Poutanique τεχνη, εσυ τα φταις ολα!

Να είναι τέχνη; Επάγγελμα ή μήπως ματαιοδοξία;

Ο μουσικός του πεζοδρόμου!!

Ξαφνικά την καλοκαιρινή ηρεμία στο μικρό μας Μεσολόγγι σκέπασε μια γλυκιά μελωδία που έρχονταν από το βάθος του πεζοδρόμου. Όσο πλησίαζε.....

Να πως γινεται το Μεσολογγι προορισμος!

αι θα αξιοποιηθεί. Ακούγονται διάφορες ιδέες και έχουν συσταθεί αρκετές ομάδες πολιτών που προτείνουν υλοποιήσιμες και μη ιδέες προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και έμμεσα να επωφεληθούμε όλοι.....

Ποσα κτηρια ρημαζουν στο Μεσολογγι;

Ένα από τα θέματα του δημοτικού συμβούλιου στις 27/ 11 είναι η «Εκμίσθωση χώρου για κάλυψη στεγαστικών αναγκών του Δήμου». Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι πως μετά από τόσα χρόνια και πώς μετά από τόσο κονδύλια έχουμε φτάσει ....

Μεσολόγγι - αδέσποτα ώρα μηδέν.

Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε...

Facebook, φωτογραφιες με σουφρωμενα χειλη...

Κάλος ή κακός αγαπητοί φίλοι διανύουμε μια εποχή που θέλει τους περισσότερους άμεσα εξαρτημένους από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωση τύπου face book. Έρχεται λοιπόν το Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

31 Οκτ 2015

Κώστα, προχώρα, σε θέλει όλη η χώρα

maxresdefault-630x400Σοκ έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινή γνώμη η αποκάλυψη ότι ο Κων/νος Καραμανλής πριν γίνει Εθνάρχης των Ελλήνων φιλοδοξούσε να γίνει Φύρερ στη θέση του Φύρερ.
Συγκεκριμένα, απόρρητο έγγραφο της CIA με ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962 παρουσιάζει τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κων/νο Καραμανλή και Κων/νο Τσαλδάρη ως πράκτορες των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων και συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν, σφαγέα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
(Περισσότερα σχετικά με την υπόθεση Μέρτεν μπορείτε να διαβάσετε στο Wikipedia.)
Όπως φαίνεται, το όνομα του Εθνάρχη από τα LIDL εμφανίζεται σε λίστα πρακτόρων των ναζί κατά την περίοδο της Κατοχής αλλά η τότε ελληνική κυβέρνηση έγλειψε κατουρημένες ισραηλινές ποδιές, ώστε ο πίνακας να μην εμφανιστεί στη δίκη ενός άλλου μπουμπουκιού των ναζί, του Άντολφ Άιχμαν, υπεύθυνου για την εξολόθρευση εκατομμυρίων Εβραίων.
Η ύπαρξη αυτού του εγγράφου αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αν σκεφτεί κανείς ότι ο Κων/νος Καραμανλής υπήρξε και πράκτορας της CIA με την ίδια φυσικότητα που ο Γεώργιος Παπανδρέου υπήρξε πράκτορας των Άγγλων. Πω πω κάτι πατριώτες!
Κι έτσι ο Κων/νος Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός, μετά Τριανταφυλλίδης, μετά ξανά πρωθυπουργός και τελικά πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πάλι καλά που δεν κατέληξε Πλανητάρχης.
Μπορεί ο Κων/νος Καραμανλής να απέκτησε στα τελειώματά του το προσωνύμιο “Ο Εθνάρχης” αλλά σε όλους εμάς που έχουμε διαβάσει 2 γραμμάρια Ιστορίας θα μείνει γνωστός με ένα και μόνο προσωνύμιο: Ο Σκατόψυχος.
Η πρώτη πρωθυπουργική θητεία του Σκατόψυχου, η περίφημη “οκταετία του Καραμανλή” (1955-1963) περιλαμβάνει μια λίστα σκανδάλων που δεν έχουν τελειωμό, όπως οι παγωμένες πιστώσεις, η Επιτηρούμενη Ζώνη, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, η παροχή αμνηστίας στους ναζί εγκληματίες για να πάρουμε δάνειο από τη Δ. Γερμανία, οι πριγκηπικοί γάμοι, οι εκλογές βίας και νοθείας με το περίφημο σχέδιο “Περικλής”, η δολοφονία Λαμπράκη και άλλα πολλά που ξεπεράστηκαν σε αριθμό μόνο από την πενταετία (2004-2009) του ανιψιού του Κωστάκη “χοτ ντογκ” Καραμανλή.
Τα λεφτά που φαγώθηκαν από τη Δεξιά εκείνα τα χρόνια δεν πρόκειται να φαγωθούν ποτέ ξανά από κανέναν.
Πάντως, η σχέση του Κων/νου Καραμανλή με το ναζιστικό καθεστώς και η μετέπειτα πορεία του δε θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν, αφού είναι γνωστό και στον τελευταίο ανιστόρητο αυτού του τσίρκου που λέγεται Ελλάδα ότι ολόκληρο το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος στελεχώθηκε από τους συνεργάτες των Γερμανών. Δοσίλογοι, μαυραγορίτες, αντικομμουνιστές, ταγματασφαλίτες, χίτες παρέλαβαν τα κλειδιά της χώρας από τα χέρια των Γερμανών και έχτισαν περιουσίες με τη μορφή ελβετικών καταθέσεων.
Μην κοιτάτε τον Κων/νο Μητσοτάκη που έφτασε στο σημείο να τρώει επί Κατοχής 3 φασολάδες από 3 διαφορετικά συσσίτια τη μέρα, τη στιγμή που άλλοι ψοφολογούσαν από την πείνα. Αυτός ήταν αντιστασιακός.
Δεν είναι καταπληκτικό που οι τωρινοί υποψήφιοι για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας επικαλούνται τις ιδρυτικές αξίες της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης του Σκατόψυχου για να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές του μέσου νεοδημοκράτη;
Μα φυσικά και είναι. Ο δοσιλογισμός και ο ναζισμός έχουν πάψει να είναι ταμπού στην Ελλάδα καιρό τώρα. Οι ΕΑΜοβούλγαροι φταίνε για όλα που δεν άφησαν την πατρίδα να γίνει υπερδύναμη, ώστε να φάνε οι εθνικόφρονες ακόμα περισσότερα από όσα έφαγαν και συνεχίζουν να τρώνε.
Πώς σκατά αλλιώς η Χρυσή Αυγή θα ήταν σταθερά τρίτη δύναμη τα τελευταία χρόνια;
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Το έγγραφο της CIA δεν αποτελεί απόδειξη από μόνο του. Αποτελεί τη μαρτυρία ενός διπλωματικού υπαλλήλου της Ελλάδας στο Ισραήλ, του Ιωάννη Μοσχόπουλου, ότι στη δικογραφία της δίκης του Άιχμαν εμφανίστηκε ο περιβόητος πίνακας με το όνομα του Καραμανλή. Από την άλλη, δε μπορεί και να αγνοηθεί. Καλό θα ήταν ο πίνακας, αν υπάρχει, να ζητηθεί και να βγει στη δημοσιότητα. Τί λέω τώρα ε;)
Η καραμανλική σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges/

Τάσος Λειβαδίτης: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος..»

