Φτου σας! – του Νίκου Μπογιόπουλου

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

     Oι αναρτήσεις, τα ρεπορτάζ, οι εκπομπές μας, όπως μια σειρά ρεπορτάζ συναδέλφων, συνέβαλαν – με πρώτο και κύριο τον αγώνα κάθε Τετάρτη στα Ειρηνοδικεία – στην ανάδειξη του μέγα προβλήματος των πλειστηριασμών. 
    Τα στοιχεία που δημοσιοποιήσαμε αποκαλύπτουν και καταγράφουν όλη την ψευδολογία της κυβέρνησης γύρω από ένα ζήτημα που αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.
    Εξαιτίας, δε, της απήχησης που είχαν, ενόχλησαν τους κυβερνώντες. Αυτός είναι ο λόγος που υπουργοί, έντυπα λιβανιστήρια τους, δημοσιογραφικοί συνοδοιπόροι και διαδικτυακά καρακόλια της «πρώτης φορά αριστεράς», θορυβημένοι από την απήχηση  των δημοσιεύσεων, επιστράτευσαν εναντίον μας καταιγιστικούς γκαιμπελισμούς. 
    Προσέξτε: Επιδόθηκαν όχι σε (ευπρόσδεκτη) κριτική, όχι σε στοιχειοθετημένη αμφισβήτηση, αλλά στην ατιμία αστήρικτων χαρακτηρισμών και επιθέσεων. Πρακτική που οι ίδιοι την έχουν βαφτίσει ως πρακτική «δολοφονίας χαρακτήρα». 
    Έτσι είδαμε τους σημαιοφόρους του μεγαλύτερου fake news που κυκλοφορεί αυτά τα χρόνια στη χώρα να κατηγορούν για  fake news ποιους; Εμάς!
    Είδαμε τους διακινητές του αδιανόητου ψέματος ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι «αριστερή» (!!!) κυβέρνηση – αυτό είναι το μεγαλύτερο fake news στον τόπο – να κατηγορούν εμάς για πρακτικές και κολεγιές με εκείνα τα συγκροτήματα για λογαριασμό των οποίων οι κυβερνώντες φτιάχνουν τα Μνημόνια, αλλά τα έχουν χαλάσει μαζί τους μόνο σε ένα: Στο ποιος θα κρατάει την κουτάλα! 
    Αυτοί μας κατηγορούν. Αυτοί οι θρασύτατοι ψεύτες είναι που μας κατηγορούν σαν… ψεύτες! Άλλοι ευθέως κι άλλοι εμμέσως. Σχεδόν το απολαμβάνουμε, δεδομένου ότι είναι οι ίδιοι που όταν γράφουμε και μιλάμε για τους άλλους, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κοκ, τότε μας θεωρούν και σοβαρούς και αξιόπιστους και έγκριτους, αναδημοσιεύοντας και επικαλούμενοι τα γραπτά και τα λεγόμενά μας.
    Αλλά όταν αποκαλύπτουμε τη γύμνια τη δική τους και των φίλων τους, και ειδικά στα ζητήματα που η γύμνια μετατρέπεται σε κοινωνικό έγκλημα, τότε τι κάνουν: είτε παρακάμπτουν τα στοιχεία, είτε τα παραποιούν, είτε τα αποσιωπούν, είτε δικολαβικά και «εξυπνακίστικα» αντιστρέφουν το περιεχόμενό τους. Και ως δια μαγείας, τότε – όπως βάζουν τα καρακόλια τους να λένε – γινόμαστε «αναξιόπιστοι»…
    Λοιπόν, ας το επαναλάβουμε:  Θα συνεχίσουμε να είμαστε ό,τι είμαστε.  Με δικό μας εφόδιο, απέναντι στα ψέματά τους, τα στοιχεία (όλα κατατεθειμένα και στον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ και στην εκπομπή στον Real -ηχητικό εδώ).  Θα παραμείνουμε ό,τι είμαστε με εφόδιο, απέναντι στις σοφιστείες τους, τα έγγραφα και τις αποδείξεις. Με εφόδιο, απέναντι στο εφήμερο του ψεύδους και της συκοφαντίας των προπαγανδιστικών μηχανισμών τους, την ζώσα πραγματικότητα και την αντοχή της αλήθειας στο χρόνο.
    Αλλά, βασικά, με ένα και κύριο εφόδιο: Την απόφασή μας να μπορούμε να κυκλοφορούμε με καθαρό πρόσωπο στον κόσμο. Την αυτονόητη, δηλαδή, και καθόλου «ηρωική» απόφαση που απορρέει από την ιδιότητα του τίμιου κομμουνιστή δημοσιογράφου, να μην προσφέρεται και να μην προστίθεται ποτέ – και για όσο διατηρεί τα λογικά του – στην πασαρέλα  με τους ξεπουλημένους.
     Αυτοί κάνουν πράξη την εβραϊκή παροιμία: «Ένα ψέμα είναι ένα ψέμα. Δυο ψέματα είναι δυο ψέματα. Τρία ψέματα είναι πολιτική».
    Αναμηρυκάζουν το ψεύδος ότι  «προστατεύουν» τη λαϊκή κατοικία. Αλλά στην Ελλάδα λόγω κυβερνώντων σαν κι αυτούς που μας «προστατεύουν», έχουμε:

• Τράπεζες, τρόικα και κυβέρνηση έχουν συμφωνήσει είσπραξη 40 δισ. ευρώ από τα «κόκκινα δάνεια» με πλειστηριασμούς 50.000 κατοικιών την επόμενη διετία.
• Περί τις 700.000 οικογένειες ζουν με «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια τα οποία προ κρίσης, το 2009, δεν εξυπηρετούντο κατά 6% ενώ σήμερα το ποσοστό μη εξυπηρέτησης λόγω των πολιτικών των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει ανέλθει στο 45%.
• Αν εξαιρέσει κανείς τις 140.000 αιτήσεις υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη (που αφενός θα επανεξεταστούν, αφετέρου λήγει το 2018 ) πάνω από 500.000 οικογένειες ήδη ζουν με την ανασφάλεια του πλειστηριασμού και της πρώτης κατοικίας τους καθώς ο νόμος Σταθάκη λήγει σε 20 μέρες και κανένας νόμος δεν υπάρχει που να απαγορεύει σε τράπεζες και «κοράκια» – όπου περνούν πλέον και τα ενήμερα και τα «κόκκινα» δάνεια – να τους ξεσπιτώσουν.
• Δίπλα στα παραπάνω προσθέστε α) τα 4,267 εκ. ΑΦΜ που έχουν χρέη στην Εφορία, β) τα 1,724 εκατομμύρια Έλληνες που επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν βαφτίζονται «μπαταχτσήδες» και διατρέχουν άμεσα τον κίνδυνο κατάσχεσης των περιουσιακών τους στοιχείων (μεταξύ αυτών και των κατοικιών τους), γ) τους 990 χιλιάδες στους οποίους ήδη έχουν επιβληθεί μέτρα κατάσχεσης σε λογαριασμούς.
• Αυτή είναι η αλήθεια για την «προστασία της λαϊκής κατοικίας». Αλήθεια που καταγράφεται κάθε Τετάρτη στα Ειρηνοδικεία. Αλλά η κυβέρνηση βάζει μπροστά τις… βίλες – «δέντρο» για να κρύψει με την προπαγάνδα της το έγκλημα – «δάσος» κατά των σπιτιών του κοσμάκη και μιλά για «συμφωνίες κυρίων» (τι «αριστερό»!) με τους τραπεζίτες…

