Poutanique τεχνη, εσυ τα φταις ολα!

Να είναι τέχνη; Επάγγελμα ή μήπως ματαιοδοξία;

Ο μουσικός του πεζοδρόμου!!

Ξαφνικά την καλοκαιρινή ηρεμία στο μικρό μας Μεσολόγγι σκέπασε μια γλυκιά μελωδία που έρχονταν από το βάθος του πεζοδρόμου. Όσο πλησίαζε.....

Να πως γινεται το Μεσολογγι προορισμος!

αι θα αξιοποιηθεί. Ακούγονται διάφορες ιδέες και έχουν συσταθεί αρκετές ομάδες πολιτών που προτείνουν υλοποιήσιμες και μη ιδέες προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και έμμεσα να επωφεληθούμε όλοι.....

Ποσα κτηρια ρημαζουν στο Μεσολογγι;

Ένα από τα θέματα του δημοτικού συμβούλιου στις 27/ 11 είναι η «Εκμίσθωση χώρου για κάλυψη στεγαστικών αναγκών του Δήμου». Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι πως μετά από τόσα χρόνια και πώς μετά από τόσο κονδύλια έχουμε φτάσει ....

Μεσολόγγι - αδέσποτα ώρα μηδέν.

Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε...

Facebook, φωτογραφιες με σουφρωμενα χειλη...

Κάλος ή κακός αγαπητοί φίλοι διανύουμε μια εποχή που θέλει τους περισσότερους άμεσα εξαρτημένους από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωση τύπου face book. Έρχεται λοιπόν το Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

4 Μαρ 2016

Νέα έρευνα σχετικά με την κάνναβη και τα συναισθήματα

cannabis1
H σύνθετη βιοχημεία της κάνναβης και πώς αυτή επηρεάζει τον εγκέφαλο μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται κατανοητή. H Lucy Troup, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Colorado State University, έθεσε ως στόχο να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα όπως πως και αν η χρήση κάνναβης επηρεάζει την ικανότητα ενός ατόμου να επεξεργάζεται τα συναισθήματα.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 29 Φεβρουαρίου στο περιοδικό PLoS ONE δείχνει ότι η κάνναβη, στην πραγματικότητα, επηρεάζει σημαντικά την ικανότητα των χρηστών να αναγνωρίζουν, να επεξεργάζονται και να συμπάσχουν με τα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως ευτυχία, θλίψη και οργή. Αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι ο εγκέφαλος μπορεί να είναι σε θέση να εξουδετερώσει αυτά τα αποτελέσματα ανάλογα με το αν τα συναισθήματα ανιχνεύονται ρητά ή έμμεσα.
H Troup είναι εδώ και καιρό γοητευμένη από την ψυχολογία των ναρκωτικών. «Εμείς δεν παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά, αλλά θέλουμε απλώς να ξέρουμε, τι κάνει, τι είναι πραγματικά η κάνναβη «, δήλωσε η Troup.
Για σχεδόν δύο χρόνια, η Troup και μεταπτυχιακοί φοιτητές της έχουν διεξάγει πειράματα χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) για τη μέτρηση των δραστηριοτήτων του εγκεφάλου των περίπου 70 εθελοντών. Όλοι οι εθελοντές αυτοπροσδιορίζονται ως χρόνια, μέτρια ή μη χρήστες κάνναβης.
Τα πειράματα αποτελούνταν από τα εξής: Οι συμμετέχοντες που συνδέθηκαν με ένα EEG, τους ζητήθηκε να δουν τα πρόσωπα που απεικονίζουν τέσσερις διαφορετικές εκφράσεις: ουδέτερη, χαρούμενη, φοβισμένη και οργισμένη. Οι χρήστες κάνναβης έδειξαν μια μεγαλύτερη απόκριση σε πρόσωπα που δείχνουν αρνητική έκφραση, ιδιαίτερα θυμωμένη. Αντίθετα, οι χρήστες κάνναβης έδειξαν μια μικρότερη απόκριση σε θετικές εκφράσεις – τα χαρούμενα πρόσωπα – σε σύγκριση με τους μη-χρήστες.
Επίσης, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να δώσουν προσοχή στο συναίσθημα, και στη συνέχεια να προσδιορίσουν αυτό . Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι διαφορές μεταξύ των χρηστών και των μη χρηστών κάνναβης ήταν σχεδόν δυσδιάκριτες. Αλλά όταν τους ζητήθηκε να επικεντρωθούν στο φύλο του προσώπου, και αργότερα στην αναγνώριση του συναισθήματος, οι χρήστες κάνναβης σημείωσαν πολύ χαμηλότερες βαθμολογίες από τους μη χρήστες. Αυτό σήμαινε μια ικανότητα να αναγνωρίζουν λιγότερο τα συναισθήματα. Οι χρήστες κάνναβης ήταν επίσης λιγότερο σε θέση να συμπάσχουν με τα συναισθήματα.
Η μελέτη φαίνεται να δείχνει ότι η ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται τη συγκίνηση επηρεάζεται από την κάνναβη, αλλά μπορεί να υπάρξει κάποιο αντιστάθμισμα για αυτές τις διαφορές. Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ χρηστών και μη χρηστών όταν η προσοχή κατευθύνεται προς ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο επεξεργασίας συγκίνησης – που απεικονίζεται από την ικανότητα να συμπάσχουν – η απάντηση είναι μειωμένη σε χρήστες κάνναβης.
Συγκεκριμένα, η Troup μέτρησε την δυναμική εκδήλωση που σχετίζονται με αυτά τα θέματα. Το ΕΕG μπορεί να καταγράψει μια μεγάλη ποικιλία από γενικευμένη εγκεφαλική δραστηριότητα. Σε αυτή την περίπτωση, επικεντρώθηκε σε ό, τι συμβαίνει σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου όταν τα υποκείμενα είδαν ένα πρόσωπο – το πρόσωπο είναι το συμβάν. «Προσπαθήσαμε να δούμε αν ένα απλό παράδειγμα επεξεργασίας συγκίνησης θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άτομα που κάνουν χρήση κάνναβης, γιατί θέλαμε να δούμε αν υπήρχε κάποια διαφορά», είπε η Troup. «Έτσι ξεκίνησαν όλα.»
Η Troup ηγείται μιας δεύτερης μελέτης με EEG με επίκεντρο τις επιπτώσεις της κάνναβης για τις διαταραχές της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη και το άγχος. Ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο εργαστήριο της, επίσης, ερευνά την επίδραση της κάνναβης στη μάθηση.
legalit.gr
Μπορείτε να βρείτε το legalit στο facebook: https://www.facebook.com/legalitgr/?fref=ts

Αυτοί είναι απ’έξω ή εμείς πολιορκημένοι; – του Μάνου Αντώναρου

Λένε ότι άμα δεν μπεις στα παπούτσια του εχθρού/αντιπαλου/ανταγωνιστή είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα ηττηθείς.αντω
Το να μελετάς τον εαυτό σου είναι δουλειά ίσως του ψυχιάτρου σου, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε έναν “πόλεμο” (μην κολλήσουμε στις λέξεις ε;)
Όλοι λέμε λοιπόν…αναλύουμε… γνωστοποιούμε… τι ΘΑ κάνουμε εμείς (και οι Ευρωπαίοι) με τους πρόσφυγες/μετανάστες.
Hot spots, στρατόπεδα, κλείσιμο συνόρων, βάρκες, ΝΑΤΟ κλπ.
Μάλιστα.
Οι άλλοι τί σκέφτονται;
Ποιοί άλλοι;
Οι πρόσφυγες/μετανάστες ντε…
Ε, δεν ξέρω….
Δεν έχουν εκπροσώπους αυτοί ε;
Μμμμ όχι….
Αρα δεν ξέρουμε τι σκέφτονται….
Ε, ναι…
Σκέφτονται … όμως ετσι δεν είναι;
Ε, ναι….
Μαύροι…μελαψοί…ή λίγο πιο σκούροι… σκέφτονται… και μάλιστα κάποιοι παίζει να ‘ναι και ιδιαιτερως ευφυείς… Ρατσισμός ξε-ρατσισμός μη λέμε κι ο,τι θέμε….
Τι να σκέφτονται άραγε;
Μια καλύτερη ζωή;
Ωραία… πολύ γενικό αλλά είναι μια αρχή.
Πώς να ‘ναι η “καλύτερη” ζωή στο μυαλό ενός ανθρώπου που του’χουν σκοτώσει τη μάνα, έχουν βιάσει την αδελφή του, δεν θέλω να σκέφτομαι τι έχουν κάνει σε ένα ή περισσότερα από τα παιδιά του…ή στον ίδιο…
Πώς να σκεφτεται αραγε ένας τέτοιος άνθρωπος που προχωρά εκατοντάδες χιλιόμετρα…έρχεται σε επαφη με το οποιοδήποτε κατακάθι της κοινωνίας και τελικά μπαίνει σε μια σάπια βάρκα βλέποντας τα παιδιά του ή τα παιδιά των φίλων του να πνίγονται γύρω του επειδή τα σωσίβια είναι ψεύτικα;
Κάτι τον σπρώχνει ολο και πιο μακρυά… όσο γίνεται πιο μακρυά από την πραγματική Κόλαση…. Κάτι τον σπρώχνει και αυτό το κάτι είναι απίστευτα ισχυρό…κάτι σαν βιονική μπουλντόζα.
Ποιός βλάκας σκέφτεται ότι αυτόν τον άνθρωπο μπορεί να τον σταματήσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ποσόστωση… μια διακρατική συμφωνία που γίνεται κουβέντα στην τηλεόραση (που ποτέ δεν βλέπει)… ή επειδή το διεθνές δίκαιο μπλα…μπλα… ή επειδή η Τουρκία είναι σε κόντρα με την Ελλάδα, που η Ελλάδα έχει μνημόνια και ο Τσίπρας συμβουλο έναν σερβιτόρο κολλητό του;
Αλήθεια πιστεύετε ότι αυτο σκέφτεται όταν έχει περάσει δια πυρός και σιδηρου και το παιδί του εχει να φάει απο προχθές;
Όταν έρθουμε αντιμέτωποι με αυτούς τους ανθρώπους …. θα’ναι άσχημα…. γιατι αυτοί έχουν ένα όπλο που εμείς δεν έχουμε: Δεν έχουν να χάσουν τίποτα και τα μάτια τους έχουν δει πράγματα που εμείς ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας δεν έχουμε δει.
Ναι, στη συνοδο κορυφής στις Βρυξέλες αποφασίστηκε να….
ΣΤΑ ΠΑ-ΠΑ-ΡΙ-Α του!
Τι λέτε να φοβάται;
Μπας και τον πυροβολήσουν;
Μπάς και τον συλλάβουν και τον πάνε σε κελί της Ευρώπης;
Ή μήπως τους χαχαχαχαχαχαχα απωθήσει μια διμοιρία ΜΑΤ;
Αν το πιστελυετε κάτι τέτοιο μάλλον δεν έχετε διαβάσει τί γίνεται π.χ. στην Ουγκάντα!
Στην Ευρώπη εμείς τα λέμε βιαιότητες…. στην Αφρική (κι όχι μόνο) μιλάμε για φρικαλεότητες….
Δεν είναι το ίδιο ε;
Δεν είναι αυτοί απ’εξω…. εμείς είμαστε πολιορκημένοι…. Ή μπας και καταλαβαίνω λάθος;
Ο ένας απολαμβάνει την ελευθερία (ελευθερία είναι γι’ αυτούς) ξαπλωμένος κάνοντας τσιγάρο και φραπέ σε παγκάκι στην πλατεία Βικτωρίας….
Και εσύ νιώθεις την αντιστοιχία μόνο σε ξαπλώστρα πρώτη σειρά στη Μυκονο….
Επιμένω: δεν είναι το ίδιο….
Δεν σας κάνει καμία εντύπωση που π.χ. οι αντιλόπες ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να φτάσουν στο νερό παρ’ όλο που ξέρουν πολύ καλά ότι εκεί τις περιμένουν κροκόδειλοι και πονηρά λιοντάρια;Δεν έχετε δει Νασιοναλ Τζιογκράφικ;
ΟΛΑ τα θηλαστικά του πλανήτη -μηδενός εξαιρουμένου-μετακινούνται -όταν χρειαστεί- προς την πηγή της ζωής…
Ενστικτωδώς!
Δεν ξερω αν το θυμάστε….ή αν το θεωρείτε μπανάλ… αλλά ο άνθρωπος είναι πρώτα απο όλα: θηλαστικό.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…
ΟΛΟΙ-ΟΛΟΙ
Αμα πιάσει φωτιά η κρεβατοκάμαρα της Βασίλισσας της Αγγλίας ενστικτωδώς προς το παράθυρο θα πάει…
Τί να κάνουμε;
Δεν έχω ιδέα…. η δουλειά μου δεν είναι να προτείνω λύσεις…αλλά να επισημαίνω καταστάσεις.