tasos-leibaditis



 «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν” αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ” τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ” τις σφαίρες, μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα “ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα “ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς, εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ” τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια»!
Ενας μεγάλος ποιητής στοχάστηκε πάνω στην ποίηση και δε «χάθηκε», γιατί, μέσω της ποίησης, συνομίλησε με τον κόσμο, βλέποντάς τους σαν φίλους και συναγωνιστές στον ίδιο δρόμο, για τον ίδιο σκοπό, για τα ίδια όνειρα, σε εποχές συγκρούσεων και αγώνων, διωγμών και ελπίδων, καταστροφών που σώρευσε η κατοχή, ο εμφύλιος, η δικτατορία και προσδοκιών που δεν επιτεύχθηκαν ακόμη. Ο Τάσος Λειβαδίτης ανήκει στη γενιά εκείνη που διαμορφώνεται πνευματικά στα χρόνια της κατοχής, τα οποία δρουν στο έργο του ως τραυματικές εμπειρίες.
«Σφίξαμε το χέρι τόσων συντρόφων! Οταν καμιά φορά λιποψυχάμε/ νιώθουμε σαν ένα μαχαίρι να τρυπάει την παλάμη μας/ η ανάμνηση του χεριού τους./ Κι όταν κάνουμε το καθήκον μας/ νιώθουμε κάτω απ” την παλάμη μας κάτι σίγουρο κι ακέριο/ σα να κρατάμε μες στα χέρια μας / ολάκερο τον κόσμο» («Κάτω απ” την παλάμη μας»).
Ο Τάσος Λειβαδίτης ανήκει σε εκείνους τους ποιητές που στον εμφύλιο εξορίστηκε, δικάστηκε, αλλά τελικά αθωώθηκε γιατί ένα ποιητικό του έργο θεωρήθηκε επικίνδυνο. Ηταν το 1953, που δημοσιεύει το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου», το «λαϊκό ανάγνωσμα» της Αριστεράς, για το οποίο τού απονέμεται το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία. Το βιβλίο αργότερα κατασχέθηκε, με αιτία το φιλειρηνικό του περιεχόμενο. Το 1955, ο ποιητής θα δικαστεί για το συγκεκριμένο βιβλίο και η δίκη θα αποκτήσει πανελλήνιο ενδιαφέρον. Στο εδώλιο, ο ποιητής διατυπώνει το σκοπό της τέχνης, συγκινεί το ακροατήριο και τους δικαστές και αθωώνεται. Ανήκει σε εκείνους τους ποιητές, που αμφισβήτησαν και εναντιώθηκαν στην αστική ιδεολογία, υπερασπίστηκε το δίκιο της εργατικής τάξης.
«Τραγουδάω εσάς, αδέρφια μου/ εσάς που χτίζετε τις μεγαλουπόλεις/ τραγουδάω εσάς, μικρά μου αγόρια/ που ξεπαγιάζετε πουλώντας σπίρτα στους δρόμους του χειμώνα/ εσάς που φοράτε εφημερίδες κάτω απ” τα τριμμένα σας σακάκια/ τραγουδάω εσάς που ξεκινάτε κάθε αυγή/ κουβαλώντας κάτω απ” το τρύπιο πουκάμισό σας ένα κομμάτι ψωμί/ κι ολάκερη την ισότητα του κόσμου».
Η φωνή του ποιητή μας «επισκέπτεται», με τον κοινωνικό χαρακτήρα της, που βγαίνει μεν από το βίωμα και την προσωπική του τοποθέτηση, αλλά προσανατολίζεται στο παρόν και το μέλλον, ενεργοποιώντας μυαλό και ψυχή, ανοίγοντας παράθυρα στη ζωή που η καθημερινότητα φυλακίζει.
Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 20 Απριλίου του 1922 και «έφυγε» στα 66 του χρόνια, στις 30 Οκτωβρίου του 1988. Μεγάλωσε στο Μεταξουργείο. Από πολύ νεαρή ηλικία, από το Γυμνάσιο της οδού Αγησιλάου κιόλας, είναι ποιητής. Το 1940 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, που δεν την τέλειωσε. Το 1943 χάνει τον πατέρα του και αργότερα (1951) χάνει και τη μητέρα του, τον καιρό που ο ίδιος ήταν στη Μακρόνησο. Την τετραετία 1948-1952, εξορίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες στον Μούδρο, στον Αϊ – Στράτη και τη Μακρόνησο. Μαζί με άλλους της γενιάς του, άφησε τα πρώτα του γραπτά ίχνη, πάνω στους τοίχους της αδούλωτης πολιτείας, γράφοντας συνθήματα, παλεύοντας μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.
«Πέντε δίκοχα γύρω/ Ο λοχαγός δίχως όνομα/ ένα παιδί γυμνό/ κρεμασμένο από τα χέρια/ αυλακωμένο το σώμα του/ κουρελιασμένο απ” τις βουρδουλιές/ μόλις πατάν” τα νύχια του στο πάτωμα/ όπως σηκώνεται κανείς να δει/ ένα κορίτσι που γελάει πίσ” απ” το φράχτη./ Ο λοχαγός τον ρωτάει./ Ο βούρδουλας καίει το πετσί/ ο πόνος γίνεται ένα με το σώμα/ ο πόνος γίνεται ο ίδιος σώμα/ ύστερα θυμάται/ ένα μισοχτισμένο σπίτι στη γωνιά/ το παιδί στη σκαλωσιά ανεβάζει πέτρες/ μα γιατί ένα τόσο μικρό παιδί/ για τόσο μεγάλες πέτρες/ τα ποδαράκια του λυγίσαν ξαφνικά/ δεν πρόφτασε να πιαστεί/ το παιδικό κρανίο κάτω στις πλάκες/ άνοιξε/ μια γυναίκα αλαλιασμένη/ φώναζε μονάχα: μη/ Τώρα πρέπει να μιλήσει/ για να σωθεί/ πρέπει να πάψει να θυμάται/ και να ζήσει./ Θέλει να ζήσει/ όπως θέλετε κι εσείς./ Τώρα πρέπει να μιλήσει/ για να σωθεί/ πρέπει να πάψει ν” αγαπάει/ και να ζήσει./ Ο λοχαγός λέει: μίλησε/ Ο βούρδουλας λέει: μίλησε/ η νύχτα του λέει: μίλησε/ μα η νύχτα είναι λίγη/ οι συντρόφοι πολλοί/ κι έκοψε με τα δόντια του τη γλώσσα/ όπως θα κάνατε κι εσείς» (από το ποίημα «Μάχη στην άκρη της νύχτας»).

Σ. Α.

Πηγή: «Ριζοσπάστης»

30 Οκτ 2015

CIA: O Κωνσταντίνος Καραμανλής συνεργάτης των ναζί!


Ένα έγγραφο που αναμένεται να προκαλέσει αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία, ενόψει των εσωκομματικών εκλογών για νέα ηγεσία αλλά και την γενικότερη αναζήτηση ιδεολογικοπολιτικού στίγματος, περιλαμβάνεται στα αποχαρακτηρισμένα αρχεία της CIA.
Max_Merten (1)Σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο, που βρίσκεται αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της CIA, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρωθυπουργός και ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε συνδράμει τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής στη Θεσσαλονίκη στην εξόντωση των Εβραίων της πόλης.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα πάντα με το έγγραφο της CIA, στη δικογραφία που οδήγησε στην καταδίκη του εγκληματία πολέμου Άντολφ Άιχμαν υπήρχε πίνακας Ελλήνων πρακτόρων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές και συγκεκριμένα τον αξιωματικό Μαξ Μέρτεν, που πρωτοστάτησε στην εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Όπως αναφέρει το έγγραφο, στα ονόματα των πρακτόρων περιλαμβανόταν το όνομα του τότε Έλληνα πρωθυπουργού και επικεφαλής της ΕΡΕ, Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος, Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, καθώς και ενός καθηγητή Πανεπιστημίου ονόματι Πετρόπουλου.

Στο έγγραφο αναφέρεται ότι υπάλληλος του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών με καταγωγή από το Ισραήλ παρακολούθησε τη δίκη και έλαβε γνώση «ιδίοις όμμασι», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο έγγραφο, των ευαίσθητων πληροφοριών που περιείχε ο πίνακας. Στη συνέχεια ειδοποίησε αρμοδίως την τότε ελληνική κυβέρνηση.
Από εκείνο το σημείο και έπειτα, σύμφωνα πάντα με το έγγραφο, η ελληνική κυβέρνηση μέσω της πρεσβείας στο Ισραήλ προέβη σε επίμονα διαβήματα ώστε να μη δημοσιοποιηθεί με κανέναν τρόπο ο επίμαχος πίνακας και αποκαλυφθεί το όνομα του πρωθυπουργού.
Πράγματι, αναφέρει το έγγραφο, ο εισαγγελέας της δίκης, Χάουσνερ, δεν χρησιμοποίησε τα στοιχεία του πίνακα στη δίκη.
Σημειώνεται ωστόσο ότι εδώ και δεκαετίες έχουν εκφραστεί σοβαρές ενστάσεις για τα γεγονότα αλλά και τα πρόσωπα που εμπλέκει με τις μαρτυρίες του ο Μέρτεν.
Καλό θα ήταν η συζήτηση που θα διεξαχθεί στην Ελλάδα για το έγγραφο να λάβει υπόψη της διασταυρώσεις προσώπων και γεγονότων τα οποία έχουν έντονα αμφισβητηθεί κατά καιρούς, ακόμα και από αντικαραμανλικούς μελετητές της ιστορίας.
Δείτε το έγγραφο στον ιστότοπο της CIA ΕΔΩ.
Δείτε το σχετικό έγγραφο όπως βρίσκεται αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της CIA: 




Πηγή: topontiki.gr

Δολοφόνοι!