   Τούτη την ώρα, όποιος σέβεται τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του, δίνει τη μάχη για πλήρη, απόλυτη, χωρίς όρους και προϋποθέσεις προστασία δια νόμου της κατοικίας του λαού, και όχι τη μάχη των ευφημισμών και του εξωραϊσμού της πολιτικής της (εκάστοτε) κυβέρνησης.
    Όμως οι άθλιοι τι κάνουν; Οταν αποκαλύπτεις κατασχέσεις για πλειστηριασμούς από τις Εφορίες σου λένε: «Μα δεν το παίρνει η τράπεζα, το παίρνει η Εφορία»! Δηλαδή, καμώνονται  «ενοχλημένοι» μόνο όταν παίρνει σπίτια η τράπεζα, όταν τα παίρνει η Εφορία τα θεωρουν καλοφάγωτα!
   Έφτασαν στο σημείο – οι ίδιοι που μιλάνε για fake news – να τους τρίβεις στα μούτρα τα στοιχεία κι αυτοί να ανοίγουν ομπρέλα και να συνεχίζουν τον γκεμπελισμό χωρίς να τρέχει τίποτα!
 Επανερχόμαστε, συνεπώς.
    Έγγραφο 3: «Η τιμή πρώτης προσφοράς για την έναρξη του ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥ του παραπάνω κατασχεθέντος ακινήτου ορίζεται στο ποσό των ΕΥΡΩ: (16.000) και (…) κατά τον χρόνο έκδοσης του προγράμματος ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥ…»
    Ρωτάμε: Αυτό τι είναι κύριε Πολάκη, κύριε Βερναρδάκη, κύριε Αλεξιάδη, κύριοι του TVXs; Πλειστηριασμός ή συνταγή για ΣΥΡΙΖΟσουπα;
    Καταλήγουμε: Προς όσα καρακόλια πουλάνε δικολαβισμό και βαφτίζουν τα κατασχετήρια – πλειστηριασμούς σαν…»τυπικά εξώδικα», δίπλα στα 7 (επτά) έγγραφα και την έκθεση της ΑΑΔΕ που προσκομίσαμε, αρθρα 23,25,26,27, (http://www.imerodromos.gr/pros-kyvernwntes-korakia-ke-tivexesious-klakadorous-tou-nikou-bogiopoulou/) απευθυνόμαστε με το τελευταίο μας επιχείρημα.
    Και το τελευταίο μας επιχείρημα είναι αυτό: Φτου σας!