Πηγή

3 Μαρ 2016

Ο Τσίπρας σκίζει τη γάτα και ο Μπογιόπουλος τον Τσίπρα


mpogio tsiprasΣχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου για την συνέντευξη Τσίπρα

Αντιγράφουμε το σχόλιο της ιστοσελίδας ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
για το σχολιασμό του Νίκου Μπογιόπουλου στον Real FM
στην συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα:
«Πολύ θα θέλαμε να ξέραμε ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις του Αλέξη Τσίπρα αν άκουγε τον σχολιασμό που έκανε ο Νίκος Μπογιόπουλος -στον ρ/σ Real fm- για την χθεσινή του τηλεοπτική συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου.
Ο κομμουνιστής δημοσιογράφος δεν χρειάστηκε περισσότερο από δέκα λεπτά για να κάνει σμπαράλια την εικόνα που θέλησε να παρουσιάσει στους τηλεθεατές ο έλληνας πρωθυπουργός. Καίριες όλες οι επισημάνσεις του και δεν άφησε τίποτα ασχολίαστο απ’ ότι επικαλέστηκε ο Α. Τσίπρας.
Αλήθεια, θα τολμούσε ποτέ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να έδινε μια συνέντευξη σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν θα ήταν «προστατευμένο» και να αντιμετωπίσει ερωτήσεις από έναν δημοσιογράφο όπως ο Νίκος Μπογιόπουλος;»

Αύξηση της φτώχειας 8% το 2015 μετά από μείωση 7% το 2014, σοβαρά;


Γενικά η επίσημη στατιστική φροντίζει να διαμορφώνει επαρκείς ορισμούς και να τους κρατά σταθερούς στο χρόνο και εναρμονισμένους μεταξύ των χωρών. Ένας λόγος για αυτό είναι ότι οι ορισμοί, παρότι διαμορφώνονται με ακεραιότητα και επιστημονική ευθύνη, δεν είναι πάντα κατανοητοί και ακόμα περισσότερο δεν είναι κατανοητές οι αλλαγές και οι περιορισμοί τους.

Δυστυχώς, πριν από μερικές μέρες αυτό έγινε κάτι παραπάνω από σαφές με αφορμή την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας που περιλάμβανε και παράρτημα με μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την επίδραση των δημοσιονομικών πολιτικών σε ομάδες πληθυσμού με διαφορετικά εισοδήματα και άρα και την φτώχεια.
Τα ΜΜΕ κατάλαβαν ότι η ΠΦΑ έχει βουλιάξει τη χώρα στην φτώχεια, οι τίτλοι ήταν σαφείς, αυξήθηκε 8% η φτώχεια το 2015 ενώ είχε μειωθεί 7% το 2014 (ΔΟΛ, Καθημερινή, και δεκάδες άλλα μέσα). Ακόμα και η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ Αυγή παρότι το έθαψε βαθιά μέσα στο σχετικό άρθρο, κατάλαβε το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Όμως σίγουρα η εντύπωση και κατά πάσα πιθανότητα και τα νούμερα είναι λάθος. Η εισοδηματική φτώχεια μετριέται συνήθως ως το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε νοικοκυριά με ισοδύναμο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα κάτω από το 60% του διάμεσου εισοδήματος. Μετριέται με την ευρωπαϊκή έρευνα εισοδήματος και συνθηκών ζωής (EU-SILC) και τα αποτελέσματα της έρευνας του 2015 δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμα.

Αυτό που αναφερόταν στην έκθεση του διοικητή της ΤΤΕ δεν είναι στοιχεία αλλά οι εκτιμήσεις ενός μοντέλου (Euromod) του πανεπιστημίου του Essex που εκτιμά την επίδρασης δημοσιονομικών πολιτικών (φόροι, παροχές, κοινωνικές μεταβιβάσεις κλπ) στο εισόδημα. Είναι ένα δοκιμασμένο και ευρέως χρησιμοποιούμενο μοντέλο. Οι εκτιμήσεις του όπως το χρησιμοποίησε η ΤΤΕ, παρουσιάζονται συγκριτικά με τα στοιχεία της SILC για την περίοδο 2010-2014:

* Πατήστε πάνω στον πίνακα για μεγέθυνση 
Όντως το 2014 είχαμε μια μείωση κατά μία μονάδα της εισοδηματικής φτώχειας από 23,1% σε 22,1%, μια μείωση μιας ποσοστιαίας μονάδας που αντιστοιχεί σε ποσοστιαία μεταβολή του ποσοστού (!!) κατά 4.3% και όχι - 7%. Ο κυριότερος λόγος αυτής της μεταβολής ήταν το κοινωνικό μέρισμα δηλ. καταβολή ενός ποσού 500 ευρώ σε 450.000 νοικοκυριά με εισόδημα κάτω των 6.000 ευρώ (το όριο και η παροχή προσαρμόζεται με βάση το μέγεθος του νοικοκυριού).Η εικόνα αυτή μοιάζει περισσότερο με την εντύπωση που είχαμε, αύξηση των ανισοτήτων ιδίως την περίοδο 2011-2013 με την άνοδο της ανεργίας, τη μείωση του κατώτατου μισθού και τη αύξηση των περιπτώσεων ακραίας φτώχειας.
Αυτή η παροχή δεν δόθηκε το 2015 (παρά μόνο σε ένα μικρό αριθμό που δεν το είχαν λάβει το 2014 παρότι το δικαιούνταν επειδή εξαντλήθηκε το διαθέσιμο κονδύλι) αντί αυτής δόθηκε η κάρτα σίτισης, μια προπληρωμένη κάρτα (100 ευρώ το μήνα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε συνεργαζόμενα καταστήματα τροφίμων) σε νοικοκυριά με εισόδημα κάτω των 2400 ευρώ.
Tο ποσό που τελικά διατέθηκε σε αυτό το πρόγραμμα το 2015 ήταν 200εκ. (για 9 μήνες) ήτοι λιγότερο από το μισό του κοινωνικού μερίσματος. (βεβαίως είναι διαρκής και όχι εφάπαξ παροχή και δίνει περισσότερα χρήματα σε νοικοκυριά με μεγαλύτερη ανάγκη αλλά δεν είναι το θέμα μου η αποτελεσματικότητα που είναι μέτρια και για τα 2 μέτρα). Το θέμα είναι ότι όσο και να ήταν το ποσό και όσοι και να ήταν οι δικαιούχοι το μοντέλο δεν θα το λάμβανε υπόψιν του γιατί είναι παροχή σε είδος (έστω και αν είναι σχεδόν χρήματα) και όχι διαθέσιμο εισόδημα.
Αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα των στατιστικών εισοδήματος. Πολύ λίγες παροχές σε είδος συμπεριλαμβάνονται παρ’ ότι είναι σημαντικές για την ζωή των ανθρώπων. Το μοντέλο όμως έχει και άλλα, επιπρόσθετα προβλήματα πχ. μετράει μόνο πρωτογενείς (άμεσες) επιδράσεις των δημοσιονομικών πολιτικών στο εισόδημα αλλά μετράει μόνο πρωτογενείς επιδράσεις, και μάλιστα όχι τις επιδράσεις πχ της αύξησης του ΦΠΑ μια και αυτές δεν επηρεάζουν καταρχήν το εισόδημα αλλά τι μπορείς να κάνεις με αυτό.
Βεβαίως η έκθεση της τράπεζας της Ελλάδας το σημειώνει αυτό οπότε δεν είναι ακριβώς παραπλανητική η έκθεση. Ο προσεκτικός δημοσιογράφος (ένα μυθικό πρόσωπο στα καθ’ ημάς ΜΜΕ) θα μπορούσε να το προσέξει και να το αξιολογήσει, να ζητήσει διευκρινίσεις κλπ. Όμως, οι κεντρικές τράπεζες (ιδίως αυτές) έχουν υποχρέωση να νοιάζονται πάρα πολύ για τον αντίκτυπο αυτών που ανακοινώνουν, έτσι νομίζω ότι δικαιολογείται κάποιος να πει τουλάχιστον ότι ο διοικητής της ΤΤΕ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτικός σε αυτά που δημοσιεύει στην ετήσια έκθεσή του. Κατ’ ελάχιστο νομίζω ότι πρέπει να προχωρήσει σε διευκρινίσεις, θα ήταν θλιβερό η εξαιρετικά χρήσιμη αυτή δουλειά των εμπειρογνωμόνων της τράπεζας να έχει τέτοιο παραπλανητικό αποτέλεσμα.
Μιχάλης Πετράκος
* Ο Μιχάλης Πετράκος, είναι στατιστικός αναλυτής (μέλος των Οικολόγων Πράσινων)

2 Μαρ 2016

Γαλλία: Στη φυλακή οι γονείς που ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους στο Facebook


Με ποινή φυλάκισης έως και ένα χρόνο και πρόστιμο έως 45.000 ευρώ απειλούν οι γαλλικές αρχές τους γονείς που δημοσιοποιούν στοιχεία και φωτογραφίες των παιδιών στους στο Facebook.
 
 Η γαλλική νομοθεσία αυστηροποιήθηκε πρόσφατα, και όπως εξηγεί Γάλλος νομικός στην εφημερίδα Telegraph: «Σε μερικά χρόνια τα παιδιά θα μπορούν να οδηγούν στα δικαστήρια τους γονείς τους για δημοσίευση φωτογραφιών τους όταν ήταν νεώτεροι».
Πρόσφατα η γαλλική αστυνομία υπενθύμισε τον κίνδυνο παιδόφιλοι να βάζουν στο στόχαστρο παιδιά μετά από ανάρτηση οικογενειακών φωτογραφιών στα social media.