 
    Αυτό που συνέβη χτες στη Λέσβο δεν ήταν ναυάγιο. Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Ό,τι παρακολουθούμε βδομάδες, μήνες, χρόνια τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο δεν είναι ατύχημα. Είναι ένα έγκλημα διαρκείας.
    Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό. Και ο λόγος είναι πάντα ο ίδιος: Τα φράγκα!
    Η προσφυγιά και ο θάνατος χιλιάδων κατατρεγμένων έχει πάρει χαρακτηριστικά εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.
    «Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε», έλεγε ο Σαρτρ.
    Είναι η ώρα να σταματήσουν τα δάκρυα για να δούμε ολοκάθαρα το ρόλο των φονιάδων. Ο φονιάς είναι η ΕΕ που, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις κατά χωρών όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.
    Αυτοί είναι που δημιούργησαν το ισλαμοφασιστικό τέρας των «τζιχαντιστών». Είναι η ΕΕ που με την πολιτική της πνίγει χιλιάδες πρόσφυγες στη Μεσόγειο.
    Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων φτάνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων που προκαλούν οι «σύμμαχοί μας» και δεν μπορούν να τα σταματήσουν ούτε οι «φράχτες», ούτε η Frontex, ούτε άλλα μέτρα καταστολής που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον αριθμό των νεκρών και την τιμή των δουλεμπόρων.
    Είναι η πολιτική της ΕΕ που από τη μια προκαλεί τα προσφυγικά ρεύματα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που από την άλλη αφήνει τους πρόσφυγες να πνίγονται για να «παραδειγματίσει» και να αποτρέψει νέες ροές και που στο τέλος καλεί τη χώρα μας, την Ελλάδα, να γίνει ένας απέραντος καταυλισμός ψυχών με αντίτιμο τρία ευρώ το κεφάλι!

     Είναι δολοφόνοι! Δολοφονούν με κάθε μέσο. Ακόμα και με το «βαμβάκι». Στην έκθεση της Διεθνούς Κοινοπραξίας των Δημοσιογράφων καταγράφεται ότι η Παγκόσμια Τράπεζα εκτόπισε τον απίστευτο αριθμό των 3,4 εκατομμυρίων ανθρώπων την τελευταία 5ετία χωρίς να λερώσει καθόλου τα χέρια της.
    Πώς; Με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με την αρπαγή της γης, υποστηρίζοντας τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που κατηγορούνται για πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα, προσφέροντας  περί τα 50 δισ. δολάρια για «επενδύσεις» που προκαλούν «αμετάκλητες και άνευ προηγουμένου» κοινωνικές επιπτώσεις, η Παγκόσμια Τράπεζα συνέβαλε μαζικά στη ροή μετανάστευσης των φτωχών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
    Πολλοί και διάφοροι μιλούν για τους λαθρέμπορους. Όμως πίσω από τους λαθρέμπορους βρίσκεται η «μαφία»: Οι εταιρείες πετρελαίου, τα μονοπώλια στο χώρο της ενέργειας, οι βιομηχανίες όπλων και τα όργανά τους: Το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΕ.
    Η ΕΕ, αυτή που στο εσωτερικό της έχει οδηγήσει 26 εκατομμύρια «δικά της παιδιά» στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πώς θα ήταν δυνατόν να ενδιαφέρεται για τα «άλλα παιδιά»;
    Η ΕΕ που έχει νομιμοποιήσει τα ναζιστικά κτήνη που καίνε ζωντανούς ανθρώπους στην Ουκρανία, πως θα ήταν δυνατόν να «πονάει» για τους ανθρώπους που πνίγονται στη Λέσβο;
    Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καταλήστευσης των λαών που ακολουθεί η ΕΕ είναι που οδηγεί απελπισμένους ανθρώπους στον ξεριζωμό

    Οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες», αυτοί που προκαλούν τα μεταναστευτικά ρεύματα, είναι οι ίδιοι που με τα μέτρα καταστολής και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των προσφύγων έχουν μετατρέψει το Αιγαίο και ολόκληρη τη Μεσόγειο σε «λεκάνη» δουλεμπορίου και σε ένα νεκροταφείο θαλασσοπνιγμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών που πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθεια να αποδράσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
    Η ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού είναι δυο φορές υπεύθυνη για το έγκλημα. Τη μία γιατί δολοφονεί με την πολιτική των κλειστών συνόρων, την άλλη γιατί εξωθεί εκατομμύρια κατατρεγμένους να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
    Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας μηχανισμός ρατσισμού και πολέμου ενάντια στους φτωχούς, είτε αυτοί βρίσκονται εντός των συνόρων της, είτε εκτός. Η πάλη ενάντια στην ΕΕ είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στις δολοφονίες στο Αιγαίο.

    Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει συμμετοχή σ’ αυτό το έγκλημα.
    Η απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.   
    Απαιτούνται:
  • Μέτρα, εδώ και τώρα, παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
  • Μέτρα, εδώ και τώρα, ενίσχυσης των μέσων διάσωσης των ανθρώπων που πνίγονται στο Αιγαίο, διεκδίκηση και εξασφάλιση πόρων από τους υπαίτιους του εγκλήματος για δημιουργία ανθρώπινων χώρων προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη χώρα.
  • Κατηγορηματική άρνηση κάθε σκέψης για μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων με ταυτόχρονη λήψη όλων των μέτρων για τη γρήγορη και δίκαιη απονομή ασύλου στους πρόσφυγες, καθώς και για τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
  • Απόδοση και κατοχύρωση όλων των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες που εργάζονται ώστε να μην πέφτουν θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
  • Τσάκισμα των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και εκμετάλλευσης μεταναστών τσάκισμα – με πυγμή παραδειγματική και αμείλικτη – των εγκληματικών κυκλωμάτων Ελλήνων, μεταναστών και «μεικτών» που στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη.
    Και φυσικά: Διατράνωση από τον λαό μας της θέσης ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι συνεργός, αλλά φωνή και δύναμη αντίστασης ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών.
    Πράγμα που σημαίνει: Άμεση αποχώρηση όλων των ελληνικών στρατευμάτων από ιμπεριαλιστικές αποστολές. Καμία συμμετοχή και καμία συνδρομή στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Καμία νομιμοποίηση των προσχημάτων που άλλοτε «λόγω» των Μπιν Λάντεν, άλλοτε «λόγω» των Σαντάμ κι άλλοτε «λόγω» των «τζιχαντιστών», πολλαπλασιάζουν τα κύματα των προσφύγων.
Πηγή: enikos.gr

29 Οκτ 2015

AKKEΛ:Εδώ και 4 χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατακλέβουν τις επιδοτήσεις των αγροτών.

AKKEΛ:Εδώ και 4 χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατακλέβουν τις επιδοτήσεις των αγροτών.
Το ότι εδώ και 4 χρόνια οι κυβερνήσεις-συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κήρυξαν στάση πληρωμών στον αγροτικό κόσμο της χώρας είναι γεγονός....Όπως γεγονός είναι πως οι εξισωτικές,τα βιολογικά,οι εγχώριες φυλές και πλήθος άλλων επιδοτήσεων έγιναν μισθοί,συντάξεις και δόσεις στο ΔΝΤ, και χορηγίες στον πεντακομματικό μονοιδεολογισμό του αμαρτωλού και αλλότριων συμφερόντων πολιτικού συστήματος της Ελλάδας.
Εδώ και μερικές ημέρες θα έπρεπε να έχουμε πληρωθεί την ενιαία ενίσχυση, χρήματα της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά ούτε βλέπουμε μα ούτε ακούμε απο την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Όπως είναι φυσικό ο αγροτικός κόσμος γνωρίζοντας και βιώνοντας τα τελευταία χρόνια τι θα πει να αναμένεις πληρωμές απο πολιτικούς μπαταχτσίδες-απατεώνες, ανησυχεί. Ανησυχεί για το αν τελικά θα πληρωθεί τα χρήματα που δικαιωματικά του αντιστοιχούν ή θα τα κλέψουν και αυτά όπως τόσες και τόσες προηγούμενες πληρωμές....
Αυτό που τελικά δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ είναι γιατί αν δεν πληρώσεις 1 μήνα μισθούς-συντάξεις είναι στάση πληρωμών-χρεωκοπία ενώ μπορείς να μην πληρώνεις εδώ και 4 χρόνια τον αγροτικό κόσμο και να μην τρεχει τίποτα. Πως απαιτείς απο τους αγρότες να σου πληρώσουν φόρους, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας,, εταιρείες πιστοποίησης για τα βιολογικά, τον νταβατζή Σάλλα με την ΓΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ και τις δηλώσεις καλλιέργειας, δάνεια,ΟΓΑ,ΕΛΓΑ,ΔΕΗ,ΤΟΕΒ κλπ με δυσβάσταχτους τόκους υπερημερίας όταν το κράτος για 4 χρόνια έχει κλείσει την κάνουλα των επιδοτήσεων που τις περισσότερες φορές είναι ευρωπαικά κονδύλια....Εδώ πρόκειται για ένα οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης του αγροτικού κόσμου και μια καταφανής απάτη κατά των ανθρώπων που παράγουν πραγματικό πλούτο για την χώρα.