Διαβάστε περισσότερα

Η διεθνής δικαιοσύνη δεν φτάνει μέχρι την Συρία

By Emmanuel Haddad and Αθανασία Παπαγγελοπούλου (μετάφραση)
Ενώ ο όγδοος γύρος για το μέλλον της Συρίας ξεκίνησε τελικά στη Γενεύη στις 28 Νοεμβρίου, οι πιστές στον Μπασάρ Αλ-Άσαντ δυνάμεις επωφελούνται από την κατάπαυση του πυρός που συνήψαν με τη μη τζιχαντιστική αντιπολίτευση ώστε να ανακαταλάβουν περιοχές ελεγχόμενες από το Ισλαμικό Κράτος. Όμως, η προοπτική για μια ανθεκτική ειρήνευση φαίνεται σχεδόν εξίσου απομακρυσμένη με εκείνη για δικαστικές ετυμηγορίες επί των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί εδώ και έξι χρόνια.
«Έχω απογοητευτεί, τα παρατάω! (…) Δεν μπορώ πλέον να συμμετέχω σε αυτή την επιτροπή που δεν κάνει απολύτως τίποτα» (1). Τον περασμένο Αύγουστο, η Κάρλα ντελ Πόντε ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την εξεταστική επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία. Η πρώην εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ΙCTY), του οποίου ο απολογισμός είχε αμφισβητηθεί έντονα, κλείνει με θόρυβο την πόρτα στην επιτροπή που δημιουργήθηκε στις 23 Αυγούστου του 2011, θεωρώντας ότι έχει μετατραπεί σε «άλλοθι». Κατηγορεί την κυβέρνηση της Συρίας για «τρομερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και ταυτόχρονα θεωρεί ότι η αντιπολίτευση της Συρίας «δεν αποτελείται πλέον παρά από εξτρεμιστές και τρομοκράτες». Τρεις εβδομάδες αργότερα, θα ζητήσει τη δημιουργία ενός διεθνούς δικαστηρίου για τη Συρία.
Αν και ισοδυναμεί με ομολογία αδυναμίας, η παραίτηση, η οποία έλαβε δημοσιότητα στα μέσα ενημέρωσης, υπενθύμισε τη δικαστική ατιμωρησία που απολαμβάνει η κυβέρνηση της Συρίας. Παρ’ όλο που εγκλήματα και φρικαλεότητες διεπράχθησαν από όλα τα αντιμαχόμενα μέρη, και κυρίως τις ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες, το καθεστώς κατηγορείται ότι ευθύνεται για τον θάνατο ενός πολύ μεγάλου αριθμού αμάχων. Σύμφωνα με το Συριακό Δίκτυο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μια μη κυβερνητική οργάνωση που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2011 από τον Σύριο ακτιβιστή Φαντέλ Αμπντούλ Γκανί (2), μέλος της Διεθνούς Συμμαχίας για την «Ευθύνη του Προστατεύειν», στο καθεστώς θα μπορούσαν να αποδοθούν πάνω από το 90% των θανάτων μεταξύ του Μαρτίου 2011 και 2017. Αυτή η αμφιλεγόμενη αρχή της ευθύνης της προστασίας (3), στην οποία έγινε πρώτη φορά αναφορά κατά την Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ το 2005, ορίζει ότι το κράτος είναι πρωταρχικά υπεύθυνο για την προστασία του άμαχου πληθυσμού ενάντια στις γενοκτονίες και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και ότι η «διεθνής κοινότητα» οφείλει να χρησιμοποιεί όλα τα κατάλληλα μέσα για την προστασία αυτών των αμάχων, συμπεριλαμβανομένης της προσφυγής σε ένοπλη δράση, στο πλαίσιο ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Το καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Άσαντ υπόκειται ούτως ή άλλως σε κυρώσεις από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Περισσότερα από 250 επιφανή πρόσωπα από τη Συρία παραμένουν υπό καθεστώς απαγόρευσης εισόδου σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά εδάφη, ενώ έχει επιβληθεί και πάγωμα στα περιουσιακά στοιχεία τους, απαγόρευση που θα ισχύει τουλάχιστον έως τον Ιούνιο του 2018. Οι κυρώσεις αφορούν επίσης εξήντα επτά κρατικούς ή κυβερνητικούς οργανισμούς, ανάμεσά τους και η Κεντρική Τράπεζα της Συρίας. Επιπλέον, έχει επιβληθεί εμπάργκο στο πετρέλαιο και περιορισμοί σε ορισμένες κατηγορίες επενδύσεων και εξαγωγών. Ωστόσο, καμία διεθνής δικαστική πρωτοβουλία δεν έχει αναληφθεί ώς τώρα κατά των πολιτικών υπευθύνων.
Παρ’ όλα αυτά, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν απουσιάζουν. Από την έναρξη της λαϊκής εξέγερσης του Μαρτίου 2011, το Κέντρο Τεκμηρίωσης Παραβιάσεων (VDC) και το Συριακό Κέντρο για τα ΜΜΕ και την Ελευθερία της Έκφρασης (SCM), που ιδρύθηκαν αντίστοιχα από τους δικηγόρους και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ραζάν Ζαϊτουνέχ και Μαζέν Νταρβίς, έχουν ενημερώσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τα βασανιστήρια και τις εξαφανίσεις αντιφρονούντων στα μυστικά κέντρα κράτησης του συριακού καθεστώτος. Κάτοχος του βραβείου Ζαχάρωφ 2011 για την ελευθερία της σκέψης, η Ραζάν Ζαϊτουνέχ απήχθη τον Δεκέμβριο του 2013 στο ανατολικό Γκούτα μαζί με άλλα τρία μέλη του Κέντρου Τεκμηρίωσης. Τα δίκτυα της αντιπολίτευσης κατηγορούν τον Στρατό του Ισλάμ, που ήλεγχε την περιοχή τη συγκεκριμένη περίοδο, ως υπεύθυνο για την εξαφάνισή τους. Από την πλευρά του, ο Μαζέν Νταρβίς και δεκατρείς από τους συναδέλφους του συνελήφθησαν και βασανίστηκαν από τις υπηρεσίες πληροφοριών της Συρίας. Η απελευθέρωσή του έγινε στις 10 Αυγούστου 2015, έτος κατά το οποίο του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Ελευθερίας του Τύπου της Ουνέσκο. «Οι εξαφανίσεις αντιφρονούντων οργανώθηκαν από την κυβέρνηση προκειμένου να κάνουν την αντιπολίτευση να σιωπήσει και να διασπείρουν τον φόβο μεταξύ των οικείων των διαδηλωτών», κατήγγειλε από την πλευρά του το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (4).
Την ίδια χρονιά, ο Σέζαρ, ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ένας πρώην φωτογράφος της συριακής στρατιωτικής αστυνομίας, δραπετεύει από τη χώρα με 53.275 φωτογραφικές λήψεις, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν τεκμήρια για την ύπαρξη βασανιστηρίων και μαζικών εκτελέσεων στις φυλακές της Συρίας. Η σχολαστική μελέτη των φωτογραφιών επέτρεψε στην οργάνωση Human Rights Watch (HRW) να ταυτοποιήσει 6.786 άτομα που πέθαναν ενόσω βρίσκονταν υπό κράτηση (5). «Πρόκειται για αυθεντικές και συντριπτικές αποδείξεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας», σύμφωνα με τον Ναντίμ Χουρί, επικεφαλής του γραφείου Μέσης Ανατολής της μη κυβερνητικής οργάνωσης. Τον Φεβρουάριο του 2017, η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ότι ένας αριθμός μεταξύ 5.000 και 13.000 κρατουμένων απαγχονίστηκαν στην κεντρική φυλακή της Σαϊντνάγια (6).
Η καθηγήτρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, Μπεθ Βαν Σάακ, αποσαφηνίζει το παράδοξο της μη δίωξης: «Ακόμη και όταν μιλάμε για προφανή εγκλήματα πολέμου, δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί το δικαστήριο όπου θα μπορούσε να ασκηθεί η δίωξη». Τον Μάιο του 2014, η Ρωσία και η Κίνα έθεσαν βέτο στο σχέδιο ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών που υπέβαλαν η Γαλλία και η Λιθουανία για παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) για τα σοβαρά εγκλήματα που έχουν διαπράξει όλα τα μέρη της σύγκρουσης στη Συρία. Καθώς η Συρία δεν ανήκει στην ομάδα των 124 κρατών που έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (7), μόνο ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να επιτρέψει στο Δικαστήριο να ασκήσει τη δικαιοδοσία του στο έδαφος της Συρίας (8).
Απέναντι σε αυτό το μπλοκάρισμα και εν τη απουσία ενός ειδικού, κατά περίπτωση δικαστηρίου, η τελευταία εναλλακτική απέναντι στην ατιμωρησία είναι η αρχή της «οικουμενικής δικαιοδοσίας», η οποία επιτρέπει σε ένα εθνικό δικαστήριο τη δίωξη των υπευθύνων για σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου διαπραχθείσες σε άλλη χώρα. «Η περίπτωση της Συρίας θα μπορούσε να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αρχή αυτή δεν αποτελεί εφεδρική λύση, αλλά μια άλλη, συμπληρωματική πτυχή του διεθνούς ποινικού συστήματος», εξηγεί ο Ζοέλ Ούμπρεχτ, υπεύθυνος του προγράμματος διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης στο γαλλικό Ινστιτούτο Ανωτέρων Μελετών για τη Δικαιοσύνη.
Αυτός είναι και ο στόχος της Επιτροπής για τη Διεθνή Δικαιοσύνη και Λογοδοσία (CIJA), που ιδρύθηκε το 2012 από τον Γουΐλιαμ Γουάιλι, πρώην μέλος της Εισαγγελίας τόσο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία όσο και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και τον Στίβεν Ραπ, πρώην Ειδικού Πρεσβευτή των ΗΠΑ για Ζητήματα Εγκλημάτων Πολέμου –μια θέση ευθύνης αρκετά παράδοξη, από τη στιγμή που η Ουάσινγκτον απαγορεύει να διώκονται οι υπήκοοι της στο εξωτερικό με αυτές τις κατηγορίες. O Γουίλιαμ Γουάιλι μας εξηγεί ότι, χάρη σε πενήντα ερευνητές τοποθετημένους στη Συρία και σε γειτονικές χώρες, «η CIJA κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια 700.000 επίσημα συριακά έγγραφα, που αποδεικνύουν την ύπαρξη μιας αλυσίδας λήψης αποφάσεων που φτάνει ώς τους επικεφαλής του συριακού κράτους και αφορά τη χρήση συστηματικών βασανιστηρίων στις φυλακές». Εκτός από τους δικούς της ερευνητές, η CIJA έχει εκπαιδεύσει εκατοντάδες άτομα στις τεχνικές έρευνας για εγκλήματα πολέμου. Με αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία που έχουν συλλεχθεί επί τόπου, η Επιτροπή, που λαμβάνει χρηματοδότηση από τη Δύση (9) και η έδρα της οποίας παραμένει μυστική για λόγους ασφαλείας, συνδράμει ήδη τα εθνικά δικαστήρια στις έρευνές τους. «Συνεργαζόμαστε με δώδεκα κράτη στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, τα οποία, σύμφωνα με την αρχή της οικουμενικής δικαιοδοσίας, μπορούν να φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης για εγκλήματα πολέμου ή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κάθε ύποπτο που βρίσκεται στην επικράτειά τους. Το 2016, λάβαμε από αυτά τα κράτη έναν κατάλογο 409 υπόπτων, και εμείς καταρτίσαμε φακέλους με στοιχεία ώστε να ασκηθεί δίωξη», αποσαφηνίζει ο Γ. Γουάιλι.
Τα πρώτα αποτελέσματα προέρχονται από τη Γαλλία. Τον Οκτώβριο του 2016, με τη βοήθεια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH), ο Γαλλο-σύριος Ομπέιντα Νταμπάχ παρουσιάστηκε στα γραφεία της αρμόδιας εισαγγελίας του Παρισιού για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και για εγκλήματα πολέμου. Ο αδελφός και ο ανιψιός του 64χρονου αυτού μηχανικού συνελήφθησαν τον Νοέμβριο του 2013 και μεταφέρθηκαν στο κέντρο κράτησης του Μεζέχ, γνωστό ως ένα από τα πιο θανατηφόρα του καθεστώτος της Συρίας. Μην έχοντας λάβει νέα τους από τη στιγμή που εξαφανίστηκαν, ο κ. Νταμπάχ αναγνώρισε τελικά το άψυχο πρόσωπο του αδελφού του στις φωτογραφίες του Σέζαρ. H δικηγόρος του FIDH Κλεμάνς Μπεκτάρτ τονίζει τη σημασία αυτής της υπόθεσης: «Μέχρι στιγμής, η οικουμενική δικαιοδοσία είχε χρησιμοποιηθεί προκειμένου να διωχθούν για τρομοκρατία πρώην μέλη ανταρτικών ομάδων και τζιχαντιστών. Δεν είχε κινηθεί καμία διαδικασία με στόχο το συριακό καθεστώς, παρά τα συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία για τα εγκλήματα που αυτό έχει διαπράξει».