Οι πωλήσεις νόμιμης κάνναβης έφτασαν το 1 δις $ στο Κολοράντο

Lara Herzog
Το 1 δις $ έφτασαν για το 2015 οι πωλήσεις νόμιμης κάνναβης μόνο στο Κολοράντο

Οι πωλήσεις ψυχαγωγικής και ιατρικής κάνναβης ανήλθαν σε $ 996.184.788 μέσα στο 2015, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκανε το Τμήμα Εσόδων του Κολοράντο και δημοσίευσε την Τρίτη.
Αυτό είναι μια αύξηση άνω του 42 τοις εκατό σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Το Cannabis Business Alliance είπε σε μια δήλωση ότι οι πωλήσεις συνέβαλαν135 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους εκ των οποίων τα 35 εκατομμύρια προορίζονται για την κατασκευή σχολείων.
Η είδηση ​​έρχεται 2 ημέρες μερά την ανάλυση επενδύσεων απο μια έκθεση που κυκλοφόρησε και τόνιζε ότι οι νόμιμες πωλήσεις κάνναβης το περασμένο έτος ανήλθαν σε 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε εθνικό επίπεδο.
Αυτοί οι αριθμοί καταδεικνύουν την προθυμία των χρηστών κάνναβης να αγοράσουν τα προϊόντα μέσω της ρυθμισμένης και νόμιμης αγοράς, λένε οι υποστηρικτές.
«Οι κάτοικοι του Κολοράντο αποδεικνύουν ότι προτιμούν να αγοράζουν κάνναβη από το ρυθμιζόμενο, νομικό κλάδο παρά στη μαύρη αγορά,» δήλωσε ο ο Mike Elliott, ο εκτελεστικός διευθυντής του Marijuana Industry Group , στη HuffPost. «Η βιομηχανία μας έχει βοηθήσει να αναπτύξουμε την οικονομία του Κολοράντο, ενισχύοντας τον τουρισμό, με αναζωογονημένες επιχειρηματικές περιοχές, και συμπιέζοντας τη μαύρη αγορά»
Κολοράντο και Ουάσιγκτον ήταν οι πρώτες πολιτείες που νομιμοποίησαν τη ψυχαγωγική κάνναβη το 2012. Από τότε, το Όρεγκον, η Αλάσκα και η Περιφέρεια της Κολούμπια έχουν ακολουθήσει, ενώ 23 πολιτείες το επιτρέπουν για ιατρικούς σκοπούς.
legalit, huffington post

Ο διάβολος, ο Τσίπρας και ο Ψυχάρης


Ήρθε η ώρα του διαβόλου και των πιθανών συναντήσεων του, με τον κ.Τσίπρα…. Ο πρωθυπουργός είπε, χθες στη συνέντευξή του στο STAR: «Μπορεί αν χρειαστεί να συναντήσω και τον διάβολο. Το θέμα είναι ότι δεν θα του πουλήσω την ψυχή μου. Και εγώ θα κριθώ, ιδίως τώρα που έχω θέση εξουσίας, όχι από το ποιόν συναντώ, τι μου λέει, τι του λέω αλλά από τι πράττω». Βαρύγδουπο.
Αρκετά, λοιπόν, με τη γάτα των Ιμαλαΐων. Τη γάτα την έσκισε, χθες, ο πρωθυπουργός! Έτσι, τουλάχιστον, δήλωσε. Μάλιστα.
ΤΣΙΠΡΑΣ-ΨΥΧΑΡΗΣ
Ο κ.Τσίπρας έχει δικαίωμα να συναντιέται με όποιον θέλει, ακόμα και με τον διάβολο. Ας μείνουμε, όμως, στις συναντήσεις που είχε με τον κ.Σταύρο Ψυχάρη (εκτός αν εννοούσε πως ο Ψυχάρης είναι ο διάβολος…). Ο πρωθυπουργός δεν διέψευσε, ούτε μια στιγμή, πως έγιναν οι συναντήσεις. Το αντίθετο. Επιβεβαίωσε, δε, με τον τρόπο του, πως υπάρχει και η γάτα Ιμαλαΐων, στην οποία αναφέρεται το γνωστό δημοσίευμα του «Βήματος». Ας αφήσουμε όμως τη γάτα στην ησυχία της, όπως είπαμε.
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ μίλαγε …λεβέντικα 
Ο εκδότης του ΔΟΛ δεν είναι άγνωστος στη χώρα. Το ερώτημα δεν είναι γιατί τον συνάντησε ο πρωθυπουργός, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο, αλλά χρειάζεται λίγο να θυμηθούμε το κλίμα εκείνης της περιόδου. Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, ημερομηνίες, αλλά τότε ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν -υποτίθεται- ένας ακόμα υποψήφιος πρωθυπουργός. Ήταν ένας υποψήφιος «αριστερός πρωθυπουργός», που τα έβαζε (στα λόγια) με τους ολιγάρχες, τους καναλάρχες και τους εκδότες του κατεστημένου. Ηχηρές δηλώσεις, πολλές δηλώσεις και πάλι δηλώσεις, εναντίον των ισχυρών. Αμφισβητεί κανείς πως τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε …λεβέντικα, πως δεν συνδιαλέγεται με το κατεστημένο;
«Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;»
Ας κάνουμε μια απλή υπόθεση: Πώς θα αντιδρούσαν οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που είχαν μια ελπίδα πως με τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι θα αλλάξει, εάν μάθαιναν πως έκανε ραντεβού με τον Ψυχάρη;.. Ας θυμηθούμε, λίγο, την περίοδο που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση και η απάντηση μάλλον εύκολη.
Ας πάμε και κάπου …αλλού: Στα πρωτοσέλιδα του «Βήματος» και των «Νέων» που υποστήριζαν ανοιχτά τον κ. Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός, χθες, όταν δέχτηκε ερώτηση για τα πρωτοσέλιδα του ΔΟΛ, απάντησε πως εκτός από «κόκκινα» πρωτοσέλιδα υπήρχαν και «μαύρα» (ας αφήσουμε στην άκρη τους – ανεξήγητους – λόγους που ο Τσίπρας συνδυάζεται με το κόκκινο χρώμα). Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να πει πως η υποστήριξη ήταν ευκαιριακή και σύμφωνα με το συμφέρον του εκδότη; Και πού είναι το περίεργο, ακόμα και αν δεχτούμε το σκεπτικό του πρωθυπουργού; Η απάντηση είναι απλή: Έτσι είναι αυτά στην κοινωνία που ζούμε! Μια κοινωνία με συγκεκριμένη δομή κι οργάνωση. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο Τσίπρας του μνημονίου, σε πιο νεαρή ηλικία (δηλαδή λίγα χρόνια πριν) δεν μπορούσε να καταλάβει κάτι τέτοιο… Έχουμε την εκτίμηση πως δεν έπεσε κι από τα σύννεφα με τη στάση του εκδότη.
Ως «αριστερός» (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις) θα έπρεπε να ξέρει πως έτσι λειτουργεί το σύστημα.  Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;», όπως θα έλεγε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός…
Ο Ψυχάρης. τα άστρα και η παραλογοτεχνία
Ας ασχοληθούμε και λίγο πιο συγκεκριμένα με τον εκδότη, που δημοσιεύει στην εφημερίδα του, κείμενα …παραλογοτεχνίας, για να μας πει πως συναντήθηκε με τον κ. Τσίπρα τέσσερις φορές. Δεν χρειαζόταν γάτες Ιμαλαΐων, μπισκότα βουτύρου και καφές, ασανσέρ και λιμουζίνες, για να το δηλώσει. Ήθελε, βέβαια, να πει πως έχει στοιχεία για τις συναντήσεις. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να το δείξει, είναι κι αυτή μια προσέγγιση, μια αισθητική για τα πράγματα. Αυτά ως προς τη μορφή.
Ως προς το περιεχόμενο τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα. Μετά το δημοσίευμα του ΔΟΛ ακολούθησαν ανακοινώσεις από το Μαξίμου, απαντήσεις του ΔΟΛ, η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο STAR και νέα δημοσιεύματα του ΔΟΛ, σήμερα στα «Νέα». Είναι προφανές πως θα έχουμε και συνέχεια. Είναι, επίσης, προφανές πως κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει ως δεδομένα στοιχεία τις πληροφορίες για τα δάνεια του ΔΟΛ και την κυριαρχία (του Ψυχάρη) στο MEGA.
Ο κ. Ψυχάρης έχει τα θέματα του με τη δικαιοσύνη και ο κ. Τσίπρας έχει τα θέματα του με την κοινωνία. Για να δούμε εάν «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο»… Tι έκφραση κι αυτή! Αστυνομική προσέγγιση δεν θα κάνουμε για τα δάνεια του ΔΟΛ και για την κυριαρχία του στο MEGA. Η μια μεριά λέει πως η άλλη έκανε προσφορά… Παζάρια ενός άλλου …επιπέδου
 Επαναλάβουμε πως ο εκδότης του ΔΟΛ δεν είναι άγνωστος στην Ελλάδα. Αναφερόμαστε στο ρόλο των ΜΜΕ του ΔΟΛ, την ευθύνη των οποίων (ως προς την κεντρική γραμμή) έχει ο εκάστοτε εκδότης.  Μάτια έχουμε όλοι, βλέπουμε και κρίνουμε.
Το σίγουρο είναι πάντως πως, προς το παρόν, ο κ.Ψυχάρης έχασε το άστρο του, αλλά είμαστε πως δεν θα δυσκολευτεί να βρει καινούργιο ή ακόμα και να επανέλθει στο …παλιό. Δεν έχει περάσει και καιρός από τότε που μας ενημέρωνε πως «μοιάζει να ανατέλλει το άστρο του Αλέξη Τσίπρα».
Που βρέθηκε ο διάβολος;..
Υπάρχει βέβαια κι ένα ερώτημα. Τι δουλειά έχει ανάμεσα σε δύο «άγιους ανθρώπους» ο διάβολος;.. Ο κ. Τσίπρας, πάντως, έκανε συγκεκριμένη δήλωση για το φλέγον αυτό ζήτημα, όπως αναφέραμε και στην αρχή: «Μπορεί αν χρειαστεί να συναντήσω και τον διάβολο. Το θέμα είναι ότι δεν θα του πουλήσω την ψυχή μου». Έτσι θα είναι για να το δηλώνει ο κ. Τσίπρας! Γιατί να τον αμφισβητήσουμε; Έχουμε κανέναν λόγο που να μας οδηγεί να υποστηρίξουμε πως άλλα λέει κι άλλα κάνει;..Ο Αλέξης ο Τσίπρας κάτι τέτοιο; Ποτέ! 
 Ο Σταύρος ο Ψυχάρης δεν έχει τοποθετηθεί επί του θέματος. Δεν γνωρίζουμε για τις σχέσεις του και τις συναντήσεις του με τον διάβολο. Ίσως με κάποιο σχετικό δημοσίευμα μας ενημερώσει για το ζήτημα. Ας μην έχει γάτες Ιμαλαΐων. Δεν είναι απαραίτητο.

1 Μαρ 2016

Ιορδάνης Τσομίδης ή "ΤΖΟΡΝΤΑΝ"

Γεννήθηκε το 1933 στην Κοκκινιά από γονείς πρόσφυγες, με καταγωγή από τη Σαμψούντα. Σε ηλικία 12 χρόνων άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι και βιολί και λίγο καιρό αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε μικρά θέατρα ως παιδί - ταλέντο. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον κλασικό αθλητισμό και το 1950 ανακηρύχτηκε πρωταθλητής Ελλάδας στα 5.000 μέτρα στην κατηγορία των εφήβων.Την ίδια περίπου εποχή, θα κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, συμμετέχοντας σε λαϊκές ορχήστρες που περιόδευαν σε μαγαζιά της επαρχίας: στο Βόλο, στην Αρτα, στην Πρέβεζα, στη Θεσσαλονίκη και στο Αγρίνιο. Γυρνώντας στον Πειραιά, θα πιάσει δουλιά στο μαγαζί του "Περιβόλα" στην Κοκκινιά, μαζί με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. Από τότε καθιερώθηκε σαν ένας απ' τους καλύτερους μπουζουξήδες στα λαϊκά πάλκα.
Το 1957 ο Ιορδάνης Τσομίδης, όπως και τόσοι άλλοι δεξιοτέχνες μπουζουξήδες, θα φύγει για δουλιά στην Αμερική. Για 15 περίπου χρόνια, θα παίξει σε μαγαζιά της Νέας Υόρκης, του Λος Αντζελες, του Σαν Φραντσίσκο, του Χόλιγουντ, του Λας Βέγκας, της Νεβάδα και αλλού. Εκεί θα γίνει ονομαστός όχι μόνον ανάμεσα στους Ελληνες ομογενείς, αλλά και στους Αμερικάνους ακροατές, αποκτώντας διάσημους φίλους και θαυμαστές, όπως ο Τζακ Νίκολσον, η Τζέιν Φόντα, η Σίρλεϊ Μακλέιν και πολλοί άλλοι.




