει να βιώνεται ως πανδημία.

Αυτοί που αποτυγχάνουν να διατηρησουν την αισιοδοξία τους, όσοι δε μπορούν να είναι εξίσου χαρούμενοι όσο οι τέλειοι influencers της θετικής ενέργειας και της θετικής ψυχολογίας οφείλουν περίπου να νοιωθουν ένοχοι, αδύναμοι να ανταπεξέλθουν και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ανίκανοι να ανακαλύψουν τις θετικές πτυχές αυτού που βιώνουν. Ψήγματα του φθαρμένου, αμακιγιάριστού εαυτού, είναι πάντα αναγκαία, όμως μονάχα ως ψήγματα.

Δεν φταίει η πανδημία για τον τρόπο που αισθάνεται, ή οι ελλείψεις της πολιτείας για τις δυσκολίες να ανταπεξέλθει, αλλά ο εαυτός που δεν είναι αρκετά δυνατός για να ανταποκριθεί όπως πρέπει. Φταίει η αδυναμία του να αναδείξει αυτό που πραγματικά έχει σημασία, η αδυναμία του να απελευθερώσει τον εαυτό από αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις και να ανακαλύψει το «νόημα». Φταίει που είναι εγκλωβισμένος σε έναν εαυτό που δεν είναι αληθινός.

Ζούμε την πρώτη πανδημία στην εποχή της παντοκρατορίας του εαυτού. Βρισκόμαστε σε μία διαρκή αναζήτηση του Αληθινού Εαυτού. Ο εαυτός είναι που αναλαμβάνει την ευθύνη και μπορεί να δώσει λύσεις. Αυτός, είτε είναι δυνατός, είτε είναι αδύνατος. Ο αδύναμος εαυτός, ο ανυπάκουος, ο ανεύθυνος, ο εαυτός που φοβάται, που αμφιβάλλει, φταίει.

Διάολε! Η πανδημια του κορωνοϊού θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ως αυτό που πραγματικά είναι, μία μεγάλη ευκαιρία, μία πολύτιμη εμπειρία ζωής με “νόημα” που έχει πραγματικά “αξία”. Είναι μία εμπειρία που μπορείς να ζήσεις με ασφάλεια από το σπίτι σου, και θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Μία ιστορία που θα μπορείς να λες στα παιδιά σου, μαζί με άλλες ιστορίες για τα πολλά ταξίδια που έκανες. Μπορεί να είναι μια θετική εμπειρία. Ένα ακόμα ταξίδι, σε ένα διαρκώς ανικανοποίητο wanderlust.

Ο άνθρωπος της πανδημίας έψαξε για τη σοφία όχι μόνο σε βιβλία αλλά και στα social media. Αναζητήθηκαν γέροντες και σοφοί επιστήμονες, αλλά και «αληθινές φωνές». Περίμενε να ακούσει τι έχουν να πουν, θέλησε να ακολουθήσει τις ψύχραιμες και όλο ηρεμία συμβουλές τους.

Στην εποχή του κορωνοϊού ένας μειλίχιος συνταξιούχος καθηγητής νοσηλευτικής μπορεί να γίνει διάσημος influencer.

Ο Dr. John Cambell μέσα σε λίγες ημέρες και με τα βίντεό του για τον κορωνοϊό έγινε μία αναγνωρίσιμη περσόνα παγκοσμίως. Ο αριθμός των subscribers από τις λίγες χιλιάδες εκτοξεύθηκε στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ενώ τα βίντεο στα οποία μιλά για τον κορωνοϊό με έναν ήρεμο και καθηγητικό τρόπο συγκεντρώνουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες views.

Η πανδημία του κορωνοϊού είναι μία ευκαιρία για να γίνεις διάσημος. Και σήμερα, ο διάσημος είναι πάντα σπουδαίος, αν και κάποιος που είναι σπουδαίος μπορεί να μην είναι διάσημος. Πάντως, το να είσαι διάσημος είναι σπουδαίο από μόνο του και άλλωστε είναι ωραίο να αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητά σου ακόμα και αν αυτή προκύπτει από το γεγονός ότι είσαι διάσημος.

Η Rachel Leary δημιούργησε ένα σύντομο βίντεο στο TikTok όπου χορεύει στο ρυθμό μίας χορευτικής έκδοσης της μουσικής του δελτιού ειδήσεων του BBC. Το βίντεο έγινε παγκόσμιο τρεντ και αυτή διάσημη μέσα σε λίγες ημέρες.

Η πανδημία είναι μία ευκαιρία.

https://www.youtube.com/watch?v=SqgBfEqkyaU

https://www.youtube.com/watch?v=nQCQljzkyyw

https://www.youtube.com/watch?v=cvuJSuu-8IM

Μπορεί οι άνθρωποι να μη μπορούν να ταξιδέψουν, μπορεί να μη μπορούν να βγουν καν έξω από το σπίτι τους, όμως οι ιστορίες και η εικόνα τους συνεχίζει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο εξαιρετικά γρήγορα στις ψηφιακές λεωφόρους. Ο ιός δεν έθεσε σε κανένα περιορισμό αυτή την κίνηση. Αντιθέτως, συντέλεσε στην επιτάχυνσή της.

Ο ψηφιακός κόσμος είναι ο κόσμος στον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα δίχως περιορισμούς στην κίνησή του και με ασφάλεια για την υγεία του επειδή μπορεί να τελεί διαρκώς υπό επιτήρηση και να κρατά πάντα τις αποστάσεις του. [25]

https://www.youtube.com/channel/UCF9IOB2TExg3QIBupFtBDxg

Κάποιοι πάντως αναγνωρίζουν ότι τίποτα δε διαρκεί για πάντα.

O κορωνοϊός βιώνεται ως ένα ακόμα trend που όλοι περιμένουν ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει. Αγοράζουν προϊόντα για να τους υπενθυμίζουν την εμπειρία τους. Σα τουρίστες της πανδημίας θέλουν να έχουν σουβενίρ από την εποχή της. [26,27,28,29]

Κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να βαριούνται και περιμένουν απλά το επόμενο τρεντ… Ήρθε, με τη δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ. Σύντομα, το hashtag #blacklivesmatter κυριάρχησε στα social media. Όμως η πανδημία διαρκεί. Και η αύξηση των κρουσμάτων την μετατράπει ξανά σε τρεντ. [30]

Διαφήμιση μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού – Νόημα έχει το μήνυμα, όχι το προϊόν

Η πανδημία του κορωνοϊού είναι ένα παγκόσμιο τρεντ με αντοχή στον χρόνο. Τα hashtags που αφορούν τον ιό κυριαρχούν. Παράγουν δισεκατομμύρια likes και shares. Η συζήτηση στα social media για την πανδημία ποσοστικοποιείται, αποκτά αξία. Από εκεί και πέρα είναι ζήτημα χρόνου η αξιοποίηση από τις εταιρείες, όπως κάνουν άλλωστε με κάθε άλλο τρεντ.

Οι στρατηγικές στο μάρκετινγκ προσαρμόζονται αναλόγως.

Το hashtag #stayhome #staysafe έγινε σλόγκαν εταιρειών που ήθελαν έτσι να προβάλλουν μία εικόνα κοινωνικής υπευθυνότητας προς τους πολίτες-καταναλωτές και να οικειοποιηθούν το κοινωνικό ρεύμα που διαμορφωνόταν.