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την 28η Οκτωβρίου


Ραδιοφωνικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι για την 28η Οκτωβρίου. Μόλις 76 δευτερόλεπτα είναι αρκετά...

«Γιατί είπε το «Όχι» ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κλπ. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Και αν λέγαμε ναι; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία – μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; - και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα.

Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις ότι ήμασταν και οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον καταραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για άλλη μια φορά νίκησαν οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και οι Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

Σολωμικές «υπόθεσες»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Παντελής ΜπουκάλαςΜ​​έρα εθνικής επετείου, ας τολμήσουμε να ενοχλήσουμε το φάσμα του εθνικού μας ποιητή. Ας υποθέσουμε αυθαίρετα πώς θα φερόταν ο Διονύσιος Σολωμός στις ποικίλες περιστάσεις όπου πρωταγωνιστεί ο ύμνος του στην ελευθερία, και ειδικά οι δύο πρώτες στροφές, που αποτελούν τον εθνικό ύμνο. Αν τύχαινε λ.χ. σε γήπεδο κι άκουγε τους οπαδούς να παρωδούν τους στίχους του για να δοξάσουν τη δική τους θεότητα («Σε γνωρίζω απ’ τη φανέλα» κτλ.), ας μην το θεωρήσουμε βέβαιο ότι θα διαολιζόταν. Η μεγάλη αγάπη του και για τα πιο ταπεινά λαϊκά στιχουργήματα και το σέβας του για τον λαό-γλωσσικό διδάχο, ίσως τον έπειθαν να δει με συμπάθεια τη νεανική ασέβεια. Και, παρά να κατσαδιάσει τους παραποιητές, θα κουβέντιαζε μαζί τους για το μέτρο. Και με τις δύο σημασίες της λέξης.
Ο κόντες Διονύσιος μάλλον δεν θα κατσάδιαζε ούτε όσους το ’χαν βάλει αμέτι μουχαμέτι να μεταφράσουν τον Υμνο στην καθαρεύουσα, τάχα για να ντύσουν τα υψηλά νοήματά του με γλώσσα επίσης υψηλή, κι όχι με το «στενόν και πενιχρόν ένδυμα» που –κατά Ζαμπέλιο– τους είχε φορέσει ο ίδιος. Καταρχάς θα προσυπέγραφε όσα ειρωνικά έγραψε ο Παλαμάς για τους επίδοξους καθαρομεταφραστές: «Τι κρίμα να μη καταλάβει ο καημένος ο Σολωμός ότι τα ύψιστα αισθήματα του έθνους θα τα διερμήνευεν αν έλεγεν [...] Γινώσκω σ’ εκ της κόψεως / του ξίφους της δεινής. / Γινώσκω σ’ εκ της όψεως / δι’ ης την γην βία μετρείς». Κι ύστερα θα τους υποχρέωνε να διαβάσουν πάλι και πάλι τον «Διάλογό» του. Μήπως και διά της επαναλήψεως τον νιώσουν και να τον πιστέψουν.
Ας πούμε τώρα ότι τύχαινε Πάσχα στην Αθήνα ο Διονύσιος. Και απ’ όλες «τες εκκλησιές τες δαφνοφόρες» διάλεγε τον ναό ενός άλλου Διονυσίου, του Αρεοπαγίτη. Πώς θα ’νιωθε άραγε όταν, την ώρα που θα τέντωνε την ψυχή του για ν’ ακούσει το «Χριστός ανέστη», το χαρμόσυνο άγγελμα θα ’φτανε τραυματισμένο στ’ αυτιά του; Και μάλιστα τραυματισμένο από τους δικούς του στίχους, του Υμνου; Δεν θέλει ρώτημα. Θα διέκοπτε πάραυτα το άγημα των τραγουδιστών. Και θα ’λεγε όχι στα εντεταλμένα ένστολα παιδιά αλλά στους αξιωματικούς, που τα διέταξαν, ότι το καινούργιο έθιμο προσβάλλει και τον ίδιο, αλλά ασυγκρίτως περισσότερο προσβάλλει το «Χριστός ανέστη», που είναι αδιανόητο να καπελώνεται από οτιδήποτε. Είναι αδιανόητο, θα επέμενε, να καπελώνεται ένα οικουμενικό μήνυμα από οτιδήποτε εθνικό. Διότι μπορεί οι (περισσότεροι) Ελληνες να είναι χριστιανοί, ο Χριστός όμως δεν είναι Ελληνας. Και δεν ανασταίνεται μόνο για τους Ελληνες.
Και με το άλλο νέο έθιμο, πιθανόν καμμένειο; Να τραγουδούν στις επίσημες περιστάσεις οι στρατιώτες στεντορεία τη φωνή τον Υμνο ενόσω ακούγεται η μουσική του; Θα τους έλεγε ότι τον Υμνο δεν τον σχεδίασε σαν θορυβώδες εμβατήριο, αλλά σαν ποίημα που απευθύνεται στην ψυχή. Και όταν η φωνή που τον τραγουδάει δεν είναι αυθόρμητη αλλά μια διατεταγμένη σκληρή κραυγή, ούτε του τραγουδιστή η ψυχή νιώθει τίποτε ούτε του ακροατή.

28 Οκτ 2015

Τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα μέσα από το αρχείο της Βέρμαχτ


188454-kentriki
Εκτελέσεις, λεηλασίες, καταστροφές. Τα ανατριχιαστικά εγκλήματα του ναζιστικού στρατού στην Ελλάδα έρχονται στο φως, αυτή την φορά μέσα από τα άγνωστα, έως τώρα αρχεία της Βέρμαχτ.
Από το 2005 έως το 2007 η Ελλάδα παρέλαβε το αρχείο αυτό σε μορφή μικροφίλμ από τις υπηρεσίες του αμερικανικού στρατού. Οκτώ χρόνια μετά η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού το έχει επεξεργαστεί.
Με τις καταγραφές και τις μαρτυρίες των ίδιων των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής αποδεικνύονται τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Το υλικό είναι πολύτιμο, όχι μόνο ιστορικά, αλλά και για να λειτουργήσει ως βάση για το εκπεφρασμένο ελληνικό αίτημα διεκδίκησης των πολεμικών αποζημιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία.


Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρουσίασε για πρώτη φορά στις 19 Οκτωβρίου τα αρχεία των ναζί. Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας αναφέρθηκε στην εκκρεμότητα των γερμανικών οφειλών υπενθυμίζοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ανοιχτά και δημόσια το θέμα στην Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τονίζοντας ότι «το θέμα των οφειλών της Γερμανίας αποτελεί ένα θέμα αυτοτελές που σε καμία περίπτωση δεν συμψηφίζεται  με τα τρέχοντα δημοσιονομικά ζητήματα της χώρας».
Την χρησιμότητα του αρχείου του ναζιστικού στρατού για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων υπογράμμισαν και οι ομιλητές – μεταξύ τους ο Αριστομένης Συγγελάκης, Μέλος Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο Μανώλης Γλέζος πρωτοστάτης του αγώνα – στην πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη στο Κρήτη TV.