Δικαστική καταγγελία σε ισπανικό έδαφος
Τον Μάρτιο του 2017, η πρώτη καταγγελία με στόχο αξιωματούχους του συριακού καθεστώτος κατατέθηκε στην Ισπανία. Στα γραφεία Μαδρίτης της διεθνούς δικηγορικής οργάνωσης «Γκουέρνικα 37», η δικηγόρος Μάιτε Παρέχο ανατρέχει στα βασικά σημεία της υπόθεσης. «Η CIJA είχε εντοπίσει ένα θύμα ισπανικής υπηκοότητας. Ακολούθησαν οκτώ μήνες καλά εδραιωμένης έρευνας έως την υποβολή της καταγγελίας», εξηγεί. Η ενάγουσα, μια Σύρια που έχει αποκτήσει την ισπανική υπηκοότητα, είναι η αδελφή του Αμπντελμουμέν Αλ-Χατζ Χάμντο, επαγγελματία οδηγού, τον οποίο εντόπισε στις σκληρές φωτογραφίες του Σέζαρ. Το σκελετωμένο πτώμα του κειτόταν εκεί, στο πάτωμα του κέντρου κράτησης 248. Την ίδια στιγμή στη Γερμανία, ο δικηγόρος και πρώην κρατούμενος Μαζέν Νταρβίς και έξι ακόμη Σύριοι, θύματα βασανιστηρίων, υπέβαλαν μήνυση κατά έξι αξιωματούχων του συριακού καθεστώτος.
Όσον αφορά την ένοπλη αντιπολίτευση, η πρώτη δίκη για εγκλήματα πολέμου πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία τον Φεβρουάριο του 2015 και κατέληξε στην καταδίκη ενός πρόσφυγα, του Μοχάναντ Ντρούμπι, πρώην μέλους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, σε οκτώ χρόνια φυλάκισης. Τον Φεβρουάριο του 2017, ο Χαϊσάμ Ομάρ Σακχάν, πρώην αντάρτης μαχητής και αιτών άσυλο στη Σουηδία, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία επτά Σύριων στρατιωτών στο Ιντλίμπ.
Τέλος, μετά τις ωμότητες που διεπράχθησαν εναντίον της μειονότητας των Γεζίντι από το Ισλαμικό Κράτος στο Σιντζάρ, την ιρακινή επαρχία στα σύνορα με τη Συρία, οι ερευνητές της CIJA έχουν επίσης καταφέρει να αναγνωρίσουν σαράντα εννέα κατόχους σκλάβων Γεζίντι και τριάντα τέσσερεις αξιωματούχους του Ισλαμικού Κράτους (10). Η Εξεταστική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία θεωρεί ότι το Ισλαμικό Κράτος διέπραξε γενοκτονία ενάντια στους Γεζίντι. Τον Φεβρουάριο του 2016, η οργάνωση Συντονισμός των Εκτεθειμένων σε Κίνδυνο Χριστιανών της Ανατολής (Chredo) υπέβαλε καταγγελία κατά αγνώστων ενώπιον του εισαγγελέα του Παρισίου, κατηγορώντας το Ισλαμικό Κράτος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απέναντι στις χριστιανικές μειονότητες του Ιράκ και της Συρίας.
Προκειμένου να υποστηρίξει αυτές τις πρωτοβουλίες, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σύστησε τον Δεκέμβριο του 2016 έναν «διεθνή, αμερόληπτο και ανεξάρτητο μηχανισμό, επιφορτισμένο με τη διευκόλυνση των ερευνών για τις πιο σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που διαπράχθηκαν στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας μετά τον Μάρτιο του 2011 και την παροχή συνδρομής προκειμένου να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι» (11). Η Γαλλίδα δικαστής Κατρίν Μαρσί-Ουχέλ, πρώην επικεφαλής νομική σύμβουλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία και του Τμήματος Εφέσεων του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τη Ρουάντα, διορίστηκε επικεφαλής του μηχανισμού αυτού στις αρχές Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, η Ύπατη Εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Φεντερίκα Μογκερίνι, δήλωσε ότι η Ευρώπη θα χρηματοδοτήσει τον μηχανισμό με ποσό ύψους 1,5 εκατομμυρίων ευρώ: «Η δικαιοσύνη απέναντι στα θύματα αποτελεί το κλειδί για μια αποτελεσματική διαδικασία συμφιλίωσης στη Συρία, που θα περιλαμβάνει όλες τις πλευρές. Για αυτόν τον λόγο, οι υπεύθυνοι των εγκλημάτων πολέμου πρέπει να διωχθούν δικαστικά το συντομότερο δυνατόν», υπογράμμισε.
Τις παραμονές των νέων ειρηνευτικών συνομιλιών που είχαν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν τον Οκτώβριο στη Γενεύη, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, Στέφαν ντε Μίστουρα, κάλεσε την αντιπολίτευση «να είναι αρκετά ρεαλίστρια ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δεν κέρδισε τον πόλεμο». Από την πλευρά του, ο Ρόμπερτ Φορντ, πρώην πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία, εκτιμά ότι «ο Αλ-Άσαντ νίκησε και θα παραμείνει στην εξουσία. Και ίσως να μην λογοδοτήσει ποτέ στη δικαιοσύνη» (12). «Έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσει η ώρα των δικαστηρίων», υπενθυμίζει η Κλεμάνς Μπεκτάρτ, ενώ ο Ομπέιντα Νταμπάχ εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι, παρά τη δική του μαρτυρία πέρυσι ενώπιον του παρισινού δικαστηρίου, «δεν έχει συμβεί τίποτα, είμαστε ακόμη στο σημείο μηδέν» (13). Στην Ισπανία, ο δικαστής Ελόι Βελάσκο δήλωσε τελικά τον περασμένο Ιούλιο αναρμόδιος να επιληφθεί της καταγγελίας της Γκουέρνικα 37 και οι δικηγόροι της οργάνωσης προετοιμάζονται ήδη για την άσκηση έφεσης.

1. «Blick», Ζυρίχη, 6 Αυγούστου 2017.
2. www.whoiskillingciviliansinsyria.org
3. Βλ. Anne-Cécile Robert, «Origines et vicissitudes du “droit” d’ingérence», «Le Monde diplomatique», Μάιος 2011.
4. Εξεταστική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία, «Without a trace: Enforced disappearances in Syria», 19 Δεκεμβρίου 2013.
5. Human Rights Watch, «If the dead could speak: Mass deaths and torture in Syria’s detention facilities», 16 Δεκεμβρίου 2015.
6. Διεθνής Αμνηστία, «Abattoir humain. Pendaisons de masse et extermination à la prison de Saidnaya en Syrie», 7 Φεβρουαρίου 2017.
7. H Συρία είναι μία από τις 32 χώρες που έχουν υπογράψει τη συνθήκη αλλά δεν την έχoυν επικυρώσει, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και το Ισραήλ. Άλλες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Κίνα, η Τουρκία και η Ινδονησία δεν την έχουν καν υπογράψει.
8. Το Δικαστήριο μπορεί επίσης να έχει δικαιοδοσία εάν ο εγκληματίας και το θύμα είναι πολίτες χώρας που έχει υπογράψει τη συνθήκη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
9. Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, Καναδάς, Ευρωπαϊκή Ένωση, Γερμανία και Νορβηγία.
10. Συνέντευξη με τον Γουΐλιαμ Γουάιλι, BBC, 3 Αυγούστου 2016.
11. «Η Γενική Συνέλευση δημιουργεί έναν διεθνή μηχανισμό, επιφορτισμένο με τη διευκόλυνση των ερευνών για τις πιο σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου στον πόλεμο της Συρίας», ανακοίνωση της 21 Δεκεμβρίου 2016, www.un.org
12. «The National», Αμπού Ντάμπι, 28 Αυγούστου 2017.
13. Luc Mathieu, «Franco-Syriens disparus en 2013: une famille en quête de réponses», «Libération», Παρίσι, 7 Αυγούστου 2017.

Διαβάστε περισσότερα

Το κρασί χαλαρώνει, ενώ το ουίσκι, η βότκα και το gin αυξάνουν την αυτοπεποίθηση και την επιθετικότητα

Το κάθε αλκοολούχο ποτό δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα σύμφωνα με μεγάλη βρετανική έρευνα. 