Τώρα, οι εταιρείες νοιάζονται πρωτίστως για την υγεία των καταναλωτών. Κι ένα διαφημιστικό με ένα καλοπαρουσιασμένο μήνυμα μπορεί εύκολα να γίνει viral δημιουργώντας με μηδενικό κόστος, εξαιτίας της οικειοθελούς αναπαραγωγής του από τους χρήστες, τεράστια θετική δημοσιότητα για την εταιρεία.

Εν μέσω πανδημίας, η αγορά ενός προϊόντος πρέπει να μετατρέπεται σε μία πράξη αλληλεγγύης. Αν αγοράσεις μία μάσκα από την εταιρεία Forever 21 δωρίζεις άλλη μία σε ένα άτομο που την έχει ανάγκη. Η ατομική κατανάλωση μετατρέπεται σε μία πράξη προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.

Είναι win – win. Όλοι κερδίζουν.

Υπενθυμίζεται ότι «είμαστε όλοι μαζί σε αυτό», ενώ δίνονται συμβουλές για μέτρα προστασίας που πρέπει να λαμβάνουν οι πολίτες. Η Budweiser προσέφερε 5 εκατομμύρια δολλάρια στον Ερυθρό Σταυρό, η Burger King προσέφερε 1 εκατομμύριο γεύματα σε παιδιά που πεινάνε, άλλοι αγοράζουν γάντια και άλλα υλικά προστασίας και τα δωρίζουν σε νοσοκομεία. Ιδιωτικές εταιρείες δωρίζουν γάντια στα υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα δημόσια νοσοκομεία.

Η πραγματικότητα του κορωνοϊού εντάχθηκε στον όλο αισιοδοξία λόγο της διαφήμισης. Υπήρχε άλλωστε σχετική εμπειρία.

Η χρησιμοποίηση από την Gucci της εικόνας της Ellie Goldstein, ενός κοριτσιού με σύνδρομο Down για την προώθηση των νέων προϊόντων της, είναι η εικόνα που «άρεσε» περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη έχει ανεβάσει η εταιρεία στα social media. Πρόκειται για την ίδια εταιρεία που πλήρωσε αδρά για να μπει δίπλα στη φωτογραφία του θανάτου από πνιγμό του μικρού προσφυγόπουλου Αϊλάν διαφήμισή της που δείχνει μοντέλο με τσάντα της εταιρείας σε παραλία σε στάση παρόμοια με το νεκρό παιδί. [31, 32]

Η Nike το 2018 ξεκίνησε μία διαφημιστική καμπάνια με τον σταρ του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου Colin Kaepernick. Ο Κaepernick είχε λυγίσει το γόνατο κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου σε αγώνα το 2016 διαμαρτυρόμενος με αυτό τον τρόπο ενάντια στην αστυνομική βία στις ΗΠΑ.

Ο Κaepernick έχασε το συμβόλαιο με την ομάδα που έπαιζε και η Νike ήρθε αντιμέτωπη με διαμαρτυρίες και απειλές για μποϊκοτάζ, όμως βρέθηκε και στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέρον και κέρδισε επαίνους για τη στάση της που μεταφράστηκε σε μία εκρηκτική άνοδος των πωλήσεων. Οι καταναλωτές επιβράβευσαν την Nike για τη στήριξη του Kaepernick. [33, 34]

Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018 σε 35 χώρες, το 64% των καταναλωτών θα επιβράβευαν εταιρείες που συμμετέχουν σε κάποιου είδους κοινωνικού ακτιβισμού. Η ταύτιση με την κοινωνική ευθύνη και διαμαρτυρία δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για αυξημένη κερδοφορία.

Κάθε κρίση γεννά μία ευκαιρία, όμως η συγκεκριμένη κρίση οδήγησε στην παραγωγή ενός τεράστιου όγκου υλικού με παρόμοια μορφή.

Στο επίκεντρο βρίσκεται ο άνθρωπος, ο απλός άνθρωπος και η εμπειρία του.

Στις πολλές διαφημίσεις της περιόδου του κορωνοϊού προκύπτουν μια σειρά κοινά μοτίβα.

Πρωταγωνιστές είναι απλοί άνθρωποι, όχι σταρ. Οι σταρ αν θέλουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, οφείλουν να φέρονται ως απλοί άνθρωποι.

https://www.youtube.com/watch?v=zg0Hei0cjl0

Ο φόβος, η απόγνωση, η μοναξιά που αισθάνεται ο άνθρωπος μέσα στην πανδημία μετατρέπεται σε κάτι θετικό, καθώς βλέπουμε την νοσοκόμα να αφαιρεί τη μάσκα από το πρόσωπο και να παίρνει μια βαθιά ανάσα, τον νεαρό μουσικό να ανακαλύπτει ότι ο εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι του δεν έχει μόνο αρνητικά αφού συντέλεσε στην όξυνση της δημιουργικής ικανότητάς του. Η ελπίδα αναδύεται, η ζωή θα συνεχιστεί καθώς βλέπουμε μία έγκυο γυναίκα να χαμογελά τρίβωντας την παραφουσκωμένη κοιλιά της. Η εταιρεία σπεύδει να προβάλλει το μήνυμά της:

«νοιαζόμαστε για εσάς», «παραμενουμε εδώ για εσάς», «θα αντέξουμε».

Στις διαφημίσεις αυτές πολλές φορές απουσιάζει η αναφορά στο προϊόν. Μεγαλύτερη σημασία έχει το μήνυμα, όχι το προϊόν. Το πιο αποτελεσματικό μήνυμα είναι αυτό που μιλάς για το προϊόν δίχως να αναφέρεις το όνομά του.

Η Coca – Cola προβάλλει εικόνες απλών ανθρώπων, ηρώων της ανθρωπότητας μέσα στην καθημερινότητα της πανδημίας, για να καταλήξει με ένα μήνυμα με άσπρα γράμματα με τη χαρακτηριστική της γραμματοσειρά που εμφανίζονται σε κόκκινο φόντο:

«Σας ευχαριστούμε που γεμίζεται το ποτήρι με καλωσύνη και ελπίδα».

https://www.youtube.com/watch?v=fp6UZ_I4zj0

Η Uber πάλι έφτασε στο σημείο να κυκλοφορήσει διαφημιστικό όπου ευχαριστεί τους πελάτες της επειδή δεν χρησιμοποιούν Uber.

Οι εταιρείες επιλέγουν αντί να πουλάνε προϊόντα να πουλάνε την εικόνα των απλών ανθρώπων που εργάζονται στις εταιρείες. Αυτοί αναδεικνύονται στους «ήρωες», που με την πολύτιμη εργασία τους διασφαλίζουν τη συνέχεια του συστήματος.

Βλέπουμε τους εργαζόμενους να εργάζονται τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας, σε αργή κίνηση, ώστε να δοθεί η απαραίτητη δραματική έμφαση και η βαρύτητα που αρμόζει σε αυτό που αναγνωρίζεται ως μία πράξη ηρωισμού και θάρρους για όλη την κοινωνία.