Το 1973, ο Ιορδάνης Τσομίδης θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα προσπαθήσει να φτιάξει ένα δικό του μαγαζί. Δε θα τα καταφέρει, όμως, και θα αναγκαστεί να ξαναφύγει στο εξωτερικό. Θα παίξει πάλι στην Αμερική και έπειτα σε μαγαζιά και συναυλίες στην Ευρώπη, σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας. Στο εξωτερικό θα ηχογραφήσει αρκετούς δίσκους. Ανάμεσά τους υπάρχει και η συμμετοχή του σε έναν τζαζ δίσκο, που ηχογράφησε το 1966 με τον σαξοφωνίστα Φιλ Γουντς και άλλους μουσικούς της πολυεθνικής σκηνής της Νέας Υόρκης.
Την τελευταία δεκαετία, ο Τσομίδης προτίμησε να δουλεύει σε μικρά μαγαζιά, όπου το μπουζούκι του είχε τον κυρίαρχο ρόλο. Το πρώτο που γινόταν αμέσως αντιληπτό από τους μαγαζάτορες, αλλά και τους πελάτες ήταν ότι θα ανέβαινε στο πάλκο να παίξει μόνον όταν ο ίδιος είχε τη διάθεση κι αυτό γινόταν συνήθως αργά, μετά τις δύο το βράδυ. Το πρόγραμμά του βασιζόταν στην εξής λογική: "Δεν υπάρχει πρόγραμμα, παίζουμε ό,τι μας αρέσει την κάθε φορά".

Ο αυτοσχεδιασμός ήταν ένα εξίσου βασικό χαρακτηριστικό της παρουσίας του Τσομίδη, σε αντίθεση με τη σύγχρονη καθημερινότητα, όπου στα περισσότερα - αν όχι όλα - τα μαγαζιά οι οργανοπαίχτες είναι αναγκασμένοι να λειτουργούν στην υπηρεσία του "τραγουδιστή - φίρμα", παίζοντας σχεδόν το ρόλο του καλά προγραμματισμένου τζουκ μποξ. Τα ταξίμια του Τσομίδη είναι πραγματικά ανεπανάληπτα. Ο οργανοποιός και φίλος του Παναγιώτης Βαρλάς λέει χαρακτηριστικά: "Ο Ιορδάνης μπορεί να σου παίξει μισή ώρα ταξίμι, χωρίς να επαναλάβει ούτε μια φράση, χωρίς να αντιγράψει ούτε μια πενιά"


 Για τον Τσομίδη μπορούμε να υποστηρίξουμε άφοβα ότι ήταν ένας από τους πιο πλούσιους μπουζουξήδες. Πλούσιος, βέβαια, στον ήχο του και στην ποικιλία στο παίξιμό του και όχι όσον αφορά την οικονομική του κατάσταση, η οποία ήταν ίδια με αυτήν των περισσότερων παλιών σημαντικών μουσικών του λαϊκού μας τραγουδιού. Γιατί εκτός από τον μποέμικο χαρακτήρα, που δεν του επέτρεψε να κάνει κάποιες ...επενδύσεις, ο Τσομίδης κατάφερε να πάρει ένα μικρό επίδομα από το κράτος μόλις στα 73 του χρόνια.

Έφυγε στις 1 Μαρτίου 2006, στο "Ευγενίδειο Ίδρυμα" από ανακοπή. Κηδεύτηκε την επομένη στην Καλλιθέα.
ΠΗΓΗ
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ  (η βιογραφία συντάχτηκε από τον Άρη Νικολαίδη)

 

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΕΝΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ "ΤΖΟΡΝΤΑΝ"...
http://vids.myspace.com/index.cfm?fu...deoid=10154917





«Εφυγε» στα 74 του ο δεξιοτέχνης Ιορδάνης Τσομίδης

Εβαζε στο μπουζούκι φωτιά

Δεξιοτέχνης στο τρίχορδο μπουζούκι. Ικανός να παίζει ένα καταπληκτικό ταξίμι επί 20 λεπτά χωρίς να επαναλαμβάνει ποτέ την ίδια μουσική φράση. Κι όμως, ο Ιορδάνης Τσομίδης, που πέθανε χθες από ανακοπή καρδιάς στα 74 χρόνια του, εμφανιζόταν σποραδικά σε μικρότερα κέντρα. Από άποψη. Δεν ήθελε να ενταχθεί σε μεγάλες ορχήστρες ή να υποκύψει στο «σύστημα». Γοητευτικά ιδιόρρυθμος ήταν, π.χ., ο άνθρωπος που έκανε μεγάλη καριέρα στην Αμερική και διάσημους φίλους όπως τον Μπομπ Ντίλαν ή τον Τζακ Νίκολσον και τα εγκατέλειψε όλα εν μία νυκτί για να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1974 συγκλονισμένος από την τραγωδία της Κύπρου.

Και μόνον αυτό; Με την παράδοση του ρεμπέτικου και των ταξιμιών στο DNA του ήταν ο αυτοδίδακτος μουσικός που έκανε το μπουζούκι του να πετάει φωτιές αν τον ενέπνεαν τα μάτια μιας γυναίκας στο ακροατήριό του. Το καταθέτει ένας αυτόπτης μάρτυς και φανατικός ακροατής του στην ηλεκτρονική διεύθυνση του ρεμπέτικου φόρουμ που χθες το μεσημέρι γέμισε συλλυπητήρια μηνύματα. Αυτός ο ακροατής, λοιπόν, ρώτησε κάποτε τον Τσομίδη το μυστικό του. Κι εκείνος του έδειξε μια γυναίκα, «σ' εκείνο το τραπέζι δεξιά βλέπεις;»

Στη Χαλκίδα

Τα τρία τελευταία χρόνια ο Τσομίδης εμφανιζόταν στον «Πίκο» στο Μπούρτζι της Χαλκίδας και στη Δροσιά. Συμμετείχε, όμως, συχνά και στις ραδιοφωνικές εκπομπές «Λαϊκοί βάρδοι» του φίλου του Πάνου Γεραμάνη. Εδώ και έναν μήνα ο 74χρονος μουσικός νοσηλευόταν στο «Ευγενίδειο» με σοβαρά προβλήματα υγείας. Εκεί πέθανε χθες. Η κηδεία του γίνεται σήμερα στις 3 μ.μ. στο νεκροταφείο της Καλλιθέας.

Γεννημένος στην Κοκκινιά το 1933, γιος τσαγκάρη, ο Ιορδάνης Τσομίδης ήταν ένα παιδί με δύο μεγάλα ταλέντα: στη μουσική και τον αθλητισμό. Το πρώτο μουσικό όργανο που πιάνει στα χέρια του είναι το μαντολίνο που ανήκε στον εκτελεσθέντα το '44 στο μπλόκο της Κοκκινιάς από τους Γερμανοτσολιάδες μεγαλύτερο αδελφό του, Γιώργο. Λίγο αργότερα, το '48, πρωτοπιάνει στα χέρια του και μπουζούκι, δανεικό από το κουρείο της γειτονιάς του. Μαγεύεται...

Αεικίνητος, όταν δεν δουλεύει στο τσαγκαράδικο ή δεν παίζει μπουζούκι, ασχολείται με τον αθλητισμό. Για ένα μικρό διάστημα εντάσσεται στην εφηβική ομάδα του Ολυμπιακού. Ασχολείται όμως και με το άλμα εις τριπλούν, το πινγκ-πονγκ και τους αγώνες δρόμου. Στα 18 του, μάλιστα, έρχεται πρώτος στα 5.000 μέτρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων.

Πολύ νωρίτερα από τα 13 του έχει μάθει τόσο καλά το μπουζούκι που δίνει μαθήματα και σε άλλους. Αρχίζει, μάλιστα, με τους φίλους του για το χαρτζιλίκι να παίζει σε ταβέρνες της Κοκκινιάς. Η πρώτη του επίσημη δουλειά, όμως, είναι στην ταβέρνα «Φοίνικες» στον Κορυδαλλό.

Ανήσυχο πνεύμα, το σκάει από το σπίτι του το '57 και πηγαίνει στον Βόλο. Και λίγους μήνες αργότερα φεύγει για την Αμερική. Σταθμοί στη Νέα Υόρκη, στο Λος Αντζελες, στο Χόλιγουντ. Δουλεύει πρώτα σε κέντρα της ελληνικής ομογένειας και αργότερα σε κρουαζιερόπλοια και καζίνο.

Με Νίκολσον και Ντίλαν

Στο Χόλιγουντ τον ακούει μια βραδιά ο Τζακ Νίκολσον και ενθουσιάζεται. Συνδέονται με φιλία και ο ηθοποιός τον φιλοξενεί κάποια καλοκαίρια στο εξοχικό του. Από εκείνον γνωρίζει τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν και αργότερα τον Μπομπ Ντίλαν που του προτείνει να συνεργαστούν δισκογραφικά.

Η συνεργασία αυτή δεν έγινε ποτέ γιατί, όπως έλεγε ο Τσομίδης σε μια συνέντευξή του στον Πάνο Γεραμάνη, «την "τορπίλισαν" Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες». Συνεργάζεται, ωστόσο, με τον σαξοφωνίστα Φιλ Γουντς και μαζί βγάζουν το 1967 τον τζαζ δίσκο «Greek Cooking» στον οποίο ο Τσομίδης ερμηνεύει κομμάτια από τον «Ζορμπά» του Θεοδωράκη και μουσική από το φιλμ «Σαμψών και Δαλιδά».

Στην Ελλάδα γυρίζει το 1974, συνεχίζει όμως να περιοδεύει με το μπουζούκι του στην Ευρώπη και την Αμερική. Ηχογραφεί ζωντανά εμφανίσεις του στην Ολλανδία, στη Γερμανία και βέβαια στις ΗΠΑ. Οκτώ τέτοιοι δίσκοι του κυκλοφόρησαν συνολικά. Στην Ελλάδα με παραγωγό τον Γρηγόρη Φαληρέα κυκλοφορεί από την εταιρεία Falireas ο δίσκος «Τα ταξίμια του Ιορδάνη». Από τη «Lyra» κυκλοφόρησαν και οι «Ζωντανές ηχογραφήσεις» από συναυλίες του στην Ολλανδία το 1991. Σ' αυτόν ο Τσομίδης παίζει και τραγουδά Παπαϊωάννου, Καπλάνη, Βαμβακάρη, Τούντα, Τσιτσάνη, Χιώτη κι ένα δικό του τσιφτετέλι. «Λαμπρό δείγμα της τέχνης του ελληνικού μπουζουκιού... παίξιμο εκφραστικό χωρίς η δεξιοτεχνία να γίνεται αυτοσκοπός, τραγούδι δυνατό κι αφτιασίδωτο που φανερώνει με περηφάνια, αλλά χωρίς έπαρση τα όσα έχει περάσει», γράφει τότε ο Λάμπρος Λιάβας.

Με σποραδικές εμφανίσεις στο «Ταξίμι», στο «Εναλλάξ» και στη Χαλκίδα, ο Τσομίδης διατηρεί μέχρι τέλους την αυτονομία του. «Δουλεύω», εξηγούσε, «όποτε μου γουστάρει κι όπου θέλω. Είμαι μόνος και ήσυχος...».


ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
                                                                                                     ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2/3/2006

Οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι


Toυ Βασίλη Βιλιάρδου

Εάν ένας ακροδεξιός Έλληνας, μίας χώρας που θεωρείται de facto από τους ίδιους τους Πολίτες της χαμηλότερης κουλτούρας από τους Σκανδιναβούς, προέβαινε σε 77 βίαιες δολοφονίες, θα την καθιστούσε αμέσως μίασμα ολόκληρου του πλανήτη.
Διαβάζοντας τα σχόλια στο άρθρο της κυρίας Νομικού (τρόμος στη Σκανδιναβία), μας έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι Νορβηγοί, όπως επίσης οι υπόλοιποι Σκανδιναβοί, θεωρούνται de facto πιο πολιτισμένοι από εμάς τους Έλληνες – δυστυχώς επειδή κρίνουμε από την εξωτερική συμπεριφορά, καθώς επίσης από την εικόνα, χωρίς να κατανοούμε πως ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι αυτός που μετράει.
Γνωρίζοντας όμως πολύ καλά τους Βόρειους λαούς, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε πως ο εσωτερικός κόσμος τους είναι σκοτεινός, βίαιος και αφόρητα καταθλιπτικός, οπότε εξαιρετικά επικίνδυνος – κυρίως λόγω του ψυχρού, αφιλόξενου κλίματος τους αλλά, επίσης, εξαιτίας του ψυχολογικού καταναγκασμού που υφίστανται από τις κοινωνίες τους, στα πλαίσια της εκπαίδευσης τους, έτσι όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται.
Κάτι σχετικά ανάλογο ισχύει για τη Γερμανία, όπου έχουμε αναφερθεί με το κείμενο μας «Η γερμανική διαστροφή» – όχι για να αιτιολογήσουμε τις δικές μας αδυναμίες, οι οποίες είναι αρκετά μεγάλες, αλλά για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με τους άλλους λαούς.  Όσον αφορά δε τα θηριώδη εγκλήματα των πολιτισμένων Γάλλων, των Βρετανών κοκ. στις αποικίες τους, καθώς επίσης τις γενοκτονίες των Γερμανών στην Αφρική και στην Ευρώπη (Εβραίοι), είναι περιττό να αναφερθούμε – αφού όλοι τα γνωρίζουμε.
Περαιτέρω, η σημασία του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων, φαίνεται από τις 77 δολοφονίες του 33χρονου ακροδεξιού Νορβηγού (υπόθεση Μπρέιβικ), η εξωτερική εικόνα του οποίου ήταν απόλυτα πολιτισμένη – ενώ δήλωσε πως ήταν ορκισμένος εχθρός του ισλαμισμού, καθώς επίσης απόλυτα υγιής (κάτι που επιβεβαίωσε μία από τις δύο γνωματεύσεις ψυχιάτρων). Παράφρων δε κρίθηκε από τη δεύτερη έκθεση, καθώς επίσης από την κοινή γνώμη, απλά και μόνο επειδή δολοφόνησε εν ψυχρώ και μαζικά τα θύματα του – λόγω των προσπαθειών λοιπόν να δοθεί μία λογική εξήγηση, η οποία να μην προσβάλει τη νορβηγική κοινωνία.
Η οργάνωση πάντως και η μεθοδικότητα (επίσης χαρακτηριστικά των Βορείων, τα οποία συνηθίζουμε να θεοποιούμε), με την οποία προετοίμασε τα εγκλήματα του, δεν συνηγορούσαν στη υπόθεση ότι, έπασχε από ψυχική ασθένεια. Σε κάθε περίπτωση, εάν ένας ακροδεξιός Έλληνας, μίας χώρας που θεωρείται de facto από τους ίδιους τους Πολίτες της χαμηλότερης κουλτούρας από τους Σκανδιναβούς, προέβαινε σε τέτοιου είδους πράξεις, θα την καθιστούσε αυτοστιγμεί «μίασμα» ολόκληρου του πλανήτη.
Οι άνθρωποι όμως, κρίνοντας δυστυχώς από τις εικόνες, θεωρούν βίαιους τους Έλληνες ακροδεξιούς, καθώς επίσης πολιτισμένους τους Βορείους ομοϊδεάτες τους – παρά το ότι οι πράξεις τους διαψεύδουν, με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως ήταν η γνωστή δολοφονία, εκ μέρους ενός στελέχους της Χρυσής Αυγής).
Όσον αφορά τώρα τους «στρατιώτες του Odin», δεν μπορούμε να φαντασθούμε πως κάνουν περιπολίες στους δρόμους, χωρίς να είναι βίαιοι – αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να προστατεύσουν κανέναν. Άλλωστε, το ειδωλολατρικό όνομα της οργάνωσης τους, προερχόμενο από έναν εκδικητικό και άκρως αιμοχαρή γερμανό θεό του πολέμου, οδηγεί σε ανάλογα συμπεράσματα.
Συνεχίζοντας, μπορεί να κάνουμε λάθος στα παραπάνω, αλλά αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα είναι πως οι σκανδιναβικές χώρες έχουν έναν υπερβολικά χρεωμένο ιδιωτικό τομέα (ανάλυση), ο οποίος δεν τους έχει δημιουργήσει ακόμη προβλήματα λόγω της φούσκας ακινήτων – επειδή οι τιμές τους αυξάνονται διαρκώς, καλύπτοντας τα δάνεια που παίρνουν.
Εν τούτοις, είναι χρεωμένα ακόμη και τα παιδιά των παιδιών τους ενώ, όταν σπάσει η φούσκα των ακινήτων και φτάσουν στα ανώτατα όρια τους τα αρνητικά επιτόκια, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες – οπότε θα βιώσουν δυστυχώς άσχημες καταστάσεις, οι οποίες θα καλλιεργήσουν τα ρατσιστικά συναισθήματα και τη βία, όπως συνήθως συμβαίνει. Η φούσκα πάντως πιστοποιείται από πολλούς (πηγήπηγή), ειδικά όσον αφορά τη Σουηδία – οπότε δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε πως αντί να μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει στη χώρα μας, ασχολούμαστε με άλλους λαούς.
Εάν κρίναμε τώρα από το γεγονός ότι, η Σουηδία καταρρέει λόγω των 195.000 μεταναστών που εισέρρευσαν το 2015, ενώ η Ελλάδα δέχεται σχεδόν κάθε δίμηνο έναν τέτοιο αριθμό (γραφημα μηνιαίων εισροών μεταναστών), χωρίς να έχουν δημιουργηθεί ακόμη «στρατιώτες του Άρη» ή κάτι αντίστοιχο, θα εκτιμούσαμε περισσότερο τον πολιτισμό μας.

Ολοκληρώνοντας, μας θλίβει σε πολύ μεγάλο βαθμό το ότι θεωρούμε απολίτιστη την Ελλάδα, καθώς επίσης πολιτισμένους όλους τους Ευρωπαίους – μεταξύ άλλων επειδή βιώνουμε μία πολλαπλή κρίση, για την οποία όμως οι ευθύνες μας είναι πολύ μικρότερες από ότι νομίζουμε. Ακόμη περισσότερο όταν το ακούμε από τους Έλληνες μετανάστες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες – οι οποίοι βέβαια πολύ σωστά σέβονται τα κράτη που τους φιλοξενούν, ακριβώς επειδή είναι πολιτισμένοι.
Οι ευθύνες μας είναι μικρότερες τόσο στο μεταναστευτικό, όπου εμείς δεν βομβαρδίσαμε κανέναν προκαλώντας προσφυγικά κύματα και τρομοκρατικά χτυπήματα, όπως οι πολιτισμένοι και εντιμότατοι εταίροι μας (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία), όσο και στην οικονομία – όπου τοποθετηθήκαμε σκόπιμα στη δίνη του κυκλώνα, για λόγους που έχουμε πολύ συχνά αναφέρει (άρθρο).
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι, τα δικά μας σφάλματα είναι αμελητέα ή πως δεν πρέπει να τα διορθώσουμε άμεσα, αλλά απλά και μόνο πως δεν είμαστε ένοχοι για τα πάντα – όπως θέλουν να πιστεύουμε οι έμπειροι αποικιοκράτες  δανειστές και οι υπόλοιποι θύτες μας, για να κάμψουν τις υγιείς αντιστάσεις μας, να λεηλατήσουν την πατρίδα μας και να μας υποτάξουν.
Πηγή:http://www.analyst.gr/2016/02/29/oi-politismenoi-evropei/

«Αγαπητέ φίλε από την Ανατολή, βρέθηκες στη φιλόξενη πόλη των Τρικάλων, σε καλωσορίζουμε …»

Με μία ανοιχτή επιστολή, γραμμένη στα ελληνικά και στα αραβικά, σε μορφή εφημερίδας, υποδέχεται ο δήμος Τρικκαίων τους Σύρους πρόσφυγες, που φιλοξενούνται στο Κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο. Η πρωτοβουλία του δήμου στοχεύει στην καλύτερη επικοινωνία των ντόπιων με τους Σύρους πρόσφυγες και στη καλύτερη διευθέτηση του όποιου προβλήματος ανακύπτει από τα νέα δεδομένα στην περιοχή.
Η επιστολή στα ελληνικά:
«Αγαπητή Φίλη και Φίλε από την Ανατολή,
 
Στο δύσκολο και μακρινό ταξίδι προς τον προορισμό σου, βρέθηκες στην πόλη μας. Στη φιλόξενη πόλη των Τρικάλων, που βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας.
 
Οι κάτοικοι της πόλης, ο Δήμος και οι Αρχές της, σε καλωσορίζουμε και σου υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε η παραμονή σας εδώ να είναι ασφαλής, να έχετε τις καλύτερες συνθήκες υγιεινής, να έχετε τα γεύματά σας με επάρκεια και σύντομα να σας αποχαιρετήσουμε με χαμόγελο για τη συνέχεια του ταξιδιού σας.
 
Σε παρακαλούμε να σεβαστείς την προσπάθειά μας, η οποία πηγάζει από την καρδιά των κατοίκων με αγάπη, τη στιγμή που κι εμείς εδώ βιώνουμε τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων πενήντα ετών.
 
Σε παρακαλούμε να μην σπαταλάς το νερό και τα τρόφιμα που σου προσφέρουμε και να προσπαθείς μαζί μας να κρατάς τους χώρους καθαρούς.
 
Να μαζεύεις και να πετάς στους κάδους ό,τι δεν χρειάζεσαι.
 
Να ρωτάς τους υπευθύνους του χώρου για ό,τι χρειάζεσαι και να μας δίνεις λίγο χρόνο για να σου το παρέχουμε.
 
Να σέβεσαι τους συνταξιδιώτες σου, να είσαι υπομονετικός και να αλληλοβοηθιόμαστε στις καθημερινές δουλειές (καθάρισμα των τραπεζιών μετά το φαγητό, συλλογή μικρών σκουπιδιών από τους κοινόχρηστους χώρους).
 
Για τα παιδιά σου φροντίζουμε να υπάρχουν εθελοντές που να τα ψυχαγωγούν, προσφέροντάς τους ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη τους και λίγη χαρά στα μάτια τους.
 
Πρέπει να γνωρίζεις ότι όλοι εμείς που σας φροντίζουμε, είμαστε εθελοντές και το κάνουμε μέσα από την καρδιά μας, γιατί θέλουμε πραγματικά να σας συμπαρασταθούμε σ’ αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο της ζωής σας.
 
Όταν με το καλό -ευχόμαστε πολύ σύντομα- φτάσεις στον προορισμό σου, στείλε μας ένα μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση: contact@trikalacity.gr ή μέσω του facebook του Δήμου μας https://facebook.com/dimostrikkaion/.
 
Ειλικρινά, θα χαρούμε πολύ αν μάθουμε ότι έφθασες με ασφάλεια στον προορισμό σου και υγιής, γιατί έτσι θα ξέρουμε ότι οι ευχές μας που σε συνόδεψαν πραγματοποιήθηκαν!
 
Καλή παραμονή και καλό ταξίδι!
 