Συγκεκριμένα, το κόκκινο κρασί φαίνεται πως χαλαρώνει όσους το πίνουν ενώ παράλληλα τους κάνει να νιώθουν περισσότερο κουρασμένοι και ευάλωτοι.
Αυτό συμβαίνει γιατί το κόκκινο κρασί περιέχει υψηλά ποσοστά μελατονίνης, της ορμόνης δηλαδή που υπενθυμίζει στον εγκέφαλο ότι είναι ώρα για ύπνο.
Περίπου το 60% των καταναλωτών νιώθουν έντονη υπνηλία μετά από λίγα ποτήρια κρασί.
Παρόμοια επίδραση έχει και η μπύρα, η οποία βρίσκεται στη δεύτερη θέση μετά το κόκκινο κρασί ως χαλαρωτικό ποτό.
Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι η μπύρα είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, οι οποίοι προκαλούν υπνηλία. Μια επιπλέον ιδιότητα της μπύρα, είναι ότι ανεβάζει και την αυτοπεποίθηση,ίσως επειδή το αλκοόλ κάνει την χαλαρωτική δουλειά του.
Όσον αφορά τα βαριά αλκοολούχα ποτά, όπως η βότκα ή το ουίσκι, αποδείχθηκε ότι αυξάνουν την επιθετικότητα και την ανησυχία. Παράλληλα, περισσότεροι από τους μισούς καταναλωτές νιώθουν άρρωστοι, ενώ είναι πιο πιθανό να ξεσπάσουν σε κλάματα μετά την υπερβολική κατανάλωσή τους.
Tα βαριά ποτά όμως, μας κάνουν να νιώθουμε περισσότερο σέξι.
Νιώθουμε πιο ενεργητικοί και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Μάλιστα, η επίδραση είναι μεγαλύτερη στους νέους, οι οποίοι μετά από λίγα μόνο σφηνάκια, νιώθουν γεμάτοι ενέργεια.
Παρ’ όλα αυτά, η διαφορετική επίδραση στη ψυχική κατάσταση του καταναλωτή, ίσως εξαρτάται από το γεγονός ότι το κάθε ποτό καταναλώνεται και σε διαφορετικές περιστάσεις.
Για παράδειγμα, το κρασί συνήθως συνοδεύει το φαγητό ή μια ήρεμη βόλτα, και ως αποτέλεσμα ενισχύει αυτή την ηρεμία.
Αντίθετα, τα βαριά ποτά καταναλώνονται κυρίως σε νυχτερινά μαγαζιά και κλαμπ που σκοπός είναι να αυξηθεί η διάθεση και η ενέργεια, ώστε να αντέξουν το ξενύχτι.

Tα βαριά αλκοολούχα ποτά, όπως η βότκα ή το ουίσκι αυξάνουν την επιθετικότητα και την ανησυχία, αλλά μας κάνουν να νιώθουμε και περισσότερο σέξι.

Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα δεν ήταν ίδια για όλους. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες ένιωθαν παρόμοια συναισθήματα με την κατανάλωση όλων των ποτών, ενώ οι άνδρες ήταν περισσότερο επιθετικοί. Εκείνοι που είχαν μια τάση στον αλκοολισμό, ένιωθαν κατά 5 φορές μεγαλύτερη ενέργεια και νευρικότητα μετά την κατανάλωση οποιοδήποτε ποτού, σε αντίθεση με τους υπολοίπους.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας θα βοηθήσουν στην κατανόηση του εθισμού στο αλκοόλ και κατ’ επέκταση στην αντιμετώπισή του.
«Υπάρχουν πολλές διαφημίσεις που δείχνουν ότι τα θετικά συναισθήματα που κάποιος μπορεί να αναζητά, μπορεί να τα βρει στο αλκοόλ. Αλλά εμείς σκεφτήκαμε ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε και τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούν» ανέφερε η επικεφαλής της έρευνας Alisha Davies.
Η κατανόηση των συναισθημάτων που προκαλεί το κάθε ποτό μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του αλκοολισμού και της κατάχρησης του οινοπνεύματος. Το ποτό μειώνει την ικανότητα του καταναλωτή να καταστείλει τα παρορμητικά του συναισθήματα ή να καταλάβει τις συνέπειες των πράξεών του.
«Για αιώνες το ρούμι, το τζιν, η βότκα και άλλα βαριά ποτά έχουν συνδεθεί με την βιαιότητα. Αυτή η έρευνα αποδεικνύει ότι αυτά τα ποτά είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν επιθετικά συναισθήματα από κάθε άλλο ποτό», εξήγησε ο καθηγητής Mark Bellis.
Στην έρευνα συμμετείχαν 30.000 νέοι ηλικίας 18-34 από 21 διαφορετικές χώρες.

Διαβάστε περισσότερα

Πίσω από τα σκάνδαλα παρενόχλησης, ένα άλλο βρόμικο μυστικό: Η πορνογραφία

Μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε στο Χόλιγουντ με τον γνωστό παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, κάθε νέα αποκάλυψη προσθέτει στη συζήτηση για το πώς μπορούμε ή πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη σεξουαλική παρενόχληση και τη σεξουαλική βία. Και όμως λίγοι συσχετίζουν το φαινόμενο της παρενόχλησης με την πορνογραφία ενώ κανείς δεν αναγνωρίζει ότι η κατανάλωση πορνογραφίας είναι μια κρίση της δημόσιας υγείας.
Όπως αναφέρει και το δημοσίευμα των Los Angeles Times, το 1969, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την καταδίκη του Ρόμπερτ Στάνλεϊ, ενός ανθρώπου από την Τζόρτζια που κατηγορούνταν για κατοχή πορνογραφικού υλικού,   με το σκεπτικό ότι «ένα κράτος δεν έχει καμία δουλειά να ελέγχει σε έναν άνθρωπο, που κάθεται στο σπίτι του, ποια βιβλία μπορεί να διαβάσει ή ποιες ταινίες μπορεί να παρακολουθήσει».
Είτε θεωρείται ηθικό, είτε όχι, το γεγονός είναι ότι στους ανθρώπους αρέσει το πορνό. Και το ιντερνέτ έχει διευκολύνει αρκετά αν θέλει κανείς να πάρει μια δόση σεξ. Ο σεξολόγος Alvin Cooper PhD, σημείωσε τρεις παράγοντες που προσφέρει το internet ώστε να έχουμε στη διάθεσή μας κάθε είδους σεξουαλικό περιεχόμενο: την προσβασιμότητα, την προσιτότητα και την ανωνυμία.
Πορνό, ντοπαμίνη και εγκέφαλος
Ο Χιού Χέφνερ, ο ιδρυτής του Playboy που πέθανε τον Σεπτέμβριο, έπεισε γενιές νεαρών ανδρών ότι η ιδανική γυναίκα έχει μεγάλα στήθη και υπάρχει για την ευχαρίστησή τους. Ήταν ο διάσημος δάσκαλος της πορνογραφίας. Σύμφωνα με τη Mary Anne Layden, διευθύντρια του Προγράμματος Σεξουαλικής Κακοποίησης και Ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, το πορνό είναι ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός δάσκαλος, ακριβώς επειδή η μάθηση είναι πιο μόνιμη και αποτελεσματική όταν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (τμήμα του αυτόνομου νευρικού συστήματος που διανέμεται σε διάφορα όργανα και ρυθμίζει τις λειτουργίες του) προκαλείται, όταν αυτό που διδάσκεται ενισχύεται μέσω βιολογικών ανταμοιβών και όταν βλέπουμε πρότυπα ρόλων που εκτελούν τη συμπεριφορά. Το πορνό κάνει ακριβώς όλα αυτά τα πράγματα, διεγείρει τους θεατές και απελευθερώνει ντοπαμίνη, έναν ζωτικής σημασίας νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο που εξυπηρετεί σε λειτουργίες όπως, η εκούσια κίνηση, το κίνητρο, η ανταμοιβή, η τιμωρία, και η μάθηση.
Ο Gordon S. Bruin (M.A., L.P.C) υποστηρίζει ότι ο εθισμός στην πορνογραφία είναι μια εγκεφαλική ασθένεια: «Μέχρι το ευρύ κοινό να γίνει περισσότερο ενημερωμένο για την πραγματικότητα του πώς η πορνογραφία επηρεάζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, αυτή θα συνεχίσει να εκλαμβάνεται ως μια ηθική αδυναμία ή μια απλή μορφή ψυχαγωγίας. Ως επαγγελματίας σύμβουλος, ο οποίος έχω εργαστεί στον τομέα των εθισμών για πάνω από 20 χρόνια θέλω να καταστήσω σαφές ότι ο εθισμός στην πορνογραφία είναι ένας χημικός εθισμός. Ο εθισμός στην πορνογραφία είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί, επειδή χτυπά τον πυρήνα της ανθρωπότητας. Το ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητα είναι μια πρωταρχική κινητήρια δύναμη στον άνθρωπο. Είναι ευχάριστο από σχεδιασμού του και απαραίτητο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως ανθρώπινη φυλή. Εάν ποτέ έπρεπε να βρεθεί το τέλειο ναρκωτικό αυτό θα ήταν η πορνογραφία. Η πορνογραφία είναι «το τέλειο δηλητήριο του εγκεφάλου».