Σα μια ταινία όπου οι ήρωες μόλις έχουν ολοκληρώσει ένα τεράστιο επίτευγμα, όπως όταν σε αργή κίνηση σμίξανε οι σύντροφοι στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών μετά το τέλος της περιπέτειάς τους, ή σα την ταινία Αρμαγγέδον όταν οι ήρωές μας σε αργή κίνηση επιβιβάζονται στο διαστημόπλοιο για να σώσουν τον πλανήτη μας, αναγνωρίζουμε ότι θέλει θάρρος να εργάζεσαι για να υπηρετείς την κοινωνία εν μέσω πανδημίας, κι ότι όλες μας οι ελπίδες βασίζονται σε αυτούς.

https://www.youtube.com/watch?v=Zje91xTd6Lc

Στις διαφημίσεις οι εργαζόμενοι διατηρούν την αισιοδοξία τους, χαμογελούν παρά τις αντιξοότητες γιατί είναι δυνατοί. Είναι υπεύθυνοι και φέρουν εις πέρας το έργο τους. Αναγνωρίζονται ως ήρωες και ως ήρωες γίνονται το πιο πολύτιμο προϊόν των εταιρειών. Πρεσβεύουν την εταιρεία που επειδή ταυτίζεται με το έργο των δυνατών, χαμογελαστών, ηρωικών εργαζόμενων δεν μπορεί παρά να είναι κι αυτή ηρωική.

Το προϊόν που φτάνει στα χέρια του καταναλωτή αποτελεί το έργο ηρώων, αποκτά λίγο από την ηρωική θετική ουσία. [35, 36, 37]

https://www.youtube.com/watch?v=_Z7PY4bOvvo

Ακόμη και αν οι ίδιες εταιρείες που παρουσιάζουν τους εργαζόμενους ως ηρωικούς ταυτόχρονα εργάζονται για την εξάλειψη της ανάγκης της εργασίας τους.

https://www.youtube.com/watch?v=NrmMk1Myrxc

 

Αναφορές

17. Sarah Perez, Meditation and mindfulness apps continue their surge amid pandemic, https://techcrunch.com/2020/05/28/meditation-and-mindfulness-apps-continue-their-surge-amid-pandemic/?guccounter=1&guce_referrer=aHR0cHM6Ly93d3cuZ29vZ2xlLmNvbS8&guce_referrer_sig=AQAAAHFxD0L72ZflpyOCOXm8g8xDQ51F3WvefIn5CC_R6LGipI6bQ4_

qpEffMEgMkfT52COSfVGWlBu0sozr_
xuTcP6k5hZjz6ZuValapHvFmEyRCCXULMBBOmcONushDx6YGgr7XSUIL5Y_
wvSeIv-Vy8kW74LtWmi5Ff8AREOlOoVE

17. Dawn Foster, Is mindfulness making us ill?, https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/jan/23/is-mindfulness-making-us-ill
18. Shayla Love, Meditation Is a Powerful Mental Tool—and For Some People It Goes Terribly Wrong, https://www.vice.com/en_us/article/vbaedd/meditation-is-a-powerful-mental-tool-and-for-some-it-goes-terribly-wrong
19. Ryan Daws, Health and fitness app downloads jumped 47% in Q2 as COVID-19 spread, https://developer-tech.com/news/2020/jun/05/health-fitness-app-downloads-covid-19-spread/
20. Movies and TV shows about pandemics and disasters are surging in popularity on Netflix, https://www.businessinsider.com/pandemic-and-2012-among-netflixs-most-popular-titles-2020-3
21. Brenna Cohoon, Social media challenges spreading positivity during COVID-19, https://southblueprint.com/21282/features/social-media-challenges-spreading-positivity-during-covid-19/
22. Nedda Samani, A Harvard psychologist explains why forcing positive thinking won’t make you happy, https://www.washingtonpost.com/gdpr-consent/?next_url=https%3a%2f%2fwww.washingtonpost.com%2fnews%2finspired-life%2fwp%2f2016%2f09%2f23%2fforcing-positive-thinking-wont-make-you-happy-says-this-harvard-psychologist%2f
23. Paul Greenwood, Why influencers are losing their influence, https://wearesocial.com/blog/2019/05/why-influencers-are-losing-their-influence
24. #inthistogether – Influencer Marketing & Crisis Communication: Guidance for Brands and Influencers, https://www.collabary.com/blog/inthistogether-influencer-marketing-crisis_communication/
25. Kaitlyn Tiffany, Women Are Buying ‘Essential AF’ Shirts, Candles, and Wine Glasses, https://www.theatlantic.com/technology/archive/2020/04/etsy-pandemic-merch/610753/
26. Jacob Gallagher, Coronavirus T-shirts: Funny or Offensive?, https://www.wsj.com/articles/coronavirus-t-shirts-funny-or-offensive-11586779636
27. Signs of the Times: 6 unique souvenirs to remember the COVID-19 pandemic, https://studio5.ksl.com/unique-souvenirs-to-remember-the-covid-19-pandemic/
28. Bettina Makalintal, Coronavirus Merch Is Here, But Who’s Buying It?, https://www.vice.com/en_in/article/4ag7wg/coronavirus-merch-is-here-but-whos-buying-it
29. Jessica Snouwaert, Companies like Netflix, McDonald’s, and Target are speaking out amid the George Floyd protests — and some are actually taking action, https://www.businessinsider.com/george-floyd-protests-companies-responses-actions-apple-target-mcdonalds-nike-2020-6
30. Γκροτέσκα διαφήμιση της Gucci στη γαλλική Le Monde εκμεταλλεύεται το θάνατο του 3χρονου Αϊλάν, http://agonaskritis.gr/%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%ad%cf%83%ce%ba%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%ae%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-gucci-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae-le/
31. Maddison, Glendinning, Ellie Goldstein’s Image for Gucci Beauty is the Brand’s Most Liked Post, https://fashionmagazine.com/face-body/ellie-goldstein-gucci-beauty/
32. Nike, Colin Kaepernick and the pitfalls of ‘woke’ corporate branding, https://theconversation.com/nike-colin-kaepernick-and-the-pitfalls-of-woke-corporate-branding-102922
33. Daniel Greenfield, Coke, Nike, and Pro-Black Lives Matter Corps are Using Slave Labor, https://cms.frontpagemag.com/fpm/2020/07/coke-nike-and-pro-black-lives-matter-corps-are-daniel-greenfield

Justin Peters, The 13 Kinds of Pandemic Ads, https://slate.com/business/2020/05/coronavirus-ads-tv-commercials.html

35. Jacob Brogan, Every pandemic-themed TV commercial is an empty advertisement for advertising, https://www.washingtonpost.com/gdpr-consent/?next_url=https%3a%2f%2fwww.washingtonpost.com%2foutlook%2fcoronavirus-commercials-advertising-covid%2f2020%2f06%2f03%2fde48fa2e-9f79-11ea-81bb-c2f70f01034b_story.html
36. Amanda Hess, The Pandemic Ad Salutes you, https://www.nytimes.com/2020/05/22/arts/pandemic-ads-salute-you.html

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί – Ο δρόμος του «θερμού επεισοδίου» που πήρε η Τουρκία

 Η τακτική της Τουρκίας παραπέμπει σε μια συστηματική προσπάθεια να διαμορφώνει τετελεσμένα στο ίδιο το πεδίο της αντιπαράθεσης, ακόμη και εάν αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση

Φαινομενικά η Τουρκία με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ πήρε αυτά που ήθελε. Μια σειρά από προσεκτικά χορογραφημένες κινήσεις αποκλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, έδωσαν στα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν επιθυμούσαν τώρα όξυνση των ευρωτουρκικών σχέσεων το λόγο ή το πρόσχημα που αναζητούσαν ώστε να μην προχωρήσουν σε κυρώσεις. Το κείμενο συμπερασμάτων μπορεί να είχε φραστικές επικρίσεις αλλά δεν προχωρούσε σε μέτρα και ο γενικός τόνος ήταν «ας ξεκινήσει διάλογος».