Ο Δήμαρχος και οι κάτοικοι της πόλης των Τρικάλων».

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου, εμποράκο!

prosfygew-emporakos
Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… που σε κάνει να στέκεσαι μόνος στο μαγαζί περιμένοντας  τον πρόσφυγα για να τον ξαφρίσεις.
Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… που σε οδηγεί  να  ζητάς χωρίς καθόλου ντροπή από τους πρόσφυγες στα Τέμπη, 8 ευρώ ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα σου.
Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… για να τολμάς και να αρπάζεις τα 2 ευρώ για μια γουλιά νερό, πατώντας πάνω στην απελπισία των ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο…  που σε κάνει να τραμπουκίζεις τους αλληλέγγυους που βρέθηκαν στα Τέμπη για να προσφέρουν τρόφιμα, νερά και είδη πρώτης ανάγκης.
Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… για να ζητάς  5 ευρώ από τους πρόσφυγες που θέλουν να φορτίσουν το κινητό τους τηλέφωνο.
Ναι…  δεν μόνο είναι η αλητεία σου.
 Είναι και κάτι ακόμα πιο βαθύ, που δεν έχεις καταλάβει ότι το διαθέτεις.  
Λέγεται βλακεία εμποράκο.
Γιατί  έχεις ξεχάσει  πόσο βλάκας είσαι και νομίζεις πως θα σωθείς με την γυφτιά σου.
Νομίζεις πως το να είσαι υπάνθρωπος θα σε κάνει πλούσιο. Νομίζεις πως θα πιάσεις την καλή ξανά, όπως τότε που αποφάσισες να ανοίξεις το μαγαζί σου στην Εθνική οδό.
Έκανες λάθος εμποράκο.
Γιατί την «μαγκιά» σου και την «αλητεία» σου την έχουν κι΄αλλοι που είναι πιο «ξεχωριστοί» από εσένα. 
Αυτοί έχουν πολλά φράγκα εμποράκο.
Διαθέτουν εξουσία, έχουν άκρες στις  κυβερνήσεις, στους υπουργούς και αποφασίζουν για το μέλλον αυτού του τόπου.  Είναι  πολύ μεγάλοι εμποράκο. 
Είναι εργολάβοι δημόσιων έργων, είναι  πολυεθνικές εταιρείες και όλο το κακό συναπάντημα.
Και το πιο σημαντικό από όλα, είναι πως δεν διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο την δική σου μικροαστική βλακεία.
Ας σου θυμίσουμε λοιπόν για ποιους μιλάμε.
Είναι αυτοί που σε μια νύχτα σου έκαναν την ζωή μαύρη πριν κάποια χρόνια και σου διέλυσαν το μαγαζί.
Σου πήραν τους πελάτες και τα αγαπημένα σου λεφτουδάκια από τις μπαλωμένες τσεπούλες σου χωρίς να το καταλάβεις.
Αυτοί εμποράκο, δεν χρειάστηκε να δείξουν την δική σου  ξεπεσμένη αλητεία, γιατί πολύ απλά είναι τo σύστημα.
Αυτοί  άνοιξαν τα δικά τους πελώρια μαγαζιά λίγο πιο κάτω από το δικό σου και συνεχίζουν να βγάζουν πακτωλούς χρημάτων.
Εκεί δεν υπάρχει το αραχνιασμένο τραπέζι στο οποίο κάθεσαι  και καπνίζεις όλη μέρα.
Εκεί δεν υπάρχει το ξεφτισμένο τραπεζομάντιλο και η  βρωμερή σου βιτρίνα.
Εκεί υπάρχει η «ανάπτυξη» εμποράκο.  Αυτή που σου διαφήμιζαν καθημερινά από τα δικά τους κανάλια τόσα χρόνια.
Και κάπως έτσι σου πήραν τα πάντα εμποράκο…  Ακόμα και  τον σταθμό των διοδίων που κάποτε ήταν δίπλα στο μαγαζί σου, τον πήραν και  τον πήγαν δίπλα στα δικά τους μαγαζιά.
Δικά τους είναι άλλωστε τα διόδια εμποράκο και όπου θέλουν τα πάνε.
Δικές τους είναι και οι τράπεζες από τις οποίες πήρες εκείνο το δάνειο και τώρα δεν έχεις λεφτά για να το ξεπληρώσεις.
Και έτσι έμεινες μόνος στα Τέμπη, να βαράς μύγες εδώ και πολλά χρόνια.
Ψυχή δεν μπήκε στο μαγαζί σου τόσο καιρό και το ξέρεις.  Αλλά  δεν μπορούσες να αντιληφθείς το γιατί.  Σου έφταιγε η κακή σου η μοίρα, η τύχη σου η μαύρη,  ακόμα  και η γυναίκα σου που επέμενε να πάρετε αυτό το μαγαζί.
Δεν ήταν όμως τίποτα από όλα αυτά  εμποράκο.
Ήταν η βλακεία σου,  που  πίστεψες στην Ελλάδα της «ανάπτυξης», στην Ελλάδα της επιχειρηματικότητας, στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί  δεν ήταν για εσένα αυτή η Ελλάδα που σου τάξανε.
Ήταν φτιαγμένη για τους μεγάλους παίχτες.  Αυτούς δηλαδή  που έχουν τα μεγάλα μαγαζιά λίγο ποιο μακριά από εσένα.
Οπότε σταμάτα να δείχνεις την αλητεία σου γιατί δεν σου πάει καθόλου
Το μωράκι από το Ιράκ που ζητούσε λίγο νερό από εσένα, θα μπορούσε να είναι δικό σου παιδί.
Η ανάπηρη ηλικιωμένη γυναίκα από την Συρία που τραβούσε προς τα σύνορα θα μπορούσε να είναι η μητέρα σου.
Οι πρόσφυγες που ξάφριζες τόσες μέρες στο μαγαζί σου και τα παιδιά που μοίραζαν αγάπη στους κατατρεγμένους,  θα μπορούσαν  να είναι οι φίλοι σου και η οικογένεια σου.
Το κατάλαβες εμποράκο;
Και αν τέλος  δεν κατάλαβες τίποτα από όλα  όσα σου περιγράψαμε  παραπάνω, δεν πειράζει…
Σταμάτα μόνο για λίγο να δείχνεις το μέγεθος της βλακεία σου και την απανθρωπιά σου.
Γιατί πολύ απλά αυτό το πράγμα δεν παλεύεται με τίποτα!

29 Φεβ 2016

Ο Μισέλ Φουκώ για τους πρόσφυγες (μια αδημοσίευτη συνέντευξη του 1979)

φου

Μετάφραση- Εισαγωγή: Ειρήνη Γαϊτάνου
Το προσφυγικό ζήτημα είναι προμήνυμα της μεγάλης μετανάστευσης του 21ου αιώνα”
Η παρακάτω συνέντευξη του Michel Foucault σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα, παρέμενε αμετάφραστη από το 1979. Την συνέντευξη, που είχε δημοσιευτεί στο ιαπωνικό περιοδικό Shûkan posuto στις 17 Αυγούστου 1979, πήρε ο H. Uno, και ως τώρα υπήρχε μόνο στα γαλλικά (στη συλλογή Dits et écrits, text 271, Volume 3. 1976-1979, Gallimard, 1994, pp. 798-800). Μεταφράστηκε από το site Progressive Geographies στα αγγλικά τον περασμένο Σεπτέμβρη και δημοσιεύτηκε εδώ. Οι ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση είναι εντυπωσιακές, ενώ ο Μισέλ Φουκώ καταλήγει ότι το προσφυγικό ζήτημα θα είναι κεντρικό ζήτημα του 21ου αιώνα.