Στην εκπομπή παρουσιάστηκαν πολλά αποκαλυπτικά στοιχεία από το αρχείο των ναζί που εμπλουτίστηκαν από τις επιστημονικές τοποθετήσεις των ομιλητών. Μεταξύ άλλων παρουσιάστηκαν και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα ουδέποτε σύναψε συμφωνία με τη Γερμανία για παραίτηση από το θέμα των αποζημιώσεων κάτι που συχνά επικαλείται η γερμανική πλευρά.
Το αρχείο των ναζί
Στο αρχείο της Βέρμαχτ για την κατοχή στην Ελλάδα καταγράφονται με όλες τις λεπτομέρειες τα εγκλήματα κατά των πολιτών (εκτελέσεις, αιχμαλωσίες, αντίποινα, καταναγκαστική εργασία), οι λεηλασίες του πλούτου της χώρας και των ανθρώπων της (καταστροφές, λάφυρα) αλλά και πλήθος αποκαλυπτικών οικονομικών στοιχείων. Συνοδεύονται από φωτογραφίες του κατοχικού στρατού.


Υπάρχει καταγεγραμμένο σχέδιο για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Ελλάδας, σκέψεις για την αξιοποίηση κοιτασμάτων χρυσού καθώς και αναφορές για χρηματοδοτήσεις προς τη Γερμανία. Υπάρχουν επίσης αναφορές σε δαπάνες για παράδειγμα σε δαπάνη 5.000.000 δραχμών για την ψυχαγωγία των Ελλήνων πληροφοριοδοτών, των συνδέσμων και των γερμανικών μεραρχιών. Καταγράφεται αίτημα για αύξηση του ποσού από 500.000.000 σε 1.000.000.000 δραχμές.



Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές αναφορές:
Οδηγίες: «Κατά την εκκαθάριση της περιοχής των συμμοριτών θα πρέπει να γίνεται αιχμηρή επέμβαση. Όλες οι τοποθεσίες που οι συμμορίτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως καταφύγια πρέπει να καταστρέφονται, ο ανδρικός πληθυσμός για τον οποίο δεν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής στον αγώνα ή υποστήριξης των συμμοριών και δεν έχει εκτελεστεί, θα πρέπει να συλλαμβάνεται. Σε περιπτώσεις σαμποτάζ  (δρόμοι, ανατινάξεις γεφυρών, αποκοπή τηλεφωνικών γραμμών) πρέπει να υπάρχουν αυστηρά αντίποινα (καταγράφονται ως ‘μέτρα εξιλέωσης’) εναντίον του τοπικού πληθυσμού. Τα αντίποινα αυτά θα έχουν επιτυχία μόνο εάν γίνουν γρήγορα και σε δημόσιους χώρους, εάν οδηγούνται οι συμμετέχοντες του σαμποτάζ στον τόπο καταγωγής τους, όπου θα πρέπει να απαγχονίζονται δημόσια (ακόμα και απέναντι στην οικογένεια των δραστών θα πρέπει να υπάρχει αδίστακτη στάση). Τυχόν ελαστικότητα στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων θα ερμηνεύεται από την τοπική κοινωνία ως αδυναμία και θα κοστίζει γερμανικό αίμα. Οποιαδήποτε τέτοια μέτρα θα πρέπει να αναφέρονται με λεπτομέρειες στις ημερήσιες αναφορές της Μεραρχίας. Μαζικότερες εκτελέσεις και εμπρησμός χωριών μόνον κατόπιν εντολής του τοπικού διοικητή».


Περιοχή Ρεθύμνου: μέτρα ενάντια στην κομμουνιστική προπαγάνδα: ο ανδρικός πληθυσμός εξαναγκάστηκε σε καταναγκαστική εργασία.
Τόπος μαρτυρίου: 3 τοποθεσίες σε επιπλέον αντίποινα καταστράφηκαν με εμπρησμό. Τα Καλάβρυτα καταστράφηκαν ολοσχερώς. 511 άνδρες πολίτες εκτελέστηκαν με πυροβολισμό. Κατά τη συνέχεια επιχειρήσεων αντιποίνων στα Καλάβρυτα: 1 περιοχή και 2 μοναστήρια καταστράφηκαν.



ΝΔ Γυθείου: ενέδρα ανταρτών σε μεραρχία μεταφορών. Αμφίπλευρες απώλειες. Αντίποινα για την ενέδρα σε ράγες τρένου. ΝΑ Τρίπολης: 50 όμηροι απαγχονίστηκαν.
Ελαία: 125 εχθροί νεκροί, 66 αιχμάλωτοι, όπλα και άλλα λάφυρα. 1 αποθήκη ρουχισμού και 1 τροφίμων κατασχέθηκαν. Μεγάλες ποσότητες σιτηρών και ζώων κατάσχονται.



Σε επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών νότια του Ολύμπου, 37 άνδρες γειτονικής περιοχής αιχμαλωτίστηκαν ως όμηροι. Ήταν εκείνοι που τελικά εκτελέστηκαν με πυροβολισμό, ως αντίποινα για ενέδρα σε εργοστάσιο χρωμίου.
Κομμένο της Άρτας στις 16.08.43: ολοσχερής εμπρησμός του χωριού, 150 πολίτες έχασαν την ζωή τους, σπίτια καταστράφηκαν ή κάηκαν με χειροβομβίδες. Το σύνολο των ζώων και του μαλλιού κατασχέθηκε. Από τον εμπρησμό των σπιτιών καταστράφηκε μεγάλο μέρος πυρομαχικών και όπλων.



Παραμυθιά Θεσπρωτίας: …Οι εργαζόμενοι στις εμπορικές επιχειρήσεις είναι, κατά κύριο λόγο, αξιωματικοί ή πολιτικοί υπάλληλοι και χαρακτηρίζονται ύποπτοι. Σε όλα τα μαγαζιά της Παραμυθιάς, υπάρχει αγγλικός χρυσός. Ο πωλητής στον οποίο βρέθηκε αγγλικός χρυσός και ένα σημαντικό ποσό δραχμών, στάλθηκε επίσης στις φυλακές. Μεγάλη ποσότητα τροφίμων μεταφέρεται από τον Δημοσθένη Ρήγο, σε ένα δωμάτιο στην Παραμυθιά.
Το όνομα Πιτούλης, εμφανίζεται όλο και περισσότερο στις ανακρίσεις. Πρόκειται για μια οικογένεια στην Αθήνα η οποία χρηματοδοτεί και οργανώνει στρατιωτικές ομάδες στη βορειοδυτική Ελλάδα (κυρίως Θωμάς και Δήμος Πιτούλης).


Διαταγή για την κατάληψη και χρήση όλων των ταχυδρομείων Αλεξανδρούπολης – Ξάνθης – Κομοτηνής – Κεραμωτής, καθώς και του εξοπλισμού τους. Επίταξη μέρους των εργαζομένων για τις ανάγκες της επικοινωνίας των Γερμανών . Ακόμη τα στρατεύματα που βρίσκονται στη γέφυρα του Νέστου διατάσσονται να κατάσχουν όλα τα άλογα και τους όνους της περιοχής.
Διαταγές για τα λιμάνια του Πόρτο Λάγος και της Αλεξανδρούπολης, ώστε να καταληφθούν με επίθεση από Ανατολή ή Δύση και να παραμείνουν στη γερμανική κατοχή. Πρέπει όλες οι εκεί εγκαταστάσεις, πλοία και μηχανές να περιέλθουν στα χέρια μας, σημειώνει ο συντάκτης του εγγράφου.
20 μόνο από τους 200 Έλληνες εργάτες που διατάχθηκαν, λαμβάνουν μέρος σε έργα στο λιμάνι του Πειραιά. Η απροθυμία να εργαστούν εκλαμβάνεται ως εχθρική πράξη απέναντι στις δυνάμεις κατοχής.