Επιπλέον η Τουρκία φαινόταν να κατοχυρώσει εμπράκτως ότι ειδικά το τμήμα της δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ που ορίζεται από την επήρεια του Καστελόριζου δεν εντασσόταν στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στα μάτια του διεθνούς παράγοντα αλλά ήταν μια «διαφιλονικούμενη» περιοχή, που πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις δύο χώρες ή ζήτημα προς παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη.

Ας μην ξεχνάμε ότι όλη η ρητορική του διεθνούς παράγοντα, είτε μιλάμε για την ΕΕ είτε για την Τουρκία ήταν στο επίπεδο της αποφυγής προκλήσεων, άρα π.χ. της αποφυγής ερευνών σε αυτές τις εκτάσεις πριν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση ή η προσφυγή.

Η Τουρκία δεν πάει με τους «κανόνες του παιχνιδιού»

Υπό κανονικές συνθήκες θα περίμενε κανείς την Τουρκία κυρίως να επενδύσει σε αυτό και να προσπαθήσει να διαμορφώσει κλίμα θετικό υπέρ της ώστε να μπορέσει να έχει τα μεγαλύτερα οφέλη από αυτή τη διαδικασία, ιδίως όταν η ελληνική πλευρά έστω και εμμέσως έχει παραδεχτεί ότι ένα μέρος από την επήρεια του Καστελόριζου με βάση το «γράμμα» του διεθνούς δικαίου δεν θα έμενε εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

Ωστόσο, η Τουρκία επιλέγει ένα διαφορετικό δρόμο. Αμέσως μετά μια απόφαση της ΕΕ που δεν προχώρησε σε ρήξη προχώρησε σε εκ νέου αποστολή του Oruc Reis για σεισμικές έρευνες, παρότι ξέρει καλά ότι αυτό θα οδηγήσει σε εκ νέου κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και σε κίνδυνο «θερμού επεισοδίου».

Και το κάνει παρότι ξέρει, επίσης, ότι για μια τέτοια πρωτοβουλία θα υποστεί έντονη κριτική και από τις ΗΠΑ που επιδιώκουν να δείξουν ότι μπορούν να μεσολαβήσουν, αλλά θέλουν να δείξουν ότι δεν ανέχονται και εύκολες προκλήσεις ή υπονομεύσεις αυτής της μεσολαβητικής προσπάθειας.

Πώς βλέπει η Τουρκία το διεθνές πλαίσιο και το ρόλο της

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε το γιατί επιλέγει αυτό τον αντισυμβατικό τρόπο παρέμβασης η Τουρκία θα πρέπει να δούμε τον γενικότερο τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να κατοχυρώσει ένα ρόλο στο διεθνές πεδίο.

Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν και το επιτελείο του εκτιμούν ότι σε έναν κόσμο που αλλάζει και γίνεται ταυτόχρονα πιο πολυπολικός και πιο πολωμένος δεν αρκεί μια κίνηση, μια χώρα που θέλει να κατοχυρωθεί ως περιφερειακή δύναμη πρέπει να δείξει ότι μπορεί να το κατοχυρώσει έμπρακτα και με δικές της πρωτοβουλίες και προβολές ισχύος και όχι απλώς με το να ακολουθήσει την πεπατημένη του συντονισμού με τη λοιπή διεθνή κοινότητα.

Η Τουρκία ξέρει καλά ότι παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις μεμονωμένων εκπροσώπων του αμερικανικού διπλωματικού και πολιτικού κατεστημένου, οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιλέξουν μια κίνηση συνολικής ρήξης με την Τουρκία. Δεν το έκαναν για τις επιλογές της Τουρκίας ως προς τις σχέσεις με τη Ρωσία δεν θα το κάνουν και με τα ελληνοτουρκικά. Μπορεί να επιδεικνύουν επικριτική στάση ή ακόμη και εκνευρισμό αλλά δεν θα ρισκάρουν να διαρρήξουν πλήρως δεσμούς με την Τουρκία.

Την ίδια στιγμή η Τουρκία δείχνει να έχει «διαβάσει» καλά ένα μέρος των ευρωπαϊκών χωρών. Ξέρει καλά ότι η Γαλλία θα είναι μονίμως απέναντί της, αλλά αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για επιρροή στην Αφρική. Ούτως ή άλλως η Γαλλία είναι από επιφυλακτική έως εχθρική απέναντι στην Τουρκία από την περασμένη δεκαετία και επιπλέον η Γαλλία μπορεί να κάνει διάφορες παρεμβάσεις αλλά δεν πρόκειται να αναλάβει ρόλο power broker στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, η Τουρκία καταλαβαίνει ότι άλλες χώρες της Ευρώπης, μπορεί να κάνουν κάθε λογής φραστικές καταδίκες αλλά δεν θα κλιμακώσουν μέχρι του σημείου της ρήξης την αντιπαράθεση με την Τουρκία, ιδίως όταν δεν θέλουν να αποξενωθούν από σημαντικές τουρκικές παροικίες στο έδαφός τους, ούτε να χάσουν κρίσιμες εμπορικές σχέσεις, ούτε φυσικά να διακυβεύσουν τη συμφωνία για το προσφυγικό.

 

Αυτό στα μάτια του Ερντογάν σημαίνει ότι πάντα η αντίδραση θα είναι «εντός ορίων» και ποτέ δεν θα πάρει το χαρακτήρα κυρώσεων με πραγματικό κόστος. Ταυτόχρονα, η Τουρκία μπορεί να αντιπαρατίθεται επί της ουσία με τη ρωσική πολιτική τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία (ιδίως σε σχέση με τα όσα γίνονται στο Ιντλίμπ), όμως γνωρίζει ότι η Ρωσία εξακολουθεί να την αντιμετωπίζει ως συνομιλητή και δη έναν συνομιλητή που δεν ταυτίζεται πλήρως με τη Δύση, σε μια περίοδο όπου οι ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν περισσότερο αντιρωσική στάση.

Ο Ερντογάν θεωρεί ότι μπορεί να κατοχυρώνει τετελεσμένα

Σε αυτή την ανάγνωση του διεθνούς τοπίου ο Ερντογάν θεωρεί ότι μπορεί να διακρίνει ένα περιθώριο να δοκιμάσει την τακτική που έχει εφαρμόσει και σε άλλα πεδία όπου η Τουρκία θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει.

Για παράδειγμα ας θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίο εκβίασε ουσιαστικά προς όλες τις κατευθύνσεις για να μπορέσει να κατοχυρώσει το δικαίωμα να εισβάλει στη Συρία και να έχει «ζώνη ασφαλείας». Ή τον τρόπο που στη Λιβύη, παρά την κατακραυγή επέμεινε να τροφοδοτεί με όπλα και μισθοφόρους την κυβέρνηση της Τρίπολης ελπίζοντας ότι αυτό θα τροποποιούσε το συσχετισμό, πράγμα που εν πολλοίς κατέκτησε.

Ουσιαστικά, η Τουρκία ξεκινά σε ορισμένες περιπτώσεις με μια κίνηση που μπορεί να φαντάζει παραβατική ή έστω με ρίσκο να προκαλέσει αντιδράσεις και στη συνέχεια με ένα συνδυασμό επιμονής και ελιγμών κατορθώνει να την κατοχυρώσει ως παγιωμένη συνθήκη και αφετηρία της όποιας συζήτησης.