Μια μελέτη του 2014 που εξέτασε τη λειτουργία του εγκεφάλου των ανδρών διαπίστωσε ότι όταν παρακολουθούσαν πορνογραφικά βίντεο, η εγκεφαλική τους δραστηριότητα αντικατόπτριζε κατά κάποιο τρόπο αυτή των τοξικομανών. Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2017 διαπίστωσε ότι οι εγκέφαλοι των καταναλωτών πορνογραφίας αντικατοπτρίζουν νευρικές και συμπεριφορικές αλλαγές «παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στις ουσίες και στα τυχερά παιχνίδια».
Αν η εμμονική χρήση πορνό δεν αποτελεί μια υπερσεξουαλική διαταραχή, τότε μήπως μπορεί να θεωρηθεί μια εξάρτηση , σαν την εξάρτηση από τις ουσίες ή το αλκοόλ; Αυτό ακριβώς ερευνά η Valerie Voon MD, PhD, νευροψυχίατρος στο University of Cambridge.  Μέσω της απεικόνισης του εγκεφάλου συστηματικών χρηστών πορνό με την τεχνική MRI και ενόσω παρακολουθούν ερωτικές σκηνές, εξετάζει εάν επιδεικνύουν μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας παρόμοια με αυτά των ουσιοεξαρτημένων τη στιγμή που κοιτούν ποτήρια μπύρας ή σύνεργα για την παρασκευή ναρκωτικών.
Μέχρι στιγμής, ο εγκέφαλος ενός ψυχαναγκαστικού χρήστη πορνό μοιάζει με τον εγκέφαλο ενός αλκοολικού που βλέπει μια διαφήμιση για ένα ποτό, αναφέρει η Voon σε ένα αγγλικό ντοκιμαντέρ του 2013, που λέγεται «Πορνό στον Εγκέφαλο».
Η βία και η δημόσια υγεία
Στατιστικά στοιχεία από τη δημοφιλή ιστοσελίδα Pornhub επιβεβαιώνουν τις έρευνες για την εξάρτηση. Οι επισκέπτες της ιστοσελίδας πέρυσι διαβίβασαν 99 gigabytes βίντεο κάθε δευτερόλεπτο και παρακολούθησαν σχεδόν 92 δισ. βίντεο συνολικά, αφιερώνοντας 4,6 δισεκατομμύρια ώρες πορνό. Σύμφωνα με την εταιρεία Alexa, η Pornhub κατατάσσεται μπροστά από το Google και το Netflix στο χρόνο που κάθε επισκέπτης ξοδεύει στην ιστοσελίδα.
Η επιστημονική κοινότητα τελευταία κρούει των κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτήν τη «νέα ασθένεια» που δημιουργείται από την παρακολούθηση πορνογραφίας και είναι άκρως εθιστική και επικίνδυνη.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πώς η πορνογραφία έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας:
Πορνογραφικοί Ιστότοποι: 4.2 εκατομμύρια (12% των συνολικών ιστότοπων)
Πορνογραφικές Ιστοσελίδες: 420 εκατομμύρια
Καθημερινές πορνογραφικές αναζητήσεις μέσω μηχανών αναζήτησης: 68 εκατομμύρια (25% των συνολικών αναζητήσεων)
Διαδικτυακοί χρήστες που βλέπουν πορνό: 42.7%
Παγκόσμιοι επισκέπτες σε πορνογραφικούς ιστότοπους: 72 εκατομμύρια μηνιαίως

Τι άλλο μας διδάσκει το πορνό; Μια ανάλυση της βιβλιογραφίας για τη σεξουαλική βία και την πορνογραφία στο τέλος του 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η πολλή χρήση της πορνογραφίας παραμορφώνει την αντίληψη των χρηστών για το φυσιολογικό στο σεξ και παρεμβαίνει στις σχέσεις» και πως «η κατανάλωση πορνογραφίας συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα χρήσης ή απειλής δύναμης για απόκτηση σεξ».
Η σύνδεση της σεξουαλικής βίας με το πορνό είναι εν μέρει κυκλική: έχουμε πρόβλημα σεξουαλικής βίας διότι έχουμε πρόβλημα πορνογραφίας και αντίστροφα. Αλλά μελέτες δείχνουν ότι το πορνό έρχεται συχνά πρώτο: Το 2009, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η έκθεση σε σεξουαλικά μέσα αύξησε τη σεξουαλική επιθετικότητα στη νεολαία ενώ τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το πορνό είναι εθιστικό.
Δεν έχει νόημα να βάλουμε ετικέτες σε συνήθειες που έχουν να κάνουν με το πορνό. Η κατανόηση του αιτίου τέτοιων συμπεριφορών είναι ένα απαραίτητο βήμα προς το σχεδιασμό αποτελεσματικών θεραπειών για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ελέγξουν την ορμή αυτή.
Λίγοι είναι οι ερευνητές εκείνοι που εργάζονται για να καλύψουν το κενό αυτό της γνώσης, αλλά δεν είναι εύκολο να ασχολείται κανείς με αυτό το πεδίο έρευνας. “Η πορνογραφία αποτελεί ένα πολιτικοποιημένο και ευαίσθητο κεφάλαιο. Είναι δύσκολο να βρεθεί χρηματοδότηση για την έρευνα γύρω από τη σεξουαλική συμπεριφορά γενικότερα, εκτός και αν πρόκειται για σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους της πορνογραφίας, όπως αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους από άλλες μάστιγες για τη δημόσια υγεία, όπως το κάπνισμα ή τον ιό HIV; Αυτό πάντως προτείνει ο Zac Crippen, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.
Για παράδειγμα στην Αμερική, ο καπνιστής που θέλει να απεξαρτητοποιηθεί μπορεί να βρει εκατοντάδες χρήσιμους πόρους με την επίσκεψη στο SmokeFree.gov. Το HIV.gov και το MentalHealth.gov επίσης, που διευθύνονται από το υπουργείο Υγείας, προωθούν παρομοίως πρωτοβουλίες για τη σεξουαλική και ψυχική υγεία για τους πολίτες. Ένα «NoPorn.gov» θα μπορούσε να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους σχετικά με τη σύνδεση της πορνογραφίας με τη σεξουαλική βία και την τάση της να βλάπτει τις σχέσεις, καθώς και τη σύνδεση των καταναλωτών πορνό με τους ψυχολόγους που μπορούν να βοηθήσουν να τερματιστεί η συνήθεια της πορνογραφίας.
Ήδη, η ομάδα Reddit αφιερωμένη στην απεξάρτηση της πορνο-κατανάλωσης έχει 263.000 μέλη ενώ η σχετική οργάνωση Fight the New Drug έφτασε σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους μέλη.
Το σκεπτικό για τον Ρόμπερτ Στάνλεϊ, βασίστηκε στον κίνδυνο της κυβερνητικής εισβολής στα υπνοδωμάτιά μας: «Η συνταγματική κληρονομιά μας επαναστατεί στη σκέψη να δοθεί στην κυβέρνηση η εξουσία να ελέγχει τα μυαλά των ανθρώπων» είπαν οι νομικοί. Αλλά σε μια εποχή που το διαδίκτυο μπορεί να εισβάλει σε κάθε ιδιωτικό χρόνο και χώρο, ίσως να δίνουμε εξουσία στο πορνό για να ελέγχει το μυαλό μας. Αυτό είναι εξίσου επικίνδυνο, λέει ο Zac Crippen, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Διαβάστε περισσότερα