Ερ. Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η πηγή του ζητήματος των Βιετναμέζων προσφύγων?
Απ. Για περισσότερο από έναν αιώνα, το Βιετνάμ ήταν διαρκώς υπό κατοχή από στρατιωτικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ. Και τώρα, το πρώην Νότιο Βιετνάμ είναι υπό κατοχή από το πρώην Βόρειο Βιετνάμ. Φυσικά αυτή η κατοχή του νότου από το βορά είναι διαφορετική από αυτές που προηγήθηκαν, αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η δύναμη που βρίσκεται στην εξουσία στο Νότιο Βιετνάμ ασκείται από το Βόρειο.
Σε αυτή την αλληλουχία κατοχών πάνω από έναν αιώνα, εκτεταμένες συγκρούσεις αναπτύχθηκαν μεταξύ του πληθυσμού. Ο αριθμός των “συνεργατών του καθεστώτος” ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένος, και σε αυτή την κατηγορία μπορούμε να εντάξουμε τους εμπόρους που συνεργάζονταν με τους αποικιοκράτες, ή τους περιφερειακούς δημόσιους υπαλλήλους που δούλευαν υπό τις κατοχικές δυνάμεις. Εξαιτίας αυτών των ιστορικών ανταγωνισμών, κομμάτι του πληθυσμού είδε τον εαυτό του να κατηγορείται για την κατάσταση και να εγκαταλείπεται.
Ερ. Πολλοί/ες νιώθουν μια αντίφαση μεταξύ της προηγούμενης ανάγκης να στηρίξουν την ενοποίηση του Βιετνάμ και την σημερινή απαίτηση να χειριστούν το ζήτημα των προσφύγων, που είναι συνέπεια αυτής της ενοποίησης.
Απ. Το κράτος δεν πρέπει να ασκήσει ένα δικαίωμα άνευ όρων πάνω στη ζωή και το θάνατο, πάνω στο λαό του ή στο λαό μιας άλλης χώρας. Το να αρνηθούμε στο κράτος αυτό το δικαίωμα ζωής και θανάτου σήμαινε προηγουμένως να εναντιωθούμε στους βομβαρδισμούς του Βιετνάμ από τις ΗΠΑ και σήμερα σημαίνει να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες.
Ερ. Μοιάζει σαν το ζήτημα των προσφύγων από την Καμπότζη να μην είναι το ίδιο με εκείνο των προσφύγων από το Βιετνάμ. Τι πιστεύετε?
Απ. Αυτό που συνέβη στην Καμπότζη είναι απολύτως πρωτοφανές στη σύγχρονη ιστορία: η κυβέρνηση έσφαξε το λαό της σε μια κλίμακα που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ. Και ο εναπομείνων πληθυσμός που επιβίωσε, σώθηκε φυσικά, αλλά βρήκε τον εαυτό του υπό κατοχή από έναν στρατό που είχε χρησιμοποιήσει μια καταστροφική και βίαιη εξουσία. Η κατάσταση είναι λοιπόν διαφορετική από εκείνη του Βιετνάμ.
Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό ότι στα κινήματα αλληλεγγύης που οργανώθηκαν σε όλο τον κόσμο για τους πρόσφυγες από τη νοτιοανατολική Ασία, οι διαφορές ιστορικών και πολιτικων καταστάσεων δε λήφθησαν υπόψη. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμένουμε αδιάφοροι σε ιστορικές και πολιτικές αναλύσεις του προσφυγικού ζητήματος, αλλά σε μια έκτακτη ανάγκη αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σωθούν οι άνθρωποι που είναι σε κίνδυνο.
Επειδή, αυτή τη στιγμή, 40,000 Βιετναμέζοι/ες παρασύρονται στα ανοιχτά των ακτών της Ινδοκίνας ή ξεβράζονται στα νησιά, στα πρόθυρα του θανάτου. 40,000 Καμποτζιανοί/ες επαναπροωθήθηκαν προς τα πίσω, από την Ταϋλάνδη, σε θανάσιμο κίνδυνο. Είναι πάνω από 80,000 άνθρωποι για τους οποίους ο θάνατος είναι μια καθημερινή παρουσία. Καμία συζήτηση για τη γενική ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των χωρών του κόσμου, και κανένα επιχείρημα για τις πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες που συνοδεύουν τη βοήθεια στους πρόσφυγες, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την εγκατάλειψη αυτών των ανθρώπων από τα κράτη στις πύλες του θανάτου.
Το 1938 και το 1939, οι Εβραίοι/ες τράπηκαν σε φυγή από τη Γερμανία και την κεντρική Ευρώπη, αλλά, εξαιτίας του γεγονότος ότι κανείς δε δέχτηκε να τους παραλάβει, πολλοί/ες πέθαναν. Σαράντα χρόνια πέρασαν από τότε, και μπορούμε και πάλι να στείλουμε 100,000 ανθρώπους στο θάνατό τους?
Ερ. Για να βρούμε μια παγκόσμια λύση στο ζήτημα, τα κράτη που δημιουργούν πρόσφυγες, ιδιαίτερα το Βιετνάμ, θα έπρεπε να αλλάξουν την πολιτική τους. Αλλά πώς, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια γενική λύση?
Απ. Στην περίπτωση της Καμπότζης, η κατάσταση είναι πολύ πιο τραγική απ’ ότι στο Βιετνάμ, αλλά υπάρχει η ελπίδα κάποιας λύσης στο άμεσο μέλλον. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο σχηματισμός μιας αποδεκτής κυβέρνησης από τον Καμποτζιανό λαό θα οδηγούσε σε κάποια λύση. Αλλά για το Βιετνάμ, το πρόβλημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο. Η πολιτική εξουσία έχει ήδη εγκαθιδρυθεί: αλλά αυτή η εξουσία αποκλείει ένα μέρος του πληθυσμού, που δεν τη θέλει έτσι κι αλλιώς. Το κράτος έχει δημιουργήσει μια κατάσταση όπου αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αναζητήσουν την ανασφαλή πιθανότητα επιβίωσης σε μια έξοδο από τη θάλασσα παρά στην παραμονή στο Βιετνάμ. Συνεπώς, είναι προφανές ότι πρέπει να ασκηθεί πίεση στο Βιετνάμ να αλλάξει την κατάσταση αυτή. Αλλά τι σημαίνει “να ασκηθεί πίεση”?
Στη Γενεύη, στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες, οι χώρες που συμμετείχαν άσκησαν πίεση στο Βιετνάμ, με τη μορφή συστάσεων και συμβουλών. Η κυβέρνηση του Βιετνάμ μετά έκανε κάποιες παραχωρήσεις. Αντί να εγκαταλείπει αυτούς/ες που θέλουν να φύγουν σε αβέβαιες συνθήκες, και ακόμα περισσότερο, σε κίνδυνο των ζωών τους, η κυβέρνηση του Βιετνάμ προτείνει να χτίσει κέντρα μετάβασης για να συλλέγει πιθανούς μετανάστες: θα έμεναν εκεί για βδομάδες, μήνες, ή ακόμα και χρόνια, ώσπου να έβρισκαν μια χώρα που θα τους φιλοξενούσε. Αλλά αυτή η πρόταση ακούγεται περιέργως σαν στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ερ. Το προσφυγικό ζήτημα έχει αναδυθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά αν υπήρχε μια νέα ιστορική πλευρά στην περίπτωση του Βιετνάμ, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή?
Απ. Στον 20ο αιώνα, οι γενοκτονίες και οι εθνοτικές διώξεις ήταν συχνές. Νομίζω ότι στο άμεσο μέλλον, αυτά τα φαινόμενα θα συμβούν ξανά σε νέες μορφές. Πρώτον, επειδή κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο αριθμών των δικτατορικών κρατών έχει αυξηθεί παρά μειωθεί. Καθώς η πολιτική έκφραση είναι αδύνατη στη χώρα τους και καθώς δεν έχουν την αναγκαία δύναμη για να αντισταθούν, οι άνθρωποι που καταπιέζονται από δικτατορίες θα επιλέγουν να δραπετεύουν από την κόλασή τους.
Δεύτερον, σε πρώην αποικίες, τα κράτη που δημιουργήθηκαν διατήρησαν τα αποικιακά σύνορα ως είχαν, έτσι ώστε εθνικότητες, γλώσσες και θρησκείες ανακατεύτηκαν. Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί σοβαρές εντάσεις. Σε αυτές τις χώρες, οι ανταγωνισμοί μεταξύ του πληθυσμού είναι πιθανό να εκραγούν και να επιφέρουν μαζικές μετακινήσεις και την κατάρρευση κρατικών μηχανισμών.
Τρίτον, οι ανεπτυγμένες οικονομικές δυνάμεις που χρειάζονταν εργατική δύναμη από τον Τρίτο Κόσμο και οι αναπτυσσόμενες χώρες, εισήγαγαν μετανάστες/στριες από την Πορτογαλία, την Αλγερία ή την Αφρική. Αλλά τώρα, οι χώρες που δε χρειάζονται πλέον αυτή την εργατική δύναμη εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης επιχειρούν να στείλουν αυτούς τους μετανάστες/στριες πίσω. Όλα αυτά τα προβλήματα οδηγούν σε αυτό της μετανάστευσης πληθυσμών, που εμπλέκει εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπων. Και οι μεταναστεύσεις πληθυσμών αναγκαστικά γίνονται επίπονες και τραγικές και αναπόφευκτα συνοδεύονται από θανάτους και δολοφονίες. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό που συμβαίνει στο Βιετνάμ δεν είναι απλώς ένα μετα-φαινόμενο, απόρροια του παρελθόντος, αλλά επίσης ένα προμήνυμα του μέλλοντος.


Πηγή

Σκοτώνουν οι κοινωνικές ανισότητες!

e2bf3b11df0b872112757f1c2fee6e32_XL

Η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τους άλλους, το ευρύτερο περιβάλλον, είναι μία δύσκολη υπόθεση που καθορίζεται από τους υλικούς όρους, τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει και εξελίσσεται. Σαφώς, η σχέση αυτή είναι μία σχέση αλληλεπίδρασης, μία δυναμική διαδικασία αλληλοκαθορισμού.
Στον καπιταλισμό, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι μία ακραία μορφή βίας, προκύπτει από τις σχέσεις παραγωγής και αλλοτριώνοντας οδηγεί στην ρήξη των κοινωνικών σχέσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, μία σειρά προβλημάτων στιγματίζουν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Ανεργία, σχολική διαρροή, εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων σχέσεων, οικονομική και πολιτιστική φτώχεια, βία, ασθένειες, πόλεμοι…, είναι μερικά από αυτά.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, με αφορμή την κοινωνική, οικονομική, πολιτική κρίση, τα παραπάνω προβλήματα αποτελούν πλευρές μιας στείρας (ελεγχόμενης) πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, διαχωρίζοντας την πολιτική από την οικονομία ανάγουν την λύση ή μη αυτών των προβλημάτων στις καλές ή στις κακές προθέσεις των πολιτικών και με αυτό τον τρόπο επιχειρούν να χειραγωγήσουν περισσότερους ανθρώπους.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι μόνο ζήτημα προθέσεων; Τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα της κρίσης που μαστίζει τη χώρα; Και εάν είναι έτσι, τότε η ανάπτυξη θα βοηθήσει να τα ξεπεράσουμε; Και για ποια ανάπτυξη συζητάμε; Οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες έχουν λύσει αυτά τα προβλήματα;
Σε ορισμένα από αυτά τα ερωτήματα, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στη συνέχεια, παραθέτοντας κάποια στοιχεία.
Στις μέρες μας, είμαστε μάρτυρες μιας γενικευμένης παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Οι μάσκες έχουν πέσει, η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου που επιχειρεί να την λύσει προς όφελος του και σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βάθος χρόνου, μετατρέποντας την σε κρίση εργασίας, σε πολιτιστική ανθρωπιστική κρίση ώστε να την πληρώσουν οι λαοί.
Συνεπώς, τα προβλήματα που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα μίας γενικής και αόριστης κρίσης, αλλά της όξυνσης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Μια τέτοια κρίση διαμορφώνει νέου τύπου συμπεριφορές και αναδιαρθρώνει τα αξιακά συστήματα.
Πλήθος μελετών, δείχνουν ότι πλούσιες χώρες με όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων παρουσιάζουν :
  • Τρεις φορές περισσότερη ψυχική νοσηρότητα
  • Οι άνθρωποι αισθάνονται 4-5 φορές λιγότερη εμπιστοσύνη, ασφάλεια, αισιοδοξία
  • 6 φορές μεγαλύτερη αναλογία κρατουμένων
  • Αύξηση της καταστολής
  • 6 φορές μεγαλύτερα ποσοστά παχυσαρκίας
  • 5-6 φορές αύξηση στους δείκτες γεννήσεων από εφήβους και στις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες
  • Περισσότερο ατομικό και οικογενειακό χρέος
  • Αύξηση στην κατανάλωση φθηνών προϊόντων
  • Αύξηση του χρόνου εργασίας. Οι άνθρωποι δουλεύουν μέχρι και 400 ώρες περισσότερες τον χρόνο, παίρνοντας λιγότερα χρήματα και έχοντας μικρότερη αγοραστική δύναμη
  • 30% αύξηση των προβλημάτων που συνδέονται με χρήση αλκοόλ
  • Αύξηση της χρήσης ναρκωτικών
Υπάρχει μία αναλογική σχέση μεταξύ της όξυνσης των ανισοτήτων και του βαθμού νοσηρότητας μίας κοινωνίας. Όσο περισσότερη ανισότητα υπάρχει σε μία κοινωνία, δηλαδή οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, τόσο αυτή η κοινωνία αρρωσταίνει περισσότερο και πεθαίνει γρηγορότερα. Τα ψυχικά νοσήματα, για παράδειγμα, εξελίσσονται σε παγκόσμια επιδημία καθώς:
  • Το 10% του ενήλικου πληθυσμού παρουσιάζει κάποιου είδους ψυχική διαταραχή στην διάρκεια της ζωής του
  • Πάνω από μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από ψυχικές διαταραχές
  • Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 165 εκατομμύρια ευρωπαίοι (39%) εμφανίζουν κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής
  • Το υψηλότερο ποσοστό έχουν οι αγχώδεις διαταραχές και ακολουθούν η αϋπνία, η μείζονα κατάθλιψη, οι σωματομορφικές διαταραχές.
Η κατάσταση της ψυχικής υγείας, καθορίζεται από κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς, παράγοντες. Οι κοινωνικές, οικονομικές πιέσεις, είναι ένας σημαντικός κίνδυνος για την ψυχική υγεία, η οποία έχει άμεση σχέση με τους δείκτες της φτώχειας και τα χαμηλά επίπεδα εκπαίδευσης. Τα προβλήματα ψυχικής υγείας συνδέονται με τις γρήγορες και ξαφνικές αλλαγές, τις συνθήκες εργασίας, τις κακές συνθήκες ζωής, το στίγμα, τον κοινωνικό αποκλεισμό,τη βία.
Το ζήτημα λοιπόν, είναι οι δείκτες των κοινωνικών, οικονομικών ανισοτήτων. Οι Η.Π.Α έχουν το υψηλότερο Α.Ε.Π στον κόσμο. Όμως έχουν :
  • Τους υψηλότερους δείκτες παραβατικότητας
  • Τους χαμηλότερους δείκτες προσδόκιμου ζωής
  • Έναν από τους υψηλότερους δείκτες παιδικής θνησιμότητας
Από αυτή την άποψη, η επιδίωξη γενικά της ανάπτυξης για την αντιμετώπιση αυτού του είδους των προβλημάτων είναι αποπροσανατολιστική. Το πραγματικό ερώτημα είναι ανάπτυξη για ποιόν; Για παράδειγμα, την δεκαετία 1997 – 2007 στην Βρετανία είχαμε μία σημαντική ανάπτυξη που συνοδεύτηκε από μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Το Α.Ε.Π αυξήθηκε. Όμως, η ανάπτυξη αφορούσε το 10% του πληθυσμού. Το 90% δεν συμμετείχε σε αυτήν την ανάπτυξη. Επρόκειτο δηλαδή, για μία ανάπτυξη που αφορούσε τους λίγους, όξυνε τις κοινωνικές ανισότητες και οδήγησε σε:
  • Αύξηση των δεικτών παραβατικότητας
  • Αύξηση των δεικτών νοσηρότητας
  • Αύξηση των δεικτών παιδικής θνησιμότητας
  • Αύξηση των δεικτών ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης
  • Αύξηση των δεικτών χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών
Συνεπώς, είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που μεγεθύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Οι κοινωνικές ανισότητες με την σειρά τους, αυξάνουν την κοινωνική κρίση και τα προβλήματα που την ακολουθούν. Αυτή, είναι η πραγματικότητα ενός συστήματος που αναπτύσσεται βαθαίνοντας ταυτόχρονα την κρίση του.
  • O Ηλίας Μιχαλαρέας είναι Δρ. Ψυχολογίας- Δρ. Γεωγραφίας. Επιστημονικά Υπεύθυνος Μονάδας Απεξάρτησης «Διάπλους» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας.