Με έναν τρόπο αυτό δοκιμάζει να κάνει εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Γνωρίζει ότι στο τέλος θα πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους τυπική και θεσμική επικύρωση μέσα από προσφυγή σε διαπραγμάτευση ή το Διεθνές Δικαστήριο. Όμως, θέλει η διαπραγμάτευση να μην οδηγήσει σε ένα συμβιβασμό αλλά ακριβώς σε μια επικύρωση μιας κατάστασης που θα την έχει επιβάλει στην πράξη. Και αυτό γιατί έτσι πιστεύει ότι θα κερδίσει περισσότερο αλλά – και κυρίως – θα έχει κάνει την αναγκαία προβολή ισχύος, θα έχει δείξει ότι μπορεί να αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και αυτό το τελευταίο στην τρέχουσα φάση φαντάζει ακόμη πιο σημαντικό για τον Ερντογάν.

Ταυτόχρονα, πίσω από τέτοιες κινήσεις υπάρχει και ο απαραίτητος υπολογισμός ως προς τη διαπραγμάτευση: η Τουρκία επιθυμεί αυτή να ξεκινήσει με όρους που θα της φαντάζουν ευνοϊκοί, δηλαδή αφού αυτή έχει ήδη κατοχυρώσει οιονεί κυριαρχικά δικαιώματα σε τμήματα της Ανατολικής Μεσογείου.

Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε τη σημασία που έχουν όλα αυτά και για το εσωτερικό μέτωπο της Τουρκίας. Ο Ερντογάν ξέρει ότι κερδίζει όποτε επενδύει σε εθνικιστικούς τόνους, ενώ τα ταυτόχρονα με τέτοιες επιλογές δεσμεύει την αντιπολίτευση – πλην του αριστερού και φιλοκουρδικού HDP – να ακολουθεί τη δική του πολιτική.

Τα όρια της αλαζονείας

Φυσικά, αυτή η τακτική έχει έναν κίνδυνο: εκείνη την αλαζονεία που οδηγεί σε υπερεκτίμηση της πραγματικής ισχύος της Τουρκίας. Ιδίως όταν αυτή προσκρούει σε επιλογές άλλων χωρών που επέλεξαν να δείξουν τη δική τους πραγματικά υπέρτερη ισχύ. Εν μέρει αυτό έγινε στη Συρία όταν η Τουρκία κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να συγκρουστεί με τη Ρωσία, αλλά να αναζητήσει ένα δίαυλο επικοινωνίας για να αποφύγει τα χειρότερα, εν μέρει και στη Λιβύη που όταν η Ρωσία αλλά και η Αίγυπτος αποφάσισαν να παρέμβουν πιο αποφασιστικά, διαμορφώθηκε ο πιο ισόρροπος συσχετισμός δυνάμεων που μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική δύναμη.

Το πώς θα μπορούσε να βρεθεί μια αναλογία σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά είναι πιο περίπλοκο μια που αφορά τόσο τις δυνατότητες της Ελλάδας να απαντήσει με όρους που να αποφεύγουν ταυτόχρονα τη «θερμή» κλιμάκωση, όσο και έναν διεθνή παράγοντα που προς το παρόν δεν δείχνει να θέλει να κινηθεί πέραν των φραστικών καταδικών.

Διαβάστε περισσότερα

Hannah Arendt: Η ρηχή σκέψη κάνει δυνατή την εξάπλωση του κακού

 

Για μένα υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά: “κοινοτοπία” είναι ό,τι συμβαίνει συνήθως, κοινώς, παρ όλα αυτά κάτι μπορεί να είναι αβαθές , και δίχως ακόμη να είναι κοινό… Εννοώ ότι, αν πάμε μέχρι τη ρίζα, το κακό δεν είναι ριζικό, δεν έχει βαθύτητα, και είναι ακριβώς για το λόγο αυτό που είναι τόσο τρομερά δύσκολο να συλλάβουμε με τη σκέψη, γιατί σκέφτομαι εξ ορισμού, σημαίνει φτάνω μέχρι τις ρίζες.

Το κακό είναι ένα φαινόμενο της επιφάνειας, και αντί να είναι ριζικό, είναι απλώς ακραίο. Αντιστεκόμαστε στο κακό όχι παρασυρόμενοι από την επιφάνεια των πραγμάτων, αλλά σταματώντας και ξεκινώντας να σκεφτόμαστε – δηλαδή προσεγγίζοντας μια διάσταση διαφορετική από εκείνη του ορίζοντα της καθημερινής ζωής. Με άλλα λόγια, όσο πιο ρηχός είναι κάποιος τόσο πιο πιθανό είναι να ενδώσει στο κακό.

Σήμερα είμαι της άποψης πως το κακό δεν είναι ποτέ “ριζικό”, αλλά μονάχα ακραίο, και ότι δεν έχει ούτε βαθύτητα ούτε κάποια δαιμονική διάσταση. Το κακό δύναται να κατακυριεύει τα πάντα και να σαρώνει τον κόσμο ολόκληρο, ακριβώς γιατί διασπείρεται σαν μύκητας.

Το κακό “προκαλεί” τη σκέψη, όπως είπα, γιατί η σκέψη προσπαθεί να αγγίξει το βάθος, να φτάσει στις ρίζες του και από τη στιγμή που καταπιάνεται με το κακό, απογοητεύεται, το εγχείρημα αποβαίνει μάταιο, γιατί δεν βρίσκει τίποτε, γιατί δεν υπάρχει τίποτε να βρει. Εδώ έγκειται η “ρηχότητα” του. Μόνο το καλό έχει βαθύτητα και μόνο το αγαθό μπορεί να είναι ριζικό.

Hannah Arendt |Δύο επιστολές για τη ρηχότητα του κακού| Εκδόσεις Αγρα

Διαβάστε περισσότερα

Εργοστάσιο Pitsos: Μετά από 155 χρόνια οι Γερμανοί από την Ελλάδα το πάνε Τουρκία!

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπόσχεται …επενδύσεις. Η Ελλάδα είναι μέλος της μεγάλης «οικογένειας» της ΕΕ όπως και η Γερμανία. Οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου πουλάνε το «παραμύθι» της …ευημερίας και της ανάπτυξης που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση!

Αυτά στα λόγια… Γιατί η πραγματικότητα στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι άλλη. Η Γερμανική πολυεθνική Bosch Siemens Hausegerate (BSH) αποφάσισε να μεταφέρει το εργοστάσιο της Πίτσος (PITSOS) από την Ελλάδα στην Τουρκία. 

Μετά από παρουσία 155 ετών στην Ελλάδα, τα προϊόντα «ΠΙΤΣΟΣ» θα παράγονται πλέον στην Τουρκία! Μια χώρα που δεν είναι μέλος της ΕΕ. Μια χώρα που δήθεν η ΕΕ την απειλεί με …κυρώσεις! Μια χώρα που συνεχίζει τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας που είναι «εταίρος» της ΕΕ. 

Αλλά για Bosch Siemens Hausegerate (BSH) οι δουλειές είναι δουλειές. Μεταφέρει το εργοστάσιο στην Τουρκία γιατί εκεί μπορεί να ξεζουμίσει ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη της γειτονικής χώρας. Να εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερη υπεραξία αφού οι μισθοί είναι χαμηλότεροι. Να δημιουργήσει μια νέα μεγαλύτερη αγορά για τα προϊόντα της. 

Η γερμανική εταιρεία με την συνδρομή της κυβέρνησης Μέρκελ διασφαλίζει τα συμφέροντα και τα κέρδη της ενώ την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να πετάξει στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα. 