Τελεσίδικη καταδίκη για το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου

Tου Γιάννη Μπασκάκη
Τελεσiδικα καταδικάστηκε χθες ο στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη, Μιχάλης Γιαννόγκωνας, για την επίθεση τάγματος εφόδου της ναζιστικής οργάνωσης σε βάρος μελών του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Πετρούπολη, τον Οκτώβριο του 2011.
Ειδικότερα, το μεσημέρι της 8/10/2011 οι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν με ρόπαλα και κράνη στα μέλη του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μοίραζαν έντυπο υλικό, χτυπώντας την τότε δημοτική σύμβουλο Πετρούπολης, Κατερίνα Πατρικίου, και έναν μαθητή, ενώ έσπασαν το τραπεζάκι με τις αφίσες και το έντυπο υλικό, βρίζοντας και χαιρετώντας ναζιστικά.
Για την επίθεση αυτή το Β’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών καταδίκασε τον Γιαννόγκωνα για το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης από κοινού με τέλεση βιαιοπραγιών, διατηρώντας την πρωτόδικη ποινή των δύο ετών με αναστολή.
Στο δικαστήριο ο κατηγορούμενος, κατά τη γνωστή τακτική της ηγεσίας της οργάνωσης, εκπροσωπήθηκε μόνο από συνήγορο, χωρίς να εμφανιστεί ο ίδιος.

Ο Γιαννόγκωνας (δεξιά) στο πλευρό του Κασιδιάρη | 

Το παρελθόν και το παρόν του

Υπενθυμίζουμε ότι ο Γιαννόγκωνας δεν είναι κάποιο τυχαίο στέλεχος της Χρυσής Αυγής.
Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης και υποψήφιος βουλευτής της και είναι αυτός που τον Ιανουάριο του 2014, υπό το βάρος της ποινικής δίωξης κατά της Χρυσής Αυγής, επελέγη από την ηγεσία για να καταθέσει στον Αρειο Πάγο τον «εναλλακτικό» τίτλο «Εθνική Αυγή».

O Γιαννόγκωνας (δεξιά) με τον Λαγό (Ιανουάριος 2013) | 

Μόλις πριν από μερικές μέρες (15/11/2017), ο Γιαννόγκωνας συνόδευε τον αρχηγό του Ν. Μιχαλολιάκο στην προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί την τραγωδία στη Μάνδρα και βέβαια είναι ο ίδιος που σηκώνει τη σημαία της Βέρμαχτ στο γνωστό βίντεο που αποκάλυψε η «Εφ.Συν.».

Ο Γιαννόγκωνας σηκώνει τη σημαία της Βέρμαχτ στη ναζιστική συναυλία που διοργάνωσε η Χρυσή Αυγή το 2005, παρουσία του Μιχαλολιάκου και του στενού του ηγετικού πυρήνα, την οποία έχει αποκαλύψει η «Εφ.Συν.» | 

Στο βίντεο, δηλαδή, από τη ναζιστική συναυλία που διοργάνωσε η Χρυσή Αυγή το 2005 παρουσία του Μιχαλολιάκου και σύσσωμου του στενού ηγετικού πυρήνα, για να τραγουδήσουν μαζί με Γερμανούς νεοναζί, καλεσμένους τους, τον ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας (Deutschland Über Alles/Υπεράνω όλων η Γερμανία).
efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η οικογενειακή βία αφήνει γενετικά αποτυπώματα στα παιδιά

Η γενετική επίδραση της βίας στο οικογενειακό περιβάλλον

Είναι κοινός τόπος και έχει επανειλημμένα καταγραφεί, κυρίως από όσους ασχολούνται με την ψυχική υγεία των νέων, ότι η οικογενειακή βία έχει σοβαρές επιπτώσεις την ανάπτυξη των παιδιών. Αυτός ο «κοινός τόπος» επιβεβαιώνεται πλέον από το σημαντικό εύρημα ότι η βία έχει επιπτώσεις στο ίδιο το DNA των παιδιών που υφίστανται ή ζουν σε περιβάλλον όπου υπάρχει.
Τα ευρήματα μιας νέας μελέτης που έγινε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Tulane (ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Νέα Ορλεάνη), δείχνουν ότι τα παιδιά από διαλυμένες οικογένειες με οικογενειακή βία ή τραυματισμό, είναι περισσότερο πιθανό ότι θα εμφανίσουν σημάδια φθοράς στο DNAτους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παιδιά από οικογένειες που επηρεάζονται από βία, αυτοκτονία ή φυλάκιση ενός μέρους της έχουν σημαντικά πιο κοντά τελομερή (κυτταρικός δείκτης γήρανσης) από εκείνα που ζουν σε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο τελευταίο (on line) τεύχος του περιοδικού Pediatrics.
Τα τελομερή είναι καλύμματα στις άκρες των χρωμοσωμάτων που τα προστατεύει από συρρίκνωση όταν τα κύτταρα αναπαράγονται. Είναι περιοχές του DNA, χωρίς μεγάλη πληροφοριακή αξία, που βρίσκονται στο τέλος του χρωμοσώματος και προστατεύουν τη χρήσιμη γενετική πληροφορία από τη φθορά. Κοντύτερα τελομερή συνδέονται με υψηλότερο ρίσκο για καρδιακές ασθένειες, παχυσαρκία, γνωστική απόκλιση, διαβήτη, νοητική ασθένεια και φτωχά αποτελέσματά στην τομέα της υγείας κατά την ενηλικίωση.
Οι ερευνητές πήραν γενετικά δείγματα από 80 παιδιά της Νέας Ορλεάνης, με ηλικίες από 5 μέχρι 15 χρονών και επίσης πήραν συνεντεύξεις από τους γονείς σχετικά με τα οικογενειακά τους περιβάλλοντα και την έκθεση σε δυσμενή γεγονότα κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Όπως δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Dr. Stacy Drury, διευθύντρια του Behavioral and Neurodevelopmental Genetics Laboratory στο πανεπιστήμιο Tulane: «Τα επίπεδα άγχους της οικογένειας, όπως η παρουσία στον τραυματισμό ενός μέλους της, διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον που επιδρά στο DNA μέσα στα κύτταρα των παιδιών. Βρέθηκε ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των εκθέσεων αυτών των παιδιών κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τόσο πιο κοντά ήταν τα τελομερή τους και αυτά παρατηρήθηκαν μετά από τον έλεγχο πολλών άλλων παραγόντων, όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η εκπαίδευση της μητέρας, η ηλικία των γονέων και η ηλικία του παιδιού.»
Η μελέτη βρήκε ακόμη, ότι το φύλο μετριάζει την επίδραση της οικογενειακής αστάθειας. Τραυματικά οικογενειακά γεγονότα ήταν περισσότερο επιβλαβή στα νέα κορίτσια που έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν κοντύτερα τελομερή. Υπήρξε επίσης ένα φαινόμενο, που προκάλεσε έκπληξη, προστασίας για τα αγόρια: Μητέρες οι οποίες είχαν υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης είχαν μια θετική συσχέτιση με το μήκος του τελομερούς, αλλά μόνο σε αγόρια κάτω των 10.
Εν κατακλείδι, η μελέτη υποστηρίζει ότι το οικογενειακό περιβάλλον είναι ένας σημαντικός στόχος για παρέμβαση, ώστε να μειωθούν οι βιολογικές επιδράσεις των αντιξοοτήτων στις ζωές των μικρών παιδιών.
Πηγή: Tulane University, egno

Διαβάστε περισσότερα

Δεκέμβρης ’44: Επειδή χάσαμε εμείς, κι επειδή νικήσανε αυτοί… – του Νίκου Μπογιόπουλου