Λάφυρα από την επιχείρηση Pfingstrose: όπλα, εκρηκτικό υλικό, περίπου 3.000 μάλλινα χαλιά, 15.000 οκάδες σιτηρά (διευκρίνηση ότι η 1 οκά αντιστοιχεί σε περίπου 1 κ ¼ του κιλού), 2.500 κιλά λάδι, 30 αιγοπρόβατα. Καταστράφηκαν: 60 στρατόπεδα ανταρτών, 1 χώρος φροντίδας, 1 φούρνος
Από το ημερολόγιο του Διοικητή των γερμανικών δυνάμεων στην Αθήνα: 10:00 Ξενοδοχείο King George. Το πρόγραμμα της ημέρας περιλάμβανε κατάσχεση πολεμοφοδίων, κατάληψη ραδιοφωνικού σταθμού, μέτρα ελέγχου κυκλοφορίας, κατάληψη αποθηκών εφοδίων και λαφύρων.
Διαδήλωση διακόπηκε με διέλευση οχήματος:μερικοί νεκροί και τραυματίες. Πολλές συλλήψεις. Η περιοχή ησύχασε προσωρινά από απεργίες. Μέτρα αντιποίνων έχουν σχεδιαστεί.
tvxs.gr

Ποιος είπε το «Όχι»; Ο Μεταξάς;…

metaxas
Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες» έλεγε από βήματος Βουλής ο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς. Όσο για τους  Γεωργιάδη – Βορίδη ήταν βουλευτές του ΛΑΟΣ όταν ο τότε αρχηγός τους, ο Καρατζαφέρης, επισκεπτόταν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2011 το σπίτι του Μεταξά σε ένδειξη… «σεβασμού και μνήμης». Η δε «Καθημερινή» δεν έλειψε ποτέ από τα εκδοτικά εκείνα συγκροτήματα που επιδαψιλεύουν δάφνες στον «πατριώτη» Μεταξά που «είπε το Όχι». Μάλιστα η «Καθημερινή» το έχει πάει και παραπέρα. Ειδικά σε εκείνο το αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, στις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») όταν και ισχυριζόταν ότι η διακυβέρνηση Μεταξά, εκτός από πατριωτική» που ήταν, πορεύτηκε και με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος…
Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι ο Μεταξάς είπε «Όχι» το 1940; Το δικό του «Όχι» γιορτάζουμε τη Δευτέρα; Η’ μήπως ισχύει εκείνο που έλεγε για τον Μεταξά ο κεντρώος πολιτικός, ο Καφαντάρης, ότι δηλαδή: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Έλληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ»; (1).
Όπως θα δούμε, το «Όχι» του Μεταξά δεν ήταν «Όχι» κατά του φασιστικού Άξονα. Δεν είχε φυσικά καμία σχέση με το «Όχι» του ελληνικού λαού. Το «όχι» του Μεταξά ήταν ένα τόσο δα … μικρούλι και ξέπνοο «όχι».
Το λέμε εξαρχής και θα το εξηγήσουμε:
Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι «Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα – πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς.
Αυτός ήταν ο «πατριώτης» που είπε το «Όχι» κατά του ναζισμού και του φασισμού;…
Για να αντιληφθεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που παίζονταν στην Ελλάδα και το μέγεθος της οικονομικής επιρροής της Αγγλίας στη χώρα είναι ενδεικτικό το εξής στοιχείο:
Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1932 έφτανε τα 1,022 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό χρέος ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Βασικοί δανειστές της χώρας και κάτοχοι των ελληνικών χρεογράφων ήταν ο οίκος «Hambro» του Λονδίνου, το συγκρότημα «Speyer and Co» της Ν. Υόρκης και η Εθνική Τράπεζα Αθηνών. Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά. Μόλις το 1,7% ήταν γερμανικά και μόλις το 1,65% ήταν ιταλικά (2).
 
 
Επομένως, ήταν τέτοια η πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, που το μεταξικό καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να σταθεί απέναντί της. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι ίδιοι οι Άγγλοι αποτιμούσαν το (φασιστικό) καθεστώς Μεταξά, το οποίο με την εγκαθίδρυσή του όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία. Ο υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του το Μάη του 1937 για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα» (3).
 Όσο για τον Μεταξά, τον Μάη του 1940, λίγους μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, έλεγε στην  «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:«Είμεθα ουδέτεροι εφ” όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» (4)
Την ίδια εποχή, στις 6/5/1940, παραμονές του πολέμου, επαναλάμβανε: «Είναι φυσικό, κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικά με τους Άγγλους και κράτη μεσόγεια σαν τη Βουλγαρία, με τους Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο (…). Και η Ιταλία στο βάθος, τη φιλία προς την Αγγλία ζητά. Μόνο που αυτή ακολουθεί το δρόμο του μεγάλου, ενώ εμείς είμαστε μικροί» (5)
Αλλά ακόμα και πριν από την κήρυξη της δικτατορίας του, ο Μεταξάς ήταν σαφής: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι» (6)
Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό». Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το «αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».

Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…
Αυτή ήταν η σχέση του Μεταξά με τον «πατριωτισμό».
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα καθεστώς που δολοφονούσε  εργάτες, όπως δολοφόνησε ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το ’36. Για ένα καθεστώς που διέπραξε το αδιανόητο: Παρέδωσε στην Γκεστάπο (και μάλιστα μετά από το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη) τους πραγματικούς πατριώτες, τους Έλληνες δημοκράτες και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, που ζητούσαν να πολεμήσουν τον εισβολέα. Που διέδιδε τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού» μέσω των πρακτικών του Έλληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής.
Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς, μέσω του οποίου, όπως ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…». Ένα καθεστώς που μετά τη στάση πληρωμών του 1932, κι ενώ η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε, εκείνο – το καθεστώς Μεταξά  – εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς που περιγράφεται ως εξής:
«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της δικτατορίας (σ.σ.: του Μεταξά) εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν. Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση «ομολογιών» και «δηλώσεως μετανοίας». Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο: Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού. Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής – ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών. Σ” αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος. Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μια στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα (…). Άλλο βασανιστήριο ήταν τοτράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια. Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι φωνές του κρατουμένου (…). Οι βασανιστές του Κ. Μανιαδάκη χρησιμοποιούσαν και πολλά άλλα μέσα για να αποσπάσουν «ομολογίες» ή «δηλώσεις» και να υποτάξουν τους δημοκράτες στο φασιστικό καθεστώς. Μια μεσαιωνική μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν ήταν το σιδερένιο στεφάνι. Το περνούσαν στο κεφάλι του κρατουμένου και το έσφιγγαν σιγά σιγά όσο προχωρούσε η ανάκριση. Άλλο μέσο ήταν η περίφημη «πιπεριά» που προκαλούσε φοβερό άγχος στον κρατούμενο και η «γάτα» που καταξέσκιζε τις σάρκες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος ήταν η «φάλαγγα». Αφού επί ώρες έδερναν οι βασανιστές τον κρατούμενο στα πέλματα με δεμένα πόδια σ” ένα κρεβάτι ή μια καρέκλα, ύστερα τον υποχρέωναν να τρέχει ξυπόλυτος στην ταράτσα της Ασφάλειας. Η ίδια ομάδα βασανιστών στην Ασφάλεια χρησιμοποιούσε και μια ακόμα βάρβαρη μέθοδο: Αφού έκανε ράκος τον κρατούμενο από το ξύλο, τον περιέλουζε κατόπιν με κουβάδες βρώμικο νερό (…). Υπολογίζεται ότι εκτός από τους δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, 12 τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα. Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν «σακατεύετε, αλλά μη σκοτώνετε». Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το «ζήλο» τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να «ξεπαστρέψει» και μερικούς για να φοβηθούν και να «σπάζουν» ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια (…)» (7).
Από τις τάξεις αυτού, του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και στα χωριά, βγήκαν οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…
«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»


Αντίθετα, οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί που μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά του λαού, ήταν οι άλλοι. Και οι όρκοι τους ήταν αυτοί:
   «Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
 (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).
«Ορκίζομαι στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό. Ότι θα αγωνιστώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου οργάνων και θ’ αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζη σαν άτομο και σαν αγωνιστή του Εργαζόμενου Ελληνικού Λαού».
(Ο Όρκος του Ελασσίτη, όπως δημοσιεύτηκε στον «Απελευθερωτή», όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ,  Αθήνα 27 Απριλίου 1943)
Αυτοί ήταν οι πατριώτες που είπαν το «Όχι» στην Κατοχή. Αυτοί, οι κυνηγημένοι από το καθεστώς Μεταξά πριν τον πόλεμο, οι κυνηγημένοι ΕΑΜίτες από το μετά Βάρκιζα και από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτοί ήταν που όταν χρειάστηκε έδειξαν το πώς οι πατριώτες αγαπούν την Ελλάδα. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Μπελογιάννης στους στρατοδίκες του:
 «Με την καρδιά τους και με το αίμα τους».  
****
(1) Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344
(2)  «Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΕ, σελ. 335-338
(3)  Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
(4)  «Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ, εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76
(5) Ιωάννου Μεταξά:  «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ”, σελ. 467
(6) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», τόμος Δ”, σελ. 77.
(7) Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο».
Πηγή: enikos.gr 

Γιορτάζουν κι αυτοί;