Αυτή είναι όμως η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη, εξίσου προκλητική είναι ότι η συγκεκριμένη εταιρεία ανήκει στον όμιλο Siemens. Στην εταιρεία που έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο σκάνδαλο που γνώρισε η χώρα! Ένα σκάνδαλο που επέφερε ζημιά δύο δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο!

Η πολυεθνική δεν πλήρωσε ποτέ γι’ αυτό. Ο κατάπτυστος εξωδικαστικός συμβιβασμός που υπέγραψε τον Αύγουστο του 2012 η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με την γερμανική εταιρεία δεν προέβλεπε αποζημίωση για το ελληνικό δημόσιο. Η πολυεθνική ωστόσο δεσμεύτηκε μεταξύ άλλων ότι θα πραγματοποιήσει μια επένδυση στην Ελλάδα ύψους 60 εκατ ευρώ. Όμως η …επένδυση μετά από οκτώ χρόνια δεν έχει πραγματοποιηθεί! Όχι μόνο λοιπόν δεν έριξαν ούτε ευρώ στην Ελλάδα αλλά μεταφέρουν και το εργοστάσιο της «ΠΙΤΣΟΣ» στην Τουρκία!!!   

Η αντίστροφη μέτρηση για το κλείσιμο του Εργοστασίου έχει πλέον ξεκινήσει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρακολουθεί το φαινόμενο…

Επιστολή των εργαζομένων σε Μητσοτάκη και Γεωργιάδη 

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ), με επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Ανάπτυξης και Οικονομικών, ζητά τη λήψη πρωτοβουλιών, ώστε να μην σταματήσει η λειτουργία της BSH (PITSOS).

Στην επιστολή της ΠΟΕΜ αναφέρονται τα εξής:

«Η Εταιρεία πρώην ΠΙΤΣΟΣ ιδρύθηκε το 1865 έχει μια ιστορία 155 χρόνων. Είναι θυγατρική της ΒSH η οποία ανήκε κατά 50% στη Siemens και κατά 50% στη Bosch. Από 1η Ιανουαρίου 2015 η ΒSH (pitsos) πέρασε εξ ολοκλήρου στη Bosch και η τιμή εξαγοράς ανήλθε στα 3 δις. Η εταιρία μέχρι και σήμερα είναι κερδοφόρα.

Η αντίστροφη μέτρηση για το κλείσιμο του Εργοστασίου έχει ήδη ξεκινήσει με την ανακοίνωση της εταιρίας ότι θα σταματήσει τη υπάρχουσα παραγωγή στο Ρέντη στις 31-12-2020.

Οι εργαζόμενοι της Πίτσος έχουν καταγγείλει την αθέτηση της συμφωνίας για επενδύσεις καθώς και τις αποχωρήσεις. Οι εργαζόμενοι κοιτάζουν το μέλλον που έρχεται και το αύριο που θα τους στείλει στην ανεργία.

Η αποχώρηση της παραγωγικής μονάδας από την Ελλάδα σημαίνει απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας και μείωση εξαγωγών.

Γιατί βάζει λουκέτο το εργοστάσιο της πρώην Πίτσος

Η εταιρεία BSH (PITSOS) χρησιμοποιήθηκε από τη SIEMENS-BOSCH ως αντάλλαγμα στο συμβιβασμό με τη κυβέρνηση, καθώς στη συμφωνία της σύμβασης, αναφέρεται σαφώς ότι, η Siemens θα εξετάσει την κατασκευή ενός εργοστασίου παραγωγής στην Ελλάδα αξίας 60 εκατ. ευρώ και δημιουργία 700 θέσεων εργασίας».

Στην ίδια επιστολή επισημαίνεται πως: «Η εν λόγω επένδυση από τη Siemens των 60 εκατ. ευρώ, αναφέρεται στη μεταφορά του εργοστασίου της BSH (pitsos) . Η νέα επένδυση που θα εξέταζε να πραγματοποιήσει η Siemens στην Ελλάδα ήταν μια ήδη προγραμματισμένη επένδυση και αφορούσε την μετεγκατάσταση του εργοστάσιου της BSH (pitsos) από την περιοχή του Ρέντη στην περιοχή της Ελευσίνας. Δυστυχώς μέχρι και σήμερα ο εξωδικαστικός συμβιβασμός με το Ελληνικό Δημόσιο παραμένει δίχως υλοποίηση, ενώ με τη «βούλα» των κυβερνήσεων η SIEMENS επέστρεψε στους διαγωνισμούς για δημόσια έργα.

Η ΠΙΤΣΟΣ είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τοπική κοινωνία και είναι το Νο1 στην επιλογή των ελληνικών οικογενειών.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γνωρίζοντας τις προσπάθειες σας για επενδύσεις και ανάπτυξη θα θέλαμε να ζητήσουμε την άμεση συμπαράσταση σας για να αποτρέψουμε το κλείσιμο ενός ιστορικού εργοστασίου και μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα.

Είναι στα χέρια της κυβέρνησης να παραμείνει το εργοστάσιο στην Ελλάδα, να γίνει επένδυση και να ενταχθεί στο σχέδιο και στις υποσχέσεις της κυβέρνησης για ανάπτυξη.

Ζητούμε την άμεση παρέμβαση σας καθώς και μία συνάντηση μαζί σας.

Ανάπτυξη με κλειστά εργοστάσια δεν υπάρχει».

Διαβάστε περισσότερα

Το φαινόμενο της απανθρωποποίησης

 

---

Όσοι μελετούν την βία των μαζών, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν αντιμέτωποι με το φαινόμενο της απανθρωποποίησης. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη λέξη «απανθρωποποίηση» με μια χαοτική και ευρεία γκάμα τρόπων, ωστόσο, οι ψυχολόγοι τη χρησιμοποιούν για να αναφερθούν στην πεποίθηση ότι κάποιες ομάδες ανθρώπων είναι υπάνθρωποι.

Είναι γνωστό ότι οι Ναζί θεωρούσαν τους Εβραίους ως υπάνθρωπους (Untermenschen) και ότι τους άξιζε να εξοντωθούν, ενώ πολλοί λευκοί Αμερικανοί θεωρούσαν τους έγχρωμους Αμερικανούς ως «αρπακτικά». Είναι λιγότερο γνωστές οι βίαιες επιθέσεις κατά της μουσουλμανικής μειονότητας στη Μιανμάρ από μαχητές βουδιστές καθώς και οι διώξεις των Ρομά στην Κεντρική Ευρώπη, οι οποίες επίσης τροφοδοτούνται από μια δηλητηριώδη και απάνθρωπη ρητορική.

Η απανθρωποποίηση είναι στενά συνδεδεμένη με τις χειρότερες θηριωδίες που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι μεταξύ τους. Στοιχειώνει τις σκηνές γενοκτονίας, πολέμου και φυλετικής καταπίεσης που απειλούν την ιστορία μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο όρος απανθρωποποίηση πρέπει επειγόντως να γίνει κατανοητός.

Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετής περιόδου που μελετώ αυτό τον όρο, έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με το τι ακριβώς είναι η απανθρωποποίηση, πώς αυτή λειτουργεί και ποια είναι η λειτουργικότητά της.

Πρώτον, η απανθρωποποίηση δεν είναι ούτε μια εντελώς ψυχολογική ούτε μια απόλυτη πολιτική έννοια. Είναι μια ψυχολογική απόκριση στις πολιτικές δυνάμεις. Οι απάνθρωπες πεποιθήσεις δεν προκύπτουν αυθόρμητα στο ανθρώπινο μυαλό. Ενθαρρύνονται μέσα από την προπαγάνδα.