28 Φεβ 2016

Ανθρωποι και κατακάθια


ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Παντελής ΜπουκάλαςΟπου οι άλλοι βλέπουν ανθρώπους, ξεσπιτωμένους και βασανισμένους, χαμένους σε μια ξένη ήπειρο, αυτοί βλέπουν πορτοφόλια. Μετράνε κεφάλια και χιλιάρικα. Ανήκουν στη διεθνή των αρπαχτικών και των απάνθρωπων, μαζί με τους στυγνούς Ασιάτες διακινητές και τους στεγνόψυχους Ευρωπαίους που στέλνουν λυκόσκυλα καταπάνω στους πρόσφυγες. Μπορεί να τους χωρίζει η εθνικότητα και η θρησκεία, αυτά όμως αποδεικνύονται πολύ γρήγορα υποθέσεις της επιδερμίδας, όχι της ψυχής. Στον σκληρό πυρήνα τους είναι ίδιοι. Ρεμάλια. Κερδοσκόποι της χειρότερης πάστας. Το βράδυ, όταν τελειώσει η δουλειά τους, θα πάνε σπίτι τους για να υπολογίσουν τα εύκολα κέρδη. Και πριν στρωθούν στην τηλεόραση να δουν σχεδόν σε απευθείας μετάδοση «το δράμα των προσφύγων» και να πιουν δυο μπίρες για να το χωνέψουν, θα χαϊδέψουν τρυφερά το κεφάλι των παιδιών τους, ίσως και να τα ρωτήσουν πώς πήγαν στο σχολείο. Δεν θα τους πουν βέβαια ότι το μεσημέρι πήραν τρία και τέσσερα ευρώ από κάποια άλλα παιδιά, ξενάκια, για ένα μπουκαλάκι νερό. Ούτε ότι κοστολόγησαν τριχίλιαρο και βάλε τη διαδρομή με το ταξί έως την Ειδομένη ή τρακοσάρι με το λεωφορείο. Δεν θα τους πουν δηλαδή ότι οι ίδιοι, στο δικό τους σχολείο, στο δικό τους μάθημα, πήραν μηδέν. Καλοί πατεράδες. Και θρήσκοι άνθρωποι.
Ο καθένας πορεύεται με τη συνείδησή του. Αν είναι αχρείος, και δέκα φύλακες και αγορανόμους να του βάλεις για να τον νουθετούν και να τον επιβλέπουν, θα βρει τρόπο να ελευθερώσει την αχρειότητά του. Παρ’ όλα αυτά, όλο και κάποιος σύλλογος ταξιτζήδων πρέπει να νοιαστεί για το πόσο άθλια φέρονται εις βάρος των προσφύγων κάμποσοι του κλάδου τους στο λιμάνι του Πειραιά. Και στους λεωφορειούχους το ίδιο.
Οσο για τους μαγαζάτορες, εκείνους των Τεμπών που όρμησαν να δείρουν όσους προσέτρεξαν να προσφέρουν ένα νερό ή μια σοκοφρέτα στους εγκλωβισμένους πρόσφυγες, δεν είναι απίθανο να πιστεύουν πως αν ανάψουν ένα κάπως μεγαλύτερο κερί στη διπλανή Αγία Παρασκευή, θα συγχωρεθούν τα κρίματά τους, που άλλωστε έγιναν εις βάρος μουσουλμάνων.
Είναι κρίμα όμως. Ολοι αυτοί και οι όμοιοί τους ντροπιάζουν τους πολλούς Ελληνες, νησιώτες και στεριανούς, που συντρέχουν ολόψυχα τους πρόσφυγες. Τους πρέπει περιφρόνηση.

FBI vs Apple: Το τέλος των προσωπικών δεδομένων;

Apple-vs-FBI
Το τέλος των προσωπικών δεδομένων είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε.
Αντώνης Κοτσαμπασέρης
Ζούμε στην εποχή των Whistleblowers, με ανθρώπους όπως ο Julian Assange, ο EdwardSnowden και η Chelsea Manning να αποκαλύπτουν στην ανθρωπότητα πως η διαδικτυακή, και όχι μόνο, ασφάλεια είναι απλά μία ψευδαίσθηση. Οι αμέτρητες δημοσιεύσεις του οργανισμού Wikileaks, αλλά και ανεξάρτητων δημοσιογράφων, έκαναν γνωστό πλέον σε όλους πως ένα παγκόσμιο παιχνίδι κατασκοπείας παίζεται πίσω από τις πλάτες μας.
Ακόμη ένα χτύπημα στην ιδιωτικότητα προσπαθεί να καταφέρει η εν εξελίξει δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον αμερικανικό οργανισμό κατασκοπείας FBI και της κολοσσιαίας επιχείρησης Apple, με το αποτέλεσμα της σύγκρουσης να έχει τεράστιες επιπτώσεις στις ζωές όλων μας.
Η υπόθεση έχει να κάνει, όπως συνηθίζεται στις ΗΠΑ, με την τρομοκρατία. Στις 2 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, ο Syed Farook και η Tashfeen Malik προχώρησαν στην τρομοκρατική επίθεση εναντίον του κέντρου εκπαίδευσης δημόσιας υγείας όπου και εργάζονταν, στο San Bernandino της California, κατά την οποία έχασαν την ζωή τους 14 άνθρωποι και ακόμη 22 τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά. Σε μια βροχή από σφαίρες, οι αστυνομικές δυνάμεις έληξαν την καταδίωξη που ακολούθησε, με τους δύο δράστες να πέφτουν νεκροί. Στην κατοχή του Farook βρέθηκε ένα εργασιακό κινητό τηλέφωνο, μοντέλου iPhone 5C, καθώς και δύο ιδιωτικά τηλέφωνα τα οποία φρόντισε να καταστρέψει.
Το FBI θέλησε να εξετάσει τη συγκεκριμένη συσκευή για να συλλέξει οποιαδήποτε χρήσιμη πληροφορία σχετικά με την επίθεση, παρότι γνωρίζει πως πρόκειται για τηλέφωνο εργασίας, το οποίο ο δράστης επέλεξε να μην καταστρέψει. Οι ρυθμίσεις ασφαλείας της Apple όμως δεν επέτρεψαν την εξαγωγή πληροφοριών, καθώς τα δεδομένα είναι κρυπτογραφημένα και προσβάσιμα μόνο από το χρήστη, μετά την εισαγωγή ενός τετραψήφιου προσωπικού κωδικού.
Επιπλέον, το FBI δεν κατάφερε να “χακάρει” το τηλέφωνο μέσω επίθεσης “bruteforce”, εισάγοντας δηλαδή κάθε πιθανό συνδυασμό, αφού μετά από κάθε αποτυχημένη προσπάθεια ο χρόνος αναμονής μεταξύ των δοκιμών αυξάνεται σημαντικά και στις δέκα συνεχόμενες αποτυχίες υπάρχει η επιλογή μόνιμης διαγραφής όλων των δεδομένων, επιλογή η οποία ήταν ενεργοποιημένη από τον οργανισμό που διέθεσε τη συσκευή στους υπαλλήλους της κοινότητας του San Bernandino.
Δυστυχώς όμως για όλους μας, το FBI δεν δέχεται αυτή την αποτυχία και ζητάει μέσω της δικαστικής οδού από την Apple να γράψει ένα “backdoor”, δηλαδή λογισμικό το οποίο θα επιτρέψει την παράκαμψη αυτών των ρυθμίσεων ασφαλείας. Αν αυτό το αίτημα γίνει δεκτό, δίνει θεωρητικά τη δυνατότητα στο FBI να αποκτήσει πρόσβαση σε κάθε μοντέλο iPhone μέχρι και το 5C, καθώς τα νεότερα μοντέλα έχουν πιο πολύπλοκους μηχανισμούς προστασίας, με ειδικούς όμως να προειδοποιούν πως, με μικρές αλλαγές στο συγκεκριμένο λογισμικό, ουσιαστικά κανένα μοντέλο δε θα είναι ασφαλές.
Το FBI υποστηρίζει πως χρειάζεται πρόσβαση μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό, αν και γρήγορα έφτασαν στα φώτα της δημοσιότητας τουλάχιστον δέκα υποθέσεις για τις οποίες προτίθενται να χρησιμοποιήσουν τα νέα τους προνόμια.
Η Apple αμέσως αρνήθηκε κατηγορηματικά, κάτι το οποίο πρέπει να της αναγνωρίσουμε, και έχει την στήριξη της πλειοψηφίας της τεχνολογικής κοινότητας, με σημαντική εξαίρεση τον Bill Gates, πρώην CEO και συνιδρυτής της Microsoft, ο οποίος πρότεινε την άνευ προϋποθέσεων συνεργασία με τους κυβερνητικούς φορείς. Επίσης, χωρίς να προκαλέσει έκπληξη σε κανέναν, ο Donald Trump έσπευσε να υποστηρίξει το FBI, ενώ μέρες νωρίτερα τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του δικαιώματος των μυστικών υπηρεσιών να χρησιμοποιούν βασανιστήρια κάθε μορφής εναντίον υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες.
Φυσικά, η έκβαση της υπόθεσης κατά της Apple δε θα επηρεάσει μόνο τους χρήστεςστις ΗΠΑ, καθώς, αν η εταιρία αναγκαστεί να γράψει το συγκεκριμένο backdoor, ουσιαστικά θα δώσει το δικαίωμα σε κάθε κυβέρνηση στον κόσμο να ζητήσει παρόμοια προνόμια. Τις επόμενες ημέρες θα κορυφωθούν οι εξελίξεις της διαμάχης των δύο παντοδύναμων οργανισμών και είναι πολύ σημαντικό για όσους χρησιμοποιούν smartphonesκαι γενικά για όσους σέβονται την προστασία των προσωπικών δεδομένων να παρακολουθήσουμε την υπόθεση και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της ιδιωτικότητας.
Φιλική συμβουλή: Όπως τονίζει και ο ίδιος ο Edward Snowden, ακόμα και σε περίπτωση που το FBI κερδίσει την υπόθεση και αναγκάσει την Apple να γράψει backdoor για τις ρυθμίσεις ασφαλείας των iPhones, υπάρχει τρόπος να προστατεύσουμε τις συσκευές μας. Με έναν τετραψήφιο αριθμητικό κωδικό χρειάζονται λίγα λεπτά για κάποιον να αποκτήσει πρόσβαση, ενώ με έναν δεκαψήφιο συνδυασμό αριθμητικών και αλφαβητικών χαρακτήρων χρειάζονται χρόνια…

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More