Σήμερα συμπληρώνονται 75 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα.
    Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά την ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
    Ένα «Όχι» που μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.
    Ήταν αυτοί και οι πάτρωνές τους που για να διατηρήσουν την Ελλάδα κάτω από την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία, ξεκίνησαν έναν μονομερή εμφύλιο ενάντια στην ίδια την ελπίδα για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της κοινωνικής προκοπής.
    Σήμερα, 75 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού το μεγαλύτερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από κάθε άλλη στον κόσμο, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι». Και θυμάται:
    Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάνος, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…
    Γιορτάζει και θυμάται τους ήρωες του ‘40, τους αμέτρητους νεκρούς από την πείνα του ’41, τους χιλιάδες εκτελεσμένους
    Γιορτάζει και θυμάται ότι η ηθική και η οικονομική της αποκατάσταση, είτε αφορούν στο κατοχικό δάνειο, είτε στις γερμανικές επανορθώσεις για τις ναζιστικές θηριωδίες, μένουν ακόμα ανεκπλήρωτες… 
    Όμως, στην Ελλάδα του 2015, στην Ελλάδα που 75 χρόνια μετά γιορτάζει και θυμάται, υπάρχουν κι αυτοί:
  Υπάρχουν κι αυτοί:


  •     «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού,υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Νίκος Μιχαλολιάκος,περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)
  •     «Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;» (Νίκος Μιχαλολιάκος, ομιλία στη Σπάρτη, 6/7/2011)   
  Υπάρχουν κι αυτοί:
  Υπάρχουν κι αυτοί:
Ο υποφυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Χρήστος Παππάς, σε μια από τις πολλές επισκέψεις του στον τάφο του Μουσολίνι στο χωριό Πρεντάπιο της Ιταλίας. Ο «πατριώτης» χρυσαυγίτης αποδίδει φόρο τιμής στο ίνδαλμά του: Τον Μουσολίνι! Ο Παππάς, ευλαβικός προσκυνητής στον τάφο του φασίστα, του δικτάτορα που επιτέθηκε στην Ελλάδα, σαν σήμερα, στις 28 Οκτωβρίου 1940…
  Υπάρχουν κι αυτοί:
  Υπάρχουν κι αυτοί:
  • «Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσετην ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού;(…). Ο ρομαντισμός ωςπνευματικό κίνημακαι ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)» (Η.Κασιδιάρης, εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011) 
***   

    Αλήθεια,
    ο Κασιδιάρης, ο υμνητής του «ανανεωτικού» και «πνευματικού» ναζισμού, ο λάτρης του «ρομαντισμού» των «Ες – Ες» και των Άουσβιτς,
    ο Παπάς, ο ταπεινός προσκυνητής του Μουσολίνι, ο τύπος που διασκεδάζει εκπαιδεύοντας μωρά να φωνάζουν «Χάιλ Χίτλερ»,
    ο Μιχαλολιάκος, ο φυρερίσκος της «σποράς των ηττημένων του ‘45», ο τρέφων «μεγάλο σεβασμό για την Γερμανία του Χίτλερ», ο κραυγάζων με πάθος «Χάιλ Χίτλερ» ένεκα το «εθνικοσοσιαλιστικό καθήκον» του,
    γιορτάζουν κι αυτοί σήμερα;… 
Πηγή: enikos.gr

27 Οκτ 2015

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Bogiopoulos1413skΟ κ.Τσίπρας, κατά την παρουσία του Ολαντ στην Αθήνα, μιλώντας για το δικό του, για το «αριστερό» Μνημόνιο, ισχυρίστηκε:
«Υπογράψαμε συμφωνία και όχι σύμφωνο παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας».
    Η αλήθεια όσον αφορά τι υπέγραψε και τι εφαρμόζει ο κ.Τσίπρας προκύπτει αντικειμενικά.
    Προκύπτει κατ’ αρχάς από τα όσα βιώνουν οι Έλληνες με την εφαρμογή όλων εκείνων που «θα καταργούσε» ο κ.Τσίπρας: ΕΝΦΙΑ, σούρτα φέρτα της τρόικας, «αξιολογήσεις», νέα δάνεια, νέες «ανακεφαλαιοποιήσεις» για τράπεζες, πλειστηριασμοί (και) πρώτης κατοικίας, νέες μειώσεις συντάξεων, νέοι φόροι, νέες περικοπές, νέα «μάλιστα», γιές» και «γιαβόλ» προς «συμμάχους» και «εταίρους».
    Προκύπτει, όμως, και από μια απλή ανάγνωση του κειμένου που φέρει την υπογραφή του κ.Τσίπρα. Του κειμένου που μετετράπη με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ – μαζί με τις ψήφους και όλων των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων της χώρας – σε υπέρτατο νόμο του κράτους.
    Σύμφωνα, λοιπόν, με την «συμφωνία» – που κατά τον κ.Τσίπρα δεν είναι«σύμφωνο παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας» – η Ελλάδα και η εκάστοτε κυβέρνησή της υποχρεούνται και συμφωνούν στα ακόλουθα:  
    1) Η πολιτική της κυβέρνησης θα αξιολογείται και θα επικαιροποιείται από την τρόικα σε «τριμηνιαία βάση».
    2) Η κυβέρνηση είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη «να λάβει οποιαδήποτε μέτρα» θα της υποδειχτούν από τους «θεσμούς».
    3) Η κυβέρνηση «δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου».
    4) Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι η εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου θα είναι «συνεχής» και θα διαρκέσει «επί πολλά έτη».
    5) Η κυβέρνηση δεσμεύεται «επίσημα ότι θα ενισχύσει τις προτάσεις της σε ένα σύνολο τομέων που έχουν προσδιοριστεί από τους Θεσμούς (…)».
    6) Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι «το ταμείο (σσ: το λεγόμενο υπερΤΑΥΠΕΔ του ξεπουλήματος) θα διοικείται από τις ελληνικές αρχές υπό την εποπτεία των αρμόδιων ευρωπαϊκών Θεσμών».
    7) Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι «πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου».
    8) Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι κάθε της κίνηση θα είναι «σε συμφωνία με τους Θεσμούς» και ότι για κάθε νόμο θα ζητά την έγκριση της τρόικας «πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».   
    Αυτά καταγράφονται μέσα στο Μνημόνιο του κ.Τσίπρα.
    Υπέγραψαν, ψήφισαν και εφαρμόζουν ένα Μνημόνιο που σε κάθε σελίδα του επαναλαμβάνεται μονότονα ότι τα πάντα τελούν υπό την έγκριση της τρόικας. Αλλά αυτοί μιλούν για… αντιαποικιακό Μνημόνιο.
    Έφεραν ένα Μνημόνιο με το οποίο η εγχώρια και η διεθνής ολιγαρχία εντείνουν το καθεστώς της εσωτερικής μπανανίας, αλλά ο κ.Τσίπρας εκτοξεύει αντιολιγαρχικές κορώνες και καμώνεται ότι πρόκειται για Μνημόνιο… εθνικής ανεξαρτησίας.
    Κατέστησαν την επιτροπεία, την εποπτεία, την επιτήρηση και τον εξευτελισμό σε «κανονικότητα», αλλά την ίδια ώρα μιλούν περί εθνικής κυριαρχίας και περί εξόδου από την εποπτεία και την επιτήρηση!
    Θα πείτε ότι και οι προηγούμενοι για τα ίδια θέματα τα ίδια ψέματα και τα ίδια ανέκδοτα λέγανε. Συμφωνούμε. Η διαφορά είναι ότι σήμερα στο ανέκδοτο περί εθνικής κυριαρχίας, ο «Τοτός» έγινε… «αριστερός». 
Πηγή: enikos.gr

Τα Τάγματα Ασφαλείας: από θύτες, θύματα;