Επομένως, οποιαδήποτε επαρκής θεωρία για την απανθρωποποίηση πρέπει να περιλαμβάνει τόσο τις ψυχολογικές όσο και τις πολιτικές διαστάσεις της. Μια καθαρά πολιτική θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο η προπαγάνδα απανθρωποποίησης επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά ενώ μια καθαρά ψυχολογική θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχονται οι απάνθρωπες πεποιθήσεις.

Δεύτερον, η απανθρωποποίηση συνδέεται με τον ρατσισμό. Κάποιες ομάδες ανθρώπων πάντα θεωρούνταν ως διαφορετικές φυλές, ως ένα θεμελιωδώς διαφορετικό και εγγενώς κατώτερο είδος ανθρώπου, οδηγώντας σε ένα προμήνυμα της απανθρωποποίησης. Η απανθρωποποίηση, στη συνέχεια, επεκτείνει αυτή την υποτίμηση, επιμένοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πραγματικοί άνθρωποι.

Τρίτον, η προπαγάνδα της απανθρωποποίησης εκμεταλλεύεται κάποιες από τις γνωστικές μας προκαταλήψεις για να μας κάνει να αντιληφθούμε τους άλλους ως κατώτερους ανθρώπους. Μία από αυτές είναι γνωστή ως «ψυχολογική ουσιοκρατία», η οποία βασικά είναι η τάση μας να σκεφτόμαστε ότι αυτό που καθιστά ένα ζωντανό ον, είναι αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα του και όχι η εξωτερική του εμφάνιση.

Η ψυχολογική ουσιοκρατία είναι ζωτικής σημασίας για την νοηματοδότηση της απανθρωποποίησης, επειδή παραδέχεται ότι η εμφάνιση ενός πράγματος μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με την ουσία του. Από την ουσιοκρατική προοπτική, η εμφάνιση μιας οντότητας μπορεί να μας παραπλανήσει για την πραγματική της φύση.

Ένα άτομο μπορεί να θεωρείται ανθρώπινο εξωτερικά, καθώς μπορεί να περπατήσει, να μιλήσει και να ενεργήσει ως άνθρωπος, αλλά να θεωρείται υπάνθρωπο εσωτερικά. Βλέπουμε μια επαναλαμβανόμενη αντίληψη ότι ενώ τα μέλη μιας περιθωριοποιημένης ομάδας μοιάζουν με ανθρώπινα όντα, μπορεί να θεωρούνται απομιμήσεις τους.

Μια άλλη προκατάληψη, η οποία ενισχύει την απανθρωποποίηση, είναι η τάση για ιεραρχική σκέψη, δηλαδή η διάθεση να σκεφτόμαστε κάποια είδη ύπαρξης ως «ανώτερα», και ως εκ τούτου να έχουν μεγαλύτερη εγγενή αξία από άλλα είδη ύπαρξης. Αυτός ο τρόπος σκέψης καθιστά δυνατές τις έννοιες της ανωτερότητας και της κατωτερότητας και βρίσκεται πίσω από τον ρατσισμό (βλέποντας τους άλλους ως κατώτερους ανθρώπους) και την απανθρωποποίηση (βλέποντας τους άλλους ως λιγότερο ανθρώπους).

Τέταρτον, η απανθρωποποίηση λειτουργεί ως απενεργοποίηση των αναστολών κατά της βίας. Υπάρχει ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε την απανθρωποποίηση (και άλλες επίσης μεθόδους) για να μας βοηθήσουν να κάνουμε απαίσια πράγματα ο ένας στον άλλο. Οι Homo sapiens είναι υπερκοινωνικά όντα. Δεν υπάρχει άλλο θηλαστικό που να πλησιάζει τόσο πολύ στην έντονη κοινωνικότητά μας.

Όπως όλα τα κοινωνικά ζώα, πρέπει να αναστείλουμε την επιθετικότητα εναντίον των μελών της κοινότητάς μας, γιατί διαφορετικά, η κοινωνική ζωή δεν θα είναι δυνατή. Για τα μη ανθρώπινα όντα, αυτοί οι ενστικτώδεις περιορισμοί περιορίζονται κυρίως στην τοπική ομάδα αναπαραγωγής. Αλλά στο είδος μας, χάρη στην υπερβολική κοινωνικότητα μας, αγκαλιάζουν και τα μέλη εκτός της κοινότητας.

Αυτοί οι αυτοπεριορισμοί ενάντια σε πράξεις βίας δημιουργούν ένα πρόβλημα για εμάς τα ανθρώπινα όντα, γιατί κάποιες φορές, μπορεί να πιστεύουμε ότι είναι επωφελές για εμάς να ασκήσουμε βία στους γείτονές μας: να τους υποδουλώσουμε, να τους εξοντώσουμε, να τους καταπιέσουμε και ούτω καθεξής.

Κατά συνέπεια, εδώ και χιλιετίες, έχουμε αναπτύξει πολιτιστικές τεχνολογίες για την απενεργοποίηση και την υπέρβαση των αναστολών ενάντια σε πράξεις βίας. Η χρήση της προπαγάνδας της απανθρωποποίησης είναι μία από αυτές τις μεθόδους.

Τέλος, παρά τη δύναμη της ρητορικής της απανθρωποποίησης, είναι πολύ δύσκολο για εμάς να αμφισβητήσουμε εντελώς την ιδέα ότι οι άλλοι είναι ανθρώπινα όντα. Λόγω της υπερβολικά κοινωνικής φύσης μας, η εξέλιξη μάς έκανε να «αναγνωρίζουμε» αυτόματα τον άνθρωπο όταν συναντάμε άλλα μέλη του δικού μας είδους.

Είμαστε εξαιρετικά εξοικειωμένοι με την ανθρώπινη όψη των άλλων. Ωστόσο, εκεί έγκειται ένα πρόβλημα. Παραδόξως, είναι η αδυναμία μας να κλείσουμε τα μάτια μας στην ανθρώπινη φύση των άλλων, που οδηγεί στις πιο καταστροφικές μορφές απανθρωποποίησης.

Οι οπαδοί της απανθρωποποίησης υποστηρίζουν ότι μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, είτε οι Εβραίοι, είτε οι έγχρωμοι, είτε Ρομά ή άλλες, είναι υπάνθρωποι και δεν μπορούν να τους δουν ως συνανθρώπους τους. Αυτό δημιουργεί μια πολύ επικίνδυνη ένταση στον απάνθρωπο νου, επειδή οι «άλλοι» θεωρούνται ταυτόχρονα ως άνθρωποι αλλά και ως υπάνθρωποι.

---

Απόδοση: Γεωργιάννα Βιολάτου - Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή

Διαβάστε περισσότερα

Σουηδία: Η ολέθρια διάσπαση των εργαζομένων με ατομική διαπραγμάτευση και ατομικό μισθό

 

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Το νέο τε­ρα­τούρ­γη­μα στα ερ­γα­σια­κά στην χώρα μας κάνει νόμο ότι, έτσι κι αλ­λιώς ισχύ­ει και σή­με­ρα και θέλει αντί­στα­ση και αντί­δρα­ση για να πάψει να ισχύ­ει. Συ­νο­πτι­κά ανα­φέ­ρω πως μπο­ρεί να δου­λεύ­ει κα­νείς 40 ώρες την εβδο­μά­δα αλλά τις μέρες και ώρες που θέλει το αφε­ντι­κό. Τρι­πλα­σιά­ζο­νται οι υπο­χρε­ω­τι­κές υπε­ρω­ρί­ες, δυ­σκο­λεύ­ει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο η συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση. Τρί­ζουν τα κόκ­κα­λα των δο­λο­φο­νη­μέ­νων της Πρω­το­μα­γιάς πριν 150 χρό­νια για 8 ώρες δου­λειά, 8 ύπνο και 8 ελεύ­θε­ρο χρόνο.