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

   Ηταν και τότε μέρα Κυριακή. Σαν σήμερα πριν από 73 ακριβώς χρόνια η «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή. Δυο μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
   Όσα έγιναν τον Δεκέμβρη είχαν προσχεδιαστεί από εκείνους που εμφανίζονταν σαν «απελευθερωτές». Ήδη από τις 22/9/1944, ο Γεώργιος Παπανδρέου, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». Η κατάσταση που ήθελαν να «μεταβληθεί» ήταν να κλείσει ο δρόμος που είχε ανοίξει με το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα προς μια Ελλάδα της λαικής αναδημιουργίας. Πώς θα γινόταν αυτό: «Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώ­τημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ» (από την επιστολή του Γεωργίου Παπανδρέου που δημοσιεύτηκε στην εφημε­ρίδα «Η Καθημερινή» στις 2 Μάρτη 1948).
   Όσο μεγαλειώδης ήταν η ΕΑΜική αντίσταση, τόσο μεγάλο έπρεπε να είναι και το έγκλημα που διαπράχτηκε εναντίον της. Αποφάσισαν να χτυπήσουν απροκάλυπτα. Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας, αφού πρώτα απαγορεύτηκε, το συλλαλητήριο που τα αιτήματά του δεν ήταν παρά η ομαλότητα, η κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και η προετοιμασία διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγηκε στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
   Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφυλάκους και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, έστρεψαν  τα τανκς εναντίον των εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που διαδήλωναν στο Σύνταγμα.
   Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, στο ίδιο σημείο που την προηγούμενη είχαν διαπραχθεί οι δολοφονίες, χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν ψάλλοντας το «Πένθιμο Εμβατήριο» και συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό που ξεδιπλώθηκε υπενθύμιζε τη δοκιμασμένη από την ζωντανή περίοδο της Κατοχής αλήθεια: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα — ΕΑΜ». Τα εγγλέζικα βόλια, σε συνεργασία με τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών, ξαναχτυπούν. Νέοι νεκροί… 

Βρετανοί στρατιώτες, ακροβολισμένοι στην Ακρόπολη

   Μέχρι εκείνες τις μέρες οι δολοφόνοι εμφανίζονταν σαν «δημοκράτες», σαν «απελευθερωτές». Στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ’44 οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι, οι Εγγλέζοι «σύμμαχοι» και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, δήλωσαν με τον πιο εγκληματικό τρόπο την απόφασή τους να περάσουν νέες αλυσίδες στον λαό, να συντρίψουν το ΕΑΜικό κίνημα, να ναρκοθετήσουν την παλλαϊκή απαίτηση για δημοκρατική αναδημιουργία της Ελλάδας.
  Έτσι ξεκίνησε το νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, με το λαό να διαλέγει τα όπλα κόντρα στις αλυσίδες, σε μια πάλη άνιση και ηρωική, που κράτησε 33 μέρες απέναντι σε μια «πολιτισμένη» αυτοκρατορία που βομβάρδιζε από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
  Για δεκαετίες η απάντηση στην ερώτηση «τι έγινε το Δεκέμβρη;» υπήρξε  ασφαλής τρόπος για να χωρίζει η ήρα από το στάρι. Ανάλογα με τη «διήγηση» μπορούσες να διακρίνεις πότε μιλούσε η δουλοφροσύνη και πότε η αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την απάντηση ερχόταν στην επιφάνεια το νήμα που συνέδεε τους μαυραγορίτες του χτες με τους μετέπειτα «κατσαπλιάδες»,  τους γερμανοτσολιάδες  του τότε με τους κατοπινούς «αμερικανοτσολιάδες».
Ο Δεκέμβρης σηματοδότησε την αρχή μιας ιστορικής περιόδου που περιλαμβάνει τα πάντα: Σελίδες τιμής, σελίδες χρέους, σελίδες τραγωδίας. Αποτελεί σημείο ορόσημο από το οποίο είναι αναγκασμένος να περάσει κανείς για να φτάσει στον Εμφύλιο, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και στις αμερικανικές βόμβες ναπάλμ του Βαν Φλιτ, στο ανθρώπινο μεγαλείο στα Μακρονήσια και στο «όχι» στις δηλώσεις μετανοίας, στον εξευτελισμό των στρατοδικών μέσα στα ίδια τους τα στρατοδικεία έως το «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Πολυτεχνείο» των μεταπολιτευτικών χρόνων.

Βρετανικό τανκ έχει εισβάλει στα γραφεία του ΕΑΜ στην οδό Πανεπιστημίου

  Οι μάχες του Δεκέμβρη έληξαν με νικητές και ηττημένους. Το έπαθλο των πρώτων η εξουσία. Το έπαθλο των δεύτερων οι φυλακές, οι εξορίες, οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια. Οι δεύτεροι, αυτοί που ηττήθηκαν στρατιωτικά, ισχυρίζονται ότι κατόρθωσαν κάτι περισσότερο από τους νικητές: Ότι υπέστησαν μια από τις «νικηφόρες» εκείνες ήττες που στην Ιστορία μόνο ένας ηττημένος που έχει το δίκιο με το μέρος του μπορεί να κατακτήσει. Νίκη όπως εκείνη των ηττημένων δημοκρατικών ταξιαρχιών της Ισπανίας, νίκη όπως εκείνη των ηττημένων της παρισινής κομμούνας: Νίκη ηθική, νίκη ιδεολογική έναντι των νικητών αντιπάλων τους! Συμφωνούμε…
  Ένα ερώτημα που συνήθιζε να επανέρχεται για δεκαετίες μετά τον Δεκέμβρη ήταν τούτο: Ναι αλλά «αν» τότε νικούσαν οι ηττημένοι και «αν» έχαναν οι νικητές, τι θα γινόταν; Που θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα;
   Η απάντηση από τα ανιστόρητα θρασίμια του συστήματος, με πρώτους και καλύτερους τους «πρώην» αριστερούς και νυν γενίτσαρους, είναι γνωστή: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «θα πεινάγαμε», «δεν θα είχαμε ελευθερία», «θα είχαμε καταρρεύσει όπως οι άλλοι και οι γυναίκες μας θα είχαν γίνει πουτάνες»… 
  Φυσικά η Ιστορία δεν γράφεται με «αν». Γι’ αυτό για εμάς δεν έχει σημασία να μπούμε στο φανταστικό σενάριο τι θα είχε γίνει «αν». Για εμάς έχει μεγάλη σημασία να σταθούμε στο πραγματικό σενάριο που γράφτηκε με βάση τα όσα πραγματικά έγιναν.
   Η απάντηση στο ερώτηση αν τότε νικούσαμε εμείς, όχι μόνο ηθικά αλλά και πολιτικά, αν νικούσαμε όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και στρατιωτικά, είναι αυτή:

• Επειδή τότε νίκησαν αυτοί που νίκησαν και επειδή ακριβώς χάσαμε εμείς, επειδή ο λαός έχασε, γι’ αυτό η Ελλάδα, που μέσα στην Κατοχή «το ΕΑΜ την έσωσε από την πείνα», έφτασε να πεινάει μετά τον Εμφύλιο και να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί.
• Επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, και επειδή νίκησαν αυτοί, γι’ αυτό η Ελλάδα, από την πρωτόγνωρη λευτεριά και δημοκρατία του Βουνού, πέρασε στη βία, στη νοθεία, στα πραξικοπήματα και στις χούντες.
• Επειδή νίκησαν αυτοί και επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, γι’ αυτό η Ελλάδα από έμβλημα της αντάρτισσας χειραφετημένης γυναίκας έγινε για δεκαετίες η «Τρούμπα» του αμερικάνικου στόλου.

    Αυτή είναι η αλήθεια που την έγραψε με το αίμα του ο ανθός του ελληνικού λαού: Ναι, αν είχαμε νικήσει εμείς, η Ελλάδα θα είχε κερδίσει. Ο λαός της θα είχε κερδίσει.

Διαβάστε περισσότερα