Οι σκοτωμένοι ταγματασφαλίτες τιμώνται από το μεταπολεμικό κράτος. Στη φωτογραφία, το ηρώο του χωριού Κοπανάκι Μεσσηνίας Οι σκοτωμένοι ταγματασφαλίτες τιμώνται από το μεταπολεμικό κράτος. Στη φωτογραφία, το ηρώο του χωριού Κοπανάκι Μεσσηνίας
Το ζήτημα της ένοπλης συνεργασίας Ελλήνων με τα στρατεύματα κατοχής αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της ελληνικής ιστοριογραφίας. Και όπως συμβαίνει με τα ταμπού, η απαγόρευση οδήγησε στην αποσιώπηση.
Στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες η κυριαρχία της ιδεολογίας της εθνικοφροσύνης και του αντικομμουνισμού λειτούργησε αποτρεπτικά για την επιστημονική μελέτη της ιστορίας της Κατοχής.
Την ίδια εποχή η σιωπηλή ένταξη των ανδρών και των αξιωματικών των Ταγμάτων Ασφαλείας στον κρατικό μηχανισμό ή η δραστηριοποίησή τους σε ποικίλες παρακρατικές οργανώσεις επέτρεψε τη σιωπηλή αποκατάστασή τους.
Δεν ήταν βέβαια εύκολο οι συνεργάτες των Γερμανών να μετατραπούν σε «ήρωες» μιας εθνικής ιστοριογραφίας και γι’ αυτό τους επιφυλάχθηκε η θέση των «θυμάτων» του ΕΛΑΣ.
Με αφορμή τις αιματηρές συγκρούσεις στο τέλος της Κατοχής μεταξύ δυνάμεων του ΕΛΑΣ και ένοπλων συνεργατών στην Πελοπόννησο, τη Μακεδονία και αλλού, οι απώλειες των τελευταίων μετατράπηκαν σε «αθώα θύματα» και «αγρίως σφαγιασθέντες» από τους κομμουνιστές.
Ωστόσο η ένταξή τους στην επίσημη μνήμη ως «θυμάτων» συντελέστηκε κυρίως στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, όταν ανεγέρθηκαν μια σειρά μνημείων με πιο χαρακτηριστικό ίσως το «Μνημείον Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως» των «σφαγιασθέντων υπό των Σλαυοκομμουνιστών» στο Κιλκίς το 1968 – σε ανάμνηση της μάχης του Κιλκίς του Νοεμβρίου 1944.
Μετά την πτώση της χούντας, όταν οι συνθήκες πλέον επέτρεπαν τη μελέτη της περιόδου της Κατοχής, το θέμα της ένοπλης συνεργασίας έμεινε αδιερεύνητο. Σε αυτό συνέτεινε το γενικότερο κλίμα της εποχής.
Η αναγνώριση της συμμετοχής του ΕΑΜ στην Αντίσταση το 1982 και η νέα επίσημη αφήγηση που υπογράμμιζε τον «παλλαϊκό» και πατριωτικό χαρακτήρα της Αντίστασης είχε αποτέλεσμα οι πιο σκοτεινές και λιγότερο ηρωικές πλευρές της Κατοχής να αποσιωπηθούν.
Η «Εθνική Αντίσταση» έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ιστορικής αφήγησης, με βάση την οποία η συντριπτική πλειονότητα του λαού αντιστάθηκε στον ξένο κατακτητή εκτός από έναν μικρό αριθμό Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς.
Γενικότερα ζητήματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν την εθνική αφήγηση, όπως η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων ή η στάση των μειονοτήτων, έμειναν στο περιθώριο της επίσημης μνήμης και της δημόσιας ιστορίας.
Ωστόσο μετά το 2000 το ζήτημα της ένοπλης συνεργασίας βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και της επιστημονικής διαμάχης, οι οποίες κορυφώθηκαν με μια σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Τα Νέα» το 2004.
Την ίδια περίπου εποχή άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα και να εκδίδονται μελέτες που ασχολούνταν συστηματικά με το φαινόμενο της ένοπλης συνεργασίας και έφερναν στο φως στοιχεία σχετικά με τη δράση, τη σύνθεση ή τα κίνητρα όσων συμμετείχαν στα ένοπλα σώματα που συλλήβδην ονομάζουμε Τάγματα Ασφαλείας.
Η σιωπή που μέχρι τότε περιέβαλε την ένοπλη συνεργασία έχει πλέον «σπάσει» - και αυτό είναι κάτι αναμφίβολα θετικό.
Η επιχειρηματολογία όμως που συνόδευσε αρκετές από αυτές τις μελέτες ήταν αρκετά προβληματική και σε μεγάλο βαθμό αναπαρήγαγε επιχειρήματα παλαιότερων εποχών.
Το βασικό επιχείρημα αρκετών μελετητών ήταν ότι η επιθετική επέκταση του ΕΛΑΣ εξανάγκασε όσους διαφωνούσαν μαζί του να αναζητήσουν την προστασία από τους Γερμανούς και να εξοπλιστούν από αυτούς για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την αριστερή βία και τρομοκρατία.
Με άλλα λόγια, όσοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στην ουσία προσπάθησαν να αυτοπροστατευτούν και να αντιδράσουν στη βίαιη κυριαρχία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Αυτό που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι αυτό ήταν και το επιχείρημα των ίδιων των συνεργατών των Γερμανών στις δίκες που έγιναν μεταπολεμικά, ότι δηλαδή ήταν αγνοί πατριώτες και εθνικόφρονες οι οποίοι αγωνίστηκαν για να σώσουν την Ελλάδα από τους «εαμοβούλγαρους».
Η πραγματικότητα βέβαια ήταν πολύ πιο σύνθετη και τα κίνητρα της ένοπλης συνεργασίας ποικίλα. Κάποιοι κατατάχθηκαν στα Τάγματα Ασφαλείας για να έχουν υλικά-οικονομικά οφέλη, άλλοι έβρισκαν τα ιδεώδη της ναζιστικής Γερμανίας ελκυστικά, μειονότητες ή περιθωριοποιημένες εθνοπολιτισμικές ομάδες χειραγωγήθηκαν επιδέξια από τις κατοχικές δυνάμεις ώστε να συνεργαστούν, ενώ πολλοί επέλεξαν να εξοπλιστούν από τους Γερμανούς εξαιτίας του φανατικού αντικομμουνισμού τους.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως των κινήτρων τους αυτό που ένα μέρος της βιβλιογραφίας αποσιωπά είναι οι συνέπειες της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Από τη μια πλευρά, τα Τάγματα Ασφαλείας συστρατευόμενα με τους Γερμανούς συμμετείχαν σε πρωτοφανή εγκλήματα κατά του πληθυσμού, όπως συνέβη με τα διαβόητα μπλόκα στην Αθήνα και τον Πειραιά το καλοκαίρι του 1944, με την εγκληματική δράση των διαφόρων ένοπλων ομάδων, όπως αυτή του Δάγκουλα στη Θεσσαλονίκη ή τις μαζικές σφαγές στα Γιαννιτσά, τον Χορτιάτη, την Καλαμάτα κ.α.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας αντικειμενικά εξυπηρετούσε τα σχέδια των δυνάμεων κατοχής.
Οι Γερμανοί με τη χρησιμοποίηση των Ταγμάτων Ασφαλείας υπέθαλπαν τις εμφύλιες συγκρούσεις, ενώ οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ένοπλων συνεργατών κατά του ΕΛΑΣ ενίσχυαν την κατοχική εξουσία και καθυστερούσαν την απελευθέρωση της χώρας.
Και κάτι τελευταίο: η οικειοποίηση της δράσης και της μνήμης των Ταγμάτων Ασφαλείας από τη Χρυσή Αυγή δημιουργεί γενεαλογίες και συγγένειες, οι οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσουν τους μελετητές που προσπάθησαν να τα αποκαταστήσουν παρουσιάζοντας τους συνεργάτες των Γερμανών απλά ως «θύματα» των κομμουνιστών.

*Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

26 Οκτ 2015

Cold War 2.0: US heavy military equipment arrives in Estonia

The first batch of heavy US military vehicles has been shipped to Estonia and is due to arrive at a NATO base on October 26, General Staff of the Estonian Defense Forces says. The shipment contains 40 pieces of military equipment, including four M1A2 Abrams tanks and ten Bradley armored vehicles. It was delivered from Latvia to Estonia by rail and is earmarked for the company-sized unit of the US 3rd Infantry Division that will replace another US unit previously deployed in the country.”

Another batch of military equipment will be delivered to Estonia on October 26. It will include two combat engineer vehicles as well as some operational support equipment. Three Paladin 155mm self-propelled artillery platforms have also been allocated to the new US unit in Estonia, but they will arrive at the Tapa base only in mid-November, Estonian media report, citing Captain Arvo Joesalu, information officer at the headquarters of the defense forces in Tallinn.”

Since Russia’s reunification with Crimea and the outbreak of a military conflict in eastern Ukraine last spring, NATO has stepped up its military presence along Russia’s borders with the Baltic States and Eastern Europe, and conducted a series of drills in Europe, including the first testing of its missile defense system.”

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More