Και κάτι εξί­σου επι­κίν­δυ­νο. Θε­σπί­ζει την ατο­μι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση.

Η σκέψη βα­σι­σμέ­νη σε προ­σω­πι­κές εμπει­ρί­ες πη­γαί­νει στην χώρα που πρώτη θε­σμο­θέ­τη­σε και εφαρ­μό­ζει την ατο­μι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση και τον ατο­μι­κό μισθό. Ποια άλλη; Η Σου­η­δία το πρό­τυ­πο των απα­ντα­χού υπο­κρι­τών της Αρι­στε­ράς.

Ατο­μι­κός μι­σθός

Στη Σου­η­δία ο προ­γραμ­μα­τι­σμός της δου­λειάς και η αμοι­βή για την εκά­στο­τε ερ­γα­σία δεν έχουν σύν­δε­ση. Θα έλεγα ότι αντι­με­τω­πί­ζει σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα. Κα­ταρ­χάς, δεν λει­τουρ­γείς σαν ομάδα. Ο προ­γραμ­μα­τι­σμός έρ­χε­ται άνω­θεν και ο μι­σθός σπά­νια

αντι­προ­σω­πεύ­ει την προ­σφο­ρά σου.

Παρ’ όλα αυτά είναι ατο­μι­κός και δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος. Σχε­δόν κα­νείς δεν έχει τον ίδιο μισθό με τον άλλον, κι ας κάνει την ίδια δου­λειά, κι ας έχει τα ίδια χρό­νια στην δου­λειά και τις ίδιες σπου­δές.

Ακόμη και οι κα­θα­ρί­στριες, οι ερ­γά­τες στην απο­χέ­τευ­ση, έχουν δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νη αμοι­βή. Δια­φο­ρο­ποιού­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι μι­σθο­λο­γι­κά ακόμη και για δου­λειές που γί­νο­νται από την ίδια ομάδα.

Στα πλαί­σια του άκρα­του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού ακόμη και από τις Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις που επι­κρά­τη­σε στην Σου­η­δία μετά την ανα­τρο­πή στη Σο­βιε­τι­κή Ένωση και την κρίση τρα­πε­ζών, ακι­νή­των και συ­ναλ­λάγ­μα­τος του ’90 εφευ­ρέ­θη­κε ο ατο­μι­κός και δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος μι­σθός.

Μ’ αυτό το σύ­στη­μα, λένε οι εμπνευ­στές του, επι­βρα­βεύ­ο­νται οι φι­λό­τι­μοι και οι ικα­νοί ερ­γα­ζό­με­νοι και έτσι απο­τε­λούν πα­ρά­δειγ­μα για μί­μη­ση στους υπό­λοι­πους οκνούς και άχρη­στους.

Τα ερ­γο­δο­τι­κά σω­μα­τεία το δέ­χτη­καν χωρίς πολ­λούς δι­σταγ­μούς.

Αν και δη­μιουρ­γεί ανι­σό­τη­τες και διά­σπα­ση, οι διοι­κή­σεις των επι­χει­ρή­σε­ων και των δη­μό­σιων ορ­γα­νι­σμών συ­νε­χί­ζουν με τον ίδιο ρυθμό να αξιο­λο­γούν το προ­σω­πι­κό μία έως δύο φορές το χρόνο. Θέ­τουν προ­σω­πι­κούς στό­χους στον κα­θέ­να ερ­γα­ζό­με­νο και δί­νουν δια­φο­ρε­τι­κό μισθό.

Η δια­σπα­στι­κή αυτή πο­λι­τι­κή, η διά­κρι­ση των αν­θρώ­πων και οι αδι­κί­ες των διευ­θυ­ντών, οι οποί­οι είναι η  αρι­στο­κρα­τία της ερ­γα­τι­κής τάξης, δη­μιουρ­γεί σο­βα­ρά ζη­τή­μα­τα ακόμη και απο­δο­χής αλλά και της αξίας που έχει ο κάθε άν­θρω­πος. Γί­νε­ται δυ­στυ­χώς καυ­γάς για  δυο τρία ευρώ δια­φο­ρά το μήνα. Η αλ­λη­λεγ­γύη με­τα­ξύ συ­να­δέλ­φων πάει πε­ρί­πα­το.

Οι ερ­γο­δη­γοί ξυ­πνά­νε την νύχτα για κά­ποια βλάβη εκτός ερ­γα­σια­κού ωρα­ρί­ου, γιατί αυτός που έχει βάρ­δια αρ­νή­θη­κε να ανα­λά­βει και τους πα­ρα­πέ­μπει σε αυτόν που παίρ­νει κα­λύ­τε­ρο μισθό.

Η αξιο­λό­γη­ση γί­νε­ται με προ­σω­πι­κή συ­νά­ντη­ση με­τα­ξύ του διευ­θυ­ντή και του ερ­γα­ζό­με­νου, το ερω­τη­μα­το­λό­γιο απο­τε­λεί­ται από πολ­λές ερω­τή­σεις ακόμη και για προ­σω­πι­κά και οι­κο­γε­νεια­κά θέ­μα­τα. Είναι ερω­τή­σεις ρου­τί­νας και κα­τα­λή­γουν στο τέλος ο τε­λι­κός κρι­τής, ο διευ­θυ­ντής, να απο­φα­σί­ζει κατά το δο­κούν την αύ­ξη­ση του μι­σθού, αν υπάρ­ξει, για την επό­με­νη χρο­νιά. Γί­νο­νται προ­τά­σεις και για ατο­μι­κή βελ­τί­ω­ση, πλη­ρο­φό­ρη­ση, εκ­παί­δευ­ση πάντα μέσα στα πλαί­σια του πρου­πο­λο­γι­σμού όπως άλ­λω­στε και οι αυ­ξή­σεις αλλά σπά­νια υλο­ποιού­νται. Έτσι περ­νά­ει ο χρό­νος χωρίς να αλ­λά­ξει κάτι, μέσα στην αμ­φι­σβή­τη­ση και στην διά­σπα­ση και επα­να­λαμ­βά­νε­ται η αξιο­λό­γη­ση κάθε χρόνο.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην χώρα μας πρέ­πει να απο­τρέ­ψουν το ερ­γα­σια­κό αυτό τε­ρα­τούρ­γη­μα που στην πε­ρί­πτω­ση του ατο­μι­κού και δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νου μι­σθού οδη­γεί στην διά­σπα­ση, στην δια­φο­ρε­τι­κή με­τα­χεί­ρη­ση, με ευ­νο­ού­με­νους και μη, κιας έχουν ακρι­βώς τα ίδια προ­σό­ντα.

Πάνος Αλε­πλιώ­της

Ερ­γά­στη­κε σαν γε­ω­λό­γος, πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χω­ρο­τά­κτης στην Ελ­λά­δα και στην Σου­η­δία. Δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυ­λαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυ­λαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.

Διαβάστε περισσότερα